Quantcast
Channel: ဘ၀ေျခရာ
Viewing all 1811 articles
Browse latest View live

၂၀၀၁ ခုႏွစ္ ထိုင္း - ျမန္မာ နယ္စပ္ တိုက္ပြဲမ်ား

$
0
0
 ထိုင္းနယ္စပ္ရွိ တပ္မေတာ္ ေရွ႕တန္းစခန္းမ်ားကို ေတြ႕ျမင္ရပံု
July 25, 2011 at 2:06pm
http://mmdefence.blogspot.com/2011/07/blog-post.htmlမွ ျပန္လည္ ကူးယူ ေဖၚျပပါသည္။

၂၀၀၁ နယ္စပ္တိုက္ပြဲေတြ စတင္လာတာကေတာ့ ေဖေဖာ္ဝါရီ လထဲမွာပါ။ မယ္ဆိုင္ၿမိဳ႕အနီးက အို-၇ ေတာင္ကုန္းစခန္းကို ထိုင္းဘက္က သူတို႔ ပိုင္ဆိုင္တယ္လို႔ ေျပာဆိုတာကေန စတင္လာတာပါ။ အဲဒီ႔ အခ်ိန္မွာ နယ္စပ္ တေလွ်ာက္မွာ တပ္မေတာ္နဲ႔ SSA တို႔ကလည္း တိုက္ပြဲေတြ မၾကာခဏ ျဖစ္ေနတဲ့ အခ်ိန္ပါ။ အဲဒီ႔ အခ်ိန္ကာလမွာပဲ စစ္ဆင္ေရး အထူးအဖြဲ႕မွဴး ဒုတိယဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးတင္ဦးနဲ႔ အေရွ႕ေတာင္တိုင္း တိုင္းမွဴး ဗိုလ္ခ်ဳပ္သူရသီဟသူရစစ္ေမာင္တို႔ အပါအဝင္ တပ္မေတာ္ အရာရွိႀကီး အခ်ိဳ႕ ေဖေဖၚဝါရီလ ၁၉ ရက္ေန႔မွာ ရဟတ္ယာဥ္ပ်က္က်ၿပီး ကြယ္လြန္ခဲ႔ပါတယ္။ တိုက္ဆိုင္တယ္ပဲ ေျပာရမလား၊ အဲဒီ႔ ျဖစ္ရပ္ေၾကာင့္ပဲ ထိုင္းႏိုင္ငံက စစ္ေရးအရ ပိုမို ေဆာင္ရြက္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္ခဲ႔သလားေတာ့ မသိပါ၊ နယ္စပ္တိုက္ပြဲေတြ ပိုၿပီး အရွိန္တက္ခဲ႔ပါတယ္။


ပထမဆံုးအေနနဲ႔ တပ္မေတာ္ ေရွ႕တန္း က်ထိနစခန္း၊ ပါခ်ီးစခန္း နဲ႔ အို-၇ ေတာင္ကုန္းေတြကို SSA တပ္ေတြက ရုတ္တရက္ ဝင္ေရာက္စီးနင္းခဲ႔တာပါ။ အဲဒီ႔ စခန္းေတြဟာ နယ္စပ္မ်ဥ္းေပၚမွာ ရွိၿပီး အဲဒီ႔ စခန္းေတြနဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ထိုင္ႏိုင္ငံဘက္ျခမ္းမွာ ထိုင္းစစ္စခန္းေတြ ရွိပါတယ္။ ထိုင္းစစ္စခန္းဘက္ကေန SSA အင္အား ၂၀၀ ကေန ၂၆၀ ေလာက္ဟာ လက္နက္ႀကီး ပစ္အားသံုးၿပီး အင္အား အလံုးအရင္းနဲ႔ ညတိုက္ပြဲ ဆင္ႏႊဲၿပီး ဝင္ေရာက္စီးနင္းတာပါ။ ထုိင္းစစ္စခန္းကလည္း ညတိုက္ပဲြသံုး ဆလိုက္ မီးေမာင္းႀကီးေတြနဲ႔ ထိုးျပေပးခဲ႔တယ္လို႔ ဆိုတယ္။ လက္နက္ႀကီးနဲ႔လည္း ပစ္ကူ ေပးခဲ႔တယ္လို႔ ဆိုတယ္။ တပ္မေတာ္စခန္းေတြမွာက အို-၇ မွာ တပ္စုအင္အားေလာက္ပဲ စခန္းထိုင္ထားပါတယ္။ ပါခ်ီးစခန္းမွာ တပ္ခြဲ အင္အားေလာက္ပဲ ရွိပါတယ္။ အင္အား ကြာျခားေပမယ့္၊ ရန္သူ႕တိုက္စစ္အင္အားထက္ အလြန္နည္းေပမယ့္ အဓိက အဆံုးအျဖတ္ ေပးခဲ႔တာကေတာ့ အငိုက္ရရွိမႈပါ။ SSAဟာ လူအငိုက္ေကာ အခ်ိန္ အငိုက္ပါရရွိၿပီး၊ ဒီတိုက္ပြဲေတြ အတြက္လည္း ႀကိဳတင္ ျပင္ဆင္ ေလ့က်င့္ထားပံု ေပၚပါတယ္။ ထိုင္းႏိုင္ငံ ဘက္ျခမ္းကေန ဝင္တိုက္ရတာ ျဖစ္တဲ့ အတြက္ မထင္မွတ္တဲ့ ေနရာကေန တိုက္ျခင္းျဖစ္ၿပီး ပထဝီ အငိုက္ပါရတယ္လို႔လည္း ဆိုႏိုင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ထိုင္းနဲ႔ ျမန္မာ နယ္စပ္ ဆက္ဆံေရး တင္းမာေနခ်ိန္ျဖစ္လို႔ စခန္းရဲ႕ ထိုင္းဘက္ျခမ္း မ်က္ႏွာစာမွာလည္း ခံစစ္ျပင္ထားမွာ မလြဲပါဘူး။ လက္နက္ပစ္အားခ်င္းလည္း ယွဥ္မရခဲ႔ဘဲ အခ်ိန္ ၾကာျမင့္ေအာင္ေတာင္ ေတာင့္ခံထားႏိုင္ျခင္း မရွိပါ၊ ပါခ်ီးစခန္းတစ္ခုတည္းမွာတင္ စစ္သည္ ၇ ဦး အထိ က်ဆံုးၿပီး စခန္းကို စြန္႕ခြာခဲ႔ရတယ္။ အို-၇ ေတာင္ကုန္းကိုလည္း အလားတူ ထိခိုက္ က်ဆံုးမႈေတြနဲ႔ စြန္႕ခြာရပါတယ္။ အို-၇ ေတာင္ကုန္းစခန္းဟာ တာခ်ီလိတ္-မယ္ဆိုင္ ေဒသကို ေကာင္းစြာလႊမ္းမိုးထားႏိုင္တဲ့ အေနထားရွိၿပီး ပါခ်ီး စခန္းဟာလည္း ပံုပါက်င္ ေဒသကို လႊမ္းမိုးထားႏိုင္ပါတယ္။ တဆက္တည္းမွာပဲ တာခ်ီလိတ္ အေနာက္ျခမ္း ေဒသမွာ ရွိတဲ့ လြယ္ေတာ္ခန္း၊ လြယ္မဆုတ္၊ လြယ္ခန္းရွိဳးစခန္းေတြ အတိုက္ခံရၿပီး က်ဆံုးကုန္ပါတယ္။ ပံုပါက်င္-ပါခ်ီး-ေအာင္းေလာင္း ေဒသမ်ာလည္း တိုက္ပြဲေတြ ဆက္တိုက္ျဖစ္ပြားၿပီး စခန္း အေတာ္မ်ားမ်ား ဆံုးရွံဳးလိုက္ရပါတယ္။ ထိုင္း-ျမန္မာ နယ္စပ္ဂိတ္ အနီးမွာရွိတဲ့ ဘီပီ-၁ စခန္းကေတာ့ စခန္းသိမ္းတိုက္ပြဲ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ဆင္ႏႊဲခံရေပမယ့္ စခန္း က်ဆံုးမသြားေအာင္ ခုခံႏိုင္ခဲ႔တယ္။

တိုက္ပြဲေတြ အၿပီးမွာ SSA က ျမန္မာ့တပ္မေတာ္စခန္းေတြေပၚကေန သိမ္းဆည္း ရမိတဲ့ လက္နက္ေတြ ပစၥည္းေတြကို ထုိင္းႏိုင္ငံက မီဒီယာေတြကို ေခၚယူျပသခဲ႔ၿပီး ဘိန္းျဖဳထုပ္ေတြ ဘိန္းမဲေတြကို  ေတြခဲ႔တယ္၊ ျမန္မာ့ တပ္မေတာ္ဟာ နယ္စပ္မွာ ဘိန္းေမွာင္ခိုကူးေနတယ္ ဒါေၾကာင့္ ဒီစခန္းေတြကို တိုက္ခိုက္သိမ္းယူရတာ ျဖစ္ပါတယ္လို႔ ရွင္းလင္းခဲ႔တယ္။ ျမန္မာ ႏိုင္ငံပိုင္ မီဒီယာေတြကလည္း SSA တပ္ဖြဲ႔ကသာ ဘိန္းေမွာင္ခိုကူးေနတဲ့ အဖြဲ႕ျဖစ္တယ္ ၊ ထုိင္းႏိုင္ငံက တိုက္ပြဲမွာ SSA ကို ကူညီခဲ႔တယ္ လို႔ တုန္႔ျပန္ခဲ႔တယ္။ ထိုင္းစစ္တပ္ကေတာ့ SSA ကို လက္နက္ႀကီးပစ္ကူ ေပးခဲ႔တာ မဟုတ္ဘူး၊ ျမန္မာစစ္တပ္က ပစ္တဲ့ က်ည္ေတြ သူတို႔ စခန္းေပၚက်တဲ့ အတြက္ တုန္႕ျပန္ပစ္ခတ္ခဲ႔တာ ျဖစ္တယ္လို႔ မီဒီယာေတြမွာ ေျပာပါတယ္။ အဲဒီ႔ေနာက္ မီဒီယာေတြကေန အျပန္အလွန္ စြပ္စြဲေရးသားတာေတြ၊ သံအမတ္ႀကီးေတြကို ေခၚယူ သတိေပးတာေတြ မီဒီယာေတြကေန ထိုင္းစစ္ဦးစီးခ်ဳပ္ေတြက ၿခိမ္းေျခာက္တာေတြ ဆက္တိုက္ျဖစ္လာတယ္။ အထင္ေပၚဆံုး ပုဂၢိဳလ္ႏွစ္ဦးကေတာ့ ထိုင္းတပ္မေတာ္ ၾကည္းတပ္ဦးစီးခ်ဳပ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ဆူရာယုဒ္ ခ်ဴလာေနာ့ နဲ႔ အမွတ္(၃)တပ္ေတာ္မွဴး ဒု-ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးဝမ္တနာခ်ိဳင္းတို႔ပဲ ျဖစ္တယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ဆူရာယုဒ္က အင္အားသံုး ေျဖရွင္းမယ္လို႔ ဆိုခဲ႔ၿပီး၊ ဝမ္တနာခ်ိဳင္းကေတာ့ မီဒီယာေတြမွာ က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ ျမန္မာႏိုင္ငံကို ပုတ္ခတ္ ေျပာဆိုတာေတြ လုပ္ခဲ႔တယ္။ တိုက္ပြဲေၾကာင့္ ဝမ္တနာခ်ဳိဳင္းဟာ ထိုင္းႏိုင္ငံထဲမွာ ပိုမို ေပၚလြင္လာၿပီး နာမည္ႀကီးလာတယ္။

(ဒီေနရာမွာ တစ္ခု ၾကားျဖတ္ေဆြးေႏြး လိုတာက ျမန္မာ မီဒီယာေတြက Thai 3rd Army ကို အမွတ္(၃)စစ္တိုင္းဆိုၿပီး ဘာသာျပန္ၾကတယ္၊ ဒါေပမယ့္ သူရဲ႕ ဖြဲ႕စည္းပံုကို ေလ့လာၾကည့္ရင္ တပ္ေတာ္ လို႔ ဘာသာျပန္တာ ပိုမွန္ပါမယ္၊ ဘာလို႔လည္းဆိုေတာ့ သူက သူအေျခစိုက္တဲ့ ေဒသတြင္းမွာ စစ္ဆင္ေရးနဲ႔ လံုျခံဳေရး တာဝန္ေတြ ထမ္းေဆာင္ဖို႔ အတြက္တင္ မဟုတ္ဘဲ 3rd Army တစ္ခုလံုး အတိုင္းအတာနဲ႔ ေရႊ႕လ်ား စစ္ဆင္ႏိုင္တဲ့ offensive capability လည္းရွိပါတယ္။ ဆိုေတာ့ ျမန္မာ့ တပ္မေတာ္က စစ္တိုင္းေတြနဲ႔ ပံုသဏၭာန္ျခင္း မတူပါဘူး။ Phitsanulok မွာ တပ္ေတာ္ဌာနခ်ဳပ္ အေျခစိုက္ၿပီး ႏိုင္ငံ ေျမာက္ပိုင္းနဲ႔ အေနာက္ပိုင္းမွာ တပ္ေတြ ျဖန္႔က်က္ထားတယ္။ ထိုင္းနိုင္ငံမွာ တပ္ေတာ္ ေလးခုရွိၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံနဲ႔ နယ္နမိတ္ တေလွ်ာက္ကို ကြပ္ကဲရတဲ့ အမွတ္(၃)တပ္ေတာ္ဟာ ကြန္ျမဴနစ္ျခိမ္းေျခာက္မႈ မရွိေတာ့တဲ့ စစ္ေအးလြန္ကာလက စၿပီး လက္နက္အေကာင္းဆံုး တပ္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္ဆင္ေပးျခင္း ခံရတဲ့ ဦးစားေပး တပ္ေတာ္ျဖစ္လာတယ္။ စစ္ေအး ကာလတုန္းကေတာ့ လာအိုနဲ႔ ကေမၻၻၻၻၻၻၻၻၻၻၻၻၻၻၻၻၻၻၻၻာဒီးယား နယ္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္စပ ္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္ေတြကို ကြပ္ကဲရတဲ့ အမွတ္(၁)နဲ႔ အမွတ္(၂)တပ္ေတာ္ေတြကို ပိုဦးစားေပးခဲ႔ရပါတယ္။ အဲဒီ႔ အခ်ိန္က ျမန္မာနယ္စပ္မွာ ျမန္မာအစိုးရကို လက္နက္ကိုင္ ဆန္႔က်င္ေနတဲ့ လူမ်ိဳးစု လက္နက္ကိုင္ေတြကို ၾကားခံဇုန္အျဖစ္ ထားခဲ႔ပါတယ္။ ျမန္မာ့ တပ္မေတာ္နဲ႔ ထိုင္းတပ္တို႔ တိုက္ရို္က္ထိေတြ႕ခဲ႔ျခင္းလည္း မရွိပါဘူး။ စစ္ေအးလြန္ကာလေတြမွာ ကြန္ျမဴနစ္ျခိမ္းေျခာက္မႈ အႏၲရာယ္လည္း မရွိေတာ့ဘူး၊ ျမန္မာ့ တပ္မေတာ္ကလည္း ျမန္မာႏိုင္ငံ နယ္စပ္အထိ ေနရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ထိန္းခ်ဳပ္လာႏိုင္တဲ့ အခါ အမွတ္(၃)တပ္ေတာ္ဟာ ဦးစားေပး တပ္ေတာ္ ျဖစ္လာတယ္။ စစ္ေလ့က်င့္မႈ အမ်ားအျပားကိုလည္း အမွတ္(၃)တပ္ေတာ္ ဧရိယာထဲမွာ လုပ္လာေတြ႕ ျမင္ေတြ႕ရပါတယ္။ ဥပမာ- ၂၀၀၀ ခုႏွစ္ Cobra Gold ကို တပ္ခရိုင္မွာ လုပ္ခဲ႔ၿပီး၊ ၂၀၀၁ Cobra Gold ကို ခ်င္းရိုင္ခရိုင္မွာ လုပ္ခဲ႔တာမ်ိဳးပါ။)

ျမန္မာ့တပ္မေတာ္က က်ဆံုးသြားတဲ့ စခန္းေတြကို ျပန္လည္ထိုးစစ္ဆင္ခဲ႔တယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ တိုက္ပြဲေတြ ျဖစ္ပြားေနတဲ့ ေဒသေတြနဲ႔ အလြန္နီးကပ္တဲ့ ထိုင္းႏိုင္ငံ ဘက္ျခမ္းမွာ ထိုင္းတပ္က စစ္အင္အား ၃၀၀၀၀ ေက်ာ္သံုးၿပီး စစ္ေရး ေလ႔က်င့္တာကိုလည္း ျမန္မာဘက္က ကန္႔ကြက္ခဲ႔တယ္။ ထိုင္းဘက္က စစ္ေရး ေလ႔က်င့္မႈကို ဆက္လုပ္ခဲ႔ၿပီး ျမန္မာဘက္ကို လက္နက္ႀကီးေတြနဲ႔ ပစ္ခတ္တာေတြ လုပ္လာပါတယ္။ ဒီိလိုနဲ႔ ႏွစ္ဖက္တပ္မ်ား ၾကားမွာ အျပန္အလွန္ပစ္ခတ္မႈေတြ ျဖစ္ေပၚလာတယ္။ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္က အို-၇ ေတာင္ကုန္းကို ျပန္သိမ္းပိုက္တဲ့ အခါမွာ ယိုးဒယားတပ္ေတြနဲ႔ စတင္ထိေတြ႕မႈ ျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ အို-၇ နဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွာရွိတဲ့ ယိုးဒယားဘက္ျခမ္းက ေတာင္ကုန္းက အို-၇ထက္ ပိုျမင့္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အို-၇ဟာ မယ္ဆိုင္ၿမိဳ႕ကို စိုးမိုးေနတဲ့ အဓိက အခ်က္ျခာေတာင္ကုန္းမို႔ သူတို႔ပိုင္ပါတယ္ဆိုတဲ႔ ယိုးဒယားရဲ႕ ေျပာဆိုခ်က္ဟာ မမွန္ပါဘူး။ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ဟာ အို-၇ ကို သိမ္းပိုက္ႏိုင္ၿပီးတဲ့ အခ်ိန္မွာ အို-၇ရဲ႕ တဖက္က ပိုျမင့္တဲ့ ေတာင္ကုန္းေပၚကေန ယိုးဒယားက လက္နက္ႀကီးနဲ႔ အဆက္မျပတ္ပစ္ခတ္ခဲ႔ပါတယ္။ F-16 တိုက္ေလယာဥ္ေတြ ျမန္မာ့ေလပိုင္နက္ထဲ ဝင္လာၿပီး ျခိမ္းေျခာက္ပ်ံသန္းတာေတြ လုပ္လာပါတယ္။ လြယ္လန္းေဒသမွာရွိတဲ့ မိုင္းယြန္းၿမိဳ႕မွာ UWSA အဖြဲ႕က မွဴးယစ္ေဆးဝါးေတြ ထုတ္လုပ္ေနတယ္လို႔ ယိုးဒယားက စြပ္စြဲၿပီး တိုက္ေလယဥ္ေပၚကေန ဗံုးက်ဲခ်ၿပီး တိုက္ခိုက္ခဲ႔တယ္။ F16 တစ္စီး ျမန္မာ့ ေျမေပၚမွာ ပ်ံသန္းေနခဲ႔တဲ႔ အခ်ိန္ဟာ ၄၅ မိနစ္ေတာင္ ၾကာခဲ႔တယ္လို႔ ဆိုတယ္။ နယ္စပ္က စခန္းေတြ ေပၚတင္မကဘဲ တာခ်ီလိတ္ၿမိဳ႕ေပၚကိုပါ ျဖတ္ပ်ံခဲ႔တယ္။

ထိုင္းေလတပ္မေတာ္ F-16 တိုက္ေလယာဥ္
ထိုင္းေလတပ္မေတာ္ F-16 တိုက္ေလယာဥ္


ယိုးဒယားမီဒီယာေတြမွာေတာ့ ျမန္မာတပ္ေတြဟာသူတို႔ပိုင္နက္ကို က်ဴးေက်ာ္လာလို႔ ေလယဥ္ေပၚကေန အသံဗံုးက်ဲခ်ၿပီး ေျခာက္လွန္႔ခဲ႔ရတာပါလို႔ ဆိုတယ္။ သူတို႔ ျပန္လည္ ပစ္ခတ္တာကုိ မခံႏိုင္တဲ့ အတြက္ေရာ၊ ေလယာဥ္ကို ေၾကာက္ရြံ႕တဲ့ အတြက္ေရာ ျမန္မာတပ္ေတြ မယ္ဆိုင္အနီးက ေတာင္ကုန္းေပၚက ျပန္ဆုတ္ေျပးသြားၾကလို႔ ေတာင္ကုန္းကို သူတို႔ ျပန္လည္သိမ္းပိုက္ႏိုင္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ (ႏွစ္ႏိုင္ငံတပ္ေတြ ထိေတြ႕တဲ့ နယ္စပ္တိုက္ပြဲမွာ ယိုးဒယားက သူတို႔ႏိုင္တယ္လို႔ ဆိုလိုတာပါ။ ဒါေပမယ့္ တိုက္ပြဲမွာ ေတာင္ကုန္းကို တကယ္ရလိုက္တာက ျမန္မာဘက္က ရတာပါ။ ဒီေန႔အထိလည္း ျမန္မာပိုင္ပါပဲ၊ ကၽြန္ေတာ္ ၂၀၀၈ခုႏွစ္တုန္းက အို-၇ ေတာင္ကုန္းကို ေရာက္ခဲ႔တဲ့ အခ်ိန္မွာ ေတာင္ကုန္းထိပ္အထိ ကားလမ္း ေပါက္ေနပါပီ။ ေနာက္ဆင္ေျခေလွ်ာခံစစ္ကိုလည္း အခိုင္အမာတည္ေဆာက္ထားၿပီး လက္နက္ႀကီးေတြလည္း ရွိပါတယ္။ ဒုတပ္ရင္းမွဴးဦးစီး စစ္ေၾကာင္းတစ္ေၾကာင္း စခန္းထိုင္တဲ့ စခန္းႀကီး တစ္ခု ျဖစ္ေနပါၿပီ။ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္က ယိုးဒယားေတာင္ကုန္းမွာလည္း ယိုးဒယားတပ္ေတြ အခိုင္အမာတပ္စြဲထားတာ လွမ္းျမင္ရပါတယ္။)

တိုက္ပြဲတြင္းမွာ ယိုးဒယားက တာခ်ီလိတ္ၿမိဳ႕တြင္းကို လက္နက္ႀကီးနဲ႔ လွမ္းပစ္ခဲ႔တဲ့ အတြက္ အရပ္သား (၂)ဦးေသဆံုးခဲ႔ပါတယ္။ ျမန္မာဘက္ကလည္း မယ္ဆိုင္ၿမိဳ႕ထဲကို လက္နက္ႀကီးနဲ႔ ျပန္ပစ္ခဲ႔ၿပီး ထိုင္းျပည္သူ (၂)ဦး ေသဆံုးတယ္လို႔ မီဒီယာေတြမွာ ေတြ႕ရပါတယ္။ တာခ်ီလိတ္ အေနာက္ျခမ္း ေဒသနဲ႔၊ ပံုပါက်င္-ပါခ်ီး ေဒသ ေတြမွာ တိုက္ပြဲေတြ အႀကီးအက်ယ္ျဖစ္ခဲ႔ၿပီး လြယ္လန္း ေဒသမွာေတာ့ တိုက္ပြဲေတြ ျဖစ္/မျဖစ္ကို ကၽြန္ေတာ္ မသိပါ (သိတဲ့လူေတြ ေျပာျပေပးပါ)။ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ဟာ က်ဆံုးသြားတဲ့ စခန္းေတြကို ဂၽြန္၊ ဂ်ဴလိုင္ လေတြထဲမွာမွ ျပန္သိမ္းႏိုင္ခဲ႔ပါတယ္။ SSA တပ္ေတြလည္း ယိုးဒယားႏိုင္ငံထဲကို ဆုတ္ခြာသြားၾကတယ္။ အက်အဆံုး၊ ဒဏ္ရာရ အမ်ားႀကီးနဲ႔ ရင္းႏွီးၿပီးမွ စခန္းေတြကို ျပန္သိမ္းႏိုင္ခဲ႔တာပါ။ ပါခ်ီးေတာင္ ဆိုရင္ အေတာ္မတ္ေဆာက္တဲ့ အတြက္ ခက္ခက္ခဲခဲ တိုက္ခိုက္ခဲ႔ရတယ္ နယ္စပ္အနီးမွာ ရွိတဲ့ အတြက္ လက္နက္ႀကီး သံုးရတာလည္း အကန္႔အသတ္ အလြန္မ်ားပါတယ္၊ စခန္းေတြ က်သြားတုန္းက နာရီပိုင္းတြင္း က်ဆံုးသြားေပမယ့္ ျပန္သိမ္းယူတဲ့အခါ အသက္ေတြ အမ်ားႀကီးရင္းၿပီး လနဲ႔ခ်ီေအာင္ တိုက္ယူခဲ႔ရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ရန္သူ႔ဘက္ကအငိုက္ရရွိခဲ႔မႈနဲ႔၊ မိမိက တိုက္စစ္ဆင္တဲ့ အခါမွာေတာ့ အငိုက္မရရွိတဲ့ အခါ ဘယ္ေလာက္ တန္ဖိုးႀကီးႀကီး ေပးဆပ္ခဲ႔ရတယ္ဆိုတာ သင္ခန္းစာပါ။ (အခုခ်ိန္မွာေတာ့ ပါခ်ီးအပါအဝင္ ဒီစခန္းေတြ အားလံုးဟာ အျမင့္ဆံုး တပ္လွန္႔ထားတဲ့ မဆုတ္တမ္းခံစစ္ စခန္းေတြပါ။) လြယ္မဆုတ္စခန္းကို သိမ္းပိုက္မိတဲ့ အခါမွာ ယိုးဒယားတပ္သံုး ဆက္သြယ္ေရးစက္တစ္လံုးေတာင္ သိမ္းမိခဲ႔ပါေသးတယ္။ အို-၇ တိုက္ပြဲမွာလည္း ယိုးဒယားတပ္သံုး လက္နက္ငယ္ေတြနဲ႔ ယိုးဒယားတပ္မေတာ္ တံဆိပ္ပါတဲ့ ေရွ႕ထြက္မိုင္းေတြပါ သိမ္းမိခဲ႔ပါတယ္။

ပါခ်ီးစခန္း၊ ေတာင္ေျခရွိ ကတၱရာလမ္းမွာ ထုိင္း-ျမန္မာ နယ္စပ္မ်ဥ္း ျဖစ္သည္။
ပါခ်ီးစခန္း၊ ေတာင္ေျခရွိ ကတၱရာလမ္းမွာ ထုိင္း-ျမန္မာ နယ္စပ္မ်ဥ္း ျဖစ္သည္။


လြယ္လန္းေဒသ အေျခအေနကလည္း အခ်ိန္မေရြး ေပါက္ကြဲႏိုင္တဲ့ အင္မတန္ အႏၲရာယ္ႀကီးတဲ့ အေနအထားပါ။ လြယ္လန္းေဒသတြင္းမွာ ထိုင္းစစ္စခန္း (၃၅)ခု ရွိေနပါတယ္။ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္က ထိုင္းစစ္စခန္းေတြ အားလံုး ဆုတ္ခြာေပးဖုိ႔ တရားဝင္ အေၾကာင္းၾကားမႈ လုပ္ခဲ႔ပါေသးတယ္။ ထိုင္းဘက္က ျပန္လည္ ကန္႔ကြက္ခဲ႔ၿပီး သူတို႔ပိုင္ နယ္ေျမျဖစ္တဲ့ အတြက္ ဆုတ္မေပးႏုိင္ေၾကာင္း ဆိုတယ္။ ဒီျပႆနာဟာ ဒီေန႔ အထိ မၿပီးဆံုး ေသးပါဘူး။ ထိုင္းတပ္စခန္းေတြ(အခ်ိဳ႕စခန္းေတြမွာ သံခ်ပ္ကာ ယာဥ္မ်ားပါ ပါဝင္ပါတယ္)နဲ႔ ျမန္မာတပ္စခန္းေတြ ထိပ္တိုက္ရင္ဆိုင္ၿပီး အသင့္ အေနအထားနဲ႔ စခန္းခ်ထားတာ ဒီေန႔ အထိပါ။


ထိုင္းနယ္စပ္ရွိ တပ္မေတာ္ ေရွ႕တန္းစခန္းမ်ားကို ေတြ႕ျမင္ရပံု

၂၀၀၁ တိုက္ပြဲစဥ္ေတြမွာ ယိုးဒယားနဲ႔ ျမန္မာတပ္ေတြ ထိေတြ႕ခဲ႔တာကို ျပန္သံုးသပ္ရရင္ ျမန္မာ့ တပ္မေတာ္ဘက္က ယိုးဒယားထက္ အက်အဆံုး အထိအခိုက္ ပိုမ်ားခဲ႔တယ္ (ဒါေပမယ့္ ယိုးဒယားတပ္ေတြေၾကာင့္လို႔ေတာ့ မဆိုႏိုင္ပါ၊ SSA နဲ႔ တိုက္ခိုက္ရတဲ့ အတြက္ ထိခိုက္က်ဆံုးရတာေတြပါ)။ ဒါေပမယ့္ နယ္ေျမမဆံုးရွံဳးေအာင္ ကာကြယ္ႏိုင္ခဲ႔တယ္။ အျငင္းပြားေနတဲ့ ေတာင္ကုန္းကို ရန္သူ႕လက္ပါမသြားေအာင္ ျပန္တိုက္ယူႏိုင္ခဲ႔ၿပီး၊ လြယ္လန္းေဒသက နယ္ေျမအျငင္းပြားမႈ ျပႆနာကေတာ့ နဂိုအေျခအေနတိုင္း ရွိေနၿပီး ဒီေန႔အထိ ေျဖရွင္းႏိုင္ျခင္း မရွိေသးဘူး။ အဲ႔ဒီ႔ အခ်ိန္က မိမိ ေလတပ္မေတာ္မွာ ေခတ္မွီဂ်က္တိုက္ေလယာဥ္ မရွိခဲ႔တဲ့ အတြက္ ယိုးဒယားေလတပ္က မိမိ ေခါင္းေပၚျဖတ္ပ်ံၿပီး နားရြက္တံေတြးဆြတ္တာ ခံခဲ႔ရတယ္။

တိုက္ပြဲအၿပီးတြင္ ဝယ္ယူခဲ႔ေသာ MIG-29 တိုက္ေလယာဥ္
တိုက္ပြဲအၿပီးတြင္ ဝယ္ယူခဲ႔ေသာ MIG-29 တိုက္ေလယာဥ္

နယ္စပ္တိုက္ပြဲေတြ ျဖစ္ေနတဲ့ တခ်ိန္တည္းမွာပဲ ထိုင္း-ျမန္မာ ေရပိုင္နက္ျခင္း ထိစပ္ ေနတဲ့ ေနရာမွာ ေရတပ္ျခင္း ထိေတြ႕မႈ ျဖစ္ခဲ႔ပါတယ္။ (ႏွစ္ႏိုင္ငံ ေရပိုင္နက္ အၾကားမွာ ပါခ်န္ျမစ္ဝက လူမေနတဲ့ ကၽြန္း(၃)ကၽြန္း ပိုင္ဆိုင္မႈကို ႏွစ္ႏိုင္ငံ အျငင္းပြား ေနဆဲပါ)။ ထိုင္းစစ္ေရယာဥ္ တစ္စီးဟာ ျမန္မာ့ ေရပိုင္နက္ထဲကို က်ဴးေက်ာ္ဝင္ေရာက္လာၿပီး ျမန္မာဘက္က ကင္းလွည့္တိုက္ေရယာဥ္ ရန္ႏိုင္-၅၁၀ နဲ႔ ေတြ႕ဆံုတဲ့ အခ်ိန္မွာ ထုိင္းဘက္က စတင္ပစ္ခတ္ခဲ႔တာပါ။ ရန္ႏိုင္-၅၁၀ မွာ ထိုင္းစစ္သေဘၤာကို တုန္႔ျပန္ပစ္ခတ္ဖို႔ ထိေရာက္တဲ့ လက္နက္ ေကာင္းေကာင္း မပါဘူးလို႔ ဆိုပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မထိေအာင္ပဲ ေရွာင္တိမ္းၿပီး ဆုတ္ခြာခဲ႔ရတယ္။ ဒါေပမယ့္ ရန္ႏိုင္-၅၁၀ နဲ႕ တတန္းတည္းမွာ ရွိေနတယ့္ ဆလံုကၽြန္း ေစတီေတာ္ကို ထိမွန္ၿပီး ေစတီေတာ္ ပ်က္ဆီးခဲ႔ပါတယ္။ ျမန္မာ ေရတပ္ သေဘၤာတစ္စင္း သူတို႔ ပိုင္နက္ကို က်ဴးေက်ာ္လို႔ ပစ္ခတ္ခဲ႔ရတယ္လို႔ ထိုင္းႏိုင္ငံက ခ်က္ခ်င္းပဲ သတင္းစာ ရွင္းလင္းပြဲ လုပ္ခဲ႔တယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံကလည္း ထိုင္းဘက္က က်ဴးေက်ာ္တာျဖစ္တယ္လို႔ ျပန္လည္ ကန္႔ကြက္ခဲ႔တယ္။ ကုန္းေပၚက နယ္စပ္မွာသာမက ေရျပင္ နယ္စပ္မွာပါ တင္းမာမႈ အျမင့္ဆံုး ျမင့္တက္ခဲ႔ပါတယ္။ ေခတ္မွီ ေရတပ္ သေဘၤာေတြနဲ႔ ေခတ္မွီတဲ့ လက္နက္စနစ္ေတြ လိုေနၿပီ ဆိုတာ ဒီျဖစ္စဥ္က ျပသခဲ႔ပါတယ္။


သိတဲ့လူေတြက အခ်က္အလက္ေတြ ျဖည့္ေပး၊ ျပင္ေပးၾကဖို႔ ႀကိဳဆိုပါတယ္။

အားလံုးကို ေလးစားလ်က္
Comrade


ဒီေအာက္က comment က အို-၇ စခန္း တိုက္ပြဲအေၾကာင္း ျပည့္ျပည့္စံုစံု သိရေအာင္ ကို James Mgzaw ေပးပို႔ ေပးတာပါ၊ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ခင္ဗ်ား။

၂၀၀၁ E 7(O) တိုက္ပဲြမွာပါခဲ့တဲ့ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ရဲ႕ေၿပာၿပခ်က္အရ သူတို႕တာ၀န္ယူထားတဲ့ေတာင္ကုန္း
ဟာ နယ္စပ္ခ်င္းထိစပ္ေနၿပီး အရင္ကဟိုဘက္ရဲေဘာ္ ဒီဘက္ရဲေဘာ္အခ်င္းခ်င္း ၿခင္းခတ္၊ေဘာလံုးကန္စသၿဖင့္ ေနလာၾက
သူေတြပါ၊ ဒါေပမယ့္မၿဖစ္ခင္ တပတ္ေလာက္မွာ အေနတန္းသြားၾကၿပီး အဲ့ဒီေန႕မနက္အေစာၾကီး Dawn attack  နဲ႕၀င္တိုက္
တာပါ၊ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ ခဲြမွဴးညကေသာက္တာမ်ားသြားၿပီး ရင္ပူလို႕ အေစာၾကီးနိုးကာ ကင္းေတြလိုက္စစ္ရင္း ရဲေဘာ္ေတြ
အားလံုး Stand by ေပးထားတုန္း၀င္တိုက္ခ်ိန္ၿဖစ္သြားတယ္။ ဒါေပမယ့္လူအင္အား လက္နက္အင္အားခ်င္းမမွ်လို႕
လက္နက္ၾကီးၿပစ္ခ်ိန္မွာ စခန္းေဘးကေတာင္ေစာင္းမွာ ခဏေရွာင္လိုက္၊ လက္နက္ၾကီးအၿပစ္ရပ္ခ်ိန္  ၿပန္တိုက္လိုက္နဲ႕လုပ္ရင္း
စခန္းကိုထိမ္းထားနိုင္ခဲ့တယ္၊ သိရသေလာက္ ထိုင္းဘက္ကနယ္စပ္စခန္းနားထိ လမ္းေတြေပါက္ေတာ့ တင့္ကားေတြပါ ေမာင္းခ်လာ
ၿပီးၿပစ္ေပးတယ္လို႕သိရတယ္။ စခန္းမွာအထိအခိုက္ အက်အဆံုးေတြမ်ားလာၿပီး ခဲြမွဴးကိုယ္တိုင္ေပါင္မွာထိသြာ
းတယ္၊ ေန႕လယ္ေလာက္မွ စစ္ကူေရာက္လာကာ စခန္းကိုၿပန္ထိမ္းနိုင္ခဲ့တယ္။

ထိုင္းဘက္ကလူအင္အား၊ လက္နက္အင္အားက ေၿပာစရာမရိွေအာင္သာတယ္၊ အရာခံဗိုလ္အဆင့္ေလာက္က လူနာေကာက္ဖို႕
ရဟတ္ယာဥ္ေတာင္းႏိုင္ခြင့္ရိွတယ္၊ နယ္စပ္အထိ သံခ်ပ္ကာယာဥ္ေတြသြားႏိုင္ေလာက္တဲ့ လမ္းေတြရိွတယ္၊ ၿမန္မာဘက္ကေတာ့
ယခုထိ ေပၚတာေခၚကာ လူအင္အားၿဖင့္ ပစၥည္းေတြသယ္ရတဲ့အဆင့္ပဲရိွေသးတယ္။ က်ိဳင္းတံုမွာရိွတဲ့ သံခ်ပ္ကာတပ္ရင္းက
တာခ်ီလိတ္ေရွ့တန္းစခန္းထိ မသြားႏိုင္ဘူး၊ ၿမန္မာတပ္ေတြကစိတ္ဓာတ္ေရးရာကိုပဲ အေၿခခံၿပီးတိုက္ေနရတယ္၊ ေၿပာရမယ္ဆိုရင္
ဟိုးလြန္ခဲ့ေသာႏွစ္ေပါင္း ၄၀၊၅၀ ေလာက္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာ္ေဇာတို႕၊ဗိုလ္ခ်ဳပ္တင္ဦးတို႕ တရုတ္ၿဖဴတိုက္တုန္းကေတာင္
ဒီထက္ေထာက္ပံ့ေရးေကာင္းေသးတယ္၊ ေလေၾကာင္းၿပစ္ကူေပးတာေတြ၊ ေလယာဥ္နဲ႕ရိ႕ကၡာခ်ေပးတာေတြ အလွ်ံပယ္လုပ္ေပးနိုင္ခဲ့တယ္၊ တိုင္းၿပည္ကလဲခ်မ္းသာ၊ ပါလီမန္ဒီမိုကေရစီစနစ္မွာ ႏိုင္ငံၾကီးေတြရဲ႕ေထာက္ပံ့မွု႕ကလည္း ရေတာ့ေကာင္းေကာင္းတိုက္နိုင္ခဲ့တယ္။
အခုလိုေၿပာလို႕ တပ္မေတာ္အတြက္အသံုးစရိတ္ေတြပုိသံုးခိုင္းေနတာမဟုတ္ပါ၊ ပထမအေရးၾကီးဆံုးတိုင္းၿပည္ကိုခ်မ္းသာေအာင္လုပ္ေစခ်င္သည္။
တိုင္းၿပည္ခ်မ္းသာလာရင္ ၿပည္သူလူထုလဲခ်မ္းသာ တပ္မေတာ္လဲခ်မ္းသာလာမယ္၊ ဒုတိယအခ်က္က ႏိုင္ငံၾကီးေတြနဲ႕ အဆင္ေၿပေစခ်င္တယ္၊
အဓိက အေမရိကန္၊ အဂၤလိပ္ႏွင့္ ဥေရာပႏိုင္ငံမ်ား၊ တရုတ္၊ရုရွားတို႕နဲ႕လဲအဆင္ေၿပေအာင္ေပါင္းၿပီး ခ်ိန္ခြင္လွ်ာညိွပါ၊ တိုင္းရင္းသား
အခ်င္းခ်င္းတိုက္တဲ့စစ္ပဲြေတြမၿဖစ္ေစခ်င္ဘူး၊ ယိုးဒယားတို႕ ဘဂၤလားေဒ့ရ္ တို႕လိုသူတို႕ဘက္ကစၿပီး က်ဴးေက်ာ္စစ္ၿဖစ္လို႕ကေတာ့
ၿမန္မာလူငယ္တိုင္း စစ္ထဲ၀င္ၾကမွာပါ၊ နိုင္ငံသားတိုင္း မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ရိွၾကပါတယ္။


ထိုင္း-ျမန္မာ နယ္စပ္ ပဋိပကၡ (၂၀၀၃)

$
0
0

ထိုင္းနယ္စပ္ရွိ ျမန္မာ ေရွ႕တန္းစခန္း

July 23, 2011 at 2:09pm
(အခု ေဆာင္းပါးကို တင္ရတာဟာ ၂၀၀၃ ခုႏွစ္က ထုိင္း နဲ႔ ျမန္မာ ႏွစ္ႏိုင္ငံ စစ္တပ္ေတြၾကား ပဋိပကၡျဖစ္ခဲ႔တဲ့ အေျခအေနကို လက္လွမ္းမွီသေလာက္ တင္ျပလိုရင္း ျဖစ္ၿပီး တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ေတြကို ေစာ္ကားတိုက္ခိုက္လိုျခင္း မရွိပါေၾကာင္း ႀကိဳတင္ ေျပာၾကား လိုပါသည္။ အခုခ်ိန္မွာ တဖက္နဲ႔ တဖက္ တိုက္ခုိက္ေနရေပမယ့္ ညီအစ္ကုိေတြျဖစ္လို႔ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ အတူေနထိုင္ႏိုင္မယ့္ ေန႔ေတြကို ေမွ်ာ္လင့္လ်က္ ရွိေနေၾကာင္းပါ)

http://www.mmdefence.blogspot.comမွ ျပန္လည္ကူးယူ ေဖၚျပပါသည္။


ထိုင္း-ျမန္မာ နယ္စပ္ ပဋိပကၡ (၂၀၀၃)

(ဒီအေၾကာင္း ေရးသားရတာက ျပည့္ျပည့္စံုစံု သိလို႔ မွီလို႔ ေရးတာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ ႀကိဳေတာင္းပန္ပါရေစ။ ကၽြန္ေတာ္ သိသေလာက္ ေရးတဲ့ထဲမွာ လြဲမွားတာေတြ အမ်ားႀကီး ရွိႏိုင္ပါတယ္။  Blog C-box ထဲမွာ ကိုsawkofan ေမးထားတာကို ျပန္ေျဖ ေပးတဲ့သူ မေတြ႕ေသးတဲ့ အတြက္ တကယ္နားလည္တဲ့ သိတဲ့ လူေတြ မေျပာခင္ သိသေလာက္ေလး နည္းနည္း ေျပာျပတာပါ။ လြဲမွားေနတာေတြ ရွိရင္ သိတဲ့လူေတြက ေထာက္ျပ ျပဳျပင္ေပးၾကပါ ခင္ဗ်ား။)

ထိုင္း-ျမန္မာ နယ္စပ္ ၂၀၀၁ တိုက္ပြဲစဥ္ေတြနဲ႔ ပက္သက္လို႔ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ အနည္းအက်ဥ္းပဲ ၾကားဖူးပါတယ္။ တိုက္ပြဲမွာ ပါခဲ႔ဖူးတဲ့ တပ္မေတာ္သားအခ်ိဳ႕နဲ႔၊ သူတို႔ဆီက တဆင့္စကားၾကားဖူးသူေတြ ဆီကေန ထပ္ဆင့္ၿပီး အနည္းအက်ဥ္းသာ ၾကားဖူးနားဝ ရွိပါတယ္၊ ထင္ရွားတဲ့ တိုက္ပြဲေတြက အို-၇ ေတာင္ကုန္းတိုက္ပြဲ၊ ပါခ်ီးစခန္း တိုက္ပြဲ၊ ဘီပီ-၁ စခန္းတိုက္ပြဲ၊ လြယ္ေတာ္ခန္းတိုက္ပြဲ၊ လြယ္ခန္းရွိဳးတိုက္ပြဲ၊ စတဲ့ တိုက္ပြဲႀကီး တိုက္ပြဲငယ္ေပါင္း မ်ားစြာ ပါပါတယ္။ မိုးသီးဇြန္ ဘေလာ့မွာ ကိုsawkofan ဖတ္ဖူးတဲ့ ေက်ာက္ေခတ္တပ္မေတာ္ ဆိုတဲ့ ေဆာင္းပါးက ေဆာင္းပါးရွင္ ဂါမဏိ ေရးတာပါ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဖတ္ဖူးတယ္၊ သူ႔ေဆာင္းပါးမွာတဲ့ တခ်ိဳ႕အခ်က္ေတြကို ၾကည့္လိုက္တာနဲ႔တင္ အရမ္းလြဲေနမွန္း သိသာပါတယ္၊ (ထိုင္းစစ္တပ္ရဲ႕ ႐ုပ္သံလိုင္းကလႊင့္တဲ့ အခ်က္အလက္ေတြကို ယူၿပီး ေရးခဲ႔သလားေတာ့ မသိပါ)။ ျမန္မာဘက္က တိုက္ပ္-၆၉ တင့္ကားေတြ သံုးၿပီး ထိုင္းဘက္က အမ္-၆၀ တင့္ကားေတြနဲ႔ ခုခံခဲ႔တယ္လို႔ ဆိုတယ္၊ ရွမ္းျပည္ အေရွ႕ပိုင္း တစ္ခုလံုးမွာ တိုက္ပ္-၆၉ လို ပင္မတိုက္ပြဲဝင္တင့္ေတြ တစီးမွ မရွိပါ။ ေျမျပင္ အေနထားကလည္း တင့္ေတြ ရွမ္းျပည္ အေရွ႕ပိုင္းကို သယ္ယူဖို႔နဲ႔ အဲဒီ႔ ေဒသမွာ စစ္ဆင္ဖုိ႔ အေျခအေန မေပးပါ။ ထိုင္းဘက္ကလည္း တကယ္သံုးခဲ့တာက သံခ်ပ္ကာ လူသယ္ယာဥ္ေတြနဲ႔ ေျခလ်င္ တိုက္ခိုက္ေရးယာဥ္ေတြပါ။

ထိုင္းစစ္တပ္က အသံုးျပဳခဲ႔တဲ့ ေျခလ်င္ တိုက္ခုိက္ေရးယာဥ္
ထိုင္းစစ္တပ္က အသံုးျပဳခဲ႔တဲ့ ေျခလ်င္ တိုက္ခုိက္ေရးယာဥ္

ေဆာင္းပါးရွင္ ဂါမဏိ ေရးထားတာ သတင္း အခ်က္အလက္ အလြဲအမွားေတြကို အေျခခံၿပီး ေရးထားတယ္ ဆိုတာေလာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ေျပာႏိုင္ပါတယ္။၂၀၀၁ တိုက္ပြဲစဥ္ေတြနဲ႔ ပက္သက္လို႔ ပိုသိတဲ့ လူေတြ ေဆြးေႏြးေပးပါလိမ့္မယ္။ အခု ၂၀၀၃ တိုက္ပြဲစဥ္ေတြနဲ႔ ပက္သက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္သိသေလာက္ နည္းနည္း ေဆြးေႏြးပါ႔မယ္၊ ကၽြန္ေတာ္က ဒီတိုက္ပြဲစဥ္မွာ ပါဝင္ခဲ႔လို႔ မဟုတ္ပါ၊ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ထြက္ခဲ႔ဖူးတဲ့ စစ္ဆင္ေရး နယ္ေျမက အဲဒီ႔ ေဒသနဲ႔ ဆက္စပ္ေနတဲ့ အတြက္ အနည္းအက်င္း သိခဲ႔ရပါတယ္။

အဓိက တိုက္ပြဲေတြ ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ေနရာေတြကေတာ့ ႀတိဂံေဒသ တိုင္းစစ္ဌာနခ်ဳပ္ နယ္ေျမ မံုးေထာ္-မံုးထ ေဒသ ျဖစ္ပါတယ္။ မံုးေထာ္(ရွမ္းအေခၚ မိုင္းေတာ့)-မံုးထ(မိုင္းထား) ေဒသ ဟာ ႀကိဂံေဒသ အေနာက္ေတာင္ဘက္စြန္း သံလြင္ျမစ္ အေရွ႕ဘက္ကမ္းမွာ တည္ရွိၿပီး အေရွ႕ပိုင္းတိုင္းစစ္ဌာနခ်ဳပ္
နယ္ေျမ ဟိုမိန္းေဒသ နဲ႔ နယ္ေျမခ်င္း ဆက္စပ္ေနပါတယ္။ ဟိုမိန္းေဒသနဲ႔ မံုးေထာ္-မံုးထေဒသ အစပ္မွာ SSA ဌာနခ်ဳပ္ လြယ္တိုင္းလွ်ံစခန္း တည္ရွိပါတယ္။ လြယ္တိုင္းလွ်ံ စခန္းဟာ ထိုင္း-ျမန္မာ နယ္စပ္မ်ဥ္းေပၚမွာ ရွိၿပီး နယ္နိမိတ္ အျဖစ္ သတ္မွတ္ထားတဲ့ ေတာင္ေၾကာ တေလွ်ာက္ အလ်ားလိုက္ တည္ရွိပါတယ္။ လြယ္တိုင္းလွ်ံစခန္းေရွ႕နဲ႔ ဘယ္ညာမွာ ကာကင္း စခန္းေပါင္း မ်ားစြာရွိၿပီး SSA ဟာ လြယ္တိုင္းလွ်ံဝန္းက်င္ ဧရိယာ အေတာ္မ်ားမ်ားကို စိုးမိုး ထားႏိုင္ပါတယ္။ လြယ္တိုင္းလွ်ံရဲ႕ အေဆာက္အဦ အေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ျမန္မာနယ္နိမိတ္ထဲမွာ ရွိေပမယ့္ ဝင္ေပါက္ေတြက ထိုင္းဘက္ကပဲ ဝင္လို႔ရပါတယ္။ ျမန္မာဘက္ျခမ္းကို အခိုင္အမာ ခံစစ္ျပင္ထားၿပီး ေရွ႕မွာ သတ္ကြင္း ဖန္တီး ထားပါတယ္။ SSA ရဲ႕ လြယ္တိုင္းလွ်ံ ကာကင္းေတြရဲ႕ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွာေတာ့ ျမန္မာ့ တပ္မေတာ္ ေရွ႕တန္း ကာကင္းစခန္းေတြ ရွိပါတယ္။ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ေတာင္ေၾကာေတြမွာ တဖက္နဲ႔ တဖက္ အသင့္ ရင္ဆို္င္ထိန္းခ်ဳပ္ထားတဲ့ အေနအထားပါ။

ထံုးစံ အတိုင္းပါပဲ တိုက္ပြဲေတြ စတင္ ျဖစ္ပြားတဲ့ အခ်ိန္ကေတာ့ ၂၀၀၂ ခုႏွစ္ ထိုင္း-အေမရိကန္ပူးတြဲ Cobra Gold စစ္ေလ့က်င့္မႈ ျပဳလုပ္တဲ့ အခ်ိန္ပါ။ (ထံုးစံ အတိုင္းလို႔ ဆိုရတာက နယ္စပ္က ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ စခန္းေတြ အတိုက္ခံရတဲ့ အခ်ိန္တိုင္း လိုလိုဟာ Cobra Gold ျပဳလုပ္မယ့္ အခ်ိန္ကာလ ပတ္ဝန္းက်င္ျဖစ္ပါတယ္)။ လူမ်ိဳးစုလက္နက္ကိုင္ေတြ ျမန္မာ့ တပ္မေတာ္စခန္းေတြ ကို ဝင္တိုက္တာေတြဟာ Cobra Gold နဲ႔ အခ်ိန္ကိုက္ ျဖစ္ေလ့ရွိတာ တိုက္ဆိုင္မႈ သက္သက္ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ အဲဒီ႔ နယ္စပ္တိုက္ပြဲေတြ ျဖစ္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ထိုင္းတပ္ဟာ ဝင္မပါေပမယ့္ သူတို႔ နယ္စပ္ကို ကာကြယ္ဖို႔ဆိုတဲ့ ပံုစံနဲ႔ နယ္စပ္မွာ လက္နက္ႀကီးေတြ အျပည့္အစံုနဲ႔ တပ္လွန္႔ျခင္း တပ္အသင့္ေနရာယူျခင္းေတြ လုပ္ၿပီး ျမန္မာ့ တပ္မေတာ္ကို တိုက္ခိုက္ေနတဲ့ လူမ်ိဳးစုလက္နက္ကိုင္ေတြ ေနာက္မွာ အသင့္ရွိေနတတ္ပါတယ္။ ေနာက္တစ္ခ်က္က Cobra Gold စစ္ေရး ေလ့က်င့္မႈဟာ ပံုမွန္ ပူးတြဲ စစ္ေရးေလ႔က်င့္ရံုသက္သက္ မဟုတ္ပါဘူး။ အေမရိကန္က ထိုင္းကို လက္နက္ေရာင္းတဲ့ပြဲလည္း ျဖစ္တယ္။ စစ္ေလ့က်င့္မႈမွာပါတဲ့ အေမရိကန္တပ္ေတြဟာ လက္နက္ အျပည့္အစံုနဲ႔လာေလ့ရွိတယ္၊ ဒါေပမယ့္ စစ္ေလ့က်င့္မႈ ၿပီးတဲ့အခါ ပါလာတဲ့ လက္နက္ႀကီးေတြကို ျပန္ယူမသြားဘဲ ထိုင္းကို အထူးေစ်းနဲ႔ ေရာင္းခဲ႔ေလ့ရွိပါတယ္။ စစ္ေလ့က်င့္မႈကို ေရွ႕တန္းတင္ၿပီး လက္နက္ႀကီးေတြကို ေလွ်ာ့ေစ်းနဲ႔ သက္သက္သာသာ ေပးပစ္ခဲ႔တဲ့ သေဘာပါ။ ဒီလို ထိုင္းမွာ လက္နက္ေတြ အသင့္၊  ေလ့က်င့္မႈအသင့္ ျဖစ္တဲ့ အခ်ိန္မွာ နယ္စပ္က တပ္မေတာ္စခန္းေတြ အၿမဲလိုလို တိုက္ခံရပါတယ္။ ၂၀၀၁ ခုနွစ္ Cobra Gold ကုိျမန္မာႏိုင္ငံ တာခ်ီလိတ္ေဒသ၊ လြယ္လန္းေဒသေတြနဲ႔ ကပ္လ်က္ ထိုင္းႏိုင္ငံ ခ်င္းရိုင္ခရိုင္ နယ္စပ္မွာ ျပဳလုပ္သြားပါတယ္။ ထိုင္းတပ္ေတြ ခ်င္းရိုင္ခရိုင္ထဲမွာ အသင့္ရွိေနခ်ိန္ ေမလလယ္မွာ ထိုင္းျမန္မာ အျပန္အလွန္ပစ္ခတ္မႈေတြ ၊ ေရွ႕တန္းတပ္ခ်င္း ထိေတြ႕မႈေတြ ျဖစ္လာတာပါ။


ထိုင္းနယ္စပ္ရွိ ျမန္မာ ေရွ႕တန္းစခန္း

၂၀၀၃ တိုက္ပြဲစဥ္ေတြဟာလည္း အလားတူပါပဲ။ ၂၀၀၂ Cobra Gold မတိုင္ခင္မွာ SSA တပ္ေတြဟာ တပ္မေတာ္ေရွ႕တန္း စခန္းမ်ားကို ဝင္ေရာက္တိုက္ခိုက္ခဲ႔ၾကတယ္။ တပ္မေတာ္ေရွ႕တန္း စခန္းေတြဟာ နယ္စပ္အနီးမွာရွိၿပီး SSA တပ္ေတြဟာ ထိုင္းဘက္ကေန ဝင္ေရာက္တိုက္ခိုက္ၾကတာပါ။ လက္နက္အင္အား လူအင္အား ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ တိုက္ခိုက္တာျဖစ္ၿပီး ထိုင္းႏိုင္ငံက လက္နက္ အေထာက္အပံ႔ျပဳမွာ သံသယျဖစ္စရာ မရွိပါ။ ရုတ္တရက္ အလစ္အငိုက္ ထိုးစစ္ဆင္ခံရၿပီး တပ္မေတာ္ စခန္း အေတာ္မ်ားမ်ား ဆံုးရွံဳးခဲ႔တယ္။ ႀကီးမားတဲ့ ဆံုးရွံဳးမႈ အေနနဲ႔ ထိုင္း-ျမန္မာ နယ္စပ္ဂိတ္အမွတ္(၃) ဘီပီ-၃ ေဒသကို စြန္႕လႊတ္ခဲ႔ရၿပီး SSA က ထိန္းခ်ဳပ္သြားႏိုင္တယ္။ အဲဒီ႔ ေဒသမွာ ေဒသဖြံ႔ၿဖိဳးေရး အတြက္ တည္ေဆာက္ေပးထားတဲ့ ေဆးရံု၊ စာသင္ေက်ာင္း၊ စတဲ့ အေဆာက္အဦေတြ ဖ်က္ဆီးခံရၿပီး အရပ္ဘက္ဝန္ထမ္းတခ်ိဳ႕ အသက္ဆံုးရွံဳးခဲ႔တယ္။ စစ္ပြဲေၾကာင့္ ဘီပီ-၃ နယ္စပ္မွာ တည္ရွိတဲ့ ပန္ကန္႔ေကာ္ရြာနဲ႔ အဲဒီ႔ မေရာက္ခင္က ပန္မိုင္ဆြန္၊ က်ဴဆန္ကပ္၊ မံုးေထာ္၊ မံုးထ ရြာေတြ လံုးဝနီးပါး ပ်က္ဆီးသြားခဲ႔ၿပီး ေဒသခံေတြလည္း အမ်ားအျပား ထိခိုက္ေသဆံုးၾကရကာ အဲဒီ႔ ေဒသခံ လူအားလံုး ေနရပ္ကို စြန္႔ခြာထြက္ေျပးရတယ္။ တပ္မေတာ္က အမွတ္(၃၃) ေျချမန္တပ္မ လက္ေအာက္ခံတပ္ရင္း တပ္ဖြဲ႔မ်ားနဲ႔ ဒီေဒသကို ျပန္လည္ ထိုးစစ္ဆင္ခဲ႔တယ္။ ႀကိဂံေဒသတိုင္းစစ္ဌာနခ်ဳပ္လက္ေအာက္ခံ တပ္အခ်ိဳ႕လည္း စစ္ဆင္ေရးမွာ ပါဝင္ခဲ႔ၿပီး၊ တပ္မေတာ္နဲ႔ အတူ UWSA 'ဝ' တပ္ဖြဲ႕ မ်ားလည္း ပါဝင္တိုက္ခိုက္ခဲ႔တယ္။

တပ္မေတာ္ဘက္က အရင္က အင္အားအနည္းငယ္နဲ႔ စခန္းထိုင္ခဲ႔တဲ့ စခန္းေတြကို SSA က အင္အားအမ်ားအျပားနဲ႔ အခိုင္အမာ ခံစစ္ျပင္ထားလို႔ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ခက္ခက္ခဲခဲ တိုက္ယူခဲ႔ရတယ္။ တပ္မေတာ္ဘက္က ၁၂၀ မမ စိန္ေျပာင္းႀကီးေတြ အမ်ားအျပား အသံုးျပဳ တိုက္ခိုက္ခဲ႔တယ္။ ေမာ္တာ က်ည္တခ်ိဳ႕ ထိုင္းႏိုင္ငံထဲ က်ေရာက္တယ္လို႔ ထိုင္းႏိုင္ငံက စတင္ ေျပာဆိုလာတယ္။ တပ္မေတာ္ဟာ မံုးေထာ္၊ မံုးထ တို႔ကို ျပန္လည္ သိမ္းယူႏိုင္ခဲ႔ေပမယ့္ ရန္သူဟာ ပိုျမင့္တဲ့ ေတာင္ေတြေပၚကေန ဆက္လက္ ခုခံၾကတဲ့ အတြက္ တိုက္ပြဲႀကီးေတြ ဆက္ျဖစ္ခဲ႔တယ္။ ရန္သူအခိုင္အမာ ခံစစ္ျပင္ထားတဲ့ ေထာင္ထိပ္ စခန္းေတြကို အငိုက္မရရွိဘဲ ေရွ႕တည့္တည့္ကေန ဒဲ့တက္ တိုက္ရတာ ျဖစ္တဲ့ အတြက္ အထိအခိုက္ အက်အဆံုးလည္း အင္မတန္မွ မ်ားခဲ႔တယ္။ ရန္သူကလည္း ယာဘေဆးေတြ သံုးစြဲထားၿပီး ေတာင္ထိပ္က အမိုးပါခံကတုတ္ေတြထဲမွာက်ည္ဆံ အလွ်ံပယ္ထည့္ၿပီး ခုခံၾကတာ ျဖစ္တယ္။ အကာအကြယ္ မရွိတဲ့ ေတာင္ထိပ္ေပၚကို ရဲစြမ္းသတိၱ တစ္ခုတည္းကို အရင္းျပဳၿပီး ရင္ဖြင့္ၿပီး တက္တိုက္ခဲ႔ၾကတဲ့ တပ္မေတာ္သား အားလံုး ဒီေနရကေန အေလးျပဳပါတယ္။ အဲဒီ႔ တိုက္ပြဲစဥ္ တစ္ေလွ်ာက္မွာ ဝ တပ္ဖြဲ႔ေတြရဲ႕ ရဲစြမ္းသတၱိနဲ႔ စြမ္းရည္ဟာလည္း မွတ္တမ္းတင္ရေလာက္ေအာင္ ေလးစားစရာျဖစ္ခဲ႔တယ္။

၂၀၀၃ ခုႏွစ္အတြင္း ျဖစ္ခဲ႔တဲ့ အႀကီးဆံုး တိုက္ပြဲႀကီးေတြကေတာ့ ပန္မိုင္ဆြန္ တိုက္ပြဲ၊ ၄၀၀၈၈၇ တိုက္ပြဲ၊ ပန္ကန္႔ေကာ္ တိုက္ပြဲ၊ ေညာင္ပင္ကုန္း တိုက္ပြဲ ေတြျဖစ္တယ္။ ၄၀၀၈၈၇ တိုက္ပြဲဟာ အလြန္ခက္ခဲတဲ့ တိုက္ပြဲ တစ္ပြဲျဖစ္ခဲ႔ၿပီး ေတာင္ရဲ႕ ေတာင္ခါးပန္း တဝက္မွာ ရွိတဲ့ (ပြိဳင့္-xxxx) ကို တပ္မေတာ္က သိမ္းႏိုင္ခဲ့ၿပီး ရန္သူနဲ႔ ဆက္လက္ ရင္ဆိုင္ထိန္းခ်ဳပ္ ေျခကုန္ယူထားစဥ္မွာ ေတာင္ထိပ္ေပၚမွာ ရွိတဲ့ ရန္သူက လက္နက္ႀကီးေတြနဲ႔ ဦးႏွိမ္ပစ္ခတ္ၿပီး ျပန္သိမ္းယူဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ႔တယ္။ အေပၚစီးကေန ပစ္ခတ္ၿပီး တန္ျပန္ ထိုးစစ္ဆင္လာတာကို ျပန္မက်ဆံုးေအာင္ ခုခံႏိုင္ခဲ႔လို႔သာ ဒီတိုက္ပြဲမွာ ရည္မွန္းခ်က္ရရွိတဲ့ အထိ ေအာင္ျမင္ေအာင္ ဆက္တိုက္ပြဲဝင္ႏိုင္ခဲ႔တာ ျဖစ္ပါတယ္။ တိုက္ပြဲစစ္ တစ္ေလွ်ာက္လံုးမွာလည္း မိမိ တိုက္စစ္ရပ္တန္႔သြားတဲ့ အခ်ိန္မ်ိဳး၊ က်ားတက္ထိုးရာကေန လန္က်လာတဲ့ အခါမ်ိဳးမွာ ရန္သူက ထုတ္ႏွဳတ္အင္အားနဲ႔ တန္ျပန္ ထိုးစစ္ ဆင္ေလ႔ရွိခဲ႔တယ္။ ပန္ကန္႔ေကာ္ တိုက္ပြဲမွာ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ဘက္က ပစ္လိုက္တဲ့ လက္နက္ႀကီး က်ည္ေတြ ထိုင္းႏိုင္ငံထဲက်တဲ့အတြက္ အရပ္သား အခ်ိဳ႕ ဒဏ္ရာရတယ္လို႔ ထိုင္းဘက္က ေျပာဆိုလာၿပီး ထိုင္းတပ္က ျမန္မာတပ္ကို လက္နက္ႀကီးနဲ႔ ျပန္လည္ပစ္ခတ္ခဲ႔တယ္။ ျမန္မာဘက္ကလည္း တံု႔ျပန္ပစ္ခတ္ခဲ႔ၿပီး နယ္စပ္တင္းမာမႈ အျမင့္ဆံုးေရာက္ခဲ႔တယ္။ ဒါေပမယ့္ ၂၀၀၁ တိုက္ပြဲစဥ္တုန္းကလို ထိုင္းတပ္နဲ႔ ျမန္မာတပ္ေတြ ထိေတြ႕ တိုက္ခိုက္ခဲ႔တာမ်ိဳး အထိေတာ့ မျဖစ္ခဲ႔ပါဘူး။ ထိုင္းတပ္က SSA ကို လက္နက္ ရိကၡာအႀကီးအက်ယ္ ေထာက္ပံ႔တာမ်ိဳး၊ သူတို႔ႏိုင္ငံနယ္နိမိတ္ထဲကေန ထိုးစစ္ ဆင္ႏိုင္ေအာင္ ကူညီတာမ်ိဳးနဲ႔ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္နဲ႔ လက္နက္ႀကီး အျပန္အလွန္ပစ္ခတ္တာမ်ိဳး အထိပဲ ျဖစ္ခဲ႔တယ္။

ေညာင္ပင္ကုန္းစခန္းတိုက္ပြဲဟာ တိုက္ပြဲစဥ္ တေလွ်ာက္မွာ အက်အဆံုးအမ်ားဆံုးနဲ႔ ရင္းႏွီးၿပီးမွ စခန္းကို သိမ္းပိုက္ရရွိပါတယ္။ ဒီစခန္းကို နည္းဗ်ဴဟာကြပ္ကဲမႈ အဖြဲ႕တစ္ခု၊ တပ္ရင္း(၃)ရင္းနဲ႔ တိုက္ခိုက္ခဲ႔တာျဖစ္ၿပီး တိုက္ပြဲ မစတင္မီမွာ ဗ်ဴဟာမွဴးက စခန္းကို ရရွိၿပီလို႔ ႀကိဳတင္ သတင္းပို႔ခဲ႔ၿပီး ကိုယ္တိုင္ပါဝင္ကာ ဘုရင့္ေနာင္ထံုး ႏွလံုးမူၿပီး တိုက္ခိုက္ခဲ႔တာ ျဖစ္တယ္။

ပန္မိုင္ဆြန္တိုက္ပြဲမွာလည္း ဝ တပ္ဖြဲ႔ဟာ လူဦးေရ ၈၀ ေလာက္ က်ဆံုးခံၿပီး အေသခံကာ ရဲရဲဝံ႔ဝံ႔ တိုက္ခိုက္ခဲ႔တယ္။ က်ဴဆန္ကပ္၊ လြယ္ေထြ စတဲ့ စခန္းေတြကိုလည္း ဝ တပ္ဖြဲ႕ကပဲ တာဝန္ယူတိုက္ခိုက္ခဲ႔တာျဖစ္ၿပီး တပ္မေတာ္က လက္နက္ႀကီး ပစ္ကူေပးခဲ႔တယ္။

အဲဒီ႔ အခ်ိန္မွာ တိုက္ပြဲ နယ္ေျမေတြနဲ႔ ဆက္စပ္ေနတဲ့ ထိုင္းႏိုင္ငံေျမာက္ပိုင္း ခ်င္းမိုင္ခရိုင္၊ ခ်င္းရိုင္ခရုိင္ေတြမွာ ထိုင္းစစ္တပ္နဲ႔ ရဲတပ္ဖြဲ႕ ေတြက မူးယစ္ေဆးဝါးနဲ႔ ပက္သက္ၿပီး စစ္ဆင္ေရး လုပ္ေနတဲ့ အခ်ိန္ျဖစ္တယ္။ ထိုင္းႏိုင္ငံကေျပာဆို လာတာက UWSA ဝ တပ္ဖြဲ႔ေတြဟာ မူးယစ္ေဆးဝါးေတြ ထုတ္လုပ္ေနတယ္၊ ထိုင္းႏိုင္ငံထဲကို ျဖန္းျဖဴးေနတယ္လို႔ စြပ္စြဲလာတယ္။ အဲဒိ႔ အျပင္ ထိုင္းဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ သက္ဆင္ ကိုယ္တိုင္က ျမန္မာအေနနဲ႔ UWSA ကို အေရးမယူရင္ ထိုင္းတပ္က ျမန္မာျပည္ထဲထိဝင္ၿပီး UWSAရဲ႕ ဘိန္းခ်က္စခန္းေတြကို ဖ်က္ဆီးပစ္မယ္လို႔ ေျပာဆိုေၾကာင္း ထိုင္းမီဒီယာေတြကေန ေဖၚျပခဲ႔ၾကတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံကလည္း ျမန္မာ့ေျမေပၚကို ဘယ္ႏုိင္ငံျခားတပ္ဖြဲ႔မွာ အဝင္ခံမွာ မဟုတ္ဘူးလို႔ဆိုၿပီး၊ ထိုင္းႏိုင္ငံဟာ SSA တပ္ဖြဲ႔ေတြကို ေနာက္ကြယ္ကေန ေထာက္ပံ႔ေနၿပီး ဒီအဖြဲ႔ေတြဟာ ဘိန္းေမွာင္ခို လက္နက္ကိုင္ေတြ၊ ဘိန္းဓါးျပ ေတြသာျဖစ္တယ္လို႔ တုန္႔ျပန္ခဲ႔တယ္။ သံအမတ္ႀကီးေတြကို ႏိုင္ငံျခားေရးဝန္ႀကီး ဌာနကို ေခၚယူၿပီး ျပင္းျပင္းထန္ထန္ သတိေပးတာေတြ ႏွစ္ႏိုင္ငံလံုး အျပန္အလွန္ျပဳလုပ္ခဲ႔ၾကတယ္။ ထိုင္းတပ္ေတြဟာ နယ္စပ္ၿမိဳ႕ေတြ၊ နယ္စပ္မ်ဥ္းအနီးက လမ္းေတြ၊ ေရွ႕တန္းစခန္းေတြမွာ သံခ်ပ္ကာ ကားေတြနဲ႔ ကင္းလွည့္တာေတြ လုပ္ခဲ႔ၾကတယ္။ ၂၀၀၁ တုန္းကလို တာခ်ီလိတ္ၿမိဳ႕ထဲနဲ႔ မယ္ဆိုင္ၿမိဳ႕ထဲကို လက္နက္ႀကီးေတြအျပန္အလွန္ ပစ္ခတ္တာမ်ိဳး မရွိခဲ႔ေပမယ့္ တာခ်ီလိတ္ၿမိဳ႕ထဲမွာ ဗံုးေတြ ကြဲခဲ႔တယ္။

ျမန္မာ့ တပ္မေတာ္က မံုးေထာ္-မံုးထ ေဒသတစ္ခုလံုးနဲ႔ ဆံုးရွံဳးသြားတဲ့ စစ္စခန္းေတြ အားလံုး ျပန္လည္သိမ္းပိုက္ႏိုင္ၿပီးတဲ့ အခ်ိန္မွာ SSA တပ္ေတြ ဆုတ္ခြာသြားတဲ့ လြယ္တိုင္းလွ်ံဘက္ကို ဆက္လက္ ထိုးစစ္ဆင္ၾကတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ ထိုင္းဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ဟာ ထိုင္းစစ္ေသနာပတိခ်ဳပ္ရာထူးကို အေျပာင္းအလဲ ျပဳလုပ္ခဲ႔တယ္။ ျမန္မာျပည္ကို လိုအပ္ရင္ အင္အားသံုးမယ္လို႔ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ေျပာဆိုခဲ႔ဖူးတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ဆူရာယုဒ္ ခ်ဴလာေနာ့ ရာထူးက အနားယူရၿပီး စစ္ေသနာပတိခ်ဳပ္ အသစ္က SSA ကို ေထာက္ပံ့ကူညီေနတာေတြ ရပ္ဆိုင္းလိုက္တယ္။ SSA လည္းလြယ္တိုင္းလွ်ံဘက္ကို အားလံုး ဆုတ္ခြာသြားရတယ္။ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္နဲ႔ UWSA တပ္ဖြဲ႔ေတြလည္း လြယ္တိုင္းလွ်ံ ေဒသနဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ေတာင္ေၾကာေတြေပၚမွာ ကာကင္းစခန္းေတြ တည္ေဆာက္ၿပီး ရင္ဆိုင္ထိန္းခ်ဳပ္ထားခဲ႔ၾကၿပီး တိုက္ပြဲေတြ အခိုက္အတန္႔ ၿပီးဆံုးခဲ႔ပါတယ္။

အက္စ္အက္စ္ေအ တပ္မ်ား ဆုတ္ခြာရာ လြယ္တိုင္းလွ်ံ ေတာင္ကုန္း
အက္စ္အက္စ္ေအ တပ္မ်ား ဆုတ္ခြာရာ လြယ္တိုင္းလွ်ံ ေတာင္ကုန္း

တိုက္ပြဲတြင္းမွာ တပ္မေတာ္ဟာ ဆံုးရွံဳးသြားတဲ့ နယ္ေျမေတြ အားလံုး ျပန္ရေအာင္ တိုက္ယူႏိုင္ခဲ႔ေပမယ့္ အက်အဆံုးမ်ားခဲ႔ပါတယ္။ တိုက္ပြဲေတြ အတြင္း က်ဆံုးခဲ႔သူေတြ ရွိသလို တာခ်ီလိတ္၊ မိုင္းဆတ္၊ မိုင္းတံု ၿမိဳ႕ေတြနဲ႔ ဆက္သြယ္ထားတဲ့ ေထာက္ပံ႔ေရး လမ္းေၾကာင္းေတြမွာ မၾကာခဏ ျခံဳခို တိုက္ခိုက္ခံရတဲ့ အတြက္ က်ဆံုးရတာေတြလည္း ရွိခဲ႔တယ္။ UWSA တပ္ဖြဲ႔ကလည္း က်ဆံုးမႈမ်ားခဲ႔ၿပီး ဒဏ္ရာရသူနဲ႔ ကိုယ္အဂၤါအစိတ္အပိုင္း ဆံုးရွံဳးသူေတြလည္း အေတာ္မ်ားမ်ား ရွိခဲ႔တယ္။ ၁၂၀ မမ စိန္ေျပာင္းႀကီးေတြဟာ တိုက္ပြဲကို အဆံုးအျဖတ္ ေပးႏိုင္တဲ့ နည္းဗ်ဴဟာ လက္နက္ႀကီးေတြ အျဖစ္ျမင္ေတြ႕ခဲ႔ရ ေပမယ့္ တခ်ိဳ႕တိုက္ပြဲေတြမွာ ပစ္မွတ္ကို အေတာ္ ေဝးေဝး လြဲေခ်ာ္တာေတြ အားနည္းခ်က္အျဖစ္ ေတြ႕ခဲ႔ရတယ္။ တိုက္ပြဲအတြင္းပ်က္ဆီးသြားခဲ႔တဲ့ ရြာေတြကို ျပန္တည္ေပးခဲ႔ေပမယ့္ တိုက္ပြဲမတိုင္ခင္ က ေနထိုင္လာတဲ့ လူအားလံုး ျပန္လာမေနႏိုင္ၾကေတာ့သလို အရင္လိုလည္း စည္ကားျခင္း မရွိေတာ့ပါ။ တိုက္ပြဲစဥ္ တစ္ခုလံုးမွာ ဝမ္းနည္းဖို႔ အေကာင္းဆံုးကေတာ့ အျပစ္မဲ့ အရပ္ဘက္ ဝန္ထမ္းေတြ အသက္ဆံုးရွံဳးခဲ့ရတာပါ။

အခုေတာ့ အရင္က စည္ကားတဲ့ ရြာႀကီးျဖစ္ခဲ႔ၿပီး ၂၀၀၃ တိုက္ပြဲေတြ အတြင္းမွာ ရြာပ်က္ႀကီး ျဖစ္သြားတဲ့ မံုးထရြာေနရာမွာ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္ ႏွစ္ဦးပိုင္းက စၿပီး မံုးထၿမိဳ႕ အျဖစ္ ၿမိဳ႕အသစ္ တည္ေဆာက္ေနပါၿပီ။ ရွမ္းျပည္နယ္ေတာင္ပို္င္း လင္းေခးခရိုင္ မိုင္းပန္ၿမိဳ႕နဲ႔လည္း ကားလည္း ေဖါက္လ်က္ရွိၿပီး မိုင္းပန္-မံုးထ လမ္းမွာ သံလြင္ျမစ္ကို ျဖတ္ၿပီး သံလြင္ျမစ္ကူးတံတားသစ္ႀကီးလည္း တည္ေဆာက္ဖို႔ စီစဥ္ေနပါၿပီ၊ လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရး ေကာင္းမြန္လာတာနဲ႔ အမွ် ေဒသရဲ႕ လံုျခံဳေရး အေျခအေန ေကာင္းမြန္လာၿပီး ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္လာလိမ့္မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ရပါတယ္။ ၂၀၀၃ တိုက္ပြဲေတြရဲ႕ စစ္ေဘးဒဏ္အျဖစ္ ရြာပ်က္ေတြရဲ႕ အစိတ္အပိုင္း အၾကြင္းအက်န္ေတြကို ယေန႔တိုင္ ေတြ႕ျမင္ႏိုင္ပါေသးတယ္။ အခုျပန္တည္ထားတဲ့ ရြာေတြရဲ႕ မနီးမေဝးမွာ ခ်ံဳေတာေတြ ဖံုးလႊမ္းေနၿပီ ျဖစ္တဲ့ ရြာပ်က္ေတြ ရွိပါတယ္။

အဲဒီ႔တုန္းက ခက္ခက္ခဲခဲ ျပန္တိုက္ယူခဲ႔ရတဲ့ ပန္မိုင္ဆြန္၊ ပန္ကန္႔ေကာ္၊ ရန္ပိုင္ဆြန္၊ မံုးေထာ္၊ မံုးထ၊ ေညာင္ပင္ကုန္း၊ ၄၀၀၈၈၇ စတဲ့ စခန္းေတြ အားလံုးဟာ ယခုအခါ မဆုတ္တန္းခံစစ္ စခန္းေတြ အျဖစ္ သတ္မွတ္ထားပါတယ္။ မည္သည့္ အေျခအေနနဲ႔ ႀကံဳရသည္ျဖစ္ေစ စခန္းကို စြန္႕ခြာ ထြက္ေျပးခြင့္ မရွိပါဘူး။ ဒီစခန္းေတြကေန ဆုတ္ခြာခြင့္ကို အမိန္႔ေပးႏိုင္သူဟာ တပ္မေတာ္ ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ တစ္ဦးပဲ ရွိပါတယ္။

အခုတင္ျပခဲ႔တာေတြကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ သိမွီသေလာက္ ၂၀၀၃ ခုႏွစ္ ထိုင္း-ျမန္မာ နယ္စပ္ တိုက္ပြဲမ်ား အေၾကာင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ လြဲမွားေနတာ၊ မျပည့္စံုတာေတြရွိရင္ သိတဲ့သူေတြက ေထာက္ျပ ျပဳျပင္ ေပးၾကပါ။

အားလံုးကို ေလးစားလ်က္
Comrade

လ-၁၃ နဲ႔ ဆရာႀကီး ေအးမင္း

$
0
0
 
July 27, 2011 at 11:51am
ႏွင္းမက်ေပမယ့္ ျမဴေတြဆိုင္းၿပီး ခိုက္ခိုက္တုန္ေအာင္ ခ်မ္းတဲ့ ေဆာင္းနံနက္ခင္း တစ္ခုမွာ ကၽြန္ေတာ္ လူတစ္ေယာက္နဲ႔  ဆံုေတြခဲ႔ရဖူးတယ္။ တပ္မေတာ္သား ဘဝမွာ ရာထူးအဆင့္အတန္း အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ဆံုေတြ႕ရတာ၊ ခြဲခြာရတာဟာ အဆန္းမဟုတ္ ေပမယ့္ ဆရာႀကီးေအးမင္း (အမည္ရင္း မဟုတ္) နဲ႔ ဆံုေတြ႕ခဲ႔ရ၊ သူ႕ဆီက ၾကားသိခဲ႔ရတာေတြကေတာ့ မေမ႔ႏိုင္တဲ့ ျဖစ္ရပ္ေတြပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ စခန္း (ပြိဳင့္-၂၉၄၈)ကို ယာယီတာဝန္နဲ႔ ေရာက္လာတဲ့ ခမရ(-) က တပ္ၾကပ္ႀကီးေအးမင္း အဲဒီ႔ မနက္မွာ သတင္းပို႔လာပါတယ္။ စခန္းမွာ ဆရာႀကီးတုိ႔ အဖြဲ႕ ေခတၱေနဖို႔ ထုိင္ဖုိ႔ ေနရာ ခ်ထားေပး အၿပီးမွာ စကားစမည္ ေျပာျဖစ္ခဲ့ရာက သူ႕ဘဝ တစိတ္တပိုင္းကို သိခြင့္ရခဲ႔တယ္။ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ဆံုတဲ့ အခ်ိန္မွာ ဆရာႀကီးက အသက္(၅၀)နီးပါး၊ စစ္သက္(၃၀) ျပည့္ခါနီးၿပီ။ လူပံု ပိန္ပိန္ပါးပါး၊ စကားနည္းၿပီး မ်က္ႏွာကေတာ့ အၿမဲတမ္း ၿပံဳးေရာင္သမ္း ေနတတ္တယ္။ မ်က္ႏွာထားက ႏူးညံ့သလို စကားေျပာတာကလည္း ေလသံေအးေအးနဲ႔ တလံုးခ်င္း ျဖည္းျဖည္း ေျပာတတ္တယ္။
စစ္သက္ (၃၀) နီးပါး ေျခလ်င္စစ္သား အေနနဲ႔ ျမန္မာျပည္ အႏွံ႔အျပားမ်ား တာဝန္ထမ္းေဆာင္ခဲ႔ၿပီး ဆိုေတာ့ အေတြ႕အႀကံဳေတြက အမ်ားႀကီးပါ။ ဆရာႀကီးနဲ႔ စကားေျပာရတာ၊ သူ႕အေတြ႕အႀကံဳေတြ နားေထာင္ရတာဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ စခန္းက ရဲေဘာ္ အားလံုးအတြက္ ဘယ္ေတာ့မွ မရိုးႏိုင္ပါဘူး။ ဗမာလူမ်ိဳး ကရင္ျပည္နယ္ ဖါပြန္သား ဆရာႀကီးေအးမင္းဟာ အရက္မေသာက္၊ ဖဲမရိုက္၊ ေလာင္းကစားမလုပ္ တကယ့္ လူရိုးလူေအးႀကီးပါ။ လူပ်ိဳႀကီး ျဖစ္ၿပီး တပ္ျပင္ပမွာအမ်ိဳးအေဆြလည္း မရွိပါဘူး၊ တပ္မေတာ္သည္သာ သူ႕အိမ္ေပါ႔။ နာမည္နဲ႔လိုက္ေအာင္ ေအးတဲ့ ဆရာႀကီးေအးမင္းကို သူ႕ရဲေဘာ္ေတြကလည္း ေတာ္ေတာ္ ေလးစား ရိုေသၾကတာ ေတြ႕ရတယ္။ အိမ္ေထာင္မရွိ လူပ်ိဳႀကီးဆိုေတာ့ ရဲေဘာ္ေတြနဲ႔ မရွိအတူ ရွိအတူ ေနလာခဲ႔ၿပီး ရဲေဘာ္ေတြ ေငြေရး ေၾကးေရးက အစ အခက္အခဲ ရွိတိုင္း ကူညီခဲ႔တဲ့သူ။



သူ႕အေဖကလည္း တပ္မေတာ္က တပ္ၾကပ္ႀကီး တစ္ဦးပါ၊ ဒါေၾကာင့္ ဆရာႀကီးေအးမင္းတို႔ မိသားစုဟာ အေဖတာဝန္က်ရာ ခလရ(၁၃)ဖါပြန္ၿမိဳ႕ မွာ ေနထုိင္ရင္း ႀကီးျပင္းခဲ႔တယ္။ ခလရ(၁၃)ဆိုတာကေတာ့ အမွတ္(၁၃)ေျခလ်င္တပ္ရင္းကို အတိုေကာက္ ေခၚတာေပါ႔၊ တပ္ထဲမွာေတာ့ တခါတေလ အဲဒါကို ထပ္ၿပီး လ-၁၃ လို႔ အတိုေကာက္ ေခၚၾကတယ္။

လ-၁၃ မွာေနထိုင္ႀကီးျပင္းခဲ႔တဲ့ ဆရာႀကီးေအးမင္းတို႔ မိသားစု အတြက္ တေန႔မွာ ကံၾကမၼာဆိုးတစ္ခုႀကံဳလာတယ္၊ သူ႕အေဖ ေရွ႕တန္းစစ္ဆင္ေရး တာဝန္ထမ္းေဆာင္ရင္း တိုက္ပြဲမွာ က်ဆံုးသြားတာပါ။ အေဖမရွိေတာ့ဘူးဆိုေတာ့ တပ္ထဲမွာ ေနလို႔မရၾကေတာ့ဘူး တျခားမွာလည္း ေနစရာမရွိေလေတာ့ အေဖ့ပင္စင္နဲ႔ ဂရုဏာေၾကး ရတာေလးေတြ အရင္းျပဳၿပီး ဖါပြန္ၿမိဳ႕ထဲမွာ ေျပာင္းေနၾကတယ္။ သူတို႔မိသားစုက ညီအစ္ကို ႏွစ္ေယာက္ပါ သူက အငယ္ျဖစ္ၿပီး အစ္ကို အႀကီးက အထက္တန္း တက္ေနရင္းကေန ေက်ာင္းထြက္ၿပီး မိသားစုကို လုပ္ေကၽြးရွာတယ္။ ဒါေပမယ့္ သိပ္မၾကာဘူး အစ္ကိုျဖစ္သူက တပ္ထဲဝင္သြားပါတယ္၊ အဲဒီ႔မွာ ဆရာႀကီးေအးမင္းလည္း အလယ္တန္းေက်ာင္းသား ဘဝနဲ႔ ေက်ာင္းက ထြက္ၿပီး အေမကို ႀကံဳရာက်ပန္း လုပ္ေကၽြးရတယ္။ အစ္ကို လုပ္တဲ့သူက သူ႕တပ္ကေန တစ္ႏွစ္မွာ တစ္ေခါက္ေလာက္ပဲ သူတို႔သားအမိကုိ လာေတြ႕ႏိုင္တယ္။ ႏွစ္အနည္းငယ္ အၾကာမွာပဲ သူ႔အစ္ကို တပ္ၾကပ္ရထူးရၿပီး မၾကာခင္ ေရွ႕တန္းမွာ က်ဆံုးသြားျပန္တယ္။


အစ္ကို ဆံုးၿပီးလို႔မွ မၾကာခင္ သူကိုယ္တိုင္ ေသကံမေရာက္ သက္မေပ်ာက္ အျဖစ္နဲ႔ ႀကံဳရျပန္တယ္။ ဖါပြန္ေဒသကို ထိုးစစ္ဆင္ဖို႔ လာတဲ့ စစ္ေၾကာင္းေတြက ေပၚတာဆြဲတာကို ခံရတာပါ၊ ေပၚတာဘဝနဲ႔ ဗံုးသီးေတြ၊ ရိကၡာေတြ ထမ္းပိုးေပးရင္း တိုက္ပြဲေတြနဲ႔လည္း ႀကံဳလို႔ ဒုကၡေတြ အရမ္းေရာက္ခဲ့ရတယ္။ တိုက္ပြဲနဲ႔ႀကံဳလို႔ အဲဒီ႔စစ္ေၾကာင္းက ရဲေဘာ္တခ်ိဳ႕ထိခိုက္ က်ဆံုးတာေတြ ရွိခဲ႔ေပမယ့္ ေသကံမေရာက္ သက္မေပ်ာက္ဆိုသလို ေဘးမသိရန္မခဘဲ အိမ္ျပန္လာႏိုင္ခဲ႔တယ္။ ဒါေပမယ့္ အိမ္မွာက တိုက္ပြဲမွာ က်ဆံုးခဲ႔တဲ့ လင္ေယာက္်ားနဲ႔ သားႀကီးတို႔ရဲ႕ စိတ္နဲ႔ ဆရာႀကီးေအးမင္းရဲ႕ အေမဟာ က်န္းမာေရး မေကာင္းေတာ့ဘူး။ သူလည္း ရရာအလုပ္လုပ္ၿပီး တတ္ႏိုင္သေလာက္ ကုသေပးေပမယ့္ သိပ္မၾကာခင္မွာဘဲ ဆံုးပါးသြားခဲ႔တယ္။ ဒီေတာ့ အသက္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ အရြယ္မွာပဲ မိဘေတြေရာ၊ အစ္ကုိျဖစ္သူေရာ မရွိေတာ့ၿပီမို႔ တစ္ေကာင္ၾကြက္ျဖစ္ခဲ႔ရတယ္။ ဒီေတာ့ ဘာမွ အေထြအထူး စဥ္းစား မေနေတာ့ဘဲ တပ္ထဲကို ေျခစံုပစ္ဝင္လိုက္ေတာ့တယ္။

စစ္သင္တန္းၿပီးဆံုးလို႔ တာဝန္က်တဲ့ မိခင္တပ္ရင္း ရွိတဲ့ ေနရာက ျမန္မာႏိုင္ငံ အလယ္ပိုင္း ေခ်ာက္ၿမိဳ႕။ ဒါေပမယ့္ တိုက္ဆို္င္စြာပဲ ေရစက္ဆံုပံုက သူ႕ရဲ႕ မိခင္တပ္ရင္းဟာ လ-၁၃ ပဲျဖစ္ေနတယ္။ လ-၁၃ က ဖါပြန္အေျခစိုက္တပ္ရင္း အျဖစ္ကေန ဒါးကြင္း ျဖစ္စဥ္ေၾကာင့္ တပ္ရင္း တရင္းလံုး ေနရာ ေျပာင္းပစ္ခံခဲ႔ရရာကေန တပ္မ(၈၈) လက္ေအာက္ခံ တပ္အျဖစ္ ျမန္မာႏိုင္ငံ အလယ္ပိုင္း ေခ်ာက္ၿမိဳ႕ကို ေရာက္လာတာပါ။ (ဒါးကြင္းျဖစ္စဥ္ ဆိုတာကေတာ့ လ-၁၃က တပ္စိတ္ တစ္စိတ္ဟာ ဖါပြန္ၿမိဳ႕နယ္ ဒါးကြင္းေဒသမွာ ေဒသခံ ေက်းရြာသူေတြကို မုဒိမ္းမႈ က်ဴးလြန္ခဲ႔တဲ့ ျဖစ္စဥ္ပါ။ ဒီျဖစ္စဥ္ကို အထက္က သိရွိတဲ့ အခါမွာ စစ္တရားရံုးနဲ႔ စစ္ေဆးၿပီး တပ္စိတ္မွဴးနဲ႔ က်ဴးလြန္သူ အားလံုးကို ေသဒဏ္အျပစ္ေပးၿပီး၊ တပ္ရင္းက ရာထူးႀကီးသူေတြကိုလည္း အေရးယူခဲ႔တယ္။ တပ္ရင္း တရင္းလံုးကိုပါ ဖါပြန္ၿမိဳ႕ကေန ေျပာင္းပစ္ၿပီး တပ္မလက္ေအာက္ခံ တပ္အျဖစ္ ပို႔လုိက္တာပါ) စစ္သားဘဝမွာ တပ္ေတြ တစ္ခုၿပီး တစ္ခု ေျပာင္းရတာ မထူးဆန္းေပမယ့္ စစ္သားတိုင္း မိခင္တပ္ရင္းကိုသာ ပိုသံေယာဇဥ္ရွိတတ္ၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဆရာႀကီးေအးမင္းလည္း သူ႔အေတြ႕အႀကံဳေတြ အေၾကာင္း ျပန္ျပန္ေျပာရင္ ရဲေဘာ္သစ္ဘဝက လ-၁၃နဲ႔ ကယားျပည္နယ္ စစ္ဆင္ေရးဝင္ခဲ႔ရတုန္းက အေၾကာင္းေတြ အမ်ားဆံုး ၾကားရေလ့ရွိတယ္။ သူနဲ႔ ေရစက္ဆံုတဲ့ လ-၁၃ ကိုလည္း အေတာ္သံေယာဇဥ္ ရွိပံုပဲ။

ရွမ္းျပည္အေရွ႕ပိုင္း၊ ႀတိဂံေဒသကို ေရာက္ေနတာလည္း ၁၅ ႏွစ္ေလာက္ရွိေနပါၿပီ၊ တပ္ၾကပ္ႀကီး လုပ္သက္တင္ ၁၀ ႏွစ္ေက်ာ္ေနၿပီ၊ ပညာအရည္အခ်င္းအရ တပ္ခြဲ/တပ္ၾကပ္ႀကီး (တပ္ခြဲရဲ႕ တပ္ေထာက္ကိစၥေတြ ကိုင္ရတဲ့ သူေပါ႔) လုပ္ဖုိ႔ အရည္အခ်င္းမွီေပမယ့္ မလုပ္ဘဲ ျငင္းၿပီး တိုက္စရာ ရွိရင္ ေရွ႕ဆံုးကေန အေသခံ တိုက္ရတဲ့ တပ္စုတပ္ၾကပ္ႀကီး ပဲလုပ္ေနတာပါ။ တပ္ခြဲ/တပ္ၾကပ္ႀကီး ရာထူးကို မက္ေမာၾကသူေတြ ရွိတတ္ၾကေပမယ့္ ဆရာႀကီးေအးမင္းကေတာ့ စာရင္းဇယားေတြနဲ႔ ေခါင္းရွဳပ္မခံခ်င္ဘူးလို႔ ဆိုတယ္၊ သူကိုယ္၌ကလည္း အလိုေလာဘ အင္မတန္နည္းတဲ့ သူကိုး။ တပ္မေတာ္မွာ ဒုအရာခံဗိုလ္ ရာထူးရဖို႔က မလြယ္ကူတဲ့ ကိစၥပါ။ ဒုအရာခံဗိုလ္(စာေရး) ဆိုရင္ေတာ့ တမ်ိဳးေပါ႔ သူတို႔ကေတာ့ လုပ္သက္နဲ႔ လုပ္ငန္းကၽြမ္းက်င္မႈေပၚ မူတည္ၿပီး ပံုမွန္ရာထူးတက္သြားႏိုင္တယ္။ ေျခလ်င္စစ္သား တစ္ေယာက္ကေန ဒုအရာခံဗိုလ္ ျဖစ္လာဖို႔က အင္မတန္ခက္တယ္။ တပ္ခြဲ/တပ္ၾကပ္ႀကီးကေနလည္း ဒုအရာခံဗိုလ္ရာထူးကို ရႏိုင္တယ္၊ ဆရာႀကီးေအးမင္းတို႔လို တပ္ခြဲ/တပ္ၾကပ္ႀကီး ရာထူးမယူတဲ့ ဖိုက္တာ တပ္ၾကပ္ႀကီး ေတြထဲကေနလည္း လုပ္သက္ရင့္ၿပီး စစ္ေျမျပင္ ထူးခၽြန္မႈ ရွိတဲ့သူ အက်င့္စာရိတၱ မွင္နီမထိထားတဲ့ လူေတြကို တပ္ရင္းမွဴးေတြက ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ရံုးအထိ တင္ျပရတယ္။ အဲဒီ႔မွာ ရံုးခ်ဳပ္က အရာခံဗိုလ္ ေရြးခ်ယ္ေရး အဖြဲ႕ကေန ေသခ်ာ စီစစ္ေရြးခ်ယ္ၿပီးမွ အက်င့္သိကၡာ စံျပျဖစ္တဲ့လူေတြ၊ စစ္ေျမျပင္မွာ ထူးခၽြန္တဲ့ သူေတြကို ဒုအရာခံဗိုလ္ အျဖစ္ေရြးခ်ယ္တာပါ။ (ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ တပ္ရင္းတစ္ရင္းမွာ အရာခံဗိုလ္၊ ဒုအရာခံဗိုလ္ ဆိုတဲ့ ဆရာႀကီးေတြဟာ စစ္သည္အားလံုးရဲ႕ စံျပ ျဖစ္ေနသင့္လို႔ပါပဲ။ တပ္ရင္းအရာခံဗိုလ္ဆရာႀကီးေတြ ဆိုရင္ အေတြ႕အႀကံဳရင့္တာ အျပင္ အက်င့္သိကၡာကလည္း ေလးစားစရာ ေကာင္းတာမို႔ အရာရွိငယ္ေတြ ကိုယ္တိုင္က တေလးတစား ဆက္ဆံရတာပါ။)

ဆရာႀကီးေအးမင္းလည္း တပ္ၾကပ္ႀကီး လုပ္သက္တင္ ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္ၿပီမို႔ အခုခ်ိန္ေလာက္ဆိုရင္ေတာ့ တပ္ခြဲအရာခံဗိုလ္ ေလာက္ ျဖစ္ေနေလာက္ပီ ထင္ပါတယ္။ သူ႔ဆီက ၾကားခဲ႔ရတဲ့ မွတ္မွတ္ရရ စကားတစ္ခြန္းေတာ့ ရွိတယ္။ ” ခြန္ဆာႀကီး ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ယူသြားတာေတာ့ ေတာ္ေတာ္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္၊ သူသာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး မယူခဲ႔ရင္ အခုခ်ိန္ ကၽြန္ေတာ့္ကို ျမင္ရမွာ မဟုတ္ဘူး” - လို႔ဆိုတယ္။ ခြန္ဆာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး မယူခင္ ၉၆-၉၇ ထဲမွာ ရွမ္းျပည္အေရွ႕ပိုင္းမွာ အျပင္းအထန္ ထိုးစစ္ဆင္ခဲ႔တဲ့ ထုိးစစ္ေတြထဲမွာ သူတို႔ တပ္ရင္းလည္း ပါခဲ႔တယ္။ သူ႕တပ္စုမွာ တပ္စုမွဴးအပါအဝင္ အားလံုးနီးပါး က်ဆံုးသြားတာပါ၊ ကံေကာင္းလို႔သာ အသက္မေသဘဲ က်န္ခဲ႔ေပမယ့္ ဒီတိုက္ပြဲစဥ္ထဲမွာ သူ႕ကိုယ္သူ တထစ္ခ် ေသမယ္လို႔ သူ႕စိတ္ထဲမွာ ထင္ခဲ႔တယ္၊ သူ႕ရဲေဘာ္ေတြလည္း အေတာ္မ်ားမ်ား က်သြားပီ သူ႕မွာ တြယ္တာစရာလည္း မရွိ မဟုတ္လား၊ ဒီေန႔ ငါမေသေသးရင္ ေနာက္ေန႔ တိုက္ပြဲမွာ ေသလိမ့္မယ္လို႔ပဲ စိတ္ထဲမွာ ထင္ေနၿပီး တိုက္ခိုက္ခဲ႔ရတယ္ လို႔ ဆိုတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကံေကာင္းစြာပဲ ခြန္ဆာက တိုက္ပြဲကို မဆက္ဘဲ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ယူလိုက္တယ္။ ရွမ္းျပည္အေရွ႕ပိုင္းမွာ ေဒသ အေတာ္မ်ားမ်ား ၿငိမ္းခ်မ္းသြားတယ္။ တိုက္ပြဲတြင္းမွာ ကိုယ့္ကိုယ္ေသၿပီလို႔ပဲ စိတ္ထဲမွာထားၿပီး တိုက္ပြဲဝင္ခဲ႔တဲ့ ရဲေဘာ္ေတြလည္း အသက္အႏၲရာယ္က လြတ္ေျမာက္သြားတယ္။



အခုေတာ့ ရွမ္း(ေရွ႕)တေႀကာမွာလည္း ေသနတ္သံေတြ ျပန္ၾကားလာရပီ၊ ကၽြန္ေတာ့္ ဆရာႀကီးလည္း တိုက္ပြဲေတြ ဝင္ေနရျပန္ပီလား မသိပါ။ ဆရာႀကီးကို တပ္မေတာ္ကေန က်န္းက်န္းမာမာနဲ႔ အၿငိမ္းစား ယူသြားတာ ျမင္ခ်င္ပါတယ္။ ဆရာႀကီးေအးမင္းကေတာ့ ေသခ်ာတယ္၊ အသက္(၆၀) မျပည့္မခ်င္း တပ္မေတာ္ကေန ဘယ္အေၾကာင္းနဲ႔မွ ထြက္ခြာလိမ့္မွာ မဟုတ္ဘူး၊ တပ္မေတာ္သာ သူ႕အိမ္၊ ရဲေဘာ္ေတြသာ သူ႕ေဆြမ်ိဳး ျဖစ္ေနတာကိုး။ စစ္သက္ ၃၀ နီးေပမယ့္ သူ႕မွာ တပ္မေတာ္ကေန အၿငိမ္းစားယူတဲ့အခါ ေနဖို႔ထိုင္ဖုိ႔ စုေဆာင္းထားတာ ဘာမွ မရွိေသးဘူး။ အျပင္မွာလည္း ေနဖို႔အိမ္လည္း မရွိ၊ ေဆြမ်ိဳးလည္း မရွိပါ။ ဘဝကို တပ္မေတာ္ထဲမွာပဲ အသက္(၆၀)ျပည့္သည္ အထိ တပ္ေတြ တစ္ခုၿပီး တစ္ခုေျပာင္းရင္း ျဖတ္သန္းခဲ႔တဲ့ ဆရာႀကီးေတြ တပ္က အၿငိမ္းစားယူတဲ့ အခ်ိန္မွာ အျပင္မွာ ေနစရာ မရွိလို႔ ဒုကၡေရာက္ရတာေတြ အမ်ားႀကီး ၾကားဖူးပါတယ္။ အခုေတာ့ ကာကြယ္ေရးဝန္ႀကီးဌာန ျပန္လည္ေနရာခ်ထားေရး ညႊန္ၾကားေရးမွဴးရံုး ညႊန္ၾကားခ်က္နဲ႔ စစ္မႈထမ္းေဟာင္း အိမ္ရာ အစီအစဥ္ေတြ အေကာင္အထည္ေဖၚေနတာ ၾကားရေတာ့ ဝမ္းသာမိတယ္။ ဆရာႀကီးေအးမင္း အပါအဝင္ တကယ္ခံစားခြင့္ရသင့္တဲ့ စစ္မႈထမ္းႀကီးေတြ ခံစားခြင့္ရၾကပါေစလို႔လည္း ဆႏၵျပဳပါတယ္။ ဘာလို႔လည္း ဆိုေတာ့ အထက္ဌာနက ေစတနာေကာင္းေကာင္း ရည္ရြယ္ခ်က္ ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ အေကာင္အထည္ေဖၚေပးတာကိုေတာင္ ၾကားကေန စစ္သည္ရဲ႕ ရသင့္တဲ့ခံစားခြင့္ကို ေငြေပးမွ တင္ေပးမယ္၊ မေပးရင္ ေခါက္ထားမယ္ဆိုတဲ့ ျခစားတဲ့ တပ္စာေရးေတြ ရွိတတ္လို႔ပါ (စာေရးတိုင္းကို မဆိုလိုပါ၊ ေလးစားထိုက္သူေတြလည္း အမ်ားႀကီးပါ)။ ဆရာႀကီးေအးမင္းတို႔လို လူရိုးလူေအး၊ လူရည္မလည္တဲ့ စစ္သားႀကီးေတြ အညစ္မခံရေစခ်င္ဘူး။

ဆရာႀကီးတို႔ မိသားစုဟာ တပ္မေတာ္အတြက္၊ ႏိုင္ငံအတြက္ ေပးဆပ္ခဲ႔တာေတြ သိပ္မ်ားခဲ႔ပါတယ္။ စစ္သားတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဇနီး၊ စစ္သားႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ မိခင္၊ ဆရာႀကီးရဲ႕အေမဟာ ခ်ိဳ႕ခ်ိဳ႕ငဲ႔ငဲ႔ နဲ႔ ဆံုးပါး သြားတာကို ၾကားရတာ အေတာ္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိတယ္။ တပ္မေတာ္က အၿငိမ္းစားယူၿပီးတဲ့ တေန႔မွာ ကၽြန္ေတာ့္ ဆရာႀကီးလည္း ေလာက္ငွတဲ့ အၿငိမ္းစား ပင္စင္လစာနဲ႔ ဂုဏ္သိကၡာရွိရွိ၊ က်န္းက်န္းမာမာ ေနႏိုင္ပါေစလို႔ ဆုေတာင္းလိုက္ပါတယ္။

ေလးစားလ်က္
Comrade

ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ေတြ႕ခဲ႔တဲ့ အခ်ိန္မွာ ဆရာႀကီးရဲ႕ က်န္းမာေရးက သိပ္အေကာင္းလွႀကီး မဟုတ္ဘူး၊ လိပ္ေခါင္းေရာဂါ မၾကာခဏ ခံစားေနရၿပီ၊ က်န္းမာၿပီး ေဘးရန္ကင္းပါေစလို႔ ဆုေတာင္း ေမတၱာပို႔ပါတယ္ ဆရာႀကီးေရ။

(တပ္မေတာ္သားေတြရဲ႕ ဘဝကို သိရွိလာရင္ ပိုၿပီး နာလည္မႈေတြ ရွိလာႏုိင္တယ္ ထင္လို႔ ေတြ႕ခဲ႔ဖူးတဲ့ ဆရာႀကီး တစ္ေယာက္အေၾကာင္း ေရးၾကည့္တာပါ၊ တျခားဘာရည္ရြယ္ခ်က္မွ မရွိပါဘူး။)

ဘုတ္ရိုေသ၊ က်ီးရိုေသ

$
0
0
ဒီအေၾကာင္းေလးကို ေရးျဖစ္တာက ခုတေလာ ေဖ့ဘြတ္ေပၚမွာ ျပည္ေထာင္စုအေရး၊ အတူယွဥ္တြဲေနထိုင္ေရးေတြနဲ႔ ပက္သက္ၿပီး ေဆြးေႏြးမႈေလးေတြ၊ ျငင္းခံုမႈေလးေတြကို ဖတ္မိရာက ကၽြန္ေတာ့္ ဆႏၵကိုလည္း တင္ျပခ်င္လို႔ ေရးျဖစ္တာပါ။ တကယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံက တိုင္းရင္းသား လူမ်ိဳး အားလံုးဟာ ခ်စ္စရာ ေကာင္းတဲ့ ဓေလ့စရိုက္ေတြ ယဥ္ေက်းမႈေတြ ကိုယ္စီရွိၾကတဲ့ လူမ်ိဳးခ်ည္းပါ။
ဒါေပမယ့္ တခါတရံ ကေတာက္ကဆ ျဖစ္တာေတြ၊ သူႏိုင္ကိုယ္ႏိုင္ စကားႏိုင္လုရာကေန အေျခအတင္ ျဖစ္တာေတြ အိမ္တစ္အိမ္ထဲက မိသားစုဝင္ အခ်င္းခ်င္း ၾကားမွာ ျဖစ္တတ္သလိုပါပဲ အဆင္မေျပတာေလးေတြ ရွိတတ္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမရင္းေတြပဲမို႔ ခ်စ္ေသာမ်က္စိႏွင့္သာ ၾကည့္ဖို႔ လိုအပ္ေနတာပါ။ ခ်စ္ေသာ မ်က္စိနဲ႔သာ ၾကည့္ၾကမယ္ဆုိရင္ အရာအားလံုး လူပုဂၢိဳလ္အားလံုးဟာ မုန္းစရာမရွိ၊ ခ်စ္စရာခ်ည္းပဲ မဟုတ္လား။ က်ီးငွက္ကလည္း ဘုတ္ငွက္ရဲ႕ အေမာက္အေရာင္ကို ထုတ္ေဖၚခ်ီးက်ဴးတယ္၊ ဘုတ္ငွက္ကလည္း က်ီးငွက္ရဲ႕ အေမႊး အေရာင္ကို ထုတ္ေဖၚခ်ီးက်ဴးတယ္။ ခ်စ္စရာေတြကိုပဲ ေကာင္းတဲ့စိတ္နဲ႔ ထုတ္ေဖၚၾက ေျပာဆိုၾကမယ္ဆိုရင္ ဘယ္သူမွ အက်ိဳးမယုတ္ပါဘူး။ အားလံုးမွာလည္း ခ်ီးက်ဴးစရာ ဓေလ့ နဲ႔ အစဥ္အလာေတြ ကိုယ္စီ ရွိၿပီးသားပါ။

ကၽြန္ေတာ္အေနနဲ႔ ေဆာင္ပုဒ္ေတြ စိုက္ထူၿပီး ေၾကြးေၾကာ္တာမ်ိဳးကို သေဘာမက်ေပမယ့္ ၾကားဖူးတဲ့ထဲက သေဘာက်မိတဲ့ ေဆာင္ပုဒ္ေလး တစ္ခုေတာ့ ရွိတယ္။ " ေတြ႕ဖန္မ်ားေတာ့ ရင္းႏွီး၊ ျမင္ဖန္မ်ားေတာ့ ခ်စ္ခင္ ” ဆိုတာေလးပါ။ ေဆာင္ပုဒ္ထဲမွာ ပါတဲ့ အတိုင္း အမွန္ပဲဆိုတာလည္း ကိုယ္တိုင္ႀကံဳမွ ခံစားနားလည္ခဲ႔ဖူးပါတယ္။ တိုင္းရင္းသား ညီအစ္ကိုေတြ အားလံုးဟာ အရိုးခံ ႏွလံုးသားနဲ႔ သိပ္ကို ခင္မင္စရာ ေကာင္းတဲ့ လူေတြပါ။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံမွာ တိုင္းရင္းသားေတြ အခ်င္းခ်င္း လူမ်ိဳး တစ္မ်ိဳးနဲ႔ တစ္မ်ိဳး အထိအေတြ႕ အဆက္အဆံ နည္းခဲ႔ၾကတယ္။ ကိုယ့္ေဒသတြင္းမွာ ရွိတဲ့ တိုင္းရင္းသား အခ်င္းခ်င္းသာ အေျပာအဆို အဆက္အဆံ ရွိၾကေပမယ့္၊ ရပ္ေဝး တေနရာကို သြားေရာက္လည္ပတ္ၿပီး ေလ့လာၾကတာ အားနည္းေနဆဲပါ။ ကိုယ့္ႏိုင္ငံတနံတလ်ား ခရီးသြားတာမ်ိဳးေတြလည္း အားနည္းပါတယ္။ ျပည္တြင္းမွာ ခရီးထြက္တယ္ ဆိုရင္ ဘုရားဖူးခရီး နဲ႔ ပင္လယ္ ကမ္းေျခ ေတြေလာက္သာ အသြားမ်ားၾကတယ္။ လူေတြ၊ ဘဝေတြ၊ သဘာဝ အလွေတြကို ေလ့လာဖုိ႔ သြားတာ နည္းပါတယ္။ ခရီးထြက္တာ ကုန္က်စရိတ္မ်ားၿပီး လူလည္း ပင္ပန္းတဲ့ အလုပ္တစ္ခုပါ၊ ဝါသနာပါၿပီး ဆႏၵရွိေပမယ့္ ေငြေၾကး မတတ္ႏိုင္လို႔ မသြားႏိုင္တဲ့ သူေတြလည္းရွိတယ္။ ဒါေပမယ့္ တတ္ႏိုင္သူမ်ား က်ေတာ့လည္း ႏိုင္ငံျခားကို ခရီးထြက္ဖုိ႔သာ ပိုအားသန္ၾကတယ္။ ကိုယ့္ႏိုင္ငံရဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈ အေမြအႏွစ္ေတြ၊ သဘာဝအလွေတြကို ကိုယ္တိုင္ ေတြ႕ဖူးျမင္ဖူးတာကလည္း ႏိုင္ငံခ်စ္စိတ္၊ ျပည္ေထာင္စုစိတ္ကို အားေပးပါတယ္။ ဟိုးေတာင္ေပၚေဒသေတြက ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြကို ေျမျပန္႔ေဒသေတြ ျဖစ္တဲ့ အထက္အညာ ေက်းလက္ေတြ၊ ေအာက္ျပည္ေအာက္ရြာ ေဒသေတြ အထိ လူငယ္ေတြစုၿပီး အဖြဲ႕လိုက္ လာေရာက္လည္ပတ္ ေစခ်င္တယ္။ ေျမျပန္႔မွာ ေနထုိင္ၾကတဲ့ တိုင္းရင္းသားေတြလည္း ေတာင္ေပၚေဒသအစံုအႏွံ႔ ေရာက္ေအာင္ သြားေစခ်င္ပါတယ္။

ခုရက္ပုိင္း ေဖ့ဘြတ္ေပၚမွာ အားတက္စရာ တစ္ခုလည္း ေတြ႕မိတယ္။ လူမႈကြန္ယက္ ေတြေပၚကေန ခ်ိတ္ဆက္မိၿပီး လူငယ္ ပရဟိတ အသင္းေလးေတြ အမ်ားႀကီး ေပၚေပါက္လာၾကတာပါ။ ပရဟိတ အသင္းမ်ား ကြန္ယက္ ဆိုတဲ့ အဖြဲ႕ေလးမွာ စိတ္ဝင္စား စရာ ဘာေတြ႕မိသလဲ ဆိုေတာ့ ...”donation groups ေတြ၊ charity groups ေတြကေန development organization ျဖစ္တဲ့ အထိ ထူေထာင္သြားမယ္” ဆိုတာပါ။ သိပ္ေကာင္းတဲ့ စိတ္ကူးပါ၊ ျဖစ္ေျမာက္ေအာင္ လုပ္ႏုိင္လိမ့္မယ္ဆိုတာလည္း ယံုၾကည္မိတယ္။ လူငယ္ေတြ စုေပါင္းၿပီး အတူတူ အလုပ္လုပ္တတ္၊ စီမံခန္႕ခြဲတတ္လာကေန development organization မ်ိဳးဖြဲ႕စည္း လုပ္ေဆာင္လာႏိုင္တာဟာ community base organizations ေတြ၊ civil society organizations ေတြ ဖြံ႕ၿဖိဳးလာမႈရဲ႕ တစ္စိတ္တစ္ပိုင္း ျဖစ္လို႔ အင္မတန္ႀကိဳဆိုအပ္ပါတယ္၊ ဒါဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဒီမိုကရက္တစ္ လူ႕အဖြဲ႕အစည္း တစ္ခုကို ဦးတည္ေနတာပါပဲ။ တဆက္တည္း စဥ္းစားမိတာက ဒီ လူငယ္ေတြ ဦးေဆာင္တဲ့ ဖြံၿဖိဳးေရး အဖြဲ႕ေလးေတြရဲ႕ ျပည္ေထာင္စု စိတ္ဓါတ္ေပၚ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈပါ။ အခုေတာ့ အဖြဲ႕ေလးေတြ စတင္ထူေထာင္စ၊ လုပ္ကုိင္စ ျဖစ္တဲ့ အတြက္ နီးစပ္ရာ လိုအပ္တဲ့ ေနရာေတြမွာ တတ္ႏိုင္သေလာက္ အကူအညီ ေပးမႈေတြ လုပ္ေဆာင္ေနၾကတယ္။ development organizations မ်ိဳး ျဖစ္လာရင္ေတာ့ ပိုၿပီး ေဝးလံေခါင္ဖ်ားတဲ့ ေဒသေတြမွာ လိုအပ္ခ်က္ေတြကို အေျခခံကေနစၿပီး ကူညီေပးလာ ႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။ ျပည္ေထာင္စုတြင္းမွာ ပိုၿပီးဖြံ႕ၿဖိဳးေနတဲ့ ေဒသ တစ္ခုက လူငယ္အဖြဲ႕ေတြဟာ ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈ ေနာက္က်ေနတဲ့ ေဒသေတြကို သြားေရာက္ကူညီေပးျခင္းဟာ ျပည္ေထာင္စု စိတ္ဓါတ္ပါပဲ။ ေဒသတစ္ခုမွာ သဘာဝေဘးအႏၲရာယ္ခံလိုက္ရတယ္ ဆုိရင္လည္း တႏုိင္ငံလံုး ေဒသအသီးသီးက လူငယ္အဖြဲ႕အစည္းေတြဟာ လာေရာက္ကူညီႏိုင္ၾကပါလိမ့္မယ္။ လာေရာက္ကူညီသူေတြနဲ႔ ေဒသခံေတြၾကားမွာ အျပန္အလွန္နားလည္မႈေတြ ခ်စ္ခင္မႈေတြ၊ ယံုၾကည္အားမႈေတြဟာ ထင္းစည္းႀကီးနဲ႔႔ ပံုႏိွဳင္းျပေလ့ရွိတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျပည္ေထာင္စုႀကီးကို ခုိင္ၿမဲေအာင္ တုပ္ေႏွာင္ေပးမယ့္ ေမတၱာႀကိဳး၊ သံေယာဇဥ္ႀကိဳး ေတြပါပဲ။

တကယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏိုင္ငံ့ဝန္ထမ္းေတြ ဆိုတာလည္း  ျပည္သူထဲက ျပည္သူေတြပဲမို႔ ကိုယ့္ရင္ထဲက ဆႏၵေတြကို ထုတ္ေဖၚေရးသားတာမ်ိဳးပဲ တတ္ႏိုင္တာပါ။ အစိုးရတာဝန္ ရွိသူလည္း မဟုတ္၊ ႏိုင္ငံေရး ေခါင္းေဆာင္လည္း မဟုတ္တဲ့ အတြက္ ႏိုင္ငံကို ဘယ္လိုေကာင္းေအာင္ လုပ္မယ္၊ ဘယ္အခ်ိန္ အတြင္း ဘယ္လိုေျပာင္းလဲေအာင္ လုပ္မယ္ ဆိုတာမ်ိဳး ရည္မွန္းခ်က္ခ်မွတ္ၿပီး၊ လုပ္ရမယ့္ နည္းဗ်ဴဟာေတြလည္း ခ်မျပတတ္ပါဘူး။ ေယဘုယ်ဆန္တဲ့ ေမတၱာကို အေျခခံၿပီး ဆက္ဆံၾကပါ၊ ခ်စ္ေသာမ်က္စိျဖင့္ ၾကည့္ၾကပါ၊ ေကာင္းကြက္ကိုပဲ ရွာေဖြ ခ်ီးက်ဴးၾကပါ ဆုိတာမ်ိဳးပဲ ေျပာတတ္ပါတယ္။ ပထမဆံုး ေျခလွမ္းအေနနဲ႔ လူငယ္ေတြ အုပ္စုလိုက္ အဖြဲ႕လိုက္ ႏိုင္ငံ တနံတလ်ား ခရီးသြားၾကပါ၊ ေဒသ အသီးသီးက တိုင္းရင္းသား ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမ အသီးသီးနဲ႔ ထိေတြ႕ဆက္ဆံၾကပါလို႔သာ အားေပးခ်င္ပါတယ္။

ျဖည့္စြက္ ေဆြးေႏြးေပးၾကေစခ်င္ပါတယ္၊ ကၽြန္ေတာ္ တေယာက္တည္း အျမင္ဟာ ဘယ္ေတာ့မွ မျပည့္စံုႏိုင္ပါဘူး။

ေလးစားလ်က္
Comrade

ေရႊတံခါးႀကီးပိတ္ ပါဦး

$
0
0

-------------------------------

- ေရႊတံခါးႀကီး ဖြင္႔ပါဦး
- မဖြင္႔ႏိုင္ဘူး
- ဘာျဖစ္လို႔လဲ
- ေမေမ ဆူမွာစိုးလို႔
- ဆန္နဲ႔ဆီ နဲ႔ လဲပါ႔မယ္
- မလိုခ်င္ဘူးကြယ္
- ေရႊနဲ႔ ေငြနဲ႔ လဲပါ႔မယ္
- မလုိခ်င္ဘူးကြယ္
- နတ္သမီး နတ္သားေပးပါ႔မယ္
- ဖြင္႔မယ္ ~~ ဖြင္႔မယ္ ...။
ငယ္ငယ္တုန္းက ကစား ခဲ႔ရတဲ႔ ေရႊတံခါးႀကီး ဖြင္႔ ပါဦးဆိုတဲ႔ ကစားနည္းေလးကို စိတ္ထဲ က ျပန္ျမင္ေယာင္ေနပါတယ္ ။ ေရႊတံခါးႀကီးဖြင္႔ပါဦး ဆိုတဲ႔ ကစားနည္းဟာေရႊစြန္ညိဳ ကစားနည္းလို ... ကေလး ၂ ေယာက္က လက္ေျမွာက္တားၿပီး ...က်န္တဲ႔ ကေလးေတြက အတန္းလိုက္ေလး လက္ေအာက္ကေနျဖတ္သြားရတဲ႔ ကစားနည္းေလး တစ္ခုပါ ။

ၿပီးခဲ႔ တဲ႔ အပါတ္ က .. စိတ္ေတြ ရွဳပ္ေထြးေနတဲ႔ ခ်ိန္ ..ေက်ာင္းက အကိုတစ္ေယာက္က တရားစခန္းဝင္မလားေမးလာပါတယ္။ ဒါနဲ႔ စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ သေဘာနဲ႔ ဝင္မယ္ဆိုၿပီး စာရင္းေပးၿပီး ဝင္ခဲ႔တယ္ ။ ကမၼဌာန္း ေပးတဲ႔ ဆရာ က မေလးရွားႏိုင္ငံ ကေန ၿပီး အြန္လိုင္းကေန တဆင္႔ အခ်ိန္ေပးၿပီးတရားေပးတာပါ ။ ဒီမွာရွိေနတဲ႔ ေက်ာင္း၃ ေက်ာင္း ကေနၿပီးေတာ႔ စကိုက္နဲ႔ ခ်ိတ္ၿပီး ဆရာေပးတဲ႔ ကမၼဌာန္းတရားအတိုင္း ၊ တရားအားထုတ္ရပါတယ္ ။ သဲအင္းဂူ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးရဲ့ ကမၼဌာန္းနည္းနိႆယအတုိင္း တရားရွဳမွတ္ရပါတယ္ ။ တရားပြဲ စစခ်င္းမွာ ကမၼဌာန္းဆရာက ေန ဒီသင္တန္းဟာ ေသတတ္တဲ႔စိတ္ကို ရရွိဖို႔ ၊ ေသခါနီးမွာ အေသတတ္ဖို႔ အတြက္ ေလ႔က်င္႔ရမဲ႔သင္တန္း လို႔ ဆိုပါတယ္ ။ ပထမ ၁ ရက္မွာ ..တစ္ႀကိမ္ကို ၁ နာရီ ၅ ႀကိမ္ နဲ႔ ၅ နာရီ တရားထိုင္ရတယ္ ။ ဒုတိယတစ္ရက္မွာေတာ႔ ပထမ ၂ ႀကိမ္မွာ ၁ နာရီ ၂ ႀကိမ္ ၊ ဒုတိယ ၁ နာရီခြဲ ၂ ႀကိမ္နဲ႔ အားလံုးေပါင္း ၅ နာရီ တရားထိုင္ရတယ္ ။ တတိယေန႔ ကစလို႔ ေနာက္ဆံုးေန႔ ထိ မွာေတာ႔ တစ္ႀကိမ္ကို ၂ နာရီ ၊ တစ္ရက္ကို ၄ ႀကိမ္ နဲ႔ ၈ နာရီစီ ေန႔စဥ္ တရားထိုင္ရပါတယ္ ။ ဆရာ ကလည္း ေစတနာ ထက္ထက္သန္သန္ နဲ႔ မေလးရွားနဲ႔ ရုရွားႏိုင္ငံဟာ အခ်ိန္ ၄ နာရီေက်ာ္ကြာျခားေပမဲ႔ .. မေလးရွား မွ ညည့္နက္သန္းေခါင္ေက်ာ္တဲ႔ တဲ႔ခ်ိန္ထိ အလုပ္အကိုင္ျဖတ္ၿပီး မသိနားမလည္တာေတြ ရွင္းျပတာ ၊ တရားထိုင္ေနစဥ္မွာ အၿမဲမျပတ္သတိေပးၿပီးေစာင္႔ ေရွာက္ ေပးပါတယ္။ ပထမ ၃ ရက္မွာ ေတာ႔ အာနာပါန ကမၼဌာန္းကို ရွဳမွတ္နည္းသင္ေပးပါတယ္ ။ စတုတၳေန႔က စၿပီးေနာက္ဆံုးေန႔ ထိမွာေတာ႔ ေဝဒနာကိုရွဳ တာ ၊ ပယ္တာကို စတဲ႔
ပညာခန္းေတြကို ရွဳမွတ္ေစပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္ ဟာ စာဖတ္ဝါသနာပါသည့္အေလွ်ာက္ ဘာသာေရး စာေပေတြလည္းအထိုက္အေလွ်ာက္ဖတ္ဖူးသလို ၊ ဆရာေတာ္ေတြ တရား ေတြကိုလည္း နာၾကားေလ႔ရွိပါတယ္ ။ ၿပီးေတာ႔ ဖီေလာ္ဆိုဖီ ဘာသာရပ္ ကိုစိတ္ဝင္စားတဲ႔ အေလ်ာက္ Buddha's Philosophy ၊ History of philosophy မွ ဗုဒၶ ရဲ့ အယူအဆ နဲ႔ ပက္သတ္ၿပီးတျခား အေတြး ေခၚ ပိုင္းမွ ခ်ဥ္းကပ္ေဖာ္ျပမွဳ ဆိုတာေတြကိုအနည္းက်ဥ္းဖတ္မွတ္ဖူးပါတယ္ ။ ဒါေပမဲ႔ ဝိပႆနာ ကိုေတာ႔ ကိုယ္ပိုင္ စိတ္တည္ၿငိမ္ဖို႔ ဝင္ေလ ထြက္ေလ ရွဳမွတ္တာ ကလြဲလို႔ နည္းလမ္းတက် အားမထုတ္ဖူးပါဘူး ။ ကၽြန္ေတာ္အပါအဝင္ ၊ ကၽြန္ေတာ္ ေတြ႔ ထိ ခဲ႔ရတဲ႔ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ဗုဒၶ ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ႔ တဲ႔ တရားေတာ္ေတြ အေၾကာင္း ၊ သုတၱန္ေတြ ၊ ဇာတ္ေတာ္ေတြ ၊ ဝိနည္းေတြ ကို ကိုယ္လိုရာအပိုင္းေလးကို ဆြဲထုတ္ကိုးကားၿပီး ေဆြးေႏြးျငင္းခုန္မွု ေတြ ျပဳလုပ္ေနခဲ႔ၾကပါတယ္။
ဘယ္ဟာကေတာ႔ ဘုရားေဟာမဟုတ္ဘူး ၊ ဘယ္ဟာကေတာ႔ အဌာကထာ ဆရာမ်ားရဲ့ အလိုအရ စသျဖင္႔ ေဆြးေႏြးျငင္းခုန္ေလ႔ရွိၾကပါတယ္ ။ အေတြးေခၚ ပိုင္းအရ ၾကည့္ျပန္ေတာ႔လည္း ဗုဒၶကုိဘာသာတစ္ခု အေနနဲ႔ လက္ခံ ထားတာျဖစ္တဲ႔ အတြက္ ယံုၾကည္မွဳ ဗဟို နဲ႔ သာ ခ်ဥ္းကပ္ခဲ႔ ၾကတာပါ ။ ဗုဒၶဟာ လူသားေတြ နဲ႔
ပက္သက္ၿပီးဘယ္လိုေတြးေခၚခဲ႔သလဲ ၊ လူသားေတြကို ဘယ္လို စည္းရံုးႏိုင္ခဲ႔သလဲ ။ ဗုဒၶရဲ့အယူအဆေတြဟာ ဘယ္အခ်က္ေတြက သိပၸံ အရ မွန္ကန္ေနသလဲ ၊ ဗုဒၶ ရဲ့
အယူအဆေတြက လူ႔ေလာကကို ဘယ္လို အက်ိဳးျဖစ္ထြန္းေစသလဲ စတာေတြကိုသာခ်ဥ္းကပ္ ၾကတယ္ ။ တကယ္တမ္း ဒါေတြဟာ ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားရဲ့ အဓိက မဟုတ္ခဲ႔ပါဘူး ။ ဆရာေတာ္ႀကီးေတြ ေဟာၾကားတဲ႔ တိုင္း ဗုဒၶဘာသာ ဟာ အက်င္႔ နဲ႔ သာ တည္ေဆာက္ရတဲ႔ဘာသာဆိုတာ အမွန္ပါပဲ ။

အရင္က တရားစာေပေတြ ဖတ္ရွဳ ေပမဲ႔ တကယ္တမ္းထဲထဲဝင္ဝင္ နားမလည္ခဲ႔ဘူးဆိုတာ သိလာရပါတယ္ ။ လူမွာ တရားအားထုတ္ဖို႔ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ၊ အမွဳကိစၥ တစ္ခုကိုေဆာင္ရြက္ဖို႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ .. အား ႀကီးတဲ႔ သဒၶါဗိုလ္ ၊ ၀ီရိယဗုိလ္ ၊ သတိဗိုလ္ ၊ သမာဓိဗိုလ္ ၊ ပညာဗိုလ္ .. ဗိုလ္ ၅ ပါး လိုတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္ ။ ကၽြန္ေတာ္ဟာ တကယ္တမ္း ႏွစ္ႏွစ္ ကာကာ တရားအားထုတ္ဖို႔ စိတ္ မထက္သန္ခဲ႔ တဲ႔ အတြက္ တရားအားထုတ္ခဲ႔ တဲ႔ အခါမွာ သဒၶါဗိုလ္ အင္အား က်ဆင္း ခဲ႔တယ္ ။ ငါ ဒါကို လုပ္မယ္ဆိုတဲ႔ တစ္ထစ္ခ် စိတ္ပိုင္းျဖတ္မွဳ မ်ိဳးမရွိခဲ႔ပါဘူး ။ အဲဒီအတြက္လည္း တရားထိုင္ခ်ိန္ ၂ နာရီမွာ ၁ နာရီေလာက္သာ ထိုင္ႏိုင္ၿပီး က်န္တဲ႔ခ်ိန္ေတြမွာ လိမ္ပိန္ ေနေအာင္ ေဝဒနာ ဒဏ္ကိုခံစား ရပါတယ္ ။ သဒၶါ အင္အား ေလ်ာ႔နည္း လာတာနဲ႔ အမွ် တရားအားထုတ္ေနရင္း "ငါ ..မႏိုင္ဝန္ႀကီးမ်ားထမ္းေနၿပီးလား " ၊ " ကိုယ္႔ ခႏၶာကိုယ္ ကိုယ္ညွဥ္းဆဲၿပီးတရားရွာသလိုမ်ားျဖစ္ေနသလား" ဆိုတဲ႔ ဝီစိကိစၦာ ေတြျဖစ္ေပၚလာပါတယ္။ ပထမ ၂ ရက္ အားထုတ္ၿပီးတဲ႔ ခါမွာ လူဟာ ကိုင္ရိုက္ခံထားရသလို နာက်င္ကိုက္ခဲ ေနပါေတာ႔ တယ္ ။ အာနပါန ရဲ့ ဝင္ေလ ထြက္ေလေပၚမွာ စိတ္ကို မထားႏိုင္တာ နဲ႔ အမွ် ခႏၶာကုိယ္မွာ နာက်င္ေနတဲ႔ ေနရာေတြကိုစိတ္ေရာက္ၿပီး .. ေတာ္ၿပီကြာ ငါေနာက္ထက္မထိုင္ေတာ႔ဘူး .. ဆိုတဲ႔ ကိေလသာ ကို အရွံဳေပးၿပီး ျဖဳတ္ပစ္လိုက္တာ လည္း အႀကိမ္ႀကိမ္ပါပဲ ။ သဒၶါ ၊ ဝီရီယ အင္အား ေတြ က်လာတာနဲ႔ အမွ် ဝင္ေလထြက္ေလေပၚမွာ သတိမကပ္ႏိုင္ေတာ႔ပါဘူး ။ အဲဒီအတြက္ သမာဓိ လည္း မရေတာ႔ပါဘူး ။ ၿပီးေတာ႔ ကိုယ္႔ကိုယ္ ကိုလည္း အေတာ္ေဒါသအားႀကီးေသာ ၊ မာန္မာန ဖံုး လႊမ္းေနေသာ ၊ သမာဓိအင္အား၊ ဥာဏ္အင္အား အလြန္ နည္းလွေသာ သူအျဖစ္ မွန္တိုင္းျမင္ ေတြ႔ ခဲ႔ရပါတယ္ ။

အဘိဓမၼာတရားေတာ္ေတြကို ဖတ္ဖူး မွတ္ဖူး လို႔ စိတ္ တစ္မ်ိဳး ၊ ေစတသိတ္ ၅၂ မ်ိဳး ရွိတယ္လို႔ သညာသိသိဖူးခဲ႔ပါတယ္ ။ ဒါေပမဲ႔ ဘယ္ဟာ က သတိ ၊
ဘယ္ဟာ က အသိ ၊ ဘယ္ဟာ က စိတ္ ၊ ဘယ္ဟာကေတာ႔ေစတသိတ္ ဆိုတာ ကို ကၽြန္ေတာ္ ေသခ်ာ နားမလည္ခဲ႔ပါဘူး ။ ပထမ ေန႔ အာနာပါန ရွဳမွတ္တဲ႔ခါမွာ
ကမၼဌာန္းဆရာ က " ရွဴတာကိုၾကည့္သတိထား ၊ တစ္ထပ္တည္းက်ေအာင္ရွဳ ၊ တျခားအာရံုကိုစိတ္မေရာက္ပါေစနဲ႔ " ဆိုၿပီး အၿမဲလိုလို သတိေပးေနတတ္ပါတယ္ ။ ကၽြန္ေတာ္ ကိုယ္တိုင္လည္း အာနာပါန ရွဳေနရင္း အသက္ရွဳလိုက္တိုင္း "ရွဳတာကို ၾကည့္သတိထား" "ရွဳတာကိုၾကည့္သတိထား" ဆိုၿပီး ကိုယ္႔စိတ္ကိုယ္ေစခိုင္းေနပါတယ္ ။ အဲလို ခိုင္းေနရင္း ကေန
စိတ္ဟာ တျခား တေနရာစီ ေရာက္သြားတတ္ပါတယ္ ။ အဲဒီ အခါ "ငါ႔ စိတ္တျခားေရာက္သြားၿပီဆိုၿပီး " ဝင္ေလ ၊ ထြက္ေလ မွာ ျပန္ၿပီး ဆြဲေခၚပါတယ္ ။ ဒါေပမဲ႔ ဘယ္ဟာက သတိလည္းဆိုတာကို ကၽြန္ေတာ္နားမလည္ပါဘူး ။ အဲဒီအတြက္ တရားထိုင္ၿပီးသြားတဲ႔ခါ ဆရာကို ေမးေလွ်ာက္ပါတယ္ ။ အဲဒီမွာ ဆရာ က ရွင္းျပပါတယ္ ။ "ဝင္ေလ ၊ ထြက္ေလဟာ သူ႔နဂိုမူလရွိေနတဲ႔ အရွိတရား ၊ ရွဳတာကိုၾကည့္သတိထား ၊ ရွဳတာကိုၾကည့္သတိထားလို႔ ကၽြန္ေတာ္႔ကိုကၽြန္ေတာ္ အသိကေန ..ဝီရိယအား နဲ႔ တြန္အားေပးေနတာပါ ၊ အဲဒီမွာ သတိက ဝင္ေလ ထြက္ေလမွာ စိတ္ရွိမရွိ ေစာင္႔ၾကည့္ေနၿပီး ၊ တျခားေနရာထြက္သြားတာနဲ႔ ျပန္ဆြဲေခၚတတ္ပါတယ္ " ။ ဒါဟာကၽြန္ေတာ္
စာအုပ္ေတြ ဖတ္ၿပီး တကယ္နားမလည္ခဲ႔တဲ႔ စိတ္ နဲ႔ ေစတသိတ္ ေတြ ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္နားလည္လာပါတယ္ ။ စိတ္နဲ႔ ေစတသိတ္ဟာ တြဲ ေပၚတတ္တဲ႔ သေဘာ ကိုလည္း ကၽြန္ေတာ္သိလာပါတယ္ ။

ေနာက္ ကၽြန္ေတာ္နားလည္မိတာကေတာ႔ ျမတ္စြာဘုရားရဲ့ လမ္းစဥ္ လို႔ လူအေတာ္မ်ားမ်ားသိၾကတဲ႔ မဇၨ်ိ မဆိုတာ ဘာလဲ ဆိုတာပါပဲ ။ ကၽြန္ေတာ္ တရားစမွတ္စဥ္မွာ ႏွာသီး ဝကို အားစိုက္ၿပီး အသက္ျပင္းျပင္းရွဳ ပါတယ္ ။ တျခားကို စိတ္ေရာက္လိုက္ ၊ ခႏၶာကုိယ္ေပၚ က နာက်င္တဲ႔ ေနရာေတြ စိတ္ေရာက္လိုက္ နဲ႔ ပဲ တခါတခါ ကၽြန္ေတာ္႔ ရဲ့ စိတ္ဟာ ဝင္ေလ ထြက္ေလေပၚမွာ ဝင္တည္တတ္ပါတယ္ ။ အဲလို နဲ႔ အသက္ရွဳ အရွိန္ရ လာတဲ႔ခါ ... အသက္က ကိုယ္တိုင္ရွဳစရာမလိုပဲ ခႏၶာကိုယ္က သူ႔ဘာသာရွဴ ေနတယ္ဆိုတာကိုသတိထားမိလာတယ္။ အဲ ဒီ အေျခေနကိုအာရံုစိုက္ၿပီး ရွဳရင္း ..ရွဳရင္း နဲ႔ ပဲ စိတ္ဟာ တည္ၿငိမ္ လာတယ္ ။ ၿပီးေတာ႔ ၾကည္လင္လာတယ္ ။ ခႏၶကုိယ္က နာတာ က်ဥ္တာေတြေပ်ာက္သြားၿပီးေတာ႔ ၿငိမ္းေအးတဲ႔ အေျခေနတစ္ခုကုိ ခံစားလို႔ရပါတယ္ ။ ၿပီးေတာ႔ စိတ္ နဲ႔ ကုိယ္ဟာ တစ္ထပ္တည္းမဟုတ္ပါလားဆိုတာ ကို ..ကိုယ္႔ရဲ့
စိတ္နဲ႔ ကိုယ္ရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ကို ျပန္ၾကည့္လို႔ ရႏိုင္ပါတယ္ ။ အဲဒီ အခ်ိန္မွာ စိတ္ရဲ့ ခ်မ္းသာမွဳ ကို ခံစားရၿပီး ကၽြန္ေတာ္ကဆက္ၿပီးခံစားခ်င္စိတ္ေတြျဖစ္လာပါေတာ႔တယ္ ။ အဲဒီအခါ မွာ ကၽြန္ေတာ္ရဲ့ စိတ္က တဖန္ ျပန္က်ၿပီး ခႏၶာကိုယ္ရဲ့ နာက်ဥ္ကိုက္ခဲ ေနတဲ႔ ဆင္းရဲ ျခင္း ကို ျပန္ခံစားရပါတယ္ ။ အဲဒီအခ်ိန္ ဟာ ၁၀ မိနစ္ ၊ ၁၅ မိနစ္ ေလာက္ပဲရွိမယ္ထင္ပါတယ္ ။ တကယ္တမ္း နာက်ဥ္ကိုက္ခဲ ေနတဲ႔ ခႏၶာရဲ့ ဆင္းရဲမွဳ ကို ကင္းလြတ္ေအာင္ ဝင္ေလထြက္ေလမွာ အာရံုစိုက္ထားရသလို ..အာရံုစူးစိုက္ျခင္းေၾကာင္႔ ၿငိမ္းေအးသြားတဲ႔ ခ်မ္းသာမွဳ ကို ပါ ..မခံစားပဲ ပယ္ႏိုင္ မွသာ ၊ ဆင္းရဲမွဳ ၊ ခ်မ္းသာမွဳ လြတ္ကင္းေနတဲ႔ အလယ္လတ္ လမ္းစဥ္ကို လိုက္မွ သာ လွ်င္ သမာဓိ အင္အားပိုေကာင္းလာၿပီး တည္ၾကည္တဲ႔ စိတ္ကို ရႏိုင္မွာျဖစ္ပါတယ္ ။ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔ ဆင္းရဲက ေနလြတ္တာနဲ႔ ခ်မ္းသာ ၿငိမ္းခ်မ္းမွုကို ခံစား ၊ ႏွစ္သက္မိ တဲ႔ အတြက္ သမာဓိ ေရွ့မဆက္ႏိုင္ပဲ အႀကိမ္ႀကိမ္ ျပဳတ္က်ရပါတယ္ ။

တရားစခန္း ၇ ရက္အတြင္းမွာ တရားထိုင္တဲ႔ ေယာဂီအားလံုး ဟာ ၉ ပါးသီလ ခံယူေဆာက္တည္ရပါတယ္ ။ ေန႔လြဲ ညာစာမစားတဲ႔ အတြက္ေရာ ၊ ခႏၶာကိုယ္ပင္ပန္း တဲ႔ အတြက္ ပါ ည ည ဆို ကၽြန္ေတာ္ ေကာင္းေကာင္းအိပ္မေပ်ာ္ခဲ႔ပါဘူး ။ မနက္ထ ျပန္ေတာ႔ ကုိက္ခဲ ေနတဲ႔ ခႏၶာကိုယ္နဲ႔ တရားမထိုင္ခ်င္ တာနဲ႔ အားကစားခန္းမွာ
အားကစားထလုပ္ ေရခ်ိဳးၿပီး မွ တရားထုိင္ပါတယ္ ။ မနက္မိုးလင္းတည္း က ပင္ပန္းေနၿပီ ျဖစ္တဲ႔ ခႏၶာကိုယ္ဟာ တရားထိုင္တဲ႔ အခ်ိန္မွာ ေဝဒနာ ကိုျပင္းျပင္းျပျပခံစားရပါတယ္ ။ အနား လံုးဝ မရ တဲ႔ ခႏၶာကိုယ္ ဟာ တရားစခန္း ရဲ့ ၄ ရက္ေျမာက္ ေန႔ ကစၿပီး လံုးဝနလန္မထူေတာ႔ပါဘူး ။ အဲဒါနဲ႔ ပဲ ၄ ရက္ေျမာက္ေန႔ ၿပီးမွာေတာ႔ ဆရာကို စိတ္ထဲရွိရာေတြ အကုန္ေလွ်ာက္လို႔ အခန္းကို တပ္ေခါက္ျပန္ခဲ႔ပါတယ္ ။ အစတည္း က ကၽြန္ေတာ္ ဟာ ဝိပႆနာ တရားကို ေလ႔လာသူ အျဖစ္ အားထုတ္ခဲ႔တာျဖစ္လို႔ တရား မရခဲ႔သလို ၊
သမာဓိ ၊ ပညာတို႔လည္းမရခဲ႔ပါဘူး ။ ဒါေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ စိတ္ထဲမွာေတာ႔ ေက်နပ္ေနမိပါတယ္ ။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္႔စိတ္ကို သိခဲ႔ရလို႔ပါ ။ သညာ နဲ႔ ပညာသိ ကြဲကြဲျပားျပားသိခဲ႔ရလို႔ပါပဲ ။ ၿပီးေတာ႔ ကိုယ္ကိုတိုင္ပင္ပင္ ပန္းပန္း ရွာေဖြ ခဲ႔ရတဲ႔ ေပၚမွာ အေျခခံၿပီး ေတာ႔ ဒီတရားေတြရဲ့ မူလ ပိုင္ရွင္ ျဖစ္တဲ႔ ျမတ္စြာဘုရားအဆူဆူ ၊ သႏၵိ႒ိကဂုဏ္ေတာ္ ၊ ဧဟိပႆိကဂုဏ္ေတာ္ အစရွိတဲ႔ ဂုဏ္ေတာ္ ၆ ပါးနဲ႔ ျပည့္စံုေတာ္မူတဲ႔ တရားေတာ္ေတြ ၊ ဒီတရားေတာ္ေတြကို စဥ္ဆက္မျပတ္လက္ဆင္႔ကမ္းေစာင္႔ ေရွာက္
ေတာ္မူလာၾကတဲ႔ အရိယာသံဃာေတာ္ရွင္သူျမတ္မ်ားအေပၚ ပိုမိုၾကည္ညိဳ စိတ္ျဖစ္မိပါတယ္ ။

၄ ရက္တာ တရားထိုင္ ခဲ႔ တဲ႔ အခ်ိန္မွာ တရားထိုင္ၿပီးတိုင္း ထိုင္ၿပီးတိုင္း စိတ္ထဲမရွင္းတာ မသိတာေတြကို ဆရာ႔ကိုေမးေလွ်ာက္သလို ၊ ညတိုင္ ညတိုင္ဆိုလည္း တရားေလးေတြ နာေနတတ္ပါတယ္ ။ မွတ္မွတ္ ရရ ရွိေနတာကေတာ႔ ဆရာေတာ္ အရွင္ဆႏၵာဓိက ရဲ့ မေသခ်င္ရင္ အသက္ရွဳ ဆိုတဲ႔ တရား နဲ႔ စြန္႔တတ္ရင္စြန္႔ခရတယ္ ဆိုတဲ႔ တရားေတာ္ ၂ ပုဒ္ပါ ။ " မေသခ်င္လွ်င္အသက္ရွဴ" ဆိုတဲ႔ တရားေတာ္ မွာေတာ႔ အာနပါန ကမၼဌာန္းဟာ သတိပဌာန္တရား ၄ ပါး လံုး ပါဝင္တာျဖစ္လို႔ ေန႔တိုင္း ေန႔ တိုင္း အခ်ိန္တိုင္းအခ်ိန္တိုင္းမွာ အခ်ိန္ရရင္ ရသလို အာနပါန ရွဳမွတ္ဖို႔ ဆရာေတာ္ကတိုက္တြန္းထားပါတယ္။" စြန္႔တတ္လွ်င္ စြန္႔ ခရတယ္ " ဆိုတဲ႔ တရားေတာ္မွာေတာ႔ ... ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေန႔စဥ္ "မစင္စြန္႔တာ ၊ ႏွပ္ေခ်း ညွစ္တာ ၊ ရွဴးေပါက္လိုက္တာ ၊ ပန္းကန္ေဆးရည္ေတြ စြန္႔ ပစ္လိုက္တာက အစ သတိထား ၿပီးေဆာင္ရြက္တတ္ရင္ ကုသိုလ္ရတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္ " ။ ၿပီးေတာ႔ ဆရာေတာ္က အဲဒီ အလွဳကိုလည္း " ရွယ္ဒါန " လို႔ သတ္မွတ္ပါသတဲ႔ ။ ဘာလို႔ လဲဆိုေတာ႔ အသိ ၊ သတိ ၿမဲ ႏိုင္ တဲ႔ ပုဂၢိဳလ္ေတြသာ ျပဳႏိုင္စြမ္းတဲ႔ ဒါနမို႔ပါတဲ႔ ။ ခုေနာက္ပိုင္း ကၽြန္ေတာ္ သတိရမိတိုင္းမွာ အဲဒီအေလ႔က်င္႔ ေလး ကို လုပ္ေဆာင္ေနတတ္ပါတယ္ ။ ပန္းကန္ေဆးလိုက္တိုင္း မွာ " ေရထဲမွာေနထိုင္ၾကတဲ႔သတၱဝါေလးေတြ ဒီပန္းကန္ေဆးရည္ထဲမွာပါတဲ႔ ထမင္းက်န္ဟင္းက်န္ေလးေတြ စားေသာက္ၿပီး အဆာအာဟာရျပည့္ဝၾကပါေစ " ဆိုတဲ႔ စိတ္ေလးကို
ႏွလံုးသြင္းၿပီးပန္းကန္ေဆးျဖစ္ပါတယ္ ။ ေရခ်ိဳးခန္း ကေန အခန္းျပန္တဲ႔ ခ်ိန္ ျဖစ္ျဖစ္ သတိရတဲ႔ ခါ ေကာက္ၿပီး အာနာပါန ေလးရွဳ ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္ ။ ညေန တိုင္း
ေဘာလံုးကြင္း မွာ သြားေျပးတဲ႔ခါ ေျပးေနတဲ႔ ေျခခ် သံေလးကို အာရံုထားၿပီး ေျပးၾကည့္ပါတယ္ ။ အသံ ေပၚမွာ concentrate လုပ္ထားတာ ျဖစ္လို႔ ..အရင္ကထက္ မ်ားမ်ား ပို ေျပးႏိုင္လာသလို ၊ ခႏၶာကိုယ္ရဲ့ ပင္ပန္းမွုေတြကို အာရံုလႊဲထားႏိုင္ပါတယ္ ။

ၿပီးေတာ႔ သတိ ၊ ဒါန ၊ သီလ ၊ သမာဓိ ၊ ပညာ တို႔ ဟာ သီးျခား စီရွိေနတာပဲ တစ္ခု ႏွင္႔တစ္ခု စပ္ဆက္ ေနတယ္ ဆိုတာ ကို ပါ ကၽြန္ေတာ္နားလည္လာပါတယ္ ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဟာ အေဆာင္ ေန ေယာက်ာၤးသားမ်ားျဖစ္လို႔ ဘံုဘံုျပားျပားေနၾကတာမ်ားပါတယ္ ။ ဟင္းခပ္ စရာ ပစၥည္းေလးေတြဆို မီးဖိုေခ်ာင္ထဲမွာထားေတာ႔ ကိုယ္႔ ဟာသူသံုး ၊ သူ႔ဟာကုိယ္သံုးသေဘာ ပဲ အသံုးျပဳၾကတာပါ ။ ဒါေပမဲ႔ ခုေနာက္ပိုင္း ထမင္းဟင္းခ်က္ရင္း အာနာပါနေလးရွဳ သတိေလး ကပ္တဲ႔ခ်ိန္မွာ အဲလို ပစၥည္းေလးကအစ ယူသံုးလိုက္ရမွာ လက္တြန္႔ ေနပါတယ္ ။ သူငယ္ခ်င္းဆီ ခြင္႔ေတာင္းဖို႔ က်ေတာ႔ လည္း အခန္းထဲရွိမေနတာနဲ႔ မထည့္ပဲ ဒီတိုင္းပဲ ခ်က္လိုက္တာမ်ိဳးေတြလုပ္မိပါတယ္ ။ ကိုယ္ခ်က္ျပဳတ္ၿပီးလို႔ မီးဖိုခန္း သန္႔ရွင္းေရး လုပ္တာ ျဖစ္ျဖစ္ ဆရာေတာ္ အရွင္ဆႏၵာဓိက တရားေတာ္ထဲကလို ေနာက္လူေတြ သန္႔သန္႔ရွင္းရွင္းသံုးပါေစဆိုတဲ႔ ေမတၱာစိတ္ေလး ထားလိုက္တဲ႔ခါ ကုသိုလ္စိတ္ရင္ထဲမွာကိန္းလို႔ ဒါနျဖစ္လာပါတယ္ ။ ဒီ အသိ ၊ ဒီသတိ ေလးေတြ စိတ္သႏၱာန္မွာ ၾကာၾကာစြဲ ေနတဲ႔ခါ သမာဓိ ျဖစ္လာရတာပါ ။

စိတ္ဆိုတာ အႀကိမ္တိုင္း ၊ အႀကိမ္တိုင္းမွာ တစ္စိတ္တည္းျဖစ္ေပၚ ပါတယ္ ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေတြ လူ႔ဘဝမွာ သတိကင္းၿပီး ေနတဲ႔ခါ ... အခ်ိန္တိုင္း ၊ အခ်ိန္တိုင္းမွာ စိတ္ က ကုသိုလ္စိတ္ ၊ အကုသိုလ္စိတ္ နဲ႔ ကုသိုလ္ အကုသိုလ္မွန္း မသိတဲ႔ ေမာဟ စိတ္ဆိုၿပီး ၃ မ်ိဳး ထဲ ကေန တစ္ခု မဟုတ္ တစ္ခု ျဖစ္ေပၚ ေနပါတယ္ ။ အာနာပါန ရွဳတဲ႔ အေပၚေလးမွာ တစကၠန္႔ ေလးျဖစ္ျဖစ္ စိတ္ထား ႏိုင္မိတယ္ဆိုရင္ ... အာနာပါန ဟာ ထြက္ေလ ၊ ဝင္ေလသာျဖစ္လို႔ ငါသူတပါး ေယာက်ာၤးမိန္းမ မဟုတ္တဲ႔ အတြက္ ကိေလသာစိတ္နဲ႔ လြတ္ကင္းပါတယ္ ။ ကုသိုလ္ ၊ အကုသိုလ္ ၊ ေမာဟ စိတ္ေတြ နဲ႔ လြတ္ကင္းပါတယ္ ။ ကၽြန္ေတာ္ တို႔ ရဲ့ စိတ္ဟာ ပန္းသီး ဆိုရင္ ၃ ပံု တစ္ပံုသာေကာင္းၿပီး ၂ ပံု ကပုပ္ေန ပါတယ္ ။ အဲဒီ ၂ ပံု တစ္ပံု သာ ေကာင္းတဲ႔ ပန္းသီး ကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဟာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီး ၿမိန္ရည္ ယွက္ရည္စားသံုးေနပါတယ္ ။ ပုပ္ေနတဲ႔ ပန္းသီး အသားေတြဟာ ခႏၶာကိုယ္အတြက္ အာဟာရမျဖစ္ေစသလိုပဲ .. အကုသိုလ္စိတ္ နဲ႔ ေမာဟ စိတ္ေတြျဖစ္ေပၚ ေနသမွ် လူ႔ဘဝ အတြက္ ၊ သံသရာအတြက္ဆိုးက်ိဳးခ်ည္းပါပဲ ။

အေပၚ မွာ ကၽြန္ေတာ္ေရးခဲ႔ တဲ႔ ကေလးဘဝက ေရႊတံခါးႀကီးဖြင္႔ပါဦးဆိုတဲ႔ ကစားနည္းေလးလိုပါပဲ ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဟာ သံုးပံု တစ္ပံု သာေကာင္းတဲ႔ ပန္းသီးပုပ္ထဲက ေမာဟ ေတြကိုစားၿပီး ... အပယ္တံခါး ကို ေရႊတံခါး ႀကီးထင္ၿပီး ...တြင္တြင္ ဖြင္႔ခိုင္းေန ခဲ႔ ၾကတာပါ ။ အဲဒီ အပါယ္တံခါးႀကီး ဖြင္႔ ဖို႔ ကို စည္းစိမ္ခ်မ္းသာေတြ နဲ႔ လဲ ခဲ႔ၾကတယ္ ။ ရာထူး ၊ ဥစၥာေတြ နဲ႔ လဲ ခဲ႔ ၾကတယ္ ။ ဒါေပမဲ႔ အဲဒါ ဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ထင္သလို ေရႊတံခါး ႀကီးမဟုတ္ပါဘူး ။ ေမာဟေၾကာင္႔ ေရႊတံခါးထင္ေနတဲ႔ အပါယ္တံခါးႀကီးပါပဲ ။ အဲဒီ အပါယ္
တံခါး ႀကီး ပိတ္ ဖို႔ ၊ ကုသိုလ္စိတ္ ေတြနဲ႔ သာ အသက္ရွင္သန္ေနဖို႔ က ေတာ႔ ျမတ္စြာ ဘုရားေနာက္ဆံုး စကားျဖစ္တဲ႔ အပၸမာေဒန သမၼာေဒထ ပါပဲ ။

-ေရႊတံခါႀကီး ပိတ္ပါဦး
- မပိတ္ႏိုင္ဘူး
- ဘာျဖစ္လို႔လဲ
-ကိေလသာေတြဖံုးလို႔
- ေရႊနဲ႔ေငြ နဲ႔ လဲပါ႔မယ္
- မပိတ္ႏိုင္ဘူးကြယ္
- ဥစၥာပစၥည္းနဲ႔လဲပါ႔မယ္
- မပိတ္ႏိုင္ဘူးကြယ္
-ရာထူးဂုဏ္နဲ႔လဲပါ႔မယ္
-မပိတ္ႏိုင္ဘူးကြယ္
-ဝိပႆနာနဲ႔လဲပါ႔မယ္
-ပိတ္မယ္ ...ပိတ္မယ္ ~~

အားလံုး ေသာ မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္းမ်ားလည္း အခ်ိန္ရရင္ ရသလို ၊ သတိရရင္ ရသလို အသက္မ်ားမ်ား ရွဳႏိုင္ၾကပါေစ ၊ အသိ သတိၿမဲ လို႔ အပါယ္တံခါး ပိတ္ႏိုင္ၾကပါေစ ။

(ရုပ္ဆိုး)

"ေရစီးေၾကာင္းမ်ား စီးဆင္းၿခင္း"

$
0
0



အခ်ိန္ေတြလည္း ေၿပာင္းလဲသြားၿပီ။ လြန္ခဲ႔တဲ႔ ကေလးဘ၀ သို႔မဟုတ္ ကိုယ္ေနေပ်ာ္တယ္လို႔ ထင္ခဲ႔ရတဲ႔ ကာလ တစ္ခုကို ၿပန္မရႏိုင္ ေတာ႔ဘူး။ မသိလိုက္ မသိဖာသာ ေၿပာင္းလဲ သြားခဲ႔တာ ေတာ႔ မဟုတ္ဘူး။ ဘ၀မွာ ႏုပ်ိဳလတ္ဆတ္ခ်ိန္ ရွိသလို အိုမင္းရင္႔ေရာ္တဲ႔ အခ်ိန္လည္း ရွိေနမွာပါ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ လိုက္မွီခဲ႔တဲ႔ ၈၈ မတိုင္ခင္ ၿမန္မာ႔ဆိုရွယ္လစ္ လမ္းစဥ္ပါတီေခတ္၊ ကာလၾကာရွည္ေအာင္ ဒဏ္ရာခါးခါးေတြ ေပးခဲ႔တဲ႔ စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးေခတ္ .. ဒါေတြဟာ ၿပည္ဖံုး ကားခ်သြားၿပီ။ ဘိုးေဘး ဘီဘင္ ေတြရဲ. လက္ထက္က အေၾကာင္းအရာေတြလည္း ဒီအခ်ိန္မွာ အသစ္ မၿဖစ္ႏိုင္ေတာ႔ဘူး။ သူတို႔ ထားခဲ႔တဲ႔ တက္ၾကြစရာ ဇာတ္လမ္းေတြ အတုယူစရာ စိတ္ဓါတ္ေတြပဲ ကြ်န္ေတာ္တို႔ တေတြရဲ. စိတ္ႏွလံုးမွာ ကိန္း၀ပ္က်န္ရစ္ ေနခဲ႔ေတာ႔တယ္။


ဒီဘက္ေခတ္ လူမွဳ.ကြန္ယက္ဆိုတဲ႔ ေခတ္ၾကီးမွာ လူတိုင္းလူတိုင္းဟာ ပံုစံအသစ္ လူေနမွဳ. နည္းအသစ္ေတြနဲ႔ ရပ္တည္လာခဲ႔တယ္။ ၿပည္ပကို ပံုစံအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ သြားေရာက္ေနထိုင္သူေတြ အလုပ္လုပ္ကိုင္ ေနသူေတြနဲ႔ ေန႔စဥ္ စကၠန္႔မလပ္ ခ်ိတ္ဆက္ ဆက္သြယ္ ေၿပာဆိုႏိုင္ လာတယ္။ သတင္း ၿဖန္႔ေ၀တဲ႔ ေနရာမွာ ၿပင္ဆင္တည္းၿဖတ္ၿပီး စနစ္တက် ေဖာ္ၿပ ပံုကေန "ခ်က္ခ်င္း" သေဘာ အၿဖစ္ ေၿပာင္းလဲ လာတယ္။ ထြက္ေပၚလာတဲ႔ မီဒီယာ ပံုစံကေန လူအမ်ိဳးမ်ိဳး စိတ္အခံ အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ခံစား နားလည္ၾကရင္း ဒုတိယ ဘ၀ဆိုတာ ၿဖစ္တည္ ေပၚထြက္လာတယ္။ အစစ္အမွန္ Real ဘ၀က ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေန႔တဓူ၀ ၿဖတ္သန္းေနၾကတဲ႔ ဘ၀ပါ။ ဒုတိယ ဘ၀ဆိုတာ အင္တာနက္ ေပၚမွာ သတင္းေတြ ရယူ၊ မိတ္ေဆြေတြနဲ႔ စီးေမ်ာေနရင္း ပံုရိပ္ေယာင္ လို႔ေခၚတဲ႔ Virtual ဘ၀တစ္ခုကို တည္ေဆာက္ မိရက္သား ၿဖစ္သြားခဲ႔တယ္။

ေခတ္ကို အမွီလိုက္ေနတဲ႔ လူငယ္ေတြလည္း အင္တာနက္ ပင္လယ္ၾကီးထဲ ဒိုက္ဗင္ထိုးဆင္းရင္း လူေနမွဳ.ဘ၀ ပံုစံ ေၿပာင္းလဲ သြားၾကၿပီ။ သတင္းေတြ မ်ားမွမ်ားဗ်ာ။ သတင္းစံုတဲ႔ အၿပင္ နာမည္ၾကီး လူေတြရဲ. ကိုယ္တစ္ခ်က္ အလွဳပ္ လက္တစ္ဖက္ အေရြ.ကိုေတာင္ ခံစားမွဳ. အဓိပါယ္ ေဖာ္ယူၿပီး ေကာလဟာလ ေတြ အတင္းအဖ်င္းေတြ ဖတ္သူေတြရဲ. မ်က္စိေရွ. ေရာက္လာၾကတယ္။


လက္ရွိ အင္တာနက္ေပၚက Virtual ဘ၀မွာ ေနသူေတြဟာ အသက္အရြယ္ အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ပါ။ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားက တကၠသိုလ္ ပညာကို သင္ယူေနရင္း၊ စီးပြါးရွာသူေတြကလည္း အလုပ္အကိုင္ လုပ္ကိုင္ေနရင္း၊ အၿငိမ္းစားဘ၀ကလည္း ေအးေအးေဆးေဆး ဘ၀ကို ၿဖတ္သန္း အနားယူေနရင္း အြန္လိုင္းေပၚတက္ ၿဖစ္တယ္။

သတင္းေတြ တစ္ခုၿပီးတစ္ခု စီးဆင္းသြားတယ္။ လူေတြရဲ. စိတ္၀င္စားမွဳ.ကလည္း တစ္ခုၿပီးတစ္ခု ေၿပာင္းလဲသြားခဲ႔တယ္။ ပြင္႔လင္း ၿမင္သာတဲ႔ အင္တာနက္ လွိဳင္းစီးၿခင္းရဲ. အက်ိဳးေၾကာင္႔ မတရားၿခင္း၊ တရားၿခင္း အေၾကာင္းအရာေတြ လူေရွ.ကို အလြယ္ တကူ ေရာက္လာ ခဲ႔တယ္။ Celebrity လို႔ ဘိုလိုေၿပာတဲ႔ ေက်ာ္ၾကားသူေတြရဲ. ေက်ာ္ၾကားမွဳ. သက္တမ္းကလည္း တိုေတာင္း လြန္းတယ္။ ခံစားမွဳ. အာရံု တစ္ခုၿပီးတစ္ခု အေၿပာင္းအလဲ ၿဖစ္ေပၚေနတဲ႔ ကာလမွာ ေက်ာ္ၾကား ထင္ရွားမွဳ. သက္တမ္း ၿမန္ၿမန္ ကုန္ဆံုးသြားခဲ႔တာ ထူးဆန္းမွဳ. တစ္ခု မဟုတ္ပါဘူး။ ဘာဆိုဘာမွ ထူးဆန္းမွဳ. မရွိတဲ႔ သေဘာကို အင္တာနက္ေပၚမွာ ၿမင္ေနရၿပီ။

လူ႔သဘာ၀အေလွ်ာက္ တစ္ခုခုကို ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ထားတယ္။ တစ္ခုခုေၾကာင္႔ ေန႔တဓူ၀ အလုပ္ေတြ လုပ္ေနရတယ္။ တစ္ခုခုေၾကာင္႔ ၾကိဳးစားမွဳ. တစ္ခုစီနဲ႔ အသက္ရွင္ေနရတယ္။ အေမရိကန္ မွာပဲ လူၿဖစ္ေနပါေစ၊ ၿပင္သစ္မွာပဲ အသက္ရွင္ေနပါေစ၊ ၿမန္မာၿပည္ ထဲက ဇနပုဒ္ တစ္ေနရာမွာပဲ ရွင္သန္ေနပါေစ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ကိုယ္တြင္းက ၿဖစ္တည္ေနတဲ႔ ဆႏၵ၊ ရမၼက္၊ ရလိုမွဳ. ရွင္သန္မွဳ. နဲ႔ ခႏၵာကိုယ္ၾကီး ရပ္တည္ေနဆဲ ပါပဲ။

ထူးၿခားမွဳ.ေတြလို႔ ထင္ရတဲ႔ သတင္းေတြ အတင္းေတြ အၿဖစ္အပ်က္ေတြ ပဋိပကၡေတြ၊ အထိကရုဏ္းေတြ ၾကားထဲမွာ မထူးၿခားမွဳ.ေတြ ၿဖစ္ေနတယ္ ဆိုတာ တၿဖည္းၿဖည္း နားလည္ ယူႏိုင္တယ္။ အင္တာနက္ လွိဳင္းစီးေနတဲ႔ ဘ၀မွာ အစစ္အမွန္ သေဘာတရားကို လိုက္ရွာလို႔ မေတြ.ႏိုင္ဘူး။ အစစ္အမွန္ဆိုတဲ႔ တိတိက်က် အရာတစ္ခုကို ေၿပာရမယ္ဆိုရင္ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ပဲ အစာစားတယ္၊ အလုပ္လုပ္တယ္၊ အသက္ရွဴတယ္၊ စိတ္ေပ်ာ္ရႊင္တယ္၊ ေက်နပ္တယ္၊ ၀မ္းနည္းတယ္၊ ၀မ္းသာတယ္.. အင္တာနက္ အကူအညီ မပါပဲ ၿဖစ္ေနတဲ႔ သေဘာတရား ေပါ႔ဗ်ာ။ မေၿပာင္းလဲတဲ႔ ေရစီးေၾကာင္း အစစ္အမွန္ဆုိတာ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ပါပဲ။

လူမွဳ.ဘ၀ အက်ဥ္းေထာင္ထဲမွာ ကိုယ္႔ဟာကိုယ္ ဇြတ္ပိတ္ၿပီး ခပ္နက္နက္ တိုး၀င္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ေတာ႔ ေပၚလာသမွ် သတင္းေတြ အတင္းအဖ်င္းေတြ ေနာက္ကိုလိုက္၊ ထင္ၿမင္ခ်က္ ယူဆခ်က္ေတြကို စိတ္အားထက္သန္မွဳ. အၿပည္႔နဲ႔ ေဖာ္ၿပ၊ လာသမွ် သတင္းကို သံုးသပ္ၿပနဲ႔၊ အခ်ိန္ကာလသာ ေၿပာင္းလဲ သြားလိမ္႔မယ္။ မေၿပာင္းလဲတဲ႔ ေၿပာင္းလဲၿခင္းေတြရဲ. ေနာက္ကို လိုက္ေနရင္း စိတ္ေမာ လူေမာ ၿဖစ္ေနတဲ႔ အသိမိတ္ေဆြေတြလည္း အမ်ားသားပဲဗ်ာ။ ေလာကုတၱရာ စကားနဲ႔ ေၿပာရရင္ ဒီအတိုင္း ၿဖစ္ေနဖို႔က အေၾကာင္းဖန္ လာတယ္ပဲ ဆိုရမွာ။ တိတိက်က် ေၿပာရရင္ ေနာင္ထပ္ ႏွစ္ေတြမွာ လူေတြရဲ. တန္ဖိုး၊ ကိုယ္က်င္႔တရား သိသိသာသာ က်ဆင္းလာ မွာ အမွန္ပါပဲ။



SOE HTET

04:03PM, SAT
20th, July, 2013
Hmawbi Tsp, Ygn

Myanmar.



ကၽြန္ေတာ့္ကုိ လႈပ္ႏႈိးသူမ်ား

$
0
0

 Photo: ကၽြန္ေတာ့္ကုိ လႈပ္ႏႈိးသူမ်ား …………….   “ ကလင္..လင္..ကလင္..”  ႏႈိးစက္သံေၾကာင့္ မ်က္လုံးကုိအတင္းဖြင့္လုိက္သည္။  အိပ္ယာကမထေသးပဲ ႏႈိးစက္ကုိလွမ္းယူၿပီး ပိတ္လုိက္သည္။  ႏႈိးစက္မည္တာဆုိေတာ့ ၅ နာရီခြဲေပါ့။ ခဏေလာက္ေတာ့ ေမွးဦးမွ။  ဟာမျဖစ္ေသးပါဘူးေလ။ ေတာ္ၾကာေနာက္က်ေနဦးမယ္။ ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္ထဲေတြးရင္း ထလိုက္သည္။ မ်က္လုံးကေတာ့ သိပ္ၿပီးဖြင့္ခ်င္လွတာမဟုတ္။  တံခါးကုိ ဖြင့္လုိက္ေတာ့ အလင္းေရာင္က ၀င္လာသည္။ တကယ္ေတာ့ ၅ နာရီခြဲဆုိတာ မေစာေတာ့ပါ။  ေန႔စဥ္လုိလုိ ၆ နာရီေက်ာ္မွထတဲ့သူဆုိေတာ့ ေစာသလုိထင္ေနခ်င္ျဖစ္သည္။  အင္း ႏႈိးစက္ေလးရွိလုိ႔ေပါ့။ …………  ကၽြန္ေတာ္စာေတြကုိ ၆ တန္းႏွစ္ေလာက္ကတည္းက စဖတ္ျဖစ္သည္။ ကာတြန္း၊ ၀တၳဳအစုံပါပဲ။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ပန္းခ်ီဆြဲတာ၊ ကဗ်ာေလးေတြေရးတာကုိ ၀ါသနာပါသည္။  ေက်ာင္းပြဲေတြမွာ ပန္းခ်ီဆြဲ သည္။ ကဗ်ာေလးေတြေရးသည္။  စာဖတ္ပါမ်ားလာေတာ့ ေရးခ်င္စိတ္ေလးကျဖစ္လာသည္။ အဆုံးမသတ္ႏုိင္တဲ့ စာေတြကုိ ေတာင္ျခစ္ေျမာက္ျခစ္ ေရးသည္။  အဲ လူငယ္တုိ႔သဘာ၀အတုိင္း နည္းနည္းစိတ္ကစားတတ္လာေတာ့ ရည္းစားစာ အငွားေရးသည္။ ၁၀ တန္းႏွစ္က ကဗ်ာအေရးေကာင္းလုိ႔ ဆရာမ ၀င္လာခ်ိန္မသိလုိက္။ ဆရာမက ကၽြန္ေတာ္စာေရးေနတာျမင္ၿပီး စာအုပ္ယူၾကည့္သည္။  ကၽြန္ေတာ္ေရးတဲ့ ကဗ်ာကုိ ဆရာမက တစ္တန္းလုံးကုိ ဖတ္ျပလုိက္သည္။  အတန္းက သူငယ္ခ်င္း ေတြေတာ္ေတာ္သေဘာက်သြားသည္။ ဘာလုိ႔လဲဆိုရင္ ဆရာမက တစ္ပုိဒ္ဆုံးလုိက္ အားလုံးက တစ္ခါရယ္ လုိက္နဲ႔ေလ။  အဲဒီ ၁၀ တန္းႏွစ္မွာပဲ ကၽြန္ေတာ္ ညိဳဇင္ျမင့္ဆုိေသာ သူငယ္ခ်င္းတစ္ဦးျဖင့္ ခင္ခြင့္ရခဲ့သည္။ ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀အတြက္ ပထမဆုံး လႈပ္ႏုိးသူ။  ကၽြန္ေတာ့္ စာေရး၀ါသနာကုိ လႈပ္ႏုိးလုိက္ပါတယ္။  သူငယ္ခ်င္းမိသားစုက စာအရမ္းဖတ္သည္။ စာအုပ္ေတြစုေဆာင္းသည္။ မိသားစုေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္စာေကာင္းေပမြန္ေတြ ဖတ္ခြင့္ရခဲ့သည္။  စာအုပ္ေတြ ေရြးဖတ္တတ္လာခဲ့သည္။ မွတ္စုေတြ ထားတတ္လာခဲ့သည္။  ထုိမွတဆင့္ ကၽြန္ေတာ္ စု၊ တု၊ ျပဳ နည္းျဖင့္ စာေလးေတြစေရးျဖစ္ခဲ့ပါသည္။  (ကၽြန္ေတာ္ၾကားျဖတ္ေျပာခ်င္ပါသည္။ အဲဒီအခ်ိန္ေနာက္ပုိင္း ေရးျဖစ္တဲ့ ကဗ်ာ၊ စာေတြကုိ မဂၢဇင္း တုိက္ေတြထံ ေပးပုိ႔ဘူးသည္။ သုိ႔ေသာ္ ဒီေန႔အခ်ိန္ထိ စာမ်က္ႏွာထက္ ေဖာ္ျပခံရဘူးျခင္းမရွိေသးပါ။ သုိ႔ေသာ္လည္း ကၽြန္ေတာ္စာဆက္ေရးေနပါသည္။ စာေရးေနျခင္းျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္စာေတြပုိဖတ္ျဖစ္သည္။ ေတြးျဖစ္သည္။ စိတ္က ေကာင္းေသာဘက္တြင္သာ  ရွိေနျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္ပါသည္။)  အဲဒီေနာက္ စာေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေရးျဖစ္သြားခဲ့သည္။  သုိ႔ေသာ္ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ ေလာက္တြင္ စာေရးျခင္းက ရပ္တန္႔သြားျပန္သည္။ ကၽြန္ေတာ္ျပန္လည္အိပ္ေပ်ာ္သြားျပန္သည္။ …………..  ကၽြန္ေတာ္ျမစ္ႀကီးနားမွာ ေနခဲ့စဥ္က ေကာင္မေလးတစ္ဦးႏွင့္ သိခြင့္ရခဲ့ျပန္သည္။ သူကေတာ့ စာၾကည့္တုိက္မွာ အလုပ္လုပ္သူပါ။ စာအုပ္ေတြငွားရင္းသိကၽြမ္းခဲ့ပါတယ္။  သူနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ စာေတြထပ္ေရးျဖစ္သြားသည္။  သူက “ လူဘ၀ထဲကုိ ဘာလုပ္ဖုိ႔ေရာက္လာသလဲ ” ဆုိတဲ့ ေခါင္းစဥ္ေလးကုိ ေမးပါသည္။   ထုိေခါင္းစဥ္အတြက္ ကၽြန္ေတာ္ စာစေရးတာကအစျပဳလုိ႔ စာေလးေတြ ဆက္ေရးျဖစ္သြား ျပန္သည္။  သူကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ဒုတိယလႈပ္ႏုိးသူပင္ျဖစ္သည္။ ……………  ဒီလုိနဲ႔ ႏွစ္ေတြၾကာလာျပန္ရင္း ဒီႏွစ္ ၂၀၁၃ ခုႏွစ္အေရာက္မွာ ကၽြန္ေတာ္ Facebook ကုိစသုံးျဖစ္ ခဲ့သည္။  Facebook ေပၚမွာ အရင္ကေရးျဖစ္တဲ့ စာေလးေတြကုိ တင္လုိက္သည္။  အဲဒီအခါ ကၽြန္ေတာ့္စာ ေလးေတြကုိ အားေပးသူတစ္ခ်ိဳ႕ ထြက္လာသည္။  ကၽြန္ေတာ့္ စာေလးေတြကုိ ဘ၀ေျခရာဆုိဒ္မွာ ရွယ္တာေတြ႕ၿပီး စကားေျပာျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ စာဆက္ေရးဖုိ႔ တြန္းအားေပးခဲ့သည္။  သူကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ တတိယႏႈိးစက္(သုိ႔မဟုတ္) ကၽြန္ေတာ့္ကုိ လႈပ္ႏုိးေသာ တတိယေျမာက္လူ ကုိေနမင္းသူပင္ျဖစ္သည္။  အဲဒီေနာက္ပုိင္း ကၽြန္ေတာ္စာေတြ ေတာက္ေလွ်ာက္ေရးျဖစ္သြားေတာ့သည္။ ……………  ကႆပဘုရားရွင္လက္ထက္ေတာ္အခါက ဃဋိကာရဆုိတဲ့ အုိးထိန္းသည္နဲ႔ ေဇာတိပါလဆုိတဲ့ သူေဌးသားတစ္ဦးတုိ႔က အင္မတန္ခ်စ္ခင္ၾကတဲ့သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ဦးပါ။  အဲဒီအခ်ိန္က ဇာတ္နိမ့္၊ ဇာတ္ျမင့္ ခြဲျခားဆက္ဆံတဲ့အခ်ိန္ျဖစ္ေပမယ့္ သူတုိ႔ႏွစ္ဦးကေတာ့ ခ်စ္ခင္ၾကပါတယ္။  ဃဋိကာရက ဘုရားရွင္ကုိ သြားဖူးဖုိ႔ ေဇာတိပါလကုိ အၿမဲေခၚပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဇာတ္ျမင့္မာန္ ၀င္ေနတဲ့ ေဇာတိပါလက “ ဦးျပည္းရဟန္းယုတ္ကုိဖူးလုိ႔ ဘာအက်ိဳးထူးမွာလဲ ” လုိ႔သာ ျပန္ေျပာခဲ့ပါတယ္။  ေနာက္ဆုံး ဃဋိကာရက ပရိယာယ္သုံးၿပီး ျမစ္ဆိပ္ကုိ ေရခ်ိဳးဖုိ႔ဆုိၿပီး ေခၚလာပါတယ္။  ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိရင္ ျမစ္ဆိပ္က ဘုရားေက်ာင္းေတာ္နဲ႔နီးလုိ႔ပါ။ ဒီအခါေတာ့ ေဇာတိပါလက လုိက္ခဲ့ပါတယ္။  ဒါေပမယ့္ ျမစ္ဆိပ္ေရာက္ေတာ့ ဘုရားရွင္စီသြားဖုိ႔ကုိေတာ့ အတင္းျငင္းပါေတာ့တယ္။  မရတဲ့အဆုံး ဃဋိကာရက ဘာလုပ္သလဲဆုိရင္ ေဇာတိပါလရဲ႕ ဆံပင္ကုိကုိင္ၿပီး ဘုရားရွင္ထံလုိက္ ခဲ့ဖုိ႔ေတာင္းဆုိပါေတာ့တယ္။  အဲဒီအခ်ိန္အခါက ဇာတ္ျမင့္သူရဲ႕ ဆံပင္ကုိကိုင္ရင္ ေသဒဏ္ပါပဲ။  ဒါကုိမမႈပဲ ဃဋိကာရကေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေကာင္းပီသစြာ သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ ဆံပင္ကုိကုိင္လုိ႔ ဘုရားရွင္ထံ အေရာက္ပုိ႔ ေဆာင္ႏုိင္ခဲ့ပါတယ္။ …………………  ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ အတြင္းဗီဇက ပ်င္းတတ္တယ္။ ပ်င္းတယ္။  အလုပ္တစ္ခုလုပ္ဖုိ႔အေရးကုိ ေတာ္ေတာ္ ေလးဖင့္လြန္းတယ္။  နံနက္ေစာေစာအိပ္ယာထဖုိ႔ရွိရင္ ၀ီရိယစိတ္နဲ႔ တစ္ခါမွ မႏႈိးဘူး။ ႏႈိးစက္ေလးမည္မွထ ျဖစ္တယ္။  ႏႈိးစက္ေလးက နံနက္အိပ္ယာထဖုိ႔ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ လုပ္ႏႈိးခဲ့သလုိ ကၽြန္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္း၊ မိတ္ေဆြ မ်ားကလည္း ကၽြန္ေတာ္စာေရးျဖစ္ေအာင္ အႀကိမ္ႀကိမ္ လႈပ္ႏိႈးခဲ့ၾကတယ္။  မိတ္ေဆြေကာင္းေတြကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ ဆံပင္ကုိကုိင္ၿပီး ေကာင္းေသာလမ္းေၾကာင္းေပၚ ဆြဲဆြဲ တင္ေန ေခၚေနၾကၿပီ။  အပ်င္းမထူဖုိ႔၊ အိပ္ယာကထဖုိ႔ လႈပ္ႏႈိးေနၾကၿပီ။  ကၽြန္ေတာ္ ၀ီရိယရွိရွိ၊ ဇြဲရွိရွိ ေလွ်ာက္လွမ္းဖုိ႔သာ က်န္ပါေတာ့သည္။  ဒါမွလည္း ကၽြန္ေတာ့္ကုိလႈပ္ႏိႈးခဲ့ေသာ မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းမ်ား လႈပ္ႏႈိးရက်ိဳးနပ္မည္ထင္ပါသည္။ လႈပ္ႏိႈးခဲ့ေသာ မိတ္ေဆြမ်ားအားလုံးကုိ ေက်းဇူးတင္ရွိပါေၾကာင္း။  ( အၿမဲဖတ္ရႈအားေပးေနေသာ ကၽြန္ေတာ့္ခ်စ္မိတ္ေဆြမ်ားကုိ ဒီစာစုေလးျဖင့္ ေရးသားဂုဏ္ျပဳလုိက္ရ ပါသည္။)  ၂၀-၇-၂၀၁၃
…………….

“ ကလင္..လင္..ကလင္..”
ႏႈိးစက္သံေၾကာင့္ မ်က္လုံးကုိအတင္းဖြင့္လုိက္သည္။ အိပ္ယာကမထေသးပဲ ႏႈိးစက္ကုိလွမ္းယူၿပီး ပိတ္လုိက္သည္။
ႏႈိးစက္မည္တာဆုိေတာ့ ၅ နာရီခြဲေပါ့။ ခဏေလာက္ေတာ့ ေမွးဦးမွ။ ဟာမျဖစ္ေသးပါဘူးေလ။ ေတာ္ၾကာေနာက္က်ေနဦးမယ္။ ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္ထဲေတြးရင္း ထလိုက္သည္။ မ်က္လုံးကေတာ့ သိပ္ၿပီးဖြင့္ခ်င္လွတာမဟုတ္။
တံခါးကုိ ဖြင့္လုိက္ေတာ့ အလင္းေရာင္က ၀င္လာသည္။ တကယ္ေတာ့ ၅ နာရီခြဲဆုိတာ မေစာေတာ့ပါ။ ေန႔စဥ္လုိလုိ ၆ နာရီေက်ာ္မွထတဲ့သူဆုိေတာ့ ေစာသလုိထင္ေနခ်င္ျဖစ္သည္။
အင္း ႏႈိးစက္ေလးရွိလုိ႔ေပါ့။
…………
ကၽြန္ေတာ္စာေတြကုိ ၆ တန္းႏွစ္ေလာက္ကတည္းက စဖတ္ျဖစ္သည္။ ကာတြန္း၊ ၀တၳဳအစုံပါပဲ။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ပန္းခ်ီဆြဲတာ၊ ကဗ်ာေလးေတြေရးတာကုိ ၀ါသနာပါသည္။ ေက်ာင္းပြဲေတြမွာ ပန္းခ်ီဆြဲ သည္။ ကဗ်ာေလးေတြေရးသည္။
စာဖတ္ပါမ်ားလာေတာ့ ေရးခ်င္စိတ္ေလးကျဖစ္လာသည္။ အဆုံးမသတ္ႏုိင္တဲ့ စာေတြကုိ ေတာင္ျခစ္ေျမာက္ျခစ္ ေရးသည္။ အဲ လူငယ္တုိ႔သဘာ၀အတုိင္း နည္းနည္းစိတ္ကစားတတ္လာေတာ့ ရည္းစားစာ အငွားေရးသည္။ ၁၀ တန္းႏွစ္က ကဗ်ာအေရးေကာင္းလုိ႔ ဆရာမ ၀င္လာခ်ိန္မသိလုိက္။ ဆရာမက ကၽြန္ေတာ္စာေရးေနတာျမင္ၿပီး စာအုပ္ယူၾကည့္သည္။
ကၽြန္ေတာ္ေရးတဲ့ ကဗ်ာကုိ ဆရာမက တစ္တန္းလုံးကုိ ဖတ္ျပလုိက္သည္။ အတန္းက သူငယ္ခ်င္း ေတြေတာ္ေတာ္သေဘာက်သြားသည္။ ဘာလုိ႔လဲဆိုရင္ ဆရာမက တစ္ပုိဒ္ဆုံးလုိက္ အားလုံးက တစ္ခါရယ္ လုိက္နဲ႔ေလ။
အဲဒီ ၁၀ တန္းႏွစ္မွာပဲ ကၽြန္ေတာ္ ညိဳဇင္ျမင့္ဆုိေသာ သူငယ္ခ်င္းတစ္ဦးျဖင့္ ခင္ခြင့္ရခဲ့သည္။ ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀အတြက္ ပထမဆုံး လႈပ္ႏုိးသူ။ ကၽြန္ေတာ့္ စာေရး၀ါသနာကုိ လႈပ္ႏုိးလုိက္ပါတယ္။
သူငယ္ခ်င္းမိသားစုက စာအရမ္းဖတ္သည္။ စာအုပ္ေတြစုေဆာင္းသည္။ မိသားစုေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္စာေကာင္းေပမြန္ေတြ ဖတ္ခြင့္ရခဲ့သည္။ စာအုပ္ေတြ ေရြးဖတ္တတ္လာခဲ့သည္။ မွတ္စုေတြ ထားတတ္လာခဲ့သည္။
ထုိမွတဆင့္ ကၽြန္ေတာ္ စု၊ တု၊ ျပဳ နည္းျဖင့္ စာေလးေတြစေရးျဖစ္ခဲ့ပါသည္။
(ကၽြန္ေတာ္ၾကားျဖတ္ေျပာခ်င္ပါသည္။ အဲဒီအခ်ိန္ေနာက္ပုိင္း ေရးျဖစ္တဲ့ ကဗ်ာ၊ စာေတြကုိ မဂၢဇင္း တုိက္ေတြထံ ေပးပုိ႔ဘူးသည္။ သုိ႔ေသာ္ ဒီေန႔အခ်ိန္ထိ စာမ်က္ႏွာထက္ ေဖာ္ျပခံရဘူးျခင္းမရွိေသးပါ။ သုိ႔ေသာ္လည္း ကၽြန္ေတာ္စာဆက္ေရးေနပါသည္။ စာေရးေနျခင္းျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္စာေတြပုိဖတ္ျဖစ္သည္။ ေတြးျဖစ္သည္။ စိတ္က ေကာင္းေသာဘက္တြင္သာ ရွိေနျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္ပါသည္။)
အဲဒီေနာက္ စာေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေရးျဖစ္သြားခဲ့သည္။ သုိ႔ေသာ္ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ ေလာက္တြင္ စာေရးျခင္းက ရပ္တန္႔သြားျပန္သည္။ ကၽြန္ေတာ္ျပန္လည္အိပ္ေပ်ာ္သြားျပန္သည္။
…………..
ကၽြန္ေတာ္ျမစ္ႀကီးနားမွာ ေနခဲ့စဥ္က ေကာင္မေလးတစ္ဦးႏွင့္ သိခြင့္ရခဲ့ျပန္သည္။ သူကေတာ့ စာၾကည့္တုိက္မွာ အလုပ္လုပ္သူပါ။ စာအုပ္ေတြငွားရင္းသိကၽြမ္းခဲ့ပါတယ္။ သူနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ စာေတြထပ္ေရးျဖစ္သြားသည္။
သူက “ လူဘ၀ထဲကုိ ဘာလုပ္ဖုိ႔ေရာက္လာသလဲ ” ဆုိတဲ့ ေခါင္းစဥ္ေလးကုိ ေမးပါသည္။
ထုိေခါင္းစဥ္အတြက္ ကၽြန္ေတာ္ စာစေရးတာကအစျပဳလုိ႔ စာေလးေတြ ဆက္ေရးျဖစ္သြား ျပန္သည္။
သူကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ဒုတိယလႈပ္ႏုိးသူပင္ျဖစ္သည္။
……………
ဒီလုိနဲ႔ ႏွစ္ေတြၾကာလာျပန္ရင္း ဒီႏွစ္ ၂၀၁၃ ခုႏွစ္အေရာက္မွာ ကၽြန္ေတာ္ Facebook ကုိစသုံးျဖစ္ ခဲ့သည္။ Facebook ေပၚမွာ အရင္ကေရးျဖစ္တဲ့ စာေလးေတြကုိ တင္လုိက္သည္။ အဲဒီအခါ ကၽြန္ေတာ့္စာ ေလးေတြကုိ အားေပးသူတစ္ခ်ိဳ႕ ထြက္လာသည္။
ကၽြန္ေတာ့္ စာေလးေတြကုိ ဘ၀ေျခရာဆုိဒ္မွာ ရွယ္တာေတြ႕ၿပီး စကားေျပာျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ စာဆက္ေရးဖုိ႔ တြန္းအားေပးခဲ့သည္။
သူကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ တတိယႏႈိးစက္(သုိ႔မဟုတ္) ကၽြန္ေတာ့္ကုိ လႈပ္ႏုိးေသာ တတိယေျမာက္လူ ကုိေနမင္းသူပင္ျဖစ္သည္။
အဲဒီေနာက္ပုိင္း ကၽြန္ေတာ္စာေတြ ေတာက္ေလွ်ာက္ေရးျဖစ္သြားေတာ့သည္။
……………
ကႆပဘုရားရွင္လက္ထက္ေတာ္အခါက ဃဋိကာရဆုိတဲ့ အုိးထိန္းသည္နဲ႔ ေဇာတိပါလဆုိတဲ့ သူေဌးသားတစ္ဦးတုိ႔က အင္မတန္ခ်စ္ခင္ၾကတဲ့သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ဦးပါ။ အဲဒီအခ်ိန္က ဇာတ္နိမ့္၊ ဇာတ္ျမင့္ ခြဲျခားဆက္ဆံတဲ့အခ်ိန္ျဖစ္ေပမယ့္ သူတုိ႔ႏွစ္ဦးကေတာ့ ခ်စ္ခင္ၾကပါတယ္။
ဃဋိကာရက ဘုရားရွင္ကုိ သြားဖူးဖုိ႔ ေဇာတိပါလကုိ အၿမဲေခၚပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဇာတ္ျမင့္မာန္ ၀င္ေနတဲ့ ေဇာတိပါလက “ ဦးျပည္းရဟန္းယုတ္ကုိဖူးလုိ႔ ဘာအက်ိဳးထူးမွာလဲ ” လုိ႔သာ ျပန္ေျပာခဲ့ပါတယ္။
ေနာက္ဆုံး ဃဋိကာရက ပရိယာယ္သုံးၿပီး ျမစ္ဆိပ္ကုိ ေရခ်ိဳးဖုိ႔ဆုိၿပီး ေခၚလာပါတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိရင္ ျမစ္ဆိပ္က ဘုရားေက်ာင္းေတာ္နဲ႔နီးလုိ႔ပါ။ ဒီအခါေတာ့ ေဇာတိပါလက လုိက္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ျမစ္ဆိပ္ေရာက္ေတာ့ ဘုရားရွင္စီသြားဖုိ႔ကုိေတာ့ အတင္းျငင္းပါေတာ့တယ္။
မရတဲ့အဆုံး ဃဋိကာရက ဘာလုပ္သလဲဆုိရင္ ေဇာတိပါလရဲ႕ ဆံပင္ကုိကုိင္ၿပီး ဘုရားရွင္ထံလုိက္ ခဲ့ဖုိ႔ေတာင္းဆုိပါေတာ့တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္အခါက ဇာတ္ျမင့္သူရဲ႕ ဆံပင္ကုိကိုင္ရင္ ေသဒဏ္ပါပဲ။ ဒါကုိမမႈပဲ ဃဋိကာရကေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေကာင္းပီသစြာ သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ ဆံပင္ကုိကုိင္လုိ႔ ဘုရားရွင္ထံ အေရာက္ပုိ႔ ေဆာင္ႏုိင္ခဲ့ပါတယ္။
…………………
ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ အတြင္းဗီဇက ပ်င္းတတ္တယ္။ ပ်င္းတယ္။ အလုပ္တစ္ခုလုပ္ဖုိ႔အေရးကုိ ေတာ္ေတာ္ ေလးဖင့္လြန္းတယ္။ နံနက္ေစာေစာအိပ္ယာထဖုိ႔ရွိရင္ ၀ီရိယစိတ္နဲ႔ တစ္ခါမွ မႏႈိးဘူး။ ႏႈိးစက္ေလးမည္မွထ ျဖစ္တယ္။
ႏႈိးစက္ေလးက နံနက္အိပ္ယာထဖုိ႔ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ လုပ္ႏႈိးခဲ့သလုိ ကၽြန္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္း၊ မိတ္ေဆြ မ်ားကလည္း ကၽြန္ေတာ္စာေရးျဖစ္ေအာင္ အႀကိမ္ႀကိမ္ လႈပ္ႏိႈးခဲ့ၾကတယ္။
မိတ္ေဆြေကာင္းေတြကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ ဆံပင္ကုိကုိင္ၿပီး ေကာင္းေသာလမ္းေၾကာင္းေပၚ ဆြဲဆြဲ တင္ေန ေခၚေနၾကၿပီ။ အပ်င္းမထူဖုိ႔၊ အိပ္ယာကထဖုိ႔ လႈပ္ႏႈိးေနၾကၿပီ။
ကၽြန္ေတာ္ ၀ီရိယရွိရွိ၊ ဇြဲရွိရွိ ေလွ်ာက္လွမ္းဖုိ႔သာ က်န္ပါေတာ့သည္။
ဒါမွလည္း ကၽြန္ေတာ့္ကုိလႈပ္ႏိႈးခဲ့ေသာ မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းမ်ား လႈပ္ႏႈိးရက်ိဳးနပ္မည္ထင္ပါသည္။ လႈပ္ႏိႈးခဲ့ေသာ မိတ္ေဆြမ်ားအားလုံးကုိ ေက်းဇူးတင္ရွိပါေၾကာင္း။

( အၿမဲဖတ္ရႈအားေပးေနေသာ ကၽြန္ေတာ့္ခ်စ္မိတ္ေဆြမ်ားကုိ ဒီစာစုေလးျဖင့္ ေရးသားဂုဏ္ျပဳလုိက္ရ ပါသည္။)
 
ေမာင္ပုိင္ 
၂၀-၇-၂၀၁၃
— with Thanda Win and 9 others.

အြန္လိုင္းမွ အဆိပ္ခတ္ေနသူမ်ား

$
0
0
 
အခုလက္ရွိ ျပႆနာက သမုိင္းေၾကာင္းကို ပံုေဖာ္ရာမွာ၊ ေဖာ္ထုတ္ေရးသားရာမွ အဓိကျပႆနာက အစြဲေတြနဲ႕ ေတြ႕ေနရတယ္...... အထူးသျဖင့္ ဒီမိုဘက္ေတာ္သား နာမည္ခံထားသူေတြရဲ႕ သူတို႕ မလိုခ်င္တဲ့ အခ်က္ေတြ ပါေနရင္ ဆန္႕က်င္ဘက္ အဖြဲ႕အစည္းရဲ႕ ေလာ္ဘီလို႕ ကင္ပြန္းတပ္ပီး ပဲခူးရိုးမ ေတာတြင္းက ကြန္ျမဴနစ္ေတြ ျဖဳတ္ထုတ္သတ္ လုပ္သလို အြန္လိုင္းေပၚမွာ ရစရာမရွိေအာင္ နာမည္ဖ်က္ သိကၡာခ်ဖို႕ ႀကိဳးစားလာတာ ေတြ႕ရတယ္.....

အထူးသျဖင့္ ၁၉၈၈ မွသည္ ယေန႕အခ်ိန္ထိ ျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ ကိစၥေတြကို ျပန္ေျပာင္းေျပာဆိုၾကရင္ အမ်ားဆံုးေတြ႕ရေလ့ ရွိတယ္..... ဒီေနရာမွာ အခုလက္ရွိ အတိုက္အခိုက္ခံ၊ အေဝဖန္ခံ ေနရတာကေတာ့ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲနဲ႕ တက္လာတဲ့ လက္ရွိအစိုးရ...... အစိုးရတစ္ရပ္ရယ္လို႕ ျဖစ္လာရင္ ေဝဖန္မႈဆိုတာကို ေတြ႕ရမွာကေတာ့ မလြဲပါဘူး....... ဒါေပမယ့္ သမာသမတ္က်ေအာင္ ဘယ္လိုၾကည့္မလဲ ဆိုတာက အေရးပါပါတယ္.....

၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ အရပ္သား အစိုးရ စစ္စစ္တက္လာခဲ့ရင္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးပိုင္းဆုိင္ရာ အခုလို လြယ္ကူပါ့မလား ကၽြန္ေတာ္ အႀကိမ္ႀကိမ္ စဥ္းစားၾကည့္မိတယ္...... ဦးသိန္းစိန္တို႕လို တပ္ကေန အၿငိမ္းစားယူထားသူေတြ အမ်ားစုနဲ႕ ဖြဲ႕စည္းထားတဲ့ အစုိးရတစ္ရပ္ေတာင္ ၂၀၁၀ အၿပီး တက္လာခ်ိန္မွာ အရပ္ဘက္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး၊ စစ္ဘက္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး အားၿပိဳင္မႈကို ေတာ္ေတာ္ေလး ေျဖရွင္းခဲ့ၾကရတယ္.......

အခုအခ်ိန္ထိေတာင္ အရပ္ဘက္၊ စစ္ဘက္ တစ္ခ်ိဳ႕ေနရာေတြမွာ အားၿပိဳင္တုန္း...... ႏွစ္ ၂၀ ေက်ာ္ စစ္ဘက္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးက ပါဝါအျပည့္နဲ႕ ေနလာခ်ိန္မွာ အရပ္ဘက္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကို လက္မခံႏိုင္တာ သဘာဝ က်ပါတယ္..... အဲ့ဒိအခ်ိန္မွာ အရပ္သား စစ္စစ္ကသာ စစ္ဘက္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကို ကိုင္တြယ္မယ္ဆိုရင္ ေသျခာတာကေတာ့ စစ္တပ္က အာဏာျပန္သိမ္းဖို႕ အလားအလာဟာ အမ်ားဆံုး ျဖစ္ေနပါလိမ့္မယ္......

အခုလက္ရွိ အေနအထားမွာေတာ့ အခက္အခဲမ်ားစြာရယ္၊ စိန္ေခၚမႈေပါင္း မ်ားစြာရယ္၊ ဘ႑ာေငြ အခက္အခဲေတြ ၾကားထဲက ဦးသိန္းစိန္အစိုးရရဲ႕ ႀကိဳးစားမႈေၾကာင့္ အရပ္ဘက္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးက ပီပီျပင္ျပင္ ျဖစ္လာပီလို႕ ေျပာလို႕ရတယ္..... စစ္ဘက္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးက႑ ေလ်ာ့က်လာပီလို႕လည္း ဆိုႏိုင္တယ္..... ဒါေပမယ့္ စစ္ဘက္က အရပ္ဘက္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးရဲ႕ အာဏာပိုင္စိုးမႈကို အသိအမွတ္ျပဳဖို႕ ရာခိုင္ႏႈန္းတစ္ခ်ိဳ႕ လိုေနတယ္လို႕ ဆိုရမယ္....... ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီအေျခအေနဟာ ၂၀၁၅ ေရြးေကာက္ပြဲအတြက္ တက္လာမယ့္ အစိုးရရဲ႕ အရပ္ဘက္၊ စစ္ဘက္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး စိန္ေခၚမႈ ေလွကားထစ္ႀကီးကို လြယ္လြယ္ေက်ာ္ျဖတ္ဖို႕ အေျခအေနေကာင္း ဆိုတာကို ျငင္းဆန္လို႕ေတာ့ မရဘူး......

တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့ ဆိုၾကတယ္ လက္ရွိအစိုးရဟာ အရင္အစုိးရကို ကာကြယ္တယ္၊ ဖံုးဖိတယ္လို႕ ေျပာၾကတယ္..... ေသျခာတာေတာ့ အဲ့ဒိလူေတြဟာ လုပ္ငန္းႀကီးႀကီး လုပ္ဖူးပံု မေပၚသလို အလုပ္သေဘာတရားအရ မိမိလက္ထဲမွာ ေရာက္ေနခ်ိန္ သူမ်ားကို အျပစ္ေျပာေနမယ့္အစား ကိုယ္က ေကာင္းေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္မယ္ ဆိုတဲ့ သေဘာတရားကို နားမလည္သူေတြမို႕လို႕ပါပဲ.....

အစိုးရတစ္ရပ္ဟာ ေရွ႕အစိုးရတစ္ရပ္ရဲ႕ ေကာင္းသည္၊ ဆိုးသည္ ဤႏွစ္လီကို ျငင္းဆန္ခြင့္မရွိပဲ လက္ခံလိုက္ရတာပါပဲ...... ဒါေၾကာင့္ အလုပ္ျဖစ္ေအာင္ ဆက္လုပ္ဖို႕ လိုအပ္ပါတယ္..... ထိုင္ပီး Blame Game လုပ္ေနရင္ အစိုးရ တစ္ရပ္ရဲ႕ အုပ္ခ်ဳပ္ခံ ျပည္သူလူထုဟာ ၿငိမ္ေနမယ့္ လူတန္းစားေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး..... ဒီလိုပဲ အစိုးရ တစ္ရပ္ဟာ ကိုယ့္မွာ လုပ္ပိုင္ခြင့္ အာဏာရွိရဲ႕နဲ႕ မလုပ္ပဲ ဘယ္သူ႕ေၾကာင့္ ဘယ္ဝါေၾကာင့္နဲ႕ အျပစ္ထိုင္ေျပာေနရင္ အဲ့ဒိအစိုးရတစ္ရပ္ဟာ Democrazy အစိုးရ တစ္ရပ္လုိ႕ သတ္မွတ္ခံရမွာပါပဲ......

ဒီသေဘာတရားကို သိသိႀကီးနဲ႕ လက္ရွိအစိုးရဟာ သူ႕အရင္အစိုးရကို အျပစ္မေျပာ၊ မေဝဖန္ျခင္းကို လက္ညိႈးထိုးေနျခင္းဟာ ႏိုင္ငံေရးအရ ေအာက္ေၾကးနဲ႕ သိကၡာခ်ျခင္းပါပဲ...... အထူးသျဖင့္ ဟိုတေလာေလးက ျဖစ္သြားတဲ့ နာမည္ေက်ာ္ ရုပ္ရွင္မင္းသမီးႀကီးနဲ႕ ဘဂၤါလီ ေဆာက္လုပ္ေရး ကုမၸဏီတို႕ ျဖစ္ခဲ့တဲ ့တရားမမႈေတာင္ အစိုးရအျပစ္ရွိတယ္လို႕ ပံုေဖာ္ေရးတာကို လူႀကိဳက္မ်ားသြားခဲ့တာကို ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ အြန္လိုင္းမွာ ဗဟုသုတ အသိဥာဏ္ နည္းပါးသူ ဘယ္ေလာက္မ်ားေနသလဲ ဆိုတာ သိႏိုင္တယ္.......

အဓိကက လူတုိင္းလိုလိုဟာ ဗဟုသုတ ရွာမွီးဖို႕ အခ်ိန္၊ ေငြေၾကး မေလာက္ငွတဲ့အတြက္ ျဖတ္လမ္းနဲ႕ သတင္းေတြ၊ အတတ္ပညာေတြ သိခ်င္လို႕ ေဖ့ဘြတ္ကတစ္ဆင့္ ေလ့လာေနတဲ့ သူေတြကို ပစ္မွတ္ထား ဝါဒျဖန္႕ခ်ီလာတဲ့ အဲ့ဒိလို အေကာင့္ေတြရဲ႕ ယုတ္မာမႈဟာ ကမ္းကုန္လြန္းေနတယ္လို႕ပဲ ဆိုရမယ္...... အထူးသျဖင့္ အသိပညာ၊ အေတြးအေခၚကို အဆိပ္ခတ္ျခင္း တစ္မ်ိဳးပါပဲ........

ျမန္မာႏိုင္ငံလို အရမ္းကို အကဲဆတ္လြန္းတဲ့ အေျခအေနမ်ိဳး မ်ားစြာရွိေနခ်ိန္မွာ အဲ့ဒိလို အေတြးအေခၚ အမွားေတြနဲ႕ ႀကီးျပင္းလာမယ့္ လူငယ္ေတြရဲ႕ အရမ္းကို အႏၱရာယ္ ႀကီးမားပါတယ္...... ဒါေၾကာင့္ ေဖ့ဘြတ္မွာ ေပၚပင္ လူႀကိဳက္မ်ားေအာင္ ေရးေနသူေတြကို သတိထားဖို႕ လိုသလို၊ မ်က္စိကိုဖြင့္လို႕ စာမ်ားမ်ား ဖတ္ဖို႕ အႀကံျပဳလိုက္ပါတယ္....

ေ၀သာလီျပည္မွာ ဘီလူးေတြ၀င္ေသာအခါ

$
0
0

 



ေ၀သာလီျပည္မွာ ဘီလူးေတြ၀င္ေသာအခါ
------------------------
ေရးသားသူ- ဘစီ

မွတ္မိေသးတယ္ဗ်ဳိ႕။ က်ဳပ္တို႔ ငယ္ငယ္တုန္းက ကိုယ္ႀကိဳက္တဲ့ ဟင္းေကာင္းေလးမ်ား မိဘကခ်က္ထားရင္ တနင့္တပိုးစားပစ္တာကလား။

ဒါကို ၾကည့္ေနတဲ့ လူႀကီးေတြက ပီတိနဲ႔ၿပံဳးၾကည့္ၿပီး အခုလိုေျပာတတ္တယ္။ “ေအာင္မေလးဟဲ့ၾကည့္ပါဦး စားလိုက္ၾကတာ ေ၀သာလီျပည္ ဘီလူး၀င္တာ က်ေနတာပဲ”တဲ့။

မိဘအေနနဲ႔ ကိုယ့္သား၊ ကုိယ့္သမီးက ထမင္း၊ ဟင္းကို ဗိုက္ဆာဆာနဲ႔ အားပါးတရစားတာေတြ႕လို႔ ေက်နပ္စိတ္နဲ႔ေျပာတာမ်ဳိးဗ်။ ဒါမ်ဳိး လူငယ္ဘ၀ကို ျဖတ္သန္းခဲ့သူတိုင္း တစ္ခ်ိန္မဟုတ္တစ္ခ်ိန္ ႀကံဳၾကမွာပါဗ်ာ။ က်ဳပ္တို႔ကလည္း အဲဒီလို လူႀကီးမိဘေတြကေျပာရင္ ဘ၀င္က် ေနတာပဲေလ။

ေဟာ အခုေတာ့ ေခတ္ေတြကပဲ ေျပာင္းလို႔လား၊ အေနအထားေတြကပဲ ေဖာက္လွဲေဖာက္ျပန္ျဖစ္လို႔ လားေတာ့မသိပါဘူး။ ေ၀သာလီျပည္ ဘီလူး၀င္တယ္လို႔ေျပာတာကို မႏွစ္သက္တဲ့သူေတြ ေပၚလာၿပီခင္ဗ်။

လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ အမတ္မင္းအခ်ဳိ႕ဟာၿပီးခဲ့တဲ့ စစ္အာဏာရွင္ ေခတ္တစ္ေလွ်ာက္လံုး တပ္မေတာ္ အပါအ၀င္ လုပ္ငန္းရွင္ေတြ၊ ပိုင္ရာ၊ ဆိုင္ရာေတြက လယ္သမားေက်ာမဲြေတြရဲ႕ လယ္ယာေျမေတြကို အဓမၼသိမ္းယူတာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီးမေန႔တစ္ေန႔ကတင္ပဲ အျပန္အလွန္ 
“တြယ္” ခဲ့ၾကတယ္ မဟုတ္လား။

အဲသလိုျဖစ္တဲ့ထဲမွာ ဘယ္ဟာက ဘယ္လိုထၿပီး “ၿငိ” တယ္ေတာ့ မသိဘူးဗ်။ အမတ္မင္းတစ္ေယာက္က ဘယ္လိုထေျပာသလဲဆိုေတာ့ အဲသလို အရင္အစိုးရလက္ထက္မွာ ေျမသိမ္းတာေတြဟာ ဘယ္ေလာက္ေတာင္မွ ဆိုးရြားသလဲဆိုေတာ့ ေ၀သာလီျပည္ ဘီလူး၀င္သ လိုပဲတဲ့ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္ထင္ပါတယ္။ အဲဒီအမတ္မင္းလည္း ငယ္ငယ္တုန္းက ထမင္းကို တ၀တၿပဲစားခဲ့ဖူးသူ ျဖစ္မွာပါ။

က်ဳပ္တို႔လူမ်ဳိးက ဟာသႂကြယ္ တယ္ဗ်။ စကားလည္းႂကြယ္တယ္။ စကားႂကြယ္လြန္းတဲ့ လွေတာသားဆုိတာေတာင္မွ သတ္သတ္ရွိေသးမို႔ လား။ စကားေတြ ေျပာရင္ ပံုတိုပတ္စေတြ၊ ဥပမာ၊ ဥပေမယ်ေတြ ညႇပ္ညႇပ္သံုးတာကလည္း က်ဳပ္တို႔လူမ်ဳိးေတြရဲ႕ စကားလံုးေ၀ါဟာရ ႂကြယ္၀ ပံုကိုျပတာပါပဲ။

အခုလည္း အမတ္မင္းက လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ ေျမယာသိမ္းတာေတြဟာ ဘယ္ေလာက္ေတာင္မွ ေသာင္းက်န္းသလဲဆိုေတာ့ကာ ေ၀ သာလီျပည္ ဘီလူး၀င္သလိုပဲဆိုၿပီး သံုးတာဟာ တမင္ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ ေျပာတာဟုတ္ခ်င္မွ ဟုတ္မွာပါ။ သူေျပာလိုရင္း အဓိပၸာယ္ကို ပိုမိုထင္ ရွားေစခ်င္လို႔ အမွတ္တမဲ့သံုးႏႈန္းလိုက္တဲ့စကားလံုးလည္းျဖစ္ႏိုင္တာပဲ။

ႏို႔ ဒါနဲ႔ ေနပါဦးဗ်ာ။ ေ၀သာလီျပည္ ဘီလူး၀င္တာ ဘယ္လိုတုံး။ က်ဳပ္ေတာ့ မွန္းဆမရဘူး။ သိခ်င္လို႔ စာထဲဖတ္ၾကည့္ေတာ့လည္း ေရွး ေရွးတုန္းက ေ၀သာလီၿမိဳ႕ေတာ္ကို ဘီလူးေတြ၀င္ၿပီး လူေတြကို သတ္ျဖတ္စားေသာက္ၾကတာ အ႐ိုးအရင္းပဲ က်န္တယ္ဆိုကိုး။

ဒီအေပၚမွာ အေျခတည္ၿပီးေတာ့ က်ဳပ္မ်က္လံုးထဲ ျမင္ၾကည့္မိတာ တစ္ခုေတာ့ရွိသဗ်။ ဒါကေတာ့ အဲဒီဘီလူးေတြဟာ အစာေရစာ ငတ္ေနရမယ္ဗ်။ မဟုတ္ဘူးလား။ ငတ္ေနလို႔သာ ကေလးလူႀကီး ဘာဘာညာညာမေရြးဘဲ ေတြ႕ကရာ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္း၊ ေျခေလးေခ်ာင္း သတၱ၀ါ အကုန္စားမယ္ဆိုၿပီး ျဖစ္တာေနမွာေပါ့။

ေတာ္႐ံုတန္႐ံု ဗိုက္ဆာ႐ံု ေလာက္နဲ႔ေတာ့ လုပ္ဟန္မတူဘူးဗ်။ အဲေတာ့ ေ၀သာလီကို ေရာက္သြားတဲ့ ဘီလူးေတြဟာငတ္ေနတဲ့အေကာင္ ေတြပဲ ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ လက္ေတြ႕က်၊ မက် ေသခ်ာခ်င္ရင္ က်ဳပ္တို႔ငယ္ငယ္တုန္းက မိဘေတြေျပာတဲ့ နင္တို႔မ်ားစားလိုက္တာ ေ၀သာလီျပည္ ဘီလူး၀င္သလိုပဲလို႔ဆိုရတဲ့ အေျခခံအေၾကာင္းရင္းကို စဥ္းစားၾကည့္ဗ်။

တစ္ေနကုန္ေဆာ့ၿပီး ျပန္လာရာကေန ညေနမွာ ဗိုက္ကလည္းဆာေန၊ ကိုယ္ႀကိဳက္တတ္တဲ့ ဟင္းေကာင္းကေလးကိုလည္း လူႀကီးေတြက ခ်က္ျပဳတ္ထားတာမ်ဳိးနဲ႔ ႀကံဳခ်ိန္မွာ က်ဳပ္တို႔ တ၀တၿပဲစားၾကရဲ႕ မဟုတ္လား။ ဒီအခါမွာ တခ်ဳိ႕မ်ား ထမင္းတစ္အိုးခ်က္ေလာက္ေတာင္ ကုန္တဲ့အခါ ကုန္ရဲ႕မဟုတ္လား။ ဒါကို မိဘေတြက ငါ့သားကေလး စားလိုက္တာ။ ငါ့သမီးကေလးစားလိုက္တာ ေ၀သာလီျပည္ ဘီလူး၀င္သလိုပဲဲလို႔ ေျပာတာပါ။

က်ဳပ္တို႔ကလည္း ဒီအခါမ်ဳိးက်ရင္ ငါ့အေဖကေတာ့ျဖင့္၊ င့ါအေမကေတာ့ျဖင့္၊ ငါ့ဦးေလးေတြကေတာ့ျဖင့္ ငါ့ကို ဘီလူးနဲ႔ႏိႈင္းတာပဲဟဲ့။ ငါ့ကို မေကာင္းဆိုး၀ါးနဲ႔ ႏႈိင္းတာပဲဟဲ့လို႔ ၿငိဳျငင္ျခင္း၊ စိတ္ကြက္ျခင္း မရွိခဲ့႐ိုးအမွန္ပါဗ်ာ။

ကိုယ့္ဟာကိုယ္ေတာ့ ဗိုက္ဆာဆာနဲ႔ ထမင္းစားလို႔ ေက်နပ္ေနမွ မင့္ဟာ။ ဘီလူးနဲ႔ႏႈိင္းတာလည္း မခံႏိုင္စရာ ဘာရွိတာမွတ္လို႔။ ကုိယ္က လည္း အဲဒီလို စကားပံုနဲ႔ ႏႈိင္းခ်င္စရာ ေကာင္းေလာက္ေအာင္ကို ၀ါးၿမိဳ (အဲ...) စားထားၿပီးမွ မဟုတ္လားဗ်။

က်ဳပ္တို႔လည္း ဗိုက္ကေလးလက္နဲ႔႔ပြတ္၊ ႏႈတ္ခမ္းလွ်ာနဲ႔သပ္ၿပီး ေခ်ာင္တစ္ေခ်ာင္မွာ အသာေမွးၿပီး ၀က္မင္းစည္းစိမ္ခံစားပစ္လိုက္တာပဲ။ ဘီလူးေသာ၊ ၀က္ေသာဘာမွ ခံစားမေနအားပါဘူးဗ်ာ။

ေဟာ အခုက်ေတာ့ လႊတ္ေတာ္မွာ တပ္မေတာ္က ေျမသိမ္း တာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး အမတ္မင္းေတြက ေ၀သာလီျပည္ကို ဘီလူး၀င္သလိုပဲလို႔ ပံုေဆာင္သံုးႏႈန္းလိုက္လို႔တဲ့။ တပ္မေတာ္ကအရာရွိႀကီးတစ္ဦးက စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရပါတယ္တဲ့။ သူတို႔တပ္မေတာ္ကို ဘီလူးနဲ႔တင္စား ေျပာတာဟာ တကယ္တမ္းေတြးၾကည့္ရင္၀မ္းနည္းစရာ ေကာင္းပါတယ္လို႔သူကပဲ ဆိုသြားသဗ်။

ခက္ရခ်ည္ေသးေတာ့ အရပ္ကတို႔ေရ။ အခုတစ္ေလာ လႊတ္ေတာ္ထဲမလည္း ဘာေတြျဖစ္ေနတယ္ေတာ့ မသိဘူးဗ်။ လႊတ္ေတာ္ဥကၠ႒ႀကီးက တစ္ေလာတုန္းက လႊတ္ေတာ္ထဲမွာရွိတဲ့ တပ္မေတာ္သားအမတ္ေတြကို သတိေပးလိုက္တယ္။ ဘာတဲ့ ေျပာစရာရွိရင္လည္းေျပာ၊ ေျပာ စရာမရွိရင္လည္း မေျပာနဲ႔ဆိုလား။ ေျပာမွာလိုလို၊ မေျပာမွာလိုလို မလုပ္နဲ႔ဆိုၿပီး ႀကိမ္းတယ္ဆိုလား ဘာလားေသခ်ာမသိပါဘူးဗ်ာ။ သူမ်ားေျပာတာ ၾကားရတာပဲ။

ေဟာ ေနာက္ထပ္တစ္ခါ လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ အေမးအေျဖေတြ ရွိသမို႔လား။ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ႀကီးမ်ားက မဲဆႏၵရွင္မ်ားအ က်ဳိးငွာ အစိုးရအဖဲြ႕၀င္လူႀကီးမ်ားကို ေမးစရာရွိတာ ေမးၾကတာျမင္ဖူးမွာ ပါ။ ဒီမွာလည္း အမတ္မင္းေတြ ေမးတာနဲ႔သက္ဆုိင္ရာ အစိုးရလူႀကီးေတြ ျပန္ေျဖတာက လဲြေခ်ာ္ေနဆိုလား။

ဒါကို ဘ၀င္မက်တဲ့ လႊတ္ေတာ္ဥကၠ႒ႀကီးက အေမးနဲ႔အေျဖေတြ ကိုက္ညီရမယ္လို႔ဆိုသတဲ့။ ေနာင္ကို ဒီလိုမ်ဳိးမျဖစ္ေစရေအာင္ လုပ္ရ မယ္လို႔ မိန္႔သတဲ့။ ဒီအေၾကာင္း သ တင္းေတြထဲမွာဖတ္ရေတာ့ က်ဳပ္လည္း စကားပံုတစ္ခု သြားသတိရ တယ္။

ဘာတဲ့။ “အေမးဘုရားေလာင္း၊ အေျဖကၽြဲေက်ာင္း” ဆုိလား။ ဒါေပသိ အခုလို အေျခအေနမ်ဳိးမွာ တရား၀င္မေျပာရဲဘူးဗ်။ ကိုယ္ကေတာ့ စကားပံုမို႔ ႐ိုး႐ိုးသားသား သံုးလုိက္တာမွန္ပါရဲ႕။ ႏို႔ေပမယ့္ သက္ဆိုင္ ရာေျဖဆိုသူမ်ားက သူတို႔ကို “ကၽြဲ” နဲ႔ ႏႈိင္းရပါ့မလားလို႔ အေတြးပြားၿပီး အ ေရးယူမယ့္ စကားေျပာလာရင္ မခက္ပါလား။

က်ဳပ္ဆိုလိုတာက ဒီ႔ေနာက္ပိုင္းမွာ စကားပံုေတြ သံုးတာလည္း ဆင္ျခင္ရမယ္လို႔ ေျပာတာဗ်။ ကိုယ္ကႏႈတ္ေရးႂကြယ္လို႔ ဆိုလိုက္ေပမယ့္ အေတြးႂကြယ္ႂကြယ္နဲ႔ ေတြးတတ္သူ ေတြၾကားမွာ အဓိပၸာယ္ျခားနားခ်က္ေတြ ရွိတယ္လို႔ ဆိုခ်င္တာပါ ခင္ဗ်ာ။

စကားပံုေတြကို သံုးသာသံုးေနတာပါ။ အဓိပၸာယ္မည္မည္ရရ က်ဳပ္က မသိတာမ်ားပါတယ္။ အခုပဲၾကည့္ ေ၀သာလီျပည္ ဘီလူး၀င္ တယ္ဆိုတာ သူမ်ားသံုးလို႔သာ ေရာေယာင္ၿပီးသံုးေနတာ။ အဓိပၸာယ္ရည္ရြယ္ခ်က္ တိတိက်က် ရွင္းျပစမ္းပါဆိုရင္ က်ဳပ္ျဖင့္ မရွင္းတတ္ ႐ိုး အမွန္ပါရယ္။

ငယ္ငယ္က က်ဳပ္တို႔အစားက်ဴးလို႔ မိဘေတြက ေ၀သာလီျပည္ဘီလူး၀င္တယ္လို႔ ေျပာတယ္။ က်ဳပ္က မွတ္ထားလိုက္တယ္။ ေၾသာ္.. ေ၀သာလီျပည္ ဘီလူး၀င္တာဟာျဖင့္ က်ဳပ္တို႔ထမင္းကို အူယားဖားယားနဲ႔ တနင့္တပိုးစားသလိုမ်ဳိးပါလားလို႔ပဲ မွတ္လိုက္တယ္။

ဘီလူးဆိုတာ ဘယ္လိုအေကာင္မ်ဳိးလဲ က်ဳပ္မသိဘူး။ အစြယ္ႀကီးေတြ နဲ႔ ေၾကာက္စရာအသြင္ပံုေဖာ္ထားေပမယ့္ ဒီေလာကမွာ ဘီလူးကို မ်က္ ျမင္ကိုယ္ေတြ႕ ေတြ႕ဖူးတဲ့လူရွိလို႔ လား။ ဘီလူးဆိုတာ ေၾကာက္စရာေကာင္းတယ္ဆိုတဲ့ အခ်က္တစ္ခုကို အေျခတည္ၿပီး အႏုပညာလက္ ရာရွင္ေတြက အစြယ္ေငါေငါ၊ ပါးစပ္ၿပဲၿပဲ၊ ေၾကာက္စရာအသြင္ကို ပံု ေဖာ္လိုက္တာ ျဖစ္ခ်င္လည္း ျဖစ္ေနမွာေပါ့။

ေ၀သာလီျပည္ကို ဘီလူး၀င္ေတာ့ ေ၀သာလီသားေတြမွာ ငိုႀကီးခ်က္မနဲ႔ ေျပးၾကလႊားၾက ျဖစ္ကုန္မွာေပါ့။ အ၀တ္အစားကေလး၊ အတြင္းပစၥည္းကေလးေတြေတာင္ သယ္သြားႏိုင္မွ သယ္သြားႏိုင္မွာဗ်။ ဘီလူးဆိုတဲ့ အေကာင္ကလည္း ဘယ္ႏွေကာင္ေလာက္ ၿမိဳ႕ထဲကို ၀င္လာသလဲမွ မသိႏိုင္တာပဲဗ်ာ။

ၿပီးေတာ့ အဲဒီေခတ္က ဒုကၡသည္စခန္းတို႔ ဘာတို႔လည္း ရွိမထင္ပါဘူးဗ်ာ။ ၿပီးေတာ့ ဘီလူးေတြေၾကာင့္ သူတို႔ဒုကၡေရာက္ရပါတယ္ဆိုၿပီး ဘီလူးေတြကို လမ္းေပၚထြက္ ဆႏၵျပခြင့္လည္း ရွိမွာမဟုတ္ဘူး။ ဘီလူးက သူ႔ေရွ႕မွာ ကိုး႐ိုးကားရား လာလုပ္လို႔ကေတာ့ ၀ါးစားပစ္လိုက္မွာ။

အခုေတာ့ ဘီလူးနဲ႔ႏႈိင္းတာ စိတ္ေကာင္းျဖစ္သူေတြ ျဖစ္ေနသတဲ့။ က်ဳပ္တနင့္တပိုးစားခဲ့တုန္းက က်ဳပ္ကိုယ္က်ဳပ္ ဘီလူးလို႔ မထင္ေပါင္ဗ်ာ။ ဘီလူးဆုိတာ ဘာေကာင္မွန္း က်ဳပ္မွမသိတာပဲဗ်။ က်ဳပ္ကို ဘီလူးနဲ႔ ႏိႈင္းလို႔ က်ဳပ္ကထၿပီး စိတ္ဆိုးရင္ က်ဳပ္ဟာ ဘီလူးျဖစ္ေၾကာင္း ၀န္ခံရာ ေရာက္သြားမွာေပါ့။ ဘီလူး မဟုတ္ရင္ ဘီလူးလို႔ အေျပာခံရတာ နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဘာမွ စိတ္ဆိုးစရာ မရွိဘူးဗ်။

အဲ.. ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ပါဗ်ာ။ ေနာင္အခါမွာ ဘီလူးဆိုတာ ဘယ္လိုေကာင္မ်ဳိး၊ ဘယ္လိုစ႐ိုက္မ်ဳိးရွိတယ္ဆိုတာ သိခ်င္လို႔ က်ဳပ္တို႔ရဲ႕ ေနာက္မ်ဳိးဆက္ေတြက ေမးလာခဲ့ရင္ က်ဳပ္မယ္ လက္ညႇိဳးထိုးျပစရာ ေနာက္ထပ္ ဘီလူး႐ုပ္တစ္႐ုပ္တိုးလာတယ္ေပါ့ဗ်ာ။ ေတာ္ၾကာ သူတို႔ က “ဘီလူးဆိုတာ ယူနီေဖာင္းႀကီးနဲ႔ ပါလားဗ်”လို႔မ်ား မွတ္ခ်က္ေပးလာ ခဲ့မယ္ဆိုရင္ေတာ့....။


(ဤ သေရာ္စာ စာစုမွာ စာေရးသူ ဘစီ၏ အာေဘာ္သာျဖစ္ပါသည္။)

“သား ကိုျပည့္ သို႔”

$
0
0
 
July 21, 2013 at 11:57pm
          တူေတာ္ေမာင္ေလး သားကိုျပည့္ရဲ႕ သည္ႏွစ္ေမြးေန႔မွာ ဖိုးဖိုးႀကီး ေနမေကာင္းတာေၾကာင္႔ ေဖေဖေရာ ေမေမေရာ အေ၀းႀကီးမွာေရာက္ေနတာမို႔ ဘယ္သူမွ ေမြးေန႔လုပ္ေပးမယ္႔သူ မရွိပါဘူးဆိုၿပီး ငိုမဲ႔ငိုမဲ႔ ျဖစ္ေနရွာသတဲ႔။ အမွန္ေတာ႔ ကိုယ္႔ေမြးေန႔မွာ အေဖအေမကို သတိရေနတာ ျဖစ္မွာပါ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ္႔တူကေလး အားငယ္ေနမွာစိုးတာေၾကာင္႔ သားရဲ႕ ဦးဦးေတြ ေဒၚေဒၚေတြနဲ႔ ရန္ကုန္မွာရွိတဲ႔ ဖြားဖြားႀကီး ဖြားဖြားေလးေတြ အားလုံး ၀ိုင္းေခ်ာ႔ၾကတာေၾကာင္႔ သားလည္း ဟက္ပီးဘတ္ေဒးကိတ္မုန္႔ေလး လွီးျဖစ္တာေပါ႔။
သားရဲ႕ တ၀မ္းကြဲေမာင္ႏွမေတြခ်ည့္ပဲတင္ တစ္က်ိပ္ေက်ာ္ေက်ာ္ဆိုေတာ႔ ေျခာက္တီးေျခာက္ကပ္ေတာ႔ မဟုတ္ပါဘူး ကေလးရယ္။ မုန္႔ေတြလည္း စားရတယ္။ လက္ေဆာင္ေတြလည္းရတယ္ဆိုေတာ႔ သားလည္းေပ်ာ္သြားၿပီး ဟီးဟီး ဟီးဟီး ျဖစ္လာတယ္ မဟုတ္ဘူးလား။ သားေမြးေန႔မွာ လက္ေဆာင္လည္း မေပးပဲ ဖလာ၀င္က်ိတ္တဲ႔ ဘဘခ်ဳိကို “ဘခ်ဳိ ဘာလက္ေဆာင္မွလည္း မေပးဘူး။” လို႔ အေၾကြးမွတ္တဲ႔အခါ ဘိုင္က်ေနတဲ႔ ဘဘခ်ဳိကလည္း လကေလးမကုန္႔တကုန္၊ အိပ္ကေလးမရႈံ႕တရႈံမို႔ မွတ္မွတ္ရရလည္း ျဖစ္ေအာင္၊ အကုန္အက်လည္း သက္သာေအာင္၊ ေမြးေန႔အမွတ္တရ စာကေလးေရးၿပီး လက္ေဆာင္ေပးရတာပကြယ္။ သား နားမလည္မွာစိုးလို႔ ခါတိုင္းလို ေ၀႔လည္ေၾကာင္ပတ္ေတြမပါပဲ ဒဲ႔ေရးလိုက္မယ္။ ေသေသခ်ာခ်ာ ဖတ္ၾကည့္ေနာ္။
 
          ကိုျပည့္တို႔ လူလားေျမာက္ရတဲ႔ေခတ္နဲ႔ သားေဖေဖတို႔ ဘဘခ်ဳိတို႔ လူလားေျမာက္ရတဲ႔ေခတ္နဲ႔ဟာ မ်ဳိးဆက္အားျဖင္႔ တစ္ဆင္႔ကြာတယ္။ မတူတာေတာ႔ ဘယ္အရာမွ အရင္ကနဲ႔ မတူဘူး။ သားတို႔ေခတ္မွာ အင္မတန္မွ ရုပ္၀တၳဳပိုင္းအရ ျပည့္စုံၾကြယ္၀တယ္။ ဒါေပမယ္႔ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာမွာေတာ႔ ေတာ္ေတာ္ေလး ဆုတ္ယုတ္သြားတယ္လို႔ ျမင္မိတာပဲ။ အဲဒါ ဘာေျပာတာလဲ ဆိုေတာ႔ ဒီေန႔ ၁၁ ႏွစ္ျပည့္တဲ႔ သားကိုျပည့္ဟာ သားေဖေဖ ၁၁ နွစ္တုန္းကထက္၊ ဘခ်ဳိတို႔ ၁၁ ႏွစ္တုန္းကထက္ ကေလးဆန္တယ္ လို႔ ေျပာခ်င္တာ။ အဲဒါ သားတစ္ေယာက္တည္းေတာ႔ မဟုတ္ဘူး။ ဘခ်ဳိသမီး သားမမက ပိုေတာင္ဆိုးဦးမယ္။ သားထက္ငယ္တဲ႔ ညီေလး ညီမေလးေတြဆိုရင္ေတာ႔ မေျပာနဲ႔။ ဘခ်ဳိ သူငယ္ခ်င္းေတြကေမြးတဲ႔ သားေလး သမီးေလးေတြလည္း အတူတူပဲ။ ဘခ်ဳိျမင္သေလာက္ေျပာရရင္ သားတို႔အားလုံး မိသားစုအ၀န္းအ၀ိုင္း အျပင္ကိုထြက္ၿပီး ေလာကႀကီးနဲ႔ တိုက္ရိုက္ ဆက္ဆံမႈ မရွိၾကေသးဘူး။ သားတို႔ရဲ႕ အာရုံေတြက ဆန္းသစ္တဲ႔နည္းပညာ ပဥၥလက္အသီးအပြင္႔ေတြဘက္ကို တစိုက္မတ္မတ္ လိုက္ေနၾကတယ္။ Angry Bird, Minions, Mario သားတို႔ မသိတာ ဘာမွ မရွိဘူး။ အိုင္ဖုန္း၊ အိုင္ပက္၊ ဟန္းဆက္ေလးေတြ အဖြင္႔အပိတ္၊ အႏွိပ္အပြတ္ ဘခ်ဳိတို႔ထက္ေတာင္ ကၽြမ္းက်င္ဦးမယ္။ ဂိမ္းဆိုရင္ အြန္လိုင္းကျဖစ္ျဖစ္၊ အေခြနဲ႔ျဖစ္ျဖစ္၊ ဖုန္းထဲကျဖစ္ျဖစ္ ေရာက္တဲ႔အရပ္မွာ ငုတ္တုတ္ေလး ထိုင္ေဆာ႔ဖို႔ မပ်င္းဘူး။ ဒါေပမယ္႔ သားမ်က္စိေရွ႕တည့္တည့္ေရာက္ေနတဲ႔ သူတစ္ေယာက္ေယာက္က မိတ္ဆက္စကားလာစရင္ေတာင္ ေမာ႔ၾကည့္ၿပီး ျပဳံးျပဖို႔ ေတာ္ေတာ္ ၀န္ေလးတယ္။ မျဖစ္မေန အေျဖတစ္ခု ျပန္ရမယ္ဆိုရင္ေတာင္ စကရင္ေပၚက မ်က္လုံးမလႊဲပဲ တုံးတိတိ တစ္ခြန္းေျဖလိုက္ရင္ ေတာ္ေတာ္လိမ္မာေနၿပီ ဆိုရမယ္။ သားတို႔ဆီက စကားတစ္ခြန္း ၾကားခ်င္ရင္ ေဖေဖ ေမေမက “သားတို႔သမီးတို႔ေရ။ လာပါဦး။ ဒီမွာ ဘဘကို ဘာစကားေလး ေျပာျပလိုက္ပါဦး။” လို႔ လမ္းခင္းမေပးရင္ သားတို႔ဘက္ကေန တဘက္လူကို ဆက္သြယ္ဖို႔ စိတ္ကူးမရွိဘူး။ ဒါေၾကာင္႔ သားေမြးေန႔မွာ ဘဘခ်ဳိကေတာ႔ တံခါးတစ္ခ်ပ္ကို ဆြဲဖြင္႔ခဲ႔ခ်င္တယ္။ အျပင္ေလာကႀကီးဟာ အက်ယ္ႀကီးပဲ ကိုျပည့္ရဲ႕။ စိတ္၀င္စားစရာေတြ၊ သိသင္႔သိထိုက္တာေတြ၊ ေလ႔လာမွတ္သားရမယ္႔ အရာေတြ၊ မကုန္ႏိုင္မခမ္းႏိုင္ေအာင္ ဆန္းျပားတယ္။ ေလာကႀကီးမွာ အခ်င္းခ်င္း ရႈပ္ေထြးဆန္းျပားစြာ ဆက္သြယ္ေပါင္းသင္းေလ႔ရွိတာ လူသားေတြအျပင္ တျခား သတၱ၀ါ မရွိဘူး။ သိပ္မၾကာေတာ႔တဲ႔တစ္ေန႔မွာ အဲသည္ေလာကႀကီးထဲ သားကိုယ္တိုင္ က်င္လည္ရေတာ႔မွာမို႔ ဘခ်ဳိက က်ဴရွင္ေပးတယ္ လို႔ သေဘာထားကြယ္။
 
          တကယ္ေတာ႔ သားတို႔ေမာင္ႏွမဟာ သားေဖေဖတို႔၊ ဘခ်ဳိတို႔ေမာင္ႏွမေတြထက္ အမ်ားႀကီး ျပည့္စုံတာေပါ႔။ ဘခ်ဳိတို႔ေဖေဖဟာ ဦးဖုန္းေလး ၾကည္စင္႔အရြယ္ေလာက္မွာ မရွိရွာေတာ႔ဘူး။ ကိုျပည့္မမွီလိုက္တဲ႔ ဘခ်ဳိတို႔ဖြားဖြားႀကီးရဲ႕ ရင္ခြင္ေအာက္မွာ ေမာင္ႏွမေျခာက္ေယာက္စလုံး လူလားေျမာက္ခဲ႔ရတယ္။ ဘခ်ဳိတို႔အားလုံးမွာ တူညီတဲ႔အခ်က္တစ္ခုေတာ႔ရွိတယ္။ လူႀကီးကို ေထြေထြထူးထူး သိပ္မပူဆာတတ္ၾကဘူး။ ေပးရင္ယူတယ္။ ေကၽြးရင္စားတယ္။ လိုခ်င္တာရွိရင္ ေအာင္႔အည္းၿပီး မသိသလိုေနတဲ႔ အက်င္႔ရွိၾကတယ္။ ဘခ်ဳိက အႀကီးဆုံးဆိုေတာ႔ ဘာမဆို အရင္ဆုံးရတာေတာ႔ ရွိတာေပါ႔။ အ၀တ္အစားကအစပဲ။ ဘခ်ဳိ ႀကီးသြားေတာ႔မွ ဘခ်ဳိညီေတြက အစဥ္အတိုင္း ဆက္၀တ္ၾကတယ္။ စတတ္ေနာက္တတ္တဲ႔ ဘခ်ဳိဒဏ္ကို ဘခ်ဳိညီေတြညီမေတြ သည္းခံရသလို သူတို႔တေတြ ဆိုးလာတဲ႔အခ်ိန္မွာလည္း ဘခ်ဳိ ခါးဆီးၿပီး ခံခဲ႔တယ္။ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ နွစ္ႏွစ္နီးပါးသာျခားတဲ႔ ဘခ်ဳိတို႔ ေမာင္ႏွမေတြဟာ အေမမုဆိုးမ အဖြားမုဆိုးမ ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ အုပ္ထိမ္းမႈေအာက္မွာ ေကာင္းတာေတြေရာ ဆိုးတာေတြေရာ အတူတူ ခံစားႀကီးျပင္းလာၾကတာေပါ႔။ ဒီေျခာက္ေယာက္စလုံး ဘြဲ႔ရပညာတတ္ေတြျဖစ္လာဖို႔ဆိုတဲ႔ ၀န္ထုပ္၀န္ပိုးဟာ ခုခ်ိန္မွာ ျပန္ေတြးရင္ သိန္းထီေျခာက္ဆု ဆက္တိုက္ေပါက္ဖို႔ထက္ကို ျဖစ္ေတာင္႔ျဖစ္ခဲ ဆုေတာင္းႀကီးျဖစ္မွာပဲ။ ဒါေပမယ္႔ ျပည့္ခဲ႔တယ္။
 
           ကိုျပည့္တို႔ေခတ္ေရာက္ေတာ႔ သားသမီးပညာေရးဆိုတာ ဘာအပူအပင္မွကို ရွိစရာမလိုေတာ႔ဘူး။ ဒါေၾကာင္႔ ကိုျပည့္တို႔ နားလည္တတ္မွာ မဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမယ္႔ ဘခ်ဳိ သိေစခ်င္တာက ကိုယ္႔မွာ ျပည့္စုံလုံေလာက္ ပိုလွ်ံေနတိုင္း သူမ်ားေတြလည္း ျပည့္စုံမေနဘူးဆိုတာ ေျပာခ်င္တာ။ အေ၀းႀကီး သြားၾကည့္စရာ မလိုဘူး။ သားေဖေဖတို႔ ဘခ်ဳိတို႔ကိုယ္တိုင္ ပညာတတ္ႀကီးေတြ ျဖစ္ခ်င္လို႔ အသည္းအသန္ ႀကိဳးစားခဲ႔ရတယ္။ ဘခ်ဳိ ခုႏွစ္တန္းေရာက္ေတာ႔ ညဘက္အိပ္ခ်င္လို႔ မ်က္လုံးႀကီးနီတြတ္ေနရင္ေတာင္ မ်က္ႏွာထသစ္လိုက္၊ အိမ္ေရွ႕ေနာက္ေဖးထေလွ်ာက္လိုက္နဲ႔ စာက်က္ခဲ႔တယ္။ သားေဖေဖလည္း တူတူပဲ။ ဘခ်ဳိ ရွစ္တန္းႏွစ္မွာ ဂိမ္းဆိုတာေတြ ေပၚၿပီ။ ဘခ်ဳိလည္း သားလိုပါပဲ။ ကစားခ်င္တာမွ ေသလုလို႔။ ရွစ္တန္းေအာင္မွ၊ ကိုးတန္းေအာင္မွ၊ ဆယ္တန္းေအာင္မွ နဲ႔ ကိုယ္႔ဘာသာကိုယ္ ေရႊ႕ေရႊ႕လာလိုက္တာ ဒီအသက္ဒီအရြယ္သာေရာက္ေရာ မကစားျဖစ္ေတာ႔ဘူး။ ကစားခ်င္စိတ္လည္း မရွိေတာ႔ဘူး။ ျဖစ္ခ်င္တာေတြ မျဖစ္ေသးတာေၾကာင္႔ လုပ္ခ်င္တာေတြကို အဲ႔လိုပဲ ေမ႔ပစ္ခဲ႔ၾကတာေပါ႔။ ကိုျပည့္မွာေရာ ဘာျဖစ္ခ်င္တယ္ဆိုတဲ႔ စိတ္ ရွိၿပီလား။ ကိုယ္႔ကိုယ္ကိုယ္ ဘာလိုခ်င္လဲဆိုတာ ကိုယ္႔ဘာသာ သိၿပီလား။ သားမမကေတာ႔ ဘာမွ မျဖစ္ခ်င္ဘူး။ ဘာမွလဲ မလုပ္ခ်င္ဘူး လို႔ ေျပာတုန္းပဲ။

           အာလာဒင္ကေလးရဲ႕ မီးခြက္ႀကီးကိုပဲ ပြတ္ပြတ္၊ ဆင္းဘတ္ရဲ႕ ေကာ္ေဇာပ်ံႀကီးကိုပဲ စီးစီး၊ အဲလစ္ကေလးနဲ႔ ေထြေထြဆန္းဆန္း တိုင္းျပည္ႀကီးကိုပဲ လည္လည္ ကိုျပည့္ေတြ႔ရမယ္႔ အရာေတြအားလုံးဟာ စိတ္ကူးဥာဏ္ကြန္႔ျမဴးထားတဲ႔ ကေလာင္ဖန္တီးမႈေတြခ်ည့္ပဲ။ ဒီကေန႔ေတာ႔ ကိုျပည့္ကို ဘခ်ဳိ အလည္ေခၚခ်င္တာက အျပင္ေလာကမွာ တကယ္ရွိေနတဲ႔ ကိုျပည့္အရြယ္ ကေလးငယ္မ်ားစြာရဲ႕ လက္ေတြ႔ဘ၀တစ္ခုကို စာထဲကေန လိုက္ျပမယ္။ ကိုျပည့္ဆီမလာခင္ ဘခ်ဳိ မနက္က ၀ါဆိုသကၤန္းကပ္ အလွဴတစ္ခု ေရာက္ခဲ႔တယ္။ ေတာင္ဥကၠလာ ျမင္သာၿမဳိ႕ဦးေက်ာင္းတိုက္ထဲက ပရဟိတ ဘုန္းေတာ္ႀကီးသင္ ပညာေရးေက်ာင္းမွာ လုပ္တာ။ အဲဒီမွာ ညီမေလး ၾကည္စင္တို႔အရြယ္ကစလို႔ သားကိုျပည့္တို႔အရြယ္သာသာအထိ ကေလးငယ္ကေလးေတြ ႏွစ္ရာေက်ာ္ သုံးရာေလာက္ ေတြ႔ခဲ႔တယ္။ တ၀က္ေလာက္က ကိုရင္၀တ္ကေလးေတြ။ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ေရမိုးခ်ဳိး၊ အ၀တ္အစားသန္႔သန္႔ရွင္းရွင္း၊ သနပ္ခါးအေဖြးသား ခ်စ္စရာကေလးေတြ။ စည္းကမ္းတက်နဲ႔ ၀၀လင္လင္ စားၾကေသာက္ၾကတာ ျမင္ရေတာ႔ ကိုယ္႔အလွဴမဟုတ္ပဲေတာင္ စိတ္ထဲမွာပီတိျဖစ္မိတယ္။ ထမင္းေကၽြးခ်ိန္မွာ ေ၀ယ်ာ၀စၥလုပ္ေပးေနတဲ႔ ေက်ာင္းသားခပ္ႀကီးႀကီးေလးေတြတင္
ေလးငါးဆယ္ေလာက္ရွိၾကတယ္။ ဆြမ္းစားေဆာင္နံေဘးက စာသင္ေဆာင္ အုတ္ေက်ာင္းတိုက္အသစ္ႀကီးကလည္း သာဓုေခၚစရာ။ ကိုျပည့္ဘဘ စပ္စုစိန္ႀကီးက ေက်ာင္း၀င္းကေလးထဲ ပတ္ၾကည့္ခဲ႔ေသးေတာ႔ စာၾကည့္တိုက္ကေလးရယ္၊ အိပ္ေဆာင္ကေလးေတြရယ္၊ စာသင္ခန္းကေလးေတြရယ္လည္း ေရာက္ခဲ႔ေသး။
 
             ဒီကေလးေတြမွာ သားတို႔နဲ႔ မတူတာကေတာ႔ သူတို႔အားလုံးမွာ အေဖအေမေတြ မရွိေတာ႔ဘူး။ မွီခိုအားကိုးစရာ အဖိုးအဖြား ေဆြမ်ဳိးေတြလည္း မရွိၾကဘူး။ တခ်ဳိ႕ဆို ေနစရာအိမ္ေတာင္ မရွိဘူး။ သူတို႔အသက္အရြယ္နဲ႔မမွ်တဲ႔ ဖိစီးႏွိပ္စက္ေသာ ကံၾကမၼာေတြ ကိုယ္စီကိုယ္စီ ရွိၾကတယ္။ သူတို႔ဘ၀အတြက္ တစ္ခုတည္းေသာ အလင္းေရာင္က ပညာေရးပဲ ရွိတယ္။ ပညာတတ္ေအာင္သင္ၿပီး ေလာကႀကီးအလယ္မွာ ကိုယ္႔ေျခေထာက္ေပၚကိုယ္ ရပ္တည္ၾကမလို႔။ အဲသလို ပညာသင္ၾကားဖို႔အတြက္ေတာင္ ကိုယ္ထူကိုယ္မထႏိုင္လို႔ ပရဟိတေက်ာင္းေတာ္မွာ လာေရာက္ခိုလႈံသင္ၾကားေနၾကတာေပါ႔။ ကိုျပည့္ေဖေဖနဲ႔ေမေမ အေ၀းကိုခဏသြားခိုက္ ဘာမွ လိုေလေသးမရွိတဲ႔ အိမ္အႀကီးႀကီးမွာ ဖြားဖြားေတြ မမေတြနဲ႔ ကိုျပည့္စိတ္တိုင္းက်ေနေနတဲ႔အခ်ိန္မွာေတာင္ ကိုျပည့္တခါတေလ ၀မ္းနည္းအားငယ္စိတ္ေတြ ျဖစ္မိတယ္ မဟုတ္ဘူးလား။ သူတို႔မွာ မရွိတဲ႔လိုအပ္ခ်က္ေတြအားလုံးက ဘယ္ေတာ႔မွ ျပန္လာမွာ မဟုတ္တဲ႔ ဆုံးရႈံးမႈေတြခ်ည့္ပဲ။ ဒါေပမယ္႔ သူတို႔မွာ ၀မ္းနည္းေၾကကြဲေနဖို႔ေတာင္ အခ်ိန္မရၾကဘူး။ ၀မ္းေရးက ပိုခက္တာကိုး။ ကိုျပည့္ဗိုက္ဆာတဲ႔အခ်ိန္ အိမ္မွာ အၿမဲစားစရာရွိေပမယ္႔ သူတို႔ ထမင္းခုနစ္ရက္မစားရလည္း ဘယ္သူကမွ အေရးတယူ လာမေကၽြးဘူး။ သနားစရာေကာင္းတယ္ မဟုတ္ဘူးလား။ ဒါေပမယ္႔ သူတို႔က သနားရမယ္႔သူေတြ မဟုတ္ဘူး။ ေဖးမရမယ္႔သူေတြ။ ကိုျပည့္ငယ္ငယ္က ဖတ္စာအုပ္ထဲမွာ ပါတယ္ေလ။ လဲေနသူ ထူေပးပါ။ အားငယ္သူ အားေပးပါ။ ဆိုတာ သူတို႔ကို ေျပာတာ။
 
            ေ၀သႏၱရာဇာတ္ေတာ္ထဲမွာ ဂဏွာ နဲ႔ ဇာလီ ေမာင္ႏွမကို စူဇကာပုဏၰားက ႏွိပ္စက္ေတာ႔ ညအိပ္တဲ႔အခါ ေတာေစာင္႔ေတာင္ေစာင္႔နတ္မ်ားက သူတို႔မိဘမ်ားအသြင္နဲ႔ လာေခ်ာ႔သိပ္လို႔ ေကာင္းမြန္စြာ အိပ္စက္ေလရသတဲ႔။ ဒီကေလးေလးေတြမွာ မိဘမရွိေတာ႔တဲ႔အတြက္ စိတ္ေကာင္းေစတနာေကာင္းရွိတဲ႔ အလွဴရွင္မ်ားက သူတို႔မိဘမ်ားေနရာမွာ ခဏအစား၀င္ေပးၿပီး အငွားေမတၱာ ဂရုဏာနဲ႔ ေစာင္႔ေရွာက္ေပးၾကေပမယ္႔လည္း တကယ္တမ္းမွာ သူတို႔ဘ၀ေရွ႕ေရးအတြက္ ကိုယ္႔ေျခေထာက္ေပၚ ကိုယ္တိုင္ရပ္မွ ျဖစ္မွာမို႔လို႔ ကိုယ္႔အားကိုယ္ကိုးတဲ႔ စိတ္ဓါတ္ အေလ႔အက်င္႔မ်ဳိးကိုသာ ပ်ဳိးေထာင္ေပးဖို႔ လိုအပ္တယ္။ ကိုျပည့္ကို သိေစခ်င္တာကေတာ႔ ေလာကႀကီးမွာ ခက္ခဲၾကမ္းတမ္း ပင္ပန္းတဲ႔ဘ၀ေတြ အမ်ားႀကီးရွိတယ္။ ကိုျပည့္မွာ အဲဒီအခက္အခဲေတြ တစိုးတစိမွ မရွိဘူးဆိုတာ ေဖေဖေမေမတို႔ ဖိုးဖိုးဖြားဖြားတို႔က အစစအရာရာ ကာကြယ္ျဖည့္ဆည္းေပးေနၾကလို႔။ ဒါေပမယ္႔လည္း လူႀကီးျဖစ္လာတဲ႔အခါ  ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ ရင္ဆိုင္ေျဖရွင္းရေတာ႔မယ္႔ အရာေတြ ရွိလာၿပီ။ ကိုျပည့္လည္း ကိုယ္႔အားကိုယ္ကိုးတဲ႔ စိတ္ရွိဖို႔လိုၿပီ။ ပီတာပင္ကေလးလို ေရာဘင္ဟုဒ္တို႔လို ဘယ္ေတာ႔မွ အသက္မႀကီးပဲေနမွာမဟုတ္တဲ႔ ကိုျပည့္ဟာ ျဖစ္ခ်င္သည္ျဖစ္ေစ၊ မျဖစ္ခ်င္သည္ျဖစ္ေစ၊ လူႀကီးတစ္ေယာက္ ျဖစ္လာရေတာ႔မယ္။ ဒါေၾကာင္႔ ကိုျပည့္အသက္အရြယ္နဲ႔အညီ လိုက္ဖက္တဲ႔ အသိအလိမ္မာေတြ ရွိသင္႔ၿပီ။ ဘခ်ဳိေရးထားတာေတြကို နားလည္ရဲ႕လား မသိပါဘူး။ စာရွည္ရင္ ဆက္မဖတ္ခ်င္မွာစိုးလို႔ ေတာ္ၿပီေနာ္။ (ေနာက္ဆုံးစာေၾကာင္းကိုျဖင္႔ တို႔တူေလး အႀကိဳက္ဆုံး ျဖစ္ေပလိမ္႔မယ္။)













မေၿပာ မၿပီး ၊ မတီး မၿမည္

$
0
0
 
 photo credit to original uploader
July 21, 2013 at 11:23pm
ခက္သည္။ဒီလုိ လူမ်ဳိးေတြ ေဆးခန္းလာၿပရင္ ခက္သည္။ ကုိယ္ကေတာ့ သူတုိ ့ေတြကုိ ၿဖစ္သင့္တာေတြ ရွင္းၿပသည္။ သူတုိ ့ေတြက သူတုိ ့ၿဖစ္ခ်င္တာေတြကုိပဲ ဇြတ္ေၿပာသည္။
ကုိယ္က အက်ဳိးသင့္ အေၾကာင္းသင့္ ရွင္းၿပလည္း လက္မခံ။ သူတုိ ့အခုလတ္တေလာ ရင္ဆုိင္ေနရတဲ ့  ၿပႆနာကုိ  အလြယ္နည္းလုိက္ၿပီး ေၿဖရွင္းႏုိင္ဖုိ ့ပဲ စဥ္းစားေနၾကသည္။ ကုိယ္ကေတာ့ မ်က္စိတဆုံးၾကည့္ေၿပာေပမယ့္သူတုိ ့က မ်က္ေတာင္ တစ္ခတ္စာေလး ၾကည့္ကား ၿပီးၿပီးေရာသေဘာမ်ဳိး နဲ ့ ေၿဖရွင္း ခ်င္ေနသည္။


အခုလည္း ၾကည့္ေလ။
ေကာင္ေလးေကာင္မေလး ႏွစ္ေယာက။္္။ ေဆးခန္းလာၿပတုန္းကေတာ့ ဆီးစစ္ခ်င္လုိ ့ပါ ကုိယ္ဝန္ရွိလားမရွိလား သိခ်င္လုိ ့ဆုိေရာက္လာသည္။
ရာသီထိန္သြားတာလည္း တစ္လေက်ာ္ရွိၿပီဟု ေၿပာသည္။ ကုိယ္ကလည္း ေအာ္ ညားခါ စ အၾကင္လင္မယားေတြ ဘာမွ မလုပ္တတ္မကုိင္တတ္လုိ ့ လာစစ္တာေနမွာဟု ေတြးထင္လုိက္မိသည္။
 ဒါနဲ ့ ဆီးစစ္ေပးလုိက္သည္။ ဆီးစစ္ တံမွာ ႏွစ္ေၾကာင္းေပၚသည္။
ဒါဆုိရင္ေတာ့ ကုိယ္ဝန္ရွိတာ ေသခ်ာၿပီ။ ဒီထိက ၿပႆနာ မဟုတ္ေသး။
"ကုိယ္ဝန္ရွိေနၿပီဆုိေတာ့ ဘယ္လုိလုပ္မလဲ "
ဟု ေကာင္မေလးက မ်က္စိပ်က္မ်က္ႏွာပ်က္ႏွင့္ ေကာင္ေလးကုိ ေမးလုိက္သည္။
ေကာင္ေလးက ေခါင္းကုိ တၿဗင္းၿဗင္းကုပ္ရင္း ကၽြန္ေတာ့္ကုိ လွမ္းေၿပာသည္
"ဆရာ
အဲဒါ ကုိယ္ဝန္တားေဆး ထုိးလုိ ့ရမလား "

"ဟာ ဘယ္ရမလဲကြ မရွိတာကုိ မရွိေအာင္ပဲလုပ္လုိ ့ရမယ္ ရွိေနတာကုိ ေတာ့ မရွိေအာင္ ဆရာလည္း မတတ္ႏုိင္ဘူးကြ။"
 ေကာင္မေလးက ေတာ့ ဘာမွဝင္မေၿပာ စုိးရိမ္စိတ္ေတြပဲမ်ားေနလို ့လား မသိ
မ်က္ႏွာငယ္ေလးႏွင့္ ႏႈတ္ဆိတ္ေနသည္။
ေကာင္ေလးက ေခါင္းကုိ တၿဗင္းၿဗင္းကုပ္ရင္း ထပ္ေမးၿပန္သည္

"ဒါဆုိလည္း ဆရာ ဟုိ ေလ ကုိယ္ဝန္ဖ်က္ခ်ခ်င္တယ္ဆရာ အဲဒါ ေဆးထုိးေပးလုိ ့ရမလား။ဒါမွ မဟုတ္ ဆရာ ဟုိ .. ကုိယ္ဝန္ဖ်က္ခ်တဲ ့ ေဆးခန္းေတြ ဘာေတြ သိရင္လည္း လမ္းညႊန္ေပးပါလား"

"ဟာ...အဲဒါ မလုပ္ေကာင္းဘူးညီေလးရ။ကုိယ္တုိ ့ ေဆးက်င့္ဝတ္အရလည္း ခြင့္ၿပဳမထားဘူး။ကုိယ္တုိ ့ႏုိင္ငံ ဥပေဒေတြကလည္း တရားမဝင္ကုိယ္ဝန္ဖ်က္ခ်မႈကုိ
ခြင့္ၿပဳမထားဘူး။အႏၱရာယ္ေပါင္းေသာင္းေၿခာက္ေထာင္ရွိတယ္။
ဒါနဲ ့မင္းတုိ ့က  လင္မယား မဟုတ္ဘူးလား ။သမီးရည္းစားေတြပဲလား"

"သမီးရည္းစားေတြပါ  ဆရာ ဒါေပမယ့္ ဝါဆုိ ခါနီး က်ရင္ လက္ထပ္ဖုိ ့စီစဥ္ထားပါတယ္။ဒါေပမယ့္ဆရာ ကၽြန္ေတာ္တုိ ့အတူေနတာ ၁၇ ရက္ေက်ာ္ေက်ာ္ပဲရွိေသးတယ္ အခုဟာ ကုိယ္ဝန္တန္းရွိတာ
ဆုိေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္းမစဥ္းစားတတ္ေတာ့ဘူး" ဟု ေၿပာရင္း ေခါင္းကုိ တၿဗင္းၿဗင္းကုပ္ေနၿပန္ၿပီ။

"အဲဒါေတာ့ ငါလည္း မေၿပာတတ္ဘူးကြ။  ကုိယ္ဝန္တားေဆးေတြ ဘာေတြ ေရာ မေသာက္ဘူးလား။"

" ဘာေဆးေသာက္ရမယ္မွန္း သိမွ မသိတာ ဆရာ"

"ေအာ္ ထားပါေတာ့ကြာ။မင္းတုိ ့က မဂၤလာေဆာင္ေတာ့မွာပဲကြာ။ကုိယ္ဝန္ရွိတာ ဘာဆန္းလုိ ့လဲ။ ေစာ ၿပီး မဂၤလာေဆာင္ေပါ့ ကြာ။ ဒါမွမဟုတ္အဲဒီအခ်ိန္က်မွ ေဆာင္မယ္ ဆုိလည္း ဗုိက္က သိပ္ထြက္မွာမဟုတ္ေသးပါဘူး"
ဟုေၿပာလုိက္ရသည္။ သူတုိ ့စုံတြဲလည္း မ်က္စိပ်က္မ်က္ႏွာပ်က္ႏွင္ ့ ေဆးခန္းထဲကထြက္သြားၾကသည္။ကုိယ္ေတြမွာေတာ့ သူတုိ ့ရဲ ့ ေရွ ့ေရးကုိၾကည့္ၿပီး ရတက္မေအးႏုိင္။

ေဆးခန္းကုိ ဒီလုိ ၿပႆနာေတြ တစ္ပတ္ကုိ တစ္ခါေလာက္ေရာက္လာတတ္သည္။ အထူးသၿဖင့္ တကၠသုိလ္နားနီးရင္ ပုိဆုိးသည္။ အရြယ္ေလးက ဆယ္ေက်ာ္သက္ေက်ာ္ေက်ာ္ မိဘ အုပ္ထိန္းမႈေအာက္က ေနလြတ္ၿပီး
အေဆာင္ ဘဝ တစ္ကုိယ္ေတာ္ဘဝကုိ ရုန္းကန္ေနရခ်ိန္မွာ အားကုိးရွာၾကရင္း သမီးရည္းစားေတြ ၿဖစ္ၾက။ သမီးရည္းစားဘဝကေန အဆင့္တက္ၿပီး living together အတူေန အဆင့္ထိေရာက္လာတတ္ၾကသည္။
ဒီလုိ အတူေနၿပီဆုိေတာ့လည္း ခ်စ္တာတစ္ခုတည္းပဲ သိၾကသည္။ ခ်စ္တာရဲ ့ ေနာက္ဆက္တြဲ ဆုိးက်ဳိးေတြကုိ ဘယ္လုိ ကာကြယ္ရမလဲ ဆုိတာလည္း မသိ။ ေလ ့လည္း မေလ ့လာ ။ၿပီးေတာ့
ဒီလို အေၿခအေနမ်ဳိး ၿဖစ္ဖုိ ့ ဖန္တီးေပးေနတဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္ေတြကလည္း ေပါမွေပါ။ တကၠသုိလ္ရဲ ့ပတ္ဝန္းက်င္ ရပ္ကြက္ေတြ ေက်းရြာေတြမွာ အခ်ိန္ပုိင္း တည္းခုိခန္း ေတြ တစ္နာရီ ဘယ္ေလာက္ႏႈန္းေတြနဲ ့ ငွားၾကသည့္
အိမ္ေတြ ကလည္းရွိေနသည္။ မိေဝးဖေဝး နဲ ့ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေနရတာကုိ တလြဲဆံပင္ေကာင္းစြာ အသုံးခ်မိတာေရာ sex education ကုိ ေလ ့လာ မႈမရွိတာေရာေၾကာင့္ မၿဖစ္သင့္တာေတြ ၿဖစ္ကုန္သည္။
ဟုတ္လုိ ့ေက်ာ္ ပုပ္လုိ ့ေပၚ ဖုံးမႏုိင္ဖိမရ ဘဝ ေရာက္လာမွ ဆရာကယ္ပါ ဆရာမကယ္ပါဆုိၿပီး ေဆးခန္းကုိ အရူးမီးဝိုင္းၿဖစ္ၿပီး ့ ဒုန္းစုိင္းကာ ေရာက္လာၾကသည္။ကုိယ္ေတြကလည္း အေၿခအေနမွန္ကုိ ရင္ဆုိင္ဖုိ ့ကလြဲၿပီး တၿခားဘာမွ
လုပ္မေပးႏုိင္။

၂၁ ရာစု Globalization သေဘာတရားအရေရာ ေခတ္သစ္ ကုိလုိနီနယ္ခ်ဲ ့ စနစ္ၿဖစ္တဲ့ ယဥ္ေက်းမႈ စီးပြားေရးတုိ ့နဲ ့ သိမ္းသြင္းကာ တစ္ႏုိင္ငံမွ တစ္ႏုိင္ငံကုိ ေသနတ္တစ္ခ်က္ မေဖာက္ရပဲ  ဒုံးက်ည္တစ္စင္း မပစ္ရဘဲ ဝါးၿမဳိလာၾကသည္။
အခု ကၽြန္ေတာ္တုိ ့ ၿမန္မာႏုိင္ငံမွာလည္း  အေနာက္ႏုိင္ငံေတြရဲ ့ ယဥ္ေက်းမႈေတြ လူေနထိုင္မႈ စရုိက္ေတြ အာရွ ရဲ ့ ဖြံ ့ၿဖဳိးၿပီး
ႏုိင္ငံေတြရဲ ့ ယဥ္ေက်းမႈေတြ လူေနထုိင္မႈ စရုိက္ေတြဟာ အလုံးအရင္းနဲ ့ ဝင္ေရာက္လာတယ္။ ေကာင္းတဲ့ ယဥ္ေက်းမႈ စရုိက္လကၡဏာေတြ ရွိသလုိ ကုိယ့္ယဥ္ေက်းမႈ ေတြ
ေနထုိင္မႈ စရုိက္ေတြန႕ဲ မကုိက္ညီတာေတြလည္း အုတ္အေရာေရာ ေက်ာက္အေရာေရာ ပါဝင္လာတယ္။ အက်ဳိးဆက္အေနနဲ ့ကေတာ့
လူေနထုိင္မႈစရုိက္ေတြ ပြင့္လင္းလာတယ္။ အၿမင္ေတြ ပြင့္လင္းလာတယ္။ ေခတ္ဆန္ခ်င္လာတယ္။ ႏုိင္ငံတကာနဲ ့ ရင္ေဘာင္တန္းခ်င္လာတယ္။
အဲဒီထဲကမွာ အရုိက္ခတ္ဆုံးကေတာ့ Living Together လုိ ့ ေခၚတဲ ့ ေကာင္ေလးနဲ ့ေကာင္မေလး  သမီးရည္းစား ခ်စ္သူစုံတြဲေတြ လက္မထပ္ပဲ အတူတကြ ေနထုိင္တဲ ့အက်င့္စရုိက္ပဲၿဖစ္တယ္။

သမီးရည္းစားစုံတြဲေတြ လက္မထပ္ပဲ အတူေနၾကတယ္။ ခ်ိန္းေတြ ့ၾကရင္း လြန္လြန္က်ဴးက်ဴးေတြ ၿဖစ္ကုန္ၾကတယ္။ အကာအကြယ္နဲ ့မေနမိ ေတာ့ မလုိခ်င္ပဲ ကုိယ္ဝန္ေတြရလာၾကတယ္။
လက္ထပ္ဖုိ ့ ကလည္း အဆင္သင့္ၿဖစ္ရင္ ၿပႆနာမဟုတ္ေပမယ့္ အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးေၾကာင့္ လက္မထပ္ႏုိင္ေသးရင္ ဒုကၡ မ်ားကုန္ၾကတယ္။ပန္းေကာင္းအညႊန့္ ခ်ဳိးခ်င္တဲ့ အုိင္ေတြ ့တုိင္း ေၿခေဆးၿပီး ဖုတ္ဖတ္ခါ ထသြားတတ္တဲ့ သေကာင့္သားမ်ားနဲ ့ေတြ ့ရင္
ေတာ့ အမ်ဳိးသမီးငယ္မ်ား ဒုကၡနဲ ့လွလွ စေတြ ့ေတာ့တပါပဲ ။
ဒီလုိ ဗုိက္တစ္လုံး ထြက္လာမွ ထိတ္ထိတ္ပ်ာပ်ာၿဖစ္ကုန္ၾကၿပီး မလုပ္သင့္တဲ ့အမွားမ်ဳိး အထူးသၿဖင့္ တရားမဝင္ ကုိယ္ဝန္ဖ်က္ခ်ၿခင္း မ်ဳိးေတြ လုပ္မိလုိ ့မိခင္ေရာ လူေလာကထဲ ေရာက္လာမယ့္
ကေလးေရာ ႏွစ္ေယာက္လုံး ဒုကၡ ေရာက္ၾကတယ္။  တခ်ဳိ ့တုိးတက္တဲ့ ႏုိင္ငံေတြမွာေတာ့ တရားဝင္ ကုိယ္ဝန္ဖ်က္ခ်ၿခင္း (legal abortion) ကုိ ခြင့္ၿပဳထားေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္တုိ ့ ႏုိင္ငံမွာေတာ့
ကုိယ္ဝန္ဖ်က္ခ်တာကုိ တရားမဝင္ ဥပေဒၿပင္ပ လုပ္ရပ္ ဆုိၿပီး သတ္မွတ္ထားတယ္။ အခန့္မသင့္ရင္ တရားစြဲခံရႏုိင္တယ္ ေထာင္ခ်ခံရႏုိင္တယ္။လူေတြရဲ ့ေမးေငါ့စရာ ကိစၥၾကီး ၿဖစ္လာႏုိင္တယ္။တီးတုိး တီးတုိး သဖန္းပုိး လုပ္ၿပီး ေၿပာစရာ ၿဖစ္လာႏုိင္တယ္။
 ဒီလုိ ကုိယ္ဝန္ ဖ်က္ခ်တာကုိ တရားဝင္သတ္မွတ္ေပးၿပီး ဆရာဝန္ေတြကုိယ္တုိင္
ေဆးရုံေဆးခန္းေတြမွာ ၿပဳလုပ္ေပးရင္ ဘာမွ အခက္အခဲ ၿပႆနာ တစ္စံုတစ္ရာ သိပ္မရွိေပမယ့္ အခု လုိ တရားမဝင္ ဥပေဒၿပင္ပ လုပ္ရပ္အၿဖစ္သတ္မွတ္ထားေတာ့ အရပ္လက္သည္ေတြ professional abortionist  ေတြ
ဆီ ေရာက္ၿပီး ဒုကၡ ေရာက္သြားၾကတယ္။

ဒါေၾကာင့္ မၿဖစ္ခင္ ၾကဳိတင္ကာကြယ္မႈ ဟာ ၿဖစ္ၿပီးမွ ကုသတာထက္ အရမ္းထိေရာက္တယ္ ဆုိတဲ ့ အတုိင္းပဲ  ဒီလုိ မလုိခ်င္ပဲ ရလာတတ္တဲ ့ ကုိယ္ဝန္ေဆာင္မႈ ကုိ စနစ္တက် ဘယ္လုိ ကာကြယ္မလဲ ဆုိတာ ညီမ ေလးေတြ မမေလးေတြ
အန္တီ ေဒၚေဒၚ ၾကီးၾကီးေတြ သိထားဖုိ ့လုိတယ္။သမီးရည္းစားႏွစ္ေယာက္ မေနႏုိင္လုိ ့ အရမ္းကုိ ခ်စ္ေနၾကလုိ ့ အတူေနၾကမယ္ အတူ အိပ္ၾကမယ္လုိ ့စဥ္းစားမိတာနဲ ့ အရင္ဆုံး ကုိယ္ဝန္ရလာႏုိင္တာကုိ
ထည့္သြင္းစဥ္းစားရမယ္။ ကုိယ္ဝန္မရရင္ ေတာင္ ကူးစက္ေရာဂါ ေပါင္းစုံအထူးသၿဖင့္ AIDS အသည္းေရာင္ ဘီပုိး စီပုိးေတြ ဝင္ေရာက္လာႏုိင္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ မခုန္ခင္ အရင္ၾကည့္ လုိ ့ ေရွးလူၾကီးေတြက ဆုံးမထားၾကတာေပါ့။

မေနႏုိင္မထုိင္ႏုိင္ လုိ ့ ခုန္ခ် ခ်င္ၿပီ ဆုိရင္လည္း မလုိခ်င္တဲ ့ ကုိယ္ဝန္ ရမလာေအာင္ တားဆီးနည္းေတြလည္း သိထားဖုိ ့ လုိတယ္။ အထူးသၿဖင့္ ၿမန္မာအမ်ဳိးသမီး မိန္းကေလးေတြ သိထားဖုိ ့လုိပါတယ္။
အကာအကြယ္ ကြန္ဒုံးနဲ ့ လိင္ဆက္ဆံတာဟာ
မလုိခ်င္ပဲ ကုိယ္ဝန္ရမလာေအာင္ ၁၀၀ ရာခုိင္ႏႈန္း တားဆီးေပးႏုိင္သည့္ အၿပင္ လိင္မွ တစ္ဆင့္ ကူးစက္တဲ ့ေရာဂါေတြကုိလည္း ထိေရာက္စြာ ကာကြယ္ ေပးႏုိင္ပါတယ္။(မေတာ္တဆ ကြန္ဒုံးေပါက္သြားရင္ ကြန္ဒုံးကၽြတ္သားရင္ေတာ့ တစ္မ်ဳိးေပါ့)
ဒါေပမယ့္ အကာအကြယ္ (condom) နဲ ့လိင္ဆက္ဆံဖုိ ့ ဆုိတာကလည္း ၾကားေလေသြးရင္ေတာင္ ေဝးတယ္ထင္ေနတဲ ့ သမီးရည္းစား စုံတြဲေတြအတြက္ သိပ္အဆင္ေၿပမွာ မဟုတ္ဘူး။ ဒီေတာ့ ကူးစက္ေရာဂါ အႏၱရာယ္ ကုိ မေၾကာက္ဘူး။ ကုိယ္ဝန္ မေတာ္တ
ဆရလာမွာပဲ ေၾကာက္တယ္ဆုိရင္ေတာ့ အေရးေပၚသားဆက္ၿခားနည္း ေတြကုိ သိထား ေလ့ လားထားဖုိ ့လုိပါတယ္။ ဒါမွသာ မလုိလားအပ္တဲ ့ ၿပႆနာေတြ ဒုကၡေတြကုိ ေရွာင္ရွားႏုိင္ပါလိမ့္မယ္။


အခု  အေရးေပၚ သားဆက္ၿခားေဆး (emergency oral contraception pills) အရပ္ေခၚ OC pills ေတြဟာ ၿမန္မာႏုိင္ငံရဲ ့ ေဆးဆုိင္တုိင္း ကြမ္းယာဆုိင္တုိင္း လုိလုိ မွာ ပါ ရေနပါၿပီ။နာမည္အၾကီးဆုံးကေတာ့ Ecee 2ပါ (သူကေတာ့ trade
name ေပါ့)။ ေစ်းႏႈန္းလည္း သိပ္မၾကီးပါဘူး။ ေဘးထြက္ဆုိးက်ဳိးလည္း နည္းပါတယ္။ မလုိလားအပ္တဲ ့ ကုိယ္ဝန္ေဆာင္မႈ ကုိလည္း ေလးပုံ သုံးပုံ ရာခုိင္ႏႈန္းအရဆုိရင္ေတာ့ ၇၅ ရာခုိင္ႏႈန္းေလာက္ေတာ့ ကာကြယ္ ေပးႏုိင္ပါတယ္။ ရာႏႈန္းၿပည့္ ကုိယ္ဝန္ မရေအာင္
တားဆီးေပးတယ္လုိ ့ေတာ့ မဆုိပါဘူး။
ဒါေပမယ့္ မွန္မွန္ကန္ကန္ နဲ ့ ၿမန္ၿမန္ဆန္ဆန္ စနစ္တက် ေဆးေသာက္တတ္ဖုိ ့ အေရးၾကီးတယ္။
သမီးရည္းစားစုံတြဲေတြ အကာအကြယ္မဲ ့လိင္ဆက္ဆံအၿပီး  ၇၂ နာရီ (သုံးရက္) အတြင္း ေသာက္ရပါ့မယ္။ ေစာေစာေသာက္ေလ ပုိထိေရာက္ေလပါပဲ။ လိင္ဆက္ဆံၿပီး တစ္ရက္ႏွစ္ရက္ေလာက္ေနမွ ေသာက္ရင္ေတာ့ ေဆးရဲ ့ စြမ္းေဆာင္ရည္
နည္းနည္းက်ဆင္းသြားပါလိမ့္မယ္။ Ecee 2 တစ္ကဒ္မွာ ေဆးလုံး ႏွစ္လုံး ပဲ ပါပါတယ္ ။ႏွစ္လုံး လုံးကုိ တစ္ၿပဳိင္တည္း ေသာက္လုိ ့မရပါဘူး။
 ပထမဆုံး အလုံးကုိ အကာကြယ္မဲ ့ လိင္ဆက္ဆံၿပီး ၇၂ နာရီ အတြင္း ေသာက္ရပါမယ္။ ဒုတိယ ေဆးလုံးကုိေတာ့ ပထမေဆးလုံး ေသာက္ၿပီး ၁၂ နာရီ အၾကာမွာ ေသာက္ရပါမယ္။ ဥပမာ မနက္ ၈ နာရီမွာ ပထမဆုံး ေဆးလုံးေသာက္ထားတယ္ ဆုိရင္
အဲဒီေန ့ ည ၈ နာရီ မွာ ဒုတိယေဆးကုိ ဆက္ေသာက္ရပါ့မယ္။ ဒါမွ သာ ထိေရာက္ပါ့မယ္။ ေဆးရဲ ့ အဓိက ေဘးထြက္ဆုိးက်ဳိးကေတာ့ နည္းနည္း ပ်ဳိ ့တာ အန္တာပါပဲ ။ တကယ္လုိ ့ ကုိယ္ က ေဆးေသာက္ၿပီး အန္လုိက္တယ္။ အန္တဲ ့ထဲမွာလည္းေသာက္ထားတဲ့ ေဆးပါ
သြားတယ္လုိ ့ သံသယရွိရင္ေတာ့ ေဆးကုိ ခ်က္ခ်င္းၿပန္ေသာက္ဖုိ ့ လုိပါလိမ့္မယ္။ တၿခား ေဘးထြက္ဆုိးက်ဳိးေတြကေတာ့ သိပ္မသိသာလုိ ့ မေရးေတာ့ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္  living together ဘဝနဲ ့ ခဏခဏ အတူေနမိေနရင္ေတာ့
ဒီ အေရးေပၚသားဆက္ၿခားေဆး (EOC pills) ေတြ အစား တၿခား သင့္ေတာ္မယ့္ သားဆက္ၿခား နည္း (ဥပမာ သုံးလခံေဆးထုိးၿခင္း၊ သားအိမ္ထဲ ပစၥည္းထည့္ၿခင္း) အစရွိတာေတြ လုပ္သင့္ပါတယ္။ ဘာလုိ ့လဲ ဆုိေတာ့
အေရးေပၚ သားဆက္ၿခားေဆးဟာ နာမည္ အတုိင္း အေရးေပၚ တဲ ့ အခ်ိန္မွ သုံး တာ အထိေရာက္ဆုံးပါပဲ ။ခဏခဏ အေရးေပၚခ်င္ ေနရင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ အထက္က ေၿပာခဲ့သလုိ တၿခား သားဆက္ၿခားနည္းလမ္းေတြကုိ စဥ္းစားသင့္ပါတယ္။

ေခတ္ေရစီးေၾကာင္းမွာ ေမ်ာပါၾကရင္း
sex education ဆုိတာကုိလည္း နားမလည္ ဘယ္လုိ ကာကြယ္တားဆီးရမလဲဆုိတာလည္း မသိ သိၿပန္ေတာ့လည္း
နည္းမွန္လမ္းမွန္မဟုတ္ေတာ့  လူငယ္လူရြယ္ စုံတြဲေတြမွာ unwanted pregnancy ေတြ ရလာတယ္။ ဒါကုိ ဖ်က္ခ်ၾကေတာ့ မလုိလားအပ္တဲ့ ေနာက္ဆက္တြဲ က်န္းမာေရး ဆုးိ
က်ဳိးေတြအၿပင္ အသက္အႏၱရာယ္ ထိခိုက္မႈေတြပါ ၾကဳံလာၾကတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ကုိယ့္ရဲ ့ ညီမ အရြယ္ အမအရြယ္ ၿမန္မာအမ်ိဳးသမီးေတြ ပန္းေကာင္း အညႊန္ ့မခ်ဳိးခံရေအာင္ ေရာဂါဘယ ကင္းရွင္းၿပီး မၿဖစ္သင့္တာေတြ မၿဖစ္ရေလေအာင္ ေစတနာထားၿပီးေရးလုိက္
ရၿခင္းၿဖစ္ပါတယ္။

 အေကာင္းဆုံးကေတာ့ ခ်စ္သူ ႏွစ္ဦးဟာ ၿဖဴၿဖဴစင္စင္နဲ ့ ခ်စ္တတ္ၾကဖုိ ့လုိပါတယ္။ တရားဝင္ အၾကင္လင္မယား ဘဝမေရာက္ခင္ မွာ
အမ်ဳိးသမီးေတြကလည္ ကုိယ့္ရဲ ့အပ်ဳိစင္ ဂုဏ္ကုိ ေပါေပါပဲပဲ မသတ္မွတ္ပဲ  တန္ဖုိး ထားၿပီး ထိန္းသိမ္းေစခ်င္ပါတယ္။ ကုိယ့္ ခ်စ္သူ ေကာင္ေလးရဲ ့ ဆႏၵ ကုိယ့္ရဲ ဆႏၵ ကုိ ဦးစားေပးၿပီး ဘဝနဲ ့ရင္းၿပီး
လြယ္လြယ္ကူကူ လုိက္ေလ်ာ တာမ်ဳိးေတြ မ်က္စိစုံမွိတ္ ခ်စ္တာတစ္ခုတည္း သိတာမ်ဳိးေတြ မလုပ္သင့္ပါဘူး။မဟုတ္လုိ ့ကေတာ့ ကုိယ့္ကိစၥၿပီးတာနဲ ့ ဖုတ္ဖတ္ခါ ထသြားမယ့္ ကုိကုိ မ်ဳိးနဲ ့
ေတြ ့လုိ ့ကေတာ့  အမ်ဳီးသမီးေလးေတြ ဒုကၡနဲ ့ လွလွ ေတြ ့သြားႏုိင္ပါတယ္။ အမ်ဳိးသားမ်ားကလည္း ႏွမခ်င္း အမခ်င္း ကုိယ္
ခ်င္းစာနာစိတ္ကေလးေတြ ထားဖုိ ့လုိအပ္ပါတယ္။ ၿပီးရင္ၿပီးတာပဲ ဆုိၿပီး စားၿပီးနားမလည္ အုိင္ေတြ ့တုိင္း ေၿခေဆးခ်င္ေနတဲ ့စိတ္ဓာတ္ေလးေတြ မထားၾကဖုိ ့လုိပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္ ့စာမွာ အသုံးအႏႈန္း ရုိင္းစုိင္းတာ ပါသြားရင္ နားနဲ ့မနာ ဖဝါးနဲ ့နာ ၿပီး ဖတ္ၾကပါလုိ ့ေတာင္းပန္ခ်င္ပါတယ္ ။ကၽြန္ေတာ္လည္း သိသေလာက္ ပညာဗဟုသုတေလးနဲ ့ ေစတနာေရွ ့ထားၿပီး ေရးသားလုိက္ရပါတယ္။ အမွားပါရင္ ေထာက္ၿပေဝဖန္ ႏုိင္ပါတယ္။







ပိန္းပိတ္ေအးစက္ေနေသာ ခုတစ္ေလာေတြ ၾကြယ္ပိုးၾကြယ္ဝ ပိုင္ဆိုင္နာက်င္ေနရသူကို ကၽြန္မဟု ေခၚပါသည္

$
0
0
 
July 21, 2013 at 4:42pm
  • ခုတစ္ေလာေတြထဲမွာ မေနခ်င္တဲ့စိတ္ေတြက ခုတစ္ေလာဆိုတာကို စာလံုးေပါင္းေမ့ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတယ္
  • ခုတစ္ေလာ  ခုတစ္ေလာဆိုတာေတြကို မုန္းလိုက္တာလို႔ ေရရြတ္ေနရင္း ခုတစ္ေလာေတြထဲ ပစ္လဲက်ေနရတဲ့ ခုတစ္ေလာဟာ ဒဏ္ရာေတြနဲ႔ မြစာၾကဲလို႔
  • ခုတစ္ေလာေတြကိုျမင္ရတာ ရင္နာလြန္းလို႔ ခင္းက်င္းျဖန္႔ခ်ထားတဲ့ ခုတစ္ေလာေတြကို ပတ္စာခြာ ဖ်ာသိမ္းေနတယ္
  • စကၠဴပါးေလးတစ္ခ်ပ္လို လွပ္ေနတဲ့ ခႏၶာနဲ႔ ခုတစ္ေလာက ဗီတာမင္အားေဆးေတြကို ရယ္ရယ္ျပေနတာ ခဏခဏ  (တကယ္က မခ်ိၿပံဳး)
  • ရံုးပိတ္ရက္ေတြမွာ ေရမခ်ိဳးခ်င္တဲ့ ခုတစ္ေလာဟာ ေရေမႊးပုလင္းတစ္လံုးကို မ်က္ေစာင္းဖိထိုးရင္း ဆဲေရးေနရ  
  • အနတၱက သူ႔သေဘာသူ ေဆာင္ေနတာကို အတၱ ငါ့သေဘာနဲ႔ငါ လုပ္ခ်င္ေနတဲ့ ခုတစ္ေလာဟာ စိတ္ေထာင္းကိုယ္ေၾက အပူတက္ၿပီးဖ်ားလို႔ ကိုးပါးေဆးနဲ႔ မိတ္ေဆြျဖစ္ေနရ
  • အနက္ေရာင္ပိန္းေနတဲ့ ခုတစ္ေလာရဲ႕  ထံုေပေပနဲ႔ ေခြေနတတ္ပံုက ေျမြတစ္ေကာင္လို ေထာင့္မက်ိဳးလွဘူး
  • ခုတစ္ေလာဟာ  အပင္ေတြလာလာလိမ္ေနတာကို မုန္းလြန္းလို႔ ေအးရာေအးေၾကာင္း ေစာင္ျခံဳအိပ္ေနတယ္  
  • ေႏြသစ္ရြက္ေတြလို တစ္ျဖဳတ္ျဖဳတ္ေၾကြေနတဲ့ ခုတစ္ေလာက အပင္ေပၚျပန္တက္ဖို႔ အေၾကာင္းအက်ိဳးတရား ေလွကားထဲမွာ ရွိမလား စဥ္းစားတယ္
  • စိတ္ၿငိမ္မလားလို႔ ပုတီးစိတ္ေနတဲ့ ခုတစ္ေလာဟာ ဘုရားစင္ေပၚက သစ္သီးကို ခ်ိဳမလားလို႔  စိတ္နဲ႔ ခဏခဏ ခြဲစိပ္ၾကည့္ေနတယ္
  • ၾကည့္လိုက္ရင္ေတာ့ ၾကည္ညိဳခ်င္စရာေကာင္းလွတဲ့ ခုတစ္ေလာဟာ မေနာကံမွာ ပိုးထိုးေလာက္ကိုက္ေနတာကို ထန္းလက္နဲ႔ ကာထားတယ္   
  • မ်က္လံုးကို ဖတ္တတ္သူေတြနဲ႔ လမ္းမွာေတြ႔တိုင္း ခုတစ္ေလာဟာ  မ်က္မွန္နက္ႀကီး ထုတ္ ထုတ္တပ္လို႔ ကိုးဆယ္ဒီဂရီတိမ္းေစာင္းရင္း ေဒါင္လိုက္ႀကီး ရပ္ရပ္ေနရတယ္
  • ခုတစ္ေလာဟာ ေၾကြက်လာတဲ့ ထန္းသီးေပၚမွာ က်ီးေျခရာရွာတဲ့ အလုပ္ကို မပ်င္းမရိလုပ္ေနတယ္

ခုတစ္ေလာ = မျမဲတဲ့သေဘာ
အနိစၥ = မျမဲတဲ့သေဘာ
ခုတစ္ေလာ = အနိစၥ

  • ဥပဒ္ ဌီ  ဘင္ ခဏငယ္ေတြ ျဖစ္တည္ပ်က္သြားတဲ့ အခိုက္အတန္႔ကို ပုလင္းတစ္လံုးထဲ ထည့္သိမ္းထားလိုက္ခ်င္တဲ့ ခုတစ္ေလာဟာ စိတ္ေမာ လူေမာ ရင္ကြဲနာက်ေနတယ္
  • လမ္းမတစ္ခုေပၚ  ေလွ်ာက္မယ္  မေလွ်ာက္ဘူး ပဋိပကၡေတြနဲ႔ ခုတစ္ေလာဟာ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ႏွလံုးသားတည့္တည့္ေပၚက ဆိုင္းႀကိဳးကို ကတ္ေၾကးနဲ႔ တိကနဲ ျဖတ္ခ်ခံလိုက္ရတဲ့ အရုပ္တစ္ရုပ္လို သက္မဲ့ပံုက်  
  • ကား လိတ္ အ ခ်



ငါ့စကားႏြားရေျပာျပခ်င္ပါသည္

$
0
0
Photo: ငါ့စကားႏြားရေျပာျပခ်င္ပါသည္   က်ဳပ္တို႔နိုင္ငံမွာ နိုင္ငံေရးနဲ႔ပတ္သက္လို႔ အုပ္စုႀကီးေလးစုခြဲျခားလို႔ရတယ္   ၁။လက္ရွိအာဏာရအစိုးရနဲ႔ပါတီ  ၂။လက္ရွိ အင္အားႀကီးအတိုက္ခံပါတီ နွင့္ ျပည္တြင္းပါတီမ်ားအုပ္စု  ၃။တရားမဝင္ လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႔အစည္းမ်ား  ၄။နိုင္ငံရပ္ျခားျပည္ေျပးအုပ္စုမ်ား ဆိုၿပီးအုပ္စုေလးစု ခြဲျခားလို႔ရတယ္   ေျပာရမယ္ဆိုရင္ က်ဳပ္တို႔နိုင္ငံရဲ႔တရားမဝင္ လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔အစည္းမ်ားအလားအလာ ရည္ရြယ္ခ်က္ အစစ္အမွန္က ဘာလဲ ဘယ္လဲ   သူတို႔ရဲ႕ရပ္တည္မႈမွာ ေဘးနိုင္ငံပေယာဂပါမပါ ေဘးအေထာက္အပ့ံကင္းမကင္း အိမ္ၾကက္ခ်င္းခြပ္ၾကတဲ႔ကိစၥမွာ ကာယကံရွင္ နွစ္ဦးနွစ္ဖက္အျပင္ ေနာက္ကြယ္က အိုးမဲသုတ္ေပးေနတဲ႔လက္သည္က အဓိကေနရာကရွိေနတာကိုေတြ႔ရတယ္ အရင္းအျမစ္ေပါတဲ႔နိုင္ငံတစ္ခု တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းေနရင္ တိုးတက္လာမဲ႔ျဖစ္စဥ္အတြက္ မလိုသူေတြနဲ႕ တိုင္ရင္းသားအမည္ခံတိုင္းျပည္သစၥာေဖာက္တစ္ခ်ိဳ႕ရဲ႔ ေနာက္ေက်ာကထိုးေနတဲ႔ဓါးခ်က္ေတြေပါ့ ဒါကတစ္ပိုင္း   ျပည္ေျပးအဖြဲ႔ကေတာ့ရွင္းတယ္ နိုင္ငံမတည္ၿငိမ္မွ နိုင္ငံေတာ္မ်က္ျဖဴဆိုက္မွ ဆရာႀကိဳက္တဲ႔အဖြဲ႔ မ်က္ျဖဴဆိုက္ပါေစဆိုပီး ဘယ္သူေသေသ ကိုငေတတို႔အဖြဲ႔ နိုင္ငံေတာ္ေခ်ာက္ထဲကတက္လာမွာေၾကာက္ေနၾကတဲ႔အဖြဲ႔ သူတို႔အဖြဲ႔ကေတာ့ရွင္းတယ္  ဒါကတစ္ပိုင္း   အဓိကေျပာခ်င္တာအေနနဲ႔  ဒီအခ်ိန္မွာက်ေနာ္တို႔ စဥ္းစားရမွာက အခုရထားတဲ႔ဒီမိုကေရစီသက္တမ္းေလးက လမ္းစမ္းကာစကေလးငယ္သာသာဘဝမ်ိဳး ဒီမိုကေရစီေျမစမ္းခရမ္းပ်ိဳးကာလ ဒီမိုကေရစီဆိုတာႀကီးက ဒီနိုင္ငံသားအားလုံးအတြက္ စာေတြ႔သာရွိပီး လက္ေတြ႔မရွိေသး မရင္းနွီးခဲ႔ဘူးေသးတဲ႔အရာ   ေလ်ွာက္လွမ္းၾကတဲ႔ေနရာမွာ သိမ္သိမ္ေမြ႔ေမြ႔ရွိဖို႔အေရးႀကီးတယ္   အခုရေနတဲ႔ဒီမိုကေရစီဆိုတာႀကီးကို သူတို႔မေပးခ်င္ရင္ အခုထိမရေသးဘူးမွတ္ အဲ႔ဒါကိုဖင္ပိတ္မျငင္းနဲ႔ ဖင္ပိတ္ျငင္းရင္ဝမ္းခ်ဳပ္တာပဲအဖတ္တင္မယ္   ေႏြဦးေတာ္လွန္ေရးေတြဘာေတြလာမလုပ္နဲ႔ မူဘာရက္တို႔ ကဒါဖီတို႔ IQ ေလာက္ကေတာ့ က်ဳပ္တို႔ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ားကျပင္းတယ္   ဘာလို႔ဆို ႀက့ံဖြင့္ဆိုတဲ႔အသင္းႀကီး ဘယ္အခ်ိန္ကတည္းက ဘယ္လိုရည္ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ ဘယ္ေလာက္အခ်ိန္ယူပီး ဘယ္လိုသေႏၶတည္လာခဲ႔သလဲစဥ္းစားၾကည့္ ေဘာင္းဘီခြ်တ္အစိုးရပဲဆိုဆို သူတို႔မွာစစ္ေရးအျမင္ စီးပြားေရးအျမင္ အုပ္ခ်ဳပ္မႈစြမ္းရည္ အားလုံးျပည့္စုံၿပီးသား ျငင္သာစြာအကူးအေျပာင္းလို႔ နိုင္ငံတကာကစံတင္ေလာက္တဲ႔အေျခအေနမ်ိဳးအတြက္ လက္မခံနိုင္စရာအေၾကာင္းမရွိဘူးထင္ပါတယ္ အတိုက္အခံလက္ထဲနိုင္ငံတစ္ခါထဲထိုးအပ္ၾကည့္ ခင္မ်ားတို႔ ငမ္းငမ္းတက္ေနပုံမ်ိဳး မပါးနပ္ပုံမ်ိဳးနဲ႔ ၆၅ ခုနွစ္ကအေျခအေနမ်ိဳး စစ္တပ္လက္ထဲျပန္ထည့္လိုက္ရတဲ႔အေျခအေနမ်ိဳး ျဖစ္မသြားနိုင္ပါဘူးလို႔ ဘယ္သူအာမခံနိုင္သလဲ   ၾကားျဖတ္ေရြးေကာက္ပြဲ NLD ဝက္ဝက္ကြဲေအာင္ပြဲခံနိုင္မႈက သူတို႔ခင္းေပးထားတဲ႔လမ္း (သိပ္ဖီးတက္မေနနဲ႔) ၈၈မွာေခ်ာ္လဲေရာထိုင္ခဲ႔တဲ႔ ေဒၚစုတစ္ေယာက္ ေရွ႔တိုးမရေနာက္ဆုတ္အခက္ျဖစ္ေနတဲ႔အခ်ိန္ ထြက္ေပါက္ေပး ကတီပါေလးခင္းပီး ေခၚခဲ႔တာ နွပ္ေၾကာင္းေလးေပးပီးေခၚခဲ႔တာပါ အျပင္မွာထားတာထက္ အတြင္းထဲထည့္ထားတာက ပိုအႏၱရာယ္မကင္းဘူးလား ဒါကို ေအာက္စဖို႔ဆင္းႀကီး ေဒၚစုတစ္ေယာက္  ရိပ္မိတဲ႔အခ်ိန္က်႔ စကားလုံးကြဲလြဲမႈေလးအေၾကာင္းျပဳ ေနာက္ဆုတ္ဖို႔ႀကိဳးစားခဲ႔ေပမဲ႔ က်ံဳးထဲေရာက္ေနၿပီ   ဆိုေတာ့ကာ ခ်ီးေျခာက္ေရႏႈးမေနၾကနဲ႔ေတာ့ ေရွ႕အတြက္ပဲ ေရွ႕ေရးအတြက္ပဲစဥ္းစားၾကေစလိုပါတယ္ တဆင့္ျခင္းသြားၾကတာေပါ့ဗ်ာ မေကာင္းဘူးလား သူတို႔ေပးခ်င္လို႔ လိုလိုခ်င္ခ်င္ေပးထားတဲ႔အရာေလး ခင္မ်ားတို႔တန္ဖိုးမထားခ်င္ေန က်ဳပ္ေတာ့တန္ဖိုးထားသဗ်ာ လြတ္ထြက္သြားမွာစိုးသဗ်ာ   က်ဳပ္တို႔ျပည္သူေတြအေနနဲ႔လဲ မၾကားဖူးတာေတြၾကားရ မေျပာဘူးတာေတြေျပာၾက မဆဲဘူးတာေတြဆဲၾကနဲ႔ ေအာက္ေျခလြတ္ေနလိုက္ပုံမ်ား အက်မေတာ္မွာလဲ ေတြးေၾကာက္မိပါတယ္   ေနာက္ၿပီးလူလည္လုပ္ခံရတယ္ဆိုတာကိုယ္ည့ံလို႔ သူတို႔ကတိုင္းျပည္နဲ႔ခ်ီပီးလူလည္လည္လုပ္ခဲ႔တာ တစ္တိုင္းျပည္လုံးည့ံခဲ႔လို႔ ရွင္းတယ္ေနာ္   ၂၀၁၀ေနာက္ပိုင္းမွ ထိုးကြင္းထေနတဲ႔ပုဂၢိဳလ္ေတြ က်ဳပ္ေတာ့ေသာက္ထင္ကိုမႀကီးတာ ဖင္ကအနာကို ဆိုင္းဘုတ္တင္ၿပီး ေဆးသိပ္လို႔ မဝေသးဘူးဆိုရင္လဲ ခင္မ်ားတို႔သေဘာပဲဗ်ာ  ေနာက္တစ္ခုျဖည့္စြက္ေျပာခ်င္ေသးတာက ေဒၚစုဆိုတာ စပိုင္ဝတၳဳရွည္ႀကီးတစ္ပုဒ္ဖတ္ေနရသလိုပဲဗ် ဇာတ္သိမ္းမေရာက္ေသးဘူး ဆိုလိုခ်င္တာက နိုင္ငံတကာဆုမ်ားရွင္ ေဒၚစုသာအာဏာရခဲ႔ရင္ ဆည္ဝမွာဗ်ိဳင္းေစာင့္သလိုေစာင့္ေနမယ့္ နိုင္ငံေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရွိေနမလားလို႔ ကြ်န္စုပ္တဲ႔သရက္ေစ့ထက္ပိုေျပာင္ေနပါဦးမယ္ စဥ္းစားၾကဖို႔လိုတယ္ေနာ္   *ငါ့မိန္းမ ညားကာစကေတာ့ အေတာ္လွတာပဲ ဒါေပမ႔ဲ မီးယပ္က်ိဳးကိုထည့္မတြက္မိခဲ႔ဘူး* ဆိုတာမ်ိဳးလဲျဖစ္ေနၾကပါဦးမယ္ အရပ္ကတို႔ေရ   ငါ့စကားႏြားရစာတစ္ပုဒ္ ဤတြင္နိဂုံးခ်ဳပ္ ။  ဗိုက္ပူသူေတာ္  (၂၁-၇-၂၀၁၃)12:00am


က်ဳပ္တို႔နိုင္ငံမွာ နိုင္ငံေရးနဲ႔ပတ္သက္လို႔ အုပ္စုႀကီးေလးစုခြဲျခားလို႔ရတယ္

၁။လက္ရွိအာဏာရအစိုးရနဲ႔ပါတီ
၂။လက္ရွိ အင္အားႀကီးအတိုက္ခံပါတီ နွင့္ ျပည္တြင္းပါတီမ်ားအုပ္စု
၃။တရားမဝင္ လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႔အစည္းမ်ား
၄။နိုင္ငံရပ္ျခားျပည္ေျပးအုပ္စုမ်ား ဆိုၿပီးအုပ္စုေလးစု ခြဲျခားလို႔ရတယ္

ေျပာရမယ္ဆိုရင္ က်ဳပ္တို႔နိုင္ငံရဲ႔တရားမဝင္ လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔အစည္းမ်ားအလားအလာ ရည္ရြယ္ခ်က္ အစစ္အမွန္က ဘာလဲ ဘယ္လဲ

သူတို႔ရဲ႕ရပ္တည္မႈမွာ ေဘးနိုင္ငံပေယာဂပါမပါ ေဘးအေထာက္အပ့ံကင္းမကင္း အိမ္ၾကက္ခ်င္းခြပ္ၾကတဲ႔ကိစၥမွာ ကာယကံရွင္ နွစ္ဦးနွစ္ဖက္အျပင္ ေနာက္ကြယ္က အိုးမဲသုတ္ေပးေနတဲ႔လက္သည္က အဓိကေနရာကရွိေနတာကိုေတြ႔ရတယ္ အရင္းအျမစ္ေပါတဲ႔နိုင္ငံတစ္ခု တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းေနရင္ တိုးတက္လာမဲ႔ျဖစ္စဥ္အတြက္ မလိုသူေတြနဲ႕ တိုင္ရင္းသားအမည္ခံတိုင္းျပည္သစၥာေဖာက္တစ္ခ်ိဳ႕ရဲ႔ ေနာက္ေက်ာကထိုးေနတဲ႔ဓါးခ်က္ေတြေပါ့ ဒါကတစ္ပိုင္း

ျပည္ေျပးအဖြဲ႔ကေတာ့ရွင္းတယ္ နိုင္ငံမတည္ၿငိမ္မွ နိုင္ငံေတာ္မ်က္ျဖဴဆိုက္မွ ဆရာႀကိဳက္တဲ႔အဖြဲ႔ မ်က္ျဖဴဆိုက္ပါေစဆိုပီး ဘယ္သူေသေသ ကိုငေတတို႔အဖြဲ႔ နိုင္ငံေတာ္ေခ်ာက္ထဲကတက္လာမွာေၾကာက္ေနၾကတဲ႔အဖြဲ႔ သူတို႔အဖြဲ႔ကေတာ့ရွင္းတယ္
ဒါကတစ္ပိုင္း

အဓိကေျပာခ်င္တာအေနနဲ႔ ဒီအခ်ိန္မွာက်ေနာ္တို႔ စဥ္းစားရမွာက အခုရထားတဲ႔ဒီမိုကေရစီသက္တမ္းေလးက လမ္းစမ္းကာစကေလးငယ္သာသာဘဝမ်ိဳး ဒီမိုကေရစီေျမစမ္းခရမ္းပ်ိဳးကာလ ဒီမိုကေရစီဆိုတာႀကီးက ဒီနိုင္ငံသားအားလုံးအတြက္ စာေတြ႔သာရွိပီး လက္ေတြ႔မရွိေသး မရင္းနွီးခဲ႔ဘူးေသးတဲ႔အရာ

ေလ်ွာက္လွမ္းၾကတဲ႔ေနရာမွာ သိမ္သိမ္ေမြ႔ေမြ႔ရွိဖို႔အေရးႀကီးတယ္

အခုရေနတဲ႔ဒီမိုကေရစီဆိုတာႀကီးကို သူတို႔မေပးခ်င္ရင္ အခုထိမရေသးဘူးမွတ္ အဲ႔ဒါကိုဖင္ပိတ္မျငင္းနဲ႔ ဖင္ပိတ္ျငင္းရင္ဝမ္းခ်ဳပ္တာပဲအဖတ္တင္မယ္

ေႏြဦးေတာ္လွန္ေရးေတြဘာေတြလာမလုပ္နဲ႔ မူဘာရက္တို႔ ကဒါဖီတို႔ IQ ေလာက္ကေတာ့ က်ဳပ္တို႔ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ားကျပင္းတယ္

ဘာလို႔ဆို ႀက့ံဖြင့္ဆိုတဲ႔အသင္းႀကီး ဘယ္အခ်ိန္ကတည္းက ဘယ္လိုရည္ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ ဘယ္ေလာက္အခ်ိန္ယူပီး ဘယ္လိုသေႏၶတည္လာခဲ႔သလဲစဥ္းစားၾကည့္ ေဘာင္းဘီခြ်တ္အစိုးရပဲဆိုဆို သူတို႔မွာစစ္ေရးအျမင္ စီးပြားေရးအျမင္ အုပ္ခ်ဳပ္မႈစြမ္းရည္ အားလုံးျပည့္စုံၿပီးသား ျငင္သာစြာအကူးအေျပာင္းလို႔ နိုင္ငံတကာကစံတင္ေလာက္တဲ႔အေျခအေနမ်ိဳးအတြက္ လက္မခံနိုင္စရာအေၾကာင္းမရွိဘူးထင္ပါတယ္ အတိုက္အခံလက္ထဲနိုင္ငံတစ္ခါထဲထိုးအပ္ၾကည့္ ခင္မ်ားတို႔ ငမ္းငမ္းတက္ေနပုံမ်ိဳး မပါးနပ္ပုံမ်ိဳးနဲ႔ ၆၅ ခုနွစ္ကအေျခအေနမ်ိဳး စစ္တပ္လက္ထဲျပန္ထည့္လိုက္ရတဲ႔အေျခအေနမ်ိဳး ျဖစ္မသြားနိုင္ပါဘူးလို႔ ဘယ္သူအာမခံနိုင္သလဲ

ၾကားျဖတ္ေရြးေကာက္ပြဲ NLD ဝက္ဝက္ကြဲေအာင္ပြဲခံနိုင္မႈက သူတို႔ခင္းေပးထားတဲ႔လမ္း (သိပ္ဖီးတက္မေနနဲ႔) ၈၈မွာေခ်ာ္လဲေရာထိုင္ခဲ႔တဲ႔ ေဒၚစုတစ္ေယာက္ ေရွ႔တိုးမရေနာက္ဆုတ္အခက္ျဖစ္ေနတဲ႔အခ်ိန္ ထြက္ေပါက္ေပး ကတီပါေလးခင္းပီး ေခၚခဲ႔တာ နွပ္ေၾကာင္းေလးေပးပီးေခၚခဲ႔တာပါ အျပင္မွာထားတာထက္ အတြင္းထဲထည့္ထားတာက ပိုအႏၱရာယ္မကင္းဘူးလား ဒါကို ေအာက္စဖို႔ဆင္းႀကီး ေဒၚစုတစ္ေယာက္ ရိပ္မိတဲ႔အခ်ိန္က်႔ စကားလုံးကြဲလြဲမႈေလးအေၾကာင္းျပဳ ေနာက္ဆုတ္ဖို႔ႀကိဳးစားခဲ႔ေပမဲ႔ က်ံဳးထဲေရာက္ေနၿပီ

ဆိုေတာ့ကာ ခ်ီးေျခာက္ေရႏႈးမေနၾကနဲ႔ေတာ့ ေရွ႕အတြက္ပဲ ေရွ႕ေရးအတြက္ပဲစဥ္းစားၾကေစလိုပါတယ္ တဆင့္ျခင္းသြားၾကတာေပါ့ဗ်ာ မေကာင္းဘူးလား သူတို႔ေပးခ်င္လို႔ လိုလိုခ်င္ခ်င္ေပးထားတဲ႔အရာေလး ခင္မ်ားတို႔တန္ဖိုးမထားခ်င္ေန က်ဳပ္ေတာ့တန္ဖိုးထားသဗ်ာ လြတ္ထြက္သြားမွာစိုးသဗ်ာ

က်ဳပ္တို႔ျပည္သူေတြအေနနဲ႔လဲ မၾကားဖူးတာေတြၾကားရ မေျပာဘူးတာေတြေျပာၾက မဆဲဘူးတာေတြဆဲၾကနဲ႔ ေအာက္ေျခလြတ္ေနလိုက္ပုံမ်ား အက်မေတာ္မွာလဲ ေတြးေၾကာက္မိပါတယ္

ေနာက္ၿပီးလူလည္လုပ္ခံရတယ္ဆိုတာကိုယ္ည့ံလို႔ သူတို႔ကတိုင္းျပည္နဲ႔ခ်ီပီးလူလည္လည္လုပ္ခဲ႔တာ တစ္တိုင္းျပည္လုံးည့ံခဲ႔လို႔ ရွင္းတယ္ေနာ္

၂၀၁၀ေနာက္ပိုင္းမွ ထိုးကြင္းထေနတဲ႔ပုဂၢိဳလ္ေတြ က်ဳပ္ေတာ့ေသာက္ထင္ကိုမႀကီးတာ ဖင္ကအနာကို ဆိုင္းဘုတ္တင္ၿပီး ေဆးသိပ္လို႔ မဝေသးဘူးဆိုရင္လဲ ခင္မ်ားတို႔သေဘာပဲဗ်ာ

ေနာက္တစ္ခုျဖည့္စြက္ေျပာခ်င္ေသးတာက ေဒၚစုဆိုတာ စပိုင္ဝတၳဳရွည္ႀကီးတစ္ပုဒ္ဖတ္ေနရသလိုပဲဗ် ဇာတ္သိမ္းမေရာက္ေသးဘူး ဆိုလိုခ်င္တာက နိုင္ငံတကာဆုမ်ားရွင္ ေဒၚစုသာအာဏာရခဲ႔ရင္ ဆည္ဝမွာဗ်ိဳင္းေစာင့္သလိုေစာင့္ေနမယ့္ နိုင္ငံေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရွိေနမလားလို႔ ကြ်န္စုပ္တဲ႔သရက္ေစ့ထက္ပိုေျပာင္ေနပါဦးမယ္ စဥ္းစားၾကဖို႔လိုတယ္ေနာ္

*ငါ့မိန္းမ ညားကာစကေတာ့ အေတာ္လွတာပဲ ဒါေပမ႔ဲ မီးယပ္က်ိဳးကိုထည့္မတြက္မိခဲ႔ဘူး* ဆိုတာမ်ိဳးလဲျဖစ္ေနၾကပါဦးမယ္ အရပ္ကတို႔ေရ

ငါ့စကားႏြားရစာတစ္ပုဒ္ ဤတြင္နိဂုံးခ်ဳပ္ ။

 
ဗိုက္ပူသူေတာ္ (၂၁-၇-၂၀၁၃)12:00am
— with Ye Moe and 64 others.

" ငါ႔ရဲ႕ခ်ည္တိုင္ "

$
0
0

 " ငါ႔ရဲ႕ခ်ည္တိုင္ " --------------------  ခပ္ရိုင္းရိုင္းစကားနဲ႔ ငါဟာ ႏြားတစ္ေကာင္လို႔ ဆိုပါေတာ့ကြယ္..  ခ်ည္တိုင္ကို စံုကန္ဖို႔ နံရံမွာ ခ်ိဳေသြးခဲ့ဖူးတယ္...  ေဒါသခြာ အခါခါယက္လို႔ မင္းၾကိဳးေတြ ငါျဖတ္ခဲ့ဖူးတယ္...  ခ်ည္တိုင္ကေျပးထြက္ ျမင္ကြင္းက်ယ္ စားက်က္တခ်ိဳ႕မွာလည္း ငါ က်က္စားခဲ့ဖူးတယ္...  ေျခကုန္လို႔ လက္ပမ္းမွ အခ်စ္ဆိုတဲ့ အရာကို ငါဖမ္းမိတယ္...  ငါ႔ ခ်ည္တိုင္ရယ္.... နင္မယိုင္ပါႏွင့္ဦး  အခ်ိန္တန္လို႔ အိမ္ျပန္လာတဲ့ ငါ႔ကို အၾကင္နာလြန္းတင္တဲ့ သံေယာဇဥ္ၾကိဳးေတြနဲ႔ ထပ္တိုးလို႔ ငါ႔ကိုတစ္ခါ  ေႏွာင္ဖြဲ႕ပါဦးကြယ္....။    ( ရုပ္ဆိုး )
--------------------
ခပ္ရိုင္းရိုင္းစကားနဲ႔
ငါဟာ ႏြားတစ္ေကာင္လို႔ ဆိုပါေတာ့ကြယ္..

ခ်ည္တိုင္ကို စံုကန္ဖို႔
နံရံမွာ ခ်ိဳေသြးခဲ့ဖူးတယ္...

ေဒါသခြာ အခါခါယက္လို႔
မင္းၾကိဳးေတြ ငါျဖတ္ခဲ့ဖူးတယ္...

ခ်ည္တိုင္ကေျပးထြက္
ျမင္ကြင္းက်ယ္ စားက်က္တခ်ိဳ႕မွာလည္း
ငါ က်က္စားခဲ့ဖူးတယ္...

ေျခကုန္လို႔ လက္ပမ္းမွ
အခ်စ္ဆိုတဲ့ အရာကို ငါဖမ္းမိတယ္...

ငါ႔ ခ်ည္တိုင္ရယ္....
နင္မယိုင္ပါႏွင့္ဦး

အခ်ိန္တန္လို႔ အိမ္ျပန္လာတဲ့ ငါ႔ကို
အၾကင္နာလြန္းတင္တဲ့
သံေယာဇဥ္ၾကိဳးေတြနဲ႔
ထပ္တိုးလို႔ ငါ႔ကိုတစ္ခါ

ေႏွာင္ဖြဲ႕ပါဦးကြယ္....။

( ရုပ္ဆိုး )

2015 ဆီသို ့အေရြ ့..........(၁)

$
0
0


July 21, 2013 at 5:09pm
တိမ္ေတာင္သဖြယ္ မင္းေရးက်ယ္တယ္ ဆိုတဲ့ ျမန္မာစကား ရွိပါတယ္။ တစ္ကယ္ကိုလည္း နိုင္ငံေရးဆိုတာ မာယာ  မ်ားပါ လိမ့္မယ္ ။ အဲဒီထဲမွာမွ ျမန္မာ့နိုင္ငံေရးကေတာ့ တိမ္မည္းေတြ ၊ တိမ္ညိဳေတြ မႀကာခဏ ထူထပ္ေလ့ရွိတာရယ္၊ ေနာက္ကြယ္က လက္မည္းႀကီး  ဆိုတာေတြ ရယ္ေႀကာင့္ ၊  ပိုလို ့အမွန္းခက္ပါတယ္။



ဒါေပမယ့္လည္း ၂၀၁၅ ဆီကို ဘယ္လိုအေရြ  ့နဲ ့ သြားမွာလည္း ဆိုတာကေတာ့  ဒီေန ့ ျမန္မာ့နိုင္င့ေရးရဲ  ့ ရႈေမွ်ာ္ခင္းပဲ  ျဖစ္ပါ လိမ့္မယ္။ ျငင္သာစြာေ၇ြ  ့ မလား ၊ အကူးအေျပာင္းမွာ ပြဲႀကမ္းဦးမွာလား ၊ အေပးအယူ အေလွ်ာ့အတင္း ၊ ကစားကြက္ေတြက စိတ္၀င္တစား  ေစာင့္ႀကည့္ စရာပါ။


ျမန္မာ့နိုင္ငံေရးမွာ  ျဖစ္ေနတဲ့ျပသနာတစ္ခုက  စကားမတည္ ႀကတာပါ။ စကားေတြက အမ်ိဳးမ်ိဳး ေျပာင္းလြယ္ျပင္လြယ္ ျဖစ္လြန္း လွပါတယ္။ အေျခအေန အခ်ိန္အခါအရ၊ စကားကို  အမ်ိဳးမ်ိဳး ေျပာင္းလဲယူရတာကိုက နိုင္ငံေရးအလုပ္ပါ၊ နိုင္ငံေရးဆိုတာ စကားပရိယယ္ကပါ  သံခင္းတမန္ခင္း ေလာက္နီးနီး ကြ်မ္းက်င္လိမၼာရတာပါ ဆိုေသာ္လည္းပဲ လက္ရွိ တိုင္းျပည္ မွာေပၚေပါက္ လာသမွ် အခက္အခဲေတြထဲမွာ  စကားေတြ ခပ္လြယ္လြယ္ ေျပာႀကတာ၊ ဂတိေတြ ျပီးျပီးေရာ ေပးတတ္ႀကတာ ကိုယ့္စကားကိုယ္ တာ၀န္မယူနိုင္ပဲ ေျပာျပီးေမ့သြားတတ္ႀကတာ၊ ေျပာစကားေတြ ေရွ ့ေနာက္မညီတာ၊ ခပ္လြယ္လြယ္ ေျဗာင္ညာ တတ္ႀကေသးတာ၊ ကိုယ့္စကားအဓိပၸါယ္ ဘယ္ေပါက္လို ့ ဘယ္ေရာက္မွန္းမသိပဲ  အဆင္အျခင္မဲ ့ စြတ္ရြတ္္ေျပာဆိုေနႀကတာေတြက အဓိက က်သလိုေတာင္မွ ျဖစ္ေနႀကပါတယ္။


နိုင္ငံေတာ္ရဲ  ့ တရား၀င္ တာ၀န္အရွိဆံုးျဖစ္တဲ့ သမၼတက အစ  ၊ အစိုရအဖြဲ ့ ၀န္ႀကီးမ်ားနဲ ့၊ လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလည္ ေတြ နိုင္ငံေရးသမားေတြ အလည္ထားျပီး လႊတ္ေတာ္ဥကၠဌႀကီးတို ့က အစ  စကားေတြအမ်ိဳးမ်ိဳး ကို ျပီးျပီးစလြယ္ နႈတ္ေတြ ကထြက္ေနႀကျပီး ၊ကိုယ့္စကား ကိုယ္  တာ၀န္ယူမႈ ႀကေတာ့  မရွိသေလာက္ပါ။ ပိုျပီးဆိုးတာက  ၊ ျပည္သူက မွားေႀကာင္း ေထာက္ျပ ရင္လည္း  တစ္ျခားဒီမိုကေရစီ နိုင္ငံေတြမွာလို တာ၀န္ရွိသူေတြက  ျပည္သူကို ျပန္လည္ေျဖရွင္းတာမ်ိဳး ရွိဖို ့ေနေနသာသာ ၊ အေရးေတာင္မွ လုပ္တာမဟုတ္ပါဘူး။


၂၀၁၅ နဲ ့ ပါတ္သက္လို ့ အကဲခတ္ႀကတဲ့အခါမွာေတာ့ အဲဒီစကားအမ်ိဳးမ်ိဳး ေျပာင္းျပီး ေျပာတဲ့အေပၚမွာပဲ အတတ္နိုင္ဆံုုး အကဲ ခတ္ႀကည့္ႀကရတာပါ။ ပထမဆံုး သမၼတႀကီးေျပာခဲ့တာက သူ ၂၀၁၅ မွာ ဒုတိယအႀကိမ္ ေရြးေကာက္ပြဲ မ၀င္ေတာ့ဘူး၊ က်န္းမာေရးအရ နားခ်င္ျပီ ဆိုတာပါ။ အဲဒီစကားက သမၼတအေပၚျပည္သူရဲ  ့ သနားခ်စ္ခင္မႈအခ်ိဳ ့ကို ေခြ်ယူနိုင္ခဲ့ပါတယ္။ တစ္ျပိဳင္နက္တည္းမွာပဲ  ေဒၚေအာင္ဆန္းစုႀကည္အေပၚမွာ လူထုသေဘာဆႏၵနဲ ့ ထပ္တူ မက်မႈက စတင္ခဲ့ပါတယ္။ ေသြးေဆာင္ ဖ်ားေယာင္းမႈ တစ္ခ်ိဳ ့ရဲ ့ေနာက္ကို အလိုက္သင့္ စီးေမ်ာလိုက္ပါမႈ မရွိပဲနဲ ့ ၊ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလည္ တစ္ျဖစ္လဲ အတိုက္အခံ ေခါင္းေဆာင္ ဟာ   လူထုရဲ  ့ အထင္လြဲမႈ အခ်ိဳ ့ကိုပါ ေတာင့္ခံရင္း ၊သူယံုႀကည္ရာဆီမွာ ရဲရဲ၀င့္၀င့္ ရပ္တည္ခဲ့ပါတယ္။


အဲဒီအေျခအေနမွာ သမၼတႀကီးရဲ  ့ လူထုေထာက္ခံမႈ ျမင့္တက္လာျပီဆိုတဲ့  အခင္းအက်င္ းတစ္ခ်ိဳ ့ကို  ယံုႀကည္ရင္း နိုင္ငံျခား ခရီးစဥ္တစ္ခုမွာ ျပည္သူက ေတာင္းဆိုလာခဲ့ရင္ေတာ့ ဒုတိယအႀကိမ္ ေရြးေကာက္ပြဲ ၀င္မယ္ဆိုတဲ့ သတင္းစကားကို ထုတ္ျပန္လာခဲ့ပါတယ္။


အဲဒီစကားတစ္ခြန္းရဲ  ့ ေနာက္ကြယ္မွာ ေျပာင္းလဲလာတဲ့  နိုင္ငံေရးကစားကြက္က တစ္ေတာင္ဆစ္ခ်ိဳး လို ေကြ ့လာခဲ့ ပါတယ္။ နအဖ အသြင္ေျပာင္းအစိုးရအဖြဲ ့ကို  မယံုနိုင္ရင္ေတာင္မွ ၊ ဦးသိန္းစိန္ကို ေတာ့  ကြ်န္မယံုႀကည္ပါတယ္ လို ့ ေျပာႀကား ခဲ့ဖူးတဲ့စကားတစ္ခြန္းက ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီ  ခရီးအစမွာ  သမၼတသစ္ ဦးသိန္းစိန္ရဲ  ့ လမ္းေႀကာင္းကို ေျဖာင့္ျဖဴးေအာင္ လမ္းခင္း ေပးခဲ့တဲ့ အဖိုးတန္စကားပါ။  အဲဒီလိုရင္းနွီးခ်စ္ခင္မႈေတြက  မွတ္မွတ္ရရ မိတၳီလာ အေရးအခင္းျပီးေနာက္ပိုင္းမွာ အေရြ တစ္ခု ဆီကို စတင္ေရြ  ့ခဲ့ႀကပါတယ္။


လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလည္အျဖစ္နဲ ့ သမၼတနဲ ့ ဟန္ခ်က္ညီညီလက္တြဲခဲ့တဲ့ လူထုေခါင္းေဆာင္ဟာ၊ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ အတိုက္အခံ ပါတီပီသစြာ  အေျပာင္းအလဲေတြဟာ လက္ေတြ ့မက်ေသးတဲ့ အေႀကာင္းနဲ ့၊  ဦးသိန္းစိန္ရဲ  ့ အေျပာင္းအလဲ အေကာင္ အထည္ ေဖာ္ေဆာင္ေနမႈ ေတြကို  သိသာထင္ရွားမႈ မရွိေသးတဲ့အေႀကာင္း အမည္နာမတပ္လို ့၊ တရား၀င္ သတင္းစကား ပါး လာခဲ့ ပါတယ္။ လက္ရွိသမၼတနဲ ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုႀကည္ရဲ  ့ ႀကားထဲက သေဘာတူညီမႈအခ်ိဳ ့ရဲ  ့ စတင္ကြဲလြဲလာခဲ့ႀကတဲ့ အေရြ  ဆိုရင္ လည္း မမွားပါဘူး။


အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ လႊတ္ေတာ္ဥကၠဌႀကီးဦးေရႊမန္းနဲ ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုႀကည္တို ့ မေရွးမေႏွာင္းဆိုသလိုပဲ သတင္း ထုတ္ျပန္ လာခဲ့ ႀကတာက ျမန္မာ့ျငိမ္းခ်မ္းေရး အေကာင္အထည္ေဖာ္မႈျဖစ္စဥ္ေတြနဲ ့ ပါတ္သက္လို ့ အစိုးရကသာ ႀကီးႀကပ္လုပ္ေဆာင္ေနျပီး ၊ လႊတ္ေတာ္က ဘာတစ္ခုမွ  သိခြင့္မရ ခဲ့ပါဘူး။ လႊတ္ေတာ္ကိုလည္း  အသိေပးႀကပါဦး ဆိုတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။


အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ လႊတ္ေတာ္ထဲက ဆိတ္ဖမ္းပြဲက အေျဖထြက္ေနပါျပီ။ ဘယ္ေန ့ဘယ္ရက္ေမွ်ာ္ပါ ဆိုတာေတြ က သတင္း ထြက္ လာခဲ့ပါတယ္။ ယခင္အာဏာရွိအစိုးရက တာ၀န္ေပးလို ့ လုပ္ရတာပါ ဆိုတဲ့၊ အတိုက္အခံ အထူးသျဖင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုႀကည္ကို အပုပ္ခ်တိုက္ခိုက္ဖို ့ရည္ရြယ္ ဖြဲ ့စည္းခဲ့ရပါတယ္ဆိုတဲ့ ၊ ပိေတာက္ေျမအသံလႊင့္ဌာန ဆိုတာမ်ိဳးေတြလည္း ၊ ဆိတ္ေညာင္ပင္ႀကီး တူးရင္းနဲ ့မထင္မွတ္ပဲ ေပၚေပါက္လာခဲ့ႀကတဲ့ ပုတ္သင္ဥႀကီးေတြလို ထြက္ေပၚလာခဲ့ႀကရပါတယ္။


အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ လႊတ္ေတာ္ဥကၠဌ ဦးေရႊမန္းက ကာလံုအစည္းအေ၀းေခၚေပးဖို ့ ေတာင္းဆိုခဲ့ပါတယ္။ အစကတည္းက ဆိတ္ ဘယ္သူဆိုတဲ့  အေရးဟာတစ္ကယ္ေတာ့ တိုင္းျပည္အတြက္ အက်ိဳးအျမတ္ မရွိသလို၊ ျပည္သူကလည္း သမၼတနဲ ့ လႊတ္ေတာ္ရဲ   ႀကားက သူတို ့နွစ္ေယာက္နဲ ့ပဲ  ပတ္သက္တဲ့ ၊ အာဏာေရခ်ိန္လုမႈတစ္ခုပဲ ဆိုတာကိုသိလို ့၊  အရံႈးအနိုင္ျပိဳင္ပြဲတစ္ခုကို ေစာင့္ႀကည့္ခ်င္တဲ့ဆႏၵထက္ မပိုခဲ့ပါဘူး။


အစကတည္းက ဒီေလာက္ အေရးတႀကီးလုပ္စရာေတြ အမ်ားႀကီးရွိေနတဲ့နိုင္ငံမွာ တစ္ေန ့တစ္ေန ့ လႊတ္ေတာ္ထဲ အိပ္ငိုက္ေနႀကရင္းက မေယာင္ရာထျပီးဆီလူးတဲ့ ဆိတ္ဖမ္းပြဲဟာ ၊ သူတို ့ခ်င္းသာ သိတဲ့၊ ေနာက္ကြယ္က ပုတ္သင္ဥ အႀကီးႀကီးရွိလို့ဆိုတာကို ျပည္သူအားလံုးက  ရိပ္မိျပီးသားပါ။ အဲဒီအခ်ိန္ကတည္းက လႊတ္ေတာ္ဥကၠဌလက္ထဲမွာ အနိုင္ဖဲဂ်ိဳကာ တစ္ေကာင္ကို ကိုင္မိနိုင္ခဲ့တာပါ။ အဲဒီဆိတ္တစ္ေကာင္က ျမန္မာ့နိုင္ငံေရးအေရြ  ့ ကို ေနာက္ထပ္ ၉၀ံ ေလာက္ထပ္မံခ်ိဳးေကြ ့ ေစခဲ့တာပါ။

အပိုင္း (၂) ....သို ့




                                                                        ျပည္ခ်စ္သူ

                                                                       21.7.2013


2015 ဆီသို ့အေရြ ့..... (၂)

$
0
0


July 21, 2013 at 6:33pm
အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ အစကတည္းက အေျခခံဥပေဒနဲ ့မညီပါဘူးလို ့ အမ်ားကန္ ့ကြက္ေနတဲ့ႀကားက ရယူထားတဲ့ ၊ လက္ရွိအာဏာရ ႀကံ့ခိုင္ေရးပါတီ  ဥကၠဌေနရာကို သမၼတဦးသိန္းစိန္က ဦးေရႊမန္းရဲ  ့ လက္ထဲကို ျပန္လည္လႊဲေျပာင္း   ေပးခဲ့ ပါတယ္ ။ အတည္မျပဳနိုင္ေသာ သတင္းေတြ အရ  သမၼတအျဖစ္ေနာက္ေရြးေကာက္ပြဲကို  မ၀င္ပါဘူးလို ့ ပါတီတြင္းမွာ ကတိေပးခဲ့ ရတယ္ ဆိုတာေတြလည္း  ေပၚထြက္လာခဲ့ပါတယ္။ ေသခ်ာတာကေတာ့ ျမန္မာ့နိုင္ငံေရး ေရစီးေႀကာင္းထဲကေန သမၼတဦးသိန္းစိန္ ရဲ  ့ စတင္ဖယ္ခြာေပးလိုက္ရတဲ့အေရြ  ့ပါ။ အဲဒီေနာက္ မွာေတာ့  Google ကပူးေပါင္းကူညီေပးမႈ မရွိလို ့ပါဆိုတဲ့ ပ်က္လံုးနဲ ့ဆိတ္ကေလးလြတ္ေျမာက္ သြားခဲ့ရပါတယ္။



အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ျပည္သူ ့လႊတ္ေတာ္ဥကၠဌႀကီးက နိုင္ငံျခားခရီးသြားပါတယ္။ နိုင္ငံေတာ္အတြက္သာ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ရမယ္ဆိုရင္သူလည္းပဲ သမၼတျဖစ္လိုပါတယ္လို ့ သမၼတေလာင္းစာရင္း တင္သြင္းလာခဲ့ပါတယ္။ ျပည္တြင္းကို ျပန္လာပါတယ္။ ကာလံုအစည္းအေ၀းေခၚပါတယ္။ ျမန္မာ့ျငိမ္းခ်မ္းေရး အေကာင္အထည္ေဖာ္ေနတဲ့ ေကာ္မတီစာရင္း အေျပာင္းအလဲတစ္ခ်ိဳ ့ျဖစ္ပါတယ္။ အမ်ားျပည္သူသိခြင့္မရတဲ့ MPC ရဲ  ့ အတြင္းအစည္းအေ၀းေတြ က်င္းပခဲ့ႀကရပါတယ္။ MPC ဟာ အစိုးရအဖြဲ ့့ရဲ  ့ အုပ္ခ်ဳပ္မႈေအာက္မွာ မရွိဘူး ၊ ဒါေႀကာင့္ ဘ႑ာေရးကိစၥအ၀၀ကို စာရင္းစစ္ခ်ဳပ္ဆီမွာ အစစ္ေဆးခံစရာ မလိုပါဘူးလို ့၊ ၀န္ႀကီးဦးေအာင္မင္းက ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုလာခဲ့ပါတယ္။


အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ သမၼတႀကီး နိုင္ငံျခားခရီးထပ္ထြက္ပါတယ္။ က်န္းမာေရးအရ ၂၀၁၅ သမၼတ မလုပ္နိုင္ေတာ့ပါဘူးလို ့၊တရား၀င္ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ ျပည္သူ ့လႊတ္ေတာ္ဥကၠဌႀကီးနဲ ့၊ အတိုက္အခံေခါင္းေဆာင္ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလည္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုႀကည္တို ့ အတူယွဥ္တြဲထိုင္ႀကရင္းက ၊ သတင္းေထာက္ေတြနဲ ့ရင္းရင္းနွီးနွီး ေတြ ့ႀကဆံုႀက ၊ ေမးႀကေျဖႀကပါတယ္။ ၂၀၁၅ ေရြးေကာက္ပြဲကို သမၼတအျဖစ္ေရြးေကာက္ပြဲ ၀င္မယ့္ဦးေရႊမန္းကိုႀကိဳဆိုေႀကာင္းနဲ ့ အဲဒီေရြးေကာက္ပြဲတရားမွ်တမွန္ကန္မႈရွိေအာင္ လုပ္ေပးမယ္လို ့၊ ယံုႀကည္ေႀကာင္းေဒၚေအာင္ဆန္းစုႀကည္နဲ ့ ဦးေရႊမန္းတို ့ ရယ္ရယ္ေမာေမာ ေျပာလာခဲ့ႀကပါတယ္။


အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ အာဇာနည္ေန ့ႀကေရာက္ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္ႀကီးရဲ  ့ သမီးေဒၚေအာင္ဆန္းစုႀကည္ရဲ  ့ေနအိမ္မွာက်င္းပတဲ့ ဆြမ္းကပ္လႈဒါန္းပြဲကို ျမန္မာ့သမိုင္းမွာ မွတ္တမ္းတင္ေလာက္ေအာင္ ၊ အရင္  အာဏာရွင္အစိုးရရဲ  ့ နံပါတ္၃ ေနရာမွာရွိခဲ့တဲ့ ဦးေရႊမန္း တက္ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ သီတဂူဆရာေတာ္ဘုရားနဲ ့၊ ဆရာေတာ္ဆႏၵာဓိကတို ့ ကိုလည္း  ျငိမ္းခ်မ္းေရး  အက်ိဳးေဆာင္ေတြလိုမ်ိဳး နဲ ့ အားလံုးရဲ  ့ အျပံဳးေတြလွ်ံေနႀကတာ ကိုလည္း  ျပည္သူကျမင္ေတြ ့ခြင့္ ရခဲ့ပါတယ္။


ေနာက္မႀကာခင္မွာပဲ MPC ကိုသြားေရာက္ေလ့လာခဲ့တယ္ဆိုတဲ့ အျပံဳးဓာတ္ပံုေတြပါ ထြက္ေပၚ လာခဲ့ပါတယ္။ ျမန္မာ့ျငိမ္းခ်မ္းေရး ေတာ့ အေကာင္းဖက္ဆီသို ့ ဦးတည္ေရြ  ့လာခဲ့ျပီ။ အာဇာနည္ေန႔ က ပံုရိပ္ကလည္း ျပည္သူေတြ နွလံုးစိတ္၀မ္း ေအးခ်မ္း ရေတာ့ မယ္လို ့ ၊ အေကာင္းဖက္ဆီကို ႀကိဳတင္ရႈေမွ်ာ္ရင္း ျပည္သူေတြ စိတ္ခ်မ္းသာေနခဲ့ႀကပါတယ္။


အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုႀကည္ဆီကေန...

"၂၀၁၅ မတိုင္ခင္ ဖြဲ႕စည္းပံု အေျခခံဥပေဒ မျပင္လို႔ရွိရင္ NLD ကဘာလုပ္မလဲ ဆိုတဲ့ ကိစၥပါ။ အျမဲတမ္း ေျပာဖူးပါတယ္။ ကြၽန္မက တံခါးပိတ္ထားတဲ့ ႏိုင္ငံေတြကို အယံုအၾကည္ မရွိဘူး။ တံခါးဖြင့္ထားတဲ့ ႏိုင္ငံေတြကိုပဲ အယံုအၾကည္ ရွိတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ အခုကေန စၿပီးေတာ့ ဟိုဟာဆို မလုပ္ဘူး၊ ဒီဟာဆို မလုပ္ဘူး ဆိုတဲ့ဟာမ်ဳိး ကြၽန္မတို႔ မေျပာပါဘူး။ ကြၽန္မတို႔က တံခါးေတြ အားလံုး ဖြင့္ထားပါတယ္။ ဘာပဲေျပာေျပာ ကြၽန္မတို႔ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ အေနနဲ႔ ပိတ္ထားတဲ့ အလုပ္ေတြ မလုပ္ဘူး။ ေနာက္ဆံုးတိုင္ တံခါးေတြ အားလံုးဖြင့္ထားတယ္။ အေကာင္းဆံုးလမ္း ကိုပဲ ႏိုင္ငံရဲ႕အက်ဳိးကို ေရွး႐ႈၿပီးေတာ့ ေလွ်ာက္လွမ္းသြားမယ္ လို႔ ေျပာခ်င္ ပါတယ္"    ဆိုတဲ့စကားသံက ထြက္ေပၚလာပါတယ္။


အဲဒီစကားအရ ျဖစ္နိုင္တာကေတာ့ ၂၀၁၅ အတြက္ ကစားေဖာ္ကို ေဒၚစုေျပာင္းလဲလက္တြဲခဲ့ျပီး၊ အဲဒီအတြက္လည္း သူတို ့ႀကားက အာဏာခြဲေ၀မႈကို ညႈိႏိႈင္းသေဘာတူမႈအခ်ိဳ  ့ ရယူထားျပီး ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ အဲဒါကေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္အျမင္အရ ေဒၚစုဟာ ျပည္သူကို ညွာတာလိုက္တာလို ့ ျမင္ပါတယ္။  သူမညွာရင္ ျပည္သူဘယ္ေလာက္နာလိမ့္မလဲ ဆိုတာကို  ေဒၚစုလိုလူက မရိပ္မိ၊ မတြက္မိပဲမေနပါဘူး။ အဲဒီအတြက္ ေဒၚစု ေနာက္တစ္လွမ္းဆုတ္ရင္းအေပးအယူအေလွ်ာ့အတင္း တစ္ခ်ိဳ ့ လုပ္ခဲ့ဟန္ရွိပါတယ္။


သမၼတဦးသိန္းစိန္ေျပာျပခဲ့တဲ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုႀကည္ သမၼတေရြးေကာက္ပြဲ ၀င္နိုင္ဖို ့၊ ၂၀၀၈ ဥပေဒျပင္ေပးမယ္လို ့ေျပာခဲ့တဲ့ပံုျပင္ကို ၊ အစကတည္းက ကြ်န္ေတာ္ မယံုခဲ့ပါဘူး။ ျဖစ္နိုင္ေျခရာနႈန္းနည္းလြန္းလို ့၊ ထည့္သြင္း  မတြက္သင့္ တဲ့ ေပးထားခ်က္အျဖစ္ပဲ ၊ ရႈျမင္ခဲ့တာပါ။ အဲဒီမျဖစ္နိုင္တဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ႀကီး ရင္မွာပိုက္ျပီး ၊ တိုင္းျပည္အႏွံ ့ မီးတဟုန္းဟုန္း ေတာက္ေနတာ၊ ျပသနာေပါင္းစံု ဖန္တီးရင္းက ျပည္နာသထက္နာေနတာကို ထိုင္ႀကည့္ေနရတာထက္၊ လုပ္သင့္လုပ္ထိုက္ တယ္လို ့ထင္တဲ့ အခ်ိဳးကို ေဒၚစုရဲရဲရင့္ရင့္ ေကြ ့ခဲ့တယ္လို ့ ယူဆပါတယ္။ လက္ေတြ ့ျဖစ္နိုင္တဲ့ ၊ ေဘးထြက္အကင္းဆံုးလမ္းကို ေဒၚေအာင္ဆန္းစုႀကည္သတၱိရွိရွိ ေရြးခ်ယ္ခ်ဥ္းကပ္ခဲ့တယ္ လို ့ ျမင္ပါတယ္။


၂၀၀၈ ကို အနာဂတ္အတြက္ ျပင္မေပးခ်င္ဘူး ဆိုတာကို လက္ခံေပးခဲ့ျပီး၊ သမၼတကို ထိန္းေက်ာင္းေပးနိုင္တဲ့ လႊတ္ေတာ္ ဥကၠဌေနရာကိုေတာ့ ယူထားဖို ့၊ ညွိႏိႈင္းလို ့ အဆင္ေျပခဲ့ႀကဟန္ရွိပါတယ္။ အခုေလာေလာဆယ္မွာေတာ့ ေကာင္းစြာယံုႀကည္မႈ တည္ေဆာက္ထားႀကတယ္ ဆိုရင္မမွားပါဘူး။


ဒီေနရာမွာ ေဒၚစုရဲ  ့ ႀကိဳတင္တြက္ဆနိုင္မႈအေမွ်ာ္အျမင္၊ နိုင္ငံေရးအသိအျမင္မ်ားစြာကို သံသယ ရွိစရာမလိုပါပဲနဲ ့ကြ်န္ေတာ္တို ့ မျဖစ္မေနထည့္သြင္းတြက္ခ်က္ႀကရမယ့္ ေပးထားခ်က္တစ္ခ်ိဳ ့ ရွိေနႀကပါေသးတယ္။ ျပသနာက ဒီအခင္းအက်င္းကို ရန္သူ ျပိဳင္ဘက္က အမွန္တကယ္ လက္ခံေက်နပ္မွာလား ဆိုတဲ့ အာမခံခ်က္ပါ။ ဒီေနရာမွာရန္သူလို ့ ကြ်န္ေတာ္အျမဲသံုးပါတယ္။ ေပါ့ေပါ့ဆဆ မတြက္အပ္၊ မယံုႀကည္အပ္တဲ့အေႀကာင္းကို အေလးအနက္ျပဳေစခ်င္လို ့ပါ။ အာဏာလက္မလႊတ္ဖို ့နဲ ့၊ အာဏာရွင္ ေဟာင္းေတြရဲ  ့ စုေပါင္းအက်ိဳးစီးပြားကို ကာကြယ္ဖို ့ အတြက္ဆိုရင္  သူတို ့ဘာကိုမဆိုလုပ္မယ့္အေႀကာင္း ကြ်န္ေတာ္တို ့ဟာ မႀကာခဏ သတိေပး ခံခဲ့ႀကရျပီးသားပါ။


စစ္အစိုးရလက္ေအာက္မွာ၊ ျပင္းထန္တဲ့ဖိနွိပ္မႈမ်ိဳးစံုကို ႀကံုေတြ ့လာခဲ့ရျပီး၊ လိုသလိုေျပာင္းလည္း တတ္တဲ့ စကားမ်ားစြာ ၊အက်င့္ဆိုးမ်ားစြာနဲ ့ေနခဲ့ရတာမို ့၊ ဒီေန ့အထိ အစိုးရဆိုတာရဲ  ့ ကတိတည္မႈ၊ တာ၀န္ယူမႈ ဆိုတာေတြကို တစ္ခါမွ မႀကံဳဖူးပဲ ေနလာခဲ့ႀကရတာမို ့ကြ်န္ေတာ့္မွာ သံသယမ်ားတဲ့ အဆိုးျမင္စိတ္ရွိေနတယ္ဆိုရင္လည္း ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ လက္ခံပါ့မယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတို ့ ကိုေတာ့   ဘယ္လိုနည္းနဲ ့မွ လြယ္လြယ္ယံုမေပးနိုင္တာပါ။


အခုေလာေလာဆယ္မွာကိုပဲ ၊ မတရားသိမ္းဆည္းထားတဲ့ လယ္ေျမဧကေပါင္းမ်ားစြာအတြက္ ၊ သူ ့ကို အကာအကြယ္မေပးပဲ ျပည္သူ ့ဆႏၵကိုသာ အေကာင္အထည္ေဖာ္မယ္ဆိုရင္ ၊ သမၼတကို တရားစြဲမယ္ ၊ အယံုအႀကည္မရွိအဆိုတင္သြင္းျပစ္လိုက္မယ္ ဆိုတဲ့အသံေတြက ဘယ္လိုအားကိုးနဲ ့၊ ဘယ္သူ ့အားကိုးနဲ ့ သာမန္ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလည္ တစ္ေယာက္သာ ျဖစ္ေနတဲ့ ခရိုနီႀကီး ဦးခင္ေရႊရဲ  ့ေျပာင္ေျမာက္တဲ့ စိန္ေခၚခ်က္ေတြကို  မျဖစ္မေန ထည့္သြင္းစဥ္းစားႀကည့္ႀကရမွာပါ။


ဒီျဖစ္ရပ္ေတြ၊ ဒီကစားကြက္ေတြ ထြက္ေပၚမလာခင္အခ်ိန္ကထြက္ေပၚလာခဲ့တဲ့ ဦးခင္ညြန္ ့ရဲ  ့ အမ်ိဳးသားနိုင္ငံေရးပဲ လုပ္ေတာ့မယ္ ဆိုတဲ့ သတင္းစကားေတြ၊ အမ်ားျမင္ကြင္းမွာ ျပန္လည္ထြက္ေပၚလာခဲ့ေသာ ဦးေရႊမန္းနဲ ့ ဦးခင္ညြန္ ့ရဲ အတူလက္တြဲ ပူးေပါင္းမႈ ေတြ၊ ဦးခင္ညြန္ ့၊ ဦးခင္ေရႊ၊ ဦးခင္ရီ ဆိုတဲ့ ဦးေန၀င္းရဲ  ့ တာ၀န္ေပးမႈအရတည္ေဆာက္ခဲ့ရတဲ့မဆလ ဗိုလ္မႈးခ်ဳပ္တင့္ေဆြရဲ  ့ စံနစ္တက် ပံုစံသြင္းတည္ေဆာက္ခဲ့တဲ့ ၊ ေမြးစားသားဆိုတဲ့၊ ခင္မ်ိဳးဆက္ႀတိဂံယႏၱရား ရဲ  ့လည္ပတ္ အသက္၀င္လာမႈေတြ၊ ေတာင္သာတပ္မေတာ္ဆိုတဲ့ ေကာလဟာလႀကီးရဲ  ့ ရုတ္တရက္ အသက္၀င္လာတတ္တဲ့  ဘယ္ေတာ့မွ မေဖာ္ထုတ္နိုင္တဲ့ ၊ ေနာက္ကြယ္က ႀကိဳးကိုင္ေနေသာ လူတစ္စု ဆိုတာေတြ အားလံုးကို ျခံဳငံုသံုးသပ္  တြက္ဆ ႀကည့္ဖို ့ေတာ့ လိုမွာ အမွန္ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။


အဲဒါေတြအားလံုးက ကြ်န္ေတာ့္ရဲ  ့ သံသယအစြဲလြန္ေနမႈေတြပဲ ျဖစ္ေနပါႀကပါေစဦးေတာ့၊ ယံုႀကည္မႈတည္ေဆာက္နိုင္ခဲ့ႀကတာ အမွန္ပဲ ဆိုဦးေတာ့ ၂၀၁၅ ေရာက္ဖို ့က ၊ အေတာ္ကေလး လိုေသးပါတယ္လို ့ ေျပာလို ့ရတဲ့အေနအထားပါ။ဘာမဆို ျဖစ္နိုင္တယ္ ဆိုတာကို ၊ မေမ့မေလ်ာ့ တဲ့သတိနဲ ့ အေျပာင္းအလဲထူးျခားမႈ အားလံုးကို ၊ ျပည္သူအားလံုးအယံုအႀကည္မလြယ္ပဲ အတူပူးေပါင္း ေစာင့္ႀကည့္ သတိရွိႀကဖို ့ လိုပါလိမ့္မယ္။


ဒီေလာက္အုတ္ေအာ္ေသာင္းနင္း ဂယက္ထေစခဲ့တဲ့ အမ်ိဳးေစာင့္ဥပေဒ ဆိုတာႀကီးကို၊ အႀကမ္းဖက္မႈ ေတြအားလံုးရဲ  ့ေနာက္ကြယ္က အေႀကာင္းတရားဆိုတာႀကီးကို သိသိရက္နဲ ့ေတာင္မွ လႊတ္ေတာ္ တင္ဖို ့ လုပ္ေနတာ၊ အားလံုးကန္ ့ကြက္ေနတဲ့ႀကားက ပံုနွိပ္ဥပေဒကို ဇြတ္ျပဌန္းဖို ့လုပ္ေနတာ ေတြဟာ ၊ ကြ်န္ေတာ္တို ့ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးေတာ့ေပ်ာ္မေနအပ္တဲ့အေႀကာင္းတရားေတြပါ။


အခုအခ်ိန္ထိ ျငိမ္ေနခဲ့တဲ့ တပ္ခ်ဳပ္ဟာ အမွန္တစ္ကယ္ပဲ  နိုင္ငံေရးကေနျပီးေတာ့ စစ္တပ္ကို နားေစခဲ့တာလား။ အေျပာင္းအလဲမွာ ဒီထက္ပို ေလာဘမႀကီးေတာ့ပဲနဲ ့ ကာခ်ဳပ္ရာထူး ဆိုတာနဲ ့ပဲ အမွန္တစ္ကယ္ ေက်နပ္ေနနိုင္ေနတာလား။ ဘာသာေရး အစြန္း ေရာက္ေစတဲ့၊ ျပသနာတက္ေစခဲ့တဲ့ ၊ စစ္တပ္အေကာင့္ပါလို ့ ယူဆႀကရတဲ့သူေတြ တင္ေနႀကရတာကိုႀကည့္ရင္ ၊ လႊတ္ေတာ္ကို ၊ နိုင္ငံေရးသမားေတြကို ျခိမ္းေျခာက္လာနိုင္တဲ့အထိ ၊ သာသနာေရးဆိုင္ရာ ပုဂၢိဳလ္ေတြရဲ  ့ ဘာသာေရးအစြန္းေရာက္ ေတြ အားေကာင္းလာတာဟာ Middle Age ကိုျပန္သြားေနတာ ျဖစ္ရင္ျဖစ္၊ မျဖစ္ရင္ စစ္အာဏာရွင္ လမ္းေႀကာင္းကို ဦးတည္ေနတာပါ။ အီဂ်စ္ျဖစ္စဥ္ကို   ကြ်န္ေတာ္တို ့  အတူမယူခ်င္ရင္၊ အတုေတာ့ယူႀကရပါလိမ့္မယ္။


ကြ်န္ေတာ့္ကို သံသယမ်ားတဲ့၊ အဆိုးျမင္ပဲလို ့ ႀကိဳက္သလို စြပ္စြဲပါ။  ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ ဘယ္နည္းနဲ ့မွ သူတို ကို ယံုႀကည္မေပးနိုင္လို ့ပါ။        ။




                                                                         ျပည္ခ်စ္သူ


                                                                         21.7.2013

လေပါင္း သံုးရာ ၾကာေသာအခါ

$
0
0


ရွစ္ရက္ရွစ္လ ၈၈ရက္ေန႔ဆုိရင္ ရွစ္ေလးလံုး လူထုအေရးေတာ္ပံုၾကီး ၂၅နွစ္ေငြရတုကိုေရာက္ေတာ့မည္။
၂၅နွစ္က ဘ၀ကို လႈပ္ကိုင္ခဲ့သည္။ အတိတ္တေစၧ က ကေန႔တိုင္ေျခာက္လွန္႔ေနခဲ့သည္။ ေမ့ေပ်ာက္ မရ ပီျပင္ထင္ရွားစြာ အေတြးပံုရိပ္အတြင္း ၀င္ေရာက္ေနဆဲ…။


၈ ရက္ ၈ လ ၈၈ ရက္ေန႔ ညေနပိုင္း ကၽြန္ေတာ္ပညာသင္ၾကားရာ အထက(၂) တာေမြသို႔ စာတစ္ေစာင္ ေရာက္ရွိလာခဲ့သည္။ ၈ ရက္ ၈ လ ၈၈ရ က္ေန႔တြင္ ျမန္မာတစ္နိုင္ငံလံုုးအတိုင္းအတာျဖင့္ စစ္အာဏာရွင္ စနစ္ဆိုးကို တိုက္ပြဲ၀င္သြားမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ထို႔ေၾကာင့္ ေက်ာင္းသားျပည္သူတစ္ရပ္လံုး ပူူးေပါင္းပါ၀င္ၾကရန္ တိုက္တြန္းႏႈိးေဆာ္ထားသည့္ စာပင္ျဖစ္သည္။ ေအာက္ဆံုးတြင္ေတာ့ မင္းကိုနိုင္ ဟု ေရးထားသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။

ငယ္ရြယ္တက္ၾကြေနေသာ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူမ်ားၾကား တီးတိုးတိုင္ပင္ၾကရင္း ၈ ရက္ေန႔ကို ၾကိဳလင့္ေန ၾကသည္။ ၈ ရက္ေန႔မနက္ပိုင္း ထင္ထားသလိုမျဖစ္လာခဲ့။ အခ်ိန္ေတြက တျဖည္းျဖည္း လင့္လာခဲ့သည္။ အေျခအေနကိုရိပ္မိေသာ ဆရာ၊ ဆရာမမ်ားကလည္း ၾကိဳတင္ထိန္းသိမ္းနိုင္ရန္အတြက္ ျပင္ဆင္ထားခဲ့ၾက သည္။

ေက်ာင္း၀င္းတခါးမၾကီးကို ေသာ့ခတ္ထားသလို ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားမ်ားကိုလည္း အခန္းထဲတြင္သာ ေနထိုင္ရန္ မွာၾကားေနၾကသည္။ ညေန ၃ နာရီခြဲခန္႔ မလႊကုန္းဘူတာဘက္မွ ဒို႔အေရး ဒို႔အေရး.. သပိတ္ သပိတ္ေမွာက္ေမွာက္ အေရးေတာ္ပံုေအာင္ရမည္ ေန၀င္းအစိုးရအလိုမရွိ အာဏာရွင္စနစ္ က်ဆံုးပါေစ… စသည့္ေၾကႊးေၾကာ္သံမ်ား စဥ္ဆက္မျပတ္ ၾကားေနရသည္။ ထိုအသံမ်ားက ေက်ာင္းနားသို႔ခ်ည္းကပ္လာ ေသာအခါ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားမ်ားကို ထိန္းသိမ္းမရေတာ့ ရုန္းရင္ဆန္ခတ္ျဖစ္ကုန္သည္။ အခန္းတံခါး မ်ားကို တြန္းဖြင့္ျပီး အျပင္သို႔ အတင္းရုန္းကာထြက္ၾကသည္။ ေက်ာင္းအျပင္ဘက္ရွိ လူထုကလည္း ေက်ာင္းတံခါးမၾကီးကို ရိုက္ဖြင့္သူဖြင့္ ေက်ာ္တက္သူေက်ာ္တက္နွင့္ ေနာက္ဆံုး ေက်ာင္းသားနဲ႔ျပည္သူ တစ္ေပါင္းတည္းျဖစ္သြားေတာ့သည္။


ကၽြန္ေတာ္တို႔ပူးေပါင္းစစ္ေၾကာင္းၾကီးက သီတာလမ္းမွတစ္ဆင့္ သိမ္ျဖဴလမ္းမၾကီးအတိုင္းခ်ီတက္ကာ ျမိဳ႔ေတာ္ခန္းမေရွ႕သို႔ ေရာက္ရွိၾကသည္။ ေနာက္ရက္မ်ားတြင္လည္း ပံုမွန္စုစည္းခဲ့ၾကျပီး ဆႏၵျပျမဲျဖစ္သည္။ ေက်ာက္ေျမာင္းေစ်း မ်က္ေစာင္းထုိးရွိ ေကာင္စီရံုးဝင္းထဲတြင္လည္း ထုိင္သပိတ္ ဆင္ႏႊဲခဲ့ၾကသည္။ အခ်ဳိ႕က စာရြက္စာတမ္းႏွင့္ ဆုဖလားႏွင့္ ဒုိင္းမ်ားကုိ မီးရႈိ႕ဖ်က္ဆီးၾကသည္။ မည္သူမွ် မတားနုိင္ခဲ့ၾက။ ညပုိင္းတြင္လည္း ကားမ်ားျဖင့္ လာေရာက္ေဖ်ာ္ေျဖေသာ အဖဲြ႔မ်ားသည္လည္း တဖဲြဖဲြေရာက္လာၾကသည္။ ေက်ာင္းတြင္လည္း ေဟာေျပာပဲြမ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကသည္။ အဆုိေတာ္ ေဂ်ေမာင္ေမာင္က ‘ျပည္သူေတြက ဆန္ေပးပါလုိ႔ေျပာေနတာကုိ စစ္အာဏာရွင္ေတြက ဆန္ရဲ႕ေရွ႕မွာ က်ည္ တလံုးတုိးျပီး က်ည္ဆံေတြ ထည့္ေပးခဲ့တယ္။ အေတာ့္ကုိ ယုတ္မာ ေကာက္က်စ္တယ္’ ဟု အာေပါင္အာရင္းသန္သန္ျဖင့္ ေဟာေျပာခဲ့သည္။ သူ႔ေနာက္မွာေတာ့ အဆုိေတာ္ အေကာ္ဒီယံ ဦးအုန္းေက်ာ္၊ ဒါရုိက္တာ ခင္ေဇာ္ နွင့္ က်န္အခ်ဳိ႕ကုိေတာ့ ေကာင္းစြာမမွတ္မိေတာ့။

အေျပာအေဟာ ေကာင္းၾကလြန္းလုိ႔ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူမ်ားမွာ ေသမည့္ေဘးကုိ ေျပးေတြ႔ ခ်င္သည့္ စိတ္က တားမရ ဆီးမရ။ ၾကက္သီးေမႊးညွင္းမ်ားပင္ ထခဲ့ရသည္။ ၁၀ ရက္ေန႔ ေန႔လည္ပုိင္းတြင္ က်ေနာ္တုိ႔ စစ္ေၾကာင္း သိမ္ျဖဴလမ္းမၾကီးအတုိင္း ခ်ီတက္ခဲ့ၾကသည္။ စေတာ့ဂိ္တ္ကုန္းသုိ႔ ေရာက္ေတာ့ တံတားတဖက္ ျခမ္းတြင္ ၾကိဳတင္ေမွ်ာ္လင့္မထားေသာ စစ္အစိုးရတပ္က ၾကိဳတင္ေနရာယူထားၾကသည္။ ေရွ႕တုိး၍ မရ။ ပစ္ခတ္ ႏွိမ္နင္းမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း အၾကိမ္ၾကိမ္ ေအာ္ဟစ္တားျမစ္သည္။ က်ေနာ္တုိ႔၏ စစ္ေၾကာင္းေခါင္းေဆာင္ မည္သူမည္ဝါ မွန္း မသိ။ ခဏ တဦး ခဏတဦး ေပၚလာေနသည္။ မည္သူ႔စကားကုိ နားေထာင္ရမည္မသိ။ ငယ္ရြယ္ေသာ က်ေနာ္တုိ႔ အဖဲြ႔က ေရွ႕ဆက္ေရးကုိ အဓိကထားၾကသည္။ အေျခအတင္ျဖစ္ေနသည္က အေတာ္ၾကာသြားသည္။ ညေန ၃ နာရီခဲြခန္႔တြင္ ေရွ႕ဆက္လွမ္းလုိက္ေသာ က်ေနာ္တုိ႔အဖဲြ႔ကုိ စတင္ပစ္ခတ္ ေတာ့သည္။ ကမၻာပ်က္သည့္အလား ေအာ္ဟစ္ငုိေၾကြးသံ ဆဲဆုိတုိင္းထြာသံ ေသနတ္သံ တဦးႏွင့္တဦး တုိးၾကိ္တ္တက္နင္းသံ စသျဖင့္ အခ်ဳိ႕က ေျခဦးတည့္ရာ ေျပးလႊားၾကသည္။ တံတားေအာက္ ခုန္ဆင္းၾက၊ အေတာ့္ကုိ ရက္ရက္စက္စက္ ျဖိဳခြင္းခံရသည့္ ျမင္ကြင္းမ်ားက မ်က္စိတဆံုး။

ခႏၶာကိုယ္ တခုလံုး ပြန္းပဲ့ဒဏ္ရာ ပလပြ အကၤ်ီဗလာႏွင့္ က်ေနာ္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ဓာတ္ပံု အကဲြတခုကုိ ကုိင္ရင္း တဖက္ကလည္း ဒဏ္ရာရေက်ာင္းသားၾကီးကုိ သုိင္းဖက္လုိ႔ ေနာက္ေၾကာင္းျပန္ ေျပးလႊားခဲ့ရသည္။ အိမ္ေရာက္ေတာ့ ေဗ်ာတင္ျခင္းကုိ ခံရျပန္သည္။ ေနာက္ပုိင္းအေျခအေနက ဆုိးဝါးလာသည္။ ကုိယ့္ရပ္ကြက္ လံုျခံဳေရးအတြက္သာ ဦးစားေပးလာၾကသည္။ ေတာေၾကာင္ေတြ ထၾကြေသာင္းက်န္းလာခဲ့သည္။ ဂုိေဒါက္ေဖာက္ လုယက္ ေခါင္းျဖတ္ ရွစ္ေလးလံုး ေသြးစက္တုိ႔ကုိ အရုပ္ဆုိး အက်ည္းတန္ ေစခဲ့သည္။

၁၈-၉-၈၈ အာဏာသိမ္းျပီး ေနာက္ပုိင္း အာဏာရွင္ စနစ္ဆန္႔က်င္ေရးအတြက္ နည္းမ်ဳိးစံုျဖင့္ ဆက္လက္ တုိက္ပဲြဝင္ခဲ့ၾကသည္။ စစ္အစုိးရကလည္း နည္းမ်ဳိးစံုသံုးကာ ႏွိပ္ကြပ္ခဲ့သည္။ အဖမ္းအဆီးမ်ားက ဆက္တုိက္၊ အခ်ဳိ႕ ေထာင္နန္းစံလုိက္ရသည္။ တခ်ဳိ႕က လက္နက္ကုိင္ေတာ္လွန္ေရးကုိ ဆင္ႏႊဲလုိေသာေၾကာင့္ ေတာ္လွန္ေရးနယ္ေျမ အသီးသီးသုိ႔ ယံုၾကည္ခ်က္အလံကုိ အျမင့္မားဆံုး စုိက္ထူရင္း ေျခစံုပစ္ ဝင္ေရာက္ခဲ့ၾက သည္။ ေတာ္လွန္ေရးကာလ ထုိးႏွက္ခ်က္မ်ားကုိ ၾကံ႕ၾကံ႕ခံရင္း အလံမလွဲ တုိက္ပဲြဝင္သြားခဲ့သူမ်ား ရွိသလုိ ေပ်ာ့ညံ့သူမ်ားက ျပည္ေတာ္ျပန္သြားခဲ့ၾကသည္။ တုိင္းရင္းသားနယ္ေျမမ်ားတြင္ ဗမာဆုိသည့္ လူမ်ဳိးကုိ ရြံေၾကာက္ျဖစ္ေနၾကသည္။ ယံုၾကည္မႈ မရွိ။ မ်က္ႏွာသာ မေပး။ တကြက္မွားလွ်င္ အစားခံရနုိင္သည့္ နုိင္ငံေရး က်ားကြက္မ်ားေအာက္ စေတးခံဘဝမ်ား ရွိခဲ့ၾကသည္။

ေခါင္းေဆာင္ ဆုိသူမ်ားက မသိက်ဳိးကၽြံ ျပဳေနခဲ့ၾကသည္။ ေက်ာင္းဆရာဘဝႏွင့္ ႏွစ္အေတာ္ၾကာ ပညာသင္ ၾကားေပးခဲ့ဖူးေသာ က်ေနာ္ ဗမာစကားမေျပာေသာ သူတုိ႔ႏွင့္ ယံုၾကည္မႈရရန္ ႏွစ္အေတာ္ၾကာ တည္ေဆာက္ ယူခဲ့ရသည္။ ‘ဗ’ ဗလၾကီးဆင္ေျပာင္စီး ဆုိသည့္ သူငယ္တန္း စာမွာ သူတုိ႔နယ္ေျမတြင္ ပညာသင္ ၾကားေတာ့ ‘ဗ’ ဗမာမ်ဳိး လွံႏွင့္ထုိးဟု ျဖစ္သြားခဲ့ရျပန္သည္။ အျပစ္ဆုိရန္လည္း ခက္ခဲလြန္းလွသည္။ စနစ္ဆုိး ေၾကာင့္ သူတုိ႔ ေဝဒနာမွာ သူတုိ႔ကုိယ္တုိင္ ပုိ၍ သိရွိနားလည္နုိင္မည္ ထင္သည္။ လူမ်ဳိးတုိင္းတြင္ အဆုိးအေကာင္း ရွိမည္။ စနစ္ဆုိးကုိ မုန္းလွ်င္ စနစ္ကုိသာ တြန္းလွန္တုိက္ပဲြဝင္ရမည္။ ေဘးထြက္ဆုိးက်ဳိးမ်ားကုိ မသက္ဆုိင္သူ မ်ား မခံစားမိေစေရးမွာ အလြန္အေရးၾကီးသည္။ လူမ်ဳိးၾကီးဝါဒကုိ မႏွစ္ျမိဳ႕လွ်င္ မိမိကုိယ္တုိင္က မက်င့္သံုး မိေစဖုိ႔ အလြန္အေရးၾကီးသည္။ ေတာ္လွန္ေရးကာလ လူမ်ဳိးစု ေခါင္းေဆာင္ၾကီး တဦးႏွင့္ က်ေနာ္ စကားေျပာ ျဖစ္ခဲ့ၾကသည္။ ထုိစကားမ်ားကုိ ယေန့႔တုိင္ အမွတ္တရ ရွိေနဆဲ။

‘ဗမာေတြက တုိင္းရင္းသား လူနည္းစုေတြအေပၚ အေတာ့္ကုိ လူမ်ဳိးၾကီးဝါဒ က်င့္သံုး ၾကတယ္။ ဘယ္လုိနည္းနဲ႔ မွ က်ေနာ္ လက္မခံနုိင္ဘူး’ ဟု သူက ဆုိသည္။ က်ေနာ္ကလည္း

‘ဟုတ္ပါတယ္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္… ဗမာေတြက တုိင္းရင္းသား လူနည္းစုေတြအေပၚ လူမ်ဳိးၾကီးဝါဒ က်င့္သံုးတာကုိ လက္မခံနုိင္ပါဘူး။ အားလံုးဟာ လူသားဆုိတဲ့ အျမင္နဲ႔ပဲ ၾကည့္ေစခ်င္ပါတယ္။ တခုေတာ့ ရွိပါတယ္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္၊ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္က လူမ်ဳိးၾကီးဝါဒကုိ ရြံမုန္း မႏွစ္ျမိဳ႕ဘူးဆုိရင္ ကုိယ့္နယ္ေျမေဒသထဲကုိ ေရာက္လာတဲ့ ဗမာနဲ႔ တျခားတုိင္းရင္းသားေတြ အေပၚမွာလည္း လူမ်ဳိးၾကီးဝါဒ ျပန္မက်င့္သံုးဖုိ႔ အေရးၾကီးပါတယ္’ ဟု ေျပာလုိက္တာ့ မ်က္ေမွာင္ကုတ္ကာ က်ေနာ့္ကုိ လွမ္းၾကည့္လုိက္သည္။ ထုိ႔ေနာက္ပုိင္း က်ေနာ့္ဘဝလည္း ဂၽြမ္းထုိးေမွာက္ခံု ဘဝစံုကုိ အသစ္တဖန္ ျပန္လည္ကူးခတ္ရျပန္သည္။

လေပါင္း (၃၀၀) သံုးရာ ရက္ေပါင္း (၉၁၂၅) ရက္ ၾကာေသာအခါ.. အခ်ဳိ႕က ယံုၾကည္ခ်က္အတြက္ အသက္ေတြ စြန္႔လႊတ္၊ အခ်ဳိ႕က ခႏၶာကုိယ္ အစိပ္အပုိင္းေတြ စြန္႔လႊတ္၊ အခ်ဳိ႕က အတၱ သမား တကိုယ္ေကာင္သမား ေတြျဖစ္၊ အခ်ဳိ႕က ဇာတ္တူသားကုိ ျမိန္ယွက္စြာ စားသံုးရင္း အနာဂတ္ခရီးကုိ ဆက္ေန ၾက။ အခ်ဳိ႕ကေတာ့ နယ္ေျမသစ္မွာ ဘဝသစ္ေတြ လႈပ္ရွားရုန္းကန္ေနၾကဆဲ။ က်ေနာ္ႏွင့္မိတ္ေဆြတခ်ဳိ႕ ကေတာ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ ပန္းတုိင္ေတြေပ်ာက္ ဒုကၡသည္စခန္းေရာက္လုိ႔ ရင္ေသြးငယ္တုိ႔ဘဝကလည္း အနာဂတ္ မေသခ်ာ၊ နုိင္ငံမဲ့ဘဝ ေဝဝါးေနဆဲ..။

မည္သုိ႔ပင္ဆုိေစ ရွစ္ေလးလံုး အေရးေတာ္ပံုၾကီးကုိေတာ့ အစဥ္ထာဝရ ဦးညႊတ္လ်က္။  

အုပ္ၾကီးေဖ
၂၂-၀၇-၂၀၁၃

“အရပ္ထဲ ဇာတ္ပြဲရယ္တဲ႔ ၾကည့္ရေအာင္”

$
0
0
July 22, 2013 at 2:57pm
          ဦးရာဇတ္ နဲ႔ ရဲေဘာ္ေမာင္ေထြးကို ျမန္မာမဟုတ္ဘူး။ အေလးမျပဳႏိုင္ဘူး ေျပာတဲ႔သူေတြကို ဘယ္လိုနားလည္ရမွန္း မသိေတာ႔ပါဘူး။ သူတို႔တေတြကေရာ ျမန္မာမွ ဟုတ္ပါ႔မလား။ ျမန္မာဆိုတာ ဘာႀကီးပါလိမ္႔။ ဦးႏုေတာင္မွ ဗုဒၶဘာသာကို ႏိုင္ငံေတာ္ဘာသာ လုပ္သြားလို႔ မရခဲ႔ဘူးေလ။ ဘာသာေရး ကိုးကြယ္ယုံၾကည္မႈဆိုတာ ႏိုင္ငံသားနဲ႔  ေရာေထြးပစ္လို႔မွ မရပဲ။ ျမန္မာလို႔ ေျပာလိုက္ရင္ သူ႔ဘာသူ ဘာဘာသာကိုးကြယ္ကိုးကြယ္ ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္း မွီတင္းေနထိုင္ၾကေသာ တိုင္းရင္းသားေပါင္းစုံပါ အက်ဳံး၀င္တယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံသား မိဘႏွစ္ပါးက ေမြးဖြားလာခဲ႔သူ အားလုံး ျမန္မာနိုင္ငံသား ျဖစ္ခြင္႔ရွိတယ္။ တိုင္းရင္းသားအားလုံး ဘယ္တိုင္းရင္းသားမဆို လူမ်ဳိးအေနနဲ႔သာ ကြဲျပားစြာ ရပ္တည္လို႔ရတယ္။ နိုင္ငံသားကေတာ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံသားသာ ျဖစ္တယ္။
ဒီ႔ထက္ရွင္းတာလည္း မရွိဘူး။ ဒီေလာက္သပြတ္အူလိုက္ၿပီး ရွင္းလို႔ မဆုံးတဲ႔ ကိစၥလည္း မရွိဘူး။ ဘာလို႔ဆိုေတာ႔ အမွန္္အမွား မသုံးသပ္၊ သူမ်ားစကား နားမေထာင္ပဲ ကိုယ္လိုခ်င္တာတစ္ခုတည္းကိုပဲ မ်က္စိပိတ္ နားပိတ္ျငင္းေနၾကတာကိုး။ နားရင္းေလး တစ္ခ်က္ႏွစ္ခ်က္ ပိတ္အုပ္ပလိုက္မွပဲ ဂေယာင္ဂတမ္း ေအာ္ေနတာေတြ ရပ္သြားၿပီး လူလိုသူလို နားလည္ေအာင္ ရွင္းျ႔ပလို႔ရမယ္ ထင္ပါရဲ႕။

         ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံကို ကိုးကြယ္တဲ႔ ဘာသာတစ္ခုတည္း အေျခခံၿပီး ပိုင္းျခားခြဲထြက္ပစ္လို႔ မရဘူးဆိုတဲ႔စကားဟာ လြတ္လပ္ေရးရကာစ အိႏၵိယမွာ ေနရူးႀကီး တဖြဖြေျပာခဲ႔တဲ႔စကားပါ။ သူအတန္တန္ တားဆီးေစ႔စပ္ေနတဲ႔ၾကားကမွ ဘဂၤလားေဒ႔ရွ္ နဲ႔ ပါကစၥတန္က ကြဲထြက္သြားပါတယ္။ အဓိကအေၾကာင္းျပခ်က္ကေတာ႔ ဟိႏၵဴ နဲ႔ မူဆလင္ ဘာသာခ်င္း မတူလို႔ အတူတူတြဲမေနႏိုင္ပါဘူး ဆိုတဲ႔အေၾကာင္းရင္း။ ပဲေလွာ္ၾကားဆားညပ္သလို အေခ်ာင္ႏွစ္ျခမ္းကြဲသြားရတဲ႔ ျပည္နယ္ကေတာ႔ ဆစ္ခ္လူမ်ဳိးေတြေနတဲ႔ ပန္ဂ်ပ္ျပည္နယ္ပါ။ ဟိႏၵဴလည္းမဟုတ္၊ မူဆလင္လည္းမဟုတ္ပဲ ပါကစၥတန္ထဲတစ္ျခမ္း၊ အိႏၵိယထဲတစ္ျခမ္း ပဲ႔ပါသြားတယ္။ သူတို႔မွာလည္း သူတို႔အယူသူတို႔ဘာသာ သီးျခားရွိတဲ႔အခါမွာ ဘာသာေရးပြဲေတြ က်င္းပတိုင္း မေခၚတဲ႔ အိမ္ႏွစ္အိမ္ တစ္ဘက္စီပါသြားတဲ႔ ဖိနပ္တစ္ရံ ျပန္ျပန္စုသလို စုစုေနရတာေၾကာင္႔ ေနာက္ဆုံးမွာ သူတို႔လည္း သီးျခားခြဲထြက္ခြင္႔ေတာင္းလာပါတယ္။ အဲသလို ဘာသာေရးေၾကာင္႔ ႏိုင္ငံေရးေတြ ခက္ႏြယ္ရႈတ္ေထြးလာတဲ႔အခါ တစ္ႏိုင္ငံလုံးကခ်စ္တဲ႔ အမ်ဳိးသားေခါင္းေဆာင္ေတြေတာင္မွ လုပ္ၾကံခံခဲ႔ရတာ အိႏၵိယသမိုင္းထဲက ေသြးကြက္ႀကီးေတြက သက္ေသပါပဲ။ မဟတၱမဂႏၶီိကို လုပ္ၾကံတဲ႔သူဟာ မြတ္ဆလင္ မဟုတ္ပါဘူး။ သူနဲ႔ဘာသာတူ ဟိႏၵဴအမ်ဳိးသားတစ္ေယာက္ပါ။ အင္ဒီယာဂႏၵီကို လုပ္ၾကံတာ လုံျခဳံေရးေတြ အထပ္ထပ္ခ်မထားလို႔ မဟုတ္ပါဘူး။ သူ႔လုံျခဳံေရးအတြက္ ခန္႔ထားတဲ႔ သက္ေတာ္ေစာင္႔ေတြက လုပ္ၾကံတာပါ။ ရာဂ်စ္ဂႏၵီကို ဗုံးခြဲတာ ငယ္ရြယ္တဲ႔ တမီလ္မိန္းမပ်ဳိကေလးတစ္ေယာက္ပါ။ ႏိုင္ငံနဲ႔အ၀ွမ္း လူအေျမာက္အမ်ား ေသေၾကပ်က္စီးၾကရတဲ႔ အၾကမ္းဖက္မႈေတြအလယ္မွာ စစ္တိုက္သလို သူ႔ဘက္ကိုယ္႔ဘက္ ေက်ာဘက္မ်က္ႏွာမေရြး၊ လုပ္ၾကံမႈႀကီးေတြ အေတာမသတ္ ထြက္ေပၚလာခဲ႔ပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာလည္း ဘာသာေရးကို အေျချပဳတဲ႔ အမုန္းမီးေတာက္ေတြ တၿငီးၿငီးေတာက္ေလာင္ေနတာ ေတြ႔ရတဲ႔အတြက္ ေရွးကေတာ႔ သူမ်ားႏိုင္ငံေတြမွာ သည္လိုစလိုက္ရင္ အဲသလိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ကုန္ပါတယ္ လို႔ သတိေပးခ်င္တာပါ။

        သည္ျပႆနာအားလုံးရဲ႕အစဟာ အႀကိမ္ႀကိမ္အခါခါ ေျပာခဲ႔ၿပီးသလိုပဲ အေမွ်ာ္အျမင္မဲ႔တဲ႔ တိုင္းျပည္ကိုေရာင္းစားခ်င္တဲ႔သူေတြ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနခဲ႔ေသာ နယ္စပ္ျဖတ္ေက်ာ္ေနထိုင္ျခင္း ေၾကာင္႔ လို႔ ဆိုခ်င္ပါတယ္။ အခုေတာ႔ ေခါင္းလွ်ဳိ၀င္လာတဲ႔ ကုလားအုပ္ေတြက တဲရွင္ကို ေမာင္းထုတ္ေနၿပီ။ ကိုယ္ေတြမွာသာ တစ္ခုတစ္ခု ျဖစ္လာတဲ႔ ျပႆနာေတြကို ေနာက္က ကေသာကေမ်ာ အတင္းလိုက္လိုက္ ေျဖရွင္းေနတာ။ သူတို႔ဘက္ကေတာ႔ သည္အခ်ိန္မွာ ဘယ္အကြက္နဲ႔စၿပီး ဘယ္အကြက္ဆက္နင္းရမယ္။ ဘယ္ဘူတာကိုဆိုက္ရင္ ဘယ္ရထားကို ေျပာင္းစီးရမယ္။ အစစအရာရာ ႀကိဳတင္စီမံ အကြက္ခ်ထားၿပီးသား ျဖစ္ပါတယ္။ ရႈိ႕ေနတာလည္း သူတို႔ပဲ။ အႏိုင္က်င္႔ေနတာလည္း သူတို႔ပဲ။ ခုတ္ထစ္သတ္ျဖတ္ေနတာလည္း သူတို႔ပဲ။ လစ္ရင္လစ္သလို ကုလားက်င္႔ကုလားၾကံ ဘာမွမခ်န္ပဲ အကုန္လုပ္ၿပီးတာနဲ႔ ႏိုင္ငံတကာအလယ္မွာ သူတို႔ကဦးေအာင္ ဖင္ေထာင္ၿပီး ကယ္ေတာ္မူပါ ေအာ္ၾကပါတယ္။ တကယ္ဆိုစဥ္းစားၾကည့္ရင္ သူတို႔လူမ်ဳိးဟာ တစ္မိတည္းေပါက္တဲ႔ ေမာင္ႏွမသားခ်င္းခ်င္းေတာင္ စိတ္ခ်လက္ခ် အတူထားမရတဲ႔ ဗီဇပါလာတယ္ဆိုတာ ဘဂၤလားေမာင္ႏွမဆိုတဲ႔စကားကို နားလည္သူတိုင္း သိၾကၿပီးသား။ သမီးရီးစားေတြက ကိုယ္႔ႏွမေလးပါ။ ကိုယ္႔အကိုပါ။ လို႔ ညာေျပာရင္ “ဘဂၤလားကလား။” လို႔ ေမးၾကတယ္ မဟုတ္ဘူးလား။ အင္မတန္ရင္႔သီးရိုင္းျပတဲ႔ စကားလုံးေတြကို ေရးရတဲ႔အေၾကာင္းရင္းကေတာ႔ စာဖတ္သူေတြထဲက ဘယ္သူေတြ ဆတ္ဆတ္ခါ နာက်ည္းကုန္ၾကသလဲဆိုတာကို သိေစခ်င္လို႔ပါ။ ကိုယ္က အဲသလိုေရးလိုက္တဲ႔အခါမွာ ကိုယ္႔တိုင္းျပည္တြင္းမွာေနၾကတဲ႔ မူဆလင္ဘာသာ၀င္ေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက သူတို႔ကို ေစာ္ကားသလို နင္႔နင္႔သည္းသည္း နာက်ည္းၾကပါတယ္။ အဓိက ေထာက္ျပခ်င္တဲ႔အခ်က္က အဲဒါပါပဲ။ အစၥလာမ္ဘာသာ ကိုးကြယ္တာ တူရုံကေလးတစ္ခုတည္းနဲ႔ ျမန္မာနဲ႔ ဘဂၤါလီကို အတူတူ ေရာေထြးပစ္ေတာ႔မလို႔လား။ ကိုယ္႔ဘက္က အခါခါ နစ္နာတာပါ။ သူတို႔တေတြ အတင္း၀င္လာၿပီး ဆိုးခိုးလုယက္ လူသတ္ဖ်က္ဆီးသမွ်လည္း ခံရတယ္။ သူတို႔ေသြးထိုးေပးလို႔ မ်ဳိးရိုးစဥ္ဆက္ အတူယွဥ္တြဲေနလာတဲ႔သူေတြနဲ႔လည္း ပဋိပကၡျဖစ္ရတယ္။ ႏိုင္ငံတကာမွာလည္း ျမန္မာေတြဟာ လူမ်ဳိးတုံးသတ္ျဖတ္ေနပါတယ္ လို႔ မဟုတ္တမ္းတရား စြပ္စြဲခံရတယ္။

         အစပိုင္းမွာ ျပထားတဲ႔ နမူနာပဲ ျပန္ေကာက္ျပပါ႔မယ္။ ဦးရာဇတ္ကို ျမန္မာတစ္ေယာက္လို႔ မျမင္ပဲ မူဆလင္တစ္ေယာက္လို႔ ျမင္တာ ဘာေၾကာင္႔လဲ။ ျမန္မာ႔လြတ္လပ္ေရးႀကိဳးပမ္းမႈသမိုင္းမွာ သူ႔လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြကို မျမင္ဘူးလား။ သူ႔အိမ္မွာ သူ႔ဘာသူ ယုံၾကည္တဲ႔ ဘုရားကို ရွိခိုးပါလိမ္႔မယ္။ တိုင္းျပည္အတြက္ေတာ႔ သူဟာ ျမန္မာပညာရွင္တစ္ေယာက္အျဖစ္ တစ္ေရြးသားမွ မေလ်ာ႔ပါဘူး။ မန္းေလးမွာ အင္မတန္မွ နံမယ္ႀကီးတဲ႔ ျမန္မာမူဆလင္ႀကီးေတြ ရွိခဲ႔တယ္။ က်ားဘၿငိမ္းဆိုတဲ႔ လက္ေ၀ွ႔ဆရာႀကီးဟာ ျမန္မာ႔ဂုဏ္ကိုေဆာင္ခဲ႔တဲ႔ အားကစားသမား စစ္စစ္ႀကီးပဲ။ သူကေမြးတဲ႔ သားထဲက ဦး၀င္းၿငိမ္းဆိုတာ ျမန္မာစာေပေလာကထဲက အင္တာဗ်ဴးဆရာေတြအေၾကာင္းေျပာရင္ သူ႔ကိုခ်န္ထားလို႔ မရဘူး။ သည္ကေန႔ ျမန္မာစာေပေလာကကို တဘက္တလမ္းက က်ားကန္ေပးတဲ႔ ေရႊအျမဳေတဆိုတဲ႔ စာေပအသိုင္းအ၀န္းႀကီးကို သူဦးေဆာင္တယ္။ သူ႔ကိုသြားေမးၾကည့္ပါလား ျမန္မာျမန္မာနဲ႔ စစ္စစ္ စစ္စစ္ ကိုျမည္ေအာင္ စစ္တယ္။ အျပင္က ၀င္လာတဲ႔ ဘဂၤါလီလူမ်ဳိးျခားေတြကိုေတာ႔ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး ကိုယ္႔ျမန္မာျပည္သားအခ်င္းခ်င္းက်မွ နင္တို႔ဘာသာ၀င္ေတြကဆိုၿပီး ရမယ္ရွာတာ ဘယ္လိုဦးေႏွာက္မ်ဳိးနဲ႔ ေတြးေခၚဆုံးမထားလို႔ပါလိမ္႔။ တစ္ခုပဲ ေျပာစရာရွိတယ္။ အဲဒီျပည္တြင္းေနမူဆလင္ႀကီးမ်ားက ခိုး၀င္လာတဲ႔ ဘဂၤါလီေတြကို ငါတို႔ အစၥလာမ္သာသနာေတာ္ႀကီး စည္ပင္ျပန္႔ပြားဖို႔အတြက္ဆိုၿပီး သူခိုးဓါးရိုးကမ္းလုပ္ေနရင္ေတာ႔ တမ်ဳိးေပါ႔။ သူတို႔ဘက္ကလည္း ျမန္မာအေနနဲ႔ရပ္တည္ဖို႔လိုတာ ေျပာစရာ မလိုေတာ႔ဘူးေနာ္။ အဲလိုရပ္တည္ႏိုင္ဖို႔အတြက္ ကိုယ္႔ဘက္ကလည္း သူတို႔ကို ျမန္မာအေနနဲ႔ပဲ အသိအမွတ္ျပဳထားရမယ္ ဆိုတာ သည္ကေန႔ ေျပာခ်င္တဲ႔ ဆိုလိုရင္းအခ်က္ပါပဲ။ အေမွာင္႔ပေယာဂေတြ ၀င္လာတဲ႔အခါ ကိုယ္႔လူသူ႔လူ ကြဲကြဲျပားျပား သိထားဦးမွ ျဖစ္မယ္ဗ်။

          လက္ခုပ္ဆိုတာ ႏွစ္ဘက္တီးမွ ျမည္သတဲ႔။ ကိုယ္႔ဘက္မွာလည္း သည္ျပႆနာေတြ အက်ယ္အက်ယ္ မၿငိမ္းဖြယ္ျဖစ္လာေအာင္ မီးေလာင္ရာေလပင္႔ေပး ဖြေပးဆြေပးတဲ႔သူေတြ မရွိပဲ ဘယ္ေနပါ႔မလဲ။ ႏိုင္ငံျခားသတင္းစာေတြကဆို အေထာက္အထားနဲ႔တကြ State Sponsored Riots လို႔ ဆိုတယ္။ ဥကၠံမွာ အိမ္ေတြဖ်က္ေတာ႔ တစ္ ေနရာယူ၊ ႏွစ္ က်ည္ဆန္ထည့္၊ သုံး အသင္႔ျပင္။ ဆိုတာမ်ဳိး ခရာသံနဲ႔ အဆုတ္အတက္ ညီညီညာညာ ဘူဒိုဇာပါတက္ေမာင္းတဲ႔ ဘုန္းဘုန္းေတြရွိပါတယ္ လို႔ မ်က္ျမင္ေတြက အခိုင္အမာဆိုတယ္။ ေနာက္ကြယ္က ႀကိဳးကိုင္သူဆိုတာေတြကို ဘယ္သူကမွ လက္ပူးလက္ၾကပ္ ေဖာ္ထုတ္မျပႏိုင္ဘူး။ ရခိုင္မွာ လက္နက္မ်ဳိးစုံနဲ႔ လက္ပူးလက္ၾကပ္မိတဲ႔သူေတြေတာင္ ဘာသံမွမထြက္ဘူး။ မီးခိုးၾကြက္မေလွ်ာက္ႏိုင္တဲ႔အျပင္ အျပစ္မရွိလို႔ အခုခ်က္ျခင္း ျပန္လႊတ္ေပးပါ အေတာင္းခံရတယ္။

              နားႀကီးမ်က္စိႀကီး အလုံးစုံ ၾကားသိႏိုင္တဲ႔သူေတြေတာင္ ေရငုံေနၾကဆဲမို႔ ကိုယ္႔ဘက္ကလည္း ဘယ္သူဘယ္၀ါ ရမ္းသမ္းစြပ္စြဲစရာ အေၾကာင္း မရွိပါဘူး။ ဒါေပမယ္႔ ဘာအတြက္ ဘာေၾကာင္႔ လုပ္ေနသလဲဆိုတာေတာ႔ ေတြးေတာသုံးသပ္မိတာေပါ႔။ ျမန္မာျပည္တြင္းမွာ လူမ်ဳိးေရး အဓိကရိုဏ္းေတြ ျဖစ္လာရင္ ဘယ္သူေတြအတြက္ အက်ဳိးအျမတ္ရွိသလဲ။ ေမစုတို႔ ဘစိန္တို႔ကေတာ႔ မလုပ္တာေသခ်ာပါတယ္။ ခုေတာင္ သူတို႔ခမ်ာ ဆုတ္လည္းစူး စားလည္းရူး၊ စကားမ်ားမ်ားေတာင္ မေျပာရဲဘူး။ ပါခ်င္တဲ႔ဘက္ပါ ေနာက္တစ္ဘက္က မုန္းမွာ။ အလယ္မွာ တည့္တည့္ထိုင္ေန တို႔ဘက္မပါရေကာင္းလားဆို ႏွစ္ဘက္စလုံး မုန္းမွာ။ ဘာမွ မေျပာလည္း ဘာမွမေျပာလို႔ဆို မုန္းမွာ။ ေတာ္ပါေတာ႔ ေျပာလည္း မုန္းမွာ။ ဘာလုပ္လုပ္ ဘာေျပာေျပာ မုန္းတယ္ မုန္းတယ္ မုန္းတယ္ အေျမာက္တစ္သိန္းနဲ႔ မလြတ္ဘူး။ ဒါႀကီးရွိေနသေရြ႕ သူတို႔မွာ မီးခဲေခါင္းရြက္ထားသလို ဘုန္းရွိန္ ဂုဏ္သိန္ က်က္သေရ ဂုဏ္သတင္း ဘယ္ဟာမွ တိုးတက္ဖို႔ မရွိဘူး။ အခုပိုဆိုးလာတာက လူေတြခ်ည့္ပဲ မဟုတ္ေတာ႔ဘူး။ ဘုန္းႀကီးေတြလည္း ႏြယ္လာၿပီ။ ရွင္းလို႔ကို မရေတာ႔ဘူး။ တကယ္လို႔မ်ား ဒီကိစၥဟာ သူတို႔ကို မုန္းတဲ႔သူတစ္ေယာက္ေယာက္ သူတို႔ေနရာ ၀င္ထိုင္ခ်င္တဲ႔သူ တစ္ေယာက္ေယာက္က လုပ္ထားတာဆိုရင္ အိမ္မွာ ကၽြမ္းထိုးေနေလာက္ၿပီ။ ေပ်ာ္လြန္းလို႔ ရူးသြားႏိုင္တယ္။

             ေနာက္ထပ္စဥ္းစားစရာတစ္ခုက သည္အခ်ိန္ဟာ ကပၸိလျပည္ဘက္ ဘီးတ၀က္နင္းတဲ႔အခ်ိန္။ သူတို႔သက္တမ္း တ၀က္က်ဳိးၿပီ။ ေနာက္သက္တမ္းအတြက္ ခုကတည္းက ျပင္ဆင္ၾကရမွာေပါ႔။ နီးကာမွ လမ္းခင္းမီးလင္း ထမင္းေကၽြးနင္းေပး လိုက္ဖားလို႔ မရဘူး။ ဒီအခ်ိန္မွာကတည္းက နံမယ္တစ္ခု တည္ေဆာက္ထားရေတာ႔မယ္။ တစ္ခါမွ နံမယ္ေတာင္မၾကားဖူးတဲ႔သူကို ဘယ္သူက မဲထည့္မွာလဲ။ အဲသလို ကိုယ္႔နံမယ္ကေလး လူသိဖို႔ဆိုတာ အခုလို ပြဲလန္႔တုန္းကေလး ဖ်ာခင္းလို႔ အေကာင္းဆုံးပဲ။ ေက်ာက္ဂူထဲမွာ ၃ ႏွစ္တိတိ ၀ဇီပိတ္တရားက်င္႔တဲ႔ မိုင္းပုန္းဆရာေတာ္ဆိုတာ ခုမနက္မွာ တစ္ခါပဲ ေဖ႔စ္ဘုတ္ေပၚမွာ ဖတ္ဖူးေသးတယ္။ မန္းေလး မစိုးရိမ္တိုက္သစ္ကဆရာေတာ္ေလးကေတာ႔ သူ႔နံမယ္ မပါတဲ႔ ေဖ႔စ္ဘုတ္စာမ်က္ႏွာဆိုတာ တစ္ရက္မွ မရွိဘူး။ ကမာၻသိ၊ ႏိုင္ငံတကာသိ၊ သမိုင္း၀င္၊ အုတ္က်င္း၀င္၊ ေပၚထင္ခ်က္ကေတာ႔ မေျပာပါနဲ႔။  ဥပမာေျပာျပတာပါ။ ဆိုလိုတာက ဒီအခ်ိန္ ဒီအေရးဟာ ႏိုင္ငံေရးစင္ျမင္႔ေပၚမွာ ကိုယ္႔နံမယ္ ထင္ရွားလာေအာင္ေၾကာ္ျငာဖို႔ အေကာင္းဆုံး Billboard ႀကီးပဲ။ သန္းေျခာက္ဆယ္မွာ ၅၉.၉သန္းေလာက္ ပိန္းတဲ႔ ျမန္မာျပည္ႀကီးမွာ လူၿပိန္းႀကိဳက္ ႏိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈမ်ားနဲ႔သာလွ်င္ ရာဇပလႅင္ေပၚတက္ႏိုင္လိမ္႔မယ္။ လက္တစ္ဆုပ္စာ ပညာရွင္ေတြကို ဂရုစိုက္စရာ မလို။ သူတို႔မွာ အသံမရွိ။ အာဏာရေတာ႔ ဒင္းတို႔ကို လည္စိကကိုင္ထားလို႔ရတယ္။

           လူစြမ္းေကာင္း ဟီးရိုးမွန္ရင္ ကယ္တင္ျခင္းအမႈကို လူသိရွင္ၾကား ျပဳျပရတယ္။ ဘယ္သူ႔ကိုမွ ကယ္တင္စရာမရွိရင္ ဇာတ္လမ္းမစႏိုင္ဘူး။ တသက္လုံးက လူၾကမ္းေနရာမွာ ဗီလိန္လုပ္လာတဲ႔သူေတြကလည္း ဇာတ္သိမ္းကာနီးရင္ သူတို႔အတြက္ ေျဖေပးဖို႔ တစ္ကြက္ႏွစ္ကြက္ေလာက္ေတာ႔ လိုတာပဲ။ ဒါေၾကာင္႔ ကိုယ္႔တပည့္ေတြထဲက မင္းတို႔ေကာင္မေလးကို သြားဆြဲၾက။ ခဏေနရင္ ငါလာကယ္မယ္။ လက္သီးတစ္ခ်က္ႏွစ္ခ်က္ထိုးလိုက္ရင္ ေမွာက္ျပၿပီး ထြက္ေျပးၾက။ က်န္တာ မင္းသမီးနဲ႔ ငါနဲ႔ ဆက္ကမယ္ဆိုတဲ႔ ႏွစ္က်ပ္ကြက္ေတြကလည္း ေတာကဗီဒီယိုရုံေတြမွာ ခုခ်ိန္ထိ ျပေကာင္းေနတုန္းပါပဲ။ ကိုယ္၀င္မယ္႔ နယ္မွာ ဘယ္ဘက္ကမဲရႏိုင္သလဲ အရိပ္အေျခၾကည့္ၿပီး မီးစင္ၾကည့္ကေပးမယ္႔သူေတြက ေပါမွေပါ။ လူၾကမ္းေတြလဲရင္ႀကိဳက္လား။ အၾကမ္းအရမ္းဆုံးေတာ႔ လြမ္းခန္းျပန္ျဖစ္လိမ္႔မယ္။

           တလိမ္ႏွစ္လိမ္ ေပြလိမ္ရႈပ္ အမယ္ဘုတ္ကယ္႔ သူ႔ခ်ည္ခင္တဲ႔။ အစီအစဥ္တက် ေနရာ၀င္လုလာတဲ႔ က်ဴးေက်ာ္သူေတြရွိတယ္။ အခ်ိန္ကိုက္ ညာသံေပးေတာေျခာက္မယ္႔ ျပည္တြင္းျပည္ပ အသားထဲကေလာက္ေတြ ရွိတယ္။ ပြဲလန္႔တုန္းဖ်ာခင္း၊ ၿပိဳင္ဘက္ကို ေျခထိုးၿပီး၊ ယိုးဒယားကြက္နင္းမယ္႔ မ်က္ႏွာဖုံးရွင္ သမင္လိုက္ခြင္ရိုက္လိုသူ ရာမမင္းသားေတြလည္း ရွိတယ္။ ဆိုး၀ိုင္းကနတ္သံပစ္လိုက္ရင္ ကိုႀကီးေက်ာ္မွန္း အေမဂ်မ္းမွန္းမသိပဲ မ်က္စိစုံမွိတ္ ထိပ္ေပၚလက္တင္ၿပီး ခုန္ေပါက္စုံေျမာက္လို႔ ပူေနာင္ခ်ပ္ခ်ိန္း ဒိန္းဒလိန္းကမယ္႔ လူၿပိန္းႀကီးမ်ားလည္း ရွိတယ္။ ဟဲ႔ ဟဲ႔ ဘာေတြျဖစ္ေနလဲ။ သူတို႔မွာ ေပါင္မုန္႔မရွိဘူးလား။ နင္တို႔အိမ္က ကိတ္မုန္႔ေတြ ထုတ္ေပးလိုက္ေလ လို႔ ဘုမသိဘမသိ တေရးႏိုးထအၾကံေပးမယ္႔ ေယာင္ခ်ာခ်ာ အန္တြဳိင္းနက္ႀကီးလည္း ရွိတယ္။ ရုံေတာ္မဂၤလာမွာ ပုံေဖာ္ဆင္ကာသာ ရႈစားေတာ္မူၾကပါေတာ႔။

Copy & Paste

$
0
0

 
 Copy & Paste ------------------  ကြန္ျပဴတာ အသံုးျပဳသူအားလံုး မသံုးမျဖစ္ သံုးဖူးၾကတဲ႔ ကြန္ပ်ဴတာ shortcut key ေလး ကို အားလံုးသိၿပီးျဖစ္မွာပါ ။ Copy and Paste ပါ ။  ကြန္ပ်ဴတာယူဆာေတြ ၊ မိုဘိုင္းဖုန္းယူဆာေတြ ၊ အင္တာနက္ယူဆာေတြ ၊ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြ အတြတ္ အသံုးအမ်ားဆံုး shortcut key ေလးေတြပါ ။  Cut , Copy , Paste ဆိုတဲ႔ Command ေလးေတြကို data ေတြ ၊ files တြ ၊ text ဆိုတဲ႔ စာသားေတြ တစ္ေနရာကေန တေနရာ ကို ေျပာင္း ေရႊ႕ လိုတဲ႔ခါ မွာအသံုးျပဳပါတယ္ ။  Copy and Paste ဆိုတဲ႔ စကား ရပ္ ကေတာ႔ ဇာတ္ညႊန္း ေရးသားတည္းျဖတ္ျခင္း ျပဳလုပ္ၾကသူေတြ ဆီကေနတဆင္႔ ဆင္းသက္လာခဲ႔တယ္လို႔ဆိုပါတယ္ ။   ဟုိးအရင္ကေတာ႔ ေကာ္ပီ တကယ္ဆိုတာ Hard Copy ဆိုၿပီး စာေတြအားလံုး ၊ files ေတြအားလံုးကို ေနရာလြတ္တေနရာထဲထည့္ ၊ ၿပီးကာမွာ တျခားတေနရာမွာ သြားျပန္ထား စသျဖင္႔ အဆင္႔ ဆင္႔ ျဖတ္ေက်ာ္ၿပီးမွ သာ လုပ္လို႔ရပါတယ္ ။ ယေန႔ သံုးေနတဲ႔ Copy and Paste လို လိုခ်င္တဲ႔ ေနရာေလးကို select လုပ္ၿပီး ကူးယူ ၊ ကိုယ္ထားခ်င္တဲ႔ ေနရာေလးမွာ ကာဆာ ေလးခ်ၿပီး Paste လို႔ မရေသးပါဘူး ။   ယေန႔ ကၽြန္ေတာ္ တို႔ အသံုးျပဳေနတဲ႔ Copy and Paste ကိုေတာ႔ Lawrence G. Tesler (Larry Tesler) ဆိုတဲ႔ ကြန္ပ်ဴတာသိပၸံပညာရွင္ က ၁၉၇၃ ကေန ၁၉၇၆ အၾကားမွာ တီထြင္ခဲ႔တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္ ။ တျခား shortcut key ေတြ ျဖစ္တဲ႔  cut ကို ေတာ႔ ၁၉၈၃ ခုႏွစ္မွာတီထြင္ႏိုင္ခဲ႔ပါသတဲ႔ ။ Ctrl + Z ဆိုရင္ Undo Ctrl + X ဆိုရင္ Cut  Ctrl + C ဆိုရင္ေတာ႔ Copy  Ctrl + V ဆိုရင္ေတာ႔ Paste ... ဆိုတဲ႔ ေရွာ႔ကတ္ကီး ေတြကို 1984 ခု ႏွစ္ Larry Tesler ..Apple Computer ကို ေျပာင္းေရႊ႕ လုပ္ကိုင္စဥ္မွာ တီထြင္ခဲ႔တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္ ။  ကဲ .... ေက်းဇူးရွင္ႀကီး ဂုရုႀကီး .. Larry Tesler ကို ဦးညႊတ္လိုက္ၾကပါဦး .... :P  (ရုပ္ဆိုး)
------------------

ကြန္ျပဴတာ အသံုးျပဳသူအားလံုး မသံုးမျဖစ္ သံုးဖူးၾကတဲ႔ ကြန္ပ်ဴတာ shortcut key ေလး ကို အားလံုးသိၿပီးျဖစ္မွာပါ ။ Copy and Paste ပါ ။

ကြန္ပ်ဴတာယူဆာေတြ ၊ မိုဘိုင္းဖုန္းယူဆာေတြ ၊ အင္တာနက္ယူဆာေတြ ၊ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြ အတြတ္ အသံုးအမ်ားဆံုး shortcut key ေလးေတြပါ ။

Cut , Copy , Paste ဆိုတဲ႔ Command ေလးေတြကို data ေတြ ၊ files တြ ၊ text ဆိုတဲ႔ စာသားေတြ တစ္ေနရာကေန တေနရာ ကို ေျပာင္း ေရႊ႕ လိုတဲ႔ခါ မွာအသံုးျပဳပါတယ္ ။

Copy and Paste ဆိုတဲ႔ စကား ရပ္ ကေတာ႔ ဇာတ္ညႊန္း ေရးသားတည္းျဖတ္ျခင္း ျပဳလုပ္ၾကသူေတြ ဆီကေနတဆင္႔ ဆင္းသက္လာခဲ႔တယ္လို႔ဆိုပါတယ္ ။ 
ဟုိးအရင္ကေတာ႔ ေကာ္ပီ တကယ္ဆိုတာ Hard Copy ဆိုၿပီး စာေတြအားလံုး ၊ files ေတြအားလံုးကို ေနရာလြတ္တေနရာထဲထည့္ ၊ ၿပီးကာမွာ တျခားတေနရာမွာ သြားျပန္ထား စသျဖင္႔ အဆင္႔ ဆင္႔ ျဖတ္ေက်ာ္ၿပီးမွ သာ လုပ္လို႔ရပါတယ္ ။ ယေန႔ သံုးေနတဲ႔ Copy and Paste လို လိုခ်င္တဲ႔ ေနရာေလးကို select လုပ္ၿပီး ကူးယူ ၊ ကိုယ္ထားခ်င္တဲ႔ ေနရာေလးမွာ ကာဆာ ေလးခ်ၿပီး Paste လို႔ မရေသးပါဘူး ။ 

ယေန႔ ကၽြန္ေတာ္ တို႔ အသံုးျပဳေနတဲ႔ Copy and Paste ကိုေတာ႔ Lawrence G. Tesler (Larry Tesler) ဆိုတဲ႔ ကြန္ပ်ဴတာသိပၸံပညာရွင္ က ၁၉၇၃ ကေန ၁၉၇၆ အၾကားမွာ တီထြင္ခဲ႔တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္ ။ တျခား shortcut key ေတြ ျဖစ္တဲ႔ cut ကို ေတာ႔ ၁၉၈၃ ခုႏွစ္မွာတီထြင္ႏိုင္ခဲ႔ပါသတဲ႔ ။
Ctrl + Z ဆိုရင္ Undo
Ctrl + X ဆိုရင္ Cut 
Ctrl + C ဆိုရင္ေတာ႔ Copy 
Ctrl + V ဆိုရင္ေတာ႔ Paste ... ဆိုတဲ႔ ေရွာ႔ကတ္ကီး ေတြကို 1984 ခု ႏွစ္ Larry Tesler ..Apple Computer ကို ေျပာင္းေရႊ႕ လုပ္ကိုင္စဥ္မွာ တီထြင္ခဲ႔တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္ ။

ကဲ .... ေက်းဇူးရွင္ႀကီး ဂုရုႀကီး .. Larry Tesler ကို ဦးညႊတ္လိုက္ၾကပါဦး .... :P

(ရုပ္ဆိုး)


အမွန္တရားတို ့ရဲ ့ အျခားစာမ်က္နွာမ်ား..................

$
0
0
July 22, 2013 at 4:19pm
တစ္ခါတစ္ေလ အမွန္တရားအေႀကာင္းေျပာရတာ နားခါးမွာပါ။ ေလာကမွာ အမွန္တရားေတြဟာ ခါးသီးတာပါပဲ။ ေဆးခါးႀကိး ဆိုေပမယ့္လည္း  ေရာဂါေပ်ာက္မယ္၊ အသံုး၀င္မယ္ဆို  ႀကိတ္မွိတ္ျမိဳခ်ႀကရမွာပါ။ 


မေန ့က မႏၱေလးမွာ ဦး၀ီရသူ  တရားပြဲ ဗံုးေပါက္ပါတယ္တဲ့။ မအံ့ႀသစရာေကာင္းတဲ့ အံ့ႀသစရာတစ္ခုပါ။ေလာကမွာ တစ္ခါတစ္ေလ  ရွင္းလြန္းအားႀကီးေနလြန္းလို ့ မရွင္းေတာ့သလို  ျဖစ္ေနတဲ့ ျဖစ္ရပ္ေတြရွိေနတတ္ႀကပါတယ္။  ဒီျဖစ္ရပ္ကလည္း ဒီလိုျဖစ္လိမ့္မယ္၊ ဒီလိုေတာ့ ျဖစ္လာမွာပဲ ရယ္လို ့ ႀကိဳတင္တြက္ဆလို ့ရတဲ့အရာတစ္ခုပါ။



၀န္ခံသည္ျဖစ္ေစ၊ ၀န္မခံသည္ျဖစ္ေစ၊ လက္ခံသည္ျဖစ္ေစ၊ လက္မခံသည္ျဖစ္ျဖစ္ ဦး၀ီရသူဟာ ေကာင္းသတင္းနဲ ့ေက်ာ္ႀကားတဲ့ ဆရာေတာ္ မဟုတ္ပါဘူး။  ဆိုးသတင္းနဲ ့ သာ ေက်ာ္ႀကားထင္ရွား လာေနတဲ့သူပါ။


ဒီကေရွ ့မတိုင္ခင္ကေလးမွာကို  သူ ့ရဲ  ့ Page မွာ မဟုတ္မမွန္ျပသနာ ျဖစ္ေစမယ့္၊ အမုန္းတရားႀကီးထြားေစမယ့္သတင္းမွား ၂ ခု၃ ခုနဲ ့ ဖြခဲ့ပါေသးတယ္။  ျပသနာက လူေတြက သူထင္သေလာက္ မအႀကေတာ့ပါဘူး။သူ ့သတင္းမွန္မမွန္ ဆိုတာနဲ ့၊ အဲဒီသတင္းဇစ္ျမစ္ေတြကို ခ်က္ျခင္းဆိုသလို ရွာေဖြေဖာ္ထုတ္ ၊ အမွန္တရားမဟုတ္ေႀကာင္းအမွန္အစစ္က ဘာဆိုတာ ေဖာ္ထုတ္လာေနခဲ့ႀကတာပါ။


ဒီကာလေတြဟာ  အစၥလမ္ ဘာသာ၀င္တို ့ရဲ  ့ ဥပုတ္လပါ။ သူတို ့ေတြဆီမွာ ျဖစ္ေလ့ရွိႀကတဲ့ စစ္ပြဲေတြမွာကိုေတာင္ အပစ္အခတ္ဆိုတာမ်ိဳး ရပ္စဲျပီး ထိန္သိမ္းဆင္ျခင္ေလ့ရွိႀကတာပါ။ ျမန္မာျပည္မွာေတာ့ ပိုျပီးဆိုးပါတယ္။ ျဖစ္လိုက္ျပီေဟ့ဆိုရင္ ဘယ္သူေတြက ဘယ္သူ ့ဘက္ပါမယ္။ ဘယ္လိုေတြေတာ့ ခံႀကရေတာ့မယ္။ ဘယ္သူေတြကျဖင့္ ရပ္ႀကည့္ေနမယ္။ ဘယ္လို နာက်င္မႈေတြ ခါးဆီးခံႀကရမယ္။ အသက္အိုးအိမ္စည္းစိမ္ေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ားမ်ားကို ဘယ္လိုပံုစံနဲ ့ စြန္ ့လႊတ္လိုက္္ ႀကရရံုသာမက  ေနာက္ဆြဲတြဲ ဒုကၡေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ားဦးမယ္ ဆိုတာကို  အခုလက္ရွိႀကံဳခဲ့ႀကရတဲ့ ၊ ႀကံဳထားခံရ တဲ့ ျမန္မာျပည္က အစၥလမ္ဘာသာ၀င္ေတြ မသိတဲ့သူ မရွိပါဘူး။ မေႀကာက္ရြံ  ့တဲ့သူ  မရွိပါဘူး။ မမွတ္မိပဲ ေမ့သြားတဲ့သူ မရွိေသးပါဘူး။


ဒုကၡဆိုတာကို အသက္ေတြ၊ ဘ၀ေတြေပးျပီးခံထားႀကရတဲ့ ကြ်န္ေတာ္တို ့ ျပည္သူေတြေတာင္ စစ္အာဏာရွင္ကို ေႀကာက္လြန္းလို ့၊ အခုထိ ရြံေႀကာက္ႀကီးေႀကာက္ျပီး ၊ ယူနီေဖာင္းစိမ္းစိမ္းေတြ ျမင္ရံုနဲ ့ေတာင္ ၊ ရင္ထဲက ဆို ့တက္လာတဲ့ အေႀကာက္တရားက ေသရာပါမယ့္ အနာျဖစ္ေနတာႀကီးကို ၊ နည္းနည္းေလး ပဲ သူတို ့ကို ကိုယ္ခ်င္းစာေပးရင္ ေတြးႀကည့္၊ ျမင္ႀကည့္ေပးလို ့ရပါတယ္။


ဒီအေျခအေနမွာ၊ ဒီအခ်ိန္မွာ ဦး၀ီရသူကို ဗုန္းနဲ ့ခြဲဖို ့ မေျပာပါနဲ ့သူ ့ဘာသာသူ ေနမေကာင္းျဖစ္မွာ၊ ခလုတ္တိုက္ ေခ်ာ္လဲ မွာကိုေတာင္ ျမန္မာျပည္က ျပည္တြင္းေနအစၥလမ္ေတြ ေႀကာက္ရြံ  ့ပါလိမ့္မယ္။ ဦး၀ီရသူမွာ  ျဖစ္ေပၚလာသမွ် ေဘးဒုကၡအေပါင္း ဟာ သူတို ့အေပၚဥပါဒ္ျဖစ္ေစမယ္ဆိုတာကို မသိေလာက္ေအာင္ေတာ့ သူတို ့ မအႀကပါဘူး။ အဲဒီအေႀကာင္းျပခ်က္နဲ ့ပဲ သူတို ့လူမ်ိဳးေတြရဲ  ့၊ သူတို ့ဘာသာ၀င္ေတြရဲ  ့ ေနာက္ထပ္အသက္အိုးအိမ္စည္းစိမ္ေတြကို အမ်ားႀကီးေပးဆပ္ႀကရမယ္ဆိုတာကို မသိပဲ မေနေအာင္၊ သူတို ့ဘ၀ေတြ အသက္ေတြနဲ ့ရင္းျပီး သင္ခန္းစာဆိုးေတြ ရခဲ့ျပီးသားပါ။


တစ္ခုပဲ ရွိတယ္။ မခံနိုင္ေတာ့လို ့ လက္စားျပန္ေခ်ေတာ့တဲ့အခါ ဆိုရင္လည္း  ဒီထက္အဆေပါင္းမ်ားစြာ ၊ ဆိုးရြားျပင္းထန္ ပါလိမ့္မယ္။ တာလီဘန္ေတြ၊ အယ္လ္ကိုင္းဒါးေတြ ဆိုတာ ကြ်န္ေတာ္တို ့ အေပ်ာ္တမ္းတို ့သင့္ထိသင့္တဲ့ အရာေတြမဟုတ္ပါဘူး။ သူတို ့ဟာလည္း  အေပ်ာ္တမ္းသမားေတြ  ဘယ္တုန္းကမွ မဟုတ္ခဲ့ႀကဘူး။ ကြ်န္ေတာ္တို ့ တိုင္းျပည္ရဲ  ့ျပသနာေတြထဲကို  သူတို ့၀င္ပါလာဖို ့ကိုလည္း  ကြ်န္ေတာ္တို ့ မဖန္တီးအပ္ပါဘူး။ ႀကိဳဆိုသင့္တဲ့ ကိစၥမဟုတ္ပါဘူး။


အဲဒီေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ ဒီကိစၥဟာ  ျပည္တြင္းေန အစၥလမ္ဘာသာ၀င္ေတြရဲ  ့ လက္ခ်က္လံုး၀ မဟုတ္ဘူးလို ့ ယူဆပါတယ္။  အစိုးရရဲ  ့လက္ခ်က္လည္း  မဟုတ္ဘူးလို ့ပဲ ယူဆပါတယ္။ အစိုးရဟာ ဒီျပသနာကိုပဲ  ထပ္ခါထပ္ခါသံုးလို ့ အသံုးမ၀င္ေတာ့ဘူး။ အက်ိဳးမရွိေတာ့ဘူး ဆိုတာ သိျပီးသားပါ။


ဦးသိန္းစိန္ရဲ  ့ နိုင္ငံျခားခရီးက ျပန္ေရာက္လာကာစမွာ သူဘယ္လိုမွ အရွက္ကြဲ ျပသနာျဖစ္တာ မခံလိုပါဘူး။ဦးေ၇ႊမန္း ရိုးသား ေအးခ်မ္း ျပီး ျငိမ္းခ်မ္းတဲ့ သူ ့ရဲ  ့ မ်က္နွာစာကို  ဇြတ္ပံုပန္းဆင္ေနတဲ့ အခါသမယ၊ အရာရာသူ ့အတြက္ပန္းခင္းတဲ့လမ္း
ျဖစ္ေနတယ္လို ့ ယူဆေနတဲ့အခ်ိန္ သူဒီပံုရိပ္ကို ဒီေလာက္နဲ ့မလဲပါဘူး။ ဒါဆို တပ္ခ်ဳပ္ေရာ သူကပိုျပီးအေနသာႀကီး။ ေလာေလာဆယ္ ေဘးမွာ ခပ္ခြာခြာေနေနေသးတဲ့သူ။ တိုင္းျပည္ေခ်ာက္ထဲမက်မျခင္း၊ ၀င္ပါစရာမလိုဘူးလို ့ အခုေနေတာ့ သူ ့အေနအထားသူ ခိုင္မာသထက္ခိုင္မာေအာင္ လုပ္ေနရရင္း၊ ျဖစ္နိုင္မယ္ဆိုရင္ အရင္္ႀသဇာေဟာင္းေအာက္က လြတ္ဖို ့ ႀကိဳးစားျပီး အမွန္တစ္ကယ္ တပ္ခ်ဳပ္ပါ၀ါ ျပည့္၀ဖို ့အတြက္သာ ေလာေလာဆယ္မွာ အာရံုရွိေနတဲ့သူ။


ဒါဆိုရင္ ဘယ္သူလဲ။ ဘယ္သူတရားခံလည္း။ ရွင္းရွင္းႀကီးပါ၊ တရားခံက ကိုယ္တိုင္ပါ။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ပါးပါးေလး စေတး ျပလိုက္တာပါ။ မသိမသာ ပါးပါးေလး ရွပ္ထိျပလိုက္တာပါ။  သူ တစ္ခုပဲ မွားသြားတာက ကြ်န္ေတာ္တို ့တစ္ျပည္လံုးဟာ လူညံ့ေတြ မဟုတ္ဘူးဗ်။ ျမင္တတ္တယ္။  တြက္တတ္တယ္။ ႀကည့္တတ္တယ္။


ဦး၀ီရသူရဲ  ့ Page က ခ်က္ခ်င္း အခ်ိန္နဲ ့အမွ် သတင္းေတြ ၊ ရုပ္ပံုေတြ ေ၀ေ၀ဆာဆာ တက္တယ္။ မအံ့ႀသစရာေကာင္းတဲ့ အံႀသစရာတစ္ခုပဲ။  ခပ္ညံ့ည့ံလူရဲ  ့ ေသြးေဆာင္ဖ်ားေယာင္းမႈေနာက္ကို  ခပ္တုံုးတံုး သူေတြပဲ လိုက္ႀကမွာေပမယ့္  ကြ်န္ေတာ္တို ့ ျပည္သူေတြက ထင္သေလာက္ မတံုးႀကပါဘူးဗ်။


ဒါေပမယ့္ ဒီေနရာမွာ   သမၼတႀကီးနဲ ့အစိုးရကိုေရာ ၊ လႊတ္ေတာ္ဥကၠဌႀကီး သူရဦးေရႊမန္းကိုေရာ ကြ်န္ေတာ္ေလးေလးနက္နက္ ေတာင္းဆိုခ်င္တာ၊ တင္ျပခ်င္တာ ရွိပါတယ္။  သမၼတႀကီးလည္း  ဒီက်န္တဲ့ သက္တမ္းေလး ဂုဏ္သိကၡာရွိရွိေလး သမၼတ ဆက္လုပ္သြားရေအာင္၊ လႊတ္ေတာ္ဥကၠဌႀကီးလည္း  အနာဂတ္သမၼတႀကီး လုပ္ဖို ့ ေျဖာင့္ျဖဴးေနျပီးသား လမ္းေလး ဆက္ျပီးေခ်ာေမြ ့သြားေအာင္၊ နိုင္ငံျခားေတြမွာ သမၼတႀကီးတို ့၊ ဥကၠဌႀကီးတို ့ရဲ  ့ ဘာသာေရး အႀကမ္းဖက္မႈေတြကို   လံုး၀ သည္းခံ သြားမွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ျပတ္ျပတ္သားသား အေရးယူေတာ့မယ္ ဆိုတဲ့ စကားေတြနဲ ့ လည္းညီေအာင္၊ ကိုယ့္ေျပာခဲ့တဲ့ စကားတည္ေအာင္  တစ္ခုေတာ့ လုပ္ေပးေစခ်င္ပါတယ္။


တရားခံရွာေပးဖို ့ မဟုတ္ပါဘူး။  ျမန္မာျပည္မွာ  တရားခံရွာရတာ  အခက္ဆံုးအလုပ္ဆိုတာ  ကြ်န္ေတာ္တို ့သိႀကပါတယ္။တစ္ခ်ိဳ ့တရားခံေတြက ဘယ္လိုရွာရွာ ဒီနိုင္ငံမွာ ေတြ ့ေလ့မွမရွိတာ။  အခုေတာင္းဆိုခ်င္တာက သမၼတႀကီးတို ့၊ လႊတ္ေတာ္ဥကၠဌႀကီးတို ့အတြက္ လုပ္ေဆာင္ေပးဖို ့  လြယ္မွာပါ။  အရင္အစိုးရ အဆက္ဆက္လက္ထက္ ကတည္းကေရာ၊ အခုအထိပါလိုအပ္ရင္ လိုအပ္သလို  သံုးစြဲေလ့ရွိတဲ့ တားျမစ္ခ်က္တစ္ခုရွိပါတယ္။  နိုင္ငံေတာ္အတြက္အႏၱရာယ္ ရွိလာရင္၊ တိုင္းျပည္ မွာ
မျငိမ္မသက္ ျဖစ္ေအာင္၊ ဆူပူမႈ ျဖစ္ေအာင္၊ လုပ္ေဆာင္မယ့္၊ လႈံ ့ေဆာ္တရားေဟာေတာ့မယ္ဆိုရင္ အဲဒီဆရာေတာ္ေတြကို တရားေဟာခြင့္ ပိတ္ပင္ေလ့ရွိခဲ့ပါတယ္။


ဟိုတုန္းကလည္း  ေဒၚစုကို သူေလွ်ာက္သြားျပီးစကားေတြဘာေတြ၊ မိန္ ့ခြန္းေတြဘာေတြ ေလွ်ာက္ေလွ်ာက္ ေျပာရင္ တိုင္းျပည္ ဆူမွာ ပူမွာ စိုးလို ့၊ ေနအိမ္ထဲမွာေတာင္ ဘယ္သူနဲ ့မ် မေတြ ့ရေအာင္၊ ဘာစကားမွ မေျပာရေအာင္လည္းထားခဲ့ဖူးတာပဲေလ။ အခုလည္း အဲဒီဦး၀ီရသူဟာ  တိုင္းျပည္အတြက္ ေတာ္ေတာ္ေလး  အႏၱရာယ္ ရွိမယ့္ အေနအထားေရာက္ေနတာပါ။  ဒါကိုေတာ့ လ်စ္လ်ဴရႈထားဖို ့  ဘယ္နည္းနဲ ့မွ မသင့္ဘူး မဟုတ္ပါလား။


အဲဒါေႀကာင့္ သမၼတႀကီးတို ့၊ ဥကၠဌႀကီးတို ့ အရင္တုန္းက လုပ္ခဲ့ႀကဖူးသလို အတင္းသင္ဃန္းဆြဲခြ်တ္တာေတြ၊ ဘာေတြေတာ့ မလုပ္ခ်င္ေနပါ။ ေနအိမ္ထဲပိတ္ထားသလို၊ ေက်ာင္းေတြ ဘာေတြထဲ ပိတေလွာင္္မထားခ်င္လည္းေနပါ။ တရားေဟာ တာေတြ ဘာေတြေတာ့   တားျမစ္သင့္ျပီလို ့ ထင္ပါတယ္။  မဟုတ္ရင္ နိုင္ငံျခားမွာ ကတိေတြ ေပးလိုက္၊ ျပည္တြင္းျပန္ေရာက္ေတာ့ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္လိုက္နဲ ့။ သိကၡာဆိုတာလည္း  မက်န္ေတာ့သေလာက္ ျဖစ္ေနလို ့ေလ။


အေရးယူပါမယ္ဆိုတဲ့ ကတိနဲ ့ညီေအာင္ အေရးမယူေသးရင္ေတာင္ သူ ဟိုေျပာဒီေျပာ ေလွ်ာက္မေျပာနိုင္ေအာင္ ေတာ့ ထိန္းေပးႀကပါေတာ့လို ့ ေတာင္းဆိုခ်င္ပါတယ္။  ေမွာ္ဘီသံဃာ့ညီလာခံတုန္းကေတာင္ သူ ့ကိုစကားေျပာခြင့္၊ မိန္ ့ခြန္းေခြ် ခြင့္ မရေအာင္  ဆရာေတာ္ေတြ ၀ိုင္းထိန္းေပးခဲ့ႀကတာလို ့ သိရပါတယ္။  တာ၀န္ရွိသူမ်ား ဆိုတာလည္း အဲဒီေလာက္ေတာ့လုပ္ေပးဖို ့ တာ၀န္ရွိတယ္ မဟုတ္ပါလား။


တိုင္းျပည္အတြက္ တာ၀န္ယူေပးခ်င္ႀကလြန္းလို ့ပါ ဆိုျပီး  ဒီေနရာေတြမွာ  ထိုင္ေနႀကတာဆိုေတာ့ေလ.....။       ။




                                                                            ျပည္ခ်စ္သူ


                                                                            22.7.2013
Viewing all 1811 articles
Browse latest View live