"မင္းတုိ႔ ခြင့္ ၁၀ ရက္ရမယ္ ျပန္ဖုိ႔ျပင္ေတာ့ "
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္ရႊင္သြားသည္။ သင္တန္းဆင္းၿပီး၍ ခြင့္ျပန္ၿပီး ၂ ပတ္အၾကာတြင္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ခြင့္ထပ္ရရွိျခင္းျဖစ္သည္။
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ သင္တန္းတြင္ ၁၀ တန္းေအာင္ေသာ စစ္သည္မ်ား အမ်ားအျပားပါ၀င္သည္။
ခြင့္ ၁၀ ရက္ထပ္မံေပးျခင္းမွာ တကၠသုိလ္ေလွ်ာက္လႊာမ်ားျဖည့္သြင္းရန္အတြက္ျဖစ္သည္။ ကုိယ္တုိင္ ျဖည့္သြင္းရမည္ဟု ဆုိျခင္းေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကုိ ခြင့္ေပးျခင္းျဖစ္သည္။ စိတ္ထဲတြင္ေတာ့ ခ်စ္ဖုိ႔ေကာင္းတဲ့ တပ္မေတာ္ႀကီးဟုပင္ တင္စားလုိက္မိသည္။
ခြင့္ ၁၀ ရက္ထပ္မံေပးျခင္းမွာ တကၠသုိလ္ေလွ်ာက္လႊာမ်ားျဖည့္သြင္းရန္အတြက္ျဖစ္သည္။ ကုိယ္တုိင္ ျဖည့္သြင္းရမည္ဟု ဆုိျခင္းေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကုိ ခြင့္ေပးျခင္းျဖစ္သည္။ စိတ္ထဲတြင္ေတာ့ ခ်စ္ဖုိ႔ေကာင္းတဲ့ တပ္မေတာ္ႀကီးဟုပင္ တင္စားလုိက္မိသည္။
ခြင့္ ျပန္ရမည္မုိ႕ စိတ္ကေပ်ာ္ရႊင္ေနေသာ္လည္း လက္ထဲတြင္ လမ္းစရိတ္ပင္ မရွိၾကေတာ့။ ကၽြန္ေတာ့္ တြင္လည္း ေငြေၾကးက ခပ္ပါးပါးျဖစ္ေနၿပီ။ ဒီေတာ့ ခြင့္ျပန္မည့္အထဲမွ ေငြေၾကးလုိအပ္သူေတြကုိ စုလုိက္ သည္။ တစ္ခါတည္း တပ္မေတာ္မွ ထုတ္ေပးသည့္ ျခင္ေထာင္မ်ား ယူလာရန္ မွာလုိက္သည္။
အေၾကာင္းကား သင္တန္းမွ ဆရာတစ္ဦးထံ ထုိျခင္ေထာင္မ်ားစု၍ ေပါင္ႏွံၾကျခင္းျဖစ္ေပေတာ့သည္။ ဤသည္မွာ ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀၏ လက္ရွိအခ်ိန္အထိ ပထမဆုံးႏွင့္ ေနာက္ဆုံးေသာ ေပါင္ႏွံဘူးျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ ေပါင္ႏွံရျခင္း၏ ေနာက္ဆက္တြဲဆုိးက်ိဳးမ်ားသည္ကား မိမိပစၥည္းကုိ ေရြးမွ ေရြးႏုိင္ပါမည္လား။ မေရြးႏုိင္လွ်င္ လူၾကားထဲအရွက္ရမည္လား ဟူေသာ စုိးရိမ္စိတ္တုိ႔က ၀င္လာျခင္းျဖစ္သည္။
တကယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ေပါင္ႏံွလုိက္သည္မွာ ျခင္ေထာင္တစ္လုံးပင္ျဖစ္သည္။ လူ႔မႈပတ္၀န္းက်င္တြင္ မိဘတုိ႔၏ အေမြအႏွစ္ပစၥည္းပစၥယမွအစ တုိက္တာမ်ား၊ စက္ဘီး၊ ဆုိင္ကယ္၊ ကား၊ ၿခံစသည့္ ႀကီးမားစြာ ေပါင္ႏွံထားသူတုိ႔၏ ခံစားမႈတုိ႔သည္ကုိ ဘယ္သုိ႔ရွိေနမည္ကုိ မသိပါ။ မည္သုိ႔ပင္ ႀကိဳးပမ္းလုပ္ေဆာင္ေစကာမူ ကုိယ္တန္ဖုိးထားသည့္ ပစၥည္းတုိ႔ကို မေရြးႏုိင္ဘဲ အေပါင္ဆုံးသြားသည့္အခါ ခံစားရသည့္ခံစားမႈတုိ႔ကုိ စာနာမိလုိက္သည္။
မည္သုိ႔ပင္ဆုိေစ ထုိျခင္ေထာင္အေပါင္စရိတ္ျဖင့္ ကၽြန္ေတာ့္တုိ႔ အသီးသီး ေမြးရပ္ေျမခရီးသုိ႔ ျပန္ခဲ့ၾက ပါသည္။
အေၾကာင္းကား သင္တန္းမွ ဆရာတစ္ဦးထံ ထုိျခင္ေထာင္မ်ားစု၍ ေပါင္ႏွံၾကျခင္းျဖစ္ေပေတာ့သည္။ ဤသည္မွာ ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀၏ လက္ရွိအခ်ိန္အထိ ပထမဆုံးႏွင့္ ေနာက္ဆုံးေသာ ေပါင္ႏွံဘူးျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ ေပါင္ႏွံရျခင္း၏ ေနာက္ဆက္တြဲဆုိးက်ိဳးမ်ားသည္ကား မိမိပစၥည္းကုိ ေရြးမွ ေရြးႏုိင္ပါမည္လား။ မေရြးႏုိင္လွ်င္ လူၾကားထဲအရွက္ရမည္လား ဟူေသာ စုိးရိမ္စိတ္တုိ႔က ၀င္လာျခင္းျဖစ္သည္။
တကယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ေပါင္ႏံွလုိက္သည္မွာ ျခင္ေထာင္တစ္လုံးပင္ျဖစ္သည္။ လူ႔မႈပတ္၀န္းက်င္တြင္ မိဘတုိ႔၏ အေမြအႏွစ္ပစၥည္းပစၥယမွအစ တုိက္တာမ်ား၊ စက္ဘီး၊ ဆုိင္ကယ္၊ ကား၊ ၿခံစသည့္ ႀကီးမားစြာ ေပါင္ႏွံထားသူတုိ႔၏ ခံစားမႈတုိ႔သည္ကုိ ဘယ္သုိ႔ရွိေနမည္ကုိ မသိပါ။ မည္သုိ႔ပင္ ႀကိဳးပမ္းလုပ္ေဆာင္ေစကာမူ ကုိယ္တန္ဖုိးထားသည့္ ပစၥည္းတုိ႔ကို မေရြးႏုိင္ဘဲ အေပါင္ဆုံးသြားသည့္အခါ ခံစားရသည့္ခံစားမႈတုိ႔ကုိ စာနာမိလုိက္သည္။
မည္သုိ႔ပင္ဆုိေစ ထုိျခင္ေထာင္အေပါင္စရိတ္ျဖင့္ ကၽြန္ေတာ့္တုိ႔ အသီးသီး ေမြးရပ္ေျမခရီးသုိ႔ ျပန္ခဲ့ၾက ပါသည္။
(၂)
"ေရြးခ်ယ္မယ့္ ဘာသာရပ္ကုိ လြယ္တဲ့ဟာျဖည့္၊ လုိက္ႏုိင္မယ့္ဟာ ေရြး"
ဦးေလးျဖစ္သူက တကၠသုိလ္တက္ရာတြင္ ကုိယ္ေရြးခ်ယ္မည့္ ဦးစားေပးဘာသာရပ္ကုိ ေရြးခ်ယ္ခုိင္း ျခင္းျဖစ္သည္။ ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔က အေ၀းသင္တက္ၾကမည္ျဖစ္သည္။
"အဓိက ကေတာ့ ဘြဲ႕တစ္ခုရဖုိ႔ပဲ "
ဟုတ္သည္။ ဘြဲ႕ရဆုိသည့္ဂုဏ္ႏွင့္ မိမိ၏ မိဘမ်ားက ဘြဲ႕ရေအာင္ ေက်ာင္းထားေပးႏုိင္သည္ဟူေသာ ဂုဏ္မ်ားကုိ လုိခ်င္မႈေၾကာင့္ လြယ္ကူေသာ၊ လုိက္ႏုိင္ေသာ ဘာသာရပ္ကုိ ေရြးခ်ယ္ၾကျခင္းျဖစ္သည္။ မိမိရရွိ သည့္ဘြဲ႕ျဖင့္ အလုပ္လုပ္ကုိင္ရသည္မွာ ရွားပါးလွသည္မဟုတ္ပါလား။ ၿပီးလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔က အေ၀းသင္ ဘြဲ႕ျဖစ္သျဖင့္ သာ၍ဆုိးသည္။
"သမုိင္း၊ ျမန္မာ၊ စိတ္ပညာ "
ကၽြန္ေတာ္ေရြးခ်ယ္လုိက္သည့္ ဘာသာရပ္မ်ားျဖစ္သည္။ လြယ္ကူသည္ဟု ေရွ႕အစ္ကုိအစ္မမ်ားကုိ ဆုိသည့္ သမုိင္းကုိ ဦးစားေပး(၁)၊ ကၽြန္ေတာ္ႏွစ္သက္သည့္ ျမန္မာစာကုိ ဦးစားေပး(၂)၊ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္၀င္ စားသည့္ စိတ္ပညာကုိ ဦးစားေပး(၃)အျဖစ္ ေရြးခ်ယ္လုိက္သည္။
ထုိအခ်ိန္က စိတ္ပညာကုိ စိတ္ထဲတြင္ စိတ္၀င္စားမိသည္သာရွိသည္။ စိတ္ပညာ ဘာသာရပ္က ဘာေတြနည္းဟု လုံးလုံးမွ်မသိခဲ့။ လူတုိ႔၏ စိတ္ကုိေတာ့ ထုိအခ်ိန္ကတည္းက နည္းနည္းပါးပါးစိတ္၀င္စားမိ ေသာေၾကာင့္ စိတ္ပညာ ဘာသာရပ္ကုိ ဦးစီးေပးေရြးခ်ယ္လုိက္ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။
တကၠသုိလ္တက္ရမည့္ ဘာသာရပ္မ်ားက်လာသည့္အခါ ကၽြန္ေတာ့္ ဘာသာရပ္မွာ စိတ္ပညာ ျဖစ္သည္။ ေလွ်ာက္သူနည္းပါးျခင္းေၾကာင့္လား ကၽြန္ေတာ့္ ၁၀ တန္းအမွတ္ေၾကာင့္လားေတာ့မသိပါ။ ကၽြန္ေတာ့္အမွတ္မွာ ၂၅၁ မွတ္ျဖစ္သည္။ ဘာသာရပ္က ၆ ခုျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ ပ်မ္းမွ် အမွတ္ ၄၀ သာ ရရွိခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ျမန္မာစာတစ္ခုပင္ ၅၄ မွတ္ရသည္။
ဤကဲ့သုိ႔ ထူးခၽြန္ခဲ့ေသာ ကၽြန္ေတာ္ျဖစ္ပါသည္။
က်န္ ငယ္သူငယ္ခ်င္းမ်ားက ဥပေဒ၊ အဂၤလိပ္စာ အသီးသီးရရွိၾကသည္။ သူငယ္ခ်င္း မိန္းကေလး အမ်ားစုကေတာ့ ပညာေရးေကာလိပ္ေလွ်ာက္ၾကသည္။ ဆရာလုပ္မည့္ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ စစ္သားႀကီး လုံးလုံးျဖစ္သြားၿပီျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ ပညာေရးေကာလိပ္ကုိ လက္လြတ္ရေတာ့သည္။
ဦးေလးျဖစ္သူက တကၠသုိလ္တက္ရာတြင္ ကုိယ္ေရြးခ်ယ္မည့္ ဦးစားေပးဘာသာရပ္ကုိ ေရြးခ်ယ္ခုိင္း ျခင္းျဖစ္သည္။ ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔က အေ၀းသင္တက္ၾကမည္ျဖစ္သည္။
"အဓိက ကေတာ့ ဘြဲ႕တစ္ခုရဖုိ႔ပဲ "
ဟုတ္သည္။ ဘြဲ႕ရဆုိသည့္ဂုဏ္ႏွင့္ မိမိ၏ မိဘမ်ားက ဘြဲ႕ရေအာင္ ေက်ာင္းထားေပးႏုိင္သည္ဟူေသာ ဂုဏ္မ်ားကုိ လုိခ်င္မႈေၾကာင့္ လြယ္ကူေသာ၊ လုိက္ႏုိင္ေသာ ဘာသာရပ္ကုိ ေရြးခ်ယ္ၾကျခင္းျဖစ္သည္။ မိမိရရွိ သည့္ဘြဲ႕ျဖင့္ အလုပ္လုပ္ကုိင္ရသည္မွာ ရွားပါးလွသည္မဟုတ္ပါလား။ ၿပီးလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔က အေ၀းသင္ ဘြဲ႕ျဖစ္သျဖင့္ သာ၍ဆုိးသည္။
"သမုိင္း၊ ျမန္မာ၊ စိတ္ပညာ "
ကၽြန္ေတာ္ေရြးခ်ယ္လုိက္သည့္ ဘာသာရပ္မ်ားျဖစ္သည္။ လြယ္ကူသည္ဟု ေရွ႕အစ္ကုိအစ္မမ်ားကုိ ဆုိသည့္ သမုိင္းကုိ ဦးစားေပး(၁)၊ ကၽြန္ေတာ္ႏွစ္သက္သည့္ ျမန္မာစာကုိ ဦးစားေပး(၂)၊ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္၀င္ စားသည့္ စိတ္ပညာကုိ ဦးစားေပး(၃)အျဖစ္ ေရြးခ်ယ္လုိက္သည္။
ထုိအခ်ိန္က စိတ္ပညာကုိ စိတ္ထဲတြင္ စိတ္၀င္စားမိသည္သာရွိသည္။ စိတ္ပညာ ဘာသာရပ္က ဘာေတြနည္းဟု လုံးလုံးမွ်မသိခဲ့။ လူတုိ႔၏ စိတ္ကုိေတာ့ ထုိအခ်ိန္ကတည္းက နည္းနည္းပါးပါးစိတ္၀င္စားမိ ေသာေၾကာင့္ စိတ္ပညာ ဘာသာရပ္ကုိ ဦးစီးေပးေရြးခ်ယ္လုိက္ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။
တကၠသုိလ္တက္ရမည့္ ဘာသာရပ္မ်ားက်လာသည့္အခါ ကၽြန္ေတာ့္ ဘာသာရပ္မွာ စိတ္ပညာ ျဖစ္သည္။ ေလွ်ာက္သူနည္းပါးျခင္းေၾကာင့္လား ကၽြန္ေတာ့္ ၁၀ တန္းအမွတ္ေၾကာင့္လားေတာ့မသိပါ။ ကၽြန္ေတာ့္အမွတ္မွာ ၂၅၁ မွတ္ျဖစ္သည္။ ဘာသာရပ္က ၆ ခုျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ ပ်မ္းမွ် အမွတ္ ၄၀ သာ ရရွိခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ျမန္မာစာတစ္ခုပင္ ၅၄ မွတ္ရသည္။
ဤကဲ့သုိ႔ ထူးခၽြန္ခဲ့ေသာ ကၽြန္ေတာ္ျဖစ္ပါသည္။
က်န္ ငယ္သူငယ္ခ်င္းမ်ားက ဥပေဒ၊ အဂၤလိပ္စာ အသီးသီးရရွိၾကသည္။ သူငယ္ခ်င္း မိန္းကေလး အမ်ားစုကေတာ့ ပညာေရးေကာလိပ္ေလွ်ာက္ၾကသည္။ ဆရာလုပ္မည့္ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ စစ္သားႀကီး လုံးလုံးျဖစ္သြားၿပီျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ ပညာေရးေကာလိပ္ကုိ လက္လြတ္ရေတာ့သည္။
(၃)
ခြင့္မွျပန္ေရာက္ရွိၿပီး မၾကာခင္ပင္ တပ္မေတာ္ေန႔စစ္ေရးျပက စီးလုိ႔ႀကိဳေနသည္။ တပ္မေတာ္(ေလ) ကုိယ္စားျပဳအတြက္ မႏၱေလးသုိ႔ သြားေရာက္ၾကရမည္ျဖစ္သည္။ ခပ္ငယ္ငယ္က သိခဲ့သည့္၊ သင္ခဲ့ရသည့္၊ ၾကားခဲ့ဖူးရသည့္ မႏၱေလးသုိ႔ ေရာက္ရွိခဲ့သည့္အခ်ိန္တြင္ စိတ္ထဲ၌ ၾကည္ႏူး၀မ္းသာေနမိသည္။ တကယ္တမ္း တြင္ မႏၱေလးကုိ ႏွံ႕စပ္ေအာင္ မလည္ပတ္ခဲ့ရပါ။
စစ္ေရးျပနားရက္မ်ားတြင္ မႏၱေလးမဟာျမတ္မုနိ ဘုရားႀကီးကို သြားေရာက္ဖူးေျမာ္ၾကသည္။ မႏၱေလးေတာင္၊ ျမနန္းစံေက်ာ္တုိ႔ကုိ ေရာက္ရွိခဲ့ျခင္းမရွိပါ။ တပ္မေတာ္ေန႔ စစ္ေရးျပကုိ မႏၱေလးတုိင္း စစ္ဌာနခ်ဳပ္တြင္ ျပဳလုပ္ျခင္းေၾကာင့္ စစ္ေရးျပေလ့က်င့္ခ်ိန္တုိ႔တြင္ သမုိင္း၀င္ နန္းေတာ္ႀကီး ေဘးကသာ ေငးေမာ ျဖတ္ေလွ်ာက္ခဲ့ၾကရပါသည္။
လူအင္အားမ်ားစြာျဖင့္ ညီညာေအာင္ လုပ္ရသည္မွမလြယ္လွပါ။ တုိင္ပင္ကုိက္၊ ဟန္ခ်က္ညီမွသာ လွ်င္စစ္ေရးျပသည္ ၾကည့္လုိ႔ေကာင္းလွသည္ျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔မွာေတာ့ တကယ့္ပူလွသည့္ မတ္လ တြင္ မႏၱေလးအပူႏွင့္ သြားေတြ႕ျခင္းေၾကာင့္ စစ္ေရးျပနင္းရသည္ထက္ အပူရွိန္ေၾကာင့္ ပုိေမာခဲ့ၾကရသည္။ ထုိ(၅၇)ႏွစ္ေျမာက္ တပ္မေတာ္ေန႔သည္ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္အမွတ္တရရွိလွသည္။ (၅၇)ႏွစ္ေျမာက္ တပ္မေတာ္ေန႔စစ္ေရးျပတြင္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ တပ္ခြဲက စံျပဆုရခဲ့သည္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ႀကိဳးစားမႈ၏ ရလဒ္ကုိ ဂုဏ္ယူခဲ့ရသလုိ ကၽြန္ေတာ္၏ ငယ္သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူကလည္း ထုိႏွစ္တြင္ပင္ တပ္မေတာ္(ေန႔)အထိမ္းအမွတ္ က်ပန္းစကားေျပာၿပိဳင္ပြဲတြင္ တစ္ႏုိင္ငံလုံး ပထမဆုရရွိခဲ့သည္။ ျမန္မာ့အသံမွ ထုတ္လႊင့္ျပသခဲ့သည္။
ကၽြန္ေတာ္သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူမွာ က်ပန္းစကားေျပာၿပိဳင္ပြဲ၊ စာစီစာကုံးၿပိဳင္ပြဲတုိ႔တြင္ ၿမိဳ႕နယ္အဆင့္၊ တုိင္းအဆင့္ ဆုမ်ားရယူေနသူျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း အားက်မခံ ၁၀ တန္းႏွစ္တြင္ သမ၀ါယမေန႔၊ တပ္မေတာ္ေန႔၊ ျပည့္ေထာင္စုေန႔ စသည့္ေန႔တုိ႔တြင္ ၀င္ၿပိဳင္သည္။ တစ္ခါမွ်ေတာ့ ဆုမရခဲ့ဘူးေခ်။
မႏၱေလးမွအျပန္တြင္ ဆုရေသာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အဖြဲ႕အား ပလိပ္ေျမြဘုရားသုိ႔ ဖူးေျမာ္ရန္ ပုိ႔ေဆာင္ေပးခဲ့ သည္။ တပ္မေတာ္၏ အက်ိဳးေက်းဇူးေၾကာင့္ မေရာက္ဖူးေသာ ေဒသမ်ားႏွင့္ တန္ခုိးႀကီးဘုရားမ်ားအား ဖူးေျမာ္ခြင့္ရရွိခဲ့ရသည္။
တပ္မေတာ္ေန႔အၿပီး မၾကာခင္မွာပင္ သၾကၤန္ပြဲေတာ္အား မိတီၳလာၿမိဳ႕တြင္ ဆင္ႏႊဲခဲ့ရပါသည္။ သႀကၤန္ သည္လည္း ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ အမွတ္တရရွိလွသည္ဟု ေျပာရမည္ပင္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ တစ္ႏွစ္လွ်င္ တစ္ေနရာဆီျဖင့္ သႀကၤန္က်ရျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္ပါေတာ့သည္။
စစ္ေရးျပနားရက္မ်ားတြင္ မႏၱေလးမဟာျမတ္မုနိ ဘုရားႀကီးကို သြားေရာက္ဖူးေျမာ္ၾကသည္။ မႏၱေလးေတာင္၊ ျမနန္းစံေက်ာ္တုိ႔ကုိ ေရာက္ရွိခဲ့ျခင္းမရွိပါ။ တပ္မေတာ္ေန႔ စစ္ေရးျပကုိ မႏၱေလးတုိင္း စစ္ဌာနခ်ဳပ္တြင္ ျပဳလုပ္ျခင္းေၾကာင့္ စစ္ေရးျပေလ့က်င့္ခ်ိန္တုိ႔တြင္ သမုိင္း၀င္ နန္းေတာ္ႀကီး ေဘးကသာ ေငးေမာ ျဖတ္ေလွ်ာက္ခဲ့ၾကရပါသည္။
လူအင္အားမ်ားစြာျဖင့္ ညီညာေအာင္ လုပ္ရသည္မွမလြယ္လွပါ။ တုိင္ပင္ကုိက္၊ ဟန္ခ်က္ညီမွသာ လွ်င္စစ္ေရးျပသည္ ၾကည့္လုိ႔ေကာင္းလွသည္ျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔မွာေတာ့ တကယ့္ပူလွသည့္ မတ္လ တြင္ မႏၱေလးအပူႏွင့္ သြားေတြ႕ျခင္းေၾကာင့္ စစ္ေရးျပနင္းရသည္ထက္ အပူရွိန္ေၾကာင့္ ပုိေမာခဲ့ၾကရသည္။ ထုိ(၅၇)ႏွစ္ေျမာက္ တပ္မေတာ္ေန႔သည္ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္အမွတ္တရရွိလွသည္။ (၅၇)ႏွစ္ေျမာက္ တပ္မေတာ္ေန႔စစ္ေရးျပတြင္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ တပ္ခြဲက စံျပဆုရခဲ့သည္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ႀကိဳးစားမႈ၏ ရလဒ္ကုိ ဂုဏ္ယူခဲ့ရသလုိ ကၽြန္ေတာ္၏ ငယ္သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူကလည္း ထုိႏွစ္တြင္ပင္ တပ္မေတာ္(ေန႔)အထိမ္းအမွတ္ က်ပန္းစကားေျပာၿပိဳင္ပြဲတြင္ တစ္ႏုိင္ငံလုံး ပထမဆုရရွိခဲ့သည္။ ျမန္မာ့အသံမွ ထုတ္လႊင့္ျပသခဲ့သည္။
ကၽြန္ေတာ္သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူမွာ က်ပန္းစကားေျပာၿပိဳင္ပြဲ၊ စာစီစာကုံးၿပိဳင္ပြဲတုိ႔တြင္ ၿမိဳ႕နယ္အဆင့္၊ တုိင္းအဆင့္ ဆုမ်ားရယူေနသူျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း အားက်မခံ ၁၀ တန္းႏွစ္တြင္ သမ၀ါယမေန႔၊ တပ္မေတာ္ေန႔၊ ျပည့္ေထာင္စုေန႔ စသည့္ေန႔တုိ႔တြင္ ၀င္ၿပိဳင္သည္။ တစ္ခါမွ်ေတာ့ ဆုမရခဲ့ဘူးေခ်။
မႏၱေလးမွအျပန္တြင္ ဆုရေသာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အဖြဲ႕အား ပလိပ္ေျမြဘုရားသုိ႔ ဖူးေျမာ္ရန္ ပုိ႔ေဆာင္ေပးခဲ့ သည္။ တပ္မေတာ္၏ အက်ိဳးေက်းဇူးေၾကာင့္ မေရာက္ဖူးေသာ ေဒသမ်ားႏွင့္ တန္ခုိးႀကီးဘုရားမ်ားအား ဖူးေျမာ္ခြင့္ရရွိခဲ့ရသည္။
တပ္မေတာ္ေန႔အၿပီး မၾကာခင္မွာပင္ သၾကၤန္ပြဲေတာ္အား မိတီၳလာၿမိဳ႕တြင္ ဆင္ႏႊဲခဲ့ရပါသည္။ သႀကၤန္ သည္လည္း ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ အမွတ္တရရွိလွသည္ဟု ေျပာရမည္ပင္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ တစ္ႏွစ္လွ်င္ တစ္ေနရာဆီျဖင့္ သႀကၤန္က်ရျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္ပါေတာ့သည္။
(၄)
"စစ္၊ တုိ၊ က်ဥ္း၊ ေပး၊ မိန္႔၊ စည္း၊ ေရး၊ ခရီးသြား၊ စစ္ ကုိးမ်ိဳးျဖစ္ "
"တုိ ရွင္း တိ လုံ "
ျပင္ဦးလြင္တြင္တက္ရမည့္ တပ္ၾကပ္ႀကီးစာေရးသင္တန္းမွာ ဖြင့္လွစ္ၿပီးျဖစ္၍ ေနာက္သင္တန္းျပန္ဖြင့္ ခ်ိန္မွသာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔တက္ရမည္ျဖစ္သျဖင့္ အေျခခံစစ္ပညာသင္တန္းတက္ရာ မိတီၳလာတြင္သာ တပ္ၾကပ္ႀကီးစာေရးအေထာက္အကူျပဳသင္တန္းအား တက္ေရာက္ေနၾကရသည္။ ျပင္ဦးလြင္တြင္တက္ရမည့္ သင္တန္းအတြက္ အႀကိဳသင္တန္းဖြင့္လွစ္ပုိ႔ခ်ေပးျခင္းဟု ေျပာရမည္ပင္။ ထုိသင္တန္းတြင္ ဦး၊ ေရး၊ ေထာက္ လုပ္ငန္း ဆုိင္ရာမ်ားကုိ စတင္သင္ၾကားေနၾကရျခင္းျဖစ္သည္။
စစ္ဘက္စာေရးသားနည္းမ်ားကုိ သင္ၾကားရသည့္အခါ ေတာ္ေတာ္စနစ္က်ဒါပဲဟူ၍ ေတြးမိသည္။ စာရြက္ထိပ္ႏွင့္ ေခါင္းစဥ္အကြာအေ၀း၊ စာေၾကာင္းအကြာအေ၀း၊ ေဘးလုိင္းႏွင့္ စာပုိဒ္အကြာအေ၀း၊ နယ္ဘက္ စစ္ဘက္ေပးစာမ်ားကုိ စစ္ဘက္စာေရးသားနည္းအတုိင္း စနစ္တက်သင္ၾကားရသည္။
ဤတြင္ SD က်သည္ဟူေသာ စကားရပ္ကုိ စတင္ၾကားသိခဲ့ရေတာ့သည္။ ဒီလူက အရမ္း SD က် တယ္ဟု ခ်ီးက်ဴးခံရသူ၊ အရြဲ႕ခံရသူ၊ အမုန္းခံရသူတုိ႔ကုိ စတင္သိခဲ့ရေတာ့သည္။ ၿပီးေတာ့ စာအုပ္ႀကီးသမား ဟူေသာ စကားကုိ သိခဲ့ရေတာ့သည္။
ဤေနရာတြင္ ကၽြန္ေတာ္ေတြးမိတာ တစ္ခုရွိသည္။ "ဥပေဒကုိ လက္တစ္လုံးၾကားလုပ္သည္ "ဟူေသာစကားပင္ျဖစ္သည္။ ဥပေဒကုိ လက္တစ္လုံးၾကားလုပ္ဖုိ႔ဆုိရာတြင္ ဥပေဒကုိ တတ္ကၽြမ္းသူျဖစ္ရမည္ ဟုကၽြန္ေတာ္ထင္မိသည္။ ဥပေဒေဘာင္အတြင္းက်ေအာင္ ဥပေဒကုိ ကုိယ္လုိသလုိ ဆြဲယူသုံးျခင္းျဖစ္မည္ဟု ထင္မိသည္။ ထုိနည္းတူစြာပင္ SD က်သူမ်ား၊ စာအုပ္ႀကီးသမားမ်ားသည္လည္း တစ္ခါတခါ လက္တစ္လုံး ၾကားလုပ္တတ္ၾကသည္။ ထုိအခါ သူတုိ႔ကုိ ေထာက္ျပသည္ပင္လွ်င္ ဥပေဒႏွင့္မညီ စည္းမ်ဥ္းႏွင့္မညီဟူေသာ ပုံစံမ်ိဳးျဖစ္သြားရေတာ့သည္။
တကယ္ေတာ့ "တရားနည္းလမ္းက်သည္ "ဟူေသာ စကားျဖင့္ မွတ္ေက်ာက္တင္ခံရျခင္းသည္ လူသားအမ်ိဳးစုအတြက္ အက်ိဳးျဖစ္ထြန္းႏုိင္မည္ထင္သည္။ လက္တစ္လုံးၾကားလုပ္သူ၊ စည္းေပၚလမ္းေလွ်ာက္ သူတုိ႔သည္ တရားေသာနည္းလမ္းက်ဖုိ႔ဆုိသည္မွာ တစ္ထစ္က်ေျပာ၍ ရမည္မထင္ပါ။ "မုသားမပါလကၤာ မေခ်ာ"ဆုိသည့္အတုိင္း ကိစၥရပ္မ်ား ၿပီးေျမာက္ရန္အတြက္ မုသားေလးေတြ၊ မတရားေသာနည္းေလးေတြ ပါ၀င္လာႏုိင္မည္ထင္သည္။
တရားေသာနည္းလမ္းဆုိသည္ကေတာ့ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိလည္း လိပ္ျပာသန္႔သလုိ အမ်ားအတြက္လည္း အက်ိဳးရွိႏုိင္မည္ျဖစ္သည္။ သုိ႔အတြက္ ကုိယ္ဆုံးျဖတ္ရမည့္အလုပ္တစ္ခုျဖစ္ေစ၊ ကုိယ္လုပ္ရမည့္ လုပ္ငန္း ကိစၥတစ္ခုျဖစ္ေစ တရားနည္းလမ္းက်ဖုိ႔ လုိမည္ဟု ယုံၾကည္မိပါေတာ့သည္။
************
"တုိ ရွင္း တိ လုံ "
ျပင္ဦးလြင္တြင္တက္ရမည့္ တပ္ၾကပ္ႀကီးစာေရးသင္တန္းမွာ ဖြင့္လွစ္ၿပီးျဖစ္၍ ေနာက္သင္တန္းျပန္ဖြင့္ ခ်ိန္မွသာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔တက္ရမည္ျဖစ္သျဖင့္ အေျခခံစစ္ပညာသင္တန္းတက္ရာ မိတီၳလာတြင္သာ တပ္ၾကပ္ႀကီးစာေရးအေထာက္အကူျပဳသင္တန္းအား တက္ေရာက္ေနၾကရသည္။ ျပင္ဦးလြင္တြင္တက္ရမည့္ သင္တန္းအတြက္ အႀကိဳသင္တန္းဖြင့္လွစ္ပုိ႔ခ်ေပးျခင္းဟု ေျပာရမည္ပင္။ ထုိသင္တန္းတြင္ ဦး၊ ေရး၊ ေထာက္ လုပ္ငန္း ဆုိင္ရာမ်ားကုိ စတင္သင္ၾကားေနၾကရျခင္းျဖစ္သည္။
စစ္ဘက္စာေရးသားနည္းမ်ားကုိ သင္ၾကားရသည့္အခါ ေတာ္ေတာ္စနစ္က်ဒါပဲဟူ၍ ေတြးမိသည္။ စာရြက္ထိပ္ႏွင့္ ေခါင္းစဥ္အကြာအေ၀း၊ စာေၾကာင္းအကြာအေ၀း၊ ေဘးလုိင္းႏွင့္ စာပုိဒ္အကြာအေ၀း၊ နယ္ဘက္ စစ္ဘက္ေပးစာမ်ားကုိ စစ္ဘက္စာေရးသားနည္းအတုိင္း စနစ္တက်သင္ၾကားရသည္။
ဤတြင္ SD က်သည္ဟူေသာ စကားရပ္ကုိ စတင္ၾကားသိခဲ့ရေတာ့သည္။ ဒီလူက အရမ္း SD က် တယ္ဟု ခ်ီးက်ဴးခံရသူ၊ အရြဲ႕ခံရသူ၊ အမုန္းခံရသူတုိ႔ကုိ စတင္သိခဲ့ရေတာ့သည္။ ၿပီးေတာ့ စာအုပ္ႀကီးသမား ဟူေသာ စကားကုိ သိခဲ့ရေတာ့သည္။
ဤေနရာတြင္ ကၽြန္ေတာ္ေတြးမိတာ တစ္ခုရွိသည္။ "ဥပေဒကုိ လက္တစ္လုံးၾကားလုပ္သည္ "ဟူေသာစကားပင္ျဖစ္သည္။ ဥပေဒကုိ လက္တစ္လုံးၾကားလုပ္ဖုိ႔ဆုိရာတြင္ ဥပေဒကုိ တတ္ကၽြမ္းသူျဖစ္ရမည္ ဟုကၽြန္ေတာ္ထင္မိသည္။ ဥပေဒေဘာင္အတြင္းက်ေအာင္ ဥပေဒကုိ ကုိယ္လုိသလုိ ဆြဲယူသုံးျခင္းျဖစ္မည္ဟု ထင္မိသည္။ ထုိနည္းတူစြာပင္ SD က်သူမ်ား၊ စာအုပ္ႀကီးသမားမ်ားသည္လည္း တစ္ခါတခါ လက္တစ္လုံး ၾကားလုပ္တတ္ၾကသည္။ ထုိအခါ သူတုိ႔ကုိ ေထာက္ျပသည္ပင္လွ်င္ ဥပေဒႏွင့္မညီ စည္းမ်ဥ္းႏွင့္မညီဟူေသာ ပုံစံမ်ိဳးျဖစ္သြားရေတာ့သည္။
တကယ္ေတာ့ "တရားနည္းလမ္းက်သည္ "ဟူေသာ စကားျဖင့္ မွတ္ေက်ာက္တင္ခံရျခင္းသည္ လူသားအမ်ိဳးစုအတြက္ အက်ိဳးျဖစ္ထြန္းႏုိင္မည္ထင္သည္။ လက္တစ္လုံးၾကားလုပ္သူ၊ စည္းေပၚလမ္းေလွ်ာက္ သူတုိ႔သည္ တရားေသာနည္းလမ္းက်ဖုိ႔ဆုိသည္မွာ တစ္ထစ္က်ေျပာ၍ ရမည္မထင္ပါ။ "မုသားမပါလကၤာ မေခ်ာ"ဆုိသည့္အတုိင္း ကိစၥရပ္မ်ား ၿပီးေျမာက္ရန္အတြက္ မုသားေလးေတြ၊ မတရားေသာနည္းေလးေတြ ပါ၀င္လာႏုိင္မည္ထင္သည္။
တရားေသာနည္းလမ္းဆုိသည္ကေတာ့ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိလည္း လိပ္ျပာသန္႔သလုိ အမ်ားအတြက္လည္း အက်ိဳးရွိႏုိင္မည္ျဖစ္သည္။ သုိ႔အတြက္ ကုိယ္ဆုံးျဖတ္ရမည့္အလုပ္တစ္ခုျဖစ္ေစ၊ ကုိယ္လုပ္ရမည့္ လုပ္ငန္း ကိစၥတစ္ခုျဖစ္ေစ တရားနည္းလမ္းက်ဖုိ႔ လုိမည္ဟု ယုံၾကည္မိပါေတာ့သည္။
************
ေမာင္ပုိင္
၂၈-၀၁-၂၀၁၃