နာေရးကူညီမႈအသင္း(ရန္ကုန္)သို႔ ဘိုးစဥ္ေဘာင္ဆက္ မကမ္းခဲ့ဘူးေသာ၊ ထူးဆန္း၍ အဖိုးတန္ေသာ စာသားမ်ားျဖင့္ ဖြဲ႔စည္းထားၿပီး ၾကက္သီးထဖြယ္ ဖိတ္စာ တစ္ေစာင္အား လြန္ခဲ့ေသာ (၁) ပါတ္ခန္႔က ေရာက္႐ိွ လာခဲ့သည္။
ထိုဖိတ္စာအား အသင္း႐ံုးခ်ဳပ္မွ ရ႐ိွခဲ့ၿပီးေနာက္ ႐ံုးခန္း၏ ေၾကျငာဘုတ္တြင္ “ေသေန႔အႀကိဳ ႏႈတ္ဆက္ ပြဲ” အခမ္းအနား တက္ေရာက္ရန္ဆိုေသာ စာတန္းႏွင့္ ရက္စြဲ၊ အခ်ိန္တို႔အား ေရးမွတ္ထားၿပီး ကာယကံ႐ွင္ႏွစ္ဦး၏ အမည္ႏွင့္အသက္ကိုပါ ေရးမွတ္ထားရာ ဖတ္႐ႈ႕သူအေပါင္းမွ ေမးခြန္းမ်ားေမးျမန္းျခင္း ႐ိွခဲ့သည္။
အားလံုးသိခ်င္၊ ျမင္ခ်င္၊ စိတ္ဝင္စားေနေသာ ဖိတ္စာပါအေၾကာင္းအရာမ်ားသည္ ေလးစားဖြယ္၊ အတုယူဖြယ္၊ အားက်ဖြယ္၊ ပီတိ ျဖစ္ဖြယ္မ်ားစြာပါဝင္ၿပီး နာေရးကူညီမႈအသင္း(ရန္ကုန္)ဥကၠဌ ဦးေက်ာ္သူကိုယ္တိုင္ အေလးနက္ထား ဂုဏ္ယူ ဖြယ္ရာမ်ား ျဖစ္ေပၚလာခဲ့ေတာ့သည္။
ဖိတ္စာ၏ အစပိုင္းတြင္ ေမတၱာျဖင့္ လက္ေဆာင္ပစၥည္းေပးပို႔ျခင္းသည္းခံပါ။ ဟူ၍ေရးသားထားသည္။ ေနာက္စာမ်က္ႏွာတြင္ “(၂) ေယာက္ (၁) ဘဝရဲ႕အစဆံုးေန႔” “အၿပံဳးပန္းေတြနဲ႔ေဝ ေဝႏိုင္ပါေစ … ေလ” ဟူ၍ ေရးသားထားၿပီး ၃.၁၁.၁၉၆၃ အသက္ (၂၇) ႏွစ္စီ သေျပညိဳ ဦးတင္ေ႐ႊ+ေဒၚတင္ရီ တို႔၏ ငယ္စဥ္အခါက ႐ိုက္ကူး ထားေသာ ႏွစ္ေယာက္တြဲပံုအား ေတြ႔ျမင္ရသည္။
“လာျဖစ္ေအာင္သာ လာခဲ့ပါ” ေခါင္းစဥ္ျဖင့္ ရန္ကုန္တိုင္းေဒသ ႀကီး၊ အေ႐ွ႕ပိုင္းခ႐ိုင္၊ မဂၤလာေတာင္ၿမိဳ႕နယ္၊ ကန္ေတာ္ကေလး အေနာက္ရပ္ကြက္၊ (၈၈) လမ္း၊ အမွတ္ (၁၁)၊ ၅-လႊာ (B)ေန ကၽြန္ေတာ္ေသျခင္းနီး သေျပညိဳ ဦးတင္ေ႐ႊႏွင့္ ကၽြန္မေသျခင္းနီး ေဒၚတင္ရီတို႔ မဂၤလာရက္ျမတ္ လက္ထပ္ခဲ့သည္မွာ ႏွစ္ (၅ဝ) ျပည့္ခဲ့ၿပီး ျဖစ္ပါသျဖင့္ ေ႐ႊရတုမဂၤလာ အထိမ္းအမွတ္အျဖစ္၊ ေသေန႔ႀကိဳႏႈတ္ဆက္ မိတ္ဆံုပြဲက်င္းပမည္ျဖစ္ပါ၍ တစ္ဖက္ပါ အစီအစဥ္အတိုင္း လာျဖစ္ေအာင္သာ လာခဲ့ပါရန္ ဖိတ္ၾကားထားပါသည္။
အစီအစဥ္မွာ (၁) သရဏဂံုတင္မဂၤလာ ျဖစ္ၿပီး ၁၃၇၅ခု၊ တန္ေဆာင္မုန္းလဆန္း (၁) ရက္ ၃.၁၁.၂ဝ၁၃ တနဂၤေႏြေန႔ နံနက္ (၅) နာရီအခ်ိန္တြင္ ကမ႓ာေအးကုန္းေျမ႐ိွ ႏိုင္ငံေတာ္ ပရိယတၱိသာသနာ့တကၠသိုလ္ (ရန္ကုန္)မွ ဒု-ပါေမာကၡခ်ဳပ္ဆရာေတာ္ အဂၢမဟာပ႑ိတ ဘဒၵႏၱကုမာရာဘိဝံသ မဟာေထရ္ျမတ္ အမွဴးျပဳေသာ ဆရာေတာ္ ဘုရား (၅) ပါးအား အ႐ုဏ္ဆြမ္း ဆက္ကပ္လွဴဒါန္းခဲ့ပါသည္။ ထိုဆရာေတာ္ ဘုရားမ်ားက ကၽြန္ေတာ္၊ ကၽြန္မတို႔ ေသျခင္းနီး (၂) ေယာက္ကို မေသခင္ကပင္ ႀကိဳတင္၍ သရဏဂံုတင္ ေပးထားခဲ့ပါသည္။
ထို႔ေနာက္ (၂) မိတ္ဆံုပြဲ အား နံနက္ (၁ဝး၃ဝ) နာရီမွ မြန္းလြဲ (၁) နာရီအထိ ႏွစ္ (၅ဝ) ျပည့္ ေ႐ႊရတုမဂၤလာ အထိမ္းအမွတ္အျဖစ္ ေသေန႔ အႀကိဳႏႈတ္ဆက္ မိတ္ဆံုစားပြဲ က်င္းပခဲ့ပါသည္။
(၃) ေနရာ ကန္ေတာ္ကေလး ထီးတန္း(၃)ထပ္ ဓမၼာ႐ံုသစ္ႀကီးတြင္ ျဖစ္သည္။ ဖိတ္စာ၏ ေနာက္ဆံုးစာမ်က္ႏွာတြင္ “လမင္းကြယ္ခ်ိန္ ေနကြယ္ခ်ိန္ လြမ္းသူရဲ႕ပြဲ ဘယ္သူအရင္လဲ” ဟူ၍ ေရးသားထားၿပီး ၃.၁၁.၂ဝ၁၃ အသက္ (၇၇) ႏွစ္စီ သေျပညိဳ ဦးတင္ေ႐ႊ+ေဒၚတင္ရီ တို႔၏ ယခုလက္႐ိွတြင္ ႐ိုက္ကူး ထားေသာ ႏွစ္ေယာက္တြဲပံုအား ေတြ႔ျမင္ရသည္။
၁၃၇၅ခု၊ တန္ေဆာင္မုန္းလဆန္း (၁) ရက္ ၃.၁၁.၂ဝ၁၃ ရက္ေန႔တြင္ “ေသေန႔ႀကိဳႏႈတ္ဆက္မိတ္ဆံုပြဲ”သို႔ နာေရးကူညီမႈအသင္း(ရန္ကုန္)၏ အတြင္းေရးမွဴး ေဒၚျမင့္ျမင့္ခင္ေဖ (ခ) ေဒၚေ႐ႊဇီးကြက္ႏွင့္ အလုပ္အမႈေဆာင္ ဦးေက်ာ္ေက်ာ္ျမင့္ႏွင့္ အသင္းသူ/သားမ်ား၊ ဝန္ထမ္းမ်ားမွ ယင္းပြဲသို႔ တက္ေရာက္ခဲ့ၾကသည္။
အခမ္းအနားက်င္းပ သည့္ေနရာသို႔ ေရာက္လွ်င္ေရာက္ခ်င္း ေသေန႔အႀကိဳႏႈတ္ဆက္သည့္ ကာယကံ႐ွင္ အဖိုးသေျပညိဳ ဦးတင္ေ႐ႊအား အရင္ဦးဆံုးေတြ႔ဆံုခဲ့ၿပီး အဖိုးႏွင့္ အဖြဲ႔သားမ်ားမွ အားပါးတရ ႏႈတ္ဆက္ခဲ့ၾကသည္။ ထို႔ေနာက္ အဖြားအား ေတြ႔ျမင္ ခဲ့ရသည္။
ႏွစ္ဦးစလံုး၏ အၿပံဳးသည္ ေသျခင္းတရားအား ရင္ဆိုင္ရန္ အသင့္ဟူေသာ အၿပံဳးျဖင့္ ေတြ႔ျမင္ခဲ့ရၿပီး ေလးစားအတုယူဖြယ္ပင္ျဖစ္သည္။ ဘုရားႏွင့္ ဘုရားသားေတာ္၊ သမီးေတာ္တို႔မွလြဲ၍ ေသရမွာ ေၾကာက္ၾကေသာ သူမ်ားကမာၻေပၚတြင္ အေျမာက္အမ်ားပင္႐ိွသည္။
“ေသေန႔အႀကိဳႏႈတ္ဆက္ပြဲ” ဆိုသည္မွာ ဘုရားေဟာသည့္ အတိုင္း ျပဳလုပ္ျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုကဲ့သို႔ ေလးစားအတုယူဖြယ္ အဖိုးႏွင့္အဖြားအား အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ ေမးခြန္းမ်ား၊ ဦးေက်ာ္သူသို႔ အမွာစကားမ်ားကို ေမးျမန္းခ်င္ခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္ေမးျမန္းျဖစ္ခဲ့သည္။
အဖိုးႏွင့္အဖြားမွ ၄င္းတို႔အား ႏႈတ္ဆက္သူမ်ား၊ ထိုင္ကန္ေတာ့ၾကေသာသူမ်ား၊ ခ်စ္ခင္ေလးစားေသာသူမ်ားအား မအားလပ္ေအာင္ ျပန္လည္ကာ ႏႈတ္ဆက္ေနသျဖင့္ အဖိုးတစ္ဦးတည္းအား ေမးျမန္းခဲ့ရသည္။
အဖိုးအား ထူးျခားေသာပြဲစီစဥ္ျဖစ္ခဲ့ပံုကို ေမးျမန္းခဲ့ရာ “အဖိုးက သံုးခြၿမိဳ႕နယ္ သဲအင္းဂူဆရာေတာ္ႀကီးရဲ႕ တရားကို ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေလ့က်င့္ခဲ့တယ္၊ ဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီး႐ိွစဥ္ကတည္းက ေသတတ္ေအာင္ အေသ ေလ့က်င့္ေပးခဲ့တယ္၊ အပယ္မက်ေအာင္ ေသနည္းသင္တန္းေပးခဲ့တယ္။ ေသခ်င္းတရားကို သိလာတဲ့အတြက္ ေၾကာင့္ ဒီပြဲကိုလုပ္ျဖစ္ခဲ့တယ္” ဟု အားပါးတရေျပာၾကားခဲ့သည္။
ထို႔ေနာက္ “သားႏွစ္ေယာက္ေမြးခဲ့တယ္ သား ႏွစ္ေယာက္စလံုး ဆံုးသြားခဲ့ၿပီ။ သားဦးက အသက္ (၂၄) မွာဆံုးတယ္၊ ဒုတိယသားက အသက္ (၂ဝ) မွာဆံုးတယ္၊ ဒုတိယသားက အရင္ဆံုးတယ္ သူကစကၤာပူႏိုင္ငံရဲ႕ ဆိပ္ကမ္းမွာအလုပ္လုပ္တယ္၊ အင္ဒိုနီး႐ွား (၉) ေယာက္က ျမန္မာတစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ အဘသားကို ရန္စတယ္ အဲ့ဒီမွာအသက္ဆံုးသြားခဲ့တယ္၊ ေလ်ာ္ေၾကးမရခဲ့ဘူး အလုပ္႐ွင္က သူတို႔ရဲ႕အလုပ္ခြင္မွာ ျဖစ္တဲ့ကိစၥမဟုတ္တဲ့အတြက္ မေပးခဲ့ဘူး။
ပထမသားက ပညာတက္တယ္၊ သူဆံုးတာ ပိုၿပီးႏွေျမာဖို႔ေကာင္းတယ္ ဆယ္တန္းမွာ အမွတ္ (၄၈၁) မွတ္နဲ႔ေအာင္တဲ့သူ၊ RIT မွာေက်ာင္းတက္ တယ္၊ သူဆံုးေတာ့ ေဆးထိုးအပ္တန္းလန္းနဲ႔ဆံုးတယ္။”
ဟူ၍ ရင္နာစရာ သားႏွစ္ေယာက္၏ ျဖစ္ရပ္အား ေျပာၾကား ခဲ့သည္။
ထို႔ေနာက္ဆက္လက္ၿပီး မည္သို႔မည္ပံု ေလာကႀကီးတြင္ေနထိုင္ေၾကာင္း ေျပာၾကားခဲ့ရာ“အဖြားက (B.A) ဘြဲ႔နဲ႔ေအာင္တယ္ (CMA) ႐ံုးက ဝန္ထမ္းေပါ့၊ အဖိုးက (M.A) ဘြဲ႔နဲ႔ေအာင္တယ္ က်ဴ႐ွင္ဆရာအလုပ္နဲ႔ဘဲေနတယ္” ဟူ၍ အလုပ္အကိုင္မ်ားအား ေျပာၾကားခဲ့သည္။
ထို႔ေနာက္ အဖိုးမွာခဲ့ခ်င္ေသာ ဦးေက်ာ္သူအား ေျပာစရာစကားမ်ားအား ေမးျမန္းရာ - “ဦးေက်ာ္သူကို ေျပာ ေပးပါ ကြယ္လြန္သြားခဲ့ရင္ တစ္ခါတည္းသၿဂဳႋဟ္ေပးပါ၊ မမွီလိုက္လို႔႐ိွရင္ ေနာက္တစ္ေန႔ သၿဂဳႋဟ္ေပးပါလို႔၊ အဆိပ္ေသာက္ၿပီးမေသရင္ ၿပိဳင္တူမေသဘူး ဒါေၾကာင့္ အဖိုးအရင္ေသခဲ့ရင္ အဖြားကို စာေရးဆရာမ ေဒၚသန္းျမင့္ေအာင္ဆီဖုန္းဆက္ၿပီး ဆရာမရဲ႕ ဆည္းဆာရိပ္ ဂီလာနဘိုးဘြားရိပ္သာကို ပို႔ေပးပါ။ အဖြားအရင္ ေသခဲ့ရင္လည္း အဖိုးက ေဒၚသန္းျမင့္ေအာင္ဆီ ဖုန္းဆက္လိုက္ပါ့မယ္ လာေခၚေပးပါလို႔ မွာခဲ့ပါရေစ” ဟု နာေရးကူညီမႈအသင္း(ရန္ကုန္)၏ အတြင္းေရးမွဴး ေဒၚျမင့္ျမင့္ခင္ေဖ (ခ) ေဒၚေ႐ႊဇီးကြက္အား ၾကည့္ကာမွာၾကားခဲ့ သည္။
ထို႔ေနာက္ “ေနာက္တစ္ခုက အသုဘကို လိုက္မပို႔ၾကပါနဲ႔၊ ကၽြန္ေတာ္ ယံုၾကည္ရာ ကၽြန္ေတာ္လုပ္တယ္၊ အသုဘပို႔တယ္ဆိုတာ ေငြကုန္၊ လူပန္း၊ အက်ိဳးမ႐ိွ။ ကန္ေတာ္ကေလးကေန ေရေဝးကို လိုက္ပို႔ၾကမယ္ဆိုရင္ အသြားအျပန္ အခ်ိန္ (၃) နာရီၾကာမယ္။
မသာပို႔ေကာင္းတယ္ဆိုၿပီး လိုက္ပို႔ျပန္ေတာ့လည္း အက်ိဳးမ႐ိွဘူး၊ အတင္း ေျပာၿပီးျပန္ၾကမွာ။ ေရေဝးမွာဆို တစ္ခ်ိဳ႕က ကားေပၚကေနမဆင္းဘူး ကားမွားမွာဆိုးလို႔၊ ပို႔ျပန္ေတာ့လည္း မရဏ ႆတိဘာဝနာ မစီးျဖန္းႏိုင္ၾကဘူး၊ ရယ္ၾကေမာၾကနဲ႔။
မသာ႐ွင္ဘက္က ကားတစ္စီး (ႏွစ္ေသာင္းခြဲ) နဲ႔ ကား (၇) စီး ငွားရင္ … ၊ အတင္းေျပာတဲ့သူေတြကို ယပ္ေတာင္က ကမ္းရဦးမယ္၊ ေရသန္႔ဘူး ကမ္းရဦးမယ္၊ တစ္ခါမွမဖတ္တဲ့ တရားစာအုပ္ ကမ္းရဦးမယ္၊ မသာက မီးမသၿဂဳႋဟ္ရေသးဘူး ကုန္က်ေငြက (၃) သိန္းမကုန္ဘဲ မီးသၿဂဳႋဟ္စက္ထဲ မေရာက္ေသးဘူး။ ေတြ႔ခ်င္ရင္ မေသခင္လာခဲ့ပါ။ ေသၿပီးမွေတာ့မငိုနဲ႔ ၿပီးေတာ့ ဘာမွမသိေတာ့တဲ့ ဓါတ္ပံုႀကီးေ႐ွ႕မွာ ၾကြက္စာ၊ ပု႐ြက္ဆိတ္စာမေကၽြးနဲ႔ ၿပီးရင္သြန္ပစ္တာ။” ဟုေျပာခဲ့ၿပီး “တားမရဘူး” သံေဝဂကဗ်ာအား အလြတ္႐ြတ္ ဆိုသြားခဲ့သည္။
ထို႔ေနာက္ နာေရးကူညီမႈအသင္း(ရန္ကုန္)မွ အဖြဲ႔ဝင္မ်ားအားလံုး အဖိုးႏွင့္အဖြားအား ႐ိွခိုးဦးခ် ကန္ေတာ့ခဲ့ၿပီး အဖိုးႏွင့္အဖြားမွ ျပန္လည္၍ ဆုေတာင္းေပးခဲ့သည္။ ၿပီးေနာက္ အဖိုးႏွင့္အဖြားအား ႏႈတ္ဆက္ကာ ျပန္လာခဲ့ေတာ့သည္။
ဖိတ္စာ၏ ေနာက္ေက်ာ စာမ်က္ႏွာတြင္ေတာ့ - မွာထားပါရေစ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာဝင္တို႔၏ ဓေလ့ထံုးတမ္းတြင္ ေသတမ္းစာ (Will) ေရးေလ့မ႐ိွပါ။ ဤအမွာစာသည္ ေသတမ္းစာ (Will) မဟုတ္ပါ။ တစ္ေန႔ေန႔တြင္ ေသရမည္႔သူ (၂) ေယာက္၏ ရင္ထဲကတူညီေသာ ဆႏၵကို လြတ္လပ္ပြင့္လင္းျမင္သာစြာ ဆႏၵေဖာ္ထုတ္ျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္။
ကၽြန္ေတာ္၊ ကၽြန္မတို႔ ကြယ္လြန္လွ်င္
၁။ ဦးေက်ာ္သူ၏ နာေရးအသင္းအကူအညီျဖင့္ ေန႔ခ်င္းၿပီးသၿဂဳႋဟ္ေပးၾကပါ။ အခ်ိန္မမီလွ်င္ ေနာက္ေန႔ အၿပီး သၿဂဳႋဟ္ေပးၾကပါ။
၂။ ကၽြန္ေတာ္၊ ကၽြန္မတို႔ (၁) ဦးစီ၏ အသုဘကို စီစဥ္သူမ်ားႏွင့္ မိသားစုမ်ားမွလြဲ၍ မည္သူမွ် လံုးဝ(လံုးဝ) လိုက္မပို႔ၾကပါႏွင့္။
၃။ ေၾကြလြင့္သြားသူ၏ အပုပ္အပြအသုဘကို လိုက္ပို႔ၾကမည့္အစား က်န္ရစ္သူကို သူေသသည္အထိ စာနာ၊ ေဖးကူ၊ အားေပး၊ ႏွစ္သိမ့္၊ ျပဳစု၊ ေစာင့္ေ႐ွာက္၊ ကူညီၾကပါ။ ေက်းဇူးတင္ပါမည္။
၄။ ဖဲဝိုင္း လံုးဝ (လံုးဝ) မလုပ္ၾကပါႏွင့္။
တားမရဘူး
တေနကြယ္ ေသနယ္သို႔ တစ္ခါကူး
ေမ့ေလ်ာ့ကာ မေသဘူး မထင္လိုက္ပါနဲ႔
ေနကြယ္တာအခ်ိန္မ်ားလွ်င္ျဖင့္
ေသနယ္႐ြာတစ္ႀကိမ္သြားရမယ္ကြယ္
တားမရဘူး။
(ေ႐ႊလြန္နာဂ)
နာေရးကူညီမႈအသင္း(ရန္ကုန္)၏ ဥကၠဌ ဦးေက်ာ္သူသည္ ကခ်င္ျပည္နယ္၊ ျမစ္ႀကီးနားသို႔ အယူသီးမႈ တိုက္ဖ်က္ေရးခရီးစဥ္အျဖစ္ စာေပေဟာေျပာရန္ သြားေရာက္ေနပါသျဖင့္ ယင္း ေသေန႔အႀကိဳႏႈတ္ဆက္ပြဲသို႔ မတက္ ေရာက္ႏိုင္ခဲ့ပါ။
သို႔ေသာ္ အဖိုးသေျပညိဳ ဦးတင္ေ႐ႊႏွင့္ အဖြား ေဒၚတင္ရီတို႔၏ မွာၾကားသည့္အတိုင္း ဥကၠဌ ဦးေက်ာ္သူႏွင့္ အလုပ္အမႈေဆာင္မ်ား၊ အသင္းသူ/သားမ်ား၊ ဝန္ထမ္းမ်ားမွအေလးနက္ထား ေဆာင္႐ြက္ေပးမည္ ျဖစ္သည္။
ထိုသို႔ အဖိုးႏွင့္အဖြားတို႔၏ မြန္ျမတ္ေသာလုပ္ေဆာင္ခ်က္ႏွင့္ ဘုရား၏ အဆံုးအမအတိုင္း လုပ္ေဆာင္ သြားေသာ အဖိုးႏွင့္အဖြားတို႔အား နတ္လူသာဓု ေခၚၾကသည့္အသံမ်ား ၾကားႏိုင္မည္ဆိုပါလွ်င္ သာဓု … သာဓု … သာဓု ဟူ၍ ပဲ့တင္ထပ္ေနမည္မွာ အမွန္ပင္ျဖစ္ပါေတာ့သည္။
Credit to Thidar Kogyi.
https://www.facebook.com/photo.php?fbid=419011231562952&set=a.164087867055291.35444.100003622356757&type=1&theater မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။