(@)
. . . . . "ငယ္ငယ့္မွာ
. . . . . "ငယ္ငယ့္မွာ
ပုဇြန္ေျခာက္ႀကီးတစ္ေကာင္ ရွိတယ္ " . . ငယ္ငယ္က သူ႔လက္၀ါးေသးေသးေလးကိုျဖန္႔ျပတယ္။ ဟုတ္ပါရဲ႕ . . တကယ့္ ပုဇြန္ေျခာက္ႀကီးပါပဲ။ ဒီေလာက္ႀကီးတာ ေမာင္ဖိုးခ်ဳိ ျမင္ေတာင္မျမင္ဘူးဘူး။ ေတာ္ေတာ္ေစ်းႀကီးမွာပဲ။
. . . . . "ကိုခ်ဳိ႕ကို တ၀က္ေကၽြးပါမယ္ " . . ငယ္ငယ္က ပုဇြန္ေျခာက္ႀကီးကို ထက္ပိုင္းဖဲ့ေနတယ္။ သူမဖဲ့ႏိုင္ေတာ့ ေမာင္ဖိုးခ်ဳိက ယူဖဲ့ေပးၿပီး တစ္ေယာက္တစ္ပိုင္း ထိုင္ၿမံဳ႕ေနၾကတယ္။ သိပ္ေကာင္းတဲ့ ပုဇြန္ေျခာက္ေကာင္ႀကီးပဲ။ ေရႊပုဇြန္ေျခာက္ တဲ့။
(#)
. . . . . ငယ္ငယ္ေရာ ေမာင္ဖိုးခ်ဳိေရာ ပုဇြန္ေျခာက္ကို သိပ္ႀကိဳက္ၾကတာပဲ။ ေမာင္ဖိုးခ်ဳိတို႔အိမ္မွာေတာ့ ပုဇြန္ေျခာက္ မရွိဘူး။ တစ္၀မ္းကြဲေမာင္ႏွမေပမယ့္ အိမ့္စီးပြားေတြ ကြာျခားတယ္။ ေမာင္ဖိုးခ်ဳိတို႔အိမ္က ပုဇြန္ေျခာက္ ၀ယ္မစားႏိုင္ဘူး။ ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ့ အေဖ့ကို ေမာင္ဖိုးခ်ဳိေျပာဘူးတယ္။ "တစ္ေန႔ေတာ့ ေၾကာင္အိမ္ထဲမွာ ပုဇြန္ေျခာက္ဘူးႀကီး ထားႏိုင္လာမွာေပါ့ သားရာ"တဲ့။ ငယ္ငယ္တို႔ အိမ္မွာလိုမ်ဳိးေပါ့။ ခုေတာ့ အရင္ကထက္ပို ႀကီးလာလို႔ ေမာင္ဖိုးခ်ဳိ အေဖ့ကို ဒါမ်ဳိးမေမးေတာ့ဘူး။ အေဖေျပာတတ္တဲ့ "ပုဇြန္ေျခာက္ ၀ယ္စားႏိုင္ရင္လည္း အၿမဲတမ္း ၀ယ္စားႏိုင္မွေကာင္းတာ" . . ဆိုတာကိုပဲ စဥ္းစားေတာ့တယ္။
. . . . . ဟုတ္တယ္။ ငယ္ငယ္တို႔အိမ္ကလည္း ပုဇြန္ေျခာက္ႀကီးေတြ အၿမဲစားႏိုင္တာေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ ငယ္ငယ့္ အေဖက ခ်ဲထီေရာင္းတယ္။ သူတို႔မွာ ပိုက္ဆံရွိရင္ သိပ္ရွိတာ။ မရွိတဲ့အခါဆိုလည္း ေတာ္ေတာ္မြဲတဲ့ပုံမ်ဳိးပဲ။ ငယ္ငယ့္မွာ မုန္႔ဘိုးမရွိလို႔ ေမာင္ဖိုးခ်ဳိရဲ႕ထမင္းဘူးကို တစ္ခါတစ္ခါ ကပ္စားတတ္ေသးတယ္။
($)
. . . . . "ငယ္ငယ့္မွာ ပုဇြန္ေျခာက္ကေလးတစ္ေကာင္ ရွိတယ္ " . . ငယ္ငယ္က သူ႔လက္၀ါးေသးေသးေလးကိုျဖန္႔ျပတယ္။ ဟုတ္ပါရဲ႕ . . ပုဇြန္ေျခာက္ေသးေသးေလး။ "ဒါေပမယ့္ . . ကိုခ်ဳိ႕ကို တ၀က္ေကၽြးမွာပါ " . . ေျပာရင္းနဲ႔ ပုဇြန္ေျခာက္ကေလးကို ဖဲ့တယ္။ "နင့္ဟာနင္ စားစမ္းပါ ၊ ေသးေသးေလးကို " . . ေမာင္ဖိုးခ်ဳိေျပာေတာ့ ငယ္ငယ္က ဟီးဟီးလို႔ရယ္ၿပီး ပါးစပ္ထဲပစ္ထည့္ ၀ါးေနတယ္။
. . . . . ပုဇြန္ေျခာက္ဆိုတာ ႀကီးရင္ ပိုစားေကာင္းတာေတာ့ အမွန္ပဲ။ ဒါေၾကာင့္လည္း ေစ်းႀကီးတာေပါ့။ ပုဇြန္ေျခာက္အႀကီးႀကီးေတြ ၀ယ္မယ့္အစား ေသးေသးေတြ၀ယ္ရင္ အမ်ားႀကီးရမွာ။ ဒါဆိုၾကာၾကာစားရမယ္ မဟုတ္လား။ ငယ္ငယ္တို႔အိမ္ကေတာ့ ႀကီးလိုက္ေသးလိုက္ပဲ။ ငယ္ငယ့္ကိုေျပာရင္လည္း သိမွာမဟုတ္ပါဘူး။ သူက ေမာင္ဖိုးခ်ဳိထက္ သုံး ေလးႏွစ္ေလာက္ေတာင္ ငယ္တာကိုး။
(&)
. . . . . "ပုဇြန္ေျခာက္ႀကီး စားခ်င္လိုက္တာ ကိုခ်ဳိ . . ေနာ္ " . . ငယ္ငယ္က သြားရည္ကို ထိန္းထားတဲ့အသံနဲ႔ ေျပာေတာ့ ေမာင္ဖိုးခ်ုဳိလည္း ဂလုဆိုၿပီး ေခါင္းလိုက္ၿငိမ့္တယ္။
"ေသးေသးေလးေကာ မစားခ်င္ဘူးလား " . . ေမာင္ဖိုးခ်ဳိကျပန္ေမးတယ္။
"စားခ်င္တယ္ . . ခုက ေသးေသးလည္းမရွိဘူး "
"အႀကီးႀကီးေတြ မဟုတ္ပဲ . . ခပ္ေသးေသးေလးေတြ အၿမဲစားရရင္ မေကာင္းဘူးလား . . ငယ္ငယ္ "
"ေကာင္းသားပဲ . . "
"ငါႀကီးလာရင္ . . ေၾကာင္အိမ္ထဲမွာ ပုဇြန္ေျခာက္ဘူးႀကီးထားႏိုင္ေအာင္ လုပ္မယ္။ ေန႔တိုင္း တစ္ေန႔တစ္ေကာင္ စားမယ္။ မဟုတ္ဘူး . . ႏွစ္ေကာင္ေတာ့ စားမယ္။ မနက္တစ္ေကာင္ ၊ ညတစ္ေကာင္ေပါ့။ အႀကီးႀကီးေတြေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ ခပ္ေသးေသးေပါ့ဟာ။ ဒါေပမယ့္ . . ေန႔တိုင္းစားရမယ့္ ပုဇြန္ေျခာက္ခပ္ေသးေသးေပါ့။ နင့္ကိုလည္း ေကၽြးမယ္။ "
"ဟီး ဟီး . . ရႊတ္ " . . ငယ္ငယ္ သြားရည္က်ၿပီ။ တကယ္စားလိုက္ရသလို မ်က္ႏွာကို ၀င္းလို႔။
"ငါ ခ်ဲ ေတာ့ မေရာင္းဘူး "
"ဘာလို႔ လဲ "
"နင့္လိုမ်ဳိး . . ပုဇြန္ေျခာက္ ႀကီးႀကီး တစ္ခါတစ္ေလစားရလိုက္ . . တစ္ေကာင္မွ စားစရာမရွိလိုက္ . . ျဖစ္ေနတာမ်ဳိးကို မႀကိဳက္လို႔ "
" . . . . "
"ေနာက္ၿပီး . . ငါ့ မွာ သားေတြ သမီးေတြရွိလာရင္လည္း အဲဒီလိုမ်ဳိး မျဖစ္ေစခ်င္လို႔ "
"အမေလး . . အေ၀းႀကီးရွိေသး . . ကိုခ်ဳိ႕ဟာ . . ေနာက္ၿပီး ခ်ဲေရာင္းတာနဲ႔ ဘာဆိုင္လို႔လဲ "
"ဆိုင္တယ္ ထင္တယ္ဟ . . ဆိုင္မွာပါ . . ဆိုင္လိမ့္မယ္ " . . သုံး ေလးႏွစ္ငယ္တဲ့ ႏွမကို နားလည္ေအာင္ ေမာင္ဖိုးခ်ဳိရွင္းမျပတတ္ဘူး။
(~)
. . . . . စိတ္စြဲလမ္းမႈေၾကာင့္ အဲဒီညမွာ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ အိပ္မက္မက္တယ္။ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ အိပ္မက္က သိပ္တူေနတယ္။
. . . . . "ငယ္ငယ့္မွာ ပုဇြန္ေျခာက္ကေလးတစ္ေကာင္ ရွိတယ္ " . . ငယ္ငယ္က သူ႔လက္၀ါးေသးေသးေလးကိုျဖန္႔ျပတယ္။ ပုဇြန္ေျခာက္ေသးေသးေလး ႏွစ္ေကာင္ကိုေတြ႕ရတယ္။ "ဟင္"ဆိုၿပီး သူတို႔အံ့ၾသ သြားတာေပါ့။ "သိၾကားမင္းေပးတာ ၊ တစ္ေယာက္တစ္ေကာင္ တဲ့ . . ဟီး ဟီး" . . ငယ္ငယ္က လက္ညွိဳးေလးမိုးေပၚကိုထိုးၿပီးေျပာတယ္။ ႏွစ္ေယာက္သား တစ္ေယာက္တစ္ေကာင္ ထိုင္၀ါးၾကတာေပါ့။
. . . . . ေမာင္ဖိုးခ်ဳိနဲ႔ ငယ္ငယ္ဟာ အဲဒီညက ကိုယ္စီ အိပ္ရင္းၿပံဳးေနၾကတယ္။ ။
(ယကၡ) ရဲႀကီး ။ ၂-၃.၂.၁၄ ။
https://www.facebook.com/yekkha.yejee
https://www.facebook.com/yekkha.yegyii.fanpage
http://yekkhayejee.blogspot.com/
— with Maung Paing and 50 others.. . . . . "ကိုခ်ဳိ႕ကို တ၀က္ေကၽြးပါမယ္ " . . ငယ္ငယ္က ပုဇြန္ေျခာက္ႀကီးကို ထက္ပိုင္းဖဲ့ေနတယ္။ သူမဖဲ့ႏိုင္ေတာ့ ေမာင္ဖိုးခ်ဳိက ယူဖဲ့ေပးၿပီး တစ္ေယာက္တစ္ပိုင္း ထိုင္ၿမံဳ႕ေနၾကတယ္။ သိပ္ေကာင္းတဲ့ ပုဇြန္ေျခာက္ေကာင္ႀကီးပဲ။ ေရႊပုဇြန္ေျခာက္ တဲ့။
(#)
. . . . . ငယ္ငယ္ေရာ ေမာင္ဖိုးခ်ဳိေရာ ပုဇြန္ေျခာက္ကို သိပ္ႀကိဳက္ၾကတာပဲ။ ေမာင္ဖိုးခ်ဳိတို႔အိမ္မွာေတာ့ ပုဇြန္ေျခာက္ မရွိဘူး။ တစ္၀မ္းကြဲေမာင္ႏွမေပမယ့္ အိမ့္စီးပြားေတြ ကြာျခားတယ္။ ေမာင္ဖိုးခ်ဳိတို႔အိမ္က ပုဇြန္ေျခာက္ ၀ယ္မစားႏိုင္ဘူး။ ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ့ အေဖ့ကို ေမာင္ဖိုးခ်ဳိေျပာဘူးတယ္။ "တစ္ေန႔ေတာ့ ေၾကာင္အိမ္ထဲမွာ ပုဇြန္ေျခာက္ဘူးႀကီး ထားႏိုင္လာမွာေပါ့ သားရာ"တဲ့။ ငယ္ငယ္တို႔ အိမ္မွာလိုမ်ဳိးေပါ့။ ခုေတာ့ အရင္ကထက္ပို ႀကီးလာလို႔ ေမာင္ဖိုးခ်ဳိ အေဖ့ကို ဒါမ်ဳိးမေမးေတာ့ဘူး။ အေဖေျပာတတ္တဲ့ "ပုဇြန္ေျခာက္ ၀ယ္စားႏိုင္ရင္လည္း အၿမဲတမ္း ၀ယ္စားႏိုင္မွေကာင္းတာ" . . ဆိုတာကိုပဲ စဥ္းစားေတာ့တယ္။
. . . . . ဟုတ္တယ္။ ငယ္ငယ္တို႔အိမ္ကလည္း ပုဇြန္ေျခာက္ႀကီးေတြ အၿမဲစားႏိုင္တာေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ ငယ္ငယ့္ အေဖက ခ်ဲထီေရာင္းတယ္။ သူတို႔မွာ ပိုက္ဆံရွိရင္ သိပ္ရွိတာ။ မရွိတဲ့အခါဆိုလည္း ေတာ္ေတာ္မြဲတဲ့ပုံမ်ဳိးပဲ။ ငယ္ငယ့္မွာ မုန္႔ဘိုးမရွိလို႔ ေမာင္ဖိုးခ်ဳိရဲ႕ထမင္းဘူးကို တစ္ခါတစ္ခါ ကပ္စားတတ္ေသးတယ္။
($)
. . . . . "ငယ္ငယ့္မွာ ပုဇြန္ေျခာက္ကေလးတစ္ေကာင္ ရွိတယ္ " . . ငယ္ငယ္က သူ႔လက္၀ါးေသးေသးေလးကိုျဖန္႔ျပတယ္။ ဟုတ္ပါရဲ႕ . . ပုဇြန္ေျခာက္ေသးေသးေလး။ "ဒါေပမယ့္ . . ကိုခ်ဳိ႕ကို တ၀က္ေကၽြးမွာပါ " . . ေျပာရင္းနဲ႔ ပုဇြန္ေျခာက္ကေလးကို ဖဲ့တယ္။ "နင့္ဟာနင္ စားစမ္းပါ ၊ ေသးေသးေလးကို " . . ေမာင္ဖိုးခ်ဳိေျပာေတာ့ ငယ္ငယ္က ဟီးဟီးလို႔ရယ္ၿပီး ပါးစပ္ထဲပစ္ထည့္ ၀ါးေနတယ္။
. . . . . ပုဇြန္ေျခာက္ဆိုတာ ႀကီးရင္ ပိုစားေကာင္းတာေတာ့ အမွန္ပဲ။ ဒါေၾကာင့္လည္း ေစ်းႀကီးတာေပါ့။ ပုဇြန္ေျခာက္အႀကီးႀကီးေတြ ၀ယ္မယ့္အစား ေသးေသးေတြ၀ယ္ရင္ အမ်ားႀကီးရမွာ။ ဒါဆိုၾကာၾကာစားရမယ္ မဟုတ္လား။ ငယ္ငယ္တို႔အိမ္ကေတာ့ ႀကီးလိုက္ေသးလိုက္ပဲ။ ငယ္ငယ့္ကိုေျပာရင္လည္း သိမွာမဟုတ္ပါဘူး။ သူက ေမာင္ဖိုးခ်ဳိထက္ သုံး ေလးႏွစ္ေလာက္ေတာင္ ငယ္တာကိုး။
(&)
. . . . . "ပုဇြန္ေျခာက္ႀကီး စားခ်င္လိုက္တာ ကိုခ်ဳိ . . ေနာ္ " . . ငယ္ငယ္က သြားရည္ကို ထိန္းထားတဲ့အသံနဲ႔ ေျပာေတာ့ ေမာင္ဖိုးခ်ုဳိလည္း ဂလုဆိုၿပီး ေခါင္းလိုက္ၿငိမ့္တယ္။
"ေသးေသးေလးေကာ မစားခ်င္ဘူးလား " . . ေမာင္ဖိုးခ်ဳိကျပန္ေမးတယ္။
"စားခ်င္တယ္ . . ခုက ေသးေသးလည္းမရွိဘူး "
"အႀကီးႀကီးေတြ မဟုတ္ပဲ . . ခပ္ေသးေသးေလးေတြ အၿမဲစားရရင္ မေကာင္းဘူးလား . . ငယ္ငယ္ "
"ေကာင္းသားပဲ . . "
"ငါႀကီးလာရင္ . . ေၾကာင္အိမ္ထဲမွာ ပုဇြန္ေျခာက္ဘူးႀကီးထားႏိုင္ေအာင္ လုပ္မယ္။ ေန႔တိုင္း တစ္ေန႔တစ္ေကာင္ စားမယ္။ မဟုတ္ဘူး . . ႏွစ္ေကာင္ေတာ့ စားမယ္။ မနက္တစ္ေကာင္ ၊ ညတစ္ေကာင္ေပါ့။ အႀကီးႀကီးေတြေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ ခပ္ေသးေသးေပါ့ဟာ။ ဒါေပမယ့္ . . ေန႔တိုင္းစားရမယ့္ ပုဇြန္ေျခာက္ခပ္ေသးေသးေပါ့။ နင့္ကိုလည္း ေကၽြးမယ္။ "
"ဟီး ဟီး . . ရႊတ္ " . . ငယ္ငယ္ သြားရည္က်ၿပီ။ တကယ္စားလိုက္ရသလို မ်က္ႏွာကို ၀င္းလို႔။
"ငါ ခ်ဲ ေတာ့ မေရာင္းဘူး "
"ဘာလို႔ လဲ "
"နင့္လိုမ်ဳိး . . ပုဇြန္ေျခာက္ ႀကီးႀကီး တစ္ခါတစ္ေလစားရလိုက္ . . တစ္ေကာင္မွ စားစရာမရွိလိုက္ . . ျဖစ္ေနတာမ်ဳိးကို မႀကိဳက္လို႔ "
" . . . . "
"ေနာက္ၿပီး . . ငါ့ မွာ သားေတြ သမီးေတြရွိလာရင္လည္း အဲဒီလိုမ်ဳိး မျဖစ္ေစခ်င္လို႔ "
"အမေလး . . အေ၀းႀကီးရွိေသး . . ကိုခ်ဳိ႕ဟာ . . ေနာက္ၿပီး ခ်ဲေရာင္းတာနဲ႔ ဘာဆိုင္လို႔လဲ "
"ဆိုင္တယ္ ထင္တယ္ဟ . . ဆိုင္မွာပါ . . ဆိုင္လိမ့္မယ္ " . . သုံး ေလးႏွစ္ငယ္တဲ့ ႏွမကို နားလည္ေအာင္ ေမာင္ဖိုးခ်ဳိရွင္းမျပတတ္ဘူး။
(~)
. . . . . စိတ္စြဲလမ္းမႈေၾကာင့္ အဲဒီညမွာ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ အိပ္မက္မက္တယ္။ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ အိပ္မက္က သိပ္တူေနတယ္။
. . . . . "ငယ္ငယ့္မွာ ပုဇြန္ေျခာက္ကေလးတစ္ေကာင္ ရွိတယ္ " . . ငယ္ငယ္က သူ႔လက္၀ါးေသးေသးေလးကိုျဖန္႔ျပတယ္။ ပုဇြန္ေျခာက္ေသးေသးေလး ႏွစ္ေကာင္ကိုေတြ႕ရတယ္။ "ဟင္"ဆိုၿပီး သူတို႔အံ့ၾသ သြားတာေပါ့။ "သိၾကားမင္းေပးတာ ၊ တစ္ေယာက္တစ္ေကာင္ တဲ့ . . ဟီး ဟီး" . . ငယ္ငယ္က လက္ညွိဳးေလးမိုးေပၚကိုထိုးၿပီးေျပာတယ္။ ႏွစ္ေယာက္သား တစ္ေယာက္တစ္ေကာင္ ထိုင္၀ါးၾကတာေပါ့။
. . . . . ေမာင္ဖိုးခ်ဳိနဲ႔ ငယ္ငယ္ဟာ အဲဒီညက ကိုယ္စီ အိပ္ရင္းၿပံဳးေနၾကတယ္။ ။
(ယကၡ) ရဲႀကီး ။ ၂-၃.၂.၁၄ ။
https://www.facebook.com/yekkha.yejee
https://www.facebook.com/yekkha.yegyii.fanpage
http://yekkhayejee.blogspot.com/