ေတာၾကြက္ပုံျပင္

က်ေနာ္တုိ႕ေနတာေတာထဲမွာမုိ႕ေတာသတၱဝါ ေတြေပါတယ္။ဂဳဏ္ယူေျပာရမယ္ဆုိ ေဂဟစနစ္ေတြ က်န္ေနေသးတယ္ေပါ႕။ထားပါ ေတာအေၾကာင္း ေတာင္အေၾကာင္း။ေတာၾကြက္နဲ႕္
က်ေနာ္ ဆုံေတြ႕ရပုံေလးေျပာ
ၾကရေအာင္ ။ေတာထဲမွာေရာင္းတဲ႕ကန္တင္းမုိ႕ ေကာ္ဖီမစ္ပလိန္း ပဲရတယ္။က်ေနာ္က တီးသမားမုိ႕ ကန္တင္းကုိ အျမဲေရာက္တယ္။တစ္ေန႕ ေကာ္ဖီေသာက္ေနတုန္း ကန္တင္းဆုိင္
ရဲ႕ မ်က္ႏွာက်က္ ထုပ္တန္းေပၚကုိ ဆုိင္ပုိင္ရွင္ ဦးေလးက သူစီးထားတဲ႕ဆင္ၾကယ္ဖိနပ္အျပာနဲ႕ရဳတ္တရက္ ပစ္ေပါက္လုိက္တာ ေခါင္းမုိးသြပ္ျပားေခ်ာ္မွန္ျပီး ''ဒုန္း''ခနဲဲ႕ အသံအက်ယ္ၾကီးထြက္လာလုိ႕ တိတ္ဆိတ္ငုိက္ျမီး္ေနတဲ႕ေနလယ္ဟာ
ရဳတ္တရက္ လန္႕ႏဳိးသြားသလုိမ်ဳိးေပါ႕ိ က်ေနာ္လည္း လန္႕သြားတယ္။ရဳတ္တရက္မုိ႕
ဦးေလးဘာ လုပ္တာလည္းေမးခ်ိန္မရေတာ႕ေပ။

ၾကြက္ဆုိျပီး မ်က္ႏွာက်က္ ထုတ္တန္းေပၚ ျဖတ္ေျပးေနတဲ႕ၾကြက္ကုိ ဖိနပ္နဲ႕လုိက္ထုေနတာ။ကန္တင္းမွာ ေရာင္းတဲ႕ ဆန္အိတ္ေတြနဲ႕
မုန္႕ေတြလည္း ေတာၾကြက္က လာလာၾကိတ္ေနေတာ႕ ဆုိင္ရွင္နဲ႕ေတာၾကြက္ဟာ ေတြ႕ရာသခၤ်ဳိင္းဓားမဆုိင္း ကမ႓ၻာရန္ေတြပါ။
ေနာက္ဆုံး အႏွစ္ခ်ဳပ္ေတာ႕ ၾကြက္မၾကီးခ်ီလာတဲ႕ၾကြက္သားေပါက္ေလးဟာ( ဦးေလးၾကီးလုိက္ပစ္လုိ႕)

မ်က္ႏွာက်က္ေပၚကေန ဆုိင္ထဲက် က်န္ေနခဲ႕တယ္။(က်ေနာ္ အထင္ၾကြက္မ္ၾကီး ၾကြက္ကေလးေတြ ကုိက္ခ်ီျပီး ေန႕လယ္ခင္း အသုိက္ေျပာင္းေနပုံရပါတယ္)
ဆုိင္ရွင္ ဦးေလး ပစ္လုိက္တဲ႕ဆင္ၾကယ္ဖိနပ္ပ်ံေရွာင္သိမ္းရင္း ၾကြက္သားေပါ္က္ေလး ျပုတ္က်ခဲ႕တာျဖစ္နိင္ေျခမ်ားတယ္။ဆုိင္ ကြန္ကရစ္ေျမေပၚျပုတ္က်ေနတဲ႕
ၾကြက္ေပါက္ကေလးက နီတာရဲေလးမုိ႕ ျမင္ယုံနဲ႕အူယားဖုိ႕ေကာင္းတယ္ဗ်ာ။
ငယ္ေသးလုိ႕ လမ္းလည္း မေလ်ာက္နိင္ေသးဘူး။
ဦးေလးၾကီးကလည္း က်ဴပင္ခုတ္ က်ဴငုတ္မက်န္မူနဲ႕ ဖိနပ္နဲ႕နင္းသတ္မယ္လုပ္ေနေတာ့ က်ေနာ္ မၾကည္႕ရက္။
ထုိ႕ေၾကာင္႕က်ေနာ္ ဝင္ပါမိျပီ္ေပါ့။
ဦးေလး မသတ္နဲ႕ ငရဲၾကီးမယ္ က်ေနာ္သတ္ေပးမယ္ေျပာျပီး ဆုိင္ေဘးက စြယ္ေတာ္ရြက္ခူး လက္ခုဝတ္လုပ္ျပီးရုပ္တည္ၾကီးနဲ႕ အျမီးကဆြဲ အေဆာင္ျပန္ြဲလာခဲ႕တယ္။
စြယ္ေတာ္ရြက္နဲ႕ကုိင္လာတာေတာင္
အူယာ ူးလုိက္တာဗ်ာ ။အေဆာင္ေရာက္ေတာ႕ၾကြက္ကေလးအတြက္ ပုိးခ်ည္ၾကဳိးကုိေခြျပီး သက္ေသာင့္သက္သာ ေမွးနိင္ေအာင္္
ယာယီ အသုိက္အိမ္ကေလး
လုပ္ေပးတယ္။
ေနာက္ၿပီး္ ေရတုိက္ၾကည့္တယ္။
မေသာက္ဘူး။ၾကြက္ေပါက္ကေလးက ငယ္ေတာ့ အစာမစားနိင္ေသးဘူး။
က်ေနာ္ ဒြိဟ ျဖစ္ေနတာက ၾကြက္က ႏဳိတုိက္ သတၲဝါလား ။ရဳိးရဳိး ပုံမွန္လား။ႏဳိတုိက္ သတၱဝါ ယူဆျပီး ကန္တင္းမွာ ပက္ႏဳိ႕မႈန္႕ ႏွစ္ထုပ္ဝယ္ထားမိျပန္ ိတယ္။ၾကြက္ကေလးေတာ္ေတာ ္ လန့္သြားပုံရသည္။ေအးေဆးအနားယူခုိင္းျပီး မနက္မွ ႏဳိ႕တုိက္မည္ ေတြးေနမိသည္။္မနက္အ္ေရာက္မွာ္ေတာ့ ၾကြက္ကေလးမရွိေတာ့ဘူး။
က်ေနာ္အထင္ က်ေနာ္တုိ့အေဆာင္မွာရွိတဲ႕ သူတုိ့အမ်ဳိးေတြက လူေတြလက္က
ညမွာ စြန္႕စြန္႕စားစား
လာကယ္သြားပုံရတယ္။က်ေနာ္လည္း မနက္မုိးလင္းေတာ့ ကန္တင္း္ူမသြားပဲ အေဆာင္မွာ ကုိယ့္ဘာသာ ပက္ႏုိ႕မႈန္႕ႏွစ္ထုပ္ ေဖ်ာ္ေသာက္ရင္း စဥ္စားခန္းဖြင့္ေနမိေတာ႕ိတယ္။
သတၱဝါတစ္ေကာင္ကုိဖ်က္စီးလုိက္တာလြယ္ကူ္သေလာက္ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရးလုပ္ရတာ မလြယ္ကူမွန္း သတိထားမိလာတယ္။

ဆုိၾကပါစုိ႕ ။ၾကြက္ကေလးသာ သူ႕အေမ လက္ထဲမွာဆုိ ၾကြက္ကေလးရဲ႕ စားေရးေသာက္ေရးနဲ႕ၾကြက္တုိ႕တတ္အပ္တဲ႕ လက္ဆင္႕ကမ္းအေမြေတြ သူ႕မိဘ အသုိင္းဝုိင္းေတြက ေအးေဆး သင္ေပးလုိ႕ရတာေပါ႕။က်ေနာ္က ၾကြက္တစ္ေကာင္ ၾကြက္ပီသေအာင္ လူလားေျမာက္ေအာင္ /္ ၾကြက္ေတြေလာက္ မသင္ေပးတတ္ဖူးလုုိ႕ယုံၾကည္တယ္။ဒါေၾကာင့္ ကုိယ့္ေၾကာင့္ တဖက္မိသားစု ဘဝ ဟန္ခ်က္ပ်က္သြားေစမယ့္အရာေတြကုိ အထူးေရွာင္ရွားေစလုိပါတယ္ဗ်ာ။တခ်ဳိ႕ အရာေတြက က်ေနာ္တုိ႕ အစားထုိးေပးလုိ႕မရတာေတြ ေလာကမွာမ်ားစြာရွိေနၾကပါတယ္။ဥပမာ ေရထဲမွာ သူ႕ဘာသာ တုိင္ပင္မွန္မွန္နဲ႕ ကူးေနတဲ႕ ငါးတစ္ေကာင္ကုိ
ဘယ္ေတာ့မွကုန္းေပၚဆယ္မယူလုိက္ပါနဲ႕လုိ႕။ထုိနည္းလည္းေကာင္းပဲ အစုိးရက လယ္ယာေျမေတြ သိမ္းယူေနတာဟာ ငါးတစ္ေကာင္ကုိ ကုန္းေပၚပစ္တင္လုိက္သလုိမ်ဳိး
ုိ(ဒါမွမဟုတ္ ု)ၾကြက္တစ္ေကာင္ကုိ ေနာက္ဆက္တြဲျပႆနာမၾကည္႕ပဲလြယ္လြယ္ခ်နင္း သတ္ခ်င္တဲ႕လူလုိမ်ဳိး ျုဖစ္မွန္းမသိ ျဖစ္ေနတယ္လုိ႕ ယူဆမိ္္ပါတယ ္။

မိသားစုဘဝေတြ ေဘးရန္ကင္းျငိမ္းၾကပါေစဗ်ာ...,္
္