၂၀၀၅ ခုႏွစ္ ႏွစ္ဆန္းပုိင္း ညလယ္သန္းေခါင္ယံ …
စစ္ေရယာဥ္- အင္းေတာ္ …. ကမ္းလြန္ ရတနာဓာတ္ေငြ႔ပုိက္လုိင္း လံုျခံဳေရးတာဝန္ထမ္းေဆာင္ေနခ်ိန္ ….
တာဝန္က် ဆက္သြယ္ေရးတပ္သားက ေရဒါျမင္ကြင္းအား ၾကည့္ရႈစစ္ေဆးေနစဥ္ မိမိေရယာဥ္နဲ႔ မုိင္ ၂၀ ေလာက္အကြာအေဝး စက္ဝုိင္းအတြင္း ပစ္မွတ္တခု ထူးထူးျခားျခား ေပၚလာေနတာ ေတြ႔လုိက္ရပါတယ္။ ပစ္မွတ္က မိမိေရယာဥ္ရွိရာဘက္ ဦးတည္ေရြ႕လ်ားေနတယ္။ အနီးအနားမွာ ရွိေနတဲ့ တာဝန္က်တပ္ဖဲြ႔ဝင္ အခ်ဳိ႕လည္း အေျခအေနကုိ ဂရုတစုိက္ ေစာင့္ၾကည့္ေနၾကတယ္။
ေရယာဥ္ကုိ ေက်ာက္ခ်ရပ္နားစဥ္က ပင္လယ္ကူးသေဘၤာေတြ သြားတဲ့ ေရေၾကာင္းနဲ႔လြတ္ေအာင္ ေရပံုတြက္ခ်က္ျပီး အေျချပဳခဲ့တာမုိ႔ ဒီေရယာဥ္ဟာ ပင္လယ္ကူးသန္းသြားလာေရး ေရယာဥ္ျဖစ္ေၾကာင္း တထစ္က် မွတ္ခ်က္ခ်ဖုိ႔ ခက္ေနၾကတယ္။
ခဏအၾကာမွာ သူတုိ႔အားလံုး ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ျပီး တာဝန္က်အရာရွိထံ အေျခအေနသတင္းပုိ႔လုိက္တယ္။ တာဝန္က် အရာရွိမွတဆင့္ ဒုစစ္ေရယာဥ္မွဴး ၊ စစ္ေရယာဥ္မွဴးတုိ႔အထိ သတင္းပုိ႔ျပီး ျဖစ္သြားတယ္။ စစ္ေရယာဥ္မွဴးက ေရ/၃၄၉၅ ဗုိလ္မွဴး သီဟ ပါ။ အရာရာမွာ စုိးရိမ္ေသာက ၾကီးဟန္ရွိတဲ့ စစ္ေရယာဥ္မွဴးက ေရယာဥ္ေပၚရွိ crews (အဆင့္အတန္းဝင္အားလံုး) တန္းစီဖုိ႔ အမိန္႔ေပးလုိက္တယ္။
တာဝန္က်တပ္ဖဲြ႔ဝင္အခ်ဳိ႕သာ နုိးနုိးၾကားၾကားျဖစ္ေနျပီး တိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္ေနတဲ့ စစ္ေရယာဥ္တစီးလံုး တန္းစီခရာမႈတ္သံ .. အခ်င္းခ်င္း ေအာ္ဟစ္ႏႈိးသံ … ကုန္းပတ္ေပၚကုိ ေျပးတက္ နင္းေလွ်ာက္လာတဲ့ ေျခသံေတြနဲ႔ တခဏခ်င္းမွာ ဆူညံနုိးၾကား အသက္ဝင္လႈပ္ရွားလာတယ္။
ေရယာဥ္ေနာက္ပုိင္း ဟန္ဂါအတြင္းမွာ တန္းစီေနၾကတဲ့ Crews အားလံုးကို စစ္ေရယာဥ္မွဴးက ျဖစ္ေပၚေနတဲ့ အေျခအေနနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ အက်ဥ္းခ်ဳပ္ရွင္းလင္းေျပာၾကားျပီးေနာက္ ေရယာဥ္အသင့္ျပင္ဖုိ႔ အမိန္႔ေပးလုိက္ တာပါပဲ။
စစ္သားတုိ႔ထံုးစံအတုိင္း ေပးလာတဲ့အမိန္႔ကုိ တေသြမတိမ္း လုိက္နာေဆာင္ရြက္ၾကေပမဲ့ အရွိန္မေျပေသးတဲ့ အိပ္ခ်င္မူးတူးစိတ္ေၾကာင့္ ပါးစပ္က ပြစိပြစာ ဗလံုးဗေထြး ေျပာဆုိသံေတြနဲ႔အတူ ကုိယ္တာဝန္က်ရာ ေနရာဌာန အသီးသီးဆီ ထြက္ခြာသြားၾကတယ္။
၅ မိနစ္ေလာက္ အတြင္းမွာပဲ ေရယာဥ္စက္ႏႈိးဖုိ႔ အသင့္ျပင္ထားတဲ့ မီးစက္အလင္းေရာင္ေအာက္မွာ ပုရြက္ဆိတ္ေတြပမာ လႈပ္ရွားမႈေတြ ဥဒဟုိသြားလာေနၾကတယ္။ လက္နက္တုိက္ အတြင္းက လက္နက္ငယ္ေတြနဲ႔ ေရယာဥ္အပုိင္းလုိက္ ျဖန္႔က်က္တာဝန္ယူသူေတြကယူ လက္နက္ၾကီး က်ည္ဆံေတြ သယ္ပုိးေျပာင္းေရႊ႕ျပီး ေရယာဥ္ေရွ႕ပုိင္း ဘုိဖာအေျမာက္တပ္ဖဲြ႔ … ေရယာဥ္ေနာက္ပုိင္း ေအာ္လီကြန္တပ္ဖဲြ႔ ေနရာယူ … ေရယာဥ္တခုလံုး တုိက္ပဲြဝင္ဖုိ႔ အသင့္ျဖစ္သြားပါတယ္။ မၾကာမီမွာပဲ ေရယာဥ္စက္မၾကီး ႏႈိးသံထြက္ေပၚလာတယ္။ က်ယ္ေလာင္ျမည္ဟီးလွတဲ့ စက္မၾကီးနုိးသံက အိပ္ငိုက္ျမည္းတဲြ ေငါင္းစင္းစင္း ျဖစ္ေနတာေတြကုိ လြင့္စင္သြားေစတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေရယာဥ္ ေရွ႕တည့္တည့္ေလာက္ဆီက အေမွာင္ထုၾကားထဲမွာ မဲမဲအရိပ္သ႑ာန္တခု ထင္ထင္ရွားရွား ေပၚလာေနတာ အားလံုးေတြ႔ျမင္ေနရပါျပီ။ ေစာေစာက တေယာက္တေပါက္ အျပစ္တင္ ညည္းတြားေနၾကတဲ့ စစ္သည္အားလံုး မ်က္လံုးအဝုိင္းသားနဲ႔ ပစ္မွတ္ရွိရာ အာရံုစုိက္ ၾကည့္ေနၾကတယ္။ ရန္သူလား မိတ္ေဆြလား ေဝခဲြရခက္ေနတဲ့ သူစိမ္းေရယာဥ္ဆီက ဘယ္လုိတုန္႔ျပန္လႈပ္ရွားမႈေတြ ရွိလာနုိင္မလဲ စိတ္လႈပ္ရွားမႈအျပည့္နဲ႔ ေစာင့္ၾကည့္ေနၾကရတာေပါ့။ မဲမဲအရိပ္ၾကီး တျဖည္းျဖည္းနီးကပ္လာသလုိ သူ႔ဆီက ေရယာဥ္စက္သံ တျဖည္းျဖည္းက်ယ္ေလာင္လာပါတယ္။
ေရယာဥ္ဦးပုိင္းက ဘုိဖာအေျမာက္တပ္ဖဲြ႔ေခါင္းေဆာင္ရဲ႕ အမိန္႔ေပးသံနဲ႔အတူ ေမာင္းတင္က်ည္ထုိးသံ ထြက္ေပၚလာျပီးေနာက္ အေျမာက္ေျပာင္းဝကုိ ပစ္မွတ္ရွိရာ ဦးတည္ခ်ိန္ရြယ္ထားလုိက္ၾကတယ္။ ေက်ာက္ဆူးတပ္ဖဲြ႔ ေက်ာက္စတင္ႏႈတ္လုိ႔ မၾကာမီအခ်ိန္အတြင္း ေရယာဥ္ထြက္ခြာဖုိ႔ အသင့္ျဖစ္ေနပါျပီ။ တဖက္ေရယာဥ္မွ ထူးျခားမႈတစံုတရာ မေတြ႔ျမင္ရေသး။
ကုိယ့္ဘက္က အသင့္အေနအထားနဲ႔ ေစာင့္ဆုိင္းေနတဲ့ အခ်ိန္အတြင္းမွာပဲ တဖက္ေရယာဥ္ၾကီးဟာ မိမိတုိ႔ေရယာဥ္နဲ႔ ခပ္လွမ္းလွမ္းအကြာဆီမွ သူဦးတည္ရာလမ္းေၾကာင္းအတုိင္း အရွိန္မပ်က္ ဆက္လက္ ေမာင္းႏွင္ထြက္ခြာသြားတာကုိ အံ့အားသင့္စြာ ေငးစုိက္ၾကည့္ေနၾကရင္း အရပ္ဘက္ေရယာဥ္ျဖစ္ေၾကာင္း ကုိလည္း သိလုိက္ၾကရပါတယ္။
ေရယာဥ္ၾကီးက ထားရစ္ခဲ့တဲ့လႈိင္းလံုးၾကီးေတြၾကားမွာ မိမိတုိ႔ေရယာဥ္ ဘယ္ညာလူးခတ္လုိ႔ တသိမ့္သိမ့္လႈပ္ရွား က်န္ရစ္ေနပါေတာ့တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က်မွပဲ အားလံုးရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ ‘ဟင္းးးး’ ခနဲ သက္ျပင္းသက္မကုိယ္စီ ခ်နုိင္ၾကပါေတာ့တယ္။
ဆုိလုိတာက စစ္ဆင္ေရးတာဝန္ထမ္းေဆာင္ေနတဲ့ တပ္ဖဲြ႔တခုအဖုိ႔ ရန္သူဆုိတာ အခ်ိန္မေရြး ေနရာမေရြး ေပၚေပါက္လာနုိင္တဲ့ သေဘာကုိေျပာခ်င္တာပါ။ သာေရးနာေရး အလွဴခံအဖဲြ႔ၾကြေရာက္လာသလုိ အေဝးၾကီးကတည္းက ေလာက္စပီကာနဲ႔ ၾကိဳတင္အခ်က္ေပးႏႈိးေဆာ္ျပီး ေရာက္လာနုိင္တာမဟုတ္တဲ့ ရန္သူရဲ႕အေျခအေနကုိ ျဖစ္နုိင္ေျခနဲ႔တြက္ဆျပီး ကုိယ့္ဘက္က ျပင္ဆင္ရတာပါ။ ေသခ်ာေလာက္မွ အသင့္ျပင္မယ္ဆုိရင္ေတာ့ တကယ္ရင္ဆုိင္ရခ်ိန္မွာ ကိုယ္ေနာက္ေကာက္က်ျပီး ျဖစ္သြားမွာေသခ်ာပါတယ္။
ေနာက္တခုကလည္း ေရျပင္ေပၚမွာစစ္ဆင္ရတာျဖစ္တဲ့အတြက္ တပ္ဖဲြ႔ဝင္မ်ားအဖုိ႔ တက္လမ္းဆုတ္လမ္းဟာ ေရယာဥ္နယ္နိမိတ္အတြင္းမွာပဲ ေဘာင္ကန္႔သတ္ျခင္း ရွိေနတယ္မဟုတ္ပါလား။ ဒီေတာ့ တကယ္ျဖစ္လာျပီ ဆုိရင္ ဒီေရယာဥ္ရဲ႕ တည္ရွိမႈသာလွ်င္ ကုိယ့္ကံၾကမၼာလုိ႔ ေျပာလုိ႔ရနုိင္ပါတယ္။ အဲ့လုိအခ်ိန္မ်ဳိးမွာ အားလံုးကိုယ္စီ စိတ္ဆံုးျဖတ္ခ်က္ အသင့္ျဖစ္ေနၾကပါတယ္။ ေနာက္ဆံုး အေျခမလွလုိ႔ ေသရတဲ့တုိင္ ကုိယ့္အားကုိယ္အင္ရွိသမွ် ရုန္းကန္တုိက္ခုိက္လႈပ္ရွားရင္း အသက္စြန္႔ၾကဖုိ႔ အထူးတလည္ ေဆာ္ၾသေနစရာ လုိမယ္မထင္ေတာ့ပါ။
သူရဲေကာင္းဆုိတာ အလုိေလ်ာက္ေပၚေပါက္လာတာ မဟုတ္ဘဲ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ အေျခအေနေပၚမူတည္ျပီး ရည္မွန္းခ်က္တာဝန္တရပ္ကုိ မမွိတ္မသုန္ ထမ္းေဆာင္ရင္း ၾကြင္းက်န္တဲ့ ရလဒ္အျဖစ္လုိ႔ျမင္ပါတယ္။
အဲဒီတုန္းကသာ စစ္ေျမျပင္လက္ေတြ႔အေျခအေနတရပ္ကုိ ရင္ဆုိင္ခဲ့ရရင္ျဖင့္ ခုေလာက္ဆုိ ေနမင္းသူ ဆုိတဲ့ ေရတပ္သားတေယာက္ဟာလည္း ေဖ့ဘုတ္ေပၚက စြာက်ယ္စြာက်ယ္ အေကာင့္ပုိင္ရွင္တဦး ျဖစ္ခြင့္ရဖုိ႔ ေသခ်ာမွာ မဟုတ္ဘဲ ‘သူရဲေကာင္းမွတ္တမ္းဝင္’ တဦးအျဖစ္ေလာက္နဲ႔ ဘုတ္အုပ္ထဲ ေရာက္ခ်င္လည္း ေရာက္ေနနုိင္ပါေၾကာင္း ….။
ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ႕နုိင္ၾကပါေစ ….
စစ္ေရယာဥ္- အင္းေတာ္ …. ကမ္းလြန္ ရတနာဓာတ္ေငြ႔ပုိက္လုိင္း လံုျခံဳေရးတာဝန္ထမ္းေဆာင္ေနခ်ိန္ ….
တာဝန္က် ဆက္သြယ္ေရးတပ္သားက ေရဒါျမင္ကြင္းအား ၾကည့္ရႈစစ္ေဆးေနစဥ္ မိမိေရယာဥ္နဲ႔ မုိင္ ၂၀ ေလာက္အကြာအေဝး စက္ဝုိင္းအတြင္း ပစ္မွတ္တခု ထူးထူးျခားျခား ေပၚလာေနတာ ေတြ႔လုိက္ရပါတယ္။ ပစ္မွတ္က မိမိေရယာဥ္ရွိရာဘက္ ဦးတည္ေရြ႕လ်ားေနတယ္။ အနီးအနားမွာ ရွိေနတဲ့ တာဝန္က်တပ္ဖဲြ႔ဝင္ အခ်ဳိ႕လည္း အေျခအေနကုိ ဂရုတစုိက္ ေစာင့္ၾကည့္ေနၾကတယ္။
ေရယာဥ္ကုိ ေက်ာက္ခ်ရပ္နားစဥ္က ပင္လယ္ကူးသေဘၤာေတြ သြားတဲ့ ေရေၾကာင္းနဲ႔လြတ္ေအာင္ ေရပံုတြက္ခ်က္ျပီး အေျချပဳခဲ့တာမုိ႔ ဒီေရယာဥ္ဟာ ပင္လယ္ကူးသန္းသြားလာေရး ေရယာဥ္ျဖစ္ေၾကာင္း တထစ္က် မွတ္ခ်က္ခ်ဖုိ႔ ခက္ေနၾကတယ္။
ခဏအၾကာမွာ သူတုိ႔အားလံုး ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ျပီး တာဝန္က်အရာရွိထံ အေျခအေနသတင္းပုိ႔လုိက္တယ္။ တာဝန္က် အရာရွိမွတဆင့္ ဒုစစ္ေရယာဥ္မွဴး ၊ စစ္ေရယာဥ္မွဴးတုိ႔အထိ သတင္းပုိ႔ျပီး ျဖစ္သြားတယ္။ စစ္ေရယာဥ္မွဴးက ေရ/၃၄၉၅ ဗုိလ္မွဴး သီဟ ပါ။ အရာရာမွာ စုိးရိမ္ေသာက ၾကီးဟန္ရွိတဲ့ စစ္ေရယာဥ္မွဴးက ေရယာဥ္ေပၚရွိ crews (အဆင့္အတန္းဝင္အားလံုး) တန္းစီဖုိ႔ အမိန္႔ေပးလုိက္တယ္။
တာဝန္က်တပ္ဖဲြ႔ဝင္အခ်ဳိ႕သာ နုိးနုိးၾကားၾကားျဖစ္ေနျပီး တိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္ေနတဲ့ စစ္ေရယာဥ္တစီးလံုး တန္းစီခရာမႈတ္သံ .. အခ်င္းခ်င္း ေအာ္ဟစ္ႏႈိးသံ … ကုန္းပတ္ေပၚကုိ ေျပးတက္ နင္းေလွ်ာက္လာတဲ့ ေျခသံေတြနဲ႔ တခဏခ်င္းမွာ ဆူညံနုိးၾကား အသက္ဝင္လႈပ္ရွားလာတယ္။
ေရယာဥ္ေနာက္ပုိင္း ဟန္ဂါအတြင္းမွာ တန္းစီေနၾကတဲ့ Crews အားလံုးကို စစ္ေရယာဥ္မွဴးက ျဖစ္ေပၚေနတဲ့ အေျခအေနနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ အက်ဥ္းခ်ဳပ္ရွင္းလင္းေျပာၾကားျပီးေနာက္ ေရယာဥ္အသင့္ျပင္ဖုိ႔ အမိန္႔ေပးလုိက္ တာပါပဲ။
စစ္သားတုိ႔ထံုးစံအတုိင္း ေပးလာတဲ့အမိန္႔ကုိ တေသြမတိမ္း လုိက္နာေဆာင္ရြက္ၾကေပမဲ့ အရွိန္မေျပေသးတဲ့ အိပ္ခ်င္မူးတူးစိတ္ေၾကာင့္ ပါးစပ္က ပြစိပြစာ ဗလံုးဗေထြး ေျပာဆုိသံေတြနဲ႔အတူ ကုိယ္တာဝန္က်ရာ ေနရာဌာန အသီးသီးဆီ ထြက္ခြာသြားၾကတယ္။
၅ မိနစ္ေလာက္ အတြင္းမွာပဲ ေရယာဥ္စက္ႏႈိးဖုိ႔ အသင့္ျပင္ထားတဲ့ မီးစက္အလင္းေရာင္ေအာက္မွာ ပုရြက္ဆိတ္ေတြပမာ လႈပ္ရွားမႈေတြ ဥဒဟုိသြားလာေနၾကတယ္။ လက္နက္တုိက္ အတြင္းက လက္နက္ငယ္ေတြနဲ႔ ေရယာဥ္အပုိင္းလုိက္ ျဖန္႔က်က္တာဝန္ယူသူေတြကယူ လက္နက္ၾကီး က်ည္ဆံေတြ သယ္ပုိးေျပာင္းေရႊ႕ျပီး ေရယာဥ္ေရွ႕ပုိင္း ဘုိဖာအေျမာက္တပ္ဖဲြ႔ … ေရယာဥ္ေနာက္ပုိင္း ေအာ္လီကြန္တပ္ဖဲြ႔ ေနရာယူ … ေရယာဥ္တခုလံုး တုိက္ပဲြဝင္ဖုိ႔ အသင့္ျဖစ္သြားပါတယ္။ မၾကာမီမွာပဲ ေရယာဥ္စက္မၾကီး ႏႈိးသံထြက္ေပၚလာတယ္။ က်ယ္ေလာင္ျမည္ဟီးလွတဲ့ စက္မၾကီးနုိးသံက အိပ္ငိုက္ျမည္းတဲြ ေငါင္းစင္းစင္း ျဖစ္ေနတာေတြကုိ လြင့္စင္သြားေစတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေရယာဥ္ ေရွ႕တည့္တည့္ေလာက္ဆီက အေမွာင္ထုၾကားထဲမွာ မဲမဲအရိပ္သ႑ာန္တခု ထင္ထင္ရွားရွား ေပၚလာေနတာ အားလံုးေတြ႔ျမင္ေနရပါျပီ။ ေစာေစာက တေယာက္တေပါက္ အျပစ္တင္ ညည္းတြားေနၾကတဲ့ စစ္သည္အားလံုး မ်က္လံုးအဝုိင္းသားနဲ႔ ပစ္မွတ္ရွိရာ အာရံုစုိက္ ၾကည့္ေနၾကတယ္။ ရန္သူလား မိတ္ေဆြလား ေဝခဲြရခက္ေနတဲ့ သူစိမ္းေရယာဥ္ဆီက ဘယ္လုိတုန္႔ျပန္လႈပ္ရွားမႈေတြ ရွိလာနုိင္မလဲ စိတ္လႈပ္ရွားမႈအျပည့္နဲ႔ ေစာင့္ၾကည့္ေနၾကရတာေပါ့။ မဲမဲအရိပ္ၾကီး တျဖည္းျဖည္းနီးကပ္လာသလုိ သူ႔ဆီက ေရယာဥ္စက္သံ တျဖည္းျဖည္းက်ယ္ေလာင္လာပါတယ္။
ေရယာဥ္ဦးပုိင္းက ဘုိဖာအေျမာက္တပ္ဖဲြ႔ေခါင္းေဆာင္ရဲ႕ အမိန္႔ေပးသံနဲ႔အတူ ေမာင္းတင္က်ည္ထုိးသံ ထြက္ေပၚလာျပီးေနာက္ အေျမာက္ေျပာင္းဝကုိ ပစ္မွတ္ရွိရာ ဦးတည္ခ်ိန္ရြယ္ထားလုိက္ၾကတယ္။ ေက်ာက္ဆူးတပ္ဖဲြ႔ ေက်ာက္စတင္ႏႈတ္လုိ႔ မၾကာမီအခ်ိန္အတြင္း ေရယာဥ္ထြက္ခြာဖုိ႔ အသင့္ျဖစ္ေနပါျပီ။ တဖက္ေရယာဥ္မွ ထူးျခားမႈတစံုတရာ မေတြ႔ျမင္ရေသး။
ကုိယ့္ဘက္က အသင့္အေနအထားနဲ႔ ေစာင့္ဆုိင္းေနတဲ့ အခ်ိန္အတြင္းမွာပဲ တဖက္ေရယာဥ္ၾကီးဟာ မိမိတုိ႔ေရယာဥ္နဲ႔ ခပ္လွမ္းလွမ္းအကြာဆီမွ သူဦးတည္ရာလမ္းေၾကာင္းအတုိင္း အရွိန္မပ်က္ ဆက္လက္ ေမာင္းႏွင္ထြက္ခြာသြားတာကုိ အံ့အားသင့္စြာ ေငးစုိက္ၾကည့္ေနၾကရင္း အရပ္ဘက္ေရယာဥ္ျဖစ္ေၾကာင္း ကုိလည္း သိလုိက္ၾကရပါတယ္။
ေရယာဥ္ၾကီးက ထားရစ္ခဲ့တဲ့လႈိင္းလံုးၾကီးေတြၾကားမွာ မိမိတုိ႔ေရယာဥ္ ဘယ္ညာလူးခတ္လုိ႔ တသိမ့္သိမ့္လႈပ္ရွား က်န္ရစ္ေနပါေတာ့တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က်မွပဲ အားလံုးရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ ‘ဟင္းးးး’ ခနဲ သက္ျပင္းသက္မကုိယ္စီ ခ်နုိင္ၾကပါေတာ့တယ္။
ဆုိလုိတာက စစ္ဆင္ေရးတာဝန္ထမ္းေဆာင္ေနတဲ့ တပ္ဖဲြ႔တခုအဖုိ႔ ရန္သူဆုိတာ အခ်ိန္မေရြး ေနရာမေရြး ေပၚေပါက္လာနုိင္တဲ့ သေဘာကုိေျပာခ်င္တာပါ။ သာေရးနာေရး အလွဴခံအဖဲြ႔ၾကြေရာက္လာသလုိ အေဝးၾကီးကတည္းက ေလာက္စပီကာနဲ႔ ၾကိဳတင္အခ်က္ေပးႏႈိးေဆာ္ျပီး ေရာက္လာနုိင္တာမဟုတ္တဲ့ ရန္သူရဲ႕အေျခအေနကုိ ျဖစ္နုိင္ေျခနဲ႔တြက္ဆျပီး ကုိယ့္ဘက္က ျပင္ဆင္ရတာပါ။ ေသခ်ာေလာက္မွ အသင့္ျပင္မယ္ဆုိရင္ေတာ့ တကယ္ရင္ဆုိင္ရခ်ိန္မွာ ကိုယ္ေနာက္ေကာက္က်ျပီး ျဖစ္သြားမွာေသခ်ာပါတယ္။
ေနာက္တခုကလည္း ေရျပင္ေပၚမွာစစ္ဆင္ရတာျဖစ္တဲ့အတြက္ တပ္ဖဲြ႔ဝင္မ်ားအဖုိ႔ တက္လမ္းဆုတ္လမ္းဟာ ေရယာဥ္နယ္နိမိတ္အတြင္းမွာပဲ ေဘာင္ကန္႔သတ္ျခင္း ရွိေနတယ္မဟုတ္ပါလား။ ဒီေတာ့ တကယ္ျဖစ္လာျပီ ဆုိရင္ ဒီေရယာဥ္ရဲ႕ တည္ရွိမႈသာလွ်င္ ကုိယ့္ကံၾကမၼာလုိ႔ ေျပာလုိ႔ရနုိင္ပါတယ္။ အဲ့လုိအခ်ိန္မ်ဳိးမွာ အားလံုးကိုယ္စီ စိတ္ဆံုးျဖတ္ခ်က္ အသင့္ျဖစ္ေနၾကပါတယ္။ ေနာက္ဆံုး အေျခမလွလုိ႔ ေသရတဲ့တုိင္ ကုိယ့္အားကုိယ္အင္ရွိသမွ် ရုန္းကန္တုိက္ခုိက္လႈပ္ရွားရင္း အသက္စြန္႔ၾကဖုိ႔ အထူးတလည္ ေဆာ္ၾသေနစရာ လုိမယ္မထင္ေတာ့ပါ။
သူရဲေကာင္းဆုိတာ အလုိေလ်ာက္ေပၚေပါက္လာတာ မဟုတ္ဘဲ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ အေျခအေနေပၚမူတည္ျပီး ရည္မွန္းခ်က္တာဝန္တရပ္ကုိ မမွိတ္မသုန္ ထမ္းေဆာင္ရင္း ၾကြင္းက်န္တဲ့ ရလဒ္အျဖစ္လုိ႔ျမင္ပါတယ္။
အဲဒီတုန္းကသာ စစ္ေျမျပင္လက္ေတြ႔အေျခအေနတရပ္ကုိ ရင္ဆုိင္ခဲ့ရရင္ျဖင့္ ခုေလာက္ဆုိ ေနမင္းသူ ဆုိတဲ့ ေရတပ္သားတေယာက္ဟာလည္း ေဖ့ဘုတ္ေပၚက စြာက်ယ္စြာက်ယ္ အေကာင့္ပုိင္ရွင္တဦး ျဖစ္ခြင့္ရဖုိ႔ ေသခ်ာမွာ မဟုတ္ဘဲ ‘သူရဲေကာင္းမွတ္တမ္းဝင္’ တဦးအျဖစ္ေလာက္နဲ႔ ဘုတ္အုပ္ထဲ ေရာက္ခ်င္လည္း ေရာက္ေနနုိင္ပါေၾကာင္း ….။
ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ႕နုိင္ၾကပါေစ ….