အပိုင္း (၂၁)
လူကိုေၿပာင္းႏိုင္ေပမဲ့ Principle ကိုမေၿပာင္းႏိုင္။
က်ေနာ္ ကြန္ၿမဴနစ္မဟုတ္သလို ဆိုရွယ္လစ္လည္းမဟုတ္၊ ႏိုင္ငံေရးသမားလည္းမ ဟုတ္ပါ။ သို႔ေပတဲ့ - ဟိုးအရင္ကေန၊ အခုထိ ေလွ်ာ့ဆင္းမသြားတဲ့ ဆင္းရဲနိမ့္က် လူ တန္းစားေတြမ်ားၿပားလာတာကို ၿမင္ရတိုင္း စိတ္မသက္သာခံစားရပါတယ္။ ဒါက လည္း -ေတာမွာေမြးခဲ့တဲ့ေတာသားတေယာက္မို႔ၿဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ထားပါေတာ့။
ငယ္ငယ္ေက်ာင္းသားဘ၀တုန္းက ၾကားဘူးနား၀နဲ႔အားက်ခဲ့ရတဲ့ေတာ္လွန္ေရး သမားေတြရွိပါတယ္။ ပထမဆံုးကေတာ့ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕အမ်ိဳးသားေခါင္းေဆာင္ၾကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း။ ေနာက္တေယာက္က အာဂ်င္တီးနားႏိုင္ငံဖြား “ေခ်ေဂြဗား ရား”(Che Guevara) ။ ၿပီးေတာ့မွ က်ဴးဘားသမၼတ “ဖီဒယ္လ္ကာ့စ္ထရို”( Fidel Castro)၊ ပါလက္စတိုင္းေခါင္းေဆာင္ “ယာဆာ အာရာဖတ္” (Yasar Arafat)၊ နဲ႔ ေနာက္ဆံုး လူမဲေတာ္လွန္ေရးသမား ေတာင္အာဖရိကႏိုင္ငံေခါင္းေဆာင္“နယ္လ္ ဆင္မင္ဒဲလား”(Nelson Mandela)၊ အစဥ္အလိုက္ေပါ့။
သူတို.ရဲ႕ႏိုင္ငံေရးမူ၀ါဒေတြကိုသေဘာက်လို႔မဟုတ္ပါဘူး။ ဆင္းရဲနိမ့္က်တဲ့လူတန္း စားေတြ ဘက္မွာထာ၀ရရပ္တည္ၿပီး ကိုယ္ယံုၾကည္ရာကို ရည္မွန္းခ်က္ မေၿပာင္းမ လဲ၊ တသက္လံုးစြဲၿမဲစြာလုပ္ကိုင္ သြားလို႔ပါ။ အဲဒါဟာလူတေယာက္ရဲ႕တန္ဘိုး၊ လူ တေယာက္ရဲ႕“Principle”လို႔ထင္ပါတယ္။
ေခ်(Che)က အာဂ်င္တီးနားဖြားဆိုေပမဲ့ ၁၉၆၀-၇၀ ၿပည့္လြန္ႏွစ္ေတြမွာက်ဴးဘားနဲ႔ ဘိုလီးဗီးယားအစရွိတဲ့ ေတာင္အေမရိကဘက္မွာလွဳပ္ရွားခဲ့တဲ့ေတာ္လွန္ေရးသမား။ နိမ့္က်သူလူတန္းစားဘက္ကအၿမဲတမ္းရပ္တည္ ေပးခဲ့သူ။ ၆၇-ခုႏွစ္ၿမန္မာၿပည္မွာ တရုပ္အေရးအခင္းၿဖစ္ေတာ့ က်ေနာ္သူ႔ဓာတ္ပံု Sticker ပါတဲ့ တီရွပ္ကို၀တ္ၿပီးေ မၿမိဳ႕ တခြင္ေသာင္းက်န္းခဲ့ဘူးေသးတယ္(အ့ဲတုန္းက-က်ေနာ္က ၁၀-တန္းေက်ာင္း သား၊ ဘာႏိုင္ငံေရးမွမသိ၊ ဘာမူ၀ါဒမွမသိ။ တရုပ္ရဲ႕ၿပည္တြင္းေရး၀င္ေရာက္ စြက္ ဖက္မွဳကိုမခံခ်င္လို႔၀င္ပါခဲ့ရတာ)။
ေခ်(Che)လည္းဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းလိုဘဲ အသက္ငယ္ငယ္ ၃၉-ႏွစ္မွာက်ဆံုးသြားခဲ့ တယ္ (အာဏာရွင္ဘိုလီးဗီးယား အစိုးရရဲ႕Firing Squad နဲ႔ေသဒါဏ္ေပး ခံခဲ့ရ တာေပါ့)။ သူမရွိတဲ့ေနာက္ပိုင္းသူ႔စိတ္ဓာတ္ကို အဲ့အခ်ိန္ က Music Band ေတြ ၿဖစ္တဲ့ Boney M တို႔၊ Bob Marleyတို႔ကတဆင့္ခံစားခဲ့ပါေသးတယ္(အခုထိလည္း ကားထဲမွာBob Marleyရဲ႕ Raggae Music CD ရွိေသးတယ္)
ဖီဒယ္လ္ကာ့စ္ထရို၊ ယာဆာအာရာဖတ္၊ နယ္လ္ဆင္မန္ဒဲလားတို႔ဆိုလို႕ သူတို႔နဲ႔ ဆက္စပ္ၿပီးဆံုဆည္း ခဲ့ရတဲ့ အေတြ႕အၾကံဳတခုရွိပါတယ္။၁၉၉၈ခုႏွစ္၊ က်ေ နာ္ ေဟာင္ေကာင္မွာ ေကာင္စစ္၀န္ခ်ဳပ္တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခ်ိန္ ေတာင္အာဖရိကႏိုင္ငံ၊ Durban ၿမိဳ႕မွာၿပဳလုပ္တဲ့ 13th Non-Aligned Movement (NAM) Conference ကိုသြားေရာက္တက္ခဲ့ပါတယ္ (ႏိုင္ငံၿခားေရး၀န္ၾကီး ဦးအံုးေဂ်ာ္ေခါင္းေဆာင္တဲ့အ ဖြဲ႕ နဲ႔ပါ)။ NAM စတင္ဖြဲ႔စည္းခဲ့တဲ့ Founder Countries ၅ ႏိုင္ငံထဲမွာ ၿမန္မာလည္း ပါသမို႔၊ အခမ္းအနားရဲ႕ေရွ႕ဆံုးတန္း ေနာက္တည့္တည့္၊ ဒုတိယတန္းမွာေနရာရပါ တယ္။ တက္ေရာက္တဲ့ႏိုင္ငေပါင္းံ ၁၃၀ ေလာက္ရွိေပမဲ့ (ဧည့္သည္ေတြမ်ားေပမဲ့) စစ္အစိုးရလက္ထက္ဆိုေတာ့ လာေရာက္ႏွဳတ္ဆက္သူသိပ္မရွိလွပါဘူး။ ေနာက္ၿပီး ဘက္မလိုက္လို႔သာဆိုတယ္ အာဖရိကအုပ္စု၊ အာရွအုပ္စု၊အေရွ.အလယ္ပိုင္းအုပ္စု နဲ႔ကြဲေနလိုက္ၾကတာမ်ား။
မွတ္သားစရာတခ်ိဳ႕ရွိပါေသးတယ္။ က်ေနာ္တို႔ၿမန္မာအဖြဲ႕ကိုလံုၿခံဳေရးတာ၀န္ယူေပး မဲ့ ဗိုလ္မွဴးၾကီးအဆင့္အရာရွိႏွစ္ေယာက္က ေတာင္အာဖရိကတပ္မေတာ္၊ အေၿမာက္ တပ္ကၿဖစ္ၿပီး အရပ္ ၆ ေပေက်ာ္ရွည္ၾကပါတယ္။ ၿမန္မာအဖြဲ႕တည္းခိုတဲ့ေဟာ္တယ္ ကိုေရာက္ေရာက္ခ်င္း သူတို႔လာေရာက္မိတ္ဆက္သတင္းပို႔ၾကပါတယ္။ ၾကည့္ရတာ Very Impressive။ မ်က္ႏွာၿဖဴလူမ်ိဳး၊ Beret ဦးထုတ္အနီေဆာင္းထားၿပီး Baton ဒုတ္ေတြ၊ ေသနတ္ေတြ၊ ဆက္သြယ္ေရးစက္ေတြခါးမွာခ်ိတ္ထားလို႔ ဗလေတာင့္ေ တာ င့္ခန္႔ခန္႔ေတြမို႕ ၾကည့္လို႕လည္းအေတာ္ေကာင္းပါ့။ ေတာ္ရံုအၾကမ္းဖက္သမား ဆိုလက္နက္မလို၊သူတို႔လက္သီးတခ်က္စာ မိယံုနဲ႔တင္ ၿဖံဳဖ်ားသြားေလာက္ပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ဗ်ာ၊ ေနာက္တေန႔မနက္ ထပ္ေရာက္လာေတာ့ ဒီႏွစ္ေယာက္စလံုး ေမ်ာက္ေ သပါးရိုက္ခံရတဲ့မ်က္ႏွာလို မွဳံကုပ္ကုပ္နဲ႔။ ခါးမွာလည္း ဘာပစၥည္း၊ ဘာေသနတ္မွပါ မလာလို႕ေမးၾကည့္လိုက္ေတာ့၊ ညတုန္းက သူတို႕ေနတဲ့အေဆာင္ထဲကို လူမဲသူခိုး ၀င္ေမႊသြားတာမို႔ ေသနတ္ေတြ၊ စက္ေတြေရာ၊ ခါးပတ္ေတြ၊ တၿခားပစၥည္းေတြေရာ အားလံုးပါသြားဆိုဘဲဗ်ာ။ ဒါေၾကာင့္ ေနာက္ထပ္ႏွစ္ေယာက္နဲ႔လူစား လဲမည့္အေ ၾကာင္း လာေၿပာရတာပါတဲ့(အံ့ဘြယ္ေကာင္းေလစြ)။ ေအာ္ၿဖစ္မွၿဖစ္ရေလ။ ဟိုတေ လာကလည္း သူတို႔ သံခ်ပ္ကာတပ္ရင္းထဲက သံခ်ပ္ကာကားတစီးအခိုးခံရတာ အခုထိၿပန္မရေသးဘူးတဲ့ေလ( မိုက္ပ-ခ်က္ၾကီးရာလို႔ သာေအာ္လိုက္ခ်င္ေတာ့တယ္)။
ေနာက္ထပ္မွတ္သားစရာကေတာ့၊ Conference က်င္းပတဲ့ ၄ ရက္တာကာလ အ တြင္း ဗံုးအၾကိမ္(၁၄၀) ေက်ာ္ကြဲခဲ့သလို က်ေနာ္စီးမဲ့ မာစီဒီးကားေအာက္မွာ ခ်ိန္ ကိုက္ဗံုး ၄ လံုးတြဲေထာင္ထားတာ၊ ကံေကာင္းလို႔ ဗံုးရွာစစ္ေခြး အနံ႔ခံေကာင္းေပလို႔ သာေပါ့။(ႏို႔မို႔ရင္ လွ်ာတေစာင္းကိုက္ၿပန္လညရမယ္)
တၿခားမွတ္သားစရာအေနနဲ႔ကေတာ့ ပထမေန႔ ေန႔လည္စာစားၿပီးလို႔ Conference Hall ကိုတေယာက္ထဲ လမ္းေလွ်ာက္ၿပန္အလာ၊ ၿမန္မာ/ႏိုင္ငံၿခားသားေရာရာလူ ၁၂ ေယာက္ေလာက္တအုပ္စု ဆိုင္းဘုတ္ေတြကိုင္ၿပီး ၿမန္မာကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႕ ကိုဆႏၵၿပေနတာေတြ႕လို႔ ေမးၾကည့္ခြင့္ေတာင္းၿပီးက်ေနာ္ပါ ၀င္ၿပီးအပ်င္းေၿပ ၀င္ ဆႏၵၿပၾကည့္ခဲ့တယ္ေလ။(----- က်ဆံုးပါေစတို႔၊ စစ္အစိုးရအလိုမရွိတို႔ဘာတို႔ေပါ့။ ဒါမ်ိဳးေတြက်ေနာ္လည္းတတ္ပါတယ္)။ သူတို႔မသိလိုက္ပါဘူး(ေန႔တြက္ပိုက္ဆံလည္း တၿပားမွမရခဲ့ပါဘူး)။
ၿပန္ဆက္ရရင္ Conference Day ေရာက္တဲ့အခါ၊ ႏိုင္ငံတခုခ်င္းစီရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ေ တြ အလွည့္က်မိန္႔ခြန္းေခ်ြၾကပါတယ္။ေၿပာၿပီးတဲ့ေခါငး္ေဆာင္ကက်ေနာ္တို႔ေရွ႕တည့္ တည့္ေလွကားကေနဆင္းၾကရပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ပါလက္စတိုင္း ေခါင္းေဆာင္ယာဆာ အာရာဖတ္ၾကီး(Yasar Arafat) အလွည့္ေရာက္လို႔ Stage ေပၚမွာ ေဒါၾကီးေမာၾကီး အာေဘာင္အာရင္းသန္ သန္ေၿပာတဲ့အခါ ခမ္းမတခုလံုးလက္ခုတ္သံတေၿဖာင္းေ ၿဖာင္းအားေပးၾကပါတယ္။ သူ႔အလွည့္ၿပီးလို႔ဆင္းလဲဆင္းလာေရာ က်ေနာ္က ထိုင္ ရာကေၿပးထြက္ၿပီး “ Congratulation Your Excellency, I am from Myanmar ”လို႔ေၿပာရင္းလက္ဆြဲႏွဳတ္ဆက္လိုက္တဲ့အခါ သူက “ Thank you . How do you know me?” လို႔ၿပန္ေမးပါတယ္။ က်ေနာ္ကလည္း “ Ofcourse, I know you since I was very young and very long time ago. But not in person, just your esteemed Leadership, Courage and your Patriotism , Sir” လို႔ေၿပာလိုက္ တဲ့အခါ သူအေတာ္ၾကီးေက်နပ္သြားခဲ့ပါတယ္။
ဒီအတိုင္းဘဲ က်ဴးဘားႏိုင္ငံေခါင္းေဆာင္ၾကီး ဖီးယ္လ္ကတ္စ္ထရို(Fidel Castro) မိန္.ခြန္းေၿပာအၿပီးမွာလည္းေၿပးထြက္ႏွဳတ္ဆက္ခဲ့ၿပန္ပါတယ္။ သူေၿပာတဲ့ စပိန္ ဘာ သာစကားကို က်ေနာ္သိပ္နားမလည္ေပမဲ့ က်ေနာ္ေၿပာတဲ့ အဂၤလိပ္စကားကိုေတာ့ သူေကာင္းေကာင္းနားလည္ပံုရပါတယ္။ စစ္ယူနီေဖာင္း၀တ္ထားတဲ့သူ႕ခႏၶာကိုယ္ အၾကီးၾကီးနဲ႕ေပြ႕ဖက္ရင္းေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း အခါခါေၿပာပါတယ္။ က်ေနာ္ရဲ႕လုပ္ေ ဆာင္သမွ်ကို နခဌ၀န္ၾကီးကၾကည့္ေနေပမဲ့ ဘာမွေတာ့မေၿပာပါဘူး။ ထိန္းမႏိုင္တဲ့ အတူ ေဘးမဲ့လႊတ္ထားလိုက္ပံုရပါတယ္။(ညေနပိုင္း စားၾကေသာက္ၾကေတာ့ အဲဒီအတိုင္းေၿပာပါတယ္)
ပထမေန႕မွာ Non Nuclear Proliferation Session ကိုဆက္တက္ကာ ကုန္ဆံုးခဲ့ ပါ တယ္။ဒုတိယေန႔ ညေနပိုင္းအခမ္းအနားအပိတ္မိန္႔ခြန္းေၿပာအၿပီး Stage ခံုေပၚ ကေန ေထာ့နင္းၿပန္ဆင္းလာတဲ့ ေတာင္အာဖရိကႏိုင္ငံေခါင္းေဆာင္ မစၥတာနယ္လ္ ဆင္မင္ဒဲလား( Nelson Mandela)ကိုခါတိုင္းလိုတြဲေခၚေနက်သူ႕ဇနီး(ကြယ္လြန္ သြားတဲ့ ဇိုင္ယာႏိုင္ငံသမၼတရဲ႕ဇနီးလည္းၿဖစ္သူ)လာတြဲတာမေတြ႔လို႔ အနီးဆံုးမွာ ရွိေနတဲ့ က်ေနာ္ကဘဲ စင္အဆင္းေလွခါးထိပ္ကေစာင့္လို႔ တြဲၿပီးေခၚဆင္းေပးခဲ့ပါ တယ္။
စင္ေအာက္ေရာက္ေတာ့ ထံုးစံအတိုင္းဘဲ က်ေနာ္က အခုလိုNAM အခမ္း အနား ၾကီးေအာင္ၿမင္စြာက်င္းပၿပီးစီးခဲ့တာမို႔ ဂုဏ္ယူ၀မ္းေၿမာက္ေၾကာင္းႏွဳတ္ခြန္း ဆက္တဲ့ အခါ သူကအေသအခ်ာေစ့ေစ့ၿပန္ၾကည့္ၿပီး သူလည္းအင္မတန္ ၀မ္းသာေ ၾကာင္း၊ အခုလိုတြဲေခၚတဲ့အတြက္ေက်းဇူးလည္းတင္ေၾကာင္း၊ မင္းကလူငယ္သံတမန္ၿဖစ္ တာမို႔ မွတ္မိလြယ္တဲ့အတြက္ ၿမန္မာႏိုင္ငံကမင္းကို ငါမွတ္ထားၿပီးၿဖစ္ေၾကာင္း၊ ေ နာင္(၃) ႏွစ္ေနလို႔ ဗီယက္နမ္ႏိုင္ငံမွာ NAM ညီလာခံ ေနာက္တၾကိမ္ က်င္းပတဲ့အခါ မင္းနဲ႔ၿပန္လည္ဆံုခ်င္ပါေသးတယ္၊ အကယ္၍ငါမမွတ္မိရင္ေတာင္ မင္းကစ, လာၿပီးႏွဳတ္ ဆက္ေပးပါေနာ-လို႔မွာၾကားခဲ့ပါသဗ်ာ။(NAM အစည္းအေ၀းက ၃ ႏွစ္တၾကိမ္က်င္းပေလ့ရွိပါတယ္)။ ဒီလိုနဲ႔အစည္းအေ၀းၿပီးဆံုးသြားခဲ့ပါတယ္။
တကယ္တမ္းက်ေတာ့ ၁၉၉၉ခုႏွစ္မွာ က်ေနာ္တာ၀န္ကေနအၿငိမ္းစားယူခဲ့တဲ့အ တြက္ သူနဲ႔ထပ္မဆံုရေတာ့ပါဘူး။ မစၥတာ အာယာဖတ္လည္း ၂၀၀၄ ခုႏွစ္ေလာက္ မွာ ကြယ္လြန္ခဲ့သလို ကာစ္ထရိုၾကီးလည္းကြယ္လြန္ခဲ့ပါၿပီ။
ဘာဘဲၿဖစ္ၿဖစ္ သူတို႔ေတြရဲ႕ေနာက္မွာ လူထုေတြရွိေနတာဟာ သူတို႔ရဲ႕ယံုၾကည္ခ်က္ တရပ္ကိုသက္ဆံုးတိုင္မယိုင္မလြဲကိုင္စြဲသြားလို႔သာၿဖစ္ပါတယ္။ အဲသလိုသူမ်ား အေပၚေလးစားတတ္သူမို႔ က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္လည္း သူတို႔လို Own Principle တရပ္ကိုသက္ဆံုးတိုင္ကိုင္စြဲသြားမွာပါ။ လူကိုေၿပာင္းလို႕ရႏိုင္မွာၿဖစ္ေပမဲ့ ယံုၾကည္ ခ်က္ကိုေတာ့ အထိမခံ(တနည္း)မေၿပာင္းႏိုင္ပါေၾကာင္းဗ်ား။
(ဗဟုသုတရေစရန္သာ)
(ေလးစားစြာၿဖင့္ - ေလးလြင္)