"စူပါမားကက္၌..လူတကာ..ႀကိတ္ႀ
-------------------
(၁)
"ဟုိမွာၾကည့္ "
ဟု ဆရာမင္းလူက ညႊန္ျပသျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္ၾကည့္လုိက္သည္။
ကၽြန္ေတာ္ ရင္သပ္ရႈေမာသြားရ၏။ အေနာ္ရထာလမ္း၏ တစ္ဖက္ ၃၃ လမ္းထိပ္မွာ ေရာင္ျပန္ႀကီးမ်ား တပ္ဆင္ထားေသာ ျမင့္ျမင့္မားမား အေဆာက္အအုံႀကီးကုိ လွမ္းျမင္ရသည္။ ဗီသုကာပုံစံကုိက အဓိပၸာယ္ ျပည့္၀လွသည္။ စြယ္စုံက်မ္းကဲ့သုိ႔ စာအုပ္ထူထူႀကီးတစ္အုပ္ကုိ အလယ္မွ ဖြင့္ၿပီး ေထာင္ထားသည့္ ပုံစံမ်ိဳး။
အေဆာက္အအုံႀကီးမွာ အတြင္းဘက္သုိ႔ ေထာင့္ကုိခ်ိဳးၿပီး ေဆာက္ထားသျဖင့္ ေရွ႕မွာ ကားရပ္ရန္ ကြက္လပ္ရွိေနသည္။
ဆရာမင္းလူႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ (တက္သစ္စ စာေရးဆရာေပါက္စျဖစ္တဲ့အျပင္
ကားပါကင္တြင္ ကားကုိရပ္လုိက္သည္။ ကားေတြကေတာ့ ျပည့္ေနၿပီး စနစ္တက်စီထားသည္မွာ ၾကည့္လုိ႔ လွ၏။
ဆရာမင္းလူက ေရွ႕မွာ သြက္သြက္ေလွ်ာက္သျဖင့္ ဆရာ့ေနာက္မွ သြက္သြက္ကေလး ကၽြန္ေတာ္ လုိက္ရသည္။ ဆရာက ေျမညီထပ္ေရာက္ေတာ့ ေျပာျပသည္။
"ဒီေျမညီထပ္မွာ သတင္းစာေတြ၊ ဂ်ာနယ္ေတြ၊ အခုလ ေနာက္ဆုံးထုတ္တဲ့ ၀တၳဳစာအုပ္ေတြ ေရာင္းတဲ့ စာအုပ္ေတြ ေရာင္းတဲ့ဆုိင္ေတြရွိတယ္၊ ကားရင့္ျဖစ္တဲ့ စာနယ္ဇင္းေတြ ေရာင္းတဲ့ေနရာဆုိပါေတာ့ "
ဆုိင္တန္းမ်ား၏အလယ္တြင္ ေက်ာခ်င္းကပ္၍ ခ်ထားေသာ ခုံတန္းရွည္မ်ား ရွိ၏။ လူအခ်ိဳ႕ထုိင္ၿပီး သတင္းစာမ်ား၊ ဂ်ာနယ္မ်ား ဖတ္ေနၾကသည္။
"အဲဒါ ငွားဖတ္တဲ့လူေတြ၊ သတင္းစာတစ္ေစာင္ ႏွစ္က်ပ္၊ ဂ်ာနယ္တစ္ေစာင္ ငါးက်ပ္နဲ႔ ငွားဖတ္လုိ႔ရတယ္၊ ဖတ္ၿပီး ျပန္အပ္ခဲ့ရုံပဲ၊ အကုန္အက် သက္သက္သာသာနဲ႔ ဖတ္လုိ႔ရတာေပါ့ "
"ေကာင္းတာေပါ့ ဆရာ "
ေျမညီထပ္တြင္ေတာ ့ လူမ်ား စည္ကားလွသည္။ သတင္းထူး၊ သတင္းဦး အစုံကုိ အခ်ိန္ႏွင့္ တေျပးညီ ထုတ္ေနသည့္ သတင္းစာ၊ ဂ်ာနယ္တုိ႔က အေရာင္းသြက္လွသည္။ ကုိယ္ပုိင္ ၀ယ္ယူျခင္းမရွိပဲ ငွားဖတ္၍ ရေတာ့လည္း အဆင္ေျပသည္။ ၿပီးလွ်င္ ျပန္လည္အပ္ခဲ့ရုံသာ။
ကၽြန္ေတာ္လည္း ေလာေလာလတ္လတ္ထြက္ရွိလာေသာ စာအုပ္တန္းကုိ လုိက္ၾကည့္ေနမိသည္။
(၂)
ေျမညီထပ္မွ တဆင့္ ေရြ႕လ်ားစက္ေလွကားျဖင့္ ပထမထပ္သုိ႔ တက္လာခဲ့ၾကသည္။
"ဆရာ ေမာေနဦးမယ္ေနာ္ "
"ဒါမ်ိဳးကေတာ့ မေမာဘူးေဟ့ အသက္အရြယ္ကုိ ေနာက္ခ်န္ထားခဲ့တယ္ "
ဆရာမင္းလူကေတာ့ တကယ့္ စာေရးဆရာပီသပါေပသည္။ စာအုပ္မ်ား ဖတ္ရႈရမည္၊ ၀ယ္ရမည္၊ ၾကည့္ရႈရမည္ ဆုိလွ်င္ေတာ့ လူငယ္ေတြလုိ လစ္ခနဲ၊ လစ္ခနဲ ေနေတာ့သည္။
တစ္ပတ္လွ်င္ တစ္ႀကိမ္ စာအုပ္ေစ်း၀ယ္ထြက္သည္ဟုလည္း
"ဒီအထပ္မွာေတာ့ ေရရွည္ဆုိင္ေပၚတင္ၿပီး ေရာင္းရတဲ့ စာအုပ္စာတမ္းေတြရွိတယ္။ က်မ္းစာအုပ္၊ အဘိဓာန္၊ ပညာရပ္ဆုိင္ရာစာအုပ္ေတြ၊ ေခတ္ေဟာင္းစာေပပညာရွင္ႀကီးမ
အေရာင္း၀န္ထမ္း လွပ်ိဳျဖဴေလးေတြကလည္း စာအုပ္စာေစာင္ေတြနည္းတူ ရင့္က်က္ေနသည့္ သ႑ာန္ရွိသည္။ စာအုပ္ေလးေတြ လက္ကကုိင္ရင္း ေစ်း၀ယ္သူမ်ားကုိ မ်က္မွန္ေပၚမွ ေက်ာ္ၾကည့္ရင္း အၿပံဳး တုိ႔က ပြင့္လန္းေနၾကသည္။
စာအုပ္ဆုိင္မ်ား၏ ေကာင္တာေပၚတြင္ ရႏုိင္သည့္ စာအုပ္မ်ား ကတ္တေလာက္စာရင္းကုိ ခ်ေပးထားသည္။ စာအုပ္၀ယ္လွ်င္ ၄င္းတုိ႔ ဆုိင္အမွတ္တံဆိပ္ပါသည့္ ပလတ္စတစ္ လက္ဆြဲအိတ္ငယ္ ကေလးမ်ားႏွင့္ ထည့္ေပးသည္။
တစ္စုံတစ္ေယာက္ကုိ စာအုပ္လက္ေဆာင္ပုိ႔ခ်င္လွ်င
"ေကာင္းလုိက္တဲ့ နည္းစနစ္ေတြ "ဟု စိတ္ထဲက ခ်ီးက်ဴးမိသည္။
"ကဲ ဒုတိယထပ္ ဆက္တက္ရေအာင္ "
ေျပာေျပာဆုိဆုိ ဆရာမင္းလူကေတာ့ ခပ္သြက္သြက္ေလး တက္သြားျပန္သည္။ ေငးေမာလုိ႔ မ၀ေသး ေသာ္လည္း ဆရာ့ေနာက္က အျမန္လုိက္ခဲ့ရသည္။
ဒုတိယထပ္တြင္ ႏုိင္ငံျခားဘာသာျဖင့္ ထုတ္ေ၀ေသာ စာနယ္ဇင္းမ်ား ရွိ၏။ အထူးသျဖင့္ေတာ့ အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္ ထုတ္ေ၀ေသာ စာအုပ္မ်ား၊ မဂၢဇင္း၊ ဂ်ာနယ္၊ သတင္းစာမ်ား ေရာင္းသည္။
ဒီအထပ္ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ နည္းနည္းအလွမ္းေ၀းသျဖင့္ ေ၀့၀ဲၾကည့္ၿပီး ဆက္တက္ခဲ့သည္။
တတိယထပ္မွာေတာ့ စာေရးကိရိယာမ်ား ေရာင္းသည္။ စာေရးစကၠဴမ်ား၊ ေဘာလ္ပင္၊ ေဖာင္တိန္မ်ိဳးစုံ၊ စကၠဴခ်ဳပ္စက္၊ ေဖာက္စက္မ်ား၊ လက္ႏွိပ္စက္မ်ား၊ မိတၱဴကူးစက္မ်ား၊ ကြန္ပ်ဴတာမ်ား၊ အီလက္ ထရြန္းနစ္အဘိဓာန္မ်ား စုံစုံလင္လင္ ရွိ၏။
"လုိအပ္တာေလး နည္းနည္း၀ယ္လုိက္ဦးမယ္ကြာ "
"ဟုတ္ကဲ့ဆရာ "
စာေရးရန္ လုိအပ္သည့္ စာေရးစကၠဴမ်ား၊ ေဘာလ္ပင္မ်ား၊ ေဖာင္တိန္မ်ားကုိ ဆရာက ၾကည့္ရႈ၍ ၀ယ္ရင္း ပစၥည္းမ်ားကုိေကာင္တာေပၚ တင္ေပးသည္။ ဆရာက က်သင့္ေငြမ်ား ရွင္းေပးၿပီး ပစၥည္းထုပ္ကုိ ယူ သည္။
"ကၽြန္ေတာ့္ကုိေပးဆရာ ကၽြန္ေတာ္သယ္ခဲ့မယ္ "
ဆရာ့လက္ထဲမွ အထုပ္ကုိ ကၽြန္ေတာ္ယူလုိက္သည္။ ဆရာကေတာ့ ေနာက္တစ္ထပ္သုိ႔ တက္ရန္ ေျခလွမ္းျပင္လုိက္သည္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဆရာ့ေနာက္မွ ထပ္ၾကပ္မကြာ။
(၃)
စတုတၳထပ္သည္ စာေပျပတုိက္ျဖစ္သည္။
ျပတုိက္ႀကီးမွာ စာေပႏွင့္ပတ္သက္ေသာ ပစၥည္းမ်ိဳးစုံကုိ ျပသထားသည္။ စကၠဴျဖစ္ေပၚလာပုံ အဆင့္ဆင့္၊ ေပရြက္မွ ေပစာျပဳလုပ္ပုံ၊ ပုရပုိက္ ျပဳလုပ္ပုံ၊ ကညစ္မ်ား၊ ကံ့ကူဆံမ်ား၊ ေက်ာက္စာ နမူနာမ်ား၊ ရွားပါးစာအုပ္မ်ား၊ မင္းတုန္းမင္းႀကီးလက္ထက္ ရတနာပုံသတင္းစာ ရုိက္ႏွိပ္ခဲ့သည့္ ပုံႏွိပ္စက္၊ ႏုိင္ငံေက်ာ္ စာေရးဆရာႀကီးမ်ား၏ ဓာတ္ပုံမ်ား ၊ လက္ေရးမူမ်ား ၿပီးေတာ့--
စာေရးဆရာႀကီးမ်ား သက္ရွိထင္ရွား ရွိစဥ္က အသုံးျပဳခဲ့ေသာ ပစၥည္းမ်ား။
ထုိျပခန္းမွာ အလြန္စိတ္၀င္စားဖုိ႔ ေကာင္းသည္။ ဆရာႀကီး ဂ်ိမ္းစ္လွေက်ာ္၏ "မွတ္စုစာအုပ္ "၊ ဆရာႀကီးေရႊဥေဒါင္း၏ "ေဆးတံ "၊ ဆရာႀကီး ပီမုိးနင္း၏ "ေခါင္းေပါင္း "၊ ဆရာႀကီး သခင္ကုိယ္ေတာ္မႈိင္း၏ "ကြမ္းအစ္"၊ ဆရာ ဗဂ်ီေအာင္စုိး၏ ” ရုိးရာေခတ္သစ္ပန္းခ်ီမ်ား ေရးဆြဲခဲ့ေသာ ကေလာင္တံ "၊ ဆရာေသာ္တာေဆြ၏ "ေစ်း၀ယ္ထြက္သည့္ ျခင္းေတာင္း "၊ ဆရာျမသန္းတင့္၏ "မ်က္မွန္ထူထူႀကီး "၊ ဆရာ သာဓု၏ "အျမတ္တႏုိးလြယ္ခဲ့ေသာ လြယ္အိတ္ "စသည္တုိ႔ကုိ ျပသထားသည္။
ကၽြန္ေတာ့္ တအံ့တၾသ လုိက္ၾကည့္ေနမိသည္။ ရုပ္ရွင္ျပတုိက္ ဖြင့္လွစ္စဥ္ကတည္းက ဒီလုိ ျပတုိက္မ်ား စာေပနယ္မွာ ျဖစ္ေပၚလာလွ်င္ ေကာင္းေလစြဟု ကၽြန္ေတာ္ေတြးခဲ့ဖူးသည္။ ယခုေတာ့ တကယ္ ျမင္ေတြ႕ရေပၿပီ။
ဆရာမင္းလူကုိ အထူးေက်းဇူးတင္ရမည္။ ဆရာေခၚေဆာင္လာေပးလုိ႔သာေပါ့
"ဆရာ "
"ေဟ "ဟု ထူးေသာ္လည္း ဆရာ့မ်က္လုံးမ်ားက မခြာႏုိင္ေသး။
"ဒီျပတုိက္မွာ ေနာင္ဆုိရင္ေတာ့ စိတ္၀င္စားစရာ တစ္ေနရာ တုိးလာဦးမယ္ထင္တယ္ ဆရာ "
ဆရာက ခပ္ၿပံဳးၿပံဳးျဖင့္ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ၾကည့္သည္။
"လုပ္ပါဦးကြာ ဘာတုိးလာမွာလဲ "
"ခြက္တစ္ခြက္ကုိ ကုိင္ထားတဲ့ ေမ်ာက္တစ္ေကာင္ရဲ႕ပုံ ျဖစ္မယ္ထင္တယ္ ဆရာ။ "
"ဟုတ္လား..ဘယ္လုိတုန္းကြ "
"ဆရာေမ်ာက္လူႏွင့္ သူေသာက္ေနက် ခြက္ ဆုိၿပီးေတာ့ေလ "
"ဟား…ဟား..ဟား.."
ဆရာကေတာ့ တဟားဟားျဖင့္ သေဘာက်သြားသည္။
"ကန္ေတာ့ေနာ္ဆရာ "
"ေအးပါကြာ..ေအးပါ…ရပါတယ္ ငါကလည္း သူမ်ားေတြကုိ စာနဲ႔ ကလိထားၿပီး ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ ေမ်ာက္လူလုပ္ထားေတာ့ ခံရမွာေပါ့…ေအး..ခုကတည္းက ပါမစ္ေတာင္းထားလုိက္မယ္ "
ကၽြန္ေတာ့္ ပုခုံးကုိ ပုတ္ရင္း ရယ္ေနသည့္ အရွိန္က မေျပေသးပဲ ဆုိ၏။ ေနာက္တစ္ဆင့္အေပၚထပ္သုိ႔ ဆက္တက္ခဲ့ၾကသည္။
(၄)
"ဒီအထပ္ကေတာ့ စာၾကည့္တုိက္၊ မင္းေသခ်ာလုိက္ၾကည့္လုိက္ဦ
"ဟုတ္ကဲ့ဆရာ "
ဆရာက စာၾကည့္တုိက္ေဘးနားအခန္းကုိ
ပၪၥမထပ္ကေတာ့ စာၾကည့္တုိက္။ တကၠသုိလ္မ်ား ဗဟုိစာၾကည့္တုိက္ႏွင့္ အေတာ္ဆင္သည္။ ကတ္တေလာက္ကေတာ့ သုံးေနက်ပုံစံအျပင္ ကြန္ပ်ဴတာႏွင့္ပါ အလြယ္တကူ ရွာလုိ႔ရေအာင္ စီစဥ္ေပးထား သည္။ အင္တာနက္ႏွင့္ ခ်ိတ္ထားေသာ ကြန္ပ်ဴတာလည္းရွိသည္။ ကမၻာ့ႏုိင္ငံအသီးသီးရွိ စာၾကည့္တုိက္ႀကီး မ်ားႏွင့္ တုိက္ရုိက္ဆက္သြယ္မႈရွိသည္။
ကၽြန္ေတာ္လည္း စာအုပ္မ်ားကုိ လွန္ေလာၾကည့္ရင္း ႏွစ္သက္သည့္ စာအခ်ိဳ႕ကုိ မိတၱဴကူးခုိင္းလုိက္သည္။
စာၾကည့္တုိက္၀န္ထမ္းမ်ားက စာရြက္ကုိ စနစ္တက် ေခါက္ၿပီး စာအုပ္ပုံသ႑ာန္ခ်ဳပ္သည္။ အဆင္ေျပလွ သည္။ ကုိယ္လုိခ်င္သည့္ စာေတြကေတာ့ စာအုပ္အျဖစ္ လက္ထဲေရာက္လာသည္။ ေသေသသပ္သပ္လည္း ရွိလွသည္။
စာၾကည့္တုိက္ႏွင့္ ကပ္လ်က္ အခန္းမွာ စာနယ္ဇင္းသမားမ်ား နားေနခန္းရွိ၏။ ဆက္တီကုလားထုိင္မ်ား၊ ပက္လက္ကုလားထုိင္မ်ား ခ်ေပးထားသည္။ စာေပသမားမ်ား နားနားေနေန အပန္းေျဖႏုိင္သည္။ စာအေၾကာင္း၊ ေပအေၾကာင္း ေဆြးေႏြးျငင္းခုံႏုိင္သည္။
ကၽြန္ေတာ္ ၀င္ၾကည့္မိေတာ့ ဆရာက စကား၀ုိင္းဖြဲေနၾကသည္။ စကားေကာင္းေနၾကသျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္ထဲ ေနာက္တစ္ထပ္သုိ႔ ဆက္တက္ခဲ့သည္။
(၅)
အေပၚဆုံးေခါင္မုိးျပန္႔တြင္
စာအုပ္အေဟာင္းဆုိင္တန္းေတြက
"လမ္းေဘးဆုိင္မွာ ၀င္ေမႊရမွ အရသာေတြ႕တတ္တဲ့ လူေတြအတြက္ လုပ္ေပးထားတာေလ "
ဟု ဆရာက ေျပာရင္းေဘး၀င္ထုိင္သည္။ စာအုပ္မ်ားကုိ အာရုံေရာက္ေနသျဖင့္ ဆရာ တက္လာ သည္ကုိ မသိလုိက္။
"ကဲလာ လက္ဖက္ရည္ေသာက္ရင္း နားရေအာင္ "
ဆရာက ေျပာေျပာဆုိဆုိ ေရွ႕မွထြက္သြားသျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္ ထလုိက္လာရသည္။
စာအုပ္ဆုိင္တန္း၏ တစ္ဖက္အစြန္ဆုံးမွာ လမ္းေဘး လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ကေလး။ ဆုိင္းဘုတ္ ခပ္ေသး ေသးတစ္ခုကုိလည္း ခ်ိတ္ဆြဲထား၏။
"ေလထန္ကုန္း "
လက္ဖက္ရည္ ေသာက္ရင္း စကားေျပာေနမိသည္။ စာနယ္ဇင္း စူပါမားကက္၏ အေၾကာင္းကုိ ကၽြန္ေတာ္တဖြဖြ ခ်ီးက်ဴးေနမိျခင္းပင္။ ဆရာက တစ္ေနရာသုိ႔ လက္ညိွိဳးညႊန္ျပသည္။
ဆရာ ညႊန္ျပသည့္ ေနာက္ဆုိင္တစ္ဆုိင္ကေတာ့ စားပြဲခုံေတြ၊ ကုလားထုိင္ေတြ စီထားသည္။
"စာေပသမားေတြအတြက္ သီးသန္႔ဆုိင္ေပါ့၊ အရက္ဆုိင္ေလ "
"တယ္ဟုတ္ပါလား "
"ဟုတ္ရုံတင္ ဘယ္ကမလဲ၊ မဂၢဇင္းတုိက္ တစ္ခုခု၊ ဒါမွမဟုတ္ စာေပတုိက္တစ္ခုခုက ေငြေရးေၾကးေရး အတြက္ တာ၀န္ယူမယ္လုိ႔ ေထာက္ခံေပးရင္ အဲဒီဆုိင္မွာ အေၾကြးေသာက္လုိ႔ရတဲ့ ကတ္ျပား ထုတ္ေပးထားတယ္၊ အဲဒီကတ္ကုိ ဘီအီးကတ္လုိ႔ေခၚတယ္ "
"ေတာ္ေတာ္အကြက္ေစ့ေအာင္ လုပ္ေပးထားတာပဲ၊ ဒါနဲ႔ အဲဒီဆုိင္ရဲ႕ နာမည္ကေကာ "
"ေလရူးသုန္သုန္တဲ့ "
သုိင္းကြက္နင္းၿပီး ျပန္လာမည့္ ေျခလွမ္းတုိ႔ႏွင့္ ေလရူးသုန္သုန္ အမည္ကား လုိက္ဖက္လွစြာပါတကား။
"ဆရာေရာ ညေနဆုိ ရီးေလ့ေလ့ ပဲလား "
"မေလ့ေတာ့ပါဘူးကြာ က်န္းမာေရးေလ၊ က်န္းမာေရး ဆင္ျခင္မွ ရမွာ "
အမုိးထပ္ဆီက လမ္းေဘးဆုိင္တန္းေတြကုိၾကည့
(၆)
"ပန္းဆုိးတန္း ပါလား "
ဟူေသာ အသံၾကားလုိက္မွ ဆရာမင္းလူ၏ စိတ္ကူးအေတြးတုိ႔ လႊင့္စင္သြားကုန္ေတာ့၏။
ထုိ႔အတူ ဆရာမင္းလူ၏ ၁၉၉၉ ခုႏွစ္ ဇြန္လထုတ္ ကလ်ာမဂၢဇင္းပါ "စာနယ္ဇင္း စူပါမားကတ္ "ကုိ ဖတ္ရင္း ကုိယ္တုိင္ပါ၀င္ လုိက္ပါစီးေမွ်ာေနေသာ ကၽြန္ေတာ့္ခံစားမႈတုိ႔သည္လည
ေၾသာ္ ဒီလုိ စူပါမားကတ္ႀကီးတစ္ခုေလာက္မ်
လူသုံးကုန္ ေရာင္း၀ယ္စင္တာႀကီးေတြ တစ္ခုၿပီး တစ္ခု ႏုိင္ငံအ၀ွမ္း ဖြင့္လွစ္ၾကသည္မွာ အားရစရာ ေကာင္းလွသည္။
စာေပေလာကအတြင္းတြင္မေတာ့ စာအုပ္ထုတ္ေ၀ေပးသည့္ စာအုပ္တုိက္ႀကီးတုိ႔သည္ တစ္ခုၿပီး တစ္ခုပိတ္လာႏုိင္သည့္ အေနအထားသည္ကား ရင္နာစရာ၊ ၀မ္းနည္းစရာေကာင္းလွသည္။ တစိမ့္စိမ့္ေတြး ၾကည့္ပါလွ်င္ တုိင္းျပည္ႏုိင္ငံအတြက္ ရင္ေလးစရာလည္း ေကာင္းလွပါေပ၏။
(၇)
ရပ္ကြက္အတြင္းရွိ စာအုပ္ဆုိင္ေလးေတြ တြက္ေခ်မကုိက္သျဖင့္ ဆုိင္ေတြတစ္ဆုိင္ၿပီးတစ္ဆုိ
လူ ၁၀ ဦးခန္႔ငွားလွ်င္ပင္ အရင္းေၾကႏုိင္ေသာ္လည္း(ဒါေတ
ေခတ္ေရစီးေၾကာင္း တုိးတက္ေျပာင္းလဲျဖစ္ထြန္းလ
ဖတ္ရသည့္ အရသာျခင္းေတာ့မတူ။ ခံစားရမႈျခင္းမတူ။ ကြန္ပ်ဴတာျဖင့္ ဖတ္လွ်င္ပင္ စာမ်က္ႏွာ ၁၀ မ်က္ႏွာခန္႔ ေရာက္သည္ႏွင့္ မ်က္လုံးက ၀ါးခ်င္လာသည္။ ေညာင္းခ်င္လာသည္။ ဖတ္ရင္း ေတြးရသည့္ အရသာလည္း ကြာျခားလာသည္။
လူတုိင္းကုိယ္စီ ဖုန္းကုိင္ႏုိင္သည့္ အေျခအေနျဖစ္လာသည့္အခါ ဖုန္းထဲထည့္၍ အလြယ္တကူ စာဖတ္ လာႏုိင္သည္။ သုိ႔ေသာ္ စာအုပ္ဖတ္ျဖစ္သည့္အခ်ိန္ကေတ
စာအုပ္အေရာင္းမ်ားက်ဆင္းလာျ
စာေပကုိ တကယ္ျမတ္ႏုိးေသာ္လည္း စာအုပ္၀ယ္ယူႏုိင္ရန္အတြက္ ခက္ခဲလာသည္ဟု ဆုိႏုိင္မည္ ထင္ပါသည္။
စာေရးသူ၊ စာအုပ္ထုတ္ေ၀သူဘက္ကၾကည့္လွ်
ထုိ႔ျပင္ လူေပါင္း သန္း ၅၀ ေက်ာ္ရွိသည့္ ႏုိင္ငံတြင္ စာအုပ္ေရ ၅၀၀ ရုိက္ေသာ စာအုပ္ပင္လွ်င္ ေရာင္း၍ မကုန္ႏုိင္။ ဒီလုိျဖင့္ စာအုပ္ေလာကႀကီးသည္ သံသရာလည္ရင္း အက်ဘက္သုိ႔ ဦးတည္ လာေတာ့သည္ဟု ထင္ပါသည္။
(၈)
" The room without books is a body without a soul. "
"စာအုပ္မ်ားမရွိေသာ အခန္းသည္ အသက္မရွိေသာ ခႏၶာကုိယ္ႏွင့္ တူ၏ "ဟု ဆုိပါသည္။
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ႏုိင္ငံရွိ ၿမိဳ႕နယ္တုိင္း၊ ရပ္ကြက္တုိင္းတြင္ အရက္ဆုိင္၊ ဘီယာဆုိင္ မရွိေသာ ရပ္ကြက္၊ ၿမိဳ႕နယ္သည္ကား ရွားမည္ထင္သည္။ ရပ္ကြက္တုိင္းမရွိသည္ထား ၿမိဳ႕တုိင္းတြင္ရွိမည္။
ရွိသည့္ဆုိင္တုိင္းသည္လည္း အရင္းျပဳတ္၍ ပိတ္လုိက္ရသည္ကား ပုိ၍ ခပ္ရွားရွားပင္ျဖစ္မည္။ အသစ္တစ္ဆုိင္ၿပီးတစ္ဆုိင္ ေပၚလာသည္။ ဖြင့္လုိက္သည့္ဆုိင္တုိင္းတ
သုိ႔ေသာ္ ၿမိဳ႕တုိင္းတြင္ စာၾကည့္တုိက္ရွိသည္ကား ရွားသည္။ ရွိသည့္ စာၾကည့္တုိက္တုိ႔သည္လည္း ဖြင့္ရက္ႏွင့္ ပိတ္ရက္ ပိတ္ရက္က ပုိေနသည့္အေနအထားရွိသည္။
လူမစည္ကားရသည့္ အရပ္ပမာ စာၾကည့္တုိက္တုိ႔သည္လည္း ေသြ႕ေျခာက္ေနတတ္ပါသည္။ ဘာေၾကာင့္ စာဖတ္သူမ်ား နည္းပါး၍ သြားၾကပါသလဲ။ သူ႔အေၾကာင္းတရားႏွင့္ သူတုိ႔ေတာ့ ရွိေနပါလိမ့္မည္။
ထုိသုိ႔ျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔၏ အနာဂတ္ တုိင္းျပည္ႀကီးသည္ ခႏၶာရွိေသာ္လည္း အသက္မဲ့သည့္ ခႏၶာပမာ အပုပ္နံ႔တုိ႔ ႀကိဳင္လႈိင္လာႏုိင္ပါေတာ့သည
(၉)
အားရပါးရရယ္ေနေသာ ဆရာေဖျမင့္၏ အရုပ္ပါးစပ္ေနရာတြင္ အေပါက္ေဖာက္ထားသည္။ ထုိအေပါက္ထဲသုိ႔ တင္းနစ္ေဘာလုံးကုိ ၀င္ေအာင္ပစ္ရမည္။ ၀င္သြားလွ်င္ ဆုေၾကးအျဖစ္ ဆရာေဖျမင့္၏ "ႏွလုံးသား အာဟာရ "စာအုပ္တစ္အုပ္ ရရွိမည္။ ပရိသတ္ေတြက-
"ေဘာလုံးကုိ သုံးလုံးတစ္ရာနဲ႔ ၀ယ္ၿပီးေတာ့ ၀င္ေအာင္ပစ္ႏုိင္မွ စာအုပ္တစ္အုပ္ဆုိေတာ့ မတန္ဘူးကြ၊ ဘီယာဘူးတုိ႔၊ ေဖ်ာ္ရည္ပုလင္းတုိ႔ ေပးမယ္ဆုိရင္ ေတာ္ေသးတယ္ "ဟု ၀ုိင္းၿပီး ေ၀ဖန္ၾကသည္။
"အမ်ိဳးသမီး ထုတ္ေ၀သူမ်ား စာအုပ္အေရာင္းဆုိင္ ၀ယ္ယူအားေပးသူ ပရိသတ္ႀကီးကုိ စာအုပ္ယိမ္းျဖင့္ ေဖ်ာ္ေျဖမည္ "
"တေစၦသရဲ ၀တၳဳေရးသူေတြ စုၿပီး ပရုိမုိးရွင္းလုပ္တဲ့ အေနနဲ႔ သရဲရထားအစီအစဥ္ျပဳလုပ္ထားသည
"သစၥာနီ၊ မင္းလူ၊ ပၪၥမံဒီရုိင္း…သုံးအုပ္တစ္ေ
"စာအုပ္၀ယ္သူတုိင္းကုိ သားစုိး၏ လုံး၀ မစီစဥ္ရေသားေသာ စီဒီတစ္ခ်ပ္ လက္ေဆာင္ေပးမည္ "
သုိ႔ကလုိ ထုိသုိ႔ ဆရာမင္းလူ၏ "စာေပ ေငြေပၚ အရင္းျပဳတ္ ေစ်းပြဲေတာ္ႀကီး "ထဲက အတုိင္း စာအုပ္မ်ားကုိ Stage Show ေတြ၊ ကံစမ္းမဲေတြ၊ Miss ေတြ၊ Fashion ပြဲေတြ၊ အဆုိၿပိဳင္ပြဲေတြ လုပ္ၿပီး ေရာင္းရမည့္အေနအထားရွိသည္။
ထုိအခါ ..
"စာအုပ္ Stage Show အထူးေစ်းေရာင္းပြဲေတာ္ႀကီးက
"ကြင္း၀င္ေၾကးနဲ႔ ကြင္း၀င္လက္မွတ္အေနနဲ႔ကေတာ့
(၁၀)
ဆရာမင္းလူ၏ စာနယ္ဇင္း စူပါမားကတ္ႀကီးထဲ၌ လူအမ်ား ႀကိတ္ႀကိတ္တုိး စည္ကားပါေစေသာ္၀္.. စည္ကားပါေစေသာ္၀္… စည္ကားပါေစေသာ္၀္..။
************
ေမာင္ပုိင္
၂၁-၄-၂၀၁၅
ဆရာမင္းလူ၏ စာမ်ားကုိ ဖတ္ရႈရင္း ထပ္ဆင့္ခံစား
ေရးမိပါသည္။
တမလြန္က ဆရာ နားလည္ခြင့္လႊတ္ႏုိင္ပါေစသာ
သုိ႔မဟုတ္က သာဓုဟု (ဆရာ့အေဖအမည္ကုိ) ေခၚႏုိင္ပါေစသား။
-------------------
(၁)
"ဟုိမွာၾကည့္ "
ဟု ဆရာမင္းလူက ညႊန္ျပသျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္ၾကည့္လုိက္သည္။
ကၽြန္ေတာ္ ရင္သပ္ရႈေမာသြားရ၏။ အေနာ္ရထာလမ္း၏ တစ္ဖက္ ၃၃ လမ္းထိပ္မွာ ေရာင္ျပန္ႀကီးမ်ား တပ္ဆင္ထားေသာ ျမင့္ျမင့္မားမား အေဆာက္အအုံႀကီးကုိ လွမ္းျမင္ရသည္။ ဗီသုကာပုံစံကုိက အဓိပၸာယ္ ျပည့္၀လွသည္။ စြယ္စုံက်မ္းကဲ့သုိ႔ စာအုပ္ထူထူႀကီးတစ္အုပ္ကုိ အလယ္မွ ဖြင့္ၿပီး ေထာင္ထားသည့္ ပုံစံမ်ိဳး။
အေဆာက္အအုံႀကီးမွာ အတြင္းဘက္သုိ႔ ေထာင့္ကုိခ်ိဳးၿပီး ေဆာက္ထားသျဖင့္ ေရွ႕မွာ ကားရပ္ရန္ ကြက္လပ္ရွိေနသည္။
ဆရာမင္းလူႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ (တက္သစ္စ စာေရးဆရာေပါက္စျဖစ္တဲ့အျပင္
ကားပါကင္တြင္ ကားကုိရပ္လုိက္သည္။ ကားေတြကေတာ့ ျပည့္ေနၿပီး စနစ္တက်စီထားသည္မွာ ၾကည့္လုိ႔ လွ၏။
ဆရာမင္းလူက ေရွ႕မွာ သြက္သြက္ေလွ်ာက္သျဖင့္ ဆရာ့ေနာက္မွ သြက္သြက္ကေလး ကၽြန္ေတာ္ လုိက္ရသည္။ ဆရာက ေျမညီထပ္ေရာက္ေတာ့ ေျပာျပသည္။
"ဒီေျမညီထပ္မွာ သတင္းစာေတြ၊ ဂ်ာနယ္ေတြ၊ အခုလ ေနာက္ဆုံးထုတ္တဲ့ ၀တၳဳစာအုပ္ေတြ ေရာင္းတဲ့ စာအုပ္ေတြ ေရာင္းတဲ့ဆုိင္ေတြရွိတယ္၊ ကားရင့္ျဖစ္တဲ့ စာနယ္ဇင္းေတြ ေရာင္းတဲ့ေနရာဆုိပါေတာ့ "
ဆုိင္တန္းမ်ား၏အလယ္တြင္ ေက်ာခ်င္းကပ္၍ ခ်ထားေသာ ခုံတန္းရွည္မ်ား ရွိ၏။ လူအခ်ိဳ႕ထုိင္ၿပီး သတင္းစာမ်ား၊ ဂ်ာနယ္မ်ား ဖတ္ေနၾကသည္။
"အဲဒါ ငွားဖတ္တဲ့လူေတြ၊ သတင္းစာတစ္ေစာင္ ႏွစ္က်ပ္၊ ဂ်ာနယ္တစ္ေစာင္ ငါးက်ပ္နဲ႔ ငွားဖတ္လုိ႔ရတယ္၊ ဖတ္ၿပီး ျပန္အပ္ခဲ့ရုံပဲ၊ အကုန္အက် သက္သက္သာသာနဲ႔ ဖတ္လုိ႔ရတာေပါ့ "
"ေကာင္းတာေပါ့ ဆရာ "
ေျမညီထပ္တြင္ေတာ ့ လူမ်ား စည္ကားလွသည္။ သတင္းထူး၊ သတင္းဦး အစုံကုိ အခ်ိန္ႏွင့္ တေျပးညီ ထုတ္ေနသည့္ သတင္းစာ၊ ဂ်ာနယ္တုိ႔က အေရာင္းသြက္လွသည္။ ကုိယ္ပုိင္ ၀ယ္ယူျခင္းမရွိပဲ ငွားဖတ္၍ ရေတာ့လည္း အဆင္ေျပသည္။ ၿပီးလွ်င္ ျပန္လည္အပ္ခဲ့ရုံသာ။
ကၽြန္ေတာ္လည္း ေလာေလာလတ္လတ္ထြက္ရွိလာေသာ စာအုပ္တန္းကုိ လုိက္ၾကည့္ေနမိသည္။
(၂)
ေျမညီထပ္မွ တဆင့္ ေရြ႕လ်ားစက္ေလွကားျဖင့္ ပထမထပ္သုိ႔ တက္လာခဲ့ၾကသည္။
"ဆရာ ေမာေနဦးမယ္ေနာ္ "
"ဒါမ်ိဳးကေတာ့ မေမာဘူးေဟ့ အသက္အရြယ္ကုိ ေနာက္ခ်န္ထားခဲ့တယ္ "
ဆရာမင္းလူကေတာ့ တကယ့္ စာေရးဆရာပီသပါေပသည္။ စာအုပ္မ်ား ဖတ္ရႈရမည္၊ ၀ယ္ရမည္၊ ၾကည့္ရႈရမည္ ဆုိလွ်င္ေတာ့ လူငယ္ေတြလုိ လစ္ခနဲ၊ လစ္ခနဲ ေနေတာ့သည္။
တစ္ပတ္လွ်င္ တစ္ႀကိမ္ စာအုပ္ေစ်း၀ယ္ထြက္သည္ဟုလည္း
"ဒီအထပ္မွာေတာ့ ေရရွည္ဆုိင္ေပၚတင္ၿပီး ေရာင္းရတဲ့ စာအုပ္စာတမ္းေတြရွိတယ္။ က်မ္းစာအုပ္၊ အဘိဓာန္၊ ပညာရပ္ဆုိင္ရာစာအုပ္ေတြ၊ ေခတ္ေဟာင္းစာေပပညာရွင္ႀကီးမ
အေရာင္း၀န္ထမ္း လွပ်ိဳျဖဴေလးေတြကလည္း စာအုပ္စာေစာင္ေတြနည္းတူ ရင့္က်က္ေနသည့္ သ႑ာန္ရွိသည္။ စာအုပ္ေလးေတြ လက္ကကုိင္ရင္း ေစ်း၀ယ္သူမ်ားကုိ မ်က္မွန္ေပၚမွ ေက်ာ္ၾကည့္ရင္း အၿပံဳး တုိ႔က ပြင့္လန္းေနၾကသည္။
စာအုပ္ဆုိင္မ်ား၏ ေကာင္တာေပၚတြင္ ရႏုိင္သည့္ စာအုပ္မ်ား ကတ္တေလာက္စာရင္းကုိ ခ်ေပးထားသည္။ စာအုပ္၀ယ္လွ်င္ ၄င္းတုိ႔ ဆုိင္အမွတ္တံဆိပ္ပါသည့္ ပလတ္စတစ္ လက္ဆြဲအိတ္ငယ္ ကေလးမ်ားႏွင့္ ထည့္ေပးသည္။
တစ္စုံတစ္ေယာက္ကုိ စာအုပ္လက္ေဆာင္ပုိ႔ခ်င္လွ်င
"ေကာင္းလုိက္တဲ့ နည္းစနစ္ေတြ "ဟု စိတ္ထဲက ခ်ီးက်ဴးမိသည္။
"ကဲ ဒုတိယထပ္ ဆက္တက္ရေအာင္ "
ေျပာေျပာဆုိဆုိ ဆရာမင္းလူကေတာ့ ခပ္သြက္သြက္ေလး တက္သြားျပန္သည္။ ေငးေမာလုိ႔ မ၀ေသး ေသာ္လည္း ဆရာ့ေနာက္က အျမန္လုိက္ခဲ့ရသည္။
ဒုတိယထပ္တြင္ ႏုိင္ငံျခားဘာသာျဖင့္ ထုတ္ေ၀ေသာ စာနယ္ဇင္းမ်ား ရွိ၏။ အထူးသျဖင့္ေတာ့ အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္ ထုတ္ေ၀ေသာ စာအုပ္မ်ား၊ မဂၢဇင္း၊ ဂ်ာနယ္၊ သတင္းစာမ်ား ေရာင္းသည္။
ဒီအထပ္ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ နည္းနည္းအလွမ္းေ၀းသျဖင့္ ေ၀့၀ဲၾကည့္ၿပီး ဆက္တက္ခဲ့သည္။
တတိယထပ္မွာေတာ့ စာေရးကိရိယာမ်ား ေရာင္းသည္။ စာေရးစကၠဴမ်ား၊ ေဘာလ္ပင္၊ ေဖာင္တိန္မ်ိဳးစုံ၊ စကၠဴခ်ဳပ္စက္၊ ေဖာက္စက္မ်ား၊ လက္ႏွိပ္စက္မ်ား၊ မိတၱဴကူးစက္မ်ား၊ ကြန္ပ်ဴတာမ်ား၊ အီလက္ ထရြန္းနစ္အဘိဓာန္မ်ား စုံစုံလင္လင္ ရွိ၏။
"လုိအပ္တာေလး နည္းနည္း၀ယ္လုိက္ဦးမယ္ကြာ "
"ဟုတ္ကဲ့ဆရာ "
စာေရးရန္ လုိအပ္သည့္ စာေရးစကၠဴမ်ား၊ ေဘာလ္ပင္မ်ား၊ ေဖာင္တိန္မ်ားကုိ ဆရာက ၾကည့္ရႈ၍ ၀ယ္ရင္း ပစၥည္းမ်ားကုိေကာင္တာေပၚ တင္ေပးသည္။ ဆရာက က်သင့္ေငြမ်ား ရွင္းေပးၿပီး ပစၥည္းထုပ္ကုိ ယူ သည္။
"ကၽြန္ေတာ့္ကုိေပးဆရာ ကၽြန္ေတာ္သယ္ခဲ့မယ္ "
ဆရာ့လက္ထဲမွ အထုပ္ကုိ ကၽြန္ေတာ္ယူလုိက္သည္။ ဆရာကေတာ့ ေနာက္တစ္ထပ္သုိ႔ တက္ရန္ ေျခလွမ္းျပင္လုိက္သည္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဆရာ့ေနာက္မွ ထပ္ၾကပ္မကြာ။
(၃)
စတုတၳထပ္သည္ စာေပျပတုိက္ျဖစ္သည္။
ျပတုိက္ႀကီးမွာ စာေပႏွင့္ပတ္သက္ေသာ ပစၥည္းမ်ိဳးစုံကုိ ျပသထားသည္။ စကၠဴျဖစ္ေပၚလာပုံ အဆင့္ဆင့္၊ ေပရြက္မွ ေပစာျပဳလုပ္ပုံ၊ ပုရပုိက္ ျပဳလုပ္ပုံ၊ ကညစ္မ်ား၊ ကံ့ကူဆံမ်ား၊ ေက်ာက္စာ နမူနာမ်ား၊ ရွားပါးစာအုပ္မ်ား၊ မင္းတုန္းမင္းႀကီးလက္ထက္ ရတနာပုံသတင္းစာ ရုိက္ႏွိပ္ခဲ့သည့္ ပုံႏွိပ္စက္၊ ႏုိင္ငံေက်ာ္ စာေရးဆရာႀကီးမ်ား၏ ဓာတ္ပုံမ်ား ၊ လက္ေရးမူမ်ား ၿပီးေတာ့--
စာေရးဆရာႀကီးမ်ား သက္ရွိထင္ရွား ရွိစဥ္က အသုံးျပဳခဲ့ေသာ ပစၥည္းမ်ား။
ထုိျပခန္းမွာ အလြန္စိတ္၀င္စားဖုိ႔ ေကာင္းသည္။ ဆရာႀကီး ဂ်ိမ္းစ္လွေက်ာ္၏ "မွတ္စုစာအုပ္ "၊ ဆရာႀကီးေရႊဥေဒါင္း၏ "ေဆးတံ "၊ ဆရာႀကီး ပီမုိးနင္း၏ "ေခါင္းေပါင္း "၊ ဆရာႀကီး သခင္ကုိယ္ေတာ္မႈိင္း၏ "ကြမ္းအစ္"၊ ဆရာ ဗဂ်ီေအာင္စုိး၏ ” ရုိးရာေခတ္သစ္ပန္းခ်ီမ်ား ေရးဆြဲခဲ့ေသာ ကေလာင္တံ "၊ ဆရာေသာ္တာေဆြ၏ "ေစ်း၀ယ္ထြက္သည့္ ျခင္းေတာင္း "၊ ဆရာျမသန္းတင့္၏ "မ်က္မွန္ထူထူႀကီး "၊ ဆရာ သာဓု၏ "အျမတ္တႏုိးလြယ္ခဲ့ေသာ လြယ္အိတ္ "စသည္တုိ႔ကုိ ျပသထားသည္။
ကၽြန္ေတာ့္ တအံ့တၾသ လုိက္ၾကည့္ေနမိသည္။ ရုပ္ရွင္ျပတုိက္ ဖြင့္လွစ္စဥ္ကတည္းက ဒီလုိ ျပတုိက္မ်ား စာေပနယ္မွာ ျဖစ္ေပၚလာလွ်င္ ေကာင္းေလစြဟု ကၽြန္ေတာ္ေတြးခဲ့ဖူးသည္။ ယခုေတာ့ တကယ္ ျမင္ေတြ႕ရေပၿပီ။
ဆရာမင္းလူကုိ အထူးေက်းဇူးတင္ရမည္။ ဆရာေခၚေဆာင္လာေပးလုိ႔သာေပါ့
"ဆရာ "
"ေဟ "ဟု ထူးေသာ္လည္း ဆရာ့မ်က္လုံးမ်ားက မခြာႏုိင္ေသး။
"ဒီျပတုိက္မွာ ေနာင္ဆုိရင္ေတာ့ စိတ္၀င္စားစရာ တစ္ေနရာ တုိးလာဦးမယ္ထင္တယ္ ဆရာ "
ဆရာက ခပ္ၿပံဳးၿပံဳးျဖင့္ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ၾကည့္သည္။
"လုပ္ပါဦးကြာ ဘာတုိးလာမွာလဲ "
"ခြက္တစ္ခြက္ကုိ ကုိင္ထားတဲ့ ေမ်ာက္တစ္ေကာင္ရဲ႕ပုံ ျဖစ္မယ္ထင္တယ္ ဆရာ။ "
"ဟုတ္လား..ဘယ္လုိတုန္းကြ "
"ဆရာေမ်ာက္လူႏွင့္ သူေသာက္ေနက် ခြက္ ဆုိၿပီးေတာ့ေလ "
"ဟား…ဟား..ဟား.."
ဆရာကေတာ့ တဟားဟားျဖင့္ သေဘာက်သြားသည္။
"ကန္ေတာ့ေနာ္ဆရာ "
"ေအးပါကြာ..ေအးပါ…ရပါတယ္ ငါကလည္း သူမ်ားေတြကုိ စာနဲ႔ ကလိထားၿပီး ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ ေမ်ာက္လူလုပ္ထားေတာ့ ခံရမွာေပါ့…ေအး..ခုကတည္းက ပါမစ္ေတာင္းထားလုိက္မယ္ "
ကၽြန္ေတာ့္ ပုခုံးကုိ ပုတ္ရင္း ရယ္ေနသည့္ အရွိန္က မေျပေသးပဲ ဆုိ၏။ ေနာက္တစ္ဆင့္အေပၚထပ္သုိ႔ ဆက္တက္ခဲ့ၾကသည္။
(၄)
"ဒီအထပ္ကေတာ့ စာၾကည့္တုိက္၊ မင္းေသခ်ာလုိက္ၾကည့္လုိက္ဦ
"ဟုတ္ကဲ့ဆရာ "
ဆရာက စာၾကည့္တုိက္ေဘးနားအခန္းကုိ
ပၪၥမထပ္ကေတာ့ စာၾကည့္တုိက္။ တကၠသုိလ္မ်ား ဗဟုိစာၾကည့္တုိက္ႏွင့္ အေတာ္ဆင္သည္။ ကတ္တေလာက္ကေတာ့ သုံးေနက်ပုံစံအျပင္ ကြန္ပ်ဴတာႏွင့္ပါ အလြယ္တကူ ရွာလုိ႔ရေအာင္ စီစဥ္ေပးထား သည္။ အင္တာနက္ႏွင့္ ခ်ိတ္ထားေသာ ကြန္ပ်ဴတာလည္းရွိသည္။ ကမၻာ့ႏုိင္ငံအသီးသီးရွိ စာၾကည့္တုိက္ႀကီး မ်ားႏွင့္ တုိက္ရုိက္ဆက္သြယ္မႈရွိသည္။
ကၽြန္ေတာ္လည္း စာအုပ္မ်ားကုိ လွန္ေလာၾကည့္ရင္း ႏွစ္သက္သည့္ စာအခ်ိဳ႕ကုိ မိတၱဴကူးခုိင္းလုိက္သည္။
စာၾကည့္တုိက္၀န္ထမ္းမ်ားက စာရြက္ကုိ စနစ္တက် ေခါက္ၿပီး စာအုပ္ပုံသ႑ာန္ခ်ဳပ္သည္။ အဆင္ေျပလွ သည္။ ကုိယ္လုိခ်င္သည့္ စာေတြကေတာ့ စာအုပ္အျဖစ္ လက္ထဲေရာက္လာသည္။ ေသေသသပ္သပ္လည္း ရွိလွသည္။
စာၾကည့္တုိက္ႏွင့္ ကပ္လ်က္ အခန္းမွာ စာနယ္ဇင္းသမားမ်ား နားေနခန္းရွိ၏။ ဆက္တီကုလားထုိင္မ်ား၊ ပက္လက္ကုလားထုိင္မ်ား ခ်ေပးထားသည္။ စာေပသမားမ်ား နားနားေနေန အပန္းေျဖႏုိင္သည္။ စာအေၾကာင္း၊ ေပအေၾကာင္း ေဆြးေႏြးျငင္းခုံႏုိင္သည္။
ကၽြန္ေတာ္ ၀င္ၾကည့္မိေတာ့ ဆရာက စကား၀ုိင္းဖြဲေနၾကသည္။ စကားေကာင္းေနၾကသျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္ထဲ ေနာက္တစ္ထပ္သုိ႔ ဆက္တက္ခဲ့သည္။
(၅)
အေပၚဆုံးေခါင္မုိးျပန္႔တြင္
စာအုပ္အေဟာင္းဆုိင္တန္းေတြက
"လမ္းေဘးဆုိင္မွာ ၀င္ေမႊရမွ အရသာေတြ႕တတ္တဲ့ လူေတြအတြက္ လုပ္ေပးထားတာေလ "
ဟု ဆရာက ေျပာရင္းေဘး၀င္ထုိင္သည္။ စာအုပ္မ်ားကုိ အာရုံေရာက္ေနသျဖင့္ ဆရာ တက္လာ သည္ကုိ မသိလုိက္။
"ကဲလာ လက္ဖက္ရည္ေသာက္ရင္း နားရေအာင္ "
ဆရာက ေျပာေျပာဆုိဆုိ ေရွ႕မွထြက္သြားသျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္ ထလုိက္လာရသည္။
စာအုပ္ဆုိင္တန္း၏ တစ္ဖက္အစြန္ဆုံးမွာ လမ္းေဘး လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ကေလး။ ဆုိင္းဘုတ္ ခပ္ေသး ေသးတစ္ခုကုိလည္း ခ်ိတ္ဆြဲထား၏။
"ေလထန္ကုန္း "
လက္ဖက္ရည္ ေသာက္ရင္း စကားေျပာေနမိသည္။ စာနယ္ဇင္း စူပါမားကက္၏ အေၾကာင္းကုိ ကၽြန္ေတာ္တဖြဖြ ခ်ီးက်ဴးေနမိျခင္းပင္။ ဆရာက တစ္ေနရာသုိ႔ လက္ညိွိဳးညႊန္ျပသည္။
ဆရာ ညႊန္ျပသည့္ ေနာက္ဆုိင္တစ္ဆုိင္ကေတာ့ စားပြဲခုံေတြ၊ ကုလားထုိင္ေတြ စီထားသည္။
"စာေပသမားေတြအတြက္ သီးသန္႔ဆုိင္ေပါ့၊ အရက္ဆုိင္ေလ "
"တယ္ဟုတ္ပါလား "
"ဟုတ္ရုံတင္ ဘယ္ကမလဲ၊ မဂၢဇင္းတုိက္ တစ္ခုခု၊ ဒါမွမဟုတ္ စာေပတုိက္တစ္ခုခုက ေငြေရးေၾကးေရး အတြက္ တာ၀န္ယူမယ္လုိ႔ ေထာက္ခံေပးရင္ အဲဒီဆုိင္မွာ အေၾကြးေသာက္လုိ႔ရတဲ့ ကတ္ျပား ထုတ္ေပးထားတယ္၊ အဲဒီကတ္ကုိ ဘီအီးကတ္လုိ႔ေခၚတယ္ "
"ေတာ္ေတာ္အကြက္ေစ့ေအာင္ လုပ္ေပးထားတာပဲ၊ ဒါနဲ႔ အဲဒီဆုိင္ရဲ႕ နာမည္ကေကာ "
"ေလရူးသုန္သုန္တဲ့ "
သုိင္းကြက္နင္းၿပီး ျပန္လာမည့္ ေျခလွမ္းတုိ႔ႏွင့္ ေလရူးသုန္သုန္ အမည္ကား လုိက္ဖက္လွစြာပါတကား။
"ဆရာေရာ ညေနဆုိ ရီးေလ့ေလ့ ပဲလား "
"မေလ့ေတာ့ပါဘူးကြာ က်န္းမာေရးေလ၊ က်န္းမာေရး ဆင္ျခင္မွ ရမွာ "
အမုိးထပ္ဆီက လမ္းေဘးဆုိင္တန္းေတြကုိၾကည့
(၆)
"ပန္းဆုိးတန္း ပါလား "
ဟူေသာ အသံၾကားလုိက္မွ ဆရာမင္းလူ၏ စိတ္ကူးအေတြးတုိ႔ လႊင့္စင္သြားကုန္ေတာ့၏။
ထုိ႔အတူ ဆရာမင္းလူ၏ ၁၉၉၉ ခုႏွစ္ ဇြန္လထုတ္ ကလ်ာမဂၢဇင္းပါ "စာနယ္ဇင္း စူပါမားကတ္ "ကုိ ဖတ္ရင္း ကုိယ္တုိင္ပါ၀င္ လုိက္ပါစီးေမွ်ာေနေသာ ကၽြန္ေတာ့္ခံစားမႈတုိ႔သည္လည
ေၾသာ္ ဒီလုိ စူပါမားကတ္ႀကီးတစ္ခုေလာက္မ်
လူသုံးကုန္ ေရာင္း၀ယ္စင္တာႀကီးေတြ တစ္ခုၿပီး တစ္ခု ႏုိင္ငံအ၀ွမ္း ဖြင့္လွစ္ၾကသည္မွာ အားရစရာ ေကာင္းလွသည္။
စာေပေလာကအတြင္းတြင္မေတာ့ စာအုပ္ထုတ္ေ၀ေပးသည့္ စာအုပ္တုိက္ႀကီးတုိ႔သည္ တစ္ခုၿပီး တစ္ခုပိတ္လာႏုိင္သည့္ အေနအထားသည္ကား ရင္နာစရာ၊ ၀မ္းနည္းစရာေကာင္းလွသည္။ တစိမ့္စိမ့္ေတြး ၾကည့္ပါလွ်င္ တုိင္းျပည္ႏုိင္ငံအတြက္ ရင္ေလးစရာလည္း ေကာင္းလွပါေပ၏။
(၇)
ရပ္ကြက္အတြင္းရွိ စာအုပ္ဆုိင္ေလးေတြ တြက္ေခ်မကုိက္သျဖင့္ ဆုိင္ေတြတစ္ဆုိင္ၿပီးတစ္ဆုိ
လူ ၁၀ ဦးခန္႔ငွားလွ်င္ပင္ အရင္းေၾကႏုိင္ေသာ္လည္း(ဒါေတ
ေခတ္ေရစီးေၾကာင္း တုိးတက္ေျပာင္းလဲျဖစ္ထြန္းလ
ဖတ္ရသည့္ အရသာျခင္းေတာ့မတူ။ ခံစားရမႈျခင္းမတူ။ ကြန္ပ်ဴတာျဖင့္ ဖတ္လွ်င္ပင္ စာမ်က္ႏွာ ၁၀ မ်က္ႏွာခန္႔ ေရာက္သည္ႏွင့္ မ်က္လုံးက ၀ါးခ်င္လာသည္။ ေညာင္းခ်င္လာသည္။ ဖတ္ရင္း ေတြးရသည့္ အရသာလည္း ကြာျခားလာသည္။
လူတုိင္းကုိယ္စီ ဖုန္းကုိင္ႏုိင္သည့္ အေျခအေနျဖစ္လာသည့္အခါ ဖုန္းထဲထည့္၍ အလြယ္တကူ စာဖတ္ လာႏုိင္သည္။ သုိ႔ေသာ္ စာအုပ္ဖတ္ျဖစ္သည့္အခ်ိန္ကေတ
စာအုပ္အေရာင္းမ်ားက်ဆင္းလာျ
စာေပကုိ တကယ္ျမတ္ႏုိးေသာ္လည္း စာအုပ္၀ယ္ယူႏုိင္ရန္အတြက္ ခက္ခဲလာသည္ဟု ဆုိႏုိင္မည္ ထင္ပါသည္။
စာေရးသူ၊ စာအုပ္ထုတ္ေ၀သူဘက္ကၾကည့္လွ်
ထုိ႔ျပင္ လူေပါင္း သန္း ၅၀ ေက်ာ္ရွိသည့္ ႏုိင္ငံတြင္ စာအုပ္ေရ ၅၀၀ ရုိက္ေသာ စာအုပ္ပင္လွ်င္ ေရာင္း၍ မကုန္ႏုိင္။ ဒီလုိျဖင့္ စာအုပ္ေလာကႀကီးသည္ သံသရာလည္ရင္း အက်ဘက္သုိ႔ ဦးတည္ လာေတာ့သည္ဟု ထင္ပါသည္။
(၈)
" The room without books is a body without a soul. "
"စာအုပ္မ်ားမရွိေသာ အခန္းသည္ အသက္မရွိေသာ ခႏၶာကုိယ္ႏွင့္ တူ၏ "ဟု ဆုိပါသည္။
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ႏုိင္ငံရွိ ၿမိဳ႕နယ္တုိင္း၊ ရပ္ကြက္တုိင္းတြင္ အရက္ဆုိင္၊ ဘီယာဆုိင္ မရွိေသာ ရပ္ကြက္၊ ၿမိဳ႕နယ္သည္ကား ရွားမည္ထင္သည္။ ရပ္ကြက္တုိင္းမရွိသည္ထား ၿမိဳ႕တုိင္းတြင္ရွိမည္။
ရွိသည့္ဆုိင္တုိင္းသည္လည္း အရင္းျပဳတ္၍ ပိတ္လုိက္ရသည္ကား ပုိ၍ ခပ္ရွားရွားပင္ျဖစ္မည္။ အသစ္တစ္ဆုိင္ၿပီးတစ္ဆုိင္ ေပၚလာသည္။ ဖြင့္လုိက္သည့္ဆုိင္တုိင္းတ
သုိ႔ေသာ္ ၿမိဳ႕တုိင္းတြင္ စာၾကည့္တုိက္ရွိသည္ကား ရွားသည္။ ရွိသည့္ စာၾကည့္တုိက္တုိ႔သည္လည္း ဖြင့္ရက္ႏွင့္ ပိတ္ရက္ ပိတ္ရက္က ပုိေနသည့္အေနအထားရွိသည္။
လူမစည္ကားရသည့္ အရပ္ပမာ စာၾကည့္တုိက္တုိ႔သည္လည္း ေသြ႕ေျခာက္ေနတတ္ပါသည္။ ဘာေၾကာင့္ စာဖတ္သူမ်ား နည္းပါး၍ သြားၾကပါသလဲ။ သူ႔အေၾကာင္းတရားႏွင့္ သူတုိ႔ေတာ့ ရွိေနပါလိမ့္မည္။
ထုိသုိ႔ျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔၏ အနာဂတ္ တုိင္းျပည္ႀကီးသည္ ခႏၶာရွိေသာ္လည္း အသက္မဲ့သည့္ ခႏၶာပမာ အပုပ္နံ႔တုိ႔ ႀကိဳင္လႈိင္လာႏုိင္ပါေတာ့သည
(၉)
အားရပါးရရယ္ေနေသာ ဆရာေဖျမင့္၏ အရုပ္ပါးစပ္ေနရာတြင္ အေပါက္ေဖာက္ထားသည္။ ထုိအေပါက္ထဲသုိ႔ တင္းနစ္ေဘာလုံးကုိ ၀င္ေအာင္ပစ္ရမည္။ ၀င္သြားလွ်င္ ဆုေၾကးအျဖစ္ ဆရာေဖျမင့္၏ "ႏွလုံးသား အာဟာရ "စာအုပ္တစ္အုပ္ ရရွိမည္။ ပရိသတ္ေတြက-
"ေဘာလုံးကုိ သုံးလုံးတစ္ရာနဲ႔ ၀ယ္ၿပီးေတာ့ ၀င္ေအာင္ပစ္ႏုိင္မွ စာအုပ္တစ္အုပ္ဆုိေတာ့ မတန္ဘူးကြ၊ ဘီယာဘူးတုိ႔၊ ေဖ်ာ္ရည္ပုလင္းတုိ႔ ေပးမယ္ဆုိရင္ ေတာ္ေသးတယ္ "ဟု ၀ုိင္းၿပီး ေ၀ဖန္ၾကသည္။
"အမ်ိဳးသမီး ထုတ္ေ၀သူမ်ား စာအုပ္အေရာင္းဆုိင္ ၀ယ္ယူအားေပးသူ ပရိသတ္ႀကီးကုိ စာအုပ္ယိမ္းျဖင့္ ေဖ်ာ္ေျဖမည္ "
"တေစၦသရဲ ၀တၳဳေရးသူေတြ စုၿပီး ပရုိမုိးရွင္းလုပ္တဲ့ အေနနဲ႔ သရဲရထားအစီအစဥ္ျပဳလုပ္ထားသည
"သစၥာနီ၊ မင္းလူ၊ ပၪၥမံဒီရုိင္း…သုံးအုပ္တစ္ေ
"စာအုပ္၀ယ္သူတုိင္းကုိ သားစုိး၏ လုံး၀ မစီစဥ္ရေသားေသာ စီဒီတစ္ခ်ပ္ လက္ေဆာင္ေပးမည္ "
သုိ႔ကလုိ ထုိသုိ႔ ဆရာမင္းလူ၏ "စာေပ ေငြေပၚ အရင္းျပဳတ္ ေစ်းပြဲေတာ္ႀကီး "ထဲက အတုိင္း စာအုပ္မ်ားကုိ Stage Show ေတြ၊ ကံစမ္းမဲေတြ၊ Miss ေတြ၊ Fashion ပြဲေတြ၊ အဆုိၿပိဳင္ပြဲေတြ လုပ္ၿပီး ေရာင္းရမည့္အေနအထားရွိသည္။
ထုိအခါ ..
"စာအုပ္ Stage Show အထူးေစ်းေရာင္းပြဲေတာ္ႀကီးက
"ကြင္း၀င္ေၾကးနဲ႔ ကြင္း၀င္လက္မွတ္အေနနဲ႔ကေတာ့
(၁၀)
ဆရာမင္းလူ၏ စာနယ္ဇင္း စူပါမားကတ္ႀကီးထဲ၌ လူအမ်ား ႀကိတ္ႀကိတ္တုိး စည္ကားပါေစေသာ္၀္.. စည္ကားပါေစေသာ္၀္… စည္ကားပါေစေသာ္၀္..။
************
ေမာင္ပုိင္
၂၁-၄-၂၀၁၅
ဆရာမင္းလူ၏ စာမ်ားကုိ ဖတ္ရႈရင္း ထပ္ဆင့္ခံစား
ေရးမိပါသည္။
တမလြန္က ဆရာ နားလည္ခြင့္လႊတ္ႏုိင္ပါေစသာ
သုိ႔မဟုတ္က သာဓုဟု (ဆရာ့အေဖအမည္ကုိ) ေခၚႏုိင္ပါေစသား။