===========================
မင္းဘဝေလးကို ကိုယ္သနားတယ္။
မင္း ဆင္းဆင္းရဲရဲ ေနတာ ကိုယ္မၾကည့္ရက္ဘူး။
ကိုယ္တို႔က ငယ္ခ်စ္ေတြပါ။ ဟုိလူႀကီးေတြေၾကာင့္ တို႔ေတြေဝးခဲ့ရတာ။
မလုပ္ပါနဲ႔ ရွင္ က်မဘဝ ႏွစ္ငါးဆယ္ေက်ာ္ အထုအေထာင္းေတြနဲ႔ ရုပ္လဲက်ေနပါၿပီ။
တို႔အေမ အဲ့လူႀကီးကို ယူရင္ေကာင္းမွာဘဲ။
ပိုက္ဆံလည္း ရွိမဲ့ပုံဘဲ။
အေျပာဆိုလည္း ေကာင္းတယ္။ လူဝင္ဆ့ံတယ္။ တရပ္ကြက္လုံးနဲ႔လည္း အဆင္ေျပတယ္။
တို႔ အေဖနဲ႔ေတာ့ တစ္ျခားစီဘဲ။ ထုံထုံအအနဲ႔ကြာ။
တစ္အိမ္လုံး မီးေလာင္ၿပီး ကုန္းေကာက္စရာမရွိသည့္ အခ်ိန္ ကိုေစာရဲ႕ အဓမၼသိမ္းပိုက္ျခင္းကို ခံခဲ့ရသည္။
ဘဏ္ထဲမွာလဲ ေငြမရွိ။ လက္ငုပ္လက္ရင္းေလးမ်ားလဲ ျပဳတ္ျပဳတ္ျပဳန္း။
ကိုေစာရဲ႕ လက္ထဲမွာ က်မဘဝ တဖန္ျပန္စဖို႔ ျဖစ္လာသည္။
သူ႔လူေတြနဲ႔ သူတတ္ႏိုင္သေလာက္ ရွင္းသည္။ မီးေလာင္ျပင္မွာ ခေနာ္ခနဲ႔ အိမ္ေလးကို ျပန္တည္ေဆာက္သည္။
သူ စာအမ်ားႀကီးတတ္လွသူမဟုတ္။
စီးပြားေရးက မလုပ္တတ္ မကိုင္တတ္။ ဘိုလို ေရလယ္ေအာင္မေျပာတတ္ေတာ့ လူရာမဝင္။
သူကေတာ့ ေျပာရွာသည္။ မိုးလုံေလလုံ အိမ္ေလးေဆာက္ၿပီး သူအိမ္ေပၚက ဆင္းပါမည္တဲ့။
မင္းခ်စ္တဲ့သူကို မင္းေပါင္းပါတဲ့။
ကံၾကမၼာ မ်က္ႏွာသာ မေပးလို႔ အိမ္စီးပြားေရးက ၾကပ္။
သားသမီးတစ္ၿပံဳတစ္ေခါင္းနဲ႔ သူစိတ္ပင္ပန္း အားႀကီးလြန္း၍ထင္ပ။
စိတ္ေဖာက္ျပန္ သြားသည္ဟုသာ သိရသည္။
သူ႔လူ ကိုေရႊက သူအားလုံးတာဝန္ယူသည္တဲ့။
က်မဘဝ ေရတိမ္နစ္ဖို႔ ျဖစ္လာသည္လား။ ဘယ္ဘဝက ဝဍ္ေၾကြးေတြလည္း။ ေျပပါေစေတာ့ ရွိပါေစေတာ့ေလ။
ကိုေရႊက အလုပ္ႀကိဳးစားသည္။ ပုံစံက ႏွစ္လိုဖြယ္မရွိေပမယ့္ လုပ္ရည္ကိုင္ရည္ေတာ့ ထက္လွသည္။
သူ႔လူေတြကို သူႏိုင္ေအာင္ထိန္းထားႏိုင္သည္။ ဘယ္သူမွ ထိကပါး ရိကပါး မလုပ္ရဲ။
ကေလးေတြကိုလည္း သူႏိုင္သည္။ အႏုနည္း အၾကမ္းနည္း အို…..စုံလို႔ပါပဲ။
ပထမေတာ့ သူလည္း ကိုေစာတုန္းက ေပးခဲ့သည့္ ဂတိကို မဖ်က္။ မင္းခ်စ္သူႏွင့္ မင္းျပန္ေပါင္းရမွာပါတဲ့။
ဒါေပမဲ့ ငါကိုယ္တိုင္ ေရြးေပးမယ္။ ငါအစီအစဥ္ဆြဲလိုက္ဦးမယ္တဲ့။
ေလာေလာဆယ္ မင္းမိသားစု စားဝတ္ေနေရးက အေရးႀကီးတယ္လို႔ ဆိုတယ္။
အလုပ္ေတြနင္းကန္လုပ္တယ္။ ကေလးေတြလည္း ပညာသင္လို႔။ တစ္ခ်ိဳ႕လည္း ရရာ အလုပ္ေတြထြက္လုပ္ၾကေပါ့။
အိမ္ေလးလည္း လူရုိေသ၊ ရွင္ရုိေသ ေတာက္ေတာက္ေျပာင္ေျပာင္ျဖစ္လာၿပ
သူဘာစိတ္ေျပာင္းသြားတယ္ မသိ။ က်မကို စည္းကမ္းေတြ တစ္ေလွႀကီး ထုတ္လာသည္။ ကေလးေတြကိုလည္း ထိန္းခ်ဳပ္လာသည္။ အိမ္စီးပြားေရး တစ္ခုလုံးက သူ႔လက္ထဲေရာက္ေနၿပီ။ စည္းစိမ္ေတြနဲ႔ သာယာသြားသည္လား။
သူကေတာ့ သူ႔ကိုယ္သူ ကယ္တင္ရွင္ႀကီးလို႔သာ တြင္တြင္ေအာ္ေနေတာ့သည္။
က်မခ်စ္သူႏွင့္ ေပါင္းရဖို႔က မေသျခာေရးခ် မေသျခာ။ က်မမွာ ေရြးျခယ္ခြင့္ မရွိေတာ့ၿပီ။
သူေပးမွ/ သနားရမည့္ ဘဝပါဘဲ။ ဟူး………..ရင္ေမာရပါဘိ။
အစေတာ့ ေစ်းေရာင္းေစ်းဝယ္ေလး ေကာင္းလို႔။ ဘဏ္ထဲမွာလည္း အထိုက္အေလ်ာက္ ေငြရွိလာသည္။ ကေလးေတြလည္း ေက်ာင္းေတြတက္လို႔။ ဧည့္သည္မ်ား အဝင္ထြက္မ်ားလာ ၿပီ။
ေနာက္ က်မခ်စ္သူႏွင့္ သူတို႔ဘာေတြျဖစ္ၾကသည္မသိ။ ေစ်းေရာင္း/
သူမွန္တယ္ထင္တာသာ ဆက္လုပ္ေတာ့သည္။
က်မခ်စ္သူႏွင့္ ေဝးခဲ့ရေပသည္။ ၂၂ ႏွစ္တိုင္တိုင္…………
၂၀၁၀ ေနာက္ပိုင္း အရိပ္အေရာင္မ်ား……..
က်မခ်စ္ ခ်စ္/ မခ်စ္ ခ်စ္။ ကုိေရႊ ဘယ္ဂတိ/ဂဝတ္မ်ားျဖင့္ ကိုစိန္လက ္ထိုးအပ္သြားသည္လဲ။
က်မဘဝ လွပရေတာ့မည္လား…..
က်မကေလးေတြ ေက်ာင္းေကာင္းေကာင္း တက္ရေတာ့မည္လား…..
ထမင္းဝဝ စားရေတာ့မည္လား……….
ကေလးေတြ တစာစာ ေအာ္ၾကသည္။
မီဒီယာေလာကသားေတြ ျမန္မာ့သတင္းႏွင့္ စာနယ္ဇင္းလုပ္ငန္း၊ စာေပစိစစ္ေရးေတြ ဖ်က္သိမ္းဖို႔ ဆႏၵရွိၾကတယ္။ ဒီမိုကေရစီ စနစ္နဲ႕ မကိုက္ညီ မေလ်ာ္ညီဘူးလို႔ ေတာင္းဆိုလာၾကသည္။ ကမာၻစီးပြားေရးဖိုရမ္ ဒီဘိတ္မွာ ျပန္ၾကားေရးဝန္ႀကီးဌာန ဆက္ထားသင့္/မသင့္ ေဆြးေႏြးလာၾကတယ္။ အစိုးရ ယႏၱယားေတြဟာ ဒီမိုကေရစီ စနစ္နဲ႔ မေလ်ာ္ညီတာေတြကို ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲရမယ္။ စြမ္းေဆာင္ရည္ နိမ့္ေနတာေတြ ျမွင့္တင္ရမယ္။ စက္ရုံေတြ၊ ဌာနဆိုင္ရာေတြ၊ ဝန္ႀကီးဌာနေတြကို ႏိုင္ငံေတာ္အေပၚ ဝန္ထုပ္ဝန္ပိုး မျဖစ္ေစဖို႔၊ ဒီမိုကေရစီ စနစ္နဲ႔ ေမာင္းႏွင္ရာမွာ တုန္႔ေႏွး မေနေစဖုိ႔ ခပ္ရွင္းရွင္း ေျပာရရင္ ဖ်က္သိမ္းတာ၊ ပုဂၢလိကလႊဲလိုက္တာ လြယ္ပါတယ္။ မလြယ္တာက ဝန္ထမ္းေတြ။ EIA, SIA အေၾကာင္း အသံက်ယ္ေလာင္စြာ ေအာ္ေနတဲ့ အဖြဲ႕အစည္းေတြ အေနနဲ႔ ဌာနဆိုင္ရာ၊ စက္ရုံ၊ ဝန္ႀကီးဌာနေတြ ဖ်က္သိမ္းလိုက္တိုင္းမွာ ကေသာင္းကနင္း ျဖစ္သြားတဲ့ ဝန္ထမ္းေတြရဲ႕ ဘဝ၊ လူမႈပတ္ဝန္းက်င္ ထိခိုက္မႈအေၾကာင္း ေဆြးေႏြးဖူးၾကပါသလား။ ျပည္သူလူထု၊ တစ္နည္း တိုင္းျပည္ေကာင္းစားေရးဟာ အေရးႀကီးသလို ျပည္သူျဖစ္တဲ့ ဝန္ထမ္းေတြရဲ႕ ဘဝေတြကေရာ အေရးမႀကီးေတာ့ဘူးလား။
ဘယ္ေလာက္ အသုံးမက်ဘူး ေျပာေျပာ ျပည္သူလူထုကို ႏွိပ္စက္တဲ့ ဝန္ထမ္းရွိသလို အစုိးရယႏၱယားႀကီး ပုံမွန္လယ္ပတ္ေနဖို႔ ဆီေလးတစ္စက္၊ သဲေလး တစ္ပြင့္အျဖစ္ ေၾကာတစ္ခင္းစာအတြက္ ဝန္ထမ္းလုပ္ေနတဲ့ ျပည္သူေတြဟာ ဝန္ႀကီးဌာနေတြ ဖ်က္တိုင္း၊ စက္ရုံေတြဖ်က္တိုင္း ဟုိစက္ရုံက ဒီစက္ရုံေပါင္း၊ ဟုိဝန္ႀကီးဌာနကေန ဒီဝန္ႀကီးဌာနကပ္ ဇာတ္ဆရာအလုိက် လိုက္ယိမ္းေနရတဲ့ ေဆာက္တည္ရာမရ ျဖစ္သြားတဲ့ သူတို႔ ရင္ဘတ္ထဲထိ ဝင္ၾကည့္ဖူးပါသလား။ အဲ့ဒီကိစၥမွာေရာ SIA ဆိုတာႀကီး မလိုေတာ့ဘူးလား။
ကြန္ျပဴတာ စာရင္းကိုင္ေတြခန္႔၊ လက္ႏွိပ္စက္ အဘြားအို၊ စာရင္းကိုင္ အမယ္အိုေတြထုတ္၊ ဂိတ္ေစာင့္ အဖိုးႀကီးေနရာမွာ Automatic Access Card, CCTV နဲ႔ အစားထိုးလိုက္ရင္ လစာေတြ အေပးသက္သာမယ္။ လိုင္းခန္းေတြ ေလ်ာ့ပစ္လို႔ရမယ္။ Ferry Bus ႀကီးအစား Minibus ေလာက္နဲ႔ အဆင္ေျပႏိုင္တယ္။ တိုင္းျပည္ ဘ႑ာေငြ သက္သာမယ္။ ဌာစြမ္းေဆာင္ရည္တက္မယ္။ ဌာနနဲ႔ ဆက္ႏြယ္တဲ့ ျပည္သူေတြ အဆင္ေျပေစမယ္။ အဆင္မေျပတာက အဲ့ဒီ အိုႀကီး/အိုမ/ေပါက္သင္ညိဳ၊ ေတာက္တက္ ေလးေတြဘဲ။ မသနားႏိုင္ဘူးလား။
ဝန္ထမ္းဥပေဒအရ ဘယ္ဝန္ထမ္းကိုမွ ဘက္ဂ်က္ မေလာက္လို႔၊ ဖြဲ႕စည္းပုံ အသစ္အရ မလုိအပ္ေတာ့လို႔ ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႔ အၿငိမ္းစား ေပးလို႔မရတာပဲ။ ေပးလိုက္ရင္လည္း ဒီမိုကေရစီ ေခတ္၊ သူတို႔ ဆႏၵျပမွာေပါ့။ အေၾကာင္းရွာၿပီး အနားေပးလိုက္ရင္ လက္မႈိင္ခ်ထြက္သြားတဲ့ သူတို႔ ေၾကာျပင္ကို ခင္ဗ်ား ၾကည့္ေနႏိုင္ရင္ ေနႏိုင္မယ္။ သူတို႔ မ်က္ဝန္းေတြကို ေစ့ေစ့ၾကည့္ရဲဖို႔ေတာ့ မလြယ္ေလာက္ဘူး။
သိပ္ေကာင္းလွတဲ့ ဝန္ထမ္းဘဝ မဟုတ္ေပမဲ့ အျပင္မွာလည္း ထူးမျခားတဲ့ ဘဝေတြမို႔ တံစက္ၿမိတ္ေလးမွာ သူတို႔ ရပ္ေနတာပါ။ မိုးစဲေတာ့ သူတို႔လည္း ထြက္သြားမွာေပါ့။ မိုးစဲရင္ ခင္ဗ်ားတို႔ လိုသလို ၿဖိဳဖ်က္ အိမ္သစ္ေဆာက္ႏိုင္ပါၿပီ။ သူတို႔ မိုးမင္းႀကီးကို ဆုေတာင္းေပးေနပါတယ္။ အခုေတာ့ သူတို႔ ခင္မ်ာ ဝန္ႀကီးဌာနေတြေလ်ာ့မယ္ဟဲ့၊ စက္ရုံေတြ ပုဂၢလိက ေပးမယ္ဟဲ့ အသံေတြၾကားတိုင္း ဒီတဲ့ပုပ္ေလးက ဟုိး ေဝးလံတဲ့ တဲပုပ္ေလးဆီ မိမိစရိတ္နဲ႔ ေျပာင္းႏိုင္ဖို႔ အေရး ထုပ္ထားတဲ့ အိပ္ရာလိပ္ေတြေတာင္ ျဖန္႔မခင္းမိပဲ ၾကမ္းေပၚ အိပ္ခဲ့ရတဲ့ ညေတြလည္း မ်ားလွပါၿပီ။
သူတို႔ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ စားခဲ့ရတဲ့ အသီးက ခါးသက္လြန္းေတာ့ အခုစားရမဲ့အသီးက ခ်ိဳမွာလား။ သူတို႔ဘဝေတြ ေတာက္ေျပာင္လာမွာလား။ ဘယ္ေလာက္ ၾကာဦးမွာလဲ။ ေလာေလာဆယ္ လ ျမန္ျမန္ကုန္ဖို႔။ မ်က္စီဖြင့္/နားေလး စြင့္လို႔ ေငြေခ်းရမဲ့ အသိ ႀကိဳႀကိဳ ၾကည့္ထားရတဲ့ ဘဝေတြပါ။ ေျဖးေျဖးေတာ့ ေမာင္းပါကြယ္။ သူတို႔ အေျပးမသန္ေတာ့ဘူး။ ႏိုင္ငံျခားရင္းႏွီး ျမွဳပ္ႏွံမႈေတြ၊ ပုဂၢလိက စက္ရုံအလုပ္ရုံေတြ အထိုက္အေလ်ာက္ ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္၊ အလုပ္အကိုင္ အခြင့္အလမ္းေတြ အဆင္ေျပလာတဲ့အခါ အေျပာင္းအလဲ ဟန္ခ်က္ညီမယ္ ထင္ပါ့။ ေလာေလာဆယ္ ပုဂၢလိကပိုင္ လုပ္ေတာ့ လုပ္ငန္းရွင္က ေျမဘဲယူမယ္။ က်န္တာမယူႏိုင္ဘူး ဆိုလို႔ မေကာင္းတဲ့ စက္ေတြ တစစီျဖဳတ္လို႔ ဝန္ထမ္းေတြ တသီႀကီးေရႊ႕။ ေနရာသစ္မွာ ျပန္ဆင္လဲ အျမတ္မထြက္ၿပီမို႔ ရပ္ထားတာ ေကာင္းပါတယ္ဆိုျပန္ေတာ့ အဲ့ဒီ ပါးစပ္ေပါက္ေတြ ဘာနဲ႔ ေကၽြးရမွာလဲ။ JV လုပ္မွျဖစ္မယ္ဆိုေတာ့ မလုပ္ႏိုင္ဘူးတဲ့။ အစုိးရ (တနည္း ႏိုင္ငံ /ျပည္သူ) မို႔ အရႈံးခံႏိုင္မယ္ က်ဳပ္တို႔က အရႈံးမခံႏိုင္ဘူး ဆိုေတာ့ကာ "မိေအးရယ္………………နင္ေတာ့ ဆယ္ခါမက နာၿပီေပါ့"။
တခါတေလ ကေလးဆန္ဆန္ ေတြးၾကည့္တယ္။ အစိုးရ ယႏၱယားႀကီး အထေႏွး၊ အသြားေႏွး၊ အေပၚပိုင္းေျပာင္းတယ္။ ေအာက္ပိုင္းက အေျပာင္းဘူးလို႔ ဆိုၾကတယ္။ Driver ေျပာင္းတာ ဘာခက္လဲ။ ဘာေကာင္ဘဲ တက္တက္၊ အာတြန္ဆန္န ပဲေမာင္းေမာင္း ခ်ီးပိုးထိုးကားက ဖြတ္ခ်က္ဖြတ္ခ်က္နဲ႔ဘဲ သြားမွာေပါ့။ ဖာဂူဆန္/ဝင္းဂါး ဘယ္သူဘဲ ကိုင္ကိုင္ ျမန္မာအသင္း အာရွခ်န္ပီယံ ေန႔ခ်င္းညခ်င္း ျဖစ္မလာဘူးမဟုတ္လား။ နဂိုရွိမွ နဂိုင္းထြက္တာေလ။ ဒီေတာ့ လက္ရွိဝန္ထမ္းေတြကို ပုံမွန္အစုိးရအျဖစ္ သတ္မွတ္။ ေနၿမဲအတိုင္းေန၊ သိပ္တာဝန္မေပးနဲ႔ေတာ့။ တိုးတက္ဖို႔ ေခတ္မီဖို႔ Democratization Process ဆိုတာႀကီး ျမန္ျမန္ျဖတ္ဖို႔ Dynamic Democratic Government ဆိုတာ သက္သက္ ဖြဲ႔လိုက္ရင္ ေကာင္းမယ္လို႔။ လူသစ္ေတြနဲ႔ေလ။
ႏို႔မိုဆို ၂၀၁၅ ေနာက္အစိုးရလည္း တက္ေရာ ခရီးမေပါက္တိုင္း သြားေလသူႀကီးေတြ အပစ္တင္၊ လက္ရွိ လိပ္/ေျမြ/ဖား/ေပါက္သင္ညိဳ/
သားေတာ့ ဘယ္သူနဲ႔ဘဲ ယူယူ၊ အေမ့ အဆုံး အျဖတ္ပါ။
အေမ့ကို ကိုတရုတ္ကလည္း ၾကည့္ေနတယ္။
ကိုကုလားကလည္း ရႈိးေနတယ္။
ဟုိး ေနာက္ဖက္ရပ္ကြက္ကလည္း ေခ်ာင္းေနတယ္။ အိမ္နီးခ်င္းေတြကလည္း ဘယ္လိုလဲတဲ့။
အေမ႔ ရင္ခြင္ကို ျပန္လာခ်င္တဲ့ သား/သမီးေတြလည္း ရွိတယ္။ အေမမွားရင္ အေမ့ ကို ေမးေငါ့၊ အေမ့ သား/သမီးလို႔ ေျပာရမွာ ရွက္၊ အေမ့ စကား လူၾကားထဲ မသုံးရဲေတာ့မဲ့ တနယ္တေၾကးက ဝမ္းမနာသားေတြ မ်ားလာမွာေပါ့။
"က်မ ဘယ္လို ဆုံးျဖတ္ရမလဲ၊ ေခါင္းေတြပူလာၿပီ။ အသင္ ရုကၡစိုးနတ္မင္း ကယ္ပါ။"
"ဝုန္း………….ရွီး…"
"အိမ္း………..နင္ လိုလားေတာင္းတလြန္းလို႔ ငါ ကိုယ္ထင္ျပရတာကြ"
"နင္ဖာသာ ဆုံးျဖတ္ရမွာဘဲ၊ ငါလည္း မလုပ္ေပးႏိုင္ဘူး။"
"ကေလးေတြကို စာသင္၊ ဥာဏ္အလင္းကို ဖြင့္"
" အလုပ္ႀကိဳးစားဖို႔ေျပာ၊ အလုပ္အကိုင္ေတြရွာေပး"
"လုပ္စားကိုင္စား ရွိမယ့္ ပတ္ဝန္းက်င္ ဖန္တီး၊ အခ်င္းခ်င္း စည္းစည္းလုံးလုံး ရွိပေစ"
"နင္ ဘယ္ေယာကၤ်ားနဲ႔ ေပါင္းေပါင္း အေရးမႀကီးဘူး"
"သူတို႔ ေျခေထာက္ေပၚ သူတို႔ ရပ္ႏိုင္ေအာင္ လုပ္ေပးဖို႔လိုတယ္။"
"သူတို႔ ညီအစ္ကိုေတြ အခ်င္းမ်ားဘဲ တက္ညီလက္ညီ လုပ္သြားရင္ ရပ္ကြက္ထဲ နင္တို႔ တိုက္ အျမင့္ဆုံး ျဖစ္မွာဘဲ။"
"နင္ၾကာၾကာေပါင္းလွ တစ္ေယာက္ ၅ ႏွစ္ေပါ့။"
"ဝုန္း…" "'ဒုန္း….." "ဂလြမ္း" "အီး……..ဝါး…"
"ေမေမ သားကို ကလားေတြ ႏွိပ္စက္ေနတယ္"
"ေမေမ ဘုရားစင္ မီးေလာင္ေနတယ္"
"ကၽြန္ေတာ့္ကို အေမြခြဲေပးေတာ့"
"မရရင္ ခ်မွာပဲ ထိရဲ ထိၾကည့္"
"ေနာက္ေဖးနံရံ အခ်ိဳးခံေနရၿပီ၊ ငါဖာသာ လုပ္မွရေတာ့မယ္။"
"သမီးကို ေစ်းဆိုင္ ေပးေနာ္"
"သားက နားကပ္ယူမယ္"
(ျပာရိျပာရာ ေလသံျဖင့္)
"ကိုစိန္…..ကိုစိန္ ရွင္ဘာလုပ္ေနတာလဲ။ မီးၿငိမ္းေလ၊ ကေလးေတြထိန္းဦးေလ"
"ဒုကၡပါပဲ၊ မေလးက အငယ္မေရာ ဘာျဖစ္ေနၿပီလဲ"
"ေမေမ သားသား ဗုိက္ဆာတယ္"
(အသံ ခပ္ျမင့္ျမင့္ေလး)
"ကို…စိန္"
"ဆန္ႏို႔ ဆီဗူး ႏွစ္လုံးနဲ႔ ဆီ ငါးက်ပ္သားေလာက္ လမ္းထိပ္ဆိုင္မွာ သြားေခ်းဦး"
(စိတ္ရႈပ္ အားငယ္သံ)
"က်မ ဒုကၡေတြ ရွင္ ျမင္ပါရဲ႕လား၊ က်မ ဒုကၡေတြ ရွင္ မွ်ေဝယူမွာလား"
"ရုိးေျမက် ေပါင္းမွာလား၊ ရွင္မရွိတဲ့ ေနာက္ပိုင္း က်မ ကေလးေတြ အတြက္ေရာ ဘာေတြ စီမံထားၿပီလဲ….."
(တိုးညွင္းစြာျဖင့္)
"ရွင့္မလဲ ရွင့္ကေလးေတြနဲ႔"
"ရင္ေမာရပါဘိ"
ရူးေအာ့သေလာ က ေကာင္းဆုံး ေျဖေဆးလား၊ ဒုတ္တပ်က္ ဒါးတပ်က္ ရူးေအာ့သ မေလာတဲ့ သားေတြကို ဘာနဲ႔ ထိန္းမွာလဲ။
အိမ္ဦးခန္းမွာ ဘုရားစင္ သုံးေလးငါးမ်ိဳး ထားၿပီး ကိုယ္ယုံၾကည့္ရာ ကိုးကြယ္တဲ့ ယဥ္ေက်းမႈ အမွန္တကယ္ ထြန္းကားၿပီလား။
အဂၤလိပ္ေခတ္က ေရးဆြဲထားတဲ့ မျပင္ရေသးတဲ့ ဥပေဒ (၆၀၀) ေက်ာ္ ဘယ္ႏွရက္နဲ႔ ျပင္မွာလဲ။
တရားမဝင္ ေဆာက္ထားတဲ့ ဗလီေတြကို ဖ်က္မယ္ တဆာဆာေအာ္ေနတဲ့ အရပ္မွာ ဘဘုရား ဘုန္းဘုန္း ကိုယ္တိုင္ေဆာက္ထားတဲ့ သုံးထပ္ေက်ာင္းေဆာင္ေတြ လက္ညိဳးထုိးလာရင္ ဘယ္လို ရွင္းမွာလဲ။
ဂူေတြ၊ ဌာပနာတိုက္ေတြ၊ ေစတီ၊ ပုထိုးေတြ အတြက္ စည္ပင္/ေဆာက္လုပ္ေရး ေလ်ာက္ရမွာလား။
ဘယ္လို စံခ်ိန္စံညႊန္းေတြနဲ႔ စစ္ေဆးခြင့္ ျပဳမွာပါလဲ။
ဘဂၤါလီေတြ၊ ဝွက္ကဒ္ေတြ၊ မွတ္ပုံတင္ သန္းေခါင္စာရင္းေတြ အေၾကာင္း ေျပာေျပာေနၾကေတာ့ ျမန္မာျပည္ အႏွ႔ံအျပားက မွတ္ပုံတင္/သန္းေခါင္စာရင္း မရွိတဲ့ ေက်းရြာေတြ၊ နယ္စပ္ေဒသ ဟိုဘက္ကူး၊ ဒီဘက္ကူး ႀကံဳသလို ေမြးလာတဲ့ တိုင္းရင္းသား ကေလးငယ္ေတြ၊ ကိုယ့္အဖိုး/အေဘး ဘယ္သူမွန္းမသိ၊ မိဘေတြ ျပည္တြင္းစစ္မွာ က်ဆုံးသြားၿပီ ျဖစ္လို႔ တိုင္းရင္းသား စစ္စစ္ႀကီးကေန ႏိုင္ငံမဲ့ ျဖစ္သြားရမယ့္ သိန္းသန္းခ်ီေနတဲ့ ျပည္သူေတြ။
အိမ္နီးခ်င္း ႏိုင္ငံေတြနဲ႔ မၿပီးျပတ္ေသးတဲ့ ကုန္း/ေရ ပိုင္ဆိုင္မႈ အျငင္းပြားတာေတြ။
ကိုယ္က ရူးေအာ့သေလာနဲ႔ လုပ္ေပးပါဆိုလို႔ သတိေထာက္လိုက္တာ၊ ရူးေအာ့သေလာ အတိုင္း ျဖစ္ေစရပါမယ္ဆိုၿပီး တရားဝင္/မဝင္ အကုန္ဖမ္းျပလိုက္တာေတြ…..
က်န္ ျပသနာေပါင္း ေသာင္းေျခာက္ေထာင္ကို ခင္ညားတို႔ ေျပာေျပာေနတဲ့ Transparency ေတြ၊ Accountability ေတြနဲ႔ ျငင္းခုန္ၾကပါေလ။
ေနာက္ခံေတး…
"အယူအဆ အမ်ိဳးမ်ိဳး လုိရာဆြဲကာ…………..အဖိုး/
"ေဟ့ ေသြးခ်င္း ညီအစ္ကိုမ်ား…..စည္းလုံးခ်င္းသည
"ေလျပင္မုန္တိုင္း တိုက္ခတ္ေသာ္လည္း…….မက္တက္သာ…" (မာမာေအး အသံျဖင့္)
ဇာတ္ညႊန္း၊ သရုပ္ေဆာင္၊ ဇာတ္ပို႔၊ ဇာတ္ရံ၊ ဒါရိုက္တာ၊ ေနာက္ခံေတး
သက္ေထြးေအာင္
(၁၀-၆-၂၀၁၃)