Image may be NSFW.
Clik here to view.
Clik here to view.
by Myint Myint Khin Pe (Notes) on Monday, June 17, 2013 at 10:47am
ကမာၻႀကီးမွာ ေခတ္ေတြ၊ စနစ္ေတြ ေျပာင္းလဲေနတယ္ဆိုတာ တကယ္ေတာ့ လူသားေတြဟာ လူသားသိကၡာနဲ႔အညီ လြတ္လပ္စြာ၊ တရားမွ်တစြာ၊ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ၊ ခ်မ္းသာစြာ ေနထိုင္ခြင့္ ရႏိုင္ၾကမဲ့ စနစ္ေတြ၊ ၀ါဒေတြကို လူသားအေတြးအေခၚ၊ ပုထုဇဥ္အသိဥာဏ္နဲ႔ ေတြးေတာၾကံဆလာခဲ့ၾကရာက အခုဆိုကမာၻႀကီးမွာ ဒီမိုကေရစီ၀ါဒဟာ လူသားေတြနဲ႔ အကိုက္ညီဆံုး၊ အက်ိဳးအရွိဆံုး၀ါဒအျဖစ္ လက္ခံလာၾကၿပီး ျမန္မာနိုင္ငံ အပါအ၀င္ ကမာၻ႔နိုင္ငံတိုင္းလိုလိုက ဒီမိုကေရစီလမ္းစဥ္ေပၚ ေလွ်ာက္လွမ္းေနၾကပါၿပီ။ ေလွ်ာက္လွမ္းဖို႔ ႀကိဳးစားေနၾကပါၿပီ။
တကယ္ေတာ့ ဒီ ဒီမိုကေရစီလမ္းစဥ္ဆိုတာ အသစ္အဆန္းလမ္းစဥ္ႀကီးေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း ၂၅၀၀ေက်ာ္ ကတည္းက ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားက ဒီလမ္းစဥ္ကို ဘ၀ေနနည္း အျဖစ္ေဟာၾကားခဲ့ၿပီးသားပါ။
၁။ ဒီမိုကေရစီ၀ါဒမွာ တရားမွ်တျခင္းဆိုတာ အဓိကအႏွစ္သာရ ျဖစ္သလို ဗုဒၶ၀ါဒမွာ မဇၥ်ိမပဋိပဒါ ဟာလည္းအဓိကက်လွပါတယ္။ အဂတိတရား၄ပါး ထဲမွာ ဘယ္အဂတိတရားဘက္ကိုမွ မယိမ္းမယိုင္ဘဲ တရားမွ်တျခင္း အမွန္တရားတဲ့တဲ့မွာ ရပ္တည္ေနႏိုင္ျခင္း ဆိုတာနဲ႔ ေလာဘစြန္း၊ ေဒါသစြန္း ဘယ္အစြန္းထဲမွ မက်ဘဲ မဇၥ်ိမပဋိပဒါအလယ္လမ္းမွာ ရပ္တည္ႏိုင္ျခင္းဆိုုတာ သဘာ၀ျခင္းအတူတူပါဘဲ။
၂။ ဒီမိုကေရစီစနစ္ရဲ႕အနွစ္သာရတစ္ခုျဖစ္တဲ့လြတ္လပ္ျခင္း (Independence) ဆိုတာ ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားဟာၾကားေတာ္မူခဲ
့တဲ့ ကာလာမသုတ္နဲ႔ အႏွစ္သာရျခင္း အတူတူပါဘဲ။ ျမတ္စြာဘုရားက ကာလာမသုတ္မွာ ကာလမမင္းေတြကို ဘယ္တရား ဘယ္စကားကိုမဆို တဆင့္ၾကားသိရလို႔ျဖစ္ေစ၊ မိဘဖိုးဖြား အစဥ္အဆက္ေျပာခဲ့လို႔ျဖစ္ေစ၊ ေရွးေဟာင္းက်မ္းဂန္စာေပနဲ႔ ကိုက္ညီလို႔ျဖစ္ေစ၊ မိမိတို႔ ႏွစ္သက္ေက်နပ္လို႔ယူထားတဲ့ အယူနဲ႔ တူညီလို႔ျဖစ္ေစ၊ မိမိတို႔ ယံုၾကည္ကိုးစားရတဲ့ ပုဂၢိဳလ္(ရဟန္း)ကေျပာၾကားလို႔ျဖစ္ေစ ေတာင္မွ အမွန္လို႔မယူၾကဖို႔၊ မိမိတို႔ကိုယ္တိုင္ ကိုယ့္ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္
အသိဥာဏ္ပညာနဲ႔ ကုသိုလ္အကုသိုလ္ အေကာင္းအဆိုးကို အေၾကာင္းအက်ိဳးနဲ႔ ေ၀ဖန္ သံုးသပ္ ခ်င့္ခ်ိန္ၿပီးမွ ယံုၾကည္ၾကဖို႔ လက္ခံၾကဖို႔ေဟာၾကားခဲ့ပါတယ္။ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ လြတ္လပ္မွဳရွိလိုက္တဲ့ တရားလဲေနာ္။
၃။ ေနာက္ထပ္ဒီမိုကေရစီရဲ႕ အႏွစ္သာရတစ္ခုျဖစ္တဲ့ လြတ္ေျမာက္ျခင္း (Freedom) ဆိုတာကလည္း ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ ၀ိမုတၱိ၀ါဒရဲ႕ အေျခခံပါဘဲ။ ဒီမိုကေရစီရဲ႕ လြတ္ေျမာက္ျခင္းဆိုတာ ႏုိင္ငံသားတိုင္း ေလာကီဒုကၡခပ္သိမ္းက လြတ္ေျမာက္ႏိုင္သမွ် လြတ္ေျမာက္ႏိုင္ၾကရေအာင္ တီထြင္ၾကံဆစီစဥ္ဖန္တီးၾကျခင္းပါ။
ဗုဒၶရဲ႕ ၀ိမုတၱိကေတာ့ တရားကိုက်င့္ၾကံအားထုတ္တဲ့ သတၱ၀ါတိုင္းေလာကီဒုကၡခပ္သိမ္းကသာမက ဒုကၡသစၥာခ်ည္းသာရွိတဲ့ သံသရာကပါ လြတ္ေျမာက္သြားေစႏိုင္စြမ္းရွိပါတယ္။
၄။ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံသားတိုင္း ကိုယ့္တာ၀န္ကိုယ္ယူၾကရပါတယ္။
ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရား၀ါဒကလည္း အတၱဟိ၊ အတၱေနာ၊ နာေထာ- သူတစ္ပါးကို အားကိုးလို႔ မရပါ၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကို သာ အားကိုးရတဲ့ ဖန္ဆင္းရွင္ မရွိတဲ့ ကယ္တင္ရွင္ မရွိတဲ့ ၀ါဒပါ။
၅။ ဒီမိုကေရစီစနစ္ ထြန္းကားတဲ့ ႏိုင္ငံေတြမွာ လူတိုင္းလူတိုင္း သူမ်ားေျပာတာကို လက္ညိဳးေထာင္ ေခါင္းမၿငိမ့္ဘဲ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္
ကိုယ္ပိုင္ အသိဥာဏ္နဲ႔ အမွားအမွန္ အေကာင္းအဆိုးကို ေ၀ဖန္ပိုင္းျခားတတ္ေအာင္ မူလတန္းေက်ာင္းသားဘ၀ထဲက Critical Thinking ေတြ Brain Storming ေတြဆိုၿပီး ေလ့က်င့္ေပးပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ က်မတို႔ရဲ႕ ဗုဒၶ၀ါဒက အရာရာကို အမွားအမွန္၊ အေကာင္းအဆိုး၊ ကုသိုလ္အကုသိုလ္ တို႔ကို အေၾကာင္းအက်ိဳး နဲ႔ ေ၀ဖန္ စီစစ္ ပိုင္းျခား သံုးသပ္ရတဲ့ ၀ိဘဇၥ၀ါဒပါ။
၆။ ဒီမိုကေရစီစနစ္မွာ လူ႕အခြင့္အေရး (Human Rights) ဆိုတာ အင္မတန္မွ အေရးပါ ေခတ္စားေနတာ လူတိုင္းအသိပါ။ လူေတြကလည္း အဲဒီလူ႕အခြင့္အေရးေတြကို ကိုယ္ကရရွိခံစားရမဲ့ အခြင့္အေရးေတြအျဖစ္ နားလည္လက္ခံထားၿပီး သိတ္ကို
လိုခ်င္ ရခ်င္ ခံစားခ်င္ၾကတာလဲ လူတိုင္း အသိပါ။
ဗုဒၶျမတ္စြာ ဘုရားကေတာ့ က်မတို႔ကို ဒီထက္ အဆင့္ျမင့္စြာ ကိုယ္ကလုပ္ေဆာင္ရမဲ့ ကုသိုလ္တရား စာရိတၱေဆာင္သီလေတြ အျဖစ္ေရာ၊ ကိုယ္ကေစာင့္ထိန္းရမဲ့ ေရွာင္က်ဥ္ရမဲ့ အကုသိုလ္ ဒုစရိုက္တရား ၀ါရိတၱေရွာင္သီလေတြ အျဖစ္ပါ ေဟာၾကားခဲ့တာပါ။ ကိုယ္ကရရွိရမဲ့ အခြင့္အေရးေတြအေနနဲ႔ မဟုတ္ဘဲ ကိုယ္ကတာ၀န္ယူရမဲ့ ကိုယ္ကေစာင့္ထိန္းရမဲ့ လူ႔က်င့္၀တ္သီလေတြ အေနနဲ႔ ေဟာၾကားခဲ့တာပါ။ ဒါတင္မကဘဲ ျမတ္စြာဘုရားေဟာၾကားခဲ့တဲ့ မဂၤလသုတ္ဟာလည္း လူ႔က်င့္၀တ္ေတြ၊
လူ႔အခြင့္အေရးေတြပါဘဲ။
ဒီမိုကေရစီ၀ါဒကို စဥ္းစားတီထြင္ဖန္တီးခဲ့တဲ့ သူေတြဟာ လူသားဦးေဏွာက္၊ လူသားအသိဥာဏ္ နဲ႔၊ သာမာန္ပုထုဇဥ္ဦးေဏွာက္၊ သာမာန္ပုထုဇဥ္ အသိဥာဏ္နဲ႔ ေ၀ဖန္ပိုင္းျခား ဆင္ျခင္ေတြးေတာၿပီး တီထြင္ဖန္တီးခဲ့ၾကရတာပါ။
ဗုဒၶၵျမတ္စြာဘုရားကေတာ့ သစၥာ၄ပါး၊ ရုပ္နာမ္ႏွစ္ပါး၊ ခႏၵာ၅ပါး၊ ပဌါန္း၊ အဘိဓမၼာ၊ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္၊ ဓမၼစၾကၤာ စတဲ့ ဘ၀သိနည္း၊ သံသရာျဖတ္နည္း တရားေတြနဲ႔အတူ ဒီတရားေလးေတြကို ဘ၀ေနနည္းတရားေတြအျဖစ္၊ ေလာကုတၱရာကုသိုလ္ နဲ႔
သစၥာ၄ပါးသိျမင္တဲ့ မဂ္ဖိုလ္နိဗၺာန္ ရေအာင္မက်င့္ၾကံ မအားထုတ္ႏိုင္ေသးတဲ့ သတၱ၀ါေတြအတြက္ ေလာကီကုသိုလ္ေလးနဲ႔ သံသရာမွာ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ အဆင့္ျမင့္ျမင့္ေလး က်င္လည္ႏိုင္ေအာင္ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း ၂၅၀၀ ကတည္းက
ေဟာၾကားေပးခဲ့ ၿပီးသားပါ။
က်မတို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္းကို လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း တစ္ေထာင္ေက်ာ္ေလာက္ ကတည္းက ဗုဒၶဘာသာသာသနာ ေရာက္ရွိလာခဲ့ၿပီျဖစ္ၿပီး ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕တရားေတာ္ေတြအတိုင္း အမွန္ တကယ္ က်င့္ၾကံအားထုတ္ခဲ့ၾကလို႔ အရိယာရဟႏၱာျဖစ္ၿပီး ပရိနိဗၺာန္စံ၀င္သြားၾကတဲ့ သူေတာ္ေကာင္းေတြလည္း ရွိခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ျမန္မာလူမ်ိဳး အမ်ားစုကေတာ့ ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားရဲ႕တရားေတာ္ေတြကို ေလးေလးနက္နက္မေလ့လာဘဲ မိရိုးဖလာဗုဒၶဘာသာ၀င္ဘ၀နဲ႔ဘဲ
ေပါ႔ေပါ႔တန္တန္ေလးေတြျဖတ္သန္းခဲ့ၾကလို႔ ဘ၀ေနနည္းေလးကိုေတာင္ ျမတ္စြာဘုရားအလိုေတာ္က် မေနတတ္၊ မထိုင္တတ္ေတြျဖစ္ေနၾကရပါတယ္။
ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံေတြမွာ လူတိုင္းလိုက္နာက်င့္သံုးေနၾကၿပီျဖစ္တဲ့ အလြယ္ကူဆံုးတန္းစီျခင္း အလုပ္ကိုေတာင္ က်မတို႔ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြ မလုပ္ႏိုင္ေသးပါဘူး။ တကယ္ေတာ့ တန္းစီတယ္ဆိုတာ ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕အေျခခံအက်ဆံုး ေရာင့္ရဲျခင္းနဲ႔ သီးခံျခင္းကို တစ္ျပိဳင္နက္တည္း က်င့္သံုးရတာပါ။ ကိုယ္ရတဲ့ ေရာက္တဲ့ ေနရာကို ေရာင့္ရဲလိုက္ေတာ့၊ ကိုယ့္အေရွ႕က ကိစၥမၿပီးမခ်င္း သီးခံေပေတာ့ဘဲ။ သူတို႔အတြက္ ထမင္းစားေရေသာက္ေလာက္ ျဖစ္ေနတဲ့ တန္းစီတဲ့ အေလ့အထကို က်မတို႔ ျမန္မာျပည္က ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြ လံုး၀မက်င့္သံုးႏိုင္ေသးဘူး။
ဒီမိုကေရစီ ႏိုင္ငံသားအမ်ားစုဟာ ဖန္ဆင္းရွင္ရွိတယ္ဆိုတဲ့ အယူကိုလက္ခံထားသူေတြျဖစ္ေပမဲ့ ဒီေန႔ကမာၻမွာ က်မတို႔သံုးစြဲေနၾကရတဲ့ လွ်ပ္စစ္၊ ဖုန္း၊ ကား၊ ေလယာဥ္ပ်ံ၊ တီဗီ၊ အင္တာနက္အားလံုး သူတို႔တီထြင္ခဲ့ၾကတာပါ။ ဘယ္ဖန္ဆင္းရွင္ကိုမွ ဖန္ဆင္းေပးဖို႔ မေတာင္းဆိုခဲ့ၾကပါဘူး။ မအားကိုးခဲ့ၾကပါဘူး။
"အတၱဟိ၊ အတၱေနာ၊ နာေထာ" ဆိုတဲ့ "ကိုယ့္ကိုယ္ကိုသာကိုးကြယ္ရာ" ဆိုတဲ႔ တရားအဆံုးအမနဲ႔ ႀကီးျပင္းခဲ့ၾကတဲ့ က်မတို႔ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြကေတာ့ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ ႀကိဳးစားဖို႔က် ျမတ္စြာဘုရားက ေရာင့္ရဲရမယ္တဲ့ ဆိုၿပီး
အပ်င္းႀကီးၾက၊ သူမ်ားေတြ ကိုယ့္အသိနဲ႔ကိုယ္ ႀကိဳးစားရုန္းကန္ ေနၾကတာကိုက်ေတာ့ ေဘးကေန ေ၀ဖန္၊ အျပစ္ေျပာ၊ အပုတ္ခ်တတ္လြန္းလို႔ "မၿပီးခင္ ဗမာမျမင္ေစနဲ႔" ဆိုတဲ့ စကားပံု ေတာင္ေပၚလာရတဲ့ အထိပါဘဲ။
ျမတ္စြာဘုရားေဟာၾကားခဲ့တဲ့ ေရာင့္ရဲျခင္းဆိုတာ ရပိုင္ခြင့္ေတြကို ေရာင့္ရဲခိုင္းတာပါ၊ လုပ္ပိုင္ခြင့္ တာ၀န္၀တၱရားကေတာ့ ပါရမီ
၁၀ပါးစလံုးျပည့္ၿပီး နိဗၺာန္ကိုမ်က္ေမွာက္ျပဳႏိုင္တဲ ့အထိျဖည့္ဆည္းၾကရဦးမွာပါ။ က်မတို႔လူမ်ိဳးက ပ်င္းသာပ်င္းတာ ရပိုင္ခြင့္က် အကုန္လိုခ်င္တာ။ ရွိသမွ်ဘိုးေတာ္ေတြ နတ္ကေတာ္ေတြဆီက အကုန္ေတာင္းေနၾကပါတယ္။
ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံသားေတြဟာ အမွိဳက္ကို အမွိဳက္ပံုးထဲမွာဘဲပစ္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ က်မတို႔ႏိုင္ငံမွာ အမွိဳက္ပံုးမရွိဘူးလို႔ ေျပာၾကဦးမယ္။ သူတို႔က အမွိဳက္ပံုးမရွိရင္ အမိွဳက္ကို အမိွဳက္ပံုးရွိတဲ့ အိမ္အထိ ယူလာၿပီးမွပစ္တာပါ။ အိမ္သာ၀င္တာ၊ Bus,Taxi စီးတာကအစ ေနရာတကာမွာ ကိုယ့္အေရွ႕မွာလူေတြ႔ရင္ "Are you in line?" "ခင္ဗ်ားတန္းစီေနတာလား"လို႔ေမးၿပီး ဟုတ္တယ္ဆိုရင္ သူ႔အေနာက္က၀င္ရပ္၊ မဟုတ္ဘူးဆိုမွေက်ာ္သြားၾကပါတယ္။ ကားလမ္းျဖတ္ကူးတဲ့သူေတြကလည္း မ်ဥ္း၀ါရွိတဲ့
ေနရာကဘဲကူးသလို၊ ကားေမာင္းတဲ့သူေတြကလည္း မ်ဥ္း၀ါမွာလမ္းျဖတ္ကူးမဲ႔လူရွိရင္ ကားရပ္ေပးၾကပါတယ္။ ကားရပ္နားရာမွာျဖစ္ေစ၊ အမ်ားသံုး ရထား၊ Bus ေတြစီးရာမွာျဖစ္ေစ ကိုယ့္ထက္ အားနဲတဲ့သူေတြ ဦးစားေပးရမဲ့ သူေတြကို ဦးစားေပးၾကရပါတယ္။ ဒါေတြအားလံုးဟာ သတိရွိမွ လုပ္ျဖစ္တဲ့ ကိစၥေတြပါ။ သူတို႔စိတ္မွာ ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားေဟာၾကားခဲ့တဲ့ သတိသမၸဇဥ္ရွိေနၾကတာပါဘဲ။ ပရမတ္သစၥာနယ္ အရိယသစၥာနယ္သတိသမၸဇဥ္ အဆင့္ မဟုတ္ေပမဲ့ က်မတို႔ ဗုဒၵဘာသာျမန္မာလူမ်ိဳးေတြက အရာရာကို သတိလက္လြတ္ ေမာဟအျပည့္နဲ႔ လွဳပ္ရွားလုပ္ကိုင္ သြားလာ ေနစဥ္မွာ သူတို႔က ေလာကီသမုတိသစၥာနယ္ သတိသမၸဇဥ္နဲ႔ လွဳပ္ရွားလုပ္ကိုင္ သြားလာ ေနျဖစ္ေနၾကပါၿပီ။
အလွဴဒါနနဲ႔ ပါတ္သက္ရင္လည္း ျမတ္စြာဘုရားက က်မတို႔ကို ေလာဘကိေလသာသတ္တဲ့ သာသနာတြင္း ပါရမီဒါနကိုေဟာေျပာသင္ၾကားေပးခဲ့တာပါ။
ဥပမာ- မိမိအနီးအနားမွာ အစာမစားရတဲ့ အတြက္အားျပတ္လဲေနတဲ့ ေခြးေလးတစ္ေကာင္လည္း ရွိတယ္။ လူအမ်ားက စားဖြယ္ေသာက္ဖြယ္ေတြကို ၀ိုင္းအံုလွဴဒါန္းေနတဲ့ ကိေလသာကင္းေအာင္ က်င့္ေနတဲ့ ရေသ့တစ္ပါး လည္းရွိတယ္။ ေခြးေလးကို ေကၽြးလိုက္လွ်င္ ဘ၀တစ္ရာသာ ခ်မ္းသာမယ္။ ကိေလသာကင္းစင္ေအာင္ က်င့္ေနသည့္ စ်ာန္ရရေသ့ကို ေပးလွဴလွ်င္ ဘ၀ကုေဋတစ္သိန္း ခ်မ္းသာမယ္ဆိုၿပီး ဒါနကို ေစ်းတြက္တြက္ၿပီး ရေသ့ကိုသာ ေပးလွဴလိုက္မယ္ဆိုလွွ်င္ အဲဒီဒါနဟာ ပါရမီေျမာက္တဲ့ သာသနာတြင္းကုသိုလ္ မျဖစ္ေတာ့ပါဘူး။ ရိုးရိုးသာမာန္ သာသနာပ ကုသိုလ္သာျဖစ္သြားပါၿပီ။ ေလာဘကုန္ဖို႔ နိဗၺာန္ေရာက္ဖို႔ အေထာက္အပံ့ မျဖစ္ေစေတာ့ပါဘူး။ အဲဒီလိုမဟုတ္ဘဲ ကိုယ္ရႏိုင္တဲ့ဒါနအက်ိဳးကိုမေမွ်ာ္ကိုးမမက္ေမာဘဲ ေခြးငတ္ကေလးကိုသာ ေကၽြးလိုက္မည္ဆိုလွ်င္ သံသရာ "ငါ" ေကာင္းစားေရး ေလာဘကိုပါ ပယ္သတ္ၿပီးသားျဖစ္သြားတဲ့အတြက္ ျမတ္စြာဘုရား အလိုေတာ္က် ပါရမီေျမာက္တဲ့ဒါနျဖစ္သြားပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ Little knowledge is dangerous. ဆိုသလိုမ်ိဳး ပါရမီဒါနေျမာက္ေအာင္လည္းမလုပ္တတ္၊ သာသနာပ ကုသိုလ္
အဆင့္ေလာက္ဘဲ ျပဳလုပ္မိေနၾကတာခ်င္း အတူတူ က်မတို႔ ျမန္မာလူမ်ိဳး ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြဟာ ေနာင္ဘ၀ကိုလည္း လက္ခံ၊ ကံကံ၏ အက်ိဳးကို နားလည္ေနေတာ့ "ေနာင္ဘ၀ကိုယ္ခ်မ္းသာခ်င္တဲ့ ေလာဘ"က သူမ်ားထက္ပိုသာေနပါတယ္။ ပိုဆိုးတာက
Formula နဲ႔လွဴတတ္တာပါ။ ဖိနပ္လွဴရင္ ယာဥ္ရမယ္ ဆိုၿပီး ယာဥ္လိုခ်င္လို႔ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာ ဖိနပ္လိုလို မလိုလို လွဴတာမ်ိဳး၊ ထီးလွဴရင္ အမိုးအကာရမယ္ ဆိုၿပီး ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာ ထီးလိုလို မလိုလို လွဴေနတာမ်ိဳးေတြနဲ႔ဘဲ ကမာၻမွာ အလွဴကဗၺည္းအမ်ားဆံုးရွိတဲ႔ အဆင္းရဲဆံုးႏိုင္ငံ ျဖစ္ေနၿပီ။
ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံႀကီးမွာ ေနထိုင္ေနတဲ့ က်မသားေမာင္းတဲ့ကားနဲ႔ ခရီးသြားေနတံုး လမ္းတစ္ေနရာမွာ ကားခ်င္းပြတ္ထားတာေတြ႔လို႔ က်မသားကကားရပ္ၿပီး ဘာကူညီရမလဲလို႔ ေမးေတာ့ က်မက သားနဲ႔သိလို႔လားလို႔ ေမးမိတယ္။ က်မတို႔ႏိုင္ငံမွာေတာ့ သိတဲ့လူမွ ေမးၾကတာကိုး။ သားက ဒီမွာက လူတစ္ေယာက္ ဒုကၡေရာက္ေနတာျမင္ေတြ႔လွ်က္နဲ႔ အကူအညီမေပးရင္ တရားစြဲလို႔ရတယ္တဲ့။ ေအာ္..သူတို႔မွ ကံမေကာင္းရင္ ဘယ္သူေတြကံေကာင္းဦးမွာလဲ။ ကံကို Law ဥပေဒ နဲ႔ ဆြဲတင္ေနၾကတာကိုး လို႔ဘဲေျပာမိပါတယ္။ က်မတို႔ႏိုင္ငံမွာ အဲဒီလို ဥပေဒ မရွိေပမဲ့ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္းတစ္ေထာင္ေက်ာ္ကတည္း
ကရွိေနတဲ့ ကံေကာင္းေစတဲ့ ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ တရားဓမၼေတြ နည္းနာနိႆယေတြ ရွိေနၿပီးသားပါ။ က်မတို႔ကိုက မလိုက္နာခဲ့ၾကတာပါ။
လက္ေတြ႔က်င့္ၾကံေနထိုင္ေနၾကတဲ့ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံသားေတြကေတာ့ ဓမၼရဲ႕ အက်ိဳးတရားေတြကို ကိုယ္တိုင္လက္ေတြ႕ခံစားေနၾကရတဲ့ ႏြားႏို႔ခပ္ေသာက္ေနသူေတြျဖစ္ေနပါၿပီ။
တကယ္ေတာ့ ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ ဒုကၡခပ္သိမ္းခ်ဳပ္ၿငိမ္းရာ နိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္း အဆံုးအမတရားဓမၼေတြကို ေလးေလးနက္နက္
လက္ေတြ႔လိုက္နာက်င့္သံုးၾကမယ္ဆိုုရင္ အနိမ့္ဆံုး က်မတို႔ေလွ်ာက္လွမ္းခ်င္တဲ့ ဒီမိုကေရစီလမ္းေၾကာင္းေပၚ ေလွ်ာက္လွမ္းရင္း ဓမၼရဲ႕ အက်ိဳးေက်းဇူးကို ကိုယ္တိုင္ လက္ေတြ႔ခံစားခြင့္ရၾကတဲ့ ႏြားႏို႔ေသာက္သူမ်ားျဖစ္လာၾကမွာပါ။
ေရႊဇီးကြက္
တကယ္ေတာ့ ဒီ ဒီမိုကေရစီလမ္းစဥ္ဆိုတာ အသစ္အဆန္းလမ္းစဥ္ႀကီးေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း ၂၅၀၀ေက်ာ္ ကတည္းက ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားက ဒီလမ္းစဥ္ကို ဘ၀ေနနည္း အျဖစ္ေဟာၾကားခဲ့ၿပီးသားပါ။
၁။ ဒီမိုကေရစီ၀ါဒမွာ တရားမွ်တျခင္းဆိုတာ အဓိကအႏွစ္သာရ ျဖစ္သလို ဗုဒၶ၀ါဒမွာ မဇၥ်ိမပဋိပဒါ ဟာလည္းအဓိကက်လွပါတယ္။ အဂတိတရား၄ပါး ထဲမွာ ဘယ္အဂတိတရားဘက္ကိုမွ မယိမ္းမယိုင္ဘဲ တရားမွ်တျခင္း အမွန္တရားတဲ့တဲ့မွာ ရပ္တည္ေနႏိုင္ျခင္း ဆိုတာနဲ႔ ေလာဘစြန္း၊ ေဒါသစြန္း ဘယ္အစြန္းထဲမွ မက်ဘဲ မဇၥ်ိမပဋိပဒါအလယ္လမ္းမွာ ရပ္တည္ႏိုင္ျခင္းဆိုုတာ သဘာ၀ျခင္းအတူတူပါဘဲ။
၂။ ဒီမိုကေရစီစနစ္ရဲ႕အနွစ္သာရတစ္ခုျဖစ္တဲ့လြတ္လပ္ျခင္း (Independence) ဆိုတာ ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားဟာၾကားေတာ္မူခဲ
့တဲ့ ကာလာမသုတ္နဲ႔ အႏွစ္သာရျခင္း အတူတူပါဘဲ။ ျမတ္စြာဘုရားက ကာလာမသုတ္မွာ ကာလမမင္းေတြကို ဘယ္တရား ဘယ္စကားကိုမဆို တဆင့္ၾကားသိရလို႔ျဖစ္ေစ၊ မိဘဖိုးဖြား အစဥ္အဆက္ေျပာခဲ့လို႔ျဖစ္ေစ၊ ေရွးေဟာင္းက်မ္းဂန္စာေပနဲ႔ ကိုက္ညီလို႔ျဖစ္ေစ၊ မိမိတို႔ ႏွစ္သက္ေက်နပ္လို႔ယူထားတဲ့ အယူနဲ႔ တူညီလို႔ျဖစ္ေစ၊ မိမိတို႔ ယံုၾကည္ကိုးစားရတဲ့ ပုဂၢိဳလ္(ရဟန္း)ကေျပာၾကားလို႔ျဖစ္ေစ ေတာင္မွ အမွန္လို႔မယူၾကဖို႔၊ မိမိတို႔ကိုယ္တိုင္ ကိုယ့္ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္
အသိဥာဏ္ပညာနဲ႔ ကုသိုလ္အကုသိုလ္ အေကာင္းအဆိုးကို အေၾကာင္းအက်ိဳးနဲ႔ ေ၀ဖန္ သံုးသပ္ ခ်င့္ခ်ိန္ၿပီးမွ ယံုၾကည္ၾကဖို႔ လက္ခံၾကဖို႔ေဟာၾကားခဲ့ပါတယ္။ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ လြတ္လပ္မွဳရွိလိုက္တဲ့ တရားလဲေနာ္။
၃။ ေနာက္ထပ္ဒီမိုကေရစီရဲ႕ အႏွစ္သာရတစ္ခုျဖစ္တဲ့ လြတ္ေျမာက္ျခင္း (Freedom) ဆိုတာကလည္း ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ ၀ိမုတၱိ၀ါဒရဲ႕ အေျခခံပါဘဲ။ ဒီမိုကေရစီရဲ႕ လြတ္ေျမာက္ျခင္းဆိုတာ ႏုိင္ငံသားတိုင္း ေလာကီဒုကၡခပ္သိမ္းက လြတ္ေျမာက္ႏိုင္သမွ် လြတ္ေျမာက္ႏိုင္ၾကရေအာင္ တီထြင္ၾကံဆစီစဥ္ဖန္တီးၾကျခင္းပါ။
ဗုဒၶရဲ႕ ၀ိမုတၱိကေတာ့ တရားကိုက်င့္ၾကံအားထုတ္တဲ့ သတၱ၀ါတိုင္းေလာကီဒုကၡခပ္သိမ္းကသာမက ဒုကၡသစၥာခ်ည္းသာရွိတဲ့ သံသရာကပါ လြတ္ေျမာက္သြားေစႏိုင္စြမ္းရွိပါတယ္။
၄။ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံသားတိုင္း ကိုယ့္တာ၀န္ကိုယ္ယူၾကရပါတယ္။
ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရား၀ါဒကလည္း အတၱဟိ၊ အတၱေနာ၊ နာေထာ- သူတစ္ပါးကို အားကိုးလို႔ မရပါ၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကို သာ အားကိုးရတဲ့ ဖန္ဆင္းရွင္ မရွိတဲ့ ကယ္တင္ရွင္ မရွိတဲ့ ၀ါဒပါ။
၅။ ဒီမိုကေရစီစနစ္ ထြန္းကားတဲ့ ႏိုင္ငံေတြမွာ လူတိုင္းလူတိုင္း သူမ်ားေျပာတာကို လက္ညိဳးေထာင္ ေခါင္းမၿငိမ့္ဘဲ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္
ကိုယ္ပိုင္ အသိဥာဏ္နဲ႔ အမွားအမွန္ အေကာင္းအဆိုးကို ေ၀ဖန္ပိုင္းျခားတတ္ေအာင္ မူလတန္းေက်ာင္းသားဘ၀ထဲက Critical Thinking ေတြ Brain Storming ေတြဆိုၿပီး ေလ့က်င့္ေပးပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ က်မတို႔ရဲ႕ ဗုဒၶ၀ါဒက အရာရာကို အမွားအမွန္၊ အေကာင္းအဆိုး၊ ကုသိုလ္အကုသိုလ္ တို႔ကို အေၾကာင္းအက်ိဳး နဲ႔ ေ၀ဖန္ စီစစ္ ပိုင္းျခား သံုးသပ္ရတဲ့ ၀ိဘဇၥ၀ါဒပါ။
၆။ ဒီမိုကေရစီစနစ္မွာ လူ႕အခြင့္အေရး (Human Rights) ဆိုတာ အင္မတန္မွ အေရးပါ ေခတ္စားေနတာ လူတိုင္းအသိပါ။ လူေတြကလည္း အဲဒီလူ႕အခြင့္အေရးေတြကို ကိုယ္ကရရွိခံစားရမဲ့ အခြင့္အေရးေတြအျဖစ္ နားလည္လက္ခံထားၿပီး သိတ္ကို
လိုခ်င္ ရခ်င္ ခံစားခ်င္ၾကတာလဲ လူတိုင္း အသိပါ။
ဗုဒၶျမတ္စြာ ဘုရားကေတာ့ က်မတို႔ကို ဒီထက္ အဆင့္ျမင့္စြာ ကိုယ္ကလုပ္ေဆာင္ရမဲ့ ကုသိုလ္တရား စာရိတၱေဆာင္သီလေတြ အျဖစ္ေရာ၊ ကိုယ္ကေစာင့္ထိန္းရမဲ့ ေရွာင္က်ဥ္ရမဲ့ အကုသိုလ္ ဒုစရိုက္တရား ၀ါရိတၱေရွာင္သီလေတြ အျဖစ္ပါ ေဟာၾကားခဲ့တာပါ။ ကိုယ္ကရရွိရမဲ့ အခြင့္အေရးေတြအေနနဲ႔ မဟုတ္ဘဲ ကိုယ္ကတာ၀န္ယူရမဲ့ ကိုယ္ကေစာင့္ထိန္းရမဲ့ လူ႔က်င့္၀တ္သီလေတြ အေနနဲ႔ ေဟာၾကားခဲ့တာပါ။ ဒါတင္မကဘဲ ျမတ္စြာဘုရားေဟာၾကားခဲ့တဲ့ မဂၤလသုတ္ဟာလည္း လူ႔က်င့္၀တ္ေတြ၊
လူ႔အခြင့္အေရးေတြပါဘဲ။
ဒီမိုကေရစီ၀ါဒကို စဥ္းစားတီထြင္ဖန္တီးခဲ့တဲ့ သူေတြဟာ လူသားဦးေဏွာက္၊ လူသားအသိဥာဏ္ နဲ႔၊ သာမာန္ပုထုဇဥ္ဦးေဏွာက္၊ သာမာန္ပုထုဇဥ္ အသိဥာဏ္နဲ႔ ေ၀ဖန္ပိုင္းျခား ဆင္ျခင္ေတြးေတာၿပီး တီထြင္ဖန္တီးခဲ့ၾကရတာပါ။
ဗုဒၶၵျမတ္စြာဘုရားကေတာ့ သစၥာ၄ပါး၊ ရုပ္နာမ္ႏွစ္ပါး၊ ခႏၵာ၅ပါး၊ ပဌါန္း၊ အဘိဓမၼာ၊ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္၊ ဓမၼစၾကၤာ စတဲ့ ဘ၀သိနည္း၊ သံသရာျဖတ္နည္း တရားေတြနဲ႔အတူ ဒီတရားေလးေတြကို ဘ၀ေနနည္းတရားေတြအျဖစ္၊ ေလာကုတၱရာကုသိုလ္ နဲ႔
သစၥာ၄ပါးသိျမင္တဲ့ မဂ္ဖိုလ္နိဗၺာန္ ရေအာင္မက်င့္ၾကံ မအားထုတ္ႏိုင္ေသးတဲ့ သတၱ၀ါေတြအတြက္ ေလာကီကုသိုလ္ေလးနဲ႔ သံသရာမွာ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ အဆင့္ျမင့္ျမင့္ေလး က်င္လည္ႏိုင္ေအာင္ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း ၂၅၀၀ ကတည္းက
ေဟာၾကားေပးခဲ့ ၿပီးသားပါ။
က်မတို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္းကို လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း တစ္ေထာင္ေက်ာ္ေလာက္ ကတည္းက ဗုဒၶဘာသာသာသနာ ေရာက္ရွိလာခဲ့ၿပီျဖစ္ၿပီး ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕တရားေတာ္ေတြအတိုင္း အမွန္ တကယ္ က်င့္ၾကံအားထုတ္ခဲ့ၾကလို႔ အရိယာရဟႏၱာျဖစ္ၿပီး ပရိနိဗၺာန္စံ၀င္သြားၾကတဲ့ သူေတာ္ေကာင္းေတြလည္း ရွိခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ျမန္မာလူမ်ိဳး အမ်ားစုကေတာ့ ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားရဲ႕တရားေတာ္ေတြကို ေလးေလးနက္နက္မေလ့လာဘဲ မိရိုးဖလာဗုဒၶဘာသာ၀င္ဘ၀နဲ႔ဘဲ
ေပါ႔ေပါ႔တန္တန္ေလးေတြျဖတ္သန္းခဲ့ၾကလို႔ ဘ၀ေနနည္းေလးကိုေတာင္ ျမတ္စြာဘုရားအလိုေတာ္က် မေနတတ္၊ မထိုင္တတ္ေတြျဖစ္ေနၾကရပါတယ္။
ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံေတြမွာ လူတိုင္းလိုက္နာက်င့္သံုးေနၾကၿပီျဖစ္တဲ့ အလြယ္ကူဆံုးတန္းစီျခင္း အလုပ္ကိုေတာင္ က်မတို႔ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြ မလုပ္ႏိုင္ေသးပါဘူး။ တကယ္ေတာ့ တန္းစီတယ္ဆိုတာ ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕အေျခခံအက်ဆံုး ေရာင့္ရဲျခင္းနဲ႔ သီးခံျခင္းကို တစ္ျပိဳင္နက္တည္း က်င့္သံုးရတာပါ။ ကိုယ္ရတဲ့ ေရာက္တဲ့ ေနရာကို ေရာင့္ရဲလိုက္ေတာ့၊ ကိုယ့္အေရွ႕က ကိစၥမၿပီးမခ်င္း သီးခံေပေတာ့ဘဲ။ သူတို႔အတြက္ ထမင္းစားေရေသာက္ေလာက္ ျဖစ္ေနတဲ့ တန္းစီတဲ့ အေလ့အထကို က်မတို႔ ျမန္မာျပည္က ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြ လံုး၀မက်င့္သံုးႏိုင္ေသးဘူး။
ဒီမိုကေရစီ ႏိုင္ငံသားအမ်ားစုဟာ ဖန္ဆင္းရွင္ရွိတယ္ဆိုတဲ့ အယူကိုလက္ခံထားသူေတြျဖစ္ေပမဲ့ ဒီေန႔ကမာၻမွာ က်မတို႔သံုးစြဲေနၾကရတဲ့ လွ်ပ္စစ္၊ ဖုန္း၊ ကား၊ ေလယာဥ္ပ်ံ၊ တီဗီ၊ အင္တာနက္အားလံုး သူတို႔တီထြင္ခဲ့ၾကတာပါ။ ဘယ္ဖန္ဆင္းရွင္ကိုမွ ဖန္ဆင္းေပးဖို႔ မေတာင္းဆိုခဲ့ၾကပါဘူး။ မအားကိုးခဲ့ၾကပါဘူး။
"အတၱဟိ၊ အတၱေနာ၊ နာေထာ" ဆိုတဲ့ "ကိုယ့္ကိုယ္ကိုသာကိုးကြယ္ရာ" ဆိုတဲ႔ တရားအဆံုးအမနဲ႔ ႀကီးျပင္းခဲ့ၾကတဲ့ က်မတို႔ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြကေတာ့ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ ႀကိဳးစားဖို႔က် ျမတ္စြာဘုရားက ေရာင့္ရဲရမယ္တဲ့ ဆိုၿပီး
အပ်င္းႀကီးၾက၊ သူမ်ားေတြ ကိုယ့္အသိနဲ႔ကိုယ္ ႀကိဳးစားရုန္းကန္ ေနၾကတာကိုက်ေတာ့ ေဘးကေန ေ၀ဖန္၊ အျပစ္ေျပာ၊ အပုတ္ခ်တတ္လြန္းလို႔ "မၿပီးခင္ ဗမာမျမင္ေစနဲ႔" ဆိုတဲ့ စကားပံု ေတာင္ေပၚလာရတဲ့ အထိပါဘဲ။
ျမတ္စြာဘုရားေဟာၾကားခဲ့တဲ့ ေရာင့္ရဲျခင္းဆိုတာ ရပိုင္ခြင့္ေတြကို ေရာင့္ရဲခိုင္းတာပါ၊ လုပ္ပိုင္ခြင့္ တာ၀န္၀တၱရားကေတာ့ ပါရမီ
၁၀ပါးစလံုးျပည့္ၿပီး နိဗၺာန္ကိုမ်က္ေမွာက္ျပဳႏိုင္တဲ ့အထိျဖည့္ဆည္းၾကရဦးမွာပါ။ က်မတို႔လူမ်ိဳးက ပ်င္းသာပ်င္းတာ ရပိုင္ခြင့္က် အကုန္လိုခ်င္တာ။ ရွိသမွ်ဘိုးေတာ္ေတြ နတ္ကေတာ္ေတြဆီက အကုန္ေတာင္းေနၾကပါတယ္။
ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံသားေတြဟာ အမွိဳက္ကို အမွိဳက္ပံုးထဲမွာဘဲပစ္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ က်မတို႔ႏိုင္ငံမွာ အမွိဳက္ပံုးမရွိဘူးလို႔ ေျပာၾကဦးမယ္။ သူတို႔က အမွိဳက္ပံုးမရွိရင္ အမိွဳက္ကို အမိွဳက္ပံုးရွိတဲ့ အိမ္အထိ ယူလာၿပီးမွပစ္တာပါ။ အိမ္သာ၀င္တာ၊ Bus,Taxi စီးတာကအစ ေနရာတကာမွာ ကိုယ့္အေရွ႕မွာလူေတြ႔ရင္ "Are you in line?" "ခင္ဗ်ားတန္းစီေနတာလား"လို႔ေမးၿပီး ဟုတ္တယ္ဆိုရင္ သူ႔အေနာက္က၀င္ရပ္၊ မဟုတ္ဘူးဆိုမွေက်ာ္သြားၾကပါတယ္။ ကားလမ္းျဖတ္ကူးတဲ့သူေတြကလည္း မ်ဥ္း၀ါရွိတဲ့
ေနရာကဘဲကူးသလို၊ ကားေမာင္းတဲ့သူေတြကလည္း မ်ဥ္း၀ါမွာလမ္းျဖတ္ကူးမဲ႔လူရွိရင္ ကားရပ္ေပးၾကပါတယ္။ ကားရပ္နားရာမွာျဖစ္ေစ၊ အမ်ားသံုး ရထား၊ Bus ေတြစီးရာမွာျဖစ္ေစ ကိုယ့္ထက္ အားနဲတဲ့သူေတြ ဦးစားေပးရမဲ့ သူေတြကို ဦးစားေပးၾကရပါတယ္။ ဒါေတြအားလံုးဟာ သတိရွိမွ လုပ္ျဖစ္တဲ့ ကိစၥေတြပါ။ သူတို႔စိတ္မွာ ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားေဟာၾကားခဲ့တဲ့ သတိသမၸဇဥ္ရွိေနၾကတာပါဘဲ။ ပရမတ္သစၥာနယ္ အရိယသစၥာနယ္သတိသမၸဇဥ္ အဆင့္ မဟုတ္ေပမဲ့ က်မတို႔ ဗုဒၵဘာသာျမန္မာလူမ်ိဳးေတြက အရာရာကို သတိလက္လြတ္ ေမာဟအျပည့္နဲ႔ လွဳပ္ရွားလုပ္ကိုင္ သြားလာ ေနစဥ္မွာ သူတို႔က ေလာကီသမုတိသစၥာနယ္ သတိသမၸဇဥ္နဲ႔ လွဳပ္ရွားလုပ္ကိုင္ သြားလာ ေနျဖစ္ေနၾကပါၿပီ။
အလွဴဒါနနဲ႔ ပါတ္သက္ရင္လည္း ျမတ္စြာဘုရားက က်မတို႔ကို ေလာဘကိေလသာသတ္တဲ့ သာသနာတြင္း ပါရမီဒါနကိုေဟာေျပာသင္ၾကားေပးခဲ့တာပါ။
ဥပမာ- မိမိအနီးအနားမွာ အစာမစားရတဲ့ အတြက္အားျပတ္လဲေနတဲ့ ေခြးေလးတစ္ေကာင္လည္း ရွိတယ္။ လူအမ်ားက စားဖြယ္ေသာက္ဖြယ္ေတြကို ၀ိုင္းအံုလွဴဒါန္းေနတဲ့ ကိေလသာကင္းေအာင္ က်င့္ေနတဲ့ ရေသ့တစ္ပါး လည္းရွိတယ္။ ေခြးေလးကို ေကၽြးလိုက္လွ်င္ ဘ၀တစ္ရာသာ ခ်မ္းသာမယ္။ ကိေလသာကင္းစင္ေအာင္ က်င့္ေနသည့္ စ်ာန္ရရေသ့ကို ေပးလွဴလွ်င္ ဘ၀ကုေဋတစ္သိန္း ခ်မ္းသာမယ္ဆိုၿပီး ဒါနကို ေစ်းတြက္တြက္ၿပီး ရေသ့ကိုသာ ေပးလွဴလိုက္မယ္ဆိုလွွ်င္ အဲဒီဒါနဟာ ပါရမီေျမာက္တဲ့ သာသနာတြင္းကုသိုလ္ မျဖစ္ေတာ့ပါဘူး။ ရိုးရိုးသာမာန္ သာသနာပ ကုသိုလ္သာျဖစ္သြားပါၿပီ။ ေလာဘကုန္ဖို႔ နိဗၺာန္ေရာက္ဖို႔ အေထာက္အပံ့ မျဖစ္ေစေတာ့ပါဘူး။ အဲဒီလိုမဟုတ္ဘဲ ကိုယ္ရႏိုင္တဲ့ဒါနအက်ိဳးကိုမေမွ်ာ္ကိုးမမက္ေမာဘဲ ေခြးငတ္ကေလးကိုသာ ေကၽြးလိုက္မည္ဆိုလွ်င္ သံသရာ "ငါ" ေကာင္းစားေရး ေလာဘကိုပါ ပယ္သတ္ၿပီးသားျဖစ္သြားတဲ့အတြက္ ျမတ္စြာဘုရား အလိုေတာ္က် ပါရမီေျမာက္တဲ့ဒါနျဖစ္သြားပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ Little knowledge is dangerous. ဆိုသလိုမ်ိဳး ပါရမီဒါနေျမာက္ေအာင္လည္းမလုပ္တတ္၊ သာသနာပ ကုသိုလ္
အဆင့္ေလာက္ဘဲ ျပဳလုပ္မိေနၾကတာခ်င္း အတူတူ က်မတို႔ ျမန္မာလူမ်ိဳး ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြဟာ ေနာင္ဘ၀ကိုလည္း လက္ခံ၊ ကံကံ၏ အက်ိဳးကို နားလည္ေနေတာ့ "ေနာင္ဘ၀ကိုယ္ခ်မ္းသာခ်င္တဲ့ ေလာဘ"က သူမ်ားထက္ပိုသာေနပါတယ္။ ပိုဆိုးတာက
Formula နဲ႔လွဴတတ္တာပါ။ ဖိနပ္လွဴရင္ ယာဥ္ရမယ္ ဆိုၿပီး ယာဥ္လိုခ်င္လို႔ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာ ဖိနပ္လိုလို မလိုလို လွဴတာမ်ိဳး၊ ထီးလွဴရင္ အမိုးအကာရမယ္ ဆိုၿပီး ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာ ထီးလိုလို မလိုလို လွဴေနတာမ်ိဳးေတြနဲ႔ဘဲ ကမာၻမွာ အလွဴကဗၺည္းအမ်ားဆံုးရွိတဲ႔ အဆင္းရဲဆံုးႏိုင္ငံ ျဖစ္ေနၿပီ။
ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံႀကီးမွာ ေနထိုင္ေနတဲ့ က်မသားေမာင္းတဲ့ကားနဲ႔ ခရီးသြားေနတံုး လမ္းတစ္ေနရာမွာ ကားခ်င္းပြတ္ထားတာေတြ႔လို႔ က်မသားကကားရပ္ၿပီး ဘာကူညီရမလဲလို႔ ေမးေတာ့ က်မက သားနဲ႔သိလို႔လားလို႔ ေမးမိတယ္။ က်မတို႔ႏိုင္ငံမွာေတာ့ သိတဲ့လူမွ ေမးၾကတာကိုး။ သားက ဒီမွာက လူတစ္ေယာက္ ဒုကၡေရာက္ေနတာျမင္ေတြ႔လွ်က္နဲ႔ အကူအညီမေပးရင္ တရားစြဲလို႔ရတယ္တဲ့။ ေအာ္..သူတို႔မွ ကံမေကာင္းရင္ ဘယ္သူေတြကံေကာင္းဦးမွာလဲ။ ကံကို Law ဥပေဒ နဲ႔ ဆြဲတင္ေနၾကတာကိုး လို႔ဘဲေျပာမိပါတယ္။ က်မတို႔ႏိုင္ငံမွာ အဲဒီလို ဥပေဒ မရွိေပမဲ့ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္းတစ္ေထာင္ေက်ာ္ကတည္း
ကရွိေနတဲ့ ကံေကာင္းေစတဲ့ ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ တရားဓမၼေတြ နည္းနာနိႆယေတြ ရွိေနၿပီးသားပါ။ က်မတို႔ကိုက မလိုက္နာခဲ့ၾကတာပါ။
လက္ေတြ႔က်င့္ၾကံေနထိုင္ေနၾကတဲ့ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံသားေတြကေတာ့ ဓမၼရဲ႕ အက်ိဳးတရားေတြကို ကိုယ္တိုင္လက္ေတြ႕ခံစားေနၾကရတဲ့ ႏြားႏို႔ခပ္ေသာက္ေနသူေတြျဖစ္ေနပါၿပီ။
တကယ္ေတာ့ ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ ဒုကၡခပ္သိမ္းခ်ဳပ္ၿငိမ္းရာ နိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္း အဆံုးအမတရားဓမၼေတြကို ေလးေလးနက္နက္
လက္ေတြ႔လိုက္နာက်င့္သံုးၾကမယ္ဆိုုရင္ အနိမ့္ဆံုး က်မတို႔ေလွ်ာက္လွမ္းခ်င္တဲ့ ဒီမိုကေရစီလမ္းေၾကာင္းေပၚ ေလွ်ာက္လွမ္းရင္း ဓမၼရဲ႕ အက်ိဳးေက်းဇူးကို ကိုယ္တိုင္ လက္ေတြ႔ခံစားခြင့္ရၾကတဲ့ ႏြားႏို႔ေသာက္သူမ်ားျဖစ္လာၾကမွာပါ။
ေရႊဇီးကြက္