Image may be NSFW.
Clik here to view.
ၿမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးေဆာင္းပါးမ်ား's photo.
၂၀၁၅ မွာ အမ်ိဳးသားေရးလား၊ ႏုိင္ငံေရးလား
ဦးၾကည္ျမင့္ (လသာ)
ကမာၻ႔ေငြေၾကး စီးပြားေရးအဖြဲ႔အစည္းၾကီးေတြနဲ႔ စည္းမ်ဥ္းေတြ၊ ျပ႒ာန္းခ်က္ေတြ လုိက္နာ ၾကျပိီး အလိမၼာကေလး လုပ္ေနခဲ့ေပမယ့္ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုက နာမည္ပ်က္စာရင္း Black List ကိုလည္း မဖ်က္ေပးဘူး။ စီးပြားေရး ပိတ္ဆုိ႔မႈ Sanction ဆိုတာၾကီးလဲ ရုပ္သိမ္း မေပးဘူး။ ဒီၾကားထဲ သူ႔ဆီက တုံျပန္မႈရစရာမရွိတဲ့ အေထြေထြ ဦးစားေပးစနစ္ General Preference System – GPS ကို ေမ်ွာ္လိုေမ်ွာ္… ေတာင္းလိုေတာင္း လုပ္ေနေသးတာေတြ ေတြ႔ရတယ္။
ေစ်းၾကီးေသာ အလဲအလွယ္
ဒီၾကားထဲ ေနာ္ေဝတို႔၊ ဆြစ္ဇာလန္တို႔မွာ ေဒၚလာ ၁၁ ဘီလီယံေတာင္ သြားထားတာ ေတြ႔ရတယ္ ဆိုတဲ့သတင္းကို အလြန္မေရမရာႏိုင္တဲ့ အင္တာနက္သတင္းမွာ ေဖာ္ျပတာေတြ႔ရျပန္တယ္။ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ သမၼတတို႔၊ နာယကတုိ႔ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု သြားျပီးတဲ့ ေနာက္ တရုတ္ ဘက္ အေခါက္ေခါက္ ျပန္လွည့္သြားတဲ့ အခ်ိန္မွာပဲ ေနာက္ဆုံး သုံးသပ္ခ်က္္ ခ်ထားခဲ့ပါတယ္။ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုရဲ႕ ဆန္ရွင္ရုပ္ဖို႔၊ ဘလက္လစ္ဖ်က္ဖို႔ ဆိုတာ သူတို႔လူ၊ သူတို႔လူမ်ိဳး ဘာသာမႏႊယ္ရင္ေတာင္ သူတို႔ကို အထင္ၾကီးျပီး ေနာက္က တေကာက္ ေကာက္ လိုက္ေတာင္း ရမ္းျပီး ခိုင္းတာလုပ္၊ အရိုးအရင္း ခ်ေကြ်းသမ်ွ ေက်းဇူးေတြ တင္ေန မယ့္ အုပ္စုေတြလက္ထဲ အာဏာမေရာက္သေရြ႕ “ေဆာရီးပဲ” ဆုိတဲ့ သေဘာထားတဲ့ အေၾကာင္းပါပဲ။
ကြ်န္ေတာ့္မွာ ႏုိင္ငံေရးနဲ႔ ပတ္သတ္လို႔ အေနာက္က ဘာလက္မွတ္တိုရွည္မွ မရွိပါဘူး။ လိုက္လဲ မတက္ မယူပါဘူး။ လူပ်ိဳေပါက္အရြယ္ကတည္းက ဆင္းရဲတဲ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ႏုိင္ငံ ခ်မ္းသာ ဖြ႔ံၿဖိဳးေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲဆိုတာ သင္ယူဖို႔ ပထဝီ၊ သမိုင္း၊ ေဘာဂေဗဒ၊ သခ်ၤာ တြဲကို အလယ္တန္းေအာင္လို႔ အထက္တန္းေရာက္တာနဲ႔ ယူခဲ့တာနဲ႔ လုံေလာက္ျပီလို႔ ထင္ပါ တယ္။ (စီးပြားေရးပညာႏိုဗယ္ဆုရွင္ မ်ား အမွာစာ/ မိုးျမင့္ၾကယ္စာေပ) ရန္ကုန္ စီးပြားေရး တကၠသိုလ္က ေအာင္ေတာ့လည္း Q1 ရေပ မယ့္ လက္ေတြ႔ဘက္ကို လိုက္တဲ့အေနနဲ႔ စီမံကိန္း ဌာနကိုသာ သြားေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ က်ဴတာ ကိုးေယာက္ေခၚတာ ခုနွစ္ ေယာက္ပဲေလ်ွာက္တဲ့ ၁၉၇၂ ပါ။
တစ္ေလာက Trade Time ဂ်ာနယ္မွာ ပါေမာကၡဆရာမၾကီး ေဒၚလွျမင့္က ေက်ာင္းစာသာ သင္ေနတာ လက္ေတြ႔မရွိဘူးလို႔ ဝန္ခံထားတာေတြ႔ရပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ ၁၉၈၂ ေလာက္က စျပီး ကိုယ္ပိုင္စီးပြားေရးလိုင္းကို ေျပာင္းျဖစ္ခဲ့တာ ရန္ကုန္ျမိဳ႕လယ္မွာ ေရႊဆိုင္ နွစ္ဆိုင္၊ ပို႔ကုန္ သြင္းကုန္ ကုမၸဏီ၊ ေဆာက္လုပ္ေရးကန္ထရုိက္တာေတြအထိ ခ်ဲ႕ထြင္ႏုိင္ခဲ့ ပါတယ္။ ၁၉၉၃ ခုႏွစ္ လယ္ မွာ ႏုိင္ငံေရးနဲ႔ ေထာင္က်သြားတဲ့အထိပါ။
စီးပြားေရး အေၾကာင္းဖန္
ဆိုလိုခ်င္တာက ဒီေန႔ ႏုိင္ငံေရး၊ စီးပြားေရးမွာ ကြ်န္ေတာ္ဟာ သီအိုရီအေျခခံေပၚ မူတည္ျပီး လက္ေတြ႔ကဲတဲ့ အျမင္ရွိသူလို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ခံယူထားတယ္ဆိုတဲ့ သေဘာပါ။ ဒီမိုကေရစီ ရဲ႕ ေပ်ာ႔ကြက္ဟာ ဟိုက ဒီက ဟိုဟာ ျပ႒ာန္း….ဒီဟာျပ႒ာန္းနဲ႔ အလြန္ အႏၱရယ္ၾကီးပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေျပာသလို ႏုိင္ငံမ်ိဳးျဖစ္သြားႏုိင္ပါတယ္။ ဒီၾကားထဲ အမ်ားဆုံး ေတြ႔ရတတ္တာကေတာ့ ဝတ္လုံေမာင္ေသာင္းေဖလို အေနာက္ကို တစ္ဖက္သတ္ အထင္ၾကီးလြန္းတာမ်ိဳးပါပဲ။ ဒီမွာ ကိုယ့္အမ်ိဳးသားေရးကို အျပစ္တင္တဲ့ ႏုိင္ငံတကာေရာဂါ ဝင္လာတာပါပဲ။
အရာရာရဲ႕ အေၾကာင္းတရား အမ်ားစုဟာ စီးပြားေရး အေၾကာင္းခံ၊ အေၾကာင္းဖန္ပါပဲလို႔ ၁၉၉၀ ျပည့္နွစ္မ်ားေလာက္က ကမာၻမွာ ေခတ္စားတဲ့ Freakonomics တို႔၊ Undercover Economist တို႔၊ ၁၉ ရာစုေနွာင္းက Conspicious Consumption ( အထက္လႊာ လူေပၚေၾကာ့နဲ႔ ဆင္းရဲဇာတာပါ ေအာက္လႊာလို႔ မိုးလစဥ္ဂ်ာနယ္မွာ ၂၀၀၅ ေလာက္က ကြ်န္ေတာ္ျပန္ဆိုတင္ဆက္ဖူးပါတယ္) ဆိုတဲ့ စာအုပ္ေတြမွာ ေတြ႔ရမွာပါ။
ကြန္ျမဴနစ္ေတြ ေတာထဲကျပန္ေရာက္ရင္ ပထမဆုံးသြားတဲ့ေနရာက အေမရိကန္ ျပန္ၾကားေရး ဌာနပါပဲလို႔ ကြ်န္ေတာ္သီအိုရီထုတ္ထားဖူးပါတယ္။ အခုလဲ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပုံအေျခခံဥပေဒနဲ႔ ဒီမိုကေရစီလုပ္ေတာ့မယ္ဆိုေတာ့ စနစ္ေဟာင္းက လူေတြေရာ၊ ဒီမုိကေရစီ တို္က္ပြဲဝင္သမၻာ ဆိုသူေတြေရာ၊ အေယာင္ေဆာင္သူရဲေကာင္းေခါင္းေဆာင္ေတြေရာ အဲဒီမွာ သင္တန္းေတြ တက္ၾက၊ အလွဴခံအဆက္အသြယ္ေတြရွာၾကနဲ႔ ရွိေနခဲ့ပါတယ္။
လက္ေတြ႔စီးပြားေရး၊ ႏိုင္ငံေရး၊ လူမႈေရး စတာေတြမွာ ဘာမွ အလကားမရပါဘူး။ အေပးအယူ အေျခခံတာခ်ည္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ ကင္တားနားကို ထိရင္ မခ်ိေအာင္ နာတယ္တုိ႔၊ သားက အေမရိကားမွာ၊ သမီးက ေအာ္စီမွာ အားလုံး အိမ္ေထာင္က်ျပီး …. ဘာသာလူမ်ိဳး ခဲြစရာ မလိုဘူးတုိ႔၊ ငါးစာျမင္တယ္ ငါးမ်ွားခ်ိတ္ မျမင္ဘူးတုိ႔ ျဖစ္လာရပါတယ္။
အလုပ္လုပ္စရာေတြ အမ်ားၾကီးရွိျပီး လုပ္ဖို႔က အခ်ိန္လည္း က်န္ေနေသးေပမယ့္ ၂၀၁၅ အေၾကာင္း အေျပာမ်ားေနတာရယ္၊ မိတီၳလာအမတ္ကိစၥ ရန္ကုန္တိုင္းမ္ေန႔စဥ္မွာ ေဆာင္းပါး ရွင္ တစ္ေယာက္ ေရးတာ ဖတ္ရတာရယ္၊…လဲ..ဒါပဲ။ မင္းကိုႏုိင္လဲဒါပဲဆိုတဲ့ မဲျပာပုဆိုး အဆင့္ကမတက္တဲ့ နွစ္ဖက္ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရး အလားအလာ ထူးမျခားနား ျဖစ္ေနတာေတြ ရယ္ေၾကာင့္ ေရးမိျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္းပါ။ တစ္ဖက္မွာ ဘုန္းၾကီးအလုပ္ ဘုန္းၾကီးလုပ္၊ မ်ိဳးေစာင့္ ဆိုတဲ့ စကားလုံးက တစ္မ်ိဳးၾကီးပဲ ဆိုတာမ်ိဳးေတြေၾကာင့္လည္း ပါေၾကာင္း ပါဗ်ာ…..။
တုိက္တိုက္ဆိုင္ဆုိင္ပဲ သတင္းစာတစ္ေစာင္က သတင္းေထာက္ကေလး တစ္ေယာက္က ဖုန္းဆက္ျပီး အင္တာဗ်ဴးလာပါတယ္။ ၂၀၁၅ ေရြးေကာက္ပဲြမွာ ဘယ္ဟာအဓိက ေမးခြန္း Main Issue ျဖစ္လာႏုိင္သလဲဆုိတာပါပဲ။ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ အမ်ိဳးသားေရးနဲ႔ ႏုိင္ငံတကာ အေရး လြန္ဆြဲပြဲဟာ ျပင္းထန္တဲ့ အျငင္းအခုန္ Heated Debate ျဖစ္လာႏုိင္မယ္လို႔ ထင္ျမင္ေၾကာင္း ေျဖခဲ့ပါတယ္။ တိုင္းျပည္နဲ႔ လူမ်ိဳး (အမ်ိဳးသားေရး)ဘက္ က ႏိုင္မလား။ သူတို႔ကို ေခတ္ေနာက္က်သူေတြ၊ အျမင္မက်ယ္သူေတြအျဖစ္ စြပ္စြဲမယ့္ အေခ်ာင္သမားေတြ ဘက္က ႏုိင္မလားဆိုတဲ့ပြဲပါ။
၂၀၁၃ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလ ၂၂ ရက္ထုတ္ ျပည္ေထာင္စုေန႔စဥ္သတင္းစာမွ ကူးယူေဖာ္ျပ သည္
ဦးၾကည္ျမင့္ (လသာ)
ကမာၻ႔ေငြေၾကး စီးပြားေရးအဖြဲ႔အစည္းၾကီးေတြနဲ႔ စည္းမ်ဥ္းေတြ၊ ျပ႒ာန္းခ်က္ေတြ လုိက္နာ ၾကျပိီး အလိမၼာကေလး လုပ္ေနခဲ့ေပမယ့္ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုက နာမည္ပ်က္စာရင္း Black List ကိုလည္း မဖ်က္ေပးဘူး။ စီးပြားေရး ပိတ္ဆုိ႔မႈ Sanction ဆိုတာၾကီးလဲ ရုပ္သိမ္း မေပးဘူး။ ဒီၾကားထဲ သူ႔ဆီက တုံျပန္မႈရစရာမရွိတဲ့ အေထြေထြ ဦးစားေပးစနစ္ General Preference System – GPS ကို ေမ်ွာ္လိုေမ်ွာ္… ေတာင္းလိုေတာင္း လုပ္ေနေသးတာေတြ ေတြ႔ရတယ္။
ေစ်းၾကီးေသာ အလဲအလွယ္
ဒီၾကားထဲ ေနာ္ေဝတို႔၊ ဆြစ္ဇာလန္တို႔မွာ ေဒၚလာ ၁၁ ဘီလီယံေတာင္ သြားထားတာ ေတြ႔ရတယ္ ဆိုတဲ့သတင္းကို အလြန္မေရမရာႏိုင္တဲ့ အင္တာနက္သတင္းမွာ ေဖာ္ျပတာေတြ႔ရျပန္တယ္။ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ သမၼတတို႔၊ နာယကတုိ႔ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု သြားျပီးတဲ့ ေနာက္ တရုတ္ ဘက္ အေခါက္ေခါက္ ျပန္လွည့္သြားတဲ့ အခ်ိန္မွာပဲ ေနာက္ဆုံး သုံးသပ္ခ်က္္ ခ်ထားခဲ့ပါတယ္။ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုရဲ႕ ဆန္ရွင္ရုပ္ဖို႔၊ ဘလက္လစ္ဖ်က္ဖို႔ ဆိုတာ သူတို႔လူ၊ သူတို႔လူမ်ိဳး ဘာသာမႏႊယ္ရင္ေတာင္ သူတို႔ကို အထင္ၾကီးျပီး ေနာက္က တေကာက္ ေကာက္ လိုက္ေတာင္း ရမ္းျပီး ခိုင္းတာလုပ္၊ အရိုးအရင္း ခ်ေကြ်းသမ်ွ ေက်းဇူးေတြ တင္ေန မယ့္ အုပ္စုေတြလက္ထဲ အာဏာမေရာက္သေရြ႕ “ေဆာရီးပဲ” ဆုိတဲ့ သေဘာထားတဲ့ အေၾကာင္းပါပဲ။
ကြ်န္ေတာ့္မွာ ႏုိင္ငံေရးနဲ႔ ပတ္သတ္လို႔ အေနာက္က ဘာလက္မွတ္တိုရွည္မွ မရွိပါဘူး။ လိုက္လဲ မတက္ မယူပါဘူး။ လူပ်ိဳေပါက္အရြယ္ကတည္းက ဆင္းရဲတဲ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ႏုိင္ငံ ခ်မ္းသာ ဖြ႔ံၿဖိဳးေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲဆိုတာ သင္ယူဖို႔ ပထဝီ၊ သမိုင္း၊ ေဘာဂေဗဒ၊ သခ်ၤာ တြဲကို အလယ္တန္းေအာင္လို႔ အထက္တန္းေရာက္တာနဲ႔ ယူခဲ့တာနဲ႔ လုံေလာက္ျပီလို႔ ထင္ပါ တယ္။ (စီးပြားေရးပညာႏိုဗယ္ဆုရွင္ မ်ား အမွာစာ/ မိုးျမင့္ၾကယ္စာေပ) ရန္ကုန္ စီးပြားေရး တကၠသိုလ္က ေအာင္ေတာ့လည္း Q1 ရေပ မယ့္ လက္ေတြ႔ဘက္ကို လိုက္တဲ့အေနနဲ႔ စီမံကိန္း ဌာနကိုသာ သြားေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ က်ဴတာ ကိုးေယာက္ေခၚတာ ခုနွစ္ ေယာက္ပဲေလ်ွာက္တဲ့ ၁၉၇၂ ပါ။
တစ္ေလာက Trade Time ဂ်ာနယ္မွာ ပါေမာကၡဆရာမၾကီး ေဒၚလွျမင့္က ေက်ာင္းစာသာ သင္ေနတာ လက္ေတြ႔မရွိဘူးလို႔ ဝန္ခံထားတာေတြ႔ရပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ ၁၉၈၂ ေလာက္က စျပီး ကိုယ္ပိုင္စီးပြားေရးလိုင္းကို ေျပာင္းျဖစ္ခဲ့တာ ရန္ကုန္ျမိဳ႕လယ္မွာ ေရႊဆိုင္ နွစ္ဆိုင္၊ ပို႔ကုန္ သြင္းကုန္ ကုမၸဏီ၊ ေဆာက္လုပ္ေရးကန္ထရုိက္တာေတြအထိ ခ်ဲ႕ထြင္ႏုိင္ခဲ့ ပါတယ္။ ၁၉၉၃ ခုႏွစ္ လယ္ မွာ ႏုိင္ငံေရးနဲ႔ ေထာင္က်သြားတဲ့အထိပါ။
စီးပြားေရး အေၾကာင္းဖန္
ဆိုလိုခ်င္တာက ဒီေန႔ ႏုိင္ငံေရး၊ စီးပြားေရးမွာ ကြ်န္ေတာ္ဟာ သီအိုရီအေျခခံေပၚ မူတည္ျပီး လက္ေတြ႔ကဲတဲ့ အျမင္ရွိသူလို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ခံယူထားတယ္ဆိုတဲ့ သေဘာပါ။ ဒီမိုကေရစီ ရဲ႕ ေပ်ာ႔ကြက္ဟာ ဟိုက ဒီက ဟိုဟာ ျပ႒ာန္း….ဒီဟာျပ႒ာန္းနဲ႔ အလြန္ အႏၱရယ္ၾကီးပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေျပာသလို ႏုိင္ငံမ်ိဳးျဖစ္သြားႏုိင္ပါတယ္။ ဒီၾကားထဲ အမ်ားဆုံး ေတြ႔ရတတ္တာကေတာ့ ဝတ္လုံေမာင္ေသာင္းေဖလို အေနာက္ကို တစ္ဖက္သတ္ အထင္ၾကီးလြန္းတာမ်ိဳးပါပဲ။ ဒီမွာ ကိုယ့္အမ်ိဳးသားေရးကို အျပစ္တင္တဲ့ ႏုိင္ငံတကာေရာဂါ ဝင္လာတာပါပဲ။
အရာရာရဲ႕ အေၾကာင္းတရား အမ်ားစုဟာ စီးပြားေရး အေၾကာင္းခံ၊ အေၾကာင္းဖန္ပါပဲလို႔ ၁၉၉၀ ျပည့္နွစ္မ်ားေလာက္က ကမာၻမွာ ေခတ္စားတဲ့ Freakonomics တို႔၊ Undercover Economist တို႔၊ ၁၉ ရာစုေနွာင္းက Conspicious Consumption ( အထက္လႊာ လူေပၚေၾကာ့နဲ႔ ဆင္းရဲဇာတာပါ ေအာက္လႊာလို႔ မိုးလစဥ္ဂ်ာနယ္မွာ ၂၀၀၅ ေလာက္က ကြ်န္ေတာ္ျပန္ဆိုတင္ဆက္ဖူးပါတယ္) ဆိုတဲ့ စာအုပ္ေတြမွာ ေတြ႔ရမွာပါ။
ကြန္ျမဴနစ္ေတြ ေတာထဲကျပန္ေရာက္ရင္ ပထမဆုံးသြားတဲ့ေနရာက အေမရိကန္ ျပန္ၾကားေရး ဌာနပါပဲလို႔ ကြ်န္ေတာ္သီအိုရီထုတ္ထားဖူးပါတယ္။ အခုလဲ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပုံအေျခခံဥပေဒနဲ႔ ဒီမိုကေရစီလုပ္ေတာ့မယ္ဆိုေတာ့ စနစ္ေဟာင္းက လူေတြေရာ၊ ဒီမုိကေရစီ တို္က္ပြဲဝင္သမၻာ ဆိုသူေတြေရာ၊ အေယာင္ေဆာင္သူရဲေကာင္းေခါင္းေဆာင္ေတြေရာ အဲဒီမွာ သင္တန္းေတြ တက္ၾက၊ အလွဴခံအဆက္အသြယ္ေတြရွာၾကနဲ႔ ရွိေနခဲ့ပါတယ္။
လက္ေတြ႔စီးပြားေရး၊ ႏိုင္ငံေရး၊ လူမႈေရး စတာေတြမွာ ဘာမွ အလကားမရပါဘူး။ အေပးအယူ အေျခခံတာခ်ည္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ ကင္တားနားကို ထိရင္ မခ်ိေအာင္ နာတယ္တုိ႔၊ သားက အေမရိကားမွာ၊ သမီးက ေအာ္စီမွာ အားလုံး အိမ္ေထာင္က်ျပီး …. ဘာသာလူမ်ိဳး ခဲြစရာ မလိုဘူးတုိ႔၊ ငါးစာျမင္တယ္ ငါးမ်ွားခ်ိတ္ မျမင္ဘူးတုိ႔ ျဖစ္လာရပါတယ္။
အလုပ္လုပ္စရာေတြ အမ်ားၾကီးရွိျပီး လုပ္ဖို႔က အခ်ိန္လည္း က်န္ေနေသးေပမယ့္ ၂၀၁၅ အေၾကာင္း အေျပာမ်ားေနတာရယ္၊ မိတီၳလာအမတ္ကိစၥ ရန္ကုန္တိုင္းမ္ေန႔စဥ္မွာ ေဆာင္းပါး ရွင္ တစ္ေယာက္ ေရးတာ ဖတ္ရတာရယ္၊…လဲ..ဒါပဲ။ မင္းကိုႏုိင္လဲဒါပဲဆိုတဲ့ မဲျပာပုဆိုး အဆင့္ကမတက္တဲ့ နွစ္ဖက္ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရး အလားအလာ ထူးမျခားနား ျဖစ္ေနတာေတြ ရယ္ေၾကာင့္ ေရးမိျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္းပါ။ တစ္ဖက္မွာ ဘုန္းၾကီးအလုပ္ ဘုန္းၾကီးလုပ္၊ မ်ိဳးေစာင့္ ဆိုတဲ့ စကားလုံးက တစ္မ်ိဳးၾကီးပဲ ဆိုတာမ်ိဳးေတြေၾကာင့္လည္း ပါေၾကာင္း ပါဗ်ာ…..။
တုိက္တိုက္ဆိုင္ဆုိင္ပဲ သတင္းစာတစ္ေစာင္က သတင္းေထာက္ကေလး တစ္ေယာက္က ဖုန္းဆက္ျပီး အင္တာဗ်ဴးလာပါတယ္။ ၂၀၁၅ ေရြးေကာက္ပဲြမွာ ဘယ္ဟာအဓိက ေမးခြန္း Main Issue ျဖစ္လာႏုိင္သလဲဆုိတာပါပဲ။ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ အမ်ိဳးသားေရးနဲ႔ ႏုိင္ငံတကာ အေရး လြန္ဆြဲပြဲဟာ ျပင္းထန္တဲ့ အျငင္းအခုန္ Heated Debate ျဖစ္လာႏုိင္မယ္လို႔ ထင္ျမင္ေၾကာင္း ေျဖခဲ့ပါတယ္။ တိုင္းျပည္နဲ႔ လူမ်ိဳး (အမ်ိဳးသားေရး)ဘက္ က ႏိုင္မလား။ သူတို႔ကို ေခတ္ေနာက္က်သူေတြ၊ အျမင္မက်ယ္သူေတြအျဖစ္ စြပ္စြဲမယ့္ အေခ်ာင္သမားေတြ ဘက္က ႏုိင္မလားဆိုတဲ့ပြဲပါ။
၂၀၁၃ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလ ၂၂ ရက္ထုတ္ ျပည္ေထာင္စုေန႔စဥ္သတင္းစာမွ ကူးယူေဖာ္ျပ သည္