ဖြင့္ပြဲ

Image may be NSFW.
Clik here to view.
မီးပန္းမ်ားစြာ ေကာင္းကင္သို႕ ထိုးတက္ပြင့္ျဖာၾကသည္။

ခင္သက္မာ လက္အိပ္ျဖဴျဖဴ၀တ္ လက္ကေလးကို ေ၀ွ႕ယမ္းျပရင္း ေပ်ာ္ေနမိသည္။ ရင္ေတြက တလွပ္လွပ္။

ေဘးမွ ၾကည္ေမေအးကို လွည့္ၾကည့္မိေတာ့ သူကို ႏွစ္ေယာက္သားအၾကည့္ခ်င္းဆံုရင္း ဘာရယ္မသိ ရယ္လိုက္မိၾကသည္။ ေပ်ာ္သည္။ သည္ည အရမ္းေပ်ာ္သည္။

ေတာ္ေသးသည္။ သည္ေန႕ည လံုး၀ မမူး။ ပင္ပမ္းမွဳမ်ားသည္ အသားက်ေနၿပီထင္သည္။

စတင္ေလ့က်င့္စကေတာ့ သည္လို မဟုတ္။

ေနျပည္ေတာ္ ေနက ျပင္းသည္။ ေနပူ႐ိွန္ေအာက္၀ယ္ အကတိုက္ရျခင္းသည္ ခႏၶာကိုယ္ထဲမွာ အားအင္မ်ား တစ္စက္မက်န္ ေခၽြးထဲတြင္ ပါသြားၿပီထင္ရသည္။ ေခါင္းေတြ တရိပ္ရိပ္မူးသည္။ ေခၽြးေစးမ်ားျပန္ကာ မ်က္လံုးေတြ ျပာလာသည္။ သို႕ေသာ္ ခင္သက္မာ တစ္ခါမွ မလဲခဲ့စဖူး။

ကိုးတန္းေက်ာင္းသူ တစ္ေယာက္အဖို႕ သည္လိုပြဲႀကီးတြင္ ပါရမည္ကို အိပ္မက္ပင္ မမက္ဘူးေခ်။ ကံပါလာေတာ့ တစ္ေက်ာင္းကို ၁၅ေယာက္စီ ပါရမည္။ ခင္သက္မာ ကို ဆရာမက ေရြးေတာ့ မကဘူးသျဖင့္ ႐ွက္႐ွက္ႏွင့္ ျငင္းေသးသည္။

ပင္ပမ္းသည္။ ၾကည္ေမေအးက ႏွစ္ခါ သံုးခါ မူးလဲသျဖင့္ အကက်င့္ရာမွ လူလဲေတာ့ မလိုလို ျဖစ္ၾကေသးသည္။ သို႕ေသာ္ သူလည္း ဇြဲေကာင္းသည္။

ေနပူက်ဲက်ဲမွာ အသားေတြ မဲျပာေနေအာင္ ကခဲ့ၾကေသာ ေတာေက်ာင္းသူေလးႏွစ္ဦးသည္ တလက္လက္ျဖာေနေသာ မီးပန္းအေရာင္ေအာင္၀ယ္ နတ္သမီးေလးမ်ားပမာ လွေနေလသည္။

+++++

မီးပန္းမ်ား ေကာင္းကင္၀ယ္ တလက္လက္ တေ၀ေ၀။

သူဇာအိတစ္ေယာက္ စိတ္လွဳပ္႐ွားလြန္းသျဖင့္ လက္မ်ား တုန္ရီေနသည္။

ဘာရယ္မသိ မ်က္ရည္မ်ားလည္း ၀ဲေနသည္။ သူကိုယ္တိုင္ကလည္း စိတ္ထိခိုက္လြယ္သည္။

ရင္ထဲအထိ ထိုးေဆာင့္ေသာ ေျဗာက္သံမ်ား၊ လက္ခုပ္သံမ်ား၊ ပဥၥလက္ဆန္ေသာ မီးေရာင္မ်ား၊ စသည္စသည္တို႕၏ ဖမ္းစားမွဳေၾကာင့္ ၾကက္သီးျဖန္းျဖန္းထသည္။ သည္လိုမ်ိဳး မႀကံဳစဖူး။

တစ္ရံုးကို အေယာက္သံုးဆယ္ ဖြင့္ပြဲလိုက္ရမည္ ဆိုေသာအခါ မဲႏွိဳက္ရသည္။ ႐ံုးကလည္း လူမ်ားသည္ကိုး။ သူဇာအိတစ္ေယာက္ ေပါက္မည္မထင္။ သို႕ေသာ္ သူမဲေပါက္သည္။

႐ံုးမွ ေ၀ငွေသာ တူညီ အားကစား၀တ္စံုကို၀တ္၊ လက္ထဲ႐ိွမီးတိုင္ကို ကိုင္ရင္း မနက္ ကိုးနာရီေလာက္ကတည္းက စိတ္လွဳပ္႐ွားေနမိသည္။ သူလိုပဲ ႐ံုးမွလိုက္ရမည့္သူမ်ားလည္း လွဳပ္လွဳပ္႐ြ႐ြ။

ေန႕လည္ကတည္းက ဖယ္႐ီထြက္သည္။ အစားအေသာက္မသယ္ရ။ ညနက္လွ်င္ေတာ့ ဆာလိမ့္မည္။

အို…ဆာပါေစ။ သည္လိုဖြင့္ပြဲမ်ိဳး မႀကံဳရစဖူး။

စာေရးအဆင့္ ၀န္ထမ္းငယ္တစ္ေယာက္၊ အားကစား၀ါသနာမပါသူတစ္ေယာက္၊ သူဇာအိသည္ သည္လိုပြဲမ်ိဳး တက္ရမည္ မထင္ခဲ့စဖူး။ ခုေတာ့ ဘာမွန္းမသိေသာ ခံစားမွဳျဖင့္ ျမန္မာ၊ ျမန္မာဆိုသည့္ အသံမ်ားေအာက္၀ယ္ ယစ္မူးတုန္ရင္ေနေလသည္။

မီးေရာင္မ်ားေအာက္၀ယ္ ႐ွက္တတ္သူ မိန္းမပ်ိဳသည္ စီးက်လုလု မ်က္ရည္စကို ခိုးသုတ္ေနေလသည္။

+++++

မီးပန္းမ်ား ေကာင္းကင္အျပည့္ လင္းျပက္ ေတာက္ေတာက္ပ ၾကသည္။

တီဗီထဲမွာပင္ လွေနေလသည္။ သူႏွဳတ္ခမ္းကို မဲ့လိုက္မိသည္။

ဘာပဲေျပာေျပာ၊ ေဘာင္းဘီခၽြတ္မ်ားကိုေတြ႕ေနရသည္ကို သူသေဘာမက်။ ၾကာေတာ့ အေလ့အထလို ျဖစ္လာေလသည္။

၀ီစကီတစ္ပက္ခန္႕ကို ဖန္ခြက္ထဲ ေလာင္းထည့္လိုက္ၿပီး ေရအေလာေတာ္ စပ္လိုက္မိသည္။ ေအာ္၊ ခံုခံုမင္မင္ ေသာက္ျဖစ္ေနသည္မွာ ၾကာၿပီ။

မေလးက ျပန္လာကတည္းက ဆိုပါေတာ့ေလ။

ဟိုမွာက အလုပ္ေကာင္းသည္။ အလုပ္ေကာင္းသည္ဆိုျခင္းထက္ လုပ္သမွ် ေငြရသည္။ ဟိုကေငြႏွင့္ ခ်ိန္စက္မိေတာ့ သည္ဘက္က အလုပ္ေတြ တန္သည္မထင္ေတာ့။ မတန္ဘူးထင္ေတာ့ မလုပ္။ မလုပ္ရင္း မလုပ္ရင္း လူကေလလာသည္။

ပါတီထဲကိုလည္း ၀င္လိုက္မိေလသည္။ ပါတီထဲမွာက သူတို႕အဆင္မေျပမွဳ မွန္သမွ် အစိုးရကိုသာ ပံုခ်ၾကသည္။ ၾကာေတာ့ နားရည္၀လာရင္း သည္လူေတြကို မုန္းခ်င္လာသည္။ မုန္းခ်င္လာသည္မဟုတ္။ မုန္းလာသည္။

အလုပ္မ႐ိွေတာ့ ေသာက္ျဖစ္သည္။ ႏိုင္ငံေရးလည္း နားလည္လာသည္။ သိသမွ်ကို သူမ်ားဖြင့္ေပးေသာ အေကာင့္တြင္ ၀င္ေျပာသည္။ တခ်ိဳ႕က အရမ္းေျပာတတ္သည္။ သူတို႕ႏွင့္ ႏိုင္ေအာင္ မေျပာတတ္။

ဘာရမလဲ။ ေကာင္းေကာင္းဆဲေပးလိုက္သည္ေပါ့။ မွတ္ေရာ။

အခုလည္းၾကည့္။ အေရမရ အဖတ္မရ အားကစားပြဲႀကီးလုပ္သည္။ မိေက်ာင္းကန္မွာေတာ့ ရာဇသံေပးထားသည္ၾကားသည္။ လက္ပေတာင္းမွာလို ပစ္မွာ စိုးရသည္။

တို႕အစိုးရဖြဲ႕ရင္ေတာ့ အားလံုးအဆင္ေျပသြားမွာဟူေသာ စည္း႐ံုးေရးမွဴးႀကီး၏ စကားကို ၾကားေယာင္သည္။ သူ႕ေက်ာကို ပုတ္ရင္း အသံျပာျပာ ျပာျပာႏွင့္ ရယ္တတ္ေသာသူ။ ခင္စရာေတာ့ေကာင္းသည္။

သူ႕စကားကို ျပန္မေမးလွ်င္ေပါ့။ ေမးလွ်င္ေတာ့ စိတ္ဆိုးတတ္သည္။

မီးပန္းမ်ားကို ၾကည့္ရင္း တစ္ငံုခန္႕ ငံုလိုက္သည္။ ခါးသက္ပူ႐ွ။

+++++

မီးပန္းမ်ား ေကာင္းကင္ျပင္တစ္ခို ပန္းဆိုင္းဆြဲခို ၿပိဳးလင္းေ၀မွဳန္။

လက္ႏွစ္ဘက္ကို လက္ေခ်ာင္းေလး အခ်င္းခ်င္း ယွက္ၿပီး ေကာ့ခ်ိဳးလိုက္သည္။ တေျဖာက္ေျဖာက္ အသံမ်ားၾကားရသည္။


ၾကာ႐ွည္စြာ ထုိင္ရေတာ့ ခါးႏွင့္ ကုတ္ပိုးက တင္းေတာင့္နာက်င္ေနသည္။ ေတာထဲ၀ယ္ အငတ္ငတ္ အျပတ္ျပတ္ သြားေနရစဥ္က က်န္းမာလိုက္သည္ျဖစ္ျခင္း။ အခုေတာ့ သက္သက္သာသာေနရကာမွ ေရာဂါျဖစ္ခ်င္သလိုလို။

လူမပင္ပမ္းေတာ့ေသာ္လည္း စိတ္ပင္ပမ္းသည္။ အြန္လိုင္း၀ယ္ တေနကုန္ထိုင္ရင္း မ်က္လံုးျပာမတတ္ ႐ွာေဖြရ၊ မွတ္သားရ၊ ေစာင့္ၾကည့္ရသည္မွာ မပင္ပမ္းဟု ေျပာလိုက ေျပာႏိုင္သည္။ သို႕ေသာ္ ကိုယ့္အလုပ္ကိုယ္သာ သိသည္။ ေတာသာ သြားလိုက္ခ်င္သည္။

ဖြင့္ပြဲကို အေၾကာင္းျပဳ၍ မည္သည့္ သတင္းမ်ား ထြက္လာမည္နည္း။ ေစာင့္ရဦးမည္။ ပရဲဆန္႕တာ ေရြးရာတြင္ အသံထြက္လာသည့္ အေၾကာင္းေတာ့ သိၿပီးၾကၿပီ။ မည္သည့္ေနရာက မည္သည့္ အသံထြက္လာမည္နည္း။ မေျပာႏိုင္။

ပင္း႐ိဖြယ္ သင္တန္းကာလမ်ား၀ယ္ သင္တန္းမွဳး၏ ဒါဟာ အနာဂတ္အတြက္ အေကာင္းဆံုးလက္နက္ပဲဟူေသာ စကားသံကို ၾကားေနမိသည္။ တာ၀န္ခ်ိန္ပါလားဟု အသိ၀င္လာေသာအခါ ပခံုးႏွစ္ဘက္ အလိုလို ေတာင့္ေတာင့္ မတ္မတ္ျဖစ္သြားသည္။

မီးပန္းမ်ား လက္ျဖာဆဲ စခရင္သို႕ မမိွတ္မသံု ျပန္ၾကည့္သည္။

+++++

မီးပန္းမ်ား ေကာင္းကင္၌ တြဲရရြဲ က်ေနသည္။

သူပ်င္း႐ိစြာ သမ္းေ၀လိုက္သည္။ မ်က္ရစ္မပါေသာ မ်က္လံုးမ်ား ေမွးစင္းသြားသည္။
ခ်န္နယ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား သည္မီးပန္းမ်ားပဲ ျပေနၾကသည္။

သည္ႏိုင္ငံ၀ယ္ ေျပာင္းၾကည့္စရာ လိုင္းလည္း႐ွားသည္။

အိပ္သည္ပဲ ေကာင္းမည္။ မနက္ျဖန္ အိမ္ေတာ္သြားရဦးမည္။

++++++

မီးပန္းမ်ားစြာ ေကာင္းကင္မွာ………
…………………………………………………
………………………………………………………………….
……………………………………………………………………………လင္းလက္ျခင္းျဖင့္ ၿပိဳကြဲေနၾကသည္။

……..သကၠမိုးညိဳ…..၁၂.၁၂.၁၃……