===================
“ဟိုဘက္လွည့္ေပးပါလား အ၀တ္လဲလိုက္ခ်င္လို႔”
“အမ္ …. အျပင္ထြက္ေပးရမလား”
“ရပါတယ္မထြက္နဲ႔ ဟိုဘက္သာလွည့္ထား”
“အိုေက အိုေက”
“ေခ်ာင္းမၾကည့္နဲ႔ေနာ္”
“အိုေကပါ”
မိုးယံထက္တစ္ေယာက္ လိုက္လာမိတာမွားၿပီလို႔ေတြးရင္ နံရံဖက္မ်က္ႏွာမူကာ လွည့္ထိုင္လိုက္သည္။
ထၾကြလေသာ စိတ္ရိုင္းတို႔ကို အႏိုင္ႏိုင္ထိန္းခ်ဳပ္ရင္း သက္ျပင္းကို မသိမသာခိုးခ်ရသည္။ ေနာက္သို႔
မလွည့္မိေအာင္ထိန္းရင္ နံရံကိုသာစိုက္ၾကည့္ေနလိုက္ေတာ့သည္။ ဟိုက္ အဲဒါမွျပသနာ...။ မိုးယံထက္
ေဂ်ာက္ က်ေလၿပီ။ သူတို႔သေဘၤာနံရံက ၀ိႈက္ဘုတ္လိုအထပ္သားျပားမ်ိဳး..။ ၾကည္လင္ေနေသာ နံရံထက္
တြင္ မွန္ေလာက္မၾကည္ေသာ္လည္း အ၀တ္လည္းေနေသာ သူမကိုအတိုင္းသား..။ လွေပသာေကာက္
ေၾကာင္းမ်ားက အထင္းသား..။ သိစိတ္ကမ်က္စိမွိတ္ရန္တိုင္းတြန္းေနေသာ္လည္း မသိစိတ္ကအတင္းဖြင့္
ခိုင္းေနျပန္သည္။ ေစာေစာက ေခၽြးသိပ္မထြက္ေသာ မိုးယံထက္ ေဇာေခၽြးေတြေကာ ေခၽြးစီးေတြေကာ
ဒလေဟာထြက္လာသည္။ သိစိတ္ႏွင့္ မသိစိတ္တိုက္ပြဲကား ျပင္းထန္လြန္းလွသည္။ ေနာက္ဆံုးသူမ၏
ေခ်ာင္းမၾကည့္နဲ႔ေနာ္ ဆိုသည့္ စကားေလးနားထဲျပန္ၾကားေယာင္လာေတာ့မွ မ်က္လံုးကိုပိတ္လိုက္ႏိုင္
ေတာ့သည္။ မ်က္စိမွိတ္ထားေသာလည္း မ်က္စိထဲတြင္သူမပံုရိပ္ကအထင္းသား..။ ျမန္လာေသာ အသက္
ရွဴႏႈန္းကိုအသာထိန္းရင္း သူတိုက္ကြမ္ဒိုကစားတံုးက ကီသြင္းသလို အရာအားလံုးကိုစိတ္ထဲမွ ႀကိဳးစား
ေမ့ေဖ်ာက္ရင္ စိတ္အာရံုအားလံုးကို လက္၀ါးေစာင္းဆီသို႔ပို႔လိုက္သည္။ မဆိုးလွ..။ စိတ္ေတြေတာ္ေတာ္
ျပန္လည္တည္ၿငိမ္သြားသည္။
မ်က္လံုးကိုမွိတ္ထားကာ စိတ္အာရံုစုစည္းထားလိုက္သည္မွ ဘယ္ေလာက္ၾကာေနသည္မသိ..မ်က္ႏွာ
ေပၚသို႔ေလေႏြးေႏြးေလးက်လာ၍ မ်က္စိဖြင့္ၾကည့္လိုက္မိေတာ့ စုစည္းထားေသာ အာရံုေတြအကုန္လံုး
နူကလီးယားဗံုးတလံုးထိသလို တစစီလြင့္ထြက္သြားသည္။ ဟုတ္သည္ေလ..။ Ying က သူမ်က္ႏွာနား
ကပ္၍ေလမႈတ္လိုက္ျခင္းျဖစ္သည့္အတြက္ စူပြပြ ႏႈတ္ခမ္းခၽြန္ေလးက သူ႔မ်က္ႏွာႏွင့္ႏွစ္လက္မေတာင္
မွ်မကြာ။ ေယာင္ယမ္းၿပီး ႏႈတ္ခမ္းႏႈတ္လႊာကိုနမ္းမည္လုပ္ရာမွ စိတ္ကိုအျမန္ခၽြန္းအုပ္ၿပီး ေနာက္ကို
ဆတ္ခနဲဆုတ္လိုက္ရသည္။ ဟူး ခ်ဳပ္ထိန္းရတဲ့ အလုပ္ကမလြယ္ပါလားကြယ္...။
“ခစ္ခစ္ လန့္သြားလား ယံ”
“အင္း နည္းနည္းေပါ့”
“မူးေနလို႔လာဟင္ မ်က္စိမွိတ္ထားတာ”
“မဟုတ္ပါဘူး Ying ပဲ ေခ်ာင္းမၾကည့္နဲ႔ဆိုလို႔ ေခ်ာင္းမၾကည့္မိေအာင္ မ်က္စိကိုမွိတ္ထားတာ”
“အယ္ ေခ်ာင္းၾကည့္ခ်င္ေနတယ္ေပါ့”
“နတ္သမီးေလးလို အရမ္းလွတဲ့ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ အ၀တ္လဲတာကို ကမာၻေပၚက
ဘယ္ေယာက်္ားေလးကမွ ေခ်ာင္းၾကည့္ခ်င္စိတ္မျဖစ္ပဲေနမွာမဟုတ္ပါဘူးYing”
“ေက်းဇူးေနာ္ အရမ္းလွတယ္ေျပာလို႔”
“ဟုတ္ပါၿပီဗ်ာ ကဲဆက္ေသာက္ရေအာင္ေလ”
“အိုေက အိုေက”
သူမ်က္ႏွာေလး တမ်ိဳးျဖစ္သြားသလိုထင္လိုက္မိေသာ္လဲ စိတ္ထင္၍ျဖစ္မွာပါဟူ၍သာေတြးလိုက္သည္။
သူမဟိုဘက္ကုတင္ေျပာင္းထိုင္မွ သူမကိုေသခ်ာၾကည့္မိသည္ အျဖဴေရာင္ည၀တ္အက်ၤ ီ ေလး။ ပိုးသား
လားေတာ့မသိ..။ ေပ်ာ့အိကာ ခႏၶာကိုယ္တြင္ကပ္ေနသည္က ဘာမွမ၀တ္ထားသလို အခ်ိဳးအစားေျပျပစ္
ေသာသူမေကာက္ေၾကာင္းေတြကိုအတိုင္းသားျမင္ေနရသည္။ ဂလုခနဲ႔ တံေတြးမ်ိဳမခ်မိေအာင္မနည္းထိန္း
ရင္း အရက္ခြက္ကိုလွမ္းယူကာ တခါထဲေရာၿပီးမ်ိဳခ်ရေလေတာ့သည္။ ဘုရား ဘုရားငါဘယ္ခ်ိန္ေလာက္
အထိခ်ဳပ္ထိန္းႏိုင္မွာလဲဟုေတြးမိသည္။ အရက္ကလဲ ေသာက္ထားေသးသည္မဟုတ္ပါလား။ အရက္ကို
တံေတြးႏွင့္ျမည္းရင္း ေသာက္လုိက္သည္မွာေနာက္တလံုးလဲကုန္လုၿပီ။ လူလည္းေတာ္ေတာ္ေထြေနၿပီေလ
ခ်ဳပ္တည္းထားေသာ စိတ္ေတြကလဲ က်ိဳးလုက်ိဳးခင္..။ ျပန္မည္လို႔ေျပာဖို႔လည္း သူမစိတ္ဆိုးသြားမွေၾကာက္
သျဖင့္မေျပာရဲ အေျခအေနက က်ဥ္းထဲက်ပ္ထဲကို တျဖည္းျဖည္းဦးတည္လာသည္။
ထိုစဥ္မွာပင္ တံခါးေခါက္သံႏွင့္အတူ ကိုရီးယာလို လွမ္းေျပာသည့္ေယာက်ာ္းေလးအသံ တသံၾကားလိုက္
ရသည္။ ဘုရားဘုရား သေဘၤာက အထက္လူႀကီးေတြမ်ားလား ျပသနာေတာ့တက္ၿပီဟုေတြးလိုက္မိေသး
ေသာ္လည္း သူမက ပံုစံမပ်က္ လွမ္းေအာ္ေျပာပံုကိုၾကည့္ၿပီးနဲနဲေတာ့စိတ္ေအးသြားရသည္။ တံခါးပြင့္သြား
ၿပီး၀င္လာသူကို ၾကည့္လုိက္ေတာ့ မနက္ကတည္းက သူႏွင့္တကားထဲလိုက္လာသည့္ ယန္နားတြင္ထိုင္
သည့္တစ္ေယာက္..။ ယူနီေဖာင္းႏွင့္ လက္ပတ္နွင့္ဆိုေတာ့ သူ႔ဂ်ဴတီျဖစ္ပံုရေၾကာင္းတြက္ဆလိုက္မိသည္။
အထဲေရာက္ေတာ့ သူ႔ကိုျမင္ၿပီး တခ်က္အံၾသသြားဟန္ျပေသာ္လည္း ခ်က္ခ်င္းၿပံဳးျပ၍..
“ဟာ ယံ မျပန္ေသးဘူးလား”
“အင္း Ying က လည္ဖို႔ဖိတ္တာနဲ႔ မျပန္ျဖစ္ေသးတာ။ ဒါနဲ႔ နာမည္ဘယ္လိုေခၚလဲ”
“ဗိုလ္ႀကီးလီ(Lee) ပါ ကိုရီးယားေနဗီဆီးလ္ကပါ”
“ဟုတ္ ေတြ႔ရတာ၀မ္းသားပါတယ္”
“ကၽြန္ေတာ္လဲ အတူတူပါပဲ ယံ ခဏေနာ္”
သူ႔ကိုေတာင္းပန္ၿပီ Ying ႏွင့္ ကိုရီးယားလိုေျပာေနတာ ေတာ္ေတာ္ၾကာသည္။ ဘာေတြေျပာေနမွန္းေတာ့
မသိ။ ေတာ္ေတာ္ၾကာစကားေျပာၿပီးေတာ့မွ
“ယံ စိတ္ေတာ့မရွိပါနဲ႔ မီးပိတ္ခ်ိန္ေရာက္ေနၿပီဗ်”
“ေအာ္ ဟုတ္လား ကၽြန္ေတာ္လဲ ခုပဲျပန္ေတာ့မလို႔ပါ”
“ဒါနဲ႔ အားတယ္မလား”
“အားပါတယ္”
“ဒါဆိုမျပန္နဲ႔ဦးဗ်ာ အခုဟိုဘက္သြားလိုက္ဦးမယ္။ ျပန္လာမွ အတူအေပၚတက္ၾကတာေပါ့ စကားေျပာရင္း
နည္းနည္းထပ္ေသာက္ၾကတာေပါ့။ ေသာက္ႏိုင္ေသးတယ္မလား။”
“အဲ နည္းနည္းေလာက္ေတာ့ရပါတယ္.။ ေစာင့္ေနမယ္ေလ။”
“အုိေက ဒါဆို ခြင့္ျပဳပါဦး”
“အိုေက အိုေက”
လီကေျပာၿပီးၿပီးျခင္းျပန္ထြက္သြားသည္။ Ying ဘက္ကိုလွည့္ကာၿပံဳးေတာ့ ျပန္ၿပံဳးျပေသာ္လည္း မ်က္ႏွာေတာ့
မေကာင္း။ ပုလင္းထဲက လက္က်န္အကို ခြက္ထဲအညီအမွ်ထည့္ၿပီး သူ႔ကိုတစ္ခြက္လွမ္းေပးသျဖင့္ယူလိုက္ရ
သည္။ ၿပီးေတာ့ တို႔စ္လုပ္ေတာ့ သူမေသာက္တာကိုအရင္ၾကည့္ဆိုေတာ့ သူမေသာက္ေသးပဲၾကည့္ရျပန္သည္
ခြက္ကိုတ၀က္သာသာေလာက္သာ ေသာက္ၿပီး ေမးဆတ္ျပသျဖင့္ သူလဲခြက္တစ္၀က္သာေသာက္ျဖစ္လိုက္
သည္။ သူေသာက္ၿပီးေတာ့ Ying က သူ႔လက္ထဲက ခြက္ကိုလွမ္းယူၿပီး သူမခြက္ကိုကမ္းေပးသျဖင့္ ခြက္ျခင္း
လဲလိုက္ရသည္။ ၿပီးေတာ့ ေနာက္တႀကိမ္တိုစ့္လုပ္က အကုန္ေသာက္ခ်လိုက္သည္။ ခြက္ကိုခ်ၿပီးေတာ့
“ယံ မနက္ျဖန္ဘယ္ကားနဲ႔လိုက္ရမွာလဲ”
“မသိေသးဘူး Ying မနက္ျဖန္မွသိမွာ”
“နက္ျဖန္တစီးထဲ အတူတူက်ရင္ေကာင္းမယ္ေနာ္”
“အင္း ေကာင္းတာေပါ့”
“ဟုတ္တယ္ အတူတူေလ်ာက္လည္လို႔ရတာေပါ့။ အဲဒီအခါက်ရင္ ယံတို႔ ရိုးရာအစားအေသာက္ေတြလိုက္ေကၽြး
အိုေက ေကၽြးရမွေပါ့”
“ေဟး ယံ သြားရေအာင္”
“ေဟာ လီ လာၿပီ။ သြားေတာ့မယ္ေနာ္ Ying နက္ျဖန္မွေတြ႕တာေပါ့”
“အုိေက ဂြတ္ႏုိက္ေနာ္ အိမ္မက္လွလွမက္ပါေစ”
“ဂြတ္ႏိုက္ Ying”
စကားမဆံုးေသးခင္မွာ တံခါးေခါက္ၿပီး လွမ္းေအာ္ေသာ လီ အသံေၾကာင့္အျမန္ႏႈတ္ဆက္ၿပီး ထထြက္လိုက္ရ
သည္။ တံခါးကိုဖြင့္ၿပီးထြက္ေတာ့ တံခါးေဘာက္ကို ကႏြဲ႔ကလ်မွီရင္ လက္ျပက်န္ခဲ့ေသာသူမကိုၾကည့္ရင္းစိတ္
ေတာ့မေကာင္း။ လီနဲ႔ အတူျပန္ထြက္လာေတာ့ ထိပ္ဆံုးက အခန္းကိုလက္ညိဳးထုိးျပၿပီး သူ႔အခန္းလုိ႔ေျပာျပ
ေနေသးသည္။ ယန္ႏွင့္အတူတူေနတာတဲ့။ သေဘၤာအျပင္ေရာက္ေတာ့ ခဏေစာင့္ဟုေျပာကာ အထဲ၀င္သြား
သျဖင့္ေစာင့္ရျပန္သည္။ ခဏေနေတာ့ ပုလင္းႀကီးတလံုး လက္ကဆြဲကာထြက္လာသျဖင့္မ်က္လံုးျပဴးသြားရ
သည္။ ေနာက္ေတာ့ တံတားေပၚက ခုံေပၚမွာထိုင္ရင္း ေသာက္ျဖစ္ေတာ့သည္။ အရက္ျပင္းေတာ့မဟုတ္ ၀ိုင္
ျဖစ္ပံုရသည္။ အ၀င္မဆိုး အရသာမျပင္းလွ။
“ယံ....”
“ဗ်ာ လီ ေျပာေလ”
“ခင္ဗ်ား Ying ကိုစိတ္၀င္စားလား”
“ေအာ္ လီ ရယ္ သူ႔လိုအရမ္းလွတဲ့ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကို စိတ္မ၀င္စားမိပဲေနမလား။ ဒါေပမယ့္”
“ဘာ ဒါေပမယ့္လဲ အခ်စ္မွာ ဒါေပမယ့္(but) ဆိုတာမရွိဘူး”
“အာ လီ ကလဲ...”
“တကယ္ေျပာတာ တကယ္ေတာ့ Ying က ဆံုးသြားတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ညီမရဲ႕ အနီးကပ္ဆံုးသူငယ္ခ်င္း”
“ကၽြန္ေတာ့္ ညီမလိုပါပဲ”
“ေအာ္ စိတ္မေကာင္းပါဘူး လီ”
“ရပါတယ္ ယံရာ ကဲေျပာ ဘာကူညီရမလဲ”
“ဘာအတြက္လဲ”
“ေအာ္ Ying နဲ႔နီးစပ္ဖို႔ေလ”
“တကယ္လား”
“တကယ္ပါဆုိ”
“ဒါဆို မနက္ျဖန္ ကၽြန္ေတာ္ဘယ္ကားမွ တာ၀န္က်တယ္ဆိုတာ ေျပာျပမယ္ သူ႔ကိုလဲ အဲ့ကားေပၚတင္ေပး”
“အိုေကရတယ္ ၿပီးၿပီလို႔သာမွတ္လိုက္ေတာ့”
“အုိေကဗ်ာ လာ Cheer”
“Cheer…”
မိုးယံထက္အတြက္ကေတာ့ ေရငတ္တုံး ေရတြင္းထဲက်ဆိုသလိုပါေလ...။ ထိုညက ညေတာ္ေတာ္နက္မွ
အေဆာင္ျပန္ျဖစ္သလို လီ တစ္ေယာက္လဲ သေဘၤာေပၚသို႔ လူတြဲႏွင့္ျပန္သြားရေလသည္။ အေဆာင္ကို
ျပန္ေရာက္ေတာ့ မာေက်ာေက်ာ ကုတင္ကလဲ ဖဲေမြ႔ယာလို နူးညံ့ေနသလို ေဘးနားကို ကိုေဇယ်ာမင္း
ေဟာက္သံကလဲ ေဘသိုဗင္တီးလံုးအလား နား၀င္ခ်ိဳေနသည္။ ထိုညအဖို႔ကေတာ့ မိုးယံထက္တစ္ေယာက္
ေပ်ာ္ရႊင္စြာျဖင့္အိပ္ယာ၀င္ခဲ့သလို အိမ္မက္ထဲမွာလဲ Ying ႏွင့္ ႏွစ္ပါးသြား........။
===================================================================
