ရဲေက်ာ္သူရ
ဒီပံုေလးေတြျမင္ေတာ့ ငယ္ငယ္က အေမ့ေနာက္ကို ငိုၿပီး ေျပးလိုက္တာ သတိရမိတယ္။
အဲဒိတုန္းက ၁၉၆၈ ဝန္းက်င္ေလာက္ျဖစ္မယ္ထင္တယ္..၊ ကၽြန္ေတာ္က ၆၆ ဖြား ၂ ႏွစ္သား ဝန္းက်င္၊ မဂၤလာဒုံ ဗဟိုေထာက္လွမ္းေရးတပ္မွာေပါ့။
အေမက စစ္သင္တန္းတက္ေနရေတာ့ မနက္ပိုင္း PT ေျပးရတယ္။ အဲဒါ စကားမပီ့တပီနဲ႔ အေမ့ေနာက္ငိုၿပီးေျပးလိုက္တာကို ရုပ္ရွင္ရိုက္ထားသလို အခုထိျမင္ေနတယ္...။
အေမ့ခမ်ာ PT ေျပးရင္းတန္းလန္း သားေဇာနဲ႔ လွည့္လွည့္ၾကည့္လို႔ PT တပ္ၾကပ္ႀကီးက ေငါက္တာ ခံရတယ္။
အဲဒီ ဆရာႀကီးကိုလည္း ငါ့အေမကို ေဟာက္တဲ့လူႀကီး ဆိုၿပီး အခုထိ ပံုရိပ္ကို မွတ္မိေနတယ္ဗ်။
စကားေကာင္းေကာင္း မေျပာႏိုင္ေသးေပမဲ့ အေမ...အေမနဲ႔ တဝါးဝါးေအာ္ငိုရင္း အေနာက္က ေတာက္ေလွ်ာက္ေျပးလိုက္ေနေတာ့ အေမဘယ္လို စိတ္ေျဖာင့္ႏိုင္ပါ့မလဲ...။
ေမြးတာက မြန္၊ ျမန္မာ အႏွစ္ ၄၀ စစ္ပြဲရဲ႕ ဆံုရပ္ ေတာင္ငူ၊ အဲဒီကမွ မဂၤလာဒံု၊ ေနာက္မဂၤလာဒံု ကေန လြိဳင္လင္ေျပာင္းေတာ့လည္း လမ္းမွာ စစ္သားေတြ ပစ္ရွင္းရွင္းတာကို မေၾကာက္ဘဲ "ခ်ကြ၊ ခ်ကြ.."နဲ႔ တစ္လမ္းလံုးေအာ္လာ၊ စစ္သားေတြ စစ္ခ်ီေတးဆိုရင္ မပီကလာ ပီကလာနဲ႔ လိုက္ဆို၊ ငယ္ငယ္က အေဖက ေခ်ာ့သိပ္တိုင္း စစ္သီခ်င္းပဲ ဆိုၿပီး ေခ်ာ့သိပ္သတဲ့ေလ...၊ ဒီလိုေကာင္မ်ိဳးမွ စစ္သားမျဖစ္ ဘယ္သူျဖစ္မလဲ....။
အေဖဆံုးၿပိးေနာက္ ဘဝကို ခက္ခက္ခဲခဲ ရုန္းကန္ရတဲ့အေမ၊ ကၽြနေတာ္စစ္သားဘဝမွာ ခြင့္နဲ႔ အိမ္ကိုျပန္ေတာ့ ၄ တန္းမေအာင္ခဲ့တဲ့အေမက " Key ဆိုတာ ထာဝရ လံုၿခံဳမႈ မရွိဘူးေလ..သား.."တဲ့။
ဟင္...အေမ အဲဒီစကားကို ဘယ္ကၾကားဖူးတာလဲ လို႔ေမးေတာ့ မုန္႔ဟင္းခါး ဟင္းရည္အိုးေမႊေနတဲ့ အေမက "ေအာ္..ဗထလ မွာေနခဲ့ဖူးတဲ့ စစ္သားရဲ႕ မိန္းမေလ..သားရဲ႕.."တဲ့..။
စစ္သားေတြကို ခ်စ္တဲ့အေမ၊ စစ္သားမယား၊ စစ္သားမိခင္၊ ကိုယ္တိုင္အေျခခံစစ္ပညာသင္ခဲ့သူ အေမက သူ႔ဆိုင္က အေကၽြးစားသြားတဲ့ စစ္သည္တစ္ေယယာက္တေလမ်ား တိုက္ပြဲက်တယ္လို႔ ၾကားရင္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရံုမွ်မက "ေမာင္...ေရ၊ အေဒၚ့ဆိုင္မွာ မင္းေပးစရာရွိတဲ့အေၾကြးကို အေဒၚ ေခ်လိုက္ၿပီ၊ မင္းနဲ႔ အေဒၚ့ၾကားမွာ ဘာအေၾကြးမွ မရွိေတာ့ဘူး၊ မင္း ေကာင္းရာမြန္ရာ ဘဝကို ေရာက္ပါေစကြယ္၊ အမွ်...အမွ်...အမွ် လို႔ အၿမဲအမွ်ေဝၿပီး တမလြန္က စစ္သည္ သြားလမ္းမေျဖာင့္မွာစိုးလို႔ ဆိုၿပီး အေၾကြးေတြ ေၾကေအးခဲ့....။
"ဘယ္သူေတြ ဘာေျပာေနေျပာေန အေမကေတာ့ စစ္သားေတြကို ခ်စ္တယ္၊ သနားတယ္။ အေမတို႔ တိုက္ခိုက္ေရးတပ္က စစ္သားေတြအေၾကာင္းကို အေမတို႔အုပ္စု အသိုင္းအဝိုင္းကလြဲလို႔ ဘယ္သူက သိတာမွတ္လို႔ သားရယ္..."တဲ့။
ေယာက္က်ားလုပ္တဲ့သူက တပ္ၾကပ္ႀကီးစာေရး စီနီယာမို႔လို႔ ေရွ႕တန္းမပါေတာ့ေပမဲ့ ေရွ႕တန္းျပန္ဝင္တဲ့ေန႔ဆို ကိုယ္နဲ႔ရင္းႏွီးတဲ့ ရဲေဘာ္ေတြ စားရေအာင္ထမင္းေတြ၊ ဟင္းေတြ ပိုခ်က္ေလ့ရွိတဲ့ အေမ....။
အေမဟာ အာဏာရွင္တစ္ေယာက္ေယာက္အတြက္ စစ္စိမ္းေရာင္ကို ခ်စ္တာမဟုတ္ဘူး၊ အေမဟာ တစ္ခုခုကို ေမွ်ာ္ကိုးၿပီး စစ္စိမ္းေရာင္ကို ခ်စ္တာမဟုတ္ဘူး၊ ခင္ပြန္းသည္ေရာ သားျဖစ္သူပါ ဘာပင္စင္မွ မရဘဲထြက္လာေပမဲ့ အေမအပါအဝင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔မိသားစုတစ္စုလံုး တပ္မေတာ္ကို ထာဝရခ်စ္ခင္ သံေယာဇဥ္တိုးလွ်က္...။
စစ္ေသြးေတြက တေဝေဝ...............ဆိုတဲ့ ေရဒီယိုက ေမရွင္သီခ်င္းေလးကို သတိရပါဘိ...။
ရဲေက်ာ္သူရ
ဒီပံုေလးေတြျမင္ေတာ့ ငယ္ငယ္က အေမ့ေနာက္ကို ငိုၿပီး ေျပးလိုက္တာ သတိရမိတယ္။
အဲဒိတုန္းက ၁၉၆၈ ဝန္းက်င္ေလာက္ျဖစ္မယ္ထင္တယ္..၊ ကၽြန္ေတာ္က ၆၆ ဖြား ၂ ႏွစ္သား ဝန္းက်င္၊ မဂၤလာဒုံ ဗဟိုေထာက္လွမ္းေရးတပ္မွာေပါ့။
အေမက စစ္သင္တန္းတက္ေနရေတာ့ မနက္ပိုင္း PT ေျပးရတယ္။ အဲဒါ စကားမပီ့တပီနဲ႔ အေမ့ေနာက္ငိုၿပီးေျပးလိုက္တာကို ရုပ္ရွင္ရိုက္ထားသလို အခုထိျမင္ေနတယ္...။
အေမ့ခမ်ာ PT ေျပးရင္းတန္းလန္း သားေဇာနဲ႔ လွည့္လွည့္ၾကည့္လို႔ PT တပ္ၾကပ္ႀကီးက ေငါက္တာ ခံရတယ္။
အဲဒီ ဆရာႀကီးကိုလည္း ငါ့အေမကို ေဟာက္တဲ့လူႀကီး ဆိုၿပီး အခုထိ ပံုရိပ္ကို မွတ္မိေနတယ္ဗ်။
စကားေကာင္းေကာင္း မေျပာႏိုင္ေသးေပမဲ့ အေမ...အေမနဲ႔ တဝါးဝါးေအာ္ငိုရင္း အေနာက္က ေတာက္ေလွ်ာက္ေျပးလိုက္ေနေတာ့ အေမဘယ္လို စိတ္ေျဖာင့္ႏိုင္ပါ့မလဲ...။
ေမြးတာက မြန္၊ ျမန္မာ အႏွစ္ ၄၀ စစ္ပြဲရဲ႕ ဆံုရပ္ ေတာင္ငူ၊ အဲဒီကမွ မဂၤလာဒံု၊ ေနာက္မဂၤလာဒံု ကေန လြိဳင္လင္ေျပာင္းေတာ့လည္း လမ္းမွာ စစ္သားေတြ ပစ္ရွင္းရွင္းတာကို မေၾကာက္ဘဲ "ခ်ကြ၊ ခ်ကြ.."နဲ႔ တစ္လမ္းလံုးေအာ္လာ၊ စစ္သားေတြ စစ္ခ်ီေတးဆိုရင္ မပီကလာ ပီကလာနဲ႔ လိုက္ဆို၊ ငယ္ငယ္က အေဖက ေခ်ာ့သိပ္တိုင္း စစ္သီခ်င္းပဲ ဆိုၿပီး ေခ်ာ့သိပ္သတဲ့ေလ...၊ ဒီလိုေကာင္မ်ိဳးမွ စစ္သားမျဖစ္ ဘယ္သူျဖစ္မလဲ....။
အေဖဆံုးၿပိးေနာက္ ဘဝကို ခက္ခက္ခဲခဲ ရုန္းကန္ရတဲ့အေမ၊ ကၽြနေတာ္စစ္သားဘဝမွာ ခြင့္နဲ႔ အိမ္ကိုျပန္ေတာ့ ၄ တန္းမေအာင္ခဲ့တဲ့အေမက " Key ဆိုတာ ထာဝရ လံုၿခံဳမႈ မရွိဘူးေလ..သား.."တဲ့။
ဟင္...အေမ အဲဒီစကားကို ဘယ္ကၾကားဖူးတာလဲ လို႔ေမးေတာ့ မုန္႔ဟင္းခါး ဟင္းရည္အိုးေမႊေနတဲ့ အေမက "ေအာ္..ဗထလ မွာေနခဲ့ဖူးတဲ့ စစ္သားရဲ႕ မိန္းမေလ..သားရဲ႕.."တဲ့..။
စစ္သားေတြကို ခ်စ္တဲ့အေမ၊ စစ္သားမယား၊ စစ္သားမိခင္၊ ကိုယ္တိုင္အေျခခံစစ္ပညာသင္ခဲ့သူ အေမက သူ႔ဆိုင္က အေကၽြးစားသြားတဲ့ စစ္သည္တစ္ေယယာက္တေလမ်ား တိုက္ပြဲက်တယ္လို႔ ၾကားရင္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရံုမွ်မက "ေမာင္...ေရ၊ အေဒၚ့ဆိုင္မွာ မင္းေပးစရာရွိတဲ့အေၾကြးကို အေဒၚ ေခ်လိုက္ၿပီ၊ မင္းနဲ႔ အေဒၚ့ၾကားမွာ ဘာအေၾကြးမွ မရွိေတာ့ဘူး၊ မင္း ေကာင္းရာမြန္ရာ ဘဝကို ေရာက္ပါေစကြယ္၊ အမွ်...အမွ်...အမွ် လို႔ အၿမဲအမွ်ေဝၿပီး တမလြန္က စစ္သည္ သြားလမ္းမေျဖာင့္မွာစိုးလို႔ ဆိုၿပီး အေၾကြးေတြ ေၾကေအးခဲ့....။
"ဘယ္သူေတြ ဘာေျပာေနေျပာေန အေမကေတာ့ စစ္သားေတြကို ခ်စ္တယ္၊ သနားတယ္။ အေမတို႔ တိုက္ခိုက္ေရးတပ္က စစ္သားေတြအေၾကာင္းကို အေမတို႔အုပ္စု အသိုင္းအဝိုင္းကလြဲလို႔ ဘယ္သူက သိတာမွတ္လို႔ သားရယ္..."တဲ့။
ေယာက္က်ားလုပ္တဲ့သူက တပ္ၾကပ္ႀကီးစာေရး စီနီယာမို႔လို႔ ေရွ႕တန္းမပါေတာ့ေပမဲ့ ေရွ႕တန္းျပန္ဝင္တဲ့ေန႔ဆို ကိုယ္နဲ႔ရင္းႏွီးတဲ့ ရဲေဘာ္ေတြ စားရေအာင္ထမင္းေတြ၊ ဟင္းေတြ ပိုခ်က္ေလ့ရွိတဲ့ အေမ....။
အေမဟာ အာဏာရွင္တစ္ေယာက္ေယာက္အတြက္ စစ္စိမ္းေရာင္ကို ခ်စ္တာမဟုတ္ဘူး၊ အေမဟာ တစ္ခုခုကို ေမွ်ာ္ကိုးၿပီး စစ္စိမ္းေရာင္ကို ခ်စ္တာမဟုတ္ဘူး၊ ခင္ပြန္းသည္ေရာ သားျဖစ္သူပါ ဘာပင္စင္မွ မရဘဲထြက္လာေပမဲ့ အေမအပါအဝင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔မိသားစုတစ္စုလံုး တပ္မေတာ္ကို ထာဝရခ်စ္ခင္ သံေယာဇဥ္တိုးလွ်က္...။
စစ္ေသြးေတြက တေဝေဝ...............ဆိုတဲ့ ေရဒီယိုက ေမရွင္သီခ်င္းေလးကို သတိရပါဘိ...။
ရဲေက်ာ္သူရ
