ေရႊဘံုေပၚစံလ်က္ရယ္ အပိုင္း (၃)

Image may be NSFW.
Clik here to view.
၃။ ပဥၥမထပ္မွာ

မက္(စ္)ႏွင့္ ဖရန္႔တုိ႔မွာ ယခု ပဥၥမထပ္တြင္ အလုပ္လုပ္ၾကသည္။ သူတို႔၏ ရံုးခန္းအသစ္တြင္ အျခားအမ်ဳိးသား အလုပ္သမားႏွစ္ဦးႏွင့္ အတြင္းေရးမွဴးတစ္ဦးရွိသည္။

ရံုးခန္းမွာတိတ္ဆိပ္ေန၏။ရံုးခန္းတြင္ပရိေဘာဂ ပစၥည္းမ်ားမွာ ေခတ္မီျပီး ေစ်းၾကီးလွသည္။ အတြင္းေရးမွဴးတြင္ အသံဖမ္းစက္ႏွင့္ လက္ႏွိပ္စက္တစ္လံုးရွိသည္။ အမ်ဳိးသားေလးဦးတို႔တြင္ စာေရးစားပဲြၾကီးမ်ား ကိုယ္စီရွိၾကသည္။


တစ္ေန႔မက္(စ္)ႏွင့္ ဖရန္႔တို႔က တုိက္ေအာက္ဖက္လမ္းေပၚသို႔ ငံု႔ၾကည့္လုိက္ၾကသည္။ လမ္းေပၚတြင္ ဆူညံသံႏွင့္ ယဥ္မ်ဳိးစံုတို႔၏ အသံဗလံတို႔ျဖင့္ လႊမ္းျခံဳေနသည္။ မက္ (စ္) ႏွင့္ ဖရန္႔တုိ႔မွာ ေျမညီထပ္မွ မိတ္ေဆြမ်ားကို သတိရၾကသည္။

ဖရန္႔ကေျပာသည္။ “သူတုိ႔ေတြက မိတ္ေဆြေကာင္းေတြပဲ“

မက္(စ္) က ျပန္ေျပာသည္။ “ဟုတ္ပါတယ္ကြာ။ ဒါေပမယ့္ ပဥၥမထပ္မွာလည္း မိတ္ေဆြသစ္ေတြ အခု ရေနျပီပဲ။“

ဖရန္႔ကေျပာသည္။ “ဒါေပမယ့္ ေျမညီထပ္မွာ ရွိခဲ့တဲ့ ပါတီပဲြေတြနဲ႔ ခင္မင္ရင္းႏွီးမႈေတြကို မင္း သတိတရ ရွိစမ္းပါကြာ။“

မက္(စ္) က ျပန္ေျပာသည္။ “မင္းေျပာတာ မွန္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဖရန္႔ေရ … ပဥၥမထပ္မွာ လစာ ပိုေကာင္းတယ္ကြ။“

မက္(စ္)တြင္ ယခု ေငြပို၍ ရရွိလာေပျပီ။ သူက အိန္ဂ်လာကို ေျပာသည္။ “အိမ္သစ္တစ္လံုး ဝယ္ၾကရေအာင္ကြာ“
အိန္ဂ်လာကျပန္ေျပာသည္။ “ဒါေပမယ့္ ဒီမွာပဲ ကၽြန္မ သေဘာက်တယ္။ ကေလးေတြလည္း ဒီေနရာေလးပဲ သေဘာေတြ႕ၾကတာရွင့္“

မက္(စ္)က ေျပာသည္။ “ဒါေပမယ့္ အိန္ဂ်လာေရ။ အခု ကိုက အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ မိတ္သဂၤဟ ဝန္ေဆာင္မႈလုပ္ငန္းရဲ႕ ပဥၥမထပ္မွာ အလုပ္လုပ္ေနျပီေလ။ ကို႔လစာကလည္း ပိုမ်ားမ်ားလာျပီ။ ပဥၥမထပ္မွာ အလုပ္လုပ္တဲ့ လူေတြက တုိက္ခန္းမွာ မေနၾကဘူး။ သူတို႔ေတြက အိမ္တစ္ေဆာင္ မီးတေျပာင္နဲ႔ ေနၾကတာကြ“

အိန္ဂ်လာကေျပာသည္။ “ဒါေပမယ့္ မက္(စ္) ရယ္။ တုိ႔ မိတ္ေဆြေတြ အားလံုးက ဒီမွာပဲ ေနၾကတာ။ ကေလးေတြလည္း ဒီမွာပဲ ေက်ာင္းတက္တယ္။ တုိ႔တုိက္ခန္းေလးကလည္း အခုဆို ခ်စ္စရာေလး ျဖစ္ေနျပီေလ“

မက္(စ္) ေဒါသ ထြက္သြားသည္။ “ငါတုိ႔ အိမ္ေျပာင္းမယ္ အိန္ဂ်လာ။ ေနာက္တစ္ပတ္မွာ အိမ္ေျပာင္းရမွာပဲ။“

အိန္ဂ်ာလာကေျပာသည္။ “ဒါဆိုလည္း ျပီးေရာေလ။“ သူမ ျပံဳးေနသည္။ သို႔ေသာ္ သူမ မေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ေပ။

ေနာက္တစ္ပတ္တြင္ မက္(စ္)ႏွင့္ အိန္ဂ်လာတို႔ အိမ္သစ္ေလးဆီသို႔ေရႊ႕ေျပာင္းခဲ့ၾကသည္။ သို႔ေသာ္ ဖရန္႔စတက္(ဒ္)မန္းႏွင့္ ဇနီးတို႔မွာ အိမ္ေျပာင္းျခင္းမျပဳၾကေခ်။

ဖရန္႔က ေျပာသည္။“တုိ႔က တုိ႔ရဲ႕တုိက္ခန္းေလးကို သေဘာေတြ႔ေနၾကတယ္ကြ။ တုိ႔မိတ္ေဆြေဆြအားလံုး လည္း တုိ႔ေတြအနားမွာသိုက္သိုက္ဝန္းဝန္းနဲ႔။ ကေလးေတြကလည္း သူတို႔တက္ေနက် ေက်ာင္းကို ႏွစ္သက္ၾကတယ္ေလ။ ငါေတာ့ဒီအိမ္ကေန ေရႊ႕မသြားဘူးကြ … မက္(စ္)“

မက္(စ္) ဘာမွျပန္မေျပာမိ။

မက္(စ္)ႏွင့္ဖရန္႔တုိ႔မွာ ပဥၥမထပ္ရံုးခန္းတြင္ ၾကိဳးၾကိဳးစားစား အလုပ္လုပ္ခဲ့ၾက၏။ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာမိတ္သဂၤဟဝန္ေဆာင္မႈလုပ္ငန္းသုိ႔ ကုန္ပစၥည္းအမွာစာမ်ား ေရာက္လာလွ်င္ သူတို႔က လက္ခံျပီး၊၎ကုန္ပစၥည္းမ်ား၏ ေစ်းႏႈန္းကို သတ္မွတ္ၾကရသည္။ ဥပမာ - “M5B“ ကုန္ပစၥည္း ငါးေထာင္ကိုမွာၾကားသည္ဆိုလွ်င္ ေစ်ႏႈန္းမ်ားက စာအုပ္ထဲတြင္ ရွိေနျပီးသား။ M5B တစ္ခုလွ်င္ ဆယ္ေဒၚလာေပးရသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ M5B ငါးေထာင္သည္ ၅ဝဝဝ x ၁ဝ = ၅ဝ,ဝဝဝ ေဒၚလာ ကုန္က်ေပမည္။ သို႔ေသာ္မက္ (စ္) ႏွင့္ ဖရန္႔တုိ႔မွာ “M5B“ ဟူသည္ကို ယခုထိ သေဘာမေပါက္ၾကေသးေပ။

ဖရန္႔က ေမးသည္။“M5B ဆိုတာ ဘာလဲဗ်“

မက္(စ္)ကေျဖသည္။ “မသိပါဘူးကြာ“

ယခုအခါ သူတုိ႔၏အၾကီးအကဲမွာ မစၥတာဟိုက္ေတာင္ဝါ ျဖစ္ေနျပီ။ သူက ၾကယ္တာရာ အေဆာက္အအံု၏ ဒသမထပ္တြင္ အလုပ္လုပ္သည္။သူက ေန႔စဥ္ ညေနငါးနာရီတြင္ ဆင္းဆင္းလာျပီး မက္(စ္)ႏွင့္ဖရန္႔တို႔ႏွင့္ စကားေဖာင္ဖဲြ႕ေလ့ရွိသည္။

တစ္ေန႔ မစၥတာဟိုက္ေတာင္ဝါက ေျပာလာသည္။ “လူၾကီးမင္းတုိ႔ …။ ခင္ဗ်ားတုိ႔ အလုပ္လုပ္တာ တကယ္ကို ေကာင္းတယ္ဗ်ာ။လံုးဝကို အျပစ္ဆိုစရာ မရွိေအာင္ပဲ။“

“ေက်းဇူးတင္ပါတယ္မစၥတာဟိုက္ေတာင္ဝါ“ ဟု မက္(စ္)က ေျပာသည္။

“က်ဳပ္ကိုေမာ့(တ္)လို႔ပဲ ေခၚပါဗ်ာ“ ဟု မစၥတာ ဟိုက္ေတာင္ဝါက ေျပာသည္။

“ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ေမာ့(တ္)။ ကၽြန္ေတာ္ ေခၚပါ့မယ္“ ဟု မက္(စ္) က ေျပာသည္။

တစ္ေန႔ မစၥတာဟိုက္ေတာင္ဝါအေစာၾကီး ဆင္းလာသည္။ မက္(စ္)ႏွင့္ ဖရန္႔တုိ႔မွာ ရံုးခန္းထဲတြင္ ႏွစ္ဦးတည္း ရွိေနၾကသည္။

မက္(စ္)ကေမးလိုက္သည္။ “တစ္ခုခုမ်ား ျဖစ္လာလုိ႔လား ေမာ့(တ္)“

“ဘာမွ မျဖစ္ဘူးေဟ့။လူၾကီးမင္းတို႔အတြက္ သတင္းေကာင္းကို ေျပာမလို႔။ ဒသမထပ္မွာ ဌာနသစ္တစ္ခု ဖြင့္ၾကမလို႔။အဲဒီဌာနမွာ ခင္ဗ်ားတို႔ႏွစ္ေယာက္က အၾကီးအကဲေတြအေနနဲ႔ တာဝန္ယူၾကရပါလိမ့္မယ္“ ဟု မစၥတာဟိုက္ေတာင္ဝါကေျပာသည္။

မက္(စ္)ကေျပာလုိက္သည္။ “ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ေမာ့(တ္)။ ဒါ တကယ့္ သတင္းေကာင္းပါပဲဗ်ာ …“


(ဘာသာျပန္၊အပိုင္း (၄) ကို ဆက္ပါမည္။ အခ်ိန္အၾကာၾကီး မတင္ဘဲ ထားခဲ့မႈအတြက္ ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနသူမ်ားကိုေတာင္းပန္ပါသည္။ ဆက္လက္ တင္သြားပါမည္။)


By: ဇဲြသစ္(ရမၼာေျမ)
      ၁၃.၃.၂ဝ၁၄