(နိဂံုးပိုင္း) _________
၇။ မိုးေကာင္းကင္သာကန္႔သတ္စရာ
ယခုအခါ မက္(စ္)သည္ အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာမိတ္သဂၤဟ ဝန္ေဆာင္မႈကုမၸဏီ၏ ဥကၠ႒ ျဖစ္သြားေပျပီ။ ယခု သူသည္ ၾကယ္တာရာ အေဆာက္အအံု၏ အေပၚဆံုးထပ္တြင္ရံုးထုိင္ရသည္။
သူ၏ရံုးခန္းမွာ ႏွစ္ဆယ့္ငါးထပ္တြင္ ရွိ၏။ အလြန္ထူးျခားဆန္းၾကယ္ေသာရံုးခန္းတစ္ခုျဖစ္သည္။ ၎အခန္းသည္ အလြန္က်ယ္ဝန္းျပီး အျဖဴေရာင္ေဆးသုတ္ထားသည္။ စာေရးစားပဲြၾကီးတစ္လံုးႏွင့္ကုလားထုိင္တစ္လံုးရွိသည္။ စားပဲြၾကီးေပၚတြင္ တယ္လီဖုန္းႏွစ္လံုးရွိသည္။ တယ္လီဖုန္းတစ္လံုးေပၚတြင္ “M“ ဟူေသာ အကၡရာကို ေရးသားထားျပီး၊ အျခားတယ္လီဖုန္းေပၚတြင္ “W“ ဟူေသာ အကၡရာကို ေရးထားသည္။
မက္(စ္)က တစ္ကိုယ္တည္း ေျပာဆိုလုိက္သည္။“ဒီဖုန္းေတြက ဘာအတြက္ သံုးတာလဲ“ သို႔ေသာ္ သူ မသိ။
ရံုးခန္းထဲတြင္ ျပတင္းေပါက္ၾကီးတစ္ခုရွိသည္။ ျပတင္းေပါက္မွေန၍တိမ္သလႅာကင္းေသာ အျပာေရာင္ ေကာင္းကင္ျပင္ၾကီးကို မက္(စ္) ၾကည့္ေနမိသည္။ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ မိတ္သဂၤဟ ဝန္ေဆာင္မႈလုပ္ငန္း၏ေၾကာ္ျငာကို သူ ေျပးသတိရလုိက္သည္။ “မိုးေကာင္းကင္သာ ကန္႔သတ္စရာ“ဟူ၏။
မစၥတာလီလုိက္(စ္)၊ မစၥတာခရီး(ပ္)၊ ေမာ့(တ္)ဟိုက္ေတာင္ဝါတုိ႔ႏွင့္ အင္တာဗ်ဴးလုပ္ခဲ့ေသာ အခ်ိန္ကို သူ ျပန္သတိရလိုက္သည္။ထုိ႔ေနာက္ ဖရန္႔စတက္မန္း အေၾကာင္း ေတြးမိျပန္သည္။
“အခု ဖရန္႔ ဘယ္မ်ား ေရာက္ေနပါလိမ့္“ ဟု သူေတြးမိသည္။ သို႔ေသာ္ မက္(စ္) မသိႏိုင္ေတာ့ေပ။
ထို႔ေနာက္ သူ႔ဇနီးျဖစ္သူ အိန္ဂ်လာႏွင့္ သားသမီးမ်ားျဖစ္ေသာ စတီဖင္ႏွင့္ဂ်ဴလီယက္တုိ႔ကို သတိရသည္။ သူတို႔ လံုးဝ ျပန္မလာၾကေတာ့ေခ်။
ညေနတုိင္း လူသူကင္းမဲ့ေသာ အိမ္ၾကီးဆီသို႔ မက္(စ္)ျပန္လာတတ္စျမဲ။ သို႔ေသာ္ သူ၏ လွပေသာအိမ္မွာ ညစ္ပတ္ေပက်ံေနသည္။မက္(စ္)ထံ မည္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ လာေရာက္လည္ပတ္သည္ဟူ၍မရွိ။ သူ႕တြင္ မိတ္ေဆြဟူ၍ မရွိေတာ့။ တစ္ကိုယ္တည္း အထီးက်န္ဆန္လွ်က္။ သူ လံုးဝ မေပ်ာ္ရႊင္ေပ။
ညေနတုိင္း မက္(စ္) စာတစ္ေစာင္စီ ေရးျဖစ္သည္။ေရးသမွ်စာမ်ားမွာ တစ္ထပ္တည္း တူညီေနသည္။
ခ်စ္တဲ့ အိန္ဂ်လာရယ္ …
အိမ္ျပန္လာပါေတာ့ကြာ … ကို မင္းကို လုိအပ္တယ္ … ကို မင္းကို ခ်စ္ပါတယ္ကြာ … ကေလးေတြကို ျပန္ေခၚလာေပးပါကြာ… ကေလးေတြကိုလည္း ကို ခ်စ္ပါတယ္ … မင္း ဘယ္မ်ားေရာက္ေနလဲ… အိန္ဂ်လာရယ္ … ေက်းဇူးျပဳျပီး အိမ္ျပန္လာခဲ့ပါကြာ…“
မင္းကို အသက္ေလာက္ခ်စ္တဲ့
မက္(စ္)
မက္(စ္)က စာတစ္ေစာင္စီကို စာအိတ္တစ္အိတ္စီတြင္ထည့္သည္။ စာအိတ္တိုင္းတြင္ “ခ်စ္တဲ့ အိန္ဂ်လာ … သို႔“ ဟူ၍ ေရးထားသည္။ ယခု စာအိတ္မ်ားမွာ တစ္ရာနီးပါးခန္႔ရွိျပီ။ စာအိတ္အားလံုးမွာ ပံုစံတူခ်ည္း ျဖစ္သည္။
မက္(စ္)သည္ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာမိတ္သဂၤဟ ဝန္ေဆာင္မႈလုပ္ငန္း၏ ဥကၠ႒ျဖစ္ေသာ္လည္း ဘာအလုပ္မွ မလုပ္ရေပ။ တစ္ခုေသာ နံနက္ခင္းတြင္ သူ၏ စားပဲြေပၚ၌ စာအုပ္ၾကီးတစ္အုပ္ကို ေတြ႕ရ၏။“ဒါၾကီးက ဘာပါလိမ့္“ ဟူ၍ သူ တစ္ကိုယ္တည္း ေမးေျပာေျပာလုိက္သည္။စာအုပ္ၾကီး၏ အဖံုးေပၚတြင္ ေရးထားသည္က “ထိပ္တန္းလွ်ဳိ႕ဝွက္ခ်က္မ်ားစာရင္း“ ဟူ၍ ျဖစ္၏။
ထိုအခ်ိန္တြင္ “M“ ဟူေသာ အကၡရာပါေသာ တယ္လီဖုန္း ျမည္လာသည္။မက္(စ္) ဖုန္းကိုင္လုိက္သည္။ တစ္ဘက္လူအသံကိုသူ ၾကားရသည္။ “ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆီကို N5B ငါးရာအခု ခ်က္ခ်င္း ပို႔ေပးပါဗ်ာ။ လွ်ဳိ႕ဝွက္ခ်က္စာရင္းထဲမွာ လူၾကီးမင္းအေနနဲ႔ အေသးစိပ္ရွာေတြ႕ပါလိမ့္မယ္“
“ဒါနဲ႔ … ခင္ဗ်ားက ဘယ္သူလဲဗ်။N5B ဆိုတာေရာ ဘာေတြလဲ“ ဟု မက္(စ္) ထပ္၍ ေမးလုိက္သည္။
တစ္ဖန္ မက္(စ္) ေစာင့္ေနလိုက္သည္။သို႔ေသာ္ တစ္ဘက္လူ၏ ျပန္ေျဖသံက ေပၚမလာ။ ယခု သူ ေၾကာက္ရြံ႕စိတ္ဝင္လာခဲ့ျပီ။“M“ ဆုိတာ ဘယ္သူလဲ။ “W“ ဆိုတာကေကာ ဘယ္သူလဲ။N5B ဆိုတာကေရာ။ ဘာပါလိမ့္ …“ မက္(စ္)က စားပဲြေပၚမွ လွ်ဳိ႕ဝွက္ခ်က္ စာရင္းစာအုပ္ကို ေကာက္ယူလုိက္သည္။စာအုပ္ကို ဖြင့္ျပီး “N“ ဟူေသာ အကၡရာေအာက္တြင္ ၾကည့္လုိက္သည္။
N5B
N: နယူးကလီးယား
5: ဒံုးက်ည္
B: ၾကယ္တာရာ ေပါက္ကဲြမႈ
ေယဘုယ်သတင္းအခ်က္အလက္
1 - ကုန္ေျမ၊ ပင္လယ္၊ ေလထု ဟူေသာ ေနရာသံုးမ်ဳိးလံုးတြင္သံုးႏုိင္သည္။
2 - စကၠန္႔ပိုင္းအတြင္း ေသေစႏိုင္သည္။
“အို … မျဖစ္ႏိုင္ဘူး… လံုးဝ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး … က်ဳပ္ … က်ဳပ္ … ဒံုးက်ည္ေတြ၊ ေသနတ္ေတြ၊ ဗံုးေတြ ေရာင္းေနတာပါလား… က်ဳပ္ ဒါကို မသိခဲ့ပါလား။ က်ဳပ္ အခု ဘာလုပ္ရမွာလဲဗ်ာ …“
(ျပီးပါျပီ။)
(Norman F. Whitney ၏ The Sky is theLimit အမည္ရွိ ဝတၳဳတိုကို ဘာသာျပန္ပါသည္။ တစ္ပုဒ္လံုးကို အစမွအဆံုးတိုင္ ဖတ္ျပီးလွ်င္ စာဖတ္သူ အသိအျမင္တစ္ခုခုကို ရမည္ဟု ယံုၾကည္မိပါသည္။ ယင္းအသိပညာကိုမိမိကိုယ္တုိင္ ရရွိခံစားမိေသာ စိတ္ျဖင့္ ဤသို႔ ဘာသာျပန္ဆုိျဖစ္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ဖတ္ရႈအားေပးမႈအတြက္ေက်းဇူးတင္ပါသည္။)
Trs: ဇဲြသစ္(ရမၼာေျမ)
၁၆.၃.၂၀၁၄