(၁)
"ဇမၺဴဒီ စုိးအုပ္၍ ၊ မင္းလုပ္သည့္ အုိဘယ့္လူ
ထီးျဖဴႏွင့္ တလွ်ပ္လွ်ပ္၊ ေျမြေၾကာရွည္၊ စပါးႀကီးမွာ
အၿမီးႏွင့္ တခတ္ခတ္…
ဥဒံၶယာ၀ ဘ၀ဂၢါစ၊ အေဓာယာ၀ အ၀ီစိေတာ
တရိေခတ္လုံး၊ ဗရုန္းဗရင္း၊ ဆင္းသူဆင္း
တက္သူတက္၊ လူျဖစ္ခ်ည္၊ နတ္ျဖစ္ခ်ည္
အတည္မဲ့မ်ိဳး၊ အစုိးမရ…
ေဂါဏ ကုကၠဴရ ဥဏၰနာဘီ သရဗူ၊
တက္တူအိမ္ေျမွာင္၊ အေတာင္ေပါက္ အၿမီးေရာက္
အေမာက္ႏွင့္ ေဆာင္းေဆာင္း…
ေျခႏွစ္ေခ်ာင္း၊ ေျခေလးေခ်ာင္း
ေသာင္းေျပာင္းေရာေရာ၊ ေျခမရွိပဲ အခါခါ
ေျခမ်ားစြာႏွင့္ အႀကိမ္ႀကိမ္…
တာ၀တိ ံဘုံဖ်ားမွာ၊ သိၾကားျဖစ္၍ သူ႔ထက္ကဲ
ေအာက္ငရဲမွာ ေသနာနာ၊
ျဗဟၼာျဖစ္လုိ႔ ေျပာင္ေျပာင္၀င္း
၀က္စားက်င္းမွာ တရႈပ္ရႈပ္ …"
(ဒုတိယမုံေရြးဆရာေတာ္)
(၂)
"ဟင္း…"
သက္ျပင္းရွည္ ကၽြန္ေတာ္ခ်လုိက္မိသည္။
ယူေဆာင္လာသည့္ ဖုန္းျဖင့္ ဓာတ္ပုံမ်ား ရုိက္ယူ လုိက္သည္။
ထုိမွတဆင့္ ဖုန္ထူ၊ လူဆူေသာ ပြဲခင္းထဲသုိ႔ တုိး၀င္ခဲ့ေတာ့သည္။
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ မိသားစု ဘုရားပြဲသုိ႔ ေရာက္ရွိေနျခင္းျဖစ္သည္။
ပြဲလန္းသဘင္ႏွင့္ မႀကံဳႀကိဳက္သည္မွာ ၾကာၿပီျဖစ္သျဖင့္ လူစည္သည္၊
ေစ်းဆုိင္ေပါသည္ဆုိေသာ ဘုရားပြဲသုိ႔ လာေရာက္ခဲ့ၾကျခင္းပင္။
တကယ္လည္း စည္ကားလွ၏။ ပရိေဘာဂ၊ ၀ါး၊ ထရံ၊ လယ္သမား၊
ယာသမားတုိ႔အတြက္ အသုံး၀င္သည့္ ပစၥည္းမ်ား၊
အိမ္ရွင္မတုိ႔အတြက္ အသုံးတည့္သည့္ပစၥည္မ်ား၊
အလွကုန္မ်ား စသည့္စသည့္ ေရာင္းခ်ေနသည့္ ဆုိင္မ်ားအျပင္
စားေသာက္ဆုိင္မ်ား၊ ကေလးကစားကြင္းမ်ားျဖင့္ ဘုရားပြဲႀကီးသည္ကား
စည္ကားေနပါေပ၏။
ေနပူ၊ ဖုန္ထူသည့္ အရပ္ေဒသျဖစ္ေသာ္ျငားလည္း ပြဲခင္းတစ္ခုလုံးနီးပါး
၀ယ္သူ၊ စားေသာက္သူတုိ႔ႏွင့္ ျပည့္ႏွက္လုိ႔ေနသည္။
ဘုရားပုရ၀ဏ္အတြင္းသုိ႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အရင္ ၀င္ခဲ့ၾကသည္။
ေစတီေတာ္ျမတ္ႀကီးအား ဖူးေမွ်ာ္ ကန္ေတာ့သည္။ ေစတီေတာ္ျမတ္ႀကီးမွာ
သမုိင္းအစဥ္အလာႀကီးမားသည့္ ေစတီေတာ္ႀကီးျဖစ္သည္။
အေနာ္ ရထာမင္းႀကီး၏ အဓိဌာန္ပင္၀ါးရုံတုိ႔လည္း ဘုရားပရ၀ဏ္အတြင္း တည္ရွိသည္။
ေစတီေတာ္ျမတ္ႀကီး၏ ရင္ျပင္အတုိင္း ကၽြန္ေတာ္တုိ႔
လွည့္ပတ္ဖူးေမွ်ာ္ေနသည့္အခုိက္ ေစတီေတာ္၏ ေအာက္ေျခ
(ပန္းတင္ခုံ)ေပၚသုိ႔ ပစၥည္းမ်ားႀကဲပက္ျခင္း၊ ပစ္သြင္းျခင္းတုိ႔
ျပဳလုပ္ေနသည္ကုိ ျမင္ေတြ႕လုိက္ရ သည္။
အဘယ္အရာကုိျပဳလုပ္ေနၾကပါသနည္း။
မည္သည့္ပစၥည္းပစၥယေတြနည္း။ သိခ်င္ေသာစိတ္ျဖင့္ ၾကည့္ရႈလုိက္သည္။
ပန္းတင္ခုံေပၚတြင္ ဆန္ေစ့မ်ား၊ ပဲေစ့မ်ား၊ ပုဆုိး(အသစ္)မ်ား၊
အ၀တ္အထည္မ်ား၊ ၾကက္ သြန္ဥမ်ား၊ ခရမ္းခ်ဥ္သီးမ်ား၊ ငရုပ္သီးေျခာက္မ်ား
စသည္ စသည့္တုိ႔ကုိ ျမင္ေတြ႕ရသည္။ ကၽြတ္ကၽြတ္အိတ္တုိ႔ သည္လည္း ပလူပ်ံလုိ႔ေနသည္။
ေစတီေတာ္ျမတ္ႀကီး၏ ေအာက္ေျခေတာ္သည္ အမႈိက္ပုံႀကီးသဖြယ္ျဖစ္ေနသည္ဟု
ကၽြန္ေတာ္ ေတြးထင္မိသည္။
ယခင္က ၾကားဖူးခဲ့ေသာ္လည္း ယခုမ်က္ျမင္ေတြ႕ျမင္ရလုိက္သည့္အခါ
စိတ္ထဲတြင္ ေႏွာက္က်ိသြား ေတာ့သည္။ ထုိေစတီေတာ္ျမတ္ႀကီးတြင္ ဆန္၊
ပဲမ်ား၊ ၾကက္သြန္၊ ငရုပ္သီမ်ား၊ အ၀တ္အထည္မ်ားကုိ စြန္႔ပစ္ျခင္း
(လွဴဒါန္းသည့္ပုံစံမဟုတ္ပဲ ေစတီေတာ္တြင္ လာ၍စြန္႔ပစ္သလို
ျဖစ္ေနျခင္းေၾကာင့္)ျဖင့္ မိမိတုိ႔၏ စီးပြားေရး ေကာင္းမြန္
ၾကသည္ဟု ဆုိၾကသည္။ ဆန္စြန္႔ပစ္/လွဴဒါန္းျခင္းေၾကာင့္
ဆန္အထြက္တုိးသည္၊ ေစ်းေကာင္းရ သည္၊ မိမိတုိ႔၏
အ၀တ္အထည္မ်ား စြန္႔ပစ္/လွဴဒါန္းျခင္းေၾကာင့္ ယကၠန္းလုပ္ငန္းမ်ား
အဆင္ေျပသည္ဟုေသာ အယူအဆမ်ား၊ ယုံၾကည္ခ်က္မ်ားေၾကာင့္
ဤသုိ႔ ဘုရားတြင္ ျပဳလုပ္ၾကျခင္းပင္။
"ေၾသာ္ ယုံၾကည္ခ်က္ေတြ အစြဲေတြက တစ္ဖက္စြန္းကုိ
ေရာက္ရွိသြားလ်င္ျဖင့္ အဘယ္မွာ ေကာင္းႏုိင္ ပါေတာ့မည္လဲ "
(၃)
ျမန္မာႏုိင္ငံတစ္ႏုိင္လုံးနီးပါးတြင္ ေစတီပုထုိးေပါင္းမ်ားစြာရွိသည္။
ထုိေစတီပုထုိးတုိင္းလုိလုိတြင္ နတ္ နန္း၊ နတ္ကြန္းမ်ားရွိေနတတ္ၾကပါသည္။
အတုမဲ့ရွင္ေတာ္ျဖစ္သည့္ ျမတ္စြာဘုရား၏ ဂုဏ္ေတာ္တုိ႔ကုိ ရည္မွန္းရာ၊
ရည္ညႊန္းရာ၊ ဗုဒၶဘာသာအတြက္ အထြဋ္အျမတ္ထားရာျဖစ္သည့္
ဘုရား၊ ေစတီတုိ႔တြင္ နတ္ကြန္းမ်ားရွိ ေနသည္မွာ မည္သုိ႔မွ်
တင့္တယ္မႈမရွိလွ။ မသက္ဆုိင္လွဟု ယုံၾကည္မိသည္။
အေၾကာင္းႏွင့္အက်ိဳးကုိ ယုံၾကည္သက္၀င္ၾကေသာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တုိ႔သည္
တျဖည္းျဖည္း အေၾကာင္း အက်ိဳးတုိ႔ကုိ စြန္္႔ပယ္ကာ ဖန္တီးေပးရာ၊ ကယ္မေပးရာ၊
စြမ္းေဆာင္ေပးရာသုိ႔ ယိမ္းပါးလာေနၾကသည္။ အေၾကာင္းအက်ိဳးတရားတုိ႔ကုိ
ယုံၾကည္မႈတစ္ဖက္စြန္းတုိ႔က ကြယ္ထားစ၊ ပစ္ပယ္စျပဳေနသည္ကုိ သတိမမႈႏုိင္
ျဖစ္ေနၾကပါသည္။
လွဴဒါန္းျခင္းႏွင့္ ပသျခင္းတုိ႔ ေရာေထြးလာၾကသည္။
အမ်ားအက်ိဳးအတြက္ ေပးလွဴလုိသည့္ စိတ္ ေစတနာတုိ႔ထက္
ေညာင္ေစ့ေလာက္ေပး၍ ေညာင္ပင္ႀကီးေလာက္ရခ်င္သည့္
ေလာဘတုိ႔က ပုိမုိလာခဲ့သည္။ ပဲေရြးမွ်ေလာက္ေသာ လွဴဒါန္းမႈတြင္
လွဴဒါန္းလုိသည့္ သဒၶါထက္ကဲ၍ ေပးလွဴျခင္းေၾကာင့္
ဒါန၏ အက်ိဳးဆက္ သည္ ရရွိမည္မွာ ဧကန္မလြဲျဖစ္သည္။
ဆုေတာင္းေနစရာမလုိ။ ေရလွဴ၍ ဤေရကဲ့သုိ႔ သတၱ၀ါတုိ႔
ေအးၿငိမ္း ၾကပါေစ၊ ၾကည္လင္ၾကပါေစဟူေသာ ေမတၱာျဖင့္
လွဴသည့္အခါ ေရအက်ိဳးဆယ္ပါး ေတာင္းေနစရာမလုိပါ။
သုိ႔ေသာ္ အစြဲဓာတ္ခံ၊ ေလာဘဓာတ္ခံ၊ ေမာဟဓာတ္ခံတုိ႔ျဖင့္
ေပးကမ္းလွဴဒါန္းမႈတုိ႔သည့္ ဒါနျဖစ္သင့္ သေလာက္ ျဖစ္မည္ျဖစ္ေသာ္လည္း
ရရွိသည့္ အဖုိ႔ဘာဂတုိ႔က နည္းပါးသြားၾကပါသည္။
တခ်ိဳ႕လွဴဒါန္းသည့္ ကုသုိလ္စိတ္တုိ႔မွ အကုသုိလ္စိတ္အျဖစ္သုိ႔
ေျပာင္းလဲသြားၾကပါသည္။
အယူအဆ၊ အစြဲတုိ႔သည္ ေၾကာက္စရာေကာင္းမွန္းမသိ
ေၾကာက္စရာေကာင္းလာၾကသည္။ ဤရုပ္ထု၏ ၀မ္းဗုိက္ကုိ
ပြတ္တုိက္ျခင္းျဖင့္ ၀မ္းႏွင့္ပတ္သက္သည့္ ေရာဂါမ်ားေပ်ာက္သည္
ဟူေသာအယူအဆ၊ ယုံၾကည္မႈ၊ မ်က္မွန္ကပ္လွဴျခင္းျဖင့္
မ်က္လုံးႏွင့္ပတ္သက္သည့္ ေရာဂါဘယမ်ားကင္းသည္ဟူေသာ
အယူအဆ၊ ယုံၾကည္မႈ၊ မင္းေျမွာက္တန္ဆာမ်ား လွဴဒန္းျခင္းျဖင့္
အမ်ားအုပ္ခ်ဳပ္မည့္ မင္းျဖစ္သည္ဟူေသာ အယူအဆ၊
ယုံၾကည္မႈတုိ႔ကုိ နာမည္ေက်ာ္ၾကားလွေသာ ေစတီေတာ္ႀကီးမ်ား၊
ဘုရားမ်ားတြင္ ေတြ႕ျမင့္ေနရပါ သည္။
ပြတ္တုိက္မႈတုိ႔ေၾကာင့္ ၀မ္းဗုိက္ေပါက္၊ မ်က္လုံးေပါက္ေနသည္
ရုပ္ထုေတြ၊ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ႏွင့္ မည္သုိ႔မွ် တင့္တယ္ျခင္းမရွိလွသည့္
မ်က္မွန္ႀကီးေတြ၊ မင္းစလြယ္တုိ႔ကုိ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေတြ႕ျမင္ရ ေပသည္။
(၄)
ဗိမိၺသာရမင္းႀကီးသည္ ဘုရားရွင္ အဦးဆုံး ေက်ာင္းဒကာႀကီးျဖစ္၏။
ဘုရားႏွင့္လည္း အရင္းႏွီးဆုံး ျဖစ္သည္။ ထုိ႔ျပင္ ေသာတာပန္ပုဂၢိဳလ္ႀကီးလည္း
ျဖစ္ပါေပသည္။ ဘုရားမျဖစ္ခင္ အေလာင္းေတာ္ဘ၀ကပင္ ေတြ႕ခဲ့ရ၍လည္း
ဘုရားအေပၚ ၾကည္ညိဳရင္းစြဲရွိသူျဖစ္၏။
ထုိမင္းႀကီး ကြယ္လြန္သည့္အခါ စတုမဟာရာဇ္ဘုံ၌သာ ျဖစ္ရ၏။
နတ္ ၆ ဘုံတြင္ အနိမ့္ဆုံးဘုံ ျဖစ္သည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္နည္း။
ဤပုဂၢိဳလ္ႀကီး၏ သဒၶါတရား၊ အသိအလိမၼာဥာဏ္ပညာ၊ အရည္အခ်င္း၊
သီလသမာဓိ၊ သာသနာကုိ ၾကည္ညိဳမႈတုိ႔အရဆုိလွ်င္ တာ၀တိ ံသာ၊ ယာမာ
စေသာ အထက္နတ္ဘုံတုိ႔၌ ေမာ္ေမာ္ၾကြားၾကြား ျဖစ္ႏုိင္စြမ္းရွိပါ၏။
သုိ႔ပါလ်က္ အဘယ့္ေၾကာင့္ အနိမ့္စား ေအာက္နတ္ဘုံမွာ ျဖစ္ေနရပါသနည္း။
ထုိ ဗိမိၺသာရမင္းႀကီးကုိယ္တုိင္ကပင္လွ်င္ ထုိဘုံ၌ ျဖစ္ခ်င္ေသာေၾကာင့္
ျဖစ္ရသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ ျဖစ္ခ်င္ရသနည္း။ ေရွးတုန္းက
ထုိစတုမဟာရာဇ္ဘုံ၌ (၇)ႀကိမ္တိတိ ျဖစ္ခဲ့ဖူး၊ ေနခဲ့ဖူး၍ စြဲလမ္းေသာ
စိတ္တုိ႔ ေၾကာင့္ပင္ ျဖစ္သည္။
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တုိ႔အဖုိ႔ အျမင့္ဆုံးေသာ ရည္မွန္းခ်က္မွာ
ေအးၿငိမ္းရာအမွန္ ျမတ္နိဗၺာန္သုိ႔ ေရာက္ရွိေရးျဖစ္သည္။
တကယ္ႀကိဳးစားအားထုတ္ပါလွ်င္လည္း ေရာက္ရွိႏုိင္ေသာ
လမ္းေကာင္း၊ လမ္းမွန္မ်ားကုိ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က ညႊန္ၾကားျပသခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္။
သုိ႔ေသာ္ မွားယြင္းေသာယုံၾကည္မႈႏွင့္ မွားယြင္းေသာစြဲလမ္းမႈတုိ႔သည္
တျဖည္းျဖည္း လမ္းေၾကာင္းမွန္ ေပၚမွ ေသြဖယ္ေအာင္စြမ္းေဆာင္ေနၾကသည္။
ေခၚငင္ေနၾကေပသည္။ ထုိေခၚငင္ေနရာသုိ႔လည္း အမ်ားသူငါ သတၱ၀ါတုိ႔ကုိ
ပုိင္းျခားဆင္ျခင္ႏုိင္မႈ နည္းပါးစြာ လုိက္ပါေနၾကပါသည္။
(၅)
ထီးျဖဴႏွင့္တလွ်ပ္လွ်ပ္ေနရေသာ မင္း၊ အၿမီးရွည္ႏွင့္
တခတ္ခတ္ေနရေသာ ေျမြ၊ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္း၊ ေျခေလးေခ်ာင္းရွိေသာ
တိရစၦာန္အမ်ိဳးမ်ိဳး၊ ၿပိတၱာအမ်ိဳးမ်ိဳးတုိ႔ျဖင့္ လူျပည္၊ နတ္ျပည္၊
ငရဲျပည္တုိ႔သုိ႔ တက္ခ်ည္၊ ဆင္းခ်ည္ လူးလာေခါက္တုံ႔သြားလာၾကသည္။
သားသမီးအစြဲ၊ ပစၥည္းဥစၥာအစြဲ၊ တဏွာအစြဲတုိ႔၏ ေခၚငင္ရာ
ဘ၀အသီးသီးသုိ႔ ေပ်ာ္တၿပံဳးၿပံဳးလုိက္ပါ ေနၾကသည္။ က်ရာဘ၀တြင္
ေနေပ်ာ္ေနၾကေပသည္။
ေၾသာ္ ဤအစြဲေတြကုိ မွန္ကန္စြာ တည့္မတ္မွသာလွ်င္၊
တစ္ဖက္ကမ္းေခတ္အစြဲေတြ၊ ယုံၾကည္မႈေတြ၊ မွားယြင္းေနေသာ
အစြဲေတြ ယုံၾကည္မႈေတြင္ကို မွန္ကန္ေသာလမ္းေၾကာင္းေပၚ၊
မွန္ကန္ေသာ ယုံၾကည္မႈတုိ႔၏ ေခၚငင္ရာသုိ႔ လုိက္ပါမွသာလွ်င္..သုိ႔မဟုတ္က..
"ငါးဆူရွင္ ပါရမီေတာ္ရင့္သည္ ပြင့္ေတာ္မူရာ ဘဒၵဤကမၻာ၊
ဗုဒၶဳပၸါ ငါးႀကိမ္ဆင့္ေတာင္ ကၽြတ္ခြင့္မပါ လြဲလွ်င္မွန္စြာ၊
ရွည္လ်ားတဲ့ သုညကမၻာေတြမွာ၊ ဓမၼာေသြခြာ အပါေယမွာ
ေပ်ာ္ဖုိ႔ တရားမသိလုိ႔ အၿမဲမိစၦာ၊ အမွားအတိ အလြဲစိတ္မွာ ငရဲတိရစၦာ၊
တကတဲ မဆိတ္စြာ၊ အသည္းထိတ္စရာ စည္ပင္ၾကေတာ့မွာ "
**************
ေမာင္ပုိင္
၄-၄-၂၀၁၄
— with Khin Soe Lwin and 25 others.ျမန္မာႏုိင္ငံတစ္ႏုိင္လုံးနီးပါးတြင္ ေစတီပုထုိးေပါင္းမ်ားစြာရွိသည္။
ထုိေစတီပုထုိးတုိင္းလုိလုိတြင္ နတ္ နန္း၊ နတ္ကြန္းမ်ားရွိေနတတ္ၾကပါသည္။
အတုမဲ့ရွင္ေတာ္ျဖစ္သည့္ ျမတ္စြာဘုရား၏ ဂုဏ္ေတာ္တုိ႔ကုိ ရည္မွန္းရာ၊
ရည္ညႊန္းရာ၊ ဗုဒၶဘာသာအတြက္ အထြဋ္အျမတ္ထားရာျဖစ္သည့္
ဘုရား၊ ေစတီတုိ႔တြင္ နတ္ကြန္းမ်ားရွိ ေနသည္မွာ မည္သုိ႔မွ်
တင့္တယ္မႈမရွိလွ။ မသက္ဆုိင္လွဟု ယုံၾကည္မိသည္။
အေၾကာင္းႏွင့္အက်ိဳးကုိ ယုံၾကည္သက္၀င္ၾကေသာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တုိ႔သည္
တျဖည္းျဖည္း အေၾကာင္း အက်ိဳးတုိ႔ကုိ စြန္္႔ပယ္ကာ ဖန္တီးေပးရာ၊ ကယ္မေပးရာ၊
စြမ္းေဆာင္ေပးရာသုိ႔ ယိမ္းပါးလာေနၾကသည္။ အေၾကာင္းအက်ိဳးတရားတုိ႔ကုိ
ယုံၾကည္မႈတစ္ဖက္စြန္းတုိ႔က ကြယ္ထားစ၊ ပစ္ပယ္စျပဳေနသည္ကုိ သတိမမႈႏုိင္
ျဖစ္ေနၾကပါသည္။
လွဴဒါန္းျခင္းႏွင့္ ပသျခင္းတုိ႔ ေရာေထြးလာၾကသည္။
အမ်ားအက်ိဳးအတြက္ ေပးလွဴလုိသည့္ စိတ္ ေစတနာတုိ႔ထက္
ေညာင္ေစ့ေလာက္ေပး၍ ေညာင္ပင္ႀကီးေလာက္ရခ်င္သည့္
ေလာဘတုိ႔က ပုိမုိလာခဲ့သည္။ ပဲေရြးမွ်ေလာက္ေသာ လွဴဒါန္းမႈတြင္
လွဴဒါန္းလုိသည့္ သဒၶါထက္ကဲ၍ ေပးလွဴျခင္းေၾကာင့္
ဒါန၏ အက်ိဳးဆက္ သည္ ရရွိမည္မွာ ဧကန္မလြဲျဖစ္သည္။
ဆုေတာင္းေနစရာမလုိ။ ေရလွဴ၍ ဤေရကဲ့သုိ႔ သတၱ၀ါတုိ႔
ေအးၿငိမ္း ၾကပါေစ၊ ၾကည္လင္ၾကပါေစဟူေသာ ေမတၱာျဖင့္
လွဴသည့္အခါ ေရအက်ိဳးဆယ္ပါး ေတာင္းေနစရာမလုိပါ။
သုိ႔ေသာ္ အစြဲဓာတ္ခံ၊ ေလာဘဓာတ္ခံ၊ ေမာဟဓာတ္ခံတုိ႔ျဖင့္
ေပးကမ္းလွဴဒါန္းမႈတုိ႔သည့္ ဒါနျဖစ္သင့္ သေလာက္ ျဖစ္မည္ျဖစ္ေသာ္လည္း
ရရွိသည့္ အဖုိ႔ဘာဂတုိ႔က နည္းပါးသြားၾကပါသည္။
တခ်ိဳ႕လွဴဒါန္းသည့္ ကုသုိလ္စိတ္တုိ႔မွ အကုသုိလ္စိတ္အျဖစ္သုိ႔
ေျပာင္းလဲသြားၾကပါသည္။
အယူအဆ၊ အစြဲတုိ႔သည္ ေၾကာက္စရာေကာင္းမွန္းမသိ
ေၾကာက္စရာေကာင္းလာၾကသည္။ ဤရုပ္ထု၏ ၀မ္းဗုိက္ကုိ
ပြတ္တုိက္ျခင္းျဖင့္ ၀မ္းႏွင့္ပတ္သက္သည့္ ေရာဂါမ်ားေပ်ာက္သည္
ဟူေသာအယူအဆ၊ ယုံၾကည္မႈ၊ မ်က္မွန္ကပ္လွဴျခင္းျဖင့္
မ်က္လုံးႏွင့္ပတ္သက္သည့္ ေရာဂါဘယမ်ားကင္းသည္ဟူေသာ
အယူအဆ၊ ယုံၾကည္မႈ၊ မင္းေျမွာက္တန္ဆာမ်ား လွဴဒန္းျခင္းျဖင့္
အမ်ားအုပ္ခ်ဳပ္မည့္ မင္းျဖစ္သည္ဟူေသာ အယူအဆ၊
ယုံၾကည္မႈတုိ႔ကုိ နာမည္ေက်ာ္ၾကားလွေသာ ေစတီေတာ္ႀကီးမ်ား၊
ဘုရားမ်ားတြင္ ေတြ႕ျမင့္ေနရပါ သည္။
ပြတ္တုိက္မႈတုိ႔ေၾကာင့္ ၀မ္းဗုိက္ေပါက္၊ မ်က္လုံးေပါက္ေနသည္
ရုပ္ထုေတြ၊ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ႏွင့္ မည္သုိ႔မွ် တင့္တယ္ျခင္းမရွိလွသည့္
မ်က္မွန္ႀကီးေတြ၊ မင္းစလြယ္တုိ႔ကုိ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေတြ႕ျမင္ရ ေပသည္။
(၄)
ဗိမိၺသာရမင္းႀကီးသည္ ဘုရားရွင္ အဦးဆုံး ေက်ာင္းဒကာႀကီးျဖစ္၏။
ဘုရားႏွင့္လည္း အရင္းႏွီးဆုံး ျဖစ္သည္။ ထုိ႔ျပင္ ေသာတာပန္ပုဂၢိဳလ္ႀကီးလည္း
ျဖစ္ပါေပသည္။ ဘုရားမျဖစ္ခင္ အေလာင္းေတာ္ဘ၀ကပင္ ေတြ႕ခဲ့ရ၍လည္း
ဘုရားအေပၚ ၾကည္ညိဳရင္းစြဲရွိသူျဖစ္၏။
ထုိမင္းႀကီး ကြယ္လြန္သည့္အခါ စတုမဟာရာဇ္ဘုံ၌သာ ျဖစ္ရ၏။
နတ္ ၆ ဘုံတြင္ အနိမ့္ဆုံးဘုံ ျဖစ္သည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္နည္း။
ဤပုဂၢိဳလ္ႀကီး၏ သဒၶါတရား၊ အသိအလိမၼာဥာဏ္ပညာ၊ အရည္အခ်င္း၊
သီလသမာဓိ၊ သာသနာကုိ ၾကည္ညိဳမႈတုိ႔အရဆုိလွ်င္ တာ၀တိ ံသာ၊ ယာမာ
စေသာ အထက္နတ္ဘုံတုိ႔၌ ေမာ္ေမာ္ၾကြားၾကြား ျဖစ္ႏုိင္စြမ္းရွိပါ၏။
သုိ႔ပါလ်က္ အဘယ့္ေၾကာင့္ အနိမ့္စား ေအာက္နတ္ဘုံမွာ ျဖစ္ေနရပါသနည္း။
ထုိ ဗိမိၺသာရမင္းႀကီးကုိယ္တုိင္ကပင္လွ်င္ ထုိဘုံ၌ ျဖစ္ခ်င္ေသာေၾကာင့္
ျဖစ္ရသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ ျဖစ္ခ်င္ရသနည္း။ ေရွးတုန္းက
ထုိစတုမဟာရာဇ္ဘုံ၌ (၇)ႀကိမ္တိတိ ျဖစ္ခဲ့ဖူး၊ ေနခဲ့ဖူး၍ စြဲလမ္းေသာ
စိတ္တုိ႔ ေၾကာင့္ပင္ ျဖစ္သည္။
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တုိ႔အဖုိ႔ အျမင့္ဆုံးေသာ ရည္မွန္းခ်က္မွာ
ေအးၿငိမ္းရာအမွန္ ျမတ္နိဗၺာန္သုိ႔ ေရာက္ရွိေရးျဖစ္သည္။
တကယ္ႀကိဳးစားအားထုတ္ပါလွ်င္လည္း ေရာက္ရွိႏုိင္ေသာ
လမ္းေကာင္း၊ လမ္းမွန္မ်ားကုိ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က ညႊန္ၾကားျပသခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္။
သုိ႔ေသာ္ မွားယြင္းေသာယုံၾကည္မႈႏွင့္ မွားယြင္းေသာစြဲလမ္းမႈတုိ႔သည္
တျဖည္းျဖည္း လမ္းေၾကာင္းမွန္ ေပၚမွ ေသြဖယ္ေအာင္စြမ္းေဆာင္ေနၾကသည္။
ေခၚငင္ေနၾကေပသည္။ ထုိေခၚငင္ေနရာသုိ႔လည္း အမ်ားသူငါ သတၱ၀ါတုိ႔ကုိ
ပုိင္းျခားဆင္ျခင္ႏုိင္မႈ နည္းပါးစြာ လုိက္ပါေနၾကပါသည္။
(၅)
ထီးျဖဴႏွင့္တလွ်ပ္လွ်ပ္ေနရေသာ မင္း၊ အၿမီးရွည္ႏွင့္
တခတ္ခတ္ေနရေသာ ေျမြ၊ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္း၊ ေျခေလးေခ်ာင္းရွိေသာ
တိရစၦာန္အမ်ိဳးမ်ိဳး၊ ၿပိတၱာအမ်ိဳးမ်ိဳးတုိ႔ျဖင့္ လူျပည္၊ နတ္ျပည္၊
ငရဲျပည္တုိ႔သုိ႔ တက္ခ်ည္၊ ဆင္းခ်ည္ လူးလာေခါက္တုံ႔သြားလာၾကသည္။
သားသမီးအစြဲ၊ ပစၥည္းဥစၥာအစြဲ၊ တဏွာအစြဲတုိ႔၏ ေခၚငင္ရာ
ဘ၀အသီးသီးသုိ႔ ေပ်ာ္တၿပံဳးၿပံဳးလုိက္ပါ ေနၾကသည္။ က်ရာဘ၀တြင္
ေနေပ်ာ္ေနၾကေပသည္။
ေၾသာ္ ဤအစြဲေတြကုိ မွန္ကန္စြာ တည့္မတ္မွသာလွ်င္၊
တစ္ဖက္ကမ္းေခတ္အစြဲေတြ၊ ယုံၾကည္မႈေတြ၊ မွားယြင္းေနေသာ
အစြဲေတြ ယုံၾကည္မႈေတြင္ကို မွန္ကန္ေသာလမ္းေၾကာင္းေပၚ၊
မွန္ကန္ေသာ ယုံၾကည္မႈတုိ႔၏ ေခၚငင္ရာသုိ႔ လုိက္ပါမွသာလွ်င္..သုိ႔မဟုတ္က..
"ငါးဆူရွင္ ပါရမီေတာ္ရင့္သည္ ပြင့္ေတာ္မူရာ ဘဒၵဤကမၻာ၊
ဗုဒၶဳပၸါ ငါးႀကိမ္ဆင့္ေတာင္ ကၽြတ္ခြင့္မပါ လြဲလွ်င္မွန္စြာ၊
ရွည္လ်ားတဲ့ သုညကမၻာေတြမွာ၊ ဓမၼာေသြခြာ အပါေယမွာ
ေပ်ာ္ဖုိ႔ တရားမသိလုိ႔ အၿမဲမိစၦာ၊ အမွားအတိ အလြဲစိတ္မွာ ငရဲတိရစၦာ၊
တကတဲ မဆိတ္စြာ၊ အသည္းထိတ္စရာ စည္ပင္ၾကေတာ့မွာ "
**************
ေမာင္ပုိင္
၄-၄-၂၀၁၄