၆ ။ ၁၉၈၄-ခု……..။ က်မတို႔ တကၠသိုလ္တက္ႀကတဲ႔ အခ်ိန္မွာ မင္းခန္႔ေဇာ္က ရန္ကုန္စက္မႈ တကၠသိုလ္ ( Rangoon Institute of Technology -အဲဒီ ေခတ္က RIT လို႔ ေခၚပါတယ္ ) မွာ တက္ခြင္႔ရခဲ႔ပါတယ္ ။ က်မတို႔ မိန္းကေလး သံုးေယာက္နဲ႔ ကိုႀကီးခိုင္ကေတာ႔ ရိုးရိုးေမဂ်ာၿဖစ္တဲ႔ ရူပေဗဒ ဘာသာရပ္ကို တက္ခြင္႔ရခဲ႔တယ္ေလ ။
အဲဒီ အခ်ိန္မွာ က်မရဲ႕ အိမ္က လႈိင္ၿမိဳ႕ နယ္ကို ေၿပာင္းတဲ႔ အတြက္ က်မ တစ္ေယာက္ထဲ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ( လႈိင္နယ္ေၿမ - RC 2 ) မွာ သြားတက္ခဲ႔ရတယ္ ။ ကိုႀကီးခိုင္ရယ္ ၊ ေကသီရယ္ ၊ နီလာရယ္က ႀကည္႔ၿမင္တိုင္ နယ္ေၿမ ( အဲဒီ ေခတ္က RC ( 3 ) ) မွာ တစ္စုထဲ တက္ေနခဲ႔ ႀကပါတယ္ ။
က်မတက္ရတဲ႔ RC-2 က သိပ္ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ႔ တကၠသိုလ္ေၿမပါ ။ ပန္း နီနီရဲရဲေလးေတြ ပြင္႔ေ၀ေနတဲ႔ စိန္ပန္းပင္ေလးေတြက အ၀ါေရာင္ စာသင္ေဆာင္ သီေရတာေတြေရွ႕ မွာ ခပ္စိပ္စိပ္ေလးေတြ ေပါက္ေနေလရဲ႕ ။ ဒီေက်ာင္းေလးမွာ ႏွစ္ႏွစ္တာ တက္ရမယ္ ဆိုတဲ႔ အသိက က်မကို ေပ်ာ္ရႊင္ႀကည္ႏူးေစပါတယ္ ။
က်မ ပထမႏွစ္ကို စၿပီး တက္ရေတာ႔ တူး / ဆဲဗင္း ( အေဆာင္ ၇ ၊ အခန္း ၂ )လို႔ ေခၚတဲ႔ တစ္ထပ္ အုတ္အေဆာင္ေလးမွာပါ ။ RC-2 ထဲကို စ, ၀င္လာေတာ႔ ပထမဆံုး ေတြ႔ ရတဲ႔ ေက်ာင္းသားေရးရာ အေဆာင္ရဲ႕ ေဘးကေန ဆက္ၿပီး ေလွ်ာက္လာရင္ ညာဖက္ၿခမ္းမွာ က်မတို႔ရဲ႕ စာသင္ေဆာင္ေလးေတြက စီၿပီး ရွိေနပါတယ္။ အေဆာင္ တစ္ခုမွာ စာသင္ခန္းႏွစ္ခု ခြဲေပးထားတယ္ ။
က်မတို႔ ေဘးက အေဆာင္မွာ အဂၤလိပ္စာ ေမဂ်ာ ( E-major ) သမားေတြ တက္ရပါတယ္ ။ အဲဒီအခ်ိန္က ပထမႏွစ္၀က္ကို စတက္ရတာ ဒီဇင္ဘာလ ။ ရာသီဥတုက ေအးၿမေနသလို ေက်ာင္း စ တက္ရတဲ႔ က်မတို႔ ေက်ာင္းသူ၊ ေက်ာင္းသား အသစ္ေတြကလည္း ရင္ခုန္ တက္ႀကြစြာနဲ႔ပါ ။
က်မ ပထမဆံုး ေက်ာင္းသြားတဲ႔ ေန႔က တက္ရမဲ႔ စာသင္ေဆာင္ကို ရွာေတြ႕ ခ်ိန္မွာေတာ႔ မ်က္လံုး ၀ိုင္းရပါေတာ႔တယ္ ။ ေက်ာင္းသူသစ္ေတြ တက္မဲ႔ အေဆာင္မို႔လို႔ စီနီယာ ေက်ာင္းသားႀကီးေတြက ေကာ္ရစ္တာမွာ ဘယ္ညာ စီၿပီး ရပ္ေနႀကေလရဲ႕ ။ ဘုရား…။ က်မေတာ႔ ဘယ္နည္းနဲ႔မွ အဲဒီႀကားထဲက ၿဖတ္မေလွ်ာက္ရဲတာ အေသအခ်ာ ။ အဲဒီ လူအုပ္ႀကားက ဘယ္လိုအင္အားနဲ႔ ၿဖတ္ေလွ်ာက္ၿပီး သြားရပါ႔မလဲလို႔ ေတြးေနရင္း က်မ လက္ဖ်ားေတြေတာင္ ေအးလာတယ္။
တစ္ေယာက္ထဲ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ရပ္ေနမိခ်ိန္မွာ ယုမီခ်ိဳ လို႔ က်မနံမည္ကို ေခၚသံႀကားလို႔ ၀မ္းသာအားရ လွည္႔ႀကည္႔မိေတာ႔ ကိုသန္႔ဇင္ကို ေတြ႕ လိုက္ရပါတယ္ ။ သူ႕ ကို မေမွ်ာ္လင္႔ပဲ ေတြ႕ လိုက္ရတာ က်မအတြက္ေတာ႔ ဧရာမ ကယ္တင္ရွင္ႀကီး မိုးေပၚက ဆင္းလာသလိုပဲ ။
တက္ရမဲ႔ အေဆာင္ကို ရွာ ေတြ႕ ၿပီလား လို႔ ေမးေတာ႔
ဟိုမွာ လို႔ လက္ညွိဳးထိုးၿပမိတယ္ ။ အဲဒီ အေဆာင္ဖက္ကို လွမ္းႀကည္႔ရင္း ကိုသန္္႔ဇင္က က်မရဲ႕ အေၿခအေနကို သေဘာေပါက္သြားပံု ရပါတယ္ ။ က်မကို ႀကည္႔ရင္း သူ႕ မ်က္ႏွာက ရီခ်င္သလို ေတာ္ေတာ္လည္း သနားသြားတဲ႔ပံုပဲ ။
“ က်ေနာ္ လိုက္ပို႔ေပးရမလား ” လို႔ ေမးေတာ႔ စိတ္လိုလက္ရနဲ႕ သေဘာတူလိုက္မိတာေပါ႔ေနာ္ ။ ေနာက္ေတာ႔ က်မတို႔ အတန္းရွိတဲ႔ အေဆာင္ဖက္ကို တည္႔တည္႔ ေလွ်ာက္လာခဲ႔ႀကပါတယ္ ။ ၀ိုင္းျပီး ႀကည္႔ေနတဲ႔ မ်က္လံုးေပါင္းမ်ားစြာက က်မကို တုန္ခိုက္ေစတာကို သေဘာေပါက္ပံုရတဲ႔ ကိုသန္႔ဇင္က ဟန္မပ်က္ေအာင္ စကားေတြ အမ်ားႀကီး ေျပာေနေပမဲ႔ က်မကေတာ႔ အလိုက္သင္႔သာ ေခါင္းျငွိမ္႔ေနခဲ႔တာ ။ ဘာေတြေျပာေနမွန္းကို မသိခဲ႔ဘူး ။
အတန္းေရွ႔က ေကာ္ရစ္တာကို ေျခခ်မိတယ္ ဆိုရင္ပဲ တေျဖာင္းေျဖာင္းနဲ႔ ၀ိုင္း တီးလိုက္ႀကတဲ႔ အားေပးမႈ လက္ခုတ္သံေတြေႀကာင္႔ လန္႔ဖ်တ္သြားျပီး က်မရဲ႕ လွမ္းလက္စ ေျခလွမ္းေတြ ရုတ္ကနဲ တန္႔သြားမိပါတယ္ ။ အေျခအေနကို ခ်က္ျခင္းသေဘာေပါက္လိုက္တဲ႔ ကိုသန္႔ဇင္က ရီေမာရင္း က်မကို ေစာင္းႀကည္႔တယ္ေလ ။ ေနာက္ေတာ႔ အတန္းထဲကို ေရာက္တဲ႔အထိ ပို႔ေပးျပီး သံုးတန္းေျမာက္ ခံုတန္းရွည္တစ္ခုမွာ က်မနဲ႔ အတူတူ ၀င္ထိုင္ေပးပါတယ္ ။ က်မကေတာ႔ အတူ လိုက္လာေပးတဲ႔ ကိုသန္႕ဇင္ကို ေက်းဇူးတင္ေပမဲ႔ လူအမ်ားရဲ႕ ျမင္ကြင္းမွာ သူနဲ႔အတူ ရွိေနရတာကို စိတ္ ရႈပ္ေနတာ အမွန္ပါပဲ ။
ထိုင္ဖို႔ ေနရာရသြားျပီးခ်ိန္မွာေတာ႔ ကိုသန္႔ဇင္ကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ေနာ္။ ထားခဲ႔လို႔ ရပါျပီ လို႔ ဟန္မေဆာင္ႏိုင္ပဲ ေျပာလိုက္ေတာ႔ သူ ရီပါတယ္ ။ ျပီးေတာ႔ ကိုယ္ ျပန္မွာပါ ။ အားငယ္ေနမွာစိုးလို႔ ……..ဆိုျပီး အတန္းထဲက ျပန္ထြက္သြားပါတယ္ ။
က်မရဲ႕ ေဘးကို ႀကည္႔မိေတာ႔ ရွပ္အကၤ်ီ စစ္ေရာင္လက္ရွည္ကို တံေတာင္ဆစ္ေရာက္ေအာင္ ေခါက္တင္ျပီး ၀တ္ထားတဲ႔ ၊ မ်က္လံုးျပဴးျပဴး ႏွာတံေပၚေပၚ ဘာမွ မခ်ယ္သထားတဲ႔ မ်က္ႏွာခ်ိဳခ်ိဳပိုင္ရွင္ ေကာင္မေလးနဲ႔ မ်က္လံုးခ်င္းဆံုမိပါတယ္။ သူက က်မရဲ႕ စိတ္လႈပ္ရွားေနပံုကို ႀကည္႔ျပီး ျပံဳးျပပါတယ္ ။ က်မလဲ အားေပးမႈပါတဲ႔ သူ႔အျပံဳးေႀကာင္႔ စိတ္ႀကည္လင္စြာ ျပန္ျပံဳးျပမိရင္း ႏႈတ္ဆက္ႀကရာက သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ စတင္ရရွိခဲ႔ပါတယ္ ။ က်မဘ၀မွာ ေနာက္ထပ္ရရွိလာတဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေကာင္း တစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ႔ ခ်ိဳႏြယ္ဦးေပါ႔ ။
ေန႔လည္ဖက္မွာေတာ႔ က်မအတန္းကို မင္းခန္႔ေဇာ္ ေရာက္လာတယ္ ။ သူက က်မကို တအံ႔တႀသ ႀကည္႔ျ႔ပီး ရီေနတယ္ေလ ။ စိတ္တိုလာတဲ႔ က်မက
“ ဘာကိစၥနဲ႔ ငါ႔ကိုႀကည္႔ျပီး ရီေနတာလ ဲ” လို႔ ေမးေတာ႔
“ ခါတိုင္း အျဖဴအစိမ္း ေက်ာင္း၀တ္စံုနဲ႔ပဲ ေတြ႔ေနက်ဆိုေတာ႔ နင္ အခုလို အျပင္အ၀တ္ ၀တ္ထားတာ ငါ႔စိတ္ထဲမွာ တမ်ိဳးျဖစ္ေနတာ ။ တစိမ္း မိန္းကေလး တစ္ေယာက္ျဖစ္သြားသလိုပဲ ။ အဲဒါေႀကာင္႔ ”……. လို႔ ေျဖပါတယ္ ။
ဟုတ္ေတာ႔လဲ ဟုတ္ပါတယ္။ က်မတို႔ ရင္းႏွီးလာခဲ႔တဲ႔ ေလးႏွစ္ေက်ာ္ကာလအတြင္းမွာ ေန႔စဥ္ ေက်ာင္း၀တ္စံု အျဖဴအစိမ္းနဲ႔ပဲ ေတြ႔ျမင္ေနႀကရာက အခုလို အျပင္၀တ္နဲ႔ ေတြ႔ႀကရတဲ႔အခါ စိတ္ထဲမွာ ေျပာင္းလဲမႈတစ္ခုကို ခံစားရတာေတာ႔ အမွန္ပါပဲ ။ မနက္က ကိုသန္႕ဇင္ က်မေဘးမွာ ရွိေနစဥ္ကလို စိတ္ ရႈပ္ေထြးမႈေတြ မခံစားရပဲ လြတ္လပ္ေပါ႔ပါးတဲ႔ ၊ ႏွစ္သက္လိုလားတဲ႔ ခံစားခ်က္ ျဖစ္ေနတာကို က်မ သိလိုက္ရတယ္။ ျပီးေတာ႔ ေမာင္က က်မေဘးမွာ ထယ္၀ါတဲ႔ တံတိုင္းႀကီး တစ္ခု ျဖစ္လာသလိုလဲ ခံစားလိုက္မိပါတယ္ ။
ေဘးမွာ ပါလာတဲ႔ က်မကို ေစာင္းငဲ႔ႀကည္႔လိုက္တဲ႔ ေမာင္႔မ်က္၀န္းအစံုမွာလဲ ရႊင္ျမဴးရိပ္ေတြကို ေတြ႔ရျပီး ႏွစ္ေယာက္သား ျပိဳင္တူ ရီမိပါတယ္ ။
က်မတို႔ ႏွစ္ေယာက္ေတာ႔ ေလေပၚကို အတူတူ ပ်ံျဖစ္ေတာ႔မယ္ ထင္ပါရဲ႕ ။
။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။
အဲဒီ အခ်ိန္မွာ က်မရဲ႕ အိမ္က လႈိင္ၿမိဳ႕ နယ္ကို ေၿပာင္းတဲ႔ အတြက္ က်မ တစ္ေယာက္ထဲ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ( လႈိင္နယ္ေၿမ - RC 2 ) မွာ သြားတက္ခဲ႔ရတယ္ ။ ကိုႀကီးခိုင္ရယ္ ၊ ေကသီရယ္ ၊ နီလာရယ္က ႀကည္႔ၿမင္တိုင္ နယ္ေၿမ ( အဲဒီ ေခတ္က RC ( 3 ) ) မွာ တစ္စုထဲ တက္ေနခဲ႔ ႀကပါတယ္ ။
က်မတက္ရတဲ႔ RC-2 က သိပ္ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ႔ တကၠသိုလ္ေၿမပါ ။ ပန္း နီနီရဲရဲေလးေတြ ပြင္႔ေ၀ေနတဲ႔ စိန္ပန္းပင္ေလးေတြက အ၀ါေရာင္ စာသင္ေဆာင္ သီေရတာေတြေရွ႕ မွာ ခပ္စိပ္စိပ္ေလးေတြ ေပါက္ေနေလရဲ႕ ။ ဒီေက်ာင္းေလးမွာ ႏွစ္ႏွစ္တာ တက္ရမယ္ ဆိုတဲ႔ အသိက က်မကို ေပ်ာ္ရႊင္ႀကည္ႏူးေစပါတယ္ ။
က်မ ပထမႏွစ္ကို စၿပီး တက္ရေတာ႔ တူး / ဆဲဗင္း ( အေဆာင္ ၇ ၊ အခန္း ၂ )လို႔ ေခၚတဲ႔ တစ္ထပ္ အုတ္အေဆာင္ေလးမွာပါ ။ RC-2 ထဲကို စ, ၀င္လာေတာ႔ ပထမဆံုး ေတြ႔ ရတဲ႔ ေက်ာင္းသားေရးရာ အေဆာင္ရဲ႕ ေဘးကေန ဆက္ၿပီး ေလွ်ာက္လာရင္ ညာဖက္ၿခမ္းမွာ က်မတို႔ရဲ႕ စာသင္ေဆာင္ေလးေတြက စီၿပီး ရွိေနပါတယ္။ အေဆာင္ တစ္ခုမွာ စာသင္ခန္းႏွစ္ခု ခြဲေပးထားတယ္ ။
က်မတို႔ ေဘးက အေဆာင္မွာ အဂၤလိပ္စာ ေမဂ်ာ ( E-major ) သမားေတြ တက္ရပါတယ္ ။ အဲဒီအခ်ိန္က ပထမႏွစ္၀က္ကို စတက္ရတာ ဒီဇင္ဘာလ ။ ရာသီဥတုက ေအးၿမေနသလို ေက်ာင္း စ တက္ရတဲ႔ က်မတို႔ ေက်ာင္းသူ၊ ေက်ာင္းသား အသစ္ေတြကလည္း ရင္ခုန္ တက္ႀကြစြာနဲ႔ပါ ။
က်မ ပထမဆံုး ေက်ာင္းသြားတဲ႔ ေန႔က တက္ရမဲ႔ စာသင္ေဆာင္ကို ရွာေတြ႕ ခ်ိန္မွာေတာ႔ မ်က္လံုး ၀ိုင္းရပါေတာ႔တယ္ ။ ေက်ာင္းသူသစ္ေတြ တက္မဲ႔ အေဆာင္မို႔လို႔ စီနီယာ ေက်ာင္းသားႀကီးေတြက ေကာ္ရစ္တာမွာ ဘယ္ညာ စီၿပီး ရပ္ေနႀကေလရဲ႕ ။ ဘုရား…။ က်မေတာ႔ ဘယ္နည္းနဲ႔မွ အဲဒီႀကားထဲက ၿဖတ္မေလွ်ာက္ရဲတာ အေသအခ်ာ ။ အဲဒီ လူအုပ္ႀကားက ဘယ္လိုအင္အားနဲ႔ ၿဖတ္ေလွ်ာက္ၿပီး သြားရပါ႔မလဲလို႔ ေတြးေနရင္း က်မ လက္ဖ်ားေတြေတာင္ ေအးလာတယ္။
တစ္ေယာက္ထဲ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ရပ္ေနမိခ်ိန္မွာ ယုမီခ်ိဳ လို႔ က်မနံမည္ကို ေခၚသံႀကားလို႔ ၀မ္းသာအားရ လွည္႔ႀကည္႔မိေတာ႔ ကိုသန္႔ဇင္ကို ေတြ႕ လိုက္ရပါတယ္ ။ သူ႕ ကို မေမွ်ာ္လင္႔ပဲ ေတြ႕ လိုက္ရတာ က်မအတြက္ေတာ႔ ဧရာမ ကယ္တင္ရွင္ႀကီး မိုးေပၚက ဆင္းလာသလိုပဲ ။
တက္ရမဲ႔ အေဆာင္ကို ရွာ ေတြ႕ ၿပီလား လို႔ ေမးေတာ႔
ဟိုမွာ လို႔ လက္ညွိဳးထိုးၿပမိတယ္ ။ အဲဒီ အေဆာင္ဖက္ကို လွမ္းႀကည္႔ရင္း ကိုသန္္႔ဇင္က က်မရဲ႕ အေၿခအေနကို သေဘာေပါက္သြားပံု ရပါတယ္ ။ က်မကို ႀကည္႔ရင္း သူ႕ မ်က္ႏွာက ရီခ်င္သလို ေတာ္ေတာ္လည္း သနားသြားတဲ႔ပံုပဲ ။
“ က်ေနာ္ လိုက္ပို႔ေပးရမလား ” လို႔ ေမးေတာ႔ စိတ္လိုလက္ရနဲ႕ သေဘာတူလိုက္မိတာေပါ႔ေနာ္ ။ ေနာက္ေတာ႔ က်မတို႔ အတန္းရွိတဲ႔ အေဆာင္ဖက္ကို တည္႔တည္႔ ေလွ်ာက္လာခဲ႔ႀကပါတယ္ ။ ၀ိုင္းျပီး ႀကည္႔ေနတဲ႔ မ်က္လံုးေပါင္းမ်ားစြာက က်မကို တုန္ခိုက္ေစတာကို သေဘာေပါက္ပံုရတဲ႔ ကိုသန္႔ဇင္က ဟန္မပ်က္ေအာင္ စကားေတြ အမ်ားႀကီး ေျပာေနေပမဲ႔ က်မကေတာ႔ အလိုက္သင္႔သာ ေခါင္းျငွိမ္႔ေနခဲ႔တာ ။ ဘာေတြေျပာေနမွန္းကို မသိခဲ႔ဘူး ။
အတန္းေရွ႔က ေကာ္ရစ္တာကို ေျခခ်မိတယ္ ဆိုရင္ပဲ တေျဖာင္းေျဖာင္းနဲ႔ ၀ိုင္း တီးလိုက္ႀကတဲ႔ အားေပးမႈ လက္ခုတ္သံေတြေႀကာင္႔ လန္႔ဖ်တ္သြားျပီး က်မရဲ႕ လွမ္းလက္စ ေျခလွမ္းေတြ ရုတ္ကနဲ တန္႔သြားမိပါတယ္ ။ အေျခအေနကို ခ်က္ျခင္းသေဘာေပါက္လိုက္တဲ႔ ကိုသန္႔ဇင္က ရီေမာရင္း က်မကို ေစာင္းႀကည္႔တယ္ေလ ။ ေနာက္ေတာ႔ အတန္းထဲကို ေရာက္တဲ႔အထိ ပို႔ေပးျပီး သံုးတန္းေျမာက္ ခံုတန္းရွည္တစ္ခုမွာ က်မနဲ႔ အတူတူ ၀င္ထိုင္ေပးပါတယ္ ။ က်မကေတာ႔ အတူ လိုက္လာေပးတဲ႔ ကိုသန္႕ဇင္ကို ေက်းဇူးတင္ေပမဲ႔ လူအမ်ားရဲ႕ ျမင္ကြင္းမွာ သူနဲ႔အတူ ရွိေနရတာကို စိတ္ ရႈပ္ေနတာ အမွန္ပါပဲ ။
ထိုင္ဖို႔ ေနရာရသြားျပီးခ်ိန္မွာေတာ႔ ကိုသန္႔ဇင္ကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ေနာ္။ ထားခဲ႔လို႔ ရပါျပီ လို႔ ဟန္မေဆာင္ႏိုင္ပဲ ေျပာလိုက္ေတာ႔ သူ ရီပါတယ္ ။ ျပီးေတာ႔ ကိုယ္ ျပန္မွာပါ ။ အားငယ္ေနမွာစိုးလို႔ ……..ဆိုျပီး အတန္းထဲက ျပန္ထြက္သြားပါတယ္ ။
က်မရဲ႕ ေဘးကို ႀကည္႔မိေတာ႔ ရွပ္အကၤ်ီ စစ္ေရာင္လက္ရွည္ကို တံေတာင္ဆစ္ေရာက္ေအာင္ ေခါက္တင္ျပီး ၀တ္ထားတဲ႔ ၊ မ်က္လံုးျပဴးျပဴး ႏွာတံေပၚေပၚ ဘာမွ မခ်ယ္သထားတဲ႔ မ်က္ႏွာခ်ိဳခ်ိဳပိုင္ရွင္ ေကာင္မေလးနဲ႔ မ်က္လံုးခ်င္းဆံုမိပါတယ္။ သူက က်မရဲ႕ စိတ္လႈပ္ရွားေနပံုကို ႀကည္႔ျပီး ျပံဳးျပပါတယ္ ။ က်မလဲ အားေပးမႈပါတဲ႔ သူ႔အျပံဳးေႀကာင္႔ စိတ္ႀကည္လင္စြာ ျပန္ျပံဳးျပမိရင္း ႏႈတ္ဆက္ႀကရာက သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ စတင္ရရွိခဲ႔ပါတယ္ ။ က်မဘ၀မွာ ေနာက္ထပ္ရရွိလာတဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေကာင္း တစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ႔ ခ်ိဳႏြယ္ဦးေပါ႔ ။
ေန႔လည္ဖက္မွာေတာ႔ က်မအတန္းကို မင္းခန္႔ေဇာ္ ေရာက္လာတယ္ ။ သူက က်မကို တအံ႔တႀသ ႀကည္႔ျ႔ပီး ရီေနတယ္ေလ ။ စိတ္တိုလာတဲ႔ က်မက
“ ဘာကိစၥနဲ႔ ငါ႔ကိုႀကည္႔ျပီး ရီေနတာလ ဲ” လို႔ ေမးေတာ႔
“ ခါတိုင္း အျဖဴအစိမ္း ေက်ာင္း၀တ္စံုနဲ႔ပဲ ေတြ႔ေနက်ဆိုေတာ႔ နင္ အခုလို အျပင္အ၀တ္ ၀တ္ထားတာ ငါ႔စိတ္ထဲမွာ တမ်ိဳးျဖစ္ေနတာ ။ တစိမ္း မိန္းကေလး တစ္ေယာက္ျဖစ္သြားသလိုပဲ ။ အဲဒါေႀကာင္႔ ”……. လို႔ ေျဖပါတယ္ ။
ဟုတ္ေတာ႔လဲ ဟုတ္ပါတယ္။ က်မတို႔ ရင္းႏွီးလာခဲ႔တဲ႔ ေလးႏွစ္ေက်ာ္ကာလအတြင္းမွာ ေန႔စဥ္ ေက်ာင္း၀တ္စံု အျဖဴအစိမ္းနဲ႔ပဲ ေတြ႔ျမင္ေနႀကရာက အခုလို အျပင္၀တ္နဲ႔ ေတြ႔ႀကရတဲ႔အခါ စိတ္ထဲမွာ ေျပာင္းလဲမႈတစ္ခုကို ခံစားရတာေတာ႔ အမွန္ပါပဲ ။ မနက္က ကိုသန္႕ဇင္ က်မေဘးမွာ ရွိေနစဥ္ကလို စိတ္ ရႈပ္ေထြးမႈေတြ မခံစားရပဲ လြတ္လပ္ေပါ႔ပါးတဲ႔ ၊ ႏွစ္သက္လိုလားတဲ႔ ခံစားခ်က္ ျဖစ္ေနတာကို က်မ သိလိုက္ရတယ္။ ျပီးေတာ႔ ေမာင္က က်မေဘးမွာ ထယ္၀ါတဲ႔ တံတိုင္းႀကီး တစ္ခု ျဖစ္လာသလိုလဲ ခံစားလိုက္မိပါတယ္ ။
ေဘးမွာ ပါလာတဲ႔ က်မကို ေစာင္းငဲ႔ႀကည္႔လိုက္တဲ႔ ေမာင္႔မ်က္၀န္းအစံုမွာလဲ ရႊင္ျမဴးရိပ္ေတြကို ေတြ႔ရျပီး ႏွစ္ေယာက္သား ျပိဳင္တူ ရီမိပါတယ္ ။
က်မတို႔ ႏွစ္ေယာက္ေတာ႔ ေလေပၚကို အတူတူ ပ်ံျဖစ္ေတာ႔မယ္ ထင္ပါရဲ႕ ။
။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။