Image may be NSFW.
Clik here to view.
ဒီအပိုင္း၁၉ဟာ သိပ္ျပီးအစပ္ဆက္ မရွိတ့ဲ အေႀကာင္းအရာေတြကို ေရးထားတာပါ။တကၠသိုလ္တက္မယ့္ ညီမငယ္၊ေမာင္ငယ္ေတြနဲ႔ သမီးမိန္းကေလး ေမြးထားတ့ဲ မိဘေတြကို သားသမီးယံု စံုလံုးကန္းရာကေန အေသးအမႊားမို႔ သတိမျပဳလိုက္တ့ဲ အမိႈက္ကေန ျပႆသ္မီးေလာင္တတ္တာကို သတိျပဳမိေစဖို႔ပါ။ဒါ့ေႀကာင့္ ပညာေရးအသိုင္းအဝိုင္းနဲ႔ တကၠသိုလ္ဝန္းက်င္က မခ်ိဳျမိန္တ့ဲ အမွန္တရားတခ်ိဳ႕ ကို ေရးထားပါတယ္။
"သမီးမိန္းကေလး ေမြးထားတ့ဲ မိဘေတြဟာ တာဝန္အလြန္ႀကီးပါတယ္။ ကိုယ့္သမီးေလးကို သူမ်ားတကာ အက့ဲရဲ႕ မခံရေအာင္ သြန္သင္ဆံုးမရသလို အဖက္ဖက္ကေန နစ္နာမႈမရွိေအာင္လည္း ကာကြယ္ထိန္းသိမ္းဖို႔ လိုပါတယ္။ မိဘလက္လွမ္းမမွီရာ ေရာက္ေနတ့ဲ ကာလေတြအတြက္ သူ႔ကိုယ္သူ ေစာင့္ေရွာက္ကာကြယ္တတ္ေအာင္ သင္ႀကားမႈ၊ေလ့က်င့္ေပးမႈေတြ လုပ္ဖို႔လည္း လိုအပ္ပါတယ္..... "ဆိုတ့ဲ..မိဘေတြရဲ႕ ဒီလိုေတြးေခၚယူဆမႈေတြ ေအာက္မွာကြ်န္မ ဟာ ငယ္ငယ္ကတည္းက ခုထိ စည္းကမ္း တင္းက်ပ္မႈေတြနဲ႔ ေနထိုင္ခ့ဲရပါတယ္။ ကြ်န္မကလည္း ဒီလိုေနထိုင္ခ့ဲရမႈေတြ အတြက္ ဘယ္တုန္းကမွ မေက်နပ္ခ့ဲသလို အႏုနည္းနဲ႔ ဘယ္လိုအာခံရမလဲလို႔ အျမဲစဥ္းစားေနခ့ဲသူပါ။
ကြ်န္မအထက္တန္းေက်ာင္းသူ ျဖစ္လာေတာ့ အေဒၚဆရာမ ရွာလာေပးတ့ဲ Study Guide ေဆးေက်ာင္းသားကို ျပန္လႊတ္ျပီးးး အမ်ိဳးသမီးGuide ပဲ ရွာေခၚခ့ဲရမယ္ဆိုတ့ဲ ေဖေဖ့ရဲ႕ တစ္ခ်က္လႊတ္ အမိန္႔ေတြ……၊ အဂၤလိပ္စာက်ဴရွင္ ဆရာက မမွီလိုက္တ့ဲ စာေတြကို တစ္ေယာက္ထဲ သီးသန္႔ သင္ေပးမယ္ ဆိုေတာ့ ေဖေဖမအားေတာ့ လိုက္ေစာင့္မေပးႏိုင္လို႔ မသင္ရဘူးးးဆိုတ့ဲ တားျမစ္ခ်က္ေတြ.... စသျဖင့္ ...။ဒါေတြကို ကြ်န္မအရမ္းစိတ္ညစ္ခ့ဲရပါတယ္။
သိပၸံဘာသာရပ္ထဲက မႏၱေလးျမိဳ႕ရဲ႕ နာမည္ႀကီး က်ဴရွင္ဆရာ(ယခုလည္း ကိုယ္ပိုင္အထက္တန္းေက်ာင္း ဖြင့္ျပီး အႀကီးအက်ယ္ေအာင္ျမင္ေနသူ ) ကြ်န္မကို စာသင္တိုင္း စတိတ္ေပၚကေန မ်က္လံုးႀကီး ျပဴးျပဴးျပျပီး စိုက္ႀကည့္လိုက္၊ "ငါ့ကိုဘာလို႔ ႀကည့္ေနတာလဲ?.??? စာက ငါ့မ်က္ႏွာမွာ မရွိဘူးးး ဘလက္ဘုတ္ေပၚမွာပဲ ရွိတယ္"လို႔ ေအာ္ဆူလိုက္၊ သူ႔မ်က္ႏွာမႀကည့္ရဲေတာ့လို႔ ဘလက္ဘုတ္ပဲႀကည့္ေတာ့ စာကိုစိတ္မဝင္စားဘူးးးဆိုျပီး ေအာ္လိုက္နဲ႔ ေန႔တိုင္းလိုလို လုပ္ပါတယ္။ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္ ကြ်န္မအတြက္ သူ႔ရဲ႕ လုပ္ရပ္ဟာ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ အႀကီးအက်ယ္ ျဖစ္ရပါတယ္။ ဝမ္းပန္းတနည္းလည္း ခံစားရပါတယ္။
မႀကာခဏ ကြ်န္မေဘးကို လာျပီး လက္ေမာင္းေလးဖက္ စကားေျပာလိုက္ လက္ဖမိုးေလးကို ဖြဖြေလး ဆြဲစိတ္ရင္း စာေမးလိုက္ ပါးေလးဆြဲလိမ္လိုက္ ေတြလည္း လုပ္ပါတယ္။ ေဖေဖ့သမီး ကြ်န္မကလည္း နည္းနည္းမွမခံဘဲ ဆရာ့လက္ေတြကို ရိုက္ခ်ျပီး ရႈတင္းတင္း ျပန္ႀကည့္ တတ္ပါတယ္။အ့ဲႀကေတာ့ သူကလည္း ကြ်န္မလက္ေမာင္းေတြ ပါးေတြကို လက္ရာေတြထင္တ့ဲထိ နာေအာင္ ဆြဲဖ့ဲသြားပါတယ္။ ကြ်န္မသူငယ္ခ်င္းက "ေနေန... နင္ေတာ့ငရဲႀကီးေတာ့မွာပဲ ကိုယ့္ဆရာက ခ်စ္လို႔စတာကို အ့ဲလိုႀကီးျပန္လုပ္ေနတာ အ့ံေရာ။"ကြ်န္မလည္း စာေမးပြဲပဲ အက်ခံမယ္ ႏွာဘူးေတာ့ မခံႏိုင္ေတာ့ဘူးးးးလို႔ ေျပာျပီး က်ဴရွင္ထြက္ခ့ဲပါတယ္။ အ့ဲဒီဆရာကလည္း သူ႔ေက်ာင္းအကူ တပည့္မေတြ လႊတ္ျပီး အတင္းျပန္ေခၚတာ ႏွစ္ခါေတာင္ပါပဲ။
အေႀကာင္းမသိတ့ဲ မိဘေတြက အတင္းျပန္တက္ခိုင္းေတာ့ ကြ်န္မလည္း အ့ဲဒီဆရာက အ့ဲလိုလုပ္လို႔ မတက္ေတာ့တာပါလို႔ ေျပာျပလိုက္ပါတယ္။ ဒုတိယအႀကိမ္လာေခၚေတာ့ ေမေမက ဆရာရဲ႕ သမီးအေပၚ ျပဳမူေျပာဆို ဆက္ဆံပံုေတြကို မႀကိဳက္လို႔ မတက္ခိုင္းေတာ့တာပါ၊ေနာက္ထပ္လည္း လာမေခၚပါနဲ႔ဆိုျပီးးးး ဒ့ဲရွင္းလႊတ္လိုက္ ပါတယ္။ ကြ်န္မရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းအခ်ိဳ႕ကေရာ နီးစပ္ရာေတြ ကေရာ ကြ်န္မႏွင့္ မိဘေတြကို အကဲပိုတ့ဲ စန္းစန္းတင့္ေတြလို႔ သတ္မွတ္ၾကပါတယ္။ ဝန္မခံခ်င္ေပမယ့္ ဟုတ္ေတာ့လည္း ဟုတ္ေနပါတယ္။
တကၠသိုလ္ေရာက္ေတာ့ ကြ်န္မနဲ႔ ခင္တ့ဲ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က ရင္ဖြင့္ပါတယ္။ သူမကို သူမရဲ႕ က်ဴရွင္ဆရာ အိမ္ေထာင္သည္က စာသင္ျပီးတိုင္း တစ္ေယာက္ထဲ ေခၚထားခ့ဲျပီးးးး မဖြယ္မရာေတြ လုပ္တာေန႔တိုင္းခံခ့ဲရလို႔ စာေမးပြဲကို ေအာင္ရံုေလး ေအာင္ခ့ဲရတယ္လို႔ ရင္ဖြင့္ပါတယ္။ ဘုရားဘုရားးးး သူေျပာခါမွ ကြ်န္မမွာ ဆံပင္ေတြေထာင္ျပီးးးး ႀကက္သီးေတြ ထလိုက္တာ.... "ျဖစ္မွျဖစ္ရေလဟယ္... နင္က အိမ္ကိုျပန္ မတိုင္ဘူးလားးးး"ဆိုေတာ့ သိတ့ဲအတိုင္းပဲ မိန္ကေလးငယ္ငယ္ ထံုးစံအတိုင္း ဆရာကိုေႀကာက္တာေရာ ရွက္လြန္းလို႔ ဘယ္သူ႔မွ မေျပာရဲတာေရာ စံုေနတာပါပဲ။အပ်ိဳရည္ပ်က္တ့ဲထိ လုပ္တာလားးးး ဆိုတ့ဲေမးခြန္းကိုေတာ့ အားနာလို႔ မေမးျဖစ္ခ့ဲပါဘူး။ဒီေတာ့မွ ကြ်န္မလည္း စဥ္းစားမိပါတယ္.... ဘယ္သူေတြဘယ္လို ေျပာေျပာ ငါဆံုးျဖတ္ခ့ဲတာေတြနဲ႔ ငါ့မိဘေတြ ဆတ္ဆတ္ထိ မခံခ့ဲတာေတြအတြက္ ေနာင္တမရေတာ့ဘူူးးးး ဆိုတာပါပဲ။
မဟာတန္းျပန္တက္ေတာ့မွ အေဆာင္ဆိုတာကို စျပီးေနဖူးပါတယ္။ပတ္ဝန္းက်င္ဟာ အေတာ္ေလး လြတ္လပ္လာသလို သမီးရည္းစား ျပႆနာေတြလည္း အေတာ္ ေတြ႔လာရပါတယ္။ ေက်ာင္းဝန္းက်င္မွာ ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသားခ်င္း ရည္းစားျဖစ္တာ ရွိသလို အရပ္သားေတြ၊ စစ္သားေတြနဲ႔ ျဖစ္ႀကတာ ေတြလည္း ရွိပါတယ္။ ေက်ာင္းသားေတြက အင္အားေကာင္းရင္ လူပ်ိဳလွည့္လာတ့ဲ ဗိုလ္ေတြကို ဝိုင္းရိုက္ပါတယ္။ ဗိုလ္ေတြက တတ္ႏိုင္သမွ်သည္းခံပါတယ္....အေကာင္းသည္းခံတာေတာ့ ဟုတ္ပါဘူးးးးး(ျပႆနာတက္ရင္ အပြင့္ျပဳတ္မွာ စိုးလို႔ )။ သည္းမခံလို႔ ျပန္တီးရင္လည္း ပြဲႀကီးပြဲေကာင္းေတြ ခ်ည္းပါပဲ။
အ့ဲဒီမွာ သတိေပးခ်င္တာက အရပ္သားထဲကလည္း မႏူးမနပ္အရြယ္ ေက်ာင္းသူေလးေတြကို ရည္းစားထားျပီး အတူတူေနဖို႔ စည္းရံုးႀကတာေတြ ရွိပါတယ္။ မိန္းကေလးအမ်ားစုကလည္း ျမန္မာဗြီဒီယို ဇာတ္လမ္းေတြ ႀကည့္ျပီးးး တကၠသိုလ္ေရာက္ရင္ ေက်ာင္းလစ္ျပီး ရည္းစားနဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႔ရမယ္.... စသျဖင့္ ထင္မွတ္စိတ္ကူးယဥ္ေနႀကပါတယ္။ ညေန ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္တိုင္း စာအုပ္ဆိုင္မွာ ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသားေတြ တရုန္းရုန္းနဲ႔ အလုအယက္ ငွားဖတ္ႀကတာက လစဥ္ထုတ္ အခ်စ္ဝတၳဳေတြပါ။
စကားမစပ္ ေျပာရအံုးမယ္ နာမည္ႀကီး စာေရးႀဆာမႀကီးးးး ဗုဒၶဟူးနံ+စေနနံ ႏွစ္ထပ္ကြမ္း (ေဆးတကၠသိုလ္) ေရးတ့ဲ စာအုပ္တစ္အုပ္ကို ကြ်န္မ ဖတ္လိုက္ေတာ့.... ဘုရားဘုရားးး လို႔ပဲ တမိပါေတာ့တယ္။ ဇာတ္လမ္းထဲက ထစ္ခ်ဳန္းဆိုတ့ဲ မင္းသားက ျမႏွင္းဘံု ဆိုတ့ဲ မင္းသမီးအိမ္ဘက္ကို ပိုင္နက္က်ဴးလြန္၊မင္းမ့ဲတိုင္းျပည္မွာ သူတလူငါတမင္း ထင္သလိုေနထိုင္ႀကတ့ဲ ေသာက္ခ်ိဳးနဲ႔ က်ဴးေက်ာ္ရန္စ ျပႆနာေတြရွာ ေနာက္ဆံုးးး မင္းသမီး အခန္းထဲ ညဘက္ႀကီး ခိုးဝင္သြားျပီးးးး မင္းသမီးကို အရယူ။ ျပီးေတာ့ မင္းသမီးကို တန္ဖိုးမထားးး မင္းသမီးကလည္း မင္းသားကို တစ္စက္ကေလးမွ မခ်စ္ မႏွစ္သက္.... သံုးစားလို႔မရတ့ဲ မာနေတြ ေခါင္ခိုက္ျပ.... ဘုရားဘုရားးး သူ႔သမီးကို သူေရးထားတ့ဲ ဝတၳဳေတြဖတ္ျပီး ႀကီးလာေစခ်င္ လိုက္တာလို႔ ေတြးမိလိုက္သလို ဒီလိုဇာတ္လမ္းေတြ ေရးျပီးလည္း ဒီႏိုင္ငံံမွာ ဂုဏ္သေရရွိ လူရိုေသ ရွင္ရိုေသ ေအာင္ျမင္တ့ဲ စာေရးႀဆာမႀကီး ျဖစ္တယ္ေတာ့ လို႔ ေတြးတုန္းရွိေသးတယ္.... "အမ ဖတ္ေနတ့ဲ အ့ဲဝတၳဳက အေဟာင္းႀကီးးး ဗြီဒီယိုေတာင္ ေဒြးနဲ႔ ရိုက္ျပီးျပီ။ တအားေအာင္ျမင္လို႔ ဒုတိယပိုင္းပါ ဆက္ရိုက္ရတယ္သိလားးး ခုဆို ေဒြးေသတာေတာင္ ႀကာေပါ့ ခ္ခ္။""တိန္.... ဒို႔ႏိုင္ငံႀကီးေတာ့ ကမ႓ၻာ့အဆင့္ မွီအံုးမွာပဲ မဟုတ္တ့ဲ ေနရာေတြမွာ...."
ေရွ႕အပိုဒ္ကို ဆက္ေရးပါအံုးမယ္။ မိန္းကေလးေတြက ေက်ာင္းျပီးရင္ လက္ထပ္ပါ့မယ္ဆိုတ့ဲ ခ်စ္သူရဲ႕ ကတိကဝတ္ကို ယံုစားျပီး ပံုအပ္ပါတယ္။ ျပီးေတာ့ အရပ္သားေယာက်္ားေလး ဘက္က ေငြနဲ႔ေပါက္ျပီး ရွင္းသြားႀကပါတယ္။ စစ္ဘက္အရာရွိေတြ ထဲကလည္း သူတို႕ ရာထူးအရွိန္အဝါ ငယ္ဂုဏ္ေတြနဲ႔ ေက်ာင္းသူေတြကို အတည္မဟုတ္ဘဲ အတူေနျပီး အေပ်ာ္ႀကံသြားႀက သူေတြ မနည္းမေနာရွိပါတယ္။ ဒီေတာ့ ေက်ာင္းပတ္ဝန္းက်င္မွာ စစ္ဘက္နဲ႔ ရည္းစားျဖစ္ေနတ့ဲ မိိန္းကေလးကို ဗိုလ္ကေတာ္လို႔ ရြဲ႕ျပီးေခၚၾကပါတယ္။ အရပ္သားနဲ႔ ေက်ာင္းသားကလည္း စစ္ဗိုလ္ေတြကို အေကာင္းမျမင္သလို သူတို႔ကိုယ္တိုင္ကေရာ ေကာင္းလားဆိုေတာ့ လည္း မေကာင္းႀကတာ မ်ားပါတယ္(ျခြင္းခ်က္။ ။ လူေကာင္းသူေကာင္း ေယာက်္ားေကာင္းမ်ား မပါပါ။:-) )။
ဒီေတာ့ လိုရင္းကို ေျပာခ်င္တာကေတာ့ စစ္ဘက္ေရာ အရပ္ဘက္မွာပါ ႏွမသားခ်င္း စာနာတတ္တ့ဲ ေယာက်္ားေတြ နည္းပါးတယ္ ဆိုတာပါပဲ။ အ့ဲဒီျမီွးေကာင္ေပါက္အရြယ္ မိန္းကေလး အမ်ားစုက အရည္အေသြးမရွိ အဆင့္မရွိ၊အေတြးအေခၚမပါတ့ဲ ဝတၳဳေတြဖတ္ ဗြီဒီယိုေတြႀကည့္ျပီးးးး ေယာက်္ားေတြအေပၚ အလြယ္တကူယံုစားျပီး ရည္းစားထား ေနၾကတာေတြ။ အ့ဲဒီဗီြဒီယိုေတြ၊ဝတၳဳေတြဖတ္ျပီးးး ေယာက်္ားေလး အမ်ားစုကလည္း မိန္းကေလးေတြအေပၚ တာဝန္ယူလိုစိတ္မရွိဘဲ "အတ့ဲသူခံေပါ့"ဆိုတ့ဲ အခ်ိဳးေတြ၊ ရုပ္ရွင္ထဲကဇာတ္လိုက္လို အဆံမပါတ့ဲ ေလႀကီးေလက်ယ္ေတြကို ေျပာျပီးးး ကြမ္းတပစ္ပစ္ အရက္နံ႔တသင္းသင္းနဲ႔ အခ်ိဳးေတြ... ။ ျမန္မာမိဘ အမ်ားစုကလည္း "ေယာက်္ားေလးပဲ ေဒါင္က်က် ျပားက်က်"ဆိုတ့ဲ အေျပာနဲ႔အညီ အႏွစ္ပါတ့ဲ ဆိုဆံုးမမႈ မေပးဘဲ သားေယာက်္ားေလးေတြကို ေပ်ာ္သလိုေနခိုင္းႀကတာေတြ မ်ားေနပါတယ္။
ငါတို႔သားက ဘယ္လိုထူးခြ်န္ရမယ္၊ ဘယ္လို အားကိုးႏိုင္ရမယ္၊ သူ႔ကိုဘယ္လို ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ျပီး ေျမေတာင္ေျမွာက္ ေပးရမယ္ ဆိုတ့ဲ မိဘမ်ိဳးေတြ ေတာ္ေတာ္နည္းေနပါတယ္။ကြ်န္မဒီေန႔အခ်ိန္ထိ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ထိန္းထိန္းသိမ္းသိမ္း ေနတတ္ခ့ဲတယ္လို႔ ထင္မိေပမယ့္ တကယ္ေတာ့ မိဘက အထိန္းေကာင္း လို႔သာဆိုတာ ျငင္းမရတဲ့ အမွန္တရားပါပဲ။ မိဘေတြက သားသမီးကို မဟုတ္တ့ဲျပိဳင္ဆိုင္မႈေတြမွာ ေျမွာက္မေပးဘဲ ဆံုးမသြန္သင္မႈ လမ္းညႊန္မႈေကာင္းေတြ ေပးဖို႔လိုအပ္သလို ကိုယ္တိုင္လည္း သားသမီးက အထင္ႀကီး ေလးစားခံရတ့ဲ အရည္အခ်င္းနဲ႔ ကိုယ္က်င့္သီလ အတန္အသင့္ ျဖည့္ဆည္းထားႀကဖို႔လည္း မေမ့သင့္ဘူး ထင္ပါတယ္။
ျပီးေတာ့ ေက်ာင္းသူေတြ... အိမ္မွာဝိုင္းကူလုပ္ဖူးရဲ႕လား မသိပါဘူးးးထမင္းဟင္းလည္းမခ်က္တတ္၊ အမိႈက္လည္း စနစ္တက် မစြန္႔တတ္၊ အဝတ္လည္းဒိုဘီအပ္ႀကတယ္။ စာႀကိဳးစားေနရလို႔လားဆိုေတာ့လည္း ေဝးပါေသးတယ္။ အိမ္အလုပ္ ဝါသနာ မပါလို႔ စီးပြားေရး ေရာင္းေရးဝယ္တာဘက္ အာရံုရွိသလားဆိုေတာ့လဲ မရွိ။အိမ္မွွာေနရင္း ဘာေတြလုပ္ျပီးအခ်ိန္ေတြ ကုန္သလဲဆိုတာ မစဥ္းစားတတ္ေအာင္ပါပဲ။
တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသူ အသိုင္းအဝိုင္းမွာ သမီးရည္းစားခ်င္း လြန္က်ဴးျပီးမွ မယူႀကတာေတြ၊ ကိုယ္ဝန္ဖ်က္ခ်ႀကတာေတြ စတ့ဲျပႆနာေတြဟာ သိပ္ျပီးမမ်ား လွေပမယ့္ နည္းတ့ဲျပႆနာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူးးး။ ကြ်န္မအေဆာင္ေနတ့ဲ သံုႏွစ္နီးပါး သက္တမ္းမွာ ကြ်န္မအေဆာင္ တစ္ခုတည္းမွာတင္ ကိုယ္ဝန္ရွိတ့ဲ ေက်ာင္းသူသံုးေယာက္ ေတြ႔ဖူးပါတယ္။တစ္ေယာက္ကို သူ႔ရည္းစား ေက်ာင္းေနဖက္ ေကာင္ေလးက တာဝန္ယူျပီး ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ လက္ထပ္သြားပါတယ္။ ေနာက္ႏွစ္ေယာက္ကိုေတာ့ ေကာင္ေလးေတြက လံုးဝျငင္းဆန္ျပီး ေရွာင္သြားပါတယ္။ ေရွာင္သြားတ့ဲ ႏွစ္ေယာက္မွာ တစ္ေယာက္က ေလတပ္က အရာရွိေပါက္စပါ။ တစ္ေယာက္က အရပ္သား အင္ဂ်င္နီယာပါ။
တစ္ရက္မွာေတာ့ ကြ်န္မရဲ႕ အကိုဝမ္းကြဲက ကယားျပည္နယ္ တကၠသိုလ္ကေန မိတၴီလာတကၠသိုလ္မိန္း ကို ေရႊ႕လာပါတယ္။ ဒီေတာ့ကြ်န္မကလည္း ညီမတို႔ ဝတၱရားရွိတ့ဲအတိုင္း မုန္႔ေကြ်းခိုင္း ရပါတယ္။အကိုက ကြ်န္မရွိရာ ျမိဳ႕ျပင္က စက္မႈဇံုကို လာမယ္ေျပာပါတယ္။ ကြ်န္မကလည္း မလာနဲ႔လို႔ တားရပါတယ္။ စားစရာ ဘာဆိုင္မွ ေကာင္းေကာင္း မရွိလို႔ပါ။ ျမိဳ႕ထဲက Mr.Linn မွာပဲစားမယ္လို႔ ေတာင္းဆိုလိုက္ပါတယ္။ ကြ်န္မကိုျမင္ေတာ့ အကိုက တဟားဟားးနဲ႔ ရယ္ပါေတာ့တယ္။ ဆိုင္ကယ္စီးရ လြန္းေတာ့ လက္ဖဝါးမွာ အသားမာ ေသးေသးေလးေတြ ျဖစ္လာလို႔ ကြ်န္မက ဆိုင္ကယ္စီးတိုင္း လက္အိတ္ေတြ ဝတ္ဆင္ထားပါတယ္။ ေနပူေလပူဒဏ္ေႀကာင့္ မ်က္ႏွာမွာ အမည္းစက္ နည္းနည္း ေတြ႔လာရေတာ့ ဆိုင္ကယ္စီးတိုင္း မ်က္ႏွာဖံုးစည္းထား ပါတယ္။ ေနကာမ်က္မွန္တပ္ျပီး ဆိုင္ကယ္စီးဦးထုပ္ကိုလည္း အျမဲေဆာင္း ထားပါတယ္။ ကြ်န္မရဲ႕ ဖက္ရွင္ကိုျမင္ျပီး အကိုကရယ္တာပါ။ ဒါနဲ႔ ကြ်န္မကလည္း မခံႏိုင္ျဖစ္ျပီးးး အကို႔ကို ရွင္းမျပေတာ့ဘဲ လက္ေတြ႔ျပဖို႔ ဆံုးျဖတ္ျပီး အျပန္ၾက ကြ်န္မကို အေဆာင္ထိ လိုက္ပို႔ေပးပါလို႔ ေတာင္းဆိုလိုက္ပါတယ္။
Mr.Linn မွာ အားရပါးရ အမ်ားႀကီး စားေသာက္ပစ္မယ္လို႔ ႀကိမ္းထားေပမယ့္ အကိုနဲ႔ စကားေတြ အမ်ားႀကီး ေျပာျပီး အစားက သိပ္မဝင္ေတာ့ပါဘူး။ အကိုက ကြ်န္မကို အားကစားသမားအသြင္ မရွိေတာ့ဘဲ ခပ္ေပ်ာ့ေပ်ာ့ပံု ေပါက္လာျပီး ေဘာ္ဒီဝိတ္လည္း တက္လာလို႕ အားကစားျပန္လုပ္ပါလို႔ ေဝဖန္ပါတယ္။ သူေရာ ဘယ္လိုေနလဲလို႔ ျပန္ေမးပါတယ္။အကို႔ဗိုက္မွွာ မာဆယ္နည္းျပီး နည္းနည္းဗိုက္ထြက္ခ်င္သလို ျဖစ္ေနတာက လြဲရင္ အရမ္းကို အရြယ္တင္ႏုပ်ိဳျပီး စမတ္က်တ့ဲအေႀကာင္းေျပာျပီး ကြ်န္မက ခ်ီးမႊမ္းခန္း ဖြင့္ပါတယ္(မုန္႔ေႀကြးထားလို႔ပါ... ခ္ခ္ )။ သူကလည္း ခုထိအားကစားကို ပံုမွန္ လုပ္ေနေႀကာင္းနဲ႔ ဗိုက္ထြက္တာကေတာ့ အစားမ်ားေနလို႔ ျဖစ္ေႀကာင္းေျပာပါတယ္။ အရြယ္တင္ ႏုပ်ိဳေနတ့ဲ လ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္ ကေတာ့ အရက္နဲ႔ ေဆးလိပ္ကို သတိထား ေရွာင္က်ဥ္လို႔ပါတ့ဲ။
ျပီးေတာ့ ကိုယ့္အေႀကာင္း၊ သူ႔အေႀကာင္းးး မိဘေတြအေႀကာင္းးး ေဆြေရးမ်ိဳးေရးေတြ အေႀကာင္းးး သူလုပ္ခ့ဲတ့ဲ စီးပြားေရး အေႀကာင္းးး စီးပြားေရးေတြကို ရပ္နားျပီး ပညာေရး အသိုင္းအဝိုင္းထဲ ေျခစံုပစ္ဝင္ခ့ဲတ့ဲ အေႀကာင္းးး စတာေတြကို စံုစံုလင္လင္ ေျပာျဖစ္ႀကပါတယ္။ အ့ဲဒီေနာက္ေတာ့ အခုပူပူေႏြးေႏြး သမၼတ ဦးသိန္းစိန္အေပၚ ဘယ္လိုျမင္သလဲ လို႕ အကိုက စျပီးအဖြင့္ေမးခြန္းေမးပါတယ္။အ့ဲကစျပီး ျမန္မာ့အေရး ကမၻာ့အေရးေတြကို ကြ်န္မတို႔ ေမာင္ႏွမ အႀကီးအက်ယ္ ေဆြးေႏြး ျငင္းခုန္ႀကပါေတာ့တယ္။ သေဘာထားတိုက္ဆိုင္တာေတြ မ်ားေပမယ့္ ကြဲလြဲတာေတြလည္း မနည္းလွ ပါဘူးးးး။ ဒါေပမယ့္ ႏွစ္ေယာက္လံုးက ကိုယ့္ထင္ျမင္ခ်က္ သပ္သပ္ကိုပဲ ေျပာႀကတာျဖစ္ျပီး တစ္ေယာက္အျမင္ကို တစ္ေယာက္က မပုတ္ခတ္ပါဘူးးးး။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ပါ.... ကိုယ့္စိတ္နဲ႔၊အက်င့္စရိုက္နဲ႔ မတူညီတ့ဲ လူရိုင္းေတြကို အတန္းေဖာ္လုပ္... မခ်စ္ေသာ္လည္း ေအာင့္ကာနမ္းေနရျပီးးး စိတ္ေရာ လူေရာ မြမ္းက်ပ္၊ ပင္ပန္းဆင္းရဲကာ အထီးက်န္ေနတ့ဲ ကြ်န္မအတြက္ ဘက္ညီတ့ဲ စကားေျပာေဖာ္ တစ္ေယာက္နဲ႔ စကားေျပာလိုက္ရတာ တကယ္ကို ဝမ္းသာေပွ်ာ္ရႊင္မိပါတယ္။ စိတ္ေရာ လူေရာ ဦးေႏွာက္ေတြပါ လန္းဆန္းတက္ႀကြ လာခ့ဲပါတယ္။
အကိုက ကြ်န္မအေဆာင္ကို ျပန္လိုက္ပို႔ပါတယ္။ အီကိုေက်ာင္း ေပါက္ ၂လမ္းထိပ္က Good Morning လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ မွာ လက္ဘက္ရည္ ျပန္တိုက္မယ္လို႔ ေျပာျပီး အကို႔ကို ေခၚလာပါတယ္။ ကြ်န္မအကိုပီပီ သူကလည္း ရိႈးအျပည့္နဲ႔ပါ။ အကိုက အရပ္ျမင့္ျမင့္ ေထာင္ေထာင္ ေမာင္းေမာင္းနဲ႔ ျဖဴျဖဴေခ်ာေခ်ာပါ။ ကာယဗလနဲ႔ ကစ္ေဘာက္ဆင္ လိုက္စားတ့ဲ အားကစားသမား ေက်ာင္းဆရာပါ။ လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ ထိုင္ေတာ့ သူ႔တစ္ကိုယ္လံုး ဖံုတေပေပနဲ႔ မ်က္လံုးေတြလည္း နီရဲေနပါျပီ။ ကြ်န္မကလည္း "ညီမေလးရဲ႕ ဖက္ရွင္မ်ိဳး ဝတ္ျပီးမွ ဒီလိုခရီးမ်ိဳးကို အသြားအျပန္ ျပဳပါလို႔ "အႏိုင္ပိုင္းျပီး ေျပာထည့္လိုက္ ပါတယ္။
ဆိုင္ထိုင္ရင္းနဲ႔ အကိုက ေမးပါတယ္။ သဲေခ်ာင္းကို သိလားတ့ဲ??? "ဟုတ္အကို။ တျမန္မေန႔ကပဲ သြားခ့ဲေသးတယ္။""ဘာာာ!!!!နင္က ဘာသြားလုပ္တာတုန္းးးအဲ့ဒီကို။""မေရာက္ဘူးလို႔ သြားႀကည့္တာပါအကိုရဲ႕။ အေဆာင္က သူငယ္ခ်င္းေတြ စံုတုန္းသြားႀကည့္တာပါ။ ဘာလို႔လဲ အကို။""အဲ့မွာ ဘာေတြရွိလဲ???""သဲေသာင္ေတြနဲ႔ ေရစပ္စပ္လက္က်န္ေလးပဲရွိတာပဲ။ အ့ဲပတ္ဝန္းက်င္က ထန္းေတာေတြကေန ထန္းေရခ်ိဳ၊ အခါး ၊ အသုပ္မ်ိဳးစံု၊ ထမင္းဆီဆမ္းေတြရတယ္ေလ။""အတြဲေတြသြားႀကတာမလားးးး??? ""အတြဲေတြလည္းရွိတာေပါ့။မိသားစုလိုက္ လာႀကတာေတြေရာ၊ ညီမေလးတို႔လို သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ လာတာေတြေရာ..... "
"ဘာေတြလုပ္ႀကလဲ??? ထုိင္ျပီး မုန္႔စားး ျပန္ႀကေရာလားးး ""အကိုကလည္းးးး ျပင္ဦးလြင္ ကန္ေတာ္ႀကီးထဲ ညီမေလးတို႔ေတြ ပစ္ကနစ္ ထြက္ႀကသလိုေပါ့။ ကစားတ့ဲသူေတြကစားး ကက္ဆက္ဖြင့္တ့ဲ သူေတြဖြင့္ ကိုယ့္အုပ္စုနဲ႔ ကိုယ္ေပါ့။ ေနပါအံုးးးး ဘာျဖစ္လို႔ ေမးေနတာလဲ???? ""ေအးးဟာ.. ငါ့ညီမကို ေျပာသင့္မသင့္ စဥ္းစားေနတာ။ညီမေလး အသက္ ဘယ္ေလာက္ ရွိျပီလဲ??? ငါေျပာသင့္မသင့္ တြက္ေနတာပါ။""အသက္ဘယ္ေလာက္ ဆိုတာထက္ ညီမေလးက အပ်ိဳစစ္စစ္မို႔ ဆိုးဆိုးဝါးဝါးးးးကိစၥေတြဆို မေျပာဘဲေနတာ ေကာင္းလိမ့္မယ္အကို။ အဟီးးးး "
"ဟ့ဲ.... ဘာကိစၥပဲျဖစ္ျဖစ္ ငါက နင့္ကို ထိန္းထိန္း သိမ္းသိမ္းေျပာမွာပါဟ။ လက္လႊတ္စပယ္ မေျပာပါဘူးဟာ။ဒါနဲ႔ေနပါအံုးးးး ညီမေလးကို ၂၆လမ္း မီးပြဳိင့္မွာ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ ေနာက္က ဆိုင္ကယ္ေပၚမွာ ေတြ႔လိုက္ပါတယ္။ အ့ဲကိစၥအခု ရွင္းစမ္းပါအံုးးးး"အမငီးးးး လြန္ခ့ဲတ့ဲ ႏွစ္အတန္ၾကာက ေတြ႔ခ့ဲတာကို မေန႔တစ္ေန႔က ေတြ႔ခ့ဲသလို မွတ္ဥာဏ္ဂ်ီးနဲ႔ ကြ်န္မကို စတင္ စစ္ေမးပါေတာ့တယ္။
"ဟမ္... အ့ဲဒါတကယ္အကိုေပါ့။ ျပီးေတာ့ ျမင္လိုက္တယ္ေပါ့။ ညေလးကေလ.... အကိုလို႔ ထင္လိုက္လိ႔ု မႀကည့္ရဲလို႕ သူ႔ေနာက္ကြယ္ေနလိုက္တာ အကိုျမင္မွန္း လည္းမသိဘူးးးး တကယ္အကိုေပါ့ေနာ္ ဟီးဟီးးးး""ငါ့ညီမေလးလည္း ေက်ာင္းျပီးဘြဲ႔ရေနျပီ။ မိုက္မယ့္သူလည္း မဟုတ္ပါဘူး ဆိုျပီးးး သနားလို႔ လႊတ္ေပးလိုက္တာ နင္က ငါ့ကိုမ်ား မျမင္ဘူးထင္ေနတယ္ ဟုတ္လားးးး???""အာ့က သူငယ္ခ်င္းပါအကို။ အေဝးက လာလည္တ့ဲသူမို႔ ညီမ ဆိုင္ကယ္ေပး ေမာင္းခိုင္းရတာပါ။ လံုးဝရိုးရိုးသားသားပါ အကို။ ရည္းစားက ခုမွ ထားတာပါ..ခိခိ။ "
အကိ႔ုျပႆနာကေတာ့.... ေက်ာင္းကိုစေရာက္ေရာက္ျခင္း ပါခ်ဳပ္က အကို႔ကို ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းဖို႔ ျပႆနာတစ္ရပ္ကို အပ္ႏွံပါတယ္တ့ဲ။ လည္လည္ဝယ္ဝယ္ရွိျပီး စစ္ဘက္ ရဲဘက္ အရပ္ဘက္ေတြနဲ႔ ပတ္သတ္ႏိုင္စြမ္းရွိတ့ဲ အသိုင္းအဝိုင္းကလာတ့ဲအျပင္ ရွားရွားပါးပါး ေယာက်္ားေလး ဆရာမို႔လို႔ပါတ့ဲ။ ျပႆနာက ဘာလဲဆိုေတာ့ သဲေခ်ာင္းမွာ ျဖစ္ခ်င္တိုင္းျဖစ္ ေသာင္းက်န္းခ်င္သလို ေသာင္းက်န္းေနတ့ဲ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသား အတြဲေတြရဲ႕ ျပႆနာပါ။ ဗီြဒီယို အက်အန ရိုက္ထားျပီးးး တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားမ်ားရဲ႕ မဆင္မျခင္ ေနထိုင္မႈကို ဆံုးမအေရးယူ ေပးပါရန္ ပါခ်ဳပ္ဆီ တရားဝင္တိုင္ၾကား ထားျခင္းပါ။ အ့ဲျပႆနာကို ေျဖရွင္းကိုင္တြယ္ဖို႔ အကို႔လက္ကို လႊဲအပ္တာပါတ့ဲ။
"အ့ဲျပႆနာေတြက အကိုတို႔ မိန္းမွာတင္မကဘူးးးး ညီမေလးတို႔ အီကိုေက်ာင္း အပါအဝင္ တစ္ႏိုင္ငံလံုးမွာ ျဖစ္ေနတာပါ အကို။ ေျဖရွင္းသင့္တ့ဲ ျပႆနာဆိုေပမယ့္ ေျဖရွင္းစရာ စည္းကမ္းဥပေဒ တိတိက်က် မရွိဘူးးးး သူတို႔ခ်င္း ေက်နပ္လို႔ ျဖစ္ႀကတာ ဆိုေတာ့ေလ..။ မိန္းကေလးက မေက်နပ္လို႔ တိုင္ေတာ့မွသာ အေရးယူလို႔ ရတာကိုးးး။
ကိုရီးယားတကၠသိုလ္ေတြမွာေတာ့ ပထမႏွစ္ စတက္တ့ဲ ဖရက္ရွာေတြကို ႏႈတ္ဆက္စကားေျပာပံု၊ ခါးညႊတ္အေလး ျပဳပံု၊ပညာတတ္ဆန္တ့ဲ စကားေျပာပံု ေျပာနည္းေတြ၊ စားေသာက္ေနထိုင္ပံုေတြ၊ စင္ေပၚတက္ျပီး ကိုယ့္အေႀကာင္း မိတ္ဆက္ရင္းနဲ႔ ကိုယ့္အရည္အခ်င္းေတြပါ ထုတ္ေဖာ္ ေျပာႀကားျပီး အတန္းေခါင္းေဆာင္ အေရြးခံရဖို႔ မဲဆြယ္ေဟာေျပာရတာေတြထိ အေသးစိတ္သင္ႀကားေပးျပီး ေသခ်ာေလ့က်င့္ေပးတယ္လို႔ ႀကားဖူးတာပဲ။"
"ဒီေတာ့ ဒီကတကၠသိုလ္ေတြ မွာလည္း ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ အျပဳအမူ၊အေတြးအေခၚ၊အေနအထိုင္ေတြ၊ ကိုယ္က်င့္တရားေတြကို တိုးတက္ေစမယ့္ ေဟာေျပာပြဲေတြ၊ တရားပြဲဆန္ဆန္ေတြကို နာမည္ႀကီး ဆရာေတာ္ေတြ၊ စာေရးဆရာေတြ ဖိတ္ျပီး ပ်င္းစရာ မေကာင္းေအာင္ အခ်ိန္မ်ားမ်ား မယူဘဲ လိုရင္းေလးေတြကို ေဟာေျပာ ေဆြးေႏြး ဆံုးမခိုင္းသင့္တယ္ ထင္ပါတယ္အကို။ အထူးသျဖင့္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို တန္ဖိုးထားတတ္လာေအာင္၊ စိတ္ေနစရိုက္ ျမင့္လာေအာင္နဲ႔ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသား တစ္ေယာက္ဟာ ဘယ္လို အရည္အေသြးေတြ အေျခခံအားျဖင့္ ရွိသင့္သလဲ??? ဘယ္လို ေျပာဆိုျပဳမူ ေနထိုင္သင့္ သလဲ??? ဆိုတာေတြကို မႀကာခဏ သတိေပး ဆံုးမဖို႔ လိုတယ္အကို။ ဒီလိုေျပာရရင္ တကၠသိုလ္ ဆရာမေတြ ထဲမွာကို ျပန္ျပီးထရိန္နင္ေပးသင့္တ့ဲ လူေတြက အမ်ားသားပဲ။ အမယ္ဘုတ္ရဲ႕ သူ႔ခ်ည္ခင္ပါပဲ အကိုရယ္ ဟားဟားးးး"
"အင္းးးဘာေျပာရမလဲ.....ဆိုေတာ့။ ငါ့ညီမရယ္...နားနဲ႔မနာ ဖဝါးနဲ႔သာ နာလိုက္ပါေတာ့... အ့ဲဗီြဒီယိုေခြက ရိုးရိုးမဟုတ္ဘူးးးးး သဲေခ်ာင္းေဘး ထန္းေတာထဲက တဲတစ္တဲမွာ အတြဲ၂တြဲက အခန္းတစ္ခန္းထဲမွာ အတူတူ ထင္တိုင္းႀကဲျပီး ျဖစ္ႀကတယ္။ ျပီးေတာ့ လူခ်င္းလဲျပီး တစ္ခါထပ္ျဖစ္ ၾကျပန္တယ္။ ကေလးေတြက ငယ္ငယ္ ေလးေတြ ရွိေသးတာဟ။ အ့ဲဒီတိုင္ႀကားခ်က္ ျပႆနာဂ်ီးကို ဘယ္လိုရွင္းရမွန္း မသိတ့ဲအျပင္ ဘယ္လိုေျပာရမွန္းကို မသိဘူးးးး ပက္စက္ခ်က္ကေတာ့ ငါတို႔က မိဘေတြကိုေတာင္ ေခၚမေျပာရက္၊ မတိုင္ရက္ ေလာက္ေအာင္ပါပဲကြာ။""ရွင္!!!!!!"
ကြ်န္မေနတ့ဲ အေဆာင္ျခံဝန္းက ေပ၃၀၀ ပတ္လည္ပါ။ ညဘက္ ေမွာင္ေမွာင္မွာ လူတစ္ေယာက္က အေဆာင္တံခါးကေန ေက်ာ္တက္ဖို႔ လုပ္ပါတယ္။ အေဆာင္သူေတြလည္း ေျပးႀက ေအာ္ႀကေပါ့။ အေဆာင္မွဴး လင္မယားနဲ႔ ေက်ာင္းသူတစ္ခ်ိဳ႕ ဓါတ္မီးႀကီးေတြနဲ႔ ျခံျပင္လိုက္ရွာႀကေပမယ့္ မေတြ႔ပါဘူး။ ခဏေနျပန္ေတာ့ ဒီလိုပဲ ရုတ္ရုတ္သဲသဲ ထပ္ျဖစ္ျပန္ပါတယ္။ အခန္းတံခါးေလာ့ခ်ျပီး စာက်က္ေနရာက မထတ့ဲ ကြ်န္မလည္း ေတာ္ေတာ္ စိတ္အေႏွာင့္ယွက္ ျဖစ္လာပါတယ္။
"ဒီေကာင္က သူခိုးလည္း မဟုတ္ဘူးးးး မိန္းကေလးေဆာင္ကို သက္သက္မ့ဲ လက္ရဲဇက္ရဲ ႏွာဘူးလာလုပ္တာပဲ။ ဒီလိုလုပ္လို႔ ရမွန္းသိရင္ ေနာက္ေနာင္ပိုပိုျပီး အတင့္ရဲ လာေတာ့မွာ။ ငါအပါအဝင္ အေဆာင္သူ အားလံုးရဲ႕ လံုျခံဳေရး ပ်က္လိမ့္မယ္……ဒီေတာ့ ကိုယ္ေတာ္တိုင္ ထြက္ႏွိမ္နင္းမွ ျဖစ္ေတာ့မယ္"လို႔ေတြးမိခ့ဲပါတယ္။ ဒါနဲ႔ အေဆာင္မွဴး ဦးေဇာ္ႀကီးဆီ သြားျပီး ဘတ္ဂြတစ္လက္ေတာင္းပါတယ္။ သူကလည္း ဝမ္းသာအားရနဲ႔ ေလာက္စာလံုးေတြပါ အမ်ားႀကီး ေပးလႊတ္လိုက္ပါတယ္။
ကြ်န္မလည္း ျခံဝက ဧည့္ေဆာင္မီး ေတြကို ပိတ္ပစ္ျပီး အေမွာင္ခ်လိုက္ပါတယ္။ ျခံဝက သံပန္းတံခါးေအာက္ေျခကို ေျပးကပ္ လိုက္ပါတယ္။ စကၠန္႔အနည္းငယ္ေလာက္ မ်က္စိမွိတ္ ေနျပီးမွ ျခံျပင္ကို ေခ်ာင္းႀကည့္ရင္း မ်က္စိကစားေတာ့ ျခံဝနဲ႔ ခပ္လွမ္းလွမ္းက ေက်ာက္လမ္းမ အစပ္မွာ ဆိုင္ကယ္တစ္စီး ရပ္ထားတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ "ဒီဆိုင္ကယ္က ဟိုသေကာင့္သားရဲ႕ ဆိုင္ကယ္ပဲ ျဖစ္ရမယ္။ ဒါဆိုရင္ ဒီေကာင္ရွိေနေသးတယ္။ ဘယ္မွာ ပုန္းေနလဲလို႔ "စဥ္းစားရင္း ေစာင့္ေနလိုက္ ပါတယ္။ ၅မိနစ္ေလာက္ ျခင္ကိုက္ခံျပီးတ့ဲ အခ်ိန္မွာပဲ အေဆာင္ေရွ႕ ေခ်ာင္းေခ်ာက္ ထဲကေန သေကာင့္သား ထြက္လာျပီး ဟိုဟိုဒီဒီ ႀကည့္ပါတယ္။ ျပီးေတာ့ အေဆာင္သံပန္းတံခါးေပၚ တြယ္တက္ျပီးးး ရႊတ္ရႊတ္ရွက္ရွက္ အသံေတြေပးျပီး အေဆာင္သူေတြကို ေခၚပါတယ္။
သံပန္းတံခါးေအာက္ေျခမွာ ကပ္ေနတ့ဲ ကြ်န္မကို မျမင္ပါဘူး။တစ္ေယာက္မွလည္း မရွိႀကေတာ့သလို မီးေတြပါပိတ္ထားေတာ့ မီးလင္းေနေသးတ့ဲ အေရွ႕ဘက္ေပါက္ကို ထြက္သြားပါတယ္။
ကြ်န္မလည္း ဆယ္စကၠန္႔ ႔ျပည့္ေအာင္ ကိုယ့္ဘာသာ တိုင္ပင္ေရတြက္ ေနလိုက္ပါတယ္။ တိုင္ပင္ျပည့္ေတာ့ ထျပီး သံပန္းတံခါးအျပင္ကို လက္ႏွစ္ဘက္ ထုတ္ျပီးးးး ဆိုင္ကယ္ေရွ႕မီးခြက္ဆီ ေသခ်ာခ်ိန္ျပီး ေလာက္စာလံုး ပစ္လႊတ္လိုက္ပါတယ္။ ခြမ္းခနဲအသံတစ္ခုက တိတ္ဆိတ္တ့ဲ ညအေမွာင္ကို ေဖာက္ျပီးထြက္လာပါတယ္။ ေနာက္တစ္လံုး ဘယ္နားထိထိ ဆိုျပီး ခပ္ျမန္ျမန္ ထပ္လႊတ္လိုက္ေတာ့ ေဗ်ာင္
Clik here to view.
ဒီအပိုင္း၁၉ဟာ သိပ္ျပီးအစပ္ဆက္ မရွိတ့ဲ အေႀကာင္းအရာေတြကို ေရးထားတာပါ။တကၠသိုလ္တက္မယ့္ ညီမငယ္၊ေမာင္ငယ္ေတြနဲ႔ သမီးမိန္းကေလး ေမြးထားတ့ဲ မိဘေတြကို သားသမီးယံု စံုလံုးကန္းရာကေန အေသးအမႊားမို႔ သတိမျပဳလိုက္တ့ဲ အမိႈက္ကေန ျပႆသ္မီးေလာင္တတ္တာကို သတိျပဳမိေစဖို႔ပါ။ဒါ့ေႀကာင့္ ပညာေရးအသိုင္းအဝိုင္းနဲ႔ တကၠသိုလ္ဝန္းက်င္က မခ်ိဳျမိန္တ့ဲ အမွန္တရားတခ်ိဳ႕ ကို ေရးထားပါတယ္။
"သမီးမိန္းကေလး ေမြးထားတ့ဲ မိဘေတြဟာ တာဝန္အလြန္ႀကီးပါတယ္။ ကိုယ့္သမီးေလးကို သူမ်ားတကာ အက့ဲရဲ႕ မခံရေအာင္ သြန္သင္ဆံုးမရသလို အဖက္ဖက္ကေန နစ္နာမႈမရွိေအာင္လည္း ကာကြယ္ထိန္းသိမ္းဖို႔ လိုပါတယ္။ မိဘလက္လွမ္းမမွီရာ ေရာက္ေနတ့ဲ ကာလေတြအတြက္ သူ႔ကိုယ္သူ ေစာင့္ေရွာက္ကာကြယ္တတ္ေအာင္ သင္ႀကားမႈ၊ေလ့က်င့္ေပးမႈေတြ လုပ္ဖို႔လည္း လိုအပ္ပါတယ္..... "ဆိုတ့ဲ..မိဘေတြရဲ႕ ဒီလိုေတြးေခၚယူဆမႈေတြ ေအာက္မွာကြ်န္မ ဟာ ငယ္ငယ္ကတည္းက ခုထိ စည္းကမ္း တင္းက်ပ္မႈေတြနဲ႔ ေနထိုင္ခ့ဲရပါတယ္။ ကြ်န္မကလည္း ဒီလိုေနထိုင္ခ့ဲရမႈေတြ အတြက္ ဘယ္တုန္းကမွ မေက်နပ္ခ့ဲသလို အႏုနည္းနဲ႔ ဘယ္လိုအာခံရမလဲလို႔ အျမဲစဥ္းစားေနခ့ဲသူပါ။
ကြ်န္မအထက္တန္းေက်ာင္းသူ ျဖစ္လာေတာ့ အေဒၚဆရာမ ရွာလာေပးတ့ဲ Study Guide ေဆးေက်ာင္းသားကို ျပန္လႊတ္ျပီးးး အမ်ိဳးသမီးGuide ပဲ ရွာေခၚခ့ဲရမယ္ဆိုတ့ဲ ေဖေဖ့ရဲ႕ တစ္ခ်က္လႊတ္ အမိန္႔ေတြ……၊ အဂၤလိပ္စာက်ဴရွင္ ဆရာက မမွီလိုက္တ့ဲ စာေတြကို တစ္ေယာက္ထဲ သီးသန္႔ သင္ေပးမယ္ ဆိုေတာ့ ေဖေဖမအားေတာ့ လိုက္ေစာင့္မေပးႏိုင္လို႔ မသင္ရဘူးးးဆိုတ့ဲ တားျမစ္ခ်က္ေတြ.... စသျဖင့္ ...။ဒါေတြကို ကြ်န္မအရမ္းစိတ္ညစ္ခ့ဲရပါတယ္။
သိပၸံဘာသာရပ္ထဲက မႏၱေလးျမိဳ႕ရဲ႕ နာမည္ႀကီး က်ဴရွင္ဆရာ(ယခုလည္း ကိုယ္ပိုင္အထက္တန္းေက်ာင္း ဖြင့္ျပီး အႀကီးအက်ယ္ေအာင္ျမင္ေနသူ ) ကြ်န္မကို စာသင္တိုင္း စတိတ္ေပၚကေန မ်က္လံုးႀကီး ျပဴးျပဴးျပျပီး စိုက္ႀကည့္လိုက္၊ "ငါ့ကိုဘာလို႔ ႀကည့္ေနတာလဲ?.??? စာက ငါ့မ်က္ႏွာမွာ မရွိဘူးးး ဘလက္ဘုတ္ေပၚမွာပဲ ရွိတယ္"လို႔ ေအာ္ဆူလိုက္၊ သူ႔မ်က္ႏွာမႀကည့္ရဲေတာ့လို႔ ဘလက္ဘုတ္ပဲႀကည့္ေတာ့ စာကိုစိတ္မဝင္စားဘူးးးဆိုျပီး ေအာ္လိုက္နဲ႔ ေန႔တိုင္းလိုလို လုပ္ပါတယ္။ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္ ကြ်န္မအတြက္ သူ႔ရဲ႕ လုပ္ရပ္ဟာ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ အႀကီးအက်ယ္ ျဖစ္ရပါတယ္။ ဝမ္းပန္းတနည္းလည္း ခံစားရပါတယ္။
မႀကာခဏ ကြ်န္မေဘးကို လာျပီး လက္ေမာင္းေလးဖက္ စကားေျပာလိုက္ လက္ဖမိုးေလးကို ဖြဖြေလး ဆြဲစိတ္ရင္း စာေမးလိုက္ ပါးေလးဆြဲလိမ္လိုက္ ေတြလည္း လုပ္ပါတယ္။ ေဖေဖ့သမီး ကြ်န္မကလည္း နည္းနည္းမွမခံဘဲ ဆရာ့လက္ေတြကို ရိုက္ခ်ျပီး ရႈတင္းတင္း ျပန္ႀကည့္ တတ္ပါတယ္။အ့ဲႀကေတာ့ သူကလည္း ကြ်န္မလက္ေမာင္းေတြ ပါးေတြကို လက္ရာေတြထင္တ့ဲထိ နာေအာင္ ဆြဲဖ့ဲသြားပါတယ္။ ကြ်န္မသူငယ္ခ်င္းက "ေနေန... နင္ေတာ့ငရဲႀကီးေတာ့မွာပဲ ကိုယ့္ဆရာက ခ်စ္လို႔စတာကို အ့ဲလိုႀကီးျပန္လုပ္ေနတာ အ့ံေရာ။"ကြ်န္မလည္း စာေမးပြဲပဲ အက်ခံမယ္ ႏွာဘူးေတာ့ မခံႏိုင္ေတာ့ဘူးးးးလို႔ ေျပာျပီး က်ဴရွင္ထြက္ခ့ဲပါတယ္။ အ့ဲဒီဆရာကလည္း သူ႔ေက်ာင္းအကူ တပည့္မေတြ လႊတ္ျပီး အတင္းျပန္ေခၚတာ ႏွစ္ခါေတာင္ပါပဲ။
အေႀကာင္းမသိတ့ဲ မိဘေတြက အတင္းျပန္တက္ခိုင္းေတာ့ ကြ်န္မလည္း အ့ဲဒီဆရာက အ့ဲလိုလုပ္လို႔ မတက္ေတာ့တာပါလို႔ ေျပာျပလိုက္ပါတယ္။ ဒုတိယအႀကိမ္လာေခၚေတာ့ ေမေမက ဆရာရဲ႕ သမီးအေပၚ ျပဳမူေျပာဆို ဆက္ဆံပံုေတြကို မႀကိဳက္လို႔ မတက္ခိုင္းေတာ့တာပါ၊ေနာက္ထပ္လည္း လာမေခၚပါနဲ႔ဆိုျပီးးးး ဒ့ဲရွင္းလႊတ္လိုက္ ပါတယ္။ ကြ်န္မရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းအခ်ိဳ႕ကေရာ နီးစပ္ရာေတြ ကေရာ ကြ်န္မႏွင့္ မိဘေတြကို အကဲပိုတ့ဲ စန္းစန္းတင့္ေတြလို႔ သတ္မွတ္ၾကပါတယ္။ ဝန္မခံခ်င္ေပမယ့္ ဟုတ္ေတာ့လည္း ဟုတ္ေနပါတယ္။
တကၠသိုလ္ေရာက္ေတာ့ ကြ်န္မနဲ႔ ခင္တ့ဲ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က ရင္ဖြင့္ပါတယ္။ သူမကို သူမရဲ႕ က်ဴရွင္ဆရာ အိမ္ေထာင္သည္က စာသင္ျပီးတိုင္း တစ္ေယာက္ထဲ ေခၚထားခ့ဲျပီးးးး မဖြယ္မရာေတြ လုပ္တာေန႔တိုင္းခံခ့ဲရလို႔ စာေမးပြဲကို ေအာင္ရံုေလး ေအာင္ခ့ဲရတယ္လို႔ ရင္ဖြင့္ပါတယ္။ ဘုရားဘုရားးးး သူေျပာခါမွ ကြ်န္မမွာ ဆံပင္ေတြေထာင္ျပီးးးး ႀကက္သီးေတြ ထလိုက္တာ.... "ျဖစ္မွျဖစ္ရေလဟယ္... နင္က အိမ္ကိုျပန္ မတိုင္ဘူးလားးးး"ဆိုေတာ့ သိတ့ဲအတိုင္းပဲ မိန္ကေလးငယ္ငယ္ ထံုးစံအတိုင္း ဆရာကိုေႀကာက္တာေရာ ရွက္လြန္းလို႔ ဘယ္သူ႔မွ မေျပာရဲတာေရာ စံုေနတာပါပဲ။အပ်ိဳရည္ပ်က္တ့ဲထိ လုပ္တာလားးးး ဆိုတ့ဲေမးခြန္းကိုေတာ့ အားနာလို႔ မေမးျဖစ္ခ့ဲပါဘူး။ဒီေတာ့မွ ကြ်န္မလည္း စဥ္းစားမိပါတယ္.... ဘယ္သူေတြဘယ္လို ေျပာေျပာ ငါဆံုးျဖတ္ခ့ဲတာေတြနဲ႔ ငါ့မိဘေတြ ဆတ္ဆတ္ထိ မခံခ့ဲတာေတြအတြက္ ေနာင္တမရေတာ့ဘူူးးးး ဆိုတာပါပဲ။
မဟာတန္းျပန္တက္ေတာ့မွ အေဆာင္ဆိုတာကို စျပီးေနဖူးပါတယ္။ပတ္ဝန္းက်င္ဟာ အေတာ္ေလး လြတ္လပ္လာသလို သမီးရည္းစား ျပႆနာေတြလည္း အေတာ္ ေတြ႔လာရပါတယ္။ ေက်ာင္းဝန္းက်င္မွာ ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသားခ်င္း ရည္းစားျဖစ္တာ ရွိသလို အရပ္သားေတြ၊ စစ္သားေတြနဲ႔ ျဖစ္ႀကတာ ေတြလည္း ရွိပါတယ္။ ေက်ာင္းသားေတြက အင္အားေကာင္းရင္ လူပ်ိဳလွည့္လာတ့ဲ ဗိုလ္ေတြကို ဝိုင္းရိုက္ပါတယ္။ ဗိုလ္ေတြက တတ္ႏိုင္သမွ်သည္းခံပါတယ္....အေကာင္းသည္းခံတာေတာ့ ဟုတ္ပါဘူးးးးး(ျပႆနာတက္ရင္ အပြင့္ျပဳတ္မွာ စိုးလို႔ )။ သည္းမခံလို႔ ျပန္တီးရင္လည္း ပြဲႀကီးပြဲေကာင္းေတြ ခ်ည္းပါပဲ။
အ့ဲဒီမွာ သတိေပးခ်င္တာက အရပ္သားထဲကလည္း မႏူးမနပ္အရြယ္ ေက်ာင္းသူေလးေတြကို ရည္းစားထားျပီး အတူတူေနဖို႔ စည္းရံုးႀကတာေတြ ရွိပါတယ္။ မိန္းကေလးအမ်ားစုကလည္း ျမန္မာဗြီဒီယို ဇာတ္လမ္းေတြ ႀကည့္ျပီးးး တကၠသိုလ္ေရာက္ရင္ ေက်ာင္းလစ္ျပီး ရည္းစားနဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႔ရမယ္.... စသျဖင့္ ထင္မွတ္စိတ္ကူးယဥ္ေနႀကပါတယ္။ ညေန ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္တိုင္း စာအုပ္ဆိုင္မွာ ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသားေတြ တရုန္းရုန္းနဲ႔ အလုအယက္ ငွားဖတ္ႀကတာက လစဥ္ထုတ္ အခ်စ္ဝတၳဳေတြပါ။
စကားမစပ္ ေျပာရအံုးမယ္ နာမည္ႀကီး စာေရးႀဆာမႀကီးးးး ဗုဒၶဟူးနံ+စေနနံ ႏွစ္ထပ္ကြမ္း (ေဆးတကၠသိုလ္) ေရးတ့ဲ စာအုပ္တစ္အုပ္ကို ကြ်န္မ ဖတ္လိုက္ေတာ့.... ဘုရားဘုရားးး လို႔ပဲ တမိပါေတာ့တယ္။ ဇာတ္လမ္းထဲက ထစ္ခ်ဳန္းဆိုတ့ဲ မင္းသားက ျမႏွင္းဘံု ဆိုတ့ဲ မင္းသမီးအိမ္ဘက္ကို ပိုင္နက္က်ဴးလြန္၊မင္းမ့ဲတိုင္းျပည္မွာ သူတလူငါတမင္း ထင္သလိုေနထိုင္ႀကတ့ဲ ေသာက္ခ်ိဳးနဲ႔ က်ဴးေက်ာ္ရန္စ ျပႆနာေတြရွာ ေနာက္ဆံုးးး မင္းသမီး အခန္းထဲ ညဘက္ႀကီး ခိုးဝင္သြားျပီးးးး မင္းသမီးကို အရယူ။ ျပီးေတာ့ မင္းသမီးကို တန္ဖိုးမထားးး မင္းသမီးကလည္း မင္းသားကို တစ္စက္ကေလးမွ မခ်စ္ မႏွစ္သက္.... သံုးစားလို႔မရတ့ဲ မာနေတြ ေခါင္ခိုက္ျပ.... ဘုရားဘုရားးး သူ႔သမီးကို သူေရးထားတ့ဲ ဝတၳဳေတြဖတ္ျပီး ႀကီးလာေစခ်င္ လိုက္တာလို႔ ေတြးမိလိုက္သလို ဒီလိုဇာတ္လမ္းေတြ ေရးျပီးလည္း ဒီႏိုင္ငံံမွာ ဂုဏ္သေရရွိ လူရိုေသ ရွင္ရိုေသ ေအာင္ျမင္တ့ဲ စာေရးႀဆာမႀကီး ျဖစ္တယ္ေတာ့ လို႔ ေတြးတုန္းရွိေသးတယ္.... "အမ ဖတ္ေနတ့ဲ အ့ဲဝတၳဳက အေဟာင္းႀကီးးး ဗြီဒီယိုေတာင္ ေဒြးနဲ႔ ရိုက္ျပီးျပီ။ တအားေအာင္ျမင္လို႔ ဒုတိယပိုင္းပါ ဆက္ရိုက္ရတယ္သိလားးး ခုဆို ေဒြးေသတာေတာင္ ႀကာေပါ့ ခ္ခ္။""တိန္.... ဒို႔ႏိုင္ငံႀကီးေတာ့ ကမ႓ၻာ့အဆင့္ မွီအံုးမွာပဲ မဟုတ္တ့ဲ ေနရာေတြမွာ...."
ေရွ႕အပိုဒ္ကို ဆက္ေရးပါအံုးမယ္။ မိန္းကေလးေတြက ေက်ာင္းျပီးရင္ လက္ထပ္ပါ့မယ္ဆိုတ့ဲ ခ်စ္သူရဲ႕ ကတိကဝတ္ကို ယံုစားျပီး ပံုအပ္ပါတယ္။ ျပီးေတာ့ အရပ္သားေယာက်္ားေလး ဘက္က ေငြနဲ႔ေပါက္ျပီး ရွင္းသြားႀကပါတယ္။ စစ္ဘက္အရာရွိေတြ ထဲကလည္း သူတို႕ ရာထူးအရွိန္အဝါ ငယ္ဂုဏ္ေတြနဲ႔ ေက်ာင္းသူေတြကို အတည္မဟုတ္ဘဲ အတူေနျပီး အေပ်ာ္ႀကံသြားႀက သူေတြ မနည္းမေနာရွိပါတယ္။ ဒီေတာ့ ေက်ာင္းပတ္ဝန္းက်င္မွာ စစ္ဘက္နဲ႔ ရည္းစားျဖစ္ေနတ့ဲ မိိန္းကေလးကို ဗိုလ္ကေတာ္လို႔ ရြဲ႕ျပီးေခၚၾကပါတယ္။ အရပ္သားနဲ႔ ေက်ာင္းသားကလည္း စစ္ဗိုလ္ေတြကို အေကာင္းမျမင္သလို သူတို႔ကိုယ္တိုင္ကေရာ ေကာင္းလားဆိုေတာ့ လည္း မေကာင္းႀကတာ မ်ားပါတယ္(ျခြင္းခ်က္။ ။ လူေကာင္းသူေကာင္း ေယာက်္ားေကာင္းမ်ား မပါပါ။:-) )။
ဒီေတာ့ လိုရင္းကို ေျပာခ်င္တာကေတာ့ စစ္ဘက္ေရာ အရပ္ဘက္မွာပါ ႏွမသားခ်င္း စာနာတတ္တ့ဲ ေယာက်္ားေတြ နည္းပါးတယ္ ဆိုတာပါပဲ။ အ့ဲဒီျမီွးေကာင္ေပါက္အရြယ္ မိန္းကေလး အမ်ားစုက အရည္အေသြးမရွိ အဆင့္မရွိ၊အေတြးအေခၚမပါတ့ဲ ဝတၳဳေတြဖတ္ ဗြီဒီယိုေတြႀကည့္ျပီးးးး ေယာက်္ားေတြအေပၚ အလြယ္တကူယံုစားျပီး ရည္းစားထား ေနၾကတာေတြ။ အ့ဲဒီဗီြဒီယိုေတြ၊ဝတၳဳေတြဖတ္ျပီးးး ေယာက်္ားေလး အမ်ားစုကလည္း မိန္းကေလးေတြအေပၚ တာဝန္ယူလိုစိတ္မရွိဘဲ "အတ့ဲသူခံေပါ့"ဆိုတ့ဲ အခ်ိဳးေတြ၊ ရုပ္ရွင္ထဲကဇာတ္လိုက္လို အဆံမပါတ့ဲ ေလႀကီးေလက်ယ္ေတြကို ေျပာျပီးးး ကြမ္းတပစ္ပစ္ အရက္နံ႔တသင္းသင္းနဲ႔ အခ်ိဳးေတြ... ။ ျမန္မာမိဘ အမ်ားစုကလည္း "ေယာက်္ားေလးပဲ ေဒါင္က်က် ျပားက်က်"ဆိုတ့ဲ အေျပာနဲ႔အညီ အႏွစ္ပါတ့ဲ ဆိုဆံုးမမႈ မေပးဘဲ သားေယာက်္ားေလးေတြကို ေပ်ာ္သလိုေနခိုင္းႀကတာေတြ မ်ားေနပါတယ္။
ငါတို႔သားက ဘယ္လိုထူးခြ်န္ရမယ္၊ ဘယ္လို အားကိုးႏိုင္ရမယ္၊ သူ႔ကိုဘယ္လို ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ျပီး ေျမေတာင္ေျမွာက္ ေပးရမယ္ ဆိုတ့ဲ မိဘမ်ိဳးေတြ ေတာ္ေတာ္နည္းေနပါတယ္။ကြ်န္မဒီေန႔အခ်ိန္ထိ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ထိန္းထိန္းသိမ္းသိမ္း ေနတတ္ခ့ဲတယ္လို႔ ထင္မိေပမယ့္ တကယ္ေတာ့ မိဘက အထိန္းေကာင္း လို႔သာဆိုတာ ျငင္းမရတဲ့ အမွန္တရားပါပဲ။ မိဘေတြက သားသမီးကို မဟုတ္တ့ဲျပိဳင္ဆိုင္မႈေတြမွာ ေျမွာက္မေပးဘဲ ဆံုးမသြန္သင္မႈ လမ္းညႊန္မႈေကာင္းေတြ ေပးဖို႔လိုအပ္သလို ကိုယ္တိုင္လည္း သားသမီးက အထင္ႀကီး ေလးစားခံရတ့ဲ အရည္အခ်င္းနဲ႔ ကိုယ္က်င့္သီလ အတန္အသင့္ ျဖည့္ဆည္းထားႀကဖို႔လည္း မေမ့သင့္ဘူး ထင္ပါတယ္။
ျပီးေတာ့ ေက်ာင္းသူေတြ... အိမ္မွာဝိုင္းကူလုပ္ဖူးရဲ႕လား မသိပါဘူးးးထမင္းဟင္းလည္းမခ်က္တတ္၊ အမိႈက္လည္း စနစ္တက် မစြန္႔တတ္၊ အဝတ္လည္းဒိုဘီအပ္ႀကတယ္။ စာႀကိဳးစားေနရလို႔လားဆိုေတာ့လည္း ေဝးပါေသးတယ္။ အိမ္အလုပ္ ဝါသနာ မပါလို႔ စီးပြားေရး ေရာင္းေရးဝယ္တာဘက္ အာရံုရွိသလားဆိုေတာ့လဲ မရွိ။အိမ္မွွာေနရင္း ဘာေတြလုပ္ျပီးအခ်ိန္ေတြ ကုန္သလဲဆိုတာ မစဥ္းစားတတ္ေအာင္ပါပဲ။
တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသူ အသိုင္းအဝိုင္းမွာ သမီးရည္းစားခ်င္း လြန္က်ဴးျပီးမွ မယူႀကတာေတြ၊ ကိုယ္ဝန္ဖ်က္ခ်ႀကတာေတြ စတ့ဲျပႆနာေတြဟာ သိပ္ျပီးမမ်ား လွေပမယ့္ နည္းတ့ဲျပႆနာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူးးး။ ကြ်န္မအေဆာင္ေနတ့ဲ သံုႏွစ္နီးပါး သက္တမ္းမွာ ကြ်န္မအေဆာင္ တစ္ခုတည္းမွာတင္ ကိုယ္ဝန္ရွိတ့ဲ ေက်ာင္းသူသံုးေယာက္ ေတြ႔ဖူးပါတယ္။တစ္ေယာက္ကို သူ႔ရည္းစား ေက်ာင္းေနဖက္ ေကာင္ေလးက တာဝန္ယူျပီး ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ လက္ထပ္သြားပါတယ္။ ေနာက္ႏွစ္ေယာက္ကိုေတာ့ ေကာင္ေလးေတြက လံုးဝျငင္းဆန္ျပီး ေရွာင္သြားပါတယ္။ ေရွာင္သြားတ့ဲ ႏွစ္ေယာက္မွာ တစ္ေယာက္က ေလတပ္က အရာရွိေပါက္စပါ။ တစ္ေယာက္က အရပ္သား အင္ဂ်င္နီယာပါ။
တစ္ရက္မွာေတာ့ ကြ်န္မရဲ႕ အကိုဝမ္းကြဲက ကယားျပည္နယ္ တကၠသိုလ္ကေန မိတၴီလာတကၠသိုလ္မိန္း ကို ေရႊ႕လာပါတယ္။ ဒီေတာ့ကြ်န္မကလည္း ညီမတို႔ ဝတၱရားရွိတ့ဲအတိုင္း မုန္႔ေကြ်းခိုင္း ရပါတယ္။အကိုက ကြ်န္မရွိရာ ျမိဳ႕ျပင္က စက္မႈဇံုကို လာမယ္ေျပာပါတယ္။ ကြ်န္မကလည္း မလာနဲ႔လို႔ တားရပါတယ္။ စားစရာ ဘာဆိုင္မွ ေကာင္းေကာင္း မရွိလို႔ပါ။ ျမိဳ႕ထဲက Mr.Linn မွာပဲစားမယ္လို႔ ေတာင္းဆိုလိုက္ပါတယ္။ ကြ်န္မကိုျမင္ေတာ့ အကိုက တဟားဟားးနဲ႔ ရယ္ပါေတာ့တယ္။ ဆိုင္ကယ္စီးရ လြန္းေတာ့ လက္ဖဝါးမွာ အသားမာ ေသးေသးေလးေတြ ျဖစ္လာလို႔ ကြ်န္မက ဆိုင္ကယ္စီးတိုင္း လက္အိတ္ေတြ ဝတ္ဆင္ထားပါတယ္။ ေနပူေလပူဒဏ္ေႀကာင့္ မ်က္ႏွာမွာ အမည္းစက္ နည္းနည္း ေတြ႔လာရေတာ့ ဆိုင္ကယ္စီးတိုင္း မ်က္ႏွာဖံုးစည္းထား ပါတယ္။ ေနကာမ်က္မွန္တပ္ျပီး ဆိုင္ကယ္စီးဦးထုပ္ကိုလည္း အျမဲေဆာင္း ထားပါတယ္။ ကြ်န္မရဲ႕ ဖက္ရွင္ကိုျမင္ျပီး အကိုကရယ္တာပါ။ ဒါနဲ႔ ကြ်န္မကလည္း မခံႏိုင္ျဖစ္ျပီးးး အကို႔ကို ရွင္းမျပေတာ့ဘဲ လက္ေတြ႔ျပဖို႔ ဆံုးျဖတ္ျပီး အျပန္ၾက ကြ်န္မကို အေဆာင္ထိ လိုက္ပို႔ေပးပါလို႔ ေတာင္းဆိုလိုက္ပါတယ္။
Mr.Linn မွာ အားရပါးရ အမ်ားႀကီး စားေသာက္ပစ္မယ္လို႔ ႀကိမ္းထားေပမယ့္ အကိုနဲ႔ စကားေတြ အမ်ားႀကီး ေျပာျပီး အစားက သိပ္မဝင္ေတာ့ပါဘူး။ အကိုက ကြ်န္မကို အားကစားသမားအသြင္ မရွိေတာ့ဘဲ ခပ္ေပ်ာ့ေပ်ာ့ပံု ေပါက္လာျပီး ေဘာ္ဒီဝိတ္လည္း တက္လာလို႕ အားကစားျပန္လုပ္ပါလို႔ ေဝဖန္ပါတယ္။ သူေရာ ဘယ္လိုေနလဲလို႔ ျပန္ေမးပါတယ္။အကို႔ဗိုက္မွွာ မာဆယ္နည္းျပီး နည္းနည္းဗိုက္ထြက္ခ်င္သလို ျဖစ္ေနတာက လြဲရင္ အရမ္းကို အရြယ္တင္ႏုပ်ိဳျပီး စမတ္က်တ့ဲအေႀကာင္းေျပာျပီး ကြ်န္မက ခ်ီးမႊမ္းခန္း ဖြင့္ပါတယ္(မုန္႔ေႀကြးထားလို႔ပါ... ခ္ခ္ )။ သူကလည္း ခုထိအားကစားကို ပံုမွန္ လုပ္ေနေႀကာင္းနဲ႔ ဗိုက္ထြက္တာကေတာ့ အစားမ်ားေနလို႔ ျဖစ္ေႀကာင္းေျပာပါတယ္။ အရြယ္တင္ ႏုပ်ိဳေနတ့ဲ လ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္ ကေတာ့ အရက္နဲ႔ ေဆးလိပ္ကို သတိထား ေရွာင္က်ဥ္လို႔ပါတ့ဲ။
ျပီးေတာ့ ကိုယ့္အေႀကာင္း၊ သူ႔အေႀကာင္းးး မိဘေတြအေႀကာင္းးး ေဆြေရးမ်ိဳးေရးေတြ အေႀကာင္းးး သူလုပ္ခ့ဲတ့ဲ စီးပြားေရး အေႀကာင္းးး စီးပြားေရးေတြကို ရပ္နားျပီး ပညာေရး အသိုင္းအဝိုင္းထဲ ေျခစံုပစ္ဝင္ခ့ဲတ့ဲ အေႀကာင္းးး စတာေတြကို စံုစံုလင္လင္ ေျပာျဖစ္ႀကပါတယ္။ အ့ဲဒီေနာက္ေတာ့ အခုပူပူေႏြးေႏြး သမၼတ ဦးသိန္းစိန္အေပၚ ဘယ္လိုျမင္သလဲ လို႕ အကိုက စျပီးအဖြင့္ေမးခြန္းေမးပါတယ္။အ့ဲကစျပီး ျမန္မာ့အေရး ကမၻာ့အေရးေတြကို ကြ်န္မတို႔ ေမာင္ႏွမ အႀကီးအက်ယ္ ေဆြးေႏြး ျငင္းခုန္ႀကပါေတာ့တယ္။ သေဘာထားတိုက္ဆိုင္တာေတြ မ်ားေပမယ့္ ကြဲလြဲတာေတြလည္း မနည္းလွ ပါဘူးးးး။ ဒါေပမယ့္ ႏွစ္ေယာက္လံုးက ကိုယ့္ထင္ျမင္ခ်က္ သပ္သပ္ကိုပဲ ေျပာႀကတာျဖစ္ျပီး တစ္ေယာက္အျမင္ကို တစ္ေယာက္က မပုတ္ခတ္ပါဘူးးးး။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ပါ.... ကိုယ့္စိတ္နဲ႔၊အက်င့္စရိုက္နဲ႔ မတူညီတ့ဲ လူရိုင္းေတြကို အတန္းေဖာ္လုပ္... မခ်စ္ေသာ္လည္း ေအာင့္ကာနမ္းေနရျပီးးး စိတ္ေရာ လူေရာ မြမ္းက်ပ္၊ ပင္ပန္းဆင္းရဲကာ အထီးက်န္ေနတ့ဲ ကြ်န္မအတြက္ ဘက္ညီတ့ဲ စကားေျပာေဖာ္ တစ္ေယာက္နဲ႔ စကားေျပာလိုက္ရတာ တကယ္ကို ဝမ္းသာေပွ်ာ္ရႊင္မိပါတယ္။ စိတ္ေရာ လူေရာ ဦးေႏွာက္ေတြပါ လန္းဆန္းတက္ႀကြ လာခ့ဲပါတယ္။
အကိုက ကြ်န္မအေဆာင္ကို ျပန္လိုက္ပို႔ပါတယ္။ အီကိုေက်ာင္း ေပါက္ ၂လမ္းထိပ္က Good Morning လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ မွာ လက္ဘက္ရည္ ျပန္တိုက္မယ္လို႔ ေျပာျပီး အကို႔ကို ေခၚလာပါတယ္။ ကြ်န္မအကိုပီပီ သူကလည္း ရိႈးအျပည့္နဲ႔ပါ။ အကိုက အရပ္ျမင့္ျမင့္ ေထာင္ေထာင္ ေမာင္းေမာင္းနဲ႔ ျဖဴျဖဴေခ်ာေခ်ာပါ။ ကာယဗလနဲ႔ ကစ္ေဘာက္ဆင္ လိုက္စားတ့ဲ အားကစားသမား ေက်ာင္းဆရာပါ။ လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ ထိုင္ေတာ့ သူ႔တစ္ကိုယ္လံုး ဖံုတေပေပနဲ႔ မ်က္လံုးေတြလည္း နီရဲေနပါျပီ။ ကြ်န္မကလည္း "ညီမေလးရဲ႕ ဖက္ရွင္မ်ိဳး ဝတ္ျပီးမွ ဒီလိုခရီးမ်ိဳးကို အသြားအျပန္ ျပဳပါလို႔ "အႏိုင္ပိုင္းျပီး ေျပာထည့္လိုက္ ပါတယ္။
ဆိုင္ထိုင္ရင္းနဲ႔ အကိုက ေမးပါတယ္။ သဲေခ်ာင္းကို သိလားတ့ဲ??? "ဟုတ္အကို။ တျမန္မေန႔ကပဲ သြားခ့ဲေသးတယ္။""ဘာာာ!!!!နင္က ဘာသြားလုပ္တာတုန္းးးအဲ့ဒီကို။""မေရာက္ဘူးလို႔ သြားႀကည့္တာပါအကိုရဲ႕။ အေဆာင္က သူငယ္ခ်င္းေတြ စံုတုန္းသြားႀကည့္တာပါ။ ဘာလို႔လဲ အကို။""အဲ့မွာ ဘာေတြရွိလဲ???""သဲေသာင္ေတြနဲ႔ ေရစပ္စပ္လက္က်န္ေလးပဲရွိတာပဲ။ အ့ဲပတ္ဝန္းက်င္က ထန္းေတာေတြကေန ထန္းေရခ်ိဳ၊ အခါး ၊ အသုပ္မ်ိဳးစံု၊ ထမင္းဆီဆမ္းေတြရတယ္ေလ။""အတြဲေတြသြားႀကတာမလားးးး??? ""အတြဲေတြလည္းရွိတာေပါ့။မိသားစုလိုက္ လာႀကတာေတြေရာ၊ ညီမေလးတို႔လို သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ လာတာေတြေရာ..... "
"ဘာေတြလုပ္ႀကလဲ??? ထုိင္ျပီး မုန္႔စားး ျပန္ႀကေရာလားးး ""အကိုကလည္းးးး ျပင္ဦးလြင္ ကန္ေတာ္ႀကီးထဲ ညီမေလးတို႔ေတြ ပစ္ကနစ္ ထြက္ႀကသလိုေပါ့။ ကစားတ့ဲသူေတြကစားး ကက္ဆက္ဖြင့္တ့ဲ သူေတြဖြင့္ ကိုယ့္အုပ္စုနဲ႔ ကိုယ္ေပါ့။ ေနပါအံုးးးး ဘာျဖစ္လို႔ ေမးေနတာလဲ???? ""ေအးးဟာ.. ငါ့ညီမကို ေျပာသင့္မသင့္ စဥ္းစားေနတာ။ညီမေလး အသက္ ဘယ္ေလာက္ ရွိျပီလဲ??? ငါေျပာသင့္မသင့္ တြက္ေနတာပါ။""အသက္ဘယ္ေလာက္ ဆိုတာထက္ ညီမေလးက အပ်ိဳစစ္စစ္မို႔ ဆိုးဆိုးဝါးဝါးးးးကိစၥေတြဆို မေျပာဘဲေနတာ ေကာင္းလိမ့္မယ္အကို။ အဟီးးးး "
"ဟ့ဲ.... ဘာကိစၥပဲျဖစ္ျဖစ္ ငါက နင့္ကို ထိန္းထိန္း သိမ္းသိမ္းေျပာမွာပါဟ။ လက္လႊတ္စပယ္ မေျပာပါဘူးဟာ။ဒါနဲ႔ေနပါအံုးးးး ညီမေလးကို ၂၆လမ္း မီးပြဳိင့္မွာ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ ေနာက္က ဆိုင္ကယ္ေပၚမွာ ေတြ႔လိုက္ပါတယ္။ အ့ဲကိစၥအခု ရွင္းစမ္းပါအံုးးးး"အမငီးးးး လြန္ခ့ဲတ့ဲ ႏွစ္အတန္ၾကာက ေတြ႔ခ့ဲတာကို မေန႔တစ္ေန႔က ေတြ႔ခ့ဲသလို မွတ္ဥာဏ္ဂ်ီးနဲ႔ ကြ်န္မကို စတင္ စစ္ေမးပါေတာ့တယ္။
"ဟမ္... အ့ဲဒါတကယ္အကိုေပါ့။ ျပီးေတာ့ ျမင္လိုက္တယ္ေပါ့။ ညေလးကေလ.... အကိုလို႔ ထင္လိုက္လိ႔ု မႀကည့္ရဲလို႕ သူ႔ေနာက္ကြယ္ေနလိုက္တာ အကိုျမင္မွန္း လည္းမသိဘူးးးး တကယ္အကိုေပါ့ေနာ္ ဟီးဟီးးးး""ငါ့ညီမေလးလည္း ေက်ာင္းျပီးဘြဲ႔ရေနျပီ။ မိုက္မယ့္သူလည္း မဟုတ္ပါဘူး ဆိုျပီးးး သနားလို႔ လႊတ္ေပးလိုက္တာ နင္က ငါ့ကိုမ်ား မျမင္ဘူးထင္ေနတယ္ ဟုတ္လားးးး???""အာ့က သူငယ္ခ်င္းပါအကို။ အေဝးက လာလည္တ့ဲသူမို႔ ညီမ ဆိုင္ကယ္ေပး ေမာင္းခိုင္းရတာပါ။ လံုးဝရိုးရိုးသားသားပါ အကို။ ရည္းစားက ခုမွ ထားတာပါ..ခိခိ။ "
အကိ႔ုျပႆနာကေတာ့.... ေက်ာင္းကိုစေရာက္ေရာက္ျခင္း ပါခ်ဳပ္က အကို႔ကို ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းဖို႔ ျပႆနာတစ္ရပ္ကို အပ္ႏွံပါတယ္တ့ဲ။ လည္လည္ဝယ္ဝယ္ရွိျပီး စစ္ဘက္ ရဲဘက္ အရပ္ဘက္ေတြနဲ႔ ပတ္သတ္ႏိုင္စြမ္းရွိတ့ဲ အသိုင္းအဝိုင္းကလာတ့ဲအျပင္ ရွားရွားပါးပါး ေယာက်္ားေလး ဆရာမို႔လို႔ပါတ့ဲ။ ျပႆနာက ဘာလဲဆိုေတာ့ သဲေခ်ာင္းမွာ ျဖစ္ခ်င္တိုင္းျဖစ္ ေသာင္းက်န္းခ်င္သလို ေသာင္းက်န္းေနတ့ဲ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသား အတြဲေတြရဲ႕ ျပႆနာပါ။ ဗီြဒီယို အက်အန ရိုက္ထားျပီးးး တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားမ်ားရဲ႕ မဆင္မျခင္ ေနထိုင္မႈကို ဆံုးမအေရးယူ ေပးပါရန္ ပါခ်ဳပ္ဆီ တရားဝင္တိုင္ၾကား ထားျခင္းပါ။ အ့ဲျပႆနာကို ေျဖရွင္းကိုင္တြယ္ဖို႔ အကို႔လက္ကို လႊဲအပ္တာပါတ့ဲ။
"အ့ဲျပႆနာေတြက အကိုတို႔ မိန္းမွာတင္မကဘူးးးး ညီမေလးတို႔ အီကိုေက်ာင္း အပါအဝင္ တစ္ႏိုင္ငံလံုးမွာ ျဖစ္ေနတာပါ အကို။ ေျဖရွင္းသင့္တ့ဲ ျပႆနာဆိုေပမယ့္ ေျဖရွင္းစရာ စည္းကမ္းဥပေဒ တိတိက်က် မရွိဘူးးးး သူတို႔ခ်င္း ေက်နပ္လို႔ ျဖစ္ႀကတာ ဆိုေတာ့ေလ..။ မိန္းကေလးက မေက်နပ္လို႔ တိုင္ေတာ့မွသာ အေရးယူလို႔ ရတာကိုးးး။
ကိုရီးယားတကၠသိုလ္ေတြမွာေတာ့ ပထမႏွစ္ စတက္တ့ဲ ဖရက္ရွာေတြကို ႏႈတ္ဆက္စကားေျပာပံု၊ ခါးညႊတ္အေလး ျပဳပံု၊ပညာတတ္ဆန္တ့ဲ စကားေျပာပံု ေျပာနည္းေတြ၊ စားေသာက္ေနထိုင္ပံုေတြ၊ စင္ေပၚတက္ျပီး ကိုယ့္အေႀကာင္း မိတ္ဆက္ရင္းနဲ႔ ကိုယ့္အရည္အခ်င္းေတြပါ ထုတ္ေဖာ္ ေျပာႀကားျပီး အတန္းေခါင္းေဆာင္ အေရြးခံရဖို႔ မဲဆြယ္ေဟာေျပာရတာေတြထိ အေသးစိတ္သင္ႀကားေပးျပီး ေသခ်ာေလ့က်င့္ေပးတယ္လို႔ ႀကားဖူးတာပဲ။"
"ဒီေတာ့ ဒီကတကၠသိုလ္ေတြ မွာလည္း ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ အျပဳအမူ၊အေတြးအေခၚ၊အေနအထိုင္ေတြ၊ ကိုယ္က်င့္တရားေတြကို တိုးတက္ေစမယ့္ ေဟာေျပာပြဲေတြ၊ တရားပြဲဆန္ဆန္ေတြကို နာမည္ႀကီး ဆရာေတာ္ေတြ၊ စာေရးဆရာေတြ ဖိတ္ျပီး ပ်င္းစရာ မေကာင္းေအာင္ အခ်ိန္မ်ားမ်ား မယူဘဲ လိုရင္းေလးေတြကို ေဟာေျပာ ေဆြးေႏြး ဆံုးမခိုင္းသင့္တယ္ ထင္ပါတယ္အကို။ အထူးသျဖင့္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို တန္ဖိုးထားတတ္လာေအာင္၊ စိတ္ေနစရိုက္ ျမင့္လာေအာင္နဲ႔ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသား တစ္ေယာက္ဟာ ဘယ္လို အရည္အေသြးေတြ အေျခခံအားျဖင့္ ရွိသင့္သလဲ??? ဘယ္လို ေျပာဆိုျပဳမူ ေနထိုင္သင့္ သလဲ??? ဆိုတာေတြကို မႀကာခဏ သတိေပး ဆံုးမဖို႔ လိုတယ္အကို။ ဒီလိုေျပာရရင္ တကၠသိုလ္ ဆရာမေတြ ထဲမွာကို ျပန္ျပီးထရိန္နင္ေပးသင့္တ့ဲ လူေတြက အမ်ားသားပဲ။ အမယ္ဘုတ္ရဲ႕ သူ႔ခ်ည္ခင္ပါပဲ အကိုရယ္ ဟားဟားးးး"
"အင္းးးဘာေျပာရမလဲ.....ဆိုေတာ့။ ငါ့ညီမရယ္...နားနဲ႔မနာ ဖဝါးနဲ႔သာ နာလိုက္ပါေတာ့... အ့ဲဗီြဒီယိုေခြက ရိုးရိုးမဟုတ္ဘူးးးးး သဲေခ်ာင္းေဘး ထန္းေတာထဲက တဲတစ္တဲမွာ အတြဲ၂တြဲက အခန္းတစ္ခန္းထဲမွာ အတူတူ ထင္တိုင္းႀကဲျပီး ျဖစ္ႀကတယ္။ ျပီးေတာ့ လူခ်င္းလဲျပီး တစ္ခါထပ္ျဖစ္ ၾကျပန္တယ္။ ကေလးေတြက ငယ္ငယ္ ေလးေတြ ရွိေသးတာဟ။ အ့ဲဒီတိုင္ႀကားခ်က္ ျပႆနာဂ်ီးကို ဘယ္လိုရွင္းရမွန္း မသိတ့ဲအျပင္ ဘယ္လိုေျပာရမွန္းကို မသိဘူးးးး ပက္စက္ခ်က္ကေတာ့ ငါတို႔က မိဘေတြကိုေတာင္ ေခၚမေျပာရက္၊ မတိုင္ရက္ ေလာက္ေအာင္ပါပဲကြာ။""ရွင္!!!!!!"
ကြ်န္မေနတ့ဲ အေဆာင္ျခံဝန္းက ေပ၃၀၀ ပတ္လည္ပါ။ ညဘက္ ေမွာင္ေမွာင္မွာ လူတစ္ေယာက္က အေဆာင္တံခါးကေန ေက်ာ္တက္ဖို႔ လုပ္ပါတယ္။ အေဆာင္သူေတြလည္း ေျပးႀက ေအာ္ႀကေပါ့။ အေဆာင္မွဴး လင္မယားနဲ႔ ေက်ာင္းသူတစ္ခ်ိဳ႕ ဓါတ္မီးႀကီးေတြနဲ႔ ျခံျပင္လိုက္ရွာႀကေပမယ့္ မေတြ႔ပါဘူး။ ခဏေနျပန္ေတာ့ ဒီလိုပဲ ရုတ္ရုတ္သဲသဲ ထပ္ျဖစ္ျပန္ပါတယ္။ အခန္းတံခါးေလာ့ခ်ျပီး စာက်က္ေနရာက မထတ့ဲ ကြ်န္မလည္း ေတာ္ေတာ္ စိတ္အေႏွာင့္ယွက္ ျဖစ္လာပါတယ္။
"ဒီေကာင္က သူခိုးလည္း မဟုတ္ဘူးးးး မိန္းကေလးေဆာင္ကို သက္သက္မ့ဲ လက္ရဲဇက္ရဲ ႏွာဘူးလာလုပ္တာပဲ။ ဒီလိုလုပ္လို႔ ရမွန္းသိရင္ ေနာက္ေနာင္ပိုပိုျပီး အတင့္ရဲ လာေတာ့မွာ။ ငါအပါအဝင္ အေဆာင္သူ အားလံုးရဲ႕ လံုျခံဳေရး ပ်က္လိမ့္မယ္……ဒီေတာ့ ကိုယ္ေတာ္တိုင္ ထြက္ႏွိမ္နင္းမွ ျဖစ္ေတာ့မယ္"လို႔ေတြးမိခ့ဲပါတယ္။ ဒါနဲ႔ အေဆာင္မွဴး ဦးေဇာ္ႀကီးဆီ သြားျပီး ဘတ္ဂြတစ္လက္ေတာင္းပါတယ္။ သူကလည္း ဝမ္းသာအားရနဲ႔ ေလာက္စာလံုးေတြပါ အမ်ားႀကီး ေပးလႊတ္လိုက္ပါတယ္။
ကြ်န္မလည္း ျခံဝက ဧည့္ေဆာင္မီး ေတြကို ပိတ္ပစ္ျပီး အေမွာင္ခ်လိုက္ပါတယ္။ ျခံဝက သံပန္းတံခါးေအာက္ေျခကို ေျပးကပ္ လိုက္ပါတယ္။ စကၠန္႔အနည္းငယ္ေလာက္ မ်က္စိမွိတ္ ေနျပီးမွ ျခံျပင္ကို ေခ်ာင္းႀကည့္ရင္း မ်က္စိကစားေတာ့ ျခံဝနဲ႔ ခပ္လွမ္းလွမ္းက ေက်ာက္လမ္းမ အစပ္မွာ ဆိုင္ကယ္တစ္စီး ရပ္ထားတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ "ဒီဆိုင္ကယ္က ဟိုသေကာင့္သားရဲ႕ ဆိုင္ကယ္ပဲ ျဖစ္ရမယ္။ ဒါဆိုရင္ ဒီေကာင္ရွိေနေသးတယ္။ ဘယ္မွာ ပုန္းေနလဲလို႔ "စဥ္းစားရင္း ေစာင့္ေနလိုက္ ပါတယ္။ ၅မိနစ္ေလာက္ ျခင္ကိုက္ခံျပီးတ့ဲ အခ်ိန္မွာပဲ အေဆာင္ေရွ႕ ေခ်ာင္းေခ်ာက္ ထဲကေန သေကာင့္သား ထြက္လာျပီး ဟိုဟိုဒီဒီ ႀကည့္ပါတယ္။ ျပီးေတာ့ အေဆာင္သံပန္းတံခါးေပၚ တြယ္တက္ျပီးးး ရႊတ္ရႊတ္ရွက္ရွက္ အသံေတြေပးျပီး အေဆာင္သူေတြကို ေခၚပါတယ္။
သံပန္းတံခါးေအာက္ေျခမွာ ကပ္ေနတ့ဲ ကြ်န္မကို မျမင္ပါဘူး။တစ္ေယာက္မွလည္း မရွိႀကေတာ့သလို မီးေတြပါပိတ္ထားေတာ့ မီးလင္းေနေသးတ့ဲ အေရွ႕ဘက္ေပါက္ကို ထြက္သြားပါတယ္။
ကြ်န္မလည္း ဆယ္စကၠန္႔ ႔ျပည့္ေအာင္ ကိုယ့္ဘာသာ တိုင္ပင္ေရတြက္ ေနလိုက္ပါတယ္။ တိုင္ပင္ျပည့္ေတာ့ ထျပီး သံပန္းတံခါးအျပင္ကို လက္ႏွစ္ဘက္ ထုတ္ျပီးးးး ဆိုင္ကယ္ေရွ႕မီးခြက္ဆီ ေသခ်ာခ်ိန္ျပီး ေလာက္စာလံုး ပစ္လႊတ္လိုက္ပါတယ္။ ခြမ္းခနဲအသံတစ္ခုက တိတ္ဆိတ္တ့ဲ ညအေမွာင္ကို ေဖာက္ျပီးထြက္လာပါတယ္။ ေနာက္တစ္လံုး ဘယ္နားထိထိ ဆိုျပီး ခပ္ျမန္ျမန္ ထပ္လႊတ္လိုက္ေတာ့ ေဗ်ာင္
ေနထက္ထက္ေအာင္