Image may be NSFW.
Clik here to view.
ထိုေန႔က အိပ္ယာထေနာက္က်ေလ့ ရွိေသာ သာမာန္ စေနတစ္ေန႕သာ ျဖစ္သည္။ အထပ္လိုက္ရွိ မီးသတိေပးစနစ္မ်ား အသစ္လဲလွယ္ တပ္ဆင္ေန၍ အခ်ိန္ပိုင္း လ်ပ္စစ္မီးပ်က္ႏိုင္ေၾကာင္း ေၾကျငာထားေသာ ကာလျဖစ္သည္။ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ဖုန္းအသစ္ကေလးတစ္လံုး(ပထမဦးဆံုး ဝယ္ႏိုင္ေသာ ကင္မရာ အနည္းငယ္ေကာင္းသည့္ အန္းဒရိုက္ဖုန္းငယ္) ဝယ္ထားျပီးတာ မၾကာေသးေသာကာလ။ ေရွ႕ကင္မရာ ၈မကၠာပစ္ဇယ္ ဆိုသည္ကို မျမင္ဘူးမူးျမစ္ထင္ကာ လွဳပ္လွဳပ္ျမင္သမွ် ဖုန္းျဖင့္ခ်ိန္ေသာကာလ၊ အသံျဖင့္ အမိန္႔ေပးလို႕ရသျဖင့္ ခလုပ္မႏွိပ္ပဲ လူထူထူရွိတိုင္း တရႊတ္ရႊတ္(shoot) အမိန္႔ေပးခိုင္းေကာင္းေနသည့္ ေမ်ာက္အုန္းသီးရကာလ။
ထိုေန႔က ထံုစံအတိုင္း အိပ္ယာထ ေနာက္က်သည္။ ေကာ္ဖီေသာက္ဖို႔ ေရေႏြးအိုး ခလုပ္ကို ႏွိပ္လိုက္ေတာ့ မီးပ်က္သြားသည္။ လုပ္ငန္းခြင္စျပီ။ ၁နာရီေလာက္ေတာ့ ၾကာလိမ့္မည္။ သို႕ေသာ္ မီးဖိုခန္းတြင္ မီးလာေနသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေကာ္ဖီခြက္ထဲတြင္ ေရထည့္ကာ မီးဖိုခန္းထဲရွိ မိုက္ခရိုေဝ့ဖ္ တြင္ ေရေႏြးသြားက်ိဳသည္။ ေန႔ခင္းေၾကာင္ေတာင္ျဖစ္ေသာ္လည္း ေကာ္ရစ္တာ တေလ်ာက္သည္ ေမွာင္သည္။ မီးဖိုခန္းထဲမွ ျပင္ပအလင္းေရာင္တစ္ခုသာ ရွိသည္။ မီးဖိုခန္းထဲတြင္ မိုက္ခရိုေဝ့ဖ္ထဲသို႕ ေရခြက္ထည့္သည္ ခလုပ္လွည့္သည္၊ ေႏြဦးေပါက္ဆိုေသာ္လည္း မိုးကေလးဖြဲဖြဲျဖင့္ ေလတိုးေသာေၾကာင့္ ေအးသည္။ စိမ့္ကနဲ။ ဖုန္းမွ ရာသီဥတုၾကည့္လို႕ရတာ သတိရျပီး ၾကည့္ေတာ့ ေလထုအပူခ်ိန္၁၃၊ real feel ၉ ျဖစ္သည္။ မီးဖိုခန္းမွ ျပန္လာေတာ့ တံခါးဖြင့္ထားသည့္ က်ေနာ့္ အခန္းထဲမွ အလင္းေရာင္သာ ရွိသည္။ ထိုအလင္းႏွင့္ အေမွာင္ေလးကို က်ေနာ္က ဘာလို႕မွန္းမသိ သေဘာက်သည္။ခါးၾကားတြင္ထိုးလာေသာ ကင္မရာျဖင့္ "ရႊတ္ ရႊတ္"လုပ္ျပီး ရိုက္သည္။ ထိုအခိုက္တြင္ က်ေနာ့္ အခန္းအဝင္တြင္ ထိုသူကို ေတြ႕လိုက္သည္။ က်ေနာ္ႏွင့္ သိပါသည္။ က်ေနာ့္ထက္ အတန္းငယ္သည္။ မေန႔ညက ဘီယာအတူေသာက္ခဲ့ေသာ သူျဖစ္သည္။ က်ေနာ္သူ႕နာမည္ကို လွမ္းေခၚကာ "ရႊတ္"လိုက္သည္။ သူက လွည့္ေသာေၾကာင့္ ထိုပံုကေလး ရလာသည္။ ထို႔ေနာက္ သူက က်ေနာ့္ အခန္းထဲ ဝင္သြားသည္။ ေကာ္ရစ္တာေတြ ေတာင္ရိုက္ေျမာက္ရိုက္ ရိုက္ျပီး ေရေႏြးပြက္ေလာက္ေတာ့ က်ေနာ့္ အခန္းျပန္လာသည္။ ရိုက္ထားသည့္ ပံုေတြ ေဖ့စဘုတ္ေပၚ တင္မလားၾကည့္သည္။ တစ္ခုမွ မေကာင္း။ ထိုသူကို ရိုက္ထားသည့္ ပံုတစ္ပံုသာ အေတာ္ ေကာင္းသေယာင္ေယာင္ ရွိသည္။ ထိုသူမရွိ။ ျပႆနာ မရွိပါ။ သူ႕ ဗိုက္ဗာကို က်ေနာ္သိသည္။ ပံုေလး ပို႕ထားလိုက္သည္။ က်န္ အခ်ိန္မ်ားသည္ စေန၏ ပံုမွန္လည္ပတ္မွဳ အတိုင္း ၾကိတ္ဝါးသြားသည္။
ျပႆနာကည ၈နာရီမွ စသည္။ ထိုသူျပန္လာသည္။ သည္ည ဆက္ေသာက္ဖို႕ ခ်ိန္းထားသည့္အျပင္ က်ေနာ့္အခန္းသည္ သူ႕အခန္းတစ္ပိုင္းျဖစ္ေနရာ ျပန္လာသည္မွာ မဆန္း။ က်ေနာ္ကလဲ လွည့္မၾကည့္၊ သူကလဲ အကိုဘာညာေလာက္သာ ႏုတ္ဆက္ကာ နာက်င္ေနတာပဲေျပာျပီး ေရခ်ိဳးခန္းထဲတြင္ ေရေႏြးဝင္စိမ္ေနသည္။ အေတာ္ၾကာသည္။ က်ေနာ္ကလဲ ေဖ့စဘုတ္က မခြာ။
ထမင္းစားရေအာင္ဟု ေခၚသျဖင့္ ဘီယာဘူးကေလး ဆြဲကာ ထမင္းဝိုင္းဆီထသည္။ သူနဲ႔ က်ေနာ့္အျပင္ အျခားသူမ်ားလဲ ပါသည္။ “ေဟ့ေကာင္ ပံုပို႕တာ ရလား”ဟု က်ေနာ္ ေမးသည္။ သူက “ရတယ္အကို မိုက္တယ္။ အကို ဘယ္လိုျပင္ထားတာလဲ” ဟုေမးသည္။ “မျပင္ဘူးေလ” ဆိုေတာ့ သူကေနာက္သည္ထင္ကာ “ဘာလဲ ဘဲၾကီး အသစ္ဝယ္လိုက္တဲ့ ဖုန္းက လိုသလို လုပ္လို႕ရတယ္ ၾကြားဦးမလို႔လား အပိုေတြပါဗ်ာ ဟဲဟဲ” ဟုဆိုသည္။ “မင္းျပန္လာေတာ့ ငါရိုက္ထားတာေလ”ဟု ဆိုေတာ့။ “က်ေနာ္က ခုနကမွ ျပန္လာတာေလ။ က်ေနာ္ဝင္လာေတာ့ အကိုကြန္ျပဴနာေရွ႕မွာဥစၥာ၊ ျပီးေတာ့ သည္ေဘာင္းဘီတိုနဲ႕ ျပန္လာတာမွ မဟုတ္တာ ေအးကေအးနဲ႕။” ဟုေျပာေတာ့ က်ေနာ္ ေတြေဝရသည္။ “ခုမဟုတ္ဘူးကြ မနက္က မင္းမသြားခင္က ျဖစ္မယ္” ဆိုျပန္ေတာ့။ “အာ..ညက က်ေနာ္မွ သည္ဘက္မအိပ္တာ။ ဘဲၾကီး အေစာၾကီးက်ိဳးသြားျပီးေတာ့။ က်ေနာ္က မနက္ အဖြဲ႕ေတြနဲ႕ လြဲမွာစိုးလို႕ က်ေနာ့္ အေဆာင္က်ေနာ္ ျပန္အိပ္တာဥစၥာ ေလ်ာ့ေသာက္ဦး ေၾကာင္ေနျပီလား မသိဘူး” ဟု ရယ္ရႊမ္းပတ္ရႊမ္း ဆိုသည္။ ဒါဆို က်ေနာ္ကို ဘယ္လိုျပင္ထားတာလဲ ေမးတာကို က်ေနာ္ေမးရမည္။ “ေဟ့ေကာင္ မင့္ကို ေဘာလံုးဝတ္စံုနဲ႕ ငါဘယ္တုန္းက ရိုက္ဘူးလို႕တုန္း” လို႕ျပန္ေမးလိုက္ေတာ့။ “ေဘာလံုးဝတ္စံုေတြ စရေတာ့ ရိုက္တယ္ေလ...အဲ..ဒါေပမယ့္ အဲတာ အကိုနဲ႕ မဟုတ္ဘူးဗ်ေနာ္ အကို( )နဲ႕ ၊ အာ...အဲသည္ထဲက တစ္ပံုယူျပီး ျပင္ထားတာ ေနမွာေပါ့” ဟုဆိုသည္။
ထိုစဥ္ သူေျပာေသာ သူ႕ကို ဓါတ္ပံုရိုက္ေပးသည္ဆိုသူ ဝင္လာသည္။ ဟိုေျပာသည္ေျပာ ေျပာၾကျပီး “ မင္းတို႕ ခိုက္မိလို႕ဆို ဘယ္လိုတုန္း ေကာင္းသြားၾကျပီလား အဆင္ေျပလား” ဟု သူကေမးသည္။ ထိုေတာ့မွ ေမာင္မင္းၾကီးသားက “ အာ က်ေနာ္ျဖင့္ ေသမလိုေတာင္ ျဖစ္သြားတာ။ ပြဲက အရမ္း ပရက္ရွာမ်ားတယ္။ ျမန္မာနဲ႕ မေလးေတြနဲ႕ ေတြ႕တာ က်ေနာ္တို႕ကလဲ မရွံဳးခ်င္ေတာ့ အေသကန္၊ ဟိုဘက္က နီဂရိုးေတြပါပါတယ္။ xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx အဲသည္မွာ က်ေနာ္လဲ ပစ္လဲျပီး တက္သြားတာ။ က်ေနာ္ကထင္လိုက္တာ ေသျပီေပါ့။ ေဆးအာမခံကဒ္ကလဲ ကိုေမာင္ဟန္ဆီမွာ က်န္ခဲ့တာေလ။ ေတာ္ေသးတယ္။ ေက်ာင္းက ရုရွားေဆးအဖြဲ႕ရွိေနလို႔။ ၂ပြဲ ၃ပြဲ ဆက္ကန္လိုက္ေတာ့ ဟိုက္ပိုရသလို (hypoglycemia) ရသြားတာ ထင္ပါတယ္။ ျပန္ေကာင္းသြားတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္နားလိုက္ရေတာ့ ညာဝန္းကေန ေဆာ့မယ္သူ မရွိဘူးျဖစ္သြားတာ ေတာ္ေသးတယ္xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx”
ထိုေတာ့ က်ေနာ္ ေရးေရး သေဘာေပါက္သလို ရွိလာသည္။ ထို႔ေနာက္ ဘီယာဆက္ေသာက္ၾကသည္။ သူမ်ားမ်ား မေသာက္ႏိုင္ပါ။ ခဏေနေတာ့ အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္။ က်ေနာ္တစ္ေယာက္တည္း ေမးခြန္းမ်ားစြာျဖင့္ သာ က်န္ခဲ့ရသည္။
မနက္က သူတို႕ ေက်ာင္းတြင္း ေဘာလံုးျပိဳင္ပြဲရွိၾကသည္။ ေဘာလံုးဆိုလ်င္ ဝါသနာမေသးေသာ ထိုသူသည္ ညက မူးေနပါလ်က္ သူ႕ေဘာ္ဒါမ်ားရွိရာ အေဆာင္ျပန္သြားေတာ့ ပက္စပို႕မ်ား အာမခံကဒ္မ်ား သည္ က်ေနာ့္ဆီ က်န္ေနခဲ့သည္။ ေက်ာင္းေဘာလံုးကြင္းသည္ အျပင္ျမက္ကြင္းႏွင့္ မိုးလံုေလလံု ဖူဆယ္ကြင္းလို ၂ကြင္းရွိရာ။ ထိုစဥ္က ေႏြဦးအစဆိုေသာ္လည္း ေအးေသးသျဖင့္ မိုးလံုေလလံုတြင္ ကန္ၾကသည္ဆိုသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ျမန္မာျပည္မွ ခ်ဳပ္ကာ ပို႕လိုက္ေသာ သူတို႕ စိတ္တိုင္းက် ဝတ္စံုကို ဖက္ရွင္က်က် ဝတ္ခြင့္ရၾကသည္။ ဝတ္စံုသစ္၊ ကြင္းငယ္လဲျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဆုတစ္ခုခုရရန္ သူတို႕ အားၾကိဳးမာန္တက္ ကန္ၾကသည္။ မနက္ ၈နာရီေလာက္က ကန္ၾကသည္မွာ နားလိုက္ ကန္လိုက္ျဖင့္ ညေနတိုင္သည္ ဆိုသည္။ က်ေနာ္ သူတို႕ ေဘာလံုးကန္သည့္ထဲမွ တစ္ေယာက္ကို ဆက္သြယ္ေမးၾကည့္ေတာ့။ ထိုသူ သတိေမ့သည့္ ရန္ျဖစ္မလို ျဖစ္ၾကသည့္ အခ်ိန္ႏွင့္ က်ေနာ္ ဓါတ္ပံုရိုက္သည့္ အခ်ိန္ အတူေလာက္ရွိသည္။ သို႕ေသာ္ က်ေနာ္ ဓါတ္ပံုထဲတြင္ ဖိနပ္မပါ။ က်ေနာ္ ထပ္ေမးရသည္။ သည္ေကာင္ကို မင္းတို႕ ဘာေတြ လုပ္ေပးၾကေသးလဲဆိုေတာ့ ဖိနပ္ေတြခၽြတ္ ေျခေထာက္ကိုေျမာက္၊ ေျခမလဲ ခ်ိဳးလိုက္ေသးသည္ ဆိုသည္။ ထိုေတာ့ က်ေနာ္ နဲနဲဆက္စပ္လို႕ရျပီ။ သူ႕အသိ၏ ေနာက္ဆံုးသည္ ေဆးအာမခံကဒ္ျဖစ္သည္။ ထိုကဒ္သည္ က်ေနာ့္ အခန္းထဲ က်န္ခဲ့သည္။ ထိုအခ်က္သည္ ျဖစ္ႏိုင္စရာ အမ်ားၾကီးရွိသည္။
က်ေနာ္စဥ္းစားရသည္
# က်ေနာ္ တို႕ ေကာ္ရစ္တာ မီးပ်က္သျဖင့္ ဓါတ္ေလွကားသည္ သံုးမရ၊ မီးဖိုခန္းႏွင့္ ဓါတ္ေလွခါး ကပ္လ်က္ျဖစ္ျပီး က်ေနာ့္ အခန္းႏွင့္ မီးဖိုသည္ အေဝးဆံုး ဟိုဘက္အစြန္ သည္ဘက္ အစြန္ျဖစ္ရာ သူသည္ ဓါတ္ေလွခါး သို႕မဟုတ္ ရိုးရိုးေလွခါးမွ တက္လာပါက က်ေနာ့္ ေကာ္ဖီခြက္ထည့္ေနစဥ္ အခ်ိန္အတြင္း က်ေနာ္ သိကိုသိရမည္။ သို႕မဟုတ္ က်ေနာ္ အခန္းျပန္ခ်ိန္ သူျပန္ဆင္းလ်င္ က်ေနာ္ႏွင့္ ေတြ႕ကို ေတြ႕ရမည္။
# အျခားအေဆာင္မွေန၍ လာမည္ဆိုလ်င္လဲ အေႏြးထည္၊ ေဘာင္းဘီရွည္ ဝတ္လာရမည္ျဖစ္ျပီး၊ ယခုက ဖိနပ္ပင္မပါ။ အျပင္တြင္ မိုးကလဲ ရြာေနသည္။
# က်ေနာ့္ အခန္းအျခားဘက္တြင္ ထြက္ေပါက္တစ္ခု ရွိေနသည္။ သို႕ေသာ္ ထိုအေပါက္သည္ အဆင္းအတက္ေလွကားကို ပိတ္ထားသည္။ ျပင္ေနၾကသည္။
# က်ေနာ့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္တြင္ အျခားအခန္းေတြရွိသည္။ သူလာသြားသည္ဆိုလ်င္ ကဒ္ေတြဘာေတြ ယူသြားမည္သာျဖစ္သည္။ ဘာမွ ယူမသြား၊
ထိုအျဖစ္အပ်က္မ်ားသည္ လအနည္းငယ္ၾကာခဲ့ျပီျဖစ္သည္။ ယခင္ကေတာ့ သူရဲကားကို အင္မတန္ ခံုမင္သည့္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားရွိရာ သူတို႕ဆိုလ်င္ အေဆာင္၃၅ဟုဆိုကာ သရဲဆန္ဆန္ ဗီဒီယို ကလစ္မ်ား ယူက်ဴ႕ေပၚတြင္ ေတြ႕ရႏိုင္သည္။ မဟုတ္ရင္ေတာင္ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ သရုပ္ေဆာင္ျပီး တင္ေလ့ရွိသူ သူတို႕လဲ ျမန္မာျပည္ျပန္သြားၾကသည္မွာၾကာျပီ။ ကာယကံရွင္ပင္လ်င္ မယံုေသာ ထိုအျဖစ္အပ်က္ကို က်ေနာ့္ ရင္ထဲ ေအာင္းထားရသည္မွာလဲ ၾကာျပီ။ က်ေနာ္ အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ စာမေရးျဖစ္သည္မွာလဲ ၾကာျပီ။ ေရးပင္ေရးခ်လိုက္ေသာ္လည္း အေတြးတို႕က ၾကည္လင္ျပတ္သားမလာ။ ထိုဓါတ္ပံုထဲမွ အားကစားဝတ္စံုႏွင့္ ပံုရိပ္သည္ လူပင္ေလလား၊ လိပ္ျပာလား၊ သို႕မဟုတ္ အျခားတစ္ခုခုလား၊ က်ေနာ္၏ လုပ္ၾကံ ဇာတ္ထုပ္ ဖန္တီးမွဳမ်ားလား။ ခင္ဗ်ားတို႕ၾကိဳက္သလိုသာ ဆံုးျဖတ္ႏိုင္ၾကပါေၾကာင္း။
က်န္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစ။
က်ေနာ္ ေမာင္ဟန္ပါ။ ။
Clik here to view.
ထိုေန႔က အိပ္ယာထေနာက္က်ေလ့ ရွိေသာ သာမာန္ စေနတစ္ေန႕သာ ျဖစ္သည္။ အထပ္လိုက္ရွိ မီးသတိေပးစနစ္မ်ား အသစ္လဲလွယ္ တပ္ဆင္ေန၍ အခ်ိန္ပိုင္း လ်ပ္စစ္မီးပ်က္ႏိုင္ေၾကာင္း ေၾကျငာထားေသာ ကာလျဖစ္သည္။ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ဖုန္းအသစ္ကေလးတစ္လံုး(ပထမဦးဆံုး ဝယ္ႏိုင္ေသာ ကင္မရာ အနည္းငယ္ေကာင္းသည့္ အန္းဒရိုက္ဖုန္းငယ္) ဝယ္ထားျပီးတာ မၾကာေသးေသာကာလ။ ေရွ႕ကင္မရာ ၈မကၠာပစ္ဇယ္ ဆိုသည္ကို မျမင္ဘူးမူးျမစ္ထင္ကာ လွဳပ္လွဳပ္ျမင္သမွ် ဖုန္းျဖင့္ခ်ိန္ေသာကာလ၊ အသံျဖင့္ အမိန္႔ေပးလို႕ရသျဖင့္ ခလုပ္မႏွိပ္ပဲ လူထူထူရွိတိုင္း တရႊတ္ရႊတ္(shoot) အမိန္႔ေပးခိုင္းေကာင္းေနသည့္ ေမ်ာက္အုန္းသီးရကာလ။ထိုေန႔က ထံုစံအတိုင္း အိပ္ယာထ ေနာက္က်သည္။ ေကာ္ဖီေသာက္ဖို႔ ေရေႏြးအိုး ခလုပ္ကို ႏွိပ္လိုက္ေတာ့ မီးပ်က္သြားသည္။ လုပ္ငန္းခြင္စျပီ။ ၁နာရီေလာက္ေတာ့ ၾကာလိမ့္မည္။ သို႕ေသာ္ မီးဖိုခန္းတြင္ မီးလာေနသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေကာ္ဖီခြက္ထဲတြင္ ေရထည့္ကာ မီးဖိုခန္းထဲရွိ မိုက္ခရိုေဝ့ဖ္ တြင္ ေရေႏြးသြားက်ိဳသည္။ ေန႔ခင္းေၾကာင္ေတာင္ျဖစ္ေသာ္လည္း ေကာ္ရစ္တာ တေလ်ာက္သည္ ေမွာင္သည္။ မီးဖိုခန္းထဲမွ ျပင္ပအလင္းေရာင္တစ္ခုသာ ရွိသည္။ မီးဖိုခန္းထဲတြင္ မိုက္ခရိုေဝ့ဖ္ထဲသို႕ ေရခြက္ထည့္သည္ ခလုပ္လွည့္သည္၊ ေႏြဦးေပါက္ဆိုေသာ္လည္း မိုးကေလးဖြဲဖြဲျဖင့္ ေလတိုးေသာေၾကာင့္ ေအးသည္။ စိမ့္ကနဲ။ ဖုန္းမွ ရာသီဥတုၾကည့္လို႕ရတာ သတိရျပီး ၾကည့္ေတာ့ ေလထုအပူခ်ိန္၁၃၊ real feel ၉ ျဖစ္သည္။ မီးဖိုခန္းမွ ျပန္လာေတာ့ တံခါးဖြင့္ထားသည့္ က်ေနာ့္ အခန္းထဲမွ အလင္းေရာင္သာ ရွိသည္။ ထိုအလင္းႏွင့္ အေမွာင္ေလးကို က်ေနာ္က ဘာလို႕မွန္းမသိ သေဘာက်သည္။ခါးၾကားတြင္ထိုးလာေသာ ကင္မရာျဖင့္ "ရႊတ္ ရႊတ္"လုပ္ျပီး ရိုက္သည္။ ထိုအခိုက္တြင္ က်ေနာ့္ အခန္းအဝင္တြင္ ထိုသူကို ေတြ႕လိုက္သည္။ က်ေနာ္ႏွင့္ သိပါသည္။ က်ေနာ့္ထက္ အတန္းငယ္သည္။ မေန႔ညက ဘီယာအတူေသာက္ခဲ့ေသာ သူျဖစ္သည္။ က်ေနာ္သူ႕နာမည္ကို လွမ္းေခၚကာ "ရႊတ္"လိုက္သည္။ သူက လွည့္ေသာေၾကာင့္ ထိုပံုကေလး ရလာသည္။ ထို႔ေနာက္ သူက က်ေနာ့္ အခန္းထဲ ဝင္သြားသည္။ ေကာ္ရစ္တာေတြ ေတာင္ရိုက္ေျမာက္ရိုက္ ရိုက္ျပီး ေရေႏြးပြက္ေလာက္ေတာ့ က်ေနာ့္ အခန္းျပန္လာသည္။ ရိုက္ထားသည့္ ပံုေတြ ေဖ့စဘုတ္ေပၚ တင္မလားၾကည့္သည္။ တစ္ခုမွ မေကာင္း။ ထိုသူကို ရိုက္ထားသည့္ ပံုတစ္ပံုသာ အေတာ္ ေကာင္းသေယာင္ေယာင္ ရွိသည္။ ထိုသူမရွိ။ ျပႆနာ မရွိပါ။ သူ႕ ဗိုက္ဗာကို က်ေနာ္သိသည္။ ပံုေလး ပို႕ထားလိုက္သည္။ က်န္ အခ်ိန္မ်ားသည္ စေန၏ ပံုမွန္လည္ပတ္မွဳ အတိုင္း ၾကိတ္ဝါးသြားသည္။
ျပႆနာကည ၈နာရီမွ စသည္။ ထိုသူျပန္လာသည္။ သည္ည ဆက္ေသာက္ဖို႕ ခ်ိန္းထားသည့္အျပင္ က်ေနာ့္အခန္းသည္ သူ႕အခန္းတစ္ပိုင္းျဖစ္ေနရာ ျပန္လာသည္မွာ မဆန္း။ က်ေနာ္ကလဲ လွည့္မၾကည့္၊ သူကလဲ အကိုဘာညာေလာက္သာ ႏုတ္ဆက္ကာ နာက်င္ေနတာပဲေျပာျပီး ေရခ်ိဳးခန္းထဲတြင္ ေရေႏြးဝင္စိမ္ေနသည္။ အေတာ္ၾကာသည္။ က်ေနာ္ကလဲ ေဖ့စဘုတ္က မခြာ။
ထမင္းစားရေအာင္ဟု ေခၚသျဖင့္ ဘီယာဘူးကေလး ဆြဲကာ ထမင္းဝိုင္းဆီထသည္။ သူနဲ႔ က်ေနာ့္အျပင္ အျခားသူမ်ားလဲ ပါသည္။ “ေဟ့ေကာင္ ပံုပို႕တာ ရလား”ဟု က်ေနာ္ ေမးသည္။ သူက “ရတယ္အကို မိုက္တယ္။ အကို ဘယ္လိုျပင္ထားတာလဲ” ဟုေမးသည္။ “မျပင္ဘူးေလ” ဆိုေတာ့ သူကေနာက္သည္ထင္ကာ “ဘာလဲ ဘဲၾကီး အသစ္ဝယ္လိုက္တဲ့ ဖုန္းက လိုသလို လုပ္လို႕ရတယ္ ၾကြားဦးမလို႔လား အပိုေတြပါဗ်ာ ဟဲဟဲ” ဟုဆိုသည္။ “မင္းျပန္လာေတာ့ ငါရိုက္ထားတာေလ”ဟု ဆိုေတာ့။ “က်ေနာ္က ခုနကမွ ျပန္လာတာေလ။ က်ေနာ္ဝင္လာေတာ့ အကိုကြန္ျပဴနာေရွ႕မွာဥစၥာ၊ ျပီးေတာ့ သည္ေဘာင္းဘီတိုနဲ႕ ျပန္လာတာမွ မဟုတ္တာ ေအးကေအးနဲ႕။” ဟုေျပာေတာ့ က်ေနာ္ ေတြေဝရသည္။ “ခုမဟုတ္ဘူးကြ မနက္က မင္းမသြားခင္က ျဖစ္မယ္” ဆိုျပန္ေတာ့။ “အာ..ညက က်ေနာ္မွ သည္ဘက္မအိပ္တာ။ ဘဲၾကီး အေစာၾကီးက်ိဳးသြားျပီးေတာ့။ က်ေနာ္က မနက္ အဖြဲ႕ေတြနဲ႕ လြဲမွာစိုးလို႕ က်ေနာ့္ အေဆာင္က်ေနာ္ ျပန္အိပ္တာဥစၥာ ေလ်ာ့ေသာက္ဦး ေၾကာင္ေနျပီလား မသိဘူး” ဟု ရယ္ရႊမ္းပတ္ရႊမ္း ဆိုသည္။ ဒါဆို က်ေနာ္ကို ဘယ္လိုျပင္ထားတာလဲ ေမးတာကို က်ေနာ္ေမးရမည္။ “ေဟ့ေကာင္ မင့္ကို ေဘာလံုးဝတ္စံုနဲ႕ ငါဘယ္တုန္းက ရိုက္ဘူးလို႕တုန္း” လို႕ျပန္ေမးလိုက္ေတာ့။ “ေဘာလံုးဝတ္စံုေတြ စရေတာ့ ရိုက္တယ္ေလ...အဲ..ဒါေပမယ့္ အဲတာ အကိုနဲ႕ မဟုတ္ဘူးဗ်ေနာ္ အကို( )နဲ႕ ၊ အာ...အဲသည္ထဲက တစ္ပံုယူျပီး ျပင္ထားတာ ေနမွာေပါ့” ဟုဆိုသည္။
ထိုစဥ္ သူေျပာေသာ သူ႕ကို ဓါတ္ပံုရိုက္ေပးသည္ဆိုသူ ဝင္လာသည္။ ဟိုေျပာသည္ေျပာ ေျပာၾကျပီး “ မင္းတို႕ ခိုက္မိလို႕ဆို ဘယ္လိုတုန္း ေကာင္းသြားၾကျပီလား အဆင္ေျပလား” ဟု သူကေမးသည္။ ထိုေတာ့မွ ေမာင္မင္းၾကီးသားက “ အာ က်ေနာ္ျဖင့္ ေသမလိုေတာင္ ျဖစ္သြားတာ။ ပြဲက အရမ္း ပရက္ရွာမ်ားတယ္။ ျမန္မာနဲ႕ မေလးေတြနဲ႕ ေတြ႕တာ က်ေနာ္တို႕ကလဲ မရွံဳးခ်င္ေတာ့ အေသကန္၊ ဟိုဘက္က နီဂရိုးေတြပါပါတယ္။ xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx အဲသည္မွာ က်ေနာ္လဲ ပစ္လဲျပီး တက္သြားတာ။ က်ေနာ္ကထင္လိုက္တာ ေသျပီေပါ့။ ေဆးအာမခံကဒ္ကလဲ ကိုေမာင္ဟန္ဆီမွာ က်န္ခဲ့တာေလ။ ေတာ္ေသးတယ္။ ေက်ာင္းက ရုရွားေဆးအဖြဲ႕ရွိေနလို႔။ ၂ပြဲ ၃ပြဲ ဆက္ကန္လိုက္ေတာ့ ဟိုက္ပိုရသလို (hypoglycemia) ရသြားတာ ထင္ပါတယ္။ ျပန္ေကာင္းသြားတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္နားလိုက္ရေတာ့ ညာဝန္းကေန ေဆာ့မယ္သူ မရွိဘူးျဖစ္သြားတာ ေတာ္ေသးတယ္xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx”
ထိုေတာ့ က်ေနာ္ ေရးေရး သေဘာေပါက္သလို ရွိလာသည္။ ထို႔ေနာက္ ဘီယာဆက္ေသာက္ၾကသည္။ သူမ်ားမ်ား မေသာက္ႏိုင္ပါ။ ခဏေနေတာ့ အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္။ က်ေနာ္တစ္ေယာက္တည္း ေမးခြန္းမ်ားစြာျဖင့္ သာ က်န္ခဲ့ရသည္။
မနက္က သူတို႕ ေက်ာင္းတြင္း ေဘာလံုးျပိဳင္ပြဲရွိၾကသည္။ ေဘာလံုးဆိုလ်င္ ဝါသနာမေသးေသာ ထိုသူသည္ ညက မူးေနပါလ်က္ သူ႕ေဘာ္ဒါမ်ားရွိရာ အေဆာင္ျပန္သြားေတာ့ ပက္စပို႕မ်ား အာမခံကဒ္မ်ား သည္ က်ေနာ့္ဆီ က်န္ေနခဲ့သည္။ ေက်ာင္းေဘာလံုးကြင္းသည္ အျပင္ျမက္ကြင္းႏွင့္ မိုးလံုေလလံု ဖူဆယ္ကြင္းလို ၂ကြင္းရွိရာ။ ထိုစဥ္က ေႏြဦးအစဆိုေသာ္လည္း ေအးေသးသျဖင့္ မိုးလံုေလလံုတြင္ ကန္ၾကသည္ဆိုသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ျမန္မာျပည္မွ ခ်ဳပ္ကာ ပို႕လိုက္ေသာ သူတို႕ စိတ္တိုင္းက် ဝတ္စံုကို ဖက္ရွင္က်က် ဝတ္ခြင့္ရၾကသည္။ ဝတ္စံုသစ္၊ ကြင္းငယ္လဲျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဆုတစ္ခုခုရရန္ သူတို႕ အားၾကိဳးမာန္တက္ ကန္ၾကသည္။ မနက္ ၈နာရီေလာက္က ကန္ၾကသည္မွာ နားလိုက္ ကန္လိုက္ျဖင့္ ညေနတိုင္သည္ ဆိုသည္။ က်ေနာ္ သူတို႕ ေဘာလံုးကန္သည့္ထဲမွ တစ္ေယာက္ကို ဆက္သြယ္ေမးၾကည့္ေတာ့။ ထိုသူ သတိေမ့သည့္ ရန္ျဖစ္မလို ျဖစ္ၾကသည့္ အခ်ိန္ႏွင့္ က်ေနာ္ ဓါတ္ပံုရိုက္သည့္ အခ်ိန္ အတူေလာက္ရွိသည္။ သို႕ေသာ္ က်ေနာ္ ဓါတ္ပံုထဲတြင္ ဖိနပ္မပါ။ က်ေနာ္ ထပ္ေမးရသည္။ သည္ေကာင္ကို မင္းတို႕ ဘာေတြ လုပ္ေပးၾကေသးလဲဆိုေတာ့ ဖိနပ္ေတြခၽြတ္ ေျခေထာက္ကိုေျမာက္၊ ေျခမလဲ ခ်ိဳးလိုက္ေသးသည္ ဆိုသည္။ ထိုေတာ့ က်ေနာ္ နဲနဲဆက္စပ္လို႕ရျပီ။ သူ႕အသိ၏ ေနာက္ဆံုးသည္ ေဆးအာမခံကဒ္ျဖစ္သည္။ ထိုကဒ္သည္ က်ေနာ့္ အခန္းထဲ က်န္ခဲ့သည္။ ထိုအခ်က္သည္ ျဖစ္ႏိုင္စရာ အမ်ားၾကီးရွိသည္။
က်ေနာ္စဥ္းစားရသည္
# က်ေနာ္ တို႕ ေကာ္ရစ္တာ မီးပ်က္သျဖင့္ ဓါတ္ေလွကားသည္ သံုးမရ၊ မီးဖိုခန္းႏွင့္ ဓါတ္ေလွခါး ကပ္လ်က္ျဖစ္ျပီး က်ေနာ့္ အခန္းႏွင့္ မီးဖိုသည္ အေဝးဆံုး ဟိုဘက္အစြန္ သည္ဘက္ အစြန္ျဖစ္ရာ သူသည္ ဓါတ္ေလွခါး သို႕မဟုတ္ ရိုးရိုးေလွခါးမွ တက္လာပါက က်ေနာ့္ ေကာ္ဖီခြက္ထည့္ေနစဥ္ အခ်ိန္အတြင္း က်ေနာ္ သိကိုသိရမည္။ သို႕မဟုတ္ က်ေနာ္ အခန္းျပန္ခ်ိန္ သူျပန္ဆင္းလ်င္ က်ေနာ္ႏွင့္ ေတြ႕ကို ေတြ႕ရမည္။
# အျခားအေဆာင္မွေန၍ လာမည္ဆိုလ်င္လဲ အေႏြးထည္၊ ေဘာင္းဘီရွည္ ဝတ္လာရမည္ျဖစ္ျပီး၊ ယခုက ဖိနပ္ပင္မပါ။ အျပင္တြင္ မိုးကလဲ ရြာေနသည္။
# က်ေနာ့္ အခန္းအျခားဘက္တြင္ ထြက္ေပါက္တစ္ခု ရွိေနသည္။ သို႕ေသာ္ ထိုအေပါက္သည္ အဆင္းအတက္ေလွကားကို ပိတ္ထားသည္။ ျပင္ေနၾကသည္။
# က်ေနာ့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္တြင္ အျခားအခန္းေတြရွိသည္။ သူလာသြားသည္ဆိုလ်င္ ကဒ္ေတြဘာေတြ ယူသြားမည္သာျဖစ္သည္။ ဘာမွ ယူမသြား၊
ထိုအျဖစ္အပ်က္မ်ားသည္ လအနည္းငယ္ၾကာခဲ့ျပီျဖစ္သည္။ ယခင္ကေတာ့ သူရဲကားကို အင္မတန္ ခံုမင္သည့္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားရွိရာ သူတို႕ဆိုလ်င္ အေဆာင္၃၅ဟုဆိုကာ သရဲဆန္ဆန္ ဗီဒီယို ကလစ္မ်ား ယူက်ဴ႕ေပၚတြင္ ေတြ႕ရႏိုင္သည္။ မဟုတ္ရင္ေတာင္ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ သရုပ္ေဆာင္ျပီး တင္ေလ့ရွိသူ သူတို႕လဲ ျမန္မာျပည္ျပန္သြားၾကသည္မွာၾကာျပီ။ ကာယကံရွင္ပင္လ်င္ မယံုေသာ ထိုအျဖစ္အပ်က္ကို က်ေနာ့္ ရင္ထဲ ေအာင္းထားရသည္မွာလဲ ၾကာျပီ။ က်ေနာ္ အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ စာမေရးျဖစ္သည္မွာလဲ ၾကာျပီ။ ေရးပင္ေရးခ်လိုက္ေသာ္လည္း အေတြးတို႕က ၾကည္လင္ျပတ္သားမလာ။ ထိုဓါတ္ပံုထဲမွ အားကစားဝတ္စံုႏွင့္ ပံုရိပ္သည္ လူပင္ေလလား၊ လိပ္ျပာလား၊ သို႕မဟုတ္ အျခားတစ္ခုခုလား၊ က်ေနာ္၏ လုပ္ၾကံ ဇာတ္ထုပ္ ဖန္တီးမွဳမ်ားလား။ ခင္ဗ်ားတို႕ၾကိဳက္သလိုသာ ဆံုးျဖတ္ႏိုင္ၾကပါေၾကာင္း။
က်န္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစ။
က်ေနာ္ ေမာင္ဟန္ပါ။ ။