ဗိုလ္မႉးက စားရိပ္သာကိုလာစစ္ခ်ိန္မွာ ရိပ္သာ ညစ္ပတ္သည္ဟုဆိုကာ ကၽြန္ေတာ္ တို႔ သင္တန္း
သားစားရိပ္သာတာ၀န္ခံေသာင္းထြဋ္ႀကဴႏွင့္ ထမင္းခ်က္ တာ၀န္ခံဆရာႀကီး သန္းျမင့္တို႔ကိုဆူပါ၏။ဗိုလ္
မႉးသည္ထိုစဥ္ကအေမရိကန္ႏိုင္ငံဆင္ဒီေယးဂိုးေရတပ္တကၠသိုလ္မွ သင္တန္းဆင္းျပီးျပန္လာခါစျဖစ္၍
ကၽြန္ေတာ္တို႔သင္တန္းကိုေရေအာက္လက္နက္ ဘာသာရပ္သင္ႀကားေပးသည့္ဆရာလည္းျဖစ္ပါသည္။
အလြန္စည္းကမ္းႀကီးသူျဖစ္ျပီးခ်က္ကိုအမ်ိဳးအစားတိုက္ပြဲ၀င္ဘိနပ္ႀကီးကိုဦး၌ေျပာင္လက္ေနေအာင္ဘိုး
Bold တင္၍စီးသူျဖစ္သည္။အရပ္မွာ(၆)ေပခန္႔ရွိျပီးသူလာလ်င္ အေ၀းႀကီး ကေနခ်က္ကိုဘိနပ္သံတဂြပ္
ဂြပ္ႀကားေနရပါသည္။ဆရာကရိပ္သာကိုလာစစ္ေဆးစဥ္အရာရွိမ်ား စားဖို႔ျပင္ဆင္ထား သည့္ထမင္းပန္း
ကန္ေတြကိုလက္ႏွင့္တို႔ႀကည့္ျပီးဆီေပရာေတြ ထင္ေနသျဖင့္စိတ္ဆိုးျပီး ထပ္ဆူရာဆရာႀကီးသန္းျမင့္က ပန္းကန္ေတြမွာေဟာင္းႏြမ္းေနျပီး အခ်ိဳ ႔အက္ရာေတြ ထင္ေနသျဖင့္ေဆးေႀကာရ ခက္ေႀကာင္းႏွင့္တတ္
ႏိုင္ပါကအသစ္ ထပ္၀ယ္ေပးရန္တင္ျပပါသည္။
ဆရာႀကီးသန္းျမင့္ကထမင္းဟင္းေတြကိုသူ႔အိမ္၌ခ်က္ယူလာျပီးပုဏၰမီအေနာက္ေဆာင္ေဘးမွာအဖီေလးထိုး၍ယာယီမီးဖိုျဖင့္ထမင္းဟင္းမ်ားေႏႊးပါ၏။ပုဏၰမီစားရိပ္သာအတြင္းအရာရွိမ်ားအတြက္ဘား
ေကာင္တာတခုဖြင့္္ထားေပးျပီး ဘိလိယက္ခံုႏွင့္စားပြဲတင္တင္းနစ္ခံုမ်ားလည္းထားရွိသျဖင့္ရိပ္သာမညစ္
ပတ္ေစေရးအတြက္အေဆာင္တြင္းထမင္းဟင္းခ်က္ခြင့္မျပဳပါ။ဆရာက အေနာက္ေဆာင္ကို၀င္စစ္ေဆး
စဥ္အဖီထဲ၌ ေလတိုက္ျပီး ရွဳပ္ပြေနသည့္ သစ္ရြက္ေျခာက္မ်ား၊ျပန္႔ႀကဲေနသည့္ အိုးခြက္ ပန္းကန္ေတြကို
ေတြ႔သြားသျဖင့္ေသာင္းထြဋ္ႀကဴကို ဖိဆူေတာ့သည္။ေနာင္တြင္ဤကဲ့သို႔ ထပ္မံ ညစ္ပတ္ပါက သင္တန္း
သားအရာရွိမ်ားကိုယ္တိုင္အမိႈက္၀င္လွဲႀကရမည္ဟုလည္းညႊန္ႀကားပါသည္။ျပီးေနာက္ဆရာကသူ႔ဖိုင္ထဲမွ စာရြက္လြတ္တရြက္ကို ထုတ္ယူျပီး ေအာက္ပါအတိုင္း လက္တန္းကဗ်ာ တပိုဒ္စပ္၍ ေသာင္းထြဋ္ႀကဴ
အားေပးကာအမ်ားျမင္ေအာင္ရိပ္သာ Notice Board ၌ကပ္ထားရမည္ျဖစ္ေႀကာင္းမွာႀကားပါသည္။
ပန္းကန္အက္လည္း ေျပာင္လက္ရမည္။
ေျမစိုက္ တဲလည္း အမိႈက္လွဲ ရမည္။
(စားရိပ္သာတာ၀န္ခံအရာရွိ)
ထိုစဥ္က ကၽြန္ေတာ္တို႔ေနသည့္ ပုဏၰမီေဆာင္ႀကီးမွာအိုမင္းေနျပီျဖစ္ျပီး အိမ္သာမ်ားမွာအေတာ္
ေဟာင္းပါသည္။ဗိုလ္ထိုင္အိမ္သာ ကမုတ္မ်ားမွာလည္း အက္ရာေတြထင္ေနပါသည္။ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဆိပ္
ႀကီးမွာေရခ်ိဳရွားျပီး ထိုစဥ္က ဇာမဏီအင္းႀကီးမွေရကိုေရတြန္းစက္ျဖင့္ ပို႔ေပးပါသည္။ကၽြန္ေတာ္တို႔ သင္
တန္းသား အရာရွိေတြ ခ်ိဳးဖို႔ေရကိုသံတိုင္ကီမ်ားျဖင့္ ေရလာခ်ိန္၌ခံထားျပီး ညဘက္ေရျပတ္ခ်ိန္ တြင္ထို
ေရျဖင့္ပင္အိမ္သာမ်ားကိုေလာင္းရပါသည္။တညမိုးေလေတြသည္းထန္ေနျပီးလွ်ပ္စစ္မီးမ်ား လည္းျပတ္
ေတာက္လ်က္ရွိပါသည္။ထိုစဥ္အေနာက္ေဆာင္ဘက္အိမ္သာအတြင္းမွဆူညံေအာ္ဟစ္ေနသံမ်ားႀကားရသျဖင့္သြားႀကည့္ရာအေမွာင္ထဲ၌လက္ႏွိပ္ဓာတ္မီးမပါပဲအိမ္သာသြားတက္ရာမွပထမလူကေသခ်ာေရ
ေလာင္း မသြားေသာေႀကာင့္ ကမုတ္ႏႈတ္ခမ္း၌တင္ေနသည့္မစင္မ်ားေပၚ တည့္တည့္တက္ထိုင္ မိသည့္
ေသာင္းထြဋ္ႀကဴတေယာက္စိတ္ဆိုးမာန္ဆိုးျဖင့္ေအာ္ဟစ္ႀကိမ္းေမာင္းေနျခင္းျဖစ္ပါသည္။
ေနာက္တေန႔နံနက္မွာေတာ့ပံုမွန္ ေရလာသျဖင့္ထိုျပႆနာမ်ားေျပလည္သြားပါသည္။သို႔ေသာ္
လည္းအိမ္သာခန္းမ်ားအ၀င္နံရံ၌စာရြက္ျဖဴေပၚတြင္စာလံုးမည္းႀကီးမ်ားျဖင့္ေရးထားေသာေအာက္ပါက
ဗ်ာတပိုဒ္ ကိုကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြ႔ ျမင္ႀကရျပန္ပါသည္ -
မီးမလာလည္း အီးပါရမည္ ။
အိမ္သာမေကာင္းလည္း ေရေလာင္းရမည္။
(သင္တန္းသားရိပ္သာတာ၀န္ခံအရာရွိ ) ဟူ၍ ျဖစ္ပါေတာ့သည္။
သူ႔ကဗ်ာက ေျပာင္ေျမာက္သျဖင့္၀ိုင္း၍ ခ်ီးက်ဴးႀကရာေသာင္းထြဋ္ႀကဴ တေယာက္သူ႔ပါးရိုးကားႀကီးေတြကို ပို၍ေဘးသို႔ဆန္္႔ထုတ္လ်က္မ်က္လံုးေတြ ခ်ိဳင့္၀င္သြားေအာင္ျပံဳးလိုက္ရင္း ဒါေတာင္ေဇာ္မင္းဦး (အမ်ိဳးသားစာေပ ဆုရ ကဗ်ာဆရာေဇာ္မင္းမင္းဦး) ကိုသနားလို႔ ဒါေလာက္ပဲလက္္စြမ္းျပထားတာ ဟူ၍ေျပာလိုက္ေသးသည္။
ဆရာ့အိမ္မွာနီညိဳေရာင္ရွိေခြးေလးတေကာင္ေမြးထားတာကိုေတြ႔ဘူးပါသည္။တခါတေလဆရာ
လမ္းေလွ်ာက္ခ်ိန္မွာထိုေခြးေလးဆရာ့ေနာက္ကလိုက္ပါေလ့ရွိသည္။ထိုေခြးေလးကအနည္းငယ္စြာေလ
သည္။ ဆရာႏွင့္အတူ လမ္းေလွ်ာက္ယင္းျဖတ္သြားျဖတ္လာတို႔အားတ၀ုတ္၀ုတ္ မာန္မဲေလ့ရွိျပီးတခါတ
ေလသူ႔ကိုေႀကာက္ျပပါကလိုက္ဆြဲတတ္ေသးသည္။လိုင္းထဲကဆရာႀကီးလွေအာင္ဖြင့္ထားသည့္သီတာ
စာေပမွာစာအုပ္အျမဲသြားငွားေလ့ရွိသည့္ ကိုေက်ာ္၊ေဌးႏိုင္ႏွင့္စိုးလိႈင္တို႔အား တညေနေမွာင္ရီပ်ိဳး၌ တီရံုး
ႀကီးအနီးက ေရကန္ႀကီးနားမွာ ေခြးလိုက္ဆြဲတာ ခံလိုက္ရပါသည္။ေဌးႏိုင္ပုဆိုးျပဲ သြားျပီး ေျခေထာက္၌
ေခြးကိုက္ခံလိုက္ရသျဖင့္ေဆးခန္းျပရသည္။ေဆးခန္းတာ၀န္ခံဆရာႀကီးဖိုးတုတ္က “ဗိုလ္ႀကီးခ်က္မွာ
လိုလိုမည္မည္ေခြးရူးကာကြယ္ေဆး(၁၄) လံုးထိုးေပးမယ္ ” ဆိုသျဖင့္ေတာင္းပန္ျပီးေနာက္တေန႔ေခြးအ
ေျခအေနကိုေစာင့္ႀကည့္ျပီးမွလိုလ်င္ထိုးမည္ျဖစ္ေႀကာင္း ေျပာျပပါသည္။စိုးလိႈင္က “အဲဒီေခြးရူးေနလို႔က
ေတာ့သတ္ပစ္မယ္ ” လို႔ ဓားႀကိမ္းႀကိမ္းကာ ျပန္လာႀကသည္။ အေဆာင္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ေခြးကိုက္ခံရ
သည့္ကိစၥကို တေသာေသာ၀ိုင္းဖြဲ႔ ေျပာဆိုေနႀက၏။ျမင္လိုက္ရသူတို႔က ထိုေခြးမွာ ဆရာ့အိမ္ကေခြးျဖစ္
သည္ဟုစြပ္စြဲသည္။တခ်ိဳ ႔ကလည္းအျခားေခြးတေကာင္ျဖစ္သည္ဟုဆိုသည္။
ေနာက္တေန႔ညေနပိုင္းမွာေတာ့ ဆရာ့အိမ္ကေခြးေလး ေသသြားေႀကာင္း၊ တစံုတစ္ေယာက္ က
သတ္သြားျခင္းျဖစ္ေႀကာင္းႀကားႀကရသည္။ထိုစဥ္ကဆိပ္ႀကီးမွာနီးနား၀န္းက်င္ရြာေတြကအရပ္သားလုပ္
သားေတြရွိသည္။စစ္ေထာက္ဌာန မွာလည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရြာက အလုပ္လာဆင္းသည့္လုပ္သားေတြရွိႀက၏။
ဆရာ့ေခြးကလည္းဟိုလိုက္ဆြဲ ဒီလိုက္ဆြဲလုပ္သျဖင့္ႀကည့္လို႔မရသူေတြရွိေနသည္။ထို႔ျပင္ထိုစဥ္ကဆိပ္
ႀကီး၌ေဟာင္ေကာင္သားစားလို႔ေကာင္းသည္ဆိုျပီးလိုင္းထဲကေခြးမ်ားပင္မႀကာခဏလက္သည္မေပၚဘဲ
ေပ်ာက္ေပ်ာက္သြားတတ္သည္။သို႔ျဖစ္၍ဆရာ့ေခြးကို ဘယ္သူကတြယ္သြားသည္ဆိုတာေသခ်ာမသိရ
ေသာ္လည္းေဆးခန္းမွာ စိုးလိႈင္ဓားႀကိမ္းႀကိမ္းခဲ့သည့္ကိစၥကိုဆရာႀကားသြားဟန္တူသည္။
ေနာက္တေန႔ဆရာစာလာသင္ခ်ိန္တြင္ စိုးလိႈင္ႏွင့္ မင္းေဇာ္တို႔၏ စာေရးစားပြဲေပၚက ေရေအာက္
လက္နက္ျပ႒ာန္းစာအုပ္တအုပ္ကို ေခတၱယူ၍ စာသင္ပါသည္။ကၽြန္ေတာ္တို ႔အတန္းထဲမွာ စာေရးစားပြဲ
ကိုႏွွစ္ေယာက္တလံုးထိုင္ရသည္။ထိုေန႔က ဆရာမ်က္ႏွာမသာယာ။စာသင္ခ်ိန္၌ တခါတရံ အိပ္ငိုက္ေျပ
ျပင္ပ ဗဟုသုတေတြေျပာတတ္ေသာ္လည္းထိုေန႔ကမည္သည့္ အပိုစကားမွမေျပာဘဲ သင္သြားသည္ကို
ကၽြန္ေတာ္တို႔သတိျပဳ လိုက္မိႀကသည္။ယမန္ေန႔မ်ားကဆရာစာသင္စဥ္ ျပည္ပသင္တန္းတက္စဥ္ ကအ
ေတြ႔အႀကံဳေတြေျပာျပတတ္သည္။ဂ်ကူစီေခၚေပါင္းခံေရေႏြးေငြ ႔ဖိအားျဖင့္ခႏၶာကိုယ္အႏွံ႔ကိုအလိုရွိသလို
ႏွိပ္နယ္ေပးသည့္ စက္ျဖင့္ဟိုတယ္မယ္ေလးေတြကေရခ်ိဳးေပးသည့္ အေႀကာင္းေျပာျပစဥ္စိုးလိႈင္တို႔ မင္း
ေဇာ္တို႔ပါးစပ္ႀကီးေတြ အေဟာင္းသားဟျပီးအားက်စြာနားေထာင္တတ္ႀကသည္။ဆရာေရးသည့္ ဂ်ကူစီ
အမည္ရွိလံုးခ်င္း၀တၳဳထိုႏွစ္အပိုင္းအျခားမွာပင္ ဆက္ထြက္ေပၚလာျပီးနာမည္ႀကီးခဲ့ပါသည္။ထိုေန႔နံနက္
ပိုင္းစာသင္ျပီး သြားခ်ိန္တြင္ မင္းေဇာ္တို႔စားပြဲမွ ယူထားသည့္စာအုပ္ကိုျပန္ေပးျပီး အတန္းျဖဳတ္လိုက္၏။
စာအုပ္ႀကားထဲမွာ ညွပ္ထားသည့္စာရြက္ျဖဴေလးကို ထုတ္ႀကည့္ေတာ့ေအာက္ပါ အတိုင္းကဗ်ာေလးတ
ပိုဒ္ေရးထားတာကိုေတြ႔ႀကရပါသည္။
ဓားသြား၏ေအာက္၊ ေျမစာျမက္ဘ၀ ေရာက္ရျပီ။
ေခြးနီေလး နဲ႔ လူ ၊ ဘယ္သူက ပိုမိုက္သလဲ။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဆိပ္ႀကီး၌ေန႔ခင္းဘက္ တီရံုးႀကီး၌ စာသင္ႀကရသည္။ တီရံုးႀကီးကား သက္တမ္း
ႀကာျမင့္လွျပီ။ေလးေထာင့္ပံုေဆာက္လုပ္ ထားသျဖင့္ ဒီဇိုင္းကရိုးရွင္းေသာ္လည္းယေန႔တိုင္အျမင္ဆန္း
သစ္ေနဆဲျဖစ္သည္။သံုးထပ္ေဆာင္ႀကီး ျဖစ္ျပီးအဂၤလိပ္အကၡရာတီပံု သ႑န္တည္ေဆာက္ထားသည့္
အတြက္တီရံုးႀကီးလို႔ေခၚႀကျခင္းျဖစ္သည္။ေျမညီထပ္ႏွင့္ ဒုတိယထပ္တို႔၌စာသင္ခန္းမ်ားရွိပါသည္။ပထ
မထပ္တြင္ေတာ့ဌာနခ်ဳပ္မႉးရံုးခန္း၊ဒုဌာနခ်ဳပ္မႉးရံုးခန္းႏွင့္ေလ့က်င့္ေရးဌာန၊ေရးေထာက္ဌာနရံုးခန္းမ်ားရွိ
ႀကသည္။ဒုတိယထပ္ေလွကားႀကီးႏွင့္ကပ္လ်က္ဘယ္ဘက္မွာေရတပ္လက္နက္ႏွင့္ဆက္သြယ္ေရးအ
တတ္သင္ေက်ာင္းရံုးရွိသည္။ညာဘက္ကပ္လ်က္ အခန္းကေတာ့ေရေႀကာင္းႏွင့္ အုပ္ခ်ဳပ္မႈေက်ာင္း ရံုး
ခန္းျဖစ္သည္။တီရံုးႀကီးႏွင့္ စက္မႈလက္မႈ အတတ္သင္ေက်ာင္း စာသင္ခန္းမ်ား ရွိရာ အီးဘေလာက္တို႔
မွာလူသြားစႀကၤန္ႏွင့္တဆက္တည္းျဖစ္သည္။အီးဘေလာက္ကားတစ္ထပ္ေဆာင္ျဖစ္ျပီးအဂၤလိပ္အကၡၡရာအီး ပံုသ႑န္တည္ေဆာက္ ထားျခင္းျဖစ္၏။တီရံုးးႀကီးေျမညီထပ္မွ(၃) ထပ္ ေခါင္မိုးေပၚထိ အလယ္
ေလွကားႀကီးကေန ေတာက္ေလွ်ာက္တက္သြားႏိုင္သည္။
တီရံုးႀကီး(၃) ထပ္အမိုးေပၚမွာကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြညဘက္၌ေရေႀကာင္းလမ္းညႊန္သံုး နကၡတ္ ႏွင့္
ႀကယ္တာရာမ်ားကို လက္ေတြ႔ရွာေဖြ၍ Sextant ေခၚ ေထာင့္တိုင္း ကိရိယာျဖင့္တိုင္းတာျပီးအာကာသ
သိပၸံပုစ ၦာမ်ားတြက္ႀကရသည္။တီရံုးႀကီးေခါင္မိုးေပၚကေနအေရွ ႔ဘက္ခပ္လွမ္းလွမ္းကုုန္းျမင့္ထက္ဆီမွ ဆံေတာ္ရွင္က်ိဳက္ေခါက္ေစတီေတာ္ႀကီးကိုႀကည္ညိဳဖြယ္ ဖူးျမင္ႏိုင္သည္။အေနာက္ဘက္တြင္ ရန္ကုန္
ျမစ္ႀကီးႏွင့္တဖက္ကမ္းထိလွမ္းျမင္ႏိုင္၏။ရန္ကုန္ ျမစ္ထဲ၌ ရန္ကုန္ဆိပ္ကမ္းသို႔ေန႔စဥ္ ၀င္ထြက္ေနႀက
သည့္ပင္လယ္ကူးသေဘၤာႀကီးေတြကိုလည္းအလြန္နီးကပ္စြာလွမ္းျမင္ႀကရသျဖင့္ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြည
ေနဘက္ထမင္းစားျပီးတိုင္းတီရံုးႀကီးေခါင္မိုးေပၚတက္ႀကည့္၍ေလညင္းခံေလ့ရွိႀကသည္။
တီရံုးႀကီးေပၚကဆင္းျပီးေတာ့တပ္တြင္းေဆးခန္း လမ္းအတိုင္းေမယုႀကီးေဘးမွျဖတ္၍ဆိပ္ခံတံ
တားေပၚ ထိလမ္းေလွ်ာက္ႀကသည္။တံတားေပၚ ၌ ညေနဘက္ရန္ကုန္သို႔ဖယ္ရီပို႔ျပီးေညာင္တန္း ဆိပ္မွ
ေစ်း၀ယ္မိသားစုမ်ားကို္ႀကိဳ၍ျပန္လာသည့္ဟိုက္ဒရိုဘတ္ႀကီးကိုေငးလ်က္ နတ္ကရာႀကည့္ေမာၾက၏။
ဟိုက္ဒရိုဘတ္(စ)ဖယ္ရီအသစ္ႀကီးကိုထိုစဥ္ကသံလ်က္စြန္းေရတပ္ပင္မစက္မႈလက္မႈတပ္မွ ဒီဇိုင္းေရး
ဆြဲတည္ေဆာက္ခဲ့ျခင္းျဖစ္ျပီး လြန္စြာသစ္လြင္လွပ၏။ရန္ကုန္ျမစ္ အတိုင္းေျမာက္ဘက္ သိဂၤုတၱရကုန္း
ေတာ္ ထက္မွေရႊတိဂံုေစတီေတာ္ျမတ္ႀကီး ကိုေနာက္ခံျပဳလ်က္ ပုဇြန္ေတာင္ေခ်ာင္းတြင္း ကထြက္ခဲ့ျပီး
ဆိပ္ႀကီး တကၠသီလာဆီဦးတည္ကာျမစ္ျပင္ကိုတဖြားဖြားထိုးခြဲေမာင္းႏွင္လာသည့္မီးခိုးႏုေရာင္ဟိုက္ဒ
ရိုဘတ္(စ)သေဘၤာသစ္ႀကီးႏွင့္အေနာက္ဘက္ကမ္းက၀င္လုဆဲပုစြန္ဆီေရာင္ေနလံုးၾကီးတို႔၏ပနံရလွ
သည့္ညေနဆည္းဆာရွဳခင္းမ်ား ကိုကၽြန္ေတာ္တို႔ဘယ္ေတာ့မွခံစားလို႔မ၀ႏိုင္ခဲ့ႀကပါ။
ထိုမွ တဆင့္ သင္တန္းသား စစ္သည္မ်ားေနထိုင္ရာ အျဒေဆာင္၊ ဟံသေဆာင္တို႔ႏွင့္ မလွမ္းမ
ကမ္းမ်က္ေစာင္းထို္း၌ရွိေသာတပ္တြင္းလဘက္ရည္ဆိုင္ Canteen မွာလဘက္ရည္ေသာက္ႀကသည္။
ကင္တင္းအနီး၌္ႀကံ့ခိုင္ေရးဌာနမွ ဆရာသန္းထူးထမင္းဆိုင္ႏွင့္ ဆရာဖုန္းျမင့္မိသားစု၏ ၀က္ေခါင္းသုပ္
ဆိုင္တို႔လည္းရွိႀကသည္။ပုဏၰမီ စားရိပ္သာ၌ ဆရာႀကီးသန္းျမင့္ခ်က္ေကၽြးသည့္ ထမင္းဟင္းကိုမတင္း
တိမ္ႀကသူေတြဆရာသန္းထူးဆိုင္ကထမင္းႏွင့္ဆရာ ဖုန္းျမင့္၏၀က္ေခါင္းသုပ္ကိုထပ္မံအားေပးႀက၏။
၀က္ေခါင္းသုပ္ႀကိဳက္ သည့္ေသာင္းထြဋ္ႀကဴ၊ ေဌးႏိုင္ႏွင့္ ကံလွတင္ထြန္းတို႔ အားေပးေနႀကဆိုင္ျဖစ္၏။
သူတို႔ကမင္းေဇာ္ကို၀က္ေခါင္းသုပ္ေကၽြးခ်င္လို႔အတင္းေခၚေလ့ရွိေသာ္လည္းသူ႔အားဘယ္ေတာ့မွေခၚ၍
မရ။ “ ငါဇာတ္တူသား မစားခ်င္ဘူးကြာ” ဟုဆိုကာအျမဲျငင္းေလ့ရွိ၏။မင္းေဇာ္ႀကီးကိုပန္းျမိဳ့ေတာ္ခ်ယ္ရီ
ေျမမွာကတည္းက၀က္ေခါင္းလို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ခ်စ္စႏိုးနာမည္ေပးထားႀက၏။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ကင္တင္းကေနတပ္တြင္းရုပ္ရွင္ရံုကိုေက်ာ္ျပီးအမွတ္(၄)ဂိတ္ကင္းရံုရွိရာေရနံခ်က္
စက္ျခံစည္းရိုးနား ထိလမ္းေလွ်ာက္ႀကသည္။ထိုမွျပန္လွည့္၍ အေဆာင္ဘက္ကိုျပန္ေလွ်ာက္ႀက၏။အ
ခ်ိဳ ႔ကလည္းသီတာစာေပမွာစာအုပ္သြားငွားႀကသည္။တည၌ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ေဇာ္မင္းဦးတာ၀န္က်အရာ
ရွိ တာ၀န္က်၏။ထိုစဥ္ က တာ၀န္က်အရာရွိမ်ား ညဘက္ကင္းစစ္ဖို႔ဘီ-၆၀၀ အမ်ိဳးအစားေလးဘီးကား
တစ္စီးကိုတီရံုးႀကီးရွိတာ၀န္မႉးရံုးခန္း၌ထားေပးသည္။ညနက္ပိုင္း တာ၀န္က်အရာရွိမ်ားကင္းစစ္ရန္ အ
တြက္တာ၀န္မႉးရံုးကိုသြားျပီးထိုမွတဆင့္ကားႏွင့္လံုျခံဳေရးဂိတ္(၄)ခုစလံုးကိုကင္းလိုက္စစ္ရသည္။ကင္း
မ်ားတေနရာႏွင့္တေနရာေ၀းလံျပီးဆိပ္ႀကီး၌မိုးမ်ားသည့္ျပင္ေျမြပါးကင္းပါးေပါသျဖင့္ဌာနခ်ဳပ္မွကားႏွင့္
ကင္း စစ္ႀကဘို႔စီစဥ္ေပးျခင္းျဖစ္သည္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာသင္တန္းသားမ်ားျဖစ္သျဖင့္တာ၀န္မႉးရံုးတြင္အိပ္စရာမလိုပဲပုဏၰမီရိပ္သာအိပ္ေဆာင္၌သာအိပ္ရ၏။တာ၀န္မႉးရံုးမွယာဥ္ေမာင္းတာ၀န္က်ကိုကင္းစစ္မည့္အခ်ိန္ႀကိဳေျပာထားလ်င္သူ
ကေလးဘီးကားကိုကၽြန္ေတာ္တို႔အေဆာင္ေရွ ႔ထိေမာင္းလာေလ့ရွိ၏။တကယ္ေတာ့ပုဏၰမီေဆာင္မွတီ
ရံုးႀကီးသို႔လမ္းေလွ်ာက္လ်င္္(၅)မိနစ္ခန္႔သာေလွ်ာက္ရ၏။ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြပုဏၰမီေဆာင္ေအာက္ထပ္၌ႏွစ္ေယာက္ တခန္းေနႀကရျပီးေဇာ္မင္းဦးႏွင့္ကၽြန္ေတာ္တခန္းထဲျဖစ္၏။ထိုည၌ေဇာ္မင္းဦးကေသာင္း
ထြဋ္ႀကဴငွားလာသည့္ သိုင္း၀တၳဳေတြကိုယူျပီးသဲသဲမဲမဲဖတ္ေန၏။ကၽြန္ေတာ္ေစာအိပ္သျဖင့္ ကင္းစစ္ဖို႔
ည သန္းေခါင္၌ ေဇာ္မင္းဦးအား ႏိႈးရန္မွာထား၏။ေနာက္တေန႔ နံနက္တြင္ေဇာ္မင္းဦးက သူသိုင္းဇာတ္
လမ္းထဲနစ္ေမ်ာသြားခဲ့(အမွန္ေတာ့မိုးေအးေအး၌ကင္းထစစ္ဖို႔ပ်င္း)သျဖင့္ကၽြန္ေတာ့္ကိုမႏိႈးပဲဲအိပ္လိုက္
ေႀကာင္းေျပာ၏။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ နံနက္စာသင္ခန္းသို႔ေရာက္ေတာ့လက္နက္သင္တန္းဌာနမွဗိုလ္ႀကီးျမင့္သိန္းက
ယမန္ေန႔တာ၀န္က်သင္တန္းသားအရာရွိႏွစ္ဦးသူ႔ရံုးခန္းကိုလာေတြ႔ဘို႔မွာပါသည္။ေနာက္ဆံုးတြင္ေဇာ္
မင္းဦးႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ညကင္းစစ္ ရန္ပ်က္ကြက္မႈျဖင့္တာ၀န္မႉးဗိုလ္ႀကီးျမင့္သိန္း၏အစီရင္ခံစာ အရ
ေက်ာင္းအုပ္ဗိုလ္မႉးေလာေစာႀကိဳင္ရံုး၌ရံုးတက္ရ၏။ထိုကိစၥအတြက္ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္တပ္ျပင္
ထြက္ခြင့္ပိတ္ခံရျပီး ရံုးပိတ္ရက္၌သီးျခားအပိုဂ်ဴတီေစာင့္ခဲ့ရပါေတာ့သည္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ပုဏၰမီေဆာင္မွာရန္ကုန္ျမစ္ကမ္းေဘး၌ရွိျပီးညဘက္ဆိုလ်င္ျမစ္ျပင္ကိုျဖတ္တိုက္
လာသည့္ေလကျပင္းထန္လွ၏။ေလေရာမိုးပါပါလာသည့္အခါ အေဆာင္တံစက္ျမိတ္အတြင္းထိမိုးပက္
ေလ့ရွိပါသည္။အေဆာင္ႏွင့္ျမစ္ကမ္းႀကားမွာကိုက္(၁၀၀)ခန္႔သာေ၀းျပီးသစ္ပင္ႀကီးမ်ားမရွိပဲလူတစ္ရပ္
ေက်ာ္ျမင့္မားသည့္ကိုင္းေတာႀကီးႏွင့္က်ဴ ပင္မ်ားသာရွိပါသည္။အဆိုပါကိုင္းေတာႀကီးထဲ၌ေရႀကက္၊ စ
ႏိုက္ႏွင့္ ဗိ်ဳင္းမ်ားပင္ က်က္စားေနထိုင္ ႀက၏။ျမစ္ျပင္ကိုျဖတ္ တိုက္လာသည့္ေလျပင္းေႀကာင့္ ကိုင္းပင္
မ်ားမွာညဘက္တိတ္ဆိတ္ခ်ိန္၌တဟဲဟဲတရွဲရွဲျမည္ဟီးလ်က္ယိမ္းထိုးလႈပ္ရွားေနတတ္သျဖင့္စိတ္အား
ငယ္ တတ္သူမ်ား အတြက္ေျခာက္ျခားစရာေကာင္းလွ၏။သည္ႀကားထဲ အစအေနာက္သန္သည့္ေနာင္
ေတာ္တဦးထံကဆင္းသက္လာေသာပုဏၰမီေဆာင္သရဲပံုျပင္မ်ားကလည္းကၽြန္ေတာ္တို႔သင္တန္းသား
မ်ားႀကားပ်ံ ႔ႏွံ႔ေျပာဆိုလ်က္ရွိႀက၏။ယခုေတာ့ထိုပုဏၰမီေဆာင္ႀကီးမရွိေတာ့ပါ။
ပုဏၰမီေဆာင္ေရွ ႔ဆင္၀င္အနီး၌ဘန္ဒါပင္ႀကီးတပင္ရွိ၏။စတုန္းေခၚေက်ာ္ထြန္းႏွင့္ေသာင္းထြဋ္
ႀကဴတို႔ညဥ့္နက္သည္္ထိ ထိုဘန္ဒါပင္ႀကီးေအာက္၌ဂီတာထိုင္တီးေလ့ရွိသည္။ေသာင္းထြဋ္ႀကဴကိုကၽြန္
ေတာ္တို႔ႀကဴကီး လို႔ေခၚႀက၏။မူလကႀကဴႀကီးလို႔ေခၚရာမွကာလေရြ ႔ေလ်ာျပီးႀကဴကီီး ျဖစ္သြား၏။တည
ကၽြန္ေတာ္တို႔အိပ္ေကာင္းေနႀကခ်ိန္၌အဆိုပါ ဘန္ဒါပင္ႀကီးေအာက္မွ“ေအာင္မယ္ေလး ကယ္ႀကပါဦး။
ဒီမွာသရဲႀကီး။သရဲႀကီးလည္ပင္းလိုက္ညွစ္ေနလို႔”ဟု ရုတ္တရက္ငယ္သံပါေအာင္ေအာ္ဟစ္လိုက္သံႏွင့္
အတူ တဖုတ္ဖုတ္ေျပးလႊားသံမ်ားႀကားရသျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔အားလံုးလိိုလိုအျမန္ထ၍ႀကည့္ႀက၏။ထို
စဥ္ကမိုးသည္းထန္ေနျပီးအေဆာင္၌မီးပ်က္လ်က္ရွိ၏။မႀကာမီေျခသံႀကားသည့္ေနာက္ေျပးလိုက္သြား
သည့္ေက်ာ္ႏိုင္ဦးႏွင့္ ကံလွတို႔တီရံုးႀကီးနားကျပန္ေခၚလာသည့္ အသံရွင္္ျဖစ္သူကိုေတြ႔ႀကရ၏။သူကား
အျခားသူမဟုတ္၊ကၽြန္ေတာ္တို႔စားရိပ္သာတာ၀န္ခံဆရာႀကီးသန္းျမင့္၏တပည့္ေမာင္ေဇာ္လြင္ျဖစ္၏။
သူကားအသက္ ဆယ့္သံုးႏွစ္ခန္႔သာရွိေသးျပီးေနာက္တေန႔ နံနက္ရိပ္သာတြင္နံနက္စာေကာ္ဖီ
ေဖ်ာ္ရန္ႏို႔ဆီဗူး၊သႀကားႏွင့္လဘက္ေျခာက္မ်ားလာပို႔ျခင္းျဖစ္၏။သူလာစဥ္ဘန္ဒါပင္ေအာက္အေဆာင္
ေရွ ႔အုတ္ေလွကားမွာထိုင္၍ေဆးလိပ္မီးတဖြားဖြား ဖြာေနသူကိုေတြ႔ရသျဖင့္ အနားသို႔ ကပ္ျပီး“ဗိုလ္ႀကီး
ႀကဴကီးမအိပ္ေသးဘူးလား”ဟုႏႈတ္ဆက္လိုက္ရာထိုင္ေနသူ က မ်က္လံုးႀကီးႏွစ္လံုးကိုျပဴးျပီးပါးရိုးကား
ႀကီးမ်ားျဖင့္ေျခမအရြယ္ရွိ္ သြားႀကီးေတြေပၚေအာင္ျပံဳးျပျပီး တစ္ေတာင္ေလာက္ရွည္သည့္လွ်ာကိုထုတ္
ျပသည္ဟုဆို၏။သူက ပထမေတာ့ေသာင္းထြဋ္ႀကဴေနာက္ေနတာလို႔ထင္ျပီး “ဗိုလ္ႀကီးႀကဴကီး” လို႔ထပ္
ေခၚလိုက္မွမ်က္လံုးႀကီးေတြကို ႏို႔ဆီဗူးေလာက္ျပဴးျပျပီးေအးစက္ေနသည့္လက္ႀကီးႏွင့္သူ႔လည္ပင္းကို
လွမ္းဆြဲသျဖင့္ငယ္သံပါေအာင္ေအာ္ျပီး ပစၥည္းေတြထည့္လာသည့္ျခင္းေတာင္းကိုပစ္ခ်၍လာလမ္းအ
တိုင္းတီရံုးႀကီးဘက္သို႔ထြက္ေျပးျခင္းျဖစ္ေႀကာင္းရွင္းျပ၏။
သူ႔ တကိုယ္လံုး မိုးေရမ်ားစိုရႊဲေနျပီး မ်က္ႏွာမွာ လည္းအေႀကာက္မေျပေသးပဲေသြးမရွိသလိုျဖဴ
ဆြတ္ေနသျဖင့္ေက်ာ္ထြန္းကသူ႔အက်ီ ၤႏွင့္ပဆိုးတထည္ထုတ္ေပးျပီးလဲခိုင္းလိုက္၏။သည္ႀကားထဲအိပ္
ခ်င္မူးတူးျဖင့္ထလာဟန္ရွိသည့္ေသာင္းထြဋ္ႀကဴက “ေဟ႔ ေမာင္ေဇာ္လြင္၊ မင္းျမင္လိုက္တာငါလားကြ”
ဟု မေက်မနပ္ ေလသံျဖင့္ေမးေနရာ ေကာင္ေလးကေသာင္းထြဋ္ႀကဴကို ေႀကာက္လန္႔ျပီးမ်က္လံုးေလး
ကလယ္ကလယ္ႏွင့္ မရဲတရဲျပန္ႀကည့္ေနေလ၏။ယခင္ညမ်ား က ဆရာႀကီးသန္းျမင့္ ခိုင္းသျဖင့္ေမာင္
ေဇာ္လြင္ ရိပ္သာသို႔ လာတတ္သည့္အခ်ိန္မ်ား၌ေသာင္းထြဋ္ႀကဴ ႏွင့္ေက်ာ္ထြန္းတို႔ဘန္ဒါပင္ေအာက္၌
ဂီတာတီး ေနေလ့ရွိျပီး ေမာင္ေဇာ္လြင္ကလည္း သူတို႔ကိုႏႈတ္ဆက္ေနႀကဟုဆိုပါသည္။ထိုညကေက်ာ္
ႏိုင္ဦးႏွင့္ေန၀င္းတို႔ ေမာင္ေဇာ္လြင္အားဆရာႀကီးသန္းျမင့္အိမ္သို႔လိုက္ပို႔ေပးခဲ့ႀကရသည္။
ေနာက္ရက္မ်ားတြင္ေမာင္ေဇာ္လြင္ရိပ္ သာ သို႔လာသည္ကိုမေတြ႔သျဖင့္ဆရာႀကီးသန္းျမင့္ကို
ေမးႀကည့္ရာဖ်ားေန၍အိမ္မွာပင္နားေနရေႀကာင္းေျပာျပပါသည္။အေအးမိ၍ဖ်ားတာလားေႀကာက္ဖ်ား
ဖ်ားတာလားဆိုတာေတာ့မေျပာႏိုင္ပါ။တကယ္ေတာ့ ထိုညကေမာင္ေဇာ္လြင္ ဘန္ဒါပင္ ေအာက္၌ေတြ႔
ခဲ့သည့္ေဆးလိပ္တဖြားဖြားေသာက္ေနသူမွာေသာင္းထြဋ္ႀကဴ ဟုတ္မဟုတ္မည္သူမွေသခ်ာမေျပာႏိုင္။
ေသာင္းထြဋ္ႀကဴ ကေတာ့သူ႔ကို သရဲအထင္ခံရမွာစိုး၍လားမသိယေန႔ထိသူမဟုတ္ေႀကာင္းျငင္းဆိုေန
ဆဲျဖစ္၏။သူကပါးရိုးကားႀကီးႏွင့္ေဆးလိပ္ႀကိဳက္တတ္သူျဖစ္ေသာ္လည္းထိုညကေမာင္ေဇာ္လြင္ေျပာ
ျပသည့္သရဲႀကီးေလာက္ေတာ့အရုပ္ဆိုးသူမဟုတ္ပါ။
လြန္ခဲ့သည့္ ေငြရတုလြန္ကာလက ဆိပ္ႀကီးမွာ အတူပညာသင္ခဲ့ႀကသည့္ကၽြန္ေတာ္တို႔သူငယ္
ခ်င္းမ်ားအနက္ကိုေက်ာ္သန္းဦးႏွင့္ ကိုသန္းထိုက္တို႔ ကြယ္လြန္ခဲ့ႀကသည္မွာ ႏွစ္အတန္ႀကာခဲ့ျပီျဖစ္၏။
က်န္သူမ်ားအနက္အခ်ိဳ ႔နယ္ဘက္ဌာနမ်ားသို႔ေျပာင္းေရႊ ႔တာဝန္ထမ္းေနႀကသလိုအခ်ိဳ ႔ကား ပင္လယ္
ျပာျပာႀကီးကိုသံေယာဇဥ္မကုန္ပဲ ဝတ္စံုအေရာင္ေျပာင္းကာႏိုင္ငံျခားသေဘၤာလိုင္းမ်ား၌ကပၸတိန္အျဖစ္
ပင္လယ္ခရီး ဆက္ႏွင္ေနႀကဆဲ။အခ်ိဳ ႔ကေတာ့ျပင္ပေလာက၌ဘဝေအာင္ျမင္ရပ္တည္ေရးအတြက္လုပ္
ငန္းနယ္ပယ္အသီးသီး၌ကံဇာတ္ဆရာအလိုက် ဘဝပင္လယ္ျပင္မွာရြက္လႊင့္ရင္းေလာကဓံကိုႀကံ့ႀကံ့ခိ္ုင္
ရင္ဆိုင္ေနႀက၏။တပ္မေတာ္(ေရ)၌ ဌာနခ်ဳပ္မႉးမ်ား အပါအဝင္ အရာရွိႀကီးအဆင့္ျဖင့္က်ရာေနရာ၌တာ
ဝန္ေက်ေအာင္ျမင္ေနႀကသည့္သူငယ္ခ်င္းမ်ားအတြက္လည္းမ်ားစြာဝမ္းေျမာက္ဂုဏ္ယူမိပါသည္။ကၽြန္
ေတာ္တို႔၏ဆရာဗိုလ္မႉးေအာင္ျမင့္(စာေရးဆရာေမာင္ေမာင္ေအးေအာင္)ဆိုခဲ့သည့္အတိုင္း ေႀကြတာ
ေတြေႀကြေနႀကေသာ္လည္း ေဝတာေတြကေတာ့ေဝေနႀကဆဲ။ ေႀသာ္ အေဟာင္းအေဟာင္းတို႔ေႀကြရာ
တြင္အသစ္တို႔လက္ဆင့္ကမ္းဝင္၍ပခံုးေျပာင္းထမ္းရြက္ႀကျခင္းသည္ သဘာဝတရားႀကီးပင္မဟုတ္ပါ
လား။မည္သို႔ဆိုေစ အတိတ္ကငယ္ႏုစဥ္အရိပ္မ်ားကိုျပန္ေတြးမိတိုင္းေရျပာကမ္းစပ္မွလြမ္းတကၠသီလာ
ဆိပ္ႀကီး သို႔ျပန္လည္ျမင္ေယာင္တမ္းဆြတ္မိေနဆဲပင္ျဖစ္ပါေတာ့သည္။
(၁၉၈၅ ခုေမလမွ ႏိုဝင္ဘာလထိကာလအားခံစားတမ္းတေရးဖြဲ႔ပါသည္။)