Image may be NSFW.
Clik here to view.
by Seaman Nayminthu on Thursday, February 28, 2013 at 10:32am ·မအူပင္ျမဳိ႕နယ္ မလက္တုိေက်းရြာအုပ္စုမွာ ေဒသခံရြာသားမ်ားႏွင့္ လံုျခံဳေရးတာဝန္က ရဲတပ္ဖဲြ႔တုိ႔ ပဋိပကၡ ျဖစ္ပြားမႈေၾကာင့္ ေဒသခံမ်ားေရာ ရဲတပ္ဖဲြ႔ဝင္မ်ားပါ ဒဏ္ရာရသည့္သတင္းက facebook စာမ်က္ႏွာေတြမွာ ေနရာယူလႊမ္းမုိးေနျပန္ပါျပီ။
ဒဏ္ရာရသူမ်ား၏ ဓာတ္ပံုမ်ားကုိ ျမင္ရတာ ရင္မခ်ိစရာ။ ေသြးအလိမ္းလိမ္းႏွင့္ ဟက္တက္ကဲြဒဏ္ရာမ်ား။ လူျမင္ကြင္းေပၚေရာက္မလာေသာ ဒဏ္ရာပုိင္ရွင္မ်ားလည္း ထုိနည္းႏွင္ႏွင္ ဒဏ္ရာေတြ ခံစားေနရပါလိမ့္မည္။ ဘယ္သူေတြပဲ ဒဏ္ရာရ ေသေၾကပ်က္စီးသည္ျဖစ္ပါေစ ဝမ္းသာအားရျဖစ္စရာ မဟုတ္တာ ေသခ်ာ၏။ နင္းျပားခ်င္း ရန္တုန္႔ႏွင္းသည့္ပဲြ ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ပင္။
ယခုလုိၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္း လက္တုန္႔ျပန္မႈေတြ ျဖစ္ေပၚလာရသည္မွာ အေၾကာင္းတရားမဲ့ ရန္လုိမႈသက္သက္ လုပ္ရပ္ေတြ မဟုတ္နုိင္ပါ။ ခဲမွန္ဖူူးေသာ စာသူငယ္ ေနာက္တခါျဖစ္ရင္ ငါဦးေအာင္ေဆာ္မည္ဟု ျဖစ္ခဲ့ၾကံဳခဲ့ ဖူးေသာ အေတြ႔အၾကံဳအရ ဒုတ္ဒုတ္ခ်င္း ဓားဓားခ်င္း ရင္ဆုိင္ရန္ ပုိင္းျဖတ္ထားၾကဟန္ရွိသည္။ စစ္တပ္ကုိ ေနရာတကာ တာဝန္မေပးေတာ့ေသာ အေျခအေနတရပ္ေရာက္လာခ်ိန္မွာ ရဲတပ္ဖဲြ႔ဝင္မ်ားႏွင့္ ျပည္သူလူထု ထိပ္တုိက္တုိးမႈ ေတြ ပုိစိပ္လာရျခင္းျဖစ္သည္။
အဓမၼ ေျမယာသိမ္းမႈ ဆန္႔က်င္ေတာင္းဆုိမႈေတြ အရွိန္ရလာသည့္အခါ ေခတ္အဆက္ဆက္ ခံထားရသူေတြ ဒဏ္ရာေဟာင္း ျပန္ၾကြလာၾကသည္။ သူတုိ႔အေရးဆုိလုိ႔ရရင္ ငါတုိ႔လည္း ဘာလုိ႔မရရမွာလည္း ဟူေသာ အေတြးစိတ္တုိ႔ နုိးၾကားလာပံုရသည္။ ေစစားမႈအာရံုတခု ျပည္သူလူထုအၾကား ပ်ံ႕ႏွံ႔သြားသည့္အခါ ထုထည္ အင္အားၾကီးမားလြန္းလွသည့္အျပင္ စနစ္တက်ေလ့က်င့္ထားျခင္း မရွိသျဖင့္ ေသေသသပ္သပ္ ထိန္းခ်ဳပ္ ကြပ္ကဲနုိင္ရန္ ခက္ခဲ၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ အလြန္အကၽြံ ျဖစ္မႈေတြ ၾကံဳေတြ႔ရတတ္စျမဲျဖစ္သည္။
ထုိအခါ ရည္မွန္းခ်က္ကုိ ဦးတည္ဖုိ႔ ခက္သြားသည့္ျပင္ ကုိယ့္တပ္ကုိယ္မနုိင္သည့္ ဝန္ထုပ္ဝန္ပုိးကုိ ထမ္းရတတ္ သည္။ ျဖစ္ေပၚလာေသာ အက်ဳိးဆက္ကုိ ရဲရဲရင့္ရင့္တာဝန္ယူနုိင္ေသာ ေခါင္းေဆာင္ရွိဖုိ႔လည္း အမွန္ပင္ လုိအပ္လာျပန္သည္။ ဒီအတြက္ စီမံထားၾကျပီလား။
ရွစ္ေလးလံုး အေရးေတာ္ပံုအစမွာ စစ္တပ္က ပစ္တာခံရသည္။ ေက်ာင္းသားလူငယ္ေလးမ်ားႏွင့္ ရပ္ကြက္ထဲမွ ျပည္သူေတြ ေသေၾကၾကရသည္။ ေနာက္တေန႔မနက္မွာ ေျမာက္ဥကၠလာပ အဝုိင္းၾကီးတြင္ ထပ္မံ အပစ္ခံရ ျပန္သည္။ အဲဒီေနာက္ေန႔ မနက္လင္းအားၾကီးအခ်ိန္ ေျမာက္ဥကၠလာပ ေမဓာဝီလမ္းဆံု အနီးမွာ နယ္ထိန္း ရဲတပ္ၾကပ္ သန္းေမာင္ ကုိ ဝုိင္းဝန္းသတ္ျဖတ္ သည္မွ စတင္ကာ ေခါင္းျဖတ္သတ္မႈေတြ တန္းစီ ျဖစ္ေပၚ လာခဲ့ေတာ့၏။ စ်ေစ်း လမ္းဆံုမွာ ရဲတပ္ၾကပ္ ညြန္႔ေမာင္ ႏွင့္ ရဲဒုတပ္ၾကပ္ လွအံုးတုိ႔ကုိ ေန႔ခင္း ေၾကာင္ေတာင္ ေခါင္းျဖတ္သတ္တာ စာေရးသူ ကုိယ္တုိင္ေတြ႔ျမင္ခဲ့ရသည္။ ညေန ၃ နာရီခဲြေလာက္မွာ မဂၤလာဒံု ေလတပ္မွ ေလယာဥ္သံုးစီး ေကာင္းကင္ယံသုိ႔ တက္လာျပီး စာေတြက်ဲခ်သည္။
ေခါင္းျဖတ္သူ၊ မီးမကၽြမ္းတကၽြမ္းအေလာင္းမွ အသားကုိ ဖဲ့ယူစားေသာက္သူတုိ႔မွာ ရပ္ကြက္ထဲတြင္ လူဆုိးစာရင္း ေပါက္သူမ်ားသာျဖစ္သည္။ ဆႏၵျပသပိတ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ သာမန္ျပည္သူလူထုက ဒီအလုပ္မ်ဳိး မလုပ္ခဲ့။ တခ်ိန္တည္းမွာ ေယာင္ၾကီးေဗြဆုိေသာ မုိးက်ေရႊကုိယ္ သူရဲေကာင္းတဦးေပၚလာ ျပန္သည္။ (ယခုေတာ့ အေမရိကမွာ မထင္မရွားႏွင့္ နုိင္ငံေရးခုိလႈံခြင့္ရေနျပီဟု သိရသည္)
ျမိဳ႕နယ္ရဲစခန္းကုိ ေျမလွန္စနစ္ျဖင့္ ျဖိဳဖ်က္ပစ္လုိက္ၾကသည္။
ေနာက္ပုိင္းေနာက္ပုိင္း ေခါင္းျဖတ္သတ္ပဲြေတြ ေနရာအႏွံ႔ျဖစ္ေပၚလာျပီး လူထုအၾကား စုိးရိမ္ေၾကာင့္မႈ ႏွင့္ အေၾကာက္တရားေတြ လႊမ္းမုိးကာ ဟုိဘက္ဒီဘက္ရပ္ကြက္ခ်င္းပင္ သံသယႏွင့္ သတိထားေနခဲ့ၾကရ ေလသည္။ ေန႔လည္ဘက္ လမ္းေပၚထြက္ ဆႏၵျပ၊ ညဘက္ေရာက္ေတာ့ လမ္းထိပ္မွာ ကင္းေစာင့္ တာဝန္ယူကာ ကုိယ့္ရပ္ကြက္ကုိယ့္လမ္းလံုျခံဳေရး ကုိယ့္ဖာသာ တာဝန္ယူေစာင့္ေရွာက္ရသည့္ အေျချဖစ္ လာသည္။
လက္ညွဳိး သံုးေလးေခ်ာင္း ဝုိင္းအံုထုိးလိုက္လွ်င္ လူတေယာက္အသက္ ပုရြက္ဆိတ္ပမာ ခႏၶာေၾကြခဲ့ရ၏။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ျပည္သူလူထုဘဝမွာ အမွန္တရားဆုိသည္ထက္ ရွင္သန္ေရးကုိသာ အဓိကအားျပဳေနရသည္။ အိမ္မွာ ဆန္အိပ္တည္လ်က္မရွိေသာ ျမိဳ႕သူျမဳိ႕သားအမ်ားစု အလုပ္ကလည္းမဆင္းနုိင္၊ ဆန္ဝယ္ဖုိ႔ပုိက္ဆံမရွိ နွင့္ ဆန္ျပဳတ္၊ ဆန္ကဲြထမင္းမေလာက္မငွျဖင့္ ဝမ္းမီးကုိ ျငိွမ္းသတ္ေနရရွာသည္။
အဆက္မျပတ္ ဆႏၵျပပဲြမ်ားေၾကာင့္ အစုိးရ ယႏၱယားၾကီး အစိပ္အပုိင္းတခ်ဳိ႕ ရပ္တန္႔သြားရသည္ဆုိေသာ္လည္း သပိတ္ေခါင္းေဆာင္ မ်ားဘက္မွ ဌာနတခုတေလကုိမွ် အစားထုိး ထိန္းခ်ဳပ္လည္ပတ္နုိင္စြမ္းမရွိ။ အဖဲြ႔တခုႏွင့္ တခုလည္း ဟန္ခ်က္ညီ တုိင္ပင္ကုိက္ ခ်ိတ္ဆက္မႈမရွိ။
ဆႏၵျပပဲြတြင္ ပူးေပါင္းပါဝင္လာေသာ တပ္မေတာ္သားမ်ားအေပၚ၌ပင္ သေဘာထား တညီတညႊတ္တည္း မရွိနုိင္ၾက။
လူထုေဟာေျပာပဲြေတြကေတာ့ ေန႔စဥ္ ေနရာမလပ္ ေတြ႔ေနရသည္။ စာေရးဆရာႏွင့္ အနုပညာရွင္ အေက်ာ္အေမာ္မ်ားစြာ စင္ျမင့္ေပၚတက္ေဟာၾကသည္။ မုိးတြင္းေခါင္ေခါင္ စာေပေဟာေျပာပဲြမ်ား ပမာတည္း။ သုိ႔ႏွင့္ တလနီးပါး အီလည္အီလည္အေျခအေနကုိ ျဖတ္သန္းျပီးေနာက္ ေကာင္းကင္ယံတခုလံုး မုိးျခိမ္းသံ ညံကာ အေမွာင္ၾကီးက်သြားခဲ့ရသည္။
လူထုပါဝါကုိ အမႊမ္းတင္ေျပာဆုိေလ့ရွိၾကေသာ္လည္း တကယ္လက္ေတြ႔မ်က္ေတြ႔ လူထုအံုၾကြလာသည့္အခါ လုိရာရည္မွန္းခ်က္ကုိ ဦးတည္ေခၚေဆာင္သြားနုိင္ဖုိ႔ ခက္ခဲေၾကာင္း ရွစ္ေလးလံုးမွ သင္ခန္းစာေတြ တပံုတေခါင္းၾကီး ထုတ္ယူနုိင္သည္။
အာဏာကုိ စိတ္ကူးျဖင့္ တည္ေဆာက္လုိ႔ မရ။ ေရစီးတခုမွာ ေတာေၾကာင္ႏွင့္ အခြင့္အေရးသမားမ်ား အလြယ္တကူ ေမ်ာပါခုိဝင္ ေနရာယူ ေသာင္းက်န္းတတ္တာကုိ သတိရွိရွိေစာင့္ၾကည့္ႏွိမ္နင္းဖုိ႔တာဝန္မွာ စနစ္တက်ေလ့က်င့္ထားေသာ အဖဲြ႔ဝင္ေတြ လုိအပ္သည္။
ယခုလည္း လက္ပံေတာင္း အနာက ျမန္မာျပည္ လယ္သမားထုအၾကား ကူးစက္ပ်ံ႕ႏွံ႔သြားျခင္းျဖစ္နုိင္သည္။ အက်ည္းတန္အရုပ္ဆုိးလွေသာ လက္ပံေတာင္းသပိတ္ျဖိဳခြင္းမႈ တရားခံကုိ ျပက္ျပက္ထင္ထင္ ေဖာ္ထုတ္ အေရးမယူနုိင္ျခင္းက လူထုေဒါသကုိ ၾကိမ္မီးအံုးသလုိ တေငြ႔ေငြ႔ေလာင္ကၽြမ္းေနေစသည္။ အဓိက တရားခံ မည္သူျဖစ္သည္ကုိ ေသခ်ာေဝခဲြသိခြင့္မရေသာ လူထုအဖုိ႔ ရဲတပ္ဖဲြ႔ျမင္လွ်င္ ေဒါသဝင္၏။ သမၼတ ဘာလုပ္လုပ္ အဟုတ္အမွန္ မထင္နုိင္ေတာ့။
ဦးသိန္းစိန္ ဦးေဆာင္ေသာ အစုိးရအေနျဖင့္ ရဲရဲရင့္ရင့္ ဆံုးျဖတ္လုပ္ကုိင္သင့္သည္။
တကယ္ေတာ့ လက္ပံေတာင္း သပိတ္ျဖဳိခြင္းဖုိ႔ ၾကိဳးကုိင္ၾကံစည္သူမွာ သမၼတ မဟုတ္၊ အစုိးရအဖဲြ႔လည္း မဟုတ္ တစံုတဦး၏ လက္ခ်က္သာျဖစ္ေၾကာင္း ထင္ရွားေစသင့္ျပီ။ ထုိသူ၏ ထင္ရာစုိင္းလုပ္ရပ္ကုိ ဖံုးကြယ္ေနသမွ် ထုိသူ၏မိသားစု အက်ဳိးစီးပြားကုိ ကာကြယ္ျပဳေနသမွ် ကာလပတ္လံုး လူထု၏ ေဒါသမွ်ားဦးက အစုိးရထံ စူးစုိက္ေနမွာျဖစ္ျပီး လူစုလူေဝးလႈပ္ရွားမႈကုိ အနီးကပ္ကုိင္တြယ္ထိန္းသိမ္းေနရေသာ ရဲတပ္ဖဲြ႔ဝင္ မ်ားလည္း မ်က္ႏွာမဲျဖင့္ ေသပဲြဝင္ေနရဦးမည္သာ။ ရဲတပ္ဖဲြ႔ေနရာတြင္ တပ္မေတာ္ကုိ ေနရာေပးလွ်င္ေတာ့ ျမန္မာတျပည္လံုး ေသြးခ်င္းခ်င္းနီဖုိ႔သာ ရွိေတာ့သည္။
လက္ပံေတာင္း သပိတ္အေရးေၾကာင့္ ရဟန္းရွင္လူျပည္သူေတြ ထိခုိက္နစ္နာခဲ့ရသလုိ အက်ဳိးစီးပြားႏွင့္ မပတ္သက္သူတခ်ဳိ႕လည္း က်ိန္စာသင့္ ဓားစာခံဘဝကုိ ေရာက္ခဲ့ၾကရျပီ။
ယခုလုိ ညီအစ္ကုိမသိတသိ ကာလမွာ အာလူးေၾကာ္ တကၠသိုလ္ေတြ မႈိပြင့္ပမာ ေနရာအႏွံ႔ အျပိဳင္းအရုိင္း ထုိးထြက္လာေနတာကုိ ေတြ႔ျမင္ေနရ၏။
အာလူးေၾကာ္ တကၠသိုလ္ ဟူသည္ ဗုိလ္လိပ္ပုေရးေသာ တပ္တြင္းပံုျပင္မ်ား စာအုပ္ထဲမွ စာတပုဒ္ျဖစ္သည္။ အဂၤလိပ္စာ သင္ယူလုိေသာ ရဲေဘာ္မ်ားကုိ အဂၤလိပ္စာတတ္ ဆရာၾကီးတဦးက အဂၤလိပ္စာ သင္တန္းပုိ႔ခ် သင္ၾကားေပးမည္ဆုိကာ လူစုျပီး သင္တန္းဖြင့္သည္။ အဂၤလိပ္စာသင္ၾကားရာ၌ ျဖတ္လမ္းမွ လွ်င္ျမန္စြာ တတ္ေျမာက္ရန္ ကုိယ္ႏွင့္ေန႔စဥ္ရင္းႏွီးေနက် ေဝါဟာရမ်ားမွ အစျပဳသင္ယူေလ့လာရမည္ဆုိလ်က္ စစ္သားမ်ား လက္လွမ္းမီဆံုး RUM စကားလံုးမွ စတင္သင္ၾကားသည္။ ထုိစကားလံုးကုိ အခါခါရြတ္ဆုိ ခုိင္းသည္။ အထပ္ထပ္ ေရးသားခုိင္းသည္။ တခါတည္း ရသေျမာက္စြာ စဲြမွတ္မိေအာင္ အာလူးေၾကာ္ ေၾကာ္ခုိင္းကာ အာမီရမ္ႏွင့္ ျမည္းစမ္းျပသည္။ ေနာက္တေန႔လည္း ထုိ RUM စာလံုးကုိသာ ထပ္ေရးခုိင္းကာ လက္ေညာင္စိတ္ပမ္းလာခ်ိန္ မွာ အာရံုအေျပာင္းအလဲျဖစ္ေအာင္ အာလူးေၾကာ္ခုိင္းသည္။
သင္တန္းသားေတြ ဗလာစာအုပ္ တအုပ္ကုန္သြားျပီ RUM ေဝါဟာရက မတက္နုိင္ေသး။ သင္တန္း၏ ရုိးအီမႈ ဒဏ္ကုိ မခံနုိင္ေတာ့ သင္တန္းသား တေယာက္ျပီးတေယာက္ သင္တန္းကုိ စြန္႔ခြာသြားသျဖင့္ သင္တန္းပိတ္ လုိက္ရသည္။ သင္တန္းသားအားလံုး အဂၤလိပ္စာႏွင့္ပတ္သက္လို႔ RUM တလံုးသာ မွတ္မိေသာ္လည္း အာလူးေၾကာ္နည္းမွာေတာ့ တကၠသိုလ္ ဘဲြ႔တခုေပးရေလာက္ေအာင္ ကၽြမ္းက်င္တတ္ေျမာက္သြားသည္ ဟူ၏။
ယခုလည္း နယ္လွည့္ကြန္ျပဴတာသင္တန္းသားေတြ နင္းဂ်ားဂိမ္းအေဆာ့မ်ားကာ နင္းဂ်ား ဓားသုိင္းသမားေတြ ျဖစ္ကုန္ျပီထင့္။
မအူပင္ျမိဳ႕နယ္အတြင္းက ပဲြဦးထြက္စာရင္းမွာပင္ ဒဏ္ရာရ ရဲသားဦးေရက ေဒသခံအရပ္သားဦးေရထက္ မ်ားျပားေနသည့္သတင္းထြက္ေပၚေနျပီး နင္းဂ်ား ဓားဒဏ္ရာျဖင့္ ရဲသားတေယာက္ အသက္ေပ်ာက္ခဲ့ရျပီ။
အေျခအေနေတြ ဒီထက္ တာရွည္ျပင္းထန္လာလွ်င္ အလားအလာက က်ားစာျဖစ္ဖုိ႔မ်ားေနျပီဟုသာ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း သံုးသပ္တင္ျပလုိက္ရေပသည္။
ေနမင္းသူ
၂၈-၀၂-၂၀၁၃
Clik here to view.
ဒဏ္ရာရသူမ်ား၏ ဓာတ္ပံုမ်ားကုိ ျမင္ရတာ ရင္မခ်ိစရာ။ ေသြးအလိမ္းလိမ္းႏွင့္ ဟက္တက္ကဲြဒဏ္ရာမ်ား။ လူျမင္ကြင္းေပၚေရာက္မလာေသာ ဒဏ္ရာပုိင္ရွင္မ်ားလည္း ထုိနည္းႏွင္ႏွင္ ဒဏ္ရာေတြ ခံစားေနရပါလိမ့္မည္။ ဘယ္သူေတြပဲ ဒဏ္ရာရ ေသေၾကပ်က္စီးသည္ျဖစ္ပါေစ ဝမ္းသာအားရျဖစ္စရာ မဟုတ္တာ ေသခ်ာ၏။ နင္းျပားခ်င္း ရန္တုန္႔ႏွင္းသည့္ပဲြ ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ပင္။
ယခုလုိၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္း လက္တုန္႔ျပန္မႈေတြ ျဖစ္ေပၚလာရသည္မွာ အေၾကာင္းတရားမဲ့ ရန္လုိမႈသက္သက္ လုပ္ရပ္ေတြ မဟုတ္နုိင္ပါ။ ခဲမွန္ဖူူးေသာ စာသူငယ္ ေနာက္တခါျဖစ္ရင္ ငါဦးေအာင္ေဆာ္မည္ဟု ျဖစ္ခဲ့ၾကံဳခဲ့ ဖူးေသာ အေတြ႔အၾကံဳအရ ဒုတ္ဒုတ္ခ်င္း ဓားဓားခ်င္း ရင္ဆုိင္ရန္ ပုိင္းျဖတ္ထားၾကဟန္ရွိသည္။ စစ္တပ္ကုိ ေနရာတကာ တာဝန္မေပးေတာ့ေသာ အေျခအေနတရပ္ေရာက္လာခ်ိန္မွာ ရဲတပ္ဖဲြ႔ဝင္မ်ားႏွင့္ ျပည္သူလူထု ထိပ္တုိက္တုိးမႈ ေတြ ပုိစိပ္လာရျခင္းျဖစ္သည္။
အဓမၼ ေျမယာသိမ္းမႈ ဆန္႔က်င္ေတာင္းဆုိမႈေတြ အရွိန္ရလာသည့္အခါ ေခတ္အဆက္ဆက္ ခံထားရသူေတြ ဒဏ္ရာေဟာင္း ျပန္ၾကြလာၾကသည္။ သူတုိ႔အေရးဆုိလုိ႔ရရင္ ငါတုိ႔လည္း ဘာလုိ႔မရရမွာလည္း ဟူေသာ အေတြးစိတ္တုိ႔ နုိးၾကားလာပံုရသည္။ ေစစားမႈအာရံုတခု ျပည္သူလူထုအၾကား ပ်ံ႕ႏွံ႔သြားသည့္အခါ ထုထည္ အင္အားၾကီးမားလြန္းလွသည့္အျပင္ စနစ္တက်ေလ့က်င့္ထားျခင္း မရွိသျဖင့္ ေသေသသပ္သပ္ ထိန္းခ်ဳပ္ ကြပ္ကဲနုိင္ရန္ ခက္ခဲ၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ အလြန္အကၽြံ ျဖစ္မႈေတြ ၾကံဳေတြ႔ရတတ္စျမဲျဖစ္သည္။
ထုိအခါ ရည္မွန္းခ်က္ကုိ ဦးတည္ဖုိ႔ ခက္သြားသည့္ျပင္ ကုိယ့္တပ္ကုိယ္မနုိင္သည့္ ဝန္ထုပ္ဝန္ပုိးကုိ ထမ္းရတတ္ သည္။ ျဖစ္ေပၚလာေသာ အက်ဳိးဆက္ကုိ ရဲရဲရင့္ရင့္တာဝန္ယူနုိင္ေသာ ေခါင္းေဆာင္ရွိဖုိ႔လည္း အမွန္ပင္ လုိအပ္လာျပန္သည္။ ဒီအတြက္ စီမံထားၾကျပီလား။
ရွစ္ေလးလံုး အေရးေတာ္ပံုအစမွာ စစ္တပ္က ပစ္တာခံရသည္။ ေက်ာင္းသားလူငယ္ေလးမ်ားႏွင့္ ရပ္ကြက္ထဲမွ ျပည္သူေတြ ေသေၾကၾကရသည္။ ေနာက္တေန႔မနက္မွာ ေျမာက္ဥကၠလာပ အဝုိင္းၾကီးတြင္ ထပ္မံ အပစ္ခံရ ျပန္သည္။ အဲဒီေနာက္ေန႔ မနက္လင္းအားၾကီးအခ်ိန္ ေျမာက္ဥကၠလာပ ေမဓာဝီလမ္းဆံု အနီးမွာ နယ္ထိန္း ရဲတပ္ၾကပ္ သန္းေမာင္ ကုိ ဝုိင္းဝန္းသတ္ျဖတ္ သည္မွ စတင္ကာ ေခါင္းျဖတ္သတ္မႈေတြ တန္းစီ ျဖစ္ေပၚ လာခဲ့ေတာ့၏။ စ်ေစ်း လမ္းဆံုမွာ ရဲတပ္ၾကပ္ ညြန္႔ေမာင္ ႏွင့္ ရဲဒုတပ္ၾကပ္ လွအံုးတုိ႔ကုိ ေန႔ခင္း ေၾကာင္ေတာင္ ေခါင္းျဖတ္သတ္တာ စာေရးသူ ကုိယ္တုိင္ေတြ႔ျမင္ခဲ့ရသည္။ ညေန ၃ နာရီခဲြေလာက္မွာ မဂၤလာဒံု ေလတပ္မွ ေလယာဥ္သံုးစီး ေကာင္းကင္ယံသုိ႔ တက္လာျပီး စာေတြက်ဲခ်သည္။
ေခါင္းျဖတ္သူ၊ မီးမကၽြမ္းတကၽြမ္းအေလာင္းမွ အသားကုိ ဖဲ့ယူစားေသာက္သူတုိ႔မွာ ရပ္ကြက္ထဲတြင္ လူဆုိးစာရင္း ေပါက္သူမ်ားသာျဖစ္သည္။ ဆႏၵျပသပိတ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ သာမန္ျပည္သူလူထုက ဒီအလုပ္မ်ဳိး မလုပ္ခဲ့။ တခ်ိန္တည္းမွာ ေယာင္ၾကီးေဗြဆုိေသာ မုိးက်ေရႊကုိယ္ သူရဲေကာင္းတဦးေပၚလာ ျပန္သည္။ (ယခုေတာ့ အေမရိကမွာ မထင္မရွားႏွင့္ နုိင္ငံေရးခုိလႈံခြင့္ရေနျပီဟု သိရသည္)
ျမိဳ႕နယ္ရဲစခန္းကုိ ေျမလွန္စနစ္ျဖင့္ ျဖိဳဖ်က္ပစ္လုိက္ၾကသည္။
ေနာက္ပုိင္းေနာက္ပုိင္း ေခါင္းျဖတ္သတ္ပဲြေတြ ေနရာအႏွံ႔ျဖစ္ေပၚလာျပီး လူထုအၾကား စုိးရိမ္ေၾကာင့္မႈ ႏွင့္ အေၾကာက္တရားေတြ လႊမ္းမုိးကာ ဟုိဘက္ဒီဘက္ရပ္ကြက္ခ်င္းပင္ သံသယႏွင့္ သတိထားေနခဲ့ၾကရ ေလသည္။ ေန႔လည္ဘက္ လမ္းေပၚထြက္ ဆႏၵျပ၊ ညဘက္ေရာက္ေတာ့ လမ္းထိပ္မွာ ကင္းေစာင့္ တာဝန္ယူကာ ကုိယ့္ရပ္ကြက္ကုိယ့္လမ္းလံုျခံဳေရး ကုိယ့္ဖာသာ တာဝန္ယူေစာင့္ေရွာက္ရသည့္ အေျချဖစ္ လာသည္။
လက္ညွဳိး သံုးေလးေခ်ာင္း ဝုိင္းအံုထုိးလိုက္လွ်င္ လူတေယာက္အသက္ ပုရြက္ဆိတ္ပမာ ခႏၶာေၾကြခဲ့ရ၏။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ျပည္သူလူထုဘဝမွာ အမွန္တရားဆုိသည္ထက္ ရွင္သန္ေရးကုိသာ အဓိကအားျပဳေနရသည္။ အိမ္မွာ ဆန္အိပ္တည္လ်က္မရွိေသာ ျမိဳ႕သူျမဳိ႕သားအမ်ားစု အလုပ္ကလည္းမဆင္းနုိင္၊ ဆန္ဝယ္ဖုိ႔ပုိက္ဆံမရွိ နွင့္ ဆန္ျပဳတ္၊ ဆန္ကဲြထမင္းမေလာက္မငွျဖင့္ ဝမ္းမီးကုိ ျငိွမ္းသတ္ေနရရွာသည္။
အဆက္မျပတ္ ဆႏၵျပပဲြမ်ားေၾကာင့္ အစုိးရ ယႏၱယားၾကီး အစိပ္အပုိင္းတခ်ဳိ႕ ရပ္တန္႔သြားရသည္ဆုိေသာ္လည္း သပိတ္ေခါင္းေဆာင္ မ်ားဘက္မွ ဌာနတခုတေလကုိမွ် အစားထုိး ထိန္းခ်ဳပ္လည္ပတ္နုိင္စြမ္းမရွိ။ အဖဲြ႔တခုႏွင့္ တခုလည္း ဟန္ခ်က္ညီ တုိင္ပင္ကုိက္ ခ်ိတ္ဆက္မႈမရွိ။
ဆႏၵျပပဲြတြင္ ပူးေပါင္းပါဝင္လာေသာ တပ္မေတာ္သားမ်ားအေပၚ၌ပင္ သေဘာထား တညီတညႊတ္တည္း မရွိနုိင္ၾက။
လူထုေဟာေျပာပဲြေတြကေတာ့ ေန႔စဥ္ ေနရာမလပ္ ေတြ႔ေနရသည္။ စာေရးဆရာႏွင့္ အနုပညာရွင္ အေက်ာ္အေမာ္မ်ားစြာ စင္ျမင့္ေပၚတက္ေဟာၾကသည္။ မုိးတြင္းေခါင္ေခါင္ စာေပေဟာေျပာပဲြမ်ား ပမာတည္း။ သုိ႔ႏွင့္ တလနီးပါး အီလည္အီလည္အေျခအေနကုိ ျဖတ္သန္းျပီးေနာက္ ေကာင္းကင္ယံတခုလံုး မုိးျခိမ္းသံ ညံကာ အေမွာင္ၾကီးက်သြားခဲ့ရသည္။
လူထုပါဝါကုိ အမႊမ္းတင္ေျပာဆုိေလ့ရွိၾကေသာ္လည္း တကယ္လက္ေတြ႔မ်က္ေတြ႔ လူထုအံုၾကြလာသည့္အခါ လုိရာရည္မွန္းခ်က္ကုိ ဦးတည္ေခၚေဆာင္သြားနုိင္ဖုိ႔ ခက္ခဲေၾကာင္း ရွစ္ေလးလံုးမွ သင္ခန္းစာေတြ တပံုတေခါင္းၾကီး ထုတ္ယူနုိင္သည္။
အာဏာကုိ စိတ္ကူးျဖင့္ တည္ေဆာက္လုိ႔ မရ။ ေရစီးတခုမွာ ေတာေၾကာင္ႏွင့္ အခြင့္အေရးသမားမ်ား အလြယ္တကူ ေမ်ာပါခုိဝင္ ေနရာယူ ေသာင္းက်န္းတတ္တာကုိ သတိရွိရွိေစာင့္ၾကည့္ႏွိမ္နင္းဖုိ႔တာဝန္မွာ စနစ္တက်ေလ့က်င့္ထားေသာ အဖဲြ႔ဝင္ေတြ လုိအပ္သည္။
ယခုလည္း လက္ပံေတာင္း အနာက ျမန္မာျပည္ လယ္သမားထုအၾကား ကူးစက္ပ်ံ႕ႏွံ႔သြားျခင္းျဖစ္နုိင္သည္။ အက်ည္းတန္အရုပ္ဆုိးလွေသာ လက္ပံေတာင္းသပိတ္ျဖိဳခြင္းမႈ တရားခံကုိ ျပက္ျပက္ထင္ထင္ ေဖာ္ထုတ္ အေရးမယူနုိင္ျခင္းက လူထုေဒါသကုိ ၾကိမ္မီးအံုးသလုိ တေငြ႔ေငြ႔ေလာင္ကၽြမ္းေနေစသည္။ အဓိက တရားခံ မည္သူျဖစ္သည္ကုိ ေသခ်ာေဝခဲြသိခြင့္မရေသာ လူထုအဖုိ႔ ရဲတပ္ဖဲြ႔ျမင္လွ်င္ ေဒါသဝင္၏။ သမၼတ ဘာလုပ္လုပ္ အဟုတ္အမွန္ မထင္နုိင္ေတာ့။
ဦးသိန္းစိန္ ဦးေဆာင္ေသာ အစုိးရအေနျဖင့္ ရဲရဲရင့္ရင့္ ဆံုးျဖတ္လုပ္ကုိင္သင့္သည္။
တကယ္ေတာ့ လက္ပံေတာင္း သပိတ္ျဖဳိခြင္းဖုိ႔ ၾကိဳးကုိင္ၾကံစည္သူမွာ သမၼတ မဟုတ္၊ အစုိးရအဖဲြ႔လည္း မဟုတ္ တစံုတဦး၏ လက္ခ်က္သာျဖစ္ေၾကာင္း ထင္ရွားေစသင့္ျပီ။ ထုိသူ၏ ထင္ရာစုိင္းလုပ္ရပ္ကုိ ဖံုးကြယ္ေနသမွ် ထုိသူ၏မိသားစု အက်ဳိးစီးပြားကုိ ကာကြယ္ျပဳေနသမွ် ကာလပတ္လံုး လူထု၏ ေဒါသမွ်ားဦးက အစုိးရထံ စူးစုိက္ေနမွာျဖစ္ျပီး လူစုလူေဝးလႈပ္ရွားမႈကုိ အနီးကပ္ကုိင္တြယ္ထိန္းသိမ္းေနရေသာ ရဲတပ္ဖဲြ႔ဝင္ မ်ားလည္း မ်က္ႏွာမဲျဖင့္ ေသပဲြဝင္ေနရဦးမည္သာ။ ရဲတပ္ဖဲြ႔ေနရာတြင္ တပ္မေတာ္ကုိ ေနရာေပးလွ်င္ေတာ့ ျမန္မာတျပည္လံုး ေသြးခ်င္းခ်င္းနီဖုိ႔သာ ရွိေတာ့သည္။
လက္ပံေတာင္း သပိတ္အေရးေၾကာင့္ ရဟန္းရွင္လူျပည္သူေတြ ထိခုိက္နစ္နာခဲ့ရသလုိ အက်ဳိးစီးပြားႏွင့္ မပတ္သက္သူတခ်ဳိ႕လည္း က်ိန္စာသင့္ ဓားစာခံဘဝကုိ ေရာက္ခဲ့ၾကရျပီ။
ယခုလုိ ညီအစ္ကုိမသိတသိ ကာလမွာ အာလူးေၾကာ္ တကၠသိုလ္ေတြ မႈိပြင့္ပမာ ေနရာအႏွံ႔ အျပိဳင္းအရုိင္း ထုိးထြက္လာေနတာကုိ ေတြ႔ျမင္ေနရ၏။
အာလူးေၾကာ္ တကၠသိုလ္ ဟူသည္ ဗုိလ္လိပ္ပုေရးေသာ တပ္တြင္းပံုျပင္မ်ား စာအုပ္ထဲမွ စာတပုဒ္ျဖစ္သည္။ အဂၤလိပ္စာ သင္ယူလုိေသာ ရဲေဘာ္မ်ားကုိ အဂၤလိပ္စာတတ္ ဆရာၾကီးတဦးက အဂၤလိပ္စာ သင္တန္းပုိ႔ခ် သင္ၾကားေပးမည္ဆုိကာ လူစုျပီး သင္တန္းဖြင့္သည္။ အဂၤလိပ္စာသင္ၾကားရာ၌ ျဖတ္လမ္းမွ လွ်င္ျမန္စြာ တတ္ေျမာက္ရန္ ကုိယ္ႏွင့္ေန႔စဥ္ရင္းႏွီးေနက် ေဝါဟာရမ်ားမွ အစျပဳသင္ယူေလ့လာရမည္ဆုိလ်က္ စစ္သားမ်ား လက္လွမ္းမီဆံုး RUM စကားလံုးမွ စတင္သင္ၾကားသည္။ ထုိစကားလံုးကုိ အခါခါရြတ္ဆုိ ခုိင္းသည္။ အထပ္ထပ္ ေရးသားခုိင္းသည္။ တခါတည္း ရသေျမာက္စြာ စဲြမွတ္မိေအာင္ အာလူးေၾကာ္ ေၾကာ္ခုိင္းကာ အာမီရမ္ႏွင့္ ျမည္းစမ္းျပသည္။ ေနာက္တေန႔လည္း ထုိ RUM စာလံုးကုိသာ ထပ္ေရးခုိင္းကာ လက္ေညာင္စိတ္ပမ္းလာခ်ိန္ မွာ အာရံုအေျပာင္းအလဲျဖစ္ေအာင္ အာလူးေၾကာ္ခုိင္းသည္။
သင္တန္းသားေတြ ဗလာစာအုပ္ တအုပ္ကုန္သြားျပီ RUM ေဝါဟာရက မတက္နုိင္ေသး။ သင္တန္း၏ ရုိးအီမႈ ဒဏ္ကုိ မခံနုိင္ေတာ့ သင္တန္းသား တေယာက္ျပီးတေယာက္ သင္တန္းကုိ စြန္႔ခြာသြားသျဖင့္ သင္တန္းပိတ္ လုိက္ရသည္။ သင္တန္းသားအားလံုး အဂၤလိပ္စာႏွင့္ပတ္သက္လို႔ RUM တလံုးသာ မွတ္မိေသာ္လည္း အာလူးေၾကာ္နည္းမွာေတာ့ တကၠသိုလ္ ဘဲြ႔တခုေပးရေလာက္ေအာင္ ကၽြမ္းက်င္တတ္ေျမာက္သြားသည္ ဟူ၏။
ယခုလည္း နယ္လွည့္ကြန္ျပဴတာသင္တန္းသားေတြ နင္းဂ်ားဂိမ္းအေဆာ့မ်ားကာ နင္းဂ်ား ဓားသုိင္းသမားေတြ ျဖစ္ကုန္ျပီထင့္။
မအူပင္ျမိဳ႕နယ္အတြင္းက ပဲြဦးထြက္စာရင္းမွာပင္ ဒဏ္ရာရ ရဲသားဦးေရက ေဒသခံအရပ္သားဦးေရထက္ မ်ားျပားေနသည့္သတင္းထြက္ေပၚေနျပီး နင္းဂ်ား ဓားဒဏ္ရာျဖင့္ ရဲသားတေယာက္ အသက္ေပ်ာက္ခဲ့ရျပီ။
အေျခအေနေတြ ဒီထက္ တာရွည္ျပင္းထန္လာလွ်င္ အလားအလာက က်ားစာျဖစ္ဖုိ႔မ်ားေနျပီဟုသာ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း သံုးသပ္တင္ျပလုိက္ရေပသည္။
ေနမင္းသူ
၂၈-၀၂-၂၀၁၃