စစ္သမုိင္းဘာသာရပ္ကုိေတာ့ ေလ့က်င့္ေရးဌာနမွ ဗုိလ္ၾကီး ဝင္းထြဋ္ေက်ာ္(ေရ) က သင္ၾကားေပးပါသည္။ ဗုိလ္ၾကီး ဝင္းထြဋ္ေက်ာ္သည္ စစ္တကၠသုိလ္ အပတ္စဥ္ (၁၇)မွ ဆင္းေသာ အရာရွိတစ္ဦးျဖစ္သည္။ ျမန္မာနုိင္ငံ တိရစၦာန္ေမြးျမဴေရးႏွင့္ ေဆးကုသေရး တကၠသုိလ္၏ ပထမဦးဆံုး ေက်ာင္းအုပ္ၾကီး ေဒါက္တာ ဦးလွေက်ာ္ႏွင့္ နုိင္ငံေက်ာ္ စာေရးဆရာမၾကီး ေဒၚရီၾကိန္တုိ႔၏ သားတစ္ဦးလည္း ျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ဗုိလ္ေလာင္းဘဝက
စစ္တကၠသုိလ္ေလ့က်င့္ေရးဌာနတြင္ ေရတပ္ႏွင့္ ေလတပ္မွ အရာရွိတစ္ဦးစီ တာဝန္ ထမ္းေဆာင္လ်က္ရွိပါသည္။ ပထမႏွစ္ ေရာက္ခါစက ေရတပ္မွ အရာရွိမွာ ဗုိလ္ၾကီးလွျမင့္ (စစ္တကၠသိုလ္ အပတ္စဥ္ ၁၀) ျဖစ္သည္။ ဗုိလ္ၾကီးလွျမင့္ ေျပာင္းသြားျပီး ဗုိလ္ၾကီး ဝင္းထြဋ္ေက်ာ္ ေရာက္ရွိလာပါသည္။ ဗုိလ္ၾကီး ဝင္းထြဋ္ေက်ာ္ျပီး ေရာက္လာသူမွာ ဗုိလ္ၾကီးသိန္းေဌး (အပတ္စဥ္ ၁၈) ျဖစ္သည္။
ဗုိလ္ၾကီး ဝင္းထြဋ္ေက်ာ္က စစ္သမုိင္းသင္ရာ၌ သင္ရုိးမွတ္စုမ်ား ယူလာျခင္းမရွိဘဲ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ဗိုလ္ေလာင္း တစ္ေယာက္ေယာက္အား စစ္တကၠသုိလ္ စာၾကည့္တုိက္မွ အဂၤလိပ္လုိေရးထားသည့္ War History စာအုပ္မ်ား သြားယူခုိင္းျပီး လက္တန္းဖတ္၍ ျမန္မာလုိ တစ္ခါတည္း ရွင္းျပေလ့ရွိသည္။ ကမၻာ့စစ္ပညာရွင္မ်ား ျဖစ္ေသာ ဆြန္ဇု ႏွင့္ လစ္ဒယ္ဟတ္တုိ႔၏ စစ္ပညာအယူအဆမ်ားအေၾကာင္းကုိ စိတ္ဝင္စားေအာင္ ရွင္းျပပါသည္။ ကမၻာေက်ာ္ စစ္ပညာရွင္ၾကီး အလက္ဇႏၵားသဂရိတ္အေၾကာင္း သင္ၾကားစဥ္ ရန္သူကုိ မိမိအား ေနာက္တစ္ခါ ျပန္တုိက္ခြင့္ မေပးသင့္ေၾကာင္း He who fights and run away may live to fight another day ဆုိတာ ရွင္းျပပါသည္။ ဗုိလ္ၾကီး၏ အဂၤလိပ္ ထူးခၽြန္မႈကုိ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ဗုိလ္ေလာင္းမ်ား အလြန္အားက်ပါသည္။ ယခုအခါ အျငိမ္းစားယူျပီးေနာက္ ရန္ကုန္ အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာ ပညာေရးေက်ာင္း (ISY) ၌ အဂၤလိပ္စာ ဆရာၾကီး တစ္ဦးအျဖစ္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္လ်က္ ရွိပါသည္။
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔က ဗုိလ္ၾကီး အဂၤလိပ္စာသင္တာ အားက်သလုိ ဗုိလ္ၾကီးကလည္း ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အား အဂၤလိပ္စာ ေလ့လာနည္းမ်ား သင္ေပးပါသည္။ စာၾကည့္တုိက္မ်ားကုိ အားလပ္ခ်ိန္မ်ားမွာ အက်ဳိးရွိရွိ အသံုးခ်ဖုိ႔ လမ္းညႊန္ ပါသည္။ ေနာက္ပုိင္း ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ စာၾကည့္တုိက္မွ အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္ ေရးသားေသာစာအုပ္မ်ား ငွားဖတ္ ျဖစ္ပါသည္။ စစ္တကၠသုိလ္စာၾကည့္တုိက္ကုိ ဗုိလ္ေလာင္းမ်ား စာေပပညာႏွင့္ စစ္ပညာသင္ၾကားေလ့လာမႈ၌ အထာက္အပံ့ျဖစ္ေစရန္၊ ဆရာႏွင့္ ဗုိလ္ေလာင္းမ်ား မွီျငမ္းကုိးကားရန္၊ ဗဟုသုတ ရရွိေစရန္အတြက္ တကၠသုိလ္အဂၤါရပ္မ်ားႏွင့္အညီ ၁၉၅၅ ခု ေဖေဖာ္ဝါရီ (၁၄) ရက္ေန႔တြင္ စတင္ဖြင့္လွစ္ခဲ့ပါသည္။ ဖြင့္လွစ္ခါစ က အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္ စာအုပ္ (၂၉၇၇) အုပ္၊ ျမန္မာဘာသာျဖင့္ (၇၆၄) အုပ္သာ ရွိခဲ့ရာမွ ယခုအခါတြင္ အထက္ျမန္မာျပည္၌ အစံုလင္ဆံုး စာၾကည့္တုိက္ၾကီး တစ္ခု ျဖစ္၍ေနေလျပီ။ ထုိစဥ္က စာၾကည့္တုိက္မွဴးမွာ အရာခံဗုိလ္ စုိးျမင့္ျဖစ္ျပီး စာၾကည့္တုိက္လုပ္ငန္း အတတ္ပညာ ကၽြမ္းက်င္သူျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ကတ္တေလာက္အသံုးျပဳ၍ မိနစ္ပုိင္းအတြင္း လ်င္ျမန္စြာ ရွာေပးနုိင္ပါသည္။
ဗုိလ္ၾကီး ဝင္းထြဋ္ေက်ာ္သည္ ေလ့က်င့္ေရးဌာနမွျဖစ္ျပီး စာေပလည္း သင္ၾကားေပးသည္။ အခါအားေလ်ာ္စြာ ေရတပ္ဆုိင္ရာ သင္ခန္းစာမ်ားလည္း ပုိ႔ခ်ေပးသည္။ ေနာင္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေက်ာင္းဆင္းျပီးေနာက္ အဂၤလိပ္စာ ဌာနသုိ႔ ဆရာအျဖစ္ႏွင့္ ေနာက္တစ္ၾကိမ္ ေရာက္ရွိတာဝန္ထမ္းေဆာင္ခဲ့သည္ဟု သိရွိရပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ဒုတိယႏွစ္ အဂၤလိပ္စာအတန္းခဲြ(က)ကုိ တာဝန္ခံသင္ေပးေသာ ဆရာမ်ားမွာ ဗုိလ္ၾကီးသန္းေအး (ဒုဗုိလ္မွဴးၾကီး- ျငိမ္း၊ စစ္တကၠသိုလ္ အပတ္စဥ္ ၁၇) ျဖစ္ျပီး ေနာက္တစ္ဦးကေတာ့ ဗုိလ္ၾကီးေအာင္နုိင္ (ဗုိလ္မွဴး-ျငိမ္း၊ စစ္တကၠသုိလ္ အပတ္စဥ္ ၁၆) ျဖစ္ပါသည္။ ဗုိလ္ၾကီး ေအာင္နုိင္ မွာ “သားေမာင္စစ္သည္သုိ႔” စာအုပ္ေရးသားသူ ေဒါက္တာေမာင္ေမာင္ (နုိင္ငံေတာ္သမၼတ-ျငိမ္း) ၏ သားျဖစ္ပါသည္။ ဗုိလ္ၾကီးသန္းေအး ႏွင့္ ဗုိလ္ၾကီးေအာင္နုိင္တုိ႔ ႏွစ္ဦးမွာ ဗုိလ္ေလာင္းဘဝတြင္ Gardian Brother မ်ား ျဖစ္ၾကျပီး ႏွစ္ဦးစလံုး အဂၤလိပ္စာ အသင္အျပေကာင္းၾကသူမ်ား ျဖစ္၏။
ဗုိလ္ၾကီးသန္းေအးမွာ ၾကည္းတပ္မွျဖစ္ေသာ္လည္း ကမၻာ့ေလတပ္မ်ားႏွင့္ တုိက္ေလယာဥ္ပ်ံမ်ား၊ ေလေၾကာင္း ဗုိလ္ခ်ဳပ္ၾကီးမ်ား ႏွင့္ ေလေၾကာင္းခ်ီ တုိက္ပဲြၾကီးမ်ားအေၾကာင္းတုိ႔ကုိ ႏွံ႔ႏွံ႔စပ္စပ္ သိရွိသူတစ္ဦးျဖစ္ေလရာ ေလတပ္ စစ္လက္ရံုး ေျဖဆုိမည့္ ဗုိလ္ေလာင္းမ်ားအား ေလတပ္ဆုိင္ရာ ဗဟုသုတမ်ားအေၾကာင္း စံုေစ့ေအာင္ ေျပာျပတတ္သည္။ ဆရာသည္ ဗုိလ္ေလာင္းဘဝက ေလတပ္စစ္လက္ရံုး ေလွ်ာက္ထားေသာ္လည္း ဝင္မေျဖ ျဖစ္ခဲ့ေၾကာင္း ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကုိ ျပန္ေျပာျပဖူးသည္။ ယခုအခ်ိန္ထိ မ်က္ေမွာက္ေရးရာမ်ားႏွင့္ စစ္ပညာစာေပမ်ား ေရးသားေနဆဲ ျဖစ္ပါသည္။ တပ္မေတာ္ေလမွ ေလ့က်င့္ေရးအရာရွိျဖစ္သူကေတာ့ ဗုိလ္ၾကီးမင္းသိန္း (အပတ္စဥ္ ၁၈) ျဖစ္ပါသည္။ ဗုိလ္ၾကီးေအာင္နုိင္သည္ ေျမာက္ပုိင္းတုိင္း စစ္ဌာနခ်ဳပ္မွ ေျပာင္းေရႊ႕လာသူျဖစ္ျပီး စာသင္ရင္း ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ဗုိလ္ေလာင္းမ်ား အိပ္ငုိက္လွ်င္ ကခ်င္ျပည္နယ္က စစ္ဆင္ေရးအေတြ႔အၾကံဳမ်ား အေၾကာင္း စိတ္ဝင္စားဖြယ္ ေျပာျပပါသည္။ ခင္ေမာင္ဆင့္တုိ႔ ေဇာ္ထြန္းတုိ႔ကေတာ့ (၅)မိနစ္ တန္းျဖဳတ္ခ်ိန္၌ပင္ ဆရာ့နား မေယာင္မလည္သြားျပီး ပူတာအုိဘက္က ရုိးရာပဲြမ်ားအေၾကာင္း ေမးေနတတ္ၾကေလသည္။ အဂၤလိပ္စာ ဌာနမွဴးက ဒုဗုိလ္မွဴးၾကီး ဘျမင့္ ျဖစ္ျပီး ဗုိလ္မွဴးေဒးဗစ္၊ ဗုိလ္ၾကီးဝဏၰေမာင္လြင္တုိ႔အျပင္ ဆရာမၾကီး ေဒၚရွီလာ ႏွင့္ ဆရာမၾကီး ေဒၚဒင္းနိစ္တုိ႔လည္း ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကုိ သင္ၾကားေပးခဲ့ၾကပါသည္။
ဗုိလ္ၾကီးဝင္းထြဋ္ေက်ာ္သည္ စစ္တကၠသုိလ္ ေရကူးအသင္း Swimming Club ၏ တာဝန္ခံအရာရွိျဖစ္ျပီး ေရကူးနည္းျပတစ္ဦးလည္း ျဖစ္သည္။ ဗုိလ္ၾကီးက ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ဗုိလ္ေလာင္းမ်ားအား ဘီတီဘရားသား ေရကူးကန္တြင္ ေက်ာင္းပိတ္ရက္မ်ား၌ ေရကူးသင္ေပးပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔တုန္းက ေအာင္စစ္သည္တပ္ခဲြ ျပိဳင္ပဲြတြင္ ေရကူးျပိဳင္ပဲြမပါဝင္ေသးဘဲ ကလပ္အသင္းမ်ားသာ ဝါသနာအေလ်ာက္ ေရကူးၾကသည္။ အျခားေသာ အားကစား ကလပ္အသင္းမ်ား၊ စာေပႏွင့္ အနုပညာအသင္း၊ ပန္းခ်ီအသင္း၊ ဓာတ္ပံုအသင္း၊ မ်က္ေမွာက္ေရးရာ အသင္းမ်ားလည္း ရွိသည္။ Current Affair Club ဥကၠဌမွာ သမုိင္းဌာနမွ ဒုဗုိလ္မွဴးၾကီး ဝင္းဟန္ျဖစ္ျပီး ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အပတ္စဥ္က မ်က္ေမွာက္ေရးရာ အသင္းတာဝန္ခံမွာ အေနာ္ရထာတပ္ခဲြက ကုိေနဝင္း (ယခု MD, A Lister Co.) ျဖစ္ပါသည္။ ကုိေနဝင္းသည္ အဂၤလိပ္စာထူးခၽြန္သူျဖစ္ျပီး မ်က္ေမွာက္ ေရးရာ အသင္းကိစၥမ်ားကုိ စိတ္ဝင္တစားျဖင့္ တက္ၾကြစြာ ေဆာင္ရြက္သူတစ္ဦးလည္ ျဖစ္သည္။
ရူပေဗဒဌာနမွာေတာ့ ဌာနမွဴးက ဒုဗုိလ္မွဴးၾကီး လွျငိမ္း (ယခု စာေပညႊန္ၾကားေရးမွဴး-ျငိမ္း) ျဖစ္ျပီး ဗုိလ္မွဴး ခင္ေသာင္း၊ ဗုိလ္မွဴးမ်ဳိးညြန္႔၊ ဗုိလ္ၾကီးတင္လႈိင္ႏွင့္ ဗုိလ္ၾကီးထြန္းျမင့္တုိ႔ ရွိပါသည္။ ဌာနမွဴးျဖစ္သူ ဆရာ ဗုိလ္မွဴးၾကီး လွျငိမ္းသည္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကုိ စာေပသင္ရာတြင္ သားသမီးမ်ားသဖြယ္ နူးညံ့စြာဆက္ဆံ၍ နားလည္ေအာင္ အထူးေစတနာထား သင္ၾကားေပးသူျဖစ္ရာ ေက်းဇူးၾကီးလွပါသည္။ ဆရာ ဗုိလ္မွဴး ခင္ေသာင္းကုိမူ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အား ဗာနီယာႏွင့္လီနီယာ စေကးမ်ားအေၾကာင္း အထပ္ထပ္အျပန္ျပန္ က်က္စရာမလုိဘဲ အလြတ္ရသည္ထိသင္ျပီး ျပန္ျပန္ရြတ္ဆုိခုိင္းသျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔က ဆရာ့ကုိ ကြယ္ရာမွာ ခ်စ္စနုိးျဖင့္ ဗာနီယာဟု ေခၚၾကပါသည္။ ယခုေတာ့ ဆရာကြယ္လြန္သြားရွာျပီ ျဖစ္သည္။
နယ္ဘက္ဆရာမ်ားကေတာ့ ဆရာဦးလွတုိး၊ ဆရာဦးသန္႔စင္၊ ဆရာဦးထြန္းေအာင္၊ ဆရာမေဒၚျမျမသန္း၊ ဆရာမေဒၚျမႏွစ္တုိ႔ ရွိၾကျပီး အားလံုးစာအသင္အျပ ေကာင္းၾကပါသည္။ ဆရာဦးထြန္းေအာင္ကား ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ဒုတိယႏွစ္ေရာက္မွ ေျပာင္းေရႊ႕လာသူျဖစ္ျပီး က်ဴတုိရီရယ္ေမးခြန္းမ်ား ထုတ္ရာ၌ ဥာဏ္စမ္း ပုစၦာခက္ခက္မ်ား ေမးတတ္သူ ျဖစ္ပါသည္။ ဆရာ့ေမးခြန္းကုိ မေျဖနုိင္သည့္အခါ အတန္းထဲမွာ ေသခ်ာဂရုစုိက္ နားမေထာင္ၾကလုိ႔ဟု ျပံဳးစစႏွင့္ ေျပာတတ္ပါသည္။ ဆရာမ ေဒၚျမႏွစ္က ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အား လက္ေတြ႔ Practical သင္ၾကားပါသည္။ ဆရာမ ေဒၚျမျမသန္း (ပါေမာကၡ-ျငိမ္း၊ ရူပေဗဒဌာ၊ မႏၱေလးတကၠသုိလ္) ကေတာ့ Nuclear Physics သင္ပါသည္။ ဆရာမသည္ အလြန္စိတ္ရွည္သူျဖစ္ျပီး စာကုိ နားမလည္မခ်င္း ရွင္းျပကာ အစဥ္အျမဲ ျပံဳးေနတတ္ပါသည္။
ဆရာမက ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ဗုိလ္ေလာင္းမ်ားကုိ အလြန္ထူးခၽြန္ေစခ်င္သူျဖစ္၏။ ဆရာမသာမက ဆရာမ၏ အစ္ကုိၾကီးျဖစ္သူ ဆရာဦးတင္စုိးႏွင့္ ဆရာမ၏ ညီမျဖစ္သူ ဆရာမ ေဒၚစန္းစန္းရီတုိ႔မွာ ကၽြန္ေတာ္ အလယ္တန္းေက်ာင္းသားဘဝကတည္းက ကၽြန္ေတာ္၏ ငယ္ဆရာမ်ား ျဖစ္ၾကပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္္မွာ ဆရာမ လက္ေဆာင္ေပးလုိက္ေသာ ရုရွား ကဗ်ာဆရာ Rasul Gamzatov ၏ Selected Poems ကဗ်ာစာအုပ္ကုိ ယေန႔တုိင္ သိမ္းဆည္းထားျပီး ျပန္လည္ဖတ္ရႈျဖစ္ပါသည္။
ျမန္မာစာဌာနမွဴးက ဒုဗုိလ္မွဴးၾကီး တင္ခ (ဆရာတကၠသုိလ္တင္ခ) ျဖစ္ျပီး အျခားဆရာမ်ားမွာ ဗုိလ္မွဴး အုန္းၾကြယ္၊ ဗုိလ္ၾကီးစိန္ဝင္း၊ ဗုိလ္ၾကီးမင္းနုိင္၊ နယ္ဘက္က ဆရာဦးစိန္ဝင္း၊ ဦးျမင့္ေအာင္၊ ဦးမ်ဳိးခ်စ္တုိ႔ ရွိပါသည္။ သခ်ၤာဌာနမွဴးက ပါေမာကၡ ဆရာၾကီးဦးဟီတင္ျဖစ္ျပီး ကထိက ဒုဗုိလ္မွဴးၾကီးခင္ေရႊ၊ ဗုိလ္ၾကီး ျမင္ေအာင္ (ေနာင္ - ဗုိလ္မွဴးၾကီး စစ္တကၠသိုလ္ အၾကံေပးအရာရွိ)၊ ဗုိလ္ၾကီးတုိးတုိး (ေနာင္- ဒုဗုိလ္မွဴးၾကီး ေဇာ္ထက္)၊ ဗုိလ္ၾကီးတုိက္စံ (ေနာင္- ဗုိ္လ္မွဴးၾကီး တပ္မေတာ္ အင္ဂ်င္နီယာတကၠသုိလ္) ႏွင့္ နယ္ဘက္ ဆရာမ်ားျဖစ္သည့္ ဦးမင္းေအာင္ (ေနာင္- ေဒါက္တာမင္းေအာင္ ABAC University, Bangkok) ႏွင့္ ဆရာ ဦးေဌးလႈိင္ တုိ႔ သင္ၾကားေပးပါသည္။
ဓာတုေဗဒဌာနမွဴးမွာ ပါေမာကၡဆရာၾကီး ဦးခ်ိဳခ်ိဳ ျဖစ္ပါသည္။ ဆရာၾကီးမွာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အား ေက်ာင္းဆင္းပဲြ၌ ကဇာတ္အတြက္ အကသင္ေပးသည့္ ေဘာဂေဗဒဌာနမွ ဆရာမၾကီး ေဒၚလွလွညႊန္႔၏ ခင္ပြန္းျဖစ္ပါသည္။ ဆရာမၾကီးလုိပင္ ဆရာၾကီးကုိလည္း ကၽြန္ေတာ္တုိ႔က မိဘသဖြယ္ ဒက္ဒီလုိ႔ ေခၚတတ္ၾကသည္။ ဆရာသည္ ပိန္ပိန္ပါးပါး အရပ္ရွည္ရွည္ႏွင့္ ေကာ္ကုိင္းမ်က္မွန္ၾကီးကုိ တပ္ထားေလ့ရွိျပီး လမ္းေလွ်ာက္ရာ၌ ရင္ကုိခ်ီ၍ ဝင့္ဝင့္ထည္ထည္ ေလွ်ာက္တတ္သည္။ ဘယ္အခ်ိန္ၾကည့္ၾကည့္ ျပံဳးေနတတ္ျပီး အျမဲလန္းဆန္းတက္ၾကြေန သျဖင့္ ဆရာ့ကုိ ျမင္ရသည္မွာ စိတ္ခ်မ္းသာစရာ ေကာင္းလွသည္။ ဆရာသည္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အေပၚ သားသမီးသဖြယ္ နူးညံ့စြာဆက္ဆံျပီး စာအသင္အျပလည္း အလြန္ေကာင္းသည္။ ဓာတုေဗဒဌာနမွ အျခားဆရာမ်ားကေတာ့ ဗုိလ္မွဴးေက်ာ္ဝင္း၊ ဗုိလ္ၾကီးဝင္းထိန္၊ ဗုိလ္ၾကီးခ်စ္သိန္း၊ ဦးေက်ာ္ျမင့္၊ ဦးေသာင္းဝင္း၊ ဦးေအးမင္းႏွင့္ ဆရာမ ေဒၚစန္းစန္းေဝတုိ႔ ျဖစ္ပါသည္။ ေဒၚစန္းစန္းေဝမွာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ပထမႏွစ္ ဗုိလ္ေလာင္း ဝင္ခါစမွ စစ္တကၠသိုလ္သုိ႔ သရုပ္ျပအျဖစ္ စတင္ခန္႔အပ္ခံရသူျဖစ္ျပီး အသက္ငယ္ငယ္ႏွင့္ ျမန္မာဆန္ဆန္ ေခ်ာေမာလွပသူျဖစ္၍ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔လူငယ္မ်ားက ဓာတုကလ်ာဟု အမည္ေပးလုိက္ၾကပါသည္။ ယခုေတာ့ ဆရာမသည္ ဓာတုေဗဒပါေမာကၡ ဆရာမၾကီးတစ္ဦးျဖစ္ေနျပီဟု သိရပါသည္။
ဗုိလ္ၾကီးခ်စ္သိန္းက ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကုိ ဒုတိယႏွစ္မွာ ေအာ္ဂဲနစ္ဓာတုေဗဒ သင္ေပးပါသည္။ ဗုိလ္ၾကီးက စာကုိ တစ္လံုးခ်င္းနားလည္ေအာင္ ေအးေဆးစြာသင္ေပးသည္။ စကားေျပာရာတြင္ တုိးညင္စြာ ေျပာေလ့ရွိသည္။ ဗုိလ္ၾကီးခ်စ္သိန္း (ဒုဗုိလ္မွဴး-ျငိမ္း၊ လယ္ယာစုိက္ပ်ဳိးေရးႏွင့္ ဆည္ေျမာင္ဝန္ၾကီးဌာန) ႏွင့္ ရူပေဗဒဌာနမွ ဆရာ ဗုိလ္ၾကီးတင္လႈိင္တုိ႔သည္ တစ္နယ္တည္းသားမ်ားျဖစ္ျပီး စစ္ကုိင္းဘက္ကျဖစ္ပါသည္။ ဗုိလ္ၾကီးဝင္းထိန္ (အေျခခံပညာဦးစီးဌာန ညႊန္ၾကားေရးမွဴးခ်ဳပ္-ျငိမ္း) ကေတာ့ အင္ေအာ္ဂဲနစ္ သင္ပါသည္။ ဆရာသည္ အသားျဖဴျဖဴ အရပ္ျမင့္ျမင့္ႏွင့္ စစ္သားပီသသူတစ္ဦးျဖစ္သလုိ အသင္အျပလည္း ေကာင္းလွ၏။ ဆရာက စာကုိ အတန္းထဲ၌ပင္ နားလည္သေဘာေပါက္သည္အထိ ထပ္ျပန္တလဲလဲ သင္ၾကားေပးျပီး နားလည္မလည္ကုိလည္း တစ္ခါတည္း စစ္ေမးေလ့ရွိသည္။ အခ်ိန္ရွားပါးေသာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အဖုိ႔ အေဆာင္မွာ ျပန္က်က္စရာမလုိေအာင္ သင္ၾကားေပးေသာ ဆရာ့ကုိလည္း အမွတ္ရ ေက်းဇူးတင္ေနမိသည္။
ဆရာက စာသင္ရာတြင္ ေအးေဆးစိတ္ရွည္စြာ သင္ၾကားေပးသူျဖစ္ေသာ္လည္း ေရွ႕တန္းစစ္ေျမျပင္မွာေတာ့ ရန္သူကုိ ျပတ္ျပတ္သားသား ရဲရဲဝံ့ဝံ့ တုိက္ခုိက္တတ္သူျဖစ္ေၾကာင္း ဆရာႏွင့္ တပ္မွာ အတူေနဖူးသည့္ အရာရွိမ်ားက ျပန္ေျပာျပဖူးသည္။
ကၽြန္ေတာ္ေက်ာင္းဆင္းျပီးေနာက္ ဗဟုိဆက္ဆံေရးတပ္မွာ ဖြင့္လွစ္သည့္ သင္တန္းတက္ေရာက္စဥ္ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ညီငယ္ ဗုိလ္စုိင္းဝင္းေအး တုိ႔ႏွစ္ဦးကုိ စစ္တကၠသုိလ္ရွိ ဆရာ့အိမ္မွာ ထမင္းဖိတ္ေကၽြးပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ဆရာ့ကုိ ယေန႔အထိ လက္ဖက္ရည္တစ္ခြက္၊ မုန္႔တစ္ခ်ပ္မွ် ေကၽြးေမြးခြင့္ မရဘူးပါ။ ဆရာဆုိသည္မွာ မိဘမ်ားကဲ့သုိ႔ပင္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ တပည့္မ်ားအေပၚ ဓားေသြးေက်ာက္ကဲ့သုိ႔ စုန္ေရလုိပင္ ျဖစ္ပါသည္။
ေၾသာ္ …. ေရဆုိတာ ဆန္တက္ဖုိ႔ ခက္လြန္းေလသည္။ သုိ႔ျဖစ္၍ ခ်ယ္ရီတကၠသုိလ္မွာ စာသင္ေပးခဲ့သည့္ စစ္ဘက္နယ္ဘက္ ဆရာဆရာမအားလံုးကုိ အမိေက်ာင္းေတာ္ၾကီးႏွင့္ ထပ္တူ ရင္ထဲမွာ ထာဝစဥ္ ဦးႏွိမ္ခ်လ်က္ အမွတ္တရ ဂါရဝ ျပဳေနမိပါေတာ့သည္။
ဗုိလ္မွဴးၾကိဳင္လွ်မ္း ၊ တပ္မေတာ္(ေရ) (ျငိမ္း) ေရးသားသည့္ “လြမ္းေငြ႔မေျပ ခ်ယ္ရီေျမ” စာအုပ္မွ ထုတ္ႏႈတ္ ေဖာ္ျပပါသည္။