စစ္သားနဲ႔ ေရဗူးေပါက္တဲ့ဇာတ္လမ္း

(၁)
"ေရဗူးေပါက္တာမလုိခ်င္ဘူး ေရပါတာဘဲလုိခ်င္တယ္"ဆုိတဲ့စကားကုိ စစ္သားမ်ားအားလုံးၾကားဘူးၾကပါလိမ့္မယ္၊ သည္စကားနဲ႕ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ေဟာင္းအၿငိမ္းစား ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးသူရတင္ဦး(ယခု NLD နာယကႀကီး) ကVOA ကဦးေရာ္နီညိမ္းေမးတဲ့တပ္မႈးတပ္သားေျပာစကားမွာသည္လုိရွင္းျပထားပါတယ္။

 ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတုိ႕ဟုိင္နန္ကၽြန္းမွာရဲေဘာ္သုံးက်ိပ္သေႏဓတည္ၿပီးေတာ့ဗမာ့လြတ္လပ္ေရးတပ္မေတာ္ျဖစ္လာတာကုိ၊အခုသစ္စာ(၄)ခ်က္ကအခုဂ်ပန္တပ္မေတာ္ကေနၿပီးေတာ့ Trainingကေနဆင္းသက္လာတာဘဲ။ ဂ်ပန္မွာဆုိတဲ့သစ္စာ(၄)ခ်က္မွာ ဒုတိယပုိဒ္က အမိန္႕ကုိနာခံပါမည္ဆုိတဲ့သေဘာ(gunjin ha reigi wo tadaskiku subeshi)သည္လုိေပါ့၊ အမိန္႕နာခံမႈဆုိတာမွာ ဂ်ပန္ကလည္းသိတဲ့အတုိင္းဘဲ ခင္ဗ်၊ သူဆုိ႕စစ္တပ္ကေလ့က်င့္ခန္းကလည္းဘဲက်ေနာ္တုိ႕ဂ်ပန္ဘာသာနဲ႕ဆုိ(meirei wa meirei da အမိန္႕ဟာအမိန္႕ဘဲဘာမေလွ်ာက္ၿပီးွျပန္ေျပာလုိ႕မရဘူး၊----

ဒီအမိန္႕နာခံမႈဆုိၿပီးအမိန္႕ေပးတဲ့ေနရာမွာစကားလုံးေတြကဘာထြင္လာသလည္းဆုိေတာ့ ေျပာတဲ့ေနရာမွာ စစ္သားနားလည္ေအာင္ဆုိၿပီးနဲ႕ေျပာရင္းနဲ႕ အမိန္႕ေပးလုိက္ရင္အမိန္႕အတုိင္းလုပ္၊ဘာမွျပန္မေျပာနဲ႔ျဖစ္လာရေအာင္ အေပၚကအုပ္ခ်ဳပ္တဲ့သူခုိင္းတဲ့လူက အမိန္႕ေပးတာကုိဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ ရေအာင္လုပ္ရမယ္၊မရတာမရွိရဘူး၊ ဒီဟာျဖစ္ရမယ္ဆုိတဲ့အခါက်ေတာ့ စကားလုံးဟာ သုံးလုိက္တဲ့အခါက်ေတာ့ ေရဗူးေပါက္တာငါမလုိျခင္ဘူး ေရပါတာလုိျခင္တယ္၊စစ္ေျမျပင္ထြက္သြားတဲ့အခါမွာ ေရဗူးေပါက္တာမလုိျခင္ဘူး၊ ေရပါတာဘဲလုိျခင္တယ္၊အဲသည္လုိသုံးလာၾကတာ----------။

ဟုတ္ကဲ့ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးတင္ဦးေျပာသလုိပါဘဲ-------က်ေနာ္တုိ႕ စစ္ဗုိလ္ေပါက္စဘ၀မွာကထည္းကလည္း သည္ေရဗူးေပါက္တာမလုိျခင္ဘူးေရပါတာဘဲလုိျခင္တယ္စကားႀကီးကုိတမ်ိဳးခ်ည္းဘဲခံစားရတယ္ေပါ့ဗ်ာ၊က်ေနာ့စိတ္ထဲမွာ ငါ့စကာႏြားရေျပာတယ္ထင္ၿပီးမႀကိဳက္ဘူးဗ်၊ပုိဆုိးသြားတာက အဲ့သည္စကားႀကီးနဲ႕ခုိင္းခံရတဲ့ ကိစ္စတခုဟာ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာတဲ့အထိက်ေနာ့ရင္ထဲမွာမေကာင္းျဖစ္ေနတုံး၊ေရဗူးအေပါက္နဲ႕ေရပါေအာင္ခပ္ေပးလုိက္ရေပမဲ့ အဲသည္ေရကမသန္႕ရွင္းတဲ့ေရလုိ႕ကုိယ္တုိင္သိေနေလေတာ့ စိတ္ထဲမွာမေကာင္းဘူးေပါ့ဗ်ာ၊ 

ကုိခပ္ေပးခဲ့ရတဲ့ေရကလည္းအဲ့ဒီအခ်ိန္ကႏုိင္ငံေခါင္းေဆာင္ႀကီးေသာက္မဲ့ေရဆုိေတာ့ပုိၿပီးခံစားရပါတယ္၊ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ကုိယ့္အႀကီးအကဲဆုိတာကုိယ့္မိဘလုိဘဲမုိ႕ေရဗူးအေပါက္ႀကီးနဲ႔မေကာင္းတဲ့ေရခပ္ေပးလုိက္ရတာ က်ေနာ္ အဲ့သည္ပုဂ္ဂုိလ္ႀကီးမေသခင္အထိစိတ္ထဲမွာ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနရတာအမွန္ပါ၊ငါခပ္တဲ့ေရကုိမ်ားသူေသာက္မိလုိ႕ ဘုန္းကံေတြနိမ့္သြားတာလား၊ဒါေၾကာင့္အႏွစ္ႏွစ္အလအလခ်ဳပ္ကုိင္လာတဲ့သူ႕အာဏာ၊သု႕ပါတီက်ဆုံးသြားရတာလား၊စိတ္တဇေပါ့ဗ်ာ၊သူေသာက္မေသာက္မေသျခာေပမဲ့သူေသာက္မ်ားေသာက္ခဲ့လုိ႕ဆုိတဲ့အေတြးကေတာေတာ္ေလးစိတ္ထဲမွာအေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။

ျဖစ္စဥ္ကေတာ့သည္လုိပါ၊ဗုိလ္ေလးဘ၀တပ္မ(၄၄)မွာေသလုေျမာပါးေလ့လာပညာသင္ၿပီး ျပန္တန္း၀င္ အရာရွိျဖစ္တဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ ငရဲကေန နတ္ျပည္ကုိ အရွင္လတ္လတ္ေရာက္သြားသလုိပါဘဲ၊တပ္စုမႈးသင္တန္းဆင္းၿပီးposting က်တဲ့တပ္ေတြပါတဲ့စစ္ရာထူးခန္႕ခ်ဳပ္ရုံးကစာရြက္ေလးကုိကုိင္ၾကည့္တဲ့အခါ ၾကည္း၂၀၀၆၈ ဒုတိယဗုိလ္ခင္ေမာင္သန္႕အား အမွတ္(၉၅)ေျခလ်င္တပ္ရင္းသုိ႕လည္းေကာင္း၊ ဆုိတဲ့စာသားေလးေတြ႕ေတာ့ တပ္ကဘယ္နားမွန္းမသိခဲ့ဘူး၊ ဒါနဲသင္တန္းနည္းျပဗုိလ္ႀကီးေက်ာ္ၿငိမ္း(ေတဇ-၁) ကုိသြားေမးေတာ့ ေဟုေကာင္မင္းကပုိင္လုခ်ည္းလား။ မင္းေရာက္တာအေရွ႕ေတာင္အာရွမွာအေကာင္းဆုံးတပ္ကြ ဆုိပါတယ္၊က်ေနာ္ကဘာအေကာင္းဆုံးတပ္လည္းဆုိေတာ့တပ္ေတြမွာအေခၚအေ၀ၚဆုိရုိးစကားရွိတယ္ ခလရ(၉၆)က်ိဳက္ထုိတပ္ဆုိ ဘုရား၊တံတား၊သၾကား သည္လုိေျပာတယ္၊သူတုိ႕တာ၀န္က က်ိဳက္ထီးရုိးဘုရားေစာင့္ဖုိ႕၊ စစ္ေတာင္းတံတားေစာင့္ဖုိ႕၊ေနာက္ ဘီးလင္းသၾကားစက္ေစာင့္ဖုိ႕ခ်ည္းဘဲျဖစ္ေနေတာ့ အဲဒီတပ္ေရာက္တဲ့ သူေတြကုိေနာက္ေျပာင္ေျပာၾကတာ၊အဲသည္၉၆ေကာင္းတာမင္းတုိ႕၉၅ အိပ္ေနသေလာက္ရွိတယ္၊မင္းတုိ႕က စစ္မင္းသားတပ္ကြလုိ႕ဆုိပါတယ္။ ဒါနဲ႕အကုိႀကီးဘယ္လုိစစ္မင္းသားလည္းဆုိေတာ့ ဟုိ၉၆ကေမာင္ေတြကမွ ေသနတ္ကုိင္ၿပီးတံတားမုိင္းလာခြဲတဲ့ကရင္ေတြကုိခ်ရေသးတယ္၊မင္းတုိ႕ကေသနတ္မကုိင္ရဘဲမိတ္ကပ္လိမ္းၿပီးလူႀကီးလုံၿခံဳေရးဘဲလုိက္ရတဲ့တပ္ကြလုိ႕ဆုိပါတယ္၊ရန္ကုန္က သနက(၃၊၄၊၅)လုိေပါ့ကြာလုိ႕ဆုိပါတယ္၊ 

တကယ္တပ္တည္ရာမန္းတေလးေရႊၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီးေရာက္ေတာ့လည္း တကယ့္ကုိေအးခ်မ္းရပါတယ္၊ အစပထမေတာ တပ္မ၄၄မွာFighter design နဲမုိက္မုိက္ကန္းကန္းေနခဲ့တာေတြ၊ ေရွ႕တန္းမွာေန႕ညအရက္ေသာက္ေနခဲ့တာေတြ၊ ေဆးလိပ္တဖြားဖြားနဲ႕ပ်ားဖြပ္သလုိေနခဲ့တာေတြ ေသနတ္တုိက္ဖုိ႕မပ်င္းေပမဲ့ဖိနပ္ေျပာင္ေအာင္ ခါးပတ္ေခါင္းေျပာင္ေအာင္တုိက္ဖုိ႕ပ်င္းခဲ့တာေတြဟာ ဒုတ္ခနဲ႕လွလွေတြ႕ေတာ့တာပါဘဲ၊ မနက္မုိးမလင္းခင္ဧည့္သည္လူႀကီးမဟာျမတ္မုနိဘုရားႀကီးမ်က္ႏွာသစ္ေတာ္အမွီဖူးမယ္၊ ၿပီးတာနဲ႕ထြက္မယ္ ေမၿမိဳ႕ကုိတက္မယ္ဆုိတာနဲ႕မနက္(၃)နာရီေလာက္ကထဲက ယူနီေဖာင္း၀တ္ၿပီးအသင့္၊ မွန္ထဲမွာကုိယ့္ကုိယ္ကုိ တန္းေနာက္စစ္၊ဖိနပ္မေျပာင္ခါးပတ္မေျခာင္ရေအာင္စစ္ေဆးေသနတ္ေတြအီေကြ႕မင့္ေတြကုိလည္းေနရာက်ေအာင္စစ္ေဆး။ 

တကယ္ အကုိႀကီးကုိေက်ာ္ၿငိမ္းေျပာလုိက္တဲ့အတုိင္း  မိတ္ကပ္မလိမ္းရုံတမယ္ပါဘဲ၊ အတူလုိက္မဲ့ ရဲေဘာ္ေတြကုိလည္း စစ္ေဆးၿပီးရင္တပ္ကကားနဲ႕နန္းတြင္းထဲကုိသြား ေမာ္ေတာ္ယဥ္မွာ လူႀကီးစီးဖုိ႕၉၂၉အနက္ႀကီးေတြထုတ္၊ က်ေနာ္နဲ႕ရဲေဘာ္ေတြအတြက္ nissan petrolေရွ႕ေျပးကားထုတ္၊ကားဆရာေတြကုိ ပေဒသာပင္ေပး(Briefing)ေပး၊ၿပီးရင္ရန္ႀကီးေအာင္တုိ႕၊ဘုရင့္ေနာင္တုိ႕ရိပ္သာေတြမွာလူႀကီးကုိသြား ႀကိဳ၊ ေနာက္လူႀကီးရဲ႕ ကုိယ္ေရးအရာရွိေျပာတဲ့အတုိင္းေတာင္ရြက္သြားရေတာ့တာပါဘဲ၊ အဲသည္လုိေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားလုိက္ဖူးတယ္၊ 

အမ်ားဆုံးကအဲသည္တုံးကႏုိင္ငံေတာ္ေကာင္စီ၀င္ေတြပါဘဲ၊ဦးေမာင္ေမာင္ေက်ာ္၀င္း၊ဦးဗန္ကူးတုိ႕ကေတာ့ႏွစ္ခါ၊သုံးခါေလာက္လုိက္ဖူးေတာမွတ္မိေနတယ္၊က်န္တာေတာ့အမ်ားၿကီးမမွတ္မိေတာ့ဘူး၊ႏုိင္ငံျခားဧည့္သည္ေတြလည္းပါတယ္၊သီရီဒုံဆုိအခုလုိ၀၀ႀကီးမဟုတ္ေသးဘူး၊ပိန္ပိန္ေခ်ာေခ်ာေလးရွိေသးတယ္၊ႏုိင္ငံျခားဧည့္သည္လာရင္ ေရႊခ်ည္ထုိး၊ဆင္စြယ္ပန္းပုေနရာေတီ မန္းတေလးေတာင္၊ စစ္ကုိင္းေတာင္ဘုရားေတြအမ်ားဆုံးပုိ႕ရတယ္၊ 

ေနာက္တုိင္းမႈးေတြလာရင္လုိက္ရတယ္၊တုိင္းမႈးေတြထဲမွာက်ေနာ္တုိ႕စိတ္အက်ဥ္းၾကပ္ဆုံးကဦးေက်ာ္ဘဘဲ သူကလည္းလက္သံေျပာင္တယ္ဆုိတဲ့သတင္းကအႀကီးသား၊စစ္ေထာက္ထုတ္ေပးတဲ့အီေကြးမင့္မ၀တ္ရင္၊စစ္ပုံမက်ရင္ဆြဲထုိးတတ္တယ္ဆုိေတာ့သူ႕အလွည့္က်ရင္အေျပာမခံရေအာင္ ၀တ္ေနက်အေမရီကန္အီေကြ႕မင့္ေလးအစား အစ္ရႈးအီေကြ႕မင့္နဲ႕စခန္းသြားရတယ္၊တတ္ႏုိင္သမွ်ဦးေက်ာ္ဘအနားမကပ္မိေအာင္ေနၿပီး အေလးျပဳရင္လည္း ဗုိလ္သင္တန္းေက်ာင္းစစ္ေရးျပလုိ ဖေနာင့္ဆြဲကပ္ ရင္ကုိမတ္ၿပီး ေျဖာင္းကနဲ၊ေျဖာင္းကနဲအေလးျပဳရတယ္၊ မွတ္မွတ္ရရျမစ္ႀကီးနားတုိင္းမႈးကေန သူ႕သားDSAေက်ာင္းဆင္းပြဲအတြက္ ေမၿမိဳ႕တက္ေတာ့ က်ေနာ္ေရွ႕ေျပးလုိက္ရတယ္၊ညေန(၃)နာရီေလာက္ရန္ႀကီးေအာင္ဧည့္ေဂဟာမွာသြားႀကိဳေတာ့ ရာသီဥတုမေကာင္းဘူး၊ ဘုိးေတာ္ရဲ႕ေအာ္ဟစ္ဆဲဆုိေနသံၾကားရတယ္၊PSOက ကုိထြန္းထြန္းဦးနဲ႕တူတယ္ မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႕ က်ေနာ္လည္းအသာကားေပၚျပန္လာထုိင္ေနရတယ္၊

ေမၿမိဳ႕အတက္၂၁မုိင္ေရာက္ေတာ့ ဘုိးေတာ္တုိ႕ခဏနားတာေတာင္ က်ေနာ္တုိ႕ကားေပၚကမဆင္းရဲဘူး၊ ေတာ္ၾကာ စက္ကြင္းမလြတ္ဘူးျဖစ္ေနမွာစုိးလုိ႕၊ ေမၿမိဳ႕ကုိညေန(၆)နာရီေလာက္ေရာက္ေတာ့ ေမွာင္ရီၿဖိဳးဖ်၊ဧည့္ရိပ္သာထဲ ဘုိးေတာ္တုိ႕၀င္သြားေတာ့မေရာင္မလည္နဲ႕အိမ္ေပါက္၀မွာရပ္ေနတဲ့သူ႕PSOကုိတုိးတုိးေလးသြားေမးမိတယ္၊အကုိႀကီးက်ေနာ္တုိ႕ျပန္လုိ႕ရၿပီလားဆုိေတာ့ ၊PSOကညီေလးတုိ႕ကအပုိ႕ဘဲျပန္ေလရပါၿပီဆုိတာနဲ႔  ၀မ္းသာအားရလွည့္အထြက္ ေနာက္က အသံထြက္လာတာက "ေဟ့ေကာင္ေနဦး"တဲ့ ဘုိးေတာ္ရဲ႕အသံၾကားရတာဆံပင္ေတာင္ေထာင္သြားသလုိဘဲ ငါသည္ေလာက္ေကာင္းေအာင္၊ လြတ္ေအာင္လုပ္တာေတာင္ ဘာမွားလည္းမသိဘူးဆုိၿပီး ပါးေတာင္တဆစ္ဆစ္ ကုိက္လာသလုိဘဲ၊ ရုိက္ခံရေတာ့မယ္လုိ႕စိတ္ထဲထင္ေနရတာ ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႕ သတိဆြဲထားမိတယ္၊ 

က်ေနာ့ပုခုံးကုိဘုိးေတာ္ကကုိင္ၿပီး "ေဟ့ေကာင္ မင္းတုိ႕မုိးခ်ဳပ္ေနၿပီ ေရာ့လမ္းမွာထမင္းစားသြား"ဆုိၿပီး ေငြ၅၀၀ေပးလုိက္ပါတယ္၊ က်ေနာ္လည္း၀မ္းသာအားရနဲ႔ အေလးေတာင္မျပဳမိဘဲထြက္သြားမိေတာ့ "ေဟ့ေကာင္မင္းကမုန္႕ဘုိးရတာနဲ႕အေလးေတာင္မျပဳဘဲထြက္သြားတယ္၊ငါပါးပိတ္ရုိက္လုိက္မယ္"ဆုိတဲ့ ဘုိးေတာ္အသံၾကားမွ ကမန္းကတန္းလွည္ၿပီးအေလးျပဳရတယ္၊ 

ျပန္အထြက္ၾကေတာ့ ကားဆရာက ဗုိလ္ႀကီးဦးေက်ာ္ဘဆီကမုန္႕ဘုိးရခဲတယ္။ ထီထုိးပါလား။ဆုိပါတယ္ အဲသည္အခ်ိန္က ၅၀၀ဆုိတာမနည္းပါဘူး၊ က်ေနာ့လစာတလစာေပါ့၊ ဒါေပမဲ့ သူမွာသလုိဘဲ က်ေနာ္တုိ႕ရဲေဘာ္ေတြနဲ႕အတူ ထမင္းစားၿပီးပုိတဲ့ေငြကုိ အညီအမွ်ေ၀ေပးလုိက္ပါတယ္၊ က်ေနာ္ေရွ႕ေျပးလုိက္ခဲ့ရတဲ့သက္တန္းတေလွ်ာက္မွာ ဦးဗန္ကူးႀကီးက ခ်င္းေတာင္ကျပန္လာရင္ေပးတဲ့ ေခါင္ရည္နဲ႕ႏြားေနာက္သားရယ္၊ အခုဦးေက်ာ္ဘေပးတဲ့ မုန္႔ဘုိး၅၀၀ရယ္ ဒါေတြကေတာ့ အမွတ္တရလက္ေဆာင္ေတြပါဘဲ၊ 

(ေနာက္ေန႕မွ ႏုိင္ငံေခါင္းေဆာင္ႀကီးကုိ တေသြးတသံတမိန္႕ေၾကာင့္ အမႈိက္ပုံထဲက ေကာက္ေကၽႊးလုိက္ရတဲ့ အျဖစ္ကုိေဖာ္ေကာင္လုပ္ၿပီးေရးပါဦးမယ္-အခုေတာ့ ေကာင္းေသာညပါခင္ဗ်ား)