လိုက္စစ္
(၁၃)
ရန္သူ့ဆုတ္လမ္းကေတာ့ ကတိုငိတိကေန ယြန္းစလင္းေခ်ာင္းကိုၿဖတ္ၿပီး အေရ့ွဘက္သံလြင္ၿမစ္ကူး နယ္စပ္စခန္းအေရာက္ ဆုတ္မယ့္အေနအထားပါ။ လိုက္စစ္ဆင္ရာမွာ ေပါ့ပါးလ်င္ၿမန္မွ ေရွ့ကရန္သူကို မီွမွာၿဖစ္ေပမယ့္ တိုက္ပြဲၿဖစ္ရင္ မရိွမၿဖစ္လိုအပ္တဲ့ လက္နက္ၾကီးေတြ ဗံုးသီးေတြ ရိကၡာေတြနဲ့ ကြ်န္ေတာ္တို့ လိုက္စစ္စစ္ေၾကာင္းၾကီးဟာ ေလးလံလွပါတယ္။
ေန့ရက္ရွည္ၾကာ ပင္ပန္းမုွေတြရယ္၊ ဗ်ုဟာကြပ္ကဲမုွအဖြဲ႔ ပါလာတာရယ္ေၾကာင့္ ပိုေနွးသလို ထင္ရပါတယ္။ ဗု်ဟာတစ္ခုနဲ့ တပ္ရင္းနွစ္ရင္း တစ္ေၾကာင္းထိုးခ်ီတက္တာေၾကာင့္ ဘုရားပြဲတန္းၾကီးထက္ ရွည္လ်ားပါတယ္။ ေရွဆံုးက တပ္ခြဲ ရန္သူေနာက္ခ်န္အဖြဲနဲ့ တိုက္ပြဲၿဖစ္ေနခ်ိန္မွာ ေနာက္ဆံုးတပ္ရင္းရဲ့ ေနာက္ဆံုးတပ္ခြဲက အေၿခၿပဳေနရာက မထြက္ရေသးပါဘူး။
ရန္သူဟာ ေနာက္ခ်န္တပ္ဖြဲ ့ေလးေတြ အဆင့္ဆင့္ခ်န္ခဲ့ၿပီး တစ္ေၾကာင္းထိုးဆုတ္ပါတယ္။ သူတို ့မွာ ပိုေလးလံတာကေတာ့ လူနာထမ္းစင္မ်ား မ်ားစြာနဲ ့ၿဖစ္လို ့ သူတို ့ထက္ေတာ့ က်ြန္ေတာ္တ့ိုခ်ီတက္နံွုးက ၿမန္ေနပါတယ္။ ရန္သူ့ပင္မတပ္ၾကီးက လူနာထမ္းစင္မ်ားစြာနဲ႔ အင္အားစုၾကီး တစ္စုတစည္းတည္း ဆုတ္တာၿဖစ္လို႔ အထူးအေထြ ေၿခရာခံစရာမလိုပါဘူး။ ေရာက္ေလရာမွာ အုန္းသီးေတြအပံုလိုက္နဲ့ အုန္းရည္ေတြ ေဖာက္ေသာက္သြားတာ လမ္းတေလွ်ာက္ ေတ့ြေနရပါတယ္။ တကယ္ေတာ ယြန္းစလင္းနဲ့ သံလြင္ၾကားေဒသဟာ ကြ်န္ေတာ္တ့ိုစစ္ေၾကာင္းေတြ အေရာက္အေပါက္နဲၿပီး ရန္သူေကအင္ယူ စိုးမိုးရာေဒသပါ။
က်ယ္ၿပန့္တဲ့ လယ္ကြင္းၿပင္ေတြ ၾကည္လင္ေနတဲ့ စမ္းေခ်ာင္းေရေတြ၊ ဥယ်ာဥ္ၿခံေတြနဲ ့တကယ့္အိမ္
ၾကီးအိမ္ေကာင္းေတြနဲ့ ရြာၾကီးေတြနဲ့ သာယာလွပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တ႔ုိ ေရာက္ခ်ိန္မွာေတာ့ တိုက္ပြဲၿဖစ္မွာ ေၾကာက္လို့လား၊ ေရ့ွကေကအင္ယူညြန္ၾကားခ်က္ေၾကာင့္ ရြာေရွာင္စံနစ္နဲ တစ္ရြာလံုးေရွာင္ပုန္းတာလား မသိဘဲ ရြာသူရြာသားလံုး ၀မေတ့ြရပါ။ လမ္းမေလ်ွာက္နိင္တဲ့ အဖိုးၾကီးအဖြားၾကီးေတြကို အိပ္ယာထဲမွာထားခဲ့ၿပီး အၿမန္ေရွာင္ပုန္းၾကတာၿဖစ္လို႔ တကယ့္ကိုစိတ္ထိခိုက္ဖို့ ေကာင္းပါတယ္။ ၾကီးမားလွတဲ့ သစ္လံုးၾကီးေတြနဲ့ ေဆာက္ထားတဲ့ အိမ္ၾကီးတစ္အိမ္လံုးဟာ တိတ္ဆိတ္ေနၿပီး မီးဖိုေဘးမွာ အဖ်ားတက္ၿပီး ၿငီးၿငူေနတဲ့ အဖိုးအိုတစ္ဦးကုိ ေတြ့ရပါတယ္။ တပ္ခြဲရံုးေဆးအဖြဲ့က လိုအပ္တဲ့ ေဆးထိုးေဆးတိုက္ေပးၿပီး ေရနဲ ့မုန္႔ ထားေပးခဲ့ပါတယ္။
ၾကီးအိမ္ေကာင္းေတြနဲ့ ရြာၾကီးေတြနဲ့ သာယာလွပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တ႔ုိ ေရာက္ခ်ိန္မွာေတာ့ တိုက္ပြဲၿဖစ္မွာ ေၾကာက္လို့လား၊ ေရ့ွကေကအင္ယူညြန္ၾကားခ်က္ေၾကာင့္ ရြာေရွာင္စံနစ္နဲ တစ္ရြာလံုးေရွာင္ပုန္းတာလား မသိဘဲ ရြာသူရြာသားလံုး ၀မေတ့ြရပါ။ လမ္းမေလ်ွာက္နိင္တဲ့ အဖိုးၾကီးအဖြားၾကီးေတြကို အိပ္ယာထဲမွာထားခဲ့ၿပီး အၿမန္ေရွာင္ပုန္းၾကတာၿဖစ္လို႔ တကယ့္ကိုစိတ္ထိခိုက္ဖို့ ေကာင္းပါတယ္။ ၾကီးမားလွတဲ့ သစ္လံုးၾကီးေတြနဲ့ ေဆာက္ထားတဲ့ အိမ္ၾကီးတစ္အိမ္လံုးဟာ တိတ္ဆိတ္ေနၿပီး မီးဖိုေဘးမွာ အဖ်ားတက္ၿပီး ၿငီးၿငူေနတဲ့ အဖိုးအိုတစ္ဦးကုိ ေတြ့ရပါတယ္။ တပ္ခြဲရံုးေဆးအဖြဲ့က လိုအပ္တဲ့ ေဆးထိုးေဆးတိုက္ေပးၿပီး ေရနဲ ့မုန္႔ ထားေပးခဲ့ပါတယ္။
၀က္ေတြၾကက္ေတြလဲ မသိမ္းခဲ့နိင္လို႔ ရြာထဲမွာ ပလူပ်ံေနပါတယ္။ တကယ့္ေမြးၿမူေရး ၀က္ၾကက္ၾကီးေတြ ၿဖစ္ပါတယ္။ ေကအင္ယူက ထုတ္ေ၀ၿဖန့္ခ်ိတဲ့ ‘သနူးထူး’ စာေစာင္ေတြလဲ အိမ္တိုင္းလိုလုိ ေတြ့ရပါတယ္။ စာေစာင္မွာ ရြာလူထုေတြက်န္းမာေရး ကေလးေတြ က်န္းမာေရးအေၾကာင္းေတြ ေရးထားတာ ေတာ္ေတာ္ ေကာင္းပါတယ္။ ကာတြန္းေတြလဲပါတယ္။ ရသစံုပါတယ္။ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြၿဖစ္လို့ အိမ္တိုင္းမွာ ဘုရားစင္ ဗုဒၶရုပ္ပြားေတာ္ေတြနဲ့ တကယ့္အိမ္ၾကီးအိမ္ေကာင္းရြာၾကီး ေတြၿဖစ္ပါတယ္။ ေကအင္ယူဥကၠဌ ဗိုလ္ခ်ုပ္ၿမ ပံုေတြလည္း အိမ္တိုင္းခ်ိတ္ဆြဲထားၾကတာ ေတြ ့ရပါတယ္။ ဒီေနရာမွာေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ အစိုးရတပ္ေတြ လာလို႔ ရြာသားေတြ ထြက္ေၿပးတိမ္းေရွာင္ၾကရလို႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔က သူပုန္လိုၿပန္ၿဖစ္သြားပါၿပီ။
ေရွ ့ကဆုတ္ခြာတဲ့ ရန္သူဟာ လမ္းတစ္ေလ်ွာက္ ဆုတ္ခြာရင္း ေသဆံုးသြားတဲ့ လူနာေတြကို ေတာက္ေလ်ွာက္ ၿမွ ုပ္နွံသြားပါတယ္။ အေလာင္းၿမွ ုပ္နွံခဲ့တဲ့ ေၿမပံုေတြေတြ ့တိုင္း ေတြးမိတာကေတာ့ သူတို ့ဘက္မွာလဲ အေၾကာင္းအမ်ိုးမ်ိုးနဲ ့ ေကအင္ယူထဲေရာက္လာၿပီး သူတို ့လူမ်ိုးၿပည္နယ္အတြက္ဆိုၿပီး အေသခံၾကရသလို ကြ်န္ေတာ္တို ့ဘက္မွာလဲ အေၾကာင္းအမ်ိုးမ်ိုးနဲ ့ တပ္မေတာ္ထဲေရာက္လာၿပီး ၿပည္ေထာင္စုၾကီးမၿပိုကြဲေရးဆိုၿပီး အေသခံၾကရတယ္။ ကိုယ့္ခံယူခ်က္နဲ ့ကိုယ္ အမွန္ယူၿပီး အသက္ေတြေပးေနရတယ္။ တစ္ဘက္နဲ ့တစ္ဘက္ အၿပန္အလွန္ လက္စားေခ်ရင္း မၿပီးဆံုးနိင္တဲ့ တိုက္ပြဲေတြ တိုက္ေနၾကတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ကိုယ္တိုင္လည္း ကံေကာင္းလို ့ အသက္ရွင္ေနေသးတယ္။ (အမွန္တကယ္လည္း အဲဒီအခ်ိန္က တိုက္ပြဲမွာက်ဆံုးခဲ့ရင္ ဂုဏ္ယူစရာေကာင္းတယ္လို ့ကြ်န္ေတာ္တို ့အမ်ားစုစိတ္ထဲမွာ စြဲေနၾကပါတယ္)
ဘာဘဲၿဖစ္ၿဖစ္ ကတိုင္တိတိုက္ပြဲဟာ နွစ္ဘက္စလံုး စစ္သားပီပီသသ တိုက္ၾကတဲ့ တိုက္ပြဲၿဖစ္ပါတယ္။ တစ္ဘက္နဲ့တစ္ဘက္ အေသအေက်ပစ္ၾကရင္း ေအာ္ဟစ္ေနာက္ေၿပာင္ခဲ့တာေတြ ၾကားေယာင္ေနမိ ပါေသးတယ္။ “ေယာက္ဖေရ ေရေသာက္ခ်င္ရင္ တက္လာခဲ့။ ေယာက္ဖအတြက္ လက္ေဆာင္ပို့လိုက္ၿပီ၊ က်င္းထဲကမထြက္နဲ“့ စတဲ့ ေနာက္ေၿပာင္သံမ်ိုးစံုနဲ ့ တိုက္ခဲ့ၾကတာပါ။ တိုက္ပြဲေတြနဲ႔ အထက္မူ၀ါဒေတြ မေၿပာင္းလဲၾကေပမယ့္ ေအာက္ေၿခက နွစ္ဘက္စလံုး က်ဆံုးသူေတြနဲ႔ မိသားစုဘ၀ေတြကေတာ့ ေၿပာင္းလဲခဲ့ပါၿပီ။
အလ်င္အၿမန္ဆုတ္ခြာရင္း ေသဆံုးသူေတြကို ကမန္းကတန္းၿမွ ုပ္ခဲ့ၾကလို႔ တစ္ခ်ို ့ေနရာေတြမွာ ေၿမေပၚမွာနီးပါး ေတြ ့ၾကရပါတယ္။ ေသြးပူတံုးတိုက္ခိုက္ၾကေပမယ့္ အခုလိုၿမင္ေတြ ့ရတာ စိတ္ထိခိုက္စရာပါ။ လိုက္စစ္ လမ္းတေလ်ွာက္ စစ္ေၾကာင္းအလယ္က လိုက္ၿပီး အမွတ္တရမေမ့နိင္တာေတြ အမ်ားၾကီး ေတြးခ်င္ရာ ေတြးလိုက္လာတဲ့ ကြ်န္ေတာ္ဟာ ေရွ ့ကခ်ီတက္ေနတဲ့ ခမရ (၉) စစ္ေၾကာင္းနဲ႔ ရန္သူ ့ပင္မတပ္ေတြ ့ၿပီး နွစ္ဘက္အၿပင္းအထန္ ပစ္ခတ္သံေတြေၾကာင့္ အေတြးေတြရပ္ၿပီး တိုက္ပြဲအတြက္ ၿပင္ဆင္ရပါေတာ့တယ္။ ။
(၁၄)
ေရွ့ကလူနာအထမ္းေတြနဲ့ တအိအိသြားေနတဲ့ ရန္သူေနာက္ ေတာက္ေလ်ွာက္ လိုက္စစ္ဆင္ေနတဲ့ ကြ်န္ေတာ္တို့ရဲ့ ဗ်ဟာအဖြဲနဲ့ စစ္ေၾကာင္းၾကီးဟာ ရန္သူ့ပင္မတပ္ သံလြင္ၿမစ္ၿဖတ္ကူးေနစဥ္မွာ ေတြ႔ဆံု ပါေတာ့တယ္။ ေရွဆံုးက ခမရ (၉) စစ္ေၾကာင္းဟာ သံလြင္ကမ္းေၿခေဘးတေလ်ွာက္ ေက်ာက္တံုးၾကီးေတြ အကာအကြယ္ယူၿပီး တပ္ၿဖန့္လို႔ ရနိင္သေလာက္ ၿဖန့္ပစ္ပါတယ္။ စစ္ေၾကာင္းၾကီးတစ္ခုလံုး ပါသမ်ွ လက္နက္ၾကီးေတြ အကုန္သံလြင္ၿမစ္ထဲ စုၿပံုပစ္သံနဲ့ တစ္ဖက္ကမ္းက ရန္သူလက္နက္ၾကီးေတြ ၿပန္ပစ္သံေတြဟာ တၿပိုင္တည္းလို ဆူညံသြားပါေတာ့တယ္။
ကြ်န္ေတာ္တို့ ေနာက္ပိုင္းအဖြဲက နီးစပ္ရာ ဘယ္ညာေတာင္ကုန္းေတြေပၚ တက္က်င္းတူးေနရာယူရပါတယ္။ စစ္ေၾကာင္းလက္နက္ၾကီးေတြကေတာ့ ေရွက ခမရ (၉) ညြွန္ၿပတဲ့ေနရာေတြအတိုင္း လိုက္ပစ္ေပးေနပါတယ္။ သံလြင္တစ္ဖက္ကမ္းက ရန္သူလက္နက္ၾကီးေတြဟာ ၿမစ္ထဲက သ႔ူေတြလြတ္ေၿမာက္ေရးအတြက္ အၿပင္းအထန္ ပစ္ခတ္ေပးပါတယ္၊ အတံု့အလွည့္ဆိုသလို ဒီတခါေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို့က ေၿမၿပင္အသာစီးကေန သံလြင္ၿမစ္ထဲ စိတ္ၾကိက္ပစ္ရတဲ့ အေနအထားပါ။ ကတိုင္တိ စစ္ကူတိုက္ပြဲမွာ ကြ်န္ေတာ္တို့ခံရတဲ့ ေၿမအေနအထားထက္ ပိုဆိုးၿပီး ျမစ္လယ္မွာ တဖက္သတ္အပစ္ခံံေနရလို့ တစ္ဖက္ကမ္းက ပစ္ကူအားကိုးန့ဲ အသဲအသန္ ကူးေနရပါတယ္။
အားကိုးစရာတစ္ခုတည္းက တစ္ဖက္ကမ္း လက္နက္ၾကီး ပစ္ကူဆိုတာသိတဲ့ရန္သူဟာ ရိွသမ်ွ လက္နက္ၾကီးေတြ အားလံုးစုၿပံပစ္ခတ္ေပးရင္း ၿမစ္လယ္က သူ႔ေတြကိုကူပါတယ္။ အသံထြက္ရင္ၿပီးေရာ သေဘာနဲ့ ၿမစ္လယ္က လူေတြအားရိွေအာင္ အဆက္မၿပတ္ ပစ္ရတာေၾကာင့္ ထိေရာက္မွုသိပ္မရိွေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္တို့ လက္နက္ၾကီးတခ်ို့က ရန္သူ့လက္နက္ၾကီးေတြ ဆီၿပန္ပစ္ၾကလိ႔ု ၿမစ္လယ္က နဲနဲေတာ့ သက္သာရာ ရပါတယ္။ နွစ္နာရီေလာက္ အၿပင္းအထန္ ပစ္ခတ္ၾကၿပီးေနာက္ ၿမစ္လယ္က ရန္သူေတြဟာ ၿမုပ္သူေမ်ာသူမ်ိုးစံုနဲ့ တဖက္ကမ္းကုိ ေရာက္သူေတြနဲ့ တိုက္ပြဲၿပီးဆံုးသြားပါတယ္။
သံလြင္ၿမစ္ကူးၿပီးတာနဲ့ ေကအင္ယူအမာခံစခန္းေတြန့ဲ နီးကပ္သြားၿပီၿဖစ္လို့ ရန္သူအတြက္ အားတက္စရာ ၿဖစ္ေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္တို့စစ္ေၾကာင္းေတြ အတြက္ကေတာ့ ယြန္းစလင္းနဲ့ သံလြင္ၾကား၀င္ကတည္းက တကယ္ေတာ့ ရန္သ့ူနယ္ထဲ ေတာ္ေတာ္ကြ်ံေနၿပီၿဖစ္ပါတယ္။ ရန္သူဟာ တိုက္ကြက္ေဖာ္နိင္တဲ့ အင္အား ရိွေသးရင္ ကြ်န္ေတာ္တို့ ယြန္းစလင္းၿပန္မကူးနိင္ခင္ သူ့နယ္ေၿမထဲမွာ အပိုင္ပိတ္ဆို့ ေခ်မွန္းနိင္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ သံလြင္ၿမစ္ကူးရင္ အပိုင္ေခ်မွုဳန္းမွာၿဖစ္ၿပီး ၿပန္အဆုတ္ေၿခအၾကြမွာလည္း သံလြင္ကူးလာၿပီး လိုက္တိုက္နိင္သလို ေၿမာက္ဘက္စခန္းေတြကလည္း သံလြင္ကူးၿပီး အေပၚကေနပိတ္ဆို့ထားနိင္တဲ့ အေနအထားပါ။ ကတိုင္တါ စခန္းသိမ္းရည္မွန္းခ်က္ မေအာင္ၿမင္ခဲ့တဲ့အၿပင္ သံလြင္အကူးမွာ အလူးအလဲ ထပ္ခံရလို႔ စစ္ေရးစိတ္ဓါတ္ေရးၿပန္ၿမွင့္တင္နိင္ဖို႔ ့ၿပန္တိုက္ကြက္ေဖာ္လာနိင္ပါတယ္။
ကြ်န္ေတာ္တို့ လိုက္စစ္အဆံုးသတ္လ့ို ခြာစစ္မွာေတာ့ ေရွဆံုးက ခမရ (၉) က အရင္ဆံုး ၿပန္လည္ဆုတ္ခြာၿပီး ခမရ (၈) က ရန္သူလိုက္စစ္ဆင္လာရင္ ဟန္႔တားနိင္ဖ့ို ခံစစ္ၿပင္က်န္ခဲ့ပါတယ္။ ရန္သူကလည္း ကြ်န္ေတာ္တို ့ သံလြင္ကူးလာရင္ ေခ်မွု ုန္းဖို ့အသင့္ေစာင့္ေနသလို ကြ်န္ေတာ္တို ့ကလည္း ရန္သူကူးလာရင္ ေခ်မွ ုန္းဖို႔ အသင့္ေစာင့္ေနပါတယ္။ ခမရ (၉) န႔ဲ ဗ်ူဟာအဖြဲ့ဆုတ္ခြာၿပီး ခရီးေတာ္ေတာ္ေပါက္ခ်ိန္မွာ ကြ်န္ေတာ္တို ့ တပ္ရင္းလည္း တပ္ခြဲလိုက္ အဆင့္ဆင့္ ၿပန္ဆုတ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ လာလမ္းအတိုင္း ၿပန္ဆုတ္ၾကၿပီး ကတိုင္တိကို မ၀င္ေတာ့ဘဲ ယြန္းစလင္းနဲ့ သံလြင္ၿမစ္ဆံုရာ အထက္နားကေန ယြန္းစလင္းကိုၿဖတ္ၿပီး ကမေမာင္းရြာၾကီးဆီ ခ်ီတက္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ကမေမာင္းရြာလူထုရဲ ့ လိွ ုက္လိွ ုက္လဲွလဲွၾကိ ုဆိုမွ ုနဲ ့အတူ ကြ်န္ေတာ္တို႔ စစ္ေၾကာင္းရဲ့ ကတိုင္တိ တိုက္ပြဲစဥ္ၾကီး အဆံုးသတ္ခဲ့ပါေတာ့တယ္။ နည္းဗ်ဟာအဖြဲနဲ့ တပ္ရင္းနွစ္ရင္း လိုက္စစ္ဆင္နြဲခဲ့ရတဲ့ အေတြအၾကံကေတာ့ ဗိုလ္ေလးဘ၀မွာ မွတ္သားစရာေတြ အမ်ားၾကီးရလိုက္တဲ့ အမွတ္တရပါဘဲ။ ။