ၿပီးခဲ႔တဲ႔စေနေန႔ မိသားစုက က်ဳိက္ထီးရိုးဘုရားဖူးလိုက္ခဲ႔လို႔ေခၚပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္လဲ မိသားစုကို အခ်ိန္မေပးျဖစ္တာ လေပါင္းအေတာ္ၾကာခဲ႔ၿပီမို႔ လိုက္ျဖစ္ပါတယ္။ ဘုရားဖူးကားေတြရဲ႕ ထံုးစံအတိုင္း ညဘက္ထြက္ၾကတာေပါ႔ ဒီလိုနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔အစ္မေတြ၊ အစ္ကိုေတြ၊ ညီေတြ၊ တူေတြ၊ တူမေတြ နဲ႔ က်ဳိက္ထီးရိုးဘုရားဖူးခရီးကို စတင္ခဲ႔ပါတယ္။ မေရာက္တာကလဲ (၁၀) စုႏွစ္တစ
္ခုေက်ာ္ၿပီမို႔ မနက္ ၂း၃၀ ေလာက္ ေတာင္ေျခကိုေရာက္ေတာ႔ အရာရာဟာ သစ္လြင္ေတာက္ပလို႔ေနပါေတာ႔တယ္။
---------------------------------------------------
ဒီလိုနဲ႔ ေတာင္ေျခမွာ ကိုယ္စီးလာတဲ႔ကားက ပို႔ေပးတဲ႔ဆိုင္ေလးမွာ ခဏနား၊ မနားခ်င္ေတာ႔ ေဘးဘီ၀ဲယာ ေလွ်ာက္ၾကည့္မိတယ္။ လား လား …. ကၽြန္ေတာ္႔စိတ္ထဲ မေလးရွားႏိုင္ငံက Getting Highland ေတာင္ေျခ ေရာက္ေနသလိုပဲ ကင္မြန္းစခန္းကဟိုတယ္ႀကီးတစ္ခုဟာ မီးေရာင္စံုေတြလင္းလက္လို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံမွ ဟုတ္ပါေလစဆိုတဲ႔ စိတ္ေက်နပ္မႈေတြနဲ႔ ပီတိေတြနဲ႔ေပါ႔ေလ။
ဒီလိုနဲ႔ မနက္မိုးမလင္းခင္ေတာင္ေပၚကိုကားနဲ႔တက္ၾကပါေလေရာ၊ က်ဳိက္ထီးရိုးေတာင္တက္ကားလမ္းခရီး ကေတာ႔ ေၾကာက္ခမန္းလိလိေပါ႔ေလ၊ ေနရာကေတာ္ေတာ္က်ပ္ေနေတာ႔ အထုပ္ေတြထည့္တဲ႔ေနရာကေန လိုက္စီးခဲ႔ရတာေပါ႔။
-----------------------------------------------------
ဒီလိုနဲ႔ေတာင္ေပၚေရာက္ေတာ႔ ေနစရာေနရာအရင္ရွာရတယ္။ ပိုက္ဆံေလာက္ေတာ႔ ကံေကာင္းတာေပါ႔။ က်ဳိက္ထိုေဟာ္တယ္ေရွ႕က အခန္းေလးေတြမွာ တခန္း (၅) ေသာင္းနဲ႔ ၅ ေယာက္ေန ရခဲ႔တယ္။ တညကို (၅) ေသာင္းေပါ႔။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကေတာ႔ ၁၀ နာရီမွ အခန္းရမွာဆိုေတာ႔ ဘုရားရင္ျပင္ ေတာ္ကိုအရင္တက္ ဘုရားဘူး၊ ေစာင္းတန္းတေလွ်ာက္ ဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္နဲ႔ေပါ႔ေလ။
အဲဒီ႔မွာစေတြ႕တာက ေစာင္းတန္းအ၀ ျခေသၤ႔ႀကီး (၂) ေကာင္နဲ႔ကပ္လွ်က္ ဘယ္ဘက္ထိပ္ဆံုးဆိုင္မွာ နံနက္စာ၀င္စားျဖစ္ခဲ႔ၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ထိုင္တဲ႔ေနရာက ဆိုင္လဟာျပင္အျခမ္းရဲ႕ ေနာက္ဆံုးေပါ႔။ ပထမပိုင္းမွာ ဗိုက္ဆာေနေတာ႔ ပတ္၀န္းက်င္ကို ဂရုမျပဳခဲ႔မိဘူး။ စားၿပီးေတာ႔ စီးကရက္တစ္လိပ္ဖြာရင္း ေနာက္ဆံုး၀ရန္တာေလးကေန ေအာက္ကိုငံု႔ၾကည့္လိုက္ေတာ႔ လား …. လာ….. အမိႈက္ေတြဗ်ာ …… အမႈိက္ဆိုလို႔ ျမန္မာျပည္ကအမႈိက္မထင္ပါနဲ႔။ ႏိုင္ငံျခားကအမႈိက္ေတြပါ။
-----------------------------------------------------------
ကၽြန္ေတာ္ရွင္းပါဦးမယ္။ ျမန္မာျပည္ကအမႈိက္ဆိုတာ မီးရႈိ႕လိုက္ရင္ ေျမၾသဇာျဖစ္တယ္။ ႏိုင္ငံျခားက အမိႈက္က်ေတာ႔ မီးရႈိ႕လိုက္ရင္ ေျမႀကီးထဲေရာက္သြားၿပီး အဲဒီေျမႀကီးဟာ ေျမဆီေျမႏွစ္ေတြခန္းသြားတာ မ်ဳိးေပါ႔။ ၾကာလာရင္ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ပ်က္စီးႏိုင္တဲ႔သေဘာပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ငယ္ငယ္ကတည္းက က်ဳိက္ထီးရိုးေတာင္ေပၚတက္ရင္ အမႈိက္ေတြရွိပါတယ္။ ဘယ္လိုအမႈိက္မ်ဳိးေတြလည္းဆိုေတာ႔ ျမန္မာျပည္ ကအမႈိက္ေတြေပါ႔။ ေကာက္ညင္းေပါင္း၊ အေၾကာ္အစရွိတဲ႔မုန္႔ပဲသေရစာေတြကို ဖက္ကေလးေတြနဲ႔ထုပ္ တယ္။ ခုက်ေတာ႔ ကၽြတ္ကၽြတ္အိတ္နဲ႔၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ငယ္ငယ္က ေစ်းဆိုင္ေလးေတြက မုန္႔ေတြ၀ယ္စားရင္ မုန္႔ထုပ္တဲ႔အိတ္ကေလးေတြက ပလစ္စတစ္ဆိုေပမယ္႔ ကုန္ေခ်ာျပန္လုပ္လို႔ရတဲ႔အမ်ဳိးအစား၊ ဒါေၾကာင့္ ေတာင္ ေနာက္ေဖးလမ္းၾကားေတြမွာ ပလစ္စတစ္ေကာက္သမားေတြရွိေနခဲ႔တာေပါ႔။ အခုက်ေတာ႔ ႏိုင္ငံ ျခားကလာတဲ႔ အာလူးေၾကာ္၊ ငါးမုန္႔အစရွိတဲ႔ သေရစာေတြကို ထုပ္တာေတြက အဆင့္မီလာၿပီး အဲဒီ႔အမႈိက္ ေတြက ေျမႀကီးထဲေရာက္သြားတဲ႔အခါေျမဆီလႊာေတြပ်က္စီးတာကို ေျပာခ်င္တာပါ။
-----------------------------------------------
အမႈိက္ဋွီကာ ခ်ဲ႕ေနတာကစၿပီး ကၽြန္ေတာ္ေလရွည္ေနမိတာ၊ အဲလိုနဲ႔ အဲဒီ႔ဆိုင္တစ္ဆိုင္တည္းလားလို႔ ကၽြန္ေတာ္ထင္ေနမိတာ ကၽြန္ေတာ္႔အထင္အမွားႀကီးမွားသြားခဲ႔တယ္။ က်ဳိက္ထီးရိုးမွာရွိတဲ႔ ဆိုင္ခန္းမွန္သမွ် ရဲ႕ ေနာက္ဘက္ေတြမွာ အဲလိုအမႈိက္ေတြအမ်ားႀကီးရွိေနတာကို ၀မ္းနည္းဖြယ္ေတြ႕ရွိလိုက္ရပါတယ္။ ေျမျပန္႔လိုေနရာမ်ဳိးမွာ အမႈိက္ေကာက္တဲ႔အဖြဲ႕ေတြက ေစတနာ႔၀န္ထမ္း အမႈိက္လိုက္ေကာက္ႏိုင္ေပမယ္႔ လွ်ဳိေတြထဲအထိေတာ႔ လိုက္ေကာက္ရမွာ အဆင္မေျပပါဘူး။ မေတာ္လို႔ျပဳတ္က်ရင္ ဘယ္႔ႏွယ္လုပ္မလဲ။
-------------------------------------------------
ေန႔ခင္းဘက္ခဏနားၿပီး မုဆိုးေတာင္၊ က်ီးပါးစပ္တို႔ေရာက္တဲ႔အခါမွာလည္း လမ္းေဘး၀ဲယာေတြမွာ ႏိုင္ငံ ျခားကအမႈိက္ေတြနဲ႔ ျမင္ေတာင္မေကာင္းပါဘူး။ တခုေျပာစရာက အရင္တုန္းကလို လက္ဆြဲၿပီး အလွဴမခံ ေတာ႔တာေတာ္ေတာ္ေက်းဇူးတင္ရမယ္။ ဒီလိုနဲ႔ကၽြန္ေတာ္ က်ဳိက္ထီးရိုးေတာင္ေပၚကေန ကၽြန္ေတာ္တို႔ တိုင္းျပည္ႀကီးရဲ႕ ေရေျမေတာေတာင္သဘာ၀အလွရႈခင္းေတြကို ၾကည့္ရင္း ဒီလိုမဆင္မျခင္ပစ္တဲ႔ အမႈိက္ ေတြေၾကာင့္ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ထိခိုက္မယ္႔အေရးကိုေတြးမိၿပီး ရင္ေလးေနခဲ႔မိတယ္။
--------------------------------------------------
က်ဳိက္ထီးရိုးေဂါပကအေနနဲ႔ ေစ်းသည္ေတြဆီက ေနရာခရၿပီး မွိန္းမေနပဲနဲ႔ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ဒဏ္ေငြရိုက္ တာမ်ဳိးမလုပ္ႏိုင္ခဲ႔ရင္ ေနာင္ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာၾကာတဲ႔အခါမွာ က်ဳိက္ထီးရိုးေတာင္ေၾကာတစ္ေလွ်ာက္ဟာ ေတာင္ကတံုးေတြျဖစ္၊ ေျမဆီေျမႏွစ္ေတြပ်က္စီး ေတာျပဳန္း၊ ေတာင္ျပဳန္းေတြျဖစ္ၿပီး ေနာင္လာေနာင္သား ေတြရဲ႕ လူမႈစီးပြားေတြပ်က္စီးသြားပါလိမ္႔မယ္။
-------------------------------------------
ေနာက္တေန႔မနက္မွာေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ညီအစ္ကိုေတြဟာ ေတာင္ဆင္းလမ္းကို ကားနဲ႔မဆင္းပဲ ေျခလ်င္ လမ္းအတိုင္းဆင္းခဲ႔ပါတယ္။ အဓိကကေတာ႔ ေတာရိပ္ေတာင္ရိပ္ေတြကို ေတြ႕ခ်င္ျမင္ခ်င္တဲ႔စိတ္ကေလး ေၾကာင့္ေပါ႔။ လမ္းတေလွ်ာက္လံုးကေတာ႔ ေျခာက္ကပ္ေနပါတယ္။ အမႈိက္ကိစၥကေတာ႔ အေထြအထူး ထည့္မေရးေတာ႔ပါဘူး။ ၀မ္းနည္းစရာလား၊ ၀မ္းသာစရာလားေတာ႔မသိဘူး။ ေတြ႕ခဲ႔ရတဲ႔ ျမင္ကြင္းေတြထဲ က ရင္ထဲမွာ အထိခိုက္ဆံုး၊ အခံစားရဆံုးေလးတစ္ခုကို မွ်ေ၀ခ်င္ပါတယ္။
------------------------------------------------
ေတာင္ဆင္းလမ္း ေရေျမာင္ႀကီးမေရာက္ခင္ စာသင္ေက်ာင္းေဆာင္ေလးတစ္ခုေတြ႕လို႔ ခဏနားျဖစ္တယ္။ ကေလးေတြက ေသာက္ေရျဖည့္တဲ႔သူျဖည့္၊ တံျမက္စည္းလွည္းတဲ႔သူလွည္းဆိုေတာ႔ စိတ္ထဲၾကည္ႏူးမိလို႔ စာသင္ေက်ာင္းေဆာင္ထဲကို စပ္စပ္စုစုနဲ႔၀င္ၿပီး ေမးျမန္းစံုစမ္းျဖစ္ေတာ႔ဆရာမေလးတေယာက္နဲ႔ေတြ႕တယ္။
`` ဆရာမ ဒီကေလးေတြက ဘယ္ႏွစ္တန္းအထိသင္တာလဲ´´
`` ၂ တန္းအထိပါ´´
`` သူတို႔က (၂) တန္းၿပီးသြားရင္ အစိုးရေက်ာင္းကို ဆက္တက္ခြင့္ရွိလား´´
`` ေက်ာင္းဆက္တက္ဖို႔သင္တာမဟုတ္ဘူး ….. သူတို႔ေတြ ေရးတတ္ဖတ္တတ္ရင္
ေစ်းေရာင္းလို႔ရၿပီေလ …. ဒါေၾကာင့္ (၂) တန္းအထိတတ္ရင္ သူတို႔မိဘေတြကို ကူၿပီးေစ်းေရာင္းႏိုင္ၿပီ
အဲဒီ႔အတြက္သင္ေပးတာ ´´
ကၽြန္ေတာ္ တစ္ခဏ မွင္တက္မိတယ္။ ကၽြန္ေတာ္႔ရင္ထဲမွာ ဆို႔ကနဲျဖစ္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္နာက်င္ရတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ေနာက္မ်ဳိးဆက္ေတြ စာသင္ရတဲ႔ ရည္ရြယ္ခ်က္က ေစ်းေရာင္းဖို႔အတြက္ဆိုတဲ႔ ဟာႀကီးကို ကၽြန္ေတာ္ဘယ္လိုနားလည္ရမလဲ၊ သူတို႔ေလးေတြ ၂ တန္းအထိပဲတတ္ရင္ သူတို႔ေတြရဲ႕ မ်ဳိးဆက္ေတြ ေကာ စုတ္ျပတ္သတ္သြားဖို႔ပဲရွိတာေပါ႔။
ကၽြန္ေတာ္ထိုင္ၿပီး ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာထိုင္စဥ္းစားေနမိၿပီး ေနာက္ကေန ကၽြန္ေတာ္႔ပုခံုးကို ကၽြန္ေတာ္႔အစ္မ လာပုတ္ေတာ႔မွ သူတို႔ေတာင္ မွီလာၿပီပဲဆိုၿပီး ကၽြန္ေတာ္႔အေတြးေတြကို အဆံုးသတ္ခဲ႔ၿပီးေတာ႔ ေတာင္ဆင္း ေျခလ်င္လမ္းအတိုင္း ဆက္ေလွ်ာက္ေနခဲ႔မိေတာ႔တယ္……………..။
ေလးစားစြာျဖင့္
ထက္ေအာင္
