ေၿမစာပင္ဘ၀ ႏွင့္ လူမ်ိဳးၾကီး၀ါဒ
(၁၉)
ရန္သူ ့လက္နက္ငယ္ အပိုင္ပစ္နိင္တဲ့ အကြာအေ၀း မေရာက္ခင္ ကြင္းၿပင္က်ယ္ရဲ့ သံုးပံုတစ္ပံု ေလာက္အေရာက္မွာ ၾကိဳတင္ညိွႏိွဳင္းထားတဲ့အတိုင္း က်ည္ကြယ္ေကာင္းေကာင္းရနိုင္တဲ့ လယ္ကန္သင္းရိုး ရွည္အတိုင္း တပ္စုတစ္စုလံုး ရင္ေဘာင္တန္း ေမွာက္ေနရာယူၿပီး ရန္သူေနရာယူထားနိင္မယ့္ ေခ်ာင္း ေခ်ာက္ လွ်ိဳ ခ်ံဳတန္း တစ္ေလ်ွာက္ကုိ ၿဖန့္ပစ္လိုက္တဲ့ ေသနတ္သံေတြနဲ့ တဆက္တည္း ရန္သူ့ေသနတ္သံေတြ ထြက္ေပၚလာၿပီး ေနာက္ဖက္ညာဘက္ၿခမ္းက တပ္ခြဲမွဳးအသင့္ၿပင္ဆင္ထားတဲ့ စက္လတ္နဲ့ နွစ္လက္မ စိန္ေၿပာင္း(၃)လက္ ပစ္ခတ္သံေပါက္ကြဲသံေတြ တစ္ၿပိဳင္တည္း ဆူညံသြားပါတယ္။
တိုက္ပြဲမွာ ပထမဆံုးပစ္တဲ့ က်ည္ဆံမထိရင္ ေနာက္က်ည္ဆံေတြ လြတ္တယ္ဆိုတဲ့ အဆိုအတိုင္း လက္ဦးမွဳရဖ့ို အေရးၾကီးတဲ့အတြက္ ရန္သူအပိုင္ေစာင့္ေနရင္ အရင္ဆံုး အပိုင္ခ်ိန္မပစ္ နိင္ေအာင္ရယ္ ၊ တကယ္ရိွမရိွနဲ့ ရိွခဲ့ရင္ လက္ဦးမွဳရေအာင္ ပစ္ရွာရွာလိုက္တာပါ။ ကြ်န္ေတာ္တို့ေတြးခဲ့တဲ့အတိုင္း လက္ဦးမွဳယူၿပီး ရုတ္တရက္ စုၿပံဳပစ္ခတ္ခံရတဲ့ ေသနတ္သံေတြေၾကာင့္ ရန္သူဟာ သူေစာင့္ေမွ်ာ္ေနတဲ့ အပိုင္သတ္ကြင္းထဲ ေရာက္တဲ့အထိ မေစာင့္နိုင္ေတာ့ဘဲ ခ်က္ၿခင္းတန္ၿပန္ ပစ္ခတ္လာပါေတာ့တယ္။ ေရွ့ေၿပးတပ္စု တစ္ေယာက္ႏွစ္ေယာက္ကို အပိုင္ပစ္ခ်ဖုိ႔ ေစာင့္ေနတဲ့ရန္သူ့အဖြဲ ့ငယ္ဟာ လက္ဦးမွဳယူပစ္ခတ္ခြင့္ မရေတာ့တဲ့အတြက္ ၾကိဳတင္ ေရြး ခ်ယ္ ထားတဲ့ဆုတ္လမ္း အတိုင္း ဆုတ္ခြာသြားပါတယ္။ ရန္သူမသိ ၊ မိမိမထိ ၿဖစ္စဥ္ ၿဖစ္ ေပမယ့္ စစ္ေၾကာင္းရဲ့ ရည္မွန္းခ်က္ မပ်က္ အခ်ိန္မီ ဆက္ ခ်ီတက္နိင္ခဲ့ပါတယ္။
ကတိုင္တိရြာၾကီးကေတာ့ စစ္ဒဏ္ေၾကာင့္ၿပာက်ခဲ့ရာက ၿပန္တည္ေဆာက္ေနၾကပါတယ္။ ၾကားထဲက ေၿမစာပင္ရြာသားေတြဟာ “မကူညီရင္ေန မေနွာင့္ယွက္ရင္ေတာ္ပါၿပီလို” ့ ရင္းနွီးလာရင္ေၿပာၾကပါတယ္။ ေကအင္ယူဆီကို လူအင္အား ေငြအင္အားကူညီရသလို တပ္ကိုလဲ အထမ္းသမားကူညီရပါတယ္။ ကတိုင္တိေရာက္တိုင္း ရင္းနွီးေနတဲ့ အမိုး (အေမၾကီး) ကိုတပ္နဲ ့ေကအင္ယူဘယ္အဖြဲ ့ၾကိဳက္လဲ ေမးရင္ ဘယ္အဖြဲ ့မွမၾကိဳက္ဘူးဘဲ ေၿဖပါတယ္။ ရင္းႏွီးလို ့ေၿပာရဲတာပါ။ ရိုးသားပြင့္လင္းတဲ့ ကရင္ေတာသူပီပီ ေကအင္ယူအမ်ိဳးေတြကိုလဲ “မင္းတို ့ေတာ္လွန္ေရး ဘယ္ေတာ့ၿပီးမွာလဲ” လို ့ေမးတတ္ၿပီး ကြ်န္ေတာ္တို ့ကိုလဲ “ေကအင္ယူမရိွေအာင္ ဘယ္ေတာ့လုပ္နိင္မွာလဲ"ေမးတတ္ပါတယ္။ အခုလဲ ေကအင္ယူလာတိုက္္လို ့ ၿပာက်ကုန္တဲ့ အိမ္ေတြၿပန္ေဆာက္ေနတံုး စစ္ေၾကာင္း၀င္လာလို ့၀န္ထမ္း (ေပၚတာ) လိုက္ဖို႔ ၿပင္ၾကရတဲ့အတြက္ ဗူးေလးရာဖရံုဆင့္ခံေနရသလိုၿဖစ္ ေနပါတယ္။
အထမ္းသမားမလိုဘဲ ေရာက္တဲ ့ေနရာကို ရိကၡာက်ည္ဆံ လိုက္ခ်ေပးနိင္တဲ့ စစ္တပ္မ်ိုးဆိုရင္ေတာ့ အလိုလို စည္းရံုးၿပီးသားၿဖစ္မွာဘဲလို့ ေတြးမိပါတယ္။ စစ္ေဘးဒဏ္ခံ ရြာလူထု သေဘာထား အမွန္ကေတာ့ သူတို့ရဲ့ ဘ၀ရပ္တည္ေရး ၀န္ထုပ္၀န္ပိုးၿဖစ္ေနတဲ့ အဖြဲ ့ႏွစ္ဖြဲ ့စလံုးကို အလိုမရိွတာ အမွန္ပါပဲ။
ရြာေရာက္တိုင္း ေနာက္ေၿပာင္ေနၾကအတိုင္း “အမိုး ေခ်ာအို ့ရာ(အမိုးၾကက္ရိွလား)” လို ့နူက္ဆက္ရင္ ကရင္ဒံုးယိမ္း သီခ်င္းအလိုက္အတိုင္း “ေမာ္ေက်ာ္လာလဲ တစ္ေကာင္ေပး၊ ေကာ္သူ ေလးလာလဲ တစ္ေကာင္ေပး ေခ်ာတအို့ပါဖိုးခြားေရ (စစ္တပ္လာလဲတစ္ေကာင္ေပး ေကအင္ယူလာလဲ တစ္ေကာင္ေပးရလို ့ၾကက္မရိွေတာ့ဘူးသားေရ) လို ့ေနာက္ေၿပာင္ၿပီး ၾကက္ေပးေနၾက ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ေနတတ္တဲ့ အမိုးဟာ ဒီတစ္ေခါက္ေတာ့ ၿပန္လဲမေနာက္နိင္ ၾကက္လဲမေပးနိင္ေတာ့ပါဘူး။ ေတာ္ေတာ္ကို စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ၿဖစ္ေနပံုရပါတယ္။ ခါတိုင္း ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရြွင္ရြွင္ ေနတတ္တဲ့အမိုးဟာ တိတ္ဆိတ္ေနလို ့
ကြ်န္ေတာ္တို ့တပ္စုရံုးအဖြဲ႔လဲ အရင္လိုမေနာက္ ေၿပာင္နိုင္ေတာ့ဘဲ အားေပးစကားေၿပာလို့ တတ္နိင္သမ်ွ နို့ဆီသၾကား လက္ေဆာင္ေပးၿပီး ေစာေစာ အိပ္ယာ၀င္ခဲ့ပါေတာ့တယ္။
ကြ်န္ေတာ္တို ့တပ္စုရံုးအဖြဲ႔လဲ အရင္လိုမေနာက္ ေၿပာင္နိုင္ေတာ့ဘဲ အားေပးစကားေၿပာလို့ တတ္နိင္သမ်ွ နို့ဆီသၾကား လက္ေဆာင္ေပးၿပီး ေစာေစာ အိပ္ယာ၀င္ခဲ့ပါေတာ့တယ္။
အိပ္ယာ၀င္ခဲ့ေပမယ့္ တိုက္ပြဲကာလ (၅) ရက္အတြင္း အသက္လုပုန္းေရွာင္ခဲ့ရၿပီး တိုက္ပြဲၿပီးလို ့အိမ္ၿပာက် ေနတဲ့ အၿဖစ္နဲ ့ရင္ဆို ့ေနရတဲ့အမိုးရဲ ့မ်က္နွာသာၿမင္ေယာင္ေနမိတယ္။ ဒီ စိတ္ထိခိုက္စရာ အၿဖစ္အပ်က္ ကေတာ့ စစ္ဒဏ္ခံေၿမစာပင္ ရြာလူထုေတြ ဒုကၡကိုမေမ့နိင္ေတာ့တဲ့ ဗိုလ္ေလး ဘ၀ ကအမွတ္တရ တစ္ခုပါဘဲ။
(၂၀)
မုန္တိုင္းၿပီးလို ့ေလေၿပေလညွင္းလာတာလား ၊မုန္တိုင္းလာဖို ့ေလၿငိမ္တာလား မသိေပမယ့္ စစ္ဆင္ေရး စ၀င္ကတည္းက (၅) လေက်ာ္မရပ္မနား လွဳပ္ရွားသြားခဲ့ရတဲ့ ကြ်န္ေတာ္တို ့စစ္ေၾကာင္း ဟာ ကတိုင္တိ ကေန ဖာပြန္ခရီးရွည္ၾကီးကိုဆင္စြယ္ ကူးဆိပ္ လမ္းေၾကာင္းအတိုင္း နွစ္ရက္ခရီးၿပင္း ခ်ီတက္ေရာက္ရိွခဲ့ၿပီး ေနာက္မွာေတာ့ေတာ္ေတာ္ေလး သက္သာလာခဲ့ပါတယ္။ ဖာပြန္ ကူးဆိပ္ နယ္ ေၿမအတြင္းစစ္ေၾကာင္း အစီအစဥ္အတိုင္း လွဳပ္ရွားရလို ့အေလးအပင္ေတြနဲ ့ခရီးရွည္ ခ်ီိ တက္ ရတဲ့ဒုကၡက ကင္းလြတ္ေနပါတယ္။
ဖာပြန္နဲ ့ကူးဆိပ္ၾကားဖာပြန္အနီးက ေ၀မွဳံ ေ၀စန္ရွမ္းရြာ ေလးနွစ္ရြာမွာ စစ္ေၾကာင္းအေၿခၿပဳတာမ်ားၿပီး တပ္ခြဲတပ္စုေတြၿဖန္ ့ခြဲရွင္းလင္းၾကလို ့သက္ေတာင့္သက္သာရိွပါတယ္။ ေ၀စန္ရြာက ကားလမ္းနဲ ့ ယြန္းစလင္းေခ်ာင္းၾကားမွာရိွၿပီး ေ၀မွံဳရြာကေတာ့ ကားလမ္းေဘးမွာရိွပါတယ္။ ရွမ္းစကားေၿပာတဲ့ ရွမ္းလူမ်ိဳး ရွမ္းရြာေလးေတြၿဖစ္ၿပီး ေကအင္ယူ ကမၾကာ ခန မီးလာ ရိွု ့တတ္ လို ့အိမ္ၾကီးအိမ္ေကာင္း တစ္လံုးမွမရိွတဲ့ တဲအိမ္ေလးေတြပါ။
ဖာပြန္ၿမိဳ ့အနီးမွာ ရွမ္းရြာ၊ ကယားရြာေတြ ထူးထူးၿခားၿခားေတြ ့ရပါတယ္။ ဖာပြန္မွာေလယာဥ္ ဆင္းမယ့္ေန ့ဆုိ လံုၿခံဳေရးယူရင္း ဖာပြန္နား ကယား၇ြာ (ကရင္နီ) ရြာ ေလးကိုအၿမဲေရာက္ ပါတယ္။ ကရင္ၿပည္နယ္ အတြင္း ကရင္လက္နက္ကိုင္ေတြ ၾကီးစိုးရာ နယ္ေၿမၿဖစ္လို ့ ရွမ္းကယားရြာ ေလးေတြ ပိုအားငယ္ၾကရ တာေတာ့ အမွန္ပါ။ အဂၤလိပ္ေခတ္ကၿပဳစုခဲ့တဲ့ စစ္သံုးေၿမပံုေတြမွာပါတဲ့ ရြာေတြၿဖစ္လို ့ အဂၤလိပ္ေခတ္မတိုင္မီ ေရွးအစဥ္အဆက္ကတည္းက ေနလာၾကတာသိသာပါတယ္။ ဗမာေတြက လူမ်ိဳးၾကီးလုပ္ၿပီး တိုင္းရင္းသား ေတြကို အနိင္က်င့္ ေနတယ္လို ့ေအာ္ေနၾကေပမယ့္ ကရင္ၿပည္နယ္မွာေတာ့ ေကအင္ယူက ရွမ္းကယားရြာေတြကို ပိုဒုကၡေပးတာ အမွန္ပါ။ ကြ်န္ေတာ္တို ့တပ္ကိုဗမာစစ္တပ္လို ့ေခၚေနၾက ေပမယ့္ တကယ္ေတာ့ လူမ်ိဳးစံုပါပါတယ္။ ကတိုင္တိ တိုက္ပြဲတိုက္ခဲ့တဲ့ ခမရ (၇) တပ္ရင္းမွဳး က ဗိုလ္မွဳးၾကီး အယ္လ္ေဇာ္ဘြန္း (ကခ်င္လူမ်ိဳး) ၿဖစ္ၿပီး ခမရ (၉) ေခတၱတပ္ရင္းမွုးက ဗိုလ္မွဳးေစာဘိုးသာ (ကရင္လူမ်ိဳး) ပါ။ ကြ်န္ေတာ့္တပ္စုမွာလဲ တပ္စုတပ္ၾကပ္ၾကိးက ကယားလူမ်ိဳးပါ။
ၿပည္နယ္ၿပည္မ စိတ္၀မ္းကြဲမွဳေတြဟာ ကိုလိုနီ နယ္ခ်ဲ ့ေၾကာင့္ လို ့ ေအာ္ေနၾကေပမယ့္ တကယ္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို ့အားနည္းခ်က္ေတြ အမ်ားၾကီး ပါပါတယ္။ တိုက္ရင္းစည္းရံုး စည္းရံုးရင္းတိုက္ လို ့ေဆာင္ပုဒ္ရိွေပမယ့္ တိုက္ပြဲၿဖစ္ဖို ့ရန္ သူ ့ အေလာင္းလက္နက္ရဖို ့ကိုသာ အထက္အဆင့္ ဆင့္က ဦးစားေပးၾကလို ့စည္းရံုးေရး က်ဆင္းရပါတယ္။ အုပ္ခ်ဳပ္ေထာက္ပံ့မွဳညံ့တဲ့ အားနည္းခ်က္ကလဲ ပို ဆိုးေစပါတယ္။ အမွားအယြင္းတစ္ခု ၿဖစ္တာနဲ ့ဗမာစစ္တပ္ ဆိုၿပီးပိုစိတ္၀မ္းကြဲ ေစပါေတာ့တယ္ ။ ေကအင္ယူ ဟာ ကရင္လူမ်ိဳး အေၿခခံဖြဲ့ၿပီး ရြာလူထုနဲ ့အမ်ိဳးအႏြယ္ တဆက္တည္း ၿဖစ္လို ့အၿပတ္တိုက္ဖို ့မလြယ္ သလို အစိုးရတပ္ကိုလဲ ေကအင္ယူက ၿပတ္ေအာင္ တိုက္ဖို ့ပိုခက္ပါတယ္။ နွစ္ဘက္ နားလည္မွဳ မရသေရြ ့ဘိုးဘြားစဥ္ဆက္ တိုက္ၾကရမယ့္ အေၿခအေနပါပဲ။
တကယ္ေတာ့ လူမ်ိဳးေရးဆိုတာထက္ နွစ္ဘက္အထက္လူၾကီးေတြ ရဲ ့ မာန နဲ ့မယံုၾကည္မွဳ ေတြက ပိုေနမယ္ထင္ပါတယ္။ ေအာက္ေၿခမွာေတာ့ လူမ်ိဳးမတူတဲ့ရြာေတြ ရင္းရင္းနွီးနွီးေနၾကတာ ေတြ ့ရပါတယ္။ ဖာပြန္ၿမိဳ ့အနီးကြက္ကြက္ေလးမွာ ရွမ္း ကရင္ ကယား ရြာေတြ နီးနီးကပ္ကပ္ ေရွးနွစ္ေပါင္း မ်ားစြာကတည္းက ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ အတူတကြေနထိုင္ခဲ့ပံုနဲ႔ ရွမ္းကယားရြာေလးေတြၿပန္ ့က်ဲေရာက္ရိွလာပံုကို သမိုင္း ပညာရွင္ေတြ စိတ္၀င္စားစရာ သုေတ သန ၿပဳသင့္တယ္ လို ့ေတြးမိပါတယ္။