ခြာစစ္ ႏွင့္ ေနရစ္ေတာ့ရဲေဘာ္
(၂၈)
တေၿဖးေၿဖး ေမွာင္မိုက္လာတဲ့ ညနဲ့့အတူ တိုက္ပြဲဆူညံသံေတြလည္း ေလ်ာ့နည္းလာပါ တယ္။ အေမွာင္ထဲမွာ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ထပစ္တဲ့ ေသနတ္သံေတြကလြဲလို ့တိတ္ဆိတ္ေနပါတယ္။ ရန္သူလုပ္္နိင္တဲ့ နည္းလမ္းေတြထဲမွာ မနက္အလင္းေရာင္လာစအခ်ိန္မွာ ကြ်န္ေတာ္တို့တပ္စုကို ေခ်မွဳန္းေရး လုပ္ဖို့ မ်ားနိုင္ပါတယ္။ တပ္ခြဲမွဳးနဲ ့စစ္ေၾကာင္းမွဳးဟာ ကြ်ံ၀င္ေနတဲ့ ကြ်န္ေတာ္တို ့တပ္စု ထြက္ေပါက္ရေအာင္ ဒီညမွာတခုခု ေတာ့လုပ္ေပးမယ္လို့ ယံုၾကည္ထားပါတယ္။
ဒီလိုအင္အားၾကီးမားတဲ့ နွစ္ဘက္ တိုက္ပြဲၿဖစ္ရင္ “က်ည္ေရာက္လူေရာက္” ဆိုတာ နားေထာင္ ေကာင္းရံု စကားလံုး သက္သက္ ၿဖစ္ၿပီး လက္နက္ၾကီး ပစ္ကူ နဲ ့ရန္သူ ့ေနရာကို မွဳန္ ့ မွဳန္ ့ေၾကေအာင္ ေခ်မွုန္းၿပီးမွ တပ္ ေတြ က ၀င္တိုက္ရ တာ ၿဖစ္လို ့ေရွ ့တိုးနိင္ဖို ့ေတာ္ေတာ္ ခက္ ပါတယ္။ လူလက္နက္ခဲယမ္း သာ လြန္မွဳ မရိွဘဲ တန္းတူ ယွဥ္တိုက္ရင္ စိတ္ၾကိဳက္ ေၿမေနရာေရြး ၿပီး အသင့္ေစာင့္ တဲ့သူထက္ တက္တိုက္ရသူဘက္ကပိုခက္ပါတယ္။ေရွ ့ကြ်ံေနတဲ့ကြ်န္ေတာ္တို ့ ေနရာကို ေက်ာ္လြန္
ၿပီး က်ည္ ေရာက္ ေအာင္ ပစ္ကူေပးနိင္ေပမယ့္ လူေရာက္လာဖို ့ေတာ့မ လြယ္ ပါ ဘူး။
ၿပီး က်ည္ ေရာက္ ေအာင္ ပစ္ကူေပးနိင္ေပမယ့္ လူေရာက္လာဖို ့ေတာ့မ လြယ္ ပါ ဘူး။
ည(၈)နာရီေလာက္မွာ ေကာ့ကရိတ္လိွဳင္းဘြဲ ့ဘက္က ေန ့ညမနားတမ္းစစ္ကူခ်ီ တက္ လာတဲ့ ခမရ(၆)တပ္ရင္းတစ္ရင္းလံုး ဟာကမေမာင္းကတိုင္တိလမ္း ေၾကာင္းကတဆင့္ ဆင္စြယ္ စ ခန္းရဲ ့ ေတာင္ဘက္ (ခမရ၈စစ္ေၾကာင္း၂ရဲ ့ဘယ္ဘက္)မွာအသင့္ေစာင့္ေန တဲ့ ေကအင္ယူန့ဲ တိုက္ပြဲစၿဖစ္ၿပီး ခနတာ တိတ္ဆိတ္ ေနတဲ့စစ္ေၿမၿပင္မွာလက္နက္ၾကီး ငယ္သံေတြ ဆူဆူူညံညံ ထြက္ေပၚလာ ပါတယ္။ တဆက္တည္း လိုဘဲ ကြ်န္ေတာ္တို ့ရဲ ့ အ ေနာက္ဘက္ညာဘက္ကတပ္ခြဲကလည္းစတင္တိုက္ခိုက္ပါတယ္။ဆက္တိုက္လို
ဘယ္ဘက္တပ္ခြဲနဲ ့စစ္ေၾကာင္းလက္နက္ၾကီးပစ္ကူသံေတြထြက္ေပၚလာလို ့ယြန္းစလင္းေခ်ာင္းရဲ႕ အေနာက္ၿခမ္း ဆင္စြယ္စခန္း ပတ္လည္ တစ္ေလ်ာက္လံုး မွာ နွစ္ဘက္ အၿပန္အလွန္ပစ္ခတ္သံ ေပါက္ကြဲသံေတြနဲ့ ဆူညံပြက္ေလာရိုက္ ေနပါတယ္္။ ဒီအခ်ိန္ဟာ ဘာဆက္လုပ္ရမလဲဆိုတာ ဆံုးၿဖတ္ရမယ့္ အခ်ိန္ၿဖစ္ပါတယ္။ ေမွာင္မိုက္တဲ့ ညတိုက္ပြဲၿဖစ္တဲ့အတြက္ အၿပန္အလွန္ ပစ္ခတ္ေနၾကေပမယ့္ ေရွ့ကြ်ံေနတဲ့ ကြ်န္ေတာ္တ့ိုေနရာအထိ ဘယ္ညာတပ္ခြဲေတြ ေရာက္လာဖို႔ မၿဖစ္နိုင္သလို မနက္အာရုဏ္ အလင္းေရာင္ လာခ်ိန္မွာ ေရွ့ကြ်ံ၀င္ေနတဲ့ တပ္စုဟာ အၿပတ္ေခ်မွဳန္းခံရဖို ့ေသခ်ာသေလာက္ ရိွေနပါတယ္။ ခြာစစ္ဆင္
မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဒီအခ်ိန္ထက္ေကာင္းတာ မရိွေတာ့သလို ေနာက္ထပ္ဒီလို အခြင့္ေကာင္းမရနိုင္ေတာ့ဘူးလို ့ သံုးသပ္္ၿပီး ဒီေနရာက ခြာစစ္ဆင္ဖို ့ဆံုးၿဖတ္လိုက္ပါတယ္။
ခြာစစ္လမ္းေၾကာင္းကို ကြ်န္ေတာ္တို ့ရဲ႕ညာဘက္ (အေနာက္ဘက္အရပ္မ်က္ႏွာ) ေခ်ာင္းေခ်ာက္အတိုင္း သြားၿပီး ေၿမာက္ဘက္ အရပ္မ်က္ႏွာအတိုင္း စစ္ေၾကာင္းရံုးေနရာကို ပူးေပါင္းဖို့ ေရြးခ်ယ္ထားပါတယ္။ ညအေမွာင္ထုရဲ ့လွည့္စားမွဳေၾကာင့္ အရပ္မ်က္ႏွာ ထိန္းသိမ္းရခက္ၿပီး လမ္းေၾကာင္းမွားတတ္လြန္းလို ့ ရန္သူ ့ေနရာထဲ မွား၀င္မသြားဖို ့နဲ႔ ညာဘက္က တပ္ခြဲရဲ ့ပစ္ခတ္မွဳ ေအာက္မေရာက္ဖို႔ တပ္ခ်င္း မွားအပစ္မခံရဖို ့အေရးၾကီးပါတယ္။ လေရာင္မရိွတဲ့အၿပင္ ၾကယ္ ေရာင္မထြက္တဲ့ ညအေမွာင္ထဲမွာ ကယ္တင္ရွင္အၿဖစ္ ကြ်န္ေတာ့္လက္ထဲမွာရိွတဲ့ သံလိုက္အိမ္ေၿမွာင္ တစ္လံုးကိုအားကိုးဆုတ္ခြာရ ေတာ့မွာ ၿဖစ္ပါတယ္။ ခြာစစ္ဥပေဒသေတြအရ အေၿခအေနၾကည့္အဖြဲ႔ကို အရင္လႊတ္ၿပီး ေနာက္ဆံုးအဖြဲ ့နဲ ့မွ တာ၀န္အရိွဆံုးေခါင္းေဆာင္က လိုက္ရမွာ ၿဖစ္ေပမယ့္ လံုး၀ေမွာင္မိုက္ေနတဲ့ ညအေမွာင္ထဲမွာ လမ္းကြ်မ္းက်င္သူမပါဘဲ ေကာင္းကင္အရပ္မ်က္ႏွာ ၾကည့္လို႔မရဘဲ သံလိုက္အိမ္ေၿမွာင္ တစ္ခုထဲ အသံုးၿပဳ သြားရမွာၿဖစ္လ့ို ကုိယ္တိုင္ဦးစီးသြားဖ့ိုန့ဲ တပ္စုတပ္ၾကပ္ၾကီးဟာ စိတ္ခ်ရသူၿဖစ္လို ့ ေနာက္ခ်န္အဖြဲ ့မွာ ထားခဲ့ဖို ့ဆံုးၿဖတ္ၿပီးႏွစ္ဖဲြ႔ ခြဲလိုက္ပါတယ္။
တပ္စုတပ္ၾကပ္ၾကီးနဲ ့ ေနာက္ခ်န္အဖြဲ ့ရန္သူကိုလွည့္စား အၿပင္းအထန္ပစ္ခတ္ေနခ်ိန္မွာ ကြ်န္ေတာ္က ေရွ ့ေၿပးအဖြဲ႔နဲ႔ ဒဏ္ရာရလူနာေတြကို ဦးေဆာင္ၿပီး ေခ်ာင္းေခ်ာက္ အေကြ ့အေကာက္အတိုင္း သံလိုက္အိမ္ေၿမွာင္နဲ ့ အေနာက္ဘက္ အရပ္မ်က္နွာကို ထိန္းၿပီး တစ္လွမ္းခ်င္းခြာစစ္ကို စတင္ခဲ့ပါတယ္။ တစ္လွမ္းခ်င္းလို ့ဆိုရတာကေတာ့ အရပ္မ်က္ႏွာ မမွားေအာင္ ထိန္းရတာထက္ မၿမင္မစမ္း အေမွာင္ထဲမွာ ေခါင္းကိုလက္နက္ငယ္ထိမွန္ခံရၿပီး သတိလစ္ေနတဲ့ ရဲေဘာ္ေလးကို ထမ္းေခၚရသူေတြနဲ ့ ဒဏ္ရာၿပင္းထန္သူေတြ မလိုက္နိင္မွဳေၾကာင့္ တကယ့္ကို တစ္လွမ္းခ်င္းသာ လွမ္းေနရလို ့ပါဘဲ။ ။
(၂၉)
ေခ်ာင္းေခ်ာက္အတိုင္း ကိုက္နွစ္ရာေလာက္ခရီးကို နွစ္နာရီနီးပါး သြားၿပီးတဲ့ေနက္ အေပၚတက္ၿပီး ေၿမာက္ဘက္ခ်ိဳး သြားရေတာ့မယ့္ေနရာမွာ တပ္စုကို အနားေပးရင္း ေနာက္ကလိုက္လာမယ့္ တပ္စုတပ္ၾကပ္ၾကီးနဲ ့အဖြဲ ့ကို ေစာင့္ပါတယ္။ ဆင္စြယ္စခန္း ပတ္လည္တေလ်ာက္လံုး အၿပင္းအထန္ တိုက္ခိုက္ေနတဲ့ တိုက္ပြဲသံေတြလည္း တေၿဖးေၿဖး ၿငိမ္သက္သြားၿပန္ပါတယ္။ မၾကာခင္ မွာဘဲ တပ္စုတပ္ၾကပ္ၾကီးအဖြဲ ့ ေရာက္လာလို ့ အားလံုး လူစံုေအာင္စစ္ေဆး ေခ်ာင္းေခ်ာက္ေပၚတက္ သံလိုက္အိမ္ေၿမွာင္ညြွန္ၿပတဲ့ ေၿမာက္ဘက္တည့္တည့္အတိုင္း မေကြ ့မေကာက္ ေတြ႔သမ်ွ ေတာင္ကုန္း၊ ေတာင္ၾကား၊ ခ်ိဳင့္ ၀ွမ္း၊ ေခ်ာက္ကမၻား၊ ေၿမၿပန္ ့နဲ ့ေတာအုပ္ေတြ အတိုင္းၿဖတ္ ေက်ာ္ပါတယ္။ ခုနွစ္စင္ၾကယ္၊ ဓူ၀ံၾကယ္ၿမင္ရရင္ေတာ့ ေၿမာက္ဘက္ အရပ္မ်က္ႏွာကိုထိန္းၿပီး ေကြ ့ေကာက္ သြားနိင္ေပမယ့္ ဒီညဟာ ဘာ ၾကယ္မွမေတြ႔ရတဲ့ည ၿဖစ္လို ့ သံလိုက္အိမ္ေၿမွာင္ တစ္ခုထဲအားကိုး ေနရတဲ့အတြက္ လမ္းေၾကာင္းသာရာ မေရြးနိင္္ဘဲ ေၿမာက္ဘက္ညႊန္ၿပရာ အေၿဖာင့္အတိုင္းသာ တေရြ ့ေရြ ့တိုးလာခဲ့ပါတယ္။
အလြန္ေႏွးတဲ့နံွဳးနဲ႔သြားလိုက္ နားလိုက္ၿဖစ္လို ့ အစိုးရိမ္ရဆံုးကေတာ့ ရဲေဘာ္အိပ္ ေပ်ာ္က်န္ခဲ့မယ့္ ကိစၥ ၿဖစ္ပါတယ္။ နွစ္ရက္ႏွစ္ညတိတိ မအိပ္မနားပင္ပန္းခဲ့ၾကရလို ့ ခနနားလိုကတာ နဲ ့အိပ္ေပ်ာ္သြားတတ္တဲ့ ရဲေဘာ္ေတြကို မက်န္ခဲ့ေအာင္ စစ္ေဆးရတဲ့ အလုပ္က ပိုပင္ပန္းပါတယ္။ ဘယ္ေလာက္ အသက္အနၱရယ္ ရိွေနပါေစ ၊ တကယ္အိပ္ေရးပ်က္တာ မ်ားလာရင္ ခဏနားတာနဲ့ အိပ္ေပ်ာ္သြားတတ္တဲ့ ရဲေဘာ္ေတြရိွတတ္လို႔ တာ၀န္ရိွတဲ့ တပ္စိတ္မွဳး တပ္စုတပ္ၾကပ္ၾကီးေတြဟာ တာ၀န္ဆိုတဲ့ စိတ္ဖိစီးမွဳနဲ ့အတူ အိပ္မငိုက္နိင္ဘဲ အၿမဲလူစစ္ ေနရပါတယ္။ အသက္မီဖို ့ အၿမန္ေဆးကုသခံရမယ့္ သူေတြ ရိွေနေပမယ့္လည္း ဒဏ္ရာ ၿပင္းထန္သူေတြ လမ္းမေလ်ွာက္နိင္သူေတြကို တြဲလို႔ရသူတြဲ ၊ တြဲလို႔မရသူထမ္း၊ သူတို ့ရဲ႕ေက်ာပိုးအိတ္ ၊ ေသနတ္ေတြကို က်န္သူေတြကမွ်ထမ္းနဲ ့ အားလံုးအထမ္းကိုယ္စီနဲ႔ ၿဖစ္လို႔ ဘယ္လိုမွခရီး မတြင္ပါဘူး။ ေန႔လည္ေန႔ခင္း အခ်ိန္သာ မန္ပံုမွန္ တပ္စု တစ္နာရီေလာက္ သြားရမယ့္ခရီးကို မယံုနိင္ေလာက္ေအာင္ တစ္ညလံုး သြားေနရတာၿဖစ္ပါတယ္။ ဦးတည္ရာလမ္းလြဲမွာစိုးလို ့လမ္းသာရာအတိုင္းမဟုတ္ဘဲ ေၿမာက္ဘက္အတည့္အတိုင္း ေခ်ာက္ကမၻားအတက္လည္း ဖက္တက္အဆင္းလည္းလိွမ့္ဆင္းလို႔ ဒဏ္ရာၿပင္းထန္သူေတြအဖို႔ အေၿခအေနပိုဆိုး လာပါေတာ့တယ္။
ည ၁၂ နာရီေက်ာ္ အခ်ိန္မွာေတာ့ ဦးေခါင္းမွာ လက္နက္ငယ္က်ည္ထိမွန္ခံရလို ့ သတိလစ္ေနတဲ့ ရဲေဘာ္ေလးရဲ႕ ခက္ခက္ခဲခဲ အသက္ရူေနရတဲ့ “ဂရူး ဂရူး” ၿမည္ေနတဲ့ အသက္ရူသံ ေပ်ာက္သြား ပါေတာ့တယ္။ ခက္ခက္ခဲခဲ သယ္ယူထမ္းလာခဲ့ရၿပီး ခရီးတ၀က္ေရာက္မွ အသက္ဆံုးပါးသြားတာ ေၾကကြဲစရာ ေကာင္းလွပါတယ္။ ”ဂရူးဂရူး” န့ဲ ခက္ခက္ခဲခဲ အသက္ရွူေနသံ ၾကားေနရတံုးက စိတ္မခ်မ္းသာၿဖစ္ခဲ့ရတာထက္ အသက္ရွဴသံေပ်ာက္သြားမွ ပိုစိတ္ထိခိုက္ရပါေတာ့တယ္။ တစ္ဘက္န့ဲတစ္ဘက္ စိတ္ကူးေပါက္သလို တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ပစ္ေနၾကတဲ့ ေသနတ္သံေတြ ၾကားရခ်က္အရ ကြ်န္ေတာ္တ့ိုေရာက္ေနတဲ့ ေနရာဟာ ညာဘက္က တပ္ခြဲရ့ဲေနာက္ကို မေရာက္ေသးေပမယ့္ ေဘးတိုက္ေလာက္ ေရာက္ေနၿပီၿဖစ္လို႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ရည္မွန္းထားတဲ့ ဆုတ္လမ္းအတိုင္း မွန္ခဲ့ရင္ေတာ့ ရန္သူနဲ့ရင္ဆိုင္္တိုးမိဖို႔ အေၿခအေန ေတာ္ေတာ္နည္းသြားၿပီ ၿဖစ္ပါတယ္။
ဒဏ္ရာၿပင္းထန္သူေတြ အခ်ိန္မီေဆးကုခံယူနုိင္ေရးအတြက္ စစ္ေၾကာင္းရံုးကို အၿမန္ေရာက္ဖ့ို လိုေနပါတယ္။ ဒီေလာက္ ခက္ခက္ခဲခဲ သယ္ခဲ့ရၿပီးမွ က်ဆံုးသြားရတဲ့ ရဲေဘာ္ကို စစ္ေၾကာင္းရံုးအေရာက္ သယ္ၿပီး ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ သၿဂိဳလ္ခ်င္ေပမယ့္ ဒဏ္ရာၿပင္းထန္မွဳနဲ့ ပင္ပန္းဆင္းရဲမွဳေတြေၾကာင့္ လမ္းမေလ်ွာက္နိင္သူေတြ ၊ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အနိင္နိင္ ေလွ်ာက္ေနရသူေတြ တိုးလာေနတဲ့ သူေတြနဲ့ အသက္မီေအာင္ အခ်ိန္မီေရာက္ဖို့ လိုေနတဲ့ ေသြးထြက္လြန္ ဒဏ္ရာရစစ္သည္ လူနာႏွစ္ဦးအတြက္ ဦးစားေပး စဥ္းစားရတဲ့အတြက္ ေမွာင္ေမွာင္မဲမဲထဲ ေၿမအနက္တစ္ေတာင္ေလာက္ ရေအာင္တူးၿပီး ထားရစ္ခဲ့ရ ပါေတာ့တယ္။ ေနရစ္ေတာ့ရဲေဘာ္ ။