ငါးဖလံက ေျပာင္းျပန္

ငါးဖလံကေျပာင္းျပန္ တရားေသာစစ္ နဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္စိုး

ျပည္ပသင္တန္းတခုမွာ အတူတက္ခဲ့ဘူးတဲ့ ရွန္ဟိုင္းဇာတိ ေဟာက္ဆု နဲ႔ဒီေန႔အလုပ္သြားရင္းမ
ေမွ်ာ္လင့္ပဲ ဆန္ဖရန္စစၥကိုျမဳိ့တေနရာမွာ ဆံုမိႀကေတာ့ အျပန္အလွန္ဝမ္းသာအားရ ႏႈတ္ဆက္ခဲ့ႀကတယ္။ 

သူက ရုတ္တရက္  "မင္းတို႔ႏိုင္ငံမွာ internal war ျဖစ္ေနတာသိလား"တဲ့။ 

ကၽြန္ေတာ္လည္း အံ့ႀသျပီး "မင္းေနတဲ့ေနရာနဲ႔ အေဝးႀကီး မင္းကဘယ္လိုလုပ္သိေနတာလည္း"ဆိုေတာ့ 

"ငါ့ဦးေလးက ယူနန္မွာ ေနတာကြ။သူေျပာျပလို႔သိတာ အဲဒါ ငါတို႔ဘက္က special forces ေတြအင္အား ၂၀၀၀၀ မင္းတို႔နယ္စပ္မွာ ေနရာယူထားျပီးျပီ"တဲ့။

"ဟ မင္းတို႔က ဘာလို႔ အဲေလာက္အမ်ားႀကီး ေနရာယူထားတာလည္း  ဒို႔ႏိုင္ငံထဲဝင္တိုက္မလို႔လား။ ဒါမွမဟုတ္ကိုးကန္႔ေတြကို ကူဘို႔လား"ဆိုေတာ့ 

"မဟုတ္ပါဘူး မင္းတို႔ဘက္က အရပ္သားေတြနဲ႔ တပ္ေတြဝင္လာရင္ ကာကြယ္ရေအာင္လို႔ပါ"တဲ့။

(သူ႔ကိုယ္သူတရုတ္ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ေအာက္ေမ့ေနလားမသိဘူး။)

ငါးဖလံကေျပာင္းျပန္ သူခိုးလူလူဟစ္တဲ့အေပါက္ေျပာေနလို႔  စိတ္ခ်ဥ္ေပါက္လာတာနဲ႔ 

"မင္းတို႔ႏိုင္ငံကေကာင္ေတြ ဒို႔ဘက္ဝင္ခ်င္သလိုဝင္၊ လုပ္ခ်င္ရာလုပ္၊ ခိုးခ်င္သလိုခိုးေနတာေတာ့
မေျပာဘူး။ ဒို႔္ဘက္က မင္းတို႔ထဲဝင္ေျပးမဲ့ ေကာင္ေတြက မင္းတို႔ႏိုင္ငံကဝင္လာတဲ့ ေကာင္ေတြပဲ
ျဖစ္မယ္"လို႔ျပန္ေျပာလိုက္ေတာ့ သူကအလိုက္ကမ္းဆိုးမသိ "မင္းကဘယ္ဘက္ကို ေထာက္ခံလည္း
အစိုးရဘက္ကလား၊ opponent troup ဘက္ကလား"တဲ့။

တခြန္းဘဲျပန္ေျပာလိုက္တယ္

"ေဟ့ေကာင္  မင္းတို႔ဘက္က ေျမွာက္ေပးထားတဲ့ ဘိန္းစားေတြကို တိုက္ေနတဲ့တပ္မွဴးႀကီးက
ငါ့ငယ္သူငယ္ခ်င္းကြ"လို႔ျပန္ေျပာလိုက္ေတာ့မွ မ်က္ႏွာပ်က္ပ်က္နဲ႔ "ေဆာရီးပါ မင္းစိတ္အေႏွာက္အ
ယွက္ျဖစ္သြားရင္ ေတာင္းပန္ပါတယ္"တဲ့။

စိတ္အေႏွာက္အယွက္ျဖစ္ရံုမကဘူး။ ေဒါသေတြ အလိပ္လိုက္တက္တယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ (၅၂) ႏွစ္က
ဂုတ္ထိပ္တံတားႀကီးကို ေခါင္းတင္ေမြးလာတဲ့ က်ဳပ္အတြက္ ရွမ္းျပည္နယ္ ေျမာက္ပိုင္းဟာ ဇာတိ
ခ်က္ျမွဴပ္ ဘူမိနက္သန္ပဲ။ ေမြးကတည္းက အဲဒီေနႀကာပန္းတံဆိပ္နဲ႔ ရင္းႏွီးကၽြမ္းက်င္ခဲ့တာ။ ဂုတ္ထိပ္
တံတားႀကီးေအာက္က ေတာထဲမွာ (၈) တန္းေက်ာင္းသားဘဝကတည္းက လံုျခံဳေရးစခန္းခ်ေနတဲ့
ရမခ လက္ေအာက္ခံ ခလရ (၂၂)  နဲ႔ (၂၃) က ဒုတပ္ႀကပ္သန္းဝင္း၊ တပ္ႀကပ္ေမာင္ျမင့္ (ေနာင္အရာရွိျဖစ္သြား)နဲ႔ လက္ေျဖာင့္တပ္သား မာဂမ္တို႔က ဗိုလ္သင္တန္းေျဖဘို႔ ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိတဲ့ က်ဳပ္ကို ဂ်ီသရီးနဲ႔ ကာဘိုင္ပစ္နည္းေတြ လက္ေတြ႔သင္ေပးခဲ့တာ။ 

အဲဒီတုန္းက ကိုသန္းဝင္းတို႔ ကိုမာဂမ္တို႔ တံတားေပၚလံုျခံဳေရးသြားယူျပီး ဂ်ဴတီခ်ိန္းလို႔ျပန္ဆင္းလာရင္ ရထားအျဖတ္မွာ ခရီးသြားျပည္သူေတြ ေစတနာအျပည့္နဲ႔ ပစ္ခ်ေပးခဲ့တဲ့ စာအုပ္ေတြ၊ မုန္႔ေတြ၊ ႀကက္ အမဲ
ဆီျပန္ထမင္းထုပ္ေတြ အမ်ားႀကီးသယ္ျပီး ျပန္ဆင္းလာတာ ေတြ႔ဘူးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ေက်ြးလို႔
ဝါးက်ည္ေတာက္နဲ႔ ဟန္းေကာဖံုးထဲထည့္ျပီး အဝအျပဲစားခဲ့ရတာလည္း မေမ့ဘူး။

တဆက္တည္းပဲ အေရွ ႔ေျမာက္တိုင္းတိုင္းမွဴးျဖစ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္း
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္စိုးအတြက္လည္း အခုျဖစ္ပြားေနတဲ့ စစ္ဆင္ေရးေတြ အျမန္ဆံုးျပီးျပတ္ေအာင္ျမင္
ေအာင္ကြပ္ကဲ တိုက္ပြဲဝင္ႏိုင္ပါေစလို႔လည္း ဆုေတာင္းေပးပါတယ္။ မုခ်ေအာင္ျမင္မယ္လို႔လည္း
ယံုႀကည္တယ္။ သူဟာ အင္မတန္ စစ္သားေကာင္းျပီသျပီး လူသားဆန္တဲ့ လက္ေအာက္ငယ္သား
အားလံုးကရင္ထဲက ခ်စ္ခင္ေလးစားျခင္းခံရတဲ့ တပ္မွဴးႀကီးတေယာက္ပါ။ အင္မတန္လည္း ႏွိမ့္ခ်
ေနထိုင္တတ္သူျဖစ္ပါတယ္။ 

ကၽြန္ေတာ့္ေမြးဇာတိျဖစ္တဲ့ ေနာင္ခ်ိဳမွာ သားအဖႏွစ္ေယာက္ သာသနာ့ေဘာင္သြားဝင္ျပီး အျပန္မွာ သူေက်ာင္းအုပ္ႀကီးလုပ္ေနတဲ့ တပ္မေတာ္အင္ဂ်င္နီယာေက်ာင္းကိုဝင္ ႏႈတ္ဆက္ေတာ့ သူက ရံုးပိတ္ရက္ႀကီး တုပ္ေကြးမိလို႔ ေဆးရံုတက္ေနရတဲ့ သူ႔ဗိုလ္ေလာင္းေလးေတြကို ဇနီးနဲ႔အတူ ဆန္ျပဳတ္အာဟာရ သြားတိုက္ေနသတဲ့။ အျမန္ျပန္လာမယ္လို႔လည္း အိမ္ကိုဖံုးဆက္ျပီး ေျပာရံုမက ျပန္ေရာက္ေတာ့လည္း ဇနီးေမာင္ႏွံႏွစ္ေယာက္စလံုးက ေစာင့္ေနရတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔သားအဖကို အားနာေႀကာင္း အတပ္ထပ္ေျပာလိိို႔ ကိုယ္ကျပန္အားနာခဲ့ရတယ္။ 

ခမ္းနားက်ယ္ဝန္းတဲ့ သင္တန္းေက်ာင္းႀကီးနဲ႔ ဌာနေတြကို အရာရွိတေယာက္နဲ႔ အေသးစိတ္လိုက္ျပခိုင္းျပီး တာဝန္ေတြနဲ႔ မအားလပ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းကို ႏႈတ္ဆက္ျပီးျပန္ခဲ့ေတာ့ ျမိဳ့ထဲအဝင္ အားကစားကြင္းနားေရာက္မွ ေနာက္က မီးတဝင္းဝင္းထိုးလိုက္လာတဲ့ ဆိုင္ကယ္တစီးက အတင္းေက်ာ္ရပ္ျပီး 

"အဘက မီေအာင္လိုက္ေပးပါဆိုလို႔ ေနာက္ကေန မီးထိုးျပီးလိုက္လာတာ စိတ္မရွိပါနဲ ႔ခင္ဗ်"ဆိုျပီး သူ႔
ေက်ာင္းက နည္းျပအရာရွိတေယာက္နဲ႔ သူကိုယ္တိုင္လက္မွတ္ထိုးထားတဲ့ ေက်ာင္းတံဆိပ္လက္ဆြဲ
အိတ္ရယ္၊ ေက်ာင္းျပကၡဒိန္ရယ္၊ တပ္မေတာ္နည္းပညာတကၠသိုလ္ ႏွစ္လည္မဂ္ဂဇင္းစာအုပ္ေလး
ရယ္ ခုထိအျမတ္တႏိုးသိမ္းထားပါတယ္သူငယ္ခ်င္း ....

အဲဒီအျပင္ ရန္ကုန္က အထင္ကရ ဟိုတယ္ႀကီးတခုမွာ သူ တပ္မ (၃၃) တပ္မမွဴးဘဝက ဆံုႀကေတာ့ သူ႔
ကိုယ္ေရးအရာရွိသာသာ အဆင့္နဲ႔ တပ္ကထြက္လာတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို လူေရွ ့မွာ သူက အရင္ဦး
ေအာင္ salute ေပးတယ္ဗ်ာ။ တပ္ကထြက္ျပီးကတည္းက လူေရွ ႔သူေရွ ့မွာ salute လုပ္ေလ့
မရွိတဲ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုေတာင္ အျပစ္ျမင္မိျပီး သူငယ္ခ်င္းကို အားနာမိခဲ့တာအမွန္ပါ။ 

တပ္ထဲမွာသူ႔ရဲ့လူႀကီးဆန္မႈနဲ ႔ စစ္သားေကာင္းပီသမႈ၊ တပည့္ေတြရဲ့ ရင္ထဲႏွလံုးထဲက အမွန္တကယ္ခ်စ္ခင္ေလး
စားခံရမႈေတြကို သူနဲ႔လက္တြဲခဲ့တဲ့ ရဲေဘာ္ရဲဘက္တိုင္း သိႀကပါတယ္။ ရန္ကုန္ျမိဳ့ သာေကတ အထက္
တန္းေက်ာင္းက ေအာင္ျမင္ခဲ့ျပီး ဒီေန႔အခ်ိန္ထိ ေလာဘသကၠာရကင္းစြာနဲ႔ ရိုးသားစြာတာဝန္ထမ္း
ေဆာင္ေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္း ဦးေဆာင္တိုက္ေနတဲ့ တရားေသာစစ္ပြဲေအာင္ျမင္ပါေစ။ 

ငါခ်စ္တဲ့ျပည္နယ္နဲ႔ ဒို႔ႏိုင္ငံေတာ္ကိုကာကြယ္ႏိုင္ပါေစ။ Who dares Win ပါသူငယ္ခ်င္း။

ေလးစားစြာျဖင့္

၂၅၇၈(ေအာင္ဆန္းတပ္ခြဲ)