ေရေျမျခားလွ်က္ ေက်ာက္ဆူးႏွစ္လက္ အပိုင္း(၁၈)

==============
ကိုယ့္အေတြးနဲ႔ကိုယ္ၿပံဳးေနစဥ္မွာပင္ ကလစ္ကလစ္ကလစ္ဟူေသာ မက္ဆင္ဂ်ာမွ
အသံထြက္လာၿပီ ေတာက္ခနဲ နံပါတ္ေလးတက္လာသည္ ထိုေနာက္ နံပါတ္ေတြကို
ပလံုစီတက္လာေလေတာ့သည္။ မိုးယံထက္တစ္ေယာက္ သူျဖစ္ပါေစဟူေသာ
အေတြးေလးႏွင့္ မက္ဆင္ဂ်ာကို တုန္ရီေနေသာလက္ႏွင့္ ဖြင့္ၾကည့္လိုက္မိသည္။
ေပ်ာ္ရႊင္မွဳေတြက လျပည့္ေန႔ဒီေရလို အလုံးအရင္းျဖင့္ ရင္ခြင္ထဲသို႔စီး၀င္လာေလသည္။
သူမမွသူမအစစ္....။ ေဟး ခနဲေပ်ာ္ရႊင္စြာ ေအာ္ဟစ္လိုက္ၿပိးမွ ညဥ့္နက္ေနၿပီဆိုတာ
သတိရ၍ မနဲျပန္ထိန္းလိုက္ရသည္။ ဖုန္းေပၚမွ စာမ်ားကိုအလွ်င္အျမန္ဖတ္လိုက္ေတာ့

"ယံ ေရစာမျပန္ႏိုင္တာေဆာရီးေနာ္ Ying ရဲ႕ဖုန္းပင္လယ္ထဲျပဳတ္က်သြားလိုပါ
ၿပီးေတာ့ ျပန္ေရာက္ေရာက္ျခင္း စာတမ္းေတြလုပ္ေနရလို႔ ဖုန္းလဲထြက္မ၀ယ္ျဖစ္ဖူး
ၿပီးေတာ့ အေမလဲေဆးရံုတက္လိုက္ရလို႔ ပိုက္ဆံေတာ္ေတာ္ကုန္သြားတယ္ေလ
ခုေတာင္မွ လီ ကဖုန္း၀ယ္ေပးလို႔ေပါ့ မဟုတ္ရင္ လကုန္မွ၀ယ္ျဖစ္မွာ ယံကိုအရမ္း
လြမ္းေနတာသိလား"

ဘာပဲေျပာေျပာ သူမေျပာတာတကယ္ဟုတ္ဟုတ္မဟုတ္ဟုတ္ မိုးယံထက္တစ္ေယာက္
ေတာ့မ်က္စိမွိတ္ယံုလိုက္သည္ပင္။ အကယ္၍ သူမက ေနအေနာက္အရပ္ကထြက္သည္
ဆိုလွ်င္ပင္ ေခါင္းညိတ္လက္ခံလိုက္မည့္သူမဟုတ္ပါလား။ အခ်စ္ဆိုတာ လူကိုရူးသြပ္ေစ
တတ္သည္ဆိုသည္ကေတာ့ အမွန္တရားတခုပင္မဟုတ္ပါလား။

" Ying ရယ္ အရမ္းလြမ္းေနတာသိလား"
"တကယ္"
"တကယ္ေပါ့ကြယ္။ ယံက တကယ္မခ်စ္ပဲခ်စ္တယ္လို႔ေျပာျပီး ပစ္သြားသလားလို႔"
"အယ္ ေျပာရတယ္ရွိေသး ဘယ္သူကခ်စ္တယ္စေျပာတာလဲ ေျပာၾကည့္"
"ကိုစေျပာတာေလ"
"ဟုတ္လဲဟုတ္ပဲနဲ႔"
"တကယ္ပါဆို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေစ်းမွာ ျမန္မာလိုေျပာတာ ဘာေျပာတာထင္လို႔တုန္း"
"ဘာေျပာတာလဲ"
"Ying ကိုအရမ္းခ်စ္တယ္ေျပာတာ"
"ဟုတ္ပါတယ္ဆို"
"ဒါဆို ယံက အရင္ခ်စ္တယ္လိုေျပာတာေပါ့"
"ဒါေပါ့"
"ဒါဆိုဘာလို႔ Ying့ကို နားလည္ေအာင္မေျပာရတာလဲ"
"အဲဒီတုန္းက တာ၀န္ေတြကရွိေနတယ္ေလ အဲဒီတုန္းက Ying သာသေဘာမတူခဲ့ရင္
ႏိုင္ငံအဆင့္ေတြထိပါျဖစ္သြားႏိုင္တယ္ေလ ၿပီးေတာ့ဒီလိုရုပ္ဆိုးဆိုးလူတစ္ေယာက္ကို
Ying လို နတ္သမီးေလးတပါးက မခ်စ္ႏိုင္ဘူးလို႔ထင္ခဲ့တာေလ"
"အပိုေတြ"
"တကယ္ပါကြာ မီးအိမ္ရွင္ သီခ်င္းထဲကလို မင္းကငါရဲ႕နတ္သမီးေလးပါ"
"အဲလိုအေျပာေတြေၾကာင့္ ပိုခ်စ္သြားၿပီ"

ဒီလိုႏွင့္ မိုးယံထက္တစ္ေယာက္ညဥ့္နက္မွ ႏႈတ္ဆက္ၿပီးအိမ္ယာ၀င္ခဲ့ေလသည္။ သူ႔အဖို႔
ေတာ့ လပိုင္းမ်ားစြာၾကာမွပထမဆံုး ေပ်ာ္ရႊင္စြာအိပ္စက္ခဲ့ရျခင္းပင္ျဖစ္ေလေတာ့သည္။
ေနာက္တေန႔ရံုးဖြင့္ရက္ ရံုးျပန္တက္ေတာ့ မ်ားစြာေျပာင္းလဲေနေသာ သူ႔ပံုစံကိုၾကည့္ၿပီးေတာ့
သူရေဇာ္တစ္ေယာက္ေတာ့အႀကီးအက်ယ္အံႀသေနေလသည္။ ေအးေလ လြန္ခဲ့သည့္ ႏွစ္ရက္
ေလာက္ကပဲ လဒႀကီးလည္လိမ္ထားသလိုပုပ္သိုးေနေသာမ်က္ႏွာႏွင့္သူက အခုေတာ့ မိႈတြင္း
ၾကားထဲမွ ေကာက္ရသည့္ထီလက္မွတ္ကို ကံစမ္းမဲေပါက္သည့္အခ်ိန္တြင္တိုက္မိၿပီး ထီေပါက္
သည္ကိုသိလိုက္ရသည္မ်က္ႏွာမ်ိဳးအျဖစ္ေျပာင္းလဲေနသည္ကိုး....။ သိပ္ေတာ့ၾကာၾကာမအံၾသ
လိုက္ရပါ မိုးယံထက္ကိုယ္တိုင္ မေနႏိုင္မထိုင္ႏိုင္ၾကြားသည့္ကို ၾကားလိုက္ရမွ ေၾကာ္ျငာေတြထဲ
ကလို ေအာ္ ဒါ့ေၾကာင္းကိုးဆိုၿပီျဖစ္သြားေလေတာ့သည္။

ေနာက္ပိုင္းရက္ေတြကေတာ့ မိုးယံထက္တစ္ေယာက္အတြက္ေတာ့ မအားလပ္သည့္ရက္စြဲမ်ား
ပင္။ တပ္အလုပ္ ရံုးအလုပ္အျပင္ ညေနရံုးဆင္းခ်ိန္ ကိုရီးယာစကားသင္ရသည့္ကိစၥ ညဘက္တြင္
Ying ႏွင့္ခ်က္တင္တက္ရသည့္ကိစၥ သူမထံသို႔ပို႔ရန္ selfieမ်ားကို မလွလွေအာင္ရိုက္ရသည့္ကိစၥႏွင့္
မအားလပ္ႏိုင္ေအာင္ပင္။ skypeေျပာဖို႔ လိုင္းေကာင္းသည့္ဆိုင္ ရွာရသည္ကလဲ မေမာႏိုင္မပန္းႏိုင္
ေသာ ကိစၥတစ္ခုပင္။ မိုးယံထက္အတြက္ကေတာ့ သာေကတကေန ရွစ္မိုင္အထိသြားၿပီး အင္တာနက္
သံုးေနရသည္ကိုပင္ ပင္ပန္းသည္ဟုမထင္မိေတာ့။ အခ်စ္စြမ္းအားက အလြန္တရာႀကီးမားလွသည္
မဟုတ္ပါလား။ သူ႔အတြက္ကေတာ့ အရာအားလံုးကလွပေနသည္။ ေက်ာင္းသားဟု ေခါင္းစဥ္တပ္
ထားေသာ ကေလက၀ေတြ ဆႏၵျပတာကလဲလွပေနသည္။ လက္၀ါးမ်ားျဖန္႔ကာတားစီးေနေသာရဲမ်ား
ကလဲ ခ်စ္စရာေကာင္းေနသည္။ဒါေပမယ့္ဟိုသက္ၾကားအို တရုတ္ႀကီးကေတာ့လွမလာႏိုင္ေသး။

ေလာကသေဘာအရ ေကာင္းမြန္ေသာအရာမ်ားမွာၾကာရွည္မခံသည္ဆိုသည္ကို မိုးယံထက္တစ္
ေယာက္မၾကာခင္သိရွိခဲ့ရေလေတာ့သည္။ အဲဒီညကေတာ့ မိုးယံထက္အတြက္ ေလာကငရဲကို
ေနာက္တဖန္ျပန္ဆင္းသက္ေစျပန္သည္။ ျမတ္စြာဘုရားကိုယ္တိုင္ေဟာၾကားခဲ့သည့္ ဒုကၡမ်ားထဲ
မွာ ခ်စ္ေသာသူႏွင့္ေကြကြင္းရသည့္ဒုကၡကို ခံစားေနရေသာ္လည္း အင္တာနက္ေက်းဇူးေၾကာင့္
အတူရွိေနသလိုျဖစ္ေန၍ မသိခဲ့ေသာ္လည္း သူမေျပာခဲ့သည့္စကားမ်ားက တကယ္ခံစားရေတာ့
မည္ျဖစ္ေၾကာင္းကိုသိရွိခဲ့ရေလေတာ့သည္။

"ယံကို ေျပာစရာရွိတယ္ ယံ"
"ေျပာေလ Ying"
"Ying ကို အေမက အိမ္ေထာင္ဖက္ေတြ႔ခိုင္းေနၿပီ"
"ဘယ္လို ယံရွိေနတယ္ဆိုတာ မေျပာဘူးလား Ying ရယ္"
"ေျပာပါတယ္ ဒါေပမယ့္ ယံနဲ႔ ကၽြန္မကအေ၀းႀကီးမွာေလ အေမကမျဖစ္ႏိုင္ဘူး ဘယ္လိုမွေပါင္း
စည္းႏိုင္မွာမဟုတ္ဘူးလို႔ေျပာတယ္ Ying ျငင္းျခင္ပါတယ္ ေပါင္းစည္းႏိုင္မွာလို႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္
ဒါေပမယ့္...... မျဖစ္ႏိုင္ဘူးဆိုတာ ႏွစ္ေယာက္လံုးသိေနၾကတာပဲေလ"
"ဘာလို႔ျဖစ္ႏိုင္ရမွာလဲကြယ္ ျဖစ္ေအာင္ႀကိဳးစားရင္ျဖစ္ႏိုင္ရမွာေပါ့"
"ဘယ္လိုျဖစ္ႏိုင္မွာလဲကြယ္"
"ယံႀကိဳးစားမယ္ ယံဘယ္ေတာ့မွအရံွဳးေပးမွာ မဟုတ္ဘူး။ Ying သာေစာင့္ေနေပးပါ"
"အခ်ိန္အတိုင္းအတာတစ္ခုထိေတာ့ ရႏိုင္ေပမယ့္ အခ်ိန္ၾကာလာရင္မျဖစ္ႏိုင္ဘူးေလ"

မိုးယံထက္တစ္ ဖုန္းကိုက်စ္က်စ္ပါေအာင္ကိုင္ထားရင္ ေလာကႀကီးကိုေမ့ေမ်ာေနေလေတာ့သည္။
သူဘယ္လိုပဲ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုလိမ္လိမ္ ဘယ္ေလာက္ပဲ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္ေျပာေျပာ ေရေျမျခားေနေသာ
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္အျဖစ္က ဆံုဆည္းရဖို႔ဆိုတာက ပံုျပင္တပုဒ္လိုသာပင္။ မိုးယံထက္ ေခါင္းကိုတဗ်င္း
ဗ်င္းကုတ္ရင္ စဥ္းစားေနမိသည္။ ျဖစ္ႏိုင္စရာအခ်က္ေတြကိုေတြးၾကည့္သည္။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ေပါင္း
စည္းဖို႔က Ying တပ္ကထြက္ၿပီး သူမအေမႏွင့္အတူ ျမန္မာျပည္သို႔လာမွ ဒါမွမဟုတ္ သူတပ္ကထြက္
ၿပီး သူမရွိရာကိုလိုက္သြားမွ သာျဖစ္ႏိုင္ေပလိမ့္မည္။ ဒါေပမယ့္ ေက်ာင္းေတာင္မဆင္းေသးသည့္သူမ
အတြက္ တပ္ကထြက္ဖို႔ဆိုတာ မျဖစ္ႏိုင္သလို သူ႔အတြက္လဲ တပ္ကထြက္ဖို႔ဆိုတာမျဖစ္ႏိုင္သေလာက္
ပင္...။ ဒါဆိုေ၀းရေတာ့မည္လား..။ သူမကိုလက္လႊတ္ေတာ့မွာလား။ ဒါကိုလည္း သူ႔ႏွလံုးသားကေရာ
ဦးေႏွာက္ကပါလက္မခံ။ အေျဖရွာမရႏိုင္ေသာ ေမးခြန္းေတြၾကားမွာ ခ်ာခ်ာလည္ရင္း အိပ္လို႔မရေသာ
ညတညစတင္ခဲ့ေလၿပီ။

ေနာက္ေန႔ရံုးေရာက္ေတာ့ သူရေဇာ္ကိုရင္ဖြင့္ေသာ္လည္း သူရေဇာ္ဆီက သက္ျပင္းေမာႀကီးတခုႏွင့္
သနားၾကည့္တခုကိုသာရရွိလိုက္သည္။ မိုးယံထက္တစ္ေယာက္ စိတ္ေတြအညစ္ႀကီးညစ္ေနရင္းက
မေသာက္ျဖစ္တာၾကာၿပီျဖစ္ေသာ အရက္ကို ျပန္ေသာက္ျဖစ္ေလေတာ့သည္။ သူရေဇာ္ခင္ဗ်ာလဲ...
အရင္လိုျပန္ျဖစ္သြားေသာ မိုးယံထက္ကိုၾကည့္ရင္းစိတ္မေကာင္းျဖစ္သည္မွလြဲ၍ ဘာမွမတတ္ႏိုင္
အလြန္အကၽြံမျဖစ္ေစရန္ႏွင့္ တာ၀န္မပ်က္ကြက္ေစရန္ကိုသာ ထိန္းသိမ္းရေလေတာ့သည္။ သို႔ေသာ္
မိုးယံထက္အေျခအေနက တျဖည္းျဖည္းဆိုးသထက္ဆိုးလာသလို ပထမတစ္ေခါက္ကထက္ပင္ပို၍
စိုးရိမ္းစရာေကာင္းလာသည္။ အရက္ကိုေန႔ေရာညေရာေသာက္လာသလို တာ၀န္ေတြပင္ပ်က္ကြက္
စျပဳလာေလျပီ။ သူရေဇာ္တစ္ေယာက္ေတာ့ ႀကံရမရသည့္အဆံုး ပထမအႀကိမ္က ကူညီခဲ့ေလသည့္
ႏွင္းသီရိဆီကိုသာ ဖုန္းဆက္အကူအညီေတာင္းရေလေတာ့သည္။သူမက တတ္ႏိုင္သမွ်ကူညီပါမည္
ဆိုသည့္ စကားကိုၾကားေသာ္လည္း စိတ္မေအးႏိုင္သည္က အမွန္ပင္။

မိုးယံထက္တစ္ေယာက္ ေန႔လည္ကအရွိန္က်သြားသည္ကို ျပန္တင္ရန္ အရက္ဆိုင္သုိ႔ေရာက္ေနျပန္
ေလၿပီ။ အရက္ႏွင့္အျမည္းမ်ားကိုမွာယူၿပီး ေစာင့္ဆိုင္းေနစဥ္ ဖုန္း၀င္လာသျဖင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့နံပတ္
အစိမ္းျဖစ္ေနသျဖင့္ မကိုင္ပဲေနေတာ့ရန္ စဥ္းစားၿပီးမွ စိတ္ေျပာင္းသြားၿပီး ကုိင္လိုက္ေတာ့သည္။

"ဟယ္လို အမိန္႔ရွိပါခင္ဗ်ာ"
"ကိုမိုးယံထက္လားရွင့္"
"ဟုတ္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ အခုအမိန္႔ရွိတာဘယ္သူပါလဲ"
"ႏွင္းသီရိပါ မွတ္မိလား ကိုသူ ကလပ္မွာမိတ္ဆက္ေပးတဲ့တစ္ေယာက္ေလ"
"ေအာ္ မွတ္မိပါတယ္ ေျပာပါ"
"ကိုသူဖုန္းဆက္လို႔ ကိုမိုးအရက္ေတြျပန္ေသာက္ေနတယ္ဆို"
"ေအးေလ အဲဒါမင္းနဲ႔ဘာဆိုင္လို႔လဲ"
"ဆိုင္ေတာ့မဆိုင္ပါဘူး ဒါေပမယ့္"
"ဒါေပမယ့္ ဘာျဖစ္လဲ"
"ကိုမိုး ဒီလိုပဲအရံႈးေပးေတာ့မွာလား"
"ဘယ္သူက အရႈံးေပးေနလို႔လဲ"
"ကိုယ့္ဟာကိုယ္ျပန္စဥ္းစားၾကည့္ေလ"
"ဘာကိုေျပာျခင္တာလဲ ရွင္းရွင္းေျပာ"
"ဒါဆိုလဲ ေျပာျပပါမယ္။ ကိုမိုးဒီလိုေသာက္ေနလို႔ေရာ ကိုမိုးေကာင္မေလးနဲ႔နီးရမွာလား ကိုမိုးအြန္လိုင္း
မွာေျပာေနၾကစကားရွိပါတယ္ အေမ့သားကြ ဘယ္ေတာ့မွ အရံႈးမေပးဘူး မျဖစ္ႏုိင္ဘူးဆိုတာမရွိဘူးဆို
တာေလ။ ဒီကိစၥၾကမွ အရံႈးေပးေတာ့မွာလာ မျဖစ္ႏိုင္တာေတြရွိလာေတာ့မွာလား"
"အဲဒါငါ့ကိစၥ မင္းနဲ႔မဆိုင္ဘူး ေတာ္ၿပီ မင္းေနာက္ထက္ ဖုန္းမဆက္နဲ႔ေတာ့ ဒါပဲ"

စကားျပန္ကိုမေစာင့္ပဲ ဖုန္းကိုဦးေအာင္ခ်ပစ္လိုက္ရင္း ဖုန္းကိုစားပြဲေပၚျပန္တင္လိုက္သည္။ မိုးယံထက္
၏ေခါင္းထဲမွာေတာ့အေတြးေတြပလံုစီလ်က္။ ဟုတ္သည္ ဘာမျဖစ္ႏိုင္စရာရွိလဲ ႀကိဳးစားရမည္။ ႀကိဳးစား
လွ်င္ ဘုရားေတာင္ျဖစ္ႏိုင္ေသးသည္ပဲ..။ ဒီလိုကိစၥေလးကေတာ့မျဖစ္ႏိုင္စရာဘာအေၾကာင္းမွမရွိ သူမကို
ခ်စ္ရင္ေတာ့ ဒါေလာက္ေတာ့လုပ္ႏိုင္ရမည္ဟုေတြးၿပီး ဆံုးျဖတ္ခ်က္တခုကိုပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္ခ်လိုက္သည္။သူမ
ဘ၀ကိုလဲ ဒီလို ေမွ်ာ္လင့္ေစာင့္စားေနရေသာ ဘ၀မ်ိဳးႏွင့္ မကုန္ဆံုးေစခ်င္ေသာ မိုးယံထက္၏ ဆံုးျဖတ္ခ်က္
သည္ကား.....။