ကိုေအာင္ဆန္း ၊ ကိုႀကီးႏု တို႔ တို႔ဗမာအစည္းအရံုး မ၀င္မီကပင္ သာဓု "သခင္" ျဖစ္ေနခဲ႔သည္မွာ နယ္ခ်ဲ႔သမားမ်ားကိုတိုက္ရျခင္းသည္၄င္း ၊ ငို႔ဘ ႏိုင္ငံေရးသမားႀကီးမ်ားကို ကေလာ္ရျခင္းသည္၄င္း
ေပ်ာ္လည္းေပ်ာ္၏ ။ စိတ္ဇြဲလည္းထက္သန္၏ ။
ဂ်ပန္ေခတ္ ကိုေရႊသခင္မ်ား ရာထူးအမယ္မယ္ ရၾကေသာအခါ
လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဘက္ခ်င္းပင္ မ်က္ႏွာထားတင္းလာၾကေသာေၾကာင္႔ သာဓုစိတ္ပ်က္စျပဳလာ၏ ။ ႏိုင္ငံေရးကိုစိတ္ပ်က္ျခင္းမဟုတ္ ။ စိန္နားကပ္ မပန္ဖူးသူ ျဗဳန္းကနဲ ပန္လိုက္ရေသာ္
နားတခါခါရိွတတ္သကဲ႔သို႔ "ရာထူးႏွင္႔ အာဏာ" ေခါင္းေပါင္းကေလး ေပါင္းလိုက္ရေသာအခါ
သခင္အခ်ိဳ႔ ေခါင္းတခါခါ ျဖစ္လာေသာေၾကာင္႔ "မူ" ကိုမဟုတ္ "လူ" ကိုစိတ္ပ်က္သျဖင္႔
သာဓုလည္း ႏိုင္ငံေရးမွထြက္ကာ ပူတူတူး ေပါင္ဒါ လုပ္ေရာင္းရင္းခပ္ေအးေအးေနခဲ႔၏ ။
ဂ်ပန္ေျပးရၿပီး အဂၤလိပ္မ်ား ျပန္၀င္လာသည္ ။ ထို႔ေနာက္ ဖ-ဆ-ပ-လ အစိုးရဖြဲ႔သည္ ။
တေန႔ေသာ္ သာဓုသည္ ပူတူတူး ေပါင္ဒါေၾကာ္ျငာကားကို ေျမနီကုန္းဘက္မွ ေမာင္းလာစဥ္
ဦး၀ိစာရအ၀ိုင္းသို႔ အေရာက္ ေရႊတိဂံုဘုရားဘက္မွ အရိွန္ျပင္းစြာ ၀င္လာေသာ မာစီဒီးကား တစ္စီးႏွင္႔
တိုက္မိလုလု ျဖစ္သြားသည္ ။ ကားလမ္းစည္းကမ္း အရဆိုလွ်င္ သာဓုက အ၀ိုင္းဆီေရာက္ႏွင္႔ေနၿပီ ။
ထိုကားက အရိွန္သတ္ရပ္ေစာင္႔ရမည္ျဖစ္ေသာ္လည္း တဇြတ္ထိုးေမာင္း၀င္လာသည္ ။
ထိုကားကမွားေနသည္ ။ သို႔တိုင္ေအာင္ ယင္းမာစီဒီးကားသည္ ေနာက္ဆုတ္ေရွာင္မေပး ။ ေမာင္းသူကပင္ သာဓုကိုဘုၾကည္႔ၾကည္႔ကာ တစ္စံုတစ္ခုေရရြတ္သည္ ။ သာဓုမၾကားရ ။
မၾကာမီ ေဘးမွထိုင္လိုက္လာသူ ဆင္းလာသည္ ။ သို႔မွပင္ ဆင္းလာသူသည္သက္ေတာ္ေစာင္႔ ၊
ေနာက္မွထိုင္လိုက္လာသူသည္ ၀န္ႀကီးျဖစ္သည္ကိုသတိထားမိ၏ ။ ဆင္းလာသူသက္ေတာ္ေစာင္႔က
စတင္းဂန္းေလာ ၊ ေတာ္မီေလာ မမွတ္မိ ။ ေသနတ္ကိုင္ထားးသည္ ။
"ခင္ဗ်ားဘယ္လိုေမာင္းတာလဲ"
"သူလိုငါလိုပဲေမာင္းတာေပါ႔" ... သို႔သာဓုေျဖသည္ကို သူမေက်နပ္ ။
မွားေနသူအဖို႔ေမးခြန္းရွားပါးေနဟန္ျဖင္႔ေၾကာင္ေနသည္ ။ ၀န္ႀကီးလုပ္သူကလွမ္းေခၚသည္ ။
သူမၾကား၍ေလာ ၊ အာဏာျပလို၍ေလာ မသိ ။ သက္ေတာ္ေစာင္႔မင္းက မျဖစ္ေသးေသာကိစၥ ၊
အေၾကာင္းရင္းမဟုတ္ေသာ စကားျဖင္႔ ေမးခြန္းထုတ္ေနျပန္၏ ။
"ခုမတိုက္မိေသးဘူး ၊ ကဲ တိုက္မိၿပီဆိုပါေတာ႔ ဘယ္သူလမ္းမွားသလဲ" ဟု သာဓုက လိုရင္းကိုကိုင္လိုက္ေသာအခါ သူဘာေျပာရမွန္းမသိ ျဖစ္သြားရာမွ ...
"ဒါ ဘယ္သူ႔ကားလဲ ၊ မသိဘူးလား"
သာဓုက မသိဟန္ေဆာင္ကာေခါင္းခါ ျပလိုက္သည္ႏွင္႔ ...
"ဒါ ၀န္ႀကီးကား ၊ ၾကည္႔ေရွာင္မွေပါ႔"
သာဓုတြင္ ပူကနဲေသြးဆူသြား၏ ။ ဥပေဒဆိုသည္မွာ ျပည္သူအတြက္သပ္သပ္ ၊
၀န္ႀကီးမ်ားအတြက္ တစ္မ်ိဳးဟူ၍ မရိွ ။ ကမာၻတြင္လည္းမရိွ ။ ၀န္ႀကီးကား လမ္းမွားလွ်င္ အျပစ္မရိွ ၊
မွန္သူပင္ အေလ်ာ္ေပးရမလိုျဖစ္ေနသည္ ။ သူတို႔ရာဇ၀တ္မႈက်ဴးလြန္လွ်င္ မည္သို႔နည္း ။
သို႔ေသာ္ သာဓု တိုတိုပင္ေျပာလိုက္သည္ ။
"ဘယ္သိမလဲ ၊ ေကာင္းၿပီ ၊ ေနာက္ကိုက်ဳပ္ၾကည္႔ေရွာင္မယ္ ၊
၀န္ႀကီးကားမွန္း သိေအာင္လည္း ေခါင္းေလာင္းေလး တပ္ထား ၊ ကေလာင္ကလင္ဆို ေဘးကပ္ေပးမယ္" ... သို႔ေျပာလိုက္သည္ႏွင္႔ သူ႔မ်က္ႏွာတြင္ ရဲကနဲ နီသြားသည္ ။
တစံုတရာ ေျပာဆိုမည္အျပဳတြင္ ကားထဲပါလာသူ၀န္ႀကီးက ...
"ေဟ႔ လာ လာ ေျပာမေနနဲ႔ေတာ႔ ၊ သြားမယ္ လာ" ဟုလွမ္းေခၚလိုက္သျဖင္႔ သက္ေတာ္ေစာင္႔လည္း
ခပ္ေဆာင္႔ေဆာင္႔ ထြက္သြားရင္းက သိပ္လူ၀ါး၀တဲ႔ေကာင္ ဟူေသာ အၾကည္႔မ်ိဳးျဖင္႔ ဘုၾကည္႔ၾကည္႔သြားေသး၏ ။
ေျခာက္လခန္႔ ၾကာေသာအခါ ေဆြးေႏြးပြဲတခု၌ ၀န္ႀကီး သခင္လြင္ ၊ ၀န္ႀကီး သခင္ခ်စ္ေမာင္ ၊
၀န္ႀကီး ဦးရာရွစ္ တို႔ႏွင္႔ အမွတ္မထင္ ေတြ႔ဆံုမိၾကခိုက္ ၁၃၀၀ ျပည္႔ အေရးေတာ္ပံု ၊ ေရနံသပိတ္ ၊
လြတ္လပ္ေရးတိုက္ပြဲ ... စသည္တို႔ျဖင္႔ စကားစပ္မိသည္တြင္ သခင္လြင္က ...
ပူတူတူး ေပါင္ဒါ အသံခ်ဲ႔စက္ကို ေဟာေျပာပြဲတိုင္း ကူညီခဲ႔သည္႔အေၾကာင္း ေရာက္သြားသည္ႏွင္႔ ဦးရာရွစ္လည္း သာဓုကိုလွည္႔ၾကည္႔၏ ။ အားနာၿပံဳး ၿပံဳးျပ၏ ။
သာဓု
( သာဓု လူ၀ါး၀တယ္ စာအုပ္မွ )
ေပ်ာ္လည္းေပ်ာ္၏ ။ စိတ္ဇြဲလည္းထက္သန္၏ ။
ဂ်ပန္ေခတ္ ကိုေရႊသခင္မ်ား ရာထူးအမယ္မယ္ ရၾကေသာအခါ
လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဘက္ခ်င္းပင္ မ်က္ႏွာထားတင္းလာၾကေသာေၾကာင္႔ သာဓုစိတ္ပ်က္စျပဳလာ၏ ။ ႏိုင္ငံေရးကိုစိတ္ပ်က္ျခင္းမဟုတ္ ။ စိန္နားကပ္ မပန္ဖူးသူ ျဗဳန္းကနဲ ပန္လိုက္ရေသာ္
နားတခါခါရိွတတ္သကဲ႔သို႔ "ရာထူးႏွင္႔ အာဏာ" ေခါင္းေပါင္းကေလး ေပါင္းလိုက္ရေသာအခါ
သခင္အခ်ိဳ႔ ေခါင္းတခါခါ ျဖစ္လာေသာေၾကာင္႔ "မူ" ကိုမဟုတ္ "လူ" ကိုစိတ္ပ်က္သျဖင္႔
သာဓုလည္း ႏိုင္ငံေရးမွထြက္ကာ ပူတူတူး ေပါင္ဒါ လုပ္ေရာင္းရင္းခပ္ေအးေအးေနခဲ႔၏ ။
ဂ်ပန္ေျပးရၿပီး အဂၤလိပ္မ်ား ျပန္၀င္လာသည္ ။ ထို႔ေနာက္ ဖ-ဆ-ပ-လ အစိုးရဖြဲ႔သည္ ။
တေန႔ေသာ္ သာဓုသည္ ပူတူတူး ေပါင္ဒါေၾကာ္ျငာကားကို ေျမနီကုန္းဘက္မွ ေမာင္းလာစဥ္
ဦး၀ိစာရအ၀ိုင္းသို႔ အေရာက္ ေရႊတိဂံုဘုရားဘက္မွ အရိွန္ျပင္းစြာ ၀င္လာေသာ မာစီဒီးကား တစ္စီးႏွင္႔
တိုက္မိလုလု ျဖစ္သြားသည္ ။ ကားလမ္းစည္းကမ္း အရဆိုလွ်င္ သာဓုက အ၀ိုင္းဆီေရာက္ႏွင္႔ေနၿပီ ။
ထိုကားက အရိွန္သတ္ရပ္ေစာင္႔ရမည္ျဖစ္ေသာ္လည္း တဇြတ္ထိုးေမာင္း၀င္လာသည္ ။
ထိုကားကမွားေနသည္ ။ သို႔တိုင္ေအာင္ ယင္းမာစီဒီးကားသည္ ေနာက္ဆုတ္ေရွာင္မေပး ။ ေမာင္းသူကပင္ သာဓုကိုဘုၾကည္႔ၾကည္႔ကာ တစ္စံုတစ္ခုေရရြတ္သည္ ။ သာဓုမၾကားရ ။
မၾကာမီ ေဘးမွထိုင္လိုက္လာသူ ဆင္းလာသည္ ။ သို႔မွပင္ ဆင္းလာသူသည္သက္ေတာ္ေစာင္႔ ၊
ေနာက္မွထိုင္လိုက္လာသူသည္ ၀န္ႀကီးျဖစ္သည္ကိုသတိထားမိ၏ ။ ဆင္းလာသူသက္ေတာ္ေစာင္႔က
စတင္းဂန္းေလာ ၊ ေတာ္မီေလာ မမွတ္မိ ။ ေသနတ္ကိုင္ထားးသည္ ။
"ခင္ဗ်ားဘယ္လိုေမာင္းတာလဲ"
"သူလိုငါလိုပဲေမာင္းတာေပါ႔" ... သို႔သာဓုေျဖသည္ကို သူမေက်နပ္ ။
မွားေနသူအဖို႔ေမးခြန္းရွားပါးေနဟန္ျဖင္႔ေၾကာင္ေနသည္ ။ ၀န္ႀကီးလုပ္သူကလွမ္းေခၚသည္ ။
သူမၾကား၍ေလာ ၊ အာဏာျပလို၍ေလာ မသိ ။ သက္ေတာ္ေစာင္႔မင္းက မျဖစ္ေသးေသာကိစၥ ၊
အေၾကာင္းရင္းမဟုတ္ေသာ စကားျဖင္႔ ေမးခြန္းထုတ္ေနျပန္၏ ။
"ခုမတိုက္မိေသးဘူး ၊ ကဲ တိုက္မိၿပီဆိုပါေတာ႔ ဘယ္သူလမ္းမွားသလဲ" ဟု သာဓုက လိုရင္းကိုကိုင္လိုက္ေသာအခါ သူဘာေျပာရမွန္းမသိ ျဖစ္သြားရာမွ ...
"ဒါ ဘယ္သူ႔ကားလဲ ၊ မသိဘူးလား"
သာဓုက မသိဟန္ေဆာင္ကာေခါင္းခါ ျပလိုက္သည္ႏွင္႔ ...
"ဒါ ၀န္ႀကီးကား ၊ ၾကည္႔ေရွာင္မွေပါ႔"
သာဓုတြင္ ပူကနဲေသြးဆူသြား၏ ။ ဥပေဒဆိုသည္မွာ ျပည္သူအတြက္သပ္သပ္ ၊
၀န္ႀကီးမ်ားအတြက္ တစ္မ်ိဳးဟူ၍ မရိွ ။ ကမာၻတြင္လည္းမရိွ ။ ၀န္ႀကီးကား လမ္းမွားလွ်င္ အျပစ္မရိွ ၊
မွန္သူပင္ အေလ်ာ္ေပးရမလိုျဖစ္ေနသည္ ။ သူတို႔ရာဇ၀တ္မႈက်ဴးလြန္လွ်င္ မည္သို႔နည္း ။
သို႔ေသာ္ သာဓု တိုတိုပင္ေျပာလိုက္သည္ ။
"ဘယ္သိမလဲ ၊ ေကာင္းၿပီ ၊ ေနာက္ကိုက်ဳပ္ၾကည္႔ေရွာင္မယ္ ၊
၀န္ႀကီးကားမွန္း သိေအာင္လည္း ေခါင္းေလာင္းေလး တပ္ထား ၊ ကေလာင္ကလင္ဆို ေဘးကပ္ေပးမယ္" ... သို႔ေျပာလိုက္သည္ႏွင္႔ သူ႔မ်က္ႏွာတြင္ ရဲကနဲ နီသြားသည္ ။
တစံုတရာ ေျပာဆိုမည္အျပဳတြင္ ကားထဲပါလာသူ၀န္ႀကီးက ...
"ေဟ႔ လာ လာ ေျပာမေနနဲ႔ေတာ႔ ၊ သြားမယ္ လာ" ဟုလွမ္းေခၚလိုက္သျဖင္႔ သက္ေတာ္ေစာင္႔လည္း
ခပ္ေဆာင္႔ေဆာင္႔ ထြက္သြားရင္းက သိပ္လူ၀ါး၀တဲ႔ေကာင္ ဟူေသာ အၾကည္႔မ်ိဳးျဖင္႔ ဘုၾကည္႔ၾကည္႔သြားေသး၏ ။
ေျခာက္လခန္႔ ၾကာေသာအခါ ေဆြးေႏြးပြဲတခု၌ ၀န္ႀကီး သခင္လြင္ ၊ ၀န္ႀကီး သခင္ခ်စ္ေမာင္ ၊
၀န္ႀကီး ဦးရာရွစ္ တို႔ႏွင္႔ အမွတ္မထင္ ေတြ႔ဆံုမိၾကခိုက္ ၁၃၀၀ ျပည္႔ အေရးေတာ္ပံု ၊ ေရနံသပိတ္ ၊
လြတ္လပ္ေရးတိုက္ပြဲ ... စသည္တို႔ျဖင္႔ စကားစပ္မိသည္တြင္ သခင္လြင္က ...
ပူတူတူး ေပါင္ဒါ အသံခ်ဲ႔စက္ကို ေဟာေျပာပြဲတိုင္း ကူညီခဲ႔သည္႔အေၾကာင္း ေရာက္သြားသည္ႏွင္႔ ဦးရာရွစ္လည္း သာဓုကိုလွည္႔ၾကည္႔၏ ။ အားနာၿပံဳး ၿပံဳးျပ၏ ။
သာဓု
( သာဓု လူ၀ါး၀တယ္ စာအုပ္မွ )