အေဖနဲ႔ အေဖ႔တန္ဖုိး

  Image may be NSFW.
Clik here to view.ဒီပုံက လြတ္လပ္ေရးရျပီးစ ျပည္တြင္းစစ္ အစ တပ္ထြက္ခါနီး ပုံတပုံပါ။ လက္နက္နဲ႔ ယူနီေဖါင္းေတြက တညီတညြတ္ထဲ မျဖစ္ၾကဘူးထင္ပါတယ္



  
    ကြ်န္ေတာ္ ရွစ္တန္းႏွစ္ေလာက္၊ အေဖနဲ႔  ျမိဳ႔ထဲေလွ်ာက္သြားခဲ႔တုန္းမွာ သာမန္ေလာက္ အေၾကာင္းအရာေလးတခုက-ဒီအခ်ိန္အခါမွာေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္႔ကို အၾကီးအက်ယ္အမွတ္ရေနေစတတ္ပါျပီ။ အဲဒီတုန္းက အေဖ လမ္းေဘးစာအုပ္တန္း၊ စာအုပ္အေဟာင္းပုံေတြၾကားမွာ  စာအုပ္တအုပ္ကုိ အမွတ္မထင္ ေတြ႔ျပီး ၀မ္းသာအားရနဲ႔ ၀ယ္လာတဲ႔အေၾကာင္းေလး။ စာအုပ္နံမည္က “ ျမန္မာနယ္ျခား ကိုဟီးမား ”တဲ႔ ။ ေရးတဲ႔သူမမွတ္မိပါ။ ဘာမွလည္း ထင္ရွားတာ ေခတ္လူေတြစိတ္၀င္စားစရာမပါ။ ကာလေခတ္-သားသမီးေတြၾကိဳက္တာမပါ။ ဒါေပမယ္႔အေဖက-လမ္းတေလွ်ာက္-အဲဒီစာအုပ္ကုိ သူဘာလုိ႔ စိတ္၀င္စားရေၾကာင္း တခုတ္တရ ကြ်န္ေတာ္႔ကို ေျပာလာခဲ႔ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္က ကိုဟီးမား ဆုိတဲ႔နံမည္ကို ၾကားေတာင္မၾကားဖူးဘူး ။ စိတ္မ၀င္စားေတာ႔ စိတ္၀င္စားတဲ႔ဟန္လည္း မျပခဲ႔မိဘူး။


   မၾကာခဏ အေဖက အိမ္မွာ-သူ-ရွစ္တန္းႏွစ္ထဲ ဘီအုိင္ေအတပ္ေတြသူတုိ႔ဟသၤာတနယ္ေရာက္လာပုံ၊ သူက ၁၆ႏွစ္သား၊ကာလသားေပါက္ျဖစ္ေနခ်ိန္။  ငယ္စိတ္-တုိက္ခ်င္ခိုက္ခ်င္စိတ္ -မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ဓါတ္ေတြနဲ႔ တခါတည္းမိဘနဲ႔ေဆြမ်ိဳးေတြကိုစြန္႔၊ ရြာနဲ႔ လယ္ကိုစြန္႔- လြတ္လပ္ေရးစစ္ ကမာၻစစ္ထဲပါသြားတယ္ဆုိတဲ႔အေၾကာင္း-တေန႔တေန႔ ၁၅မိုင္ကေန မိုင္၂၀ အထိ ေျခလ်င္ေလွ်ာက္စစ္္ခ်ီရတဲ႔အေၾကာင္း၊အဂၤလိပ္တပ္ေတြနဲ႔ုဘယ္လုိအျပင္းအထန္တုိက္ရေၾကာင္း ေရာက္တဲ႔ေဒသနံမည္ေတြ စစ္ဆင္ေရးနံမည္ေတြနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္႔ကို ၾကံဳသလုိေျပာပါတယ္။   အတူလုိက္ပါေနတဲ႔ ဂ်ပန္တပ္ေတြကအလြန္ၾကမ္းတမ္းပုံ ။စစ္ပညာရဘုိ႔ ေန႔စဥ္ပါးရိုက္ခံ-ရပုံ၊အဂၤလိပ္ကို အိႏၵိယနယ္စပ္အထိလုိက္လံတုိက္ခုိက္ၾကပုံ စတဲ႔စတဲ႔ အေၾကာင္းေတြအားပါးတရ ေျပာျပတတ္ပါတယ္။ စစ္ဆင္ေရးဘယ္ေလာက္ရွည္ရွည္ၾကာၾကာ- ခ်ီရေၾကာင္း။ အဂၤလိပ္က အိႏိၵယနယ္စပ္မွာ ဆက္ ဆုတ္မေျပးေတာ႔ပဲ ခံခ်တဲ႔အခါ သူတုိ႔ ဘယ္လုိအလူးအလဲခံရေၾကာင္း။ ကိုဟီးမားဆုိတဲ႔နယ္စပ္ျမိဳ႔ကေလးကိုသိမ္းဘုိ႔ ဂ်ပန္ေတြအျပင္းအထန္တုိက္ခုိက္ၾကပုံ။အဲဒီ ကိုဟီးမားျမိဳ႕ကို-ရဘုိ႔ ဂ်ပန္ကသူ႕တပ္သား ၄၀၀၀ အက်အဆုံးခံ-တုိက္ေပမယ္႔မရတဲ႔အေၾကာင္း။ အေဖပါတဲ႔ျမန္မာတပ္ရင္း၄ရင္းလည္း၂ရင္းစာေလာက္သာက်န္ပုံ ။သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြ က်ဆုံးကုန္ေၾကာင္း ။ ကေဘာ္ခ်ိဳင္႔၀ွမ္းေဒသကုိ ေသမင္းလြင္ျပင္လုိ႔ေခၚေၾကာင္း။ ဂ်ပန္ဖက္က စစ္သား ခ်ည္း ၁၃၅၀၀-အဲဒီစစ္ဆင္ေရးမွာက်ဆုံးခဲ႔ပုံ။( လမ္းတေလွ်ာက္ ငွက္ဖ်ား ၀မ္းကိုက္ ရိကၡာအစာျပတ္ငတ္ေသက်န္ခဲ႔တာေတြလည္း တပုံတပင္တဲ႔  )  ေနာက္ဆုံး မေသလုိ႔က်န္တဲ႔သူေတြအႏိုင္ႏိုင္လူနာသယ္ စစ္ရွံဳးတပ္ေခါက္ျပန္လာရတဲ႔အေၾကာင္းေတြ။ ခ်င္းတြင္းျမစ္ထဲ ၀ါးေဖါင္ေလးေတြနဲ႔ ျပန္ေမ်ာခ်လာၾကပုံေတြ။ဒါေၾကာင္႔ သူ  ကိုဟီးမား အိႏၵိယနယ္စပ္ျမိဳ႔ကေလးကိုအမွတ္ရေၾကာင္းေတြေပါ႔ ။

သားျဖစ္တဲ႔ကြ်န္ေတာ္က စိတ္၀င္တစားမရွိခဲ႔ပါ။ ဒါေတြက ေ၀းခဲ႔တဲ႔အတိတ္ေတြ-ျပီးခဲ႔တဲ႔အေၾကာင္းေတြ-ေပါ႔ေပါ႔ေလးလုပ္ထားခဲ႔မိတယ္ဗ်ာ။   အေဖ ၁၆ႏွစ္သား ရွစ္တန္းႏွစ္မွာ ကမာၻစစ္ထဲ၊ လြတ္လပ္ေရးစစ္ပြဲေတြထဲ နဖူးေတြ႔ဒူးေတြ႔ ကိုယ္တုိင္ပါ၀င္တုိက္ခုိက္ေနခဲ႔ျပီျဖစ္ေပမယ္႔ ကိုယ္႔အလွည္႔ အသက္၁၄ႏွစ္ရွစ္တန္းေက်ာင္းသားအရြယ္က်ေတာ႔-စစ္အေၾကာင္း-လြတ္လပ္ေရးအေၾကာင္း လြတ္လပ္ေရးတန္ဖိုးအေၾကာင္း သိတ္မသိ၊သိတ္သိစရာလည္းမလုိေတာ႔တဲ႔အခ်ိန္ေရာက္ေနခဲ႔ျပီ။  ခပ္သာသာျဖတ္သန္းသြားတာေပါ႔ေနာ္။
၀န္ခံရရင္ ကြ်န္ေတာ္က  သားသမီးေတြထဲ စာေတာ္တဲ႔လိမၼာတဲ႔ သားဆုိျပီး ကုိယ္႔ကိုယ္ကို အထင္ေရာက္ၾကီးျပင္းလာခဲ႔သူေပါ႔ဗ်ာ။ ေဆးေက်ာင္းေရာက္ကာလ၊ဆရာ၀န္ျဖစ္ကာနီးကာလေတြမွာ အေဖေကာ အေမေကာ အထူးဂုဏ္ယူတဲ႔ကာလ။ အလြန္ဂရုတစိုက္ရွိတဲ႔ကာလမ်ားအျဖစ္နဲ႔သတိတရျဖစ္စရာပါ။ ဒါေပမယ္႔ ကြ်န္ေတာ္ေနာက္ပိုင္းမွာ-တဆစ္ခ်ိဳး-လမ္းေၾကာင္းေျပာင္းသြားတယ္။ မိဘေတြအတြက္ေတာ႔ ေၾကကြဲစရာ-ဆင္ေျပာင္အျမီးတစ္ဆုိသလုိ-သားဆရာ၀န္ျဖစ္ကာနီးက်မွအစိုးရကို ဆန္႔က်င္ပုန္ကန္တဲ႔ေက်ာင္းသားျဖစ္လာပါေတာ႔တယ္။ဒါကလည္းေခတ္က တြန္းပို႔ခဲ႔တာပါ။  ဒါေပမယ္႔ ကြ်န္ေတာ္ျမင္ခ်င္ျဖစ္ခ်င္တဲ႔ တုိင္းျပည္၊ ကြ်န္ေတာ္တန္ဖုိးထားတဲ႔ ေက်ာင္းသားသမဂၢေတြ၊ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ေျပာၾကတဲ႔ခြတ္ေဒါင္းအလံေတြအေၾကာင္း အေဖသိတ္မသိပါ။အေဖနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္-(ေၾကကြဲစရာ) ျပဒါးတလမ္းသံတလမ္းျဖစ္ရတဲ႔ ကာလဆုိးေတြပဲ။ အေဖက သူ႔သားဆရာ၀န္ျဖစ္ရင္ လူတလုံးသူတလုံးျဖစ္ျပီ၊သူ႔ဘ၀လုိမခက္ခဲမဆင္းရဲေတာ႔ဘူး။မၾကမ္းတမ္းေတာ႔ဘူး  သူတာ၀န္ေက်ျပီ-သူ႔ဘ၀ေက်နပ္ႏိုင္ျပီ  ဆုိတဲ႔ဖခင္မ်ိဳး။ တျခားဘာမွမေမွ်ာ္လင္႔ဘူး။ ဂုဏ္ယူခ်င္တာသက္သက္ ။ ကြ်န္ေတာ္က ေဆးေက်ာင္းကအထုတ္ခံရတယ္။ေထာင္က်သြားတယ္။ ေထာင္ထဲ၀င္ရတာကို-မွဳရေကာင္းမွန္းမသိ-ရင္ေကာ႔ခဲ႔တဲ႔ သား။

Image may be NSFW.
Clik here to view.ဘီဒီေအတပ္ရင္း ၆ရင္း ပ်ဥ္းမနားမွာ ဖြဲ႔တဲ႔အေၾကာင္း။ လခ မဟုတ္ဘူ။ မုန္႔ဘုိး ၃က်ပ္ခြဲ ေနာက္ ၇က်ပ္တုိးရတဲ႔အေၾကာင္း အဂၤလိပ္က ေလယာဥ္နဲ႔ ေန႔တုိင္းလာ ဗုံးခ် စက္ေသနတ္နဲ႔ ပစ္တာ တခါမွာ စစ္သင္တန္းေပးေနတုန္း ဂ်ပန္က တန္းျဖုတ္အမိန္႔မေပးလုိ႔ ၇ဲေဘာ္ ၅၂ေယာက္တခါတည္းေသရတဲ႔အေၾကာင္းနဲ႔ အေဖက အဲဒီမွာ ေျခေထာက္မွာဒဏ္ရာရေၾကာင္း သူ႔မွတ္တမ္းမွာ ျပန္ေတြ႔ပါတယ္

အေဖ႔ဟာ ကြ်န္ေတာ္မေမွ်ာ္လင္႔တဲ႔အခ်ိန္၊ကြ်န္ေတာ္ထင္မထားတဲ႔အခ်ိန္မွာ ကြ်န္ေတာ္႔ကို ရုတ္တရက္ ထာ၀ရခြဲသြားတယ္လုိ႔ထင္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ေရႊ႔ဘုိေထာင္ေရာက္ေတာ႔ အသက္ ၄၀ေက်ာ္ျပီ။ အေဖက ၈၀။ ဒါေပမယ္႔ သန္သန္မာမာရွိတုန္းပဲလုိ႔ထင္ခဲ႔မိတုန္း။  အသက္ ၇၀ေလာက္အထိ စစ္သားပီပီ စည္းစနစ္နဲ႔ေနတတ္သူ။က်န္းမာေရးေလ႔က်င္႔ခန္းလုပ္ေနတတ္သူ။လုပ္ေနတုန္း။ ကြမ္းမစား။ အရက္မေသာက္ေဆးလိပ္မေသာက္ ဆုိေတာ႔ က်န္းမာေရးေကာင္းေသးတယ္ပဲထင္တာ ။ ေသနတ္မွန္လုိ႔ သိမ္ေနတဲ႔ လက္ျပန္သန္ေအာင္ ဆုိျပီး အိမ္ေရွ႕ ၾကမ္းျပင္မွာ ခဲခဲယဥ္းယဥ္းဒိုက္ထိုးတဲ႔ေလ႔က်င္႔ခန္းကိုလုပ္ေနခဲ႔တုန္းဆုိေတာ႔။
 ဒါေပမယ္႔ အေဖ႔ျဖတ္ခဲ႔တဲ႔ လမ္း သိတ္ၾကမ္းတာ သားက ဂရုမွမထားခဲ႔တာ။ဂရုစိုက္ရေကာင္းမွန္းမသိတာ ကြ်န္ေတာ္႔အမွားပါ။ အေဖဆုံးေတာ႔ အိမ္က ကြ်န္ေတာ္ကို ခ်က္ျခင္းအေၾကာင္းမၾကားဘူး။ ကြ်န္ေတာ္က ေရႊဘုိေထာင္မွာ အားလုံးကိုေမ႔ထားျပီးေတာင္ယာလုပ္ေန။ ဇီးပင္ေတြ စိုက္ေကာင္းေနခဲ႔တာ။  တလေက်ာ္ၾကာမွ အေဖဆုံးသြားျပီဆုိတာကြ်န္ေတာ္သိတယ္။ ဒီေတာ႔မွ ကြ်န္ေတာ္စတင္ေၾကကြဲရပါတယ္။

ကြ်န္ေတာ္အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကိုယ္႔ကိုယ္ကို သတိထားမိသြားျပီ။ဒီတေခါက္ငါေထာင္ကထြက္ရင္ အေဖ႔နဲ႔ စကားေတြတ၀ၾကီးေျပာေတာ႔မယ္ေပါ႔လုိ႔ေတြးေနတာ။အေဖ႔ကိုေမးခ်င္တာေတြမွအမ်ားခ်ည္းပဲ။ အေၾကာင္းအရာေတြကေတာ႔ ေသးေသးေလးေတြပါ။ဒါေပမယ္႔ အဲဒီေသးေသးေလးေတြက လူတေယာက္ဘ၀မွာသိတ္အေရးၾကီးတယ္ဆုိတာ ခုမွ သဘာေပါက္တာ။   အေဖ ၁၆ႏွစ္နဲ႔ ရြာကထြက္သြားေတာ႔ အေမ႔ကို မလြမ္းဘူးလားတုိ႔။ အေဖ အိႏိၵယနယ္စပ္မွာ ငွက္ဖ်ားေတြတက္ေနတုန္း အေမအေဖကိုတမ္းတတဲ႔စိတ္ျဖစ္သလားတုိ႔။ အေဖ႔ ကခ်င္ျပည္နယ္မွာ ေနာက္ထပ္တခါေသနတ္မွန္ေတာ႔ အဲဒီစစ္ဆင္ေရးအေခါက္ အခ်ိန္မွီသားေတြကိုရွင္ျပဳေပးႏိုင္ခဲ႔တာကို ေက်နပ္တဲ႔စိတ္ျဖစ္ခဲ႔ေသးလားတုိ႔ .အဲလုိအဲလုိ ေသးေသးေလးေတြ။
ဒါေပမယ္႔ အေဖက ဒါေတြကို အေမးမခံေတာ႔ဘူး။ သြားႏွင္႔လုိက္ျပီ။ ငါ အေဖ႔အေပၚတာ၀န္မေၾကတဲ႔ သားျဖစ္ခဲ႔ျပီဆုိတဲ႔အသိကဆုိးပါတယ္။  အေဖ႔ကိုျပန္လုပ္ေၾကြးသမွဳ မျပဳႏိုင္ခဲ႔တာကို ၀မ္းနည္းတယ္။ ဒါကတပုိင္း။ဒါ႔ထက္ဆုိးတာက  အေဖ႔ျဖတ္ခဲ႔တဲ႔သမိုင္းကိုငါတန္ဖုိးမထားမိပါလားဆုိတဲ႔ အသိ။ အဲဒီအသိကပိုဆုိးတယ္။ သူတန္ဖုိးထားတာကို ငါ ဘာလုိ႔ ေသခ်ာအသိအမွတ္မျပဳမိခဲ႔တာလဲ။ ကုိယ္က ႏိုင္ငံေရးလုပ္ေနတယ္လဲဆုိေသး။ ဒါနဲ႔ေတာင္ ငါ႔အသိထဲမွာ-ငါ႔သိစိတ္ထဲမွာ ဒီကိစၥ-ဘာလုိ႔ေခါင္းပါးခဲ႔ရတာလဲ ။ အဲဒီအျပစ္ရွိတဲ႔စိတ္က ကြ်န္ေတာ္႔ကို အၾကီးအက်ယ္ထိခုိက္တုန္လွဳပ္ေစပါတယ္။

၂၀၀၄ ေရႊဘုိကလြတ္ေတာ႔ ပထမဆုံးကြ်န္ေတာ္လုပ္တဲ႔အလုပ္က အေဖ႔ဇာတိေျမ--ေခါင္းခ်ရာ ဟသၤာတနယ္ နိဗၺာန္ရႊာ ကအေဖ႔အုတ္ဂူကိုသြားကန္ေတာ႔တာ။အေဖ႔အုတ္ဂူေဘးမွာ ကြ်န္ေတာ္ အၾကာၾကီးေတြးေနမိပါတယ္။ အေဖ႔ဆႏၵက သူေသရင္ အရိုးအုိးကို ဒီမွာျပန္လာျမဳတ္ေပးဘုိ႔နဲ႔ သူကိုယ္တုိင္မေသခင္လုပ္ထားတဲ႔ စာတမ္းေလးတခုကို သူ႕အုတ္ဂူမွာထုိးေပးဘုိ႔။ စာတမ္းေလးက တုိင္းျပည္လြတ္လပ္ေရးအတြက္စစ္ေရးျဖင္႔ၾကိဳးပမ္းခဲ႔သည္ ဆုိတဲ႔ စာတမ္း။ …..….အဲဒါမွာ အေဖ႔ ႏွလုံးသားရွိတာ သားက ေသခ်ာဂရုမစိုက္မိခဲ႔ဘူးတဲ႔ဗ်ာ။……


 ခု ကြ်န္ေတာ္၀ဍ္လည္ပါေတာ႔မယ္။ ကြ်န္ေတာ္႔သားက ျမန္မာျပည္အေၾကာင္းသိတ္မသိဘူး။ နယ္စပ္မွာ ႏိုင္ငံမဲ႔အျဖစ္ေမြးလာတယ္။ အဂၤလန္ေရာက္ေတာ႔ ဒီက အျမဲေနထုိင္ခြင္႔ေပးထားတယ္။ သူၾကိဳက္တဲ႔ေနရာသြားလုိ႔ရတယ္။အေၾကာက္အရြံ႕မရွိ စာသင္ခြင္႔ရတယ္။ တႏွစ္ထည္းနဲ႔  ဒါသူ႔ေနရာလုိ႔ထင္လာေနတယ္။ အဂၤလိပ္လုိေျပာတာ ေနးတစ္တေယာက္လုိ ေျပာေနျပီ-ကိုယ္႔ထက္အထာက်-သာေနျပီ  ။ ဒီသားကို အေဖက သူ႔တုိင္းျပည္အေၾကာင္း သူခ်စ္တဲ႔လြတ္လပ္ေရးအေၾကာင္း၊ဒီမုိကေရစီေရးအေၾကာင္း၊ ျငိမ္းခ်မ္းေရးအေၾကာင္း  ဘယ္လုိေျပာမလဲ ။ အလုိလုိရေနတာေတြကို သူဘာသိစရာလုိမလဲ။  သိစရာမွမလိုတာ။ ခုအရြယ္ထဲက သူ႔အခြင္႔အေရးေတြကို သူသိေန-ေျပာတတ္ေနျပီ။ သားေက်ာင္းပိတ္ရက္မွာ -အေဖ သားကိုအခိ်န္ေပးရမယ္-တုိ႔။ ဒါသားအားလပ္ရက္-သားကိုအိပ္ယာက ေစာေစာမထခုိင္းပါနဲ႔-တုိ႔။

အေဖ႔ကိုသိတ္သတိရတယ္ဗ်ာ။ အေဖက ဘယ္ေဒသေရာက္ေရာက္ ဘယ္အိမ္မ်ိဳးမွာပဲေနရေနရ။ အိမ္ေအာက္မွာ ေသခ်ာသတ္ထားတဲ႔-၀ါးလုံးရွည္ေျဖာင္႔ေျဖာင္႔ ေတာင္႔ေတာင္႔ တေခ်ာင္းအျမဲေဆာင္ထားေလ႔ရွိတယ္။ အဲဒါကိုတႏွစ္လုံးလည္း ေသခ်ာသိမ္းတယ္။တျခားဘယ္မွာမွ မသုံးဘူး။  ေနာက္ဆုံး စမ္းေခ်ာင္းအိမ္က်ေတာ႔ ေပ၂၀ေလာက္ရွိတဲ႔ သံပိုက္လုံးအေကာင္းစားတလုံးေဆာင္ထားခဲ႔တယ္ ။ ႏွစ္စဥ္ ဇန္န၀ါရီလ ၄၇က္ေန႔က်ရင္ ဘယ္သူမွေမးစရာမလုိဘူး။တရုိတေသ-သူေခါက္သိမ္းထားတဲ႔ႏိုင္ငံေတာ္အလံကို-ထုတ္လာမယ္။  မနက္အေစာၾကီးအိမ္ေရွ႕မွာ သူကုိယ္တုိင္ အလံေထာင္တဲ႔အလုပ္ ကို အေဖလုပ္မယ္။ ဘယ္အိမ္ေတြလုပ္လုပ္-မလုပ္လုပ္ ။ သူကေတာ႔ သူ႔အလုပ္-သူလုပ္တယ္။ အာဇာနည္ေန႔ေရာက္ရင္ေတာ႔ အလံတုိင္တ၀က္ေပါ႔။



Image may be NSFW.
Clik here to view.ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေက်ာေဇာ။ ဦးၾကည္ေမာင္။ ဗိုလ္မွဴးေငြလွိဳင္တုိ႔ကိုေတြ႔ရလုိ႔ တပ္မေတာ္ဟာ ေခတ္ၾကီးတေခတ္ကိုျဖတ္သန္းရင္ တဖက္စီေရာက္ကုန္ၾကတာကိုေျပာခ်င္လုိ႔ပါ

အေလးျပဳပါတယ္အေဖေရ


                    အေဖ႔မ်ားေန႔အတြက္ ..အေဖ႔ကိုသတိရျခင္းၾကီးစြာျဖင္႔

                                                     ခြန္ဆုိင္း ( ၂၁-၆-၂၀၁၅ )