ဒီေန႔ အစုိးရ၀န္ထမ္းအျဖစ္ ရရွိတဲ့ ေနာက္ဆုံးလစာေလးကုိ သြားထုတ္ျဖစ္ပါတယ္။ မိတီၳလာကေန ဟသၤာတၿမိဳ႕၊ ကေမၻာဇဘဏ္ကုိ ပုိ႔ေပးတာေၾကာင့္ သြားေရာက္ထုတ္ယူျခင္းပါ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ၿမိဳ႕မွာ ပုဂၢလိကဘဏ္ မရွိတာေၾကာင့္ေပါ့ေလ။
ဟသၤာတၿမိဳ႕နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ၿမိဳ႕က မုိင္ ၃၀ ေက်ာ္ေ၀းပါတယ္။ ဆုိင္ကယ္ေလး တစ္ေယာက္ထဲေမာင္းၿပီး ဟသၤာတၿမိဳ႕ကုိသြား၊ ဘဏ္မွာ ေငြထုတ္ၿပီး ျပန္ခဲ့ပါတယ္။ ထုတ္ခဲ့တဲ့ေငြက ႏွစ္သိန္းႏွစ္ေသာင္း။
အသြားတုန္းက ဘယ္မွ မ၀င္ျဖစ္ခဲ့ဘူး။ အျပန္က်ေတာ့ လမ္းရဲ႕ ရြာတစ္ရြာမွာရွိတဲ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ဦးရဲ႕ အိမ္ကုိ ၀င္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ သူနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္က မေတြ႕ရတာ ၇ ႏွစ္ ၈ ႏွစ္ေလာက္ရွိၿပီ။ သူတုိ႔ အိမ္က အရင္ကတည္းက ေစ်းေရာင္းတဲ့ ေစ်းဆုိင္အိမ္။ ခုေတာ့ စီးပြားေရးအေျခတင့္လုိ႔ ဆုိင္ႀကီးကႏၷားႀကီးျဖစ္ေနၿပ
ဆုိင္ကယ္ေလးကုိ ဆုိင္ေရွ႕ရပ္ခဲ့တယ္။ သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ေတြ႕ၿပီး စကားေျပာေနရင္း မိနစ္ ၂၀ ေလာက္ရွိေရာ့မယ့္ အခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ထဲ ျဖတ္ခနဲ တစ္ခု၀င္လာတယ္။ စုိးရိမ္စိတ္။ ကၽြန္ေတာ့္ ေငြေလး ေပ်ာက္သြားမလားဆုိတဲ့ စုိးရိမ္စိတ္ပါ။
ထုတ္လာတဲ့ ေငြကုိ ကၽြတ္ကၽြတ္အိတ္ အထူထဲထည့္ၿပီး ယူခဲ့တာပါ။ အျပင္ကၾကည့္ရင္ေတာ့ ပုိက္ဆံကုိ ျမင္ရမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ ခဏတျဖဳတ္ပဲ စကားေျပာမွာပါေလဆုိၿပီး ဆုိင္ကယ္မွာ ခ်ိတ္ထားတဲ့ အိတ္ကုိ မျဖဳတ္ပဲ ထားခဲ့တာ။ အဲဒီအိတ္ထဲမွာ ထုတ္လာခဲ့တဲ့ေငြေလး ထည့္ထားခဲ့တာပါ။
ခုမေတာ့ စကားေျပာရင္း ခဏအၾကာမွာ သူတပါး ယူသြားမလားဆုိတဲ့ စိတ္ကေလး၀င္လာမိၿပီ။ ဒါနဲ႔ပဲ သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ စကားေျပာတာကုိ ျမန္ျမန္လက္စသတ္ရပါတယ္။ ဆက္ေျပာေနလဲ စိတ္က အာရုံေရာက္မွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူးေလ။ သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ ဆုိင္ထဲက ျပန္ထြက္လာၿပီး ဆုိင္ကယ္ကုိၾကည့္ေတာ့ အိတ္ကခ်ိတ္လ်က္ရွိတာ ျမင္ရမွာ စုိးရိမ္စိတ္ေလး တစ္၀က္ေလွ်ာ့သြားမိတယ္။
ဆုိင္ကယ္စီေရာက္ေတာ့ အိတ္ကုိျဖဳတ္ၿပီး ၾကည့္တယ္။ အထဲက ေငြက ေနရာမပ်က္။ "ဟူး "ဆုိၿပီး ေလပူေလး မႈတ္ထုတ္မိလုိက္တယ္။ ေတာ္ေသးတာေပါ့။
တကယ္ေတာ့ ေငြ ႏွစ္သိန္းဆုိတာ ရွိတဲ့သူေတြအတြက္ မေျပာပ ေလာက္ေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔လုိ ၀န္ထမ္းေတြ၊ သာမန္လက္လုပ္လက္စားသမားေတြအ
ေပးစရာရွိတာ၊ ဆပ္စရာရွိတာ၊ ၀ယ္စရာရွိတာ ၿပီးေတာ့ သာေရး၊ နာေရးစတဲ့ ဟုိးအေရးေတြ ေျပလည္ဖုိ႔ရာကလဲ ဒီေငြေလးအေပၚ မ်ားစြာမူတည္ေနတာပဲေလ။ ဒီေတာ့ ဒီေငြေလးေပ်ာက္လုိ႔ မျဖစ္။ မက္မက္ေမာေမာ ျဖစ္ေနမိတာလည္းအမွန္။
ဆုိင္ကယ္ေလး ေမာင္းလာၿပီး အိမ္ေရာက္လုိ႔ မိန္းမလက္ထဲ စိတ္ခ်လက္ခ်ေငြအပ္ၿပီးမွ (စိတ္ခ်လက္ခ် မရွိပဲေနပါ့မလား ဘာတဲ့ မိန္းမေပးေငြ ၾကက္ေသာေရ၊ အုန္းသီးေရႊခ် ျပန္မရလုိ႔ အဆုိရွိတယ္မဟုတ္လား) ကၽြန္ေတာ္နားနားေနေန ထုိင္လုိက္မိတယ္။
ခုမွ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ အေတြးနယ္ခ်ဲ႕မိေတာ့တယ္။
ေငြထုတ္ဖုိ႔ သြားတုန္းကေတာ့ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေပါ့ေပါ့ပါးပ
လက္ထဲမရွိခင္က စိတ္ေလးခ်မ္းသာတယ္ေပါ့။ လက္ထဲေငြေလးပုိင္ဆုိင္လာေတာ
၀တၳဳေလးတစ္ပုဒ္အမွတ္ရမိတယ္။
လင္မယားႏွစ္ေယာက္က ဘယ္သူမွ မေျပာပဲ ေနာက္ေန႔မနက္မွာ ၿမိဳ႕တက္ၿပီး သြားေရာင္းဖုိ႔ ဆုံးျဖတ္ ခဲ့ၾကတယ္။ အဲဒီညမွာ သူတုိ႔အိမ္ကုိ သူခုိးကပ္ခဲ့တယ္။ ပုလဲလုံးေတြေတာ့ ပါမသြားခဲ့ပါဘူး။ အဲဒီရြာက တံငါသည္ လင္မယားႏွစ္ေယာက္ ပုလဲေတြရသြားတယ္ဆုိတာကုိ သိသြားၾကတာပါ။ ဒါေၾကာင့္ တခ်ိဳ႕က ၀င္ခုိးခဲ့တာ။
မနက္ၿမိဳ႕တက္ရာ လမ္းမွာလည္း ဓားျပေတြနဲ႔ေတြ႕လုိ႔ ရြာကုိ အျမန္ျပန္ခဲ့ၾကရပါတယ္။ ရြာေရာက္ေတာ့ အိမ္က မီးေလာင္ထားလုိ႔ ျပာျဖစ္ေနပါၿပီ။ သူခုိးေတြက ပုလဲ၀င္ရွာၿပီး မေတြ႕တာနဲ႔ အိမ္ကုိ မီးရွႈိ႕ခဲ့တာပါ။
လင္မယားႏွစ္ေယာက္လည္း စိတ္ေတြညစ္ၿပီး ပင္လယ္ကမ္းတစ္ေလွ်ာက္ ထြက္လာခဲ့တယ္။ ေယာက်္ားျဖစ္သူက "တုိ႔ေတြကြာ ဘာမွမရွိတုန္းက ေအးေအးလူလူေလး ေလညင္းခံၿပီး ေနလာရတာ။ ခုေတာ့ ဒီပုလဲလက္ထဲေရာက္လာမွ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းလည္း မအိပ္ႏုိင္၊ ေအးေအးေဆးေဆးလည္း မေနႏုိင္ ခုေတာ့ အိမ္ပါ ျပာျဖစ္သြားခဲ့ရၿပီ။ ဒီေတာ့ ပင္လယ္ထဲက ရတဲ့ ပုလဲ ပင္လယ္ထဲ ျပန္ပုိ႔မယ္ကြာ "ဆုိၿပီး ပုလဲေတြကုိ ပင္လယ္ထဲ ျပန္စြန္႔ပစ္ခဲ့ၾကပါေတာ့တယ္
ပစၥည္းဥစၥာလက္ထဲမရွိခင္က ဆင္းရဲမႈမရွိလွခဲ့ပါဘူး။ ပုိင္ဆုိင္မႈမ်ားလာရင္ေတာ့ ပုိင္ဆုိင္မႈနဲ႔အတူ စိုးရိမ္စိတ္ေတြက ဒြန္တြဲပါလာတတ္ပါတယ္။ ေသာကတခ်ိဳ႕လည္း ပါလာတတ္ပါတယ္။
ကုိယ္ ရွာေဖြလုိ႔ ရရွိတဲ့အရာ ပုိင္ဆုိင္တဲ့အရာေလးေတြက လူ႔ပတ္၀န္းက်င္းအားျဖင့္ နိမ့္က်ေကာင္းနိမ့္က်ေနမယ္၊
ေဟာ ပစၥည္းဥစၥာေလးမ်ား လက္ထဲေရာက္လာၿပီဆုိရင္ ရန္သူမ်ိဳးငါးပါးေၾကာက္ရ၊ ပ်က္စီးလုိ႔ ျပန္မျပင္ႏုိင္မွာ ေၾကာက္ရ၊ ဟုိေၾကာက္ရ ဒီေၾကာက္ရနဲ႔ စုိးရိမ္စိတ္အေထြေထြက ၀င္လာရၿပီ။ ဒါကလဲ ပစၥည္းရွိၿပီးဆင္းရဲရတဲ့ "ရွိဆင္းရဲ "တစ္မ်ိဳး ထင္ပါရဲ႕။ ေငြေၾကးကုံလုံျပည့္၀လုိ႔ ဒါေပ်ာက္ရင္ ေနာက္တစ္ခု၀ယ္ကြာဆုိတဲ့ အေျခအေနမ်ိဳး ဆုိရင္ေတာ့ "ရွိခ်မ္းသာ "ကုိ ပုိင္ဆုိင္ေနရတာထင္ပါရဲ႕။
လူဆုိတာျဖစ္လာရင္ ေလာဘေလးကေတာ့ ရွိေနမွာပါပဲ။ သုိ႔ေသာ္ ရွိသင့္တဲ့၊ ထားသင့္တဲ့ ေလာဘထားရင္ေတာ့ ေကာင္းတာေပါ့။ ကုိယ္ရသင့္တဲ့အျမတ္၊ ကုိယ္ယူသင့္တဲ့ အရာမ်ိဳးမွာ "ေတာ္ေလာဘ "ေလးပဲ ထားသင့္ပါတယ္။ ရသင့္တာထက္ ပုိတဲ့ေလာဘ၊ မရႏုိင္တာကုိ မရုိးမသားရယူတဲ့ "မေတာ္ေလာဘ"ေတြကုိ ပယ္သင့္လွပါတယ္။
ကုိယ့္ရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ ေလာဘေလးေတြ ေလွ်ာ့ၿပီး ေနာက္ဆုံး မရွိေတာ့တဲ့ အေျခအေန၊ ေဒါသေတြ မရွိေတာ့တဲ့ အေျခအေနေတြကေတာ့ "တကယ့္ မရွိခ်မ္းသာ "ကုိခံစားရတာေပါ့ေလ။ ဒီလုိ မရွိခ်မ္းသားနဲ႔အတူ တကယ့္ တရားအစစ္ေလးေတြပုိင္ဆုိင္လာ
ေၾသာ္ ေလာကီလူ႔ဘ၀ထဲမွာ ေငြေၾကးဓနဥစၥာအားျဖင့္ မရွိဆင္းရဲေသာ္လည္း ကုိယ့္ရွိတာေလးနဲ႔ တင္းတိမ္ေရာင့္ရဲၿပီး မေတာ္ေလာဘ မျဖစ္ဘဲ စိတ္ခ်မ္းသာေနႏုိင္တဲ့ "မရွိခ်မ္းသာ"ကုိ ခံစားႏုိင္ဖုိ႔လုိသလုိ၊ ျပည့္ျပည့္စုံစုံေနႏုိင္ဖုိ
ဒါ့အျပင္ တရားအစစ္တရားမွန္ကုိ ရွာေဖြေတြ႕ရွိၿပီး ေလာဘမရွိ၊ ေဒါသမရွိတဲ့ "မရွိခ်မ္းသာ "၊ တရားစစ္တရားမွန္ကုိ ရရွိထားတဲ့ "ရွိခ်မ္းသာ "ကုိ ရရွိခံစားႏုိင္ခဲ့ရင္ေတာ့ အတုိင္းထက္အလြန္ တံခြန္နဲ႔ကုကၠား မဟုတ္ပါလား။
အဘယ္သုိ႔ပင္ျဖစ္ေစ ရရွိလာတဲ့ဘ၀၊ ျဖစ္ေနပုိင္ဆုိင္ေနရတဲ့ ဘ၀ေလးေတြမွာ "မရွိခ်မ္းသာ"၊ "ရွိခ်မ္းသာ "ကုိ ပုိင္ဆိုင္ႏုိင္တဲ့ စိတ္ခြန္အားမ်ား ထားရွိႏုိင္ၾကပါေစကုန္။
-----------------
ေမတၱာျဖင့္
ေမာင္ပုိင္
၁-၇-၂၀၁၅