အေမက စစ္တကၠသိုလ္ဝင္ခြင့္ ေလ်ာက္လႊာတင္ဖုိ႕ ေျပာတဲ႕အခါ သူက ျငင္းပါတယ္။အေမက ထပ္ခါ ထပ္ခါ တုိက္တြန္းတယ္။ သူကလည္း ထပ္ခါ ထပ္ခါ ျငင္းတယ္။အဲ႕ဒီတုန္းက တပ္မေတာ္အရာရွိငယ္တစ္ေယာက္ရဲ႕ လစာဟာ တစ္သိန္းႏွစ္ေသာင္းရပါတယ္။ လုပ္ငန္းခြင္စဝင္တဲ႕ အင္ဂ်င္နီယာငယ္ေတြေတာင္ ၁ သိန္း ျပည့္ေအာင္ မရတဲ႕ အခ်ိန္ပါ။လက္ရွိ ေက်ာက္ကြင္းစာေရး လုပ္ေနတာလည္း လုပ္သက္သိပ္မၾကာေသးတာရယ္၊ ဘြဲ႕ရမဟုတ္တာရယ္ေၾကာင့္ ၄ ေသာင္းခြဲပဲ ရပါတယ္။
"အေမက ေငြတစ္ခုထဲကုိပဲ ၾကည့္တာလား။က်ေနာ္က အဲ႕ဒီေငြေတြ မလုိခ်င္ဘူးဆုိရင္ ေကာ"လုိ႕ ျပန္ေမးတဲ႕အခါ ""အရာရွိအလုပ္က ဘဝအာမခံခ်က္လည္း ေပးႏုိင္တယ္ "လုိ႕ ေျပာရင္း ငုိပါတယ္။
မ်က္ရည္ေတြက်လုိ႕ ငုိေနတဲ႕ အေမ႕ကုိ ရုပ္ရွင္ကားေတြထဲကလုိ သနားျပီး "မငုိပါနဲ႕ေတာ့ အေမရယ္၊ တိတ္ပါေတာ့ "လုိ႕ သူ မေျပာပါဘူး။အဲ႕ဒီမ်က္ရည္ေတြဟာ အႏုိင္က်င့္မွူသက္သက္ ရယ္လုိ႕ပဲ သူျမင္ပါတယ္။လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဘဝလမ္းေၾကာင္းကုိ လြတ္လပ္စြာေရြးခ်ယ္ခြင့္မေပးဘဲ အတင္းဖိအားေပး ေရြးခ်ယ္ခုိင္းတာဟာ မသင့္ေလ်ာ္ဘူးဆုိတာကုိ အေမသိဟန္မတူပါဘူး။ အေမ႕မွာက သူ႕သားကုိ ဝင္ေငြေကာင္းေကာင္းနဲ႕ ဂုဏ္ရွိရွိ သက္ေတာင့္သက္သာ ေနေစခ်င္တဲ႕ေစတနာတစ္ခုပဲ ရွိပါတယ္။ တျခားအရာေတြကုိ ထည့္စဥ္းစားတာမရွိပါဘူး။
ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ သူ အိမ္ေပၚက ဆင္းပါတယ္။ အေမက ေနာက္ကလုိက္ျပီး တုိက္တြန္းျပန္တယ္။ အဲ႕ဒီအခ်ိန္မွာ ေကာင္ေလး စိတ္ထဲမွာ ဒိြဟ ျဖစ္ေနပါတယ္။ တပ္ထဲ ဝင္ သင့္ ၊ မသင့္ ကုိ သူစဥ္းစားပါတယ္။
ေကာင္ေလးကုိ ေမြးကတည္းက စစ္ေဆးရုံမွာ ေမြးခဲ႕တာပါ။ မူၾကိဳ နဲ႕ မူလတန္း ကုိ လည္း တပ္တြင္းမူၾကိဳနဲ႕ မူလတန္းေက်ာင္းေတြမွာပဲ တက္ခဲ႕တာပါ။ဆယ္တန္းေျဖျပီးမွသာ ဘဝကုိ ေျခခ်ဖုိ႕ အျပင္ေလာက ထြက္ခဲ႕ေပမယ့္ သူဟာ ၁၅ ႏွစ္လုံး တပ္ထဲမွာ ၾကီးျပင္းရွင္သန္ခဲ႕ရတာပါ။
သူအေနနဲ႕ တပ္နဲ႕ပက္သက္တဲ႕ ေကာင္းေသာ၊ ဆုိးေသာ အရာေတြကုိ ေတြ႕ၾကံဳ သိျမင္ခဲ႕ျပီးပါျပီ။ အရာရာတုိင္းဟာ အေကာင္းခ်ည္းျဖစ္မေနသလုိ အရာရာတုိင္းဟာလည္း ဆုိးမေနတတ္တဲ႕အတြက္ တပ္ထဲဝင္ဖုိ႕အတြက္ သူ႕စိတ္ထဲ လြန္ဆြဲေနပါတယ္။
အျပင္မွာဆက္ေနမယ္ဆုိရင္ သူ႕ကုိ အင္ဂ်င္နီယာတစ္ေယာက္လုပ္ခုိင္းၾကေတာ့မွာပါ။သူ အေနနဲ႕ အင္ဂ်င္နီယာတစ္ေယာက္ျဖစ္ဖုိ႕ကုိ ဘယ္လုိမွ စိတ္ကူးယဥ္လုိ႕ မရခဲ႕ဘူး။ အင္ဂ်င္နီယာျဖစ္ခဲ႕ရင္လည္း အင္ဂ်င္နီယာေကာင္းတစ္ေယာက္ျဖစ္လိမ္႕မယ္လုိ႕ သူ႕ကုိယ္သူ မယုံၾကည္ပါဘူး။ အဲ႕ဒီအခ်ိန္တုန္းက သူက ကြန္ပ်ဴတာ ပရုိဂရမ္ ေရးဆြဲသူတစ္ေယာက္ျဖစ္ဖုိ႕ အိမ္မက္ေတြမက္ေနခဲ႕တာပါ။
ခက္တာဟာ အဲ႕ဒီအခ်ိန္မွာ ဂ်ီေတာ့ ေတာင္ ေကာင္းေကာင္းေခတ္မစားတဲ႕ အခ်ိန္မလုိ႕ သူ႕အိမ္မက္ေတြက အေလွာင္ခံရပါတယ္။ ေငြေၾကးခ်ိဳ႕တဲ႕သူ သူကုိယ္တုိင္လည္း ကြန္ပ်ဴတာပရုိဂရမ္ ေရးဆြဲသူတစ္ေယာက္ျဖစ္ေအာင္ ဘယ္လုိလုပ္ရမလဲ ေသခ်ာမသိပါဘူး။ျဖစ္ခ်င္တာတစ္ခုထဲ သူ႕စိတ္ထဲရွိပါတယ္။တကယ္ေတာ့ အနည္းဆုံး ငါးႏွစ္ေလာက္အခ်ိန္ယူမွ ပရုိဂရမ္သမားေကာင္းတစ္ေယာက္ျဖစ္ႏုိင္မွာပါ။ အေကာင္းဆုံးကေတာ့ ျပည္ပထြက္ျပီး ပညာသင္ႏုိင္မွဆုိတဲ႕ စကားသံေတြဟာ သူ႕အိမ္မက္ကုိ ေဝဝါးေစခဲ႕ပါတယ္။အဲ႕ဒီအေၾကာင္းတရားေတြက စစ္တကၠသိုလ္ဝင္ခြင့္ စာေမးပြဲေျဖဖုိ႕ ျဖစ္လာခဲ႕ပါတယ္။
"က်ေနာ္ သြား ေျဖမယ္။ ေအာင္ ၊ မေအာင္ ကုိ အာမ မခံႏုိင္ဘူး။ ေျဖရင္ က်ေနာ္႕တာဝန္ ေက်တယ္မလား "လုိ႕ သူ႕အေမရဲ႕ တုိက္တြန္းခ်က္ကုိ သေဘာတူခဲ႕ပါတယ္။
အဲ႕ဒီေနာက္ပုိင္းမွာေတာ့ သူ႕အေမနဲ႕ ဆက္ဆံေရးဟာ ေအးစက္သထက္ ေအးစက္သြားပါတယ္။
စစ္တကၠသိုလ္ ဝင္ခြင့္စာေမးပြဲဝင္ေျဖ ျဖစ္ခဲ႕တာဟာ က်ပ္တည္းတဲ႕အေျခအေနရယ္၊ မိဘရဲ႕တုိက္တြန္းမွူ ေတြရဲ႕ အဓိက ေမာင္းႏွင္အားေၾကာင့္ပါ။အဲ႕ဒီအခ်ိန္တုန္းက ေရႊျပည္ၾကီးမွာ ဝင္ေငြေကာင္းတဲ႕အလုပ္ဆုိလုိ႕ မ်ားမ်ားစားစားေရြးခ်ယ္စရာမရွိေသးဘူး။ဘြဲ႕ရ ေရႊျပည္ၾကီးသား၊ ေရႊျပည္ၾကီးသူေတြ လမ္းေဘးေစ်းသည္ဘဝ ၊ ဝန္ထမ္းဘဝ နဲ႕ ခက္ခက္ခဲခဲ ရပ္တည္ၾကရတယ္။ေမဂ်ာအမ်ားစုဟာ ဘြဲ႕ရ ေပမယ့္လည္း အလုပ္ရမယ္ဆုိတဲ႕ အာမခံခ်က္မရွိပါဘူး။
ေကာင္ေလးအေနနဲ႕လည္း တျခားေရြးခ်ယ္စရာအခြင့္အေရး ရွိေသးရင္၊ တျခားအရာကုိ ေရြးခ်ယ္ေကာင္း ေရြးခ်ယ္ႏုိင္ခဲ႕ပါလိမ္႕မယ္။ သုိ႕ေသာ္ ေရႊျပည္ၾကီးမွာ အရာရာတုိင္းကုိ စိတ္တုိင္းက် ေရြးခ်ယ္ဖုိ႕ ခက္ခဲပါတယ္။ဒါေၾကာင့္ ရုိးရုိးသားသားဝန္ခံရ ရင္ ၊သူ႕အေနနဲ႕ တပ္ထဲဝင္ျဖစ္ခဲ႕ရတာက ႏုိင္ငံကုိ ခ်စ္လြန္းအားၾကီးလြန္းလုိ႕ ဆုိတဲ႕ စိတ္တစ္ခုထဲ ေၾကာင့္ မဟုတ္ခဲ႕ပါဘူး။ႏုိင္ငံအတြက္ အရာရာ ေပးဆပ္မယ္ဆုိတဲ႕ ခံယူခ်က္နဲ႕ မ်က္စိစုံမွိတ္ျပီး ေျခစုံပစ္ဝင္ခဲ႕တာမဟုတ္ပါဘူး။ ႏုိင္ငံခ်စ္စိတ္ အခံ ေတာ့ အနည္းငယ္ ရွိေကာင္း၊ ရွိပါလိမ္႕မယ္။ဒါေပမယ့္ ဒီလမ္းကုိေလ်ာက္ဖို႕ သူရဲ႕ဦးေႏွာက္နဲ႕ အဓိကစဥ္းစားျပီး ေရြးခ်ယ္ခဲ႕တာပါ။
ဒီအလုပ္ဟာ ျမင့္ျမတ္တဲ႕အလုပ္လည္းျဖစ္တယ္။ ဘဝအတြက္လည္း အာမခံခ်က္ရွိတယ္ဆုိတဲ႕ အသိေၾကာင့္ အရွူံးမရွိႏုိင္ဘူးလုိ႕ သူ ေတြးပါတယ္။ဒါေၾကာင့္လည္း ဝင္ခြင့္စာေမးပြဲအတြက္ ဘာမွမျပင္ဆင္ဘဲ လက္တန္းဝင္ေျဖခဲ႕တာေတာင္ ဝင္ခြင့္ေအာင္တဲ႕သူစာရင္းထဲ ပါသြားခဲ႕ပါတယ္။
ဝင္ခြင့္ေအာင္ျပီးတဲ႕ေနာက္ ဗုိလ္ေလာင္းေရြးခ်ယ္ေရး စခန္းမွာ တစ္ပတ္ၾကာ စစ္ေဆးစမ္းသပ္ မွူေတြလုပ္ပါတယ္။ လူသုံးေထာင္ ေက်ာ္၊ စရုိက္သုံးေထာင္ေက်ာ္နဲ႕ စတင္ထိေတြရျပီးတဲ႕ေနာက္မွာ တစ္ေယာက္ခ်င္းဆီရဲ႕ ပုံျပင္မ်ားစြာကုိလည္း ၾကားခြင့္ရခဲ႕ပါတယ္။
ေရြးခ်ယ္ေရးစခန္းကုိ ေရာက္လာတဲ႕သူေတြထဲမွာ ေဆးတကၠသုိလ္တက္ခြင့္ အမွတ္မီရဲ႕သားနဲ႕ မတက္ဘဲ စစ္တကၠသိုလ္ကုိပဲ တက္ဖုိ႕ေရြးခ်ယ္ၾကသူေတြပါ ပါတယ္။တခ်ိဳ႕က်ေတာ့ မိဘက တပ္ထဲဝင္ဖုိ႕သေဘာမတူတာေတာင္ အတုိက္အခံလုပ္ျပီး ဒီေနရာကုိ ေရာက္လာၾကတာပါ။
ေဒသမ်ိဳးစုံ၊ လူမ်ိဳးစုံ၊ စရုိက္စုံနဲ႕ ထိေတြ႕ဆက္ဆံရတာ အေတြ႕အၾကံဳသစ္ရပါတယ္။ျပီးေတာ့ ခက္ခဲပါတယ္ဆုိတဲ႕ စစ္တကၠသိုလ္ၾကီးကုိ ျမည္စမ္းခ်င္တဲ႕ စိတ္ေတြလည္း တခါတေလ ေပၚလာတတ္ေသးပါတယ္။
သူ႕အေနနဲ႕ အေရြးမခံရလည္း ဝမ္းနည္းမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ဝတ္ေက်တမ္းေက် လာေျဖေပးတယ္။မေအာင္ဘူးဆုိေတာ့ က်ေနာ္႕တာဝန္ေက်ျပီ လုိ႕ မိဘကုိ ျပန္ေျပာလုိက္ရုံပါပဲ။
ဒီလုိပါပဲ အေရြးခံရ ရင္လည္း အရွူံးေတာ့ မရွိႏုိင္ဘူးလုိ႕ သူေတြးပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ သူဟာ အေတြ႕အၾကံဳသစ္ေတြကုိ ျမည္စမ္းဖုိ႕ စိတ္အား ထက္သန္ေနခဲ႕လုိ႕ပါပဲ။
တစ္ပတ္ၾကာစစ္ေဆးျပီးေနာက္ သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ စစ္တကၠသုိလ္တက္ခြင့္ရစာရင္းထဲမွာ သူ႕နာမည္ ပါလာတဲ႕အတြက္ အခုဆုိရင္ သူဟာ ဘဝခရီးကုိစေလ်ာက္ရေတာ့မွာပါ။
>>>> ဆက္ရန္