ျမန္မာျပည္အေရွ႕ေျမာက္ဖက္ တ႐ုတ္ျမန္မာနယ္စပ္၀ပန္း ေခၚ ၀နယ္မွာရွိတဲ့ ေတာင္တန္းျပာျပာ မႈိင္းႀကီးေတြဟာ ေတာင္ယာမီးခိုေတြေၾကာင့္သဲသဲကြဲကြဲ မျမင္ရေလာက္ေအာင္ မႈိင္းညဳိ႕ေနတယ္။ တန္ခူး မည္မွတ္ ဖက္ဆြတ္ေရတိုးသႀကၤန္မိုး၊သႀကၤန္လက္ေဆးမိုးရြာတတ္တဲ့ ျမန္မာ့႐ိုးရာႏွစ္သစ္ကူး အတာ သႀကၤန္ ကာလေရာက္ပါၿပီ။ ျမန္မာျပည္မမွာေတာ့တစ္ႏွစ္တစ္ခါစည္ကားၿမဲျဖစ္တဲ့ ႐ိုးရာသႀကၤန္ပြဲ က်င္းပ ေနၿပီ။ တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးေပါင္းစံုဟာလဲ မိမိတို႕ရဲ႕ ေဒသအသီးသီးမွာ မိမိတို႕ရဲ႕ ထံုးတမ္းစဥ္လာမပ်က္ ႐ိုးရာသႀကၤန္ကိုဆင္ႏႊဲေနၾက တယ္။ တျပည္လံုး ၿခိမ့္ၿခိမ့္သဲေနေတာ့တယ္။
လြတ္ေျမာက္ေဒသ ေခၚ ဦးေန၀င္း စစ္အစိုးရရဲ႕အုပ္ခ်ဳပ္မႈကင္းလြတ္ရာ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ ဗဟိုဌာနခ်ဳပ္ၿမိဳ႕ေတာ္ ပန္ဆန္းမွာလဲ အတာသႀကၤန္ပြဲဆင္ႏႊဲေနတယ္။ ပန္းဆန္းၿမိဳ႕ရဲ႕ ျပန္႔ပ်ဴးတဲ့ေျမေနရာ မွာ စစ္ေဒသေဆး႐ုံ၊ စစ္ေဒသစာသင္ေက်ာင္း၊ကင္းတပ္၊ ေဘာလံုးကြင္း၊ ႏိုင္ငံေရးဌာန၊ စည္း႐ုံးေရး ဌာန၊ စစ္ေဒသဌာနခ်ဳပ္၊ စစ္ဦးစီးဌာနအမ်ဳိးသမီးတပ္ေက်ာင္းနဲ႕ ဆက္သြယ္ေရးဌာနအသီးသီးရွိၾကတယ္။ ဒီဌာန အသီးသီးက ရဲေဘာ္ေတြဟာေရကစားမ႑ပ္ေတြ ေဆာက္လုပ္ကာ သႀကၤန္ေတးသီခ်င္းေတြ သီဆိုၾက ကခုန္ၾက၊ သႀကၤန္မုန္႔လက္ေကာက္၊မုန္႔လံုးေရေပၚေတြ ေကၽြးေမြးဧည့္ခံၾကနဲ႕ အထူးစည္းကားသိုက္ၿမိဳက္ ေနေတာ့တယ္။
သႀကၤန္ပြဲတိုင္းရဲ႕ အဓိပတိသီခ်င္းျဖစ္တဲ့ဆရာၿမိဳ႕မၿငိမ္းရဲ႕ ျမနႏၵာသီခ်င္း၊ ႏွစ္ဦးအတာသႀကၤန္ သီခ်င္းနဲ႕ ျမဴးၾကြတဲ့ တူးပို႕တူးပို႕ေတးသံေတြ၊ျမန္မာ့႐ိုးရာဆိုင္း၀ိုင္းနဲ႕ ေခတ္ေပၚေတးဂီတ တူရိယာတီးခတ္ မႈေတြ၊ ညီညီညာညာ တက္တက္ၾကြၾကြတိုင္တည္ဟစ္ေၾကြးေနၾကတဲ့ သံခ်ပ္သံေတြက ၀နယ္ ပန္းဆန္႔ၿမိဳ႕ ေတာ္ႀကီးမွာ ေတာတခြင္လံုးသာမကေတာင္တန္းျပာႀကီးေတြကို ေက်ာ္ျဖတ္လြင့္ပ်ံ ဟိန္းဟိန္းညံေနေတာ့ တယ္။ မႏၱေလးေရႊၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီးမွာေငြငန္း ကသလို တ႐ုတ္-ျမန္မာနယ္စပ္ ၀နယ္ ပန္ဆန္းၿမိဳ႕မွာလဲ ေငြငန္းက ေနတာပါ။ ပန္းဆန္းတခြင္မွာေတာ့၀င္း၀င္း၀ါ၀ါ အခိုင္လိုက္ ပြင့္ေနတဲ့ မယ္ဇလီပန္းေတြက ပိေတာက္နဲ႔ ငု၀ါပန္းေတြကို အစားထိုးပြင့္ေနတယ္။သရက္ဖူး၊ ပိႏၷဲဖူး အစီအရီေတြက သႀကၤန္ေလနဲ႕ ေမႊးရနံ႕ ႀကိဳင္လႈိင္ တေတာလံုးပ်ံ႕ႏွံ႕ေနတယ္။ပန္ဆန္းအ၀င္၀ ေကာင္းဟုန္းရြာ၊ ေကာင္းမုရြာက ရွမ္းရြာ လူထုေတြဟာလဲ ရွမ္းလူမ်ဳိး႐ိုးရာမုန္႔ဖက္ထုတ္ေတြ ဧည့္ခံေကၽြးေမြးၿပီး ႏွစ္သစ္္မွာ မဂၤလာအေပါင္းနဲ႕ ျပည့္စံုေစဘို႔ အတာေရဖ်န္းကာေတာင္းဆုေခၽြၾကတယ္။ ရြာဦးဘုန္းေတာ္ ႀကီးေက်ာင္းက ဘုရားေတြ ေရသပၸါယ္ အေမႊးရနံ႕သာေရေတြပက္ဖ်န္း ေတာပန္းေတာင္ပန္းေတြ ဘုရားကပ္ လွဴကာ စတုဒီသာ သႀကၤန္ ထမင္းေတြနဲ႕ ရြာလံုးကၽြတ္ေကၽြးေမြးဧည့္ခံၾကတာပါ။ ႏွစ္သစ္ကူးကစၿပီး စပါးအထြက္ ေကာင္းေစဘို႕ က်န္းမာစြာေဘးရန္ကင္းဘို႕ ရြာေတြနဲ႕တဆက္တည္းရွိေနတဲ့ဌာနအသီးသီးက ဗမာျပည္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ ျပည္သူ႕တပ္မေတာ္သားေတြ ေအးခ်မ္းစြာေနႏိုင္ဘို႕ဆႏၵေတြျပဳၾကတယ္။ ရွမ္းရြာလူထု ေတြနဲ႕ ျပည္သူ႕တပ္မေတာ္သားေတြဟာ ေရနဲ႔ငါးလို တသားတည္းျဖစ္ေနတယ္။
၁၉၈၉ ခုႏွစ္၊ ဧၿပီလရဲ႕ သႀကၤန္ပြဲမွာ အရင္ႏွစ္ေတြနဲ႕မတူအထူးစည္းကားေနတာကေတာ့ ရွစ္ေလးလံုးအေရးအခင္းအၿပီး လြတ္ေျမာက္ေဒသ ပန္ဆန္းကို စု႐ုံးေရာက္ရွိလာၾကတဲ့ဒီမိုကရက္တစ္ ျပည္သူ႕တပ္မေတာ္သား (DPA)ေတြေၾကာင့္ပါ။ ၁၉၈၈ လူထုအံုၾကြမႈ အေရးေတာ္ပံုသပိတ္ႀကီးျမန္မာျပည္ တနံတလ်ားမွာျဖစ္ပြားၿပီး စစ္အစိုးရရဲ႕လိုက္လံဖမ္းဆီးသုတ္သင္ရွင္းလင္းမႈေတြေၾကာင့္လြတ္ေျမာက္ေဒသ ကို အေျပးေရာက္ရွိလာၾကတာပါ။ ၁၉၈၉ ခုႏွစ္ ဧၿပီလ သႀကၤန္ကာလမွာ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီဗဟိုဌာနခ်ဳပ္႐ုံးစိုက္ရာ ၀နယ္ ပန္ဆန္းေဒသတခြင္လံုး အလွပဆံုးနဲ႕အံုးအံုးကၽြတ္ကၽြတ္ အစည္ကားဆံုးအခ်ိန္လို႔ဆိုႏိုင္ပါတယ္။
သႀကၤန္အတက္ေန႔ တစ္ရက္လံုးမေမာႏိုင္ မပမ္းႏိုင္ေရကစားၾကၿပီးျပည္သူ႕တပ္မေတာ္ ေခါင္းေဆာင္ေတြ ေကဒါေတြ တပ္သားေတြအားလံုး ကိုယ့္ဌာနအသီးသီးကို ညေနေစာင္းတာနဲ႕ျပန္ၾက ေတာ့တယ္။ တပ္ေပါင္းစုရဲေဘာ္ေတြလဲ ကိုယ့္ေနရာအသီးသီး ျပန္ကုန္ၾကတာပါ။ ကၽြန္မတို႕ျပည္သူ႕အသံလႊင့္ဌာန ေညာင္နီစခန္းက ရဲေဘာ္မ်ားအားလံုးလည္း ဌာနရွိရာ ေတာင္ကုန္းေပၚျပန္တက္လာကာ ကိုယ့္အိမ္ထဲမွာညေနစာစားေသာက္ေရး၊ မနက္ျဖန္ ႏွစ္ဆန္းတရက္ေန႔ ႏွစ္သစ္ကူးမွာ ရဲေဘာ္ေတြကို ေကၽြးေမြးဒါနျပဳေရးအတြက္ ျပင္ဆင္လုပ္ကိုင္ၾကတယ္။ တစ္ႏွစ္တာစိုက္ပ်ဳိးထားတဲ့ ေျပာင္းဖူးေစ့ေတြနဲ႕ ေျပာင္းဖူးမုန္႔လုပ္ဖို႕ျပင္ဆင္ကာ မနက္ျဖန္ႏွစ္သစ္ကူးေတာ့မွာမို႕ တအိမ္လံုး အိပ္ယာေစာင္ျခင္ေထာင္ အိုးခြက္ပန္းကန္ကစလို႕ ေဆးေၾကာေတာ့တအိမ္လံုး ေတာက္ေျပာင္ေနေတာ့တယ္။
ရီရလြန္းရင္ငိုရတဲ့။ သႀကၤန္မွာေပ်ာ္လြန္းတဲ့ကၽြန္မတို႕တေတြ စိုးရိမ္ထိတ္လန္႔မဲ့ သတင္းဆိုးတစ္ခု ကို ဌာနကတာ၀န္ေပးခ်က္နဲ႕ ရဲေဘာ္တစ္ေယာက္ကလာေျပာျပတယ္။ ဒီည ၀လူမ်ဳိးစုေတြက ပါတီကို အာဏာသိမ္းေတာ့မတဲ့။ လြတ္ေျမာက္ေဒသ ကိုးကန္႔၊မုံကိုးေဒသ ၈၁၅ စစ္ေဒသဘက္ေတြမွာလဲ သိမ္းကုန္ၿပီ။ ဒီညပန္းဆန္းဗဟိုဌာနခ်ဳပ္ကို သိမ္းလိမ့္မယ္။ဌာနက အမိန္႔ေပးတဲ့အခ်ိန္မွာ တ႐ုတ္ျပည္မံု တဘက္ကမ္းကိုေျပးၾကေတာ့. . .ကၽြန္မတို႕ၾကားၾကားခ်င္းတုန္လႈပ္သြားတဲ့သတင္းပါ။ အမ်ဳိးမ်ဳိးေတြးၾကည့္ ပါတယ္။ ၀လူမ်ဳိးေတြကကၽြန္မတို႕ ဗမာလူမ်ဳိးေတြနဲ႕ပါတီကိုမလိုလားေတာ့တာလား။ ၀လူမ်ဳိးစုေတြက ကၽြန္မတို႕ ပစ္ခတ္သတ္ျဖတ္ပစ္မလား။ ေထာင္သြင္းအက်ဥ္းခ် ေျမက်င္းထဲမ်ားထဲ့ထားမလား။ ၀နယ္ ပန္ဆန္းမွာ ဌာနတာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနတဲ့ တစ္ေလွ်ာက္လံုးေတာ့ ဌာနအသီးသီးက ၀ရဲေဘာ္ေတြကို ဗမာစာ ဗမာစကားသင္ေပးခဲ့ရတယ္။ လက္မႈပညာ၊ စက္မႈပညာ၊ ဆက္သြယ္ေရးပညာ၊ အတီးအမႈတ္၊ အကအခုန္ပညာ၊ ေဆးပညာ၊ စစ္ပညာ၊ ပညာမ်ဳိးစံုသင္ေပးခဲ့လို႕သူတို႕အားလံုး ယဥ္ေက်းမႈေရခ်ိန္ ျမင့္တက္လို႕ ဌာနေကဒါႀကီးေတြ၊ စစ္ေရးေကဒါႀကီးေတြေတာင္ျဖစ္ေနၾကၿပီ။ သူတို႕အသိအလိမၼာပညာ ေတြတိုးရက္နဲ႕ ဒို႕ ဗမာလူမ်ဳိးေတြကို ေမာင္းထုတ္ေတာ့မွာလား။မယံုႏိုင္စရာပါ။ တညလံုးဌာန အမိန္႔ ေပးမဲ့အခ်ိန္ကို ေစာင့္ေနရတယ္။ ကၽြန္မတို႕ သားအမိနည္းတူအိမ္ေထာင္သည္မိခင္မ်ားနဲ႕ ကေလးမ်ား ဟာလဲ ညအေမွာင္မွာ ေၾကာက္ရြံ႕ထိတ္လန္႔ စြာနဲ႕ ကိုယ့္အိမ္ထဲမွာကိုယ္ထိုင္ခ်ီထခ်ည္ မၿငိမ္မသက္ျဖစ္ ေနတယ္။ ကၽြန္မတို႕အိမ္ဟာ ေညာင္နီကုန္း အသံလႊင့္ဌာနအုတ္တံတိုင္း၀န္းႀကီးရဲ႕ အျပင္ဘက္ ကိုက္(၁၀၀)ေလာက္အကြာက ေတာင္ကုန္းအစြန္ဆံုး မွာရွိတယ္။၈၅ ပါတီကြန္ကရက္က ကိုယ့္ဒူးကိုယ္ခၽြန္ လမ္းစဥ္ ခ်မွတ္ၿပီးေတာ့ အသံလႊင့္႐ုံဟာ ၀ေျမာက္ေဆာက္ဖားကို ေျပာင္းေရႊ႕ကာ၊ တ႐ုတ္ျပည္ကေပးတဲ့ အသံလႊင့္စက္အစံုအလင္ တပ္ဆင္ထားတဲ့ အသံသြင္းကားႀကီး တစင္းေပၚကေန အသံလႊင့္လုပ္ငန္း လုပ္ေတာ့တာမို႕၊ လစ္ဟာသြားတဲ့ အသံလႊင့္႐ုံႀကီးရဲ႕ဘယ္ဘက္တျခမ္းကို ဗဟုိစစ္ဦးစီးဌာန ေပါလစ္ဗ်ဴ႐ို ဦးတင္ရီ ဦးစီးဖြင့္လွစ္ၿပီး၊ ညာဘက္တစ္ျခမ္းကိုေတာ့ဗဟို၀ါဒျဖန္႔ခ်ိေရးဌာနႀကီးမွဴး ေပါလစ္ဗ်ဴ႐ို ဦးေက်ာ္ျမ က ဦးစီးဖြင့္လွစ္တယ္။ ဗဟိုသုေတသနဌာနမွဴးကရဲေဘာ္ေအာင္ထက္ (ဖိုးသံေခ်ာင္း)ျဖစ္ၿပီး ဗဟို၀ါဒျဖန္႔ခ်ိ ေရး႐ုံးအုပ္က ကၽြန္မရဲေဘာ္နီေမာ္ပါကၽြန္မခင္ပြန္း ဗဟိုစစ္ဦးစီးဌာန ေကဒါရဲေဘာ္ေအးေမာင္ဟာ ဗဟိုစစ္ ဦးစီးဌာနမွာ ေပါလစ္ဗ်ဴ႐ိုရဲေဘာ္တင္ရီ၊အျခားေကဒါ မ်ားျဖစ္တဲ့ ရဲေဘာ္စိုးခ်စ္၊ ရဲေဘာ္၀င္းသိန္း၊ ရဲေဘာ္ခ်စ္ေအာင္တို႕နဲ႕အတူ၀လူမ်ဳိးစုလက္နက္ကိုင္ေတြရဲ႕ သတင္းကို အဆက္မျပတ္အရယူေနၾက တယ္။ သတင္းထူးရင္ထူးသလို ဌာနကမိခင္နဲ႕ကေလးမ်ားကိုလာေျပာကာ၊ အမိန္႔ေပးတဲ့ အခ်ိန္ထြက္ခြါ ဘို႕လာေျပာၾကတယ္။ ကၽြန္မတို႕ တညလံုးအိမ္မွာမအိပ္ႏိုင္ေတာ့ပါ။ ယုန္တင့္ကားလမ္းမႀကီးအတိုင္း ၀ေျမာက္က ဆင္းလာတဲ့ ၀လူမ်ဳိးစုေတြရဲ႕ကားသံေတြဟာ ၀ူး၀ူးေ၀ါေ၀ါနဲ႕ တစ္ညလံုးဆူညံေနေတာ့တယ္။
မနက္ (၄)နာရီထိုးပါၿပီ။ ႏွစ္ဆန္းတစ္ရက္ေန႔အာ႐ုံတက္ေတာ့မယ္။ ေညာင္နီကုန္းေပၚမွာေတာ့ အေမွာင္ထုႀကီးစိုးေနဆဲပါ။ ကၽြန္မတို႕အိမ္ထဲမွာထိုင္ခ်ည္ထခ်ည္နဲ႕ တညလံုးဌာနအမိန္႔ကို ေစာင့္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ကရင္ရဲေဘာ္ေစာကိုဦးက"ရဲေဘာ္နီေမာ္ ၀လက္နက္ကိုင္ေတြ အာဏာသိမ္းဘို႕ ဒီေတာင္ကုန္း ေပၚတက္လာေနၾကၿပီ။ ခင္ဗ်ားအျမန္ထြက္သြားေတာ့၊ ေပါလစ္ဗ်ဴ႐ို ဦးေက်ာ္ျမရဲ၊ဇနီးေဒၚဦးစိန္ အိမ္မွာစုရပ္ ထားတယ္။အမိန္႔ေပးတာနဲ႕ တ႐ုတ္ျပည္ဘက္ မံုအာဘက္ကမ္းကို ေျပးၾကေတာ့" လို႕ ေျပာတာနဲ႕ ကၽြန္မလဲ ၆ႏွစ္ေက်ာ္အရြယ္ သားျဖစ္သူကို ေက်ာပိုးကာ အိမ္ထဲက အျမန္ထြက္ေျပးလိုက္ပါတယ္။ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာ ၀လူမ်ဳိးစုလက္နက္ကိုင္ေတြကလဲ ကၽြန္မအိမ္ၿခံထဲကို လက္ႏွိပ္ဓါတ္မီးတ၀င္း၀င္း စစ္ဖိနပ္သံျပင္းျပင္းနဲ႕၀င္ေရာက္လာၾကကာ အိမ္ေခါင္းရင္းကို ေက်ာ္ျဖတ္ၿပီး အိမ္ေနာက္ေဖးေတာင္ကုန္းအစြန္က ဂ်ာမဏီၿခံဳ႐ိုင္းေခၚ ဗီးစပ္ၿခံဳ႐ိုင္း ပင္ေတြလို နင္းၿပီးေနရာယူထားၾကတယ္။ ကၽြန္မတို႕ အိမ္ေနာက္ေဖးေတာင္ကမူစြန္းကေလးက ၾကည့္ရင္ပန္ဆန္း ျပန္႔ႀကီးတစ္ခုလံုးကို လွမ္းျမင္ရစၿမဲပါ။ လူမ်ဳိးစုေတြကကၽြန္မတို႕ ၿခံထဲျဖတ္ေက်ာ္ခ်ိန္မွာ ကၽြန္မတို႕က ၿခံထဲကအထြက္မို႕ သီသီကေလးလြတ္သြားတာပါ။ကၽြန္မတို႕ သားအမိလဲ သစ္ပင္ရိပ္နဲ႕ ေမွာင္ရိပ္ခိုကာ ေဒၚဦးစိန္အိမ္ဘက္ကို ခပ္သုတ္သုတ္အေျပးတပိုင္းနဲ႕ အသံလႊင့္႐ုံေရွ႕ကေနျဖတ္သြားရတယ္။ ကၽြန္မတို႕ သားအမိ ေဒၚဦးစိန္အိမ္ကိုေရာက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ၀လူမ်ဳိးစု တပ္ခြဲတခြဲေလာက္ဟာ ညာသံေပးၿပီး အသံလႊင့္႐ုံ ၀န္းတံခါးမႀကီးကိုေသနတ္ဒင္နဲ႕ ထုစစ္ ဖိနပ္ေတြနဲ႕ ကန္ေက်ာက္ ေဟး ေဟး ေဟး . . . ဒုန္း ဒုန္း ဒုန္း . . .ဒိန္း ဒိန္း ဒိန္း ဆိုတဲ့က်ယ္ေလာင္ျပင္းထန္တဲ့ ေအာ္သံထု႐ိုက္သံေတြနဲ႕ အသံလႊင့္႐ုံ ၀န္ႀကီး ထဲ၀င္ေရာက္လာကာ ဗဟိုစစ္ဦးဌာနဗဟို၀ါဒျဖန္႔ခ်ိေရးဌာန ဗဟိုသုေတသနဌာန ထဲ၀င္ၿပီး အာဏာသိမ္း လိုက္ၾကသံကို ၾကားေနၾကရတယ္။
ေပါလစ္ဗ်ဴ႐ို ဦးေက်ာ္ျမရဲ႕ ဇနီးေဒၚဦးစိန္အိမ္မွာဌာနက အိမ္ေထာင္သည္အမ်ဳိးသမီးရဲေဘာ္မမ်ား နဲ႕ ကေလးမ်ား အားလံုးေရာက္ရွိၿပီး ဌာနအမိန္႔ကိုထိုင္ေစာင့္ေနစဥ္မွာ ရဲေဘာ္ေအာင္ထက္က "ခင္ဗ်ားတို႕ အားလံုးေျပးၾကေတာ့ အသံလႊင့္႐ုံ၀န္ႀကီးကိုသိမ္းလိုက္ၿပီ။ တ႐ုတ္ျပည္ မံုအာဘက္အျမန္ေျပးၾက"လုို႕ လာေျပာတာနဲ႕ တၿပိဳင္နက္ ကၽြန္မတို႕ကေလးမိခင္မ်ားအားလံုး ခေလးကိုယ္စီေက်ာပိုး၊ ကေလးမ်ားကို လက္ဆြဲကာ အသံလႊင့္ ႐ုံေနာက္ဖက္ျခမ္းေတာင္ကုန္းရဲ႕ ေျမလမ္းေလးအတိုင္း ေလွ်ာစင္းစီးသလို ေလွ်ာခ် လိုက္ၾကတာ နမ့္ခါေခ်ာင္းကမ္းေဘးေရာက္လာၾကေတာ့တယ္။အားလံုးဟာ အ၀တ္အထည္ ကိုယ္တစ္ခု ေတြခ်ည္းပါ။ ကၽြန္မတို႕ ေတာ္လွန္ေရးသက္တမ္းတေလွ်ာက္လံုး႐ိုက္ကူးခဲ့တဲ့ ဓါတ္ပံုအယ္လ္ဘန္နဲ႕ ကေလးအ၀တ္ ႏွစ္စံုေလာက္ ေက်ာပိုးအိတ္ထဲထည့္လာခဲ့ေပမဲ့၀လူမ်ဳိးစုေတြ လက္ကလြတ္ေအာင္ အေျပး မွာ မသယ္ႏိုင္ေတာ့လို႕ လမ္းမွာတင္ ပစ္ခ်ထားခဲ့ရတယ္။အသက္အႏၱရာယ္က ပံုစံအမ်ဳိးမ်ဳိးက်ေရာက္လာ ႏိုင္တာမို႕၊ ကၽြန္မမွာ ပစၥတိုတလက္ကိုေတာ့ကိုယ္နဲ႕မကြာယူေဆာင္လာတုန္းပါ။ နမ့္ခါေခ်ာင္းေရကလဲ ဧၿပီလမို႕ ေရအတိမ္ဆံုးအခ်ိန္၊ ေခ်ာင္းေရၾကည္လင္လို႕ေခ်ာင္းေရေအာက္က ေက်ာက္တံုးေလးေတြနဲ႕ ေရထဲမွာ ဆန္႔ေမ်ာေနတဲ့ ေရညႇိစိမ္းစိမ္းေတြကိုမနက္အာ႐ုဏ္လင္းစမွာ ျမင္ေနရတယ္။ နမ့္ခါေခ်ာင္းက ေပ ၂၀၀' ေလာက္က်ယ္ပါတယ္။ ေရတိမ္ေတာ့ျဖတ္ကူးလို႕လြယ္တယ္။ ကၽြန္မတို႕ ကေလးမိခင္မ်ားနဲ႕ ကေလးမ်ားအားလံုးဟာ ၀လူမ်ဳိးစုေတြရဲလက္ထဲမက်ေရာက္ေအာင္ ေခ်ာင္းတဖက္ကမ္းကိုကူးၾကရ မယ္။ ကၽြန္မတို႕အားလံုး တပ္ေဘာင္းဘီရွည္ေတြကိုဒူးအထိလိပ္တင္လိုက္ၾကကာ ကေလးေက်ာေပၚတင္ သူက တင္လက္ဆြဲ သူကဆြဲနဲ႕ ေခ်ာင္းေရထဲစဆင္းၿပီးေခ်ာင္းကို ကန္႔လတ္ျဖတ္လမ္းေလွ်ာက္ၾကရတယ္။ ေရထဲမွာ ေလွ်ာက္ရတာနဲ႕ ေရေအာက္က ေရညႇိကပ္တဲ့ေက်ာက္တံုးေတြနင္းရတာေၾကာင့္ တကိုယ္လံုး ယိမ္းယိုင္ေနလို႕ တေယာက္၊ လက္တေယာက္ဆြဲၿပီးေရထဲျဖတ္ကူးၾကေတာ့ တ႐ုတ္နယ္စပ္မံုအာရြာရဲ႕ ကမ္းနံေဘးကို ေရာက္ပါေတာ့တယ္။ မံုအာကမ္းစပ္သဲေသာင္ျပင္ေပၚကရာဘာစိုက္ခင္းမွာ ထိုင္ၿပီးအနား ယူေနရင္းနဲ႕ မိုးစင္စင္လင္းပါေတာ့တယ္။ မိုးလင္းၿပီးသဲသဲကြဲကြဲျမင္ေနရတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ ကၽြန္မတို႕ အမ်ဳိးသမီးရဲေဘာ္ေတြဟာ ေညာင္နီကုန္းအသံလႊင့္႐ုံဘက္ကိုလွမ္းေမွ်ာ္ၾကည့္လိုကတဲ့အခါမွာ ပါတီကို အာဏာသိမ္းလိုက္တဲ့ ၀လူမ်ဳိးစုလက္နက္ကိုင္ေတြဟာထြက္ေျပးတဲ့ ဗမာရဲေဘာ္ေတြရဲ႕ အိမ္တိုင္းကို၀င္ ေရာက္ ေမႊေႏွာက္ေနတာ အိမ္ထဲက ပစၥည္းေတြကိုဆြဲယူေနၾကတာကို မသဲမကြဲလွမ္းျမင္ေနရပါတယ္။ ကၽြန္မရဲ႕ ခင္ပြန္း စစ္ဦးစီးဌာနေကဒါရဲေဘာ္ေအးေမာင္ကို ေပါလစ္ဗ်ဴ႐ိုရဲေဘာ္တင္ရီက ရွိတဲ့လက္နက္ေတြ အကုန္စုကာ ဂိုေဒါင္သစ္လက္နက္႐ုံကိုအပ္ခိုင္းလိုက္တဲ့အတြက္ ရဲေဘာ္ေအးေမာင္လက္နက္ေတြ တြန္းလွည္းနဲ႕တင္အသြား လမ္းမွာ ၀လူမ်ဳိးစုလက္နက္ကိုင္ေတြရဲ႕ဖမ္းဆီတာခံလိုက္ရတယ္လို႕ဆိုတယ္။ ၀လက္နက္ကိုင္ေတြဟာ ၀ေျမာက္ကလာတဲ့ ၀တပ္သားေတြျဖစ္တဲ့အတြက္ေဒသစိမ္းမ်က္ႏွာ စိမ္းေတြျဖစ္ ေနတာမို႕ လက္နက္ေတြကို သူတို႕စစ္ေဆးေနတုန္း အလစ္မွာ ရဲေဘာ္ေအးေမာင္နမ့္ခါေခ်ာင္းကိုျဖတ္ၿပီး တ႐ုတ္ျပည္မံုအာဘက္ကမ္းကို ေရာက္လာေတာ့တယ္။ တကယ္ေတာ့ ၀လူမ်ဳိးေတြဟာအထက္ ေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ႕ အမိန္႔နဲ႕ ဗမာရဲေဘာ္ေတြကို အာဏာသိမ္းရတာ မွန္ေပမဲ့ အသက္ကိုေတာ့ရန္မရွာပါ။ ၀နယ္မွာ ေနလို္ကဆက္ေနႏိုင္တယ္။၀လူမ်ဳိးေတြရဲ႕ အုပ္ခ်ဳပ္မႈေအာက္မွာ ေနရမယ္။ သြားလိုရာသြားရင္ လဲရတယ္လို႕ေျပာပါတယ္။ခဏအၾကာမွာေတာ့ . . . ေနပြင့္လာပါၿပီ။
ရဲေဘာ္ေအာက္ထက္၊ ရဲေဘာ္ခ်စ္ေအာင္၊ ရဲေဘာ္၀င္းသိန္း၊ရဲေဘာ္ေစာကိုဦး၊ ရဲေဘာ္စိုးခ်စ္စတဲ့ ေကဒါမ်ားဟာ စစ္ဦးဌာနမွဴး ေပါလစ္ဗ်ဴ႐ို ဦးတင္ရီ၊ဗဟို၀ါဒျဖန္႔ခ်ိေရးဌာနမွဴး ေပါလစ္ဗ်ဴ႐ို ဦးေက်ာ္ျမတို႕ ကိုတြဲေခၚကာ နမ့္ခါေခ်ာင္းကိုျဖတ္လို႕ မံုအာဘက္ကမ္းကို ေရာက္လာၾကေတာ့တယ္။
မနက္မိုးစင္စင္လင္းတဲ့အခါမွာ ပန္ဆန္းမွာတညလံုးျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ အာဏာသိမ္းမႈကို သိၿပီးျဖစ္တဲ့ တ႐ုတ္ျပည္ မံုအာဆက္သြယ္ေရးဌာန ပုလိပ္ေတြနဲ႕ျပည္သူလြတ္ေျမာက္ေရး တပ္မေတာ္တပ္သားေတြ ဟာ မံုအာကမ္းစပ္ရာဘာစိုက္ခင္းေျမႀကီးေပၚမွာေျခပစ္လက္ပစ္ထိုင္ေနၾကတဲ့ ကၽြန္မတို႕အားလံုးဆီကို ေရာက္လာၾကတယ္။ သူတို႕အားလံုးဟာ ၀တ္စံုအစိမ္းေရာင္ယူနီေဖာင္းနဲ႕ပါ။လက္နက္ပါသလား လက္နက္ပါလား။ အပ္ပါ။ အပ္ပါလို႕ တရုတ္လိုေျပာေတာ့ ကၽြန္မတို႕ ဗမာရဲေဘာ္ေတြထဲကလက္နက္ပါသူ ေတြတိုင္း တ႐ုတ္ပုလိပ္ေတြေရွ႕ ေျမႀကီးေပၚပံုခ်ထားလိုက္ၾကတယ္။ ကၽြန္မလဲ အသက္အႏၱရာယ္ကာကြယ္ဘို႕ ယူလာခဲ့တဲ့ စစ္ေဘာင္းဘီခါးပတ္ရွိ ပစၥတိုအိတ္ထဲက ၂၀ မမ ပစၥတိုကို ညာလက္နဲ႕ဆြဲထုတ္ကာ ေျမႀကီးေပၚခ်ေပးလိုက္ပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ မနက္ေနျမင့္လာတာနဲ႕ အသက္(၇၀)နီးပါးေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႕ ကေလးေတြရဲ႕ က်န္းမာေရးအတြက္ နံနက္စာေကၽြးေမြးဘို႕ မံုအာဘက္ကမ္းကရွမ္းရြာေတြဆီကိုသြား လိုက္ၾကေတာ့တယ္။ ရွမ္းရြာထဲက ရွမ္းေနအိမ္ေတြမွာ ခြင့္ပန္ၿပီးညအိပ္ညေန တည္းခိုေနထိုင္ကာ ဗကပ ေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ႕ စီစဥ္ေပးမႈနဲ႕ အားလံုးစုေပါင္းခ်က္ျပဳတ္စားေသာက္ၾကရပါတယ္။ တပါတ္ခန္႔ၾကာၿပီး မုန္းမ ေခၚ ရွမ္းရြာကို တ႐ုတ္ဆက္သြယ္ေရးဌာနရဲ႕ အစီအစဥ္နဲ႕ေျပာင္းေရႊ႕ကာတာလပတ္စနဲ႕ အိမ္ပံုစံေဆာက္ လုပ္ထားတဲ့ တဲအိမ္မွာ ႏွစ္အိမ္ေထာင္တဲတစ္လံုးက်ႏႈန္း စုေပါင္းေနထိုင္ကာ ဒုကၡသည္စခန္းဖြင့္လိုက္ၾကပါ ေတာ့တယ္။ ေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႕ေကဒါတခ်ဳိ႕ကိုေတာ့ မုန္းလ်င္စခန္းမွာသြားေရာက္ေနထိုင္ဘို႕ တ႐ုတ္ျပည္ ဆက္သြယ္ေရးဌာနက စီစဥ္ေပးပါတယ္။
ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီဗဟိုဌာနခ်ဳပ္႐ုံးတစ္႐ုံးလံုးဟာလည္း ၀လူမ်ဳိးစုေတြ ႏွစ္ဆန္းတစ္ရက္ ဧၿပီ(၁၇)ရက္ေန႔မွာအာဏာသိမ္းေတာ့မယ္ဆိုတာ ႀကိဳတင္သိထားပါတယ္။ သႀကၤန္အတက္ေန႔ညတစ္ည လံုးမွာ ဗဟို႐ုံးရွိဥကၠ႒နဲ႕ ေပါလစ္ဗ်ဴ႐ို ေခါင္းေဆာင္မ်ားအားလံုး မအိပ္ႏိုင္ၾကပါ။ လႈပ္လႈပ္ရြရြနဲ႕ ရင္ဆိုင္ဘို႕အသင့္ျပင္ေနေၾကာင္းသိရပါတယ္။ ဗဟိုေခါင္းေဆာင္မ်ားအားလံုးဟာ အသက္(၈၀)နားနီးအရြယ္ေတြမို႕သြက္သြက္လက္လက္ မလႈပ္ရွားႏိုင္သလို အျမင္အာ႐ုံဟာလဲ ခ်ဳိ႕တဲ့ေနပါၿပီ။ ကိုယ့္ေရာဂါနဲ႕သင့္ေတာ္တဲ့ အာဟာရနဲ႕ ေဆး၀ါးမွီ၀ဲၿပီး အသက္ရွင္ေနတာလို႕ဆိုႏိုင္ပါတယ္။ ေတာ္လွန္ေရးဟာေရရွည္စစ္ပြဲႀကီးျဖစ္ လာေတာ့ မလိုလားအပ္တဲ့ ျပႆနာေပါင္းစံုျဖစ္ေနပါၿပီ။ ၈၅ ခုႏွစ္ပါတီကြန္ကရက္မွာဥကၠ႒ထည့္သြင္းေျပာ ၾကားခဲ့ၿပီးျဖစ္တဲ့အတိုင္း ေကဒါေတြဟာ က်ဥ္းေျမာင္းတဲ့လူမ်ဳိးေရးကိုလြန္ကဲစြာ ေရွ႕တန္းတင္လာတာကိုလဲ ေထာက္ျပခဲ့ပါတယ္။ ၀လူမ်ဳိးစုေတြကဗမာျပည္ကြန္ျမဴပါတီကိုအာဏာသိမ္းရတာဟာ ေရရွည္စစ္ပြဲအတြင္း စစ္အစိုးရနဲ႕ အႏႈိင္အ႐ႈံးမဆံုးျဖတ္ႏိုင္႐ုံသာမကရွည္ၾကာတဲ့ လက္နက္ကိုင္တိုက္ပြဲႀကီးေၾကာင့္ ၀လူမ်ဳိးေတြ အသက္မ်ားစြာဆံုး႐ႈံးအိမ္ေထာင္ေတြေသကြဲရွင္ကြဲကြဲ၊ ဒုကၡိတေတြမ်ားျပား႐ုံသာမက စစ္ေဘးစစ္ဒဏ္ ေၾကာင့္ အိုးအိမ္ေတာင္ယာေတြပ်က္စီးတဲ့ အတြက္ ၀နယ္တစ္ခုလံုး အငတ္ျပႆနာႀကီးကို မေျဖရွင္းႏိုင္ ေတာပါ။ ၾကာရင္ ၀လူမ်ဳိးေပ်ာက္သြားမွာေတာင္စိုးရိမ္ရတယ္။ဒါေၾကာင့္ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီရဲ႕ ေရရွည္စစ္ႀကီးကို အယံုအၾကည္မရွိေတာ့ဘူး။ အုပ္ခ်ဳပ္တာလဲမခံလိုေတာ့ဘူး။ ေဒသဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေရး သာ လုပ္လိုေတာ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီကိုအာဏာသိမ္းရတာျဖစ္တယ္။ ေခါင္းေဆာင္ မ်ား၊ ေကဒါမ်ားအားလံုး သြားလိုရာသြားႏိုင္တယ္လို႕၀လူမ်ဳိးစုေခါင္းေဆာင္မ်ားက ေျပာၾကားခဲ့ပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ႏွစ္ဆန္းတစ္ရက္ေန႔ မနက္လင္းအားႀကီးမွာဗဟို႐ုံးတစ္႐ုံးလံုးဟာ ေခါင္းေဆာင္မ်ားရဲ႕ ဆံုးျဖတ္ခ်က္အရ တ႐ုတ္ျပည္မံုအာဆိပ္ကမ္းကိုနမ့္ခါေခ်ာင္းကို ေက်ာ္ျဖတ္ၿပီးသြားလိုက္ေတာ့တယ္။
ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီဥကၠ႒ သခင္ဗသိန္းတင္လည္းပါတီႀကီးတပ္မေတာ္ႀကီး လြတ္ေျမာက္ေဒသႀကီးတစ္ခုလံုးကို ဦးေဆာင္ေနတဲ့ အျမင့္ဆံုး ေခါင္းေဆာင္ႀကီးျဖစ္တဲ့အားေလွ်ာ္စြာ အမွား အနဲဆံုးျဖစ္ေအာင္ ခ်င့္ခ်ိန္စဥ္းစားေနပံုရပါတယ္။ အသက္အရြယ္လဲ (၈၀)နားနီးျဖစ္ၿပီးပင္ကိုယ္ က်န္းမာေရးတစ္ေလွ်ာက္လံုး မေကာင္းခဲ့တဲ့ ဥကၠ႒ဟာ ဇရာဒုကၡနဲ႕ ပါတီနဲ႕တပ္ရဲ႕ဖ႐ိုဖရဲၿပိဳကြဲမႈကို တၿပိဳင္ ထဲရင္ဆိုင္ေနရတယ္။ ဥကၠ႒ဟာ ၁၅ ေပ ပတ္လည္မွ်သာက်ယ္တဲ့ သူရဲ႕အိမ္ခန္းထဲက၀ါးပက္လက္ ကုလားထိုင္ေပၚမွာ ဧၿပီ (၁၆)ရက္ည တစ္ညလံုးတည္ၿငိမ္စြာထိုင္ေန ေၾကာင္းသိရွိရတယ္။ေတာ္လွန္ေရး သတိထားတဲ့အေနနဲ႕ ဥကၠ႒ဘိုက္ေပၚမွာ ကာဘိုင္ေသနတ္တလက္ တင္ထားတယ္လို႕သိရတယ္။ဧၿပီလမို႕ ရာသီဥတုကလဲ ပူျပင္းတယ္။ ၀လက္နက္ကိုင္တပ္ေတြ ၀ေျမာက္ကေန ၀ေတာင္ပန္ဆန္း ဗဟိုဌာနခ်ဳပ္ရွိရာကို ကားနဲ႕တစ္မ်ဳိး၊ ေျခလ်င္တဖံုအလံုးအရင္း ၀င္ေရာက္လာၿပီဆို တာကိုလဲ ဆက္သြယ္ေရးသတင္းေတြအရ သိထားၿပီးသားမို႕ အတြင္းရန္ကို ဘယ္လိုမွမေခ်မႈန္းႏိုင္ေတာ့ဘဲ ငုတ္တုတ္ထိုင္ေနတာကအေကာင္းဆံုးအေနအထားနဲ႕ ရင္ဆိုင္ျခင္းလို႕ ဆင္ျခင္ထားပံုရပါတယ္။ ဇရာ ဒုကၡ ခံစားေနရတဲ့ဥကၠ႒ သခင္ဗသိန္းတင္ဟာ ၀လူမ်ဳိးစုလက္ကိုင္ေတြရဲ႕ ပါတီေပါင္းေဆာင္မႈအေပၚ ျငင္းဆိုတာ ကိုလက္ေတြ႕ခံစားေနရပါၿပီ။ အသက္(၂၀)ေက်ာ္ ေက်ာင္းသားဘ၀။ ၁၉၃၆-ခုႏွစ္ကထဲက ႏိုင္ငံေရး နယ္ပယ္ထဲကိုဖခင္ႀကီးရဲ႕အားေပးမႈနဲ႕ ေျခစံုပစ္၀င္လာတဲ့ ဥကၠ႒သခင္ဗသိန္းတင္ဟာ မိမိဇာတိခ်က္ျမႇဳပ္ထား၀ယ္ေဒသကိုလဲ စြန္႔ခဲ့တယ္။ မိမိညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေဆြမ်ဳိး တစ္စုကိုလဲ စြန္႔ပစ္ခဲ့တယ္။မိမိအိမ္ေထာင္ သည္ ဇနီးနဲ႕သားသမီးမ်ားကိုလဲ စြန္႔ခဲ့တယ္။ အခုလဲ မိမိေတာ္လွန္ေရးခရီးၾကမ္းႀကီးတစ္ေလွ်ာက္လံုး မွာ တည္ေဆာက္ခဲ့တဲ့ ပါတီ၊ တပ္၊ အေျခခံေဒသႀကီးကို စြန္႔လႊတ္ရေတာ့မယ္။ဥကၠ႒ဟာအသက္အရြယ္အရ ေတာ္လွန္ေရး အေတြ႕အႀကံဳအရ တည္ၿငိမ္ရင့္က်က္ၿပီးျဖစ္တဲ့အတြက္ ဘ၀တိုင္းမွာလူတိုင္းႀကံဳေတြ႕ၾကရ တဲ့ ေလာကဓံတရားနဲ႕ ေလာကရဲ႕ျဖစ္မႈပ်က္မႈ မၿမဲေသာ တရားေတြအေပၚ ဆင္ျခင္သံုးသပ္ေနဟန္ရွိတယ္။
ဥကၠ႒ဟာ ဘ၀တသက္တာလံုး ျပည္သူလူထု ဘ၀လြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္ဆိုတဲ့ ခံယူခ်က္နဲ႕ ကိုယ္က်ဳိးစြန္႔ခဲ့တာပါ။ လက္ရွိအခ်ိန္မွာ ျပည္သူ႕ဒီမိုကေရစီေတာ္လွန္ေရးႀကီးမေအာင္ျမင္ေသးေပမဲ့လည္း အသက္အရြယ္ႀကီးၿပီး က်န္းမာေရးတစ္ေလွ်ာက္လံုး မေကာင္းခဲ့တဲ့အတြက္၊လူသားတစ္ေယာက္အေနနဲ႕ ေအးေအးေဆးေဆး အနားယူသင့္ပါၿပီ။ ေနာက္တစ္ခု ကၽြန္မတို႕ သိရတာက တ႐ုတ္ျပည္မံုအာဘက္ ကမ္းက ဆက္သြယ္ေရးဌာနကေန အေၾကာင္းၾကားခဲ့တယ္လို႕ဆိုပါတယ္။ ဥကၠ႒တရုတ္ျပည္မွာအနားလာ ယူေနထိုင္ဘို႕ပါ။ ဒီအေၾကာင္းကို ၾကားသိရင္ သိခ်င္းဘဲ ၀လူမ်ဳိးေတြဟာ ဥကၠ႒ဘိုက္ေပၚကကာဘိုင္ကိုသိမ္း လိုက္ၿပီး ဥကၠ႒ထိုင္ေနတဲ့ ၀ါးပိုး၀ါးႏွစ္လံုးအလယ္မွာ တာလပတ္စိမ္းစတပ္ထားတဲ့ပက္လက္ကုလားထိုင္ကို ႏွစ္ေယာက္တဖက္စီထမ္းစင္လို မ,ကာ ထမ္းလိုက္ၾကကာ ဥကၠ႒ေနအိမ္ခန္းကေန အိမ္ေရွ႕ကားလမ္းမေပၚ ထြက္လာခဲ့ၾကတယ္လို႕ သိရတယ္။ ေတာင္ကုန္းကေန ေတာင္ေအာက္ ဆင္းတဲ့ျဖတ္လမ္းေရာက္ေတာ့ နမ့္ခါေခ်ာင္းစပ္ေဘးအထိ ျဖည္းျဖည္းဆင္းလာခဲ့ၾကေတာ့တယ္လို႕ဆိုပါ တယ္။၀လူမ်ဳိးစုေတြဟာ ဗဟို႐ုံးနဲ႕ မလွမ္းကမ္း နမ့္ခါေခ်ာင္းကမ္းစပ္ေရာက္ေတာ့ ေခ်ာင္းကူးတံတားေပၚကို ျဖတ္ေက်ာ္ကာ မံုအာဘက္ကမ္း အေရာက္ ဥကၠ႒ကုိ ထမ္းေခၚလာခဲ့ၾကေၾကာင္းသိရတယ္။ တဖက္ ႏိုင္ငံတ႐ုတ္ျပည္ကမ္း မံုအာေရာက္တာနဲ႕ ဆက္သြယ္ေရးဌာန တ႐ုတ္ပုလိပ္မ်ားနဲ႕ တ႐ုတ္ျပည္သူ လြတ္ေျမာက္ေရးတပ္မေတာ္သားဆယ္ဦးခန္႔ကို တပ္၀တ္စံုစိမ္းေတြနဲ႕ေစာင့္ႀကိဳေနတာ ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ ဥကၠ႒သခင္ဗသိန္းတင္ကိုကားေပၚတက္ေစကာ တ႐ုတ္ျပည္ မုန္းလ်င္ၿမိဳ႕သို႕ ေခၚေဆာင္သြားေၾကာင္း သိလိုက္ရပါတယ္။
စာမူရွင္ - နီေမာ္