Image may be NSFW.
Clik here to view.
ငတာေၿပာပါမယ္ဆိုမ ငတာတို႔နီးစပ္ရာ အသိုင္းဝိုင္းထဲကေပါ့၊ ၿမင္းထိန္း၂ေယာက္ၿပိဳင္ၾကတဲ့အေၾကာင္းေပါ့၊ ပံုၿပင္ဆိုေပသည့္ ေဆြမကင္း မ်ိဳးမကင္းထဲက အၿဖစ္ပ်က္ေတြပါေလ၊ နာမည္ေတြေၿပာေတာ့ဘူးေနာ္။ ဒါေၾကာင့္ ပံုၿပင္ပဲမွတ္။
တစ္ခါကေပါ့၊ အို တစ္ခါကပါဆို ရက္စြဲတပ္မေနနဲ႔ ေက်ာ္လိုက္၊ စာရြက္ၾကီးထဲလိုက္လိုက္မေရးနဲ႔ သိပ္စပ္ၿမင္ကပ္တာပဲ၊ ေၿပာရင္လူကိုေငး၊ နားေထာင္ၿပီးရင္ေမ့ပလိုက္၊ ဒါမ်ိဳးမွ ငတာတို႔ကၾကိဳက္တာ၊ ဟုတ္တယ္ေလ ေမ့ေလာက္ရွိ ထပ္ခါထပ္ခါ ေက်ာ့ေနလို႔ရတယ္။ မဟုတ္ရင္ အသစ္အသစ္နဲ႔၊ ဂစ္တဲ့ထိ ဆံုးမွာဟုတ္ေတာ့ဘူး၊ လိုက္မမွတ္နဲ႔ ဒီၾကည့္၊ နားေထာင္၊ ပီးရင္ ေလ်ာက္ေၿပာ၊ မွတ္တမ္း၊မွတ္ရာ ဘာလုပ္မွာတုန္း၊ အလကား နာမည္ပ်က္စရာရွိရင္ လာၿပန္ပတ္တတ္တယ္၊ ဖ်က္ပလုိက္။
အဲေတာ့ တစ္ခါကေပါ့၊ ထန္းတဲထဲမွာေပါ့၊ အာ..ထန္းတဲပါဆို ထန္းရည္ေသာက္တာေပါ့၊ထန္းတဲထဲမွာ ညေနတိုင္ရင္ ငတာတို႔ ေဘာ္ဂၽြတ္ေတြ၊ ဆံုေနက် အဲတုန္းကအေခၚနဲ႔ဆို ၿမင္းတန္း ထန္းတဲေပါ့၊ ၿမင္းထိန္းေတြ အမ်ားဆံုးစုတာကိုး၊ အဲမွာ ငတာ့ ဘၾကီးတစ္ေယာက္နဲ႔၊ ပခန္းဘက္က လာတဲ့ ၿမင္းထိန္းတစ္ေယာက္နဲ႔ ၿငိၾကတယ္၊ ဟုတ္ဘူးေလ ၿငိတယ္ဆိုတာနဲ႔ ညားတဲ့ဘက္ေရာက္မသြားနဲ႔။ မ်က္ႏွာေက်ာမတည့္တာကိုေၿပာတာ၊ အဓိကေတာ့ ဟိုပခန္းသားေထာင့္မက်ိဳးတဲ့ေကာင္က (အဲေဒသကဟာေတြ အဲပံုေတြခ်ည္းပဲ) က်ဳပ္ဘၾကီးေၿပာတာကို ဟုတ္ပါတယ္ မေထာက္ခံတာကစတယ္။
က်ဳပ္ဦးေလးက နယ္နယ္ရရလားဗ်၊ ဘုရင့္စီးေတာ္ၿမင္းကို ထိန္းရတဲ့ ၿမင္းထိန္းဗ်။ အာ..အားတာေပါ့၊ အဲေခတ္က ဘုရင္ဆိုတာ နန္းေတာ္ကဆင္းရင္ ဆင္ပဲစီးတာ၊ ၿမင္းဆိုတာ အိမ္နိမ့္စံ ဘဝ မင္းသားဘဝသာစီးတာ၊ ဟိုးေခတ္ကလို တလႊာလႊား စစ္တိုက္ခ်င္တဲ့ စစ္ေဂါက္ဘုရင္ေတြသာ ခံုခံုမင္မင္စီးတာ၊ ဘုရင္ၿဖစ္ရင္ ၿမင္းဆိုတာ၊ အလွ၊ သမင္လိုက္တုန္း ဥယာဥ္ထဲဆင္းတုန္း ဒါေတာင္ ရွားရွားပါးပါးပါေလ၊ ဆင္၊ၿမင္း၊ရထားမွာ၊ ရထားစီးလိုက္၊ ဆင္စီးလိုက္ပါ၊ အဲေတာ့ အၿမဲသေနရတဲ့ ဘုရင့္စီးေတာ္ၿမင္းထိန္းရတာဆိုေတာ့ အားအားရွိ ထန္းရည္ဆိုင္လာလာ ပြားတာေပါ့ဗ်ာ၊ က်ဳပ္တို႔လဲ မသိတာေမး၊ ေဖါတာဆို ေလ်ာ့ယံု၊ ဒီလိုအဆင္ေၿပေအာင္ေနတာ၊ သူက ဘုရင့္ၿမင္းထိန္းဆိုေတာ့လဲ..အဲလိုေပါ့ေလ၊ ၿမင္းထိန္းတယ္ ဆိုေပသည့္၊ ဘုရင့္ေရႊနန္းေတာ္ ရွိရာ ေနၿပည္ေတာ္မွာေလ သိတယ္မို႔လား၊ ခုေခတ္မ်ား ဒရိုင္ဘာေတြလိုေပါ့ ၿမင္းထိန္းဆိုေပမယ့္ ထိန္းရတဲ့ ၿမင္းေတြေပၚကလူေပၚလိုက္လို႔ အဆင့္က ကြာေသးတာဂလား၊ သူလဲ ၿမင္းထိန္း၊ ငါၿမင္းထိန္းေပမယ့္၊ မတူဘူးေလ၊ မတူဘူးဆိုတာ ၿမင္းထိန္းပညာ၊ ၿမင္းကိုင္ကၽြမ္းတာ ၿမင္းကုကၽြမ္းတာအၿပင္၊ သံုးႏိုင္ၿဖဳန္းႏိုင္တာကအစေပါ့ေလ၊ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ အရင္းစစ္ရရင္ ဣႆာနဲ႔ မစၦရိယ အက်ိဳးေပးေၾကာင့္လို႔ မွတ္လိုက္။
ဟိုပခန္းသားက ေနာက္မွေရာက္လာတာ၊ ပုခန္းၿမိဳ႔စားဆီအရင္က ထိန္းရာကေန၊ ခုေတာ့ ပခန္းၿမိဳ႔စားဆီက စစ္အင္အားေတာင္းရာကေန ဒီေရာက္လာတာ၊ သူက က်ဳပ္ဘၾကီးေၿပာတဲ့ ၿမင္းကိုင္ ၿမင္းကုကိစၥေတြကို တစ္ခ်ိဳ႔မသိတာဝင္ေမး၊ တစ္ခ်ိဳ႔သူသိတာ ဝင္ဝင္ေထာက္နဲ႔ ဆိုေတာ့ ပြားခ်င္တဲ့ ဘၾကီးဒုကၡေရာက္တာေပါ့ဗ်ာ၊ က်ဳပ္ဘၾကီးက ဘာလို႔မသိရမွာလဲဗ်၊ ၿမင္းေက်ာေက်ပါတယ္၊ ေတာ္လို႔ပဲ ဘုရင့္ၿမင္းထိန္းၿဖစ္တာေပါ့၊ ဒါေပသည့္ ဟိုေတာသား ေရငံေသာက္က ေကာက္ေကာက္ေထာက္ေန၊ ေမးေနေတာ့၊ ေဖါရတာ ဖီးေအာက္တာေပါ့၊ ၿပႆနာက အဲလိုနဲ႔ စတာ။
တစ္ရက္ေတာ့ ဘၾကီးက “ဘုရင့္ၿမင္းေတာ္ထိန္းဆိုတာ နယ္နယ္ရရဟုတ္ဘူးေမာင္ရ ကိုင္ရတဲ့ၿမင္းေၾကာင့္ ဘုရင့္ၿမင္းေတာ္ထိန္းမည္သာဟုတ္ဘူးရယ္၊ ၿမင္းေကာင္းတစ္စီးကို ဘုရင္စီးေတာ္ၿမင္းၿဖစ္ေအာင္ ေတာ္ဝင္ေအာင္ ၿမင္းကိုင္ႏိုင္လို႔သာ ဘုရင့္ၿမင္းေတာ္ထိန္းၿဖစ္သာဘာညာေၿပာပါေလေရာ။” အာဟုတ္တယ္ေလ၊ က်ဳပ္ဘၾကီးေၿပာတ ဟုတ္ဘူးလား၊ ဆင္ၿဖဴေတာ္မွီ ၾကံစုပ္ေနတဲ့ ဆင္ထိန္းေတြလိုမွ မဟုတ္ပဲ၊ ၿမင္းမွီရင္ ဂ်ံဳယိုခ်ည္းေသာက္ေနရမွာ။ ဖရန္ဆစ္ကလာတဲ့ သၾကားခဲနဲ႔ၾကိဳတဲ့ ဂ်ံဳယိုေပါ့ေလ။ အဲတာကို ေမာင္မင္းၾကီးသာ ပခန္းသားက ဒီလိုသာဆိုဦးရီးရာ က်ဳပ္ကိုလဲ ဘုရင့္ၿမင္းေတြေပးတဲ့ ၿမင္းစာေတြေပးစမ္းပါ့။ က်ဳပ္ၿမင္းေတြလဲ ဘုရင့္စီးေတာ္ၿမင္းေတြ ၿဖစ္ရပါေစမယ္လို႔ ေငါ့တယ္၊ အဲေကာင္ေတြ အဲလိုပဲ။ ဟုတ္တယ္ေလ၊ ဘုရင့္ၿမင္းေတြဆိုတာ သေလးစပါး၊ဂ်ံဳ၊ ႏွမ္းဖက္၊ စတာေတြ၊ ဖရန္ဆစ္ကလာတဲ့ သၾကားခဲေတြ ေကၽြး၊ သံလြင္ဆီလူးၿပီးေတာက္ေၿပာင္ေနတာမို႔လား၊ ဒါေပသည့္၊ ဒီလိုေတြရေအာင္ ၿမင္းတိုင္းရတာမွ မဟုတ္တာ၊ အႆထိုလ္ ၿမင္းမနဲ႔ သားေဖါက္ၿပီး မ်ိဳးေကာင္းမ်ိဳးသန္႔ၿမင္းကိုမွ ဘုရင့္ၿမင္းအၿဖစ္သတ္မွတ္ၿပီး၊ ဘုရင့္ၿမင္းကို ဘုရင့္ၿမင္းရိကၡာေပး၊ ဘုရင့္ၿမင္းထိန္းနဲ႔ ဘုရင့္ၿမင္းေစာင္းထဲ ထားတာမို႔လား၊ ဒါေၾကာင့္လဲ ဘုရင့္စီးေတာ္ၿမင္းၿဖစ္ေနတာေပါ့၊ ၿမင္းတိုင္း ဘုရင့္ၿမင္းရိကၡာစားလို႔ ဘုရင့္ၿမင္းအဆင့္ရမွတ္လို႔။ဒါေပသည့္ဘၾကီးကေရာလား၊ ေအးေလ၊ ဘၾကီးကလဲ အဲၿမင္းကိုထိန္းရလို႔ ဘုရင့္ၿမင္းထိန္းေပမယ့္၊ အဲၿမင္းကိုထိန္းရလို႔ ဟုတ္ဘူးရယ္လို႔ ဟယ္ ရွဳပ္ကုန္ၿပီ၊ အမွန္က ဘၾကီးလဲ နဲနဲလႊဲတယ္၊လြဲတယ္ဆိုတာထက္ အပိုဆာဒါးထည့္တာ၊ ဟို ဂြစာ၊ရိုက္ေပါက္ ပခန္းကေတာသားလဲ ေသာက္တလြဲပဲ။ဂြတိုက္ရ ၿပီးေရာေကာင္။ ဒါေပသည့္ လြဲခ်င္းလြဲ ဘၾကီးလြဲတာ အမွန္ ကိုင္းေအးေရာ။
ဘၾကီးကလဲ ဘယ္ဒါေလာက္ေတာ့ သိတာေပါ့၊ နဂိုက ေသာက္ၿမင္ကပ္ေနတာနဲ႔ေတာ့ အေတာ္ပဲ၊ “ဟဲ့အေကာင္ရ ေမာင့္ၿမင္းကိုင္ပညာေမာင္ယံုရင္ က်ဳပ္ေပးစမ္းပါ့မယ္၊ ေလာင္းေၾကးေလးက ေနၿပည္ေတာ္က ထြက္သြားစတမ္းေလာင္းလိုက္ၾကရေအာင္၊ ေမာင္တို႔ ပခန္းသား၊ ေသြးရဲပါ့မလား” ဟာ ပိုင္လိုက္ေလ၊ ဟိုက ေက်ာမြဲ၊ ထန္းရည္ေတာင္ အေၾကြးေသာက္၊ ပဲေလွာ္ေတာင္ ကပ္ႏိုက္ေနရတာေလာင္းတာေပါ့၊ ၿမင္းစာေတြရဦးေတာ့ ေရာင္းစားရင္ နဲဘူးၾကီးရမွာဂလား၊ ၿမင္းစာေပမယ့္ အသည္စုတို႔၊ ကုလားစုတို႔ဘက္ေတြ၊ နန္းေရွ့ရြာေတြမယ္ဆို ကိုင္ေတာင္ၾကည့္ဘူးရဲ့လားသိဘူးေလ၊ ဟုတ္ဘူးလား၊ ေလာင္းမယ္ေပါ့၊ ဒါေပသည့္ ဘၾကီးက ဘယ္ေခမလဲ၊ မေခလို႔ ငတာ့ဘၾကီးၿဖစ္တာေပါ့၊ ေမာင္ရင္ ၿမင္းတစ္စီးကိုင္မယ္ဆို အခ်ိန္ ၃လေလာက္အတြင္း ေကာင္းေကာင္းကိုင္ရႏိုင္ရတယ္ကြဲ႔၊ ၿမင္းကိုင္တယ္ဆိုတာကလဲ ၿမင္းေကာင္းခ်ည္းကိုင္တတ္တာ ပညာဟုတ္ဘူးကြဲ႔၊ ၿမင္းနာကိုလဲ ကုတတ္ရတယ္၊ ရထားဆြဲတတ္ေအာင္၊ လွည္းတပ္တတ္ေအာင္လဲ က်င့္တတ္ရတယ္၊ ဘုရင့္ၿမင္းလို ၿမင္းလိမၼာေအာင္လဲ က်င့္တတ္ရတယ္၊ အဲဒီလို ၿမင္းေတြကို သူမ်ားထက္ သန္ေအာင္၊ သူမ်ားတကာထက္ လ်င္ေအာင္ ခြန္အားရွိေအာင္ ေကၽြးတတ္၊ ကိုင္တတ္၊ ကုတတ္မွ၊ ၿမင္းကိုင္ပညာ သာသကြယ့္၊ မင္းၿပိဳင္ရဲပါ့မလား၊ ဟာဟို ငမူးကလဲ မူးမူးနဲ႔ တေစာက္ကန္း စြတ္ ၿပိဳင္ရဲတယ္ေပါ့၊ “ကိုင္းေကာင္းၿပီ၊ မင္းၿပိဳင္ရဲတယ္ဆိုလ်င္ၿဖင့္ ေမာင့္ရင့္ဆီက စီးတဲ့ၿမင္း၊ လွည္းဆြဲၿမင္းနဲ႔ ၿမင္းအိုတစ္ေကာင္၊ ေပါင္း ၃ေကာင္ထုတ္ခဲ့၊ ငါ့ဆီကလဲ ဘုရင့္စီးေတာ္ၿမင္း၊ ရထားတပ္ၿမင္းနဲ႔၊ စီးေတာ္ၿမင္းက် ၿမင္းအိုတစ္ေယာက္ယူခဲ့မယ္၊ မင့္ၿမင္း ၃ေကာင္၊ ငါ့ၿမင္း၃ေကာင္၊ ငတာ့ဆရာဆီမွ သက္ေသၿပဳမွတ္သားမယ္၊ ၃လၿပည့္တဲ့ေနၾကရင္ ငတာ့ဆရာ ေယာမင္းၾကီးဆီမွာ ၿပန္ဆံုမယ္၊ မနက္ၿဖန္ကစလို႔ ငါ့ဆီက ဘုရင့္ၿမင္းရိကၡာေတြလာထုတ္၊ ငါ့စားရိတ္နဲ႔ စိုက္ဝယ္ေပးမယ္၊ မႏိုင္ရင္ မင္းထြက္သြား၊ မင္းႏိုင္ရင္ ငါထြက္သြားမယ္၊ ကိုင္း…စိန္လိုက္။” ဟိုပခန္းသားကလဲ “စိန္”ဆိုေတာ့ ဆိုၿပီး ပြဲၿဖစ္သြားတာေပါ့ဗ်ာ။
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
ဘာဗ်၊ အဲပခန္းသားေရာ ဟုတ္လား၊ က်ဳပ္ဟိုက်မ္းဒီက်မ္းေတြ လူအထင္ၾကီးေအာင္ေလ်ာက္ေၿပာတာကို၊ ေယာမင္းၾကီးဆီ တိုင္တာ အဲေကာင္ေပါ့၊ ဘၾကီးေရာ ဟုတ္လား၊ ထြက္မသြားပါဘူးရွိပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ၿမင္းေစာင္းကအၿပင္မထြက္ေတာ့ဘူး၊ ထန္းရည္ဆိုင္မလာေတာ့ဘူး၊ ရွက္လို႔တဲ့၊ ၿမင္းၿပိဳင္တာ ရွံဳးတယ္ေလ၊ အာ..ဒီေသာက္ပခန္းသား၊ ဘာၿမင္းကိုင္တာ ဘၾကီးထက္ကၽြမ္းရမွာတုန္း၊ ဒီေကာင္ ညဏ္နီညဏ္နက္မ်ားၿပီးနိုင္တာ၊ က်ဳပ္ဆရာ ဆံုးၿဖတ္ေပးလို႔ေပါ့၊ မဟုတ္ရင္ ဘၾကီးလဲ ရြာၿပန္ေနရေလာက္ၿပီ၊
ဒီပခန္းသားက လူလည္၊ ၿမင္း၃ေကာင္စာ ကိုမွန္မွန္ထုတ္၊ လွည္းဆြဲၿမင္းကို ၂ေကာင္စာနဲ႔၊ အလွစီးၿမင္းကို ၁ေကာင္စာစီေကၽြးတာဂလား၊ ဟိုၿမင္းအိုလား၊ ဘယ္မေသကံေကာင္း၊ ပစ္ထားတာ၊ အဲၿမင္းအိုဆီက ရိကၡာေတာင္ ေရာင္းေရာင္းၿပီး ထန္းရည္ေသာက္ေနေသးတာ၊ သူ႔ခၿမာ ၿမက္ေၿခာက္ဝါးၿပီး၊ ၃လခံရွာတာ၊ ဘယ္လိုနိုင္လဲ ဟုတ္လား၊ အာ ၃လေစ့လို႔၊ လွည္းဆြဲခ်င္းၿပိဳင္ေတာ့ ၂ေကာင္စာ ၃လစားရတဲ့ေကာင္အားကို ဘၾကီးအေကာင္ ဘယ္မွီမွာတုန္း၊ ၿမင္းအိုခ်င္းမွာ ဒီေကာင္ညစ္တာေလ၊ ဘၾကီးၿမင္းအိုက ေၿပးနိုင္ေသးတယ္၊ ခုန္ေသးတယ္၊ အဲေလာက္ေကာင္းေအာင္ ဘၾကီး ေကၽြးထား ကုထားတာ၊ ဒါေပသည့္ ဒီေကာင္က သူ႔ဘက္က အလွစီးၿမင္းကို လႊတ္ေပးတယ္ေလ၊ ဘယ္နာ့ အကြာၾကီးေပါ့၊ ၿမင္းအိုနဲ႔ ၿမင္းပ်ိဳ ဘယ္ယွဥ္ႏိုင္မွာတုန္း၊ ဘာဘုရင့္စီးေတာ္ၿမင္းနဲ႔လား၊ ဒီေကာင့္ ၿမင္းအိုၾကီးလႊတ္ေပးတယ္ေလ၊ ရီလိုက္ၾကတာဝက္ဝက္ကြဲဗ်ာ၊ ဟိုေတာသား ေသာက္ရွက္ကြဲတာေပါ့၊ ဒါေပမယ့္ စာရင္းခ်ဳပ္ေတာ့ သူက ၂ပြဲႏိုင္ ၁ပြဲရွံဳးေလ၊ ကဲ… အာဒီေကာင္ ညစ္သာညစ္တာ လူလည္၊ နဂိုကတည္းက ၿမင္း၃ေကာင္ၿပိဳင္ပါမယ္ ေၿပာတယ္၊ ဘယ္ၿမင္းကို ဘယ္ၿမင္းနဲ႔လို႔ သတ္မွတ္ခဲ့တာမရွိပါလဲဆိုေရာ၊ ဘၾကီးဗ်ာ ေဒါသထြက္လြန္းလို႔ ဓါးနဲ႔ပိုင္းပါမယ္တကဲကဲ၊ အာ ဆရာေယာမင္းၾကီးက အဆံုးၿဖတ္ေပးတာေပါ့၊ ပခန္းသား မင္းဒီပြဲႏိုင္တယ္၊ ငါအသိမွတ္ၿပဳတယ္၊ ဒါေပသည့္ မင့္ႏိုင္တာ ေတာ္တည့္ မွန္ကန္မွဳမရွိလို႔ လူၾကီးကိုေတာ့ ေနၿပည္ေတာ္က ထြက္မသြားခိုင္းႏိုင္ဘူး၊ ၿမင္းကိုင္ပညာအရာမွာေတာ့ က်ဳပ္ဘၾကီးသာပါေပတယ္ ဒီလိုဆံုးၿဖတ္ေပးလိုက္တာ၊ မဟုတ္လို႔ကေတာ့ ဘၾကီးခင္ဗ်ာ ၿမင္းစာဖိုးကဆံုး သိကၡာကက်၊ နန္းေတာ္ကလဲ ထြက္သြားရဦးမယ္၊ သူက သူထြက္သြားရရင္ဘုရင့္ၿမင္းေတြ ထိန္းမဲ့ဆရာ မရွိၿဖစ္ေတာ့မွာစိုးရွာတာပါ၊ ရာထူးေနရာ မက္ရွာဘူးရယ္၊(ဘၾကီးစီက အေမြေတြရမလားလို႔) ဒီပခန္းသား ခန္႔ရင္လား၊ ခင္ဗ်ားဟာသအေတာ္ေၿပာ၊ ဘယ္ရမလဲဗ်၊ အကုန္ေဂ်ာက္က်ကုန္မွာေပါ့၊
ဒါပါပဲဗ်ာ။ ေၾသာ္ ဒီေပါက္တတ္ကရေတြ ဘယ္မွာအသံုးဝင္မလဲဟုတ္လား၊ အဲပခန္းသားသာသြားေမးဗ်ာ၊ မသိပါဘူး၊ သူေၿပာတာေတာ့ အႏိုင္ဆိုတာ ဥာဏ္ကစားၿပီးယူရတယ္၊ ဒါမွ မၿဖစ္ႏိုင္ဘူးဆိုတာေတြ ကိုယ္လိုခ်င္သလိုၿဖစ္လာမွာတဲ့၊ အဲေကာင္ေၿပာတာပဲ၊ သည္ေကာင္က အဲလိုေဟာင္ဖြာ ေဟာင္ဖြာရယ္ ယံုရတာလဲ ဟုတ္ဘူး၊ ဒါထက္ ခုခင္ဗ်ားေနတဲ့ ကာလမွာေရာ၊ ေရြးပြဲဆိုလား ၿပိဳင္ပြဲဆိုလား ၾကားေဖါက္လုပ္ၾကမလို႔ဆို၊ ဘၾကီးဘက္က မာန္တက္ေနၾကသူေတြေရာ၊ ပခန္းသားဘက္က စီးေတာ္ၿမင္းနဲ႔ ၿပိဳင္မယ့္ ၿမင္းအိုၾကီး ၾကည့္ၾကည့္ၿပီး ေတာက္တခတ္ခတ္ၿဖစ္ေနၾကသူေတြေရာ ဒါေလးဖတ္ၿပီး ရယ္ေမာနိုင္ၾကပါေစရယ္လို႔ …….ကိုင္းသြားပဗ်ိဳ႔။
က်ဳပ္ေယာမင္းၾကီးဆံုးၿဖတ္ခ်က္မွန္လို႔ေပါ့ဗ်ာ၊ ဒိၿပင့္လူဆို လြယ္ဘူးရယ္။သိလား၊ ဒီအေၾကာင္းေတြကို ဟို ရာဇဓမၼသကဟ ….အဲ ..အဲတာမေၿပာေတာ့ပါဘူး..ေငြ၆က်ပ္ ရထားတယ္..ေယာက်္ားဆိုတာ၊ ေၿပာၿပီးစကား၊ ေပးၿပီးဂတိတည္ရသဗ်ိဳ႔၊ မတည္ႏိုင္ေတာ့လဲ ေလာကမယ္ ပါရမီရွင္ လူစြန္႔စားေတြသာ U turn လွည့္ရဲတာ၊ ေၿပာင္းလဲရဲတာလို႔ ေၿပာင္းေၿပာတာေပါ့ေလ၊ ဟိဟိ၊ က်န္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစဗ်ာ။ ။
ကၽြန္ေတာ္ေမာင္ဟန္ပါ။
Clik here to view.
ငတာေၿပာပါမယ္ဆိုမ ငတာတို႔နီးစပ္ရာ အသိုင္းဝိုင္းထဲကေပါ့၊ ၿမင္းထိန္း၂ေယာက္ၿပိဳင္ၾကတဲ့အေၾကာင္းေပါ့၊ ပံုၿပင္ဆိုေပသည့္ ေဆြမကင္း မ်ိဳးမကင္းထဲက အၿဖစ္ပ်က္ေတြပါေလ၊ နာမည္ေတြေၿပာေတာ့ဘူးေနာ္။ ဒါေၾကာင့္ ပံုၿပင္ပဲမွတ္။
တစ္ခါကေပါ့၊ အို တစ္ခါကပါဆို ရက္စြဲတပ္မေနနဲ႔ ေက်ာ္လိုက္၊ စာရြက္ၾကီးထဲလိုက္လိုက္မေရးနဲ႔ သိပ္စပ္ၿမင္ကပ္တာပဲ၊ ေၿပာရင္လူကိုေငး၊ နားေထာင္ၿပီးရင္ေမ့ပလိုက္၊ ဒါမ်ိဳးမွ ငတာတို႔ကၾကိဳက္တာ၊ ဟုတ္တယ္ေလ ေမ့ေလာက္ရွိ ထပ္ခါထပ္ခါ ေက်ာ့ေနလို႔ရတယ္။ မဟုတ္ရင္ အသစ္အသစ္နဲ႔၊ ဂစ္တဲ့ထိ ဆံုးမွာဟုတ္ေတာ့ဘူး၊ လိုက္မမွတ္နဲ႔ ဒီၾကည့္၊ နားေထာင္၊ ပီးရင္ ေလ်ာက္ေၿပာ၊ မွတ္တမ္း၊မွတ္ရာ ဘာလုပ္မွာတုန္း၊ အလကား နာမည္ပ်က္စရာရွိရင္ လာၿပန္ပတ္တတ္တယ္၊ ဖ်က္ပလုိက္။
အဲေတာ့ တစ္ခါကေပါ့၊ ထန္းတဲထဲမွာေပါ့၊ အာ..ထန္းတဲပါဆို ထန္းရည္ေသာက္တာေပါ့၊ထန္းတဲထဲမွာ ညေနတိုင္ရင္ ငတာတို႔ ေဘာ္ဂၽြတ္ေတြ၊ ဆံုေနက် အဲတုန္းကအေခၚနဲ႔ဆို ၿမင္းတန္း ထန္းတဲေပါ့၊ ၿမင္းထိန္းေတြ အမ်ားဆံုးစုတာကိုး၊ အဲမွာ ငတာ့ ဘၾကီးတစ္ေယာက္နဲ႔၊ ပခန္းဘက္က လာတဲ့ ၿမင္းထိန္းတစ္ေယာက္နဲ႔ ၿငိၾကတယ္၊ ဟုတ္ဘူးေလ ၿငိတယ္ဆိုတာနဲ႔ ညားတဲ့ဘက္ေရာက္မသြားနဲ႔။ မ်က္ႏွာေက်ာမတည့္တာကိုေၿပာတာ၊ အဓိကေတာ့ ဟိုပခန္းသားေထာင့္မက်ိဳးတဲ့ေကာင္က (အဲေဒသကဟာေတြ အဲပံုေတြခ်ည္းပဲ) က်ဳပ္ဘၾကီးေၿပာတာကို ဟုတ္ပါတယ္ မေထာက္ခံတာကစတယ္။
က်ဳပ္ဦးေလးက နယ္နယ္ရရလားဗ်၊ ဘုရင့္စီးေတာ္ၿမင္းကို ထိန္းရတဲ့ ၿမင္းထိန္းဗ်။ အာ..အားတာေပါ့၊ အဲေခတ္က ဘုရင္ဆိုတာ နန္းေတာ္ကဆင္းရင္ ဆင္ပဲစီးတာ၊ ၿမင္းဆိုတာ အိမ္နိမ့္စံ ဘဝ မင္းသားဘဝသာစီးတာ၊ ဟိုးေခတ္ကလို တလႊာလႊား စစ္တိုက္ခ်င္တဲ့ စစ္ေဂါက္ဘုရင္ေတြသာ ခံုခံုမင္မင္စီးတာ၊ ဘုရင္ၿဖစ္ရင္ ၿမင္းဆိုတာ၊ အလွ၊ သမင္လိုက္တုန္း ဥယာဥ္ထဲဆင္းတုန္း ဒါေတာင္ ရွားရွားပါးပါးပါေလ၊ ဆင္၊ၿမင္း၊ရထားမွာ၊ ရထားစီးလိုက္၊ ဆင္စီးလိုက္ပါ၊ အဲေတာ့ အၿမဲသေနရတဲ့ ဘုရင့္စီးေတာ္ၿမင္းထိန္းရတာဆိုေတာ့ အားအားရွိ ထန္းရည္ဆိုင္လာလာ ပြားတာေပါ့ဗ်ာ၊ က်ဳပ္တို႔လဲ မသိတာေမး၊ ေဖါတာဆို ေလ်ာ့ယံု၊ ဒီလိုအဆင္ေၿပေအာင္ေနတာ၊ သူက ဘုရင့္ၿမင္းထိန္းဆိုေတာ့လဲ..အဲလိုေပါ့ေလ၊ ၿမင္းထိန္းတယ္ ဆိုေပသည့္၊ ဘုရင့္ေရႊနန္းေတာ္ ရွိရာ ေနၿပည္ေတာ္မွာေလ သိတယ္မို႔လား၊ ခုေခတ္မ်ား ဒရိုင္ဘာေတြလိုေပါ့ ၿမင္းထိန္းဆိုေပမယ့္ ထိန္းရတဲ့ ၿမင္းေတြေပၚကလူေပၚလိုက္လို႔ အဆင့္က ကြာေသးတာဂလား၊ သူလဲ ၿမင္းထိန္း၊ ငါၿမင္းထိန္းေပမယ့္၊ မတူဘူးေလ၊ မတူဘူးဆိုတာ ၿမင္းထိန္းပညာ၊ ၿမင္းကိုင္ကၽြမ္းတာ ၿမင္းကုကၽြမ္းတာအၿပင္၊ သံုးႏိုင္ၿဖဳန္းႏိုင္တာကအစေပါ့ေလ၊ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ အရင္းစစ္ရရင္ ဣႆာနဲ႔ မစၦရိယ အက်ိဳးေပးေၾကာင့္လို႔ မွတ္လိုက္။
ဟိုပခန္းသားက ေနာက္မွေရာက္လာတာ၊ ပုခန္းၿမိဳ႔စားဆီအရင္က ထိန္းရာကေန၊ ခုေတာ့ ပခန္းၿမိဳ႔စားဆီက စစ္အင္အားေတာင္းရာကေန ဒီေရာက္လာတာ၊ သူက က်ဳပ္ဘၾကီးေၿပာတဲ့ ၿမင္းကိုင္ ၿမင္းကုကိစၥေတြကို တစ္ခ်ိဳ႔မသိတာဝင္ေမး၊ တစ္ခ်ိဳ႔သူသိတာ ဝင္ဝင္ေထာက္နဲ႔ ဆိုေတာ့ ပြားခ်င္တဲ့ ဘၾကီးဒုကၡေရာက္တာေပါ့ဗ်ာ၊ က်ဳပ္ဘၾကီးက ဘာလို႔မသိရမွာလဲဗ်၊ ၿမင္းေက်ာေက်ပါတယ္၊ ေတာ္လို႔ပဲ ဘုရင့္ၿမင္းထိန္းၿဖစ္တာေပါ့၊ ဒါေပသည့္ ဟိုေတာသား ေရငံေသာက္က ေကာက္ေကာက္ေထာက္ေန၊ ေမးေနေတာ့၊ ေဖါရတာ ဖီးေအာက္တာေပါ့၊ ၿပႆနာက အဲလိုနဲ႔ စတာ။
တစ္ရက္ေတာ့ ဘၾကီးက “ဘုရင့္ၿမင္းေတာ္ထိန္းဆိုတာ နယ္နယ္ရရဟုတ္ဘူးေမာင္ရ ကိုင္ရတဲ့ၿမင္းေၾကာင့္ ဘုရင့္ၿမင္းေတာ္ထိန္းမည္သာဟုတ္ဘူးရယ္၊ ၿမင္းေကာင္းတစ္စီးကို ဘုရင္စီးေတာ္ၿမင္းၿဖစ္ေအာင္ ေတာ္ဝင္ေအာင္ ၿမင္းကိုင္ႏိုင္လို႔သာ ဘုရင့္ၿမင္းေတာ္ထိန္းၿဖစ္သာဘာညာေၿပာပါေလေရာ။” အာဟုတ္တယ္ေလ၊ က်ဳပ္ဘၾကီးေၿပာတ ဟုတ္ဘူးလား၊ ဆင္ၿဖဴေတာ္မွီ ၾကံစုပ္ေနတဲ့ ဆင္ထိန္းေတြလိုမွ မဟုတ္ပဲ၊ ၿမင္းမွီရင္ ဂ်ံဳယိုခ်ည္းေသာက္ေနရမွာ။ ဖရန္ဆစ္ကလာတဲ့ သၾကားခဲနဲ႔ၾကိဳတဲ့ ဂ်ံဳယိုေပါ့ေလ။ အဲတာကို ေမာင္မင္းၾကီးသာ ပခန္းသားက ဒီလိုသာဆိုဦးရီးရာ က်ဳပ္ကိုလဲ ဘုရင့္ၿမင္းေတြေပးတဲ့ ၿမင္းစာေတြေပးစမ္းပါ့။ က်ဳပ္ၿမင္းေတြလဲ ဘုရင့္စီးေတာ္ၿမင္းေတြ ၿဖစ္ရပါေစမယ္လို႔ ေငါ့တယ္၊ အဲေကာင္ေတြ အဲလိုပဲ။ ဟုတ္တယ္ေလ၊ ဘုရင့္ၿမင္းေတြဆိုတာ သေလးစပါး၊ဂ်ံဳ၊ ႏွမ္းဖက္၊ စတာေတြ၊ ဖရန္ဆစ္ကလာတဲ့ သၾကားခဲေတြ ေကၽြး၊ သံလြင္ဆီလူးၿပီးေတာက္ေၿပာင္ေနတာမို႔လား၊ ဒါေပသည့္၊ ဒီလိုေတြရေအာင္ ၿမင္းတိုင္းရတာမွ မဟုတ္တာ၊ အႆထိုလ္ ၿမင္းမနဲ႔ သားေဖါက္ၿပီး မ်ိဳးေကာင္းမ်ိဳးသန္႔ၿမင္းကိုမွ ဘုရင့္ၿမင္းအၿဖစ္သတ္မွတ္ၿပီး၊ ဘုရင့္ၿမင္းကို ဘုရင့္ၿမင္းရိကၡာေပး၊ ဘုရင့္ၿမင္းထိန္းနဲ႔ ဘုရင့္ၿမင္းေစာင္းထဲ ထားတာမို႔လား၊ ဒါေၾကာင့္လဲ ဘုရင့္စီးေတာ္ၿမင္းၿဖစ္ေနတာေပါ့၊ ၿမင္းတိုင္း ဘုရင့္ၿမင္းရိကၡာစားလို႔ ဘုရင့္ၿမင္းအဆင့္ရမွတ္လို႔။ဒါေပသည့္ဘၾကီးကေရာလား၊ ေအးေလ၊ ဘၾကီးကလဲ အဲၿမင္းကိုထိန္းရလို႔ ဘုရင့္ၿမင္းထိန္းေပမယ့္၊ အဲၿမင္းကိုထိန္းရလို႔ ဟုတ္ဘူးရယ္လို႔ ဟယ္ ရွဳပ္ကုန္ၿပီ၊ အမွန္က ဘၾကီးလဲ နဲနဲလႊဲတယ္၊လြဲတယ္ဆိုတာထက္ အပိုဆာဒါးထည့္တာ၊ ဟို ဂြစာ၊ရိုက္ေပါက္ ပခန္းကေတာသားလဲ ေသာက္တလြဲပဲ။ဂြတိုက္ရ ၿပီးေရာေကာင္။ ဒါေပသည့္ လြဲခ်င္းလြဲ ဘၾကီးလြဲတာ အမွန္ ကိုင္းေအးေရာ။
ဘၾကီးကလဲ ဘယ္ဒါေလာက္ေတာ့ သိတာေပါ့၊ နဂိုက ေသာက္ၿမင္ကပ္ေနတာနဲ႔ေတာ့ အေတာ္ပဲ၊ “ဟဲ့အေကာင္ရ ေမာင့္ၿမင္းကိုင္ပညာေမာင္ယံုရင္ က်ဳပ္ေပးစမ္းပါ့မယ္၊ ေလာင္းေၾကးေလးက ေနၿပည္ေတာ္က ထြက္သြားစတမ္းေလာင္းလိုက္ၾကရေအာင္၊ ေမာင္တို႔ ပခန္းသား၊ ေသြးရဲပါ့မလား” ဟာ ပိုင္လိုက္ေလ၊ ဟိုက ေက်ာမြဲ၊ ထန္းရည္ေတာင္ အေၾကြးေသာက္၊ ပဲေလွာ္ေတာင္ ကပ္ႏိုက္ေနရတာေလာင္းတာေပါ့၊ ၿမင္းစာေတြရဦးေတာ့ ေရာင္းစားရင္ နဲဘူးၾကီးရမွာဂလား၊ ၿမင္းစာေပမယ့္ အသည္စုတို႔၊ ကုလားစုတို႔ဘက္ေတြ၊ နန္းေရွ့ရြာေတြမယ္ဆို ကိုင္ေတာင္ၾကည့္ဘူးရဲ့လားသိဘူးေလ၊ ဟုတ္ဘူးလား၊ ေလာင္းမယ္ေပါ့၊ ဒါေပသည့္ ဘၾကီးက ဘယ္ေခမလဲ၊ မေခလို႔ ငတာ့ဘၾကီးၿဖစ္တာေပါ့၊ ေမာင္ရင္ ၿမင္းတစ္စီးကိုင္မယ္ဆို အခ်ိန္ ၃လေလာက္အတြင္း ေကာင္းေကာင္းကိုင္ရႏိုင္ရတယ္ကြဲ႔၊ ၿမင္းကိုင္တယ္ဆိုတာကလဲ ၿမင္းေကာင္းခ်ည္းကိုင္တတ္တာ ပညာဟုတ္ဘူးကြဲ႔၊ ၿမင္းနာကိုလဲ ကုတတ္ရတယ္၊ ရထားဆြဲတတ္ေအာင္၊ လွည္းတပ္တတ္ေအာင္လဲ က်င့္တတ္ရတယ္၊ ဘုရင့္ၿမင္းလို ၿမင္းလိမၼာေအာင္လဲ က်င့္တတ္ရတယ္၊ အဲဒီလို ၿမင္းေတြကို သူမ်ားထက္ သန္ေအာင္၊ သူမ်ားတကာထက္ လ်င္ေအာင္ ခြန္အားရွိေအာင္ ေကၽြးတတ္၊ ကိုင္တတ္၊ ကုတတ္မွ၊ ၿမင္းကိုင္ပညာ သာသကြယ့္၊ မင္းၿပိဳင္ရဲပါ့မလား၊ ဟာဟို ငမူးကလဲ မူးမူးနဲ႔ တေစာက္ကန္း စြတ္ ၿပိဳင္ရဲတယ္ေပါ့၊ “ကိုင္းေကာင္းၿပီ၊ မင္းၿပိဳင္ရဲတယ္ဆိုလ်င္ၿဖင့္ ေမာင့္ရင့္ဆီက စီးတဲ့ၿမင္း၊ လွည္းဆြဲၿမင္းနဲ႔ ၿမင္းအိုတစ္ေကာင္၊ ေပါင္း ၃ေကာင္ထုတ္ခဲ့၊ ငါ့ဆီကလဲ ဘုရင့္စီးေတာ္ၿမင္း၊ ရထားတပ္ၿမင္းနဲ႔၊ စီးေတာ္ၿမင္းက် ၿမင္းအိုတစ္ေယာက္ယူခဲ့မယ္၊ မင့္ၿမင္း ၃ေကာင္၊ ငါ့ၿမင္း၃ေကာင္၊ ငတာ့ဆရာဆီမွ သက္ေသၿပဳမွတ္သားမယ္၊ ၃လၿပည့္တဲ့ေနၾကရင္ ငတာ့ဆရာ ေယာမင္းၾကီးဆီမွာ ၿပန္ဆံုမယ္၊ မနက္ၿဖန္ကစလို႔ ငါ့ဆီက ဘုရင့္ၿမင္းရိကၡာေတြလာထုတ္၊ ငါ့စားရိတ္နဲ႔ စိုက္ဝယ္ေပးမယ္၊ မႏိုင္ရင္ မင္းထြက္သြား၊ မင္းႏိုင္ရင္ ငါထြက္သြားမယ္၊ ကိုင္း…စိန္လိုက္။” ဟိုပခန္းသားကလဲ “စိန္”ဆိုေတာ့ ဆိုၿပီး ပြဲၿဖစ္သြားတာေပါ့ဗ်ာ။
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
ဘာဗ်၊ အဲပခန္းသားေရာ ဟုတ္လား၊ က်ဳပ္ဟိုက်မ္းဒီက်မ္းေတြ လူအထင္ၾကီးေအာင္ေလ်ာက္ေၿပာတာကို၊ ေယာမင္းၾကီးဆီ တိုင္တာ အဲေကာင္ေပါ့၊ ဘၾကီးေရာ ဟုတ္လား၊ ထြက္မသြားပါဘူးရွိပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ၿမင္းေစာင္းကအၿပင္မထြက္ေတာ့ဘူး၊ ထန္းရည္ဆိုင္မလာေတာ့ဘူး၊ ရွက္လို႔တဲ့၊ ၿမင္းၿပိဳင္တာ ရွံဳးတယ္ေလ၊ အာ..ဒီေသာက္ပခန္းသား၊ ဘာၿမင္းကိုင္တာ ဘၾကီးထက္ကၽြမ္းရမွာတုန္း၊ ဒီေကာင္ ညဏ္နီညဏ္နက္မ်ားၿပီးနိုင္တာ၊ က်ဳပ္ဆရာ ဆံုးၿဖတ္ေပးလို႔ေပါ့၊ မဟုတ္ရင္ ဘၾကီးလဲ ရြာၿပန္ေနရေလာက္ၿပီ၊
ဒီပခန္းသားက လူလည္၊ ၿမင္း၃ေကာင္စာ ကိုမွန္မွန္ထုတ္၊ လွည္းဆြဲၿမင္းကို ၂ေကာင္စာနဲ႔၊ အလွစီးၿမင္းကို ၁ေကာင္စာစီေကၽြးတာဂလား၊ ဟိုၿမင္းအိုလား၊ ဘယ္မေသကံေကာင္း၊ ပစ္ထားတာ၊ အဲၿမင္းအိုဆီက ရိကၡာေတာင္ ေရာင္းေရာင္းၿပီး ထန္းရည္ေသာက္ေနေသးတာ၊ သူ႔ခၿမာ ၿမက္ေၿခာက္ဝါးၿပီး၊ ၃လခံရွာတာ၊ ဘယ္လိုနိုင္လဲ ဟုတ္လား၊ အာ ၃လေစ့လို႔၊ လွည္းဆြဲခ်င္းၿပိဳင္ေတာ့ ၂ေကာင္စာ ၃လစားရတဲ့ေကာင္အားကို ဘၾကီးအေကာင္ ဘယ္မွီမွာတုန္း၊ ၿမင္းအိုခ်င္းမွာ ဒီေကာင္ညစ္တာေလ၊ ဘၾကီးၿမင္းအိုက ေၿပးနိုင္ေသးတယ္၊ ခုန္ေသးတယ္၊ အဲေလာက္ေကာင္းေအာင္ ဘၾကီး ေကၽြးထား ကုထားတာ၊ ဒါေပသည့္ ဒီေကာင္က သူ႔ဘက္က အလွစီးၿမင္းကို လႊတ္ေပးတယ္ေလ၊ ဘယ္နာ့ အကြာၾကီးေပါ့၊ ၿမင္းအိုနဲ႔ ၿမင္းပ်ိဳ ဘယ္ယွဥ္ႏိုင္မွာတုန္း၊ ဘာဘုရင့္စီးေတာ္ၿမင္းနဲ႔လား၊ ဒီေကာင့္ ၿမင္းအိုၾကီးလႊတ္ေပးတယ္ေလ၊ ရီလိုက္ၾကတာဝက္ဝက္ကြဲဗ်ာ၊ ဟိုေတာသား ေသာက္ရွက္ကြဲတာေပါ့၊ ဒါေပမယ့္ စာရင္းခ်ဳပ္ေတာ့ သူက ၂ပြဲႏိုင္ ၁ပြဲရွံဳးေလ၊ ကဲ… အာဒီေကာင္ ညစ္သာညစ္တာ လူလည္၊ နဂိုကတည္းက ၿမင္း၃ေကာင္ၿပိဳင္ပါမယ္ ေၿပာတယ္၊ ဘယ္ၿမင္းကို ဘယ္ၿမင္းနဲ႔လို႔ သတ္မွတ္ခဲ့တာမရွိပါလဲဆိုေရာ၊ ဘၾကီးဗ်ာ ေဒါသထြက္လြန္းလို႔ ဓါးနဲ႔ပိုင္းပါမယ္တကဲကဲ၊ အာ ဆရာေယာမင္းၾကီးက အဆံုးၿဖတ္ေပးတာေပါ့၊ ပခန္းသား မင္းဒီပြဲႏိုင္တယ္၊ ငါအသိမွတ္ၿပဳတယ္၊ ဒါေပသည့္ မင့္ႏိုင္တာ ေတာ္တည့္ မွန္ကန္မွဳမရွိလို႔ လူၾကီးကိုေတာ့ ေနၿပည္ေတာ္က ထြက္မသြားခိုင္းႏိုင္ဘူး၊ ၿမင္းကိုင္ပညာအရာမွာေတာ့ က်ဳပ္ဘၾကီးသာပါေပတယ္ ဒီလိုဆံုးၿဖတ္ေပးလိုက္တာ၊ မဟုတ္လို႔ကေတာ့ ဘၾကီးခင္ဗ်ာ ၿမင္းစာဖိုးကဆံုး သိကၡာကက်၊ နန္းေတာ္ကလဲ ထြက္သြားရဦးမယ္၊ သူက သူထြက္သြားရရင္ဘုရင့္ၿမင္းေတြ ထိန္းမဲ့ဆရာ မရွိၿဖစ္ေတာ့မွာစိုးရွာတာပါ၊ ရာထူးေနရာ မက္ရွာဘူးရယ္၊(ဘၾကီးစီက အေမြေတြရမလားလို႔) ဒီပခန္းသား ခန္႔ရင္လား၊ ခင္ဗ်ားဟာသအေတာ္ေၿပာ၊ ဘယ္ရမလဲဗ်၊ အကုန္ေဂ်ာက္က်ကုန္မွာေပါ့၊
ဒါပါပဲဗ်ာ။ ေၾသာ္ ဒီေပါက္တတ္ကရေတြ ဘယ္မွာအသံုးဝင္မလဲဟုတ္လား၊ အဲပခန္းသားသာသြားေမးဗ်ာ၊ မသိပါဘူး၊ သူေၿပာတာေတာ့ အႏိုင္ဆိုတာ ဥာဏ္ကစားၿပီးယူရတယ္၊ ဒါမွ မၿဖစ္ႏိုင္ဘူးဆိုတာေတြ ကိုယ္လိုခ်င္သလိုၿဖစ္လာမွာတဲ့၊ အဲေကာင္ေၿပာတာပဲ၊ သည္ေကာင္က အဲလိုေဟာင္ဖြာ ေဟာင္ဖြာရယ္ ယံုရတာလဲ ဟုတ္ဘူး၊ ဒါထက္ ခုခင္ဗ်ားေနတဲ့ ကာလမွာေရာ၊ ေရြးပြဲဆိုလား ၿပိဳင္ပြဲဆိုလား ၾကားေဖါက္လုပ္ၾကမလို႔ဆို၊ ဘၾကီးဘက္က မာန္တက္ေနၾကသူေတြေရာ၊ ပခန္းသားဘက္က စီးေတာ္ၿမင္းနဲ႔ ၿပိဳင္မယ့္ ၿမင္းအိုၾကီး ၾကည့္ၾကည့္ၿပီး ေတာက္တခတ္ခတ္ၿဖစ္ေနၾကသူေတြေရာ ဒါေလးဖတ္ၿပီး ရယ္ေမာနိုင္ၾကပါေစရယ္လို႔ …….ကိုင္းသြားပဗ်ိဳ႔။
က်ဳပ္ေယာမင္းၾကီးဆံုးၿဖတ္ခ်က္မွန္လို႔ေပါ့ဗ်ာ၊ ဒိၿပင့္လူဆို လြယ္ဘူးရယ္။သိလား၊ ဒီအေၾကာင္းေတြကို ဟို ရာဇဓမၼသကဟ ….အဲ ..အဲတာမေၿပာေတာ့ပါဘူး..ေငြ၆က်ပ္ ရထားတယ္..ေယာက်္ားဆိုတာ၊ ေၿပာၿပီးစကား၊ ေပးၿပီးဂတိတည္ရသဗ်ိဳ႔၊ မတည္ႏိုင္ေတာ့လဲ ေလာကမယ္ ပါရမီရွင္ လူစြန္႔စားေတြသာ U turn လွည့္ရဲတာ၊ ေၿပာင္းလဲရဲတာလို႔ ေၿပာင္းေၿပာတာေပါ့ေလ၊ ဟိဟိ၊ က်န္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစဗ်ာ။ ။
ကၽြန္ေတာ္ေမာင္ဟန္ပါ။