Quantcast
Channel: ဘ၀ေျခရာ
Viewing all articles
Browse latest Browse all 1811

ဘေလာ႔ ႏွင္႔ ေဖ႔စ္ဘြတ္ခ္

$
0
0
 ဘေလာ႔ ႏွင္႔ ေဖ႔စ္ဘြတ္ခ္ ==============      ေဖ႔စ္ဘုတ္ႀကီး သံုးေနရင္း အရင္ ဘေလာ႔ ေတြ ေခတ္ကို ျပန္လြမ္းမိတယ္ ။ ဘေလာ႔ တစ္ခုေရးမယ္ဆိုရင္ ..အဲဒီ စာေရးတဲ႔သူက အနည္းဆံုး နည္းပညာ နဲ႔ စၿပီးထိေတြ႔ရတယ္ ။ ဘေလာ႔ ေလးေတြ ပင္ပန္းခံလုပ္ရတယ္ ၊ ဂ်ာဗားစခရစ္ ကုဒ္ေလးေတြ ကိုေလ႔လာရတယ္ ။ အရင္ ေရာက္ႏွင္႔ ေနၿပီးသား စီနီယာဘေလာ႔ဂါေတြ ဆီကေန အိုက္ဒီယာေလးေတြယူ ၊ နည္းပညာဗဟုသုတေလးေတြ ယူၿပီး ကိုယ္႔ဘေလာ႔ေလးကို ျပဳျပင္ရတယ္ ။ ကိုယ္႔ဘေလာ႔ ေလး ဘယ္လိုေကာင္းေအာင္လုပ္မလဲဆိုတာကစ စိတ္ကူးရတယ္ ။ ကိုယ္ေရာက္ေလရာအရပ္ ၊ ေတြ႔ ႀကံဳသမွ် အေၾကာင္းရာေလးေတြ ၊ ကိုယ္ဖတ္ဖူး မွတ္ဖူးသမွ်ေလးေတြကို ဘေလာ႔မွာ ျပန္ေရးၾကတယ္ ။ အဲဒီ ထက္ပိုၿပီး စိတ္အားထက္သန္သူေတြကေတာ႔ ကိုယ္႔ ေခၽြးနည္းစာထဲကေန တစ္လကို ေဒၚ လာ ၃ ၊ ၄ ၊ ၅၀ အကုန္က်ခံၿပီး ပိုက္ဆံေပးသံုးရတဲ႔ ဆာဗာေတြ ၊ ဒိုမိန္းေတြ ဝယ္သံုးၾကတယ္ ။ ၿပီးေတာ႔ ဘေလာ႔ ဂါ အခ်င္းခ်င္း သူ႔ဘေလာ႔ကိုယ္လည္ ၊ ကိုယ္႔ဘေလာ႔ သူလည္ သြားလည္ၾကတယ္ ။         အဲဒီအတြက္ အက်ိဳးအျမတ္ဘာရသလဲ ။ အခေၾကးေငြ မရပါဘူး ။ (ျပည္ပအေထာက္ပံ႔နဲ႔ရပ္တည္တဲ႔ ဘေလာ႔မ်ားမွ အပေပါ႔ ) ။ ေပၚျပဴလာမျဖစ္ပါဘူး ။ သို႔ေပမဲ႔ ဘေလာ႔ ေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳးေရး ၊ ခဏခဏ ျပင္ရင္း ကုဒ္ေတြ နဲ႔ ရင္းႏွီးလာတယ္ ။ ကိုယ္သိခ်င္တာေတြရွာေဖြ ရင္းနဲ႔ အင္တာနက္ကို ေကာင္းေကာင္းအသံုးခ်ႏိုင္လာတယ္ ။ အရင္ကHTML,JavaScript ေတြမသင္ဖူးခဲ႔သည့္တိုင္ဘယ္ေနရာကုိျပင္ခ်င္ရင္ေတာ႔ဘယ္နားကကုဒ္ ကို ျပင္ရမယ္ဆိုတာ မ်ိဳး တီးမိေခါက္မိရွိလာတယ္။ ကုဒ္ေတြ ကိုယ္တိုင္မေရးႏိုင္ေတာ႔ အြန္လိုင္းမွာလိုက္ရွာေဖြရင္း ဘယ္ဆိုဒ္မွာေတာ႔ source code ေတြ ရႏိုင္တယ္ဆိုတာ သိလာတယ္ ။ ဘေလာ႔ေလး ကိုစိတ္ေရာက္ရင္း ကိုယ္ေရာက္ေလရာအရပ္မွာ သတိထားၾကည့္မိတတ္လာတယ္ ။ မွတ္တမ္းတင္တတ္လာတယ္ ။ ခု ေဖ႔စ္ဘုတ္ႀကီးလို at shopping mall  တို႔ ၊ ေရခ်ိဳးခန္းေရာက္ အမွတ္တရ ဆိုၿပီးဖင္ေကာက္ပီး ဓာတ္ပံုရိုက္ျပတာမ်ိဳးေတာ႔မဟုတ္ဘူး ။  ခရီးသြားမွတ္တမ္းအေနနဲ႔ ေဆာင္းပါးသေဘာမ်ိဳး ဘယ္နားမွာဘာရွိတယ္ ၊ ဘယ္ၿမဳိ႔ မွာေတာ႔ ဘာေလးေတြ ရႏိုင္တယ္ ဆိုတာမ်ိဳးေပါ႔ ။  ေနာက္ အြန္လိုင္းမွာ ဘယ္လင႔္ခ္မွာေတာ႔ ဘာအေၾကာင္းေတြရွိတတ္တယ္ ဆိုတာမ်ိဳး အမွတ္သားေလးေတြလုပ္တတ္လာတယ္ ။ ကိုယ္ဒီအေၾကာင္းရာသိခ်င္တယ္ဆိုရင္ မွတ္ထားတဲ႔ ဖိုင္ေလးဖြင္႔ ရွိမဲ႔လင္႔ခ္ကိုသြားၾကည့္ရံုပါပဲ ။        ဘေလာ႔ ေခတ္တုန္းကေတာ႔ အြန္လိုင္း စာေရးသူ အေတာ္မ်ားမ်ား ဟာ အေပးသမားသက္သက္ပဲ ။ ရလို မွုရွိတယ္ဆိုရင္ေတာင္ ႀကိဳးစား မွု တစ္ခုခု နဲ႔ သာယူၾကရတယ္ ။ ဘေလာ႔ ဂါ အခ်င္းခ်င္းလည္း ဂုဏ္ယူဝံ႕ၾကြား ေျပာတဲ႔ စကားေလးရွိတယ္ ။  "ကြန္းမန္႔စား ဘေလာ႔ဂါမ်ား" တဲ႔ ။ ဟုတ္တယ္ ။ printed media ေတြမွာ စာေရးသူနဲ႔ စာဖတ္သူၾကား ျဖစ္ေနတဲ႔ gap ေလး ဟာ ..comment ဆိုတဲ႔ မွတ္ခ်က္ပဲ ။ အဲဒီ မွတ္ခ်က္ေလးေတြကို အဖိုးအခ အေနနဲ႔ ပဲ သေဘာထားၿပီး ဘေလာ႔ဂါေတြ စာေရးၾကတယ္ ။         ခုေဖ႔စ္ဘုတ္ ေခတ္ေရာက္လာေတာ႔ တစ္မ်ိဳးတမည္ေျပာင္းလာတယ္ ။ အရင္ ေခတ္က ကုိယ္တိုင္ ဂုဏ္ယူခဲ႔ရတဲ႔ "ကြန္းမန္႔စား အြန္လိုင္းစာေရးသူမ်ား" ဆိုတဲ႔ စကား ဟာ အေတာ္ေလး အေပါစားဆန္လာတယ္ ။ ဘာမွ အႏွစ္သာရ မရွိတဲ႔ ..." ခိြခိြ" ဆုိတဲ႔ စကားေလးမွာ မွတ္ခ်က္ေပါင္း ေသာင္းေျခာက္ေထာင္ေလာက္ရွိတယ္ ။ ေၾသာ္ ..အေတာ္ တံုးလိုက္တဲ႔ ငါ ..အေတာ္အလိုက္တဲ႔ ငါ ..ဒီေလာက္ ေဝဖန္စရာ ၊ ေထာက္ျပစရာ ၊ ေဆြေႏြးစရာ ေကာင္းေလာက္ေအာင္ေလးနက္ေနတဲ႔ "ခြိ ခြိ" ဆိုတဲ႔ စကားကို နားလည္ႏိုင္တဲ႔ အသိဥာဏ္ ငါ႔မွာ မရွိပါကလားရယ္လို႔လည္း အေတာ္သိမ္ငယ္မိတယ္ ။          ေနာက္ .. ဒါျဖစ္ခ်င္ Like ၊ ဟိုဟာ ျဖစ္ရင္ Like ၊ ဒါေလးကို like ေပးပါလား ၊ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ရွိ like ၊ ဘာဘာသာ ဆိုရင္ like ။ ဟိုလူ႔ဆိုရင္ like ..ဒီလူ႔ဆိုရင္ေတာ႔ ကြန္းမန္႔ ဆုိၿပီး အၿမဲလိုလို ေတြ႔ေနရတယ္ ။ အရင္က .. စာဖတ္သူတစ္ေယာက္ရဲ့ မွတ္ခ်က္ကို အဖိုးအခ အေနနဲ႔ တန္ဖိုးထားတတ္ၾကတဲ႔ အြန္လိုင္းသမား မ်ားဟာ .. ခုေတာ႔ ပရိတ္သတ္ရဲ့ ႏွစ္သက္မွဳ (like) နဲ႔ မွတ္ခ်က္(comment) ကို သူေတာင္းစားလိုလည္းေတာင္းယူရမွာ ၊ သူခိုးၾကမ္းပိုးလိုလည္း လိမ္ညာယူရမွာ ဝန္မေလးၾကေတာ႔ပါလား ဆိုၿပီး အံ႔ၾသေနမိတယ္ ။         အလုပ္မရွိ ...ေအာက္ေခါင္းသန္းရွာ ... ေဘးအိမ္က ေခြးပိန္မႀကီး မေက်နပ္တာကိုလည္း တခမ္းတနားနဲ႔ ဆန္းျပားေအာင္ လည္း လုပ္တတ္ၾကတယ္ ။ အုပ္စုဖြဲ႔ အတင္း အုပ္တဲ႔လူနဲ႔  အယုတၱ ၊ အနတၱ ၊ ဖရုႆဝါစာ ကိုယ္႔အဂၤါနဲ႔ ႏိွုင္းေနတဲ႔ ေက်ာက္ေခတ္လူ႔အသိုင္းဝိုင္းကလူေတြနဲ႔  ၊ သူမ်ား ဟာ ကိုယ္႔ဟာလုပ္ ၿပီးအေျခာက္တိုက္ နာမည္ႀကီးခ်င္ၾကတဲ႔ ဘဝင္ရူးေတြနဲ႔ ။ ေဖ႔စ္ဘုတ္ အေကာင္႔ေတာင္ သူမ်ားလုပ္ေပးမွ သံုးတတ္တဲ႔ လူေတြက မသိတာမရွိ ..ကဝိပညာရွိ လုပ္ခ်င္ၾကေသးတယ္ ။ အလြယ္လိုက္ၿပီး ၊ အေခ်ာင္ႏွိဳက္ခ်င္တဲ႔ ေကာင္ေတြက ခပ္မ်ားမ်ား ။  ဒီၾကားထဲ  "ေဟ႔ ..ေကာင္ သတၱိရွိရင္ ပရိုဖိုင္ပံုတင္လိုက္ " ဆို တဲ႔ ယဥ္ေက်း မွဳႀကီးကလည္း ဘာအထွာႀကီးမွန္းကိုမသိဘူး ။        ဒါျဖင္႔ မင္းဘာလို႔သံုးေနေသးသတုန္းလို႔ေတာ႔ ေမးခ်င္လည္းေမးႏိုင္ပါတယ္ ။  ေဖ႔စ္ဘုတ္မွာ ညီလို အကိုလိုခင္ရတဲ႔ မိတ္ေဆြေတြ ရွိေနေသးသလို ၊ အသက္အရြယ္ ၊ ဂုဏ္ပညာ အရ ကိုယ္ေလးစားရေလာက္တဲ႔ လူေတြ ကလည္း ေဖ႔စ္ဘုတ္ႀကီးမွာရွိေနပါေသးတယ္ ။ လူမသိ သူမသိ ပဲ ထြက္က်လာမဲ႔ သူတို႔ဆီ "အာဟာရအဖိတ္အစင္" ေလးေတြ ကို ေမွ်ာ္ကိုးၿပီး ေနေနမိတာပါ ။  မဟုတ္ရင္ေတာ႔ အလံနီေလး ျပလို႔ ..ဆလံသ ခဲ႔ တာ အေတာ္ၾကာေနေလာက္ပါၿပီ ။
 


==============

ေဖ႔စ္ဘုတ္ႀကီး သံုးေနရင္း အရင္ ဘေလာ႔ ေတြ ေခတ္ကို ျပန္လြမ္းမိတယ္ ။ ဘေလာ႔ တစ္ခုေရးမယ္ဆိုရင္ ..အဲဒီ စာေရးတဲ႔သူက အနည္းဆံုး နည္းပညာ နဲ႔ စၿပီးထိေတြ႔ရတယ္ ။ ဘေလာ႔ ေလးေတြ ပင္ပန္းခံလုပ္ရတယ္ ၊ ဂ်ာဗားစခရစ္ ကုဒ္ေလးေတြ ကိုေလ႔လာရတယ္ ။ အရင္ ေရာက္ႏွင္႔ ေနၿပီးသား စီနီယာဘေလာ႔ဂါေတြ ဆီကေန အိုက္ဒီယာေလးေတြယူ ၊ နည္းပညာဗဟုသုတေလးေတြ ယူၿပီး ကိုယ္႔ဘေလာ႔ေလးကို ျပဳျပင္ရတယ္ ။ ကိုယ္႔ဘေလာ႔ ေလး ဘယ္လိုေကာင္းေအာင္လုပ္မလဲဆိုတာကစ စိတ္ကူးရတယ္ ။ ကိုယ္ေရာက္ေလရာအရပ္ ၊ ေတြ႔ ႀကံဳသမွ် အေၾကာင္းရာေလးေတြ ၊ ကိုယ္ဖတ္ဖူး မွတ္ဖူးသမွ်ေလးေတြကို ဘေလာ႔မွာ ျပန္ေရးၾကတယ္ ။ အဲဒီ ထက္ပိုၿပီး စိတ္အားထက္သန္သူေတြကေတာ႔ ကိုယ္႔ ေခၽြးနည္းစာထဲကေန တစ္လကို ေဒၚ လာ ၃ ၊ ၄ ၊ ၅၀ အကုန္က်ခံၿပီး ပိုက္ဆံေပးသံုးရတဲ႔ ဆာဗာေတြ ၊ ဒိုမိန္းေတြ ဝယ္သံုးၾကတယ္ ။ ၿပီးေတာ႔ ဘေလာ႔ ဂါ အခ်င္းခ်င္း သူ႔ဘေလာ႔ကိုယ္လည္ ၊ ကိုယ္႔ဘေလာ႔ သူလည္ သြားလည္ၾကတယ္ ။

အဲဒီအတြက္ အက်ိဳးအျမတ္ဘာရသလဲ ။ အခေၾကးေငြ မရပါဘူး ။ (ျပည္ပအေထာက္ပံ႔နဲ႔ရပ္တည္တဲ႔ ဘေလာ႔မ်ားမွ အပေပါ႔ ) ။ ေပၚျပဴလာမျဖစ္ပါဘူး ။ သို႔ေပမဲ႔ ဘေလာ႔ ေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳးေရး ၊ ခဏခဏ ျပင္ရင္း ကုဒ္ေတြ နဲ႔ ရင္းႏွီးလာတယ္ ။ ကိုယ္သိခ်င္တာေတြရွာေဖြ ရင္းနဲ႔ အင္တာနက္ကို ေကာင္းေကာင္းအသံုးခ်ႏိုင္လာတယ္ ။ အရင္ကHTML,JavaScript ေတြမသင္ဖူးခဲ႔သည့္တိုင္ဘယ္ေနရာကုိျပင္ခ်င္ရင္ေတာ႔ဘယ္နားကကုဒ္ ကို ျပင္ရမယ္ဆိုတာ မ်ိဳး တီးမိေခါက္မိရွိလာတယ္။ ကုဒ္ေတြ ကိုယ္တိုင္မေရးႏိုင္ေတာ႔ အြန္လိုင္းမွာလိုက္ရွာေဖြရင္း ဘယ္ဆိုဒ္မွာေတာ႔ source code ေတြ ရႏိုင္တယ္ဆိုတာ သိလာတယ္ ။ ဘေလာ႔ေလး ကိုစိတ္ေရာက္ရင္း ကိုယ္ေရာက္ေလရာအရပ္မွာ သတိထားၾကည့္မိတတ္လာတယ္ ။ မွတ္တမ္းတင္တတ္လာတယ္ ။ ခု ေဖ႔စ္ဘုတ္ႀကီးလို at shopping mall တို႔ ၊ ေရခ်ိဳးခန္းေရာက္ အမွတ္တရ ဆိုၿပီးဖင္ေကာက္ပီး ဓာတ္ပံုရိုက္ျပတာမ်ိဳးေတာ႔မဟုတ္ဘူး ။ ခရီးသြားမွတ္တမ္းအေနနဲ႔ ေဆာင္းပါးသေဘာမ်ိဳး ဘယ္နားမွာဘာရွိတယ္ ၊ ဘယ္ၿမဳိ႔ မွာေတာ႔ ဘာေလးေတြ ရႏိုင္တယ္ ဆိုတာမ်ိဳးေပါ႔ ။ 
ေနာက္ အြန္လိုင္းမွာ ဘယ္လင႔္ခ္မွာေတာ႔ ဘာအေၾကာင္းေတြရွိတတ္တယ္ ဆိုတာမ်ိဳး အမွတ္သားေလးေတြလုပ္တတ္လာတယ္ ။ ကိုယ္ဒီအေၾကာင္းရာသိခ်င္တယ္ဆိုရင္ မွတ္ထားတဲ႔ ဖိုင္ေလးဖြင္႔ ရွိမဲ႔လင္႔ခ္ကိုသြားၾကည့္ရံုပါပဲ ။

ဘေလာ႔ ေခတ္တုန္းကေတာ႔ အြန္လိုင္း စာေရးသူ အေတာ္မ်ားမ်ား ဟာ အေပးသမားသက္သက္ပဲ ။ ရလို မွုရွိတယ္ဆိုရင္ေတာင္ ႀကိဳးစား မွု တစ္ခုခု နဲ႔ သာယူၾကရတယ္ ။ ဘေလာ႔ ဂါ အခ်င္းခ်င္းလည္း ဂုဏ္ယူဝံ႕ၾကြား ေျပာတဲ႔ စကားေလးရွိတယ္ ။ 
"ကြန္းမန္႔စား ဘေလာ႔ဂါမ်ား" တဲ႔ ။ ဟုတ္တယ္ ။ printed media ေတြမွာ စာေရးသူနဲ႔ စာဖတ္သူၾကား ျဖစ္ေနတဲ႔ gap ေလး ဟာ ..comment ဆိုတဲ႔ မွတ္ခ်က္ပဲ ။ အဲဒီ မွတ္ခ်က္ေလးေတြကို အဖိုးအခ အေနနဲ႔ ပဲ သေဘာထားၿပီး ဘေလာ႔ဂါေတြ စာေရးၾကတယ္ ။

ခုေဖ႔စ္ဘုတ္ ေခတ္ေရာက္လာေတာ႔ တစ္မ်ိဳးတမည္ေျပာင္းလာတယ္ ။ အရင္ ေခတ္က ကုိယ္တိုင္ ဂုဏ္ယူခဲ႔ရတဲ႔ "ကြန္းမန္႔စား အြန္လိုင္းစာေရးသူမ်ား" ဆိုတဲ႔ စကား ဟာ အေတာ္ေလး အေပါစားဆန္လာတယ္ ။ ဘာမွ အႏွစ္သာရ မရွိတဲ႔ ..." ခိြခိြ" ဆုိတဲ႔ စကားေလးမွာ မွတ္ခ်က္ေပါင္း ေသာင္းေျခာက္ေထာင္ေလာက္ရွိတယ္ ။ ေၾသာ္ ..အေတာ္ တံုးလိုက္တဲ႔ ငါ ..အေတာ္အလိုက္တဲ႔ ငါ ..ဒီေလာက္ ေဝဖန္စရာ ၊ ေထာက္ျပစရာ ၊ ေဆြေႏြးစရာ ေကာင္းေလာက္ေအာင္ေလးနက္ေနတဲ႔ "ခြိ ခြိ" ဆိုတဲ႔ စကားကို နားလည္ႏိုင္တဲ႔ အသိဥာဏ္ ငါ႔မွာ မရွိပါကလားရယ္လို႔လည္း အေတာ္သိမ္ငယ္မိတယ္ ။ 

ေနာက္ .. ဒါျဖစ္ခ်င္ Like ၊ ဟိုဟာ ျဖစ္ရင္ Like ၊ ဒါေလးကို like ေပးပါလား ၊ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ရွိ like ၊ ဘာဘာသာ ဆိုရင္ like ။ ဟိုလူ႔ဆိုရင္ like ..ဒီလူ႔ဆိုရင္ေတာ႔ ကြန္းမန္႔ ဆုိၿပီး အၿမဲလိုလို ေတြ႔ေနရတယ္ ။ အရင္က .. စာဖတ္သူတစ္ေယာက္ရဲ့ မွတ္ခ်က္ကို အဖိုးအခ အေနနဲ႔ တန္ဖိုးထားတတ္ၾကတဲ႔ အြန္လိုင္းသမား မ်ားဟာ .. ခုေတာ႔ ပရိတ္သတ္ရဲ့ ႏွစ္သက္မွဳ (like) နဲ႔ မွတ္ခ်က္(comment) ကို သူေတာင္းစားလိုလည္းေတာင္းယူရမွာ ၊ သူခိုးၾကမ္းပိုးလိုလည္း လိမ္ညာယူရမွာ ဝန္မေလးၾကေတာ႔ပါလား ဆိုၿပီး အံ႔ၾသေနမိတယ္ ။ 

အလုပ္မရွိ ...ေအာက္ေခါင္းသန္းရွာ ... ေဘးအိမ္က ေခြးပိန္မႀကီး မေက်နပ္တာကိုလည္း တခမ္းတနားနဲ႔ ဆန္းျပားေအာင္ လည္း လုပ္တတ္ၾကတယ္ ။ အုပ္စုဖြဲ႔ အတင္း အုပ္တဲ႔လူနဲ႔ 
အယုတၱ ၊ အနတၱ ၊ ဖရုႆဝါစာ ကိုယ္႔အဂၤါနဲ႔ ႏိွုင္းေနတဲ႔ ေက်ာက္ေခတ္လူ႔အသိုင္းဝိုင္းကလူေတြနဲ႔ ၊ သူမ်ား ဟာ ကိုယ္႔ဟာလုပ္ ၿပီးအေျခာက္တိုက္ နာမည္ႀကီးခ်င္ၾကတဲ႔ ဘဝင္ရူးေတြနဲ႔ ။ ေဖ႔စ္ဘုတ္ အေကာင္႔ေတာင္ သူမ်ားလုပ္ေပးမွ သံုးတတ္တဲ႔ လူေတြက မသိတာမရွိ ..ကဝိပညာရွိ လုပ္ခ်င္ၾကေသးတယ္ ။ အလြယ္လိုက္ၿပီး ၊ အေခ်ာင္ႏွိဳက္ခ်င္တဲ႔ ေကာင္ေတြက ခပ္မ်ားမ်ား ။ 
ဒီၾကားထဲ "ေဟ႔ ..ေကာင္ သတၱိရွိရင္ ပရိုဖိုင္ပံုတင္လိုက္ " ဆို တဲ႔ ယဥ္ေက်း မွဳႀကီးကလည္း ဘာအထွာႀကီးမွန္းကိုမသိဘူး ။ 

ဒါျဖင္႔ မင္းဘာလို႔သံုးေနေသးသတုန္းလို႔ေတာ႔ ေမးခ်င္လည္းေမးႏိုင္ပါတယ္ ။ ေဖ႔စ္ဘုတ္မွာ ညီလို အကိုလိုခင္ရတဲ႔ မိတ္ေဆြေတြ ရွိေနေသးသလို ၊ အသက္အရြယ္ ၊ ဂုဏ္ပညာ အရ ကိုယ္ေလးစားရေလာက္တဲ႔ လူေတြ ကလည္း ေဖ႔စ္ဘုတ္ႀကီးမွာရွိေနပါေသးတယ္ ။ လူမသိ သူမသိ ပဲ ထြက္က်လာမဲ႔ သူတို႔ဆီ "အာဟာရအဖိတ္အစင္" ေလးေတြ ကို ေမွ်ာ္ကိုးၿပီး ေနေနမိတာပါ ။ မဟုတ္ရင္ေတာ႔ အလံနီေလး ျပလို႔ ..ဆလံသ ခဲ႔ တာ အေတာ္ၾကာေနေလာက္ပါၿပီ ။

Viewing all articles
Browse latest Browse all 1811

Trending Articles


အစ္စရေး တိုက်နေတဲ့စစ်ပွဲတွေက နိုင်ငံ့ စီးပွားရေးအပေါ် ဘယ်လောက်အထိနာစေလဲ


TTA Oreo Gapp Installer


အခ်ိန္ကုန္သက္သာေစမယ့္ အုတ္ခင္းစက္


ဘာျဖစ္လို႕ စစ္သားေတြ အေလးျပဳၾကသလဲဆိုတဲ့ ေမးခြန္းအတြက္ပါ


မယ္ႏု ႏွင့္ ေမာင္အို အုပ္စု တန္ခုိးထြားျခင္း


“ေတြးမိတိုင္း အ႐ိုးနာသည္ အမ်ဳိးပါ ဆဲခ်င္ေပါ့ေလး”


သားသမီး ရင္ေသြးရတနာအတြက္ ပူပင္ေသာက မ်ားေနတယ္ဆိုရင္


♪ ေလးျဖဴ -BOB - ဘဂၤလားပင္လယ္ေအာ္ MP3 Album ♫


ပူေဇာ္ျခင္းႏွစ္မ်ိဳး


ေထာင္ထဲမွာ ေတြ႕ခဲ့ရေသာ ဆင္ဖမ္းမယ္ က်ားဖမ္းမယ္ဆုိတဲ့ ဗုိလ္မွဴး ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေတြ -...



<script src="https://jsc.adskeeper.com/r/s/rssing.com.1596347.js" async> </script>