ဘာေတြလုပ္ၾကမလဲ
-----------------------
ဒီေဆာင္းပါးကို အာရပ္တစ္ေယာက္ေယာက္ကမ်ား အခုေနရာအထိဖတ္မိမယ္ဆိုရင္ အာရပ္ရဲ့က်ဆံုးမွဳေတြခ်ည္းပဲ အျပစ္တင္ေနတာပဲ။ အေနာက္တိုင္းကေကာ မပ်က္စီးဘူးလား။ ငါတို႔ပ်က္စီးရတာ အေမရိကန္ေပၚလစီေတြေၾကာင့္ပါလို႔ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ျငင္းခ်င္မွာပဲ။ အာရပ္အမ်ားစုက အေမရိကန္နဲ႔ဆက္ဆံေရးကို မေက်နပ္ၾကပါဘူး။
အာရပ္တို႔ဟာ ဥေရာပရဲ့ ကြ်န္ျပဳသိမ္းပိုက္ျခင္းကိုခံခဲ့ရျပီး အေမရိကန္ဆန္႔က်င္ေရးဟာ ၁၉၄၈ မွာ အစၥေရးႏိုင္ငံေပၚထြန္းျခင္းနဲ႔အတူ အစျပဳခဲ့ပါတယ္။ ကိုလိုနီႏိုင္ငံေတြ လြတ္လပ္ေရးရတဲ့အခ်ိန္မွာ အေနာက္တိုင္းက အျပည့္အ၀ေထာက္ပံ႔ေပးထားတဲ့ ႏိုင္ငံျခားသားအမ်ားစုေနထိုင္တဲ့ ႏုိင္ငံတစ္ခုအေနနဲ႔ အစၥေရးကို အာရပ္ေတြက ရွဴျမင္ၾကပါတယ္။ ၁၉၆၇ နဲ႔ ၁၉၇၃ စစ္ပြဲေတြမွာ အစၥေရးကို အေမရိကန္ကေထာက္ပံ႔တဲ့အခါ ပိုစိတ္ဆိုးလာၾကပါတယ္။ ေန႔စဥ္ဘ၀မွာ အစၥေရးရဲ့ သိမ္းပိုက္နယ္ေျမေတြအေပၚ သံလက္သီးပမာအုပ္ခ်ဳပ္ေနတာကို အာရပ္ကမၻာသာမက မူဆလင္ကမၻာကပါ ခါးသီးခဲ့ၾကပါတယ္။
ဒါ့အျပင္ အေမရိကန္မူ၀ါဒေတြကိုလည္း ေရနံလိုခ်င္မွဳေၾကာင့္ အာဏာရွင္ေတြ၊ လက္၀ါးၾကီးအုပ္သမားေတြကို အတြန္႔အဆုတ္မရွိ ေထာက္ပံ႔ေပးေနတယ္လို႔ ျမင္လာၾကပါတယ္။
ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ အီရတ္ကို ဗံုးက်ဲျခင္းနဲ႔ ၀ိုင္းက်ဥ္ထားျခင္းတို႔ဟာ အေမရိကန္ကို ေန႔စဥ္တိုက္ခိုက္ေနရျခင္းရဲ့ အေၾကာင္းရင္းေတြ ျဖစ္လာပါေတာ့တယ္။ အာရပ္ေလာကမွာ အမ်ားစုက ဆက္ဒမ္ဟူစိန္ကို မၾကိဳက္ၾကေပမဲ့ အေမရိကန္ဟာ သူ႔ကိုတိုက္ဖို႔အတြက္ တစ္ႏိုင္ငံလံုးကို အငတ္ထားတဲ့ လူမဆန္တဲ့နည္းလမ္းမ်ဳိးကို ေရြးခဲ့တယ္လို႔ အာရပ္ေတြက ယံုၾကည္ေနခဲ့ပါတယ္။
အာရပ္တစ္ေယာက္ရဲ့ အျမင္မွာ အေမရိကန္ဟာ ဘယ္ေတာ့မွ မမွ်တပါဘူး။ တျခားႏိုင္ငံေတြလိုပဲ အေမရိကားကလဲ ကိုယ္သန္ရာသန္ရာပါ။ ကြ်န္ေတာ့္အျမင္မွာေတာ့ အေမရိကန္ရဲ့ အာရပ္ေတြအေပၚ က်ဳးလြန္တဲ့ မေကာင္းမွဳဟာ ဖံုးဖိထိန္ခ်န္ထားမွဳပါပဲ။ အာဏာရွင္ေတြကို တံခါးဖြင့္ေပးဖို႔ ဖိအားမေပးခဲ့ဘူး။ ဒါဟာအာဖဂန္မွာ ေသရာပါအမွားျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ စုတ္ျပတ္က်ဳိးပဲ့ေနတဲ့ အာဖဂန္ႏိုင္ငံကို ၁၉၈၉ မွာခ်န္ထားခဲ့ျပီးတဲ့ေနာက္ ဘင္လာဒင္နဲ႔ တာလီဘန္ေတြ ေပၚေပါက္လာပါတယ္။ ဒါဟာ ၀မ္းနည္းစရာအေကာင္းဆံုးအမွားေတာင္မဟုတ္ပဲ အစဥ္အလာၾကီးလိုကိုျဖစ္ေနတာပါ။
F.Scott Fitzgerald က အေမရိကန္ေတြဟာ ပစ္စလက္ခတ္လူေတြ၊ ဖ်က္ဆီးျပီး ေငြရေအာင္လုပ္တယ္။ က်န္ခဲ့တဲ့လူေတြကို အမွဳိက္သိမ္းခိုင္းတယ္။ အေပးအယူလုပ္တတ္တဲ့သူေတြမဟုတ္ဘူး။ လက္လြတ္စပယ္သမားေတြ တဲ့။
ဒီေလာက္နဲ႔ေတာ့ အာရပ္ေတြေဒါသမထြက္ေသးပါဘူး။ ပါလက္စတုိင္းကိစၥကေတာ့ အတြင္းအက်ဆံုးျပသနာပါ။ သူတို႔ရဲ့ ေသြးသားအာရပ္ညီအကိုအတြက္ ဘာေၾကာင့္ဘာမွမလုပ္ေပးတာလဲ။ ( ပါလက္စတုိင္းေတြဟာ ေဂ်ာ္ဒန္ကလြဲလို႔ သြားစရာမရွိ၊ သူတို႔ကို ေထာက္ပံ႔တဲ့အကူအညီကလဲ နည္းလြန္းတယ္။)
အစၥေရးက ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံေပမဲ့ အာရပ္တစ္သန္းကို ဒုတိယတန္းစားႏိုင္ငံသားေတြလိုပဲ ဆက္ဆံတာမို႔ ရွက္စရာပါ။ ဒါေပမဲ့လည္း အစၥေရးက သူတို႔ကို ႏိုင္ငံေရးေဆာင္ရြက္ခြင့္နဲ႔ ဂုဏ္သိကၡာကို ေပးအပ္ထားတာမို႔ ဒါမ်ဳိးမရႏိုင္တဲ့ က်န္အာရပ္ႏိုင္ငံေတြအတြက္လည္း အရွက္ရစရာပါ။ ဘာေၾကာင့္မ်ား အာရပ္ေတြရဲ့ ေဒါသဟာ အာဏာရွင္ေတြေပၚမေရာက္ပဲ အစၥေရးေပၚေရာက္ေနပါလိမ့္။
ဒီလိုေရွ႔ေနာက္မညီတဲ့ ခံစားမွဳေတြအားလံုးဟာ အေမရိကားကို ဦးတည္လာျခင္းကေတာ့ အရွက္ရျခင္း၊ ဆုတ္ယုတ္လာျခင္းနဲ႔ စိတ္ဓါတ္ပ်က္ျပားျခင္းေတြေၾကာင့္ပါပဲ။ ဒါ့အျပင္ တရုတ္တို႔ဟာ အေမရိကန္ ႏိုင္ငံျခားေရးေပၚလစီကို သေဘာမတူပဲ အေမရိကန္မိတ္ေဆြေတြနဲ႔ စစ္ခင္းပါေတာ့တယ္။ အာဖရိကႏိုင္ငံေတြဟာလဲ ဒီလိုပဲ မေက်မနပ္နဲ႔ တရားမွ်တမွဳ မရွိဘူးလုိ႔ခံစားေနၾကရပါတယ္။ ဒါေပမဲ့လည္း သူတို႔ကေတာ့ အေမရိကန္ကို စိတ္ဆိုးမေနၾကပါဘူး။ အာရပ္ေတြအတြက္ကေတာ့ သူတို႔လိုခ်င္ေပမဲ့ လက္လွမ္းမမီွတဲ့ ေခတ္မီကမၻာၾကီးကို အေမရိကန္က ကိုယ္စားျပဳထားသလို ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အေမရိကန္လုပ္သမွ် မွန္ဘီလူးနဲ႔ ခ်ဲ႔ကားၾကည့္ပါေတာ့တယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဘာမွမလုပ္ပဲနဲ႔ေတာင္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ရဲ့ ၾကီးမားလွတဲ့ စစ္ေရးအင္အားေတြကို ျဖန္႔က်က္ေတာ့မယ္လို႔ ေကာလဟလေတြေပၚေနပါတယ္။ ဘယ္အထိလဲဆိုရင္ စီအိုင္ေအ ဒါမွမဟုတ္ အစၥေရးေမာ့ဆက္အဖြဲ႔က ကမၻာ့ကုန္သြယ္ေရးရုံးကို ေဖာက္ခြဲခဲ့ျပီး အာရပ္နဲ႔ မူဆလင္ေတြကို အျပစ္ပံုခ်တာလို႔ေတာင္ ေကာလဟလေတြဟာ အာရပ္ကမၻာမွာ ေပၚေပါက္ေနပါတယ္။ ဒါဟာ အေသခံဗံုးခြဲသမားေတြ ေပၚထြက္လာခဲ့ၾကတဲ့ ေနာက္ခံယဥ္ေက်းမွဳပါ။
အခုဆိုရင္ အေမရိကန္ဟာ ဘာသာေရးအၾကမ္းဖက္မွဳအသြင္ေဆာင္လာတာကို ေျဖရွင္းဖို႔ မဟာဗ်ဳဟာေတြခ်မွတ္ရပါေတာ့မယ္။ အားလံုးသိထားတဲ့အတိုင္း ရွည္လ်ားလွတဲ့စစ္ပြဲ၊ စစ္မ်က္ႏွာမ်ားလွတဲ့စစ္ပြဲ၊ တိုက္ပြဲအၾကီးေရာ အေသးပါ မ်ဳိးစံုပါ၀င္တဲ့ စစ္ပြဲၾကီးျဖစ္ပါေတာ့မယ္။ ရည္မွန္းခ်က္ကေတာ့ရွင္းပါတယ္။ အယ္ေကးဒါးကို အျမစ္ျပတ္ေခ်မွဳနး္ဖို႔ပါပဲ။
ဘာေၾကာင့္ျဖစ္ေနမွန္းနားမလည္ဘူးဆိုရင္ေတာင္မွ ဒါကိုေတာ့ မျဖစ္မေနတိုက္ရမွာပါ။ ဒီအၾကမ္းဖက္မွဳကို အစီအစဥ္ဆြဲေပးသူ၊ အားေပးကူညီသူမွန္သမွွ်ကိုလည္း ေဖာ္ထုတ္အျပစ္ေပးရပါမယ္။ သူတို႔ရဲ့ လုပ္ငန္းစဥ္ေတြကို ဖ်က္ဆီးရမယ္၊ ေငြေၾကးအေထာက္အပံ႔ကို ျဖတ္ပစ္ရမယ္။ ပုန္းေနတဲ့ေနရာေတြကို ဖ်က္ဆီးပစ္ရပါမယ္။ ဒီအတြက္ ကုန္က်စားရိတ္ေတြမ်ားမွာေပမဲ့လည္း ကြ်န္ေတာ္တို႔အႏိုင္ရရင္ ဒါေတြက ေပ်ာက္ကြယ္သြားမွာပါ။ ဒီစစ္ပြဲမွာ တျခားအေရးၾကီးတာ မရွိေတာ့ပါ။
ႏိုင္ငံေရးဗ်ဳဟာကေတာ့ပိုရွဴပ္ေထြးျပီး ပိုရည္ရြယ္ခ်က္ၾကီးပါတယ္။ အျမင့္ဆံုးရည္မွန္းခ်က္ကေတာ့ ဒီလိုအႏၱရာယ္ရွိတဲ့ေနရာမွာ ႏိုင္ငံတကာလက္သင့္ခံတဲ့ စနစ္တစ္ခုကို ျပန္လည္ထူေထာင္ဖို႔ပါပဲ။ ႏိုင္ငံတကာက ပူးေပါင္းမွဳကလည္း မၾကံဳစဖူးရေနပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သံသယမရွိသင့္ေတာ့ပါဘူး။ အစိုးရအမ်ားစုဟာ အယ္ေကးဒါးလို လက္နက္ကိုင္မ်ဳိးကို ေၾကာက္ၾကပါတယ္။ အီရန္လို ယခင္က အၾကမ္းဖက္မွဳေတြကို ပံ႔ပိုးတတ္သူေတာင္မွ ကမၻာ့အသိုင္းအ၀ိုင္းထဲကို ျပန္၀င္ခ်င္ေနျပီး သူတို႔ဘာသာ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေနၾကပါတယ္။
ကြ်န္ေတာ္တို႔ဟာ စစ္ေအးတိုက္ပြဲကာလအလြန္ မဟာဗ်ဳဟာေတြကို အေမရိကန္နုိင္ငံလံုျခံဳေရးအတြက္ ခ်မွတ္ႏိုင္ျပီး ဒါဟာ ႏိုင္ငံတကာမွာလည္း ထိန္းသိမ္းထားႏုိင္စြမ္းရွိရပါမယ္။ ဒါကိုအေကာင္အထည္ေဖာ္ဖို႔အတြက္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ဟာ စစ္ေအးတိုက္ပြဲတုန္းက တုန္႔ျပန္မွဳမ်ဳိးေတြကို စြန္႔လႊတ္ရပါမယ္။ ႏိုင္ငံစံုပါ၀င္မွဳကို လက္မခံခ်င္တာ၊ တရုတ္ျပည္ဟာ စစ္ေရးအရျပိဳင္ဘက္ျဖစ္လာႏိုင္တယ္၊ ရုရွားႏိုင္ငံဟာ စစ္မ်က္ႏွာသစ္အေနနဲ႔ ျပန္ေပၚလာႏိုင္တယ္ စတဲ့ အေတြးအယူေတြကို စြန္႔ပစ္ရပါမယ္။ ( အခု ၁၀ ႏွစ္ၾကာသြားေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ရဲ့ ကာကြယ္ေရးအင္အားေတြဟာ တကယ့္အႏၱရာယ္ကလြဲလို႔ က်န္တာေတြအတြက္ ျပင္ဆင္ထားသလိုျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒါကို ေျပာင္းပစ္ရပါမယ္။ )
ႏိုင္ငံတကာရဲ့ ပူးေပါင္းပါ၀င္မွဳရရွိဖို႔ဆိုတာ ဗ်ဳဟာေျမာက္ရုံမက လက္ေတြ႔လည္းက်ပါတယ္။ ဒီစစ္ပြဲရဲ့ သဘာ၀အရ အျခားအစိုးရေတြရဲ့ ဆက္တိုက္ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မွဳကို လိုပါတယ္။ ဖမ္းဆီးမွဳေတြ၊ ရန္သူ႔စခန္းကို ျဖိဳခြဲမွဳေတြ၊ ဘဏ္စာရင္းေတြကို ပိတ္ပစ္ဖို႔နဲ႔ သတင္းေတြကို မွ်ေ၀ဖို႔ အစရွိသျဖင့္ေပါ့ေလ။ ႏိုင္ငံေရးမွာလဲ လံုျခံဳေရးသာလွ်င္ ပထမျဖစ္လာပါျပီ။ ဒါေပမဲ့ ဒီထက္မက လိုအပ္ပါေသးတယ္။ အေမရိကန္ဟာ သူမ်ားေတြက အားက်မနာလိုမွဳေတြ၊ ေဒါသေတြနဲ႔ ဆန္႔က်င္မွဳေတြ ေပၚေပါက္ေစတဲ့ ပံုစံမ်ဳိးနဲ႔ ကမၻာၾကီးကိုအုပ္စီးထားပါတယ္။ ဒါဟာ အင္အားၾကီးလာလို႔ျဖစ္လာတာေပမဲ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔မွာ လုပ္စရာေတြရွိေနပါေသးတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔ရဲ့ အင္အားကို မ်က္ႏွာဖံုးစြပ္အကာအကြယ္ယူတဲ့အေနနဲ႔ ----- မွားသြားလို႔ပါ။ ------ ကုလသမဂၢလံုျခံဳေရးေကာင္စီလို အဖြဲ႔အစည္းမ်ဳိးနဲ႔ လက္တြဲလုပ္မယ္ဆိုရင္ က်န္ကမၻာ့ႏုိင္ငံေတြက လက္ခံႏိုင္ၾကပါလိမ့္မယ္။ သမၼတေဂ်ာ့ဘုရွ္ရဲ့ ဖခင္ဟာ ဒါကိုနားလည္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ UN ဟာ ပင္လယ္ေကြ႔စစ္ပြဲကို ေထာက္ခံခဲ့ပါတယ္။ အႏုိင္ရဖို႔ဆိုရင္ ႏိုင္ငံတကာမွာ တရား၀င္ျဖစ္မွဳဟာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ကို ကူညီႏုိင္ပါတယ္။
အခု အစၥေရးအေၾကာင္းေျပာၾကရေအာင္။ ဒီႏိုင္ငံဟာ အဲဒီေဒသမွာ ျပသနာေတြရဲ့ ဗဟို၊ အျပင္းဆံုးမီးေတာက္ျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာ အသိသာၾကီးပါ။ ဒီႏိုင္ငံေပ်ာက္သြားေအာင္လုပ္တဲ့နည္းမ်ဳိးနဲ႔ အာရပ္ကမၻာကို ကြ်န္ေတာ္တို႔အေျဖမရွာေပးႏိုင္တာကလဲ ျပသနာပဲ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ဟာ အစၥေရးတည္ရွိမွဳနဲ႔ ၾက႔ံခိုင္မွဳကို ထိခုိက္ေအာင္မလုပ္ဘူးလို႔ သစၥာျပဳထားတယ္ေလ။ ထို႔အတူပဲ ဆက္ဒမ္ဟူစိန္ကို လက္ရဖမ္းမယ့္ မူ၀ါဒကိုလဲ မစြန္႔လႊတ္ႏုိင္ျပန္ဘူး။ သူက အဖ်က္စြမ္းအားၾကီးမားတဲ့လက္နက္ေတြကို ထုတ္လုပ္ေနတယ္ေလ။ ( စကားခ်ပ္ --- အီရတ္စစ္ပြဲျပီးလို႔ ၁၀ ႏွစ္ၾကာတဲ့အထိ အဲဒီလက္နက္ေတြကို မေတြ႔ခဲ့ပါဘူး။ ဒီသတင္းအမွားေၾကာင့္နဲ႔ ေရနံရလိုမွဳေၾကာင့္ အီရတ္စစ္ပြဲကို ဆင္ႏႊဲခဲ့တာပါ။ ---- ဘာသာျပန္သူ)
ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ဟာ မူ၀ါဒအမွားေတြကို ဒုကၡေပးခ်င္ရုံသက္သက္နဲ႔ ဆက္မလုပ္သင့္ပါဘူး။ ဆက္ဒမ္နဲ႔ပတ္သက္တဲ့ မူ၀ါဒဟာ ပ်က္စီးေနပါျပီ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔မွာ ေလ့လာေစာင့္ၾကည့္သူေတြ အီရတ္ထဲမွာရွိမေနပဲ ပိတ္ဆို႔ဒဏ္ခတ္မွဳေတြပဲရွိေနပါတယ္။ ဒါဟာ အီရတ္ကို အငတ္ေဘးဆိုက္ေစျပီး သူကေတာ့ ဓါတုလက္နက္ေတြဆက္လုပ္ေနပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ရဲ့ ဖိအားကို ဆက္ဒမ္အေပၚမွာပဲ က်ေရာက္ေစျပိး သူ႔ျပည္သူေတြကို မထိခိုက္ေစရေအာင္ သူ႔ကို စစ္ဆင္ေရးနဲ႔ ဖမ္းယူျပီး အီရတ္စီးပြားေရးကို မပ်က္စီးေအာင္ထားခဲ့ရပါမယ္။ ေကာလင္းပါ၀ဲဟာ ဒါကိုအေကာင္အထည္ေဖာ္ဖို႔ ၾကိဳးစားေနပါတယ္။
သူ႔ကို ေနာက္တစ္ၾကိမ္ၾကိဳးစားခြင့္ျပဳသင့္ပါတယ္။ ေနာက္ေမးခြန္းတစ္ခုကေတာ့ ဆက္ဒမ္ကို ရရင္ဘာလုပ္ၾကမလဲ။ အေျဖကမလြယ္ပါဘူး။ ( အီရတ္ကို သိမ္းပိုက္္ႏို္င္တာေတာင္မွ လက္ရွိအာရပ္ေတြက အျမင္မၾကည္ပံုမ်ဳိးနဲ႔ ဆိုေတာ့ အေျခအေနသိပ္မေကာင္းပါဘူး။ ) ( စကားခ်ပ္ --- သမၼတေဂ်ာ႔ဘုရွ္ဟာ ကုလေထာက္ခံမွဳမရပဲ အီရတ္စစ္ကိုဆင္ႏႊဲခဲ့ပါတယ္။ တစ္ႏိုင္ငံလံုးကို ေထာင္းလေမာင္းေက်ေအာင္ဖ်က္ဆီးခဲ့ျပီး အီရတ္ရဲ့ ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရးဟာ စစ္ပြဲျပီးလို႔ ၁၀ ႏွစ္ေက်ာ္တဲ့အထိ နလံမထူေသးပါဘူး။ ---- ဘာသာျပန္သူ )
အစၥေရးနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔ဟာ သူ႔ရဲ့ တည္ရွိခြင့္နဲ႔ ဂါဇာကမ္းေျမာင္သိမ္းပိုက္ခြင့္ၾကားမွာ ျပတ္ျပတ္သားသားစည္းျခားထားဖို႔ လိုပါတယ္။ ပထမအခ်က္က ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေပ်ာ့ေပ်ာ့ေပ်ာင္းေပ်ာင္းကိုင္တြယ္ရပါမယ္။ ဒုတိယအခ်က္က ဘီကလင္တန္တို႔လုပ္ေနတဲ့ ညိွႏွဳိင္းမွဳကို အဆံုးသတ္တဲ့အထိ ဆက္လုပ္ရပါမယ္။ ကြ်န္ေတာ္ထင္တာကေတာ့ ဒါကိုလုပ္ေနတာ အာရပ္ေတြရဲ့ အမ်က္ေျပေအာင္ထက္ လုပ္သင့္လို႔လုပ္ေနတာပါ။ အစၥေရးဟာ စစ္ေရးအရနယ္ခ်ဲ႔ေနျပီး ေဒသခံ ၃ သန္းရဲ့ ဆႏၵမပါပဲ ဒီမိုကေရစီလုပ္ေနလို႔ မရပါဘူး။ ဒါဟာ အစၥေရးအတြက္ေကာ၊ ပါလက္စတိုင္းအတြက္ေကာ အေမရိကန္အတြက္ပါ မေကာင္းပါဘူး။
မူ၀ါဒအေျပာင္းအလဲဆိုတာ အခက္အခဲမဟုတ္ပါဘူး။ တတိယအခ်က္က ဒီတိုက္ပြဲမွာ ယဥ္ေက်းမွဳမ်က္ႏွာစာပါေနတာပါ။ အေမရိကန္ဟာ အစၥလာမ္ဘာသာကို ေခတ္မီကမၻာထဲကို ၀င္ဆန္႔လာေအာင္ကူညီရပါမယ္။ ဒါဟာ မျဖစ္ႏုိင္တဲ့ စိန္ေခၚမွဳလို႔ ထင္ရပါတယ္။
အာရပ္ေတြရဲ့ ေဒါသျမစ္ဖ်ားခံရာျဖစ္တဲ့ ႏို္င္ငံေရး၊ စီးပြားေရး၊ ယဥ္ေက်းမွဳေတြ ျပိဳလဲက်ေနတာကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ မတားဆီးႏိုင္ဘူးဆိုရင္ အေမရိကားသာမဟုတ္ တကမၻာလံုးဟာ လံုျခံဳေရးကို ျခိမ္းေျခာက္ခံရပါလိမ့္မယ္။ စစ္ေအးတိုက္ပြဲကာလတုန္းက အေနာက္တိုင္းႏိုင္ငံမ်ားဟာ ကြန္ျမဴနစ္စနစ္ကို ရွဴ႔ံခ်ျပီး ဒီမိုကေရစီကို ဆြဲေဆာင္မွဳရွိေအာင္၊ ပြင့္လင္းလူ႔အဖြဲ႔အစည္းကို ျမွင့္တင္ေအာင္ မဟာဗ်ဳဟာေတြခ်မွတ္ခဲ့ပါတယ္။ အခုလဲဒီလိုပဲ ယဥ္ေက်းမွဳတိုက္ပြဲကို အႏိုင္ရဖို႔ တစ္ခုခုေတာ့ လုပ္ရပါေတာ့မယ္။
ပထမဆံုးအေနနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔ဟာ သေဘာထားေပ်ာ့ေပ်ာင္းတဲ့ အာရပ္ႏိုင္ငံေတြကို သူတို႔ရဲ့ အလယ္အလတ္သေဘာထားကို ထိန္းသိမ္းထားႏို္င္ေအာင္ ပံ႔ပိုးကူညီရပါမယ္။ ေဆာ္ဒီအာေရဗ်လို ႏွစ္ေပါင္းၾကာရွည္အာဏာရွင္ႏုိ္င္ငံမ်ဳိးမွာ ဘာသာေရးအစြန္းေရာက္မွဳဟာ ေသေလာက္တဲ့အႏၱရာယ္ျဖစ္ေနပါျပီ။ အီဂ်စ္မွာေတာင္ အေျခခံေရွးရုိး၀ါဒီေတြကို အျမဲဆင္ဆာျဖတ္ခဲ့ေပမဲ့ အေမရိကားနဲ႔ အစၥေရးကို မီဒီယာေတြက ပက္ပက္စက္စက္ေ၀ဖန္ေနတာေတြကို ခြင့္ျပဳထားပါတယ္။ ( ဒီနည္းလမ္းနဲ႔ အာဏာရွင္အစိုးရကို မေ၀ဖန္ေတာ့ဘူးေပါ့။ )
ဒီထက္ပိုျပီးဆိုရရင္ အလယ္အလတ္သေဘာထားႏိုင္ငံမ်ားကို အစၥလမ္ဘာသာဟာ ေခတ္မီအဖြဲ႔အစည္းနဲ႔ အံ၀င္ေအာင္ ၾကိဳးစားဖို႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔က တိုက္တြန္းရပါမယ္။ အမ်ဳိးသမီးေတြကို အလုပ္လုပ္ခြင့္ျပဳဖို႔၊ ပညာေရးကို အားေပးဖို႔န႔ဲ အျခားဘာသာ၀င္ေတြကို လက္ခံဖို႔ပါ။ 9/11 အျဖစ္အပ်က္က လွဳပ္ႏွဳိးလိုက္ျပီဆိုေတာ့ တစ္ခ်ဳိ႔ဟာေတြကို သူတို႔လုပ္ၾကပါလိမ့္မယ္။ ေဆာ္ဒီဟာ အစၥလာမ္အစစ္ေတြလို႔ ဂုဏ္၀င့္ခဲ့တဲ့ အာဏာရွင္ တာလီဘန္ေတြကို ရွဴံ႔ခ်ျပီး အဆက္အသြယ္ျဖတ္လိုက္ပါျပီ။ အီဂ်စ္မီဒီယာက စစ္ပြဲသတင္းေတြယူေနပါျပီ။ အေမရိကားနဲ႔ အေနာက္တိုင္းတို႔ဟာလဲ ကိုယ့္အလုပ္ကိုယ္လုပ္ၾကရပါေတာ့မယ္။
အေျခခံ၀ါဒီေတြကို ျဖိဳခြဲဖို႔အတြက္ သေဘာထားေပ်ာ့ေပ်ာင္းတဲ့ မူဆလင္ေတြ၊ ပညာတတ္ေတြကို ေထာက္ပံံ႔ျပီး အေတြးအေခၚအသစ္၊ အယူအဆအသစ္ေတြကို အာရပ္ေလာကမွာ ျဖန္႔ျဖဴးရပါမယ္။
တာလီဘန္ေတြကို ဖယ္ထုတ္ျပီးရင္ အာဖဂန္မွာ ႏိုင္ငံေရးစနစ္သစ္ကို တည္ေဆာက္ေပးရပါမယ္။ ဒါ့အျပင္ ေရွးရုိးစြဲ၀ါဒကူးစက္ျပန္႔ႏွ႔ံေနတဲ့ ပါကစၥတန္လိုႏိုင္ငံမ်ဳိးကိုေတာ့ ဖိအားေပးရပါမယ္။ ျပဳျပင္ခိုင္းရမယ္၊ တံခါးဖြင့္ခိုင္းရမယ္၊ ဥပေဒစိုးမိုးေအာင္ အားထုတ္ခိုင္းရပါမယ္။ ( စကားခ်ပ္ ----- အေမရိကန္တို႔ဟာ အာဖဂန္စစ္ပြဲအတြင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္တျဖစ္လဲ ပါကစၥတန္သမၼတ မူရွာရက္ဖ္နဲ႔ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ခဲ့ျပီး စစ္ပြဲျပီးတဲ့ေနာက္ မူရွာရက္ဖ္ကို အာဏာစြန္႔ခိုင္းကာ ေရြးေကာက္ပြဲက်င္းပခိုင္းခဲ့ပါတယ္။ ---- ဘာသာျပန္သူ)
စစ္ေအးတုိက္ပြဲတုန္းက ေတာင္ကိုးရီးယား၊ ထိုင္၀မ္တို႔နဲ႔ ပူးေပါင္းသလိုပဲ အခုလဲ ဒီအာဏာရွင္ေတြနဲ႔ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ျပီး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေအာင္ တိုက္တြန္းရပါမယ္။ တစ္ခ်ဳိ႔ကေတာ့ ႏိုင္ငံတည္ေဆာက္ေရးထဲကို မပါသင့္ဘူးလို႔ ျငင္းေကာင္းျငင္းပါလိမ့္မယ္။ ႏို္င္ငံျခားေရးမူ၀ါဒဆိုတာ သီအိုရီ သက္သက္မဟုတ္ပါဘူး။ ကြ်န္ေတာ္ကိုယ္တုိင္လဲ အက်ဳိးစီးပြားမေသခ်ာတဲ့ေနရာေတြမွာ၊ ၾကာၾကာထိန္းသိမ္းထားႏိုင္ဖို႔ မေရရာတဲ့ေနရာေတြမွာ ႏိုင္ငံတည္ေဆာက္ေရးလုပ္ဖို႔ အားမေပးပါဘူး။ ဒီေနရာကေတာ့ လံုျခံဳေရးကို အၾကီးမားဆံုး ျခိမ္းေျခာက္ေနတာ ေလ်ာ့ခ်ႏို္င္ဖို႔အတြက္ ႏိုင္ငံေရးတည္ျငိမ္ဖို႔လိုအပ္ေနတဲ့ အခ်က္အခ်ာေနရာမို႔ပါ။ တျခားေရြးစရာမရွိပါဘူး။ ( စကားခ်ပ္ --- အခု အာဖဂန္မွာ ေရြးေကာက္ပြဲျပီးလို႔ သမၼတသစ္တင္ေျမွာက္ထားပါတယ္။ ----- ဘာသာျပန္သူ )
နဲနဲေတာ့ ေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းတဲ့စိန္ေခၚမွဳျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့လည္း အရိပ္လကၡဏာေကာင္းေတြကေတာ့ အမ်ားၾကီးပါ။ အယ္ေကးဒါးဟာ ႏိုင္ငံတကာအစိုးရေတြေပါင္းထားတဲ့ တပ္ေလာက္ေတာ့ အင္အားမၾကီးပါဘူး။ အေမရိကန္ရဲ့ ဦးေဆာင္မွဳေအာက္မွာ ကမၻာၾကီးဟာ တညီတညြတ္ထဲေပါင္းျပီး ႏုိင္ငံတကာမိသားစုၾကီးအျဖစ္နဲ႔ အျခားကိစၥေတြမွာပါ တိုးတက္ေအာင္ေဆာင္ရြက္လာႏို္င္ပါတယ္။ အေျခခံေရွးရုိးစြဲအစၥလာမ္၀ါဒဟာ မူဆလင္အမ်ားစုၾကီးအတြက္ မဟုတ္တာလည္း ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ပါကစၥတန္မွာ ေရွးရုိးစြဲပါတီဟာ မဲအားလံုးရဲ့ ၁၀ ရာႏွဳန္းသာရပါတယ္။ အီဂ်စ္မွာလည္း ေရွးရုိးစြဲေတြမ်ားေပမဲ့ လႊမ္းမိုးႏိုင္ေလာက္ေအာင္ေတာ့ အင္အားမရွိပါဘူး။ တကယ္လို႔မ်ား အေနာက္တုိင္းႏိုင္ငံမ်ားဟာ အစၥလာမ္ကို ေခတ္မီလာေအာင္၊ ဂုဏ္က်က္သေရနဲ႔ ျငိမ္းခ်မ္းေရးရွိလာေအာင္ ကူညီႏိုင္မယ္ဆိုရင္ ဒါဟာ လံုျခံဳေရးထက္ပိုတဲ့ ေအာင္ျမင္မွဳတစ္ရပ္ပါ။ ဒါဟာ ကမၻာတစ္ခုလံုးကို ေျပာင္းလဲေစပါလိမ့္မယ္။
http://www.thedailybeast.com/newsweek/2001/10/14/the-politics-of-rage-why-do-they-hate-us.html