ျမေသြးနီ's photo.
တစ္ခါက ေမာင္ပိန္လို႔ေခၚတဲ့ အရက္သမားတစ္ေယာက္ရွိတယ္။ တစ္ေန႔ သူက အရက္ေလး တေထြေထြနဲ႔ သူတို႔ရပ္ကြက္နားက ဘုရားကို ေရာက္သြားတယ္။
ဘုရားေစာင္းတန္းတေလွ်ာက္ ေလွကားကတက္လာရင္း ေဘးဘီ ၀ဲယာနံရံေပၚမွာ သရုပ္ေဖာ္ထားတဲ့ ပံုေတြကိုလည္း ၾကည့္လာတယ္။ ငါးပါးသီလကို က်ဴးလြန္မိရင္ ငရဲမွာ ဘယ္လို ၀ဋ္ခံရတယ္ဆိုတာ ပန္းခ်ီဆရာႀကီးမ်ားက သီလတစ္ပါးျခင္းစီအတြက္ကို ဘုရားဖူးေတြ သိရေလေအာင္ နံရံေပၚမွာ ေသခ်ာသရုပ္ေဖာ္ ထားတယ္။
ေမာင္ပိန္လည္း ေစာင္းတန္းတစ္ေလွ်ာက္ တက္လာရင္း နံရံက သရုပ္ေဖာ္ပံုေတြနဲ႔ စာေတြကို စိတ္၀င္တစား ၾကည့္ရင္း၊ ထံုးစံအတိုင္း သူ႔ရဲ႕အသံ က်ယ္ေလာင္က်ယ္ေလာင္နဲ႔ အသံထြက္ ဖတ္လာမိတယ္။
“ ပါဏာတိပါတာ ေ၀ရမဏိသိကၡာပဒံ သမာဒိယာမိ ” – အင္း.. သူ႔အသက္မသတ္ရဆိုတာကို သတ္တာကိုး၊ ခံ..ခံ ..၊ ဒီလိုကံမ်ဳိး က်ဴးလြန္သူေတြ ငရဲမွာခံရ.. နည္းေတာင္နည္းေသး၊ ကိုယ့္အသားပဲ ကိုယ္ဆိတ္ၾကည့္ဦး.. နာတတ္ၾကေသးတာ၊ သူမ်ားအသက္ တစ္ေခ်ာင္းကို မဆင္မျခင္ ရက္ရက္စက္စက္ သတ္တာ.. ငရဲက်တာ နည္းေတာင္နည္းေသး..”
ဘုရားဖူးလာသူေတြက ေမာင္ပိန္အသံ က်ယ္ေလာင္က်ယ္ေလာင္ကို ၾကားေတာ့ မေနႏိုင္ေတာ့ပဲ ေစာင္းငဲ့ၾကည့္ၾကတယ္။ ဒါက သူ႔ကို လူေတြ စိတ္၀င္စားေလေအာင္ အျမဲထြင္ေလ့ရွိတဲ့ ေမာင္ပိန္ရဲ႕ အကြက္ရိုးႀကီးေပါ့။
“ အဒိႏၷာဒါနာ ေ၀ရမဏိသိကၡာပဒံ သမာဒိယာမိ ” – ၾသ… သူတစ္ပါးပစၥည္း အေခ်ာင္လိုခ်င္၊ ခိုးခ်င္သူေတြ၊ ဒီလိုငရဲမ်ဳိး က်မယ္ဆိုတာ မသိသား ဆိုး၀ါးႏိုင္လိုက္တာ …၊ ကိုယ့္ရွိတာေလးနဲ႔ မေရာင့္ရဲႏိုင္ဘူး။ သူမ်ားပစၥည္းလိုခ်င္မ်က္စိရွိေတာ့ စာရိထၳက ပ်က္စီးၿပီေပါ့၊ ကိုယ္စရိတ္နဲ႔ ကိုယ္သြားေပေရာ့..”
ေမာင္ပိန္ကေတာ့ အာေပါင္အာရင္း သန္သန္နဲ႔ စြတ္တင္ေနေလတယ္။ သူ႔အနားမွာ ရွိေနတဲ့ ဘုရားဖူးေတြက ေမာင္ပိန္ဆီက ပ်ံ႕လြင့္လာတဲ့ အရက္နံ႔ တစ္ေထာင္းေထာင္းကို ႏွာေခါင္းအုပ္လွ်က္က ေမာင္ပိန္ရဲ႕ တတိယမွတ္ခ်က္ကို စိတ္၀င္တစားျဖစ္လာၾကတယ္။ မ်က္ႏွာေတြကေတာ့ ၿပံဳးေစ့ေစ့နဲ႔ေပါ့။
“ ကာေမသုမိစၦာစာရာ ေ၀ရမဏိသိကၡာပဒံ သမာဒိယာမိ ” – သူမ်ားသားမယား ျပစ္မွားခ်င္ေသးတယ္၊ လူ႔စည္းဘီလူးစည္း နားမလည္ၾကဘူး..၊ ေအာ့ႏွလံုးနာလိုက္တာ၊ ဒီလိုလူမ်ဳိးေတြ ငရဲက်တာ မဆန္းဘူး၊ နည္းေတာင္နည္းေသး ...”
ဘုရားဖူးေတြက နီးစပ္ရာအခ်င္းခ်င္း လက္တို႔ေနၾကေလၿပီ။
ေမာင္ပိန္လည္း သူ႔ကို လူေတြ ၀ိုင္းၾကည့္ေလေတာ့ စိတ္ေတြ တက္ၾကြလာၿပီး အသံကို မူလကထက္ ပိုျမွင့္လိုက္တယ္။
“မုသာ၀ါဒါ ေ၀ရမဏိသိကၡာပဒံ သမာဒိယာမိ ” – အိိုး.. ဟိုး လိမ္ညာေျပာလို႔ ငရဲမွာတန္းစီ ေနရသူေတြ ေအာတိုက္ပါလား၊ ကိုယ့္သိကၡာ ကိုယ္မငဲ့.. ကိုယ့္လိပ္ျပာ ကိုယ္မလံု လွ်ာအရိုးမရွိတိုင္း လိမ္ခ်င္သူေတြ ငရဲအိုးထဲ က်.. က်….ေခါင္းစိုက္ၿပီးကို က်ပါေစဗ်ာ..”
ဘုရားဖူးလာသူေတြရဲ႕ အာရံုစူးစိုက္မႈက ေမာင္ပိန္ကို ေသြးနထင္
ေရာက္သြားေစေတာ့တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ပံုေတြၾကည့္၊ စာေတြဖတ္၊ ပါးစပ္က ေတာေျပာေတာင္ေျပာနဲ႔ ေအာ္လာလိုက္တာ ငါးပါးသီလရဲ႕ ေနာက္ဆံုးသီလကို သရုပ္ေဖာ္ထားတဲ့ ပံုေနရာလည္း ေရာက္ေရာ၊ သူ႔နံေဘး ပတ္၀န္းက်င္ကို တစ္ခ်က္ အကဲခပ္လိုက္တယ္။ ၿပီးမွ….
“ သူရာေမရယ …ယ…ယ….မဇၨပၸမာဒဌာနာ …..
ေ၀ရမဏိသိကၡာပဒံ သမာဒိယာမိ..မိ..မိ…”
“““““…ဘာ….”””””
“ ေသရည္ေသရက္ကို ေရွာင္က်ဥ္ရမယ္.. ဟုတ္လား..၊
ေဟ့..ေဟ့…ဒီမွာ ငပိန္႔ကို အခ်ဥ္မွတ္လို႔လား၊ ငပိန္႔ကို ဆရာလာမလုပ္ၾကနဲ႔၊ ေမြးထဲက အရက္ပုလင္း ဖက္ေမြးလာတာ၊ ငရဲလဲ ငါမမွဳဘူး.. ေသာက္ခ်င္ရာ ေသာက္မယ္ကြ… ေဂ့ ….. ”
ေမာင္ပိန္ရဲ႕ ေဂ့ခနဲ ေလခ်ဥ္တက္သံလည္း ဆံုးေရာ၊ ဘုရားဖူးေတြရဲ႕ ၀ါးခနဲရယ္လိုက္သံေတြက ဘုရားေစာင္းတန္းမွာ နားေနတဲ့ ခိုတစ္အုပ္ေတာင္ လန္႔ပ်ံသြားေတာ့တယ္။
ငါတေကာေကာေနၾကသူမ်ားနဲ႔ သူမ်ားမ်က္ေခ်းသာျမင္တတ္ၿပီး၊ ကိုယ့္မ်က္ေခ်းကိုယ္မျမင္တတ္သူ ေမာင္ပိန္လို လူစားမ်ဳိးေတြကို ကြၽန္မတို႔ရဲ႕ ပတ္၀န္းက်င္မွာ မၾကာခဏ ေတြ႕ျမင္ေနရေလတိုင္း ဒီပံုျပင္ေလးထဲက ဘုရားဖူးပရိသတ္ေတြလိုပဲ မရိုးႏိုင္ပဲ မၿပံဳးပဲနဲ႔ ၀ါးလံုးကြဲ ရယ္ျဖစ္္မိပါတယ္။
ကြၽန္မတို႔ ပတ္၀န္းက်င္မွာ ေမာင္ပိန္လို လူစားေတြ အမ်ားႀကီးပဲရွင့္..