တိုင္းျပည္က ဆင္းေတာင့္ဆင္းရဲ ........
ျပည္တြင္းစစ္က အႏွစ္ ၆၀…....…။
အိႏၵိယ က အနုျမဴဗုံး စ ပိုင္ေတာ့.....
ပါကစၥတန္္ က ေၾကျငာတဲ ့........
တစ္ျပည္လံုး ျမက္စားရင္ စားရပါေစ.....
အနုျမဴဗံုး ပိုင္ေအာင္ေတာ့ လုပ္ျပမယ္ ဆိုတဲ ့.....
သႏၷိ႒ာန္စိတ္မ်ိဳးလဲ မရွိခဲ့ၾကဘူး.......
ဒီ တပ္မေတာ္ အေနအထားေလာက္ ျဖစ္ေအာင္ကို .....
သန္း ၆၀ ရဲ ့အမုန္းကိုခံျပီး ဇြတ္လုပ္ခဲ ့ရတယ္........။
ခုေတာ့ .....ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္....
ေက်ာက္ေခတ္နဲ ့ ဒုံးပ်ံေခတ္ေလာက္ေတာ့ ....
မကြာေတာ့ဘူး .......
ဘယ္တုန္းကမွ ညိွမရခဲ ့တဲ ့....
တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ တစ္သိန္းေလာက္ကလဲ....
မခန္ ့ေလးစားေတာ့ မလုပ္ရဲေတာ့ပဲ ....
စားပြဲ၀ိုင္းေပၚတက္လာျပီ......။
ေနာက္ေတာ့ မီခ်င္လဲ မီမယ္……..
ေလာေလာဆယ္ေတာ့………
ယိုးဒယားနဲ ့ဘတ္ဂ်က္ ၅ဆ ကြာေသးတယ္....
အဟက္....ဒါေပမယ့္.......
ဂရုမစိုက္ဘူး.....
က်ဳပ္ တပ္က အျငိမ္းစားယူတာ ၈ ႏွစ္ရွိျပီ.....
တစ္ေယာက္တည္းေနတယ္......
ခုထိ ထမင္းခ်က္ရင္ ဟန္းေကာနဲ ့ခ်က္တုန္း.....
တပ္မေတာ္က လိုတဲ ့အခ်ိန္သာ သံေခ်ာင္းေခါက္လိုက္....
မနက္ ၄နာရီ က်ံဳးထိပ္မွာ ေက်ာပိုးအိတ္တစ္လံုးနဲ ့....
အံတင္းတင္းၾကိတ္ ေစာင့္ေနမယ္......
မွတ္ထား....အရပ္ထဲမွာ....
ငါ့ လို တပ္ခြဲမွဴးေဟာင္းေတြ....အမ်ားၾက
( ဘတ္ဂ်က္ေၾကာင့္ အားမငယ္တဲ့ ရဲမိုး )