Image may be NSFW.
Clik here to view.
-------------
“ အခ်စ္ဆုိသည္မွာ…ရြာထဲက ..ကုလားမႀကီးမဟုတ္ပါ…
အျခစ္ဆုိသည္မွာ..အိမ္ထဲက အုန္းျခစ္ႀကီးမွ်သာ..”
ေၾသာ္…အခ်စ္…အခ်စ္
အစကသာ ဆုိးရြားၿပီး ေနာက္ေတာ့ ပုိ ဆုိးဆုိး လာတာႀကီးပါလား။
အခ်စ္ေၾကာင့္ ကမၻာႀကီးစုိေျပေနတယ္။ အခ်စ္ေၾကာင့္လူသြားေတြ အုိေကေနတယ္။
လူသားေတြရွိေနသမွ် အခ်စ္ရွိေနတယ္။ အခ်စ္ရွိေနသမွ် လူသားေတြ ဆက္လက္တည္ရွိေနတယ္။
အခ်စ္ဆုိတာ တစ္ဦးတည္းေနထုိင္တတ္ျခင္းမရွိပါ။ သူ႔တြင္ ေနာက္လုိက္ေနာက္ပါမ်ား ရွိေနေသး သည္။ ၀န္တုိမႈ၊ ၾကည္ႏူးမႈ၊ စုိးရိမ္မႈ၊ ေၾကကြဲမႈ၊ လြမ္းေဆြးမႈ၊ သာယာမႈ၊ ရယူပုိင္ဆုိင္လုိမႈ အုိး…စုံလု႔ိပါပဲ။
အခ်စ္ရဲ႕ Best Friend သည္ ေပ်ာ္ရႊင္မႈ၊ ေပါင္းစည္းရမႈတုိ႔ျဖစ္သည္။
အခ်စ္၏ Bad Friend ကေတာ့ နာက်င္ေၾကကြဲရမႈ၊ ေကြကြင္းခြဲခြာရမႈတုိ႔ပင္ျဖစ္သည္။
အခ်စ္သည္ ကိုင္တြယ္၍မရ၊ ညႊန္ျပ၍မရ၊ စမ္းသပ္၍မရ။ သုိ႔ေသာ္ ခံစားရမႈကား ဆုိးရြားလွပါသည္။
အခ်စ္သည္ ခ်စ္ေနရျခင္းသာျဖစ္သင္ပါသည္။ ကုိယ္ခ်စ္ရေသာသူကုိ ေပ်ာ္ရြင္ေအာင္ စိတ္ခ်မ္းေျမ့ ေအာင္လုပ္ေဆာင္ေပးျခင္းသည္ အခ်စ္၏ ျပယုဒ္ပင္ျဖစ္သည္။
သူခ်စ္ကုိျပန္လည္ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းသည္ “ခ်စ္ရူး” ျခင္းျဖစ္သည္။ ႏွစ္ကုိယ္တူၾကည္ျဖဴလွ်င္ေတာ့ “ခ်စ္ျမဴး” ျဖစ္ရသည္။ သုိ႔မဟုတ္က အခ်စ္သည္ “ခ်စ္ဆူး” မ်ားျဖစ္ေနပါလိမ့္မည္။
“ အခ်စ္ ”
ႏႈိးစက္မလုိ
ပဲ့ကုိင္မလုိ
ရင္ခုန္သံခ်ိဳခ်ိဳ
သူ႔အလုိလုိ ကတတ္သြားတယ္။
မွန္ပါသည္။ ခ်စ္ျခင္းဆုိသည္မွာ ေရြးခ်ယ္၍မရပါ။ သူ႔အလုိလုိ ခ်စ္တတ္သြားျခင္းသာျဖစ္သည္။
ခ်စ္ျခင္းသည္ ႏွလုံးသားကလာသည္။ ႏွလုံးသားက ေရြးခ်ယ္သည္။
ဦးေႏွာက္မွ လာေသာအခ်စ္သည္ မရွိႏုိင္ပါ။ ဦးေႏွာက္ျဖင့္ ေရြးခ်ယ္ျခင္းသည္ အခ်စ္မျဖစ္ႏိုင္ပါ။
သုိ႔ေသာ္ ဘ၀အတြက္သည္ကား ႏွလုံးသားႏွင့္ ဦးေႏွာက္ေပါင္းစပ္ပါ၀င္ ေရြးခ်ယ္ရမည္ျဖစ္သည္။
အခ်စ္မပါေသာအိမ္ေထာင္ေရးသည္ ေပါ့ပ်က္ပ်က္ႏုိင္တယ္ဆုိေသာ္လည္း သံေယာဇဥ္မ်ားတြယ္ လာကာ အိမ္ေထာင္တစ္ခုအတြက္ ေကာင္းစြာတည္ေဆာက္ႏုိင္ပါလိမ့္မည္။
ႏွလုံးသားအလုိက်အတုိင္းသည္ “အခ်စ္မွာ မ်က္စိမရွိ ”ဆုိၿပီး မ်က္ကန္းခ်စ္ျဖစ္ ခ်စ္လုိက္ပါလွ်င္ ေျခာက္ထဲလမ္းက်တတ္သည္။ ဆူးလည္းဆူးတတ္သည္။ ခလုတ္လည္း တုိက္တတ္ပါေသးသည္။
အခ်စ္သည္ လိေမၼာ္သီးတစ္လုံးထဲက တစ္စိတ္သာျဖစ္သည္။ လူမႈေရး၊ စီးပြားေရး၊ ဘာသာေရး၊ မိဘ၊ ေဆြမ်ိဳး၊ ပတ္၀န္းက်င္၊ ပညာ စတဲ့စတဲ့အရာေတြေပါင္းစပ္မွသာလွ်င္ ဘ၀ ဟူေသာ ျပည့္၀ေသာ လိေမၼာ္သီးတစ္လုံးျဖစ္ပါမည္။
တစ္စိတ္ေတာ့ ပဲ့ခ်င္ပဲ့ပါလိမ့္မည္။ ထုိတစ္ျခမ္းပဲ့ေနာက္သာ လုိက္ပါစီးေမွ်ာသြားလွ်င္ က်န္ေသာ ဘ၀အႏွစ္သာရေတြႏွင့္ ေ၀းကြာသြားႏုိင္ပါသည္။
အခ်စ္အေၾကာင္းေျပာလွ်င္ျဖင့္ ကုန္မည္မဟုတ္ပါ။
သုိ႔ေၾကာင့္ အျခစ္ အေၾကာင္းကုိပင္ ေျပာလုိပါသည္။
အေဖျခစ္တာျမင္ဘူးသည္။ အေမျခစ္တာျမင္ဘူးသည္။ သူမ်ားေတြ ျခစ္တာျမင္ဘူးသည္။
ထုိ႔ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္လည္း ျခစ္ၾကည့္မိပါသည္။
အုန္းျခစ္၊ သခြားျခစ္မ်ား ေတာ္ေတာ္အသုံး၀င္ပါသည္။ အျခစ္ကုိ ကၽြန္ေတာ သေဘာက်သြားပါသည္။
ကၽြန္ေတာ့ဘ၀အတြက္ အခ်စ္သည္ ခ်စ္၍မေကာင္းပါ။ အခ်စ္၏ ေနာက္ဆက္တြဲမ်ားေၾကာင့္ နာက်င္ေၾကကြဲခဲ့ရပါသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ အခ်စ္ကုိ ကၽြန္ေတာ္မခ်စ္ေတာ့ပါ။
အသုံး၀င္ေသာ အျခစ္ကုိသာ ခ်စ္ေသာေၾကာင့္
“ အခ်စ္ကုိ အျခစ္ေလာက္မခ်စ္ဘူး ” ဟုသာ ဆုိခ်င္ပါေတာ့သည္။
မိတ္ေဆြ…….
သင္ေရာ ခ်စ္ဖူးသလား။ ျခစ္ဖူးသလား။
သင္ ခ်စ္ပါ။ ျခစ္ပါ။ ေနာက္မွ သင္လည္း ဘာကုိပုိခ်စ္ရမည္ဆုိတာ သိလာပါလိမ့္မည္။
ေမာင္ပုိင္
Clik here to view.
-------------
“ အခ်စ္ဆုိသည္မွာ…ရြာထဲက ..ကုလားမႀကီးမဟုတ္ပါ…
အျခစ္ဆုိသည္မွာ..အိမ္ထဲက အုန္းျခစ္ႀကီးမွ်သာ..”
ေၾသာ္…အခ်စ္…အခ်စ္
အစကသာ ဆုိးရြားၿပီး ေနာက္ေတာ့ ပုိ ဆုိးဆုိး လာတာႀကီးပါလား။
အခ်စ္ေၾကာင့္ ကမၻာႀကီးစုိေျပေနတယ္။ အခ်စ္ေၾကာင့္လူသြားေတြ အုိေကေနတယ္။
လူသားေတြရွိေနသမွ် အခ်စ္ရွိေနတယ္။ အခ်စ္ရွိေနသမွ် လူသားေတြ ဆက္လက္တည္ရွိေနတယ္။
အခ်စ္ဆုိတာ တစ္ဦးတည္းေနထုိင္တတ္ျခင္းမရွိပါ။ သူ႔တြင္ ေနာက္လုိက္ေနာက္ပါမ်ား ရွိေနေသး သည္။ ၀န္တုိမႈ၊ ၾကည္ႏူးမႈ၊ စုိးရိမ္မႈ၊ ေၾကကြဲမႈ၊ လြမ္းေဆြးမႈ၊ သာယာမႈ၊ ရယူပုိင္ဆုိင္လုိမႈ အုိး…စုံလု႔ိပါပဲ။
အခ်စ္ရဲ႕ Best Friend သည္ ေပ်ာ္ရႊင္မႈ၊ ေပါင္းစည္းရမႈတုိ႔ျဖစ္သည္။
အခ်စ္၏ Bad Friend ကေတာ့ နာက်င္ေၾကကြဲရမႈ၊ ေကြကြင္းခြဲခြာရမႈတုိ႔ပင္ျဖစ္သည္။
အခ်စ္သည္ ကိုင္တြယ္၍မရ၊ ညႊန္ျပ၍မရ၊ စမ္းသပ္၍မရ။ သုိ႔ေသာ္ ခံစားရမႈကား ဆုိးရြားလွပါသည္။
အခ်စ္သည္ ခ်စ္ေနရျခင္းသာျဖစ္သင္ပါသည္။ ကုိယ္ခ်စ္ရေသာသူကုိ ေပ်ာ္ရြင္ေအာင္ စိတ္ခ်မ္းေျမ့ ေအာင္လုပ္ေဆာင္ေပးျခင္းသည္ အခ်စ္၏ ျပယုဒ္ပင္ျဖစ္သည္။
သူခ်စ္ကုိျပန္လည္ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းသည္ “ခ်စ္ရူး” ျခင္းျဖစ္သည္။ ႏွစ္ကုိယ္တူၾကည္ျဖဴလွ်င္ေတာ့ “ခ်စ္ျမဴး” ျဖစ္ရသည္။ သုိ႔မဟုတ္က အခ်စ္သည္ “ခ်စ္ဆူး” မ်ားျဖစ္ေနပါလိမ့္မည္။
“ အခ်စ္ ”
ႏႈိးစက္မလုိ
ပဲ့ကုိင္မလုိ
ရင္ခုန္သံခ်ိဳခ်ိဳ
သူ႔အလုိလုိ ကတတ္သြားတယ္။
မွန္ပါသည္။ ခ်စ္ျခင္းဆုိသည္မွာ ေရြးခ်ယ္၍မရပါ။ သူ႔အလုိလုိ ခ်စ္တတ္သြားျခင္းသာျဖစ္သည္။
ခ်စ္ျခင္းသည္ ႏွလုံးသားကလာသည္။ ႏွလုံးသားက ေရြးခ်ယ္သည္။
ဦးေႏွာက္မွ လာေသာအခ်စ္သည္ မရွိႏုိင္ပါ။ ဦးေႏွာက္ျဖင့္ ေရြးခ်ယ္ျခင္းသည္ အခ်စ္မျဖစ္ႏိုင္ပါ။
သုိ႔ေသာ္ ဘ၀အတြက္သည္ကား ႏွလုံးသားႏွင့္ ဦးေႏွာက္ေပါင္းစပ္ပါ၀င္ ေရြးခ်ယ္ရမည္ျဖစ္သည္။
အခ်စ္မပါေသာအိမ္ေထာင္ေရးသည္ ေပါ့ပ်က္ပ်က္ႏုိင္တယ္ဆုိေသာ္လည္း သံေယာဇဥ္မ်ားတြယ္ လာကာ အိမ္ေထာင္တစ္ခုအတြက္ ေကာင္းစြာတည္ေဆာက္ႏုိင္ပါလိမ့္မည္။
ႏွလုံးသားအလုိက်အတုိင္းသည္ “အခ်စ္မွာ မ်က္စိမရွိ ”ဆုိၿပီး မ်က္ကန္းခ်စ္ျဖစ္ ခ်စ္လုိက္ပါလွ်င္ ေျခာက္ထဲလမ္းက်တတ္သည္။ ဆူးလည္းဆူးတတ္သည္။ ခလုတ္လည္း တုိက္တတ္ပါေသးသည္။
အခ်စ္သည္ လိေမၼာ္သီးတစ္လုံးထဲက တစ္စိတ္သာျဖစ္သည္။ လူမႈေရး၊ စီးပြားေရး၊ ဘာသာေရး၊ မိဘ၊ ေဆြမ်ိဳး၊ ပတ္၀န္းက်င္၊ ပညာ စတဲ့စတဲ့အရာေတြေပါင္းစပ္မွသာလွ်င္ ဘ၀ ဟူေသာ ျပည့္၀ေသာ လိေမၼာ္သီးတစ္လုံးျဖစ္ပါမည္။
တစ္စိတ္ေတာ့ ပဲ့ခ်င္ပဲ့ပါလိမ့္မည္။ ထုိတစ္ျခမ္းပဲ့ေနာက္သာ လုိက္ပါစီးေမွ်ာသြားလွ်င္ က်န္ေသာ ဘ၀အႏွစ္သာရေတြႏွင့္ ေ၀းကြာသြားႏုိင္ပါသည္။
အခ်စ္အေၾကာင္းေျပာလွ်င္ျဖင့္ ကုန္မည္မဟုတ္ပါ။
သုိ႔ေၾကာင့္ အျခစ္ အေၾကာင္းကုိပင္ ေျပာလုိပါသည္။
အေဖျခစ္တာျမင္ဘူးသည္။ အေမျခစ္တာျမင္ဘူးသည္။ သူမ်ားေတြ ျခစ္တာျမင္ဘူးသည္။
ထုိ႔ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္လည္း ျခစ္ၾကည့္မိပါသည္။
အုန္းျခစ္၊ သခြားျခစ္မ်ား ေတာ္ေတာ္အသုံး၀င္ပါသည္။ အျခစ္ကုိ ကၽြန္ေတာ သေဘာက်သြားပါသည္။
ကၽြန္ေတာ့ဘ၀အတြက္ အခ်စ္သည္ ခ်စ္၍မေကာင္းပါ။ အခ်စ္၏ ေနာက္ဆက္တြဲမ်ားေၾကာင့္ နာက်င္ေၾကကြဲခဲ့ရပါသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ အခ်စ္ကုိ ကၽြန္ေတာ္မခ်စ္ေတာ့ပါ။
အသုံး၀င္ေသာ အျခစ္ကုိသာ ခ်စ္ေသာေၾကာင့္
“ အခ်စ္ကုိ အျခစ္ေလာက္မခ်စ္ဘူး ” ဟုသာ ဆုိခ်င္ပါေတာ့သည္။
မိတ္ေဆြ…….
သင္ေရာ ခ်စ္ဖူးသလား။ ျခစ္ဖူးသလား။
သင္ ခ်စ္ပါ။ ျခစ္ပါ။ ေနာက္မွ သင္လည္း ဘာကုိပုိခ်စ္ရမည္ဆုိတာ သိလာပါလိမ့္မည္။
ေမာင္ပုိင္
၈-၁၀-၂၀၀၆။(တနဂၤေႏြ)
— with Khin San Lwin and Hpu Pwint Khaing.