“ မေနရလုိ႔ ေသၾကတဲ့အခါ
ကုိယ့္ေနာက္ကုိကား…ဘာမ်ားပါမွာ
ပစၥည္းဟူက ျမဴမွ်မပါ
ကုိယ္ျပဳထား ကံမ်ားကုိယ့္ေနာက္ပါ ..”
ကားေပၚက သံေ၀ဂလကၤာ ရြတ္ဖတ္သံက ကၽြန္ေတာ့္နားထဲေရာက္လာတယ္။
ေၾသာ္…သြားေတာ့…သူငယ္ခ်င္း.သြားေတာ့…
မင္းအျပန္ခရီးကေတာ့ စည္းကားလွပါေပတယ္ကြာ။ ခုခ်ိန္ထိ ယာဥ္တန္းက အိမ္၀(သုသာန္၀) ေရာက္တာေတာင္ ေနာက္မွာ အရွည္ႀကီးက်န္ေသးတယ္။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္..မင္းေနခဲ့စဥ္က ေကာင္းေသာ ျပဳမူေဆာင္ရြက္ခဲ့မႈေတြေၾကာင့္ ခုလုိ စည္ကား ေနရတာပါသူငယ္ခ်င္း။
မင္းအျပန္ခရီးက..ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္.လွပါေပတယ္ကြာ။
မင္းမွာ..ခ်စ္လွစြာ ဇနီးနဲ႔..မင္းရဲ႕ တစ္ဦးတည္းေသာ သားေလးက်န္ခဲ့တယ္ေနာ္။
ေလာကႀကီးအတြက္ ဘာေတြခ်န္ထားခဲ့ၿပီလဲ။ မင္းကေရာ…ဘာေတြယူသြားၿပီလဲ။
------------
ဆမ္းမားဆက္ေမာ္မ္ေရးသည့္ “ Appointment in Summara ” ဆုိတဲ့ ၀တၳဳေလးကုိ သတိရမိတယ္။
တစ္ခါက ဘကၠဒတ္ၿမိဳ႕ ကုန္သည္တစ္ဦးက သူ႔တပည့္ျဖစ္သူကုိ ေစ်း၀ယ္လႊတ္လုိက္တယ္။
မၾကာပါဘူး တပည့္ျဖစ္သူက မ်က္ႏွာျဖဴပတ္ျဖဴေလ်ာ္နဲ႔ ျပန္ေျပးလာတယ္။
“ ဆရာ ကၽြန္ေတာ္ေစ်းထဲမွာေရာက္ေတာ့ လူတစ္ေယာက္က ၀င္တုိက္မိလုိ႔ ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ေသမင္းျဖစ္ေနတာကုိ ေတြ႕ရတယ္။ သူကလည္း ကၽြန္ေတာ့္ကုိ စူးစူး၀ါး၀ါးျပန္ၾကည့္ေနတယ္။ သူနဲ႔ ျပန္ၿပီးေတြ႕ရမွာ ေၾကာက္လွပါတယ္။ သူနဲ႔ေ၀းရာကုိ ေျပးသြားပုန္းေအာင္ခ်င္ပါတယ္”
“ ေသမင္းရွာမေတြ႕ႏုိင္တဲ့ ဟုိး--အေ၀းႀကီးမွာတဲ့ “ဆမ္မာရာ”ကုိ ေျပးပါမယ္ ”တဲ့
ဒါနဲ႔ကုန္သည္ႀကီးက သူ႔ရဲ႕အေကာင္းဆုံးျမင္းကုိေပးလုိက္ၿပီး တပည့္ျဖစ္သူကုိ သြားခုိင္းလုိက္သတဲ့။
သူလည္း ေစ်းကုိကုိယ္တုိင္ပဲသြားလုိက္ေတာ့တယ္။
ေစ်းထဲေရာက္ေတာ့ ေသမင္းနဲ႔ေတြ႕ျပန္တယ္။
“ ခင္ဗ်ား ကၽြန္ေတာ့္တပည့္ကုိ စူးစူး၀ါး၀ါးၾကည့္ၿပီး ဘာေၾကာင့္ ၿခိမ္းေျခာက္လုိက္တာလဲ ”
“ ၿခိမ္းေျခာက္တာမဟုတ္ပါဘူး။ စူးစူး၀ါး၀ါးၾကည့္တာကလဲ သိပ္ကုိအံ့ၾသလြန္းလုိ႔ၾကည့္တာပါ။ ကၽြႏု္ပ္ကဒီ ဘကၠဒတ္မွာေတြ႕လုိက္ရလုိ႔ေလ။ အမွန္တကယ္က ဒီေန႔ည “ဆမ္မာရာ”မွာ သူနဲ႔ကၽြႏု္ပ္ စာရင္းရွင္းၾကဖို႔ရွိတယ္ေလ ”။တဲ့
ေသမင္းနဲ႔ ေ၀းရာေျပးခဲ့ေပမယ့္ ကုိယ္ေျပးတဲ့ေနရာက ေသမင္းနဲ႔ေတြ႕ရမယ္ေနရာ ျဖစ္ေနတယ္ တဲ့ေလ။
----------
သတၱ၀ါေတြရဲ႕ အၿမဲေနအိမ္ဟာ အပါယ္ေလးပါးပါတဲ့။ ဘာေၾကာင့္လဲ တစ္သံသရာလုံး မဂ္ရတာ မႀကိဳက္လုိ႔ ဓမၼကုိ ခပ္ကင္းကင္းေနခဲ့လုိ႔ အပါယ္ေလးပါးက ကုိယ့္အိမ္ ကုိယ့္ရာလုိ ျဖစ္ေနရတာပါ။
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေမြးၿပီဆုိကတည္းက ေသျခင္းကပါလာၿပီ။ ေသျခင္းတရားနဲ႔ မေတြ႕ခ်င္လုိ႔ ဘယ္ေလာက္ပဲ ေဆးေတြကုကု၊ ဘယ္ေလာက္ပဲ အစားထုိးျပဳျပင္ ျပဳျပင္ တစ္ေန႔ေတာ့ ေသမွာပါပဲ။
“ ဆမ္မာရာ” ေတြ႕ရမွာပါပဲ။
ေမြးလာၿပီရင္ေတာ့ ေသရမွာပဲ။ မေမြးခ်င္ မေသခ်င္ရင္ေတာ့ ၀ိပႆနာ တရားကုိက်င့္ႀကံ အားထုတ္ရမွာပါ။
ဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အတြက္ ေသခ်ာေနတာကေတာ့ ေသမွာပါပဲ။ ဘယ္လုိေသၾကမလဲ။ အေသေကာင္းနဲ႔ ေသၾကမလား၊ အေသးဆုိးနဲ႔ေသၾကမလား။
ေသျခင္းသုံးမ်ိဳးရွိပါတယ္။
ခဏိက မရဏ= သခၤါရတရားတုိ႔၏ ခဏမစဲေသျခင္း။ (ရုပ္တရား၊ နာမ္တရားတုိ႔က ခဏမစဲ ျဖစ္၊ တည္၊ ပ်က္ နဲ႔ အၿမဲ ခ်ဳပ္ပ်က္ေနျခင္း)
သမုတိ မရဏ= ပညတ္အားျဖင့္ေသျခင္း(“ကုိျဖဴေသၿပီ၊ မနီေသၿပီ” လုိ႔ အမည္ပညတ္အားျဖင့္ လူနတ္သတၱ၀ါတုိ႔ ေသျခင္း)
သမုေစၦဒ မရဏ= ဘုရား၊ ရဟႏၱာတုိ႔၏ အၿပီးျပတ္ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းျခင္း (ေနာက္ထပ္တစ္ဖန္၊ ပဋိသေႏၶမေနရေတာ့ၿပီ ျဖစ္ေသာ ရဟႏၱာတုိ႔၏ ေသျခင္း)
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕ ရုပ္ေလးက ျဖစ္ၿပီး ပ်က္ေနတယ္။ စိတ္ေလးလည္း ဒီလုိပဲ ျဖစ္ၿပီး ပ်က္ေနတယ္။
ခဏမစဲေသေနတယ္။ ဒါကုိမသိေတာ့ ဒီရုပ္က ငါ့ရုပ္၊ ဒီစိတ္က ငါ့စိတ္ေတြျဖစ္ေနၾကရတာပါ။
ျဖစ္ ပ်က္ကုိ တကယ္ ဓမၼသေဘာနဲ႔ သိၿပီဆုိတဲ့ တစ္ေန႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အတြက္ အၿမဲေနအိမ္ႀကီးက တံခါးပိတ္သြားပါေတာ့တယ္။
ပညတ္အားျဖင့္ ေမာင္ပုိင္ အသက္(---)၊ ……ရက္ေန႔တြင္ ကြန္လြန္သည္ဆုိရင္
ေၾသာ္ ကုိေမာင္ပုိင္၊ ဦးေမာင္ပုိင္ႀကီး၊ ငါညီေမာင္ပုိင္ႀကီးေတာ့ ေသသြားပါၿပီလားလုိ႔ ေျပာၾကမွာပါပဲ။
ဒီေတာ့ ရုပ္နာမ္ႏွစ္ပါးကလည္း ေသေနတယ္။ နာမည္ပညတ္ႀကီးကလည္း ေသဦးမယ္။
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အၿမဲမေသတဲ့ ေသျခင္းရဖုိ႔ပဲ ႀကိဳးစားရေတာ့မယ္။
--------------
သူငယ္ခ်င္းေရ…
“ ခ်စ္လွ်ံေ၀ေ၀၊ ခ်စ္မိတ္ေဆြႏွင့္
ခ်စ္ေနသမွ်၊ ေပါင္းေနရလည္း
ခြဲရမည္မွာ မလြဲသာတည္း။
ရွည္စြာအသက္၊ တည္လွ်က္ရွိလည္း
ပုခက္ႏွင့္ေပ၊ ေ၀းေလေလလည္း
နီးေလပ်ဥ္ေခါင္း၊ အမွန္ေအာင္းလိမ့္ ”တဲ့
မင္းကေတာ့ တုိ႔တေတြနဲ႔ခြဲခြာဖုိ႔ အိပ္စက္ေနၿပီေပါ့။
ဇရပ္မွာ ဆုိင္းဘုတ္တစ္ခုဖတ္မိတယ္သူငယ္ခ်င္း…
“ မိတ္ေဆြ ငါ့ေဘးနားက ျဖတ္သြားတဲ့အခါ ငါ့ကုိသတိရလုိက္စမ္းပါ။
ငါလည္း တစ္ခ်ိန္ကမင္းလုိ ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ဘူးတာပါပဲ။
မေနရလုိ႔ ေသရတဲ့တစ္ေန႔ မင္းလည္း ငါ့ေနာက္လုိက္လာရမွာပါ။
မေသရခင္ ျပင္ဆင္စရာရွိတာေတြ ျပင္ဆင္ထားပါ မိတ္ေဆြ”တဲ့။
ငါ အုတ္ဂူေလးေတြကုိ ျပန္ငွဲ႔ၾကည့္မိတယ္။ ေနရာေလးေတြ ယူငင္ထားၾကတာေလ။ ငါ့အတြက္ တစ္ေနရာေတာ့ ရွိမွာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ မင္းက တစ္ေန႔ရာစာ ကုိယ္ဦးထားမယ္လုိ႔ေတာ့ မေျပာပါနဲ႔ဦးေနာ္။
ဆရာတင္မုိးကလည္း
“ ေဆးလိပ္လည္းတုိ ေနလည္းညိဳ
ငါ့ကုိ အိမ္ျပန္ပုိ႔ပါေတာ့ ”တဲ့။
ငါကေတာ့.မျပန္ခ်င္ေသဘူး။ ငါေသရမွာ ေၾကာက္ေသးတယ္ကြ။
ဘာလုိ႔လဲ ဆုိရင္ ငါ့အျပန္ခရီးအတြက္ ငါမျပင္ဆင္ရေသးဘူးေလ။
ငါ့ရဲ႕ အျပန္ခရီးသယ္ေဆာင္ရမယ့္ အထုပ္က ညစ္ႏြမ္းေနတယ္။ ဒီေတာ့ မ်က္ႏွာပန္းမလွဘူးကြ။
ကုိယ္ျပဳခဲ့တဲ့ ကုသုိလ္၊ အကုသုိလ္၊ ၀ိပႆနာတရားက ကုိယ္အထုပ္တဲ့။
သူငယ္ခ်င္းေရ…ငါ့အထုပ္ေလး ျဖဴေနေအာင္..ဒါမွမဟုတ္ အေရာင္ေလးေတြ ပ်ယ္ေအာင္ေတာ့ ငါျပန္လည္ေလွ်ာ္ဖြတ္ပါရေစဦးကြာ..။
ဒါမွလည္း ..ငါ့အျပန္ခရီးအတြက္ ငါစိတ္ခ်မ္းသာမွာ သူငယ္ခ်င္း။
ဒီေတာ့ သြားႏွင့္ ဦးေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေရ….။
--------------
“ မရဏ ေမ ဘ၀ိႆတိ၊ ဥစိၦဇိၹႆတိ ဇီ၀ိတံ။
ေသာ ဟံ မရဏ ဓေမၼာမွိ၊ အနတိေတာတိ မရဏံ။ ”
ေသျခင္းသည္ ငါ့အား၊ ငါ့အတြက္၊ ငါ့အလုိ႔ငွာ ျဖစ္လတံၲ။ အသက္သည္ ျပတ္လတၱံ။
ငါသည္ ေသျခင္းသေဘာရွိသည္ျဖစ္၏။
“ အပၸမာေဒန သမၸာေဒထ ”
မေမ့မေလ်ာ့ေသာ သတိျဖင့္ အျပန္ခရီးလွႏုိင္ၾကပါေစ။
ေမာင္ပုိင္
၄-၇-၂၀၁၃။
— with Thanda Win and 17 others.