တု စၦေမာင္ပုိင္

Image may be NSFW.
Clik here to view.
……………

ခုတေလာ ကၽြန္ေတာ္စာေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေရးျဖစ္ေနတယ္။
ျမန္မာျပည္ကို သူမ်ားထက္ပုိခ်စ္တဲ့အေၾကာင္းေတြ၊ မိဘကုိ ခ်စ္ေၾကာင္းေတြ၊ လူငယ္ အေၾကာင္းေတြ၊ အက်င့္စာရိတၱအေၾကာင္း အစုံစုံပါပဲ။
ဒီရက္အတြင္းမွာေတာ့ ဘာသာတရားနဲ႔ ဆက္ႏြယ္တဲ့တရားသေဘာေလးေတြကုိ အမ်ားစု ေရးျဖစ္တယ္။
ကၽြန္ေတာ္စုေဆာင္းထားတဲ့ စာအုပ္ေတြ၊ ဖတ္တဲ့ စာအုပ္ေတြကလည္း ဘာသာေရးစာအုပ္ေတြ မ်ားပါတယ္။
ဒီေတာ့ အေတြးေလးတစ္ခုရၿပီဆုိရင္ ဘာသာတရားနဲ႔ ဆက္ႏြယ္သြားတတ္ပါတယ္။
အမယ္ ေရးလုိက္ရင္လည္း…တစ္ခါတစ္ခါ တရားေပါက္ေတာ့မယ္အတုိင္း၊ ေတာထြက္ေတာ့မယ့္ အတုိင္းပဲ။
သုိ႔ေသာ္ျငားလည္း..
“ စိပ္ပုတီးရယ္နဲ႔
ရိပ္ႀကီးရယ္ ခုိႏုိင္ဖုိ႔ေ၀း..။
ပြဲေစ်းတန္းလယ္
ပုတီးသည္ေလး
ေစ်းဦးရယ္ မေပါက္ေသး
စိတ္ေယာက္ယက္ေျပး..”
ေမာင္ခင္မႈိင္း(ေခ်ာက္)ရဲ႕ “ လေရာင္ေ၀းတဲ့ည ” ကဗ်ာလုိပဲ ေရးေတာ့ တရားအေၾကာင္း
က်င္လည္တာက ေလာကီအာရုံကာမဂုဏ္ေတာထဲမွာ။ ေတာထြက္ဖုိ႔ ေနေနသာသာ ကုိယ့္၀မ္းေရး၊ မိသားစု၀မ္းေရး၊ လူတန္းေစ့ေနႏုိင္ေရး..ဘာအေရး..ညာအေရးေတြနဲ႔ စိတ္ေတြက ညညဆို ကေယာင္ ေျခာက္ျခား။
……………
ျမတ္စြာဘုရားရွင္လက္ထက္က အရွင္ေပါ႒ိလဆုိတဲ့ မေထရ္တစ္ပါးရွိပါတယ္။
အရွင္ေပါ႒ိလဟာ ပြင့္ေတာ္မူခဲ့တဲ့ ဘုရားရွင္အဆက္ဆက္မွာ ဂႏၳ၀ါစက ဆုိတဲ့ စာခ်ေထရ္ ျဖစ္ခဲ့ဘူးသူပါ။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ လက္ထက္မွာလည္း စာခ်ေထရ္ပါပဲ။
တစ္ေန႔ေဇတ၀န္ေက်ာင္းထဲမွာ ဘုရားရွင္ရဲ႕ အဆုံးအမနာယူဖုိ႔ သြားခဲ့တယ္။
ဘုရားရွင္က “ ဧဟိတုစၦေပါ႒ိလ ” အခ်ည္းႏွီးေပါ႒ိလ၊ အႏွစ္မရွိတဲ့ ေပါ႒ိလ လာေပေတာ့တဲ့။
အရွင္ေပါ႒ိလက တရားနာယူၿပီး ျပန္မယ္ဆုိတဲ့ အၾကံနဲ႔ အထမွာ ဘုရားရွင္က ထပ္ၿပီး “ ယာဟိ တုစၦ ေပါ႒ိလ” တဲ့။ အႏွစ္မရွိတဲ့ ေပါ႒ိလသြားေတာ့တဲ့။
အရွင္ေပါ႒ိလလည္း ျပန္ခဲ့တဲ့ခရီးတစ္ေလွ်ာက္မွာ ဘုရားရွင္က ဘာလုိ႔ ဒီလုိမိန္႔ေတာ္မူတာပါလိမ့္ ဆုိၿပီး ေတာက္ေလွ်ာက္ေတြးလာပါတယ္။
ဒီလုိနဲ႔ ငါဟာ ဘုရားရွင္အဆက္ဆက္ စာခ်ခဲ့သူပါ။ ဒါေပမယ့္ ခုခ်ိန္ထိ ငါရွိတုန္းပဲ။ ခုထိ သံသရာ ထဲက မထြက္ႏုိင္ေသးဘူး။ စာသင္ေနတာက လြဲလုိ႔ တျခားဘာရွိလဲ။ ဘာတရားမွ မရွိေသးဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဘုရားရွင္က သတိေပးတဲ့အေနနဲ႔ တုစၦေပါ႒ိလလုိ႔ ေခၚလုိက္တာပါလား ဆုိၿပီးအေတြး၀င္သြား ပါတယ္။
အရွင္ေပါ႒ိလဟာ သံေ၀ဂရၿပီး ေနာက္ဆုံးမွာ သံသရာမွ လႊတ္ေၾကာင္းကုိ အားထုတ္ႏုိင္ခဲ့ပါတယ္။
………..
ကၽြန္ေတာ္လည္း ျပန္ေတြးမိတာပါ။
ကၽြန္ေတာ္ေရးတဲ့စာေတြက သူမ်ားေတြ ျမန္မာျပည္ႀကီးကုိ ခ်စ္လာေအာင္၊ အက်င့္ေတြေကာင္း လာေအာင္၊ လူငယ္ေတြ လမ္းမမွားေအာင္ လူတတ္ႀကီးလုိလုိ ေရးျပေနတာေလ။
ေနာက္ပုိင္း စာေလးေတြကုိ လူႀကိဳက္မ်ားလာေတာ့ ပီတိေတြက ၀င္လာၿပီး မပုိင္တဲ့ဟာကုိ ေမာင္ပုိင္ကြလုိ႔ အမယ္ တစ္ခါတစ္ခါ ေၾကြးေၾကာ္ခ်င္ေသး။ ေမာင္ပုိင္စီးခ်င္ေသး။
ဓမၼပဒထဲက စာေလးတစ္ခုသတိရမိလုိက္ပါတယ္။
“ သူတစ္ပါးကုိ ဆုံးမေသာ နည္းအတုိင္း မိမိကုိယ္တုိင္ လုိက္နာျပဳက်င့္ရာ၏။ မိမိကုိယ္တုိင္ ယဥ္ေက်းေသာ္မွသာ သူတစ္ပါးကုိ ဆုံးမရာ၏။ မိမိကုိယ္ကုိ ယဥ္ေက်းေအာင္ ဆုံးမရျခင္းသည္ ခဲယဥ္းလွစြာ တကား ” တဲ့။
ဟုတ္တယ္ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ယဥ္ေက်းဖုိ႔ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ အရင္ျပန္ၾကည့္ရမယ္။
ျပန္ၾကည့္ရမယ္ဆုိေတာ့ အရင္တုန္းက လူျပက္ေတြေျပာတဲ့ စကားတစ္ခုအမွတ္ရမိတယ္။
“ မျမရင္ေနာ္။ ကတာအရမ္းလွတယ္။ မျမရင္ကတာၾကည့္လုိက္တာ ကၽြန္ေတာ့္မ်က္လုံးေတြ ထြက္က်သြားတယ္။ အဲဒါေကာက္တတ္လုိက္ေတာ့ မ်က္စံအနက္က အထဲေရာက္ၿပီး ကုိယ္ဗုိက္ထဲက ေခ်းေတြျမင္ၿပီး အံလုိက္ရတာ ”တဲ့။
အင္း…ကၽြန္ေတာ္..ေမာင္ပုိင္လည္း အေပၚယံ ပါကင္ေလးေတြေတာ့ လွပါရဲ႕။ အထဲက ေခ်းေတြ ျပန္ျမင္လုိက္ရေတာ့ ..
ဒီလုိ႔နဲ႔ အသိစိတ္ကေလးနဲ႔ ျပန္ၾကည့္လုိက္ေတာ့….ေတာထြက္ဖုိ႔ခက္ေနတဲ့၊ ႀကိဳးျဖတ္ဖုိ႔ခက္ေနတဲ့ ေဟာဒီေလာကီထဲက ကာမဂုဏ္အာရုံေၾကာမွာ နစ္ေမ်ာခ်င္တုိင္း နစ္ေမ်ာေနတဲ့ ..
တုစၦေမာင္ပိုင္…အခ်ည္းအႏွီး၊ အႏွစ္မရွိ ေမာင္ပုိင္ျဖစ္ေနပါေရာလား…။
ကဲဗ်ာ မိတ္ေဆြအေပါင္းတုိလည္း ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ျပန္ၾကည့္လုိ႔ ကၽြန္ေတာ့္လုိမ်ားျဖစ္ေနၾကရင္ျဖင့္
တုစၦ………………… လုိ႔ျဖည့္လုိက္၊ ေခၚလုိက္ၾကဦးေႏွာ္။

 ေမာင္ပုိင္