by Ye Myint Kyaw (Notes) on Wednesday, March 13, 2013 at 12:32pm
လူဦးေရ ပညာရွင္ ခရစ္ယာန္ဘုန္းေတာ္ႀကီး ေတာမတ္စ္ ေမးလ္သပ္စ္ က "ကမၻာေျမႀကီးက လူအားလံုး ၀မ္းေရးဖူလံုေအာင္ ထုပ္လုပ္ေပးႏိုင္စြမ္းထက္ကို လူဦးေရက ပိုမ်ားျပားေနၿပီ" ဟု ေျပာဆိုခဲ႔သည္။ ေမးလ္သတ္စ္ အဲဒီလိုေျပာတဲ႔ ၁၈၁၀ ခုႏွစ္မွာ ကမၻာ႔လူဦးေရက ၁ ဘီလီယံ (သန္းတစ္ေထာင္) သာရွိေသးသည္။
ကုလသမဂၢက ၂၀၁၁ ေအာက္တိုဘာ ၃၁ ရက္ေန႔မွာ ကမၻာ႔လူဦးေရ ၇ ဘီလီယံ (သန္း ၇ ေထာင္) ျပည့္သြားၿပီဟု ေၾကျငာခဲ႔ၿပီး၊ ၂၀၅၀ ခုႏွစ္မွာ ၉ ဘီလီယံ (သန္း ၉ ေထာင္) အထိ ရွိလာလိမ္႔မည္ဟု တြက္ခ်က္ထားသည္။ အခု လက္ရွိ အေျခအေနက မလ္သပ္စ္ ေျပာခဲ႔တ႔ဲ႔ လူဦးေရထက္ကို ပုိမ်ားလြန္းေနၿပီး၊ အဲဒီလူေတြကို ကမၻာၿဂိဳဟ္က ပုံမွန္ေကြ်းေမြးဖို႔ ေတာင္႔ခံထားႏိုင္႔ပါ႔မလားဆိုတာ လူဦးေရဆိုင္ရာ စီးပြားေရးပညာရွင္တို႔ၾကား ျငင္းခုံေဆြးေႏြးစရာ ျဖစ္လာသည္။
San Diego State University မွ ႏိုင္ငံတကာ လူဦးေရဌာန ဒါရိုက္တာ ဂြ်န္၀ိခ္စ္ ကေတာ႔ "လူ ၇ ဘီလီယံကို လံုေလာက္ေအာင္ ဘယ္လုိ ေကြ်းႏိုင္မလဲဆိုတာ က်ေနာ္တို႔ မသိပါဘူး။ အခုပဲ ကမၻာေပၚမွာ ဆာေလာင္ မြတ္သိပ္နဲ႔တဲ႔လူ ၁ ဘီလီယံ ရွိေနတယ္။ ေနာက္ထပ္ ၉ ဘီလီယံ၊ ၁၀ ဘီလီယံ ျဖစ္လာရင္ ဘယ္လို ေကြ်းၾကမလဲ ဆိုတာေတာ႔ မေတြးတတ္ေအာင္ပဲ" အယ္လ္ဂ်ားဇီးယား ရုပ္သံကို ၂၀၁၁ ခုႏွစ္က ေျပာခဲ႔သည္။
"က်ေနာ္႔အျမင္ေတာ႔ အခု ၇ ဘီလီယံကို ထိန္းထားႏိုင္ဖုိ႔ေတာင္ အရင္းအျမစ္ လံုေလာက္ေအာင္ မရွိဘူး။ အခု အေနာက္ ႏိုင္ငံေတြမွာရထားတဲ႔ လူေနမွႈအဆင္႔အတိုင္းကို လူ ၉ ဘီလီယံ ေနႏိုင္ စားႏိုင္ဖို႔ဆိုတာ မလြယ္တဲ႔ကိစၥပါ။ တိုးတက္လာတဲ႔ လူဦးေရအတြက္ ရင္းျမစ္ေတြ ဘယ္လို ထိန္းသိမ္း ျဖည့္ဆည္းေပးၾကမလဲ ဆိုတာ အခုထိ မေျဖရွင္းႏိုင္ေသးတဲ႔ ျပႆနာပါ" ဟု ဂြ်န္၀ိခ္စ္ က ေျပာသည္။
ဘုန္းေတာ္ႀကီး ေမးလ္သပ္စ္ က လူဦးေရ ထိန္းခ်ဳပ္ဖုိ႔ အေစာႀကီးကတည္းက ေျပာခဲ႔ေပမဲ႔၊ သူနဲ႔ အျမင္မတူသူေတြလည္း ရွိသည္။ ၁၇၂၃ ခု ႏွစ္မွာ မိုက္ခရုိစကုတ္ေတြ တီထြင္ခဲ႔တဲ႔ ဒတ္ခ်္လူမ်ဳိး Antoni van Leeuwenhoek က ကမၻာၿဂိဳဟ္က လူ ၁၃.၃၈၅ ဘီလီယံအထိ ေကြ်းေမြးထားႏိုင္မည္ဟု ခန္႔မွန္းတြက္ခ်က္ခဲ႔ဖူးသည္။
ဘုန္းေတာ္ႀကီး ေမးလ္သပ္စ္ တို႔လို လူဦးေရ ထိန္းခ်ဳပ္ေရးသမားေတြကို ေ၀ဖန္သူမ်ားက လူဦးေရတိုးပြားျခင္းက ျပႆနာမဟုတ္၊ အလြန္အၾကဴး စားသံုးေနတဲ႔သူေတြ၊ လူတန္းစားမညီမွ်မွႈကို ေမာင္းပို႔ေနတဲ႔သူေတြ၊ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ ပ်က္စီးေအာင္ ဖ်က္ဆီးေနတဲ႔ လူ႔မလိုင္အုပ္စုေတြကသာ ျပႆနာပါဟု ဆိုၾကသည္။
ကာရိုလိုု္င္းနားျပည္နယ္ လူဦးေရထိန္းခ်ဳပ္ေရးဌာနက Ricahard E Bilsborrow ကလည္း "ခ်မ္းသာတဲ႔သူ တစ္ဦးခ်င္းရဲ႕ စားသံုးမွႈေၾကာင္႔သာ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ေတြ ပ်က္စီးေစတာပါ။ ၀င္ေငြနည္းသူ၊ ရင္းျမစ္ပါးရွားသူ လူမ်ားစုႀကီးထက္ ခ်မ္းသာဗိုက္ရႊဲတို႔ကသာ ကမၻာႀကီးကို ပိုအႏၱရာယ္ေပးႏိုင္တယ္။ ဒီလူေတြ အလြန္အကြ်ံ စားသံုးစည္းဇိမ္ခံမွႈေၾကာင္႔ ဆင္းရဲတဲ႔ႏိုင္ငံေတြရဲ႕ သဘာ၀အရင္းျမစ္ေတြ ပ်က္စီးယိုယြင္းေနရတယ္" လို႔ အယ္ဂ်ာဇီးယားကို ေျပာခဲ႔ပါသည္။
၀မ္းဗိုက္ရွိသူတိုင္း လက္ႏွစ္ဖက္ပါ
တရုတ္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ တည္ေထာင္သူ ေမာ္စီတုံးကေတာ႔ "၀မ္းဗိုက္ရွိတဲ႔ လူတုိင္းမွာ ရွာစားဖို႔ လက္ႏွစ္ဖက္ ပါတာခ်ည္းပဲ" ဆုိၿပီး လူဦးေရနဲ႔ပတ္သက္လို႔ မစုိးရိမ္ေၾကာင္း ေျပာခဲ႔ဖူးသည္။ သူ႔အျမင္က စားသံုးမွႈရဲ႕ လုိအပ္ခ်က္ကို ထုတ္လုပ္ႏိုင္စြမ္းနဲ႔ ျဖည့္ဆည္းေပးဖို႔ ျဖစ္သည္။ ဥကၠဌေမာ္ရဲ႕ အယူအဆက လူဦးေရတိုးပြားမွႈကို က်ိန္စာဟု မယူဆဘဲ၊ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာဟု လက္ခံျခင္းျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ လူတိုးပြားတာ မဂၤလာဟုေျပာၿပီး ေနာက္က်မွ သူက က်ိတ္သတ္ပစ္သူမ်ဳိး ျဖစ္သည္။
၁၉၉၈ ခုႏွစ္မွာ ကြယ္လြန္ခဲ႔တဲ႔ ေစ်းကြက္စီးပြားေရးပညာရွင္ Julian Simon ကလည္း "ရင္းျမစ္ေတြက ထင္သေလာက္ မရွားပါးဘူး၊ လူဦးေရတိုးတက္မွႈကို ႀကိဳဆိုရမယ္။ နည္းပညာနဲ႔ တီထြင္ဆန္းသစ္မွႈေတြက တစ္ဆင္႔ ကမၻာ႔လူဦးေရျပႆနာကို ေျဖရွင္းႏိုင္မယ္႔ ပါရမီရွင္ေတြ လူထုထဲမွာ အမ်ားႀကီးပါလာဦးမွာပဲ" ဟု ေျပာခဲ႔သည္။
ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီေန႔ ေမာ္နဲ႔ ဆိုင္မြန္ရဲ႕ အယူအဆက ေခတ္ေအာက္သြားခဲ႔သည္။ ႏိုင္ငံတိုင္းမွာ ပညာရွင္တိုင္းက လူဦးေရ ထိန္းခ်ဳပ္ဖို႔ပဲ ဖိေျပာလာၾကသည္။
တရုတ္မွာ ၁၉၅၀ ျပည့္လြန္ႏွစ္ေတြက သန္း ၆၀၀ ရွိရာက ၁၉၇၈ ခုႏွစ္က်ေတာ႔ ၁ ဘီလီယံ နီးပါးထိ တိုးပြားလာတဲ႔ေနာက္၊ တရုတ္ေခါင္းေဆာင္သစ္ေတြက လူေတြထပ္မပြားဖို႔ မိသားစုတစ္စုကို ကေလးတစ္ေယာက္ ေပၚလစီကို ခ်မွတ္ခဲ႔ရသည္။ ဗိုက္ေဟာင္းေလာင္း အလုပ္လက္မဲ႔ လက္ႏွစ္ဖက္တရုတ္ေတြ ထပ္တိုးမလာဖို႔ ျဖစ္သည္။
ကမၻာ႔ လူငယ္ဦးေရကို ၾကည့္ရင္လည္း ၂၀၀၀ ခုႏွစ္မွာ ၃.၆ ဘီလီယံရွိရာက၊ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္မွာ ၄.၄ ဘီလီယံအထိ တိုးလာခဲ႔သည္။
လူဦးေရႏွင္႔ မညီမွ်မွႈ
၂၀၁၁ အေစာပိုင္းမွာ ႏို္င္ငံတကာ ေငြေၾကးရန္ပုံေငြအဖြဲ႔ IMF က လူတန္းစားမညီမွ်မွႈကို မေျဖရွင္းရင္ အက်ဳိးဆက္အျဖစ္ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ ကပ္ေဘးဆိုးကို ရင္ဆိုင္ၾကရမယ္႔အေၾကာင္း စာတမ္းတစ္ေစာင္ ထုတ္ျပန္ခဲ႔သည္။
ဇန္န၀ါရီလမွာ The Economist မဂၢဇင္း ကလည္း "ကမၻာ႔ဓနၾကြယ္၀မွႈ သံုးေထာင္႔ႀတိဂံပံုမွာ ခ်မ္းသာတဲ႔ လူေတြက ထိပ္ဆံုးပိုင္းမွာ အရမ္းခြ်န္မွ်ေနၿပီး၊ ဆင္းရဲတဲ႔လူအမ်ားကေတာ႔ ေအာက္ေျခပိုင္းမွာ အရမ္းက်ယ္ျပန္႔လာေနတယ္" ဟု သတိေပးခဲ႔သည္။
ကမၻာေပၚမွာ ခ်မ္းသာတဲ႔သူ ၁ ရာခိုင္ႏွႈန္းက ကမၻာ႔ရင္းျမစ္ ၄၃ ရာခိုင္ႏွႈန္းကို ထိန္းခ်ဳပ္ထားၿပီး၊ အခ်မ္းသာဆံုး ၁၀ ရာခိုင္ႏွႈန္းက ကမၻာ႔ရင္းျမစ္ ၈၃ ရာခိုင္ႏွႈန္းကို ထိန္းခ်ဳပ္ထားသည္။ ေအာက္ေျခဆင္းရဲသား ၅၀ ရာခိုင္ႏွႈန္းက ကမၻာ႔ရင္းျမစ္ ၂ ရာခိုင္ႏွႈန္းပဲ ရရွိထားသည္ဟု တြက္ျပထားသည္မွာ အံဩထိတ္လန္႔ဖြယ္ ျဖစ္သည္။
ေငြကို ေရလိုသံုးေနသူေတြ၊ ကိုယ္ပိုုင္ဂ်က္ေလယာဥ္ ထည္လဲစီးေနသူေတြ၊ အိမ္ၿခံေျမဧကမ်ားစြာ ပိုင္ဆိုင္ထားသူေတြ၊ ေငြေၾကးေစ်းကြက္မွာ ကစားေနသူေတြမွာ အမွန္တကယ္ ေၾကာက္စရာေကာင္းေသာ လူ႔ဘီလူးမ်ားျဖစ္သည္။ စားစရာ မရွိသူနဲ႔ ထားစရာမရွိသူ (ဇိမ္ခံရြက္ေလွ စီးေနသူေတြ) အၾကား ကြာဟခ်က္က ထိတ္လန္႔စရာပင္။
အဲဒီလို မိုးနဲ႔ေျမလို႔ျဖစ္ေနတဲ႔ ဆင္းရဲခ်မ္းသာကြာဟခ်က္ကို က်ဥ္းေအာင္ လုပ္ေပးႏိုင္မယ္ဆိုရင္၊ ကမၻာ႔ရင္းျမစ္ေတြက လူအားလံုးကို ၀၀လင္လင္ ေကြ်းထားႏိုင္မွာပဲဟု ပညာရွင္ေတြက သံုးသပ္ၾကသည္။ ျပႆနာက လူဦးေရတိုးပြားမွႈမဟုတ္၊ လူတန္းစားမညီမွ်မွႈဟု ဆိုသည္။
လက္ရွိ ကမၻာ႔ေပၚမွာ ရွိတဲ႔ ဓနေငြကို လက္ရွိလူဦးေရနဲ႔ စားၾကည့္ရင္ တစ္ဦးကို ေဒၚလာ ၃၀, ၇၀၀ ကေန ၄၃, ၈၀၀ အထိ ရၾကမည္ဟု The Economist က သုံုးသပ္သည္။ နည္းနည္းေနာေနာ ပမာဏမဟုတ္၊ လူတစ္ေယာက္္မွာ ေဒၚလာ ၄ ေသာင္း ဆီ ရွိထားၾကသည္။ သို႔ေသာ္ တကယ္႔လက္ေတြ႔မွာ အဲဒီဓန အမ်ားစုကို ကိုင္ထားတာက ကမၻာ႔အခ်မ္းသာဆံုး ၁ ရာခိုင္ႏွႈန္း လူ႔ဘီလူးေကာင္ေတြ ျဖစ္သည္။ က်န္ ၉၉ ရာခိုင္ႏွႈန္းေသာ ကမၻာ႔လူထုမွာ ေန႔စဥ္စားဖို႔ ခက္ခက္ခဲခဲ ရုန္းကန္ေနၾကရသည္။
ကမၻာၿဂိဳဟ္ရဲ႕ အဖ်က္ေကာင္မ်ား
သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ ဆရာသမားေတြက လူသားေတြဟာ သဘာ၀ကေန ထုတ္ယူသံုးေနစြဲတာ တရားလြန္လြန္းေနၿပီဟု ေျပာၾကသည္။ အေနာက္တိုင္း လူ႔အဖြဲ႔အစည္းေတြလို ေနခ်င္စားခ်င္တဲ႔ လူသားေတြ တစ္ေန႔ထက္တစ္န႔ မ်ားလာတာနဲ႔အမွ် ကမၻာၿဂိဳဟ္ကို ဆက္ထိန္းထားႏိုင္ဖို႔ ခက္လာမည္ဟု ဆုိသည္။
ကမၻာကေန အစားအစာ၊ စြမ္းအင္၊ ရုပ္၀တၳဳပစၥည္း၊ ေရ စတာေတြကို လူသားေတြ ထုတ္ယူသံုးစြဲေနတာဟာ ကမၻာရဲ႕ ပံုမွန္ေပးႏိုင္စြမ္းထက္ ၃၅ ရာခိုင္ႏွႈန္း ပိုေနၿပီဟု ေဂဟေဗဒပညာရွင္ Mathis Wackernagell ကလည္း တြက္ခ်က္ျပသည္။ လူအမ်ားစုႀကီးက ကမၻာကေန စားစရာ ေနစရာ ရွာမရျဖစ္ေနခ်ိန္မွာ၊ လူအခ်ဳိ႕က မိုက္မိုက္မဲမဲ သံုးျဖဳန္းျပေနၾကသည္။ မဟားတရားစားသံုးရင္း ကမၻာၿဂိဳဟ္ကို ဖ်က္ဆီးပစ္ေနတဲ႔ လူနည္းစုပင္။ ရိုက္သတ္ဖို႔ပင္ ေကာင္းေတာ႔သည္။
ကေနဒါ၊ အေမရိကနဲ႔ အေနာက္ဥေရာပတိုင္းျပည္ေတြက လူေတြထက္ပင္ ပိုမို စားသံုးေနတဲ႔ လူေတြ ရွိေသးသည္။ ယူေအအီး၊ ကာတာနဲ႔ ဘာရိန္း တို႔လို အာရပ္ႏိုင္ငံက လူေတြဟာ ေရနံကို အလြန္အကြ်ံထုတ္၊ ေလေအးေပးစက္ မနားတမ္းဖြင္႔၊ ေနာက္ဆံုးေပၚ ဇိမ္ခံကားေတြ အၿပိဳင္စီး ထင္တိုင္းႀကဲျပၿပီး ကမၻာေျမကို ဒုကၡအမ်ားဆံုးေပးေနတဲ႔ လူ႔အဖ်က္ေကာင္ေတြ ျဖစ္သည္။
ဒီေတာ႔ အသံုးအၿဖံဳးႀကီးသူေတြရဲ႕ လူေနမွႈအဆင္႔အတန္းကို ၀ိုင္းေလွ်ာ႔ခ်ၾကမလား၊ ဒါမွမဟုတ္ အမ်ားစုက ဆင္းရဲဒုကၡေပါင္းစံု နဲ႔ ေသႏွႈန္းျမင္႔မားမႈကိုပဲ ေရြးၾကမလား၊ ေနာက္ဆံုး ဒီႏွစ္လမ္းပဲ ရွိသည္ဟု သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္သမားေတြက သံုးသပ္သည္။
ပဋိပကၡနဲ႔ လူဦးေရ
ကမၻာ႔လူဦးေရ တိုးတက္လာတယ္ဆိုေသာ္လည္း၊ ခ်မ္းသာတဲ႔ ႏို္င္ငံေတြမွာ လူဦးေရ တိုးတက္မွႈႏွႈန္း က်ဆင္းလာတာကို ပညာရွင္ေတြက ၀မ္းသာအဲလဲ ျဖစ္ၾကသည္။ အထူးသျဖင္႔ လူေနမွႈအဆင္႔အတန္းျမင္႔မားမွႈ၊ မိသားစုစီမံကိန္းထားမွႈနဲ႔ အမ်ဳိးသမီးအခြင္႔အေရး တက္လာမႈတို႔ေၾကာင္႔ ဖြံ႔ၿဖိဳးၿပီးႏိုင္ငံေတြမွာ ကေလးေမြးဖြားႏွႈန္း ေလွ်ာ႔က်လာခဲ႔သည္။
သို႔ေသာ္ လူဦးေရ အတိုးပြားဆံုးက ပဋိပကၡအမ်ားဆံုးေဒသျဖစ္တဲ႔ ဆဘ္ဆာဟာရအာဖရိကမွာ ျဖစ္သည္။ ဘာသာေရး၊ လူမ်ဳိးေရး ျပႆနာမ်ားၿပီး သံယံဇာတေပါမ်ားေလေလ ကေလးေမြးဖြားႏွႈန္းမ်ားေလေလ ျဖစ္ေနသည္။ ပဋိပကၡနဲ႔ လူဦးေရ တိုးပြားမႈက ဆက္စပ္ေနသလားပင္။ ရန္ျဖစ္ေလေလ ေမြးၾကေလေလ။
ဒါေၾကာင္႔ တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔ တုိးပြားလာေနတဲ႔ ပဋိပကၡေဒသက လူေတြကို ၀၀လင္လင္ေကြ်းႏိုင္ဖို႔ လက္ရွိ အေရးႀကီးဆုံး စိန္ေခၚမႈ ျဖစ္သည္။ အဲဒီေဒသေတြက စိုက္ပ်ဳိးေရးလုပ္ငန္းေတြကို ေခတ္မီနည္းပညာနဲ႔ ေပါင္းစပ္ေပးဖို႔ အျမန္လုိအပ္ေနသည္။ လယ္သမားေတြက အေျခခံနည္းပညာကို လက္လွမ္းမမွီ ျဖစ္ေနရသည္။ ထုတ္လုပ္မွႈ နည္းစနစ္ေတြ တိုးတက္ေအာင္ အျမန္ဆံုး ပညာေပးဖို႔ လိုေနသည္။
ဒါေပမဲ႔ စိတ္မေကာင္းစရာက ေလာေလာဆယ္မွာ ခ်မ္းသာတဲ႔ႏိုင္ငံေတြက အဲဒီေဒသကို လက္နက္ေတြ ခ်ေရာင္းဖို႔၊ သဘာ၀ ရင္းျမစ္ေတြ အလုအယက္ ဆြဲထုတ္ဖုိ႔၊ အမြဲဇာတ္လမ္းေတြကို ျပစားဖို႔၊ အလွဴခံပြဲစားလုပ္စားဖို႔သာ စိတ္၀င္စားေနသည္ဟု San Diego State University မွ ႏိုင္ငံတကာလူဦးေရဌာန ဒါရိုက္တာ ဂြ်န္၀ိခ္စ္ က ေျပာပါသည္။
ရဲျမင္႔ေက်ာ္
Source: Aljazeera & The Economist
ေမာကၡပညာေရးမဂဇင္း ၂၀၁၁၊ ေအာက္တိုဘာ
ကုလသမဂၢက ၂၀၁၁ ေအာက္တိုဘာ ၃၁ ရက္ေန႔မွာ ကမၻာ႔လူဦးေရ ၇ ဘီလီယံ (သန္း ၇ ေထာင္) ျပည့္သြားၿပီဟု ေၾကျငာခဲ႔ၿပီး၊ ၂၀၅၀ ခုႏွစ္မွာ ၉ ဘီလီယံ (သန္း ၉ ေထာင္) အထိ ရွိလာလိမ္႔မည္ဟု တြက္ခ်က္ထားသည္။ အခု လက္ရွိ အေျခအေနက မလ္သပ္စ္ ေျပာခဲ႔တ႔ဲ႔ လူဦးေရထက္ကို ပုိမ်ားလြန္းေနၿပီး၊ အဲဒီလူေတြကို ကမၻာၿဂိဳဟ္က ပုံမွန္ေကြ်းေမြးဖို႔ ေတာင္႔ခံထားႏိုင္႔ပါ႔မလားဆိုတာ လူဦးေရဆိုင္ရာ စီးပြားေရးပညာရွင္တို႔ၾကား ျငင္းခုံေဆြးေႏြးစရာ ျဖစ္လာသည္။
San Diego State University မွ ႏိုင္ငံတကာ လူဦးေရဌာန ဒါရိုက္တာ ဂြ်န္၀ိခ္စ္ ကေတာ႔ "လူ ၇ ဘီလီယံကို လံုေလာက္ေအာင္ ဘယ္လုိ ေကြ်းႏိုင္မလဲဆိုတာ က်ေနာ္တို႔ မသိပါဘူး။ အခုပဲ ကမၻာေပၚမွာ ဆာေလာင္ မြတ္သိပ္နဲ႔တဲ႔လူ ၁ ဘီလီယံ ရွိေနတယ္။ ေနာက္ထပ္ ၉ ဘီလီယံ၊ ၁၀ ဘီလီယံ ျဖစ္လာရင္ ဘယ္လို ေကြ်းၾကမလဲ ဆိုတာေတာ႔ မေတြးတတ္ေအာင္ပဲ" အယ္လ္ဂ်ားဇီးယား ရုပ္သံကို ၂၀၁၁ ခုႏွစ္က ေျပာခဲ႔သည္။
"က်ေနာ္႔အျမင္ေတာ႔ အခု ၇ ဘီလီယံကို ထိန္းထားႏိုင္ဖုိ႔ေတာင္ အရင္းအျမစ္ လံုေလာက္ေအာင္ မရွိဘူး။ အခု အေနာက္ ႏိုင္ငံေတြမွာရထားတဲ႔ လူေနမွႈအဆင္႔အတိုင္းကို လူ ၉ ဘီလီယံ ေနႏိုင္ စားႏိုင္ဖို႔ဆိုတာ မလြယ္တဲ႔ကိစၥပါ။ တိုးတက္လာတဲ႔ လူဦးေရအတြက္ ရင္းျမစ္ေတြ ဘယ္လို ထိန္းသိမ္း ျဖည့္ဆည္းေပးၾကမလဲ ဆိုတာ အခုထိ မေျဖရွင္းႏိုင္ေသးတဲ႔ ျပႆနာပါ" ဟု ဂြ်န္၀ိခ္စ္ က ေျပာသည္။
ဘုန္းေတာ္ႀကီး ေမးလ္သပ္စ္ က လူဦးေရ ထိန္းခ်ဳပ္ဖုိ႔ အေစာႀကီးကတည္းက ေျပာခဲ႔ေပမဲ႔၊ သူနဲ႔ အျမင္မတူသူေတြလည္း ရွိသည္။ ၁၇၂၃ ခု ႏွစ္မွာ မိုက္ခရုိစကုတ္ေတြ တီထြင္ခဲ႔တဲ႔ ဒတ္ခ်္လူမ်ဳိး Antoni van Leeuwenhoek က ကမၻာၿဂိဳဟ္က လူ ၁၃.၃၈၅ ဘီလီယံအထိ ေကြ်းေမြးထားႏိုင္မည္ဟု ခန္႔မွန္းတြက္ခ်က္ခဲ႔ဖူးသည္။
ဘုန္းေတာ္ႀကီး ေမးလ္သပ္စ္ တို႔လို လူဦးေရ ထိန္းခ်ဳပ္ေရးသမားေတြကို ေ၀ဖန္သူမ်ားက လူဦးေရတိုးပြားျခင္းက ျပႆနာမဟုတ္၊ အလြန္အၾကဴး စားသံုးေနတဲ႔သူေတြ၊ လူတန္းစားမညီမွ်မွႈကို ေမာင္းပို႔ေနတဲ႔သူေတြ၊ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ ပ်က္စီးေအာင္ ဖ်က္ဆီးေနတဲ႔ လူ႔မလိုင္အုပ္စုေတြကသာ ျပႆနာပါဟု ဆိုၾကသည္။
ကာရိုလိုု္င္းနားျပည္နယ္ လူဦးေရထိန္းခ်ဳပ္ေရးဌာနက Ricahard E Bilsborrow ကလည္း "ခ်မ္းသာတဲ႔သူ တစ္ဦးခ်င္းရဲ႕ စားသံုးမွႈေၾကာင္႔သာ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ေတြ ပ်က္စီးေစတာပါ။ ၀င္ေငြနည္းသူ၊ ရင္းျမစ္ပါးရွားသူ လူမ်ားစုႀကီးထက္ ခ်မ္းသာဗိုက္ရႊဲတို႔ကသာ ကမၻာႀကီးကို ပိုအႏၱရာယ္ေပးႏိုင္တယ္။ ဒီလူေတြ အလြန္အကြ်ံ စားသံုးစည္းဇိမ္ခံမွႈေၾကာင္႔ ဆင္းရဲတဲ႔ႏိုင္ငံေတြရဲ႕ သဘာ၀အရင္းျမစ္ေတြ ပ်က္စီးယိုယြင္းေနရတယ္" လို႔ အယ္ဂ်ာဇီးယားကို ေျပာခဲ႔ပါသည္။
၀မ္းဗိုက္ရွိသူတိုင္း လက္ႏွစ္ဖက္ပါ
တရုတ္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ တည္ေထာင္သူ ေမာ္စီတုံးကေတာ႔ "၀မ္းဗိုက္ရွိတဲ႔ လူတုိင္းမွာ ရွာစားဖို႔ လက္ႏွစ္ဖက္ ပါတာခ်ည္းပဲ" ဆုိၿပီး လူဦးေရနဲ႔ပတ္သက္လို႔ မစုိးရိမ္ေၾကာင္း ေျပာခဲ႔ဖူးသည္။ သူ႔အျမင္က စားသံုးမွႈရဲ႕ လုိအပ္ခ်က္ကို ထုတ္လုပ္ႏိုင္စြမ္းနဲ႔ ျဖည့္ဆည္းေပးဖို႔ ျဖစ္သည္။ ဥကၠဌေမာ္ရဲ႕ အယူအဆက လူဦးေရတိုးပြားမွႈကို က်ိန္စာဟု မယူဆဘဲ၊ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာဟု လက္ခံျခင္းျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ လူတိုးပြားတာ မဂၤလာဟုေျပာၿပီး ေနာက္က်မွ သူက က်ိတ္သတ္ပစ္သူမ်ဳိး ျဖစ္သည္။
၁၉၉၈ ခုႏွစ္မွာ ကြယ္လြန္ခဲ႔တဲ႔ ေစ်းကြက္စီးပြားေရးပညာရွင္ Julian Simon ကလည္း "ရင္းျမစ္ေတြက ထင္သေလာက္ မရွားပါးဘူး၊ လူဦးေရတိုးတက္မွႈကို ႀကိဳဆိုရမယ္။ နည္းပညာနဲ႔ တီထြင္ဆန္းသစ္မွႈေတြက တစ္ဆင္႔ ကမၻာ႔လူဦးေရျပႆနာကို ေျဖရွင္းႏိုင္မယ္႔ ပါရမီရွင္ေတြ လူထုထဲမွာ အမ်ားႀကီးပါလာဦးမွာပဲ" ဟု ေျပာခဲ႔သည္။
ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီေန႔ ေမာ္နဲ႔ ဆိုင္မြန္ရဲ႕ အယူအဆက ေခတ္ေအာက္သြားခဲ႔သည္။ ႏိုင္ငံတိုင္းမွာ ပညာရွင္တိုင္းက လူဦးေရ ထိန္းခ်ဳပ္ဖို႔ပဲ ဖိေျပာလာၾကသည္။
တရုတ္မွာ ၁၉၅၀ ျပည့္လြန္ႏွစ္ေတြက သန္း ၆၀၀ ရွိရာက ၁၉၇၈ ခုႏွစ္က်ေတာ႔ ၁ ဘီလီယံ နီးပါးထိ တိုးပြားလာတဲ႔ေနာက္၊ တရုတ္ေခါင္းေဆာင္သစ္ေတြက လူေတြထပ္မပြားဖို႔ မိသားစုတစ္စုကို ကေလးတစ္ေယာက္ ေပၚလစီကို ခ်မွတ္ခဲ႔ရသည္။ ဗိုက္ေဟာင္းေလာင္း အလုပ္လက္မဲ႔ လက္ႏွစ္ဖက္တရုတ္ေတြ ထပ္တိုးမလာဖို႔ ျဖစ္သည္။
ကမၻာ႔ လူငယ္ဦးေရကို ၾကည့္ရင္လည္း ၂၀၀၀ ခုႏွစ္မွာ ၃.၆ ဘီလီယံရွိရာက၊ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္မွာ ၄.၄ ဘီလီယံအထိ တိုးလာခဲ႔သည္။
လူဦးေရႏွင္႔ မညီမွ်မွႈ
၂၀၁၁ အေစာပိုင္းမွာ ႏို္င္ငံတကာ ေငြေၾကးရန္ပုံေငြအဖြဲ႔ IMF က လူတန္းစားမညီမွ်မွႈကို မေျဖရွင္းရင္ အက်ဳိးဆက္အျဖစ္ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ ကပ္ေဘးဆိုးကို ရင္ဆိုင္ၾကရမယ္႔အေၾကာင္း စာတမ္းတစ္ေစာင္ ထုတ္ျပန္ခဲ႔သည္။
ဇန္န၀ါရီလမွာ The Economist မဂၢဇင္း ကလည္း "ကမၻာ႔ဓနၾကြယ္၀မွႈ သံုးေထာင္႔ႀတိဂံပံုမွာ ခ်မ္းသာတဲ႔ လူေတြက ထိပ္ဆံုးပိုင္းမွာ အရမ္းခြ်န္မွ်ေနၿပီး၊ ဆင္းရဲတဲ႔လူအမ်ားကေတာ႔ ေအာက္ေျခပိုင္းမွာ အရမ္းက်ယ္ျပန္႔လာေနတယ္" ဟု သတိေပးခဲ႔သည္။
ကမၻာေပၚမွာ ခ်မ္းသာတဲ႔သူ ၁ ရာခိုင္ႏွႈန္းက ကမၻာ႔ရင္းျမစ္ ၄၃ ရာခိုင္ႏွႈန္းကို ထိန္းခ်ဳပ္ထားၿပီး၊ အခ်မ္းသာဆံုး ၁၀ ရာခိုင္ႏွႈန္းက ကမၻာ႔ရင္းျမစ္ ၈၃ ရာခိုင္ႏွႈန္းကို ထိန္းခ်ဳပ္ထားသည္။ ေအာက္ေျခဆင္းရဲသား ၅၀ ရာခိုင္ႏွႈန္းက ကမၻာ႔ရင္းျမစ္ ၂ ရာခိုင္ႏွႈန္းပဲ ရရွိထားသည္ဟု တြက္ျပထားသည္မွာ အံဩထိတ္လန္႔ဖြယ္ ျဖစ္သည္။
ေငြကို ေရလိုသံုးေနသူေတြ၊ ကိုယ္ပိုုင္ဂ်က္ေလယာဥ္ ထည္လဲစီးေနသူေတြ၊ အိမ္ၿခံေျမဧကမ်ားစြာ ပိုင္ဆိုင္ထားသူေတြ၊ ေငြေၾကးေစ်းကြက္မွာ ကစားေနသူေတြမွာ အမွန္တကယ္ ေၾကာက္စရာေကာင္းေသာ လူ႔ဘီလူးမ်ားျဖစ္သည္။ စားစရာ မရွိသူနဲ႔ ထားစရာမရွိသူ (ဇိမ္ခံရြက္ေလွ စီးေနသူေတြ) အၾကား ကြာဟခ်က္က ထိတ္လန္႔စရာပင္။
အဲဒီလို မိုးနဲ႔ေျမလို႔ျဖစ္ေနတဲ႔ ဆင္းရဲခ်မ္းသာကြာဟခ်က္ကို က်ဥ္းေအာင္ လုပ္ေပးႏိုင္မယ္ဆိုရင္၊ ကမၻာ႔ရင္းျမစ္ေတြက လူအားလံုးကို ၀၀လင္လင္ ေကြ်းထားႏိုင္မွာပဲဟု ပညာရွင္ေတြက သံုးသပ္ၾကသည္။ ျပႆနာက လူဦးေရတိုးပြားမွႈမဟုတ္၊ လူတန္းစားမညီမွ်မွႈဟု ဆိုသည္။
လက္ရွိ ကမၻာ႔ေပၚမွာ ရွိတဲ႔ ဓနေငြကို လက္ရွိလူဦးေရနဲ႔ စားၾကည့္ရင္ တစ္ဦးကို ေဒၚလာ ၃၀, ၇၀၀ ကေန ၄၃, ၈၀၀ အထိ ရၾကမည္ဟု The Economist က သုံုးသပ္သည္။ နည္းနည္းေနာေနာ ပမာဏမဟုတ္၊ လူတစ္ေယာက္္မွာ ေဒၚလာ ၄ ေသာင္း ဆီ ရွိထားၾကသည္။ သို႔ေသာ္ တကယ္႔လက္ေတြ႔မွာ အဲဒီဓန အမ်ားစုကို ကိုင္ထားတာက ကမၻာ႔အခ်မ္းသာဆံုး ၁ ရာခိုင္ႏွႈန္း လူ႔ဘီလူးေကာင္ေတြ ျဖစ္သည္။ က်န္ ၉၉ ရာခိုင္ႏွႈန္းေသာ ကမၻာ႔လူထုမွာ ေန႔စဥ္စားဖို႔ ခက္ခက္ခဲခဲ ရုန္းကန္ေနၾကရသည္။
ကမၻာၿဂိဳဟ္ရဲ႕ အဖ်က္ေကာင္မ်ား
သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ ဆရာသမားေတြက လူသားေတြဟာ သဘာ၀ကေန ထုတ္ယူသံုးေနစြဲတာ တရားလြန္လြန္းေနၿပီဟု ေျပာၾကသည္။ အေနာက္တိုင္း လူ႔အဖြဲ႔အစည္းေတြလို ေနခ်င္စားခ်င္တဲ႔ လူသားေတြ တစ္ေန႔ထက္တစ္န႔ မ်ားလာတာနဲ႔အမွ် ကမၻာၿဂိဳဟ္ကို ဆက္ထိန္းထားႏိုင္ဖို႔ ခက္လာမည္ဟု ဆုိသည္။
ကမၻာကေန အစားအစာ၊ စြမ္းအင္၊ ရုပ္၀တၳဳပစၥည္း၊ ေရ စတာေတြကို လူသားေတြ ထုတ္ယူသံုးစြဲေနတာဟာ ကမၻာရဲ႕ ပံုမွန္ေပးႏိုင္စြမ္းထက္ ၃၅ ရာခိုင္ႏွႈန္း ပိုေနၿပီဟု ေဂဟေဗဒပညာရွင္ Mathis Wackernagell ကလည္း တြက္ခ်က္ျပသည္။ လူအမ်ားစုႀကီးက ကမၻာကေန စားစရာ ေနစရာ ရွာမရျဖစ္ေနခ်ိန္မွာ၊ လူအခ်ဳိ႕က မိုက္မိုက္မဲမဲ သံုးျဖဳန္းျပေနၾကသည္။ မဟားတရားစားသံုးရင္း ကမၻာၿဂိဳဟ္ကို ဖ်က္ဆီးပစ္ေနတဲ႔ လူနည္းစုပင္။ ရိုက္သတ္ဖို႔ပင္ ေကာင္းေတာ႔သည္။
ကေနဒါ၊ အေမရိကနဲ႔ အေနာက္ဥေရာပတိုင္းျပည္ေတြက လူေတြထက္ပင္ ပိုမို စားသံုးေနတဲ႔ လူေတြ ရွိေသးသည္။ ယူေအအီး၊ ကာတာနဲ႔ ဘာရိန္း တို႔လို အာရပ္ႏိုင္ငံက လူေတြဟာ ေရနံကို အလြန္အကြ်ံထုတ္၊ ေလေအးေပးစက္ မနားတမ္းဖြင္႔၊ ေနာက္ဆံုးေပၚ ဇိမ္ခံကားေတြ အၿပိဳင္စီး ထင္တိုင္းႀကဲျပၿပီး ကမၻာေျမကို ဒုကၡအမ်ားဆံုးေပးေနတဲ႔ လူ႔အဖ်က္ေကာင္ေတြ ျဖစ္သည္။
ဒီေတာ႔ အသံုးအၿဖံဳးႀကီးသူေတြရဲ႕ လူေနမွႈအဆင္႔အတန္းကို ၀ိုင္းေလွ်ာ႔ခ်ၾကမလား၊ ဒါမွမဟုတ္ အမ်ားစုက ဆင္းရဲဒုကၡေပါင္းစံု နဲ႔ ေသႏွႈန္းျမင္႔မားမႈကိုပဲ ေရြးၾကမလား၊ ေနာက္ဆံုး ဒီႏွစ္လမ္းပဲ ရွိသည္ဟု သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္သမားေတြက သံုးသပ္သည္။
ပဋိပကၡနဲ႔ လူဦးေရ
ကမၻာ႔လူဦးေရ တိုးတက္လာတယ္ဆိုေသာ္လည္း၊ ခ်မ္းသာတဲ႔ ႏို္င္ငံေတြမွာ လူဦးေရ တိုးတက္မွႈႏွႈန္း က်ဆင္းလာတာကို ပညာရွင္ေတြက ၀မ္းသာအဲလဲ ျဖစ္ၾကသည္။ အထူးသျဖင္႔ လူေနမွႈအဆင္႔အတန္းျမင္႔မားမွႈ၊ မိသားစုစီမံကိန္းထားမွႈနဲ႔ အမ်ဳိးသမီးအခြင္႔အေရး တက္လာမႈတို႔ေၾကာင္႔ ဖြံ႔ၿဖိဳးၿပီးႏိုင္ငံေတြမွာ ကေလးေမြးဖြားႏွႈန္း ေလွ်ာ႔က်လာခဲ႔သည္။
သို႔ေသာ္ လူဦးေရ အတိုးပြားဆံုးက ပဋိပကၡအမ်ားဆံုးေဒသျဖစ္တဲ႔ ဆဘ္ဆာဟာရအာဖရိကမွာ ျဖစ္သည္။ ဘာသာေရး၊ လူမ်ဳိးေရး ျပႆနာမ်ားၿပီး သံယံဇာတေပါမ်ားေလေလ ကေလးေမြးဖြားႏွႈန္းမ်ားေလေလ ျဖစ္ေနသည္။ ပဋိပကၡနဲ႔ လူဦးေရ တိုးပြားမႈက ဆက္စပ္ေနသလားပင္။ ရန္ျဖစ္ေလေလ ေမြးၾကေလေလ။
ဒါေၾကာင္႔ တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔ တုိးပြားလာေနတဲ႔ ပဋိပကၡေဒသက လူေတြကို ၀၀လင္လင္ေကြ်းႏိုင္ဖို႔ လက္ရွိ အေရးႀကီးဆုံး စိန္ေခၚမႈ ျဖစ္သည္။ အဲဒီေဒသေတြက စိုက္ပ်ဳိးေရးလုပ္ငန္းေတြကို ေခတ္မီနည္းပညာနဲ႔ ေပါင္းစပ္ေပးဖို႔ အျမန္လုိအပ္ေနသည္။ လယ္သမားေတြက အေျခခံနည္းပညာကို လက္လွမ္းမမွီ ျဖစ္ေနရသည္။ ထုတ္လုပ္မွႈ နည္းစနစ္ေတြ တိုးတက္ေအာင္ အျမန္ဆံုး ပညာေပးဖို႔ လိုေနသည္။
ဒါေပမဲ႔ စိတ္မေကာင္းစရာက ေလာေလာဆယ္မွာ ခ်မ္းသာတဲ႔ႏိုင္ငံေတြက အဲဒီေဒသကို လက္နက္ေတြ ခ်ေရာင္းဖို႔၊ သဘာ၀ ရင္းျမစ္ေတြ အလုအယက္ ဆြဲထုတ္ဖုိ႔၊ အမြဲဇာတ္လမ္းေတြကို ျပစားဖို႔၊ အလွဴခံပြဲစားလုပ္စားဖို႔သာ စိတ္၀င္စားေနသည္ဟု San Diego State University မွ ႏိုင္ငံတကာလူဦးေရဌာန ဒါရိုက္တာ ဂြ်န္၀ိခ္စ္ က ေျပာပါသည္။
ရဲျမင္႔ေက်ာ္
Source: Aljazeera & The Economist
ေမာကၡပညာေရးမဂဇင္း ၂၀၁၁၊ ေအာက္တိုဘာ