Popular Journal's photo.
==============================
" လူမွာ အဝတ္ေတာင္းမွာအကြပ္" ဆုိေသာ ျမန္မာဆုိ႐ုိး စကားတစ္ခုရွိေလသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း အမ်ဳိးသားေခါင္းေဆာင္ႀကီး ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ကေတာ့ သူ၏ ငယ္ဘဝမွာပင္ ထုိစကားရပ္ကုိ အမႈမထားခဲ့သူ ျဖစ္ပါ၏။ဝတ္စားပလႊားျခင္းသည္ အပုိအလုပ္ဟု သူကမွတ္ယူေလ သည္။ အဝတ္အစားႏွင့္ ပတ္သက္၍ ဟန္ေရးျပဂုဏ္တု ဂုဏ္ၿပဳိင္လုပ္ျခင္းမ်ား ကုိလည္း အလြန္စက္ဆုပ္သူ ျဖစ္ပါ၏။
ေက်ာင္းသား ေမာင္ေအာင္ဆန္း
၁၉၂၂ ခုႏွစ္၊ အသက္(၇)ႏွစ္အရြယ္တြင္မွ နတ္ေမာက္ၿမိဳ႕ ဒီပကၤရာေက်ာင္းတြင္ ေက်ာင္း ေနခဲ့ေသာ ေမာင္ေအာင္ဆန္း သည္ ၁၉၂၈ခုႏွစ္တြင္ အထက္တန္း ေက်ာင္း၌ ပညာသင္ယူရန္ အစ္ကုိႀကီး ေက်ာင္းဆရာ ဦးဘဝင္းရွိရာ ေရနံေခ်ာင္းၿမိဳ႕ သုိ႔ အသက္ ၁၃ ႏွစ္ အရြယ္တြင္ ေရာက္ ရွိလာခဲ့ပါေတာ့သည္။ထုိ ေက်ာင္းသို႔ေရာက္ သည္ႏွင့္
ေက်ာင္းသားေက်ာင္း သူမ်ားသည္ ဝတ္စားပလႊားေန သည္ကုိ ေတြ႕ရေလသည္။ ဤ အျပဳအမူသည္ တစ္ေက်ာင္း တည္းသားခ်င္းကုိေသာ္လည္း ေကာင္း၊ အျခားေသာ ေက်ာင္း
သား ေက်ာင္းသူမ်ားႏွင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း မညီမညြတ္ျဖစ္ ေစေသာ၊ စိတ္ဝမ္းကဲြ ျပားေစ သည့္အေၾကာင္းတစ္ရပ္ျဖစ္သည္ ဟု သူကခံယူထားေလသည္။
ေနာင္အခါ ေက်ာင္းသားမ်ား သမဂၢတြင္အႀကီးအကဲျဖစ္ လာေသာအခါ school dress ကုိ စတင္တီထြင္ေတာ့ေလရာ သူတီထြင္ေသာ ေက်ာင္းဝတ္စုံ မွာေရႊေတာင္လုံခ်ည္အနီႏွင့္ ပင္နီအက်ႌ ျဖစ္ေလသည္။
ေရနံေခ်ာင္းၿမိဳ႕ အမ်ဳိး သားေက်ာင္းသုိ႔ ေရာက္ရွိစဥ္ အစ္ကုိ ဦးဘဝင္းကညီအငယ္ဆုံး ေမာင္ ေအာင္ဆန္းအား အစ္ကို ႀကီး အဖအရာဆုိသလုိအထူး ဂ႐ုစုိက္ေလသည္။ ပညာေရး သာမက က်န္းမာေရးအတြက္ ညီငယ္ကုိ တင္းနစ္ကစားေစ သည္။ တင္းနစ္ကစားနည္းတြင္ အမ်ားသိၾကသည့္အတုိင္း ေဖြး ေဖြးျဖဴေသာ အက်ႌ၊ ေဘာင္းဘီ၊ ဖိနပ္တုိ႔ကုိဝတ္ဆင္ေလ့ရွိသည္။ ေမာင္ေအာင္ဆန္းကမူ ထုိျဖဴ ေဖြးေသာဝတ္စုံကုိပင္လွ်င္ ပလႊား သည္ဟုထင္ေလရာ နံနက္တုိင္း တင္းနစ္ရက္ကက္ကုိ ခ်ဳိင္းၾကား ညႇပ္၍ တင္းနစ္ကလပ္ဆီသုိ႔ သြားေလသည္။ တင္းနစ္ကစား ရာတြင္လည္း စတုိင္မမ်ား။ အဝတ္ဖိနပ္ကိုမသုံး။ ဖိနပ္မပါ ေျခေထာက္ဗလာႏွင့္ပင္ ကစား ေလသည္။
တကၠသုိလ္ေက်ာင္းသား ကုိေအာင္ဆန္း
၁၉၃၂ ခုႏွစ္တြင္ ေရနံ ေခ်ာင္း အမ်ဳိးသားေက်ာင္းမွ အထက္တန္းစာေမးပဲြကုိ ျမန္မာစာႏွင့္ပါဠိဂုဏ္ထူးတုိ႔ျဖ
ေျပာင္းေရႊ႕ပညာသင္ယူေလသည္။ တကၠသုိလ္ေက်ာင္းသား ဘဝတြင္လည္း ငယ္မူမေပ်ာက္၊ အဝတ္အစား မမက္ေမာပုံကုိ " ေခါင္းေဆာင္ဟူသည္" စာအုပ္၌ ယခုလုိေရးသားထားေလသည္။
"ထုိသူကား ေန႔စဥ္ႏွင့္အမွ် မူ မေျပာင္း၊ နံနက္မုိးလင္းက စ၍ ညအိပ္သည့္အခ်ိန္ထိ မ်က္ႏွာမွာ မႈန္ေတေတထားရာမွ တေရြးသားေလ်ာ့သည္ကုိ မျမင္ရ၊ အၿမဲေခါင္းငုိက္စုိက္ႏွင့္သာ
ျမင္၏။ ေက်ာင္းဝုိင္းထဲတြင္မူ ထုိသူသည္ ခ်ည္ၾကမ္းပုဆုိးႏွင့္ ဘေလဇာကြတ္အက်ႌအစိမ္း ေရာင္ခပ္ႏြမ္းႏြမ္းကုိ အေအး အခ်မ္းခံႏုိင္႐ုံ ဝတ္ဆင္ေလ့ရွိ ၏။ တစ္ခါတစ္ရံလည္ပတ္ႀကီး
ကုိ ကပုိက႐ုိဝတ္ေလ့ရွိ၏။
သူသည္ ဘေလဇာအစိမ္းကုိ နံနက္တုိင္း ခါးမွ ခြၽတ္သည္ မရိွေခ်။ သူ႕ကုိ ၾကည့္ရသည္မွာ အဝတ္အစား သားနားတင့္တယ္ဝင့္ဝါမႈကုိ ဂ႐ု မထား၊
အေရးစုိက္ပုံ စုိးစဥ္းမွ် မေပၚေခ်။ ျဖစ္ကတတ္ဆန္း ဝတ္ဆင္တတ္သူတစ္ဦးဟု မွတ္ ခ်က္ခ်လွ်င္မွားမည္ မဟုတ္ေခ်" ဟု ေဖာ္ျပထားေလသည္။
အဝတ္အစားကုိ မည္မွ် ဂ႐ုမစုိက္တတ္ေၾကာင္း မႏၲ ေလးၿမိဳ႕တြင္ က်င္းပေသာ ပထမ ဆုံးဗမာႏုိင္ငံလုံးဆုိင္ရာ ေက်ာင္း သားမ်ား ညီလာခံသုိ႔ သြား ေရာက္ပုံကုိ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ ဆန္း အတၴဳပၸတၱိစာအုပ္တြင္ ဤသုိ႔ ေတြ႕ရေလသည္။" ညီလာခံအသြား ကုိေအာင္ဆန္းသည္ သူ၏ အစ္ကုိ ၿမိဳ႕အုပ္ ဦးေအာင္သန္းထံ ဝင္လာ၏။ လြယ္အိတ္တစ္လုံး ပါလာ၏။
လြယ္အိတ္ထဲ၌မူ ပညာေရးစနစ္ အေၾကာင္း စာအုပ္မ်ားႏွင့္ အတူ တကြေရာမအဘိ ဓမၼာဆရာႀကီး (ပေလတုိ)ေရးသားေသာ " ႏုိင္ငံေရးအဘိဓမၼာက်မ္း" ႏွင့္၄င္းအျပင္ အဝတ္အစားဆုိ၍ လုံခ်ည္ ၂- ထည္သာျမင္ရ၏။ သူျပန္သြား ေသာအခါ လုံခ်ည္တစ္ထည္ က်န္ခဲ့ေလသည္။ အဝတ္အစား ကုိ ဂ႐ုမစုိက္သိသာ၏။ သူစူး စုိက္သြားသည့္ကိစၥမွာ မႏၲေလး ညီလာခံသာျဖစ္ရာ သေဘၤာ ဆိပ္သုိ႔အသြား ျမင္းရထားေပၚ ပါသြားေသာ ကုိေအာင္ဆန္း အား ျမင္းရထားေနာက္မွ လုံ ခ်ည္က်န္ခဲ့၍ လုိက္ေအာ္ကာ
တေၾကာ္ေၾကာ္ေပးသူ၏ အသံ ကုိပင္ ဂ႐ုမထားေခ်။ ကုိေအာင္ ဆန္းကားမႏၲေလးသာေရာက္ ေသာ္လည္း လုံခ်ည္က်န္ရစ္ခဲ့ ေၾကာင္းကုိ မသိရွာခဲ့ေခ်။
သူ၏ အစ္ကုိျဖစ္သူကသာ သူ႕ညီအတြက္ ေခါင္းတညိတ္ ညိတ္ႏွင့္ အံ့ၾသျခင္းျဖစ္ကာ -
"ျဖစ္မွျဖစ္ရေလ ေအာင္ဆန္း ရယ္၊လုံခ်ည္ပါတာမွ ႏွစ္ထည္၊ တစ္ထည္က်န္သြားရေသး သကိုး၊ ေတာ္ေတာ္နတဲ့အေကာင္" ဟု ေရ ရြတ္ရွာ၏။" ဟုပါရွိေလသည္။
ကုိေအာင္ဆန္းသည္ အဝတ္ အစားကုိသာမမက္ေမာသူ မဟုတ္။ အေပ်ာ္အပါးႏွင့္ဟိတ္ဟန္ထုတ္ ျခင္းတုိ႔ကုိလည္း စက္ဆုတ္သူ ျဖစ္သည္။၁၉၃၂-၃၃တြင္ ရန္ကုန္ တကၠသုိလ္(မေကြး) အသင္း၌ ဥကၠ႒ျဖစ္လာေသာ အခါယခင္ႏွစ္မ်ားကအၿငိမ့္ခံျခင္း
ကုိေအာင္ဆန္းႀကဳိက္တဲ့ကတုံး ဘုိေက
၁၉၃၄ ခုႏွစ္တြင္ ကုိေအာင္ဆန္းသည္ ဥပစာဝိဇၨာတန္း ဒုတိယႏွစ္စာေမးပဲြကုိ ခုံအမွတ္ ၂၃၁ ျဖင့္ ေအာင္ျမင္၍ ဝိဇၨာပထမ ႏွစ္(ဘီေအ-ဂ်ဴနီယာ)တြင္ တက္
ေရာက္ခဲ့ၿပီးတကၠသုိလ္ေက်ာင္း သားမ်ားသမဂၢ(တကသ)အမႈ ေဆာင္ ေရြးေကာက္ပဲြတြင္ ဝင္ ေရာက္ယွဥ္ၿပဳိင္ရာ ႐ႈံးနိမ့္ခဲ့ေလသည္။ ထုိအခ်ိန္က ကုိေအာင္ဆန္း သည္ကတုံးဘိုေကကုိ ႏွစ္ၿခဳိက္ သူလည္း ျဖစ္ေလသည္။ ထုိအခ်ိန္တြင္ ခုံဖိနပ္စီးၿပီး ပင္နီတုိက္ပုံႏွင့္ ေက်ာင္းတက္ခဲ့ ေသာ ကုိေအာင္ေက်ာ္(ေနာင္ ဗုိလ္ေအာင္ေက်ာ္)မွာလည္း ၁ဝ တန္းေအာင္ျမင္ကာ ဂ်ပ္ဆင္ေကာ လိပ္သို႔ ေရာက္လာေလသည္။ တစ္ေန႔၌ ကုိေအာင္ေက်ာ္ႏွင့္ ကုိေအာင္ဆန္းတုိ႔ ေတြ႕ၾကပုံကုိ တကသ ဥကၠ႒ေဟာင္း ကုိသိန္း
ေအာင္ေရးသားေသာ " ကြၽန္ေတာ္ သိခဲ့တဲ့ေအာင္ေက်ာ္" ေဆာင္းပါး၌ ယခုလုိ ေဖာ္ျပထားေလသည္။
"ေဟ့ ဖုိးေအာင္ဆန္း၊ ခင္ဗ်ားအားက်ၿပီး ေခါင္းတုံးဘုိေကထားတဲ့ လူႏွစ္ေယာက္ေတာ့ရွိၿပီ။ ကိုလွေရႊရယ္၊ ခုကုိေအာင္ေက်ာ္ရယ္ေလ။
ေအာင္ဆန္း- လြတ္လပ္တဲ့ဗမာ ျပည္ႀကီးမွာကြၽန္ေတာ္အာဏာ ရွင္ျဖစ္ရင္အကုန္လုံးေခါင္းတုံး
ေအာင္ေက်ာ္-ေခါင္းတုံးဘုိေက ခ်င္းထားတာတူေပမယ့္႐ူးတာခ်င္းေတ
ေအာင္ဆန္း- မုိက္တဲ့ေနရာက် ေတာ့ ခင္ဗ်ားက သာပါတယ္။ ခင္ဗ်ား ႐ုပ္ကုိက မႈန္ကုပ္ကုပ္ ပုကြကြနဲ႔..ဟုေဖာ္ျပထားသည္။၁၉၃၈
ဖိနပ္ေပ်ာက္တဲ့ သခင္ေအာင္ ဆန္း
တုိ႔ဗမာအစည္းအ႐ုံး၏ အေထြေထြအတြင္းေရးမွဴး ျဖစ္ လာေသာ သခင္ေအာင္ဆန္း သည္ ေမာ္လၿမိဳင္ ညီလာခံကုိ ေအာင္ျမင္စြာက်င္းပၿပီးေနာက္ ဘုရားတက္ဖူးစဥ္ဖိနပ္ေပ်ာက္ခဲ့ ပုံ
ကုိသခင္လွေဖ(ဗုိလ္လက်္ာ)က ေအာက္ပါအတုိင္းေရးသား ထားေလသည္။
" ညီလာခံႀကီး၏ ေနာက္ဆုံး ေန႔ႏွင့္ညီလာခံႀကီးၿပီးဆုံးပုံက
ကံအားေလ်ာ္စြာပင္ ျမင္းလွည္းတစ္စီးကုိအနီး အနား ၌အလြယ္တကူႏွင့္ရေသာေၾကာင့္ ဖိနပ္ မပါေသာေအာင္ဆန္းအား မည္သူမွ် ဂ႐ုမျပဳမိလုိက္ၾကေခ်" ဟု ဆုိေလသည္။
စစ္သားႀကီးဗုိလ္ေအာင္ဆန္း
သခင္ေအာင္ဆန္းမွသည္ ဂ်ပန္ျပည္၌စစ္ပညာမ်ားသင္ ၾကား ၿပီးေနာက္ဗုိလ္ေတဇ ေခၚ ဗုိလ္ ေအာင္ဆန္းျဖစ္လာေသာ အခါ ၌လည္းသူသည္စစ္ဝတ္စုံကုိပင္ ဂ႐ုတစုိက္မရွိခဲ့ေၾကာင္း အမြဳိင္ ၿမိဳ႕သုိ႔အတူထြက္ခြာခဲ့သူ သခင္ လွၿမိဳင္(ဗုိလ္ရန္ေအာင္) ကအုိးေဝ မဂၢဇင္းတြင္ေရးသားခဲ့ဖူးသည္။
" အက်ႌဝတ္၊ ေဘာင္းဘီစြပ္၊ ဓားကုိခ်ိတ္၊ ဖိနပ္ကုိ စီး၍ ဗုိလ္ မင္းေခါင္ႏွင့္တဲြကာအစည္းအေဝးသု
ေျပာၿပီးျပင္ခ်ိတ္ေပးရ၏။တစ္ဖန္ ဗုိလ္မင္းေခါင္ကအက်ႌကုိၾကည့္ လုိက္မိရာအက်ႌၾကယ္သီးေျပာင္း ျပန္တပ္ထားသည္ႏွင့္ျပင္ဆင္တပ္ေပ
ရျပန္၏။သုိ႔ႏွင့္ခရီးအတန္ေရာက္ ေသာအခါဗုိလ္ေအာင္ဆန္းက-
" ညီေလးရာ ငါ့ဖိနပ္က်ပ္ေနတယ္။ ဘာျပဳလုိ႔လဲ ဟုေမးေလသည္။ ဗုိလ္မင္းေခါင္က ဖိနပ္ကုိငုံ႔ၾကည့္ေသာအခါ ဗုိလ္ေအာင္ဆန္းစီးထားေသာ ဖိနပ္သည္ဘယ္ႏွင့္ညာလဲြေနသည္ကုိ ေတြ႕ရသည္ႏွင့္ ျပန္ခြၽတ္၍ ျပန္ဝတ္ေပးလုိက္ ရေလသည္ ဟူ၍ ျဖစ္ပါ၏။
သိန္းေအး