ေဂါက္အေၾကာင္းအစခ်ီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္စဥ္းစားတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ေဂါက္ golf အေၾကာင္း ဘယ္ေလာက္သိသလဲ ျပန္စဥ္းစားမိတယ္။
ကၽြန္ေတာ္အဆင့္နဲ႔ ေဂါက္ဆုိတာ ခပ္ကင္းကင္းပါ။ အဲ ေဂါက္ သီးအိတ္သယ္တာတုိ႔၊ ေဂါက္ကြင္း အမုိက္ရွင္းတာတုိ႔၊ ျမက္ျဖတ္တာတုိ႔ေတာ့ လုပ္ဖူးလုိ႔ ေဂါက္နဲ႔ နည္းနည္းထိေတြ႕ဘူးတယ္ေျပာပါေတာ့
ဘယ္ေခတ္ကာလက ဘယ္သူကစခဲ့လုိ႔ ေဂါက္သီးအားကစားေပၚလာသလဲဆုိတာလည
မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဘ၀ဟာ အသက္ ၂၀ ၀န္းက်င္မွာ ေဘာလုံးတစ္လုံးနဲ႔တူတယ္တဲ့။ သူ႕ေနာက္က လူ ၂၂ ေယာက္လုိက္ၾကတယ္။
အသက္ ၃၀ အရြယ္ေရာက္တဲ့အခါ အဲဒီမိန္းမကုိ ေဟာကီေဘာလုံးလုိပဲ သေဘာထားသတဲ့။ သူ႔ ေနာက္လူ ၁၂ ေယာက္သာ လုိက္ေတာ့သတဲ့။ (ေဟာ္ကီအသင္းက တစ္ဘက္ေျခာက္ေယာက္ကုိး)။
အသက္ ၄၀ မွာေတာ့ သူဟာ စားပြဲတင္တင္းနစ္ေဘာလုံးလုိပဲတဲ
ေနာက္ဆုံး အသက္ ၅၀ မွာ အဲဒီမိန္းမဟာ ေဂါက္ေဘာလုံးလုိျဖစ္လာတယ္တဲ့။ ဒီေဂါက္ေဘာလုံးဆုိတာ ေသေသခ်ာခ်ာတည္ၿပီး အေ၀းေရာက္ေအာင္ နာနာရုိက္လုိ႔တဲ့။ သူ႕ကုိရုိက္တာ လည္း အဘုိးႀကီးေတြပဲတဲ့။
ဒီေနရာမွာ ကၽြန္ေတာ္ေတြးမိတာကေတာ့ ေဂါက္သီးအေၾကာင္းပါပဲ။
……………..
ကၽြန္ေတာ္ သတင္းစာထဲမွာ သတင္းတစ္ခုဖတ္ရတယ္။
အဲဒါက တစ္ခ်က္တည္းက်င္း၀င္ တဲ့။ ဘယ္က်င္းအမွတ္၊ ဘယ္ေလာက္မွာ ရုိက္တာ တစ္ခ်က္တည္းနဲ႔ က်င္း၀င္သြားတယ္တဲ့။
ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ေတာ္ေတာ္အေတြးေခ်ာ္တယ္ေျပာရမလား
တစ္ခ်က္တည္းနဲ႔ တန္း၀င္တာေတာ့ သတင္းစာထဲပါလာပါရဲ႕ ေနာက္က်င္းေတြမွာ သတ္မွတ္ ရုိက္ခ်က္ထက္ ပုိသြားတာေတာ့ ပါမလာဘူးလားေပါ့။
ႏုိင္ငံေရးမဲဆြယ္သူေတြ၊ ႏုိင္ငံေရးလုပ္ေနသူေတြ၊ ဘာအေရးညာအေရးလုပ္ေနသူေတြရဲ႕ သတင္းေတြက အၿမဲတက္လာပါတယ္။ ဒါ ၀မ္းသာစရာပါ။ အမ်ားအက်ိဳးလုပ္တဲ့သူေတြရဲ႕ သတင္းပုိၾကား ရေလ ၀မ္းသာရတာပုိေလပါပဲ။
သုိ႔ေသာ္ အမ်ားအက်ိဳး၊ ႏုိင္ငံ့အက်ိဳးကုိ ခုတုံးလုပ္ေနသူေတြရဲ႕ သတင္းေတြက တစ္ခ်က္တည္း က်ငး္၀င္တဲ့ သတင္းလိုပဲ ေကာင္းကြက္ေတြက ပါပါလာၿပီး ေနာက္ကြယ္မွာ သူတုိ႔ေၾကာင့္ ဘယ္သူေတြ ဘယ္ေလာက္ ဒုကၡေရာက္သြားတယ္ဆုိတာေတာ့ ေပ်ာက္ေနတတ္ၾကပါတယ္။
ၿပီးေတာ့ ကုိယ္ရဲ႕လုပ္ပုိင္ခြင့္ (သတ္မွတ္ရုိက္ခ်က္) ထက္ ပုိၿပီးလုပ္တဲ့သူေတြ၊ အလြဲသုံးစားလုပ္သူ ေတြအမ်ားႀကီးရွိေနတတ္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ တစ္ခ်က္တည္းက်င္း၀င္တာႀကီးပဲ ဂုဏ္ယူေနတာနဲ႔ မလုံေလာက္ေသးပါဘူး။ လုပ္ပုိင္ခြင့္ထက္ ေက်ာ္လုပ္ေနသူေတြ၊ ပါ၀ါျပခ်င္သူေတြကုိပါ ေဖာ္ထုတ္ ၾကရမွာပါ။
..............
လူႀကီးတစ္ေယာက္ကေျပာဘူးတယ္။ ဘယ္ေကာင္ကမ်ားစထြင္တယ္ မသိဘူးတဲ့။ ဒီေလာက္ ေဂါက္ သီးေသးေသးေလးကုိ က်င္းထဲရုိက္တာနည္းနည္း။ ၿပီးေတာ့ ယူထားတဲ့ ေနရာကအက်ယ္ႀကီး။ လုပ္ေဆာင္ရတဲ့ ဗာဟီရကမ်ားလိုက္တာတဲ့။ သူက ေဂါက္သီးအားကစားနည္းကုိ သေဘာမေတြ႕တဲ့ပုံေပၚ ပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ခ်မ္းသာတဲ့သူေတြဟာ ဒီအားကစားနည္းနဲ႔ က်န္းမာေရးလုပ္တဲ့သေဘာမ်ိဳး အျဖစ္ျမင္မိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီေျမေနရာေတြကုိေတာ့ ႏွေျမာမိတာေတာ့အမွန္ပါပဲ။
အဲဒီေျမေနရာေတြကုိ စာသင္ေက်ာင္းေတြ၊ ကေလးကစားကြင္းေတြ ေဆာက္လုိက္ရရင္ ေကာင္းမွာပဲ ဆုိတဲ့ အေတြးကလည္း ခဏခဏ၀င္မိတာအမွန္ပါ။
ေဂါက္ကုိ ဘယ္လုိရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ ဘယ္သူက၊ ဘယ္ႏုိင္ငံကစခဲ့သလဲဆုိတာေတာ့ မသိပါဘူး။ ေဂါက္ကစားနည္းမွာေတာ့ ယွဥ္ၿပိဳင္မႈေတြ၊ မွန္းစမႈေတြ၊ ခ်ိန္စႏုိင္မႈေတြဆုိတဲ့ ပညာေတြပါမွာအမွန္ပါ။ ၿပီးေတာ့ ကုိယ္ရုိက္လုိက္တဲ့ ေဂါက္သီးေလးက ေျမေပၚမွာလိမ့္ကာလိမ့္ကာနဲ႔ က်င္းထဲကုိ ၀င္သြားတာၾကည့္ၿပီး ခံစားမႈ အႏုပညာမ်ိဳးပါမွာလည္း အမွန္ပါပဲ။
တကယ့္ခ်မ္းသာသူမ်ားကစားၾကတဲ့ ေဂါက္တံတစ္ေခ်ာင္းရဲ႕ တန္ဘုိးဟာ သိန္းခ်ီတန္တယ္ ဆုိတာၾကားဘူးပါတယ္။ ေဂါက္သီးေတြနဲ႔ ေဂါက္ကြင္းမွာ ကစားလုိ႔ ကုန္သြားေငြကုိ လူေတြက ျမင္မွာမဟုတ္ပါဘူး။ ဘာလုိ႔လဲ ဆုိေတာ့ အားကစားနည္းအျဖစ္၊ လူခ်မ္းသာေတြရဲ႕ အလုပ္အျဖစ္ျမင္ၾက တာကုိး။
..............
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ႏုိင္ငံမွာ ေဂါက္ကြင္းေတြ ေပါမ်ားလာရင္ လူခ်မ္းသာေတြေပါမ်ားလာတယ္လုိ႔ ယူဆရင္ေကာင္းမလား။ ဒါမွမဟုတ္ ေျမေနရာေတြ တန္ဘုိးမဲ့ဆုံးရႈံးလုိက္ရတယ္လုိ
ၿပီးေတာ့ ေဂါက္ရုိက္သူအခ်ိဳးနဲ႔ လူဦးေရ(လက္လုပ္လက္စား)အခ်ိဳးခ်
ထုိလူနည္းစု (က်န္းမာေရးအတြက္ပဲေျပာေျပာ၊ အားကစားနည္းလုိ႔ပဲေျပာေျပာ၊ ဇိမ္ခံတာပဲ ေျပာေျပာ)အတြက္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ႏုိင္ငံရဲ႕ ေျမေတြကုိ ေပးဆပ္လုိက္ရရင္........။
ဟာသေလးဖတ္ရင္း ကၽြန္ေတာ္စဥ္းစားမိတာေပါ့ေလ။ အသက္ ၅၀ အရြယ္မိန္းမတစ္ေယာက္လုိ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ႏုိင္ငံႀကီး အုိမင္းလာတဲ့အခ်ိန္မွာ အေ၀းေရာက္ေအာင္၊ နာနာအရုိက္ခံရေအာင္ အဘုိးႀကီးေတြ ရုိက္လုိက္ရင္ျဖင့္ ေနာင္အနာဂတ္လူေတြေတာ့ မေတြး၀ံ့စရာပါပဲ။
သူတုိ႔အတြက္ ကစားကြင္းေတြ၊ ေက်ာင္းေတြ ဆုံးရႈံးေတာ့မွာပါပဲ။
ေဂါက္ကေန ကၽြန္ေတာ္ေတြးမိတာေလးေတြကုိ ေရးျပမိတာပါ။ အယူအဆတူေတြရွိႏုိင္သလုိ၊ အယူအဆမတူေတြလည္း ရွိမွာပါပဲ။ ဒါကေတာ့ လြတ္လပ္စြာ သေဘာကြဲလြဲခြင့္ရွိပါတယ္။
အင္း..ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့...ဒါေတြေတ
ေမာင္ပုိင္
၂၄-၈-၂၀၁၃။—