ခုတေလာ ကၽြန္ေတာ္စာသိပ္မေရးျဖစ္ေတာ့ပဲ ခပ္ၾကဲၾကဲျဖစ္လာတယ္ခင္ဗ်ာ။ အဲ မေရးျဖစ္တဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြကေတာ့ တသီတတန္းႀကီးေပါ့ဗ်ာ။ ပထမအခ်က္ကေတာ့ ပ်င္းေနတာ။ ေနာက္အခ်က္ေတြကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့ရဲ႕ ပါရမီျဖည့္ဖက္ေလး က်န္းမာေရးမေကာင္းလုိ႔ ေဆးခန္းပုိ႔ေနရလုိ႔ေလ။ ဒါေလးရွိမွ တစ္ခါတည္း စာစီစာရုက္ စာေရးလုပ္ေနတာက အက်င့္ပါေနတာကုိး။
ေနာက္တစ္ခ်က္က ကၽြန္ေတာ့္မွာ ေရးစရာရွားလာလုိ႔ပါပဲ။ တစ္ခါတစ္ခါ ေခါင္းစဥ္ကုိရွာမရဘူး။ ေခါင္းစဥ္ေလးရျပန္ေတာ့ ဘာေတြဆက္ေရးရမွန္းမသိျဖစ္ေနတာ။
ဒီအသက္အရြယ္ေရာက္လာသည့္တုိင္ ဘ၀အေတြ႕အႀကံဳကလည္း နည္းတယ္ဗ်ာ။ ၿပီးေတာ့ စာဖတ္ အားက ဘာသာေရးဘက္ပဲေရာက္တယ္။ ဘာသာေရးဖတ္လုိ႔ ဘာသာေရး ေရးမယ္က်န္ေတာ့ ကၽြမ္းက်င္မႈက မရွိ။ ေတာ္ၾကာအမွားအသိေတြေပးမိျပန္ရင္
အသိေလးေတြ အေတြးေလးေတြ ေရးလာတာကလည္း ကုန္လုနီးေနၿပီဆုိေတာ့ ဘာေရးရမလဲဆုိၿပီး ေခါင္းပူေအာင္စဥ္းစားလုိက္၊ စာအုပ္ေတြျပန္ဖတ္လုိက္နဲ႔ ဒီလုိနဲ႔အခ်ိန္ကကုန္ကုန္လာတယ္ ဘာေရးရမွန္းကုိ မသိျဖစ္ေနတာကမ်ားလာၿပီ။
အရင္တုန္းကေတာ့ ပတ္၀န္းက်င္၊ မိန္းမနဲ႔ ကေလးစီက ရတဲ့စကားေလးေတြ၊ အျဖစ္အပ်က္ေလးေတြ ကုိအေျခခံၿပီး အေတြးေလးေတြနဲ႔ အေျခခံယွက္သုိင္းၿပီး ေရးျဖစ္တယ္။ ဒီေတာ့ ဇာတ္ေကာင္ထဲမွာ ကၽြန္ေတာ့္ မိန္းမနဲ႔ ကေလးက ပါပါေနတတ္တယ္။ ခုတေလာ အကုန္လုံး ၿငိမ္ခ်က္သားေကာင္းေနေတာ့ ကၽြန္ေတာ့မွာ စာေရးဖုိ႔ ကုန္ၾကမ္းက ရွားပါးလာတယ္။
အျပင္ဘ၀ေတြ ေလ့လာရေအာင္ဆုိေတာ့ အခ်ိန္ကမေပးႏုိင္ျပန္ဘူး။ အနီးအနားက လူမႈဘ၀ေတြထဲက ရသမွ်ေလးဆြဲထုတ္ေရးလာတာကေန တျဖည္းျဖည္း ထူးမျခားနား ဘ၀ေတြျဖစ္ေနျပန္ ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ဒုကၡေရာက္ရျပန္ေရာ။
ၿပီးေတာ့ ႏုိင္ငံေရးလည္းမသိ၊ စီးပြားေရးလည္း နားမလည္၊ ဘာသာရပ္ပုိင္းဆုိင္ရာလည္း မတတ္၊ ဘ၀အေတြ႕ အႀကံဳကလည္း နည္းေနျပန္ေတာ့ စာေရးဖုိ႔ကုိ ေတာ္ေတာ္အခက္ကေတြ႕ေနတယ္။ စာကလည္း ေရးခ်င္စိတ္ ေတြကျဖစ္ေနခ်ိန္ေရးရတာေလ။ ဒီအခ်ိန္ေလး အားႀကိဳးမာန္တက္ေရးမယ္ဟဲ့ဆုိၿပီ
မထူးပါဘူး စာမေရးႏုိင္ေတာ့ အေတြးေလးေတြရလုိရျငား ကၽြန္ေတာ္စာအုပ္ပဲ လိမ့္ပိတ္ဖတ္ေနလုိက္မိ တယ္။
..................
ဘ၀သံသရာ...ရွည္လ်ား..ေထြျပား ..မေနမနား..တစ္သြားတည္း သြားၾကတာ..။
ဘဘ ဦးသုခရဲ႕ ဘ၀သံသရာသီခ်င္းကုိ ဖြင့္နားေထာင္ရင္း ဘဘဦးသုခရဲ႕ ေတဘုမၼာအဖြင့္စာအုပ္ကုိ ဖတ္ေနမိတာပါ။
ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ တစ္ေန႔တာကုန္ဆုံးမႈကုိ ျပန္စဥ္းစားၾကည့္မိတယ္။ မနက္အိပ္ယာထတယ္။ နံနက္စာစား၊ ရုံးသြား၊ ရုံးအလုပ္လုပ္၊ ေန႔လာစာစား၊ ရုံးအလုပ္ျပန္လုပ္၊ ညေနျပန္၊ ေရမုိးခ်ိဳး၊ ညစာစား၊ တီဗြီၾကည့္၊ ၿပီးေတာ့အိပ္။
ဒါေန႔စဥ္ လုပ္ေနတဲ့အလုပ္။ ေန႔စဥ္ကေန လစဥ္ဒါပဲ။ လစဥ္ဆုိေတာ့ တစ္ႏွစ္တစ္ႏွစ္ကုန္သြားေတာ့ လည္း ဒီအေၾကာင္းအရာပဲ။ အပ္ေၾကာင္းထပ္ေနတဲ့ ေန႔စဥ္ျပဳမူေဆာင္ရြက္ခ်က္ေတြ။ အလုပ္သံသရာထဲမွာ က်င္လည္ေနတာေလ။ ဘယ္အခ်ိန္ရပ္မလဲ ကၽြန္ေတာ္မေျပာႏုိင္ေသးဘူး။
ကၽြန္ေတာ့အေတြးေတြကလည္း တပတ္လည္အေတြးေတြျဖစ္ျဖစ္လာတယ္။ ေရးမိလုိ႔ ကိုယ့္ဘာသာ ကုိယ္ဖတ္ၾကည့္မိျပန္ရင္ အေတြးေတြထပ္ထပ္ေနတာေတြ႕ရတယ္။
အရင္တုန္းက ေန႔စဥ္ ဒုိင္ယာရီသေဘာမ်ိဳး ကၽြန္ေတာ္ေရးေလ့ရွိတယ္။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ကုိယ့္ဒုိင္ယာရီ ကုိယ္ျပန္ဖတ္ၾကည့္မိေတာ့ ေတာ္ေတာ္စိတ္ပ်က္သြားတယ္။ လုပ္တဲ့အလုပ္ေလး အေျပာခံ၊ အဆုိခံ၊ အခိုင္းခံ ရတာေလး နည္းနည္းကြဲတာလြဲလုိ႔ အေၾကာင္းအရာက ဒါပဲ။ ဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဒုိင္ယာရီ မေရးျဖစ္ ေတာ့ဘူး။
ေဟာ ခုစာေရးတာေလးအရွိန္ရလာေတာ့ ဆက္ေရးဖုိ႔ ဘ၀ထဲၾကည့္လုိက္ေတာ့ အေၾကာင္းအရာက ဒါပဲ။ ဒါကုိ ဘယ္လုိေရးမလဲ ၾကံဖန္ၾကည့္၊ ျမင္၊ ေတြးျပန္ေတာ့လည္း ဘယ္လုိမွ ထြက္မလာေတာ့ဘူး။ ဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ဘာေရးရမွန္းမသိျဖစ္ေနျ
ကၽြန္ေတာ့္မွာ ၀မ္းစာလုိေနၿပီလုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ေတြးမိတယ္။ ဘ၀ထဲက ၀မ္းစာကမလြယ္လွဘူး။ ဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ စိတ္ခြန္အား ၀မ္းစာေတြပဲ ရွာေဖြဖတ္ရႈေနမိတယ္။ စာအုပ္ဖတ္တယ္ဆုိတာ သူ႕ကုိ ကုိယ္က အခ်ိန္ေလးပဲေပးလုိက္ရတာ။ သူကေတာ့ ကုိယ့္ကုိ ယူရင္ယူသေလာက္ အသိေတြအမ်ားႀကီး ျပန္ေပးတယ္ေလ။
ဒီေတာ့ စာေရးရတာထက္ စာဖတ္ရတာက ပုိၿပီးေကာင္းတယ္မဟုတ္လား။ စာအုပ္ထဲက ေရးဖုိ႔ အေၾကာင္းရွာမရရင္ လူေတြထဲက ဘယ္အခ်က္ ေရးရမလဲပဲ ၾကည့္ေနမိတတ္တယ္။
ေနာက္ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ျပန္ၾကည့္မိတယ္။ ကုိယ့္ရဲ႕ မေကာင္းတဲ့အျပဳအမူေတြ၊ အက်င့္ေတြကုိပဲ ေရးခ် ရရင္ေကာင္းမလား။ မဆုိးဘူး ဒါဆုိရင္ေတာ့ စာေလးေတြထြက္လာႏုိင္တယ္ေပါ့။ တကယ္ခ်ေရးမိျပန္ေတာ့ ဒီအခ်က္ေတြကုိ စာဖတ္သူေတြ ျပန္ေကာင္းေအာင္၊ ျပဳျပင္ႏုိင္ေအာင္ ေပးႏုိင္တဲ့အခ်က္ေတြနဲ႔ မေရးႏုိင္ျပန္ပါဘူး။
ကဲ ဒီလုိနဲ႔ စာေရးဖုိ႔ စိတ္ကုိေလွ်ာ့ခ်လုိက္ပါေတာ့တယ္။
မေကာင္းမႈ ဒုစရုိက္ေတြသာ နည္းေအာင္က်င့္ပါ ႏွစ္ လ ေန႔ရက္ နာရီေတြဟာ အခ်ိန္အလကား မကုန္ေစရာ၊ ကာမဂုဏ္ ရမၼက္ဆုိးကု္ ဖ်က္ခ်ိဳးႏုိင္မွသာ၊ ျဖစ္ရာ ဘ၀သံသရာ...ပညာပါရမီ ႀကီးရင့္ေအာင္ဖုိ႔သာ အတီတာ...မုိက္စပ်ိဳးလုိ႔ မုိက္ဆုိးခဲ့တာ ...ယခုလဲ မုိက္ဆဲမွန္စြာ...ေရွ႕ကုိတုိးလု
ေတဘုမၼာအဖြင့္ကုိဖတ္ရင္း ေတဘုမၼာသီခ်င္းကုိ ႏႈတ္က ကၽြန္ေတာ္ရြတ္ၾကည့္ေနမိတာပါ။
ေၾသာ္.. ဖန္တစ္ရာေတ.. ေန႔စဥ္ဘ၀ထဲမွာမွ ယခုလဲ မုိက္ဆဲမွန္စြာ..ေရွ႕ကုိတုိးလုိ
..................
စာေရးဆရာဆုိတာ ဘယ္တကၠသုိလ္ကမွ ေမြးထုတ္လုိ႔မရပါဘူးတဲ့။ စာေရးဖုိ႔နည္းလမ္းေတြ၊ စာေရး နည္းေတြ အေျခခံအားျဖင့္ ရွိၾကေပမယ့္ တကယ့္တကယ္ေရးတဲ့အခါ မလြယ္ကူလွပါဘူး။
ဒီအထဲမွာမွ ရသေလးေတြ၊ အေတြးေလးေတြၿပီးေတာ့ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲျခင္းဆုိင္ရာေလ
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ကုိယ့္စိတ္ကုိ ဆုံးမတဲ့အေနနဲ႔ စာေရးတယ္။ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိဆုံးမတာေလးေတြကုိ
ခုေတာ့ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ဆုံးမႏုိင္ဖုိ႔အတြက္ စာအရင္ဖတ္ေနရတာပါ။ စာအုပ္ကခုထိဖတ္လုိ႔ မၿပီးေသး ပါဘူး။ ဖတ္ရင္း အေတြးေတြ၀င္လာလုိက္။ ရပ္ထားလုိက္။ ၀င္လာတဲ့အေတြးေလးေတြထဲက သတိရမိတာေလးကုိ မွတ္စုထဲ ေကာက္ေရးလုိက္လုပ္ေနမိတာပါ။
တစ္ခါတစ္ေလ စာတစ္ပုိဒ္ေလာက္ဖတ္ရေသး အေတြးေတြက ေတာက္ေလွ်ာက္၀င္ၿပီး အခ်ိန္ကုန္သြား လုိ႔ စာအုပ္တစ္အုပ္ၿပီးေအာင္ မဖတ္လုိက္ရတာက မ်ားေနၿပီ။
ခုလည္း စာေရးဖုိ႔ ေခါင္းစဥ္ရွာမရလုိ႔ စာအုပ္ဖတ္ေနပါတယ္ဆုိမွ စာအုပ္ကုိ ၿပီးေအာင္မဖတ္ႏုိင္ဘူး။
ဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ဘာေခါင္းစဥ္၊ ဘယ္အေၾကာင္းအရာကုိ ေရးရမလဲဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္ ဘာေရးရင္ ေကာင္းမလဲဗ်ာ ကြယ္ရုိ႕။
ကုိယ္စိတ္ႏွစ္ပါးခ်မ္းသာေပ်ာ္ရႊ
ေမာင္ပုိင္
၂၅-၈-၂၀၁၃။—