အိပ္မက္မဟုတ္ဘူးးးတကယ္ အပိုင္း၂

ညဆယ္နာရီခြဲေလာက္မွာပဲ စခန္းခ်ရမယ့္ ေတာတြင္းက ကမ့္ပ္တဲအစုတ္ေလး ဆီကို ဆိုက္ေရာက္ခ့ဲႀကပါသတ့ဲကြယ္။အရင္ေရာက္ႏွင့္ေနတ့ဲ ရစ္ကီေခၚ ေရွ႕ေျပးအဖြဲ႔ေတြက မီးေမႊးျပီး ဟန္းေကာေတြနဲ႔ ထမင္းခ်က္ေနႀကပါသတ့ဲကြယ္။ အားကိုးရျပီး မာတ့ဲအဖြဲ႔ဝင္ေတြကို ေနာက္ဆံုးကေန ခ်န္ေလွ်ာက္ျပီး ဘက္ကီလုပ္ခိုင္းထားတ့ဲ အဖြဲ႔လည္းရွိသတ့ဲကြယ္။ 

ေကာင္မေလးတို႔က ဘက္ကီအဖြဲ႔နဲ႔အတူတူပန္းဝင္လာခ့ဲႀကတယ္ေပါ့ကြယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လည္း ဆိုေတာ့ မေလွ်ာက္ႏိုင္ေတာ့လို႔ တရြတ္ဆြဲေနတ့ဲ ေကာင္မေလးတို႔အဖြဲ႔ကို ဘက္ကီေတြက ေစာင့္ေခၚေပး ေနရလို႔ပါတ့ဲကြယ္။ဒီလိုနဲ႔ ေနာက္က်တ့ဲအတြက္ အိပ္စရာေနရာကလည္း တဲေပၚမွာမက်န္ေတာ့ဘူးတ့ဲကြယ္။တဲရဲ႕ေနာက္ဆံုးက်က်ေနရာမွာလြတ္ေနတာေတြ႔လို႔ အေျပးအလႊားသြားေတာ့ ႀကမ္းကြ်ံေနတဲ့ အေပါက္ႀကီးကို ေတြ႔ရပါေလေရာတ့ဲကြယ္။

ေကာင္မေလးလည္း လြတ္တ့ဲေနရာေလးကိုပဲ အရယူျပီး သူငယ္ခ်င္းသံုးေယာက္ ျဖစ္သလို အနားယူဖို႔ျပင္ဆင္ေပးပါသတ့ဲကြယ္။ဒါေပမယ့္ ႀကမ္းေပါက္က်ယ္ေနရာကို ဘာလုပ္ရမွန္းမသိျဖစ္ေနခ့ဲပါသတ့ဲ။သံပုရာခ်ိဳဟာ တဲေအာက္ျပန္ဆင္းျပီး ထမင္းခ်က္ေနတ့ဲ အဖြဲ႔ေတြထဲက ထင္းေခ်ာင္းတစ္ေခ်ာင္း ဆြဲယူလာျပီး ၾကမ္းေပါက္ၾကီးေပၚကို ကန္႔လန္႔ျဖတ္တင္၊ အဲ့ဒီအေပၚကို ညစ္ပတ္မဲတူးေနတ့ဲ ေဝါ့ကင္းရွဴးေလးထပ္တင္ျပီးးး အ့ဲဒီေဝါ့ကင္းရွဴးကိုေခါင္းအံုးျပီး ေက်ာပိုးအိတ္ကို ဖက္လံုးလုပ္ျပီး "ဘာကိစၥရွိရွိ ငါ့ကိုလာမႏိႈးၾကနဲ႔။" လို႔မွာၾကားျပီး ဇီဇာေၾကာင္ျပီး ရြံတတ္တ့ဲ သံပုရာခ်ိဳတစ္ေယာက္ အိပ္ေပ်ာ္သြားရွာသတ့ဲကြယ္။

ေကာင္မေလးနဲ႔ မိုးမိုးတို႔လည္း သူတို႔သူငယ္ခ်င္းအျဖစ္ကိုၾကည့္ျပီး မရယ္ပဲ မေနႏိုင္ၾကေတာ့ပါဘူးတ့ဲကြယ္။တဲေအာက္ကိုဆင္းလာေတာ့ ေကာင္ေလးကထမင္းခ်က္ေနရာကေန ေကာင္မေလးကိုလွမ္းေခၚလိုက္သတ့ဲ။ "ထမင္းကက်က္ေတာ့မွာပါ။ခဏေနရင္ စားလို႔ရျပီေနာ္။ ဗိုက္ဆာေနျပီလားးး" "ရပါတယ္မဆာပါဘူးးး အေမာလြန္ေနလို႔ မဆာေသးပါဘူးး။" "Girl... ဟိုးအေပၚကိုေမာ့ၾကည့္လိုက္ ႀကယ္မႈန္ေလးေတြ ျပည့္က်ပ္ေနတာ ေနရာလပ္မရွိဘူးေနာ္။" "ကိုက ႀကယ္ေတြကို ၾကည့္ရတာ သေဘာက်တယ္ေပါ့!! Girlလည္းေက်ာက္ဆည္ကအိမ္မွာဆို ျခံထဲဆင္းျပီး ၾကယ္ေတြကို ၾကည့္ေလ့ရွိတယ္။" "ကို...ငယ္ငယ္ကေတာ့ အိမ္ေရွ႕က ကြပ္ပ်စ္ေပၚမွာ အိပ္ျပီးၾကည့္ေလ့ရွိတယ္။ခုေတာ့မႏၲေလးရဲ႕ ေျပာင္းလဲလာတ့ဲ ျမိဳ႕ျပပံုစံေတြေၾကာင့္ ဘာၾကယ္မွ မျမင္ရေတာ့ပါဘူးကြာ။Girl ကလည္းကိုနဲ႔ ဝါသနာတူတယ္ေနာ္။" "ဟိုးးးက နဂါးေငြ႔တန္းကိုေတြ႔လားကို..." "အင္းးးေတြ႔တယ္။သစ္ပင္ေတြ ကြယ္ေနေတာ့ တစိတ္တပိုင္းပဲျမင္ရတယ္ေနာ္။ ေနရာေရႊ႕ႀကည့္ၾကမလားးး "

"ေဟ့ေကာင္ဆန္းမင္းးး... ထမင္းက်က္ ေနျပီေနာ္ မစားေတာ့ဘူးလားးး မစားလည္းရတယ္ဇြတ္မေကြ်းဘူး၊မင္းယူလာတ့ဲဟင္းထုပ္ပဲေပး။" "Girlေရ ကိုတို႔ထမင္းသြားစားၾကစို႔ေနာ္။" ထမင္းပူပူေတြကို ဟန္းေကာအဖံုးထဲ ထည့္စားတ့ဲသူ၊ ထမင္းဘူးထဲထည့္စားတ့ဲလူေတြရွိသလို ဝါရင့္ေတာင္တက္သမားေတြကေတာ့ကြ်တ္ကြ်တ္အိတ္ထဲထည့္ျပီး တစ္ခါသံုးလက္အိတ္စြပ္ထားတ့ဲလက္နဲ႔ အားရပါးရစားၾကပါတယ္တ့ဲ။ဟင္းေတြကလည္း တစ္ေယာက္၃မ်ိဳးဆီေလာက္ထည့္လာ ၾကေတာ့ အမ်ိဳးအစားစံုလင္ျပီး ဘုန္းၾကီးဆြမ္းပြဲႀကီးလိုပါပဲတ့ဲကြယ္။ ဒါကိုပဲ ဟိုဘက္ဝိုင္း ဒီဘက္ဝိုင္းကူးျပီး ဟင္းယူတ့ဲလူေတြနဲ႔ စည္ကားသိုက္ျမိဳက္ျပီး ဆူဆူညံညံျဖစ္ေနခ့ဲႀကတာေပါ့ကြယ္။ 

စားေသာက္ျပီးၾကေတာ့ ပါလာတ့ဲ ေကာ္ဖီမစ္ တီးမစ္ေတြနဲ႔ မုန္႔မ်ိဳးစံုကို အခ်ိဳတည္း ၾကျပန္ပါတယ္။အဖြဲ႔ေခါင္းေဆာင္က ကြ်တ္ကြ်တ္အိတ္ခြံေတြ၊ခ်ိဳခ်ဥ္ခံံြေတြႏွင့္တကြ အမိႈက္သရိုက္ႏွင့္ စြန္႔ပစ္ပစၥည္းဟူသမွ်ကို စနစ္တက် ေကာက္ယူသိမ္းဆည္းခိုင္းပါသတ့ဲကြယ္။ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္လည္း အမိႈက္မွန္သမွ်ကို မပစ္ရဘဲ သိမ္းဆည္းယူေဆာင္လာရတ့ဲ အိတ္ေတြကိုပါ ထုတ္ယူခိုင္းျပီး အားလံုးကို မီးရိႈ႕ဖ်က္ဆီးေစပါသတ့ဲကြယ္။ျပီးရင္အေပါ့အေလးသြားဖို႔ ေယာက်္ားေလးသပ္သပ္ မိန္းကေလးသပ္သပ္ ဆန္႔က်င္ဘက္ အရပ္မ်က္ႏွာေတြကို သတ္မွတ္ေပးပါတယ္တ့ဲ။

ညဆယ့္ႏွစ္နာရီအတိမွာ အိပ္ရာဝင္ခိုင္းျပီး ေယာက်္ားေလးေတြက တဲအျပင္ဘက္ေျမျပင္ေပၚက မီးပံုေဘးမွာ ျဖစ္သလိုအိပ္ၾကရသတ့ဲကြယ္။ "ေနာက္မွပဲ Girl နဲ႔အတူတူ နဂါးေငြ႔တန္းကို ၾကည့္ျပီး နကၡတာရာေတြကို အမ်ိဳးအစားနဲ႔ နာမည္ေတြပါခြဲျပီး ရွင္းျပေပးမယ္ေနာ္။ခုေတာ့သြားအိပ္ခ်ည္ေတာ့။ဆရာကၾကည့္ေနတယ္။ ေတာ္ၾကာဆူခံရလိမ့္မယ္။" "ဂြတ္ႏိုက္ပါ.." မနက္၅နာရီထိုးလို႔မႏိုးေသးသူေတြကို ႏိႈးႀကရာကေန ဆူဆူညံညံျဖစ္လာျပီး ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ အိပ္ရာကႏိုးလာခ်ိန္မွာေတာ့ သူမရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းသံပုရာတစ္ေယာက္က ဖီးလိမ္းျပင္ဆင္ျပီး အဆင္သင့္ အေနအထားနဲ႔ ေက်ာပိုးအိတ္ကို ရင္မွာပိုက္ရင္း ျပံဳးျပံဳးၾကီး ထိုင္ၾကည့္ေနတာကို ေတြ႔လိုက္ရ သတ့ဲကြယ္။ 
မ်က္ႏွာသြားသစ္ရင္း မိုးမိုးကေျပာတယ္ "ဒီေလာက္ပင္ပန္းျပီး ေတာထဲေတာင္ထဲေရာက္ေနတာေတာင္ အလွျပင္မပ်က္ဘူးးး မက္စ္ကာလာေတြ သံုးထားလိုက္တာ မ်က္ေတာင္တု ၾကီးၾကလို႔။ သူ႔ေက်ာပိုးအိတ္ထဲလည္း အ့ဲဒါေတြနဲ႔ ျပည့္ေနပံုရတယ္။နင့္သူငယ္ခ်င္းကို ၾကည့္လို႔ကိုမရဘူးးး။ " "ကိုယ့္ဝါသနာနဲ႔ကိုယ္ပဲကြယ္... ျပီးေတာ့ အေဆာင္မွာ တစ္ခန္းထဲအတူတူ ေနေနၾကတာ သူလည္းမိုးမိုးရဲ႕သူငယ္ခ်င္း ပဲေလ။"

အဆင္သင့္တည္ျပီးသားေရေႏြးကို ဟန္းေကာထဲကယူျပီး ေကာ္ဖီေဖ်ာ္ၾက ေသာက္ၾကစားၾကနဲ႔ မနက္၆နာရီအတိမွာ တန္းစီလူစစ္ၾကျပီး ေျခလ်င္ခရီးကို တဖန္ျပန္လည္စတင္ခ့ဲပါတယ္တ့ဲ။ ဒီတစ္ခါေတာ့ ေကာင္ေလးက ေကာင္မေလးရဲ႕ အေနာက္ကေန မခြာတမ္း ေဖးကူမရင္း လိုက္လာခ့ဲပါသတ့ဲကြယ္။ မိုးမိုးအပါအဝင္ သူငယ္ခ်င္းေတြက အလိုက္တသိ ဖာသိဖာသာ ေနၾကသေလာက္ သံပုရာကေတာ့ ေကာင္ေလးနဲ႔ေကာင္မေလးၾကားကို စကားေတြေျပာရင္း ဝင္ေႏွာင့္ယွက္လိုက္ ခဏထိုင္နားရင္လည္း လူကိုယ္တိုင္ ဝင္ေႏွာင့္ယွက္လိုက္နဲ႔ ဆိုေတာ့ သိပ္ျပီးလြတ္လပ္ေပ်ာ္ရႊင္စြာ စကားေျပာခြင့္ မရၾကရွာဘူးေပါ့ကြယ္။ 
အလိုက္ကမ္းဆိုးမသိတ့ဲ သံပုရာကို မိုးမိုးက မ်က္ေစာင္းထိုးလိုက္ ဘုၾကည့္ၾကည့္လိုက္နဲ႔ ေလွ်ာက္ေနၾကတာဟာ မနက္၇နာရီေလာက္မွာပဲ ေက်ာက္ေခတ္လူသားေတြ ေနထိုင္ခ့ဲတ့ဲ ျပဒါးလင္းဂူႀကီးဆီကို ဆိုက္ေရာက္သြားၾက ပါသတ့ဲကြယ္။ေက်ာက္ေခတ္လူသားေတြ ေနထိုင္ခ့ဲတ့ဲဂူၾကီးဟာ ႀကီးမားက်ယ္ျပန္႔ျပီး ရင္သပ္ရႈေမာဖြယ္ရာ လွပပါသတ့ဲကြယ္။ လိႈင္ဂူရဲ႕ အလယ္ဗဟို တည့္တည့္အေပါက္ေနရာက အလင္းေရာင္တန္းၾကီး ကေန အေရာင္ေတြျဖာႀကေနလိုက္တာ ေက်ာက္စက္ပန္းဆြဲေတြနဲ႔ ေက်ာက္စက္မိုးေမွ်ာ္ေတြရဲ႕ စက်င္ေက်ာက္ေတြလိုမာေက်ာတ့ဲေက်ာက္သားေတြက အေရာင္ေတြကို တဖ်ပ္ဖ်ပ္လက္ေစ သတ့ဲကြယ္။ 

"ေက်ာက္ေခတ္လက္ရာ ပန္းခ်ီေတြကဘယ္မွာလဲဟင္!!!""ဒါကဂူအမွတ္၂ေလသမီးရဲ႕။ေက်ာက္ေခတ္လူသားေတြရဲ႕ လက္နက္ေတြ၊အသံုးအေဆာင္ပစၥည္းေတြ ေတြ႔ရွိေပမယ့္ ပန္းခ်ီေတာ့မရွိဘူးသမီးရဲ႕ " လမ္းျပလုပ္ျပီးရွင္းျပေပးေနတ့ဲ ေရွးေဟာင္းသုေတသနက ေဒသခံဝန္ထမ္း ဦးေလးၾကီးက ျပန္ေျဖလိုက္ပါတယ္။ "သံပုရာခ်ဥ္ကေတာ့ ပါးစပ္ပိတ္ျပီးကို မေနႏိုင္ဘူးေနာ္။ အ့ံေရာ။" မိုးမိုးစကားအဆံုးမွာ ေကာင္မေလးနဲ႔ေကာင္ေလးက ရယ္ခ်င္စိတိကို ခ်ိဳးႏွိမ္ျပီး ျပံဳးရံုျပံဳးလိုက္ၾကေပမယ့္ သံပုရာကေတာ့ သူ႔ေျပာတာမဟုတ္သလိုပဲ လုပ္ေနပါတယ္။ မိနစ္၂၀ခန္႔ေနေတာ့ အားလံုးကို အျပင္ထြက္ခိုင္းျပီး လူအျမန္စစ္ပါတယ္။ လူစံုေတာ့ဂူအမွတ္၁ကို ဆက္လက္ထြက္ခြာ ၾကျပန္ပါသတ့ဲကြယ္။

ဆယ့္ငါးမိနစ္ေလာက္ လမ္းေလွ်ာက္လိုက္ေတာ့ ဂူအမွတ္၁ကို ေရာက္သြားၾကသတ့ဲကြယ္။ေကာင္မေလး စတင္သတိထားမိလိုက္တာကေတာ့ ေဆးအနီေရာင္ ရဲရဲစိုစိုေလးေတြနဲ႔ ေရးဆြဲထားတ့ဲ ေနမင္းရဲ႕ပံုပါပဲ။ ဂူသားမ်က္ႏွာျပင္က ခပ္ခ်ိဳင့္ခ်ိဳင့္ ျဖစ္ေနတ့ဲ ေနရာေျပာင္ေခ်ာေခ်ာေလးေပၚမွာ ဝိုင္းစက္ညီညာေအာင္ ေရးဆြဲထားတ့ဲ စက္ဝိုင္းေလးပါ။ စက္ဝိုင္းေလးကို ေနမင္းရဲ႕ေရာင္ျခည္အျဖစ္ အလင္းတန္းေတြက ဝန္းရံထားပါတယ္။

"ကမ႓ၻၻာ့ပညာရွင္ေတြက ေက်ာက္ခတ္လူသားရဲ႕ပန္းခ်ီပံုေတြထဲမွာ ဒီျပဒါးလင္းဂူက ေနမင္းပံုကို သေဘာအက်ဆံုး အခ်ီးက်ဴးဆံုးပဲကြယ့္။ တျခားေက်ာက္ေခတ္ ပန္းခ်ီပံုေတြက ေနမင္းမွာ ေရးစ္ေတြမပါဘူးေလ။ ဒီဂူက ေက်ာက္ေခတ္လူသားကသာ ေနမင္းကို ေရာင္ျခည္ေတြ ထည့္ဆြဲေပးထားတာေပါ့။ ဒီျပဒါးလင္းဂူက ေက်ာက္ေခတ္လူသားရဲ႕ ပန္းခ်ီေတြဟာ သိပ္ကိုအ့ံခ်ီးဖြယ္ေကာင္းတ့ဲ လက္ရာေတြေပါ့။" "Girl…ေလာေလာဆယ္ ဒီကပညာရွင္ဦးေလးေျပာျပတာေတြ အရင္နားေထာင္ႏွင့္ေနာ္။ ျပီးရင္ ကိုကဒီေက်ာက္ေခတ္ဂူအေႀကာင္းနဲ႔ ပတ္သတ္တ့ဲ ျဖစ္ရပ္မွန္ပံုျပင္ေလး ေျပာျပမယ္။" ခ်ိဳသာေအးျမတ့ဲ အျပံဳးေလးနဲ႔အတူ ေကာင္မေလးက ေကာင္ေလးကို ေခါင္းျငိမ့္ျပလိုက္ပါသတ့ဲ ကြယ္။

"လူရဲ႕လက္ဖ်ံရိုးပံုေတြ၊ စိုင္ပံုေတြ ႏြားသားအမိပံုေတြ၊လူ႔ေျခေထာက္ရိုးပံုေတြ ဟာ လက္ရာေျမွာက္ျပီး ရွင္းလင္းသပ္ရပ္သလိုပဲ ေဆးသားကလည္း ႏွစ္ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာႀကာတာေတာင္ နီရဲလတ္ဆတ္ေနတုန္းပါပဲ။ဂ်ပန္နဲ႔ ျပင္သစ္ပညာရွင္ေတြရဲ႕ ေျပာၾကားခ်က္အရေတာ့ ဒီေဆးအနီဟာ တိရိစၦာန္ေသြးအပါအဝင္ သစ္ေခါက္ေတြနဲ႔ ေရာျပီးေဖာ္စပ္ထားပါတယ္။ထပ္ျပီးအ့ံႀသစရာေကာင္းတာကေတာ့ ေဆးသားမပ်က္ေအာင္၊ ခိုင္ခ့ံေအာင္ သဘာဝပစၥည္းတစ္မ်ိဳးကို ထည့္ျပီး ခ်ဳပ္ေဆးအျဖစ္ အသံုးျပဳထားမႈပဲ ျဖစ္ပါတယ္။" "ေကာင္းလိုက္တ့ဲ တီထြင္ဖန္တီးမႈပါလားးးေက်ာက္ေခတ္ပန္းခ်ီဆရာရယ္..." ေကာင္မေလးက အားက်မႈေတြနဲ႔ တီးတိုးေရရြတ္ လိုက္ပါသတ့ဲကြယ္။

ေနထက္ထက္ေအာင္