ဘတ္စ္ကားေပၚမွ အေတြးမ်ား
================
ရုံးပိတ္ရက္တစ္ခုမွာ မန္ခ်က္စတာျမိဳ႔ထဲကိုသြားဖိ
ကားေရွ႔ပိုင္းေနရာက်ယ္ေတြက ကေလးမိခင္ေတြ၊ မသန္စြမ္းသူေတြနဲ႔ အဘိုးအဘြားေတြအတြက္ပါ။ ဘယ္သူမွ၀င္မထိုင္သလို ထိုင္ေနရင္လည္း ထေပးဖို႔ေျပာစရာမလိုပါ။ ရန္ကုန္မွာေတာ့ သံဃာေတာ္မ်ားအတြက္သာလို႔ စာေရးထားတဲ့ေနရာမွာထိုင္ေနျ
ကားဆရာက ခံုျပည့္ေလာက္ျပီဆိုရင္ ေနာက္ထပ္တက္လာတဲ့ခရီးသည္ကို
ကားၾကီးစထြက္ေတာ့လည္း ျဖည္းျဖည္းမွန္မွန္ပဲ။ ခရီးသည္ေတြ အႏၱရာယ္ကင္းဖို႔အဓိကပါ။ သူတို႔ဆီမွာ ဘတ္စ္ကားေမာင္းသမားျဖစ္ဖို႔
သူတို႔ရဲ့ လမ္းေပၚကစည္းကမ္းေတြကလည္း ကြ်န္မအတြက္ေတာ့ အဆန္းပါ။ မ်ဥ္းက်ားမွာ ျဖတ္ကူးဖို႔ေစာင့္ေနတဲ့လူကိ
အရမ္းထူးဆန္းတာေတြလည္း ရွိပါေသးတယ္။ မီးပိြဳင့္အားလံုး မီးလင္းေနျပီး ယာဥ္ထိန္းရဲလံုး၀မရွိပါ။ ပုန္းျပီးေစာင့္ဖမ္းတာမ်ဳိး
မွတ္တိုင္ေရာက္ခါနီးလို႔ ဆင္းခ်င္ရင္ ေခါင္းေလာင္းခလုတ္ႏွိပ္လိုက
အားလံုးသိတဲ့အတိုင္း ျဗိတိန္ဆိုတာ ဒီမိုကေရစီဘိုးေအႏုိင္ငံမ်ာ
၁၉၆၀ ျပည့္ႏွစ္တုန္းက ျမန္မာႏုိင္ငံလိုျဖစ္ရပါေစမ
သႏၱာ၀င္း
( မတ္လ ၂၂-၂၈၊ ၂၀၁၀ ထုတ္ The Voice weekly တြင္ ေဖာ္ျပျပီးျဖစ္ပါတယ္။ )