Image may be NSFW.
Clik here to view.
ကြ်န္မတို႔ ဖရက္ရွာ အျဖစ္တကၠသိုလ္ ေရာက္ေတာ့ ဂ်ပန္ေမဂ်ာနဲ႔ ဂ်ာမန္ေမဂ်ာေတြက သိပ္ကိုစည္းလံုးျပီး အားက်စရာေကာင္းေအာင္ ထက္ျမက္ၾကပါတယ္။ ဂ်ပန္ေမဂ်ာက ဆင္တူေမဂ်ာအက်ႌေတြကို ရက္ပိုင္းအတြင္း ဝတ္ဆင္ၾကပါတယ္။ ဂ်ာမန္ေမဂ်ာကေတာ့ဘယ္သူေတြက ဘယ္လိုထုတ္မွန္းမသိ ေပမယ့္သူတို႔ေတြက ေမဂ်ာတံဆိပ္နဲ႔ တူညီတီရွပ္ေတြကို ၃မ်ိဳးေလာက္ ထုတ္ဝတ္ေနၾကပါျပီ။ တစ္ျခားေမဂ်ာေတြ ကလည္း တရက္ျပီးတစ္ရက္ ကိုယ့္ေမဂ်ာရွပ္ေတြ ထုတ္ဝတ္ကုန္ၾကပါျပီ။
ကြ်န္မတို႔လည္း ေမဂ်ာတီရွပ္ ဆင္တူကို ဝတ္ခ်င္လိုက္ၾကတာ တပိုင္းေသေနတာပါပဲ။ဒါနဲ႔ အမ်ိဳးသားECကို ေမဂ်ာရွပ္ထုတ္ဖို႔ ေျပာၾကေတာ့ သူက ဌာနမွဴးက ထုတ္ခြင့္မေပးဘူးလို႔ ေျပာပါတယ္။ဒါနဲ႔ ကြ်န္မနဲ႔သူငယ္ခ်င္း တစ္သိုက္က ဌာနမွဴးကို သြားေျပာၾကပါတယ္။ဌာနမွဴးက "မႏွစ္က တတိယႏွစ္ေက်ာင္းသားေတြကို ထုတ္ခြင့္ေပးထားတယ္။ ဒီႏွစ္ဒုတိယႏွစ္ေက်ာင္းသားေတြ အလွည့္ေလ။ သမီးတို႔ထုတ္ခ်င္ရင္ ေနာက္ႏွစ္မွထုတ္ပါ"တ့ဲ။
"အ့ဲဒါဆိုရင္ လာမယ့္ ဖရက္ရွာဝဲလ္ကမ္း အမီ ထုတ္ေပးပါတီခ်ယ္။
တျခားေမဂ်ာေတြက ကိုယ္္ပိုင္ေမဂ်ာတီရွပ္ေတြ ထုတ္ဝတ္ကုန္ေတာ့ မိုင္နာခန္းမွာ ဆံုရင္ သမီးတို႔ေရာ ေမဂ်ာတီရွပ္မရွိေသးဘူးလားးး ဘာလို႔မရွိတာလဲလို႔ေမးခံရတယ္တီခ်ယ္။ သမီးတို႔ သိပ္မ်က္ႏွာငယ္ရတာပဲ။"
"ဖရက္ရွာဝဲလ္ကမ္းအမီေတာ့ မရဘူးကြယ့္ ဒီမယ္ၾကည့္ " ဆိုျပီးေတာ့ ကြန္ပ်ဴတာကေန ပံုတစ္ပံုျပပါတယ္။ လူဝံရုပ္ေပါက္ေနတ့ဲ လူျဖစ္စပံုစံရွိတ့ဲ ရုပ္ၾကီးေတြနဲ႔ စိမ္းစိမ္းစိုစို ျမက္ပင္ေတြေပၚ ထိုင္ျပီး ပါးစပ္ၾကီးေတြဟျပီး စာလိုက္ဆိုေနတ့ဲ ပံုေတြပါ။ ပန္းခ်ီဆြဲတ့ဲ ကင္းဗတ္စလိုေပၚမွာ အကၡရာေတြ ဗ်ည္းေတြေရးထားျပီး ဆံက်စ္က်စ္ထားတ့ဲ လူဝံရုပ္မေပ်ာက္ေသးတ့ဲ ကမ႓ၻာဦးလူသားရုပ္နဲ႔ ဆရာမက သစ္ပင္ေအာက္မွာ စာသင္ေနတ့ဲပံုၾကီးပါ။
"အ့ဲဒီပံုကို ပန္းခ်ီဆြဲတတ္တ့ဲလူ ရွိလားးး ရွိရင္ေတာ့ အက်ႌမွာ တံဆိပ္ရိုက္ျပီး ျမန္ျမန္ရမယ္။ အခုေတာ့ ဘယ္သူမွမဆြဲတတ္လို႔ ေမဂ်ာတီရွပ္ မရႏိုင္ေသးဘူးးး ကိုယ့္ဘာသာလည္း ထုတ္ခ်င္တိုင္းထုတ္ခြင့္ ဆရာမကမေပးႏိုင္ဘူးးး။ "
ဌာနကအျပန္မွွာပဲ ဒုတိယႏွစ္အတန္းက အကိုေတြအမေတြကို ဝင္ေတြ႔ျပီး ဒီကိစၥကို ဆက္ေဆြးေႏြးပါတယ္။ ပန္းခ်ီဆြဲတတ္သူတစ္ေယာက္ အျမန္ရွာဖို႔နဲ႔ မရလည္း တျခားလြယ္တ့ဲပံုသံုးျပီး တီရွပ္အက်ႌကို ဝဲလ္ကမ္းအမီ ထုတ္ေပးဖို႔ ေတြကို ေျပာျဖစ္ၾကပါတယ္။သူတို႔အားလံုးက ဘယ္လိုအၾကံျပဳခ်က္ကိုမွ လက္မခံဘဲ ပန္းခ်ီဆြဲတတ္တ့ဲ လူတစ္ေယာက္ မိုးေပၚက က်လာမယ့္အခ်ိန္ ကို ဌာနမွဴးနဲ႔အတူ ေမွ်ာ္လင့္ေစာင့္စားေန ၾကပါတယ္။
ဒုတိယႏွစ္အခန္းက ထြက္လာေတာ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္သိုက္လည္း စိတ္ဓါတ္ေတြက်ေနၾကပါျပီ။ ကြ်န္မရင္ထဲ မွာေတာ့ ေဒါသေတြ အလိပ္လိုက္ ထြက္ေနပါတယ္။ ဒီေလာက္ပိစိေညွာင့္ေတာက္ ကိစၥေလးကို ဘာလို႔အၾကီးအက်ယ္ေတြးျပီး ခက္ခဲေနရတာလဲ။ မလုပ္ႏိုင္ရင္ မလုပ္တတ္ရင္ ေဘးဖယ္ေနလိုက္ေတာ့။ လုပ္တတ္တ့ဲသူ လာလုပ္လိမ့္မယ္...
အ့ဲလိုေတြေတြးမိျပီး ကိုယ့္အခန္းထဲျပန္ေရာက္ေတာ့ ဖရက္ရွာ ဝဲလ္ကမ္းအမီ ေမဂ်ာတီရွပ္လိုခ်င္ရင္ စာရင္းေပးျပီး စာရံေငြ ငါးရာတစ္ခါတည္းေပးပါ ဆိုျပီး စာရင္းေကာက္လိုက္ပါတယ္။ဌာနကေန အတူတူျပန္လာတ့ဲ သူငယ္ခ်င္းေတြက သူတို႔လည္း ေမဂ်ာတီရွပ္ယူပါ့မယ္။ ဒါေပမယ့္ ေမဂ်ာအက်ႌထုတ္တ့ဲထဲေတာ့ မပါပါရေစနဲ႔ဆိုျပီး ျဖစ္ကုန္ေရာ။ အ့ဲဒါနဲ႔ အတူတူလႈပ္ရွားဖို႔ ဘယ္သူက်န္လဲဆိုေတာ့ ေမလ့ဲတစ္ေယာက္ပဲ က်န္ပါတယ္။ "နင္သာ တကယ္လုပ္မယ္ဆိုရင္ ငါေရာပါမယ္။" "ေအးးးး"
ေဖေဖက မနက္ေက်ာင္းပို႔ျပီး ျပန္သြားတာနဲ႔ ေမလ့ဲစက္ဘီးေလးနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ ေက်ာင္းလစ္ျပီး ႏွစ္ရက္ဆက္တိုက္ လႈပ္ရွားၾကပါတယ္။ဒီလိုနဲ႔ စံုစမ္းလိုက္တာ ေစ်းခ်ိဳေတာ္နဲ႔ အေရွ႕ဘက္တိုက္တန္းက တီရွပ္အျဖဴလက္ကားေရာင္းတ့ဲ ဆိုင္ေတြ အကုန္ႏွ႕ံကုန္ပါတယ္။၃၅လမ္းတစ္ေၾကာက တံဆိပ္ရိုက္ဆိုင္ေတြ တစ္ဆိုင္မက်န္ဝင္စံုစမ္းပစ္ပါတယ္။
ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ ေစ်းခ်ိဳျပီး သေဘာေကာင္းတ့ဲ တံဆိပ္ရိုက္ဆိုင္ကို ေရြးလိုက္ပါတယ္။ သူကလည္း ပံုေတာင္းပါတယ္။ ကိုရီးယားအလံလည္း မျမင္ဖူးလို႕ ဓါတ္ပံုေပးပါလို႔ ဆိုပါတယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ ဘာပံုေပးရမွန္းမသိ အလံလည္းဘယ္သြား ရွာရမွန္းမသိေတြ ျဖစ္ျပီး သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ ကလယ္ကလယ္ေတြ ျဖစ္ကုန္ေရာ။
"ေမလ့ဲေရ…ဌာနမွဴးအခန္းထဲက ျပကၡဒိန္ၾကီးက ကိုရီးယားသံရံုးက လက္ေဆာင္ေပးထားတာဟ။ ကိုရီးယားအလံလည္း ပါတယ္။ ရိုးရာပံုေတြလည္း အမ်ားၾကီးပဲ။ အဲ့ပံုေတြ ႐ရင္ သိပ္ေကာင္းမွာပဲ။" "ေပးေနလိမ့္မယ္ နင့္ဂ်ီးေတာ္ ဌာနမွဴးက။ ဒါေတြလုပ္ေနမွန္း သိရင္ေတာင္ ေခၚတားမွာ ေသခ်ာတယ္။"
"သူမသိေအာင္ယူမွာေပါ့ဟ။" "ျပကၡဒိန္က အဖိုးမတန္ဘူးေနာ္၊ ျပႆနာ တက္ရင္ေတာ့ အမႈကအႀကီးၾကီးပဲ။ခိုးမႈတ့ဲ ခိခိ" "အမ္မာ ဘာလို႔ခိုးရမွာလဲ။ဒီမွာ ကေလးကတည္းက ငါးပါးသီလကို ခါးဝတ္လိုျမဲလာတာ သိရဲ႕လားးး" "ဦးတို႔ အန္တီတို႔ကိုေႀကာက္လို႔ ျမဲတာမလားးး မသိခက္မယ္။" "ဘာေႀကာင့္ျမဲျမဲဟာ ျမဲရင္ျပီးတာပဲ။ငါက ျပကၡဒိန္ကို ခဏငွားျပီး ျပန္ေပးမွာပါဟ။ တီခ်ယ္ၾကီး လက္ခ်ာဝင္ေနတ့ဲအခ်ိန္ သြားယူမယ္ေလ။ ျပီးရင္ ခ်က္ျခင္းျပန္ေပးလိုက္မယ္။"
"အယ္....လြယ္တာ။နင္၃၅လမ္းလည္း ေရာက္ေရာ လက္ခ်ာခ်ိန္လည္းျပီးေရာေနမွာ ဘယ္လိုျပန္လာလို႔ အခ်ိန္မီမွာလဲ။" "၃၅လမ္းထိ ဘာလို႔သြားမွာလဲဟ။ တကၠသိုလ္ ဓမၼာရံုေဘးက White Rose မွာမိတၱဴဆြဲျပီး ျပန္လာထားရင္ ၅မိနစ္ မၾကာပါဘူး။ ဒီေန႔ညေန ေက်ာင္းကအျပန္ White Roseကိုဝင္ေျပာ ထားလိုက္မယ္ေလ။မနက္ျဖန္ ျပကၡဒိန္တစ္ခု မိတၱဴကူးဖို႔ ယူလာပါမယ္။ ေရာက္တာနဲ႔ခ်က္ျခင္းကူးေပးပါ ဆိုျပီး ေငြပါတစ္ခါတည္းႀကိဳေခ်ေပးလိုက္မယ္။"
ေနာက္တစ္ရက္မွာေတာ့...... "ေမလ့ဲေရ...ဌာနမွဴးေတာ့ တတိယႏွစ္အခန္းထဲ ဝင္သြားျပီ။ ငါတို႔သြားျဖဳတ္ၾကစို႔။" "ဟိုခံုအျမင့္ၾကီးယူဟ။ ဒီေခြးေျခေလာက္နဲ႔မရဘူး။ ျပီးရင္ငါတက္ျဖဳတ္မယ္။ေနေနက ခံုကိုင္ေပးထားးး။" "အမေလးးး ဘုရားဘုရားးး တီခ်ယ္ၾကီးက တစ္ခုခုေမ့လို႔ ျပန္လာယူရင္ေတာ့ ပြဲျပီးျပီ။ ေႀကာက္ထွာ" "ေဟ့ေကာင္ ေသခ်ာကိုင္ထားးး ေလွ်ာက္ေအာ္မေနနဲ႔။"
"ကိုင္ထားတာာပဲကို။" "အာ့ဆိုခံုက ဘာလို႔လႈပ္ေနတာလဲ။" "ဘယ္သိမလဲ။ လႈပ္ခ်င္လို႔ လႈပ္တာေနမွာေပါ့။" "ဟ့ဲ ဘာလုပ္ေနၾကတာလဲ။" "အယ္...တီခ်ယ္ခ်ိဳ ဒီျပကၡဒိန္ျပဳတ္က်ေနလို႔ ျပန္ခ်ိတ္ ေပးေနတာပါ။" "ေအးေအး မရလည္းထားခ့ဲလိုက္။တီခ်ယ္က ကေလးေနမေကာင္းျဖစ္ေနလို႔ အခုမွေရာက္တာ။အတန္းဝင္ရမွာ ေနာက္က်ေနလို႔ သြားျပီေနာ္။ သမီးတို႕လည္း အတန္းေနာက္က်မယ္။သြားၾကေတာ့။" "ဟုတ္ကဲ့။ "
"ဒါေလးျဖဳတ္တာကို ဒီေလာက္ၾကာသလားကြ။ ဆင္းေတာ့ ငါျဖဳတ္မယ္။" "သံမိႈက ၾကီးျပီးေကာက္ေနတာဟ။ အေပါက္ကက်ဥ္းေနတယ္။ရျပီရျပီ။" ျပကၡဒိန္ကို ႏွစ္ခ်ိဳးဖြဖြေခါက္ယူျပီး ေျခကုန္သုတ္ၾကသည္။ အားလံုးျပီးေတာ့ ျပကၡဒိန္ၾကီးကို ေနရာတက် ျပန္ခ်ိတ္ေပးခ့ဲပါသည္။ အားလံုးေပါင္း ၾကာခ်ိန္ခုႏွစ္မိနစ္ခန္႔ရွိပါသည္။ျပီးေတာ့မွ မိတၱဴေလးေတြယူျပီး တံဆိပ္ရိုက္ဆိုင္ အေျပးသြားရပါတယ္။
"ဒီပံုသံုးရင္ ဒီလိုျဖစ္မယ္ ညည္းတို႔ ဟိုပံုသံုးလိုက္ပါလားးး" "အာ..ၾကိဳက္ပါဘူးးး ဦးေလးၾကီးကလည္း။ ဒါကို ဒီလိုယူသံုးရင္ေရာ ျဖစ္မလားးး။" "ေမလ့ဲ...ေက်ာဘက္မွာ အ့ဲဒါထည့္ရင္အလံနဲ႔ ေမဂ်ာနာမည္က ဘယ္နားသြားထည့္မွာလဲ။" "ဟိုပံုက ဒါယူျပီးထည့္မယ္။ ဒီပံုက ဒါေလးညွပ္ထည့္လိုက္ အ့ဲေအာက္မွာ စာကိုဒီလိုေလး ကိုရီးယားလိုေရးမယ္။" "ေနာက္ေက်ာမွာေတာ့ ကာလာႏွစ္မ်ိဳး သံုးျပီး ေမဂ်ာနာမည္ကို အဂၤလိပ္လိုေရးမယ္။ သေဘာတူတယ္ မလားေနေန။" "ငါတို႔ကို မခံခ်င္ေအာင္လာစျပီး ေကာေနတ့ဲ ဟိုဂ်ာမန္ေကာင္ေတြကို ေခ်ျပီးဝတ္ျပဖို႔ ငါတို႔ကိုယ္ပိုင္ေမဂ်ာအက်ႌ ျဖစ္ရင္ျပီးေရာဟာ။ ႀကိဳက္သလိုသာလုပ္။"
"ေအးေဆးေပါ့ဟ။ဘာေတြေလာ ေနတာလဲ။" "ေအးေဆးမေနနဲ႔။ တီခ်ယ္ၾကီးအခ်ိန္ အမီျပန္ဝင္ရမယ္ေလ။ မျပီးခင္ သူရိပ္မိလို႔ မျဖစ္ဘူး။" "အာ့ဆိုအ့ဲအတိုင္း လုပ္ေပးေတာ့ ဦးေလးၾကီး။ စာေတြကို နင္ေရးေပးလိုက္ေလ ေနေန။ " "အေနာ့္လက္ေရးေတြအတိုင္း ထည့္မရိုက္နဲ႔ေနာ္ဦးေလး။ပန္းခ်ီဆရာကို ျပန္ျပီးပံုတူေရးခိုင္းေပးပါေနာ္။" "ေအးပါဟ။စိတ္ခ်။ငါအကုန္ႀကည့္ျပီး လွေအာင္လုပ္ထားလိုက္မယ္။ သဘက္ခါညေနမွ လာယူလွည့္ေတာ့။ ေျခာက္နာရီထက္မေစာနဲ႔ေနာ္။"
ေနာက္တစ္ရက္ေက်ာ္ ၾကာျပီးေနာက္... "ဦးေလးၾကီး ရျပီလားး။" "ေအးေအးးရျပီ။" "ဟာ အေနာ့္လက္ေရးႀကီးေတြအတိုင္း စာေတြရိုက္ထားတယ္ေပါ့။ လုပ္ျပီဗ်ာ။ လက္ေရးေတြက လွလည္းမလွဘူးးးး " "ဒါေပမယ့္ညည္းတို႔ ေမဂ်ာက ရွမ္းၾကီးအုပ္စုက ဒီတီရွပ္ေတြကို ေတြ႔သြားျပီး ငါ့ကိုေမးေနတယ္ဟ။ ငါလည္း မသိပါဘူးးးတပည့္ေတြက လက္ခံထားတာပါလို႔ ေျပာလိုက္ရတယ္။ ၣသူတို႔ရွမ္းအက်ႌေတြလည္း ဒီမွာပဲ တံဆိပ္ရိုက္ႀကတယ္ေလ။သူတို႔က ေတာ္ေတာ္ေဒါခီးေနၾကတယ္။ ဒီႏွစ္က သူတို႔လုပ္ရမယ့္ႏွစ္တဲ့။ ဒါကိုဖရက္ရွာေတြက လူပါးဝျပီးလုပ္တယ္ဆိုလားေျပာေနတယ္။ မနက္ျဖန္ဝဲလ္ကမ္းမွာ ေခၚျပီးေတာ့ အ့ဲေကာင္ေတြကို ဗ်င္းမယ္တ့ဲ။ လက္သီးစာေကြ်းမယ္ေတြေရာ ႀကိမ္းသြားတယ္။ ဒါေပမယ့္ ျပႆနာမရွိပါဘူးေအ။သူတို႔ကို ေက်ာ္လုပ္လို႔ ေယာက်္ားေလးေတြထင္ျပီး ႀကိမ္းတာပါ။ မိန္းကေလးေတြဆိုတာ သိရင္ မလုပ္ေလာက္ပါဘူးးး။" "ဟုတ္က့ဲဦးေလး။ယူသြားျပီေနာ္။ေက်းဇူးပါပဲ။"
"ေမလ့ဲေရ ဘယ္လိုလုပ္ၾကမလဲဟင္။ ငါေႀကာက္တယ္ဟ။ ဌာနမွဴးေရာ သူတို႔ကပါ ေသခ်ာေျပာထားပါရက္နဲ႔ ဒီလိုလုပ္တယ္ ဆိုျပီးေတာ့ ေတာ္ေတာ္ခီးေနေလာက္ျပီ။" "မထူးေတာ့ဘူးေလဟာ ေႀကာက္မေနနဲ႔ေတာ့။ ျဖစ္လည္း နင္နဲ႔ငါ အတူတူခံရမွာပဲ။" "ဟင့္အင္းးး ငါေတာ့မခံႏိုင္ပါဘူးးး ဒုတိယႏွစ္ေတြ အၾကီးျဖစ္ျပီး သံုးစားမရလို႔ ငါတို႔ဘာသာလည္း အပင္ပန္းခံ လုပ္ရေသးတယ္။ ျပီးေတာ့ လက္သီးနဲ႔လည္း ထိုးခံရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ မျဖစ္ဘူးးးဟ။ ဘယ္လိုလုပ္ၾကမလဲ။ေတာင္ၾကီးသားေတြက နာမည္တစ္လံုးနဲ႔ေနတာဟ။ ငါေၾကာက္တယ္။"
"မေၾကာက္ပါနဲ႔ ေနေနရယ္။ခံရမယ္ဆိုတာက စကားအျဖစ္ေျပာတာပါ။ လာထိၾကည့္ပါလားးး ေမလ့ဲတို႔က ျပန္တီးထဲ့လိုက္မွာေပါ့။ငါ့ကို ဆယ္တန္းတုန္းက က်ဴရွင္အသြားအျပန္ လိုက္ေႏွာင့္ယွက္တ့ဲေကာင္ရွိတယ္။ စက္ဘီးခ်င္းယွဥ္ျပီးေတာ့ ရုပ္ဆိုးသေလး ဘာေလးေတြလည္း ေျပာတယ္။ အဝတ္အစားဝတ္တာထိလည္း မဟုတ္တရုတ္ေတြ ေလွ်ာက္စတယ္ဟာ။တစ္ရက္ငါက စက္ဘီးေပါက္လို႔ ဘီးဖာဆိုင္ဝင္ေတာ့လည္း သူက ဘီးရပ္ျပီး ေလွ်ာက္စေနျပန္ေရာ။ အာ့နဲ႔ေဘးနားမ်က္စိ ကစားလိုက္ေတာ့ ဂြအၾကီးၾကီးတစ္လက္ ေတြ႕တာနဲ႔ ဆတ္ခနဲေကာက္ယူျပီး ေခါင္းကို အားကုန္လႊဲရိုက္ပစ္တာ ေသြးေတြဆိုတာ အႏွစ္လိုက္ အခဲလိုက္က်လာတာပဲ။"
"ဖ်ားဖ်ားးး နင့္ကိုရဲက မဖမ္းဘူးလားဟင္။" "အ့ဲေကာင္ တိုင္တာနဲ႔ ငါတို႔ကလည္း အမ်ိဳးသမီးကာကြယ္ ေစာင့္ေရွာက္တ့ဲ ဥပေဒေတြနဲ႔ ျပန္တရားစြဲျပီး ေထာင္ခ်မယ္လို႔ ႀကိမ္းထားတာဟ။ သူ႔အျပစ္သူသိေတာ့ မလႈပ္ရဲပါဘူး။ အာ့ေႀကာင့္ေျပာတာ လာထိလို႔ကေတာ့ ေတြ႔သြားမယ္။" "အားရလိုက္တာ ေမလ့ဲရယ္။ ငါလည္းမေႀကာက္ေတာ့ဘူး။ ငါ့လာလုပ္ရင္ ျပန္လုပ္ပစ္မယ္။ ဟြန္းးးး "
တကယ္တမ္းမွာေတာ့ ကြ်န္မရင္ထဲမွာ စိုးရိမ္ပူပန္စိတ္ေတြနဲ႔ မြမ္းက်ပ္ေနခ့ဲ ပါတယ္။ အေတြးေပါင္းစံုေတြ ျဖစ္ေပၚျပီး ေႀကာက္ရြံ႕ေနခ့ဲပါတယ္။ "ငါေတာ့ ရာဇဝတ္အိုးကို ဒုတ္နဲ႔ထိုးမိျပီ။ တီရွပ္က ပံုေတြကို ၾကည့္လိုက္တာနဲ႔ ျပကၡဒိန္ကပံုေတြဆိုတာ အသိသာႀကီး ပါလားေနာ္။ ဌာနမွဴးက ေခၚေမးရင္ ဘယ္လိုေျဖရမလဲ?? ဟိုလူေတြက မိန္းကေလးေရာ ဘာေရာ နားမလည္ဘဲ လုပ္ခ်င္တာလုပ္တတ္တ့ဲ လူေတြဆိုရင္ေရာ ဘယ္လိုလုပ္ၾကမလဲ?? အ့ဲေတာ့လည္း ေမလ့ဲေျပာသလို ဖမ္းျပီးတရားစြဲပစ္မယ္... အင္းးးတရားစြဲတာကေနာက္၊ အရင္ဆံုး လက္သီးစာမိျပီး ပါးရိုး ႏွာရိုး နဲ႔ သြားေလးေတြ က်ိဳးကုန္မွျဖင့္ ငါေတာ့ အလွပ်က္ရခ်ည္ရဲ႕။"
" ရႈပ္ပါတယ္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုေတာ့ ကာကြယ္ရမွာပဲ။အိမ္မွာရွိတ့ဲ ခ်င္းဓါးရွည္ၾကီး ထည့္သြားမွပဲ။ ဘာနဲ႔ထည့္ျပီး ဘယ္လိုသယ္ရပါ့မလဲ?? မျဖစ္ပါဘူးးး ခရမ္းခ်ဥ္သီးလွီးတ့ဲ ဓါးေသးေသးပဲ ယူသြားမွပါ။ အို... ရႈပ္ပါတယ္၊ ဘာဓါးမွမယူေတာ့ဘူးးး တီခ်ယ္ၾကီးနားပဲ မခြာဘဲကပ္ေနလိုက္ရင္ကို အႏၲရာယ္ကင္း ေနပါျပီ။ တီခ်ယ္ၾကီးက ဆူဆူ ဆဲဆဲ ဗိုက္ေခါက္ဆြဲဆြဲ ေခါက္ေခါက္ ခံလိုက္ေတာ့မယ္။"
ဒီလိုေတာင္စဥ္ေရမရေတြ ေတြးျပီး အိပ္မေပ်ာ္ဘဲ မိုးလင္းသြားပါတယ္။ထံုးစံအတိုင္း အလွေတြျပင္ပါတယ္။ ေမဂ်ာအက်ႌသစ္ေတြကို ကားေပၚေရာက္မွ ေဝမွာမို႔ အထုပ္ၾကီး ႏွစ္ထုတ္နဲ႔ သယ္ရပါတယ္။ ေမလ့ဲအေဆာင္ကို ဝင္ေခၚေတာ့ မေရႊေခ်ာက ေရခ်ိဳးတုန္းတ့ဲ။ အ့ဲဒါနဲ႔ အိမ္ကကားကိုျပန္လႊတ္လိုက္ မိပါတယ္။ေမလ့ဲအေဆာင္နဲ႔ ေက်ာင္းက နီးနီးေလးမို႔လို႔ပါ။တကယ္တမ္းမွာေတာ့ အဝတ္ထုတ္ႀကီးေတြကို ဆြဲျပီး လမ္းေလွ်ာက္ေတာ့မွဘဲ ေက်ာင္းနဲ႔အေဆာင္ဟာ ေတာ္ေတာ္ေဝး ပါလားလို႔ သိလိုက္ရပါတယ္။
မိန္းေပါက္ဝက ယူနီဆန္ကေဖးကို ေက်ာ္ျပီး တကၠသိုလ္အရံတပ္ရင္းနား ေရာက္ခါနီးမွာ...ဒန္တန္႔တန္။ "ေမလ့ဲေရ... ေရွ႕မွာဟိုေတာင္ၾကီးသားေတြဟ။ ျဖည္းျဖည္းေလွ်ာက္ ငါေၾကာက္တယ္။ ဒီနားက လူလည္းျပတ္တယ္။" "အိုပါး အိုပါးးး" "အယ္..အယ္..ေမလ့ဲမေခၚနဲ႔ေလ ဟာ။" ေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္းနဲ႔ ဆံရွည္ ေတာင္ၾကီးသား၃ေယာက္က လွည့္ၾကည့္ၾကပါတယ္။ "အိုပါးဒူးလ္ အာေညာဟာဆယ္ယို။" အိုပါးေနာက္က ဒူးလ္ဆိုတာ အမ်ားကိန္းကို ညႊန္းတာပါ။ ခ်ိဳျမႀကည္ရႊင္စြာျပံဳးျပီး ႏႈတ္ဆက္ေနတ့ဲ ေမလ့ဲကိုႀကည့္ရင္း ကြ်န္မဒူးေတြ မခိုင္ေအာင္ ျဖစ္ရပါတယ္။ "တားေနတ့ဲၾကားက သြားေခၚေနတာ ဟိုေကာင္ေတြက ငါတို႔မွန္းသိျပီး တစ္ခုခုလုပ္လို႔ကေတာ့ နင့္ကိုထားျပီး ထြက္ေျပးမယ္သိလားးး"
ေမလ့ဲကကြ်န္မကို တစ္ခုခု ျပန္ေျပာမယ္ လုပ္တ့ဲအခ်ိန္မွာပဲ ေတာင္ၾကီးသားအုပ္စုနဲ႔ ေတာ္ေတာ္ၾကီးနီးကပ္သြားပါျပီ။ "အိုပါးးး ညီမေလးေလ အေဆာင္မွာ ပိုက္ဆံအိတ္ေမ့က်န္ခ့ဲလို႔ေလ အ့ဲဒါေလ ျပန္သြားယူရမွာမို႔ေလ.... အိုပါးတို႔က ဒီအိတ္ေလးေတြကို စုရပ္ဆီကို ယူသြားေပးပါေနာ္ ေနာ္။" "ေအာ္ ဟတ္လားး ရပါတယ္။အကိုတို႔ယူသြား ေပးပါ့မယ္။" "အာ့ဆိုလည္း ဒီစာအုပ္ေလးပါ ယူသြားျပီး စာရင္းအတိုင္း နာမည္ေလးေခၚျပီး ေဝထားေပးပါေနာ္...အိုပါးးးးေနာ္။" ေျပာျပီးျပီးခ်င္းမွာပဲ ေမလ့ဲက ခမ္းစားဟာမနီဒါ.. ေက်းဇူး အထူးတင္ပါတယ္ လို႔ေျပာျပီး ခါးညြတ္အေလးျပဳလိုက္ပါတယ္။
"ေဟ့ေကာင္ လာေလ လမ္းကူးမယ္။" လမ္းတစ္ဖက္ကူးျပီး နည္းနည္းေလွ်ာက္လိုက္ေတာ့ View Point ကေဖးကို ေရာက္ပါတယ္။ေမလ့ဲေခၚတ့ဲေနာက္လိုက္ရင္း ကေဖးဆိုင္မွာထိုင္လိုက္ပါတယ္။ ေမလ့ဲက ရွမ္းေခါက္ဆြဲႏွင့္ ေကာ္ဖီႏွစ္ခြက္ မွာပါတယ္။ "ေမလ့ဲ နင္ပိုက္ဆံအိတ္ သြားယူမွာဆိုရင္ ဒီမွာ ရွမ္းေခါက္ဆြဲ ထိုင္စားလို႔ မမွီေတာ့ဘူးေလဟာ။" "ေနေန နင္ကေလ လည္ေတာ့လည္း ထိပ္က အေတာ့လည္း ဘိတ္ကပဲ။ပိုက္ဆံအိတ္က ဒီမွာ စလြယ္သိုင္းလြယ္ထားတာ မေတြ႔ဘူးလားးးးဟားဟားဟားးး" "ဟီးဟီးဟီးးး ခိခိခိ။ ေမလ့ဲ နင္ကသိပ္ေတာ္တာပဲ။ ဒီေခါက္ဆြဲဖိုး ငါရွင္းမယ္ ေနာ္ေနာ္။ "
ကြ်န္မအတြက္ ဧရာမ ျပႆနာၾကီးလို႔ ထင္ျပီး ညကအိပ္မေပ်ာ္ေအာင္ ျဖစ္ခ့ဲရတ့ဲ ျပႆနာ ၾကီးဟာ အ့ံႀသဖြယ္ရာပဲ အလြယ္တကူ ျပီးဆံုးသြားခ့ဲပါတယ္။ စုရပ္ကို ေရာက္ေတာ့လည္း ကူညီတတ္တ့ဲ အိုပါးေတြက ေမဂ်ာအက်ႌေလးေတြကို နာမည္စာရင္းအတိုင္း ေဝေပးထားႀကပါတယ္။ ဒီေတာ့မွပဲ ကြ်န္မလည္း အိတ္စပရက္ကားၾကီးေပၚမွာ စိတ္ခ်လက္ခ် အိပ္ေပ်ာ္ရင္း လိုက္သြားတာ ႏိုးတ့ဲအခ်ိန္မွာ ျပင္ဦးလြင္ျမိဳ႕ကို ေရာက္ေနပါျပီ။
ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္
ေနထက္ထက္ေအာင္
— with Maung Paing and 58 others.